Τὰ φιλολογικά καί θεολογικὰ ἑρμηνευτικὰ μαθήματα Λειτουργικῆς-Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς Γλώσσας σ υ ν ε χ ί ζ ο ν τ α ι...

ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ

  ΜΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ

       Β. ΗΠΕΙΡΟΥ 47  ΜΑΡΟΥΣΙ

ΤΗΛ.  210 8025211 fax 8025227  

              estiapm@gmail.com

AΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Τὰ φιλολογικά καί θεολογικὰ ἑρμηνευτικὰ μαθήματα

Λειτουργικῆς-Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς Γλώσσας

σ υ ν ε χ ί ζ ο ν τ α ι...

Στὸ φιλόξενο χῶρο ποὺ προσφέρει τό πνευματικό κέντρο τοῦ Ἱ. Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀμαρουσίου, κάθε Δευτέρα, 17:00΄-20:00΄, προσφέρονται δωρεάν μαθήματα:

-Γραμματικῆς καὶ Συντακτικοῦ τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς Γλώσσας,μέσα ἀπό τόν Αἴσωπο καί τό Γεροντικό

- Μελέτης τῆς Πατερικῆς καί κλασσικῆς Γραμματείας

- Φιλολογικῆς καὶ Θεολογικῆς ἑρμηνείας Ὑμνογραφικῶν  κειμένων

-Ἑρμηνείας τῆς Θείας Λειτουργίας

Μπορεῖτε νὰ δηλώνετε συμμετοχὴ σέ ὁποιοδήποτε τμῆμα ἐπιθυμεῖτε, ἐπισκεπτόμενοι τὸ γραφεῖο τῆς ΕΣΤΙΑΣ στὴν ὁδὸ Ὀδ. Ἀνδρούτσου 10 Μαροῦσι, κάθε Δε., Τρ., Τε., Πε.,Πα. 11-13μ.μ  καὶ Δε., Τε., Πα. 18-20μ.μ , τηλ. 210 8025211∙ καὶ ψηφιακά στὴ διεύθυνση estiapm@gmail.com.

Δὲν ὑπάρχει περιορισμός ἡλικίας καὶ ἐπιπέδου γνώσεως. Γίνονται δεκτοί ἐνήλικες, ἔφηβοι καὶ παιδιὰ Ε΄-ΣΤ΄Δημοτικοῦ Σχολείου. Εἰδικά τὸ πρόγραμμα τῶν παιδιῶν,  εἶναι προσαρμοσμένο στὶς ἀνάγκες τῆς ἡλικίας τους καὶ τοῦ μαθήματος τῶν Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν τῆς Α΄Γυμνασίου.

Διδάσκουν:

π. Βασίλειος Κοκολάκης, θεολόγος-φιλόλογος

Μαρία Καρέλλα, πτυχιοῦχος φιλοσοφίας καί φιλολογίας

Μιρέλλα Καλουμένου, φιλόλογος-γλωσσολόγος

Φώτης Σχοινᾶς, dr. φιλοσοφίας, τ. σχολικός σύμβουλος

                                                                                                                            

Εὐχαριστοῦμε

Ἐκ τῆς Γραμματείας

Τραγικότητα… ἐν Χριστῷ ἐλπίδες … Ἀρχιμ. Σαράντη Σαράντου ἐφημέριου Ἱ.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀμαρουσίου.

Ἡ Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν χωρίς φόβο καί πάθος προσπαθεῖ νά διατυπώνει τήν ὀρθόδοξη θεανθρώπινη ἄποψη γιά τήν παροῦσα ζωή καί νά ὁριοθετεῖ τίς ἐν Χριστῷ ἐλπίδες της γιά τή Μέλλουσα.

Μέ ὁποιοδήποτε κόστος ἐπιθυμεῖ νά καταθέτει στόν πονεμένο καί τραυματισμένο λαό μας τήν ἀλήθεια καί μόνο τήν Ἀλήθεια, τό Χριστό, πού εἶναι ἡ πρώτη προϋπόθεση γιά τήν ἀπόκτηση τῆς ἀληθινῆς ἐλευθερίας. «Ἐγώ εἰμι ἡ ἀλήθεια» λέγει ὁ Χριστός.  «Γνώσεσθε τήν ἀλήθειαν καί ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς» (Ἰωάν. η΄ 32).

Ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής, θεοφώτιστος καί ἔμπειρος ἐπόπτης τῶν οὐρανίων καί τῶν ἐπιγείων ἀξιῶν, ὑποστηρίζει ὅτι ὄντως ἐλεύθερος, πραγματικά ἐλεύθερος, εἶναι ὁ ἄνθρωπος πού θέλει νά ὑποτάσσει τό εὐτελές καί γεῶδες θέλημά του στό θέλημα τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ.  Ἡ πλήρης ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου βρίσκεται στήν πλήρη ἀποδοχή τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ. 

Ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός στήν Κυριακή προσευχή Του, πού μᾶς δίδαξε καί θέλει μέσῳ αὐτῆς νά Τοῦ ἀπευθυνόμαστε, λέγει μεταξύ ἄλλων «γενηθήτω τό θέλημά Σου ὡς ἐν οὐρανῷ καί ἐπί τῆς γῆς» (Ματθ. ς΄ 10).  Θεωρεῖ δηλαδή ἱερή ὑπο­χρέωση τοῦ δούλου τοῦ Θεοῦ νά ταυτίζει τό δικό του ἀνθρώπινο θέλημα μέ τό ὁσημέραι σταδιακῶς ἀποκαλυπτόμενο θέλημα τοῦ Θεοῦ Πατρός.  Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ὡς ἀγαπητός Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ γίνεται παράδειγμα ἀρχοντικῆς προσφορᾶς τοῦ θελήματός Του πρός τό θέλημα τοῦ οὐρανίου Πατρός Του.   

Μολονότι ἦταν στήν προαιώνια βουλή τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ προαποφασισμένη ἡ σάρκωση τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, τό ἅγιο μαρτύριό Του, ἡ Σταύρωσή Του, ὁ θάνατός Του, ἡ εἰς ᾍδου κάθοδός Του καθώς καί ἡ Ἀνάστασή Του, ὅμως στήν Ἀρχιερατική Του προσευχή μιλάει καί ὡς ἄνθρωπος ἐλεύθερα πρός τόν Θεό Πατέρα Του.  Τοῦ διατυπώνει τήν παράκληση «εἰ δυνατόν παρελθέτω τό ποτήριον τοῦτο ἀπ’ ἐμοῦ» (Ματθ. κς΄ 39).   

Ὅμως ἀμέσως τό καλό ἀνθρώπινο θέλημα τοῦ Κυρίου ἁρμονικά συνεργαζόμενο μέ τό θεϊκό Του θέλημα, προσφέρεται ἑκούσια στό θέλημα τοῦ Θεοῦ Πατρός μέ τίς βαρυσήμαντες φράσεις: «… οὐχ ὡς ἐγώ θέλω, ἀλλ’ ὡς Σύ» (Ματθ. κς΄ 40).  Δέν μποροῦμε νά ξεχωρίσουμε βέβαια τό πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας ἄλλοτε σέ ἀνθρώπινο καί ἄλλοτε σέ Θεῖο.   

Ὁ ἴδιος ὁ Θεάνθρωπος Κύριός μας θέλησε νά ἐκφρασθεῖ ὡς ἄνθρωπος γιά νά καταλάβουμε, ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι, ὅτι τό μαρτύριό Του δέν ἦταν εἰκονικό, ἐλαφρύ, ἀλλά ἀσύλληπτο μαρτύριο ὑπέρ ὅλου τοῦ κόσμου, ὅλων τῶν ἀνθρώπων καί τῶν πρό καί τῶν μετ᾿ Αὐτόν δισεκατομμυρίων ἀνθρώπων ἕως τῆς συντελείας τῶν αἰώνων.  Μέ τή θυσία τοῦ Θεανθρώπου καθόλου δέν κατεστράφη τό αὐτεξούσιο τοῦ ἀνθρώπου, ἡ εἰδοποιός διαφορά του, ἀπό ὁλόκληρη τήν ὑπόλοιπη δημιουργία, ἡ ἐλευθερία του.  Ἔτσι συντελέσθηκε καί συντελεῖται τό σωτήριο ἔργο τῆς παγκοσμίου συναναστάσεως μαζί μέ τόν Ἀναστάντα Κύριο ὅλου τοῦ ἀνθρωπίνου γένους πού Τόν ἀποδέχθηκε καί ὅσων ἐξακολουθοῦν νά Τόν ἀποδέχονται ὡς Λυτρωτή.

Ζούσαμε μέχρι πρό τριετίας σέ μιά ἐλεύθερη «δημοκρατική χώρα».  Οἱ διακηρύξεις τῶν πολιτικῶν μας περί δημοκρατίας καί ἐλευθερίας μᾶς εἶχαν δημιουργήσει τήν ἐπισφαλῆ (ὄχι ἀσφαλῆ) βεβαιότητα ὅτι εἴμαστε προνομιοῦχο κράτος, γιατί ἔχουμε τήν ἐλευθερία μας.

Νά ὅμως πού μέ συνοπτικές διαδικασίες ὁ πρωθυπουργός τῆς Ἑλλάδος, μαζί μέ τόν ὑπουργό Οἰκονομικῶν, ὑπέγραψαν τό Μάρτιο τοῦ 2010 τήν πρώτη Δανειακή Σύμβαση σέ ἕνα δικηγορικό γραφεῖο τοῦ Λονδίνου.   

Ξεπούλησαν ἀμετάκλητα στούς δανειστές τήν πατρίδα μας, ἔδαφος, ὑπέδαφος, ἐναέριο χῶρο, θαλάσσιο, δημόσια, ἰδιωτική, πολιτιστική περιουσία.  Συνεχίζουν ἅπαντες οἱ μετέπειτα κυβερνῆτες νά ξεπουλᾶνε τά πάντα, ὅλο τό βιός τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ.

Γιά νά μήν ὑπάρξει καμιά ἀνατροπή τῆς Δανειακῆς Σύμβασης καί τῶν ἑπομένων σκληρῶν Μνημονίων, καταργήθηκαν αὐθαίρετα καί τό Σύνταγμα καί ὅλοι οἱ θεσμοί τῆς χώρας.   

Ἁλυσοδένονται ὅλοι οἱ πολῖτες μέ ρῆτρες σκληρές, ἀνήκουστες, ἀναπάντεχες, ἀπίστευτες.  Ὅλα τά αὐτονόητα δικαιώματα τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν καταπατοῦνται καί ἀκυρώνονται.  Ὅσες νόμιμες προσφυγές γίνο­νται στά δικαστήρια δέν δικαιώνουν τόν πολίτη ἀλλά τό ληστρικό πλέον «κράτος».   

Οἱ φορολογίες καί τά χαράτσια καθώς καί οἱ ἀναδρομικοί νέοι φόροι ἀκίνητης περιουσίας εἶναι τόσον ὑπέρογκοι, πού κανένας πολίτης πλέον δέν θά μπορέσει νά τούς πληρώσει, μέ ἀποτέλεσμα νά πεταχθοῦν ὅλοι στούς δρόμους, στά χωράφια, στίς σπηλιές, ἄν ὑπάρχουν καί ὅπου ὑπάρχουν.   

Τά νοσοκομεῖα, τά σχολεῖα, τά φαρμακεῖα, οἱ ἀσφαλιστικοί φορεῖς, τά μικρά καταστήματα καί τελευταῖα, ὅπως φαίνεται, καί τά μεγάλα super market θά διαλυθοῦν καθώς καί ὅλες οἱ δημόσιες ὑπηρεσίες. 

Ἀπηνής διωγμός, πρωτοφανής στήν ἱστορία τῆς πολιτι­σμένης Εὐρώπης καί τοῦ ἐλεύθερου κόσμου.  Ἡ πολιτισμένη Γερμανία ἐκδικεῖται τήν Ἑλλάδα, ὑπό τά ὄμματα καί τά χαμόγελα ὅλων τῶν Εὐρωπαίων ὑπουργῶν, ἐκτός σπανίων ἐξαιρέσεων.  Μετά τά κρεματόρια πού ἔστησαν κατά τῶν Ἑβραίων πολιτῶν, μετά τά στρατόπεδα Ἄουσβιτς καί Νταχάου πού σ’ αὐτά ἐκτοπίσθηκαν καί ἔλυωσαν χιλιάδες ἄνθρωποι μεταξύ αὐτῶν καί Ἕλληνες αἰχμάλωτοι, ἐφευρίσκο­νται νέοι τρόποι μαρτυρίου τῶν Ἑλλήνων.   

