Μερικοὶ γονεῖς κατευθύνουν τὰ παιδιά τους πρὸς τὸ δικό τους ἐπάγγελμα, καὶ μάλιστα πολλὲς φορὲς γίνονται πιεστικοί.

 
-Γέροντα, μερικοὶ γονεῖς κατευθύνουν τὰ παιδιά τους πρὸς τὸ δικό τους ἐπάγγελμα, καὶ μάλιστα πολλὲς φορὲς γίνονται πιεστικοί.
-Ὄχι, δὲν κάνουν καλά. Δὲν πρέπει νὰ πιέζουν τὰ παιδιὰ τους νὰ κάνουν αὐτὸ ποὺ ἀναπαύει τοὺς ἴδιους, ἄν αὐτὸ δὲν ἀναπαύη καὶ ἐκεῖνα. Γνώρισα ἕναν νέο ποὺ ἤθελε νὰ σπουδάση θεολογία καὶ νὰ γίνη ἱερέας. Ἡ μανα του ὅμως δὲν τὸν ἄφηνε· τὸν πίεζε νὰ πάη ἰατρική.
Τὸ παιδὶ εἶχε μάθει βυζαντινή μουσικὴ καὶ ἔψελνε. Εἶχε κάνει μόνος τους καὶ ἕνα ὄργανο μουσικὸ καὶ εὕρισκε τοὺς ἤχους. Ἤξερε τὰ μουσικὰ ἀπ’ ἔξω. Εἶχε χάρισμα. Ἔφτιαχνε τορπάρια, ἀκολουθίες... Μόλις τελείωσε τὸ γυμνάσιο, ἔδωσε ἐξετάσεις καὶ πέρασε Θεολογικὴ Σχολή. Ἡ μάνα του ἔπαθε νευρικὸ κλονισμὸ ἀπὸ τὴν στενοχώρια της.
Ἐρχόταν ὕστερα καὶ μὲ παρακαλοῦσε: «Κάνε προσευχή, Πάτερ, νὰ γίνω καλά, καὶ ἄς κάνη ὅ,τι θέλη τὸ παιδί μου». Μόλις ἔγινε καλὰ, πάλι δὲν τὸν ἄφηνε νὰ κάνη αὐτὸ ποὺ ἤθελε. Ὕστερα καὶ αὐτὸς τὰ παράτησε ὅλα, καὶ χαραμίστηκε.
Ἐγὼ λέω στοὺς νέους ποὺ βλέπω νὰ προβληματίζονται ποιὰ ἐπιστήμη νὰ ἀκολουθήσουν: «Δέστε ποιὰ ἐπιστήμη σᾶς ἀρέσει, ὥστε νὰ κάνετε αὐτὸ ποὺ εἶναι στὴν φύση σας». Ἄν δὲν εἶναι στὴ φύση τους αὐτὸ ποὺ σκέφτονται νὰ κάνουν, προσπαθῶ νὰ τοὺς κάνω νὰ δώσουν τὴν καρδιά τους σ’ αὐτὸ ποὺ εἶναι στὴν φύση τους, γιὰ νὰ βοηθηθοῦν.

Τοὺ βοηθάω δηλαδὴ νὰ ἀκολουθήσουν τὴν ἐπιστήμη ποὺ θέλουν καὶ νὰ κάνουν τὸ ἐπάγγελμα ποὺ εἶναι ἀνάλογο μὲ τὶς δυνάμεις τους, φθάνει νὰ τὸ κάνουν κατὰ Θεόν. Ἔχει κλίση κάποιος στὴν μουσική; Νὰ γίνη μουσικὸς ἤ καλὸς ἱεροψάλτης, ποὺ θὰ βοηθάη μὲ τὴν ζωὴ του καὶ μὲ τὴν ψαλτική του ὅσους θὰ τὸν ἀκοῦν, ὥστε νὰ ἀγαπήσουν τὴν Ἐκκλησία καὶ τὴν προσευχή.
Ἔχει κλίση στὴν ζωγραφική; Νὰ γίνη ζωγράφος ἤ ἁγιογράφος καὶ νὰ κάνη μὲ εὐλάβεια εἰκόνες, ποὺ θὰ κάνουν θαύματα. Ἔχει κλίση σὲ κάποια ἐπιστήμη; Νὰ ἀφοσιωθῆ σ’ αὐτὴν καὶ νὰ ἐργασθῆ μὲ φιλότιμο.
Καὶ νὰ δῆτε, φαίνεται ἀπὸ μικρὸς κανεὶς τί κλίση ἔχει. Μιὰ φορὰ στὸ μοναστήρι στὸ Στόμιο εἶχε ἔρθει κάποιος μὲ δυὸ ἀνηψάκια του. Τὸ ἕνα, ἕξι-ἐπτὰ χρονῶν, κάθησε κοντά μας καὶ συνέχεια μὰς ἔκανε διάφορες ἐρωτήσεις.
Τὸ ρωτάω: «Τὶ θὰ γίνης, ὅταν μεγαλώσης;». «Δικηγόρος!», μοῦ λέει. Τὸ ἄλλο τὸ χάσαμε. Ρωτάω τὸν θεῖο του: «Ποῦ πῆγε τὸ ἄλλο παιδί; μήπως πέση σὲ κανέναν γκρεμό». Βγαίνουμε ἔξω νὰ τὸ βροῦμε καὶ ἀκοῦμε κάτι χτυπήματα στὸ μαραγκούδικο.
Πᾶμε μέσα, καὶ τὶ νὰ δοῦμε; Τὸ σανίδι ποὺ εἶναι στὸν μπάγκο, ὅπου πλανίζουμε καὶ εἶναι πολὺ λείο, τὸ εἶχε κάνει μὲ τὸ σκεπάρνι χάλια! «Τὶ θὰ γίνης ὅταν μεγαλώσης;» τὸ ρωτάω. «Ἐπιπλοποιός!», μοῦ λέει. «Νὰ γίνης, τοῦ λέω. Χαλάλι ποῦ χάλασε τὸ σανιδι! Δὲν πειράζει!».
 

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
 

ΣΟΚΑΡΙΣΤΙΚΟ: Γονείς μεγαλώνουν… άφυλα παιδιά! Διαβάστε για τη νέα… μόδα στις ΗΠΑ & τον Καναδά!!

 

