Ο κόσμος γύρω μας χωρίς πρότυπα και ελπίδα άγεται και φέρεται, λειτουργεί σαν κατατρεγμένος μέσα στην σύγχρονη παραφροσύνη. Κάποιες φορές να το πω; Αρέσκεται;
Πολλά συμβαίνουν ολόγυρά μας, κρίση οικονομική, κρίση ηθική, κρίση επικοινωνίας.
Δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε στον χώρο της εργασίας μας, στις συναναστροφές μας, ακόμη και στο σπίτι μας και αυτό είναι το πιο οδυνηρό...πονάει.
Δεν μιλάμε την ίδια γλώσσα. Άλλα εννοούμε και άλλα θέλουμε,
γίναμε δίψυχοι. Γιατί;
Αν και η κρίση μαστίζει όλους μας ή τουλάχιστον τους περισσότερους η αλληλεγγύη δεν έχει ανέβει στο κοντέρ της ζωής μας. Είναι χαμηλή, πολλές φορές υποτονική, άλλες φορές ...έρπει.
Κοιτάζουμε τον συνάνθρωπό μας από το πίσω μέρος της κλειστής μας πόρτας, του δικού μας κόσμου...και δεν του ανοίγουμε.
Δεν ανοίγουμε στον αδελφό μας, δεν ανοίγουμε στον Χριστό μας.
Όμως η ζωή χωρίς Θεό ΔΕΝ αντέχεται, δεν έχει νόημα,αλήθεια.
Χρόνια πολλά λοιπόν, χρόνια καλά και από τον Θεό ευλογημένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου