Γιατί δεν εκκλησιάζεσαι;

            Παρ' όλα αυτά, λίγοι είναι εκείνοι που έρχονται στην εκκλησία. Τι θλιβερό! Στους χορούς και στις διασκεδάσεις τρέχουμε πρόθυμα. Τις ανοησίες των τραγουδιστών τις ακούμε με ευχαρίστηση. Τις αισχρολογίες των ηθοποιών τις απολαμβάνουμε για ώρες, δίχως να βαριόμαστε.

Και μόνο όταν μιλάει ο Θεός, χασμουριόμαστε, ξυνόμαστε και ζαλιζόμαστε. Μα και στα ιπποδρόμια, μολονότι δεν υπάρχει στέγη για να προστατεύει τους θεατές από τη βροχή, τρέχουν οι περισσότεροι σαν μανιακοί, ακόμα κι όταν βρέχει ραγδαία, ακόμα κι όταν ο άνεμος σηκώνει τα πάντα. Δεν λογαριάζουν ούτε την κακοκαιρία ούτε το κρύο ούτε την απόσταση. Τίποτα δεν τους κρατάει στα σπίτια τους.

Όταν, όμως, πρόκειται να πάνε στην εκκλησία, τότε και το ψιλόβροχο τους γίνεται εμπόδιο. Κι αν τους ρωτήσεις, ποιος είναι ο Αμώς ή ο Οβδιού, πόσοι είναι οι προφήτες ή οι απόστολοι, δεν μπορούν ν' ανοίξουν το στόμα τους. Για τ' άλογα, όμως, τους τραγουδιστές και τους ηθοποιούς μπορούν σε πληροφορήσουν με κάθε λεπτομέρεια. Είναι κατάσταση αυτή;

            Γιορτάζουμε μνήμες αγίων, και σχεδόν κανένας δεν παρουσιάζεται στο ναό. Φαίνεται πως η απόσταση παρασύρει τους χριστιανούς στην αμέλεια" ή μάλλον όχι η απόσταση, αλλά η αμέλεια μόνο τους εμποδίζει. Γιατί, όπως τίποτα δεν μπορεί να εμποδίσει αυτόν που έχει αγαθή προαίρεση και ζήλο να κάνει κάτι, έτσι και τον αμελή, τον ράθυμο και αναβλητικό όλα μπορούν να τον εμποδίσουν.

            Οι μάρτυρες έχυσαν το αίμα τους για την Αλήθεια, κι εσύ λογαριάζεις μια τόσο μικρή απόσταση; Εκείνοι θυσίασαν τη ζωή τους για το Χριστό, κι εσύ δεν θέλεις ούτε λίγο να κοπιάσεις; Ο Κύριος πέθανε για χάρη σου, κι εσύ Τον περιφρονείς; Γιορτάζουμε μνήμες αγίων, κι εσύ βαριέσαι να έρθεις στο ναό, προτιμώντας να κάθεσαι στο σπίτι σου; Και όμως, πρέπει να έρθεις, για να δεις το διάβολο να νικιέται, τον άγιο να νικάει, το Θεό να δοξάζεται και την Εκκλησία να θριαμβεύει.

            ''Μα είμαι αμαρτωλός'', λες, ''και δεν τολμώ ν' αντικρύσω τον άγιο''. Ακριβώς επειδή είσαι αμαρτωλός, έλα εδώ, για να γίνεις δίκαιος. Ή μήπως δεν γνωρίζεις, ότι και αυτοί που στέκονται μπροστά στο ιερό θυσιαστήριο, έχουν διαπράξει αμαρτίες; Γι' αυτό οικονόμησε ο Θεός να υποφέρουν και οι ιερείς από κάποια πάθη, ώστε να κατανοούν την ανθρώπινη αδυναμία και να συγχωρούν τους άλλους.

            ''Αφού, όμως, δεν τήρησα όσα άκουσα στην εκκλησία'', θα μου πει κάποιος, ''πως μπορώ να έρθω πάλι;''. Έλα να ξανακούσεις τον θείο λόγο. Και προσπάθησε τώρα να τον εφαρμόσεις. Αν βάλεις φάρμακο πάνω στο τραύμα σου και δεν το επουλώσει την ίδια μέρα, δεν θα ξαναβάλεις και την επόμενη; Αν ο ξυλοκόπος, που θέλει να κόψει μια βελανιδιά, δεν κατορθώσει να τη ρίξει με την πρώτη τσεκουριά, δεν τη χτυπάει και δεύτερη και πέμπτη και δέκατη φορά; Κάνε κι εσύ το ίδιο.

            Αλλά, θα μου πεις, σ' εμποδίζουν να εκκλησιαστείς η φτώχεια και η ανάγκη να εργαστείς. Όμως δεν είναι εύλογη και τούτη η πρόφαση. Εφτά μέρες έχει η εβδομάδα. Αυτές τις εφτά μέρες τις μοιράστηκε ο Θεός μαζί μας. Και σ' εμάς έδωσε έξι, ενώ για τον εαυτό Του άφησε μία. Αυτή τη μοναδική μέρα, λοιπόν, δεν δέχεσαι να σταματήσεις τις εργασίες;

            Και γιατί λέω για ολόκληρη μέρα; Εκείνο που έκανε στην περίπτωση της ελεημοσύνης η χήρα του Ευαγγελίου, το ίδιο κάνε κι εσύ στη διάρκεια αυτής της μιας μέρας. Έδωσε εκείνη δυο λεπτά και πήρε πολλή χάρη από το Θεό. Δάνεισε κι εσύ δυο ώρες στο Θεό, πηγαίνοντας στην εκκλησία, και θα φέρεις  στο σπίτι σου κέρδη αμέτρητων ημερών. Αν όμως δεν δέχεσαι να κάνεις κάτι τέτοιο, σκέψου μήπως μ' αυτή σου τη στάση χάσεις κόπους πολλών ετών. Γιατί ο Θεός, όταν περιφρονείται, γνωρίζει να σκορπίζει τα χρήματα που συγκεντρώνεις με την εργασία της Κυριακής.

