Ηθελε να ιδει το Αγιο Φως

Στα Ιεροσόλυμα ήλθε μία απλή γυναίκα και επήρε και ένα εισιτήριο το Πάσχα για να ιδή το Άγιο Φως. Αυτό το εισιτήριο είναι τιμητικές κάρτες, τις όποιες έχει τυπώσει το Πατριαρχείο χρώματος λευκού, ροζ και πρασίνου. οι λευκές προσφέρονται δωρεάν για τους επισήμους που στέκονται μπροστά στον Πανάγιο Τάφο, οι χρώματος ροζ γι' αυτούς που στέκονται πέριξ του Παναγίου Τάφου και οι πράσινες γι' αυτούς που θα σταθούν πέριξ του τρούλου του Παναγίου Τάφου.


Ήλθε λοιπόν, αυτή η απλή και αγράμματη γυναικούλα και μου λέγει:
Εγώ γράμματα δεν ξέρω, πάτερ, και ήλθα εδώ να ιδώ το Άγιο Φως.
Όταν τελείωσης τα προσκυνήματα, της λέγω, να πέρασης από εδώ να σου δώσουμε πτυχίο θεολογίας.
Δίνετε εδώ τέτοιο πτυχίο; Με ρώτησε.
Ναι, λέγω, το δίνει το Πατριαρχείο, αφού πρώτα εξεταστείς.
Καλά, εγώ τι εξετάσεις να κάνω;
Όταν γύρισε από τα προσκυνήματα, την ερώτησα:
τι είδες, γιαγιά;
τι να σου ειπώ, παιδάκι μου, μου έκανε εντύπωση εκεί στο πηγάδι που συνάντησε ο Χριστός την Αγία Φωτεινή.
και ποια είναι αυτή η Φωτεινή;
Δεν ξέρεις ποια είναι αυτή η Φωτεινή που είχε πέντε άνδρες και της είπε ο Χριστός ότι πρέπει με το πνεύμα μας να λατρεύουμε τον Θεό;
Καλά, που άλλου επήγες;
Πήγαμε και στην Κανά.
Θυμάσαι τι ήταν η Κανά;
Πώς! Έμενα μ' αρέσει και το κρασάκι και πλύναμε και τις στάμνες που ευλόγησε ο Χριστός!
Την ερώτησα για τα άλλα προσκυνήματα. Είπε σχετικά Μερικά τα είχε μπερδέψει. Της λέγω:
Γιαγιά, θα πέρασης εδώ και την Μεγάλη Εβδομάδα και μετά θα έλθεις εδώ να σου δώσει ο Πατριάρχης το πτυχίο.
Ώστε έτσι, θα μου το δώσει;
Ναι, θα σου το δώσει. Σου έκανα εγώ μερικές ερωτήσεις,
Θα σε ρωτήσει και εκείνος και θα σου δώσει το πτυχίο.
Όταν τελείωσε το προσκύνημα, το Μεγάλο Σάββατο ήλθε η καημένη και επήρε μία κάρτα από τον νυν Πατριάρχη Διόδωρο για να ιδή το Άγιο Φως. Αντί όμως να έλθει το πρωί στις οκτώ, ήλθε το μεσημέρι στις 12.30. Τότε ως διάκονος ήταν ο νυν έξαρχος Ειρηναίος και του λέγει:
Να μπω, πάτερ, μέσα;
Δεν έχει μέρος, κυρά μου. Που θα πάς;
Ε, πώς δεν έχει μέρος για; Έκανε αυτή" ήταν τουρκομερίτισσα.
Δεν βλέπεις που είναι μέχρι την πόρτα παντού κόσμος;
"Ε, φώναξε εκείνη, κάντε λίγο στην πάντα.
Πήγαινε κάτω στον Πανάγιο Τάφο, μπορεί να σε βάλουνε εκεί, της λέγει ο Διάκονος.
Πάει η καημένη κάτω και εκεί οι Αρμένιοι στην πόρτα δεν την άφηναν να πέραση. Ήταν αργά και το ιδικό μας μέρος ήταν κατάμεστο κόσμο που έφθανε περί τις 25 χιλιάδες.
Όποτε ξανά ανέβαινε πάλι επάνω και αφού είδε και από είδε η καημένη, έδωσε και τα 33 κεράκια της σ' άλλον και έβαλε τα κλάματα λέγοντας: «Εγώ τόσα χρόνια εργαζόμουνα και μάζευα δραχμή-δραχμή για να έλθω και ιδώ το Άγιο Φως και σήμερα να μη μπορώ να μπω μέσα; Θεέ μου και Χριστέ μου, γιατί μου κάνεις αυτό το κακό σήμερα;»
Εκάθησε λοιπόν στο καμπαναριό, δίπλα στην ταράτσα απελπισμένη σχεδόν και έβλεπε τους άλλους κάτω που γύριζαν εδώ και εκεί και μιλούσαν περί του Άγιου Φωτός.