Θά ἐνταθοῦν τά μαρτύρια γιά νά ξεπουληθοῦμε καί νά μᾶς ἀποσπάσουν κάθε ἀνθρωπιστικό καί θρησκευτικό ἀγαθό πού φυλάσσουμε μέσα στήν καρδιά μας.  Οἱ πιέσεις πού ἔχουν ἐξασκήσει μέχρι σήμερα, ἀπο­σκοποῦν στό νά ἀπογοητευθοῦμε πλήρως καί νά τούς τά δώσουμε ὅλα μόνοι μας, «ἐλεύθερα», «δημοκρατικά», μέ τή συμφωνία ὅλων τῶν κομμάτων καί τήν ὑπογραφή τοῦ ἀξιότιμου καί γηραιοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας.   

Τί ἄλλο θά σκεφτοῦν;  Ἐμεῖς δέν μποροῦμε νά σκεφτοῦμε.  Ἐφόσον ἡ ἐξουσία εἶναι πάντοτε ὑπό τήν κυριαρχία τοῦ ἄρχοντος τοῦ κόσμου τούτου, θά ἐπαληθεύεται ἀκατάπαυστα ὁ λόγος τοῦ Διαβόλου πρός τόν Κύριο: θά σοῦ χαρίσω τήν ἐξουσία ὅλου τοῦ κόσμου, «ἐάν πεσών προσκυνήσῃς μοι» (Ματθ. δ΄, 9).

Γιαυτό καί ὁ θεοφώτιστος καί χριστοδιακριτικότατος ἐθναπόστολος καί ἱερομάρτυρας ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός ἔλεγε στούς σκλάβους προγόνους μας: «Ὅλα μποροῦν νά σᾶς τά πάρουν.  Μόνο τό Χριστό καί τήν ψυχή σας δέν μποροῦν, ἐκτός καί ἄν σεῖς μόνοι σας τούς τά δώσετε», προφανῶς κάτω ἀπό τήν ἀσφυκτική μαρτυρική πίεση πού ἐξασκεῖ τό τωρινό «δημοκρατικό» καθεστώς στόν Ἕλληνα πολίτη.   

Γιαυτό καί ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς μέ τούς λόγους του, μέ τό ἱερό Εὐχέλαιο πού τελοῦσε σ’ ἕνα τεράστιο πιθάρι σέ κάθε χωριό πού περιόδευε, μέ τίς ἄλλες ἁγιαστικές πράξεις, προσπαθοῦσε νά ἀφυπνίσει τήν ὀρθόδοξη πίστη καί συνείδηση τῶν σκλάβων.   

Τούς βοήθησε νά ἀποτινάξουν ἀτομικά καί συνολικά ἁμαρτίες μικρές καί μεγάλες, προλήψεις καί προκαταλήψεις, μαγεῖες, μίση, αἱρετικές δοξασίες, ὥστε ἡ ἐν Χριστῷ ἐλευθερία νά ἀνθίσει καί νά πάλλεται μέσα στίς ψυχές τους.

Ἄν δέν εἶχε προηγηθεῖ ἡ ἐν Χριστῷ ἐλευθερία, δέν θά μπο­ροῦσαν νά ξεσηκωθοῦν μέ τά ὅπλα καί μέ τόν ἀγῶνα τοῦ 1821 οἱ ἔνδοξοι ἀγωνιστές.

Ὡστόσο ὁ ἅγιος Κοσμᾶς δέ γλύτωσε τό μαρτύριο.  Ἑβραῖοι καί μουσουλμᾶνοι συνεργάστηκαν καί τόν ἀπηγχόνισαν, γιατί διαισθάνονταν οἱ παμπόνηροι, ὑποκινούμενοι ἀπό τόν ἀρχέκακο ὄφι, τό Διάβολο, ὅτι αὐτός ὁ καλογερόπαπας ἦταν πιό δυναμικός ἀπό τούς ἑκάστοτε ἐπαναστάτες, ἀφοῦ κατάφερνε νά ἐλευθερώνει πνευματικά τά ἀνά τήν ἐπικράτεια πνευματικά του τέκνα καί νά τά καθιστᾶ φωτόμορφα τέκνα τῆς Ἐκκλησίας, ἀτρόμητα καί ἀνα­γεννημένα μέ τήν πανσθενουργό δύναμη τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Μετά ἀπό ὅλα ὅσα ἔχουν σκαρώσει οἱ ἐχθροί ἐναντίον μας, οὐδαμῶς ἀντιδρώντων τῶν «κυβερνητῶν μας» ἀλλά γενναιοδώρως συμφωνούντων, μέ τούς δανειστές καί τό ΔΝΤ, διακριτικά φερόμενος ὁ λαός μας ἀποφεύγει πρός τό παρόν τήν αἱματοχυσία, ὅσο καί ἄν τά πουλημένα ΜΜΕ τήν προπαγανδίζουν καθημερινά.

Ἔχει ἀφομοιώσει ὁ ὀρθόδοξος λαός μας τήν ἀληθῆ ὀρθόδοξη διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ καί τήν πίστη σ’ Αὐτόν.

Γνωρίζει καλά, ἔστω καί ἄν δέν εἶναι τακτικός στίς ἱερές ἀκολουθίες καί στίς πλουσιώτατες λατρευτικές λοιπές εὐκαιρίες, ὅτι ὁ Κύριός μας ποτέ δέν ἔκανε μιά θαυμαστή παλληκαριά, ἕνα καταπληκτικό σόου.  Ὅ,τι ἔκανε καί ὅ,τι εἶπε, ἦταν γιά τό αἰώνιο συμφέρον, γιά τήν αἰώνια ζωή, χωρίς νά καταπιέσει οὔτε νά πειθαναγκάσει κανένα.

Θά μποροῦσε νά κατέβει ἀπό τόν οὐρανό ὡς παντοδύναμος πανύψηλος ἄνδρας μέ πανίσχυρους φύλακες καί νά ἐπιβάλει θεοαυταρχικά τήν οὐράνια Βασιλεία Του.  Ὅμως δέν τό ἔκανε!  Γεννήθηκε ὡς βρέφος ἐν τῇ φάτνῃ μέσα σέ ἕνα σπήλαιο.  Θά μποροῦσε νά προλάβει τήν κακία τοῦ Ἡρώδη καί νά μή θανατωθοῦν ἐξ αἰτίας του βρέφη.  Δέν τό ἔκανε!  Ἤθελε ὡς πρω­το­μάρτυρες ἀθῷα βρέφη στή Βασιλεία Του.   

Θά μποροῦσε νά ἀποφύγει τήν προδοσία τοῦ Ἰούδα, νά φροντίσει πρώιμα νά τόν ἀποπέμψει ἀπό τή συνοδεία Του.  Δέν τό ἔκανε!  Τοῦ ἔδινε μέχρι τελευταία στιγμή εὐκαιρίες ἀλλαγῆς, μετανοίας, ἀνόρθωσης.  Θά μποροῦσε νά μήν ἐναντιώνεται στούς γραμματεῖς καί φαρισαίους.  Θά μποροῦσε νά ἦταν περισσότερο διαλλακτικός, ἐπικοινωνιακός.  Δέν θά μποροῦσε νά τά βρεῖ μαζί τους;  Δέν τό ἔκανε!   

Δέν ἤθελε νά «κουκουλώσει» τό κακό, τό ψεῦδος, τήν ὑποκρισία, ἀλλά μέ τήν ξεκάθαρη ἁγία διδασκαλία Του, εἰ δυνατόν, νά τούς συνετίσει.  Δέν θά μποροῦσε νά ἀποφύγει τήν ὑποκρισία τοῦ νοσηροῦ θρησκευτι­κοῦ κατεστημένου, τόν Ἄννα καί τόν Καϊάφα;  Ὅμως δέν τό ἔκανε!   

Δέν θά μποροῦσε νά μή φωνάξει ἐκεῖνα τά «οὐαί» ὁ μόνος ἀληθι­νός, δίκαιος, ἀναμάρτητος;  Πάσχιζε μήπως καί ξυπνή­σουν ἀπό τό βαρύ λήθαργο τῆς κακίας οἱ Ἀρχιερεῖς τοῦ νόμου, τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. 

Δέν θά μποροῦσε μέ ἕνα τρόπο νά ἀποφύγει τά ὀδυνηρά βασανιστήρια, τίς μαστιγώσεις, τούς προπηλακισμούς, τό ἀκάνθινο στεφάνι;  Δέν θά μποροῦσε νά ξεράνει τά χέρια τῶν βασανιστῶν Του;  Δέν θά μποροῦσε νά ἀποστομώσει τόν Πιλᾶτο μέ ἄπειρα, τρανταχτά νομικά, ἠθικά, κοινωνικά, ἀνθρωπιστικά, θεολογικά ἐπιχειρήματα;   Δέν διέθετε ἱκανότητα χιλίων ἀξίων δικηγόρων;  «Ὁ δέ Ἰησοῦς ἐσιώπα»! (Ματθ. κς΄, 63).   

Ἤξερε, ὅτι δέν ἦταν ὁ καλύτερος τρόπος γιά τή σωτηρία ὅλου τοῦ ἀνθρωπίνου γένους νά ἀποστομώσει τόν Πιλᾶτο.  Θά κατέστρεφε τό πολυτιμότερο δῶρο πού ἔκανε στόν ἄνθρωπο, ὅταν ἀρχῆθεν τόν πρωτοδημιουργοῦσε μαζί μέ τόν Πατέρα Του καί τόν Παράκλητο, τό Ἅγιο Πνεῦμα!   

Θά καταργοῦσε τήν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου, πού εἶναι καί ἡ εἰδοποιός διαφορά του ἀπ’ ὅλη τή λοιπή δημιουργία.  «Ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ’ εἰκόνα ἡμετέραν, καί καθ’ ὁμοίωσιν», δέν εἶπε ὁ ἐν Τριάδι Θεός;  Δέν θά μποροῦσε καί τίς τελευταῖες στιγμές τῆς ἐπιγείου ζωῆς Του, πάνω στό Σταυρό κάτι νά κάνει;  Τόν εἰρωνεύονταν.  Τοῦ ἔλεγαν:  Ἄν εἶσαι Υἱός τοῦ Θεοῦ, κατέβα νά σέ πιστέψουμε καί μεῖς!   Ὅμως ὁ Κύριος δέν τό ἔκανε!   Ἤξερε τούς διαλογισμούς, τίς προθέσεις, τήν πώρωση, τήν ὑποκρισία καί ὅλο τό πλέγμα τῶν παθῶν καί δέν ἤθελε νά φορτώ­σει περισσότερο, νά καταπιέσει, νά σπάσει τήν προσωπικότητά τους.   Δέν ἄντεχαν τά ἀγαπημένα του παιδιά οὔτε μιά τρίχα βάρος πάνω τους.  «Μή στήσῃς Κύριε αὐτοῖς τήν ἀνομίαν ταύτην», «Ἄφες αὐτοῖς! οὐ γάρ οἴδασι, τί ποιοῦσι» (Λουκ κγ΄, 34), ἔλεγε μέ ἀσήκωτο πόνο, ὁ Κύριος Θεάνθρωπος στό Θεό Πατέρα Του, αἴρων τήν ἁμαρτίαν τοῦ κό­σμου, ὅλων τῶν γενεῶν πού προηγήθηκαν καί ὅλων ὅσων θά γεννηθοῦν μέχρι τῆς συντελείας, πού ὁ Ἴδιος, ὁ Σταυρωθείς καί Ἀναστάς ἔχει ὁρίσει μαζί μέ τόν Πατέρα Του καί τόν Παράκλητο πρό καταβολῆς κόσμου.

