Αγία Σοφία και οι τρεις θυγατέρες της Πίστη, Αγάπη και Ελπίδα

Η Αγία Σοφία και οι τρεις θυγατέρες της Πίστη, Ελπίδα και Αγάπη μαρτύρησαν στα χρόνια του αυτοκράτορα Αδριανού (117 - 138 μ.Χ.). Οι τρεις θυγατέρες της Αγίας Σοφίας, πήραν τα ονόματα τους από το χωρίο της Καινής Διαθήκης: «νυνv δr μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα· μείζων δε τούτων η αγάπη.» ( Α' Κορινθίους. 13:13).

Η Αγία Σοφία, τίμια και θεοσεβής γυναίκα, γρήγορα χήρεψε και με τις τρεις κόρες της ήλθε στη Ρώμη. Εκεί καταγγέλθηκαν ως φημισμένες χριστιανές. Τότε ο αυτοκράτορας πληροφορήθηκε ότι οι τέσσερις γυναίκες ήταν χριστιανές και διέταξε να τις συλλάβουν.

Αφού απομόνωσαν τη μητέρα, άρχισαν να ανακρίνουν τις κόρες. Πρώτη παρουσιάστηκε στο βασιλιά η δωδεκάχρονη Πίστη. Με δελεαστικούς λόγους ο Ανδριανός προσπάθησε να πείσει την Πίστη να αρνηθεί το Χριστό και θα της χορηγούσε τα πάντα, για να ζήσει ευτυχισμένη ζωή, αλλά αντιμετώπισε το άκαμπτο φρόνημα της νεαρής. Τα λόγια της Αγίας Γραφής αποτέλεσαν δυναμική απάντηση της Πίστης: «εν πίστει ζω τη του Υιού του Θεού του αγαπήσαντός με και παραδόντος εαυτόν υπερ εμού» (Γαλ. 2: 20) δηλαδή «ζω εμπνεόμενη από την πίστη μου στον Χριστό, που με αγάπησε και έδωσε τον εαυτό Του για τη σωτηρία μου». Τότε, μετά από βασανιστήρια, την αποκεφάλισαν.

Επίσης με τα λόγια της Αγίας Γραφής απάντησε και η δεκάχρονη Ελπίδα, όταν τη ρώτησαν αν αξίζει να υποβληθεί σε τέτοια βασανιστήρια: «ηλπίκαμεν επv Θεω ζώντι, ος εστι σωτήρ πάντων ανθρώπων, μάλιστα πιστών» (Α΄ Τιμοθ. 4:10). Δηλαδή, «ναι, διότι έχουμε στηρίξει τις ελπίδες μας στον ζωντανό Θεό, που είναι σωτήρ όλων των ανθρώπων, και ιδιαίτερα των πιστών». Αμέσως τότε και αυτή αποκεφαλίστηκε.

Αλλά δεν υστέρησε σε απάντηση και η εννιάχρονη Αγάπη. Είπε ότι η ύπαρξή της είναι στραμμένη «εις την αγάπην του Θεού καv εις την υπομονήν του Χριστού» (Β' Θεσσαλ. 3: 5). Βέβαια δεν άργησαν να αποκεφαλίσουν και αυτή.

Περήφανη για τα παιδιά της η Σοφία, ενταφίασε με τιμές τις κόρες της και παρέμεινε για τρεις μέρες στους τάφους τους, παρακαλώντας το Θεό να την πάρει κοντά του. Ο Θεός άκουσε την προσευχή της και η Σοφία παρέδωσε το πνεύμα της δίπλα στους τάφους των παιδιών της.

πηγή 

 saint

Η θάλασσα μαίνεται, αλλά εσύ πλέεις με γαλήνη

Ευχάριστο είναι το λιβάδι και ο κήπος, αλλά πολύ πιο ευχάριστη είναι η ανάγνωση των θείων Γραφών.

• Γιατί εκεί υπάρχουν άνθη που μαραίνονται, ενώ εδώ νοήματα που πάντοτε είναι ακμαία. 
• Εκεί ζέφυρος που φυσάει, ενώ εδώ η αύρα του Αγίου Πνεύματος. 
• Εκεί τα αγκάθια που περιτειχίζουν, ενώ εδώ η πρόνοια του Θεού που ασφαλίζει.
• Εκεί τζιτζίκια που τραγουδούν, ενώ εδώ οι προφήτες που κελαηδούν.
• Εκεί τέρψη από την εμφάνιση, ενώ εδώ ωφέλεια από την ανάγνωση.
• Ο κήπος βρίσκεται σε έναν τόπο, ενώ οι Γραφές σε όλα τα μέρη της οικουμένης.
• Ο κήπος υποτάσσεται στις ανάγκες των καιρών, ενώ οι Γραφές και μέσα στο χειμώνα και μέσα στο καλοκαίρι έχουν πολλά φύλλα και είναι γεμάτες καρπούς.