   Μα κι αν ακόμα έβρισκες ολόκληρο θησαυροφυλάκιο γεμάτο από χρυσάφι και εξ αιτίας του απουσίαζες από το ναό, θα ήταν πολύ μεγαλύτερη η ζημιά σου" και τόσο μεγαλύτερη, όσο ανώτερα είναι τα πνευματικά από τα υλικά. Γιατί τα υλικά πράγματα, κι αν ακόμα είναι πολλά και τρέχουν άφθονα από παντού, δεν τα παίρνουμε στην άλλη ζωή, δεν μεταφέρονται μαζί μας στον ουρανό, δεν παρουσιάζονται στο φοβερό εκείνο βήμα του Κυρίου. Αλλά πολλές φορές, και πριν ακόμα πεθάνουμε, μας εγκαταλείπουν. Αντίθετα, ο πνευματικός θησαυρός που αποκτούμε στην εκκλησία, είναι κτήμα αναφαίρετο και μας ακολουθεί παντού.

            ''Ναι, αλλά μπορώ'', λέει κάποιος άλλος, ''να προσευχηθώ και στο σπίτι μου''. Απατάς τον εαυτό σου, άνθρωπε. Βεβαίως, είναι δυνατόν να προσευχηθείς και στο σπίτι σου" είναι αδύνατον όμως να προσευχηθείς έτσι, όπως προσεύχεσαι στην εκκλησία, όπου υπάρχει το πλήθος των πατέρων και όπου ομόφωνη κραυγή ικεσίας αναπέμπεται στο Θεό.

Δεν σε ακούει τόσο πολύ ο Κύριος όταν Τον παρακαλείς μόνος σου, όσο όταν Τον παρακαλείς ενωμένος με τους αδελφούς σου. Γιατί στην εκκλησία υπάρχουν περισσότερες πνευματικές προϋποθέσεις απ' όσες στο σπίτι. Υπάρχουν η ομόνοια, η συμφωνία των πιστών, ο σύνδεσμος της αγάπης, οι ευχές των ιερέων. Γι' αυτό, άλλωστε, οι ιερείς προΐστανται των ακολουθιών" για να ενισχύονται με τις δυνατότερες ευχές τους οι ασθενέστερες ευχές του λαού, κι έτσι όλες μαζί ν' ανεβαίνουν στον ουρανό.

            Όταν προσευχόμαστε ο καθένας χωριστά, είμαστε ανίσχυροι" όταν όμως συγκεντρωνόμαστε όλοι μαζί, τότε γινόμαστε πιο δυνατοί και ελκύουμε σε μεγαλύτερο βαθμό την ευσπλαχνία του Θεού. Κάποτε ο απόστολος Πέτρος βρισκόταν αλυσοδεμένος στη φυλακή. Έγινε όμως θερμή προσευχή από τους συναγμένους πιστούς, κι αμέσως ελευθερώθηκε. Τι θα μπορούσε, επομένως, να είναι πιο δυνατό από την κοινή προσευχή, που ωφέλησε κι αυτούς ακόμα τους στύλους της Εκκλησίας;

          

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Συνθήκη Σένγκεν ,ΕΚΑΜ,ΑΜΚΑ, ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ... 666(ΨΗΦΙΑΚΗ ΑΙΧΜΑΛΩΣΊΑ)

Πλήθος κόσμου στην επίκαιρη ομιλία του π.Σαράντη Σαράντου για την πρόθεση της κυβέρνησης να επιβάλλει μαζική και αναγκαστική χρήση του δυσώνυμου αριθμού

Χθές (Δευτέρα 14 Ιουνίου 2010)  ο Ιερός Ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Μαρούσι κυριολεκτικά  είχε κατακλυσθεί απο πλήθος κόσμου που  προσήλθε για να παρακολουθήσει την ομιλία  του Αρχιμανδρίτου και εφημέριου του προαναφερθέντος Ι.Ν  γύρω απο το σοβαρότατο ζήτημα της  "κάρτας του πελάτη" (bar-code)  και σε λίγο της υπερταυτότητας  δηλαδή της  "κάρτας του πολίτη".

Με αδρές γραμμές  ο π. Σαράντης Σαράντος ,κάνοντας μια αναγκαία ιστορική αναδρομή, περιέγραψε  εκείνες τις  διαδικασίες  των παρελθόντων κυβερνήσεων  που είχαν ως στόχο την δημιουργία των καταλλήλων νεο-εποχήτικων  υποδομών  (συνθήκη Σένγκεν ,ΕΚΑΜ,ΑΜΚΑ κλπ) για την  πραγματοποίηση του "οράματος"  της παγκόσμιας ψηφιακής διακυβέρνησης,για να φτάσουμε τελικά  σήμερα  στο  σημείο  όπου ο  Έλληνας Ορθόδοξος πολίτης  οδηγείται σε ψηφιακή αιχμαλωσία και  πνευματική αποστασία.

Αφού ολοκλήρωσε  την ιστορική αυτή αναδρομή αναφερόμενος στις δηλώσεις  ξένων και Ελλήνων πολιτικών που ομολογούσαν την  χρήση  του δυσώνυμου αριθμού στις  νέες ταυτότητες ( καγκελάριος  Σρέντερ, κ. Πάγκαλος κλπ), αναφέρθηκε στις επιστημονικές τεκμηριώσεις που αποδεικνύουν τη χρήση  αυτού του αριθμού τόσο στην "κάρτα του πελάτη" (bar-code,EAN13)  όσο και στην "Κάρτα του πολίτη" η οποία όπως  τόνισε θα είναι  κατά πάσαν  βεβαιότητα  η νέα υπερταυτότητα που θα αντικαταστήσει   κάθε  υπαρχουσα κάρτα ,ταυτότητα ή βιβλιάριο.

Ακολούθως  μίλησε για το ηλεκτρονικό φακέλωμα και τον μηχανισμό ελέγχου της ζωής μας μέσα απο την χρήση αυτών των καρτών  καθώς επίσης και για τις συνέπειες  στην καθημερινότητα του  Έλληνα πολίτη αυτής της ψηφιακής αιχμαλωσίας.