Ὁ Ἑλληνικός λαός ὡς βαπτισμένος καί μυρωμένος μέ τό ἀληθινό βάπτισμα καί τροφοδοτούμενος μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί δή τῆς θείας Εὐχαριστίας, ἔχει ἀντιληφθεῖ τόν πρῶτο τρόπο ἀντίστασης στούς ὕπουλους ἐχθρούς του.  Οἱ μύτες ὅλων μας ἔχουν πέσει, τά περιθώρια δανείων καί σπατά­λης εἶναι πιά ἀνύπαρκτα.  Ἐκ τῶν πραγμάτων εἴμαστε ὑποχρεωμέ­νοι νά μάθουμε, ὅπως ἄλλωστε μᾶς διδάσκει καί ἡ Ἐκκλησία μας, τό καλό κουμάντο, τήν καλή διαχείριση καί τήν εἰς ἀλλήλους ἀγάπη, τήν ἀλληλοβοήθεια.

Μέσα στίς ἐνορίες μας καί στίς ἱερές μονές τῆς πατρίδας μας ἑδραιώνεται καί ἀναπτύσσεται ἕνα ἀδελφικότερο κλῖμα συνεργα­σίας καί ὁμόνοιας, ἄμυνες καί ἀρετές πού πάντοτε στούς δύσκολους καιρούς ἀνέπτυσσε ὁ Ἕλληνας.

Οἱ περιστάσεις ὅμως οἱ σημερινές εἶναι δυσκολότερες καί ἐπικινδυνότερες ἄλλων ἐποχῶν.  Στά τετρακόσια χρόνια δουλείας δέν ὑπῆρχε ἡ αἰσχρή τηλεόραση καί τό πορνοinternet.  Δέν ὑπῆρχαν οἱ ἀργυρώνητοι δημοσιογράφοι πού τροφοδοτοῦ­νται μέ ἀσύλ­λη­πτες παροχές ἀπό τή Νέα Ἐποχή, γιά νά σπέρνουν τήν παρα­πληροφόρηση καί τήν πλύση ἐγκεφάλου, ψυχῆς, καρδιᾶς, σώματος, κοινωνίας.   

Δέν ἦσαν ποτέ ἄλλοτε, τόσο συνεργάσιμοι οἱ κυβερνῆ­τες μας μέ τούς δανειστές ὅσο σήμερα.  Κάποιοι τολμοῦσαν νά ποῦν ἕνα ΟΧΙ.   Σήμερα ἀπό κανένα κυβερνητικό στέλεχος δέν ὑπάρχει ἀντίσταση.  Ἐπί τῆς ἐποχῆς τῶν περσικῶν πολέμων ἕνας ἦταν ὁ Ἐφιάλτης.  Σήμερα εἶναι ἀμέτρητοι. 

Τί θά μποροῦσε νά γίνει σήμερα; 

Ὅλοι οἱ προγενέστεροι ἀγῶνες εὐοδώθηκαν, ἐπειδή ἄρχι­σαν.  Βλέποντας ὁ Καλός Θεός ὅτι ἄρχισαν οἱ δίκαιοι κατά τῶν ἐχθρῶν κατακτητῶν ἀγῶνες, ἄρχισε καί ὁ Ὕψιστος νά βοηθάει, νά ἐμπνέει, νά στερεώνει, νά παρέχει νίκες κατά τῶν ἐχθρῶν.

Τί μπορεῖ καί τί πρέπει νά γίνει σήμερα, ἄμεσα, ὥστε νά ἀρχίσει, τοῦ Κυρίου συνεργοῦντος, ἄμυνα, ἀντίσταση, ἀγώνας; 

1. Ὁ ἅγιος γέροντας ἀπό τήν Ἀριζόνα, π. Ἐφραίμ μᾶς τόνισε στήν τελευταία μας ἐπικοινωνία τήν καθαρή ἐξομολόγηση.  Πρώτη καί ἄμεση ἐν Χριστῷ πνευματική κίνηση γιά τήν κάθαρσή μας ἀπό τά πάθη καί ἀπόκτηση θείου φωτισμοῦ, ἄς εἶναι ἡ εἰλικρινής καί προσεκτική ἐξομολόγηση, γιά νά ἀναγνωρίσουμε τό μερίδιο τῆς ἐνοχῆς μας στή δημιουργία τῆς «κρίσης» καί νά καταξιω­θοῦμε νά σταθοῦμε ἐνώπιον τοῦ δοξασμένου Χριστοῦ στή μέλλουσα Κρίση.
   
2. Ἴσως θά πρέπει οἱ Ἱεράρχες μας νά γίνουν ἁπλούστεροι, διδα­κτικότεροι, λαϊκότεροι σάν τόν Ἅγιο Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό.  Πρόσφατα στήν ξενάγηση στούς Ἁγίους Τόπους, στό Ναό τῆς Ἀναστάσεως, μᾶς ἔδειξαν ἀπό τήν ἁγία Αὐλή μιά Εἴσοδο πού τώρα εἶναι κλειστή, κτισμένη.
   
   Ὅταν τόν 7^ο αἰῶνα ὁ αὐτοκράτορας Ἡράκλειος μετέφερε τόν Τίμιο Σταυρό πού πῆρε ἀπό τούς Πέρσες, προσπαθοῦσε νά εἰσέλθει ἀπό αὐτή τήν πύλη κρατῶντας τόν Τίμιο Σταυρό, ἀλλά δέν μποροῦσε.  Κάτι τόν ἐμπόδιζε.  Μόνο ὅταν κατάλαβε, ὅτι ἔπρεπε νά βγάλει τό αὐτοκρατορικό στέμμα, μόνο τότε κατάφερε νά εἰσέλθει καί νά τοποθετήσει τόν Τίμιο Σταυρό.
   
   Ἀπό τότε ἑορτάζεται κάθε χρόνο στίς 14 Σεπτεμβρίου ἡ Παγκόσμιος Ὕψωση τοῦ Σταυροῦ.  Ἀπό τότε μέχρι σήμερα ἅπαντες οἱ Ἱεράρχες δέν φοροῦν Μίτρα ὅταν λειτουργοῦν στόν Ἱερό Ναό τοῦ Γολγοθᾶ.  Μποροῦν καί σήμερα κάπως ἔτσι νά κινηθοῦν καί οἱ δικοί μας Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς;  Ἐννοεῖται ὅτι εἶμαι ὁ τελευταῖος τῶν ἱερέων πού θά τολμοῦσα νά κάνω ὑποδείξεις στούς Ἁγίους Ἀρχιερεῖς μας.  Τούς θέλουμε ὅμως πιό κοντά μας, πιό μάχιμους σέ καιρούς «οὐ μενετούς».
   
3. Ἐμεῖς οἱ ἱερεῖς νά εἴμαστε πρῶτοι στή διακονία τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν καί τῆς, εἰ δυνατόν, καθημερινῆς τελέσεως τῆς Θείας Λειτουργίας.  Κατεβάζουμε τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό ἐπί τῆς γῆς καί ὁ Ἴδιος συγκαταβαίνει σ’ αὐτήν τήν κάθοδο καί τρέφει ἅπαντας, κλῆρο καί λαό μέ τό Τίμιο Σῶμα Του καί τό Ἄχραντο Αἷμά Του.  Ὑπάρχει ἀνώτερο, τρανότερο, μεγαλύτερο θαῦμα ἐπί τῆς γῆς;  Καί μόνο αὐτό τό Μυστήριο μπορεῖ νά φέρει τήν πολυπόθητη ἐλευθερία ἀπό τούς νοητούς ἀλλά καί ὑπαρκτούς ἐχθρούς μας.  Ἡ ἀλάνθαστη ὅμως βουλή τοῦ Κυρίου ἔχει τόν πρῶτο λόγο.  Ἐμεῖς ἀκολουθοῦμε καί ὑπακούουμε.  Ἀρκεῖ ὄντως νά Τόν ὑπακούουμε.
   
4. Κλῆρος καί λαός ἑνωμένοι ἐν Χριστῷ δέν πρέπει νά ἀφήνουμε τό χρόνο μας νά χάνεται.  «Ἐξαγοραζόμενοι τόν καιρόν» (Ἐφεσ. ε΄,16) προτρέπει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος.  Καί ἀλλοῦ λέγει: «ὁ καιρός συνεσταλμένος ἐστι» (Α΄ Κορ. ζ΄,29).  Μέ ἁπλᾶ λόγια δέν ἔχουμε καιρό γιά χάσιμο.  Πρέπει νά τόν ἀξιοποιήσουμε παντοιοτρόπως.  Πρῶτα στή λατρεία τοῦ Θεοῦ καί ἔπειτα στή διακονία τῶν ἀδελφῶν.  Ὄρθρους, Ἑσπερινούς, Ἀπόδειπνα, Χαιρετισμούς, Μεσο­νυ­κτικά, Θεῖες Λειτουργίες.
   
   Ὅλες αὐτές οἱ θεόπνευ­στες ἱερές ἀκολουθίες μέ κορυφαία τή Θεία Λειτουργία τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου ἤ τοῦ Μ. Βασιλείου, ὅποτε ἐπιτρέπε­ται νά τελεῖται, μᾶς ἁγιάζουν, ἀποτελοῦν πνευματικά ἀλεξικέ­ραυνα κατά τῆς δικαίας ἀπειλῆς τοῦ Θεοῦ καί προκαλοῦν τό Θεό Πατέρα μας νά μᾶς ἐλευθερώσει ἀπό τήν τυραννία τῆς Νέας Ἐποχῆς καί νά μᾶς χαρίσει τό τεράστιο πνευμα­τικό καί χρηματικό χρέος.
   
5. Μετανοη­μένοι καί ταπεινωμένοι νά φροντί­ζουμε γιά τά ἔργα τῆς ἀγάπης καί τῆς εἰς ἀλλήλους διακονίας.  Προσφορά χρημάτων καί ἄλλων ἀναγκαίων εἰδῶν, γιά δαπάνη χρόνου, στήριξη ψυχολογική καί πρακτική τῶν ἀδυνάτων ἀδελφῶν, ἐλεημοσύνη μέ τόν ἐγκάρδιο καλό λόγο μας, διάθεση κοινῆς συνεργασίας γιά τή σίτιση καί περίθαλψη πάντων.  Ἡ συμπόνια, ἡ φιλοστοργία καί ἡ ἀληθινή ἐν Χριστῷ ἀγάπη θά καλύπτουν τίς ἀδυσώπητες ἀνάγκες πού καθημερινά ἀνακύπτουν.
   
6. Ἡ εὐχή τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με» καί τῆς Κυρίας Θεοτόκου «Ὑπεραγία Θεοτόκε βοήθει μοι», θά πρέπει μυστικά καί ἀθόρυβα, ταπεινά καί μέ ἁπλότητα νά ἐναλλάσσονται μέσα μας.  Ὅταν δουλεύουμε, ὅταν ὁδηγοῦμε, ὅταν μαγειρεύουμε, ὅταν περπατᾶμε, ὅταν πλένουμε ἤ ὅταν πλενόμαστε.  Τό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χρι­στοῦ καί τῆς Παναγίας εἶναι θησαυροί ἀνέκλειπτοι, κρυμ­μένοι στά βάθη τῆς βαπτισμένης καί μυρωμένης ψυχῆς μας καί δυναμίτες πνευματικοί, σαρωτικοί κάθε κακοῦ καί δημιουργικοί ἀνθέων εὐωδιαστῶν, χριστοαρετῶν. 

Μακάρι ὅλη ἡ Ἑλλάδα μας νά γίνει Χριστοκράτος, Παναγιοκράτος, Χριστοέθνος, Παναγιοέθνος μέσῳ τῶν κρυφῶν μυστικῶν εὐχῶν.  Ὅλες οἱ ἄκρες τῆς Ἑλληνικῆς γῆς μποροῦν νά γίνουν Χριστοάκρες.  Μπορεῖ νά πληρωθεῖ πᾶσα ἡ Ἑλληνική γῆ τῆς εὐωδίας τῆς εὐχῆς.   Ἔτσι ἐλεύθεροι ἐν Χριστῷ πνευματικά, μποροῦ­με νά ἐλευθερωθοῦμε καί ὑλικά, βιωτικά, κοσμικά.   