Ας προσέχουμε λοιπόν στην ανάγνωση των Γραφών, γιατί εάν προσέχεις στην Γραφή, σου ξεριζώνει τη λύπη, σου φυτεύει την ευχαρίστηση, αναιρεί την κακία, ριζώνει την αρετή, δεν αφήνει μέσα στην αναταραχή των πραγμάτων να παθαίνεις όπως οι ναυτικοί στην τρικυμία.
Η θάλασσα μαίνεται, αλλά εσύ πλέεις με γαλήνη, γιατί έχεις κυβερνήτη την ανάγνωση των Γραφών, επειδή αυτό το σκοινί δεν το σπάζει η δοκιμασία των περιστάσεων.

Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου, Προς Ευτρόπιον Β΄ επιστολή
πηγή
xfd

Οχι στην απελπισία, η ζωή είναι ανυπόφορη μόνο για τους δυσσεβείς.

 

Δεν πρέπει σε οποιεσδήποτε περιπτώσεις και περιστάσεις να χάνετε το θάρρος σας ή να απελπίζεσθε. Η απελπισία φονεύει την ενέργεια που χρειάζεται για να λάβουμε στην καρδιά μας το Άγιο Πνεύμα. Ο απελπισμένος χάνει την προσευχή και νεκρώνεται για τον πνευματικό αγώνα.

Να ξέρετε ότι τη στιγμή της αποθαρρύνσεως και της απελπισίας δεν σας αφήνει ο Κύριος, αλλά εσείς αφήνετε τον Κύριο. Οτιδήποτε θλιβερό κι αν σας συμβαίνει, καλέστε νοερά τον Κύριο Ιησού Χριστό που ζει μέσα στην καρδιά σας.

Εκείνος περιμένει την πρόσκλησή σας . Μην απογοητεύεσθε και μη νιώθετε στενοχώρια για τη ζωή σας. Η ζωή είναι ανυπόφορη μόνο για τους δυσσεβείς , αλλά όποιος πιστεύει στον Ιησού Χριστό και ελπίζει σ' Αυτόν, πρέπει να χαίρεται και να εκτιμά τη ζωή.

Η επίγεια ζωή μας είναι απαραίτητη σαν προετοιμασία για την αιώνια ζωή: για να δοξάσουμε εδώ τον Θεό, να ευεργετήσουμε τον πλησίον και να επιτύχουμε την Αιώνια Βασιλεία δια της στενής οδού που προστάσσει το Ευαγγέλιο.

Η ζωή δεν μας δόθηκε για επίγειες απολαύσεις. «Μακάριοι οι κλαίοντες νυν», όχι οι γελώντες.
Η απελπισία, η νωθρότητα και η αμέλεια είναι οι τρεις γίγαντες με τους οποίους είναι δεμένο όλο το ανθρώπινο γένος.


  « ΣΤΑΡΕΤΣ ΣΑΒΒΑΣ Ο ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΗΣ»

πηγή

eisdoxantheou

Όποιος πιστεύει στον Θεό, δεν φοβάται τίποτα.γέροντας Παΐσιος

- Γέροντα, οι παππούδες μας έλεγαν ότι θα έρθη καιρός που θα έχουμε απ' όλα τα αγαθά , αλλά δεν θα μπορούμε να φάμε. Σήμερα οι άνθρωποι για τις περισσότερες τροφές έχουν ερωτηματικά.

- Τι να κάνουμε; Μόλυναν όλο το περιβάλλον . Μη σας πιάνη όμως φοβία. Να κάνετε τον σταυρό σας και να μη φοβάσθε. Έχω υπ' όψιν μου ανθρώπους που κάνουν την ζωή τους μαρτύριο , γιατί φοβούνται τα πάντα και είναι Χριστιανοί, βαπτισμένοι, μυρωμένοι, κοινωνούν, διαβάζουν το Ευαγγέλιο, τα έχουν μάθει απ' έξω τα ρητά.
Δεν βλέπουν τι δύναμη έχει η Χάρις του Θεού; «Οτιδήποτε θανάσιμο κι αν πιήτε, δεν θα σας βλάψη», είπε ο Χριστός και, «σας δίνω εξουσία να πατάτε πάνω στα φίδια και στους σκορπιούς χωρίς να παθαίνετε κακό».
Αν ο άνθρωπος έχη την Χάρη του Θεού δεν φοβάται τίποτε. Γι' αυτό πάντα να ζητάμε την Χάρη του Θεού κάνοντας τον σταυρό μας. Θυμάστε το περιστατικό που αναφέρει το Λαυσαϊκό;
Πήγε ένας μοναχός να πάρη νερό από το πηγάδι και, επειδή είδε μέσα μια ασπίδα, έφυγε κατατρομαγμένος , χωρίς να πάρη νερό. «Πάει ,Αββά, χαθήκαμε, είπε στον Γέροντά του, μια ασπίδα είναι μέσα στο πηγάδι!». «Καλά, του λέει ο Γέροντας ,αν πάνε σ' όλα τα πηγάδια δηλητηριώδη φίδια, τι θα κάνης; θα πεθάνης απ' την δίψα;». Πήγε ο Γέροντας, σταύρωσε το πηγάδι, πήρε νερό και ήπιε. «Όπου σταυρός επιφοιτά, του είπε, ουκ ισχύει κακία του σατανά».
- Γέροντα, έχω μέσα μου μία φοβία.
- Η φοβία που έχεις είναι μια ευλογία από τον Θεό είναι οικονομία Θεού, για να καταφεύγης πάντα σ' Εκείνον δια της προσευχής. Θα σε βοηθήση να πιασθής από τον Θεό. Βλέπεις, το μικρό παιδί, αν δεν το φοβερίσουν, δεν μπορούν να το συμμαζέψουν. Να αγωνίζεσαι φιλότιμα και με ελπίδα στον Θεό και τότε δεν θα φοβάσαι τίποτε. «Τον δε φόβον ημών ου μη φοβηθώμεν ουδ' ου μη ταραχθώμεν, ότι μεθ' ημών ο Θεός», δεν ψάλλουμε στο Μεγάλο Απόδειπνο;

