H Άλωση της Πόλης! Θρύλοι κα παραδόσεις

29η Μαϊου, 2:30 το μεσημέρι: Η χιλιόχρονη βυζαντινή αυτοκρατορία είχε καταλυθεί. Καμιάς πολιτείας η πτώση δεν θρηνήθηκε τόσο πολύ όσο της Πόλης του Ελληνισμού, επειδή ως το 1453 είχε παραμείνει το αδούλωτο προπύργιο του Βυζαντινού κράτους. Η αντίσταση των πολιορκουμένων μπροστά στους πολυάριθμους άπιστους για την πατρίδα και τη θρησκεία, έμεινε χαραγμένη στον υπόδουλο Ελληνισμό και δημιούργησε την εθνική συνείδηση στους 4 αιώνες σκλαβιάς. .... Οι Ελληνες μόλις διέτρεξε η φήμη πως έπεσε η Πόλη, άλλοι άρχισαν να τρέχουν προς το λιμάνι στα πλοία των Βενετσιάνων και των Γενοβέζων και καθώς ορμούσαν πολλοί πάνω στα πλοία βιαστικά και με ακαταστασία χάνονταν, γιατί βούλιαζαν τα πλοία. Και έγινε εκείνο που συνήθως γίνεται σε τέτοιες καταστάσεις. Με θόρυβο, φωνές και χωρίς καμιά τάξη έτρεχαν να σωθεί ο καθένας μέσα σε σύγχυση...
Ένα μεγάλο πλήθος άνδρες και γυναίκες, που όλο και μεγάλωνε από τους κυνηγημένους, στράφηκε προς τον πιο μεγάλο ναό της Πόλης, που ονομάζεται Αγια Σοφιά. Μαζεύτηκαν εδώ άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Σε λίγο όμως πιάστηκαν από τους Τούρκους χωρίς αντίσταση. Πολλοί άνδρες σκοτώθηκαν μέσα στο ναό από τους Τούρκους. Αλλοι πάλι σ' άλλα μέρη της Πόλης πήραν τους δρόμους χωρίς να ξέρουν για που. Σε λίγο άλλοι σκοτώθηκαν, άλλοι πιάστηκαν και πολλοί όμως από τους Ελληνες φάνηκαν γενναίοι αντιστάθηκαν και σκοτώθηκαν, για να μη δουν τις γυναίκες και τα παιδιά τους σκλάβους.
"Σε όλη την Πόλη τίποτε άλλο δεν έβλεπες παρά αυτούς που σκότωναν και αυτούς που σκοτώνονταν αυτούς που κυνηγούσαν και κείνους που έφευγαν". Λαόνικος Χαλκοκονδύλης, "Απόδειξις ιστοριών" (μετάφραση). Ο λαός διέδιδε με το τραγούδι του το σκληρό μήνυμα ως θέλημα Θεού. Πηραν την πόλιν, πηραν την, πηραν τη Σαλονίκη, πηραν και την Αγία Σοφιά, το μέγα Μοναστήρι, που ειχε τριακόσια σήμαντρα κι εξήντα δυό καμπάνες κάθε καμπάνα και παπάς, κάθε παπάς και διάκος. Σιμά να βγουν τά άξια κι ο βασιλιάς του κόσμου φωνή τους ηρθ' εξ ουρανου κι απ' Αρχαγγέλου στόμα. Στις 2:30 το μεσημέρι η χιλιόχρονη Βυζαντινή Αυτοκρατορία το σύμβολο του Ελληνισμού και Χριστιανισμού, είχε καταλυθεί.