Ὁ Ἑλληνικός λαός ἔχει ἐν Χριστῷ ζωντανές ἐμπει­ρίες, πού μπορεῖ νά τίς μεταδώσει εὐρύτερα. Ὅσο καί ἄν πολεμούμαστε ἀπό τούς δικτάτορες τῆς Νέας Ἐποχῆς, ὄχι μόνο θά ἐπιβιώνουμε ἀλλά καί θά ἁπλώνουμε τά δίχτυα  καί τά ἄγκιστρα τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς, γιά νά βαπτίζονται, νά φωτίζονται, νά ἀνδρώνονται, στήν ἐν Χριστῷ ζωή καί οἱ πιό μακρινοί Εὐρωπαῖοι καί μή ἀδελφοί.

Ἴσως αὐτά προορατικά ἔβλεπε ὁ Ἅγιος Νεκτάριος, ὅταν σέ μιά ἐπίσης δύσκολη περίοδο τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας, μέ ἐν Χριστῷ πνευματικό ἐνθουσιασμό ἔλεγε:

«Ἡ φιλοσοφία εἶναι ἀληθῶς ἀναφαίρετον κτῆμα τοῦ Ἕλληνος· διαδιδομένη ἀνά τά ἔθνη προσηλυτίζει αὐτά καί καθιστᾶ αὐτά ἑλληνικά, οὐδέποτε δέ παύεται οὖσα Ἑλληνική· οἱ ὁπαδοί αὐτῆς, οἱ ὁμιληταί αὐτῆς ἀποβάλοντες τό ξένον καί βάρβαρον περι­βάλλονται τό ἑλληνικόν καί τήν εὐγένειαν· ἡ Ἑλληνική φιλοσοφία προώρισται ἵνα καταστήσῃ τούς πάντας Ἕλληνας· ἐγεννήθη ὑπέρ τοῦ χριστιανισμοῦ καί συνεταυτίσθη μετ’  αὐτοῦ, ὅπως ἐργασθῇ πρός σωτηρίαν τῆς ἀνθρωπότητος. Ἕλλην καί φιλοσοφία εἰσί δυό τινά ἀναπόσπαστα· μαρτυρεῖ δέ καί ὁ Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν Παῦλος λέγων: Ἕλληνες σοφίαν ζητοῦσιν. Ὁ Ἕλλην ἀληθῶς ἐγεννήθη, ἵνα φιλοσοφῇ· διότι ἐγεννήθη διδάσκαλος τῆς ἀνθρωπό­τητος. Ἀλλ’  ἐάν ἡ φιλοσοφία ἐγένετο παιδαγωγός εἰς Χριστόν, ἕπεται ὅτι ὁ Ἕλλην πλασθείς φιλόσοφος ἐπλάσθη χριστιανός, ἐπλάσθη ἵνα γνωρίσῃ τήν ἀλήθειαν καί διαδῶ αὐτήν τοῖς ἔθνεσιν.

Ναί ὁ Ἕλλην ἐγεννήθη κατά θείαν πρόνοιαν διδάσκαλος τῆς ἀνθρωπότητος· τοῦτο τό ἔργον ἐκληρώθη αὐτῶ· αὕτη ἦν ἡ ἀποστολή αὐτοῦ· αὕτη ἡ κλῆσις αὐτοῦ ἐν τοῖς ἔθνεσιν· μαρτύριον ἡ ἐθνική αὐτοῦ ἱστορία· μαρτύριον ἡ φιλοσοφία αὐτοῦ· μαρτύριον ἡ κλίσις αὐτοῦ· μαρτύριον αἱ εὐγενεῖς αὐτοῦ διαθέσεις· μαρτύριον ἡ παγκόσμιος ἱστορία· μαρτύριον ἡ μακροβιότης αὐτοῦ, ἐξ ἧς δυνάμεθα ἀδιστάκτως νά συμπεράνωμεν καί τήν αἰωνιότητα αὐτοῦ, διά τό αἰώνιον ἔργον τοῦ Χριστιανισμοῦ μεθ’  οὗ συνεδέθη ὁ Ἑλληνισμός· διότι ἐνῷ ὅλα τά ἔθνη τά ἐμφανισθέντα ἐπί τῆς παγκοσμίου σκηνῆς ἦλθον καί παρῆλθον, μόνον τό Ἑλληνικόν ἔμεινε ὡς πρόσωπον δρῶν ἐπί τῆς παγκοσμίου σκηνῆς καθ’  ὅλους τους αἰώνας· καί τοῦτο, διότι ἡ ἀνθρωπότης δεῖται αἰωνίων διδασκάλων· μαρτύριον τέλος ἡ ἐκλογή αὐτοῦ μεταξύ τῶν ἐθνῶν ὑπό τῆς θείας προνοίας, ὅπως ἐμπιστευθῇ αὐτῷ, τήν ἱεράν παρακα­ταθήκην τήν ἁγίαν πίστιν, τήν θρησκείαν τῆς ἀποκαλύψεως καί τό θεῖον ἔργον τῆς ἀποστολῆς αὐτῆς, τό αἰώνιον ἔργον τῆς σωτηρίας διά τῆς διαπλάσεως ἁπάσης τῆς ἀνθρωπότητος κατά τάς ἀρχάς τῆς ἀποκαλυφθείσης θρησκείας. Τό ἔργον τοῦτο ἀληθῶς ἀνετέθη τῇ Ἑλληνικῇ φυλῇ· τοῦτο μαρτυρεῖται ὑπό τῆς ἱστορίας· ἕν μόνον βλέμμα ῥιπτόμενον εἰς τήν ἱστορίαν τοῦ χριστιανισμοῦ ἐπαρκεῖ ὅπως πιστώσῃ τήν ἀλήθειαν ταύτην. Ἐν τῇ ἱστορίᾳ τοῦ χριστιανι­σμοῦ ἀπό τῆς πρώτης σελίδος αὐτῆς ἀναφαίνεται ἡ τῆς Ἑλληνικῆς φυλῆς ἐν τῷ χριστιανισμῶ δρᾶσις, καί ἡ κλῆσις αὐτῆς, ἵνα ἀναλάβῃ τό μέγα τῆς ἀποστολῆς τοῦ χριστιανισμοῦ ἔργον. Οἱ θεῖοι τοῦ Σωτῆρος λόγοι «νῦν ἐδοξάσθη ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου», ὅτε ἀνηγγέλθη αὐτῷ, ὅτι Ἕλληνες ἤθελον ἰδεῖν αὐτόν, ἐνεῖχον βαθεῖαν ἔννοιαν· ἡ ρῆσις ἦν προφητεία, πρόρρησις τῶν μελλόντων· οἱ ἐκεῖ ἐμφανισθέντες Ἕλληνες ἦσαν οἱ ἀντιπρόσωποι ὅλου τοῦ Ἑλληνικοῦ ἔθνους· ἐν τῇ παρουσίᾳ αὐτῶν διεῖδεν ὁ θεάνθρωπος Ἰησοῦς τό ἔθνος ἐκεῖνο, εἰς ὅ ἔμελλε νά παραδώσῃ τήν ἱεράν παρακαταθήκην, ἵνα διαφυλαχθῇ τῇ ἀνθρωπότητι. Ἐν τῇ ἐπιζητήσει αὐτῶν διέγνω τήν προθυμίαν τῆς ἀποδοχῆς τῆς ἑαυτοῦ διδασκαλίας, διεῖδε τήν ἑαυτοῦ δόξαν, τήν ἐκ τῆς πίστεως τῶν ἐθνῶν καί ἀνεγνώρισε τό ἔθνος, ὅπερ πρός τόν σκοπόν τοῦτον προώριστο ἀπό καταβολῆς κόσμου.

Τό Ἑλληνικόν ἔθνος ἀληθῶς πρός τόν σκοπόν τοῦτον ἐκλήθη ἀπό καταβολῆς κόσμου καί πρός τοῦτον μαρτυρεῖται διαπεπλα­σμένον· ὁ Θεός ἐν τῇ θείᾳ αὐτοῦ προνοία διέπλασεν αὐτό ὀφθαλμόν τοῦ σώματος τοῦ συγκροτουμένου ὑφ’  ἁπάσης τῆς ἀνθρωπότητος· ὡς ὄργανον τοιοῦτον ἐν τῷ σώματι τῆς ἀνθρωπότητος ὁ Ἕλλην ἐκλήθη ἵνα ἐργασθῇ καί ἐν τῷ ἔργῳ τῆς ἀναγεννήσεως».

Γένοιτο! Γένοιτο!

 Ἀρχιμ. Σαράντη Σαράντου ἐφημέριου Ἱ.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀμαρουσίου.

 πηγή

 orthros

 