 
ΣΟΚ προκαλεί η είδηση ότι στην Ευρώπη αλλά και στον Καναδά υπάρχουν γονείς οι οποίοι μεγαλώνουν τα παιδιά τους σαν μην έχουν συγκεκριμένο φύλο… προκειμένου όπως οι ίδιοι λένε να τους δώσουν την δυνατότητα να αποφασίσουν μόλις μεγαλώσουν ποιο δρόμο θέλουν να ακολουθήσουν. Πρόκειται για μία νέα τεχνική μεγαλώματος στην οποία πολλοί αντιτίθενται καθώς όπως λένε οι παιδοψυχολόγοι, κανείς δεν έχει δικαίωμα να καθορίζει τη μοίρα ενός παιδιού.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ένα ζευγάρι από το Τορόντο που μεγαλώνει το παιδί του σαν να μην έχει συγκεκριμένο φύλο προκειμένου να μη γίνει επιθετικό!
Το μωρό, το οποίο ονομάζεται Στορμ Στόκερ και είναι μόνο 5 μηνών, σίγουρα θα έχει να αποφασίσει για πολλά πράγματα μεγαλώνοντας, όπως για παράδειγμα, αν θέλει να συμπεριφέρεται σαν αγόρι ή κορίτσι!Απ’ ό,τι φαίνεται, το να στραφεί στ’ αδέλφια του για βοήθεια μάλλον δεν θα έχει κάποιο ιδιαίτερο νόημα, καθώς ο 5χρονος Τζαζ έχει μακριές κοτσίδες, φοράει ροζ σκουλαρίκια και φανταχτερά ροζ φορέματα, ενώ ο 2χρονος Κίο έχει μανία με τα κολάν, με αποτέλεσμα να τους περνάνε όλοι για κορίτσια.
Οι γονείς τους, ωστόσο, αποφάσισαν να προχωρήσουν ένα βήμα παραπέρα με το τρίτο τους παιδί και να κρατήσουν μυστικό το φύλο του – οι μαίες που ήταν παρούσες στη γέννα του μωρού, επιβεβαιώνουν ότι δεν είναι ερμαφρόδιτο – μέχρι να φτάσει στην κατάλληλη ηλικία όπου θα μπορεί να επιλέξει το ίδιο αν προτιμά να ζήσει τη ζωή του ως αγόρι ή κορίτσι.Πέρα από τους γονείς, τα αδέλφια, έναν στενό οικογενειακό φίλο και τις 2 μαίες, κανένας άλλος δεν γνωρίζει το πραγματικό φύλο του ή της Στορμ.
Οι υπόλοιποι φίλοι και συγγενείς – ακόμα και οι παππούδες – έλαβαν ένα email από το ζευγάρι, το οποίο λέει: «Αποφασίσαμε να μην αποκαλύψουμε το φύλο του μωρού μας ως φόρο τιμής στην ελευθερία και το δικαίωμα της επιλογής».
Η Κάθι και ο σύζυγός της, Ντέιβιντ Στόκερ, επιμένουν ότι δίνουν στα παιδιά τους την ελευθερία να εκφραστούν.
Άλλο παράδειγμα είναι ο 2χρονος Μαξ από τη Βρετανία ο οποίος το πρωί φορά καρό πουκάμισο και κλωτσάει μπάλες, το απόγευμα όμως φορώντας ένα μπλε φόρεμα παίζει με τις κούκλες ενώ η μαμά του, του βάφει και τα νύχια! Η Λίζα και ο Μάρτιν Μπράις, οι γονείς του Μαξ, θέλουν να του διδάξουν να είναι αυτό που θέλει και όχι να μπει σε καλούπι..

πηγή

Αν το παιδί διδαχτεί από μικρό να σκέπτεται με σωστό τρόπο

Μέχρι πότε θα είμαστε κάτω από το σαρκικό φρόνημα; Μέχρι πότε θα σκύβουμε και θα επικεντρώνουμε όλο το ενδιαφέρον μας πάνω στα γήινα πράγματα;

Όταν πρόκειται, για την φροντίδα της ανατροφής και την παιδαγωγία των παιδιών μας, ας παίρνουν όλα τα άλλα δεύτερη θέση και σημασία.

Αν το παιδί διδαχτεί από μικρό να σκέπτεται με σωστό τρόπο, τότε έχει ήδη αποκτήσει μεγάλο πλούτο και δόξα.

Δεν θα έχεις κατορθώσει τίποτα το σπουδαίο, αν έχεις μάθει το παιδί σου κάποια τέχνη η την αρχαία φιλοσοφία, με την οποία θα κερδίσει ενδεχομένως χρήματα. Το σπουδαίο θα είναι αν το έχεις διδάξει την τέχνη να περιφρονεί τα χρήματα. Αν θέλεις να το κάνεις πλούσιο, έτσι να το κάνεις. Γιατί πλούσιος δεν είναι όποιος έχει ανάγκη από πολλά χρήματα η εκείνος που έχει όλα τα αγαθά, αλλά εκείνος που δεν έχει ανάγκη από τίποτα. Αυτό να διδάξεις το παιδί σου. Αυτό να του μάθεις. Αυτός είναι ο μεγαλύτερος πλούτος.

Μην κοιτάζεις, πως θα το κάνεις να προκόψει -με την έννοια βέβαια, που το κοσμικό φρόνημα θεωρεί την προκοπή- γιατί έτσι θα το καταντήσεις φιλόδοξο. Φρόντισε καλύτερα να του μάθεις πως να περιφρονεί, σε τούτη εδώ τη ζωή, την ανθρώπινη δόξα. Έτσι μπορεί να γίνει και πιο ένδοξος και πιο σπουδαίος.

Αυτά είναι πράγματα, που είναι εύκολα και είναι δυνατόν να γίνουν εξ ίσου, και από τον πλούσιο και από το φτωχό. Αυτά δεν τα διδάσκεται κανείς από δάσκαλο, ούτε του τα μαθαίνει καμμιά τέχνη. Αυτά είναι πράγματα που τα μαθαίνει κανείς ζώντας σύμφωνα με το νόμο του Θεού.

Μην φροντίζεις μόνο, να ζήσει το παιδί σου πολλά χρόνια εδώ στη γη. Φρόντισε να αξιωθεί να ζήσει την ατέλειωτη και αιώνια ζωή.

Ιωάν. Χρυσόστομος: P.G. 61,150, κ. εξ.

Καλή σχολική χρονιά παιδιά

Καλή  σχολική  χρονιά 

στα  παιδιά  του  Δημοτικού

στα  παιδιά  του  Γυμνασίου 

στα  παιδιά  του  Λυκείου 

στα  παιδιά  που  τώρα  έπαψαν  να  είναι  παιδιά  και  έγιναν...  φοιτητές

μα  πάνω  απ'  όλα  στα  παιδιά  του  μεγάλου  σχολείου... του 

Νηπιαγωγείου!!!

Καλή  σχολική  χρονιά  στους  γονείς  που  με  κόπους  και  μόχθους  μεγαλώνουν  τα  παιδιά  τους

μα  και  καλή  σχολική  χρονιά  στις δασκάλες και στους  δάσκαλους  σε  κάθε  εκπαιδευτική βαθμίδα

να  κάνουν  κουράγιο  και  υπομονή  στο  λειτούργημά  τους  που  τους  ανέθεσε  η  κοινωνία στο  να  διαπαιδαγωγούν ψυχές  πρώτα  και  μετά  πρόσωπα!  

Στους  δασκάλους  εμπιστευόμαστε  εμείς  οι  γονείς  τις  τύχες  των  παιδιών  μας  και  η  κοινωνία  τους  αυριανούς  πολίτες  της  χώρας  μας.

Αυτό  που  κάνετε αξίζει όσο  δεν  μπορείτε  να  φανταστείτε, αξίζει  διότι  δίνετε  προοπτική  σ' ένα παιδί, χαράζετε  το  μέλλον  της  κοινωνίας  μας, χαραζετε  το  μέλλον  της  πατρίδας μας...

                                                  Σας  ευχαριστούμε !!!

Ο  Θεός  μαζί  με  όλους  μας!!!

Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος: «Ποια είσαι εσύ κυρά μου;» για Μαρία Ρεπούση

---

Το μήνυμα της υπομονής, εν μέσω κρίσης οικονομικής, προσωπικής και αδιεξόδων, όπως είπε, έστειλε στους κατοίκους της Φλώρινας, της Δυτικής Μακεδονίας αλλά και όλης της Ελλάδας, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, Ιερώνυμος που βρίσκεται στη Φλώρινα για την έναρξη των εκδηλώσεων εορτασμού των 100 χρόνων από την απελευθέρωση της περιοχής από τον τουρκικό ζυγό.
Κατά το πανηγυρικό Αρχιερατικό Συλλείτουργο που τελέστηκε στον Ιερό Ναό του Αγίου Παντελεήμονος, ανήμερα της γιορτής του Αγίου, ο Αρχιεπίσκοπος έδωσε έμφαση στο σύνθημα της ημέρας του Ευαγγελίου του Αγίου Παντελεήμονα: «δι υπομονής κτίσασθε τας ψυχάς υμών».
Όπως είπε, «με την υπομονή μπορούμε να στεριώσουμε και να δυναμώσουμε την ψυχή μας. Γιατί, όπως λένε οι Πατέρες της Εκκλησίας, όταν ο άνθρωπος βρίσκεται σε δυσκολίες, το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι να δυναμώσουμε την ψυχή του για να μπορεί να ανταποκρίνεται σε αυτές».
Με αφορμή την περίοδο κρίσης που διανύει η χώρα, υπογράμμισε πως «σήμερα χρειαζόμαστε το μήνυμα της υπομονής, περισσότερο από ό,τι σε άλλες εποχές».
Διευκρίνισε δε ότι η υπομονή πρέπει να είναι για τον καθένα προσωπική, ώστε να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που συναντά, είτε είναι προσωπικά, είτε υγείας, είτε οικονομικά, είτε αδιεξόδου, αλλά και συλλογική, ώστε να στηρίζει ο ένας τον άλλον.
«Έχουν περάσει κρίσεις επί κρίσεων και τα βγάλαμε πέρα. Αυτή η κρίση που βρισκόμαστε σήμερα ένα νέφος είναι που σκέπασε τον ουρανό και θα φύγει, γιατί αυτός ο τόπος έχει ρίζες, ουσίες, παράδοση, και το χώμα του είναι ποτισμένο με αίμα» τόνισε και πρόσθεσε: «Είμαστε περήφανος, αρχοντικός λαός, με μεγάλο πολιτισμό και ιστορία. Αυτός ο τόπος είναι χτισμένος από πνεύμα και αυτό το ζηλεύουν οι άλλοι αλλά δεν μπορούν να το εκτιμήσουν».
Επίσης ο Αρχιεπίσκοπος ανέφερε να μην ξεχνάμε τις παραδόσεις, τα θεμέλια και τις ρίζες μας, ενώ τόνισε ότι η Ελλάδα "δυστυχώς έχει μπει στο πνεύμα των «ξενοσπουδαγμένων».
«Δεν είμαστε αντίθετοι στις σπουδές, πρέπει να σπουδάσουμε σε όλα τα κράτη να πάμε, να γεμίσουμε γνώση, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε την παράδοση μας δεν πρέπει να ξεχνάμε τα θεμέλια και τις ρίζες μας» είπε ο Αρχιεπίσκοπος αφήνοντας αιχμές για την πρόταση της Μαρίας Ρεπούση να καταργήσει τον υποχρεωτικό εκκλησιασμό στα σχολεία.
«Κάποιος που αποφοίτησε από το ΜΙΤ ή το Χάρβαρντ κλπ τον θέλουμε. Όμως επειδή έμαθε πέντε γλώσσες, έμαθε πολλά πράγματα δεν σημαίνει να του δώσουμε μια καρέκλα και ένα μολύβι για να υπογράφει κατά την δική του τη άποψη και να βγάζει και εγκύκλιο που να λέει απαγορεύεται η προσευχή στα σχολεία» επισήμανε.
Χρησιμοποιώντας ακόμη πιο σκληρούς χαρακτηρισμούς ο Αρχιεπίσκοπος σημείωσε: «Κυρά μου τα παιδιά είναι δικά μου, τα παιδιά είναι δικά μας. Ποια είσαι εσύ που θα βγάλεις εγκύκλιο χωρίς να ρωτήσεις αυτούς που πάλεψαν και παλεύουν σ΄αυτό τον τόπο γι΄αυτό το χώρο; Ποιό είναι το δικαίωμα σου που εσύ θα αποφασίζεις ότι δεν θα εκκλησιάζονται  τα παιδιά;. Τους ρώτησες τους γονείς;».
Ο κ. Ιερώνυμος υπογράμμισε πως υπάρχει μία ηττοπάθεια να μην πούμε την λέξη Εκκλησία από αυτούς που λένε ότι στη Μικρά Ασία συνωστίζονταν οι Έλληνες σαν να ήταν στο λεωφορείο για να μπούνε να φύγουνε.
Μιλώντας σε γονείς και μαθητές αναφέρθηκε και στην επίσκεψη ενός Γερμανού υπουργού στο γραφείο του, στον οποίο ο Αρχιεπίσκοπος είπε: «Αυτοί που θεμελίωσαν την Ε.Ε., ντρέπονται σήμερα για εκεί που φτάσαμε. Η Ελλάδα είναι η ευκαιρία να δώσει το παράδειγμα και το έναυσμα να κάνουμε όλοι μαζί ένα νέο ξεκίνημα». «Εμείς έχουμε πατρίδα, έχουμε παράδοση, έχουμε θρησκεία και εκείνοι, οι οποίοι θέλουν να κάνουν εγκυκλίους ας πάνε όπου θέλουν. Είναι ελεύθεροι. Δεν τους μισούμε, δεν τους διώχνουμε αλλά δεν μπορούν οι λίγοι να χαλάσουν το σύμπαν» κατέληξε.

ΠΗΓΉ
ΡΟΜΦΑΙΑ

Μία μητέρα που ήξερε να δακρύζει και να γονατίζει!