Σχετικά  είπε ο π. Σαράντης  ότι  "πριν θεσμοθετηθεί  η 'κάρτα του πολίτη'  και μετά απο αυτήν (όπως τόνισε)  το επάρατο χάραγμα , η  ορθοτομούσα τον Λόγο της Αληθείας  Ορθόδοξη  Εκκλησία μας , η Μητέρα  και τροφός μας   δεν πρέπει  να αρθρώσει  το λόγο της Αληθείας Της  και να δώσει διακριτικές κατευθύνσεις  στα τέκνα της;"

.Σε άλλο σημείο   μας βεβαίωνε ότι  "η παγκόσμια  ηλεκτρονική διακυβέρνηση είναι έργο της  "Νέας Εποχής"  , έργο  του διαβόλου  με αντίθετη νοοτροπία  απο  του Κυρίου μας, με τη νοοτροπία δηλαδή  της επιβολής μιας παγκόσμιας ασφυκτικής δικτατορίας."

Καταλήγοντας  ανέφερε ότι το κείμενο το οποίο μας ανέγνωσε  θα διανεμηθεί στους πιστούς  αφού πρώτα  το  παραδώσει στον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνώνκαι πάσης Ελλάδος.

Μετά την ομιλία  απάντησε στις ερωτήσεις και τις απορίες που εξέφρασαν  πολλοί παρευρισκόμενοι  ενώ  έκανε εντύπωση  η παρέμβαση  ένος  πιστού ο οποίος  πρότεινε  να υποβληθούν  τόσο ατομικά όσο και συλλογικά απο τους λαϊκούς   μηνύσεις (κάνοντας χρήση των άρθρων του συντάγματος)  εναντίον   της νομοθετούσας  κοινοβουλευτικής ομάδας και της κυβέρνησης  με την κατηγορία  της θεσμικής ( μέσω του νόμου)  στέρησης  της ελευθερίας  μας  και  ως εκ τουτου  της κατάργησης του δημοκρατικού μας πολιτεύματος.

ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ

Στις 10....ραντεβού με τον Θεό ! Αγιος Πορφύριος

Ο Παππούλης προσηύχετο πολύ. Και ήθελε και τα δικά του πνευματικά παιδιά να κάνουν το ίδιο. Ιδιαίτερα σε εμένα ήθελε, με κάθε τρόπο, να με πείσει να το κάνω. Γι' αυτό συνεχώς μου μιλούσε, για την δύναμη της προσευχής.

-Προσευχή, παιδί μου, Ανάργυρε, έλεγε, σημαίνει συνομιλία με τον ίδιο τον Θεό, που είναι ο Πλάστης, είναι ο Δημιουργός του Σύμπαντος! Είναι Εκείνος που έπλασε τον άνθρωπο κατ' εικόνα και ομοίωση Του. Είναι Εκείνος που έφτιαξε αυτά που βλέπουμε, αλλά και εκείνα που δεν βλέπουμε με τα ανθρώπινα μάτια μας.

Τέλος είναι εκείνος που δεν αρνιέται ποτέ να συνομιλήσει μαζί μα, αρκεί να του το ζητήσουμε εμείς, όποτε θέλουμε και όσες φορές θέλουμε. Δεν πρόκειται να μας πει ποτέ όχι. Αντίθετα, είναι πάντα πρόθυμος να μας ακούσει με προσοχή και με αγάπη όπως κάνει κάθε καλός Πατέρας, όταν του το ζητά το παιδί του.

Και όχι μόνο αυτό, αλλά και να μας δώσει ότι του ζητήσουμε, αρκεί να είναι αυτό που του ζητάμε προς το συμφέρον της ψυχής μας. Αλήθεια αναλογίστηκες ποτέ παιδί μου να συνομιλήσεις έστω και μια φορά με κάποιον από τους σημερινούς άρχοντες της Πατρίδας μας και να έγινε η επιθυμία σου; αν όχι σου συνιστώ να το τολμήσεις. Θα διαπιστώσεις ότι η επιθυμία σου θα παραμείνει απλώς επιθυμία!

Ουδέποτε θα δεχτούν να μιλήσουν μαζί σου. Το πολύ-πολύ να σε παραπέμψουν σε κανένα παρακατιανό, για να σε ξεφορτωθούν ... Αντίθετα ο Κύριος μας που είναι ο Βασιλεύς των Βασιλέων, δεν πρόκειται ποτέ να σε παραπέμψει σε κανέναν και δεν πρόκειται ποτέ να αρνηθεί να συνομιλήσει μαζί σου, δια της προσευχής και πρόσθεσε: τα καταλαβαίνεις αυτά που σου τα λεω;

- Ασφαλώς ναι, Παππούλη μου, του απάντησα.

- Και, όμως εμένα κάτι μου λεει, πως δεν θέλεις να τα καταλάβεις.

Γιατί, εάν τα καταλάβαινες, θα έκανες πιο πολύ προσευχή.

- Μα, προσεύχεστε εσείς για μένα, προσέθεσα.

-Και όταν τρώγω εγώ, χορταίνεις εσύ; με ρώτησε!

Οπότε με αφόπλισε τελείως!

- Άκουσε Ανάργυρε, μου λεει. Θα σου κάνω μια πρόταση, αλλά θέλω εξ αρχής να μου υποσχεθείς, ότι θα την δεχτείς, και θα την τηρήσεις.

-Σας το υπόσχομαι, Παππούλη. Είμαι έτοιμος να κάνω ότι μου πείτε.

-Ε! τότε σου προτείνω να προσευχόμεθα την ίδια ώρα ακριβώς, και οι δυο μαζί. Και ο ένας θα προσεύχεται για τον άλλο.