Η Λαϊκή μούσα θρηνεί για την άλωση της Πόλης: "Πάψετε το Χερουβικό, κι ας χαμηλώσουν τ' Άγια γιατί είναι θέλημα Θεού, η Πόλη να τουρκέψη". "Η Δέσποινα ταράχτηκε και δάκρυσαν οι εικόνες". Αλλά το γενναίο φρόνημα του έθνους με αισιοδοξία δηλώνει: "Σώπασε, κυρά Δέσποινα, μην κλαις και μη δακρύζης, πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα' ναι". Θρήνος κλαυθμός και οδυρμός και στεναγμός και λύπη, Θλίψις απαραμύθητος έπεσεν τοις Ρωμαίοις. Εχάσασιν το σπίτιν τους, την Πόλιν την αγία, το θάρρος και το καύχημα και την απαντοχήν τους. Τις το 'πεν; Τις το μήνυσε; Πότε 'λθεν το μαντάτο; Καράβιν εκατέβαινε στα μέρη της Τενέδου και κάτεργον το υπάντησε, στέκει και αναρωτά το: -"Καράβιν, πόθεν έρκεσαι και πόθεν κατεβαίνεις;" -"Ερκομαι ακ τα' ανάθεμα κι εκ το βαρύν το σκότος, ακ την αστραποχάλαζην, ακ την ανεμοζάλην απέ την Πόλην έρχομαι την αστραποκαμένην. Εγώ γομάριν Δε βαστώ, αμέ μαντάτα φέρνω κακά δια τους χριστιανούς, πικρά και δολωμένα." (δημοτικό, απόσπασμα).
Παραδοσιακοί και θαυμαστοί θρύλοι, αναπτύχθηκαν γύρω από την άλωση της Πόλης, για να θρέψουν τις ελπίδες και το θάρρος του εθνους επί αιώνες. "ΠΑλι με ΧρΟνουΣ και καιροΥΣ" Όταν έπεσε η Κωνσταντινούπολη στους Τούρκους, ένα πουλί ανέλαβε να πάει ένα γραπτό μήνυμα στην Τραπεζούντα στην Χριστιανική Αυτοκρατορία του Ποντου για την Άλωση της Πόλης. Μόλις έφτασε εκεί πήγε κατευθείαν στη Μητρόπολη που λειτουργούσε ο Πατριάρχης και άφησε το χαρτί με το μήνυμα πάνω στην Άγια Τράπεζα. Κανείς δεν τολμούσε να πάει να διαβάσει το μήνυμα. Τότε πήγε ένα παλλικάρι, γιός μιας χήρας, και διάβασε το άσχημο μαντάτο "Πάρθεν η Πόλη, Πάρθεν η Ρωμανία". Το εκκλησίασμα και ο Πατριάρχης άρχισαν τον θρήνο, αλλά ο νέος τους απάντησε "Κι αν η Πόλη έπεσε, κι αν πάρθεν η Ρωμανία, πάλι με χρόνους και καιρούς, πάλι δικά μας θα' ναι". Πάρθεν η Ρωμανία Έναν πουλίν, καλόν πουλίν εβγαίν' από την Πόλην ουδέ στ' αμπέλια κόνεψεν ουδέ στα περιβόλια, επήγεν και-ν εκόνεψεν α σου Ηλί' τον κάστρον. Εσείξεν τ' έναν το φτερόν σο αίμα βουτεμένον, εσείξεν τ' άλλο το φτερόν, χαρτίν έχει γραμμένον, Ατό κανείς κι ανέγνωσεν, ουδ' ο μητροπολίτης έναν παιδίν, καλόν παιδίν, έρχεται κι αναγνώθει. Σίτ' αναγνώθ' σίτε κλαίγει, σίτε κρούει την καρδίαν. "Αλί εμάς και βάι εμάς, πάρθεν η Ρωμανία!" Μοιρολογούν τα εκκλησιάς, κλαίγνε τα μοναστήρια κι ο Γιάννες ο Χρυσόστομον κλαίει, δερνοκοπιέται, -Μη κλαίς, μη κλαίς Αϊ-Γιάννε μου, και δερνοκοπισκάσαι -Η Ρωμανία πέρασε, η Ρωμανία 'πάρθεν. -Η Ρωμανία κι αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο. (Δημοτικό τραγούδι του Πόντου).


"ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΠΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΝΑ ΚΥΛΑΕΙ": Οι περισσότεροι τοπικοί θρύλοι για την άλωση της Κωνσταντινούπολης μοιάζουν σε ένα σημείο: όλοι δείχνουν ότι ο χρόνος σταμάτησε με την κατάληψη της ιερής πόλης της Ορθοδοξίας από τους άπιστους Τούρκους και ότι η τάξη στον κόσμο θα επανέλθει με την ανακατάληψη της Βασιλεύουσας από τους Έλληνες. Έτσι, και στην Ήπειρο υπάρχει μιααντίστοιχη λαϊκή δοξασία. Συγκεκριμένα, ένα πουλί φέρνει την αναγγελία της πτώσης της Πόλης σε μια ομάδα βοσκών που εκείνη τη στιγμή ποτίζουν τα κοπάδια τους σε ένα ποτάμι, Ο θρύλος λέει ότι στο άκουσμα της φοβερής είδησης τα νερά του ποταμίου σταμάτησαν να κυλάνε, αφού και το φυσικό στοιχείο θεώρησε ότι η πτώση της Κωνσταντινούπολης ήταν κάτι το ανήκουστο. Το ποτάμι θα συνεχίσει και πάλι να κυλάει, μόλις απελευθερωθεί η Πόλη, συνεχίζει ο λαϊκός θρύλος...