πατήρ Παΐσιος

Αν έχεις αμαρτίες, να μην απελπιστείς

«Αν έχεις αμαρτίες, να μην απελπιστείς, αυτά δεν παύω να σας τα λέω συνεχώς, και αν κάθε μέρα αμαρτάνεις, να μετανοείς καθημερινά. Γιατί η μετάνοια είναι το φάρμακο κατά των αμαρτημάτων είναι η προς τον Θεόν παρρησία, είναι όπλο κατά του διαβόλου, είναι η μάχαιρα πού του κόβει το κεφάλι, είναι η ελπίδα της σωτηρίας, είναι η αναίρεση της απογνώσεως.
Η μετάνοια μάς ανοίγει τον ουρανό και μάς εισάγει στον Παράδεισο. Γι' αυτό (σου λέω), είσαι αμαρτωλός; μην απελπίζεσαι. Ίσως βέβαια αναλογιστείς. Μα τόσα έχω ακούσει στην Εκκλησία και δεν τα ετήρησα. Πώς να εισέλθω και πάλι και πώς και πάλι να ακούσω; Μα γι' αυτό ακριβώς πρέπει να εισέλθεις επειδή, όσα άκουσες δεν τα ετήρησες. Να τα ξανακούσεις, λοιπόν, και να τα τηρήσεις.
Εάν ο ιατρός σου βάλει φάρμακο στην πληγή σου και παρά ταύτα δεν καθαρίσει, την επομένη ημέρα δεν θα σου ξαναβάλει πάλι; Μη ντρέπεσαι, λοιπόν, να ξαναέλθεις στην Εκκλησία. Να ντρέπεσαι όταν πράττεις την αμαρτία. Η αμαρτία είναι το τραύμα και η μετάνοια το φάρμακο. Αν, λοιπόν, έχεις παλιώσει σήμερα από την αμαρτία, να ανακαινίσεις τον εαυτό σου με τη μετάνοια. Και είναι δυνατό, μπορεί να πει κανείς να σωθώ, αφού μετανοήσω; Και βέβαια είναι. Μα, όλη τη ζωή μου την πέρασα μέσα στις αμαρτίες, και εάν μετανοήσω θα βρω τη σωτηρία; Και βέβαια. Από που γίνεται αυτό φανερό; Από τη φιλανθρωπία του Κυρίου σου... Γιατί η φιλανθρωπία του Θεού δεν έχει μέτρο. Και ούτε μπορεί να ερμηνευτεί με λόγια η πατρική Του αγαθότητα. Σκέψου μια σπίθα πού έπεσε μέσα στη θάλασσα, μήπως μπορεί να σταθεί εκεί ή να φανεί;
Όση σχέση έχει, λοιπόν, μια σπίθα με το πέλαγος, τόση σχέση έχει η αμαρτία σου σε σύγκριση με τη φιλανθρωπία του Θεού. Και καλύτερα, θα έλεγα, όχι τόση, άλλα πιο πολλή. Γιατί το πέλαγος, ακόμη και αν είναι απέραντο, έχει όριο, μέτρο και σύνορα. Η φιλανθρωπία όμως του Θεού είναι απεριόριστη. Γι' αυτό σου επαναλαμβάνω. Είσαι αμαρτωλός; Μην απελπίζεσαι» 

Αγιος Ιωάννης ο χρυσόστομος

Ανεμοδαρμένος απ’ τη θύελλα ο αετός των Άλπεων

Ανεμοδαρμένος απ' τη θύελλα ο αετός των Άλπεων μερικές φορές αναγκάζεται ν' αποκλεισθεί στα στενά φαράγγια των βουνών. Απειλητικά σκοτεινά σύννεφα αποκόπτουν τον κυρίαρχο των δασών κι οι μαύρες μάζες τους τον χωρίζουν απ' τα ηλιόλουστα ύψη όπου έχει κάνει τη φωλιά του.

Οι προσπάθειές του να διαφύγει, παραμένουν άκαρπες. Πετάει πίσω-μπρος χτυπώντας τα δυνατά φτερά του στον αέρα, και κάνοντας τα βουνά ν' αντιλαλούν τις γοερές κραυγές του.

Τέλος, κάποια στιγμή με ύφος θριαμβικό, ορμάει προς τα επάνω και, τρυπώντας τα σύννεφα, βρίσκεται πάλι στη λαμπρή λιακάδα, αφήνοντας μακριά το σκοτάδι και τη θύελλα.

