Αν έχεις αμαρτίες, να μην απελπιστείς

«Αν έχεις αμαρτίες, να μην απελπιστείς, αυτά δεν παύω να σας τα λέω συνεχώς, και αν κάθε μέρα αμαρτάνεις, να μετανοείς καθημερινά. Γιατί η μετάνοια είναι το φάρμακο κατά των αμαρτημάτων είναι η προς τον Θεόν παρρησία, είναι όπλο κατά του διαβόλου, είναι η μάχαιρα πού του κόβει το κεφάλι, είναι η ελπίδα της σωτηρίας, είναι η αναίρεση της απογνώσεως.
Η μετάνοια μάς ανοίγει τον ουρανό και μάς εισάγει στον Παράδεισο. Γι' αυτό (σου λέω), είσαι αμαρτωλός; μην απελπίζεσαι. Ίσως βέβαια αναλογιστείς. Μα τόσα έχω ακούσει στην Εκκλησία και δεν τα ετήρησα. Πώς να εισέλθω και πάλι και πώς και πάλι να ακούσω; Μα γι' αυτό ακριβώς πρέπει να εισέλθεις επειδή, όσα άκουσες δεν τα ετήρησες. Να τα ξανακούσεις, λοιπόν, και να τα τηρήσεις.
Εάν ο ιατρός σου βάλει φάρμακο στην πληγή σου και παρά ταύτα δεν καθαρίσει, την επομένη ημέρα δεν θα σου ξαναβάλει πάλι; Μη ντρέπεσαι, λοιπόν, να ξαναέλθεις στην Εκκλησία. Να ντρέπεσαι όταν πράττεις την αμαρτία. Η αμαρτία είναι το τραύμα και η μετάνοια το φάρμακο. Αν, λοιπόν, έχεις παλιώσει σήμερα από την αμαρτία, να ανακαινίσεις τον εαυτό σου με τη μετάνοια. Και είναι δυνατό, μπορεί να πει κανείς να σωθώ, αφού μετανοήσω; Και βέβαια είναι. Μα, όλη τη ζωή μου την πέρασα μέσα στις αμαρτίες, και εάν μετανοήσω θα βρω τη σωτηρία; Και βέβαια. Από που γίνεται αυτό φανερό; Από τη φιλανθρωπία του Κυρίου σου... Γιατί η φιλανθρωπία του Θεού δεν έχει μέτρο. Και ούτε μπορεί να ερμηνευτεί με λόγια η πατρική Του αγαθότητα. Σκέψου μια σπίθα πού έπεσε μέσα στη θάλασσα, μήπως μπορεί να σταθεί εκεί ή να φανεί;
Όση σχέση έχει, λοιπόν, μια σπίθα με το πέλαγος, τόση σχέση έχει η αμαρτία σου σε σύγκριση με τη φιλανθρωπία του Θεού. Και καλύτερα, θα έλεγα, όχι τόση, άλλα πιο πολλή. Γιατί το πέλαγος, ακόμη και αν είναι απέραντο, έχει όριο, μέτρο και σύνορα. Η φιλανθρωπία όμως του Θεού είναι απεριόριστη. Γι' αυτό σου επαναλαμβάνω. Είσαι αμαρτωλός; Μην απελπίζεσαι» 

Αγιος Ιωάννης ο χρυσόστομος

Ταξιάρχης Μιχαήλ - Μανταμάδο Λέσβου

  Πρόκειται για Βυζαντινό Μοναστήρι που ερημώθηκε πιθανότατα με την κατάληψη του νησιού από τους Τούρκους (1462), ενώ ο μοναστηριακός Ναός ανοικοδομήθηκε εκ βάθρων το 1879.

Μεταξύ των παλαιών εικόνων του Ναού και των πολύτιμων εκκλησιαστικών αντικειμένων, διακρίνεται η ανάγλυφη εικόνα - Βυζαντινής τεχνοτροπίας - του Ταξιάρχη Μιχαήλ, η οποία σύμφωνα με την παράδοση φιλοτεχνήθηκε από πηλό και αίμα των σφαγιασθέντων μοναχών κατά την καταστροφή της Μονής από τους Τούρκους.