"ΤΑ ΨΑΡΙΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΓΕΡΟΥ": Κάποιος καλόγερος είχε ψαρέψει σε ένα ποτάμι ψάρια και τα τηγάνιζε κοντά στην όχθη του ποταμού. Τη στιγμή εκείνη ακούστηκε από ένα πουλί το μήνυμα της πτώσης της Κωνσταντινούπολης στους Τούρκους. Ο καλόγερος σάστισε και αμέσως τα μισοτηγανισμένα ψάρια πήδησαν από το τηγάνι και ξαναβρέθηκαν στο ποτάμι. Εκεί ζουν αιώνια μέχρι τη στιγμή της απελευθέρωσης της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους, οπότε και θα ξαναβγούν για να συνεχιστεί το τηγάνισμα τους.

"Ο Πύργος της Βασιλοπούλας": Στα κάστρα του Διδυμότειχου ένας κυκλικός πύργος, ο ψηλότερος ονομάζεται "πύργος της βασιλοπούλας". Η παράδοση λέει πως κάποτε ο βασιλιάς διασκέδαζε κυνηγώντας και στη θέση του άφησε την κόρη του. Όταν τον ειδοποίησαν ότι έρχονται οι Τούρκοι είχε τόση εμπιστοσύνη στην οχυρότητα του κάστρου ώστε είπε: "αν σηκωθεί από τη χύτρα ο κόκορας και λαλήσει, θα πιστέψω ότι κυριεύτηκε η πόλη.". Οι Τούρκοι όμως χρησιμοποίησαν δόλο και έδειξαν το χρυσοκέντητο μαντήλι του βασιλιά στην κόρη του. Αυτή μόλις το είδε, τους παρέδωσε το κλειδί του κάστρου κι έγινε αιτία της άλωσης. Όταν κατάλαβε πως την ξεγέλασαν, δεν άντεξε την ντροπή και αυτοκτόνησε πέφτοντας από τον πύργο. Από τότε ο πύργος λέγεται της βασιλοπούλας.

"0I ΚΡΗΤΙΚΟΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ": Έ ναν από τους πύργους των τειχών της Πόλης τον υπεράσπιζαν τρία αδέρφια, άρχοντες Κρητικοί που πολεμούσαν με το μέρος των Βενετών (η Κρήτη τότε ήταν κάτω από την κυριαρχία των Βενετών). Μετά την πτώση της πόλης τα τρία αδέρφια και οι άντρες τους εξακολουθούσαν να πολεμούν και παρά τις λυσσώδεις προσπάθειες τους οι Τούρκοι δεν είχαν κατορθώσει να καταλάβουν τον πύργο. Για το περιστατικό αυτό ενημερώθηκε ο Σουλτάνος και εντυπωσιάστηκε από την παλικαριά τους. Αποφάσισε, λοιπόν, να τους επιτρέψει να φύγουν με ασφάλεια από τον πύργο και να πάρουν ένα καράβι με τους άντρες τους και να γυρίσουν στην Κρήτη. Πραγματικά η πρόταση του έγινε δεκτή με τη σκέψη ότι έπρεπε να μείνουν ζωντανοί για να πολεμήσουν να ξαναπάρουν τη Βασιλεύουσα πίσω από τους απίστους. Έτσι οι Κρητικοί επιβιβάστηκαν στο πλοίο τους και ξεκίνησαν για το νησί τους. Το πλοίο δεν έφτασε ποτέ στην Κρήτη και ο θρύλος λέει ότι περιπλανιούνται αιώνια στο πέλαγος μέχρι τη στιγμή που θα ξεκινήσει η μάχη για την ανακατάληψη της Πόλης από τους Έλληνες. Τότε το πλοίο των Κρητικών θα τους ξαναφέρει στην Κωνσταντινούπολη για να πάρουν και αυτοί μέρος στη μάχη και να ολοκληρώσουν την αποστολή τους και το ελληνικό έθνος να ξανακερδίσει την Πόλη.

πηγή
http://talantoblog.blogspot.com/2010/05/blog-post_28.html

29 Μαΐου 1453: Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης...της Πόλης μας!

Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία μόνο κατ' όνομα υπήρχε τις παραμονές της Άλωσης. Ήταν περιορισμένη, κυρίως, στην περιοχή γύρω από την Κωνσταντινούπολη και σε κάποιες σκόρπιες περιοχές, όπως το Δεσποτάτο του Μυστρά. Οι θρησκευτικές έριδες, οι εμφύλιες διαμάχες, οι σταυροφορίες, η επικράτηση του φεουδαρχισμού και η εμφάνιση πολλών και επικίνδυνων εχθρών στα σύνορά της είχαν καταστήσει την πάλαι ποτέ Αυτοκρατορία ένα «φάντασμα» του ένδοξου παρελθόντος της.
Το Βυζάντιο σε εκείνη την κρίσιμη στιγμή της ιστορίας του με την οθωμανική λαίλαπα προ των πυλών του, δεν μπορούσε να ελπίζει παρά μόνο στη βοήθεια της καθολικής Ευρώπης, η οποία όμως ήταν μισητή στους κατοίκους της Κωνσταντινούπολης. Η ύπαρξη «Ενωτικών» και «Ανθενωτικών» δίχαζε τους Βυζαντινούς. Ωστόσο, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος έκανε μια απέλπιδα προσπάθεια, στέλνοντας πρεσβεία στον πάπα Νικόλαο Ε' για να ζητήσει βοήθεια. Ο Πάπας έβαλε και πάλι ως όρο την Ένωση των Εκκλησιών, αλλά αποδέχθηκε το αίτημα του αυτοκράτορα να στείλει στην Κωνσταντινούπολη ιερείς, προκειμένου να πείσουν τον λαό για την αναγκαιότητα της Ένωσης.

Οι απεσταλμένοι του Πάπα, καρδινάλιος Ισίδωρος και ο αρχιεπίσκοπος Μυτιλήνης Λεονάρδος, λειτούργησαν στην Αγία Σοφία, προκαλώντας την αντίδραση του κόσμου, που ξεχύθηκε στους δρόμους και γέμισε τις εκκλησίες, όπου λειτουργούσαν οι ανθενωτικοί με επικεφαλής τον μετέπειτα πατριάρχη Γεννάδιο Σχολάριο. Το σύνθημα που κυριαρχούσε ήταν «την γαρ Λατίνων ούτε βοήθειαν ούτε την ένωσιν χρήζομεν. Απέστω αφ' ημών η των αζύμων λατρεία».
Το μίσος για τους Λατίνους δεν απέρρεε μόνο από δογματικούς λόγους. Η λαϊκή ψυχή δεν είχε ξεχάσει τη βαρβαρότητα που επέδειξαν οι Σταυροφόροι στην Πρώτη Άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1204, ενώ αντιδρούσε στην οικονομική διείσδυση της Βενετίας και της Γένουας, που είχε φέρει στα πρόθυρα εξαθλίωσης τους κατοίκους της Αυτοκρατορίας, αλλά και στην καταπίεση των ορθοδόξων στις περιοχές, όπου κυριαρχούσαν οι καθολικοί.

Αντίθετα, οι Οθωμανοί φαίνεται ότι συμπεριφέρονταν καλύτερα προς τους χριστιανούς. Πολλοί χριστιανοί είχαν υψηλές θέσεις στην οθωμανική διοίκηση, ακόμη και στο στράτευμα, ενώ κυριαρχούσαν στο εμπόριο. Οι χωρικοί πλήρωναν λιγότερους φόρους και ζούσαν με ασφάλεια. Έτσι, στην Κωνσταντινούπολη είχε σχηματισθεί μία μερίδα που διέκειτο ευνοϊκά προς τους Οθωμανούς. Την παράταξη αυτή εξέφραζε ο Λουκάς Νοταράς με τη φράση «Κρειττότερον εστίν ειδέναι εν μέση τη πόλει φακιόλιον βασιλεύον Τούρκων ή καλύπτραν λατινικήν».
Από τις αρχές του 1453 ο Μωάμεθ προετοιμαζόταν για την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης. Με έδρα την Ανδριανούπολη συγκρότησε στρατό 150.000 ανδρών και ναυτικό 400 πλοίων. Ξεχώριζε το πυροβολικό του, που ήταν ό,τι πιο σύγχρονο για εκείνη την εποχή και ιδιαίτερα το τεράστιο πολιορκητικό κανόνι, που είχαν φτιάξει Σάξωνες τεχνίτες. Στις 7 Απριλίου, ο σουλτάνος έστησε τη σκηνή του μπροστά από την Πύλη του Αγίου Ρωμανού και κήρυξε επίσημα την πολιορκία της Κωνσταντινούπολης.
Ο αγώνας ήταν άνισος για τους Βυζαντινούς, που είχαν να αντιπαρατάξουν μόλις 7.000 άνδρες, οι 2000 από τους οποίους μισθοφόροι, κυρίως Ενετοί και Γενουάτες, ενώ στην Πόλη είχαν απομείνει περίπου 50.000 κάτοικοι με προβλήματα επισιτισμού. Η Βασιλεύουσα περιβαλλόταν από ξηράς με διπλό τείχος και τάφρο. Το τείχος αυτό, που επί 1000 χρόνια είχε βοηθήσει την Κωνσταντινούπολη να αποκρούσει νικηφόρα όλες τις επιθέσεις των εχθρών της, τώρα ήταν έρμαιο του πυροβολικού του σουλτάνου, που από τις 12 Απριλίου άρχισε καθημερινούς κανονιοβολισμούς.

