Οι πέντε εβδομάδες της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.

  Ας γίνει η νηστεία ανάπαυση από τους συνεχείς κόπους στους υπηρέτες που υπηρετούν καθ' όλο το έτος. Ανάπαυσε τον μάγειρά σου, δώσε άδεια στον τραπεζοκόμο, σταμάτησε το χέρι του κεραστή, ας σταματήσει κάποτε και ο παρασκευαστής των ποικίλων γλυκισμάτων.

Ας ησυχάσει κάποτε και το σπίτι από τους μύριους θορύβους, και από τον καπνό και την τσίκνα και από αυτούς που ανεβοκατεβαίνουν και που υπηρετούν σαν αμείλικτη κυρία την κοιλιά. Πάντως κάποτε και οι φοροεισπράκτορες  επιτρέπουν  για  λίγο στους υποχειρίους τους να ζήσουν ελεύθερα.
Ας δώσει  κάποια  ανάπαυλα και η κοιλιά στο στόμα, ας κάμει για μας πενθήμερες ανακωχές, αυτή  που πάντοτε απαιτεί και ουδέποτε σταματά, αυτή που σήμερα παίρνει και αύριο λησμονεί. Όταν χορτάσει, φιλοσοφεί περί εγκρατείας, όταν αδειάσει λησμονεί τις φιλοσοφικές δοξασίες.
 Η νηστεία δεν γνωρίζει την φύση του δανείου· δεν μυρίζει από τόκους η τράπεζα του νηστευτή· δεν πνίγουν το ορφανό παιδί οι πατρικοί τόκοι του νηστευτή, σαν φίδια περιπλεκόμενα.
Και διαφορετικά η νηστεία γίνεται αφορμή για ευφροσύνη. Διότι όπως η δίψα γλυκό το ποτό καθιστά, και η πείνα που  προκλήθηκε κάνει ευχάριστο το τραπέζι, ετσι και την απόλαυση των φαγητών φαιδρύνει η νηστεία. Διότι με το να παρεμβληθεί στο μέσο και να διακόψει την συνέχεια της τρυφής, θα κάμει ώστε να σου φανεί η λήψη της τροφής επιθυμητή σαν απόδημη. Ώστε εάν θέλεις για τον εαυτό σου να ετοιμάσεις επιθυμητή τράπεζα, δέξου την μεταβολή που προέρχεται από τη νηστεία.

Συ δε περικυκλωμένος πάρα πολύ από την τρυφή, έχεις ξεχάσει τον εαυτό σου αμαυρώνοντας την απόλαυση και από φιληδονία εξαφανίζοντας την πραγματική ευχαρίστηση. Διότι, τίποτε δεν υπάρχει τόσον επιθυμητό, ώστε να μην καταφρονείται με την συνεχή απόλαυση. Εκείνων δε που είναι σπάνια η απόκτηση, αυτών η απόλαυση γίνεται περισπούδαστη.
Έτσι και ο κτίστης μας επενόησε με την ποικιλία στη ζωή να παραμένει σε μας η χάρη αυτών που έχουν δοθεί. Δεν βλέπεις ότι και ο ήλιος είναι λαμπρότερος μετά την νύκτα; Και η αγρυπνία γλυκύτερη μετά τον ύπνο; Και η υγεία πιο επιθυμητή μετά την πείρα των αντιθέτων; Και η τράπεζα λοιπόν είναι πιο ευχάριστη μετά τη νηστεία· όμοια μεν στους πλουσίους και σ'αυτούς που παρέχουν πλούσια γεύματα και στους λιτούς και στους πρόχειρους κατά την δίαιτα.  
Να φοβάσαι το παράδειγμα του πλουσίου. Εκείνον παρέδωσε στο πυρ η συνεχής τρυφή. Διότι αν και δεν κατηγορήθηκε για αδικία, αλλά για τρυφηλή ζωή, ετηγανιζόταν στην φλόγα της καμίνου. Για να σβήσουμε λοιπόν το πυρ εκείνο, χρειάζεται νερό.
Kαι όχι μόνον για τα μέλλοντα πράγματα ειναι ωφέλιμος η νηστεία, αλλά και σ' αυτή την σάρκα πιο επωφελής. Διότι oι μεγάλες παχυσαρκίες έχουν υποτροπές και μεταπτώσεις, οπότε η φύση κάμπτεται και αδυνατεί να σηκώσει το βάρος της παχυσαρκίας.

Μέγας Βασίλειος

Στραφείτε στον Χριστό. Αγαπήστε τον απλά, ταπεινά, χωρίς...απαίτηση!

Δεν γίνεσθε άγιοι κυνηγώντας το κακό. Αφήστε το κακό. Να κοιτάζετε προς τον Χριστό κι Αυτός θα σάς σώσει. Αντί να στέκεσθε έξω από την πόρτα και να διώχνετε τον εχθρό, περιφρονήστε τον.
Έρχεται από δώ το κακό; Δοθείτε μά τρόπο απαλό από εκεί. Δηλαδή έρχεται να σάς προσβάλει το κακό, δώστε εσείς την εσωτερική σας δύναμη στο καλό, στον Χριστό. Παρακαλέστε: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Ξέρει εκείνος πως να σάς ελεήσει, με τι τρόπο.
Κι όταν γεμίζετε απ' το καλό, δεν στρέφεσθε πια προς το κακό. Γίνεσθε μόνοι σας, με τη χάρη του Θεού, καλοί. Που να βρει τόπο τότε το κακό; Εξαφανίζεται!

Σάς πιάνει φοβία κι απογοήτευση; Στραφείτε στον Χριστό. Αγαπήστε τον απλά, ταπεινά, χωρίς απαίτηση και θα σάς απαλλάξει ο Ίδιος.

Να μη διαλέγετε αρνητικούς τρόπους για τη διόρθωσή σας. Δεν χρειάζεται ούτε τον διάβολο να φοβάσθε, ούτε την κόλαση, ούτε τίποτα.
Δημιουργούν αντίδραση. Έχω κι εγώ μία μικρή πείρα σ' αυτά. Ο σκοπός δεν είναι να κάθεσθε, να πλήττετε και να σφίγγεσθε, για να βελτιωθείτε. Ο σκοπός είναι να ζείτε, να μελετάτε, να προσεύχεσθε, να προχωράτε στην αγάπη, στην αγάπη του Χριστού, στην αγάπη της Εκκλησίας.

Αγιος Πορφύριος

Δεν εισακούεσαι τόσο πολύ παρακαλώντας μόνο σου τον Κύριο, όσο όταν τον παρακαλείς μαζί με τους αδελφούς σου.

«Αλλά ποιά είναι η ψυχρή δικαιολογία των πολλών; Μπορώ, λέγει, να προσευχηθώ και στο σπίτι μου, ενώ ομιλίες και διδασκαλίες δεν είναι δυνατό ν' ακούσω εκεί.Απατάς τον εαυτό σου, άνθρωπε!
Βέβαια είναι δυνατό να προσευχηθείς και στο σπίτι σου, είναι αδύνατο όμως να προσευχηθείς έτσι, όπως προσεύχεσαι στην Εκκλησία, όπου υπάρχει τόσο πλήθος πατέρων, όπου αναπέμπεται απ' όλους μαζί κοινή προσευχή προς τον Θεό.

 Δεν εισακούεσαι τόσο πολύ παρακαλώντας μόνο σου τον Κύριο, όσο όταν τον παρακαλείς μαζί με τους αδελφούς σου.

 Γιατί εδώ στην Εκκλησία υπάρχει κάτι το επιπλέον, όπως δηλαδή η ομόνοια, η συμφωνία, ο σύνδεσμος της αγάπης και οι ευχές των ιερέων. Γι' αυτό βέβαια και επί κεφαλής των ακολουθιών είναι οι ιερείς, ώστε οι ευχές του πλήθους, που είναι ασθενέστερες, ενισχυόμενες με τις δυνατότερες ευχές αυτών, να ανεβούν μαζί μ' αυτές στον ουρανό.
 Εξάλλου ποιά ωφέλεια θα μπορούσε να προκύψει απ' την ομιλία, όταν δεν συνδέεται με την προσευχή; Πρέπει να προηγείται η προσευχή και ν' ακολουθεί ο λόγος. Αυτό ακριβώς λένε και οι Απόστολοι: «Εμείς όμως θ' αφοσιωθούμε στην προσευχή και στην υπηρεσία του Θείου λόγου» (Πράξ. 6, 6). Το ίδιο κάνει και ο Παύλος στα προοίμια των επιστολών του, όπου προσεύχεται, όπως ακριβώς το φως του λυχναριού, έτσι και το φως της προσευχής να βοηθήσει στην ορθή ανάπτυξη της διδασκαλίας.
 Αν συνηθίσεις τον εαυτό σου να προσεύχεται σωστά, δεν θα έχεις ανάγκη απ' τη διδασκαλία των συνδούλων σου, εφ' όσον ο ίδιος ο Θεός θα σου καταφωτίσει το νου χωρίς τη μεσολάβηση μεσίτη. Αν η προσευχή ενός μόνου άνθρωπου έχει τόση δύναμη, πολύ μεγαλύτερη έχει η προσευχή που γίνεται από πλήθος ανθρώπων. Γιατί είναι μεγαλύτερη ή δύναμη αυτής και πολύ πιο μεγαλύτερη η παρρησία από την ιδιωτική προσευχή πού γίνεται στην οικία.
 Από πού γίνεται αυτό φανερό; Άκουσε τον ίδιο τον Παύλο που λέει:«Ο οποίος μας έσωσε από ένα τόσο μεγάλο θάνατο και μας σώζει, ελπίζουμε δε ότι και πάλι θα μας σώσει, εάν και σεις με βοηθήσετε με την προσευχή σας, ώστε ν' αποδοθεί ευχαριστία από πολλούς για λογαριασμό μας για τη χάρη που έδειξε ο Θεός σε σας» (Β' Κορ. 1, 10).Έτσι και ο Πέτρος διέφυγε απ' τη φυλακή. Γιατί λέει: «Προσευχή θερμή γινόταν από την Εκκλησία προς το Θεό γι' αυτόν» (Πράξ. 12,  5).
 Εάν λοιπόν η προσευχή της Εκκλησίας ωφέλησε τον Πέτρο, κι έβγαλε από τη φυλακή το στύλο εκείνο, πες μου, πώς εσύ περιφρονείς τη δύναμή της και ποιά δικαιολογία θα έχεις;
 Άκουσε και τον ίδιο το Θεό που λέει ότι συγχωρεί το πλήθος όταν τον παρακαλεί με όλη την αγαθή διάθεση. Γιατί απολογούμενος προς τον Ιωνά, λέει προς αυτόν σχετικά με το φυτό της κολοκυθιάς: «Εσύ λυπήθηκες για μια κολοκυθιά, για την οποία δεν κόπιασες ούτε και την έθρεψες, εγώ δεν θα λυπηθώ για τη μεγάλη πόλη της Νινευί, στην οποία κατοικούν περισσότεροι από δώδεκα μυριάδες άνθρωποι;» (Ιωνά 4, 10). Δεν αναφέρει ο Θεός τυχαία τον αριθμό των κατοίκων, αλλά για να μάθεις, ότι είναι μεγάλη η δύναμη της ομαδικής προσευχής.
 Αυτό επιθυμώ να σας το κάνω φανερό κι από μία ανθρώπινη ιστορία.
 Πριν από δέκα χρόνια, όπως κι εσείς γνωρίζετε, συνελήφθηκαν μερικοί για συνωμοσία. Κάποιος τότε ανώτερος αξιωματούχος, που αποδείχτηκε συνένοχος για τις κατηγορίες, δέθηκε με σκοινί στο στόμα και οδηγείτο στον τόπο της εκτελέσεως. Τότε λοιπόν όλοι οι κάτοικοι έτρεξαν προς τον ιππόδρομο, παρασύροντας μαζί τους κι εκείνους που εργάζονταν στα εργαστήρια, και σύσσωμος ο λαός άρπαξε απ' την οργή του βασιλιά, εκείνον που είχε καταδικαστεί και δεν ήταν άξιος καμμιάς συγγνώμης.
 Ώστε λοιπόν, θέλοντας να καταπραΰνετε την οργή του επίγειου βασιλιά, τρέχατε όλοι μαζί με τα παιδιά και τις γυναίκες σας, όταν όμως πρόκειται να εξιλεώσετε το Βασιλιά των Ουρανών και να σώσετε απ' την οργή του όχι ένα, όπως τότε, ούτε δυο και τρεις και εκατό, αλλά όλους τους αμαρτωλούς της οικουμένης, και ν' απαλλάξετε τους δαιμονιζόμενους απ' την παγίδα του διαβόλου, κάθεστε έξω και δεν τρέχετε όλοι μαζί μέσα, ώστε ο Θεός, αφού εκτιμήσει τη συμπαράσταση όλων σας, κι εκείνους ν' απαλλάξει από την τιμωρία, και τα δικά σας αμαρτήματα να συγχωρήσει;
 Γιατί, εάν στην περίπτωση εκείνη τύχαινε να βρίσκεσαι στην αγορά, ή στην οικία, ή σ' επείγουσα εργασία, δεν θα έπρεπε να τρέξεις προς την κοινή παράκληση, σπάζοντας όλα τα δεσμά με πολύ πιο μεγαλύτερη ορμή από οποιοδήποτε λιοντάρι;
 Πες μου, αγαπητέ μου, ποιά ελπίδα σωτηρίας θα έχεις κατά τον καιρό εκείνο της απολογίας σου ενώπιον του Θεού; Δεν αναπέμπουν εκείνη τη φρικωδέστατη φωνή μόνον άνθρωποι, αλλά και άγγελοι ικετεύουν τον Κύριο, κι αρχάγγελοι τον παρακαλούν. Έχουν και τον καιρό σύμμαχό τους και την προσφορά της θυσίας βοηθό ...». 
Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Το σπουδαίο είναι να μπούμε στην Εκκλησία

