Ἀμαρούσιον 11-01-2016
Ὡς Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν κατά τό παρελθόν χρονικό διάστημα δέν ἐπιθυμούσαμε νά ἀναμίξουμε τήν ἀσύλληπτη χαρά τῶν Δεσποτικῶν ἑορτῶν, τῶν Χριστουγέννων, πού εἶναι ἡ «Μητρόπολις» τῶν ἑορτῶν, κατά τόν ἱερό Χρυσόστομο, τῆς ὀκταημέρου Περιτομῆς τοῦ Κυρίου καί τῆς πανίερης ἑορτῆς τῶν Θεοφανείων, μέ τή «σιχαμερή» ἀπόφαση τοῦ «Ἑλληνικοῦ Κοινοβουλίου».
Ὁ ὀρθόδοξος ἑλληνικός λαός μας τίμησε αὐτές τίς ἅγιες ἑορτές μέ τή συρροή του στούς ἱερούς ἐνοριακούς ναούς καί τίς ἱερές Μονές καί προσέλαβε ἀντίδωρο τῆς ἀκτίστου Θείας Χάριτος ψάλλοντας ἱεροπρεπῶς «εἴδομεν τό Φῶς (τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ) τό ἀληθινόν, ἐλάβομεν Πνεῦμα ἐπουράνιον, εὕρομεν πίστιν ἀληθῆ, ἀδιαίρετον Τριάδα προσκυνοῦντες».
Κατέχοντες ὡς ἱερά παρακαταθήκη αὐτά τά πολυτίμητα θεῖα δῶρα τῶν Δεσποτικῶν ἑορτῶν ἀξιωνόμαστε νά ζοῦμε τή χαρά καί τήν εὐλογία τοῦ νέου ἔτους, τοῦ 2016.
Μετά ἀπό τίς παρατεταμένες εὐλογίες τῶν θείων λειτουργιῶν τοῦ ἱεροῦ σαρανταλείτουργου καί μαζί μέ τίς κορυφαῖες πνευματικές λατρευτικές ἐμπειρίες τῶν Χριστουγεννιάτικων ἑορτῶν εἰσερχόμαστε στόν νέο ἐνιαυτόν τοῦ Κυρίου μέ μόνη ἀκλόνητη ἐλπίδα τή δική Του μοναδική καί ἀφειδώλευτη θεία Πρόνοια.
Θρηνεῖ καί ὀδύρεται ὁ Ἑλληνικός λαός γιά τήν ἐξοντωτική ἐναντίον του συμπεριφορά τῶν βουλευτῶν τοῦ Ἑλληνικοῦ Κοινοβουλίου, γιατί ψηφίζουν τά μνημόνια καί τίς ἀπάνθρωπες καί παράνομες περικοπές τῶν ἀποδοχῶν του. Στενάζει κάτω ἀπό τίς ἀβάσταχτες φορολογικές ἐπιβαρύνσεις. Ἡ αἱμοχαρής διάθεση τῶν κυβερνητῶν κατά τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ μας συνεχίζεται ἀκόμα καί στά πνευματικά.
Γιατί ἀσχολοῦνται καί μέ θέματα πού εἶναι ἀντίθετα μέ τήν κανονική φυσιολογία τοῦ ἀνθρώπου καί τά προαιώνια πιστεύματά του; Μήπως ἡ νόσος πού παραμονεύει στίς ὁμοφυλοφιλικές σχέσεις, τό AIDS, δέν δηλώνει τή φοβερή παράβαση καί παρακοή τοῦ ἐπηρμένου ἀνθρώπου; Ἡ Ἁγία Γραφή, τό βιβλίο πού ἔχει τή μεγαλύτερη κυκλοφορία σέ ὅλον τόν κόσμο ἐκφράζει τήν ἀληθινή σωματική καί ψυχολογική φυσιολογία τοῦ ἀνθρώπου ὡς εἰκόνος Θεοῦ καί ὡς τήν κορωνίδα ὅλης τῆς ἐν Τριάδι δημιουργίας.
