Ο πόνος λιχνίζει και τελειοποιεί τον άνθρωπο!

Η νοσταλγία του απολεσθέντος παραδείσου δημιουργεί δάκρυα πικρά, πόνο δυνατό, πόνο που μπορεί όμως να θεραπεύσει τον αμαρτωλό.
Και τότε να έχουμε το παράδοξο, αντιφατικό και οξύμωρο: Υγεία στην ασθένεια! Με την κατάφαση του πόνου, όχι μαζοχιστικά, όχι παθητικά, όχι μοιρολατρικά, αλλά με βεβαία πίστη, με επίγνωση, με υπομονή, ως θεϊκή δοκιμασία και παιδαγωγία, και όχι ως τιμωρία, που επεξεργάζεται λύτρωση και σωτηρία. Γεννιέται έτσι ένας άλλος πόνος.

Αγαπάς και πονάς, ταπεινώνεσαι και πονάς, υποχωρείς και πονάς. Πονάς όμως διαφορετικά, γλυκά, κερδοφόρα. Το ν' αγαπάς αληθινά σημαίνει να θυσιάζεσαι. Αποτελεί μία ιδιαίτερα φιλόπονη εργασία, όπως και να ταπεινώνεσαι. Αγαπώντας ενδυναμώνεσαι και χαίρεσαι. Έχεις μια βαθειά ικανοποίηση. Μιλώντας για «χαρμολύπη» και «χαροποιό πένθος», κατά τις ωραίες εκφράσεις των νηπτικών κειμένων της Εκκλησίας μας, δεν παραδοξολογούμε.

Ο πόνος και η συνειδητή κατάφαση σε αυτόν προσφέρει πολύτιμη γνώση, μεγάλη εμπειρία. Η εγνωσμένη παραδοχή της παθολογίας μας θα μας δώσει την υπέροχη και απαραίτητη για την πνευματική ανάβαση αυτογνωσία.

Η γνήσια πνευματική ζωή είναι μία ηθελημένη απόσπαση από τον ψεύτικο εφησυχασμό της καλοπέρασης και η είσοδος σε μία καλή αγωνία και ήρεμη ανησυχία, όπως έλεγε ο μακαριστός Γέροντας Παΐσιος Αγιορείτης, από την επανάπαυση και τη νωχέλεια σε μία ζωή όλο ωραίες αλλαγές. Μία πορεία προς συνάντηση του πλησίον, που κι εκείνος αγωνιά, άγχεται, δυσκολεύεται, προβληματίζεται, βασανίζεται και πονά.

Ο πόνος λιχνίζει και τελειοποιεί τον άνθρωπο. Ο πόνος από τους άλλους, διά πικρών λόγων και σκοτεινών έργων, συχνά είναι πιο σκληρός και από την ασθένεια και από το πένθος.

Πονά πολύ ο αταπείνωτος άνθρωπος όταν τον υποτιμούν, τον παρεξηγούν, τον μειώνουν, τον ειρωνεύονται, τον κουτσομπολεύουν, κατακρίνουν και συκοφαντούν. Οι συνεχώς κρίνοντες και κατακρίνοντες ασύστολα τους πάντες και τα πάντα, δίχως καμιά περίσκεψη κι αιδώ, καταδικάζοντάς τους αναπολόγητα, αμαρτάνουν φοβερά και θέτουν μεγάλο βάρος πάνω τους.

Πονούμε τους άλλους, αλλά πονάμε κι εμείς.

μοναχου Μωυσεως Αγιορειτου

Απόφευγε να μιλάς αυστηρά και μεγαλόφωνα

Μήν ανοίξεις μεγάλες συνομιλίες με εκείνον, που σε ακούει με κακή όρεξη, για να μη τον αηδιάσεις και τον κάνεις να σε σιχαθεί, όπως γράφτηκε: «Ο πλεονάζων λόγον, βδελυχθήσεται» (Σειράχ κεφ. 7).