Έτσι μπορεί κι εμείς να περιβαλλόμαστε από δυσκολίες, απογοητεύσεις, σκοτεινές σκέψεις. Η ψευτιά, η δυστυχία, η αδικία μάς περισφίγγουν.

Υπάρχουν σύννεφα που δεν μπορούμε να διαλύσουμε. Μάταια παλεύουμε με τις αντιξοότητες.

Ένας μόνο τρόπος διαφυγής υπάρχει. Η ομίχλη κι η καταχνιά πλησιάζουν τη γη. Πέρα απ' τα σύννεφα όμως λάμπει το φως του Θεού. Λουσμένοι στο φως της παρουσίας Του, μπορούμε να υψωθούμε με τα φτερά της πίστης.

Το κείμενο αυτό μας το χορήγησε ευγενικά η φίλη του blog Εύη

Σαν σήμερα πριν καιρό άρχισαν τα Ψήγματα Ορθοδοξίας τα πρώτα τους...βήματα!

Σαν σήμερα, πριν μερικά χρόνια, άρχισαν να κάνουν τα πρώτα τους βήματα στο διαδίκτυο τα Ψήγματα Ορθοδοξίας.

Στην αρχή δειλά δειλά προσπαθούσαμε να εξερευνήσουμε τον pathfinder βρέθηκαν κάποιοι παλαιότεροι και μας στήριξαν ...τους ευχαριστούμε πολύ!

Αργότερα ήρθαν οι πρώτες φιλίες, δυνατές, αδύνατες...αλλά κρατούν ακόμη και αυτούς τους ευχαριστούμε πολύ γιατί μοιραζόμαστε τα προβλήματα μας και τις ιδέες μας ο καθένας από το μετερίζι του.

Μετά ήρθαν κάποιες ιδεολογικές διαφορές με ανθρώπους που έβλεπαν και βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά από εμάς και αυτούς τους ευχαριστούμε ιδιαίτερα.

Απο τον path, πήγαμε στον blogger, κατόπιν στο wordpress και αργότερα στο face book.

Όπου υπάρχουν Ψήγματα Ορθοδοξίας έχουν αναφορά στον pathfinder... στα πρώτα Ψήγματα.

Μέσα από αυτά τα ανοίγματα ήρθαν και οι επισκέψεις, μέσω εγγραφών, μέσω των emails και προσέξαμε τον πόνο και παρατηρήσαμε την αναζήτηση της ελπίδας που έχει σήμερα ο κόσμος.

 Ευχαριστίες πολλές, λόγια συμπάθειας και φιλίας αρκετά, όμως δεν έχουμε κάτι για να υπερηφανευτούμε γιατί αυτά που ανεβάζουμε δεν είναι λόγια δικά μας ...άλλων είναι, εμείς απλά...τα διακινούμε.

Ταχυδρόμοι ήμαστε σ' αυτή τη ζωή, μα παίρνουμε και εμείς χαρά από την χαρά των άλλων και λέμε Δόξα Σοι ο Θεός που κάποιος συνάνθρωπός μας βρήκε κάτι καλό και βοηθήθηκε.

*.* Στείλε μου ένα κείμενο να διαβάσω γιατί δεν μπορώ άλλο, λεν μερικοί.

Και συ βρίσκεις κάποιο κείμενο...στην τύχη; έτσι το λέμε; το στέλνεις  και αργότερα φτάνει το μήνυμα από τον αναγνώστη.

...Σ' ευχαριστώ, αυτό γύρευα, σου λέει, και σου αφήνει μαζι με τα λόγια τελείες και σύμβολα  emotions που λεν πολλά!  

Και συ τι λες; Δεν μιλάς ...σιωπάς!

*.* Κάθε βράδυ καθόμαστε με την οικογένειά μου και διαβάζουμε κείμενα σας, μήνυμα από άλλο φίλο.

Και συ τι λες; Δεν μιλάς ...σιωπάς!

*.* Πριν πάω να κοιμηθώ από το κινητό μου μπαίνω στα Ψήγματα βρίσκω ένα κείμενο και έτσι ήρεμα... κοιμάμαι, μήνυμα απο άλλον επισκέπτη.

Και συ τι λες; Δεν μιλάς ...σιωπάς!

*.* Βρείτε μου τηλέφωνα διευθύνσεις θέλω να επικοινωνήσω με το τάδε μοναστήρι, υπάρχει πρόβλημα υγείας...μηνύματα από άλλους αναγνώστες.

*.*Παιδάκι από την έκτη Δημοτικού: η δασκάλα μου σας ευχαριστεί για τις πληροφορίες που μας δώσατε, θα ψάξουμε πάλι στη σελίδα σας στις  νέες μας εργασίες!

Και άλλα πολλά ...

Θα πει κάποιος γιατί μας τα λέει αυτά;

Και η απάντηση:

Δεν θέλω τίποτε να δείξω, θέλω μόνο να πω ότι ο κόσμος γύρω μας ιδιαίτερα σήμερα ψάχνει στήριγμα και ελπίδα και οφείλουμε όλα τα blogs αυτό να δώσουμε στον εαυτό μας πρώτα και κατόπιν να στηρίξουμε τον συνάνθρωπο μας.

