ΜΟΝΟΗΜΕΡΗ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΙΚΗ ΕΚΔΡΟΜΗ - ΙΕΡΟΣ ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΣ ΝΑΟΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ

ΙΕΡΟΣ ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΣ ΝΑΟΣ

ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ

Τηλ. 210:80 28 211, 210:6127671

ΜΟΝΟΗΜΕΡΗ

ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΙΚΗ    ΕΚΔΡΟΜΗ

ΣΤΙΣ Ι.ΜΟΝΕΣ ΑΓΝΟΥΝΤΟΣ, ΚΑΛΑΜΙΟΥ    ΚΑΙ ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗΣ ΧΙΛΙΟΜΟΔΙ

Ἀνακοινώνουμε στούς Χριστιανούς μας ὅτι ἡ Ἐνορία μας ὀργανώνει τήν Τρίτη 10 Ἰουνίου ἡμερήσια προσκυνηματική Ἐκδρομή στίς Ἱερές Μονές Ἀγνοῦντος, Καλαμίου καί Φανερωμένης στό Χιλιομόδι Ἀργολίδος.

Περιλαμβάνει προσκύνημα στίς πιό πάνω Μονές μέ Παράκληση, ἐπίσκεψη στίς Ἐκθέσεις καί γεῦμα σέ Ταβέρνα στίς Μυκῆνες .

Τό κόστος συμμετοχῆς (ἐκτός γεύματος) στήν ἐκδρομή κατ’ ἄτομον εἶναι 20  εὐρώ, τό ὁποῖο καταβάλλεται ἀμέσως μέ τήν δήλωση τῆς συμμετοχῆς.

Τούς προσκυνητάς θά συνοδεύσουν οἱ: π.Σαράντης καί π. Χρῆστος.

Πληροφορίες στά τηλέφωνα: 210 –80 28 211 καί 695 633 1535 (π.Χρῆστος). Ἡ ἐκκίνηση θά γίνη τήν Τρίτη 10 Ἰουνίου 2014 καί ὥρα 7.00 τό πρωϊ  μπροστά ἀπό τό Δημαρχεῖο Ἀμαρουσίου.

Ἐκ τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ

Ζήτησαν από τους προσκεκλημένους στο γάμο τους, αντί δώρων να φέρουν… τρόφιμα!

 

Τα όσα έκανε το ζευγάρι την ημέρα του γάμου δύσκολα θα ξεχαστούν, όχι μόνο από τους καλεσμένους αλλά και από τους υπόλοιπους κατοίκους της περιοχής...
Την ευτυχία του θέλησε ένα νιόπαντρο ζευγάρι από τη Ρόδο, να μοιραστεί με συνανθρώπους μας που πραγματικά έχουν ανάγκη και έτσι ζήτησε από τους προσκεκλημένους στο γάμο τους, αντί δώρων να φέρουν… τρόφιμα!
Ο γάμος τελέστηκε το περασμένο Σάββατο (31 Μαΐου 2014) στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου και οι συμμετέχοντες ανταποκρίθηκαν και με το παραπάνω στις επιθυμίες του ζευγαριού, το οποίο τώρα είναι διπλά ευτυχισμένο, αφού από την δική τους χαρά, θα καλυφθούν οι ανάγκες (έστω και προσωρινά) σε τρόφιμα σε περίπου 60 οικογένειες τις οποίες φροντίζει ο Ιερέας πάτερ Μερκούρης και η εκκλησιαστική επιτροπή!
Σύμφωνα με πληροφορίες της τοπικής ''Ροδιακής'', η ιδέα τριγυρνούσε αρκετό καιρό στο κεφάλι του ζευγαριού, το οποίο αντιλαμβανόμενο τα σοβαρά κυρίως οικονομικά προβλήματα που βιώνουν καθημερινά δεκάδες οικογένειες  δεν μπορούσε να μείνει ασυγκίνητο.
Έτσι χωρίς πολύ σκέψη, νύφη και γαμπρός αποφάσισαν να δώσουν με την χαρά τους λίγη χαρά και στους ανθρώπους αυτούς που πραγματικά το έχουν ανάγκη. Ήρθαν λοιπόν σε συνεννόηση με τον πάτερ Μερκούρη, ιερέα της εκκλησίας που θα τελούνταν το μυστήριο και τους εκπροσώπους της εκκλησιαστικής επιτροπής και αφού πληροφορήθηκαν ότι πράγματι υπάρχουν οικογένειες που χρειάζονται βοήθεια στην ενορία, πήραν την οριστική απόφαση.
Οι προσκεκλημένοι γέμισαν με σακούλες από τρόφιμα την αυλή της εκκλησίας τα οποία στην συνέχεια οι υπεύθυνοι της εκκλησίας παρέλαβαν και ήδη από χθες ξεκίνησαν τον διαχωρισμό για να γίνει και η διανομή στις οικογένειες των συμπολιτών μας!