Το σπουδαίο είναι να μπούμε στην Εκκλησία. Να ενωθούμε με τους συνανθρώπους μας, με τις χαρές και τις λύπες όλων. Να τους νιώθουμε δικούς μας, να προσευχόμαστε για όλους, να πονάμε για την σωτηρία τους, να ξεχνάμε τους εαυτούς μας. Να κάνομε το παν γι' αυτούς, όπως ο Χριστός για μας.
Μέσα στην Εκκλησία γινόμαστε ένα με κάθε δυστυχισμένο και πονεμένο κι αμαρτωλό. Κανείς δεν πρέπει να θέλει να σωθεί μόνος του, χωρίς να σωθούν και οι άλλοι.
Είναι λάθος να προσεύχεται κανείς για τον εαυτό του, για να σωθεί ο ίδιος. Τους άλλους πρέπει να αγαπάμε και να προσευχόμαστε να μη χαθεί κανείς· να μπούν όλοι στην Εκκλησία. Αυτό έχει αξία.
Και μ' αυτή την επιθυμία πρέπει να φύγει κανείς απ' τον κόσμο, για να πάει στο μοναστήρι η στην έρημο.

γέροντας Πορφύριος

Να εμπιστευτείς τον εαυτό σου στον Θεό

 

Να εμπιστευτείς τον εαυτό σου στον Θεό, σημαίνει να μην κυριεύεσαι πλέον από καμιά αγωνία η φόβο, να μην βασανιστείς ξανά από κανέναν λογισμό, από καμιά σκέψη πώς δεν έχεις κανέναν για να σε φροντίσει.
Όταν ο νους εκπέσει από αυτήν την εμπιστοσύνη, ο άνθρωπος αρχίζει να πέφτει μέσω των λογισμών σε χιλιάδες πειρασμούς.
Όπως λέγει ο μακάριος ερμηνευτής (ενν. ο Θεόδωρος Μοψουεστίας) στο βιβλίο του για τον Ευαγγελιστή Ματθαίο,«όλη η μέριμνα του Σατανά είναι να πείσει τον άνθρωπο πώς ο Θεός δεν ενδιαφέρεται γι" αυτόν».
Γιατί ξέρει πώς. όσο έχουμε την ακριβή γνώση της Πρόνοιάς Του στερεωμένη μέσα μας, οι ψυχές μας θα κατοικούν στην απόλυτη ειρήνη. Κι επιπλέον θ" αποκτήσουμε την Αγάπη του Θεού και θα μεριμνάτε για καθετί πού Τον ευχαριστεί. Αυτόν τον λογισμό προσπαθεί να μας τον αποσπάσει ο σατανάς.
Η παντελής ανάθεση τον ανθρώπου στη θεία πρόνοια και η ανταπόκριση της θείας Χάρης
Άμα ό άνθρωπος απορρίψει για τον εαυτό του κάθε αισθητή βοήθεια και κάθε ανθρώπινη ελπίδα, όπως συμβαίνει με τους ησυχαστές, και αφιερωθεί στο Θεό με εμπιστοσύνη και καθαρή καρδιά, αμέσως ακολουθεί ή θεία χάρη και του αποκαλύπτει τη δύναμη της βοηθώντας τον με πολλούς τρόπους.
Πρώτα, πρώτα στα φανερά σωματικά προβλήματα, όπου του δείχνει εμφανώς τη δύναμη της πρόνοιας του Θεού γι' αυτόν προσωπικά. Και καθώς βλέπει τη φανερή βοήθεια του Θεού, βεβαιώνεται και για τη μυστική βοήθεια του Θεού, όπως ταιριάζει στο ταπεινό και άκακο φρόνημα του και στη σεμνή διαγωγή του. Καταλαβαίνει δηλ. πώς τακτοποιούνται οι σωματικές του ανάγκες χωρίς κόπο, αφού δε φροντίζει καθόλου γι' αυτές.
Και ή θεία χάρη τον απαλλάσσει από πολλά δυσάρεστα και επικίνδυνα πολλές φορές, πράγματα, χωρίς αυτός να τα καταλαβαίνει. Όλα αυτά τα αποδιώχνει άπ' αυτόν, ανεπαίσθητα, ή θεία χάρη, με θαυμαστό τρόπο, και τον σκεπάζει σαν την κλώσα, πού ανοίγει τα φτερά της και σκεπάζει τα κλωσσόπουλα, για να μην πάθουν κανένα κακό. Έτσι, του δείχνει (ή Θεία Χάρη), στα μυστικά μάτια της ψυχής του, πώς πλησίαζε ή απώλεια του, και φυλάχτηκε αβλαβής. Έτσι, τον γυμνάζει στα πνευματικά και του φανερώνει τις ενέδρες και τις μηχανές των κακών και ακατάληπτων λογισμών.
Και τότε, εύκολα τους καταλαβαίνει, και παρακολουθεί πώς ό ένας διαδέχεται τον άλλο, και πώς παραπλανούν και εξαπατούν τον άνθρωπο, και σε ποιο λογισμό κολλάει ό νους, και πώς γεννιούνται ό ένας από τον άλλο, και εξολοθρεύουν την ψυχή. Και κάνει (ή Θεία Χάρη) καταγέλαστη στα πνευματικά του μάτια κάθε ενέδρα και παγίδα των δαιμόνων, και αποκαλύπτει πώς εξαφανίζονται οι κακοί λογισμοί τους, και του δίνει σοφία και σύνεση, ώστε να καταλαβαίνει Τι μέλλει να συμβεί.
Ακόμη, ανατέλλει μέσα στην απλή καρδιά του ένα μυστικό φως, για να βλέπει τα πάντα, και τη δύναμη των λεπτών συλλογισμών, και του δείχνει φανερά Τι έμελλε να πάθει, αν δεν γνώριζε τις δαιμονικές πανουργίες. Και τότε γεννιέται μέσα του ή βεβαιότητα ότι για κάθε πράγμα, μικρό και μεγάλο, πρέπει να ζητούμε στην προσευχή μας τη βοήθεια του Δημιουργού μας.
Αγ. Ισαάκ ο Σύρος
ΠΗΓΗ-ΑΕΝΑΗ επαΑΝΑΣΤΑΣΗ

Αν όμως έχεις αμαρτία, και μέσα στον παράδεισο να είσαι, πέφτεις.

Πολλοί με κατηγορούν: "Έγινες φόρτωμα στους πλουσίους". Μα αφού εκείνοι έγιναν φόρτωμα στους φτωχούς! Εγώ έγινα ενοχλητικός όχι σε όλους τους πλουσίους, αλλά σε όσους αποκτούν και χρησιμοποιούν τα χρήματα με τρόπο κακό. Ακατάπαυστα διαλαλώ, ότι δεν τα βάζω με τον πλούσιο, αλλά με τον πλεονέκτη και τον άρπαγα. Και οι εύποροι παιδιά μου, και οι άποροι παιδιά μου· και τους πρώτους και τους δεύτερους μήτρα μ' ωδίνες τούς γέννησε. Θέλεις να με λιθοβολήσεις; Είμαι έτοιμος να χύσω το αίμα μου, μόνο και μόνο για να παρεμποδίσω την αμαρτία σου.
Δεν φοβάμαι επιβουλή. Ένα μονάχα φοβάμαι: την αμαρτία. Κανείς να μη με πιάσει ν' αμαρτάνω, κι ας με αντιμάχονται τα πέρατα της γης. Θέλω να εκπαιδεύσω κι εσάς, για να σκέφτεστε όμοια. Μη φοβηθείτε δυσμένεια άρχοντα. Να φοβάστε όμως τη δύναμη της αμαρτίας. Αν δεν έχεις αμαρτία, ο Κύριος σε αρπάζει και σε σώζει μέσα από μύρια εχθρικά όπλα! Αν όμως έχεις αμαρτία, και μέσα στον παράδεισο να είσαι, πέφτεις. Στον παράδει­σο ήταν ο Αδάμ κι έπεσε - στην κοπριά ο Ιώβ και στεφανώθηκε. Τί ωφέλησε τον πρώτο ο παράδει­σος; Ή τί έβλαψε τον δεύτερο η κοπριά;

Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
  Εις Ευτρόπιον

Κόμπλεξ, άγχος, μικροψυχία...ενώ με τον Χριστό, με την χάρη φεύγουν όλα.

Δεν πρέπει η ψυχή μας ν' αντιστέκεται και να λέει, «γιατί το έκανε αυτό ο Θεός, γιατί το άλλο αλλιώς, δεν μπορούσε να το κάνει διαφορετικά;». Όλ' αυτά δείχνουν μία εσωτερική μικροψυχία και αντίδραση. Δείχνουν την μεγάλη ιδέα που έχομε για τον εαυτό μας, την υπερηφάνειά μας και τον μεγάλο εγωισμό μας.
Αυτά τα «γιατί» πολύ βασανίζουν τον άνθρωπο, δημιουργούν αυτό που λέει ο κόσμος «κόμπλεξ». παραδείγματος χάριν, «γιατί να είμαι πολύ ψηλός» η - το αντίθετο - «πολύ κοντός;». Αυτό δεν φεύγει από μέσα.
Και προσεύχεται κανείς και αγρυπνεί, αλλά γίνεται το αντίθετο. Και υποφέρει και αγανακτεί χωρίς αποτέλεσμα. Ενώ με τον Χριστό, με την χάρη φεύγουν όλα.
Υπάρχει αυτό το «κάτι» στο βάθος, δηλαδή το «γιατί», αλλ' η χάρις του Θεού επισκιάζει τον άνθρωπο κι ενώ η ρίζα είναι το κόμπλεξ, εκεί πάνω φυτρώνει τριανταφυλλιά με ωραία τριαντάφυλλα κι όσο ποτίζεται με την πίστη, με την αγάπη, με την υπομονή, με την ταπείνωση, τόσο παύει να έχει δύναμη το κακό και παύει να υπάρχει· δηλαδή δεν εξαφανίζεται, αλλά μαραίνεται. Όσο δεν ποτίζεται η τριανταφυλλιά, τόσο μαραίνεται, ξηραίνεται, χάνεται και αμέσως ξεπετάγεται αγκάθι.