Γιαυτό καί οἱ Ἅγιοί μας εἶναι ἀνυποχώρητοι καί αὐστηροί ὄχι στά πρόσωπα τῶν ὁμοφυλοφίλων, ἀλλά στό ἁμάρτημά τους, στήν πτώση τους.
Ἔχουμε ἀναπτύξει κατά τό παρελθόν τά ψυχολογικά καί παιδαγωγικά αἴτια τῆς ὁμοφυλοφιλίας. Ἔχουμε ἀναλύσει γιατί ὁ ἱερός Χρυσόστομος, τό στόμα τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, τή θεωρεῖ ἀσυγχώρητο ἁμάρτημα καί λυσσῶδες πάθος. Ἡ προέλευσή του καί ἡ βασική αἰτία του βρίσκεται στήν οἴηση, στήν ὑπερηφάνεια. Ἡ μεγαλύτερη ἁμαρτία διεπράχθη μέσα στόν Παράδεισο. Ὁ Διάβολος ὑπό τήν μορφή τοῦ ὄφεως βρῆκε μόνη της τήν Εὔα καί τήν παρέσυρε πλήττοντας τόν ἐγωϊσμό της. Ὁ Θεός, τῆς εἶπε, σᾶς ἀπηγόρευσε νά φᾶτε ἀπό τόν καρπό τοῦ δένδρου αὐτοῦ γιατί, ἄν φᾶτε θά ἀποκτήσετε τή γνώση τοῦ καλοῦ καί τοῦ κακοῦ. Θά ἀνοιχθοῦν τά πνευματικά μάτια σας καί θά γίνετε σάν καί Αὐτόν. Τῆς μιλοῦσε σάν νά μήν ἤθελε ὁ Θεός νά γίνουν μέ τή Χάρη Του ὅμοιοί Του. Διαβληθεῖσα ἡ Εὔα ἀπό τό Διάβολο παραβαίνει τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ καί μαζί καί ὁ σύζυγός της ὁ Ἀδάμ. Θά μποροῦσε, λέγει ὁ ἱερός Χρυσόστομος, νά πεῖ ὁ Ἀδάμ στή σύζυγό του: Μά τί ἔπαθες; Τρελλάθηκες; Ἄκουσες τό φίδι καί δέν ἀκοῦς Αὐτόν πού μᾶς ἔχει χαρίσει ὁλόκληρο τόν Παράδεισο; Ὅμως καί αὐτός ἀνώριμα φερόμενος πείθεται στή σύζυγό του, πληττόμενος ἐνδομύχως στόν ἐγωισμό του καί πέφτει καί αὐτός στήν παγίδα. Ἀντί νά γίνουν σάν καί Αὐτόν, χάνουν τήν αὐτοσυνειδησία τους, ἀρρωσταίνει τό αὐτεξούσιο καί ὅλος ὁ πνευματικός τους κόσμος μέ κορυφαία τήν ἀμαύρωση τοῦ ἡγεμόνος νοῦ τους. Καί ὅλα αὐτά τά ἔπαθαν γιατί πρόσεξαν τό κτῖσμα, τόν ὄφι καί ὄχι τόν κτίσαντα. Ἡ ἔπαρση σ’ ὅλο τό καταστροφικό μεγαλεῖο της. Αὐτή ἀκριβῶς εἶναι ἡ βάση τοῦ σοδομισμοῦ, ἡ ὑπερηφάνεια.
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στέκεται πολύ στή ρίζα τοῦ ἁμαρτήματος, πού εἶναι ὁ ἐπάρατος ἐγωισμός τῶν πρωτοπλάστων, πού χωρίς τό Θεό ἔσπευσαν στήν προτεινόμενη ἀπό τόν ὄφι ἰσοθεΐα.
Αὐτή ἡ ἄνευ Θεοῦ δημιουργηθεῖσα διάθεση κατάκτησης ἰσοθεΐας κληροδοτήθηκε ἀπό τό ζεῦγος τῶν πρωτοπλάστων στά τέκνα τους καί σ’ ὅλο τό ἀνθρώπινο γένος.