Πηγή

 news

 

Ή εμφάνιση της Θεοτόκου

ZΟΥΣΕ στή χώρα των 'Αλαμανών  ένας ιερέας πολύ ενάρετος, ό Πελάγιος, πού έτρεφε ξεχωριστή ευλάβεια στην Ύπεραγία Θεοτόκο.
Ό διάβολος όμως τόν φθόνησε καί του έσπειρε λογισμό απιστίας γιά τη θεία Κοινωνία. "Πώς είναι δυνατόν", σκεφτόταν, "νά γίνονται τό ψωμί Σώμα καί τό κρασί Αίμα Χρίστου!"
Άπ' τους λογισμούς αυτούς έπεφτε σέ μεγάλη θλίψη, αλλά δέν τολμούσε νά συμβουλευθεί κανέναν άνθρωπο. Γι' αυτό πρόστρεξε στην ϊδια την Παναγία καί την παρακάλεσε νά τόν πληροφορήσει σχετικά.
Κάποια μέρα λοιπόν, ενώ λειτουργούσε, όταν έφτασε στό «Έξαιρέτως της Παναγίας άχραντου...», εξαφανίστηκε από τό δισκάριο ό άγιος "Αρτος. Ερεύνησε ό Πελάγιος τριγύρω, αλλά δέν Τόν βρήκε.
Παναγία μου! φώναξε τρομαγμένος, γνωρίζω ότι γιά τήν όλιγοπιστία καί τήν αμφιβολία μου μέ σι- χάθηκε ό Χριστός κι έφυγε από μπροστά μου γιά νά μήν κοινωνήσω, ό ανάξιος. Έσύ δμως παρακάλεσε Τον νά με συγχωρήσει!
Βλέπει τότε μπροστά στην αγία τράπεζα τήν ύπε-ρένδοξη Βασίλισσα με τό θείο Βρέφος στην αγκαλιά της νά τοΰ λέει:
Αυτό τό Βρέφος είναι ό Ποιητής της οικουμένης, ό Υιός και Λόγος τοΰ Θεοΰ· τέλειος Θεός καί τέλειος άνθρωπος.

Αυτός πέθανε στό Σταυρό γιά τή σωτηρία του κόσμου καί αναστήθηκε. Αυτός καί τώρα καθημερινά συγκαταβαίνει μέ θαυμαστό τρόπο στό σχήμα τοΰ ψωμιού καί του κρασιού, γιά τήν πολλή αγάπη Του στους ανθρώπους, καί προσφέρεται σ' αυτούς γιά τόν αγιασμό της ψυχής τους. Ψηλάφησέ Τον λοιπόν κι ερεύνησε άφοβα, γιά νά διαπιστώσεις οτι πρόκειται γιά αληθινή θεωρία, οτι είναι σώμα πραγματικό μέ σάρκα καί αίμα, καθώς Τόν γέννησα.