Αγιος Πορφύριος

Ἐξ αφορμῆς τοῦ νόμου κατάργησης τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς

 

ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ

      Β. ΗΠΕΙΡΟΥ 47 ΜΑΡΟΥΣΙ

           ΤΗΛ.  2108025211

Ἀμαρούσιον13-08-2013

Ἐξ ἀφορμῆς τοῦ νόμου κατάργησης

τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς

Ἡ Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν θέλει νά καταθέσει τή σφοδρή διαμαρτυρία της στήν Κυβέρνηση τῆς χώρας μας γιά τόν καινούργιο νόμο πού καταργεῖ τήν Κυριακή Ἀργία μετά ἀπό χίλια ἑπτακόσια (1700) χρόνια.  Ὁ ὑποδειγματικός ἀνά τούς αἰῶνες θεόστεπτος αὐτοκράτορας καί μέγιστος ἐν ἁγίοις, Ἅγιος Κωνσταντῖνος καθόρισε μέ τόν πρῶτο του νόμο στίς 07-03 τοῦ ἔτους 321 μ. Χ.,  μετά τό διάταγμα τῶν Μεδιολάνων τό 313, τήν Κυριακή ἀργία ὡς ἡμέρα ἀναπαύσεως, ἀγαλλιάσεως, θείας λατρείας καί ἀγαθοεργίας.

Ἡ ἐν Λαοδικείᾳ Σύνοδος μέ τόν 29^ο  Κανόνα της, ἡ ς΄ Οἰκουμενική Σύνοδος, καθώς καί ὁ Μέγας Θεοδόσιος ἐπεκύρωσαν αὐτό τό μεγάλο ἀγαθό τῆς ἀργίας καί τό χάρισαν ὄχι μόνο στούς ἐν μόχθῳ ἐργαζόμενους, ἀλλά καί στούς ἀνθρώπους ὅλης τῆς οἰκουμένης.

Ἔρχεται λοιπόν τώρα ἡ Ἑλληνική Κυβέρνηση γιά νά γυρίσει πίσω - πίσω, στό ἀπώτατο εἰδωλολατρικό παρελθόν ὅλη τήν κοινωνικοεμπορική ζωή τῆς πατρίδας μας, νά βασανίσει ἔτι περισσότερο τούς μικρομεσαίους ἐπιχειρηματίες καί νά τούς  ὑπο­χρεώσει σέ πιό πολλά λειτουργικά ἔξοδα μέ τό ἄνοιγμα τῶν καταστημάτων τους κατά τήν ἡμέρα τῆς Κυριακῆς.  Τολμᾷ νά σνομπάρει, μέσῳ τοῦ «ἐκσυγχρονιστῆ» ὑπουργοῦ κ. Χατζηδάκη, τήν πίστη τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν δηλώνοντας ὅτι ἡ Κυριακή ἀργία «κρατᾷ τή χώρα στό παρελθόν». Ἀφελέστατο ἐπιχείρημα πού ἀπροκάλυ­πτα δείχνει τά νεοταξικά σχέδια καί τήν ἀνοιχτή ἄρνηση τῆς πίστεως στό θεάνθρωπο Κύριο Ἰησοῦ Χριστό.  Μανία καταδιώξεως κατά τοῦ ἕλληνα πολίτη πού τό δικτατορικό καθεστώς μέ ἄθεο νόμο ἀπαγορεύει ἔστω μιά ἡμέρα νά ξεκουράζεται, νά ἐκκλησιάζεται καί νά ἐπικοινωνεῖ μέ τήν οἰκογένειά του.

Οἱ ἐχθροί τοῦ λαοῦ ἔχουν σχέδιο ἐξόντωσης.  Πίεσαν ἀφόρη­τα τό λαό μας στά οἰκονομικά, ἐνῷ ταυτόχρονα τά μέσα ἐνημέρω­σης προανήγγειλαν νέους φόρους, νέα χαράτσια, νέες περικοπές.  Ἀποκορύφωμα τῶν μνημονιακῶν πιέσεων ὑπῆρξαν οἱ ὁμαδικές ἀπολύσεις.  Ἔτσι φθάσαμε στό ρεκόρ τῶν χιλιάδων αὐτοκτονιῶν.  Λιγότερες ἴσως θά ἦταν οἱ ἀνθρώπινες ἀπώλειες, ἄν μᾶς εἶχαν στήσει κανονικό πολεμικό μέτωπο.  Ἔχουν ἔτσι τό ἄλλοθι οἱ ἐχθροί μας ὅτι δέν μᾶς κάνουν κακό, ἀλλά ἐνδιαφέρονται νά μᾶς συμμορφώσουν καί νά μᾶς νοικοκυρέψουν.  Ἀφοῦ ἀπό τήν πλευρά τους διαπιστώνουν ἀποδοχή τῶν σκληρῶν μνημονιακῶν μέτρων ἐκ μέρους τοῦ λαοῦ μας, βάλλουν τώρα εὐθέως κατά τῆς ἀληθοῦς ὀρθοδόξου θεανθρωπίνης πίστεώς μας.   

Ὁ νόμος κατάργησης τῆς Κυριακῆς ἀργίας προσβάλλει βλάσφημα τό πρόσωπο τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, τελείου Θεοῦ καί τελείου ἀνθρώπου, καί κυρίως τῆς λαμπροφόρου Ἀναστάσεώς Του.  Προσβάλλει βάναυσα καί τήν ἀ­ξία τοῦ κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν Θεοῦ πλασθέντος ἀνθρώπου, χάριν τοῦ ὁποίου καί πρός ἀνακού­φισιν τοῦ ὁποίου, θείᾳ ἐπινοίᾳ, ὁ θεόστεπτος αὐτοκράτορας Μέγας Κωνσταντῖνος θέσπισε μέ νόμο τήν ἀργία τῆς Κυριακῆς.

Οὐδεμία ἱστορικῶς ἀντίδραση ὑπῆρξε ἀπό καμιά ἄλλη θρησκεία ἤ κοινωνική τάξη τότε πού καθιερωνόταν ἡ ἀργία τῆς Κυ­ριακῆς, ἀφοῦ ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, τά ἑκατομμύρια τῶν κατοίκων τῆς τότε Ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας, ἀλλά καί εὐρύτερα ἀνά τή οἰκουμέ­νη, ὠφελοῦντο καί ἀναπαύονταν ἀτομικῶς, οἰκογενειακῶς, συνολι­κῶς.  Εἰσέπρατταν ἀπό τήν ἐξουσία ἀνθρωπιά, σεβασμό καί μαζί μέ τήν παύση τῶν διωγμῶν, ἔναρξη πραγματικοῦ, ὄντως θεανθρωπίνου πολιτισμοῦ.

Εἶναι πλέον ξεκαρδιστικό ἀνέκδοτο πού προσεγγίζει τά ὅρια τῆς γελοιότητας ἡ αἰτιολογία θέσπισης τοῦ νόμου περί καταργήσεως τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς, ὅτι δηλαδή ἔτσι βοηθεῖται νά ἀναρρώσει ἀπό τή νεκρωσή της ἡ ἀγορά!!!  Ποιός τούς πιστεύει;

Ἤδη ἔχουν δημοσιευθεῖ πολλές ἀντιδράσεις Σεβασμιωτάτων Ἀρχιερέων, ἐκκλησιαστικῶν φορέων ἀλλά καί κοσμικῶν πού μέ  ἀτράνταχτα ἐπιχειρήματα τρανώνουν τά ἐντελῶς αὐτονόητα γιά τό λαό μας.  Ἡ Ὁμοσποδία τῶν Ἐμπορικῶν Συλλόγων καί τῶν ἰδιωτι­κῶν ὑπαλλήλων, ἡ Ἐθνική Συνομοσπονδία Ἑλληνικοῦ ἐμπορίου καθώς καί ἡ Γενική Ὀμοσπονδία Καταναλω­τῶν Ἑλλάδος (ΙΝΚΑ) σύσσωμοι ἀντιδροῦν στόν ἐξοντωτικό νόμο πού μαζί μέ τούς ἄλλους τῆς τελευταίας τετραετίας ἐξευτελίζουν τόν Ἕλληνα πολίτη, ἐπιδιώκουν νά τόν καταστήσουν πάμπτωχο καί νά τόν ἀπογυμνώσουν ἀπό ὅλα τά ὑπάρχοντά του.  Δούλους ἀργυρώνη­τους μᾶς θέλουν στά νεοταξικά σκλαβοπάζαρα.  Τό μόνο πού ἀπομένει εἶναι, κάποιος ἄλλος ὑπουργός νά ἐλέγχει, νά φορολογεῖ καί νά δεσμεύει τόν ἀέρα πού ἀναπνέουμε ἐμεῖς καί τά παιδιά μας.

Ἡ Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν ἀπό τήν ἀρχή τῆς «κρίσεως» εἶχε ταπεινῶς συστήσει σέ ὅλους τούς ἐν Χριστῷ ἀδελφούς καί τίς ἀδελφές νά ἐγειρόμαστε καθ’ ἑκάστην ὄρθρου βαθέος καί μέ ἄκρα ταπείνωση καί, εἰ δυνατόν, μέ πλήρη ἀκακία, νά ἀναφερόμαστε στόν Κύριο τῶν Κυρίων Ἰησοῦ Χριστό μας διά τῆς εὐχῆς «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με».  Νά ἐπικαλούμαστε τίς πολλές πρε­σβεῖες τῆς Παναγίας μας, τῆς μετά Θεόν Θεοῦ, κατά τούς Ἁγίου Πατέρες μας λέγοντας τό «Ὑπεραγία Θεοτόκε, βοήθει μοι ἤ σῶσον ἡμᾶς», κρατώντας καί περνώντας τό κομποσχοίνι πού πολύ μᾶς βοηθάει νά συγκεντώνεται ὁ νοῦς μας καί νά συνενώνεται χαρισματικά μέ τήν καρδιά καί μέ ὅλο τό σῶμά μας.

Τώρα, ἄμεσα, γρήγορα, ὁ «προοδευτικός» ὑπουργός πού κατέθεσε τό νομοσχέδιο κατάργησης τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς καί ἡ «προοδευτική» κυβέρνηση μᾶς δίνουν τήν εὐκαιρία νά συνειδητοποιήσουμε τούς ἐχθρούς μας, νά εὐχόμαστε γι’ αὐτούς νά μετανοήσουν καί νά μή χάσουν τόν παράδεισο, ἀλλά καί ἐμεῖς νά ἐντείνου­με τόν ἐν Χριστῷ πνευματικό μας ἀγῶνα.

Πρέπει ἀδελφοί, νά διαλαλήσουμε πρός πᾶσα κατεύθυνση:

1.              Ὅτι δέν εἴμαστε διατεθειμένοι κλῆρος καί λαός, νά ἀποδεχθοῦμε τά τετελεσμένα τῶν «προοδευτικῶν» ὑπουργῶν καί ὅσων βουλευτῶν ψήφισαν τό νόμο.