Απόφευγε να μιλάς αυστηρά και μεγαλόφωνα. Γιατί και τα δυο είναι πολύ μισητά και δίνουν υποψία ότι είσαι μάταιος και έχεις μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου μην μιλάς ποτέ για τον εαυτό σου και για τις υποθέσεις σου ή για τους συγγενείς σου παρά, όταν είναι ανάγκη και όσο μπορείς περισσότερο, με συντομία και ολιγολογία.

Και αν σου φανεί πως άλλοι μιλούν για τον εαυτό τους παραπάνω, εσύ πίεσε τον εαυτό σου να μη τους μιμηθείς, αν υποτεθεί ότι και τα λόγια τους να φαίνονται ταπεινά και των ίδιων κατηγορητικά.

Γιά δε τον πλησίον σου και για όσα ανάγονται σε αυτό, μίλα όσο λιγότερο μπορείς, όταν και εκεί που είναι ανάγκη για το καλό του .

αόρατος πόλεμος

Ψυχή - προσευχή (Αγιος Πορφύριος )!!!!!!!!

Όταν η ψυχή είναι ταραγμένη, θολώνει το λογικό και δε βλέπει καθαρά. Μόνο, όταν η ψυχή είναι ήρεμη, φωτίζει το λογικό, για να βλέπει καθαρά την αιτία κάθε πράγματος.

Η ψυχή είναι πολύ βαθιά και μόνο ο Θεός τη γνωρίζει. Γιατί να κυνηγάμε τα σκοτάδια;

Να, θα ανάψουμε το φως και τα σκοτάδια θα φύγουν μόνα τους. Θα αφήσουμε να κατοικήσει σ' όλη την ψυχή μας ο Χριστός και τα δαιμόνια θα φύγουν μόνα τους.

Όταν έρθει μέσα μας ο Χριστός, τότε ζούμε μόνο το καλό, την αγάπη για όλο τον κόσμο. Το κακό, η αμαρτία, το μίσος εξαφανίζονται μόνα τους, δεν μπορούν, δεν έχουν θέση, να μείνουν.

Να μην ενδιαφέρεσαι αν σε αγαπούν, αλλά αν εσύ αγαπάς το Χριστό και τους ανθρώπους. Μόνο  έτσι  γεμίζει η ψυχή.

Στην ψυχή, που όλος ο χώρος της είναι κατειλημμένος από το Χριστό, δεν μπορεί να μπει και να κατοικήσει ο διάβολος, όσο κι αν προσπαθήσει, διότι δεν χωράει, δεν υπάρχει κενή θέση γι' αυτόν.

Ο σκοπός μας δεν είναι να καταδικάζουμε το κακό, αλλά να το διορθώνουμε. Με την καταδίκη ο άνθρωπος μπορεί να χαθεί, με την κατανόηση και βοήθεια θα σωθεί

Το κακό αρχίζει από τις κακές σκέψεις. ΄Oταν πικραίνεσαι και αγανακτείς, έστω μόνο με τη σκέψη, χαλάς την πνευματική ατμόσφαιρα.

Εμποδίζεις το Άγιο Πνεύμα να ενεργήσει και επιτρέπεις στο διάβολο να μεγαλώσει το κακό.

Εσύ πάντοτε να προσεύχεσαι, να αγαπάς και να συγχωρείς, διώχνοντας από μέσα σου κάθε κακό λογισμό.