Θρησκευτικά! Αυτός ο μανιακός ελληνικός αντικληρικαλισμός της Μαρίας Ρεπούση

Παρατηρώ με απορία το μένος εναντίον των θρησκευτικών. Πρόκειται για έναν άγονο και ξεπερασμένο αντικληρικαλισμό, ξένο εντελώς τόσο με την ελληνική παράδοση και τις πεποιθήσεις του λαού -ο οποίος είναι ο μόνος αρμόδιος να αποφασίζει τι θα διδάσκεται στο σχολείο, πώς θα είναι το Σύνταγμά του και σε τι Θεό θα πιστεύει- όσο και με την ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Όσοι ανακινούν με αυτόν τον φανατισμένο τρόπο το ζήτημα των θρησκευτικών δεν γνωρίζουν όχι μόνο το ίδιο το ζήτημα, αλλά ούτε καν την ευρωπαϊκή πολιτική ιστορία και πραγματικότητα.
Το μάθημα των θρησκευτικών που διδάσκεται στα ελληνικά σχολεία δεν είναι μάθημα κατήχησης, όπως λέει η κα Ρεπούση και ως βουλευτής θα όφειλε να το γνωρίζει. Πού την είδε την κατήχηση; Κατήχηση κάνουμε στο κατηχητικό. Στο σχολείο ο θεολόγος διδάσκει συνήθως εκκλησιαστική ιστορία -Οικουμενικές Σύνοδοι, Καινή Διαθήκη κ.λπ.- και στο Λύκειο ένα μείγμα θρησκειολογίας. Αυτό ακριβώς είναι και το πρόβλημα. Το μάθημα των θρησκευτικών, το οποίο η κα Ρεπούση θέλει να το κάνει θρησκειολογία, είναι ήδη θρησκειολογία και μάλιστα της κακιάς ώρας. Ορθόδοξη κατήχηση δεν υπάρχει φυσικά πουθενά και δεν υπάρχει ούτε καν ορθόδοξη δογματική. Στην ουσία είναι ένας καλά κρυμμένος προτεσταντισμός, με μια αφόρητη ηθικολογία, την οποία φυσικά τα παιδιά ούτε να ακούσουν δεν θέλουν. Κατήχηση εξάλλου δεν υπάρχει ως έννοια στην ορθόδοξη παράδοση, αυτά είναι προτεσταντικές λογικές. Κατηχητικό υπήρχε στην Ελλάδα πριν 50 χρόνια, ως αποτέλεσμα της δράσης παραεκκλησιαστικών οργανώσεων προτεσταντικού τύπου, καθώς η ελληνική εκκλησία είχε στις παρυφές της τέτοιες τάσεις. Όσοι ασχολούνται με τα ζητήματα αυτά γνωρίζουν καλά τη δράση της Ζωής και των άλλων οργανώσεων. Τέτοια παρέμβαση δεν υφίσταται στο ελληνικό σχολείο, εδώ και μισό αιώνα. Κατηχητικό δεν υπάρχει.
Επομένως το βασικό επιχείρημα των φανατικών αντικληρικαλιστών στην Ελλάδα είναι σαθρό. Το μάθημα των θρησκευτικών όμως δεν είναι ένα μάθημα δευτερεύον, ούτε είναι εκείνο το οποίο μας εμποδίζει να μάθουμε φυσική και χημεία. Είναι ένα αντικείμενο κρίσιμο για την κατανόηση τόσο της βυζαντινής γραμματείας και φιλοσοφίας, όσο και της δυτικής μεσαιωνικής σκέψης. Ποια θα είναι τα εφόδια ενός βυζαντινολόγου και μεσαιωνολόγου, εάν στο Λύκειο δεν έχει διδαχθεί η πατερική γραμματεία; Πώς θα αντιληφθεί ο ειδικός της μεσαιωνικής και της βυζαντινής ιστορίας τη σύζευξη ελληνισμού και χριστιανισμού, που αποτελεί το θεμέλιο του δυτικού πολιτισμού; Πώς θα διαβάσει ο φιλόλογος Παπαδιαμάντη, εάν δεν γνωρίζει την εκκλησιαστική γλώσσα; Πώς θα γίνει αντιληπτή η σύγκρουση του πλατωνικού Πλήθωνα με τον αριστοτελικό Σχολάριο, εάν ο μαθητής δεν έχει έρθει σε επαφή με το έργο τους; Πώς θα κατανοήσει ο ιστορικός την ιστορία του μοναχισμού που καθόρισε τη βυζαντινή ιστορία, αλλά και την περίοδο της τουρκοκρατίας, εάν δεν μπορεί να διαβάσει τον Νικόδημο Αγιορίτη και τον Γρηγόριο Παλαμά; Πώς θα καταλάβει ο φιλόλογος τον Ουμπέρτο Έκο που είναι ειδικός στον Ακινάτη, εάν δεν ξέρει τον αριστοτελισμό των Ελλήνων Πατέρων, του Ιωάννη Δαμασκηνού, του Μεγάλου Βασιλείου και του Γρηγορίου Νύσσης; Πώς θα κατανοήσει τον Σεφέρη που μιλάει για τους μυστικούς πατέρες; Πώς θα διαβάσει Λορεντζάτο και Κόντογλου, εάν δεν ξέρει ορθόδοξη θεολογία; Πώς θα καταλάβει τη βυζαντινή τέχνη; Ποιος θα του τα μάθει αυτά; Η Ρεπούση με τον Ψαριανό;
Δυστυχώς η εκπαίδευση στην Ελλάδα έχει κόψει οριστικά τους δεσμούς της με την ελληνική γραμματεία. Τα θρησκευτικά που διδάσκονται στο σχολείο, αντί να είναι ένα μάθημα πρόσβασης στα κείμενα των Ελλήνων Πατέρων, είναι ένα μάθημα ηθικολογικής υφής, μια θρησκειολογία που δεν ενδιαφέρει κανέναν. Τι νόημα έχει να ξέρει ο πιτσιρικάς από τα Τρίκαλα τι λέει στην προσευχή του ο βουδιστής, όταν δεν έχει διαβάσει ούτε μια σειρά από τον Γρηγόριο τον Θεολόγο; Όταν δεν ξέρει τι λέει η λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου;
Αυτός ο μανιακός ελληνικός αντικληρικαλισμός, που ξαφνικά θυμήθηκε να τα βάλει με τους παπάδες -τους Έλληνες μάλιστα παπάδες, που είναι και αξιαγάπητοι και σεβαστοί από όλους- δεν συνάδει ούτε καν με τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Στις μεγάλες πόλεις της Δύσης υπάρχουν πανεπιστήμια ολόκληρα για θεολογικές σπουδές, τα οποία ανθίζουν. Οι συζητήσεις για τις σχέσεις του λόγου με την πίστη είναι σήμερα στη δύση το πιο φλέγον ζήτημα, με κορυφαίο παράδειγμα τον διάλογο του Χάμπερμας με τον Πάπα. Και, φυσικά, κανένας Ιταλός ή ακόμη και Γάλλος δεν διανοήθηκε να βγάλει από την εκπαίδευσή του τον Αυγουστίνο ή τον Ακινάτη.
Μόνον εμείς θέλουμε να βγάλουμε από τα σχολεία μας τον Μέγα Βασίλειο και στη θέση του να βάλουμε την κα Ρεπούση και το έργο της.
* Ο Απόστολος Διαμαντής είναι Πανεπιστημιακός και συγγραφέας.

πηγή
 protagon

Ἐξ αφορμῆς τοῦ νόμου κατάργησης τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς

 

ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ

      Β. ΗΠΕΙΡΟΥ 47 ΜΑΡΟΥΣΙ

           ΤΗΛ.  2108025211

Ἀμαρούσιον13-08-2013

Ἐξ ἀφορμῆς τοῦ νόμου κατάργησης

τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς

Ἡ Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν θέλει νά καταθέσει τή σφοδρή διαμαρτυρία της στήν Κυβέρνηση τῆς χώρας μας γιά τόν καινούργιο νόμο πού καταργεῖ τήν Κυριακή Ἀργία μετά ἀπό χίλια ἑπτακόσια (1700) χρόνια.  Ὁ ὑποδειγματικός ἀνά τούς αἰῶνες θεόστεπτος αὐτοκράτορας καί μέγιστος ἐν ἁγίοις, Ἅγιος Κωνσταντῖνος καθόρισε μέ τόν πρῶτο του νόμο στίς 07-03 τοῦ ἔτους 321 μ. Χ.,  μετά τό διάταγμα τῶν Μεδιολάνων τό 313, τήν Κυριακή ἀργία ὡς ἡμέρα ἀναπαύσεως, ἀγαλλιάσεως, θείας λατρείας καί ἀγαθοεργίας.

Ἡ ἐν Λαοδικείᾳ Σύνοδος μέ τόν 29^ο  Κανόνα της, ἡ ς΄ Οἰκουμενική Σύνοδος, καθώς καί ὁ Μέγας Θεοδόσιος ἐπεκύρωσαν αὐτό τό μεγάλο ἀγαθό τῆς ἀργίας καί τό χάρισαν ὄχι μόνο στούς ἐν μόχθῳ ἐργαζόμενους, ἀλλά καί στούς ἀνθρώπους ὅλης τῆς οἰκουμένης.

Ἔρχεται λοιπόν τώρα ἡ Ἑλληνική Κυβέρνηση γιά νά γυρίσει πίσω - πίσω, στό ἀπώτατο εἰδωλολατρικό παρελθόν ὅλη τήν κοινωνικοεμπορική ζωή τῆς πατρίδας μας, νά βασανίσει ἔτι περισσότερο τούς μικρομεσαίους ἐπιχειρηματίες καί νά τούς  ὑπο­χρεώσει σέ πιό πολλά λειτουργικά ἔξοδα μέ τό ἄνοιγμα τῶν καταστημάτων τους κατά τήν ἡμέρα τῆς Κυριακῆς.  Τολμᾷ νά σνομπάρει, μέσῳ τοῦ «ἐκσυγχρονιστῆ» ὑπουργοῦ κ. Χατζηδάκη, τήν πίστη τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν δηλώνοντας ὅτι ἡ Κυριακή ἀργία «κρατᾷ τή χώρα στό παρελθόν». Ἀφελέστατο ἐπιχείρημα πού ἀπροκάλυ­πτα δείχνει τά νεοταξικά σχέδια καί τήν ἀνοιχτή ἄρνηση τῆς πίστεως στό θεάνθρωπο Κύριο Ἰησοῦ Χριστό.  Μανία καταδιώξεως κατά τοῦ ἕλληνα πολίτη πού τό δικτατορικό καθεστώς μέ ἄθεο νόμο ἀπαγορεύει ἔστω μιά ἡμέρα νά ξεκουράζεται, νά ἐκκλησιάζεται καί νά ἐπικοινωνεῖ μέ τήν οἰκογένειά του.

Οἱ ἐχθροί τοῦ λαοῦ ἔχουν σχέδιο ἐξόντωσης.  Πίεσαν ἀφόρη­τα τό λαό μας στά οἰκονομικά, ἐνῷ ταυτόχρονα τά μέσα ἐνημέρω­σης προανήγγειλαν νέους φόρους, νέα χαράτσια, νέες περικοπές.  Ἀποκορύφωμα τῶν μνημονιακῶν πιέσεων ὑπῆρξαν οἱ ὁμαδικές ἀπολύσεις.  Ἔτσι φθάσαμε στό ρεκόρ τῶν χιλιάδων αὐτοκτονιῶν.  Λιγότερες ἴσως θά ἦταν οἱ ἀνθρώπινες ἀπώλειες, ἄν μᾶς εἶχαν στήσει κανονικό πολεμικό μέτωπο.  Ἔχουν ἔτσι τό ἄλλοθι οἱ ἐχθροί μας ὅτι δέν μᾶς κάνουν κακό, ἀλλά ἐνδιαφέρονται νά μᾶς συμμορφώσουν καί νά μᾶς νοικοκυρέψουν.  Ἀφοῦ ἀπό τήν πλευρά τους διαπιστώνουν ἀποδοχή τῶν σκληρῶν μνημονιακῶν μέτρων ἐκ μέρους τοῦ λαοῦ μας, βάλλουν τώρα εὐθέως κατά τῆς ἀληθοῦς ὀρθοδόξου θεανθρωπίνης πίστεώς μας.   

Ὁ νόμος κατάργησης τῆς Κυριακῆς ἀργίας προσβάλλει βλάσφημα τό πρόσωπο τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, τελείου Θεοῦ καί τελείου ἀνθρώπου, καί κυρίως τῆς λαμπροφόρου Ἀναστάσεώς Του.  Προσβάλλει βάναυσα καί τήν ἀ­ξία τοῦ κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν Θεοῦ πλασθέντος ἀνθρώπου, χάριν τοῦ ὁποίου καί πρός ἀνακού­φισιν τοῦ ὁποίου, θείᾳ ἐπινοίᾳ, ὁ θεόστεπτος αὐτοκράτορας Μέγας Κωνσταντῖνος θέσπισε μέ νόμο τήν ἀργία τῆς Κυριακῆς.

Οὐδεμία ἱστορικῶς ἀντίδραση ὑπῆρξε ἀπό καμιά ἄλλη θρησκεία ἤ κοινωνική τάξη τότε πού καθιερωνόταν ἡ ἀργία τῆς Κυ­ριακῆς, ἀφοῦ ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, τά ἑκατομμύρια τῶν κατοίκων τῆς τότε Ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας, ἀλλά καί εὐρύτερα ἀνά τή οἰκουμέ­νη, ὠφελοῦντο καί ἀναπαύονταν ἀτομικῶς, οἰκογενειακῶς, συνολι­κῶς.  Εἰσέπρατταν ἀπό τήν ἐξουσία ἀνθρωπιά, σεβασμό καί μαζί μέ τήν παύση τῶν διωγμῶν, ἔναρξη πραγματικοῦ, ὄντως θεανθρωπίνου πολιτισμοῦ.

Εἶναι πλέον ξεκαρδιστικό ἀνέκδοτο πού προσεγγίζει τά ὅρια τῆς γελοιότητας ἡ αἰτιολογία θέσπισης τοῦ νόμου περί καταργήσεως τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς, ὅτι δηλαδή ἔτσι βοηθεῖται νά ἀναρρώσει ἀπό τή νεκρωσή της ἡ ἀγορά!!!  Ποιός τούς πιστεύει;

Ἤδη ἔχουν δημοσιευθεῖ πολλές ἀντιδράσεις Σεβασμιωτάτων Ἀρχιερέων, ἐκκλησιαστικῶν φορέων ἀλλά καί κοσμικῶν πού μέ  ἀτράνταχτα ἐπιχειρήματα τρανώνουν τά ἐντελῶς αὐτονόητα γιά τό λαό μας.  Ἡ Ὁμοσποδία τῶν Ἐμπορικῶν Συλλόγων καί τῶν ἰδιωτι­κῶν ὑπαλλήλων, ἡ Ἐθνική Συνομοσπονδία Ἑλληνικοῦ ἐμπορίου καθώς καί ἡ Γενική Ὀμοσπονδία Καταναλω­τῶν Ἑλλάδος (ΙΝΚΑ) σύσσωμοι ἀντιδροῦν στόν ἐξοντωτικό νόμο πού μαζί μέ τούς ἄλλους τῆς τελευταίας τετραετίας ἐξευτελίζουν τόν Ἕλληνα πολίτη, ἐπιδιώκουν νά τόν καταστήσουν πάμπτωχο καί νά τόν ἀπογυμνώσουν ἀπό ὅλα τά ὑπάρχοντά του.  Δούλους ἀργυρώνη­τους μᾶς θέλουν στά νεοταξικά σκλαβοπάζαρα.  Τό μόνο πού ἀπομένει εἶναι, κάποιος ἄλλος ὑπουργός νά ἐλέγχει, νά φορολογεῖ καί νά δεσμεύει τόν ἀέρα πού ἀναπνέουμε ἐμεῖς καί τά παιδιά μας.