Χορτάσαμε όλοι από τις γκρίνιες, τις αντιπαραθέσεις,την κρίση και την καταστροφολογία, όμως ελπίδα και προοπτική ποιος θα μας δώσει;

Ο καθένας μας με τον τρόπο του, με ηρεμία και καλοσύνη  να δώσει στον συνάνθρωπό μας, θάρρος, κουράγιο, μα πάνω απ΄όλα ελπίδα και προοπτική.

Όλοι μας το μπορούμε ...να το προσπαθήσουμε, αλλωστε τον τρόπο τον ξέρουμε!

Τέλος ευχαριστώ όλους τους φίλους του blog, αλλά και όλους όσοι αισθάνονται φίλοι.

Ακόμη και όταν διαφωνούμε πάλι φίλους σας θεωρώ, άλλωστε στα Ψήγματα χωράμε όλοι...ανεξαιρέτως!

Ο διαχειριστής του blog

Τα χρήματα λιγοστεύουν, τα φάρμακα εξαντλούνται, τα θαύματα όμως ΠΟΤΕ!

Ένα κοριτσάκι, πήρε τον κουμπαρά του κι άδειασε το περιεχόμενο. Μέτρησε τρεις φορές τα κέρματα, του για να μην κάνει κανένα λάθος. Ήταν ένα δολάριο και 11 σέντς.

Πήρε τα κέρματα και πήγε στο φαρμακείο της γειτονιάς.

Ο φαρμακοποιός, εκείνη την στιγμή, μιλούσε με ένα καλοντυμένο κύριο και δεν πρόσεξε την μικρή. Το κοριτσάκι έκανε κάποιο θόρυβο με τα πόδια του, αλλά τίποτε. Τότε πήρε ένα από τα κέρματα της και το χτύπησε πάνω στο γραφείο του.

- Τι θέλεις; την ρωτά κάπως εκνευρισμένος εκείνος. Δεν βλέπεις, ότι μιλώ με τον αδελφό μου, που έχω χρόνια να τον δω:

Τότε η μικρή του είπε:

- Θέλω να σου μιλήσω για τον αδελφό μου, που είναι πολύ άρρωστος, και θέλω να αγοράσω ένα θαύμα!

- Συγγνώμη, της απάντησε αυτός, αλλά δεν πουλάμε θαύματα.

- Ξέρετε, είπε το κοριτσάκι, ο αδελφός μου έχει κάτι στο κεφάλι του, που μεγαλώνει, κι ο μπαμπάς μου λέει, ότι μόνο ένα θαύμα θα μας σώσει. Λοιπόν, ποσό κάνει ένα θαύμα για να το αγοράσω. Έχω χρήματα... .

Ο αδελφός του φαρμακοποιού, που παρακολουθούσε με ενδιαφέρον την συζήτηση, ρώτησε την μικρή τι είδους θαύμα χρειαζόταν ο αδελφός της.

- Δεν ξέρω. του απάντησε με μάτια βουρκωμένα. Εκείνο που ξέρω είναι, ότι χρειάζεται εγχείρηση και ο μπαμπάς δεν έχει τα χρήματα. Γι' αυτό, θέλω να πληρώσω εγώ, με τα δικά μου χρήματα.

Στην ερώτηση του καλοντυμένου κυρίου, πόσα λεπτά έχει. Η μικρή του απάντησε «Ένα δολάριο και 11 σέντς, κι αν χρειασθούν και άλλα θα τα βρω».

- Τι σύμπτωση, χαμογέλασε ο καλοντυμένος κύριος. Είναι το ακριβές αντίτιμο για ένα θαύμα, για ένα μικρό αδελφό: Ένα δολάριο και 11 σεντς!

Πήρε τα λεπτά, έπιασε την μικρή απ' το χεράκι, και της είπε: «Πάμε μαζί στο σπίτι σου για να δω τον αδελφό σου και τους γονείς σου και να κάνουμε το θαύμα».

Ο καλοντυμένος κύριος ήταν ο Κάρτον Άρσμποργκ, ο γνωστός νευροχειρουργός.

Η εγχείρηση έγινε με επιτυχία και ο μικρός αδελφός επέστρεψε στο σπίτι του υγιής.

- Η εγχείρηση ήταν ένα αληθινό θαύμα, ψιθύρισε η μαμά. Απορώ πόσο θα κόστισε.

Η μικρούλα χαμογέλασε. Ήξερε ακριβώς πόσο κοστίζει ένα θαύμα: «ένα δολάριο και 11 σέντς, συν την πίστη ενός μικρού παιδιού...».

πηγή
lamiastar.gr
inews

2012 ευχές γεμάτες...ελπίδα! Καλή και ευλογημένη χρονιά

Μια χρονιά ακόμη, από το βιβλίο της ζωής του καθενός μας, γύρισε.

Είχε γραφεί επάνω της πολύ μελάνι...μαύρο σαν κατράμι.

Δυσκολίες, στεναχώρια, αδικίες, κρίση οικονομική, αλλαγή στις συνήθειες του καθενός μας.