Ταξιάρχης

ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΜΑΝΤΑΜΑΔΟΥ

Προστατης στο Χειρουργειο

Ηταν παραμονες Χριστουγεννων. Ενα νεαρο ανδρογυνο, του Κων/νου Φρακγουλακη,<<Ζημπρακη 18 κατω Πατησια Αθηναι>>, σταματησε το αυτοκινητο του στην εξωτερικη αυλη του Ιερ.Ναου και ζητησε τον ιερεα. Πατερ μου, πολυ σας παρακαλουμε, ερχομαστε απ΄ευθειας απο την Αθηνα, για να ευχαριστησουμε τον Μεγαλοχαρο. Θελουμε να σας παρακαλεσουμε να μας κανετε μια ευχαριστηριο δεηση, μπροστα στη θαυμαστη εικονα του Αρχαγγελου. Ειμαστεξενοι και δεν γνωριζαμε τον θαυματουργο Ταξιαρχη. Ομως τωρα τον θεωρουμε πολυ δικο μας και προστατη μας. Εσωσε την αγαπημενη μου γυναικα, απο σοβαροτατο κινδυνο.

Συγκινημενος απο την αυθορμητη αυτη εκμυστερευση του ανδρα, ο ιερεας τους οδηγησε μεσα στον Ναο. Οι σκηνες που επακολουθησαν μπροστα στην αναγλυφη εικονα του Αρχαγγελου, θα μεινουν αναγλυφα χαραγμενες στη μνημη του κληρικου! Γονατιστοι, με δακρυα και αναφθλητα ευχαριστουσαν το σωτηρα τους Ταξιαρχη και υψωνοντας τα χερια τους ψηλα, αυθορμητες και αυτοσχεδιες εβγαιναν μεσα απ΄ τις παλομενες καρδιες τους, οι δοξολογιες. Ευλογητος ο Θεος......Η τρεμαμενη απο συγκινηση φωνη του ιερεα ακουστηκε, που αρχιζε την ευχαριστηριο δεηση.

Μετα το τελος της παρακλησης, ο ιερευς τους εφερε στο Γραφειο του Ναου, να τους προσφερει τον καφε της φιλοξενειας και εκει με λιγα λογια του ανεφεραν, τι ακριβως τους συνεβει και του ζητησαν να τα δημοσιευσει στο Περιοδικο του Προσκυνηματος, προς ωφελεια ψυχων. Πατερ μου, αρχισε ο Κωνσταντινος. Η συζυγος μου τωρα και αρκετο καιρο, επασχε απο μια σοβαρη γυναικολογικη ασθενεια. Οι γιατροι, επειτα απο διαφορες θεραπειες και πολυ σκεψη, απεφασισαν να την εγχειρισουν. Εγινε η πρωτη εγχειριση και ηταν παρα πολυ σοβαρη και επικινδυνη. Μετα απο δυο εικοσιτετραωρα, οι γιατροι μου ειπαν οτι η γυναικα μου δεν ειναι καθολου καλα και πως μαλλον θα χρειαστει και αλλη εγχειριση.

Πραγματι, μετα την εγχειριση η γυναικα μου υπεφερε συνεχως και καθημερινως εφθεινε. Σε σχετικα λιγες ημερες ειχε μεινει η μιση! Την πηγα στο Διαγνωστικον<<Υγεια>>. Εκει, αμεσως μετα τις εξετασεις την εβαλαν στο χειρουργειο. Με συντροφευε, στο Διαγνωστικο, ο φιλος μου ιατρος Δημητριος Καλογηρου, ο οποιος μπηκε μαζι με τους χειρουργους του Νοσοκομειου στο χειρουργειο, να παρακολουθησει την εγχειριση. Ανοιξαν οι χειρουργοι τη γυναικα μου και της βρηκαν τα περισσοτερα της οργανα πειραγμενα και αχρηστα. Δεν γινεται τιποτα! Λενε στον γιατρο τον κ. Καλογηρου οι χειρουργοι γιατροι του Νοσοκομειου. Την εκλεισαν!

Οταν βγηκαν απο το χειρουργειο στενοχωρημενοι, μου εκοψαν καθε ελπιδα. Η ζωη μου απο εφιαλτικη, εγινε αβασταχτη. Ειχα τρεις μερες να κοιμηθω. Χωρις να ξερω για ποιο λογο και χωρις να το πραττω συνειδητα, πηρα τη γυναικα μου και την στο Νοσοκομειο <<Μητερα>>. Εκει την παραλαμβανει ο καθηγητης κ. Μπελος. Του ειπα το ιστορικο της γθναικας μου και του ζητησα να μας βοηθησει. Με καθησυχασε καπως και μου ειπε:<< Θα της γινουν οι σχετικες εξετασεις αυριο και αν διαπιστωσω οτι μπορει να αντεξει αλλη εγχειριση, θα την ανοιξω και οτι θελησει ο Θεος>>. Στο θαλαμο που πηγαν τη γυναικα μου, ακουσαμε απο μια αρρωστη, για τον Ταξιαρχη και τη θαυμαστη Του εικονα στον Μανταμαδο. Νοερως τον παρακαλεσα. θερμος μεσιτης προς τον Κυριο να γινει και αφεθηκα στην ευσπλαχνια Του.