Ἡ Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν ἀπό τήν ἀρχή τῆς «κρίσεως» εἶχε ταπεινῶς συστήσει σέ ὅλους τούς ἐν Χριστῷ ἀδελφούς καί τίς ἀδελφές νά ἐγειρόμαστε καθ’ ἑκάστην ὄρθρου βαθέος καί μέ ἄκρα ταπείνωση καί, εἰ δυνατόν, μέ πλήρη ἀκακία, νά ἀναφερόμαστε στόν Κύριο τῶν Κυρίων Ἰησοῦ Χριστό μας διά τῆς εὐχῆς «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με».  Νά ἐπικαλούμαστε τίς πολλές πρε­σβεῖες τῆς Παναγίας μας, τῆς μετά Θεόν Θεοῦ, κατά τούς Ἁγίου Πατέρες μας λέγοντας τό «Ὑπεραγία Θεοτόκε, βοήθει μοι ἤ σῶσον ἡμᾶς», κρατώντας καί περνώντας τό κομποσχοίνι πού πολύ μᾶς βοηθάει νά συγκεντώνεται ὁ νοῦς μας καί νά συνενώνεται χαρισματικά μέ τήν καρδιά καί μέ ὅλο τό σῶμά μας.

Τώρα, ἄμεσα, γρήγορα, ὁ «προοδευτικός» ὑπουργός πού κατέθεσε τό νομοσχέδιο κατάργησης τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς καί ἡ «προοδευτική» κυβέρνηση μᾶς δίνουν τήν εὐκαιρία νά συνειδητοποιήσουμε τούς ἐχθρούς μας, νά εὐχόμαστε γι’ αὐτούς νά μετανοήσουν καί νά μή χάσουν τόν παράδεισο, ἀλλά καί ἐμεῖς νά ἐντείνου­με τόν ἐν Χριστῷ πνευματικό μας ἀγῶνα.

Πρέπει ἀδελφοί, νά διαλαλήσουμε πρός πᾶσα κατεύθυνση:

1.              Ὅτι δέν εἴμαστε διατεθειμένοι κλῆρος καί λαός, νά ἀποδεχθοῦμε τά τετελεσμένα τῶν «προοδευτικῶν» ὑπουργῶν καί ὅσων βουλευτῶν ψήφισαν τό νόμο.

2.              Κάθε Σαββατόβραδο νά ὑπενθυμίζουμε ὁ ἕνας στόν ἄλλο τήν ἀτομική καί συλλογική - ἐκκλησιολογική - σημασία τοῦ Ἐκκλησιασμοῦ τῆς Κυριακῆς.  Ἔρχεται ὁ Ἀναστάς Χριστός γιά νά μᾶς προσφέρει τά ἀναστάσιμα ἀγαθά Του.  Μᾶς θέλει ὅμως μετόχους στήν κατ’  ἐξοχήν ἀναστάσιμη θεία Λειτουργία τῆς Κυριακῆς.  Ὁ ἱερός Χρυσόστομος ἔχοντας χριστοαφθονοπάροχη τήν ἐν Χριστῷ ἐμπειρία τοῦ Κυριακάτικου ἐκκλησιασμοῦ λέγει: Ὅσο κι’ ἄν εἶσαι βεβαρυμένος ἀπό τόν τραχύ ἀγῶνα τῆς ἑβδομάδος γιά τήν ἐπιβίωση, μήν ἀφήσεις τόν ἑαυτό σου μακράν τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ.  Θά διαπιστώσεις προσωπικά, ὅτι εἰσέρχεσαι στόν ἱερό ναό ὡς λῦκος καί φεύγεις ἀνάλαφρος, πρᾷος καί χαρούμενος ὡς πρόβατο.  Μπορεῖ νά ἔρχεσαι ἄγριος καί μαῦρος σάν κοράκι καί ἐξέρχεσαι εἰρηνεμένος καί κεκαθαρμένος σάν περιστέρι.  Μπορεῖ νά χάνεις λίγο ὕπνο, κερδίζεις ὅμως ἀσύλληπτες ἀντοχές γιά ὁλόκληρη τήν ἑβδομάδα.  Ἄν μέχρι σήμερα δέν εἴχαμε στό πρόγραμμά μας τόν ἐκκλησιασμό τῆς Κυριακῆς, ἄς τόν προσθέσουμε πάραυτα.  Ἡ ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, ἄς γίνει ἡ ἁγία ἀφετηρία σέ ὅλους μας, τούς βαπτισμένους καί μυρωμένους ὀρθοδόξους, Ἕλληνες καί μή, νά τιμήσουμε τήν Κοίμησή Της καί τήν ἔνσωμη ἁγία Μετάστασή Της στούς Οὐρανούς.  Θά Τήν παρακαλέσουμε ἱκετευτικά νά μᾶς γλυκάνει τήν ψυχή καί τήν καρδιά μέ τήν ἄκτιστη πανευφρόσυνη Χάρη τοῦ Υἱοῦ Της, ὥστε μετά ἀπό κάθε θεία Κυριακάτικη Λειτουργία νά φεύγουμε ἐφοδιασμένοι μέ νοῦ καθαρό καί συγκροτημένο, λεοντόκαρδη διάθεση, φιλάδελφη ἑτοιμότητα, ὄρεξη γιά δημιουργία, ἔμπνευση ἀκόμα καί μέσα στίς ὁριακές ἐργασιακές συνθῆκες πού ζοῦμε, ἀφοβία γιά τήν ἐπικείμενη ἀπώλεια τῶν λιγοστῶν περιουσιακῶν μας στοιχείων, θεία διάκριση γιά κάθε ἀπρόοπτο, ἀναπάντεχο ἤ ὁ,τιδήποτε ἀναμενόμενο ἀπό τά διευθυντήρια τῆς Νέας ἐποχῆς.

Οἱ ἱεροί κανόνες τῆς ἁγίας Ἐκκλησίας μας ὁρίζουν ὅτι, ὅποιος δέν ἐκκλησιάζεται ἐπί τρεῖς συνεχεῖς Κυριακές «ἀφοριζέ­σθω».  Τό ρῆμα αὐτό σέ μέση φωνή δηλώνει ὅτι, ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος μέ δική του θέληση, πρωτοβουλία καί πρακτική, ἀποκόπτεται ἀπό τό ἅγιο, ζωοποιό, μυστηριακό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ πού εἶναι ἡ Ἐκκλησία.  Ἄν ἀλλάξουμε τακτική καί γιά τρεῖς συνεχῶς Κυριακές ἐκκλησια­σθοῦ­με, θά ἀφυπνισθεῖ ἡ ψυχή μας, θά ἀρχίσει νά τρέφεται μέ τά θεῖα πνευματικά ψυχικά ἐδέσματα καί ἡ θεϊκή ὄρεξη καί ὁ θεῖος πόθος θά αὐξάνεται.  Ἡ θεία Κυριακάτικη λειτουργία θά γίνει μαγνήτης, πού θά μᾶς ἑλκύει ὅλο καί περισσότερο.  Ὁ Χριστός θά εἶναι τότε γιά μᾶς πατέρας, φίλος, ἀδελφός, τό πρῶτο ἀγαπημένο πρόσωπο, ὥστε μέ κανένα νόμο δέν θά ἀποκοποῦμε ἀπό τήν πανευτυχία πού θά ἔχουμε ἀνακαλύψει.

Ὁ νόμος μπορεῖ νά γίνει ἀφορμή γιά μείζονα πνευματική ἐν Χριστῷ προκοπή, ἐπίγνωση τοῦ θείου ἐν Χριστῷ ἔρωτος καί οὐσιαστική κατάργηση τοῦ νόμου περί κατάργησης τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς.

3.  Ἀξίζει καί ἐπιβάλλεται αὐτός ἤ αὐτή πού θά τρωθεῖ ἀπό τό θεῖο ἔρωτα, τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, νά γίνει διαπρύσιος κήρυκας τῆς θειοτάτης σημασίας τοῦ κατά Κυριακήν ἐκκλησιασμοῦ.

Ἐμεῖς οἱ μεγαλύτεροι, ὅσοι πιστοί, ὅσοι ἔχουμε γνώση τῆς χαρισματικῆς ἐν Χριστῷ δυναμικῆς τῆς θείας Κυριακάτικης Λειτουργίας, ἔχουμε χρέος νά ὁμολογοῦμε τό Σταυρωθέντα καί Ἀναστάντα γιά μᾶς Ἰησοῦ Χριστό, πού κλίνει οὐρανούς καί κατεβαίνει κατά τήν ὡριαία διάρκεια τῆς θείας Λειτουργίας μέσα μας καί μέσα σέ ὅλον τόν κόσμο.

Μέ πολλή ἀγάπη, διάκριση καί σύνεση τό αὐτό πρέπει νά κάνουμε στά παιδιά μας, στά ἐγγόνια μας, στούς μαθητές μας, στούς νέους καί στίς νέες.  Οἱ καιροί οὐ μενετοί.  Δύσκολες καί πολύ ἐπικίνδυνες οἱ ἡμέρες μας.  Ὁ Κύριος ἐγγύς!  Δέν πρέπει νά νουθετήσουμε τήν νέα γενιά;  Εἶναι τά παιδιά ἀγριεμμένα, ξεσηκωμένα ἀπό τήν αἰσχρή τηλεόραση καί τό αἰσχρό internet.  Δέν πρέπει νά τά παρακαλέσουμε γιά τό καλό τους νά γίνουν οἱ καλύτεροι φιλοθεάμονες τῆς θείας τοῦ Χριστοῦ Λειτουργίας;

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος προτείνει νά συμβουλεύουμε διακριτικότατα τά παιδιά, χωρίς νά τά πιέζουμε ἤ νά τά μαλλώνουμε γιά τέτοια πνευματικά θέματα καί δή γιά τήν κορυφή ὅλων τῶν προσευχῶν, ὅλων τῶν γνώσεων καί ὅλων τῶν εὐλογιῶν πού εἶναι ἡ θεία Λειτουργία. 

Συνεχίζων ὁ ἱερός Πατήρ λέγει, ἄν δέν σέ ἀκοῦνε, ἐπανάλαβε σέ καλύτερη, σέ καταλληλότερη ὥρα τήν προτροπή γιά τή θεία Λειτουργία.  Καί ἄν δέν σέ ξανακούσουν, ὑπάρχει καί ἄλλος τρόπος.  Προσευχήσου θερμά καί τήν ὥρα τῶν συμβουλῶν σου θά δώσει ὁ Κύριος δάκρυα, πού θά μαλακώσουν τήν ἀντίσταση, τήν ἀντιλογία ἤ τή νεανική θρασύτητα.  Πρόσεξε λέγει, τί ἔκανε ὁ θεῖος Παῦλος μιλώντας στούς πρεσβυτέρους τῆς Ἐφέσου: «…τριετίαν νύκτα καί ἡμέραν οὐκ ἐπαυσάμην μετά δακρύων νουθετῶν ἕνα ἕκαστον…» (Πράξ. κ΄ 31) «... ἄχρις οὗ μορφωθῇ Χριστός ἐν ὑμῖν...» (Γαλ. δ΄ 19)

 Εἶδε λέγει τί πέτυχε ὁ Παῦλος μέ τά ἱκετευτικά δάκρυα, πού ἔβγαιναν ἀπό καρδιά πού καιγόταν ἀπό ἀγάπη στό Χριστό καί στόν ἄνθρωπο.  Γιαυτό κατάφερε ὄχι ἐγκεφαλικά ἀλλά βαθειά, μέσα στήν καρδιά τους νά μορφώσει τό Χριστό καί ἔτσι πάντα νά μετέχουν στή θεία Λατρεία τοῦ Χριστοῦ.

Ἔτσι σταδιακά, ἀλλά χριστοδυναμικά, de facto, θά καταργη­θεῖ ὁ νόμος «περί καταργήσεως τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς» ἀφοῦ ὄλο καί περισσότεροι ἀδελφοί μας θά ἐνσωματώνονται ἑκούσια καί ζωντανά στό Κυριακάτικο πανηγύρι τῆς Θείας Λειτουργίας.