Όμως πέρασε η χρονιά!

Εδώ είμαστε και πάλι, έτοιμοι να παλέψουμε, να επιβιώσουμε και πάνω απ' όλα να ελπίσουμε σε ένα καλύτερο αύριο.

Ότι και αν συμβεί, ότι και αν γίνει η Ελπίδα μένει στον κάθε άνθρωπο, μένει βαθειά κρυμμένη κανείς δεν μπορεί να μας την πάρει.

Είναι δώρο ζωής, είναι δώρο από Θεού στον κάθε άνθρωπο, να το'χει να πορεύεται σε όλες τις δυσκολίες που του τυχαίνουν.

Είναι η πυξίδα στην ομίχλη, το φως στην καταχνιά, η ζέστη μες το κρύο, η δροσιά μέσα στο λιοπύρι.

Είναι δύναμη ζωής, προσμονή για αλλαγή πορείας.

Ελπίδα να ευχηθούμε στον καθένα μας,ελπίδα στον Θεό για ένα καλύτερο αύριο, οταν ζητήσουμε  ο ίδιος ο Θεός να  αναλάβει το πηδάλιο της ζωής μας...για το συμφέρον μας! 

Σ’ εκείνους που αγαπούν το Θεό, όλα συνεργούν γιά το καλό τους.

Κάποτε ένας ναυτικός βρέθηκε ναυαγός σ' ένα ακατοίκητο τροπικό νησί μόνος κι έρημος. Με πολλούς κόπους, χωρίς εργαλεία, εργαζόμενος μόνο με τα χέρια του, κατάφερε να φτιάξει μια ξύλινη καλύβα για να μπορέσει να προστατευτεί κατά την περίοδο των βροχών.

Πράγματι είχε μόλις τελειώσει την καλύβα όταν άρχισε να βρέχει ασταμάτητα.

Όμως την δεύτερη κιόλας μέρα ένας κεραυνός έκαψε την καλύβα του και την έκανε στάχτη. Ο ναυαγός, που πρώτα δόξαζε το Θεό για τη σωτηρία του, τώρα αναλύθηκε σε δάκρυα. «Γιατί Θεέ μου», άρχισε να λέει και να παραπονιέται για την καταστροφή.
Κι ενώ η απελπισία πλημμύριζε την καρδιά του άκουσε από το πέλαγος το σφύριγμα ενός μεγάλου πλοίου. Σε λίγο μια βάρκα ήταν στην παραλία. «Πώς με βρήκατε σε τούτη την ερημιά;» τους ρώτησε. «Είδαμε, του είπαν, το σινιάλο του καπνού απ' την φωτιά που άναψες»!
Όταν βλέπεις τα όνειρα, τις επιδιώξεις και τα έργα σου κάποιες φορές να γίνονται στάχτη κι αποκαΐδια, μην απελπίζεσαι. Περίμενε και θα προβάλει ανέλπιστα το υπερωκεάνιο του Θεού.

Η ελπίδα στον Θεό είναι ο μοχλός που αναποδογυρίζει την απελπισία

Και όταν, Γέροντα, ξέρω ότι θα ξαναπέσω στο ίδιο σφάλμα;

- Δεν ξέρεις από φοβία σκέφτεσαι έτσι. Μην έχετε φοβία μήπως ξανακάνετε το ίδιο σφάλμα, γιατί έτσι κλονίζεται η πίστη σας στον Θεό. Μη τα σκαλίζετε τόσο πολύ.
Όταν σας λέη ο λογισμός ότι δεν πρόκειται να διορθωθήτε και διαλύεσθε από την λύπη, χρειάζεται να δώσετε ένα ψεύτικο κουράγιο στον εαυτό σας. «Δόξα σοι ο θεός, να πήτε, σήμερα είμαι καλύτερα από χθες. Δόξα σοι ο Θεός χίλιες φορές ...;».
Αν και φαίνεται ψεύτικο αυτό το κουράγιο, μέσα του όμως κρύβει μια μεγάλη δύναμη, την ελπίδα στον Θεό.
Η ελπίδα στον Θεό είναι ο μοχλός που αναποδογυρίζει την απελπισία, ελευθερώνει την ψυχή από την λύπη και το άγχος και τονώνει σιγά-σιγά τις πνευματικές δυνάμεις με την θεία ζωντάνια που δίνει.

γέροντας Παϊσιος

Αναγνώστης ρωτάει: κε Καλόπουλε τι έχετε να πείτε για την αγάπη που δίδαξε ο Χριστός:

Κε Καλόπουλε,

είμαι ένας νέος (σχετικά), 30 ετών, που γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα. Ο τρόπος που μεγάλωσα δε διαφέρει καθόλου από το αυτόν του μέσου 30άρη σήμερα. Κλασσική εκπαίδευση στο ελληνικό δημόσιο σχολείο σε μια κοινωνία με χιλιάδες χρόνια ιστορία στη πλάτη της και μια χώρα με χιλιάδες γράμματα και συγγράμματα στα χέρια της.