Το βραδυ της ιδιας ημερας, πηγα στο σπιτι να ξαπλωσω λιγο και να ξεκουραστω, γιατι αισθανομουν οτι θα επευτα κατω λιποθυμος. Καθισα στο ντιβανι σκεπτικος και πολυ στενοχωρημενος και δεν ειχα τη δυναμη και το κουραγιο να βγαλω καν τα παπουτσι μου. Δεν ξερω απο την εξαντληση, αν με πηρε ο υπνος η ημουν ξυπνητος !Μπροστα μου εμφανιστηκε ενας γεροδεμενος μελαχροινος νεος ψηλος. Το προσωπο του ελαμπε σαν το Αυγουστιατικο φεγγαρι. Μου χαμογελασε και φανηκαν μια σειρα κατασπρα δοντια. Εκανα να σηκωθω, με κρατησε. <<Μη φοβασαι>> Μου ειπε. << Αυτη τη στιγμη πηγαινουν τη γθναικα σου στο χερουργειο>>. Μα πως; Εγω απ΄εκει τωρα ηρθα και ο Καθηγητης μου ειπε οτι θα της γινουν αυριο οι εξετασεις και τοτε θα αποφασισει αν και κατα ποσον θα γινει η εγχειριση!
<< Εγω συντομευσα την εγχειριση!! Διοτι δεν μας παιρνει ο χρονος!! Μη στενοχωριεσαι και θα γινει καλα!! Να μου τη φερεις στον Μανταμαδο>>!! Θα σου πουνε εκει που μενω τωρα παω στη γυναικα σου, με χρειαζεται στο χειρουργειο!!

Λεγοντας τις τελευταιες Του λεξεις, εγινε αφαντος. Πεταχτηκα επανω. Τσιμπιθηκα, να διαπιστωσω οτι δεν ηταν ονειρο. Πονεσα, δεν αλλαξε τιποτα. Εκαμα τον σταυρο μου, ερριξα λιγο νερο στο προσωπο μου και σα σιφουνας ωρμησα εξω απο το σπιτι. Πηρα το αυτοκινητο και σε λιγο εφτασα στο Νοσοκομειο. Το κρεββατι της γυναικας μου αδειο! Την πηρανε στο χειρουργειο. Μου ειπαν οι αλλες γυναικες που νοσηλευοταν στον ιδιο θαλαμο. Σα τρελλος ζητουσα τη προισταμενη. Τη βρηκα σε ενα θαλαμο. Τι συμβαινει αδελφη; που ειναι η γυναικα μου;
Μην ανησυχεις, ειναι στο χειρουργειο. Μολις εφυγες την επιασαν φοβεροι πονοι σ ολη την κοιλιακη χωρα και σφαδαζε . Πηραμε τηλεφωνο τον κ. Μπελο, ο οποιος ηρθε αμεσως και βλεποντας την στην κατασταση αυτη, την εβαλε αμεσως στο χειρουργειο, δε χωρουσε καμμια καθυστερηση!

Ποση ωρα ειναι στο χειρουργειο;
Περιπου τρια τεταρτα.