Οι Τούρκοι προσπάθησαν πολλές φορές να σπάσουν την αλυσίδα που έφραζε τον Κεράτιο κόλπο και προστάτευε την ανατολική πλευρά της Κωνσταντινούπολης. Στις 20 Απριλίου ένας στολίσκος με εφόδια υπό τον πλοίαρχο Φλαντανελλά κατορθώνει να διασπάσει τον τουρκικό κλοιό μετά από φοβερή ναυμαχία και να εισέλθει στον Κεράτιο, αναπτερώνοντας τις ελπίδες των πολιορκούμενων.
Ο Μωάμεθ κατάλαβε αμέσως ότι μόνο το πυροβολικό του δεν έφθανε για την εκπόρθηση της Πόλης, εφόσον παρέμεινε απρόσβλητος ο Κεράτιος. Με τη βοήθεια ενός ιταλού μηχανικού κατασκεύασε δίολκο και τη νύχτα της 21ης προς την 22α Απριλίου, 70 περίπου πλοία σύρθηκαν από τον Βόσπορο προς τον Κεράτιο. Η κατάσταση για τους πολιορκούμενους έγινε πλέον απελπιστική, καθώς έπρεπε να αποσπάσουν δυνάμεις από τα τείχη για να προστατεύσουν την Πόλη από την πλευρά του Κεράτιου, όπου δεν υπήρχαν τείχη.

Η τελική έφοδος των Οθωμανών έγινε το πρωί της 29ης Μαΐου 1453. Κατά χιλιάδες οι στρατιώτες του Μωάμεθ εφόρμησαν στη σχεδόν ανυπεράσπιστη πόλη και την κατέλαβαν μέσα σε λίγες ώρες. Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, που νωρίτερα απέκρουσε με υπερηφάνεια τις προτάσεις συνθηκολόγησης του Μωάμεθ, έπεσε ηρωικά μαχόμενος. Αφού έσφαξαν τους υπερασπιστές της Πόλης, οι Οθωμανοί Τούρκοι προέβησαν σε εκτεταμένες λεηλασίες και εξανδραποδισμούς. Το βράδυ, ο Μωάμεθ ο Πορθητής εισήλθε πανηγυρικά στην Αγία Σοφία και προσευχήθηκε στον Αλλάχ «αναβάς επί της Αγίας Τραπέζης», όπως αναφέρουν οι χρονικογράφοι της εποχής.

Λίγες ώρες πριν την Άλωση της Κωνσταντινούπολης ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος έκανε την τελευταία του ομιλία στην Αγιά Σοφία και είπε απευθυνόμενος προς τους στρατηγούς του.  «Σας παραδίδω την εκλαμπρότατη και φημισμένη αυτή πόλη, πατρίδα σας και βασίλισσα των πόλεων. Ξέρετε καλά, αδέρφια, ότι για τέσσερις λόγους οφείλουμε όλοι να προτιμήσουμε το θάνατο παρά τη ζωή: πρώτον, για την πίστη και την ευσέβειά μας· δεύτερον, για την πατρίδα· τρίτον, για το βασιλέα και το Χριστό και τέταρτον, για τους συγγενείς και φίλους.
Λοιπόν αδέρφια, αν οφείλουμε να αγωνιστούμε μέχρι θανάτου για έναν και μόνο από τους τέσσερις αυτούς λόγους, πολύ περισσότερο για όλους μαζί, όπως προφανώς κατανοείτε. Αν για τις αμαρτίες μας παραχωρήσει ο Θεός τη νίκη στους ασεβείς, θα διακινδυνεύσουμε υπέρ της πίστεως της αγίας που μας παραχώρησε ο Χριστός με το αίμα του. Αυτό είναι το σπουδαιότερο απ' όλα. Τι θα ωφεληθεί κανείς αν κερδίσει τον κόσμο όλο και χάσει την ψυχή του; Δεύτερον, χάνουμε έτσι μια περίφημη πατρίδα και, ακόμη, την ελευθερία μας. Τρίτον, χάνουμε την άλλοτε περιφανή και σήμερα ντροπιασμένη, ταπεινωμένη και εξουθενωμένη βασιλεία, η οποία γίνεται έρμαιο του ασεβούς τυράννου. Τέταρτον, στερούμεθα τις προσφιλείς γυναίκες και τα παιδιά μας και τους συγγενείς μας».
Λόγια που δείχνουν το θάρρος του Αυτοκράτορα. Λόγια που ακόμη και σήμερα πρέπει να διδάσκονται σε όλους για τη σημασία που έχει πολεμάμε μέχρι τέλους για να υπερασπιστούμε τα εδάφη μας.
πηγή
sansimera