Ἐπέτρεψε τότε ὁ Θεός, σχολιάζει ὁ ἱερός Χρυσόστομος, τόσο ὁ Ἀδάμ ὅσο καί ἡ Εὔα νά χάσουν τήν ἐξαίρετη παρθενικότητα πού ζοῦσαν μέσα στόν Παράδεισο καί χαίρονταν γιά τήν παρουσία τοῦ ἑνός πλησίον τοῦ ἄλλου καί συνεργάζονταν περιποιούμενοι τά πάντα μέ τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Βγαίνοντας ἀπό τόν Παράδεισο συνῆλθαν σαρκικά, ἀπέκτησαν τέκνα καί μέσα στόν ταπεινότερο βίο καί στά ὁσημέραι ἀναφυόμενα προβλήματα, ἐνεθυμοῦντο τή ζωή τοῦ Παραδείσου, τή νοσταλγοῦσαν καί ταπεινωμένοι ἀπό τήν σοβαρή πτώση τους προσπαθοῦσαν νά ζοῦν, ὅσο μποροῦσαν καί ὅσο πιά καταλάβαιναν κατά Θεόν.
Περιορίστηκε ἡ διάθεση κατάκτησης ἰσοθεΐας. Μέ τήν πάροδο τοῦ χρόνου ἡ πτωτική ροπή μεταδιδόταν ἀπό γενιά σέ γενιά. Πάντοτε ὑπῆρχε ὁ σπόρος τῆς οἰήσεως, πού αὐξανόταν ἀνάλογα καί μέ τή βούληση ἑκάστου καί τίς ἐπιρροές τοῦ περιβάλλοντος. Ἰσχυρίζεται ὁ Ἀπ. Παῦλος, ὅτι ὅταν ἔφθασαν νά ξεχνοῦν τόν ἀληθινό Θεό καί νά θεοποιοῦν τά κτίσματα, «παρέδωκεν αὐτούς ὁ Θεός εἰς ἀδόκιμον νοῦν, ποιεῖν τά μή καθήκοντα» (Ρωμ. 1,28) μέ ἀποτέλεσμα νά μήν ἱκανοποιοῦνται μέ τόν ἁπλό συζυγικό ἐρωτικό βίο. Λόγῳ τῆς ἀλαζονείας τους καί λόγῳ τῆς λατρείας τῶν κτισμάτων ὁ ἀδόκιμος νοῦς ἐξετράπη σέ ἄλλες ἐρωτικές ἐπιλογές, τίς σοδομικές.
Ἡ παραχωρηθεῖσα ἀπό τό Θεό συζυγική ἐρωτική ἡδονή μετετράπη σέ καύση τοῦ ἑνός ἀνδρός πρός τόν ἄλλο, ὅπερ ἀποτελεῖ καί τή χειρότερη αἰσχύνη καί ἀσυγχώρητο πάθος. Μόνο μέ τή μετάνοια θεραπεύεται ὁ ἀδόκιμος νοῦς καί μπορεῖ νά θεραπευθεῖ καί ἡ ὁμοφυλοφιλία.
Ἀνατρέχοντας στό παρελθόν, στήν ἑλληνική Ἱστορία μας ψάχνοντας γιά ἐρείσματα ἐλπίδας, σταματήσαμε στό τεράστιο ἀνθρωπιστικό θεολογικό, πολιτιστικό, νομικό καί ναοδομικό (Ἁγία Σοφία) καί σέ ὅλα τά ἐπίπεδα τῆς Βυζαντικῆς αὐτοκρατορίας ἐκτεινόμενο ἔργο τοῦ Ἰουστινιανοῦ. Ἐκτός τῶν πολλῶν Ἰουστινιάνειων οἰκοδομημάτων καί στήν ἱστορική Ἀθήνα καί σέ ἄλλες πόλεις τῆς Ἑλληνικῆς ἐπικράτειας καί ὄχι μόνο, βρήκαμε ἀνάμεσα στίς 167 Νεαρές του, τήν 141η μέ ἐπικεφαλίδα «Ἰνδικτον Κωνσταντινουπολίταις Ἰουστινιανοῦ περί ἀσελγαινόντων». Οἱ Νεαρές ἀποτελοῦσαν νόμους τοῦ κράτους πού ρύθμιζαν ὁλόκληρη τή ζωή σέ μιά εὐνομούμενη αὐτοκρατορία. Ὁ Ἰουστινιανός κυβέρνησε ἐπί 38 ἔτη καί κατέλιπε τή σφραγῖδα τῆς προσωπικότητός του. Κατά τόν βιογράφο του Προκόπιο ζοῦσε πολύ ἀσκητικά, νήστευε ἐπί διήμερα καί κοιμόταν ἐλάχιστα ἐργαζόμενος ἀκατάπαυστα καί δεχόμενος σέ ἀκρόαση ὁποιονδήποτε τό ζητοῦσε.