Η συμβολή των μητέρων των Τριών Ιεραρχών, Έμμέλειας του Μ. Βασιλείου, Νόνας του Γρηγορίου του Ναζιανζηνοϋ καί Άνθούσας Ιωάννη του Χρυσόστομουστην ανάδειξη αυτών των Μεγάλων Πατέρων καί Οίκουμενικών Διδασκάλων της Εκκλησίας υπήρξε αποφασιστική.
Καί είναι δίκαιος ό θαυμασμός του εθνικού ρήτορα Λιβάνιου για τη χριστιανή γυναίκα - «Βαβαί, οιαι παρά χριστιανοίς είσι γυναίκες» - στο πρόσωπο της μητέρας του Χρυσόστομου, της νεαρής χήρας με την εκπληκτική πιστότητα στη μοναδική αγά­πη της ζωής της καί την ολοκληρωτική της αφοσίωση στην αγωγή του υπέροχου γιου της.
Υπάρχει όμως μια ενδιαφέρου­σα λεπτομέρεια! Καί οι τρεις τους, εξαίρετα πνεύματα, ήταν δεκτικοί, εύάγωγοι ως παιδιά καί νέοι στα άφορώντα τη σχέση τους με τη χριστιανική Αλήθεια καί ζωή!
Την Ιδια εποχή στην Εκκλησία του Χρίστου πού παροικεί στη Δύση μια άλλη χριστιανή, ή Μόνικα - χήρεψε κι αυτή νέα -σήκωσε με ανάλογη προς την Ανθούσα πιστότητα το σταυρό της χηρείας της, καί επέδειξε άντόστοιχη αφοσίωση στήν άγωγη του επίσης εξαίρετου στο πνεύμα γιου της, Αύγουστίνου.
Μα αυτός, παρά τη σφοδρή επιθυμία καί μεγάλη προσπάθεια της, έδειξε απροθυμία, αδιαφορία για τα άφορώντα τη χριστια­νική Αλήθεια καί ζωή.Καί το χειρότερο, τράβηξε κατά την αντί­περα όχθη, έπεσε σε υπαρξιακό αδιέξοδο, έζησε βίο άστατο, παραδόθηκε σε εξάρτηση αισθησιακή!
Καί κείνη έγκαρτέρησε, όχι μια δυο μέρες, ένα ή δύο μήνες, ούτε ένα δυο αλλά δεκαέξι ολόκληρα χρόνια σε μαρτύριο δα­κρύων, δακρύων πού τα γόνατα της μεταποιούσαν σε σταλαγ­ματιές θερμής προσευχής! Καί ελεήθηκε από το Θεό, ευλογή­θηκε από την Αγάπη Του με την ευτυχία να δει το γιο της χρι­στιανό! Κι αργότερα Επίσκοπο Ίππώνος καί κορυφαίο Πατέρα ιδιαίτερα της Δυτικής Εκκλησίας!
Δε θα την πω πιο αξιοθαύμαστη από τις μητέρες των Τριών Ιεραρχών. Κρίση σε προσωπικούς σταυρούς δεν χωρεί! Ό Θε­ός γνωρίζει λογισμούς καί διαλογισμούς, διαθέσεις της καρδιάς καί ή Αγάπη Του κρίνει! Θα την πω όμως πιο μαρτυρική! Καί θα διερωτηθώ, τί άραγε θα αναφωνούσε ό Λιβάνιος, αν την είχε κι αυτήν γνωρίσει! Άλλα καί θα προτείνω την προσέγγιση της ιερής μορφής της πού ακολουθεί, ένα μικρό σταχυολόγημα από τα «εκ βαθέων» -«Εξομολογήσεις»- του τελικά λα­μπρού γιου της. Γιατί ή περίπτωση της ενδιαφέρει όχι λίγες μη­τέρες πού σηκώνουν σήμερα ανάλογους σταυρούς.(Διαβάστε την ενδιαφέρουσα συνέχεια)

Ήταν χριστιανή με πληρότητα και νόημα! «Ή μητέρα μου δεν αγαπούσε το Θεό από υπακοή στους γονείς της, μάλλον υπάκουε σ' αυτούς από αγάπη σ' Εκείνον», γράφει ό Αυγουστίνος. Υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην αληθι­νή πίστη ως προσωπική αγάπη του Θεού - το «πνεύμα πού ζωοποιεί» - καί την πίστη τυπικό χρέος ή καθήκον - «το γράμμα πού σκοτώνει»Όση άναμεσα σε ελευθερία καί δουλεία-έξάρτηση! «Ό Θεός την είχε στολίσει με εξωτερική, πιο πολύ εσω­τερική ομορφιά, αυτή πού της έδινε τη χάρη ζωντανής μαρ­τυρίας της αλήθειας του...», συνεχίζει με τρυφερό κι ανθρώ­πινο θαυμασμό. Ή χριστιανή μάνα δεν είναι ιερότητα παγερή, στεγνή! Ή ομορφιά κι ή χάρη της, θεία δώρα κι αυτά ασκούν ύπαρκτική γοητεία στο παιδί, αν καρπώνονται στο μέσα, της ψυχής το κάλλος. Αυτό προέχει, ενώ ή απουσία του δημιουρ­γεί επικίνδυνο κενό!
«Παντρεύτηκε τον ειδωλολάτρη πατέρα μου, άνθρωπο οξύθυμο μα αγαθό, του αφοσιώθηκε σαν στο Χριστό... Αντι­μετώπισε με σεβασμό την άλλη πίστη του, δεν επέτρεψε να γίνει το θέμα αυτό αφορμή φιλονικίας μεταξύ τους... Δεν αντιδρούσε με λόγια ή έργα σε ώρα οργής, αλλά την κατάλ­ληλη στιγμή με αγάπη καί λεπτότητα εξηγούσε το λάθος... Δεν έλεγε ούτε μετέφερε λόγο κακό, δεν υποδαύλιζε διχό­νοιες, υποβοηθούσε τη συμφιλίωση, την ειρήνη... Προσευ­χόταν νύχτα καί μέρα, εκκλησιαζόταν τακτικά, τιμούσε τους λειτουργούς της Εκκλησίας, πρόσεχε την ελεημοσύνη... Κέρδισε έτσι γρήγορα την αγάπη, την τρυφερότητα, το σεβα­σμό του πατέρα μου καί τον ίδιο στη χριστιανική πίστη»!«Αυτά συνέβησαν γιατί είχε Εσένα επιστήθιο φίλο καί δι­δάσκαλο στο σχολείο της ψυχής», εξηγεί ό Αυγουστίνος καί προσθέτει ότι ή επιστροφή του πατέρα του είναι «το πρώτο δώρο του Θεού στη μητέρα μου, ό αρραβώνας της δικής μου επιστροφής, πού όμως επρόκειτο να αργήσει»! Με το τελευ-ταίο ρίχνει τη γέφυρα πού μας περνά από τη Μόνικα αληθινή χριστιανή σύζυγο τή Μόνικα αληθινή χριστιανή μητέρα, στην περιπέτεια της δικής του αποστασίας καί επιστροφής.