4. Οἱ κληρικοί καί οἱ χοροί τῶν ἱεροψαλτῶν θά πρέπει νά εἴμαστε ἰδιαίτερα προσεκτικοί στήν τέλεση τῆς θείας Λειτουργίας τῆς Κυριακῆς, γνῶστες τῆς πολύ πλούσιας λατρείας καί δή τῆς δοκιμασμένης ὀρθοδόξου λειτουργικῆς παραδόσεως.  Ὅσο πιό ταπεινή καί μετά συντετριμμένης καρδίας εἶναι ἡ παράστασή μας στή θεία Λειτουργία, τόσο πιό προσεκτικοί στούς λογισμούς, στήν ἐπιστράτευση τῆς λεπτῆς προσοχῆς τους καί στήν ἀμετεώριστη προσευχή γίνονται οἱ πιστοί μας, ὁ λαός τοῦ Θεοῦ πού ἁγιάζεται καί χριστοποιεῖται μέσα σ’ αὐτούς τούς χαλεπούς καιρούς.

Ἄς πρυτανεύει ἡ ἐν Χριστῷ ἁπλότητα, ἡ ἐν Χριστῷ σιωπή, ἡ ἐπιβεβλημένη μεγαλοπρέπεια στά ἱεροψαλτικά ἐκκλησιαστικά ᾄσματα, ὅπου χρειάζεται, ὥστε νά ἐπιτυγχάνεται ἡ σταυρική μετάνοια καί κατάνυξη στίς ψυχές ἀλλά καί ἡ ἄκρως ἀναστάσιμη χαρά πού ἀποτελεῖ καί τό ἀποκορύφωμα ὅλων τῶν αἰτημάτων, ὅλων τῶν μυστικῶν εὐχῶν καί ὅλων τῶν μεγαλοπρεπεστάτων ὕμνων τῶν χορῶν τῶν ἱεροψαλτῶν.  Μέσα σ’ ἕνα τέτοιο γνήσια ὀρθόδοξο λειτουργικό χαρισματικό περιβάλλον μπορεῖ νά μή σαγηνεύονται οἱ σήμερα πολλαπλῶς διωκόμενοι Ἕλληνες ὀρθόδοξοι πολῖτες;  Ὅταν μυστικῶς καί ἐγκαρδίως ἀναπαύονται οἱ ψυχοῦλες τους μέσα στήν σωτήρια κιβωτό τῆς Κυριακάτικης θείας Λειτουργίας δέν θά γίνονται ὁ ἕνας μετά τόν ἄλλο μεγαλοκήρυκες καί χριστοκήρυκες τοῦ λειτουργικοῦ θησαυροῦ πού ἔχει ἐμφυτεύσει ὁ Χριστός μέσα τους;   Δέν θά ἔρθει καί πάλι κάποια στιγμή πού de facto, ἐν τοῖς πράγμασι θά ἀκυρωθεῖ ὁ νόμος περί καταργήσεως τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς;

5. Καί πρακτικῶς ὅμως θά πρέπει νά ἀντιδράσουμε.  Νά μήν ἀμελοῦμε νά ψωνίζουμε τίς ἄλλες ἡμέρες καί νά μήν εὐνοοῦμε τά πολυεθνικά supermarket.  Ὁ λαός ἔχει τή δύναμη νά περιθωριοποιή­σει (συρρικνώσει) τήν πελατεία, τήν εὐρρωστία καί τή δύναμη τῶν πολυεθνικῶν μεγαλοκαταστημάτων, ἔστω κι ἄν αὐτά τίς Κυριακές δημιουργοῦν κάποιες προσφορές.  Ὁ λαός ἔχει δείξει τή βούλησή του σέ παραπλήσιες ἀντιλαϊκές θεσμοθετήσεις τοῦ παρελθόντος.  Γιατί νά μή γίνει τώρα πρακτικά, λαϊκό μποϋκοτάζ κατά τοῦ νόμου;

Γιατί μουσουλμᾶνοι καί ἑβραῖοι συνεργάστηκαν γιά νά ἀπαγχονισθεῖ ὁ ἔνδοξος ἐθναπόστολός μας ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός;  Ἀκριβῶς ἐπειδή μέ τόν ἅγιο θεανθρώπινο λόγο του εἶχε ἐπηρεάσει πρακτικά τούς σκλάβους προγόνους μας καί δέν προέβαιναν κατά τήν ἡμέρα τῆς Κυριακῆς σέ ἐμπορικές διαπραγματεύσεις μέ τούς ἐμπόρους τῶν Ἑβραίων, πού ὡς Θεό τους εἶχαν τό χρηματικό κέρδος! 

Μποροῦμε λοιπόν καί μεῖς σήμερα νά γίνουμε πιό σωστοί, πιό χριστιανοί;  Νά μή πατήσουμε τό πόδι μας κατά τήν ἡμέρα τῆς Κυριακῆς στά καταστήματα!   Δέν μποροῦμε ὅλες τίς ἄλλες ἡμέρες νά προμηθευόμαστε τά ψώνια μας; Εἶναι πολύ μεγάλη ἡ δύναμη τοῦ καταναλωτῆ.  Δέν πρέπει τόσο ἁπλᾶ, τόσο φυσικά, τόσο πρακτικά νά δώσουμε τό μήνυμά μας στήν ἀσεβῆ Ἑλληνική Κυβέρνηση; 

6. Σέ λίγο καιρό πιστεύουμε ὅτι θά μπορέσουμε νά πληροφορηθοῦμε τόν κατάλογο τῶν βουλευτῶν πού ἐπιπόλαια ἤ συνειδητά ψήφισαν τόν τόσο ἀντίχριστο καί ἀπάνθρωπο νόμο.  Ὅταν ἔρθει ἡ ὥρα τῆς ἑπόμενης ἐκλογικῆς ἀναμέτρησης νά ξέρουμε ποιά χέρια ψήφισαν κατά τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου μας.

Δέν πρέπει νά ξέρουμε ποιοί πρόσθεσαν ὀξύτερο ψυχικό πόνο, περισσότερη ἀπλήρωτη δουλειά καί κόπο στούς ἐργαζόμενους; Δέν πρέπει νά γνωρίζουμε ποιοί ἔχουν βαλθεῖ νά κλείσουν τούς μικρομεσαίους καταστηματάρχες πρός ὄφελος τῶν πολυεθνικῶν;

Γιατί θά πρέπει ἡ Ἑλλάδα νά γίνει τό πρῶτο πιλοτικό ἀθεϊ­στικό κράτος καί μέ τήν κατάργηση τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς; Ποιά Εὐρωπαϊκά κράτη, ἄς μᾶς ποῦν, ἔχουν ψηφίσει τέτοιο ἀντιθεαν­θρώπινο νόμο;  Εἶναι πλέον καταχωρημένο στή γνώση καί στή συνείδηση τῶν Εὐρωπαίων ὅτι εἶναι ἀσύμφορη ἡ λειτουργία τῶν καταστημάτων κατά τήν Κυριακή.  Εἶναι δέ ἀποδεδειγμένο καί λογιστικά.  Ἡ νεοταξική ὅμως νοοτροπία μαίνεται (=πολεμάει μέ μανία) ἐναντίον κάθε χρι­στιανικοῦ θεανθρωπίνου θεσμοῦ κυρίως στήν ὀρθόδοξη χώρα μας.

Θά μπορούσαμε νά καταχωρίσουμε πολλά  καί περικαλλέστατα λογοτεχνικά κείμενα δοκίμων Ἑλλήνων λογοτεχνῶν μας πού περιγράφουν πολύ ζωηρά τή μοναδικότητα καί χαρισματική ἰδιομορφία τῆς Ἑλληνικῆς Κυριακῆς, πού εἶναι ὁπωσδήποτε συνδυασμένη μέ τήν ἀργία της. 

Ἀντ’ αὐτῶν προτιμοῦμε νά παραθέσουμε ἕνα μικρό ἀπόσπασμα ἀπό τίς διδαχές τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ:

«Ἐπῆγεν ὁ Κύριος εἰς τήν κόλασιν καί ἔβγαλε τόν Ἀδάμ, τήν Εὔαν καί τό γένος του. Ἀνέστη τήν τρίτην ἡμέραν. Ἐφάνη δώδεκα φοράς εἰς τούς Ἀποστόλους του. Ἔγινε χαρά εἰς τόν οὐρανόν, χαρά εἰς τήν γῆν καί εἰς ὅλον τόν κόσμον· φαρμάκι καί σπαθί δίστομον εἰς τήν καρδίαν τῶν Ἑβραίων καί μάλιστα τοῦ διαβόλου. Διά τοῦτο καί οἱ Ἑβραῖοι δέν κατακαίονται ἄλλην ἡμέραν τόσον, ὡσάν τήν Κυριακήν, ὁπού ἀκούουν τόν παπά μας νά λέγη: «Ὁ ἀναστάς ἐκ νεκρῶν Χριστός ὁ ἀληθινός Θεός ἡμῶν». Διότι ἐκεῖνο ὁπού ἐσπούδαζον οἱ Ἑβραῖοι νά κάμουν διά νά ἐξαλείψουν τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ μας, ἐγύρισεν ἐναντίον τῆς κεφαλῆς των. Πρέπει καί ἡμεῖς, ἀδελφοί μου, νά χαιρώμεθα πάντοτε, μά περισσότερον τήν Κυριακήν, ὁπού εἶνε ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ μας. Διότι Κυριακήν ἡμέραν ἔγινεν ὁ Εὐαγγελισμός τῆς Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας. Κυριακήν ἡμέραν μέλλει ὁ Κύριος νά ἀναστήση ὅλον τόν κόσμον.

     Πρέπει καί ἡμεῖς νά ἐργαζώμεθα τάς ἕξ ἡμέρας διά ταῦτα τά μάταια, γήϊνα καί ψεύτικα πράγματα, καί τήν Κυριακήν νά πηγαίνωμεν εἰς τήν ἐκκλησίαν καί νά στοχαζώμεθα τάς ἁμαρτίας μας, τόν θάνατον, τήν κόλασιν, τόν παράδεισον, τήν ψυχήν μας ὁπού εἶνε τιμιωτέρα ἀπό ὅλον τόν κόσμον, καί ὄχι νά πολυτρώγωμεν, νά πολυπίνωμεν καί νά κάμνωμεν ἁμαρτίας· οὔτε νά ἐργαζώμεθα καί νά πραγματευώμεθα τήν Κυριακήν. 

    Ἐκεῖνο τό κέρδος ὁπού γίνεται τήν Κυριακήν εἶνε ἀφωρισμένο καί κατηραμένο, καί βάνετε φωτιά καί κατάρα εἰς τό σπίτι σας καί ὄχι εὐλογίαν· καί ἤ σέ θανατώνει ὁ Θεός παράκαιρα, ἤ τήν γυναίκα σου, ἤ τό παιδί σου, ἤ τό ζῶον σου ψοφᾷ, ἤ ἄλλον κακόν σου κάμνει.

Ὅθεν, ἀδελφοί μου, διά νά μή πάθετε κανένα κακόν, μήτε ψυχικόν μήτε σωματικόν, ἐγώ σᾶς συμβουλεύω νά φυλάγετε τήν Κυριακήν, ὡσάν ὁπού εἶνε ἀφιερωμένη εἰς τόν Θεόν. Ἐδῶ πῶς πηγαίνετε, χριστιανοί μου; Τήν φυλάγετε τήν Κυριακήν; Ἄν εἶσθε χριστιανοί, νά τήν φυλάγετε. Ἔχετε ἐδῶ πρόβατα; Τό γάλα τῆς Κυριακῆς τί τό κάμνετε; Ἄκουσε, παιδί μου· νά τό σμίγης ὅλο καί νά τό κάμνης ἑπτά μερίδια· καί τά ἕξ μερίδια κράτησέ τα διά τόν ἑαυτόν σου, καί τό ἄλλο μερίδιον τῆς Κυριακῆς, ἄν θέλης, δῶσέ το ἐλεημοσύνην εἰς τούς πτωχούς ἤ εἰς τήν Ἐκκλησίαν, διά νά εὐλογήση ὁ Θεός τά πράγματά σου. Καί ἄν τύχη ἀνάγκη καί θέλης νά πωλήσης πράγματα φαγώσιμα τήν Κυριακήν, ἐκεῖνο τό κέρδος μή τό σμίγεις εἰς τήν σακκούλα σου, διότι τήν μαγαρίζει· ἀλλά δῶσέ τα ἐλεημοσύνην, διά νά σᾶς φυλάγη ὁ Θεός» (Διδαχ. Δ΄).