Από μικρός ένιωθα την ανάγκη να ευχαριστώ το Θεό για ότι μου δίνει κάθε μέρα και πίστευα σε αυτόν χωρίς να ξέρω γιατί και χωρίς να είναι θρησκόληπτοι οι γονείς μου (εκκλησία κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα δλδ και καμιά εκκλησία με τη γιαγιά καμιά Κυριακή). Ένιωθα όμως ότι κάτι υπάρχει και μας αγγίζει, μας βοηθάει, μας ελέγχει, μας δείχνει ένα δρόμο προς το καλό.

Πρόσφατα, και μετά από μια πολυετή απομάκρυνσή μου από τη πίστη (έριξα βάρος στη καλοπέρασή μου και δεν ασχολιόμουνα με την ηθική συμπεριφορά και τόσο), ένιωσα ότι ο Θεός συνεχίζει να μου δίνει πράγματα που δεν αξίζω και δε ξέρω το λόγο. Ένιωσα την ανάγκη να πάω κοντά του και να τον ευχαριστήσω και να ανταποδώσω την αγάπη του αυτή προς όποιον συνάνθρωπό μου μπορώ. Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να πάρω τη Βίβλο και να τη διαβάσω.

Η αλήθεια είναι, λοιπόν, ότι πολλά πράγματα που λέει η Παλαιά Διαθήκη δε τα καταλάβαινα και δε συμφωνούσα μαζί τους. Είπα μάλιστα στον εαυτό μου ότι «δε μπορεί ο Θεός να έγραψε αυτά τα πράγματα». Άρχισα και εγώ, όπως και εσείς σε μεγαλύτερο βαθμό, να ψάχνω, να αναζητώ, να αμφισβητώ, να ερευνώ. Και όντας είδα ότι πολλά πράγματα ΔΕΝ στέκουν. Πολλά από αυτά που διάβασα στα άρθρα σας, τα είχα και εγώ στο μυαλό μου.

Κατέληξα, όμως, στο εξής, το οποίο είπε και ένας άνθρωπος που θεωρώ, πλέον, πνευματικό μου πατέρα: δε πρέπει να συγχέουμε τη Πίστη μας με τη Θρησκεία.

Η ερώτησή μου προς τα εσάς είναι, λοιπόν, ποιος ο λόγος ύπαρξης του site σας; Η αμφισβήτηση της θρησκείας, γενικώς και του Χριστιανισμού ειδικώς? Καταλαβαίνω ότι μπορεί να βγάζεται μια επιθετικότητα απέναντι στη θρησκεία και συμφωνώ εν μέρη, εφόσον πολλά κακά έχουν γίνει στην ανθρωπότητα στο όνομα των θρησκειών. Διαβάζοντας κάποια άρθρα σας, όμως, μπήκα και στη θέση ενός παιδιού που προσπαθεί να διαμορφώσει άποψη.

Ως φορέας παιδείας που είστε και εσείς με το έργο σας, θα ήθελα να δω και κάποια άρθρα που να λένε «Παιδιά και νέοι, δε ξέρω ποιος και γιατί έγραψε τη Βίβλο και ίσως πίσω από αυτή να είναι η χειρότερη συνωμοσία του κόσμου. Όμως, αν πιστέψετε στα λόγια και τα έργα του Ιησού και κάνετε τα μισά από αυτά που λέει, τότε ο κόσμος μας θα γίνει σίγουρα καλύτερος και το μέλλον σας πιο λαμπρό».

Ότι και να λέτε και ότι και να λέω εγώ για τις θρησκείες και το άγιο φως και τις εικόνες που κλαίνε, κανείς άλλος στην ιστορία δε διδάσκει το νόημα της ανιδιοτελούς ΑΓΑΠΗΣ στο ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ όπως τη διδάσκει ο Ιησούς. Και ζούμε σε μια εποχή που έχει ανάγκη τόσο πολύ έναν οδηγό ηθικής αποδεκτό από όλους. Ποιο άλλο βιβλίο στην ιστορία είναι καλύτερο από τα λόγια του Ιησού? Είτε αυτό το έγραψε ο κακός Εβραίος που θέλει να μας κατακτήσει όλους, είτε ο Alien από το πλανήτη Gamma, είτε ο Κολοκοτρώνης, είτε ο άγνωστος θεός. Ο άνθρωπος της εποχής μας έχει νιώσει τόσο δυνατός που νομίζει ότι μπορεί να τα κάνει όλα (σεξ με όλους και όλα, ναρκωτικά, διάλυση οικογενειών, τζόγος, κλωνοποίηση χωρίς λόγο, ατελείωτο κυνήγι του χρήματος, ΔΝΤ, κλπ).

Εσείς πιστεύεται σε κάποιον ή κάτι? Τι λέτε για αυτά που γράφω? Θα ήθελα τις απόψεις σας επί των θεμάτων που έθεσα. Και να διευκρινίσω, δεν είμαι ούτε Ορθόδοξος, ούτε Καθολικός, ούτε Ευαγγελιστής, ούτε Προτεστάντης, ούτε κάτι συγκεκριμένο. Απλά και καλοπροαίρετα θα ήθελα να μάθω τις απόψεις σας, με μοναδική ανάγκη να υπάρχει στο κόσμο αγάπη και ειρήνη. 