Και είναι μια μεγάλη αποστασία ή πρώτη φάση της ζωής του. «Ή μητέρα μας ανάθρεψε γεννώντας μας με ώδίνες τοκετού κάθε φορά πού έβλεπε να ξεμακραίνουμε από Σένα...», γράφει για τη χριστιανική αγωγή της μητέρας του στα τρία παιδιά της. Για τον εαυτό του ειδικά προσθέτει: «Από την τρυφερή ηλικία είχα ακούσματα για την αιώνια ζωή. Η μητέ­ρα με σφράγισε με το σημείο του Σταυρού τη στιγμή που μ' έβγαλε άπ' την κοιλιά της. Με πότισε την Αλήθεια του Θεού με το μητρικό της γάλα... Μικρό παιδί κι εγώ, πρίν Σέ γνωρί­σω, σε Σένα εύρισκα στήριγμα καί καταφυγή όταν με μάλω­ναν οι γονείς ή οϊ δάσκαλοι μου...Αρρώστησα βαριά καί ζήτησα με λαχτάρα να βαφτιστώ... Ή μητέρα με μύησε στο Μυστήριο της λυτρώσεως, μου έμα­θε την ομολογία που έπρεπε να απαγγείλω... Καλυτέρεψε όμως ή υγεία μου κι ανέβαλα τη βάφτιση μου.
Νικήθηκα από την ιδέα πώς θα ξαναπέσω στην αμαρτία... Ή μήπως καί πήρα αυτή την απόφαση για να είμαι ελεύθερος να την απο­λαύσω»! Καί με την εμπειρία της επιστροφής πια την ώρα αυτού του «εκ βαθέων» του παρατηρεί: «Ίσως το επέτρεψε ό Θεός για να δώσει στην αγνή καρδιά της μητέρας μου τη χα­ρά να κυοφορήσει μακροχρόνια κι επώδυνα τη σωτηρία μου»!Η περιπέτεια της αποστασίας αρχίζει στην Καρχηδόνα, όπου σπουδάζει Φιλολογία καί Ρητορική.
Πρωτεύει στις σπουδές, καμαρώνει γι' αυτό, το... εξαργυρώνει με ερωτικές κατακτήσεις! «Αφέθηκα γρήγορα να γίνω έρμαιο φοβερών παθών καί ηδονών... Δε ντρεπόμουν να μπλέκομαι σε περι­πέτειες επιπόλαιων ερώτων... Είχα υποδουλωθεί στη φρε­ναπάτη της ήδονοθηρίας, που ή ανθρώπινη άναισχυντία θε­ωρεί καί προβάλλει ως ελευθερία! Με πυρπολούσε ό πόθος τοϋ έρωτα... Το ν'αγαπώ καί ν'αγαπιέμαι μου ήταν πιο γλυ­κό, όταν απολάμβανα το κορμί του άγαπώμενου προσώπου»!"Ομολογίες ρεαλιστικές αλλά αφοπλιστικά ειλικρινείς σε θέμα πού ή εποχή μας απομυθοποιεί καί είδωλοποιεί συνάμα. «Ή μητέρα μου, αυτή ή ταπεινή δούλη του Θεού, που ή καρ­διά της ήταν εκκλησιά, αληθινή κατοικία του Κυρίου, αγωνιά, τρομάζει με το δρόμο πού πήρα... Με συμβουλεύει... μα δε δίνω την παραμικρή προσοχή... Θεωρώ τίς συμβουλές της απλοϊκές γυναικείες παραινέσεις»! Είναι ή ώρα της μεγάλης φωτιάς, ή ώρα πού ήδονοθήρας αυτός, δε θεωρεί την υπόθε­ση φρεναπάτη, αλλά... ελευθερία.
Δεν του περνάει από το νου ότι το τελευταίο δείχνει σαν «φύλλο συκής» της ανθρώπινης άναισχυντίας.Διαβάζει τότε Κικέρωνα, διαβάζει καί Γραφή, μα καταφεύ­γει στην αίρεση των Μανιχαίων! Δεν αργεί βέβαια να διαπι­στώσει ότι πρόκειται «για ανθρώπους, υπερφίαλους, κενόδοξους, φλύαρους, σαρκικούς. Ανθρώπους πού φώναζαν συ­νεχώς, "ή αλήθεια", "ή αλήθεια", μα δεν είχαν μιαν αλήθεια για Σένα, παρά μονάχα πλάνη»! Ωστόσο τους ακολουθεί με πάθος. Γι' αυτό ή αγωνία της μητέρας του κορυφώνεται, μα ή αγάπη της τη φέρνει κοντά του. «Ή μητέρα μου έχυσε εκείνη την περίοδο για μένα δάκρυα πιο πολλά από όσα χύνουν οί μανάδες μπρος στα νεκρά παιδιά τους... Με την πίστη της με έβλεπε σαν νεκρό... Αλλά ή αγάπη της πότιζε τώρα με πιο πολλά δάκρυα προσευχών το χώμα! Αύτη την ξανάφερε κο­ντά μου καί με μήνυμα θεϊκό, παράθυρο ελπίδας»!

Παράθυρο ελπίδας από ένα όνειρο, όπου νεανίας γοητευ­τικός, παρότι την έβλεπε σε τόση θλίψη, χαμογελούσε καί της έλεγε: «Ηρέμησε, κοίταξε καί δες, όπου στέκεσαι εσύ, στέ­κεται καί ό γιος σου»! Καί κοίταξε καί βεβαιώθηκε, ήταν αλή­θεια. «Καί είχε τη δύναμη να ζει το όνειρο σαν τη χαρά της δικής μου επιστροφής, πού θα αργούσε πολύ ακόμα! Γιατί στα εννιά χρόνια πού ακολούθησαν κυλίστηκα σε βόρβορου βάραθρα, βυθίστηκα σε άβυσσο ψεύδους. Πάλευα βέβαια να βγω, αλλά βούλιαζα πιο βαθιά ακόμα»!
Το ευτύχημα όμως είναι, «ότι όλα αυτά τα χρόνια ή ευσε­βής καί εγκρατής χήρα μητέρα μου τρέφεται με την ελπίδα του ονείρου της! "Οτι δεν σταματά τους ποταμούς των δα­κρύων, τους στεναγμούς της καρδίας στις ατέλειωτες ώρες των προσευχών της για μένα»!

Και το ανθρώπινο παράπονο στο Θεό! «Εσύ άκουγες τίς παρακλήσεις της, μα άφηνες να κυλιέμαι σε βόρβορο, να παραδέρνω σε χάος... Να είμαιπλανώμενος καί πλανών, πα­ρασυρόμενος καί παρασύρων». Τόσο πού σοφός Επίσκοπος, δε δεχόταν να του μιλήσει παρά τίς θερμές παρακλήσεις της μητέρας του. «Είναι ισχυρογνώμων, εγωιστής, πνεύμα άντιλογίας, παθιασμένος αιρετικός. Άσ' τον ελεύθερο, της είχε πει, αλλά μη σταματήσεις τίς προσευχές σου, κάποτε θα κα­ταλάβει»! Εκείνη επέμενε να παρακαλεί καί αυτός της είπε: «Πήγαινε στην ειρήνη του Θεού.
Καί πίστεψε αυτό πού θα σου πω, ό Θεός δεν θα αφήσει να χαθεί ένα παιδί τόσων δακρύων»!Μήνυμα αιώνιο αυτό για κάθε αληθινή μητέρα! Μετά την Καρχηδόνα ιδρύει καί στη Ρώμη δική του Ρητορι­κή Σχολή. Εκεί ξεκόβει από τους Μανιχαίους, αλλά δεν έρχε­ται στην πίστη. Αρρωσταίνει πάλι βαριά καί ή μητέρα εντείνει τίς προσευχές της. Ό Θεός δεν έχει σχέδιο να τον πάρει πρίν αναγεννηθεί, να«καταφέρει πλήγμα θανατερό στην ψυχή αυτής της Άγιας Γυναίκας».
Γίνεται καλά κι έρχεται καί ιδρύ­ει νέα Ρητορική Σχολή στο Μιλάνο. Κορυφαία μορφή εδώ ό "Αγιος Αμβρόσιος, «ψυχή εκλεκτή, ευσεβής δούλος του Θεού, γνωστός σε όλο τον κόσμο. Τον αγαπώ, όχι όμως ως δάσκαλο της αλήθειας του Χριστού, έχω χάσει πια κάθε ελπί­δα σωτηρίας. Τον αγαπώ ως άνθρωπο πού με έχει συμπαθή­σει».Αυτή είναι ή κορύφωση της τραγωδίας του! Είναι πια πλάι σε μεγάλη πηγή «ύδατος ζώντος»! Άλλα δε νιώθει δίψα έλαφιού «επί τάς πηγάς των υδάτων»,δεν αισθάνεται την ανάγκη ν' αντλήσει «ύδωρ άλλόμενον εις ζωήν αϊώνιον»! Ή μητέρα σπεύδει, από την Αφρική στο Μιλάνο. Χαίρεται πού μαθαίνει πώς ξέκοψε από το Μανιχάίσμό. «Δεν είχα βρεί την αλήθεια ακόμα, όμως είχα απομακρυνθεί από το ψέμα»! Ωστόσο λυπάται πού οϋτε ένας Αμβρόσιος δεν είχε αγγίξει καμιά χορ­δή τήςς ψυχής του. Γνωρίζεται, συζητεί με τον "Αγιο, «διπλα­σιάζει τα δάκρυα καί τίς προσευχές της για μένα».