Ἀξιοπρόσεκτη λοιπόν ἡ 141η Νεαρά του, κατά τήν ὁποία γίνεται σαφέστατη κυβερνητική προτροπή στούς ἀσελγαίνοντες (ὁμοφυλόφιλους ἤ σοδομιστές) νά φροντίσουν νά τακτοποιήσουν τόν ἑαυτό τους ἀπό ἕνα τόσο ὀλέθριο καί διαστροφικό πάθος πού οὔτε καί στά ἄλογα ζῷα δέν συναντᾶται. Ἐπισημαίνεται ἐπίσης ὅτι «μέχρι καί τοῦ νῦν ἐκείνη ἡ γῆ (τῶν Σοδόμων) πυρί ἀσβέστῳ κατακαίεται.
Ἔχει πολύ φιλάνθρωπο χαρακτήρα αὐτή ἡ «Νεαρά» αὐτός ὁ νόμος, ἀφοῦ παρακαλοῦνται ἀπό τήν αὐτοκρατορική αὐλή οἱ σοδομιστές νά ἐπισκεφθοῦν τόν Πατριάρχη καί νά ζητήσουν τρόπο μέ τόν ὁποῖο θά ἀποβάλουν αὐτό τό τόσο σιχαμερό πάθος. Ἐκφράζει ἐπίσης ὁ αὐτοκράτορας διά τῆς Νεαρᾶς τήν ἀνησυχία του, ἐάν δέν θεραπευθεῖ αὐτό τό σοβαρό μόλυσμα στήν εὐρύτερη κοινωνία, μήπως ξεσπάσει ἡ δικαία ὀργή τοῦ Θεοῦ καί συμβεῖ παραπλήσια παραδειγματική τιμωρία, ὅπως στά Σόδομα.
Ἡ τεράστια διαφορά μέ τούς σημερινούς κυβερνῆτες εἶναι, ὅτι βρίσκονται στήν ἀντίθετη ἀκριβῶς νοοτροπία μέ τήν τότε αὐτοκρατορική διοίκηση τοῦ 6ου μ.Χ. αἰῶνος. Φιλοσοδομική ἡ σημερινή νοοτροπία, ἀντισοδομική ἡ παρελθοντική. Θά εἶναι ἄκρως ἀφελές νά καυχῶνται οἱ ἑκατόν ἐνενήντα τρεῖς βουλευτές πού ψήφισαν στό ἑλληνικό κοινοβούλιο ὑπέρ τῶν σοδομιστῶν. Οὐσιαστικά καί ἐγωιστικά ψήφισαν θεσμικά τήν καταστροφή τους. Ὁσάκις ζητήσαμε νά παρακολουθήσουμε συνεδριάσεις τῆς Βουλῆς ἤ δέν μᾶς δόθηκε ἄδεια εἰσόδου ἤ μᾶς δόθηκε μετά ἀπό σοβαρή ἔρευνα τῶν στοιχείων μας. Οἱ σοδομιστές βρέθηκαν «τυχαῖα» στά θεωρεῖα τῆς Βουλῆς καί πανηγύριζαν μέ φιλήματα ἀναμεταξύ τους τή νίκη τους;
Ἐμεῖς πάντως ὡς Ὀρθόδοξοι πιστοί ἔχουμε στέρεη βάση. Ὅλα τά ἑτοιμασμένα ἤ ἀναφυόμενα καταστροφικά σχέδια τῶν ἀντιχρίστων κατά τῆς Ἐκκλησίας μας δέν μᾶς τρομάζουν,γιατί ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, ἡ Κεφαλή τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας μᾶς ἔχει διαβεβαιώσει ὅτι «πῦλαι ᾍδου οὐ κατισχύσουσιν Αὐτῆς».