Είχε πάει η ώρα 1.20, όταν σε μια στιγμή η γερόντισσα βγάζει μία φωνή:

Το Άγιο Φως! Το Άγιο Φως!
Είδε τους ουρανούς ν' ανοίγουν και να κατέρχεται το Φως, όπως η αστραπή, και να εισέρχεται δια του τρούλου του Παναγίου Τάφου. Ήταν η πρώτη που είδε το Άγιο Φως. Όταν κατέβαινε κάτω, συνάντησε και τους άλλους και πριν να φυγή, μου είπε:
Θα μου δώσεις το πτυχίο;
Ναι, θα σου το δώσω.
Επήγα στο Πατριαρχείο, επήρα ένα πιστοποιητικό προσκυνητού, έγραψα το όνομα της και της το έδωσα. Το γεγονός αυτό συνέβη το 1958.

Τι πρέπει να γίνεται, όταν η ανώτερη λογική θέλησις φαίνεται νικημένη

Αν καμία φορά σκεφθείς ότι η λογική σου θέλησις δεν μπορεί να αντισταθή ποτέ καθόλου στην παράλογη επιθυμία και στους εχθρούς που σε πολεμούνε, επειδή και δεν αισθάνεσαι να έχης μία προθυμία ζωντανή εναντίον τους"συ όμως, να παραμείνεις, αδελφέ μου, σταθερός και μην εγκαταλείψεις τον πόλεμο, γιατί θα θεωρήσει ως νικητής, εφόσον δεν βλέπεις φανερά νικημένο τον εαυτό σου. Διότι όπως η ανώτερη θέλησή μας δεν έχει ανάγκη από τις κατώτερες επιθυμίες, για να προσβάλλει τις πράξεις της, έτσι αν αυτή η ίδια δεν θέλει, δεν μπορεί να πιεσθεί ποτέ και να νικηθεί από αυτές με όσο σκληρό πόλεμο και αν της κάνουν. Γιατί, ο Θεός χάρισε στη θέληση μας τόση ελευθερία και δύναμη, ώστε και αν όλες οι αισθήσεις, και όλοι οι δαίμονες και όλος ο κόσμος μαζί οπλισθούν εναντίον της και την πολεμούν δυνατά, παρόλα αυτά, μπορεί η θέληση μας με κάθε ελευθερία, να τα περιφρονήσει και να θέλει εκείνο, που θέλει, ή να μη θέλει εκείνο, που δεν θέλει και όσες φορές θέλει και για το σκοπό εκείνο που της αρέσει καλύτερα.

Εάν δε και καμιά φορά οι νοητοί εχθροί και η παράλογή σου επιθυμία, τόσο δυνατά σε πολεμούνε και σε καταπιέζουν, ώστε αποδυναμωμένος, δεν μπορείς να κάνεις εναντίον τους κανένα έργο πνευματικό για να βοηθηθής, σου λέω, να μη δειλιάσης ούτε σε αυτή την περίπτωσι, ούτε να ρίξης στη γη τα άρματα"αλλά χρησιμοποίησε αυτό το όχημα, εναντίον αυτών και λέγε προς τους εχθρούς"«δεν υποχωρώ από τον πόλεμο, δεν θα σάς αφήσω ούτε τώρα απλήγωτους». «Ο Κύριος είναι το φως και η σωτηρία μου, ποιόν θα φοβηθώ; Ο Κύριος το καταφύγιο της ζωής μου, από ποιόν θα πανικοβληθώ;» (Ψαλμ. 26,1). «Εγώ στο όνομά του θα εξουθενώσω τους εχθρούς μου» (Ψαλμ. 43,7)"και αν τώρα δυναμωθής, αλλά πάλι νικηθής, όπως γράφτηκε"«Όσο και αν συνασπίζεσθε, θα συντριβήτε"εξοπλισθήτε όσο θέλετε, πάλι θα συντριβήτε» (Ησ. 8,9).