Ό Αυγουστίνος καί τότε ακόμα δείχνει να γλιστρά πιο πέ­ρα. Μετά από ένα μικρό διάστημα στην αστρολογία, καταφεύγει στο νεοπλατωνισμό, ένα φιλοσοφικό σύστημα της μόδας εκείνα τα χρόνια καί ζει κοινοβιακά με κάποιους φίλους. Πα­ράλληλα όμως δεν τον αφήνουν αδιάφορο ακούσματα για επι­στροφές στην πίστη κάποιων νομομαθών, γοητεύεται από το βίο του Άγιου Αντωνίου, διαβάζει την Αγία Γραφή πιο προσε­κτικά.Ηταν φανερό: το δίχτυ της Αγάπης του Θεού απλωνό­ταν πια για τα καλά πάνω άπ' τη ζωή του, ή αναγέννηση «εξ ύδατος καί πνεύματος» ερχόταν.Καί ήρθε, σε κείνο τον περίπατο, τότε πού περνούσαν μπρος άπ' τα μάτια του ταινία κινηματογραφική τα κρίματά του.

Τότε πού εκείνο το ρίγος της μετάνοιας ένιωσε να διαπερνά καί το κορμί του. Αυτό πού είχε κατεργαστεί τα κρίματά της ψυχής του δεκαέξι τόσα χρόνια! Τότε πού ή παιδική φωνή τρα­γουδούσε κι έψαλλε το λυτρωτικό:Tolle et lege'', «άνοιξε καί διάβασε». Τότε πού το βλέμμα του συλλάβισε τον σωτήριο στί­χο: «Ως εν ήμερα εύσχημόνως περιπατήσωμεν, μη κώμοις καί μέθαις, μη κοίταις καί άσελγείαις, μη έριδι καί ζήλω...» (Ρωμ. 14,13). Τότε πού στο τέλος της ανάγνωσης είχαν αλλά­ξει όλα! Είχε αρχίσει το «ένδύσασθε τον Κύριον Ίησούν Χριστόν», είχε γλυκοχαράξει ή ανατολή ενός νέου κόσμου!Καί ή μητέρα ευχαριστούσε το Θεό: «Μου έδωσε ό,τι του ζητήσαμε το παραπάνω»!'Έλεγε το δικό της«νυν απολύεις»! «"Ωρα να φύγω πια από αυτόν εδώ τον κόσμο»'Τό όνειρο της ελπίδας κι ό λόγος του Επίσκοπου ήταν ψηλαφητή αλήθεια.
Ό γιος της ήταν πια «στον δικό της τόπο», «ό Θεός δεν είχε αφή­σει να χαθεί ένα παιδί τόσων δακρύων». Καί όχι μόνο, αλλά καί το ανέδειξε Μεγάλο δικό Του, Μεγάλο Πατέρα της Εκκλησίας, με παρουσία αγάπης καί γραφή στη Δύση ανάλογη με κείνη πού αξίωσε στην Ανατολή τους Τρεις Ιεράρχες. Η Αγία Μόνικα, ή μητέρα του Αγίου Αυγουστίνου, είχε με­γάλο πρόβλημα με το γιο της, σταυρό βαρύ, ασήκωτο. Το πέρασε όμως άπό μαρτύριο δακρύων, από στεναγμούς καρ­δίας, στα γόνατα ώρες ατέλειωτες δεκάξι τόσα χρόνια. Καί ή απάντηση του Θεού ήρθε! Το υπόδειγμα λέει κάτι ελπιδοφόρο.Σέ πολλές σημερινές μητέρες.

Εκτρώσεις...Εγώ σε αγαπάω μαμά

Γεια σου μαμά, Είμαι το μωρό σου.
Δεν με ξέρεις ακόμα, είμαι μόνο μερικών εβδομάδων. Θα με γνωρίσεις σύντομα, το υπόσχομαι. Έχω καστανά μαλλιά και καστανά μάτια...
Ε λοιπόν δεν είμαι έτσι ακόμα, αλλά θα γίνω όταν γεννηθώ.Θα είμαι ο μοναχογιός σου.
Δεν θα έχω μπαμπά αλλά δεν πειράζει, θα έχουμε ο ένας τον άλλον.Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω γ......ιατρός.
Σήμερα, έμαθες ότι ............είσαι έγκυος μαμά. Ήσουν τόσο χαρούμενη. Χαμογελούσες. Έχεις το ποιο ωραίο χαμόγελο μαμά.
Όλη την μέρα μου μιλούσες και ένιωθα τόση ασφάλεια μαμά. Σ'αγαπάω μαμά.
Όταν μεγαλώσω υπόσχομαι να σε κάνω τόσο περήφανη. Θα γίνω γιατρός. Σήμερα είπες στον μπαμπά για μένα ... Δεν ήταν χαρούμενος μαμά. Είπε ότι δεν με θέλει. Γιατί δεν με θέλει μαμά ; Τί του έκανα; Ένιωσα έναν δυνατό κρότο και μετά σε ακούω να κλαίς.
Σε χτύπησε μαμά!
Γιατί το έκανε αυτό μαμά ; Μετά σε αγκάλιασε και σου ζήτησε συγγνώμη κ εσύ τον συγχώρεσες.. Όταν γεννηθώ, δεν θα επιτρέψω σε κανέναν να σε χτυπήσει ξανά. Λες οτι σ'αγαπάει μαμά. Αλλα εγώ δεν τον νομίζω.
Πάνε τρείς μέρες που σταμάτησες να μου μιλάς, ή να αγκαλιαζεις την κοιλίτσα σου.
Γιατί μαμά ; Δεν με αγαπάς ποια ; Εγώ σε αγαπάω μαμά. Σε ακούω να μιλάς με έναν γιατρό. Κάτι πρόκειται να γίνει μαμά.
Φοβάμαι, μαμά. Αρχίζω και πονάω. Σταμάτησε τους, βοήθησε με μαμαααα..
Τώρα είμαι στον παράδεισο μαζί με τα αγγελάκια μαμά. Μην ανησυχείς, είμαι καλά. Γιατί το έκανες αυτό μαμά ; Ήθελα τόσο πολύ να αντικρίσω το χαμογελό σου, να δω τον ήλιο,να γίνω γιατρός.ΝΑ ΖΗΣΩ.
Δέν πειράζει μαμά αν σταμάτησες να με αγαπάς. Μπορώ να σε δω από εδώ που είμαι οπότε δεν θα σε ξεχάσω ποτέ. Συγγνώμη αν έκανα κάτι κακό μαμά. Θέλω να με αγαπάς και πάλι !

                                  Εγώ σε αγαπάω μαμά!!!

Συμπεριφορά του συζύγου στη σύζυγό του. Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Λόγια αγάπης να της λες. Εγώ απ' όλα, τη δική σου αγάπη προτιμώ και τίποτε δεν μου είναι τόσο βασανιστικό ή δυσάρεστο, όσο το να βρεθώ κάποτε σε διάσταση μαζί σου.