Αἰῶνες πρίν καί μόνο ἡ ξύλινη ράβδος τοῦ Μωυσῆ διέταμε τήν Ἐρυθρά θάλασσα, σχηματίστηκε διάδρομος ξηρᾶς, πέρασαν θαυματουργικῶς οἱ Ἰσραηλῖτες στήν ἀντίπερα ὄχθη της καί δέν κατάφεραν οἱ Αἰγύπτιοι νά τούς σταματήσουν, νά τούς συλλάβουν καί νά τούς ἐπαναφέρουν στή σκλαβιά τῆς Αἰγύπτου. Τά ἅρματα τῶν Αἰγυπτίων μέ τούς ἀναβάτες τους καταποντίστηκαν, ὅταν ἡ ξερή ἀλλά θαυματουργική ράβδος τοῦ Μωυσῆ ξαναχτύπησε τήν Ἐρυθρά καί μέσα στά νερά της πνίγηκαν οἱ Αἰγύπτιοι.Ἀνενόχλητοι οἱ Ἰσραηλῖτες προχώρησαν πρός τή γῆ Χαναάν, τῆς ἐπαγγελίας.
Ἡ θεία Λειτουργία εἶναι γιά μᾶς συνεχής ἐμπειρία διάβασης ἀπό τή στεναχώρια τῆς κοσμικῆς ζωῆς πρός τήν αἰώνια ζωή τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν. Τό θαῦμα τῆς διαβάσεως ἀπό τή σκλαβιά τῆς ἁμαρτίας στή γῆ τῆς Ἐπαγγελίας συνεχίζεται μέ νέο θαυματουργικό τρόπο μέ τό Μυστήριο τῆς Θείας Λειτουργίας.
Ἡ Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν λόγῳ τῶν ἀκαταπαύστων δεινῶν πού βρίσκουν τό λαό μας καλεῖ ὅλους τούς ἐν Χριστῷ ἀδελφούς καί τίς ἐν Χριστῷ ἀδελφές σέ μετάνοια ἐνώπιον τοῦ Κυρίου. Ἐπικαλούμαστε τίς πολλές πρεσβεῖες τῆς Κυρίας Θεοτόκου ἡ ὁποία ἀγαπᾷ καί προστατεύει τό γένος τῶν ἀνθρώπων. Εἰδικῶς μάλιστα προστατεύει τό Ἑλληνικό γένος καί τό ἔχει ἀποδείξει μέ τά θαύματά Της κατά τή μακρά ἱστορική διαχρονία του. Ἡ Παναγία μπορεῖ νά βοηθήσει νά ἔχουμε σωστή, ἀληθινή καί βαθειά μετάνοια, ὥστε νά καθαρισθεῖ ὅλη ἡ κόπρος τῶν συσσωρευμένων θανασίμων ἁμαρτημάτων. Καί οἱ λοιποί Ἅγιοι τῶν ὁποίων λείψανα εἶναι διασκορπισμένα καί τιμῶνται σέ ὁλόκληρη τήν ἑλληνική ἐπικράτεια μποροῦν νά μᾶς βαθύνουν τή μετάνοια καί νά λαμπρύνουν τήν ἐπίγεια ἐν Χριστῷ ζωή μας μέ τούς πνευματικούς ἐν Χριστῷ θησαυρούς πού διαθέτουν ἀφθονοπάροχους ἀπό τά λαμπρά δώματα τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν πού ἤδη ἔχουν κληρονομήσει.
Ταπεινῶς προτείνουμε πάνδημη μετάνοια. Αὐτή μπορεῖ νά ἐκδηλωθεῖ μέ νηστεία μιᾶς τῶν ἑβδομάδων τοῦ ἐνιαυτοῦ, μέ ἱερές ἀγρυπνίες στούς ἱερούς ναούς μας καί μέ ἱερές ἀκολουθίες, ὅπως ἱερά ἀκολουθία τοῦ Μικροῦ Παρακλητικοῦ Κανόνος τῆς Παναγίας ἤ τοῦ ἱκετηρίου Κανόνος εἰς τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, στούς οἴκους μας ὡς κατ’ οἶκον ἐκκλησίας.