"Ετσι ακριβώς γίνονται ό άρτος καί ό οίνος όταν λειτουργείς. Επειδή δμως ή ανθρώπινη φύση δέν μπορεί νά φάει σάρκα ώμή καί νά πιει αίμα, γι' αυτό μέ πάνσοφο τρόπο ό Παντοδύναμος προσφέρεται μέ τή μορφή του ψωμιοΰ καί τοΰ κρασιοΰ, ώστε νά μπορεί ό καθένας νά Τόν μεταλαμβάνει μέ λαχτάρα καί πόθο. Κοινώνησε λοιπόν κι έσύ μέ ευλάβεια καί πίστη, γιατί οποίος Τόν παίρνει μέσα του άξια, γίνεται μέτοχος της θείας δόξας Του.
Μ' αυτά τά λόγια ή Δέσποινα απέθεσε τό Βρέφος στην άγια τράπεζα, κι αφου Τό προσκύνησε ταπεινά, έγινε άφαντη.
Τότε ό ιερέας πήρε μέ φόβο καί χαρά στά χέρια του τό θείο Βρέφος, Τό ασπάστηκε ευλαβικά καί δια- πίστωσε πώς ήταν πράγματι ενα ζωντανό βρέφος με αληθινή σάρκα. "Υστερα Τό ακούμπησε στην αγία τράπεζα, έπεσε στή γη καί προσευχήθηκε με δάκρυα:
"Πιστεύω, Κύριε, καί ομολογώ πώς Έσύ είσαι ό Υιός τοϋ Θεοί), πού γεννήθηκες από τήν άειπάρθενη Μαρία. Σ' ευχαριστώ γιά τή χάρη πού αξιώθηκα σήμερα ό ανάξιος, καί παρακαλώ νά μοϋ συγχωρέσεις τήν παλιά μου δυσπιστία. Καί τώρα αξίωσε με νά Σέ κοινωνήσω όχι σάν βρέφος, αλλά σάν "Αρτο".
Άφοΰ προσευχήθηκε έτσι μέ πίστη, σηκώνεται, καί βλέπει μπροστά του τόν άγιο "Αρτο όπως καί πρίν. Μετέλαβε μέ ευφροσύνη, καί συνέχισε σ5 όλη του τή ζωή νά ίερουργεΐ τά θεία Μυστήρια μέ περισσή ευλάβεια.