Και αν όλα χρειασθεί να τα χάσω κι αν στους έσχατους βρεθώ κινδύνους, οτιδήποτε κι αν πάθω, όλα μου είναι ανεκτά κι υποφερτά, όσο εσύ μου είσαι καλά. Και τα παιδιά, τότε μου είναι περιπόθητα, εφ' όσον εσύ μας συμπαθείς. Ίσως κάποτε σου πει:

-Ποτέ ως τώρα δεν ξόδεψα από τα δικά σου, έχω ακόμη τα δικά μου,  που μου έδωσαν οι γονείς μου. Τότε πες της:

-Tι λες καλή μου; Έχεις ακόμη τα δικά σου; Ποιά λέξη μπορεί να είναι χειρότερη απ' αυτή; Σώμα δεν έχεις πια δικό σου κι έχεις χρήματα; Δεν ήμαστε δυο σώματα μετά τον γάμο, αλλά γίναμε ένα.

Δεν έχουμε δυο περιουσίες αλλά μία. Όλα δικά σου είναι, κι εγώ δικός σου είμαι κορίτσι μου. Αυτό με συμβουλεύει ο Παύλος λέγοντας ότι ο άνδρας δεν εξουσιάζει το σώμα του, αλλά εσύ, πόσο μάλλον δικά σου είναι τα χρήματα...

Ποτέ να μην της μιλάς με πεζό τρόπο, αλλά με φιλοφροσύνη, με τιμή, με αγάπη πολλή. Να την τιμάς και δεν θα βρεθεί στην ανάγκη να ζητήσει την τιμή από τους άλλους...

Να την προτιμάς από όλους για όλα, για την ομορφιά,για τη σωφροσύνη της, και να την εγκωμιάζεις. 
Να κάνεις φανερό ότι σ' αρέσει η συντροφιά της και ότι προτιμάς να μένεις στο σπίτι για να' σαι μαζί της απο το να βγαίνεις στην αγορά.
Από όλους τους φίλους να την προτιμάς,και από τα παιδιά που σου χάρισε,κι αυτά εξαιτίας της να τα αγαπάς.

Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Τα πνευματικά κρυολογήματα των παιδιών. πατήρ Παϊσιος

Τα πρώτα πνευματικά κρυολογήματα τα παιδιά τα παίρνουν από τα ανοιχτά παράθυρα των αισθήσεων των γονέων.

Περισσότερο τα κρυολογεί η μητέρα, όταν δεν είναι ντυμένη τη σεμνότητα και "μαδάει" με τη συμπεριφορά τα παιδιά της.

Η αγία ζωή των γονέων πληροφορεί τις ψυχές των παιδιών και υποτάσσονται φυσιολογικά και μεγαλώνουν με ευλάβεια και δίχως ψυχολογικά τραύματα.

πατήρ Παϊσιος

Τηλεφωνικός διάλογος μάνας με γιο που σπουδάζει σε πανεπιστήμιο της περιφέρειας

- Έλα, μαμά!
- Έλα, παιδί μου, πού χάθηκες;
- Πού χάθηκα, χτες βράδυ μιλήσαμε ...
- Από χτες βράδυ μέχρι σήμερα ξέρεις πόσα μπορούν να συμβούν; Ένα λεπτό θέλει να γίνει το κακό!
- Να σε παίρνω δηλαδή κάθε ένα λεπτό;
- Λέω, παιδί μου ... Της Μαρίας ο γιος δεν πήγε για σοκοφρέτα στο περίπτερο και του 'σπασε το πόδι το αγροτικό;
-Δεν τρώω σοκοφρέτες!
- Σκούφο φοράς;
- Μες στο σπίτι, πας καλά;
- Γιατί φοράς έξω απ' το σπίτι;
- Κανένα παιδί δεν φοράει σκούφο!
- Δεν με νοιάζει τι κάνουν τα άλλα παιδιά, το δικό μου με νοιάζει! Να φοράς σκούφο και να καλύπτεις και τα αυτιά, από τα αυτιά κρυώνει ο άνθρωπος!
- Εν κάνει κρύο!
- Μια ζωή «δεν κάνει κρύο» και μια ζωή έτρεχα για αντιπυρετικά! Μυαλό δεν θα βάλεις ποτέ, κοτζάμ άντρας είσαι πια!
- Άσε με, ξέρω τι κάνω!
- Την τύφλα σου ξέρεις, μικρό παιδί είσαι ακόμα!
- Τι είμαι τελικά, ρε μάνα, κοτζάμ άντρας ή μικρό παιδί;
- Τα γάντια τα μάλλινα τα φοράς; Από τα χέρια κρυώνει ο άνθρωπος!
- Τα φοράω!
- Δεν τα φοράς, ψέματα μου λες για να με ξεφορτωθείς! Πες μου τώρα ότι περπατάς και ξυπόλυτος στα μωσαϊκά, από τα πόδια κρυώνει ο άνθρωπος!
- Μάνα δεν είμαι στην Αλάσκα, στα Γιάννενα είμαι!
- Ο Θοδωρής Κολυδάς είπε ότι έχει κρύο στα Γιάννενα!
- Κι εγώ ο Θανάσης Ηλιόπουλος σου λέω ότι ΕΝ έχει κρύο στα Γιάννενα!
- Και γιατί να πιστέψω εσένα κι όχι τον επιστήμονα;
- Γιατί ο επιστήμονας δεν ζει στα Γιάννενα!
- Τουλάχιστον το φερμουάρ του μπουφάν σου μέχρι επάνω να το σηκώνεις! Όχι να αφήνουμε τα λαιμά έξω, από τα λαιμά κρυώνει ο άνθρωπος!
- Ναι, μάνα! Ναι, ναι, ναι! Έξω έχει 20 βαθμούς κι ο τρελός του χωριού θα κυκλοφορεί στην πόλη με γάντια, σκούφο, κασκόλ, μπουφάν κι ένα αερόθερμο αγκαλιά! Να γελάσουν λίγο κι οι πικραμένοι που τους κόβουν την επικουρική!
- Θα σου στείλω με το ΚΤΕΛ γεμιστά που σ' αρέσουν!
- εν μου αρέσουν τα γεμιστά!
- Τι λες τώρα; Μικρός τα τρωγες σαν τρελός, φώναζες «τέλω γεμιτά, τέλω γεμιτά», σαν να σ' ακούω, μανάρι μου μωρέ, πουλάκι μου εσύ, τι καλό παιδί που ήσουνα, με τα ωραία σου τα μαλλάκια, με τις μπουκλίτσες σου ... λούστηκες;
- Τι λες τώρα; Από το λούσιμο κρυώνει ο άνθρωπος!
- Γεμιστά σου 'βαλα μπόλικα να τρατάρεις και τον καθηγητή σου, εξετάσεις έρχονται!
- Μάνα, σε χάνω!
- Γιατί παιδί μου, τι έχω και μου το κρύβετε;
- Όχι, σε χάνω, λέω, δεν έχω σήμα ... Αντε γεια ...
- Το κινητό είναι φορτωμένο;
-Και το κινητό είναι φορτωμένο κι εγώ επίσης!
- Φορτωμένο να το 'χεις για την κακιά στιγμή ... Της Καλλιόπης η Μαρία ...
- Μάνα, σε κλείνω ...
- Να σου στείλω το εσωθερμικό το σώβρακο; Και να αλλάζεις κάθε μέρα ... Του Προκόπη ο Αντωνάκης ξεράθηκε στο Μετρό κι ήταν με τρύπιο μποξεράκι, ρεζίλι έγινε η μάνα του!
- Μάνα, έλεος, λυπήσου με, δεν αντέχω άλλο!
- Άμα δεν σ' τα πω εγώ, ποιος θα σ' τα πει, ο ξένος;
- Κάθε μέρα, κάθε μέρα, κάθε μέρα ΓΙΑΤΙ το κάνεις αυτό; Και κυρίως ΠΩΣ το κάνεις αυτό;
- Αγόρι μου, μάνα είναι μόνο μία!
- Ευτυχώς, μάνα! Ευτυχώς! εν θ' άντεχα και δεύτερη!