Συμφωνήσαμε και υποσχεθήκαμε. Καθορίσαμε, μάλιστα και την ώρα της προσευχής. Ήταν η 10 μ.μ. Ο Παππούλης, όπως μου εξήγησε, πίστευε πάρα πολύ σ'; αυτό το είδος της προσευχής. Τα αποτελέσματα, μου έλεγε, της κοινής προσευχής, είναι καταπληκτικά. Θα το διαπιστώσεις και μόνος σου. Θέλω όμως, ακριβώς στις 10 μμ. Να είσαι πιστός στο ραντεβού μας. Να μην παραλείψεις, ούτε μία φορά να τηρήσεις την υπόσχεσή σου. Και εγώ θα κάνω το ίδιο.

Προχωρώντας με τον Παππούλη, φτάσαμε στην αφετηρία των λεωφορείων του Πολυγώνου. Αυτήν την φορά δεν με άφησε να τον ακολουθήσω μέχρι το σπίτι του, όπως συνήθως έκανα. Όχι, μου λέει, δεν θα έρθεις μαζί μου. Θα πας σπίτι σου. Προ ολίγου υποσχεθήκαμε κάτι. Πρέπει να αρχίσεις αμέσως. Από απόψε.

Το γοργόν και χάριν έχει. Υπάκουσα. Ο Παππούλης επιβιβάστηκε στο λεωφορείο και εγώ περίμενα την αναχώρηση του. Μόλις ξεκίνησε το λεωφορείο, θυμάμαι καλά, μου χτύπησε το τζάμι και μου είπε: Στις 10 ακριβώς! Νομίζω πως αυτή την στιγμή βλέπω την μορφή του και ακούω την φωνή του! Το πρόσωπο του έλαμπε και ομοίαζε με αγγελικό! Ήταν βέβαια, και κατά 30 χρόνια νεώτερος. Στην πιο δημιουργική ηλικία.

Περίμενα στην αφετηρία μέχρι την στιγμή που το λεωφορείο χάθηκε μέσα στο χάος της απέραντης Αθήνας κουβαλώντας μαζί του και έναν άγνωστο, μέχρι τότε, Άγιο της Εκκλησίας του Δεσπότου χριστού και αμέσως μετά έφυγα τροχάδην για το σπίτι μου, προκειμένου να είμαι απόλυτα συνεπής στο ραντεβού της προσευχής.

Πράγματι! Στις 10 μ.μ. κλείστηκα στο δωμάτιο μου και άρχισα να προσεύχομαι. Όμως, από το πρώτο κιόλας λεπτό, άρχισαν να διαπερνούν το σώμα μου έντονα ρεύματα , που άρχιζαν από τα κάτω άκρα και έφθαναν μέχρι την κεφαλή μου και τανάπαλιν(!), ενώ ένα ισχυρό άπλετο φως πλημμύρισε όλο το δωμάτιο μου και μου έδινε την εντύπωση, ότι βρισκόμουν μέσα σε φλόγες, οι οποίες, όμως δεν με έκαιγαν! Στην αρχή τρόμαξα πολύ και λίγο έλειψε να καταληφθώ από πανικό ! αμέσως όπως συνειδητοποίησα ότι όλα αυτά τα φαινόμενα απέρρεαν από την δύναμη της προσευχής του Παππούλη και όχι μόνο ηρέμησα, αλλά καταλήφθηκα από μια πρωτοφανή αγαλλίαση, που μου έδινε την εντύπωση ότι δεν πατούσα καθόλου στην γη!

Όλα αυτά συνεχίστηκαν μέχρι το τέλος της προσευχής. Την άλλη μέρα η πρώτη μου δουλειά ήταν να επικοινωνήσω με τον Παππούλη. Ήμουν αποφασισμένος να μην του πω τίποτα. Ήθελα πρώτα να μιλήσει ο παππούλης. Και έτσι έγινε.

Μόλις ζήτησα την ευχή του, ο παππούλης με ιδιαίτερη ικανοποίηση και με τρανταχτά γέλια, μου είπε: Τρόμαξες ε! Και λίγο έλειψε να το βάλεις στα πόδια ...; Όμως εγώ σε έβλεπα μέσα σε έντονο φως, που πλημμύριζε όλο το δωμάτιο σου και εσύ περιχαρής ανέβαινες -;ανέβαινες σαν να ήθελες να φτάσεις στο Θρόνο του Κυρίου! Βλέπεις τι δύναμη έχει αυτού του είδους η προσευχή; Συνέχισε και θα με θυμηθείς. Πράγματι! Τον θυμάμαι. Και θα τον θυμάμαι όχι μόνον σ'; αυτή, αλλά και στην άλλη ζωή. Γιατί τα φαινόμενα αυτά προϊόντος του χρόνου, έγιναν τόσο έντονα ώστε να μην μπορώ να τα περιγράψω!

Μακάρι να προσεύχεται και τώρα μαζί μου. Δεν θα ήθελα τίποτε άλλο. Γένοιτο!

Ανάργυρος Ι. Καλιάτσος

Ο Πατήρ Πορφύριος: Ο Διορατικός, ο Προορατικός, ο Ιαματικός

Επτάλοφος 1996

πηγή

http://sotiriapsixis.blogspot.com/2010/02/10.html

Η τέχνη της αγάπης(ΓΑΛΑΤΕΙΑ ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΟΥ-ΣΟΥΡΕΛΗ)

Ήταν ένα τραγουδάκι που το τραγουδούσα στα παιδιά μου. Όλα το αγάπησαν πολύ. Θυμάμαι μάλιστα ένα μου παιδί που με τις χούφτες του, τις μικρές τρυφερές χούφτες του, μου σκέπαζε το στόμα ώστε να μη πω το τέλος της ιστορίας που ήταν ένα τέλος θλίψης, τέλος που δεν είχε το «ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα», το τέλος δηλαδή των παραμυθιών.

Πιστεύω πάντα και κάθε φορά με ένα καινούργιο γεγονός εδραιώνεται αυτή η πίστη μου, πως δεν μπορεί να υπάρχει ένα τέλος καλό αν η πορεία είναι λαθεμένη.