Οπότε όπως κάνει εκείνος που έχει εναντίον του τον εχθρό και τον καταδυναστεύει"ο οποίος, μη μπορώντας να τον χτυπήση κατευθείαν, τον χτυπά πλάγια και δοκιμάζει να κάνη ένα πήδημα παραπίσω, για να μπορέση να τον πληγώση και κατ ευθείαν έτσι κάνε και συ"μάζεψε τους λογισμούς σου μέσα στον εαυτό σου και σκέψου ότι δεν έχεις καμμία δύναμι και έτσι καταφεύγοντας στο Θεό, που μπορεί τα πάντα, κάλεσέ τον με θερμή ελπίδα και δάκρυα, ενάντια στο πάθος που σε πολεμεί, λέγοντας"«Κύριε, βοήθησέ με"Θεέ μου, Θεέ μου, βοήθησέ με"Ιησού μου, βοήθησέ με"πολέμισε τους πολεμούντάς με"πάρε ασπίδα και όπλο και έλα βοήθησέ με» (Ψαλμ. 34,1). «Θεοτόκε Παρθένε, βοήθησέ με, για να μην αφήσω τον εχθρό να με νικήση».

Εάν δε το πάθος και ο εχθρός σου δίνη χρόνο, μπορείς ακόμη να βοηθήσης την αδυναμία της θελήσεώς σου κατά του πάθους, με τους στοχασμούς και αυτές τις ασκήσεις. Παραδείγματος χάριν, όταν εσύ πέσης σε καμία δυσκολία ή άλλη κάποια τιμωρία και η επιθυμία σου δεν μπορή ή δεν θέλη να την υπομείνη, βοήθησέ την με αυτά.

Α΄. Σκέψου, ότι η δοκιμασία αυτή που υποφέρεις, πρέπει να την πάθης άξια, γιατί εσύ έδωσες την αφορμή και με κάθε δίκαιο χρωστάς να υποφέρης εκείνην την πληγή, που εσύ με τα χέρια σου έδωσες στον εαυτό σου.

Β΄. Εάν εσύ δεν έχης στη δοκιμασία αυτή κανένα φταίξιμο, γύρισε τον λογισμό σου στα πολλά άλλα και μεγάλα σου σφάλματα και σκέψου, Πως γι αυτά δεν σου έδωσε ακόμη ο Θεός την τιμωρίαν που σου αρμόζει, αλλά ούτε εσύ τα σωφρόνισες καθώς πρέπει"οπότε η ευσπλαγχνία του Θεού σε ελέησε και για να μη βασανισθής αιώνια, σου έστειλε την προσωρινή αυτή δοκιμασία"και λοιπόν πρέπει να τη δεχθής με χαρά και ευχαριστία.

Γ. Σκέψου, ότι αν και πρόλαβες και έκανες αρκετό κανόνα για τα αμαρτήματά σου εκείνα με τα οποία λύπησες την μεγαλειότητα του Θεού (το οποίο δεν πρέπει ποτέ να σκεφθής)"σκέψου όμως Πως στην βασιλεία των ουρανών δεν μπαίνει κανείς άλλος, παρά μέσα από την στενή πύλη των δοκιμασιών και των θλίψεων. «Πρέπει να περάσουμε από πολλές θλίψεις για να μπούμε στην Βασιλεία του Θεού» (Πράξ. 14,21).

Δ΄. Ότι αν και συ μπορείς να μπής σε αυτή την βασιλεία μέσα από άλλο δρόμο, δηλαδή μέσα από την αγάπη του Θεού, όμως αυτό δεν πρέπει ούτε καν να το σκεφθής"επειδή και ο Υιος του Θεού με όλους του τους φίλους, μπήκε σε αυτή μέσα από αγκάθια και σταυρούς.

Ε. Σκέψου Πως αυτή η δοκιμασία που υποφέρεις, είναι κατά το θέλημα του Θεού (το οποίο πρέπει να σκέφτεσαι στην αρχή κάθε σου πράξεως και θλίψεως που θα σου συμβαίνη, όπως σου είπα πιο πριν, στο ι΄ και ια΄ κεφάλαιο, δηλαδή το να θέλης να γίνεται σε κάθε σου έργο και σε κάθε άλλο γεγονός το θέλημα του Θεού), ο οποίος για την αγάπη που σου έχει, ευχαριστιέται και χαίρεται να σε βλέπη να υποφέρης ως πιστός του και γενναίος πολεμιστής.

Λοιπόν και συ για να ανταποκριθής σε αυτή του την αγάπη, όσο είναι άδικη και βαριά η δοκιμασία που υποφέρεις, τόσο αγωνίσου να την υπομένης με ευχαριστία. Γιατί κάνοντας έτσι, φαίνεσαι Πως υπομένεις στην πράξι και αγαπάς και σε αυτά ακόμη τα σκληρότατα βασανιστήρια μόνον την θεία του θέλησι, για την οποία και κοντά στην οποία, κάθε τι πικρό φαίνεται γλυκό και κάθε άτακτο έχει τάξι και κανόνα τέλειο.