Ἡ μετάνοια ὅλων τῶν συνειδητοποιημένων ἤ μή χριστιανῶν μπορεῖ νά δυναμώσει ὁλόκληρο τό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας καί νά φθάσει, τοῦ Κυρίου συνεργοῦντος, ἡ μετάνοια καί σ’ αὐτούς πού πρωτοστάτησαν στή θεσμοθέτηση αὐτοῦ τοῦ ἠθικοῦ ἐγκλήματος.
Καταθέτουμε κατωτέρω ὁλόκληρο τό κείμενο τῆς 141ης νεαρᾶς τοῦ Ἰουστινιανοῦ γιά νά διαπιστώσει ἀμεσότερα ὁ καλοπροαίρετος ἀναγνώστης ὅτι ὁ αὐτοκράτορας ἦταν συνειδητό μέλος τῆς Ἐκκλησίας καί θεωροῦσε ἀπαραίτητη τή συμφωνία τῶν κοσμικῶν νόμων μέ τούς νόμους τῆς Ἐκκλησίας, ἀφοῦ τό κανονικό δίκαιο τῆς ἐκκλησίας φωτίζεται καί ἀλληλοπεριχωρεῖται μέ τήν ἄκτιστη Θεία Χάρη. Τοιουτοτρόπως καί οἱ κοσμικοί νόμοι φωτίζονται καί χαριτώνονται καί μαζί ὅλη ἡ κοινωνία.
141
Ἴνδικτον Κωνσταντινουπολίταις Ἰουστινιανοῦ περί ἀσελγαινόντων.
(Προοίμιον)
Τῆς τοῦ Θεοῦ φιλανθρωπίας καί ἀγαθότητος ἀεί μέν πάντες δεόμεθα, μάλιστα δέ νῦν, ὅτε διά τό πλῆθος τῶν ἡμαρτημένων ἡμῖν πολυτρόπως αὐτόν παρωργίσαμεν, καί ἡπείλησε μέν καί ἔδειξεν ὧν ἄξιοι κατά τάς ἡμετέρας ἁμαρτίας ἐσμέν, ἐφιλανθρωπεύσατο δέ καί ἀνεβάλετο τήν ὀργήν ἀναμένων τήν ἡμετέραν μετάνοιαν, ὡς μή βουλόμενος τόν θάνατον ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν, ἀλλά τήν ἐπιστροφήν καί τήν ζωήν, οὐ δίκαιον οὖν πάντως ἡμᾶς καταφρονῆσαι τοῦ πλούτου τῆς χρηστότητος καί τῆς ἀνακωχῆς καί τῆς μακροθυμίας τοῦ φιλανθρώπου Θεοῦ, ἵνα μή κατά τήν σκληράν καί ἀμετανόητον ἡμῶν καρδίαν θησαυρίσωμεν ἑαυτοῖς ὀργήν ἐν ἡμέρᾳ ὀργῆς, ἀλλά πάντας μέν τῶν πονηρῶν ἐπιτηδευμάτων καί πράξεων ἀποσχέσθαι, μάλιστα δέ τούς τῇ μυσαρᾷ καί Θεῷ μεμισημένη δικαίως ἀνοσία πράξει συνσαπέντας· λέγομεν δή τήν τῶν ἀρρένων φθοράν, ἥν ἀθέως τολμῶσίν τινες ἄρρενες ἐν ἄρρεσι τήν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι.