Γι΄ αυτό, χωρίς να θέλω να πικράνω τα παιδιά μου, επέμενα να ακούσουν και το τέλος. Το τραγούδι, λοιπόν, μιλούσε για ένα ευτυχισμένο αρκουδάκι που μαζί με την μάνα του χαιρόταν τον κόσμο. Μα το βόλι του κυνηγού σκοτώνει τη μητέρα. Το αρκουδάκι μου, «πίνει νερό, πικραίνεται και πάει, είναι μονάχο και γι΄ αυτό πονάει». Μια μέρα στο μικρό ρυάκι, ένα σκιουράκι συναντά, παιχνίδια κάνουνε τρελά. Θε μου, να μη τελειώσει αυτή η χαρά. Το αρκουδάκι μας ξαναγίνεται ευτυχισμένο. «Πίνει νερό, δροσίζεται και πάει, έχει έναν φίλο και τον αγαπάει!».

Η συντροφικότητα, η φιλία, ο άλλος, γεμίζει την ψυχή όχι μονάχα του μικρού αρκούδου. Τη δικιά μας ερημιά καταργεί, δικιά μας ευτυχία είναι να έχουμε έναν σύντροφο. Σκέφτομαι πως σαφώς γι΄ αυτή τη συντροφικότητα μιλά στην Π. Διαθήκη, όταν δημιουργεί από τον Αδάμ ο Θεός την Εύα. Είδε, λέει, ο Θεός πως δεν είναι ευτυχία να βρίσκεται μόνος ο άνθρωπος στη Δημιουργία.

Είναι το αρκουδάκι μας τόσο ευτυχισμένο, συνεχίζει το παιδικό διδακτικότατο τραγουδάκι, που σφίγγει στην αγκαλιά του τον καινούργιο φίλο. Μα βάζει τόση δύναμη σ΄ αυτό το αγκάλιασμα, τόσο ασφυκτικά σφίγγει τον φίλο του που το σκιουράκι το μελί, άφησε μια κραυγή και πέθανε.

Το αρκουδάκι μας «πίνει νερό, πικραίνεται και πάει, δεν του ΄μαθαν πότε πως ν΄ αγαπάει!!!». Εδώ είναι το τέλος"το τέλος είναι τόσο θλιβερό ώστε να μη μπορεί να το αντέξει το νέο παιδί και να θέλει να μου σφραγίσει το στόμα, ή να βουλώσει τ΄ αυτιά του για να μην τ΄ ακούσει. Μα εγώ επέμενα να το λέω και τώρα τα παιδιά μου το τραγουδούν και στα δικά τους παιδιά.

Βλέπετε το μήνυμα είναι διαχρονικό. Τα σκέφτηκα όλα αυτά όταν ένα ζευγάρι σε τέλεια αποσύνθεση, με παιδιά που κοντεύουν να διαλυθούν σαν προσωπικότητες, ήρθαν φιλικά να κουβεντιάσουμε αυτά τα προβλήματα, να βρούμε το τι έφταιξε και η κατάσταση είχε φτάσει εκεί που άλλο δεν πήγαινε. Ήταν φιλική, κοντινή η οικογένεια και τους γνώριζα καλά. Ένας ένας ήταν θαυμάσιοι, όλο αισθήματα και αγάπη. Οι γονείς άνθρωποι θυσίας, άνθρωπο όλο καρδιά. Μα δεν τους είχε μάθει κανένας να αγαπάνε σωστά. Κι έτσι ξεχασμένη, χαλασμένη κάνουλα η αγάπη, αντί να ποτίζει το χώμα, να το αφρατεύει, να το κάνει καρπερό, ώστε λουλούδια να γεμίζει ο τόπος, το ΄κανε το τόσο νερό, το άσκεφτα χυμένο, βάλτο. Και στο βάλτο τα κουνούπια μένουν"εστία μόλυνσης ο βάλτος.

Το αρκουδάκι από την πολλή αγάπη έγινε αιτία να πεθάνει η συντροφιά του. Δεν του ΄χε μάθει κανείς να αγαπά σωστά. Κανείς δεν του ΄χε πει πως τέχνη χρειάζεται η εκδήλωση της αγάπης. Τ΄ αγαπώ το παιδί μου τόσο που ανησυχώ μήπως μπλέξει. Και γι΄ αυτό το σπίτι γίνεται φυλακή"και ποιος ποτέ ονειρεύτηκε να μένει σε φυλακή και ποιος δεν παλεύει να δραπετεύει από κει; Τ΄ αγαπώ τόσο το παιδί μου, ώστε προλαβαίνω κάθε του επιθυμία. Ναι, μα τότε έχουμε ένα παιδί που δεν ποθεί τίποτα και που επιθυμία έχει να έχει ... επιθυμία.

Το αγαπώ το παιδί μου τόσο, ώστε του κρύβω τις δυσκολίες της ζωής.

Και έτσι το παιδί μας πιστεύει πως το ΜΗ είναι ανύπαρκτο, πως μέλι και γάλα οι δρόμοι, μαλθακεύει, παραιτείται από αγώνες, δεν τρίβεται, δεν ακονίζεται το μαχαίρι και έτσι όταν έλθει σε αντάμωση με τις δυσκολίες τα χάνει. Παραδίδεται χωρίς όρους και ζητά δεκανίκια όπως τα ναρκωτικά, το αλκοόλ κ.λπ.

Μα τη λαθεμένη εκδήλωση αγάπης την έχουμε για το σύντροφό μας. Η πνιγηρή, ασφυκτική υπερπροστατευτικότητα και εκεί προεκτείνεται. Και στα δύο φύλα συμβαίνει κάτι τέτοιο, όχι μόνο στο γυναικείο. Έχετε δει άβουλες γυναίκες; Πίσω τους κρύβεται ένας σούπερ δυναμικός άντρας που τις ... λατρεύει και γι΄ αυτό ή πιο σωστά εξ αιτίας αυτού η προσωπικότητα της γυναίκας δεν ξεδιπλώνεται φυσιολογικά. Δεν μπορεί να οδηγήσει αν ο άντρας της κάθεται πλάϊ της και της τονίζει τα λάθη της ακριβώς γιατί την αγαπά τόσο ώστε νοιάζεται γι΄ αυτήν, μην πάθει κάποιο ατύχημα.