Η ασθένεια γίνεται πραγματική ευεργεσία ( Αγιος Πορφύριος )

Ο Άγιος γέροντας Πορφύριος θεωρούσε τις ασθένειες πολύ μεγάλη ευλογία του Θεού. Όλοι γνωρίζουμε ότι ήταν μία ασθενική φύση. Ο Θεός επέτρεψε, ώστε ο μακαριστός Γέροντας να δοκιμαστεί από πολλές ασθένειες.
Υπεράνω όλων υπέφερε από φοβερούς πονοκεφάλους, που δημιουργούσαν αφόρητη κατάσταση με λιποθυμικά συμπτώματα, ώστε να μην μπορεί να συνεχίσει την επικοινωνία του με τους ανθρώπους.
Πολλές φορές όμως εξακολουθούσε με τη Χάρη του Θεού να καθοδηγεί σε επείγουσες περιπτώσεις, παραμερίζοντας  με αυτό τον τρόπο τον εαυτό του και ενδιαφερόμενος για την προκοπή και τη σωτηρία των άλλων. Ο Γέροντας Πορφύριος έβλεπε μέσα από τον πόνο και τις ασθένειες την παρουσία  του Θεού στον άνθρωπο.
Όταν οι άνθρωπος υποφέρει ,αισθάνεται έντονα την αδυναμία του. Δεν μπορεί να στηριχθεί στον εαυτό του, γιατί βλέπει πως οι δυνάμεις του καταρρέουν. Θέλει όμως και να ξεπεράσει αυτές τις δυσκολίες.
Γι' αυτό και εμπιστεύεται στην αγάπη και τη φιλανθρωπία του Θεού. Η δια της αδιαλείπτου προσευχής επικοινωνία με το Θεό και η ανάθεση της ζωής του ανθρώπου στην πρόνοια του Θεού διοχετεύουν στην ύπαρξή του την πραγματική δύναμη, που εκπηγάζει από το Θεό και οδηγεί στη σωτηρία. Δηλ. στην μετά του Θεού ένωση και στη μετοχή στη ζωή της Τριαδικής Αγίας Θεότητος.
Όταν ρωτούσαμε το Γέροντα για την υγεία του, μας έλεγε μερικά πράγματα. Έβρισκε την ευκαιρία μέσα από την προσωπική δοκιμασία του να μας προσφέρει τη μεγάλη αλήθεια: «Ο θεός μας υπεραγαπά και θέλει να γίνουμε δικοί Του μέχρι πλήρους παραδόσεώς σ' Αυτόν του εαυτού μας». «Πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα». Αυτό γίνεται πιο εύκολα, όταν η αρρώστια δε μας αφήνει να εμπιστευόμαστε  στις δικές μας δυνάμεις.
Και τότε η ασθένεια γίνεται πραγματική ευεργεσία. Γι' αυτό και έλεγε ο Γέροντας: «Να μην παρακαλάτε το Θεό να σας κάνει καλά. Εκείνος ξέρει τι είναι το καλό σας. Και θα ενεργήσει με την άπειρη αγάπη Του, που έχει για τον άνθρωπο».

Όταν σε πιάνει κατάθλιψη (Αγιος Πορφύριος )

 

-         Σ'; εσάς την ίδια, κυρία Χ., τι έλεγε ο Γέροντας Πορφύριος  τις ώρες της μοναξιάς και του πόνου σας, που ο άνδρας σας πέθανε τόσο πρόωρα και τόσο νέος;

-         Με βοήθησε πάρα πολύ ο Γέροντας τις στιγμές εκείνες, που είναι φυσικό να σε πιάνει η κατάθλιψη κι αρχίζουν να σε βασανίζουν τα ερωτηματικά: «Γιατί, Θεέ μου, γιατί τόσο νωρίς;» Ένιωθα τότε μια ακηδία κι ένα βούλιαγμα στο κάθισμα και δεν μπορούσα να σηκωθώ.

Με συμβούλευσε τότε: «Μόλις αισθάνεσαι αυτό το πράγμα, να πετάγεσαι όρθια, και να πηγαίνεις μια βόλτα στο βουνό». Κι όταν τον ρώτησα πώς να έβγαινα έξω άμα ήταν βράδυ, μου απάντησε: «Άμα δεν μπορείς να βγεις, να φέρνεις στο νου σου όλο ωραίες εικόνες, όπως, ας πούμε, εκείνο το πάρκο, που είχατε επισκεφθεί με τον άνδρα σου και τα παιδιά σου, ή εκείνο το ωραίο ηλιοβασίλεμα, που απολαύσατε στη θάλασσα. Θα διώχνεις τους άσχημους λογισμούς και θα λες: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησε τον άνδρα μου, ελέησε κι εμάς».