Κεφ. 1. Ἴσμεν γάρ ἐκ τῶν θείων γραφῶν διδασκόμενοι, ποίαν ὁ Θεός κόλασιν δικαίαν ἐπήγαγε τοῖς ἐν Σοδόμοις πρώην οἰκήσασι διά τήν περί τήν μῖξιν ταύτην μανίαν, ὥστε μέχρι τοῦ νῦν ἐκείνην τήν γῆν ἀσβέστῳ πυρί κατακαίεσθαι, τοῦ Θεοῦ διά τούτου παιδαγωγοῦντος ἡμᾶς ὥστε τήν ἀνοσίαν ταύτην ἀποστρέφεσθαι πρᾶξιν, ἴσμεν δέ πάλιν, οἷα περί τῶν τοιούτων ὁ θεῖος ἀπόστολος λέγει, οἷά τε οἱ τῆς πολιτείας διαγορεύουσι νόμοι, ὥστε πάντας ὀφείλειν τῷ τοῦ θεοῦ προσέχοντας φόβῳ ἀποσχέσθαι τῆς τοιαύτης ἀσεβοῦς καί ἀνοσίας πράξεως, ἥν οὐδέ ἐν ἀλόγοις ἁμαρτανομένην ἐστι εὑρεῖν· καί τούς μέν μηδέν ἑαυτοῖς συνειδότας τοιοῦτον φυλάττειν ἑαυτούς καί πρός τόν ἔπειτα χρόνον, τούς δέ ἤδη συνσαπέντας τούτῳ τῷ πάθει μή μόνον παύσασθαι τοῦ λοιποῦ, ἀλλά καί μετανοῆσαι δικαίως καί τῷ Θεῷ προσπεσεῖν, καί προσαγγεῖλαι τῷ μακαριωτάτῳ πατριάρχῃ τήν νοσον καί τρόπον θεραπείας λαβεῖν, καί κατά τό γεγραμμένον καρπόν ἐνεγκεῖν μετανοίας, ἵνα ὁ φιλάνθρωπος Θεός κατά τόν πλοῦτον τῶν ἰδίων οἰκτιρμῶν ἀξιώσῃ φιλανθρωπίας καί ἡμᾶς, καί πάντες εὐχαριστήσωμεν ἐπί τῇ τῶν μετανοούντων σωτηρίᾳ· οἷς καί νῦν τούς ἄρχοντας ἐπεξελθεῖν ἐκελεύσαμεν τόν θεόν θεραπεύοντες τόν δικαίως ἡμῖν ὀργιζόμενον, καί νῦν μέν πρός τό τῶν ἁγίων ἡμερῶν σέβας ἰδόντες παρακαλοῦμεν τόν φιλάνθρωπον θεόν οὕτω μετανοῆσαι τούς τῷ τοιούτῳ τῆς ἀσεβοῦς ταύτης πράξεως ἐγκυλισθέντας βορβόρῳ, ὡς μηδέ ἕτερον ἡμῖν ἐπεξελεύσεως δοθῆναι καιρόν προαγορεύομεν δέ πᾶσιν ἐφεξῆς τοῖς τοιοῦτό τι συνειδόσιν ἑαυτοῖς ἡμαρτῆσθαι, ὡς εἰ μή καί παύσονται καί προσαγγείλαντες ἑαυτούς τῷ μακαριωτάτῳ πατριάρχῃ τῆς οἰκείας ἐπιμελήσονται σωτηρίας ὑπέρ τῶν τοιούτων ἀσεβῶν πράξεων τόν θεόν ἐξιλεούμενοι εἴσω τῆς ἁγίας ἑορτῆς, πικροτέρας ἑαυτοῖς ἐπάξουσι τιμωρίας ὡς οὐδεμιᾶς τοῦ λοιποῦ συγγνώμης ἄξιοι. Οὐδέν γάρ ἐνδοθήσεται οὐδέ ἀμεληθήσεται ἡ τοῦ πράγματος ζήτησις καί διόρθωσις εἰς τούς μή προσαγγέλλοντας ἑαυτούς εἴσω τῆς ἁγίας ἑορτῆς ἤ καί ἐμμένοντας τῇ αὐτῇ ἀσεβεῖ πράξει, ἵνα μή διά τῆς περί τοῦτο ῥᾳθυμίας καθ’ ἡμῶν τόν Θεόν παροργίσωμεν, πρᾶξιν παρορῶντες οὕτως ἀσεβῆ καί ἀπηγορευμένην καί ἱκανήν οὖσαν τόν ἀγαθόν παροργίσαι θεόν εἰς τήν ἁπάντων ἀπώλειαν.