Το χειμώνα παίχτηκε μια ταινία με τρομερή επιτυχία στους κινηματογράφους που τόνιζε το θέμα της αγάπης χωρίς διάκριση, της σαρωτικής αγάπης. Οι γονείς τόσο αγαπούσαν το παιδί τους ώστε να θέλουν να ακολουθήσει ένα επάγγελμα και όχι αυτό το επάγγελμα που το αγόρι ήθελε. Από την υπερβολική άτεχνη αγάπη, το αγόρι αυτοκτόνησε. Επειδή αγαπάμε το παιδί μας θέλουμε να του διαλέξουμε εμείς το σύντροφο της ζωής του. Και αργότερα γινόμαστε κακά πεθερικά γιατί το παιδί μας δεν αγαπιέται τόσο όσο του αξίζει από αυτό το σύντροφο, ή αγαπιέται κάπως αλλιώτικα.

Η Αγάπη είναι θεϊκό δώρο, λέει η Γραφή, καρπός του Αγίου Πνεύματος. Και εμείς αυτό το δώρο το κάνουμε κατάρα αν δεν μάθουμε την τεχνική του. Γι΄ αυτό επέμενα να το τραγουδώ στα παιδιά μου, παρά τις αντιδράσεις τους. Γι΄ αυτό και το χαμηλοτραγουδούσα σε κείνο το ταλαιπωρημένο ζευγάρι που έχοντας στις καρδιές τους τόση αγάπη, σφίγγονταν μεταξύ τους, παραμόρφωναν από το σφίξιμο την προσωπικότητα του πλαϊνού τους. Και έμεναν μόνοι. Ακριβώς σαν εκείνο το δυστυχισμένο αρκουδάκι!

ΓΑΛΑΤΕΙΑ ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΟΥ-ΣΟΥΡΕΛΗ

Γιατί τόση βιασύνη για τα ολοήμερα σχολεία κυρία Διαμαντοπούλου;

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π. Ε. ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ     

Ταχ. Διεύθυνση: Ιερού Λόχου 3 - 5

Τ.Κ. 15124 Μαρούσι                                          Μαρούσι  7 - 6 - 2010                           

Τηλ. & Fax:210 8069041                                    Α.Π. 50

Πληροφορίες: κος Λυσίκατος Ν.               

                                                                   Προς: Τα μέλη του συλλόγου μας

                                                     Κοινοποίηση: Δ. Ο. Ε.

                                                                           Συλλόγους Γονέων & Κηδεμόνων

                                                                  Δημ. Σχ. Περιοχής Ευθύνης Συλλόγου μας 

 

Θέμα: Σχολεία ενιαίου αναμορφωμένου εκπαιδευτικού προγράμματος. Μια πρώτη κριτική ματιά.

 

Με έκπληξη πληροφορηθήκαμε ότι 15 μέρες πριν ολοκληρωθεί η σχολική χρονιά 800 Δημοτικά Σχολεία ορίστηκαν  ως Ολοήμερα Δημοτικά Σχολεία ενιαίου αναμορφωμένου εκπαιδευτικού προγράμματος με τη Φ. 3  / 609 / 60745 /Γ1 / 28-05-2010 εγκύκλιο του Υπουργείου Δια Βίου Μάθησης.

Στα σχολεία αυτά ορίζεται και νέο πρόγραμμα σπουδών που και αυτό είδε το φως της δημοσιότητας μόλις πριν τρεις μέρες.

Εύλογα γεννιούνται ορισμένα ερωτήματα:

Γιατί αυτή η βιασύνη, αυτός ο αιφνιδιασμός  χωρίς καμιά συζήτηση με τους εμπλεκόμενους φορείς για μια τέτοια «αλλαγή» στα σχολεία; Και αν υπήρχε σχέδιο από τα πριν. γιατί περίμενε η κυβέρνηση λίγες μέρες πριν κλείσουν τα σχολεία, για να το ανακοινώσει; Φοβάται τη συζήτηση; Φοβάται τις αντιδράσεις εκπαιδευτικών και γονιών; Τρέχει να προλάβει κάποια γραμμάτια και υποσχέσεις που έχει δώσει αλλού, πχ. στις Βρυξέλλες και στα «κακόφημα» προγράμματα του ΕΣΠΑ;

Δίκαια αναρωτιόμαστε:

·         Πώς, με ποιες διαδικασίες και με ποια κριτήρια επιλέχθηκαν αυτά τα σχολεία;

·         Ερωτήθηκαν οι Σύλλογοι Διδασκόντων, οι Σχολικοί Σύμβουλοι και αν όχι, ποιοι είναι οι αρμόδιοι που πήραν αυτές τις αποφάσεις;

·         Αν το πρόγραμμα είναι πιλοτικό, άρα ερευνητικό, του οποίου τα αποτελέσματα θα αποτιμηθούν πριν αποφασιστεί ή όχι η γενίκευσή του, γιατί δε ρωτήθηκαν οι Σύλλογοι Διδασκόντων, όπως όφειλε να πράξει η πολιτεία σε περίπτωση εφαρμογής πιλοτικού προγράμματος; Σε τελική ανάλυση κάθε ερευνητικό, πειραματικό πρόγραμμα  για να έχει επιτυχία απαιτεί τη σύμφωνη γνώμη των συμμετεχόντων.

·         Αν το πρόγραμμα δεν είναι πιλοτικό, άρα αφορά το σύνολο των σχολείων, ποιος/ποια πήρε την απόφαση να σπάσει το ενιαίο της διδασκαλίας στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση και να δημιουργήσει διαφορετικές ταχύτητες και περιεχόμενα μέσα στην ίδια βαθμίδα εκπαίδευσης;

Πριν κάποια χρόνια είχαν δημιουργηθεί πάλι κάποια «ολοήμερα σχολεία ενιαίου προγράμματος» τα λεγόμενα πιλοτικά ολοήμερα, τα οποία χωρίς καμιά στήριξη από την πολιτεία λειτουργούν ως σήμερα.