Μου εμφύσησε ,ακριβώς, αυτή την πεποίθηση ότι υπάρχει επικοινωνία μεταξύ της ζώσας και της θριαμβεύουσας Εκκλησίας

ΠΑΣΧΑ ΣΤΗΝ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑ!!!

 Τα ξημερώματα της Κυριακής χτυπούσαν χαρμόσυνα οι καμπάνες για την Ανάσταση και όλος ο κόσμος ξεκινούσε για την Εκκλησιά με τις λαμπάδες στο χέρι..Όταν ο παπάς καλούσε τους πιστούς στο <<Δεύτε λάβετε φως>>,όλοι αναβαν τις λαμπάδες τους και προσπαθούσαν μετά να τις φέρουν αναμμένες μέχρι τα σπίτια τους..
Με τις λαμπάδες αναμμένες βγαίναμε όλοι έξω από την εκκλησιά στο προαύλιο.Οι παπάδες και οι ψαλταδες ανέβαιναν στην στημένη εξεδρα..Μετα την ανάγνωση του Ευαγγελίου ο παπάς θυμιάτιζε και με δυνατή θριαμβευτική φωνή έψελνε το<<ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ>>!Με την πρωτη ακόμα λέξη,λες και διαπερνουσε ολους ηλεκτρικό ρεύμα,αυτοστιγμει πιστολιές και κουμπουριές δονουσαν την ατμοσφαιρα της νυχτας..επειδή οι πυροβολισμοί ήταν απαγορευμενοι απο τις Τουρκικες Αρχες και ερχόταν χωροφυλακες(Ζανταρμάδες).
Oι ενθουσιώδεις νεαροί μας τους παραπλανουσαν μπαινοβγαίνοντας στην εκκλησία αφού σύμφωνα με τα προνόμια των Ελλήνων οι χωροφύλακες δεν είχαν το δικαίωμα να μπουν μεσα...Με το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ και την Λαμπριατικη Θεια Λειτουργια αρχιζαν οι γιορτες του Πασχα που τις θεωρουσαν οι Καππαδοκες,οπως ολοι οι Χριστιανοι τις μεγαλυτερες του Χριστιανισμου..
Μετα την Λειτουργια όλοι γυριζαν στα σπιτια τους με τις λαμπαδες αναμμενες,εκει αρχιζαν τα χειροφιληματα και το τσουγκρισμα των αυγων.ευτυς αμεσως ολοι καθοτανε γυρω απο τον σουφρά(στρογγυλο τραπεζι).
Ο μικροτερος της οικογενειας σηκωνόταν όρθιος και ελεγε τρεις φορες το Χριστος Ανεστη και στη συνέχεια ο παππούς φιλούσε την γιαγια με την φραση ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ο πατέρας την μητέρα και στη συνέχεια γονείς και παιδιά φιλούσαν τα χέρια του παππού και της γιαγιάς και άρχιζε το φαγητό...
Το Πάσχα το γιόρταζαν επί τρεις ημέρες.Κανείς δεν εργαζόταν αυστηρά αυτές τις 3 μερες...Ολοι οι Χριστιανοι γεννούσαν και τις τρεις αυτες μερες.Μονο οι πολυ φτωχοι,παραπονιονταν γιατι δεν μπορούσαν να γλεντησουν,οπως ηθελαν, εξ ου και η παροιμία<<Η Πασχαλια που λες είναι μέρα μεγάλης χαρας οποιος δεν εχει λεφτα του ειναι μεγάλος μπελάς>>!..
Ομως οι Καππαδοκες το ειχαν και αυτο το προβλημα λυσει..γραφει σχετικα η Φιλιω Χαιδεμενου..<<..Οταν εβλεπαν καποιον με το κεφαλι σκυφτο,πηγαιναν και τον ρωτουσαν<<τι εχεις Μαστρογιαννη,μαστροδημητρη..τι συμβαινει?γιατι εισαι στεναχωρεμενος τετοιες μερες?χρειαζεσαι λεφτα?..ετσι γινοταν εκεινα τα χρονια οι ανθρωποι νοιαζοταν ο ενας για τον αλλο..ολοι λοιπον ειχαν στρωμμενο τραπεζι το Πασχα γιατι ολοι ζουσαμε σαν ΑΔΕΛΦΙΑ! 


ΤΡΕΙΣ ΑΙΩΝΕΣ ΜΙΑ ΖΩΗ>> της Φιλιώς Χαιδεμένου