Πηγα απ΄εξω και περιμενα. Ποση ωρα περασε, δεν γνωριζω. Ενα ξερω, οτι ειμουν πια ησυχος. Τα λογια της προισταμενης επιβεβαιωναν τα λογια του νεου, που τωρα ειμουν βεβαιος οτι ηταν ο Ταξιαρχης! Ειμουν πια σιγουρος οτι μεσα στο χειρουργειο, μαζι με τους γιατρους, ειναι και ο προστατης μας Αρχαγγελος! Ανοιξε καποτε η πορτα. Στο κατωφλι της παρουσαστηκε ο κ. Μπελος κατακοπος και καταιδρωμενος. Μου χαμογελασε και με παρεσυρε με το αριστερο του χερι στο Γραφειο του. Δεν τον ρωτησα. Καταλαβαινα οτι εχει να μου πει καλες ειδησεις, αφου πρωτα λιγο ξεκουραστει. Κ. Φραγκουλακη, αρχισε ο γιατρος, ειμαστε εκτος κινδυνου. Ομολογουμενως, τοσα χρονια γιατρος, πρωτη μου φορα μου συμβαινει τετοια περιπτωση! Τα μισα της οργανα κατεστραμενα. Ειναι θαυμα μεγαλο που ζουσε. Αν δεν την επιαναν οι αποψεινοι πονοι, να την παμε στο χειρουργειο πολυ φοβαμαι οτι δεν θα ζουσε μεχρι αυριο. Στην προηγουμενη εγχειριση δεν της εγενετο ουτε καν καθαρισμος. Μονοενα θαυμα την κρατησε μακρυα απο τη μολυνση.
Οταν την επιασαν οι πονοι καταλαβα οτι δεν θα ξημερωνε. Κανενα παυσιπονο, απο τα πιο δυνατα, δεν της εκανε καλο.Ειπα να σε ειδοποιησουν, ομως στο τηλεφωνο δεν απαντουσες. Δεν μπορουσα να περιμενω περισσοτερο. Την χαναμε σιγουρα και τοτε απεφασισα να την εγχειρισω, με τις ελαχιστες πιθανοτητες που ειχα. και δοξα τον Θεο, καλα εκανα. Δεν την εσωσε το νιστερι μου, κ. Φραγκουλακη, αλλα ο Θεος. Εγω μονο εγινα το οργανο Του!!

Βρισκομουν πανω απο το προσκεφαλο της γυναικας μου, οταν συνερχοταν απο τον υπνο. Το χερι της το κινουσε περα δωθε, σα να ηθελε να πιασει κατι. Της εδωσα το χερι μου, εκεινη το παραμερισε και συνεχιζε να ψαχνει. Τι θες, τι μου ζητας Μαρια; Την ρωτησα σιγα. Που ειναι; Ρωτησε σιγα και αδυναμα, που μολις ακουστηκε.

_ Ποιος Μαρια;
_ Ο Ταξιαρχης. ο Ταξιαρχης! Τον εχασα! Ηταν ολη τη νυχτα κοντα μου και τωρα τον εχασα!
_ Τα δακρυα μου, πατερ, της εβρεξαν το μετωπο και ανοιξε τα ματια της. Τη χαιδεψα το μετωπο και της ειπα χαμογελαστα:
_ Ναι Μαρια, εδω ηταν και σε φροντισε ομως μην ανησυχεις, μολις γινεις καλα θα παμε στον Ναο Του να τον ευχαριστησουμε και τοτε θα τον ξαναδεις.

Τη στιγμη αυτη, δακρυα γεμισαν τα ματια τους και ο κ. Φραγκουδακης σταματησε λιγο, πριν συνεχισει. Και ετσι Πατερ μου, μολις μπορεσε να περπατησει η Μαρια, ηρθαμε να ευχαριστησουμε τον μεγαλο μας Προστατη και να του φερουμε το ταμα μας! Ας ειναι δοξασμενο το ονομα του Μεγαλου Θεου!

Απο το βιβλιο 
ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΑΙ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ 
ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΜΑΝΤΑΜΑΔΟΥ 
τομος: δευτερος 1992 
Συγγραφεας:Π.Πρεσβ.Ευστρατιος Δησος

Church of the Resurrection...I saw the Holy Light

 

I saw the Holy Light Answers of Elder Metrophan on apropos questions by Mr. Roimba.
       Elder Metrophan, would you bless telling us a few things, that they may be recorded, since, as the Latin say, "scripta manent, verbe volant", meaning, the written stays, the words leave. How old are you?
        -I am 93 years old and 2 months. What else do you want me to tell you?
       -It is said that you had been many years at the All Holy Sepulchre, how many approximately?
       -I was at the All Holy Sepulchre, I the sinner, the unworthy and the wretch, 58 whole years in the Church with 54 years spent at the All Holy Sepulchre I spent 54 Paschas at the All Holy Tomb of the Lord and I admire His mercy for me, the penniless one, the wretch and worthy of tears, I the sinner. The Lord had me from 1923, 1^st November, when I arrived at Jerusalem 