Ευγένεια, δεν είναι η υψηλή καταγωγή, αλλά η καλλιεργημένη ψυχή

       Μεγάλο κεφάλαιο η ευγένεια για τον πιστό άνθρωπο.
       Συνήθως όμως, η συμπαθητική αυτή αρετή της ευγενείας, μπαίνει από τους πολλούς στο περιθώριο, και θεωρείται μια υπόθεση ξεπερασμένη, που για να σταθής σήμερα, πρέπει να σε διακρίνει το θράσος, η ελευθεροστομία και η αναίδεια.
       Η ευγένεια, θεωρείται σήμερα, νόμισμα απηρχαιωμένο, που θέση δεν έχει στην σύγχρονη ζωή.
       Ωστόσο, οι αντιλήψεις αυτές προδίδουν παρακμή και εκφυλισμό στις ανθρώπινες κοινωνικές σχέσεις.
       Η ευγένεια ποτέ δεν ξεπέφτει, όπως κι' η μάνα που τη γέννησε, η αγάπη, γιατί γνήσιο παιδί της αγάπης είναι.
       Η ευγένεια συγκαταλέγεται στο σύνολο των χριστιανικών αρετών και είναι δείκτης της πνευματικής καλλιέργειας.
       Η διατήρηση της ευγενείας, τόσο στη δημόσια όσο και στην ιδιωτική ζωή είναι κάτι αρκετά δύσκολο.
       Λίγοι άνθρωποι μπορούν να καυχηθούν ότι διατηρούν την ευγένειά τους και στον ιδιωτικό και απόλυτα προσωπικό τους βίο.
       Ένας τέτοιος στάθηκε ο Απόστολος Παύλος.
       Φυλακισμένος στη Ρώμη, γράφει στη Β΄του Επιστολή στον Τιμόθεο: «Σύ παρηκολούθηκάς μου τη διδασκαλία τη αγωγή, τη προθέσει» (γ 10).
      Εσύ παιδί μου, του γράφει, έζησες την διαγωγή μου και αντελήφθης τις εσώτατές μου προθέσεις.
      Σπάνιο πράγμα, να μπορεί κανείς να προβάλει στους συνεργάτες του, σε κείνους μάλιστα που τόσο καιρό έζησαν μαζί του, μια ζωή αγία που να λαμπυρίζει μέσα από το κρύσταλλο της ευγενείας του. Θα πρέπει, όσοι πλησίαζαν τον Απόστολο, να έφευγαν διαφορετικοί.
       Είχε ένα κάτι, που αιχμαλώτιζε τους συνομιλητές του. Ή καλύτερα, ήταν ο ίδιος κάτι. Ήταν ευγενής.
       Η ευγένεια πάντοτε καλλιεργήθηκε από τα γνήσια χριστιανικά αναστήματα.       
       Αντικαθρεπτίζει δε πάντοτε, την εσωτερική ομορφιά της ψυχής.
       Ευγένεια, δεν είναι η υψηλή καταγωγή, αλλά η καλλιεργημένη ψυχή. Μπορεί κανείς να είναι ευγενής στην καταγωγή και δούλος στην ψυχή.
      Η ευγένεια δεν κάνει διακρίσεις. Είναι η ίδια για όλους. Συμπεριφέρεται καλά, τόσο στον διάσημο άνθρωπο, όσο και στον άσημο. Στον μικρό, εξ' ίσου και στον μεγάλο.
       Όπως η αγάπη «ού ζητεί τα εαυτής», έτσι και η ευγένεια δεν ζητά τα ίσα για να προσφερθεί. Προσφέρεται ότι κι αν συναντήσει μπροστά της. Πουθενά δεν συναντάς την αληθινή αγάπη χωρίς την ευγένεια. Και ποτέ δεν βρίσκεις την αληθινή ευγένεια χωρίς την αγάπη.
       Η ευγένεια είναι ένας από τους πιο όμορφους ανθούς της αγάπης.
      Είναι το ξεχείλισμα, ότι ωραίου υπάρχει μέσα στην καρδιά.
       Κατορθώνει, ότι δεν πετυχαίνει η βία και η αγένεια. «Μια σταγόνα μέλι, μαζεύει πιο πολλές μύγες, παρά ένα βαρέλι ξύδι», λέει μια ξένη παροιμία. 
       Η ευγένεια ακόμη, είναι και μεταδοτική.
       Υποβάλλει, υποχρεώνει, εμπνέει, επιβάλλεται. Η παρουσία της σου δίδει το αίσθημα ότι βρίσκεσαι στο χώρο της Βασιλείας του Θεού. Η ευγένεια, πραγματικά κατέχει το μυστικό της κοινωνικής κατακτήσεως.
      Χαρακτηριστικά της ευγενείας είναι η πραότης, η εξυπηρετηκότης, η ανοικτή καρδιά, η φιλοξενία, το καλόκαρδο μειδίαμα, η απλοχεριά, η ευγνωμοσύνη, η ειλικρίνεια, η αγάπη, η διακριτικότης.
      Το «ευχαριστώ», εγκάρδιο και ειλικρινές, είναι το «σήμα κατατεθέν» της.
      
Η Αγία Γραφή προσφέρει μερικές συμπυκνωμένες προτροπές γι' αυτήν:
      
       «Ο λόγος υμών πάντοτε εν χάριτι, άλατι ηρτυμένος, ειδέναι πώς δεί υμάς ενί εκάστω αποκρίνεσθαι» (Κολ. δ΄ 6).
       «Τη τιμή αλλήλους προηγούμενοι» (Ρωμ. Ιβ΄10)
       «Ευχάριστοι γίνεσθε» (Κολ. γ΄15).
       «Άγιοι εν πάση αναστροφή γενήθητε» (Α΄Πέτρ. α΄ 15).
       «Τύπος γίνου των πιστών, εν λόγω, εν αναστροφή... εν αγάπη» (Α΄Τιμ. δ ΄12).
 
 Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, βαθειά καλλιέργησαν την ευγένεια.       
       Η έρημος που κατοικήθηκε από Ασκητές, μετεβλήθη σ' ένα απέραντο σαλόνι από ανθρώπους αληθινά ευγενείς και ανωτέρους.
       Ευγένεια δεμένη, με όλο τον πλούτο της χριστιανικής των καρδιάς.
       Μερικά δείγματα γραμμένα από μια γνήσια ψυχή της ερήμου, τον Άγιο Ισαάκ τον Σύρο, φανερώνουν το βάθος και την έκταση αυτής της λαμπρής αρετής.
       Με την παράθεση μερικών απ' αυτά, θα κλείσωμε και το θέμα μας.
       «Έχε την γλώσσα σου καλή και ατιμία δεν θα σε συναπαντήσει».
      «Απόκτησε χείλη γλυκά, και όλους φίλους θα τους έχεις».
      «Μίκρυνε τον εαυτό σου μπροστά σε όλους τους ανθρώπους και θα υψωθείς πάνω απ' όλους τους άρχοντας τούτου του κόσμου».
      «Πρότρεχε όλους στον χαιρετισμό και θα τιμηθείς πιο πολύ από κείνους που προσφέρουν πολύτιμο χρυσάφι».
      «Καταφρόνησε την τιμή για να τιμηθείς, και μη την αγαπήσεις για να μην ατιμασθείς».
       «Μη αηδιάσεις την δυσοσμία των αρρώστων και μάλιστα των πτωχών, γιατί και συ σώμα φέρεις».
       «Όταν συναντήσεις κάποιον, ανάγκασε τον εαυτό σου να τον τιμήσει πιο πάνω απ' ότι αξίζει. Χαιρέτισε τον θερμά. Παίνεσε τον. Όταν απομακρυνθεί, πες γι' αυτόν κάθε καλό και τίμιο λόγο. Με τον τρόπο αυτόν θα τον κάνεις καλύτερον απ' ότι είναι. Πάντοτε ο τρόπος αυτός να σε χαρακτηρίζει. Να είσαι δηλαδή ευπροσήγορος πάντοτε και να αποδίδεις την τιμή σε όλους».
       «Μη διακόψεις τον συνομιλητή σου για να πεις τη γνώμη σου σαν αμαθής και απαίδευτος».
       «Μη ξεγυμνώνεσαι μπροστά στους άλλους».
       «Απομακρύνσου από την παρρησία (την υπερβολική οικειότητα) σαν από τον θάνατο».
       «Μη φτύσεις μπροστά σε άλλους. Όταν θες να βήξεις, στρέψε το πρόσωπό σου πίσω».
       «Με σωφροσύνη φάγε και πιές όπως αρμόζει σε παιδιά του Θεού».
       «Μην απλώσεις το χέρι σου να πάρεις κάτι μπροστά από τους άλλους, με αναίδεια».
       «Εάν φιλοξενήσεις κάποιον, πρότρεψε τον μία και δύο φορές να φάγει, καθισμένος και συ συνεσταλμένα μαζί του στο τραπέζι».
      «Όταν χασμουριέσαι, βάλε μπροστά το χέρι σου. Κρατώντας την αναπνοή σου θα σου περάσει».
       «Όταν μπεις στο σπίτι εκείνου που σε φιλοξενεί μη στρέφεις από δω κι από κει τα μάτια σου εξετάζοντας τα γύρω αντικείμενα».
       «Μη μπεις αιφνίδια σε ξένο σπίτι ή δωμάτιο, αλλά να κρούσεις προηγουμένως απ' έξω, κι αφού προτραπείς να μπεις, τότε πέρασε με πολλή ευλάβεια».
      «Με ηρεμία άνοιξε και κλείσε, τόσο τη δική σου πόρτα όσο και την ξένη».
       «Μη περπατάς άτακτα και τρεχαλέα, εκτός αν βιάζεσαι πολύ».
      «Κουβέντιαζε με όλους ήρεμα».
       «Με σωφροσύνη κοίταξε τους άλλους, και τα μάτια σου μη τα χορτάσεις από το κοίταγμα ξένου προσώπου».
       «Όταν βαδίζεις με ανωτέρους σου, μη τους προσπερνάς στο βάδισμα».
       «Κάθε σου φυσική ανάγκη με ευλάβεια να την υπηρετήσεις ντρεπόμενος τον Φύλακα σου Άγγελο».
       «Φυλάξου από τα μικρά για να μη πέσεις στα μεγάλα».        «Να θεωρείς ξένο τον εαυτό σου όπου κι αν βρεθείς, για να μπορέσεις να απαλλαγείς από τη ζημιά που κάνει η παρρησία».