2.              Κάθε Σαββατόβραδο νά ὑπενθυμίζουμε ὁ ἕνας στόν ἄλλο τήν ἀτομική καί συλλογική - ἐκκλησιολογική - σημασία τοῦ Ἐκκλησιασμοῦ τῆς Κυριακῆς.  Ἔρχεται ὁ Ἀναστάς Χριστός γιά νά μᾶς προσφέρει τά ἀναστάσιμα ἀγαθά Του.  Μᾶς θέλει ὅμως μετόχους στήν κατ’  ἐξοχήν ἀναστάσιμη θεία Λειτουργία τῆς Κυριακῆς.  Ὁ ἱερός Χρυσόστομος ἔχοντας χριστοαφθονοπάροχη τήν ἐν Χριστῷ ἐμπειρία τοῦ Κυριακάτικου ἐκκλησιασμοῦ λέγει: Ὅσο κι’ ἄν εἶσαι βεβαρυμένος ἀπό τόν τραχύ ἀγῶνα τῆς ἑβδομάδος γιά τήν ἐπιβίωση, μήν ἀφήσεις τόν ἑαυτό σου μακράν τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ.  Θά διαπιστώσεις προσωπικά, ὅτι εἰσέρχεσαι στόν ἱερό ναό ὡς λῦκος καί φεύγεις ἀνάλαφρος, πρᾷος καί χαρούμενος ὡς πρόβατο.  Μπορεῖ νά ἔρχεσαι ἄγριος καί μαῦρος σάν κοράκι καί ἐξέρχεσαι εἰρηνεμένος καί κεκαθαρμένος σάν περιστέρι.  Μπορεῖ νά χάνεις λίγο ὕπνο, κερδίζεις ὅμως ἀσύλληπτες ἀντοχές γιά ὁλόκληρη τήν ἑβδομάδα.  Ἄν μέχρι σήμερα δέν εἴχαμε στό πρόγραμμά μας τόν ἐκκλησιασμό τῆς Κυριακῆς, ἄς τόν προσθέσουμε πάραυτα.  Ἡ ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, ἄς γίνει ἡ ἁγία ἀφετηρία σέ ὅλους μας, τούς βαπτισμένους καί μυρωμένους ὀρθοδόξους, Ἕλληνες καί μή, νά τιμήσουμε τήν Κοίμησή Της καί τήν ἔνσωμη ἁγία Μετάστασή Της στούς Οὐρανούς.  Θά Τήν παρακαλέσουμε ἱκετευτικά νά μᾶς γλυκάνει τήν ψυχή καί τήν καρδιά μέ τήν ἄκτιστη πανευφρόσυνη Χάρη τοῦ Υἱοῦ Της, ὥστε μετά ἀπό κάθε θεία Κυριακάτικη Λειτουργία νά φεύγουμε ἐφοδιασμένοι μέ νοῦ καθαρό καί συγκροτημένο, λεοντόκαρδη διάθεση, φιλάδελφη ἑτοιμότητα, ὄρεξη γιά δημιουργία, ἔμπνευση ἀκόμα καί μέσα στίς ὁριακές ἐργασιακές συνθῆκες πού ζοῦμε, ἀφοβία γιά τήν ἐπικείμενη ἀπώλεια τῶν λιγοστῶν περιουσιακῶν μας στοιχείων, θεία διάκριση γιά κάθε ἀπρόοπτο, ἀναπάντεχο ἤ ὁ,τιδήποτε ἀναμενόμενο ἀπό τά διευθυντήρια τῆς Νέας ἐποχῆς.

Οἱ ἱεροί κανόνες τῆς ἁγίας Ἐκκλησίας μας ὁρίζουν ὅτι, ὅποιος δέν ἐκκλησιάζεται ἐπί τρεῖς συνεχεῖς Κυριακές «ἀφοριζέ­σθω».  Τό ρῆμα αὐτό σέ μέση φωνή δηλώνει ὅτι, ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος μέ δική του θέληση, πρωτοβουλία καί πρακτική, ἀποκόπτεται ἀπό τό ἅγιο, ζωοποιό, μυστηριακό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ πού εἶναι ἡ Ἐκκλησία.  Ἄν ἀλλάξουμε τακτική καί γιά τρεῖς συνεχῶς Κυριακές ἐκκλησια­σθοῦ­με, θά ἀφυπνισθεῖ ἡ ψυχή μας, θά ἀρχίσει νά τρέφεται μέ τά θεῖα πνευματικά ψυχικά ἐδέσματα καί ἡ θεϊκή ὄρεξη καί ὁ θεῖος πόθος θά αὐξάνεται.  Ἡ θεία Κυριακάτικη λειτουργία θά γίνει μαγνήτης, πού θά μᾶς ἑλκύει ὅλο καί περισσότερο.  Ὁ Χριστός θά εἶναι τότε γιά μᾶς πατέρας, φίλος, ἀδελφός, τό πρῶτο ἀγαπημένο πρόσωπο, ὥστε μέ κανένα νόμο δέν θά ἀποκοποῦμε ἀπό τήν πανευτυχία πού θά ἔχουμε ἀνακαλύψει.

Ὁ νόμος μπορεῖ νά γίνει ἀφορμή γιά μείζονα πνευματική ἐν Χριστῷ προκοπή, ἐπίγνωση τοῦ θείου ἐν Χριστῷ ἔρωτος καί οὐσιαστική κατάργηση τοῦ νόμου περί κατάργησης τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς.

3.  Ἀξίζει καί ἐπιβάλλεται αὐτός ἤ αὐτή πού θά τρωθεῖ ἀπό τό θεῖο ἔρωτα, τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, νά γίνει διαπρύσιος κήρυκας τῆς θειοτάτης σημασίας τοῦ κατά Κυριακήν ἐκκλησιασμοῦ.

Ἐμεῖς οἱ μεγαλύτεροι, ὅσοι πιστοί, ὅσοι ἔχουμε γνώση τῆς χαρισματικῆς ἐν Χριστῷ δυναμικῆς τῆς θείας Κυριακάτικης Λειτουργίας, ἔχουμε χρέος νά ὁμολογοῦμε τό Σταυρωθέντα καί Ἀναστάντα γιά μᾶς Ἰησοῦ Χριστό, πού κλίνει οὐρανούς καί κατεβαίνει κατά τήν ὡριαία διάρκεια τῆς θείας Λειτουργίας μέσα μας καί μέσα σέ ὅλον τόν κόσμο.

Μέ πολλή ἀγάπη, διάκριση καί σύνεση τό αὐτό πρέπει νά κάνουμε στά παιδιά μας, στά ἐγγόνια μας, στούς μαθητές μας, στούς νέους καί στίς νέες.  Οἱ καιροί οὐ μενετοί.  Δύσκολες καί πολύ ἐπικίνδυνες οἱ ἡμέρες μας.  Ὁ Κύριος ἐγγύς!  Δέν πρέπει νά νουθετήσουμε τήν νέα γενιά;  Εἶναι τά παιδιά ἀγριεμμένα, ξεσηκωμένα ἀπό τήν αἰσχρή τηλεόραση καί τό αἰσχρό internet.  Δέν πρέπει νά τά παρακαλέσουμε γιά τό καλό τους νά γίνουν οἱ καλύτεροι φιλοθεάμονες τῆς θείας τοῦ Χριστοῦ Λειτουργίας;

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος προτείνει νά συμβουλεύουμε διακριτικότατα τά παιδιά, χωρίς νά τά πιέζουμε ἤ νά τά μαλλώνουμε γιά τέτοια πνευματικά θέματα καί δή γιά τήν κορυφή ὅλων τῶν προσευχῶν, ὅλων τῶν γνώσεων καί ὅλων τῶν εὐλογιῶν πού εἶναι ἡ θεία Λειτουργία. 

Συνεχίζων ὁ ἱερός Πατήρ λέγει, ἄν δέν σέ ἀκοῦνε, ἐπανάλαβε σέ καλύτερη, σέ καταλληλότερη ὥρα τήν προτροπή γιά τή θεία Λειτουργία.  Καί ἄν δέν σέ ξανακούσουν, ὑπάρχει καί ἄλλος τρόπος.  Προσευχήσου θερμά καί τήν ὥρα τῶν συμβουλῶν σου θά δώσει ὁ Κύριος δάκρυα, πού θά μαλακώσουν τήν ἀντίσταση, τήν ἀντιλογία ἤ τή νεανική θρασύτητα.  Πρόσεξε λέγει, τί ἔκανε ὁ θεῖος Παῦλος μιλώντας στούς πρεσβυτέρους τῆς Ἐφέσου: «…τριετίαν νύκτα καί ἡμέραν οὐκ ἐπαυσάμην μετά δακρύων νουθετῶν ἕνα ἕκαστον…» (Πράξ. κ΄ 31) «... ἄχρις οὗ μορφωθῇ Χριστός ἐν ὑμῖν...» (Γαλ. δ΄ 19)

 Εἶδε λέγει τί πέτυχε ὁ Παῦλος μέ τά ἱκετευτικά δάκρυα, πού ἔβγαιναν ἀπό καρδιά πού καιγόταν ἀπό ἀγάπη στό Χριστό καί στόν ἄνθρωπο.  Γιαυτό κατάφερε ὄχι ἐγκεφαλικά ἀλλά βαθειά, μέσα στήν καρδιά τους νά μορφώσει τό Χριστό καί ἔτσι πάντα νά μετέχουν στή θεία Λατρεία τοῦ Χριστοῦ.

Ἔτσι σταδιακά, ἀλλά χριστοδυναμικά, de facto, θά καταργη­θεῖ ὁ νόμος «περί καταργήσεως τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς» ἀφοῦ ὄλο καί περισσότεροι ἀδελφοί μας θά ἐνσωματώνονται ἑκούσια καί ζωντανά στό Κυριακάτικο πανηγύρι τῆς Θείας Λειτουργίας.

4. Οἱ κληρικοί καί οἱ χοροί τῶν ἱεροψαλτῶν θά πρέπει νά εἴμαστε ἰδιαίτερα προσεκτικοί στήν τέλεση τῆς θείας Λειτουργίας τῆς Κυριακῆς, γνῶστες τῆς πολύ πλούσιας λατρείας καί δή τῆς δοκιμασμένης ὀρθοδόξου λειτουργικῆς παραδόσεως.  Ὅσο πιό ταπεινή καί μετά συντετριμμένης καρδίας εἶναι ἡ παράστασή μας στή θεία Λειτουργία, τόσο πιό προσεκτικοί στούς λογισμούς, στήν ἐπιστράτευση τῆς λεπτῆς προσοχῆς τους καί στήν ἀμετεώριστη προσευχή γίνονται οἱ πιστοί μας, ὁ λαός τοῦ Θεοῦ πού ἁγιάζεται καί χριστοποιεῖται μέσα σ’ αὐτούς τούς χαλεπούς καιρούς.