Εσταυρωμένος,ομως ανήμποροι κι εμείςνά περάσουμε έστω μία μέρα, μία ώρα μαζί Του

Τίς μέρες πού έρχονται, δέν θά θυμηθούμε απλώς, αλλά θά παρασταθούμε στό Πάθος του Χριστού. Θά είμαστε μέρος του πλήθους πού θά περικυκλώσει τόν Χριστό, τούς Μαθητές καί τήν Θεοτόκο. Καθώς θά ακούμε τά αναγνώσματα, καθώς θά παρακολουθούμε τίς Ευχές τής Εκκλησίας, καθώς οί εικόνες του Πάθους θά διαδέχονται η μία τήν άλλη μπροστά στά μάτια μας, άς θέσουμε στόν εαυτό μας τό ερώτημα: <<Μέσα σ' αυτό τό πλήθος, πού βρίσκομαι εγώ, ποιός είμαι; Ένας Φαρισαίος; Ένας Γραμματέας; Ένας προδότης; Ένας δειλός; Ποιός; Ή μήπως στέκομαι ανάμεσα στούς Αποστόλους;>>...Μά καί αυτούς τούς κατέβαλε ό φόβος.
Ο Πέτρος Τόν αρνήθηκε τρείς φορές, ο Ιούδας Τόν πρόδοσε, ο Πέτρος, ο Ιάκωβος κι ο Ιωάννης αποκοιμήθηκαν τήν ώρα ακριβώς πού ο Χριστός είχε ανάγκη από τήν ανθρώπινη αγάπη καί υποστήριξη, οι άλλοι μαθητές τό 'βαλαν στά πόδια, κανείς δέν έμεινε εκτός από τόν Ιωάννη καί τήν Θεοτόκο, εκείνους πού ήταν δεμένοι μαζί Του μ' εκείνο τό είδος τής αγάπης πού δέν γνωρίζει κανένα φόβο καί είναι έτοιμη νά μοιραστεί οτιδήποτε.
Άς ρωτήσουμε γιά άλλη μιά φορά τόν εαυτό μας ποιοί είμαστε καί ποιά είναι ή θέση μας μέσα σ' αυτό τό πλήθος. Είμαστε μέ τήν ελπίδα ή μέ τήν απόγνωση, μέ τί; Κι άν είμαστε μέ τήν αδιαφορία, τότε είμαστε κι εμείς μέρος του τρομακτικού πλήθους πού περικύκλωνε τόν Χριστό, πού Τόν ακολουθούσε καί Τόν άκουγε, αλλά μετά έφευγε, όπως θά φύγουμε κι εμείς από τόν ναό. Ο Εσταυρωμένος θά υψωθεί εδώ τή Μεγάλη Πέμπτη κι εμείς θά διαβάσουμε τό Ευαγγέλιο γιά τόν Σταυρό καί τή Σταύρωση καί τόν θάνατο - καί μετά τί;
Ο Σταυρός θά συνεχίσει νά στέκεται εδώ, αλλά εμείς θά πάμε νά ξεκουραστούμε, θά πάμε σπίτι νά φάμε, νά κοιμηθούμε, νά ετοιμαστούμε γιά τά έργα τής επομένης. Τήν ίδια ώρα, ο Χριστός θά είναι στόν Σταυρό, θΆ είναι στόν τάφο. Πόσο φοβερό είναι νά είμαστε ανήμποροι κι εμείς, όπως τότε οί μαθητές, νά περάσουμε έστω μία μέρα, μία ώρα μαζί Του !

Άς τό σκεφθούμε, κι άν δέν μπορούμε νά κάνουμε τίποτε, τουλάχιστον άς αναγνωρίσουμε ποιοί είμαστε καί πού βρισκόμαστε, καί τήν τελική ώρα άς στραφούμε πρός Αυτόν μέ τήν κραυγή, τήν έκκληση του ληστή: <<Μνήσθητί μου, Κύριε, έν τή Βασιλεία σου!>>.

από τό βιβλίο: Στό φώς τής Κρίσης του Θεού (του Μητρ. Αντωνίου (Bloom) τού Σουρόζ)

ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ Ημερίδος μέ θέμα: «Μεταμοσχεύσεις: Δωρεά ή αφαίρεση ζωής;

Μετά τίς εισηγήσεις των εκλεκτων ομιλητών διεξήχθη ευρύς καί ελεύθερος διάλογος εκ του  οποίου προέκυψαν τά ακόλουθα πορίσματα:

1.    Ο αναγκαστικός Νόμος 3984/11 περί εικαζόμενης συναίνεσης πού ψηφίσθηκε μέ καταφανή καταπάτηση του κανονισμού της Βουλής, από ελαχίστους βουλευτές του ελληνικού Κοινοβουλίου καί μάλιστα σέ περίοδο δεινής οικονομικής καί γενικότερης σαρωτικής κρίσεως έφερε την εικαζόμενη συναίνεση στην πιο σκληρή μορφή της, αφού κάθε άνθρωπος θεωρείται πλέον δωρητής οργάνων αν δεν έχει προβεί νωρίτερα σr έγγραφη άρνηση.

περισσότερα

orthros