 Υπάρχει κάποια αποτίμηση αυτής της εμπειρίας, και μάλιστα θετική, ώστε να αποφασίζεται η επέκταση του υποχρεωτικού χρόνου παραμονής των παιδιών μέσα στα σχολεία, την ίδια στιγμή που υπάρχει αντίστροφη διεθνής τάση;

Η δική μας εμπειρία ως εκπαιδευτικοί από αυτά τα σχολεία είναι αρνητική, ιδιαίτερα μετά το κλείσιμο της στρόφιγγας από τα κοινοτικά κονδύλια, αφού τα σχολεία αφέθηκαν στην τύχη τους επιζώντας από τις πενιχρές επιχορηγήσεις των δήμων.

  Αρνητική και ως προς την μαθησιακή αποτελεσματικότητα, αφού τα παιδιά « έπαιρναν την τσάντα σπίτι», η οικονομική αιμορραγία των γονιών ως προς τις ξένες γλώσσες και τις άλλες δραστηριότητες συνεχίστηκε και πολλαπλασιάστηκε κλπ.

Ούτε από  ψυχοκοινωνιολογικής άποψης ευνόησε τα παιδιά, αφού η υποχρεωτική παραμονή τόσες ώρες σε ακατάλληλα κτίρια δημιούργησε πρόσθετα κοινωνικά προβλήματα.

Στα  Ολοήμερα Δημοτικά Σχολεία ενιαίου αναμορφωμένου εκπαιδευτικού προγράμματος αυξάνονται οι ώρες παραμονής όλων των παιδιών κατά 10 ώρες σε Α΄ και Β΄ τάξη, 5 ώρες σε Γ΄ και Δ΄ Τάξη, 3 ώρες σε Ε΄ και Στ΄ Τάξη.

Ποια παιδαγωγική έρευνα ή θεωρία εκφράζει την άποψη ότι  η 35ωρη υποχρεωτική παραμονή στο σχολείο βοηθά στη σωστή κοινωνική, ψυχολογική και μαθησιακή ανάπτυξη των παιδιών;

Πώς αυτό γίνεται στα δικά μας σχολικά κτίρια που δεν έχουν τα στοιχειώδη, κατάλληλες ευρύχωρες  αίθουσες, κατάλληλη υλικοτεχνική υποδομή, γυμναστήρια, βιβλιοθήκες, εποπτικό υλικό, βοηθητικούς χώρους, επαρκείς αύλειους  χώρους κ.λπ.;

Και πώς θα βελτιωθούν οι κτιριακές εγκαταστάσεις των σχολείων, όταν σαφέστατα στην εγκύκλιο αναφέρεται, ότι δε θα υπάρξει καμιά νέα δαπάνη από τον  κρατικό προϋπολογισμό;

Ιδιαίτερα σήμερα σε περίοδο εξοντωτικής λιτότητας που ακόμα και αυτή η πενιχρή οικονομική επιχορήγηση δίνεται πολύ καθυστερημένα και σε πολλές άτοκες δόσεις τι μας εξασφαλίζει πλην της βιτρίνας και της ταμπέλας που θα τοποθετήσει η κυβέρνηση, την οποιαδήποτε βελτίωση;

Αν δεν παραβιαστεί το ωράριο των εκπαιδευτικών ή αν δεν εξαναγκαστούν σε υποχρεωτικές υπερωρίες οι εκπαιδευτικοί, πώς θα στελεχωθούν αυτά τα σχολεία που απαιτούν περισσότερες διδακτικές ώρες;

Οι διορισμοί περιορίζονται στον ελάχιστο αριθμό σύμφωνα με την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, ο αριθμός των αναπληρωτών θα μειωθεί κατά 70%  σύμφωνα με τα λεγόμενα της Υπουργού.

Άρα είτε για να λειτουργήσουν αυτά τα σχολεία θα αποψιλωθούν από εκπαιδευτικούς τα υπόλοιπα, είτε θα προχωρήσει η κυβέρνηση σε υποχρεωτικές υπερωρίες, είτε θα τοποθετήσει σε κάποιες ειδικότητες εκπαιδευτικούς από τη Β/θμια εκπαίδευση, μάλλον υποχρεωτικά, είτε με συνδυασμό των τριών παραπάνω τρόπων, είτε θα αποδειχθούν τα πάντα για το «θεαθήναι».

Με βάση τα αντικείμενα που προσθέτει στο πρόγραμμα το Υπουργείο είναι σαφές ότι προτίθεται να χρησιμοποιήσει εκπαιδευτικούς από τη Β/θμια, αφού εκεί, κατά τη λογιστική του, περισσεύουν ώρες.

Γιατί αυτά τα διδακτικά αντικείμενα και όχι άλλα στο νέο πρόγραμμα; Ίσως επειδή τα περισσότερα αφορούν  δράσεις από κοινοτικά κονδύλια που ήδη έχουν απορροφηθεί, όχι φυσικά από τα σχολεία και τους εκπαιδευτικούς που διδάσκουν σε αυτά.

Ή επειδή αφορούν αντικείμενα που αφορούν άμεσα την αγορά και τα διάφορα κέντρα σπουδών όπως οι ξένες γλώσσες και η πληροφορική (αυτή αφορά τους μαθητές και ως καταναλωτές);

Άρα τα όποια μαθήματα προσθέτει δεν έχουν κάποια παιδαγωγική λογική αλλά καθαρά λογιστική.