Ἄς πρυτανεύει ἡ ἐν Χριστῷ ἁπλότητα, ἡ ἐν Χριστῷ σιωπή, ἡ ἐπιβεβλημένη μεγαλοπρέπεια στά ἱεροψαλτικά ἐκκλησιαστικά ᾄσματα, ὅπου χρειάζεται, ὥστε νά ἐπιτυγχάνεται ἡ σταυρική μετάνοια καί κατάνυξη στίς ψυχές ἀλλά καί ἡ ἄκρως ἀναστάσιμη χαρά πού ἀποτελεῖ καί τό ἀποκορύφωμα ὅλων τῶν αἰτημάτων, ὅλων τῶν μυστικῶν εὐχῶν καί ὅλων τῶν μεγαλοπρεπεστάτων ὕμνων τῶν χορῶν τῶν ἱεροψαλτῶν.  Μέσα σ’ ἕνα τέτοιο γνήσια ὀρθόδοξο λειτουργικό χαρισματικό περιβάλλον μπορεῖ νά μή σαγηνεύονται οἱ σήμερα πολλαπλῶς διωκόμενοι Ἕλληνες ὀρθόδοξοι πολῖτες;  Ὅταν μυστικῶς καί ἐγκαρδίως ἀναπαύονται οἱ ψυχοῦλες τους μέσα στήν σωτήρια κιβωτό τῆς Κυριακάτικης θείας Λειτουργίας δέν θά γίνονται ὁ ἕνας μετά τόν ἄλλο μεγαλοκήρυκες καί χριστοκήρυκες τοῦ λειτουργικοῦ θησαυροῦ πού ἔχει ἐμφυτεύσει ὁ Χριστός μέσα τους;   Δέν θά ἔρθει καί πάλι κάποια στιγμή πού de facto, ἐν τοῖς πράγμασι θά ἀκυρωθεῖ ὁ νόμος περί καταργήσεως τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς;

5. Καί πρακτικῶς ὅμως θά πρέπει νά ἀντιδράσουμε.  Νά μήν ἀμελοῦμε νά ψωνίζουμε τίς ἄλλες ἡμέρες καί νά μήν εὐνοοῦμε τά πολυεθνικά supermarket.  Ὁ λαός ἔχει τή δύναμη νά περιθωριοποιή­σει (συρρικνώσει) τήν πελατεία, τήν εὐρρωστία καί τή δύναμη τῶν πολυεθνικῶν μεγαλοκαταστημάτων, ἔστω κι ἄν αὐτά τίς Κυριακές δημιουργοῦν κάποιες προσφορές.  Ὁ λαός ἔχει δείξει τή βούλησή του σέ παραπλήσιες ἀντιλαϊκές θεσμοθετήσεις τοῦ παρελθόντος.  Γιατί νά μή γίνει τώρα πρακτικά, λαϊκό μποϋκοτάζ κατά τοῦ νόμου;

Γιατί μουσουλμᾶνοι καί ἑβραῖοι συνεργάστηκαν γιά νά ἀπαγχονισθεῖ ὁ ἔνδοξος ἐθναπόστολός μας ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός;  Ἀκριβῶς ἐπειδή μέ τόν ἅγιο θεανθρώπινο λόγο του εἶχε ἐπηρεάσει πρακτικά τούς σκλάβους προγόνους μας καί δέν προέβαιναν κατά τήν ἡμέρα τῆς Κυριακῆς σέ ἐμπορικές διαπραγματεύσεις μέ τούς ἐμπόρους τῶν Ἑβραίων, πού ὡς Θεό τους εἶχαν τό χρηματικό κέρδος! 

Μποροῦμε λοιπόν καί μεῖς σήμερα νά γίνουμε πιό σωστοί, πιό χριστιανοί;  Νά μή πατήσουμε τό πόδι μας κατά τήν ἡμέρα τῆς Κυριακῆς στά καταστήματα!   Δέν μποροῦμε ὅλες τίς ἄλλες ἡμέρες νά προμηθευόμαστε τά ψώνια μας; Εἶναι πολύ μεγάλη ἡ δύναμη τοῦ καταναλωτῆ.  Δέν πρέπει τόσο ἁπλᾶ, τόσο φυσικά, τόσο πρακτικά νά δώσουμε τό μήνυμά μας στήν ἀσεβῆ Ἑλληνική Κυβέρνηση; 

6. Σέ λίγο καιρό πιστεύουμε ὅτι θά μπορέσουμε νά πληροφορηθοῦμε τόν κατάλογο τῶν βουλευτῶν πού ἐπιπόλαια ἤ συνειδητά ψήφισαν τόν τόσο ἀντίχριστο καί ἀπάνθρωπο νόμο.  Ὅταν ἔρθει ἡ ὥρα τῆς ἑπόμενης ἐκλογικῆς ἀναμέτρησης νά ξέρουμε ποιά χέρια ψήφισαν κατά τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου μας.

Δέν πρέπει νά ξέρουμε ποιοί πρόσθεσαν ὀξύτερο ψυχικό πόνο, περισσότερη ἀπλήρωτη δουλειά καί κόπο στούς ἐργαζόμενους; Δέν πρέπει νά γνωρίζουμε ποιοί ἔχουν βαλθεῖ νά κλείσουν τούς μικρομεσαίους καταστηματάρχες πρός ὄφελος τῶν πολυεθνικῶν;

Γιατί θά πρέπει ἡ Ἑλλάδα νά γίνει τό πρῶτο πιλοτικό ἀθεϊ­στικό κράτος καί μέ τήν κατάργηση τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς; Ποιά Εὐρωπαϊκά κράτη, ἄς μᾶς ποῦν, ἔχουν ψηφίσει τέτοιο ἀντιθεαν­θρώπινο νόμο;  Εἶναι πλέον καταχωρημένο στή γνώση καί στή συνείδηση τῶν Εὐρωπαίων ὅτι εἶναι ἀσύμφορη ἡ λειτουργία τῶν καταστημάτων κατά τήν Κυριακή.  Εἶναι δέ ἀποδεδειγμένο καί λογιστικά.  Ἡ νεοταξική ὅμως νοοτροπία μαίνεται (=πολεμάει μέ μανία) ἐναντίον κάθε χρι­στιανικοῦ θεανθρωπίνου θεσμοῦ κυρίως στήν ὀρθόδοξη χώρα μας.

Θά μπορούσαμε νά καταχωρίσουμε πολλά  καί περικαλλέστατα λογοτεχνικά κείμενα δοκίμων Ἑλλήνων λογοτεχνῶν μας πού περιγράφουν πολύ ζωηρά τή μοναδικότητα καί χαρισματική ἰδιομορφία τῆς Ἑλληνικῆς Κυριακῆς, πού εἶναι ὁπωσδήποτε συνδυασμένη μέ τήν ἀργία της. 

Ἀντ’ αὐτῶν προτιμοῦμε νά παραθέσουμε ἕνα μικρό ἀπόσπασμα ἀπό τίς διδαχές τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ:

«Ἐπῆγεν ὁ Κύριος εἰς τήν κόλασιν καί ἔβγαλε τόν Ἀδάμ, τήν Εὔαν καί τό γένος του. Ἀνέστη τήν τρίτην ἡμέραν. Ἐφάνη δώδεκα φοράς εἰς τούς Ἀποστόλους του. Ἔγινε χαρά εἰς τόν οὐρανόν, χαρά εἰς τήν γῆν καί εἰς ὅλον τόν κόσμον· φαρμάκι καί σπαθί δίστομον εἰς τήν καρδίαν τῶν Ἑβραίων καί μάλιστα τοῦ διαβόλου. Διά τοῦτο καί οἱ Ἑβραῖοι δέν κατακαίονται ἄλλην ἡμέραν τόσον, ὡσάν τήν Κυριακήν, ὁπού ἀκούουν τόν παπά μας νά λέγη: «Ὁ ἀναστάς ἐκ νεκρῶν Χριστός ὁ ἀληθινός Θεός ἡμῶν». Διότι ἐκεῖνο ὁπού ἐσπούδαζον οἱ Ἑβραῖοι νά κάμουν διά νά ἐξαλείψουν τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ μας, ἐγύρισεν ἐναντίον τῆς κεφαλῆς των. Πρέπει καί ἡμεῖς, ἀδελφοί μου, νά χαιρώμεθα πάντοτε, μά περισσότερον τήν Κυριακήν, ὁπού εἶνε ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ μας. Διότι Κυριακήν ἡμέραν ἔγινεν ὁ Εὐαγγελισμός τῆς Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας. Κυριακήν ἡμέραν μέλλει ὁ Κύριος νά ἀναστήση ὅλον τόν κόσμον.

     Πρέπει καί ἡμεῖς νά ἐργαζώμεθα τάς ἕξ ἡμέρας διά ταῦτα τά μάταια, γήϊνα καί ψεύτικα πράγματα, καί τήν Κυριακήν νά πηγαίνωμεν εἰς τήν ἐκκλησίαν καί νά στοχαζώμεθα τάς ἁμαρτίας μας, τόν θάνατον, τήν κόλασιν, τόν παράδεισον, τήν ψυχήν μας ὁπού εἶνε τιμιωτέρα ἀπό ὅλον τόν κόσμον, καί ὄχι νά πολυτρώγωμεν, νά πολυπίνωμεν καί νά κάμνωμεν ἁμαρτίας· οὔτε νά ἐργαζώμεθα καί νά πραγματευώμεθα τήν Κυριακήν. 

    Ἐκεῖνο τό κέρδος ὁπού γίνεται τήν Κυριακήν εἶνε ἀφωρισμένο καί κατηραμένο, καί βάνετε φωτιά καί κατάρα εἰς τό σπίτι σας καί ὄχι εὐλογίαν· καί ἤ σέ θανατώνει ὁ Θεός παράκαιρα, ἤ τήν γυναίκα σου, ἤ τό παιδί σου, ἤ τό ζῶον σου ψοφᾷ, ἤ ἄλλον κακόν σου κάμνει.

Ὅθεν, ἀδελφοί μου, διά νά μή πάθετε κανένα κακόν, μήτε ψυχικόν μήτε σωματικόν, ἐγώ σᾶς συμβουλεύω νά φυλάγετε τήν Κυριακήν, ὡσάν ὁπού εἶνε ἀφιερωμένη εἰς τόν Θεόν. Ἐδῶ πῶς πηγαίνετε, χριστιανοί μου; Τήν φυλάγετε τήν Κυριακήν; Ἄν εἶσθε χριστιανοί, νά τήν φυλάγετε. Ἔχετε ἐδῶ πρόβατα; Τό γάλα τῆς Κυριακῆς τί τό κάμνετε; Ἄκουσε, παιδί μου· νά τό σμίγης ὅλο καί νά τό κάμνης ἑπτά μερίδια· καί τά ἕξ μερίδια κράτησέ τα διά τόν ἑαυτόν σου, καί τό ἄλλο μερίδιον τῆς Κυριακῆς, ἄν θέλης, δῶσέ το ἐλεημοσύνην εἰς τούς πτωχούς ἤ εἰς τήν Ἐκκλησίαν, διά νά εὐλογήση ὁ Θεός τά πράγματά σου. Καί ἄν τύχη ἀνάγκη καί θέλης νά πωλήσης πράγματα φαγώσιμα τήν Κυριακήν, ἐκεῖνο τό κέρδος μή τό σμίγεις εἰς τήν σακκούλα σου, διότι τήν μαγαρίζει· ἀλλά δῶσέ τα ἐλεημοσύνην, διά νά σᾶς φυλάγη ὁ Θεός» (Διδαχ. Δ΄).

Διά τήν Ἑστίαν Πατερικῶν Μελετῶν

ἀρχιμ. Σαράντης Σαράντος

                                                                   ἐφημέριος Ἱεροῦ Ναοῦ Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀμαρουσίου



Πηγή 

 anavaseis

 

 

Πεθαίνοντας χριστιανός στη Συρία. Οι σύγχρονοι Μάρτυρες...!

Ο νυν ηγέτης της Συριακής αντιπολίτευσης, πρόεδρος του «Εθνικού Συριακού Συνασπισμού», κ. Ζόρζ Σάμπρα κατά διαβολική σύμπτωση εξελέγη σε αυτό το αξίωμα στις 22/04/13 , ημερομηνία απαγωγής των δυο επισκόπων.

Πρόσφατα διαβεβαίωσε το Διεθνές Παρατηρητήριο (World Watch Monitor 24/05/13): «Στη Συρία έχουμε χιλιάδες εκκλησίες και κανείς δεν μπορεί να δώσει ούτε ένα παράδειγμα εκκλησιαστικού διωγμού από μουσουλμάνους ... Δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι οι χριστιανοί βρίσκονται υπό πίεση λόγω του θρησκεύματός τους...Ίσως να υπάρχουν σποραδικά ασήμαντα περιστατικά. Ας μην υπερβάλουμε... ».

Ο Διεθνής Τύπος έχει άλλη άποψη σχετικά με την τύχη των χριστιανών και συνεχώς νέα στοιχία βλέπουν το φως της δημοσιότητας.