ΙΝΚΑ και αχρήματη κοινωνία

ΙΝΚΑ ΔΙ.ΚΑ.Π – Δ.Τ. 101/25-05-2015

          Με την πρόσφατη ανακοίνωση της εκπροσώπου της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών κας Λούκας Κατσέλη την Πέμπτη 14 Μαΐου 2015, για πλήρη και καθολική χρήση πλαστικής – ηλεκτρονικής χρεωστικής κάρτας σε ολόκληρο το φάσμα των χρηματικών συναλλαγών της οικονομίας της χώρας με πρόφαση α) τη διάσωση της επαπειλούμενης ρευστότητας της οικονομίας και β) την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και εισφοροδιαφυγής, οφείλουμε να ενημερώσουμε και να καταγγείλουμε στους πολίτες – καταναλωτές ότι διενεργείται σε βάρος τους μια τυχοδιωκτική μεθόδευση εκ μέρους της ως άνω τραπεζικής «αρχής», δηλαδή, για την ακρίβεια, ιδιωτικής ανωνύμου εταιρείας, σε συνεργασία με το Υπουργείο Οικονομικών και την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που στοχεύει στην ολοσχερή κατάργηση της παραδοσιακής συναλλακτικής οικονομίας μέσω του συμβατικού χρήματος όπως το γνωρίζουμε έως και σήμερα. Αυτή η κίνηση που σήμερα υιοθετείται από την σημερινή κυβέρνηση (ενώ ως ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ήταν αντίθετη) ενέχεται από ύπουλες σκοπιμότητες, με πρώτη αυτή της αρπαγής και των τελευταίων πραγματικών οικονομικών πόρων των πολιτών αφ’ ενός και την παγίδευσή τους σε ένα τεράστιο ηλεκτρονικό φακέλωμα αφ’ ετέρου, που θα οδηγήσει σε μεθοδευμένο κοινωνικό διωγμό κάθε κοινωνικής ομάδας που εμπλέκεται στην οικονομική αγορά και με τον πιο απλό ακόμη τρόπο, αυτόν της αγοράς των καταναλωτικών αγαθών. Οι παράμετροι (τεχνικές προδιαγραφές) μιας τέτοιας εφιαλτικής πραγματικότητας έχει «φροντισθεί» μέχρι και σήμερα να κρατηθούν ως επτασφράγιστο μυστικό από την πλευρά της Πολιτείας.

Η δε πρόφαση περί καταπολέμησης της φοροδιαφυγής, μοιάζει με κακόγουστο και προκλητικό αστείο. Για να δούμε τελικά ποιοι έχουν ακόμη τη δυνατότητα να φοροδιαφεύγουν. Μήπως οι δημόσιοι υπάλληλοι; Όχι! Διότι όλες οι μισθοδοτικές τους αποδοχές ενημερώνουν το Υπουργείο Οικονομικών on line μέσω μηχανογράφησης. Μήπως φοροδιαφεύγουν οι δημοτικοί υπάλληλοι; Μήπως οι στρατιωτικοί, οι αστυνομικοί, οι τραπεζικοί, οι συνταξιούχοι; Όχι! Διότι με όλους αυτούς ισχύει το ίδιο όπως και με την περίπτωση των δημοσίων υπαλλήλων. Ποιοι λοιπόν φοροδιαφεύγουν ακόμη; Μήπως οι μικρές επιχειρήσεις και οι ελεύθεροι επαγγελματίες που όλες τους οι κινήσεις περνάνε μέσα από το τραπεζικό σύστημα και ενημερώνουν το Υπουργείο Οικονομικών με την ΠΟΛ 1077, ενώ είναι απαγορευτικό να κινηθούν με μετρητά πάνω από 500 ευρώ; Μήπως επειδή όλοι αυτοί για να επιβιώσουν πρέπει να συλλέγουν το μέγιστο σε έξοδα και έτσι εξαναγκάζονται  να δηλώνουν στην εφορία όλα τους τα έσοδα και έξοδα, αφού το κυνήγι των περισσότερων εξόδων έγινε σκοπός για την ελαχιστοποίηση της φορολογίας τους; Αλλά ακόμα και να φοροδιαφεύγουν, έρχεται το κράτος με τους ληστρικούς φόρους να τους φορολογεί με 26 % από το πρώτο εύρω αλλά και με φόρο επιτηδεύματος, φόρο αλληλεγγύης, ΦΠΑ κλπ φόρους που και να έχουν παθητικό στην επιχείρησή τους φορολογούνται μεταξύ 4.000 – 8.000 Ευρώ φόρο, ανεξάρτητα με τον αν έχουν έσοδα ή όχι.