Γιατί το Υπουργείο δε λέει ότι με την εισαγωγή της ξένης γλώσσας από την Α΄ Δημοτικού (άρα παραπαιδεία από το νηπιαγωγείο;) ετοιμάζει και τις πανελλαδικού τύπου εξετάσεις των παιδιών στην ξένη γλώσσα από τράπεζα θεμάτων, όχι για να πάρουν κάποιο «δίπλωμα», αλλά για να δουν το βαθμό κατάκτησης της «γνώσης». Και τι σημαίνει άραγε μια τέτοια εξέλιξη και για τα υπόλοιπα μαθήματα;

Είναι μάλιστα τέτοια η πρεμούρα της κυβέρνησης να προχωρήσει αυτός ο «θεσμός» που ετοίμασαν ήδη γράμμα προς τους γονείς, όπου μέσα μιλάνε για «Το Νέο Σχολείο με Ενιαίο αναμορφωμένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα, που επιδιώκει να θέσει στο κέντρο του το μαθητή, ο οποίος θα ολοκληρώνει τη μαθησιακή διαδικασία και τη σχολική προετοιμασία στο πλαίσιο του σχολείου.» Ποιον άραγε κοροϊδεύει η υπουργός όταν το ίδιο το δικό της πρόγραμμα για το «νέο σχολείο» προβλέπει ουσιαστικά ένα δάσκαλο ανά τρία 25αρια τμήματα του ολοήμερου για μελέτη, άρα προετοιμασία για την επόμενη μέρα μέχρι 10 ώρες, οι οποίες θα διατίθενται μόνο στην Α΄ και Β΄ Τάξη;

Τελευταίο αλλά όχι σε σημασία, μη μας μιλήσει τώρα η κυβέρνηση για το ενδιαφέρον της για τον εργαζόμενο γονιό, αυτόν που φρόντισε να πετσοκόψει το μισθό του, να αυξήσει τα χρόνια δουλειάς του εξαφανίζοντας τη σύνταξή του, αυτόν που απειλεί με αύξηση των ορίων των απολύσεων, με την εκτόξευση της ανεργίας στο 20%, με την ακρίβεια, με την ιδιωτικοποίηση υγείας, παιδείας και πρόνοιας.

Μάλλον άλλα σχέδια και σκοπούς εξυπηρετεί αυτή η βιασύνη. Εξυπηρετεί το σχολείο της αγοράς, όπου τα αντικείμενά  του θα προσαρμόζονται ανάλογα με τις ανάγκες της αγοράς, όχι μόνο ιδεολογικά αλλά και πρακτικά, όπως πωλήσεις Η/Υ και λογισμικών, παραπαιδεία κλπ.

Όμως  λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο. Το εκπαιδευτικό και ευρύτερα το εργατικό κίνημα με τους αγώνες τους θα μπουν μπροστά για το μόνο «Νέο Σχολείο», το ενιαίο 12χρονο, δημόσιο, υποχρεωτικό, δωρεάν σχολείο για όλα τα παιδιά. Οι εκπαιδευτικοί και ευρύτερα οι εργαζόμενοι με τους αγώνες τους θα πρωτοστατήσουν για την υπεράσπιση των μορφωτικών αναγκών των παιδιών μας, των μαθητών μας , για την υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων (ωράρια, οργανικές θέσεις, παιδαγωγική ελευθερία και δημοκρατία στα σχολεία).

Για αυτούς τους λόγους το Δ.Σ. του Συλλόγου προτείνει τα

ακόλουθα:

v     Καλούμε τους συναδέλφους που εντάσσονται στα νέου τύπου «αναμορφωμένου εκπαιδευτικού προγράμματος» σχολεία να προκαλέσουν συνεδριάσεις των συλλόγων διδασκόντων και να εκφράσουν σε πρακτικό στο πνεύμα του παραπάνω κειμένου τις απορίες, τις ενστάσεις αλλά και τον προβληματισμό τους για την ένταξη των σχολείων τους χωρίς να έχει προηγηθεί κανένας διάλογος.

v     Καλούμε το Δ.Σ. της ΔΟΕ να συνεδριάσει άμεσα και να πάρει θέση στο ζήτημα.

v     Έκδοση γράμματος που θα απευθύνεται στους γονείς και θα εξηγεί τους παιδαγωγικούς, μαθησιακούς, κοινωνικούς κ.ά. λόγους για τους οποίους είμαστε αντίθετοι στις εξαγγελίες του Υπουργείου.

ΓΙΑ ΤΟ Δ. Σ.

         Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                                     Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

       ΛΕΜΠΕΣΗ ΑΙΚ.                                                    ΛΥΣΙΚΑΤΟΣ Ν.

Υ.Γ

Βιασύνη...να  προλάβετε  τι;

Ας  φανταστούμε παιδάκι  της πρώτης  δημοτικού  στο  ολοήμερο  σχολείο  μετά  τις  12.30...αξιολύπητο,..μεταξύ  φθοράς  και  αφθαρσίας...νηστικό...ταλαιπωρημένο...μια  οικτρά  κατάσταση!

 Τα  παιδιά  μας  τα  διαβάζουμε αρκετές ώρες   την  ημέρα, τα  πηγαίνουμε  φροντιστήρια  για  ενίσχυση, τα  πηγαίνουμε  σε  δραστηριότητες  για  απασχόληση...τα  νοιαζόμαστε...τα  φροντίζουμε.

Το  διευθυντικό  κλίμα  στα  σχολεία...πολύ  δημοκρατικό...στην  σφαίρα  των  απειλών  και  της  ΕΔΕ  κινείται.

Δεν  μας  πείθετε, ναι  δεν  μας  πείθετε...αλλού  το  πάτε...άλλα θέλετε  να  κάνετε...άλλα...σας  λένε.

Επιτρέψτε  μας  τουλάχιστον  σε  μας  τους  γονείς  να  διαχειριστούμε  τις  τύχες  των  παιδιών  μας...άλλωστε  δικά  μας  είναι...ανήκουν  στις  οικογένειές  μας και  αν  είναι  κάτι  νέο και καλο  που θέλετε  να  εφαρμόσετε...να  το  συζητήσουμε  δημοκρατικά όπως  άλλωστε  επαγγέλλεστε, διάλογο  τον  λένε...μην  τύχει  και  έχετε ξεχάσει  το αυτό το  ουσιαστικό  ...σας  το  υπενθυμίζουμε...άλλωστε  εμάς  σαν  γονείς  δεν  μας  βιάζει  άμεσα...προφανώς  κι' εσάς  υποθέτω  ή  κάνω λάθος;