Σύμφωνα με το ειδησεογραφικό πρακτορείο Βloomberg και New American (27/05/13), ένας « στρατηγός» του «Ελεύθερου Συριακού Στρατού », ο Αμπντέλ Χαμίντ Ζακαριά, εξήγγειλε την απειλή εξολόθρευσης των μειονοτήτων στη Συρία κατά τη διάρκεια συνέντευξής του την περασμένη εβδομάδα στον τηλεοπτικό σταθμό Αλ Αραμπίγια (μέσω Τουρκίας).

Απείλησε ότι αν οι « δυνάμεις του Άσαντ κατορθώσουν να καταλάβουν την πόλη του Αλ Κουσσέιρ, τότε θα σβήσουμε από το χάρτη όλες τις μειονότητες . Δεν θέλουμε να συμβεί, αλλά θα είναι μια επιβεβλημένη πραγματικότητα για όλους. Θα πρόκειται για καθαρό σεκταριστικό αιματοκύλισμα ».

Η Οργάνωση για την υπεράσπιση των Ελευθεριών « Βολταίρος » αναφέρει στην ιστοσελίδα της ότι ήδη περισσότερoι από 80.000 χριστιανοί αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την στρατηγικής σημασίας πόλη Αλ Κουσσέιρ, για να διαφύγουν από τους Τζιχαιστές.

Το New American επιμένει ότι « οι μειονοτικές κοινότητες και ειδικότερα οι χριστιανοί έχουν στοχοποιηθεί από τις δυνάμεις των ανταρτών. Αν υλοποιηθεί η απειλή της εξόντωσης τα αποτελέσματα θα είναι αδιανόητα. Το αίμα και η φρίκη δεν θα έχουν προηγούμενο».

Ο αμερικανός γερουσιαστής Rand Paul προειδοποίησε τους συναδέλφους του ότι « με την ψήφο τους για παροχή όπλων στην αντιπολίτευση καθίστανται σύμμαχοι της Αλ Κάιντα.»

Η ορθόδοξη Εκκλησία είχε καταγγείλει από την αρχή της σύρραξης διωγμούς των χριστιανών και οι μαζικές εκκαθαρίσεις ξεκίνησαν από την πρώτη μέρα που ξέσπασε η κρίση.

Οι χριστιανικοί πληθυσμοί έχουν γίνει ο στόχος μιας εθνοκάθαρσης που συντελείται από μουσουλμάνους αντάρτες με διασυνδέσεις στην Αλ Κάιντα. Ειδικότερα, κατά το δελτίο τύπου της Συρορθόδοξης Εκκλησίας, μέλη της εξτρεμιστικής οργάνωσης « Ταξιαρχία του Φαρούκ » (στην οποία ανήκει και ο γνωστός νεκροφάγος κανίβαλλος , Χαλίλ Αλ Χαμάντ) αναζητούσαν πόρτα -πόρτα τους « οπαδούς του Χριστού » και τους διέταζαν να εγκαταλείψουν άμεσα τις εστίες τους χωρίς να πάρουν τίποτα μαζί τους ώστε να καρπωθούν τα επινίκεια, τα λεγόμενα « χριστιανικά λάφυρα ».

Στην πόλη Χομς (αρχαία ΄Εμμεσα) μόνο τον περασμένο Απρίλιο, πάρα πολλές εκκλησίες καταστράφηκαν ολοσχερώς ενώ στο σύνολό τους έχουν βεβηλωθεί κατά τη διάρκεια του πολέμου.Απότην ίδια πόλη εκτοπίστηκαν δια της βίας 50.000 χριστιανοί ενώ πολλές εκατοντάδες -ανάμεσά τους γυναίκες και παιδιά- θανατώθηκαν σύμφωνα με εκθέσεις ανθρωπιστικών ενώσεων (Παρατηρητήριο Χριστιανοφοβίας ).

Οι σουννίτες μουσουλμάνοι που πλεονάζουν στους αυτόχθονες αντάρτες αποτελούν και την πλειοψηφία του Συριακού πληθυσμού που ανέρχεται σε 22.000.000. Οι μειονοτικές ομάδες, σιητών, χριστιανών και εβραίων αντιπροσωπεύουν το 20% με 30% των Συρίων.

Μέλη αυτών των κοινοτήτων έχουν υποστεί τα πάνδεινα από την μία ή την άλλη ένοπλη ομάδα για την υποστήριξή τους στο μη θεοκρατικό, κοσμικό κράτος του Άσσαντ που διαχρονικά έχει εγγυηθεί την προστασία τους από κάθε ισλαμιστική βία.

Οι αρμόδιες για θέματα προσφύγων οργανώσεις τους έχουν καταγράψει μαρτυρίες χριστιανών που εξωθούνταν σε φυγή υπό την απειλή εκτέλεσης και εκβίασης ότι θα δημοσίευαν παραπλανητικά τις φωτογραφίες των κακοποιημένων σωρών τους στον Καταριανό Σταθμό Αλ Τζαζίρα ως πράξεις βιαιότητας των κυβερνητικών.

Εκπρόσωπος τύπου του Διεθνούς Ιδρύματος Χριστιανικής Βοήθειας «Βαρνάβας » (Barnabas Fund) απαριθμεί σε τουλάχιστον 200, τους δολοφονημένους χριστιανούς κατά τις πρώτες μόνο ημέρες της εξέγερσης. Άλλες εκθέσεις υποστηρίζουν ότι αλλεπάλληλες απαγωγές χριστιανών πραγματοποιούνται για να χρησιμοποιηθούν ως ανθρώπινες ασπίδες.

Χριστιανοί που δέχθηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους συλλαμβάνονταν στα περίχωρα και υποχρεώνονταν να παραμένουν σε τζαμιά ως ανθρώπινες ασπίδες . Σύριος ιερέας από την Χαμαντίγια αναφέρει στη Βρεττανική έκδοση του Daily Telegraph πως « οι αντάρτες θεωρούσαν ότι εφόσον οι χριστιανοί στηρίζουν τον Άσσαντ, ο στρατός δε θα βάλλει κατά αυτών των χώρων».

Ο γενικός διευθυντής της καθολικής « Ένωσης Πρόνοιας της Εγγύς Ανατολής » (CNEWA), κ.Ισάμ Μπισάρα καταγγέλει ότι μουσουλμάνοι μιλιταριστές χρησιμοποίησαν πολλές εκκλησίες σαν ορμητήρια και τους πιστούς ως ανθρώπινες ασπίδες. Τονίζει επίσης ότι πολλές εικόνες και κειμήλια βανδαλίστηκαν από τους παραστρατιωτικούς αντάρτες.

Αδελφή Βερονίκη, ελληνορθόδοξο ιστορικό μοναστήρι της Παναγίας του Κυνηγιού (Σαιντναγια, 5ος αιώνας, κτίτορας (Ιουστινιανός). Δείχνει τις οπές από τις οβίδες των ανταρτών στον κοιτώνα του ορφανοτροφείου.

από τον Πορφύρη Δημήτρη και τη Σταφυλά Πηνελόπη

Πηγή

Ρομφαία

Jonathan Jackson...μαθήματα ομολογίας Χριστού

Ἡ ὁμιλία τοῦ Jonathan Jackson κάνει τὸν γύρο τοῦ κόσμου!

Πᾶς οὒν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω καγώ ἐν αὐτῶ ἔμπροσθέν του Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς!

Ὅλοι ἔχουν μείνει ἄφωνοι μὲ τὴν ἀπίστευτη πραγματικὰ ὁμιλία τοῦ Jonathan Jackson κατὰ τὴν τελετὴ ἀπονομῆς τῶν βραβείων Emmy. Διεθνῆ μέσα μαζικῆς ἐνημέρωσης παίζουν καὶ ξαναπαίζουν τὸ βίντεο τοῦ γνωστοῦ ἠθοποιοῦ θαυμάζοντας καὶ σχολιάζοντας τὸ θάρρος του νὰ ὁμολογήσει τὴν ὀρθόδοξη πίστη τοῦ μπροστὰ σὲ ἑκατοντάδες ἄλλους ἠθοποιοὺς καὶ ὑπὸ τὸ βλέμμα ἑκατομμυρίων Ἀμερικανῶν καὶ ὄχι μόνο τηλεθεατῶν ποὺ παρακολουθοῦσαν τὴν τελετή. Ἤδη στὸ βιογραφικό του στὴν διαδικτυακὴ ἐγκυκλοπαίδεια wikipedia προστέθηκε τὸ ἑξῆς ἀπόσπασμα: In his acceptance speech for his 2012 Emmy for Outstanding Supporting Actor in a Drama Series he thanked the monks on Mount Athos.

Τελικὰ ὁ Θεὸς στέλνει τοὺς ἀνθρώπους του σὲ ὅλους τους τομεῖς καὶ ἐπαγγέλματα καὶ μᾶς καλεῖ νὰ τοὺς μιμηθοῦμε. Μᾶς στέλνει παραδείγματα ἀνδρείας δείχνοντας τὸν....

 δρόμο σὲ μᾶς τοὺς δειλούς. Ἕνας ἄνθρωπος μόνος του κατάφερε μὲ μία φράση καὶ μία κίνηση νὰ μιλᾶ ὁλόκληρη ἡ ὑφήλιος γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία καὶ τὸ Ἅγιον Ὅρος. Ἡ στάση αὐτὴ τοῦ Jonathan σίγουρα ἀξίζει καὶ εἶναι ἐφάμιλλη μὲ πολλὰ κηρύγματα...

πηγή

orthodoxia-ellhnismos

Πρό των εκλογών...ἄν ἐμεῖς δέν ἀντιδράσουμε πνευματικά

Πρό … τῶν ἐκλογῶν. 

Τοῦ ἀρχιμ. Σαράντη Σαράντου

Ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός εἶχε προείπει, ὅτι θά ἔρθει καιρός πού οἱ σώφρονες θά θεωροῦνται ὡς ἄφρονες καί οἱ ἄφρονες ὡς σώφρονες, οἱ μή ἔντιμοι ὡς ἔντιμοι καί οἱ ἔντιμοι ὡς ἀνέντιμοι, οἱ ἐργατικοί καί δοτικοί ὡς ἀνόητοι καί οἱ φυγόπονοι ὡς οἱ πιό προσαρμοσμένοι στό κλῖμα καί στό πνεῦμα τῆς ἐποχῆς τῆς ρᾳθυμίας.

Στίς ἡμέρες μας φαίνεται νά ἐπιβεβαιώνεται ὁ ἅγιος ἐθνομάρ­τυρας Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός. 

Ἴσως οἱ καταστάσεις, τά γεγονότα καί οἱ θεσπιζόμενοι ὁσημέραι νόμοι νά ξεπερνοῦν τόν Ἅγιο. 

Ἐμεῖς, βουλιαγμένοι πάνω στούς καναπέδες ἀπορροφοῦμε μέ βουλημία τήν ἀνεξέλεγκτη τηλεθέαση.  Ναρκωνόμαστε ὅλο καί βαθύτερα  στή νοοτροπία της καί τά κελεύσματά της.  Δέν ἀντιδροῦμε σέ καμιά προσβολή τῆς ἁγίας Παραδόσεώς μας, ἀλλά θυσιάζουμε τά πάντα στά νεοειδωλολατρικά σόου τῶν ποικίλων τηλεπαρουσιάσεων. 

Τό κελλί μας, ἤ ὅπως καινοδιαθηκικά ὀνομάζεται «ταμεῖον», ἤ πολύ πιό ἁπλᾶ, τό ὑπνοδωμάτιό μας, μετατρέπεται σέ χῶρο μολυσμένο ἀπό τίς αἰσχρές εἰκόνες, τά πονηρά σενάρια, τούς κακούς λογισμούς, τά αἰσθήματα πού ἐπιμελημένα καί δαιμονικά στήνει ἡ Νέα Ἐποχή.  Τό κελλίον πλέον δέν ὑψοῖ, σύμφωνα μέ τήν ἁγιοπνευ­ματι­κή ἐμπειρία τῶν πατέρων, ἀλλά γκρεμίζει, κατεδαφίζει, δέν κτίζει.  Ἀλλοτριώνει, δέν μορφώνει.  Ἀποσυνθέτει καί καθόλου δέν         συ­γκροτεῖ τήν προσωπικότητα τοῦ ἀνθρώπου. 