Τα επιμάνικα του Αγίου Ιωάννη Μαξίμοβιτς

Πριν από τρία χρόνια (2004), στην πόλη του Μουλίνο, στην Πολιτεία του Όρεγκον των ΗΠΑ, συνέβη ένα εκπλη­κτικό και θαυμαστό γεγονός.
Αφορά μία θεοσεβή γυναίκα ρωσικής καταγωγής, μέλος της Εκκλησίας των Ρώσων Νέ­ων Μαρτύρων, όπου ο πατέρας Σέργιος Σβέσνικοφ διακονεί ως ιερέας. Σ' αυτή την ενορία φυλάσσονται ως θησαυρός τα επιμανίκια του Αγίου Ιωάννη.
Η γυναίκα αυτή, η οποία βρισκόταν στην τελευταία εβδομάδα της κύησης (ακριβώς λίγο πριν από την αναμενόμενη μέρα του τοκετού), πήγε για τον τελευταίο γενικό έλεγχο. Κατά τη διάρκεια του ελέγχου συγκλονίστηκαν όλοι καθώς ο γιατρός διέγνωσε ότι το μωρό ήταν νεκρό στη μήτρα της γυναίκας.
Αμέσως της είπε ότι θα έπρεπε να της προκαλέσουν τεχνητές ωδίνες τοκετού και ότι θα αναγκαζόταν να γεννήσει ένα νεκρό βρέφος. Εκείνη χλό­μιασε και λιποθύμησε. Όταν ανέκτησε τις αισθήσεις της, ετοιμάζονταν να της χορηγήσουν ουσίες πού θα της προκαλούσαν συστολές, ωδίνες και τοκετό.
Εκείνη απαίτησε να σταματήσουν αμέσως και ζήτησε να φωνάξουν τον ιερέα της, τον πατέρα Σέργιο. Όταν αυτός έμαθε τι συμβαίνει, της είπε να μην κάνει τίποτα και να τον περιμένει. Λίγο αργότε­ρα έφθασε έχοντας τα επιμανίκια του Αγίου Ιωάννη.
Κρατώντας τα επιμανίκια σχημάτισε το σημείο του σταυρού στην κοιλιακή χώρα της γυναίκας και, προς μεγάλη έκπληξη όλων, η καρδιά του παιδιού άρχισε να χτυπά ξανά, όπως έδειξε η οθόνη του υπερηχογράφου! Το παιδί γεννήθηκε λί­γο αργότερα ζωντανό και υγιές, και ονομάστηκε Ιωάννης προς τιμήν του Αγίου...

Πρέπει ο Χριστιανός να πάρει την Κάρτα του Πολίτη; Απο την ομιλία του π.Σαράντη Σαράντου

Αρχίζοντας  ο π. Σαράντης , υπενθύμισε στους παρευρισκομένους αυτό που είχε πει και στην προηγούμενη ομιλία του, ότι δηλαδή  για να ανταποκριθούμε ως Χριστιανοί  στα εμπόδια που πρόκειται να συναντήσουμε  εξ αιτίας  της "Κάρτας του Πελάτη" (bar-code για  τον κάθε έναν) και  λίγο αργότερα  της "Κάρτας του Πολίτη"  που  σκοπεύει να επιβάλλει  η Ελληνική κυβέρνηση,πρέπει να  έχουμε προετοιμασθεί  πνευματικά μέσω της προσευχής και της συμμετοχής μας στα μυστήρια της Εκκλησίας.
Πράγματι, όντας "τακτοποιημένοι" πνευματικά, θα μπορέσουμε να αποκτήσουμε δια της Θείας Χάριτος  το  Ομολογιακό φρόνημα και την απαιτούμενη διάκριση ώστε  να μπορέσουμε να προχωρήσουμε στον  καλό αγώνα χωρίς αμφιταλαντεύσεις και φόβους αλλά με  λεβεντιά και ενθουσιασμό, μάλιστα σχετικά με αυτό , ο π.. Σαράντης  μας προέτρεψε να  γίνουμε "ενθουσιώδεις όπως οι  πρώτοι Χριστιανοί".

Στην αρχή  ακόμα  της ομιλίας του αναφέρθηκε στην θέση του Γέροντος Παϊσίου  πάνω στο ζήτημα των "νέων ταυτοτήτων" ( από τότε είχε τεθεί το ζήτημα αυτό) τονίζοντας  με  έμφαση ότι ο λόγος του Οσίου Γέροντος  είναι επίκαιρος και προφητικός μιας και  σήμερα   η "νέα ταυτότητα", η οποία  όπως  όλα δείχνουν θα είναι η  εκ της κυβερνήσεως   αναγγελθείσα  "κάρτα του πολίτη" είναι  σαφώς ένα εισαγωγικό μέσο πριν το "χάραγμα".