Μήπως το 50% του Ελληνικού λαού που βρίσκεται κάτω από τα όρια της φτώχειας, μήπως σχεδόν 4 εκατομμύρια πολίτες που είναι άνεργοι και 3 εκατομμύρια από αυτούς ανασφάλιστοι, μήπως το 80 % των  επιχειρήσεων που χρωστούν στο δημόσιο; Μήπως οι επιχειρήσεις που βάζουν λουκέτο κατά εκατοντάδες σε καθημερινή βάση, παρασύροντας στην ανεργία και τους εργαζόμενους που απασχολούν; Μήπως όλοι αυτοί που χρηματοδοτούν τις επιχειρήσεις τους χάνοντας χιλιάδες ευρώ κάθε χρόνο περιμένοντας να ανακάμψει η αγορά και ελπίζοντας σε ένα αναπτυξιακό θαύμα, μην έχοντας τι άλλο να κάνουν στην ζωή τους;

Για ποια φοροδιαφυγή μιλάει η κυβέρνηση; Μήπως δεν γνωρίζει ότι στα καπιταλιστικά κράτη το σύστημα λειτουργεί με μαύρο χρήμα; Η Γερμανία έχει 20% φοροδιαφυγή και τα μαύρα που δίνουν σε μίζες δηλώνονται στην φορολογία τους μειώνοντας την, αλλά  και η Αμερική έχει 19% φοροδιαφυγή. Αυτό σημαίνει ότι και στα αναπτυγμένα κράτη που έχουν τον απόλυτο έλεγχο μέσω των τραπεζών η φοροδιαφυγή νομιμοποιείται για να λειτουργήσουν οι επιχειρήσεις. Αλλά ακόμα και αν βρεθεί τρόπος εξάλειψης των μετρητών και χρήσης λογιστικού χρήματος (πλαστικού με την χρήση καρτών), δεν θα εξαλειφθεί η φοροδιαφυγή, αφού σχεδόν 25 κράτη είναι φορολογικοί παράδεισοι, όπου εδράζουν χιλιάδες offshore επιχειρήσεις, διακινώντας τρισεκατομμύρια ευρώ μαύρου χρήματος, και τελώντας υπό καθεστώς προστασίας.

 Αλλά ας μην ξεχνάμε ότι τα Ευρώ που έχουν τυπωθεί είναι πολύ λιγότερα από τα λογιστικά χρήματα που δημιούργησαν οι τράπεζες και τώρα κόπτονται να αντιμετωπίσουν την έλλειψη ρευστότητας που οι ίδιες δημιούργησαν. 

Αυτή η φοροδιαφυγή που αναφέρει η κυβέρνηση είναι για αυτούς που ισχύει το παλιό ρητό «ό,τι δηλώσεις είσαι». Αυτοί είναι οι πολιτικοί και οι παρέες τους: εφοπλιστές, μεγαλοεκδότες, καναλάρχες και λοιποί διαπλεκόμενοι με την πολιτική ελίτ του κράτους. Θα προτείναμε πως, αν πρέπει κάποιοι να υποχρεωθούν στη χρήση της κάρτας, είναι αυτοί ακριβώς. Δεν ξεχνάμε ότι όλοι αυτοί ήταν διαπλεκόμενοι σε τεράστια σκάνδαλα δισεκατομμυρίων ευρώ και ουδέποτε δικάστηκαν, αλλά και όσοι φυλακίστηκαν δεν παρέδωσαν την περιουσία τους στο δημόσιο, αφού η άτυπη ασυλία τους προστάτευσε για να μην ανοίξουν το στόμα τους και καρφώσουν και τους υπόλοιπους διαπλεκόμενους.

Η επόμενη μέρα της κατάργησης των μετρητών και της εφαρμογής του αχρήματου συστήματος συναλλαγών μέσω ηλεκτρονικών καρτών, θα θέσει το ευρύ οικονομικό και καταναλωτικό κοινό στον τεράστιο κίνδυνο των ηλεκτρονικών υποκλοπών, το ευρύτερα γνωστό στη γλώσσα της πληροφορικής ως χάκινγκ (hacking). Πολλοί θα είναι καθημερινά οι πολίτες που θα βρίσκουν το «ηλεκτρονικό πορτοφόλι» τους άδειο, δίχως οι ίδιοι να έχουν ξοδέψει δεκάρα! Ενώ άλλοι θα βρίσκονται και χρεωμένοι με αγορές για τις οποίες δεν θα έχουν ιδέα! Το ληστρικό χάκινγκ αυτού του είδους είναι τόσο διαδεδομένο και εύκολο, καθώς η δυνατότητα να το εξασκούν κάποιοι επίδοξοι χάκερς παρέχεται με τόση ευκολία μέσω ηλεκτρονικών μικροσυσκευών – gadgets στο μέγεθος μιας παλάμης, που έχουν καταπληκτική ομοιότητα με τα μίνι γουόκμαν (mini walkman) και πωλούνται στα καταστήματα ηλεκτρονικών ειδών στην απίστευτα χαμηλή τιμή των δεκαπέντε ευρώ. Στις χώρες της Ευρώπης στις οποίες προηγουμένως εφαρμόσθηκε η καρτική οικονομία της αχρήματης συναλλαγής, διαπιστώθηκε τέτοια έξαρση αυτού του φαινομένου της ηλεκτρονικής καταλήστευσης των καταναλωτών, που οι κυβερνήσεις τους εγκατέλειψαν αμέσως το οικονομικό αυτό μοντέλο και παρέμειναν στον παραδοσιακό και ασφαλή τρόπο συναλλαγών του γνωστού σε όλους συμβατικού χρήματος.