Ἀποσυντονισμός, ἀδιαφορία, ἀποχαύνωση, ἀνία, ἀμηχανία, ἀδράνεια γιά δημιουργία, γιά προγραμματισμό, ἔρευνα καί ὀργάνω­ση ζωῆς, κυριεύει τή νεολαία, ἀφοῦ ἀκούσια ἤ ἑκούσια πέφτουν θύματα τῆς μεθοδευμένης ὑπερπροσφορᾶς τηλοψίας καί πολύωρης συμμετοχῆς στίς ἄφθονες ὑπηρεσίες τοῦ Internet.

Προσκολλημένοι μικροί καί μεγάλοι, ἰδίως αὐτήν τήν περίοδο τῆς «κρίσεως» βομβαρδιζόμαστε ἐπί πλέον ἀπό τίς ἀπειλές τῶν – νεοεποχιτῶν ὡς ἐπί τό πλεῖστον – δημοσιογράφων καί ἀναμένουμε ἐναγώνια νά μορφώσουμε, ἀκόμα καί τώρα, γνώμη γιά τά πρόσωπα πού μποροῦν νά μᾶς ἐκπροσωπήσουν ὡς κυβέρνηση τῆς χώρας.

Ξεχνᾶμε ὅτι οἱ διακόσιοι τῶν δύο κομμάτων ἤδη ἔχουν παραχωρήσει μέ τίς δύο δανειακές συμβάσεις ὁλόκληρη τήν πατρίδα μας;  

Κλείσαμε τά αὐτιά μας γιά νά μήν ἀκούσουν, ὅτι οἱ δύο γνωστοί ἀρχηγοί τῶν δύο γνωστῶν κομμάτων, ἔστειλαν προσωπική ἐπιστο­λή ἕκαστος στούς δανειστές καί τούς βεβαιώνουν, ὅτι θά εἶναι εὐπειθέστατοι στίς ὑποχρεώσεις τους ἀπέναντί τους.

Ἐκτός ὅμως τῶν δύο δανειακῶν συμβάσεων προσποιούμαστε πώς δέν καταλαβαίνουμε τίς ὑποχρεώσεις πού ἐπιβάλλουν τά δύο μνημόνια; 

Γιατί δέν ἐννοοῦμε νά πιστέψουμε, ὅτι ἐκτός τῶν γνω­στῶν τάχα ἀγνώστων τοκογλύφων δανειστῶν ἔχουμε ὑποχρέωση ὡς κράτος, ὡς διοίκηση, ὡς κυβέρνηση νά εἴμαστε εὐπειθέστατοι στούς τεχνοκράτες τοῦ Δ.Ν.Τ. καί πρέπει νά ἐφαρμόζουμε τίς σκληρές ἀποφά­σεις τῶν διαφόρων Εὐρωπαϊκῶν ἐπιτροπῶν – πάντοτε γιά τό καλό τῆς χώρας μας - ἔστω καί ἄν συντάξεις καί μισθοί μειωθοῦν στά 150 € μηνιαίως, δηλαδή στά ὅρια τῆς λιμοκτονίας.

Δέν ἔχουμε ἀντιληφθεῖ τήν ἀλαζονική συμπεριφορά τῶν μέχρι τώρα ἡγετῶν «μας», πού ὑβρίζουν, ἀπαξιώνουν καί λοιδωροῦν ἐναλλάξ ὅλες τίς τάξεις ἐπιστημόνων, ἐπαγγελματιῶν καί ἐργαζομένων; 

Δέν θυμό­μαστε, ὅτι 3000 συμπολῖτες μας ἔφτασαν στό ἀπονενοημένο διάβημα; Σέ ὁποιαδήποτε ἄλλη πολεμική σύρραξη ἤ θερμό ἐπεισόδιο, ὅπως ἐπανειλημμένα ἀπό τούς δημοσιογράφους ἀναφέρεται, θά εἴχαμε τόσα θύματα;

Σέ ἄλλες παλαιότερες ἤ μεταγενέστερες ἐποχές εἴχαμε ἑκατομ­μύρια ἀνέργων;  

Εἴχαμε τόση καταπάτηση νόμων καί συνταγματικῶν  δια­τάξεων;

Οἱ λοιποί τῶν ἀξιοτίμων κ.κ. βουλευτῶν, πού δέν ὑπέγραψαν τίς δανειακές συμβάσεις, δέν θά ἔπρεπε νά σπεύσουν ἅπαντες, νά ὑποβάλουν τίς παραιτήσεις τους; 

Ἔτσι δέν θά ἐξαναγκαζόταν ὁλόκληρο τό σῶμα τῶν βουλευτῶν νά ἀποφύγουν τήν ὁλοκληρωτική παράδοση τῆς πατρίδος μας στούς «δανειστές» μέ ὅρους, φεῦ, ἀμετακλήτους;

Ὅμως μέσῳ τῆς τηλεοράσεως καί τοῦ διαδικτύου ἔχουν γίνει γνωστοί οἱ ἐλάχιστοι ἀντιμνημονιακοί βουλευτές, πού ἔχουν δώσει σκληρές καί τεκμηριωμένες ἀγορεύσεις στή βουλή καί ἐκτός αὐτῆς, γιά νά γίνει γνωστό τό ἐπαχθές ἔγκλημα κατά τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ. 

Ὅταν μάλιστα ἀπό τούς ἐλάχιστους τῶν ἀντιμνημονια­κῶν γνωρίζουμε ἐλαχίστους τῶν ἐλαχίστων, ὅτι κάνουν τό σημεῖον τοῦ τιμίου Σταυροῦ ἐν ἐπιγνώσει, ὅταν δέν ἄγονται καί δέν φέρονται λόγῳ κάποιων ἐξαρτήσεων ἀπό ἀποκρυφιστικές ὀργανώσεις, ὅταν ἐπικα­λοῦνται τή βοήθεια τῆς Κυρίας Θεοτόκου καί τῶν γοργοεπηκόων Ἁγίων μας, ὅταν μετέχουν τῶν ἀχράντων Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας μας, γιατί νά μήν ὑποστηριχθοῦν γιά τό καλό ὅλων μας καί τῆς μοναδικῆς σέ ἀξία πατρίδος μας;

«Ἀντίστητε τῷ διαβόλῳ» λέγει ὁ Κύριός μας στήν Καινή Διαθήκη, «καί φεύξεται ἀφ’ ὑμῶν!» 

Αὐτό σημαίνει, ὅτι χρειάζεται ἡ ἐνεργοποίηση τῆς δικῆς μας ἐν διακρίσει Χριστοῦ βουλήσεως, γιά νά ἔρθει βοηθός ὁ ἴδιος ὁ Χριστός.  

Οὐδέποτε ἐπεχείρησε, ὑπενόησε ἤ μεθόδευσε κάποια δέσμευση ἤ παραγκωνισμό τῆς βουλήσεώς μας.  Ζητάει πάντοτε τήν ἐλεύθερη συγκατάθεσή μας γιά μικρά, μεγάλα, ὑλικά ἤ πνευματικά ζητήματα καί κατόπιν, τρανώνοντας τό θεόσδοτο δῶρο τῆς ἐλευθερίας, παρεμβαίνει καί δημιουργεῖ νέες καταστάσεις, ἀνέλπιστα θαύματα.

Σέ καιρούς πολύ δύσκολους σάν τούς δικούς μας ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ἔχει πεῖ ἐκεῖνο τό ἀλησμόνητο:  «Ὁ Θεός ἔβαλε τήν ὑπογραφή του γιά τήν ἐλευθερία τῆς Ἑλλάδος καί δέν τήν παίρνει πίσω».  

Μέ αὐτή τήν ἀνδρεία θεανθρώπινη τοποθέτηση παρακινήθηκαν οἱ σκλάβοι πρόγονοί μας, ἀγωνίστηκαν καί, τοῦ Κυρίου συνεργοῦντος, τίναξαν τό ζυγό τῆς δουλείας ἀπο πάνω τους.

Τώρα, ἄν ἐμεῖς δέν ἀντιδράσουμε πνευματικά μέ τίς θερμές προσευχές μας καί μέ τή σωστή ψῆφο μας, τί θά ποῦμε αὔριο στά παιδιά μας, στά ἐγγόνια μας, στά δισέγγονά μας, ὅταν θά ἀντιληφθοῦν ὅτι ἀμαχητί τά παραδώσαμε μαζί μέ ὅλες τίς ἐπερχόμενες γενιές στά σκλαβοπάζαρα τῶν «ἀγορῶν» τῆς Νέας Ἐποχῆς;  

Θά ἔχουμε μοῦτρα καθαρά καί μάτια χωρίς ἐνοχές γιά νά τά κυττάξουμε;

Ἄν παρά ταῦτα, ἐξαντλώντας ὅλα τά περιθώρια τῶν πνευμα­τικῶν καί κοινωνικῶν ἐνδοκοσμικῶν ἀντιδράσεων, δέν καταφέρουμε νά ἐκλέξουμε τούς πιό ἄξιους ἐκπροσώπους πού θά ἀρνηθοῦν τό ἐπαχθές χρέος καί τή μνημονιακή ὑποδούλωση, τότε μέ ἄκρα ταπείνωση καί ἐνώπιον τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ καί ἐνώπιον τῶν ἐρχομέ­νων γενεῶν θά ὁμολογοῦμε τήν ἐκ τῆς ὀλιγωρίας ἀποτυχία μας. 

Θά προσευχόμαστε ἐκ βαθέων νά γίνει ἵλεως ὁ Κύριος γιά μᾶς πού ἀφήσαμε ἐρείπια στούς μεταγενεστέρους μας. 

Μακάρι νά μή μᾶς ἀξιώσει ὁ φιλάνθρωπος Χριστός τούς νεο­έλληνες Ὀρθοδόξους Χριστιανούς νά κληροδοτήσουμε καμμένη γῆ, χαμένη πατρίδα, ἕωλα ὄνειρα, μηδενικές προοπτικές στούς ἐπερχομένους μας.

Προτιμότερο ἄλλως θά εἶναι τό μαρτύριο γιά μᾶς. 

Οἱ μαρτυρικοί θησαυροί θά μποροῦν ἴσως νά ἀντισταθμίσουν τήν ἀναξιότητα καί τήν ἀδιακρισία τῆς γενιᾶς μας μέ τήν ὁμολογία ὅτι ἐξαπατηθήκαμε, γιατί δέν ἀφήσαμε τίς ἐλπίδες μας ὅλες στό δημουργό καί προνοητή Κύριο, ἀλλά ἐπορεύθημεν ἐν τοῖς θελήμασι τῶν καρδιῶν ἡμῶν καί τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν.

Τό ἐν Χριστῷ μαρτύριο μπορεῖ νά ἐπανατοποθετήσει νέα βαθιά θεμέλια στό ὀρθόδοξο ἑλληνικό ἔθνος μας, ὥστε σέ γερές θεανθρώπινες βάσεις νά μεγαλουργήσουν ἐν Χριστῷ οἱ ἑπόμενες γενιές.  

Ἴσως κάτω ἀπό τέτοιες χριστομαρτυρικές προϋποθέσεις ὁ Ἅγιος τοῦ αἰώνα μας νά ἔβλεπε, ὅτι τό Ἑλληνικό Ἔθνος εἶναι προορισμένο νά εἶναι ὀφθαλμός καί διδάσκαλος τῆς οἰκουμένης.