Εμπειρία από τον πόλεμο του '40...το αδέσποτο μουλάρι

 Ο Ν. Ντραμουντιανός διηγείται μία θαυμαστή εμπειρία του από τον πόλεμο του '40:

«Ό λόχος μας πήρε διαταγή να καταλάβει ένα προχωρημένο ύψωμα νια προγεφύρωμα. Στήσαμε ταμπούρι μέσα στα βράχια. Μόλις τακτοποιηθήκαμε, άρχισε να πέφτει πυκνό χιόνι. Έπεφτε αδιάκοπα δύο μερόνυχτα κι έφτασε σε πολλά μέρη τα δύο μέτρα. Αποκλειστήκαμε από την επιμελητεία.

Καθένας είχε τροφές στο σακίδιο του για μία ήμερα. Από την πείνα και το κρύο δεν λάβαμε πρόνοια «δια την αυριον» και τίς καταβροχθίσαμε.

Από κει και πέρα άρχισε το μαρτύριο. Τη δίψα μας τη σβήναμε με το χιόνι, αλλά ή πείνα μας θέριζε. Περάσαμε έτσι πέντε μερόνυχτα. Σκελετωθήκαμε. Το ηθικό μας το διατηρούσαμε ακμαίο, αλλά ή φύση έχει και τα όρια της. Μερικοί υπέκυψαν. Το ίδιο τέλος περιμέναμε όλοι «υπέρ πίστεως και πατρίδος».

Τότε μία έμπνευση του λοχαγού μας έκανε το θαύμα! Έβγαλε άπ' τον κόρφο του μία χάρτινη εικόνα της Παναγίας, την έστησε στο ψήλωμα και μας κάλεσε γύρω του:

Παλικάρια μου! είπε. Στήν κρίσιμη αυτή περίσταση ένα θαύμα μόνο μπορεί να μας σώσει. Γονατίστε, παρακαλέστε την Παναγία, τη μητέρα του Θεανθρώπου, να μας βοηθήσει!

Πέσαμε στα γόνατα, υψώσαμε τα χέρια, παρακαλέσαμε θερμά. Δεν προλάβαμε να σηκωθούμε κι ακούσαμε κουδούνια. Παραξενευτήκαμε και πιάσαμε τα όπλα.

Πήραμε θέση «επί σκοπόν».

Δεν πέρασε ένα λεπτό και βλέπουμε ένα πελώριο μουλάρι να πλησιάζει κατάφορτο. Ανασκιρτήσαμε! Ζώο χωρίς οδηγό να περνά το βουνό, μ' ένα μέτρο χιόνι το λιγότερο - ήταν εντελώς αφύσικο. Καταλάβαμε: Το οδηγούσε ή Κυρία Θεοτόκος. Την ευχαριστήσαμε όλοι μαζί ψάλλοντας σιγανά, μα ολόκαρδα, το «Τη ύπερμάχω» και άλλους ύμνους της. Το ζώο είχε πάνω του μία ολόκληρη επιμελητεία από τρόφιμα: κουραμάνες, τυριά, κονσέρβες, κονιάκ και άλλα.

Πολλές κι απίστευτες κακουχίες πέρασα στον πόλεμο. 'Αλλ' αυτή μου μένει αξέχαστη, γιατί δεν είχε διέξοδο. Την έδωσε όμως ή Παναγία».