Με εκτίμηση

Stelios K...............

πηγη
http://www.greatlie.com/xristianismos/kaini-diathiki/1321-anagnostis-rotaei-ke-kalopoule-ti-exete-na-peite-gia-tin-agapi-pou-didaskei-o-xristos.html

Υ.Γ

Συγκλονιστικό είναι το γραμμα, συγκλονιστικές οι αναζητήσεις, σπουδαία τα ερωτηματικά, σπουδαίες και οι διαπιστώσεις 

ο Θεός συνεχίζει να μου δίνει πράγματα που δεν αξίζω και δε ξέρω το λόγο

σπουδαία η έφεση

Ένιωσα την ανάγκη να πάω κοντά του και να τον ευχαριστήσω και να ανταποδώσω την αγάπη του αυτή προς όποιον συνάνθρωπό μου μπορώ. Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να πάρω τη Βίβλο και να τη διαβάσω.

μα εξ' ίσου σπουδαία και η προτροπή

Όμως, αν πιστέψετε στα λόγια και τα έργα του Ιησού και κάνετε τα μισά από αυτά που λέει, τότε ο κόσμος μας θα γίνει σίγουρα καλύτερος και το μέλλον σας πιο λαμπρό»

Μόνον ο Θεός δίνει στις θλίψεις την αληθινή παρηγοριά

Ο Θεός βλέπει από κοντά τις ταλαιπωρίες των παιδιών Του και τα παρηγορεί σαν καλός Πατέρας. Γιατί, τι νομίζεις, θέλει να βλέπη το παιδάκι Του να ταλαιπωρήται; Όλα τα βάσανά του, τα κλάματά του, τα λαμβάνει υπ' όψιν Του και ύστερα πληρώνει.

Μόνον ο Θεός δίνει στις θλίψεις την αληθινή παρηγοριά. Γι' αυτό, άνθρωπος που δεν πιστεύει στην αληθινή ζωή, που δεν πιστεύει στον Θεό, για να Του ζητήση το έλεός Του στις δοκιμασίες που περνάει, είναι όλο απελπισία και δεν έχει νόημα η ζωή του.

Πάντα μένει αβοήθητος, απαρηγόρητος και βασανισμένος σ' αυτήν την ζωή, αλλά καταδικάζει και αιώνια την ψυχή του.

Οι πνευματικοί όμως άνθρωποι, επειδή όλες τις δοκιμασίες τις αντιμετωπίζουν κοντά στον Χριστό, δεν έχουν δικές τους θλίψεις. Μαζεύουν τις πολλές πίκρες των άλλων, αλλά παράλληλα μαζεύουν και την πολλή αγάπη του Θεού.

Όταν ψάλλω το τροπάριο «Μη καταπιστεύσης με ανθρωπίνη προστασία, Παναγία Δέσποινα», καμμιά φορά σταματώ στο «αλλά δέξαι δέησιν του ικέτου σου...». Αφού δεν έχω θλίψη, πως να πω «θλίψις γαρ έχει με, φέρειν ου δύναμαι»; Ψέμματα να πω; Στην πνευματική αντιμετώπιση δεν υπάρχει θλίψη, γιατί, όταν ο άνθρωπος τοποθετηθή σωστά, πνευματικά, όλα αλλάζουν. Αν ο άνθρωπος ακουμπήση την πίκρα του πόνου του στον γλυκύ Ιησού, οι πίκρες και τα φαρμάκια του μεταβάλλονται σε μέλι.

Αν καταλάβη κανείς τα μυστικά της πνευματικής ζωής και τον μυστικό τρόπο με τον οποίο εργάζεται ο Θεός, παύει να στεναχωριέται για ό,τι του συμβαίνει, γιατί δέχεται με χαρά τα πικρά φάρμακα που του δίνει ο Θεός για την υγεία της ψυχής του.

Όλα τα θεωρεί αποτελέσματα της προσευχής του, αφού ζητάει συνέχεια από τον Θεό να του λευκάνη την ψυχή. Όταν όμως οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τις δοκιμασίες κοσμικά, βασανίζονται. Αφού ο Θεός όλους μας παρακολουθεί, πρέπει να παραδίνεται κανείς εν λευκώ σ' Αυτόν.

Αλλιώς είναι βάσανο· ζητάει να του έρθουν όλα, όπως εκείνος θέλει, αλλά δεν του έρχονται όλα όπως τα θέλει, και ανάπαυση δε βρίσκει.

Είτε χορτάτος είναι κανείς είτε νηστικός, είτε τον επαινούν, είτε τον αδικούν, πρέπει να χαίρεται και να τα αντιμετωπίζη όλα ταπεινά και με υπομονή. Τότε ο Θεός συνέχεια θα του δίνη ευλογίες, ώσπου να φθάση η ψυχή του σε σημείο να μη χωράη, να μην αντέχη την καλωσύνη του Θεού.

Και, όσο θα προχωράη πνευματικά, τόσο θα βλέπη την αγάπη του Θεού σε μεγαλύτερο βαθμό και θα λειώνη από την αγάπη Του.

πατηρ παισιος