Αφορμή για αυτή την μικρή αναφορά στάθηκε η πρωτοβουλία κάποιου  εκ των παρευρισκομένων να διανείμει στο ακροατήριο μία παλαιότερη ανάρτησή μας  με τίτλο <<Γέροντας Παϊσιος:"Σιγά- σιγά, μετά την κάρτα και την ταυτότητα, δηλαδή το φακέλωμα , θα προχωρήσουν πονηρά στο σφράγισμα" - Απαντήσεις Γέροντα Παϊσίου σε απορίες για Ταυτότητες>> (για  να  διαβάστε την ανάρτηση πατείστε εδώ ).
Το περισσότερο  μέρος της ομιλίας του  όμως ήταν αφιερωμένο στον βίο  και κυρίως στην "Πνευματική  διαθήκη" του προσφάτως αγιοκαταταχθέντος  Οσίου  Λουκά  του Ιατρού και Επισκόπου Κριμαίας.

Η περιγραφή των διώξεων , των βασάνων ,της ασθένειας (στο τέλος  της ζωής του) και η αναφορά   στην  βαθύτατη πίστη, στο ασάλευτο ομολογιακό  φρόνημα και στην ισχυρή αίσθηση του ποιμαντικού και ιατρικού καθήκοντος  που είχε ο Άγιος, θα λέγαμε ότι ήταν  τρόπον  τινά μια "εισαγωγή"   για την επόμενη ομιλία  στην οποία όπως είπε θα αναφερθεί  λεπτομερώς στο μείζον ζήτημα  γύρω απο την  κάρτα του πολίτη .
Έτσι όπως  τουλάχιστον αντιλαμβανόμαστε εμείς ,η αναφορά  αυτή στον Άγιο  Επίσκοπο Λουκά ,και η προτροπή   του π. Σαράντη να τον μιμηθούμε , είχε σκοπό να μας προετοιμάσει  αφ΄ενός  για αυτά που μας περιμένουν   και να μας καταδείξει αφ΄ετέρου  το πως  πρέπει να είναι ο αληθινός ποιμένας.
Μετά το τέλος της ομιλίας  μερικοί εκ των πιστών, του  έθεσαν  πολλές ερωτήσεις γύρω απο τα θέματα  του ΑΜΚΑ και της "Κάρτας  του πολίτη"  στις οποίες ο π.Σαράντης  απαντούσε  με υπομονή και διάκριση.Απαντώντας σε σχετική ερώτηση είπε ότι  η εφαρμογή του ΑΜΚΑ  δείχνει να έχει ατονήσει  μάλλον διότι μέσω του "νέου" συστήματος ελέγχου και παρακολούθησης των πολιτών   δεν θα υπάρχει θέμα αποδοχής ή όχι  της παραλαβής του ΑΜΚΑ, αφού  όλες οι κοινωνικές  μας δραστηριότητες θα εξαρτώνται απόλυτα απο τη χρήση της "Κάρτας του Πολίτη",
όπως δηλαδή περιγράφεται στο Ιερό βιβλίο της Αποκαλύψεως απο τον Άγιο Ιωάννη (Αποκ. ιγ. 17).  " Και ινα μη τις δύνηται αγοράσαι ή πωλήσαι ει μη ο έχων το χάραγμα, το όνομα του θηρίου ή τον αριθμό του ονόματος αυτού "
Μίλησε  επίσης και για  την προσφυγή εναντίοντου ΑΜΚΑ  που πρόκειται να γίνει  μόλις ολοκληρωθεί  η νομική της επεξεργασία απο   νομικό ειδικό σε  θέματα διοικητικού  δικαίου.
Αφού απήντησε σε όλες τις ερωτήσεις, ο π. Σαράντης  παραχώρησε  το "βήμα" στον κ. Γ. Βολουδάκη   ο οποίος διάβασε  μια  ένα κείμενό του με  τιτλο "ανοικτή επιστολή προς τους βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου"

πηγή

http://orthodox-watch.blogspot.com/2010/06/28-2010.html