Ἀξίζει πάντως εἰς τάς ἀπαρχάς τῆς ἡμέρας αὐτῆς, τῶν ἐκλογῶν, μετά φόβου Θεοῦ, πίστεως καί ἀγάπης, νά ξεκρεμάσουμε τό κομποσχοίνι μας ἀπό τά εἰκονίσματά μας ἤ νά τό βγάλουμε ἀπό τόν καρπό τοῦ χεριοῦ μας καί νά τό γυρίσουμε ἑκατό ... ἤ κάποιους περισσότερους κόμπους καί ἱκετευτικά νά ἐπικαλεσθοῦμε τή βοήθειά Του: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με», ἐννοώντας ὅλους τούς ἀδελφούς συν-Ἕλληνες.

Η ελληνορθόδοξη ταυτότητά μας στην εποχή της παγκοσμιοποιήσεως

 
Η ελληνορθόδοξη ταυτότητά μας συνίσταται στην άρρηκτη σύνδεση Ορθοδοξίας και Ελληνισμού. Η ασύγχυτη και αδιαίρετη αυτή σύνδεση, προσδιόρισε την εθνική και θρησκευτική μας συνείδηση, προσδιόρισε την πολιτιστική παραγωγή μας και συνέβαλε αποφασιστικά στη διαμόρφωση των θεσμών μέσα στην κοινωνία.

Ο καθηγητής και πρύτανης κ. Γεώργιος Μπαμπινιώτης σημειώνει: «Όποιος μιλάει για Ορθοδοξία ερήμην του Ελληνισμού, νομίζω ότι ματαιοπονεί, όποιος όμως μιλάει για Ελληνισμό ερήμην της Ορθοδοξίας, κάνει κάτι χειρότερο ασχημονεί».

Όσοι αποκόπτονταν από την ορθόδοξη πίστη και κοινωνία, έχαναν και την ελληνικότητά τους. Αυτό εσήμαιναν τα ρήματα «φραγκεύω» και «τουρκεύω». Έλληνες έμεναν όσοι παρέμειναν ορθόδοξοι.

Εάν θέλουμε να αποδώσουμε με μια λέξη τον ελληνορθόδοξο πολιτισμό μας, τον πολιτισμό της Ρωμιοσύνης, θα λέγαμε ότι είναι ο πολιτισμός του προσώπου. Στην παράδοσή μας ο Θεός - δημιουργός είναι πρόσωπο, αλλά και ο άνθρωπος είναι πρόσωπο. Το πρόσωπο νοείται ως ελευθερία και ετερότητα. Το πρόσωπο είναι το «εσύ», που βρίσκεται απέναντι από το «εγώ», είναι ο άλλος. Το πρόσωπο ως ελευθερία και ετερότητα είναι μοναδικό και ανεπανάληπτο, όχι μόνο πνευματικά αλλά και ψυχοδιανοητικά και βιολογικά. Τα χαρακτηριστικά της ελευθερίας και της μοναδικότητας ο άνθρωπος, ως πρόσωπο, τα έχει προίκα από το Δημιουργό του. Καθώς ο Θεός εκτός από ελευθερία είναι και αγάπη, έτσι ακριβώς είναι και ο άνθρωπος.

Ο πολιτισμός της Ρωμιοσύνης είναι ο πολιτισμός της κοινοτικότητας, της ενορίας. Είναι το «εμείς» του Μακρυγιάννη.

Ο μόνος χώρος όπου μπορούν να βιωθούν αυθεντικά αυτές οι πνευματικές πραγματικότητες, είναι ο

χώρος της θεανθρώπινης κοινωνίας που λέγεται Εκκλησία. Μέσα στο χώρο της Εκκλησίας, η οποία είναι «ιατρείον πνευματικόν» κατά τον Ιερό Χρυσόστομο και τους Αγίους Πατέρες, το ανθρώπινο πρόσωπο καταξιώνεται. Καταξιώνεται διά της αληθούς θεογνωσίας και θεοκοινωνίας του ανθρώπου με το Θεόν, η οποία γίνεται κατορθωτή διά της υπακοής στο θέλημα του Θεού και εν γένει του αγώνα που κάνει ο πιστός να καθαρίσει με τη χάρη του Θεού τον εαυτό του από τα πάθη και να φτάσει στον Αγιοπνευματικό φωτισμό και στην κατά Χάριν θέωση. Αυτό δεν είναι ένα κατόρθωμα του ανθρώπου, αλλά δώρο της Χάριτος του Θεού. Σε αντίθεση με την ελληνορθόδοξη παράδοσή μας, η λεγομένη Νέα Εποχή αλλά και κάθε αιρετική διδασκαλία, ως αυτονομημένη προσπάθεια του υπερήφανου μεταπτωτικού ανθρώπου όχι μόνο δε γνωρίζει το πρόσωπο, αλλά και κατά βάθος το μισεί και αγωνίζεται να το καταργήσει.

Η παγκοσμιοποίηση

Η παγκοσμιοποίηση και η Νέα Τάξη Πραγμάτων αποσκοπούν στη δυναστική ομογενοποίηση λαών και πολιτισμών και εντάσσονται στο σχεδιασμό της λεγομένης Νέας Εποχής. Σύμφωνα με τη Νέα Εποχή, κάθε 2.000 χρόνια η ανθρωπότητα εισέρχεται σε μια νέα εποχή. Τώρα εισερχόμεθα στην εποχή του Υδροχόου. Η παλαιά εποχή των Ιχθύων, κατά την οποία επικράτησε ο Χριστιανισμός, τελειώνει. Τώρα περιμένουμε ένα νέο μεσσία, ένα νέο Χριστό, που θα φέρει νέες αλήθειες στην ανθρωπότητα. Και μόνο αυτά βέβαια αρκούν για να αντιληφθεί κάποιος ότι η λεγομένη Νέα Εποχή είναι αντίθετη και ασυμβίβαστη με την ορθόδοξη πίστη μας. Κατά βάθος η Νέα Εποχή δεν είναι καθόλου νέα. Το βασικό της μήνυμα είναι το αρχαίο εωσφορικό ψέμα ότι ο άνθρωπος είναι από τη φύση του θεός και η βασική επιδίωξή της είναι το παλαιό σχέδιο των σκοτεινών οργανώσεων τύπου μασονίας και σιωνισμού για παγκόσμια κυριαρχία.

Στο πλαίσιο αυτού του σχεδιασμού προωθείται:

1) Μια Νέα Τάξη Πραγμάτων σε πολιτικοοικονομικό επίπεδο με τελικό στάδιο την επιβολή μιας παγκόσμιας κυβέρνησης με επικεφαλής τον αναμενόμενο από τους νεοεποχίτες μεσσία &

2) Μια Νέα Τάξη Πραγμάτων σε θρησκευτικό επίπεδο με τελικό στάδιο την επιβολή μιας πανθρησκείας που θα προκύψει από το ανακάτεμα των θρησκειών.

Η τακτική που χρησιμοποιούν για την προώθηση των δύο βασικών στόχων που προαναφέρθηκαν είναι:

(α) Περνά ένας οδοστρωτήρας, που ισοπεδώνει γλώσσες, πολιτισμούς, παραδόσεις, εθνικές ιδιαιτερότητες, προωθώντας τον εξαμερικανισμό των εθνών με την έννοια της υιοθετήσεως των υποπροϊόντων του "αμερικανικού τρόπου ζωής".

(β) Εφαρμόζεται η τακτική του "διαίρει και βασίλευε". Τα δικαιώματα των πραγματικών ή κατασκευασμένων μειονοτήτων, εθνικών και θρησκευτικών, γίνονται μοχλός για την εγκαθίδρυση της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Το μοντέλο της πολυπολιτισμικής κοινωνίας προβάλλεται για να χτυπηθούν χώρες, όπως κατ' εξοχήν η Ελλάδα, που χαρακτηρίζονται από μεγάλη ομοιογένεια εθνική, θρησκευτική και γλωσσική. Στόχος είναι να μεταβάλλουν ανθρώπους και κοινωνίες σ' έναν άμορφο χυλό. Γι' αυτό δε θέλουν πρόσωπα και υπεύθυνους πολίτες, αλλά ένα απρόσωπο ανθρώπινο κοπάδι, το οποίο εύκολα θα κατευθύνουν. Γι' αυτό και μισούν το ανθρώπινο πρόσωπο, όπως είπαμε στην αρχή.

(γ) Για την προώθηση της δαιμονικής πανθρησκείας έχουν θέσει σε κυκλοφορία το δόγμα ότι όλες οι θρησκείες είναι δρόμοι που οδηγούν στο ίδιο τέρμα. Εξισώνουν έτσι την αλήθεια της Ορθοδοξίας με την πλάνη των αιρέσεων.

Την Ορθόδοξη Εκκλησία την πολεμούν από έξω, αλλά προσπαθούν να την αλώσουν κι από μέσα. Επιδίωξη της Νέας Εποχής δεν είναι να αδειάσουν οι εκκλησίες, αλλά να γεμίσουν με ανθρώπους που θα έχουν αλλοιωμένο φρόνημα. Με ανθρώπους δηλαδή που θα λένε ότι είναι χριστιανοί, ενώ συγχρόνως θα πιστεύουν και στο Βούδα, στη μετενσάρκωση, θα ασκούν τη γιόγκα ή το διαλογισμό. Η ηθελημένη αυτή σύγχυση επιτείνεται από τη χρήση εκ μέρους τους χριστιανικών όρων, όπως Χριστός, αμαρτία κ.ο.κ. με ανεστραμμένο όμως νόημα.


Η στάση των ορθοδόξων

Σ' αυτό το σκοτάδι το πνευματικό και σ' αυτή τη σύγχυση, εμείς οι ορθόδοξοι θα πρέπει να αντιτάξουμε το φως και την αλήθεια του Χριστού. Ο ίδιος ο Κύριός μας λέει: "Eγώ ειμί η Oδός και η Aλήθεια και η Ζωή", οπότε καταρρέει η συγκρητιστική πανθρησκεία της Νέας Εποχής.

Εδώ θα πρέπει να γίνει σαφές ότι αντιτιθέμεθα στην παγκοσμιοποίηση της Νέας Εποχής, διότι προσπαθεί να επιβληθεί χωρίς Χριστό και εναντίον του Χριστού.

Θα πρέπει να βοηθήσουμε τους ανθρώπους να αποκτήσουν την "καλή ανησυχία", όπως έλεγε ο μακαριστός πατήρ Παΐσιος ο Αγιορείτης. Μας χρειάζεται νήψη, δηλαδή πνευματική επαγρύπνηση. Μας χρειάζεται μετάνοια και προσευχή. Χρειάζεται να αναπτύξουμε πνευματικά αντισώματα για να αντισταθούμε στη δαιμονική «πνευματικότητα» της Νέας Εποχής. Αυτό θα γίνει αν γνωρίσουμε, αγαπήσουμε, βιώσουμε και προβάλλουμε την ελληνορθόδοξη παράδοσή μας. Κάθε ενορία και κάθε μοναστήρι μπορούν και πρέπει να γίνουν κέντρα αυτής της πνευματικής αντιστάσεως.

Πέρα όμως από την "καλή ανησυχία", την προσευχή και τη μετάνοια, να είμαστε έτοιμοι και για παρεμβάσεις, όπου και όταν χρειασθεί και μας καλέσει η Εκκλησία μας. Και να μην ξεχνούμε: Αυτοί που σχεδιάζουν παγκοσμιοποιήσεις χωρίς Χριστό και εναντίον του Χριστού αλλά και των ανθρώπων, «κάνουν λογαριασμούς χωρίς τον ξενοδόχο», γιατί ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός είναι ο μοναδικός και πραγματικός Κύριος της Ιστορίας και του κόσμου.

π. Αρσένιος Βλιαγκόφτης