Το αμέσως δεύτερο σενάριο της καρτικής οικονομικής πραγματικότητας που θα επιφέρει η επιχειρούμενη εφαρμογή αυτού του οικονομικού συστήματος, είναι εξίσου εφιαλτικό με το πρώτο που ήδη αναλύθηκε και είναι αυτό του γιγαντιαίων διαστάσεων ηλεκτρονικού φακελώματος των πολιτών – καταναλωτών.

Οι κάρτες της αχρήματης συναλλαγής θα δώσουν τόσο στη θεσμική Πολιτεία όσο και στο οργανωμένο έγκλημα μια τεράστια ποσότητα και ποιότητα πληροφοριών και δεδομένων, ακόμη και εμμέσως πολύ προσωπικών, που, αξιοποιούμενα καταλλήλως, θα καταστήσουν άκρως ευάλωτη την ποιότητα και την ασφάλεια της καθημερινής ζωής εκατομμυρίων πολιτών. Πληροφορίες για τις διατροφικές, ενδυματολογικές, υγιεινολογικές, φαρμακευτικές, αναγνωστικές, πολιτικές, θρησκευτικές συνθήκες και συνήθειες του συνεκτικού κοινωνικού ιστού της χώρας, τόσο σε συλλογικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο, θα βρεθούν στα χέρια πολλών επίδοξων τυχοδιωκτών – ακόμη και «θεσμικών» – με απρόβλεπτα και επικίνδυνα κοινωνικά αποτελέσματα.

Καταληκτικά και προς την κατεύθυνση της ενημέρωσης κάθε υπεύθυνου φορέα που του αναλογούν δράσεις και πράξεις για την αναχαίτιση αυτής της εφιαλτικής αυριανής πραγματικότητας, κάνουμε γνωστό ότι το «πλαστικό ηλεκτρονικό χρήμα» δεν είναι καινούργιο εύρημα της οικονομικής επιστήμης. Χρησιμοποιείται ήδη τρεις και πλέον δεκαετίες σε πολλές χώρες. Όμως σε καμία από αυτές δεν «επιβλήθηκε» και κανέναν καταναλωτή – μη χρήστη του δεν απέκλεισε από την αγορά και τη ζωή. Και κάτι τέτοιο, εμείς με τη δράση μας στο καταναλωτικό κίνημα, δεν θα επιτρέψουμε να γίνει ούτε εδώ.

Τα δικαιώματα των πολιτών – καταναλωτών είναι αδιαπραγμάτευτα, επειδή η ελευθερία επιλογής και η αξία της προσωπικότητας του ανθρώπου προστατεύονται από το Εθνικό μας Σύνταγμα αλλά και από την διεθνή και Ευρωπαϊκή νομοθεσία και η παραβίασή τους καταδεικνύει την παράλογη και βεβιασμένη πρόθεση της όποιας κυβέρνησης να στηρίξει το τραπεζικό σύστημα σε βάρος των πολιτών της.

Άλλωστε η Συνταγματική και Νομική αυτή προστασία επεκτείνεται και στο Εθνικό νόμισμα του κράτους που έως και σήμερα είναι τα Ευρώ.

Για αυτό το ΙΝΚΑ θα βρεθεί αντιμέτωπο σε κάθε παράνομη κυβερνητική ενέργεια που θα εκθέτει σε κίνδυνο τα δικαιώματα του πολίτη – καταναλωτή, τελικά το πρόβλημα κύριοι της κυβέρνησης είναι η εφαρμογή αυτών των μέτρων και η αύξηση του ΦΠΑ ή η είσπραξη των οφειλόμενων;                   

    

                                                                              Το Γραφείο Τύπου του ΙΝΚΑ – ΔΙ.ΚΑ.Π