Της Έλενας Ακρίτα

Τηλεφωνικός διάλογος μάνας με γιο που σπουδάζει σε πανεπιστήμιο της περιφέρειας

- Έλα, μαμά!
- Έλα, παιδί μου, πού χάθηκες;
- Πού χάθηκα, χτες βράδυ μιλήσαμε ...
- Από χτες βράδυ μέχρι σήμερα ξέρεις πόσα μπορούν να συμβούν; Ένα λεπτό θέλει να γίνει το κακό!
- Να σε παίρνω δηλαδή κάθε ένα λεπτό;
- Λέω, παιδί μου ... Της Μαρίας ο γιος δεν πήγε για σοκοφρέτα στο περίπτερο και του 'σπασε το πόδι το αγροτικό;
-Δεν τρώω σοκοφρέτες!
- Σκούφο φοράς;
- Μες στο σπίτι, πας καλά;
- Γιατί φοράς έξω απ' το σπίτι;
- Κανένα παιδί δεν φοράει σκούφο!
- Δεν με νοιάζει τι κάνουν τα άλλα παιδιά, το δικό μου με νοιάζει! Να φοράς σκούφο και να καλύπτεις και τα αυτιά, από τα αυτιά κρυώνει ο άνθρωπος!
- Εν κάνει κρύο!
- Μια ζωή «δεν κάνει κρύο» και μια ζωή έτρεχα για αντιπυρετικά! Μυαλό δεν θα βάλεις ποτέ, κοτζάμ άντρας είσαι πια!
- Άσε με, ξέρω τι κάνω!
- Την τύφλα σου ξέρεις, μικρό παιδί είσαι ακόμα!
- Τι είμαι τελικά, ρε μάνα, κοτζάμ άντρας ή μικρό παιδί;
- Τα γάντια τα μάλλινα τα φοράς; Από τα χέρια κρυώνει ο άνθρωπος!
- Τα φοράω!
- Δεν τα φοράς, ψέματα μου λες για να με ξεφορτωθείς! Πες μου τώρα ότι περπατάς και ξυπόλυτος στα μωσαϊκά, από τα πόδια κρυώνει ο άνθρωπος!
- Μάνα δεν είμαι στην Αλάσκα, στα Γιάννενα είμαι!
- Ο Θοδωρής Κολυδάς είπε ότι έχει κρύο στα Γιάννενα!
- Κι εγώ ο Θανάσης Ηλιόπουλος σου λέω ότι ΕΝ έχει κρύο στα Γιάννενα!
- Και γιατί να πιστέψω εσένα κι όχι τον επιστήμονα;
- Γιατί ο επιστήμονας δεν ζει στα Γιάννενα!
- Τουλάχιστον το φερμουάρ του μπουφάν σου μέχρι επάνω να το σηκώνεις! Όχι να αφήνουμε τα λαιμά έξω, από τα λαιμά κρυώνει ο άνθρωπος!
- Ναι, μάνα! Ναι, ναι, ναι! Έξω έχει 20 βαθμούς κι ο τρελός του χωριού θα κυκλοφορεί στην πόλη με γάντια, σκούφο, κασκόλ, ΅πουφάν κι ένα αερόθερμο αγκαλιά! Να γελάσουν λίγο κι οι πικραμένοι που τους κόβουν την επικουρική!
- Θα σου στείλω με το ΚΤΕΛ γεμιστά που σ' αρέσουν!
- εν μου αρέσουν τα γεμιστά!
- Τι λες τώρα; Μικρός τα τρωγες σαν τρελός, φώναζες «τέλω γεμιτά, τέλω γεμιτά», σαν να σ' ακούω, μανάρι μου μωρέ, πουλάκι μου εσύ, τι καλό παιδί που ήσουνα, με τα ωραία σου τα μαλλάκια, με τις μπουκλίτσες σου ...; λούστηκες;
- Τι λες τώρα; Από το λούσιμο κρυώνει ο άνθρωπος!
- Γεμιστά σου 'βαλα μπόλικα να τρατάρεις και τον καθηγητή σου, εξετάσεις έρχονται!
- Μάνα, σε χάνω!
- Γιατί παιδί μου, τι έχω και μου το κρύβετε;
- Όχι, σε χάνω, λέω, δεν έχω σήμα ... Αντε γεια ...
- Το κινητό είναι φορτωμένο;
-Και το κινητό είναι φορτωμένο κι εγώ επίσης!
- Φορτωμένο να το 'χεις για την κακιά στιγμή ...; Της Καλλιόπης η Μαρία ...
- Μάνα, σε κλείνω ...
- Να σου στείλω το εσωθερμικό το σώβρακο; Και να αλλάζεις κάθε μέρα ... Του Προκόπη ο Αντωνάκης ξεράθηκε στο Μετρό κι ήταν με τρύπιο μποξεράκι, ρεζίλι έγινε η μάνα του!
- Μάνα, έλεος, λυπήσου με, δεν αντέχω άλλο!
- Άμα δεν σ' τα πω εγώ, ποιος θα σ' τα πει, ο ξένος;
- Κάθε μέρα, κάθε μέρα, κάθε μέρα ΓΙΑΤΙ το κάνεις αυτό; Και κυρίως ΠΩΣ το κάνεις αυτό;
- Αγόρι μου, μάνα είναι μόνο μία!
- Ευτυχώς, μάνα! Ευτυχώς! εν θ' άντεχα και δεύτερη!

της Έλενας Ακρίτα

Καλή επιτυχία στις εξετάσεις παιδιά!

Σήμερα  αρχίζουν    οι  εξετάσεις  για  τις  πανελλήνιες της  τρίτης  Λυκείου.

Οι  παλαιότεροι  θυμούνται  οι  νεότεροι  αναλογίζονται  και  οι  εξεταζόμενοι...δοκιμάζουν.

Δοκιμάζουν  να  περπατήσουν  σε  τεντωμένο  σχοινί,  με  τεντωμένα  από  τον  κόπο, μόχθο  και  αγωνία  νεύρα.

Άλλοι  προσπάθησαν  πολύ, άλλοι λιγότερο, όπως  όμως  και  να  έχει  σήμερα  είναι  η  μέρα  των  παιδιών...των  πολύπαθων  παιδιών  που  μέσω  αυτών  των  εξετάσεων  προσπαθούν  να  βρουν  μια  ευκαιρία, ένα  παράθυρο  ζωής.

Ένα  νοητό αλλά  και  ουσιαστικό  κερί 
ας  ανάψουμε  για  το  κάθε  παιδί  που 
μπαίνει  στον  αγώνα  των  εξετάσεων


Από  το  blog  ευχόμαστε  κάθε  καλό  στον  αγώνα  των  παιδιών αλλά  και  στην  αγωνία  των  γονιών, ο  Κύριος  και  η  μεγάλη  Μάννα  η  Παναγιά  μας ας  δώσουν  την  καλύτερη  λύση  για  το  συμφέρον  των  παιδιών  μας .