Διά τήν Ἑστίαν Πατερικῶν Μελετῶν

ἀρχιμ. Σαράντης Σαράντος

                                                                   ἐφημέριος Ἱεροῦ Ναοῦ Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀμαρουσίου



Πηγή 

 anavaseis

 

 

Σε κάθε γωνιά της Ελλάδας οι πιστοί προστρέχουν στη...δική τους Παναγία

Αθήνα

Η Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες γιορτές της χριστιανοσύνης. Η προετοιμασία των πιστών αρχίζει από την 1η Αυγούστου με τη νηστεία που διαρκεί έως τον Δεκαπενταύγουστο, αποτελώντας για τους Ορθόδοξους χριστιανούς το «Πάσχα του καλοκαιριού».

Στις 15 Αυγούστου χιλιάδες πιστών με την ψυχή γεμάτη ελπίδα και κατάνυξη, προστρέχουν στα αμέτρητα προσκυνήματα, όπου λιτανεύονται οι θαυματουργές εικόνες της Παναγίας για να μαρτυρήσουν τη πίστη τους στο πρόσωπό της.

Η Παναγία, το ιερότερο από τα πρόσωπα της Ορθοδοξίας, δοξάζεται σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Η λατρεία που έχουν οι πιστοί στη «μητέρα» του Θεού και των ανθρώπων αποδεικνύεται από τα πολλά ονόματα: Μεγαλόχαρη, Εκατονταπυλιανή, Φανερωμένη, Κοσμοσωτήρα, Χοζοβιώτισσα, Εικοσιφοίνισσα, Βρεφοκρατούσα, Ελεούσα, Θαλασσινή, Γιάτρισσα, Μυρτιδιώτισσα και πολλά ακόμη.

Και μπορεί το επίκεντρο των εκδηλώσεων να είναι η Παναγία της Τήνου και τη Παναγία Σουμελά, όμως, σε κάθε γωνιά της χώρας υπάρχει και μια ξεχωριστή Παναγιά. Ιδού ένα μικρό οδοιπορικό:

Η Παναγία της Τήνου

Η εικόνα της Παναγίας της Τήνου βρέθηκε στις 30 Ιανουαρίου του 1823, έπειτα από πολλές προσπάθειες και «με την υπόδειξη της Παναγίας στη μοναχή Πελαγία», στην ιστορική Μονή της «Κυράς των Αγγέλων», στο Κεχροβούνι.

Με Βασιλικό Διάταγμα του 1836, καθιερώθηκε ο εορτασμός της Παναγίας στην Τήνο να είναι οκταήμερος και να διαρκεί έως τα «εννιάμερα της Θεοτόκου», στις 23 Αυγούστου, όπου μέσα σε ατμόσφαιρα συγκίνησης, κατάνυξης και σεβασμού, ψάλλονται ύμνοι και εγκώμια, μπροστά στον επιτάφιο και την εικόνα.

Ο δρόμος που οδηγεί από το λιμάνι στο ναό του Ευαγγελισμού, όπου βρέθηκε η εικόνα, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη της άρρηκτης σχέσης του ελληνισμού με την Ορθοδοξία.

Στην Τήνο παράλληλα με την εορτασμό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, οι Έλληνες τιμούν κι αυτούς που χάθηκαν, όταν οι Ιταλοί τορπίλισαν και βούλιαξαν την « Έλλη» μέσα στο λιμάνι του νησιού ανήμερα της Παναγιάς.

Παναγία Σουμελά

Η Παναγία Σουμελά αποτελεί το σύμβολο της ποντιακής πίστης, αν και η πρώτη ονομασία της θαυματουργής εικόνας ήταν Αθηνιώτισσα.

Την εικόνα της Παναγίας Σουμελά αγιογράφησε ο Ευαγγελιστής Λουκάς. Μετά τον θάνατό του τη μετέφερε στην Αθήνα ο μαθητής του Ανανίας και τοποθετήθηκε σε περικαλλή ναό της Θεοτόκου. Έτσι αρχικά ονομάστηκε ως Παναγία η Αθηνιώτισσα.

Στο τέλος του 4ου αιώνα (380-386 μΧ), σύμφωνα με την παράδοση, η Παναγία η Αθηνιώτισσα εμφανίστηκε ως όραμα στους μοναχούς Σωφρόνιο και Βαρνάβα, στη Αθήνα, και τους κάλεσε στην εκκλησία.

Εκεί είδαν την εικόνα να σηκώνεται από το προσκυνητάρι, να βγαίνει από το παράθυρο και να πετάει προς τα ουράνια. Συγχρόνως, άκουσαν την Θεοτόκο να λέει: «Πηγαίνω στην Ανατολή. Προπορεύομαι στο όρος Μελά. Ακολουθήστε με...».

Οι μοναχοί την ακολούθησαν και στο όρος Μελά, στον Πόντο, όπου στάθηκε, κτίστηκε μεγάλος Ναός και Μονή. Έτσι η εικόνα πήρε την ονομασία Σουμελά από τη φράση «στου Μελά».

Το 1922, μετά την Μικρασιατική καταστροφή, μοναχοί έθαψαν την εικόνα, μαζί με άλλα κειμήλια.

Με την ανταλλαγή, τα ιερά κειμήλια παραχωρήθηκαν και το 1931 τα ξέθαψε και τα έφερε στην Ελλάδα, ο Αμβρόσιος ο Σουμελιώτης. Η εικόνα επανήλθε στην Αθήνα και παρέμεινε στο Μουσείο έως το 1951. Τότε, το Σωματείο «Παναγία Σουμελά» Θεσσαλονίκης πρότεινε το κτίσιμο ναού στις πλαγιές του Βερμίου, στην Καστανιά Βέροιας.

Η Παναγία στο Μικρόκαστρο Κοζάνης

Ιδιαίτερος είναι ο εορτασμός του Δεκαπενταύγουστου στο ιστορικό μοναστήρι της Παναγίας στο Μικρόκαστρο, του δήμου Βοΐου.

Κάθε χρόνο χιλιάδες πιστοί προσκυνούν την εικόνα της Παναγίας, που χρονολογείται από το 1603, ενώ εντύπωση προκαλεί η αναβίωση του εθίμου των προσκυνητών καβαλάρηδων από τη Σιάτιστα.

Το έθιμο των καβαλάρηδων προσκυνητών έρχεται από την τουρκοκρατία, όταν αποτελούσε ευκαιρία για τους σκλαβωμένους να δείξουν τη λεβεντιά και τον πόθο τους για λευτεριά.

Παναγία της Εκατονταπυλιανής

Ο ναός της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής βρίσκεται στην Παροικιά, της Πάρου. Για το ναό υπάρχουν δύο ονομασίες: «Καταπολιανή» και «Εκατονταπυλιανή».

Σύμφωνα με την παράδοση, η Κατοπολιανή έχει ενενήντα εννέα φανερές πόρτες, ενώ η εκατοστή είναι κλειστή και δεν φαίνεται. Η πόρτα αυτή θα φανεί και θα ανοίξει, όταν οι Έλληνες πάρουν την Πόλη.

Πολλές παραδόσεις αναφέρονται στην ίδρυση της Εκατονταπυλιανής. Η πρώτη πληροφορεί ότι, όταν η Αγία Ελένη μητέρα πήγαινε στην Παλαιστίνη για να βρει τον Τίμιο Σταυρό, έφτασε στην Πάρο και προσευχήθηκε σε ένα μικρό ναό που βρίσκονταν στη θέση της Εκατονταπυλιανής.

Κατά την προσευχή της έκανε τάμα ότι αν βρει τον Τίμιο Σταυρό, θα χτίσει στη θέση αυτή έναν μεγάλο ναό.

Η προσευχή της εισακούστηκε. Βρήκε τον Τίμιο Σταυρό και, πραγματοποιώντας το τάμα της, ανήγειρε τον μεγαλόπρεπο ναό της Εκατονταπυλιανής.

Μία δεύτερη παράδοση αναφέρει ότι το τάμα της Αγίας Ελένης ολοκλήρωσε ο γιος της Άγιος Κωνσταντίνος, αυτοκράτορας του Βυζαντίου, καθώς η ίδια δεν πρόλαβε.

Η Χοζοβιώτισσα της Αμοργού

Στην Αμοργό, πάνω σε έναν γκρεμό 300 μέτρων δεσπόζει το ιστορικό μοναστήρι της Παναγίας Χοζοβιώτισσας που τιμάται στις 15 Αυγούστου.

Κτίστηκε το 1088 μ.Χ. από το βυζαντινό αυτοκράτορα Αλέξιο Α' Κομνηνό σύμφωνα με επιγραφή της Ι. Μονής.

Για τον τρόπο άφιξης της εικόνας στην Αμοργό υπάρχουν δύο παραδόσεις: Η πρώτη λεει ότι η εικόνα βρέθηκε μέσα σε μια βάρκα εκεί ακριβώς που είναι κτισμένο το σημερινό μοναστήρι. Λέγεται ότι την εικόνα τοποθέτησε μια ευσεβής κυρία μέσα σε βάρκα από την πόλη Χόζοβα της Παλαιστίνης και την άφησε να ταξιδέψει μόνη της στην θάλασσα, για να γλιτώσει από τα χέρια των εικονομάχων.

Η δεύτερη εκδοχή λέει ότι τη θαυματουργική εικόνα έφεραν στην Αμοργό μοναχοί από το μοναστήρι του Χοτζεβά της Παλαιστίνης, που βρίσκεται κοντά στην Ιεριχώ, οι οποίοι έφυγαν λόγω των διωγμών από τους εικονομάχους.

Περνώντας από την Κύπρο οι μοναχοί έπεσαν πάνω σε ληστές που βεβήλωσαν, έσχισαν στα δύο και έριξαν στη θάλασσα την εικόνα. Τα δύο τεμάχια ήρθαν με θαυματουργικό τρόπο κάτω από το βράχο της Αμοργού κι ενώθηκαν μόνα τους χωρίς να διακρίνεται τίποτε.

Αλλοι λένε ότι συγκολλήθηκαν από τους μοναχούς που συνέχισαν το ταξίδι τους, έφτασαν στην Αμοργό και έκτισαν το μοναστήρι στον τόπο που τους υπέδειξε η Παναγία. Μάρτυρας για τον τόπο αυτό ήταν η σμίλη, που για αιώνες βρισκόταν σφηνωμένη στο βράχο και έπεσε το 1952.

Η «Οφιούσα» της Κεφαλονιάς

Στη νότια Κεφαλονιά, κοντά στο χωριό Μαρκόπουλο, βρίσκεται ο ναός της Κοιμήσεως. Εκεί από τη γιορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρα (6 Αυγούστου) εμφανίζονται μέσα και έξω από τον ναό μικρά φίδια. Είναι τα λεγόμενα «φίδια της Παναγίας».

Στη θέση αυτή, λέει η παράδοση, υπήρχε ένα παλιό μοναστήρι της Παναγιάς, μεγάλο και πλούσιο. Όταν το μοναστήρι δέχτηκε επίθεση από πειρατές οι καλόγριες για να μην πέσουν στα χέρια τους παρακάλεσαν την Παναγία να τις κάνει πουλιά, ή φίδια.

Έτσι, σαν φίδια, ιερά πλέον, γυρίζουν κάθε χρόνο στις αρχές του Αυγούστου και όσο περνούν οι μέρες πληθαίνουν. Την παραμονή της Κοιμήσεως «πλημμυρίζουν» τον ναό.

Σύμφωνα με την παράδοση αν κάποια χρονιά τα φίδια δεν παρουσιασθούν, είναι κακό σημάδι. Αυτό συνέβη το 1940 και το 1953, όταν το νησί δοκιμάστηκε από τους σεισμούς.

Παναγία Αγιασώτισσα

Στην ενδοχώρα της Λέσβου, στην Αγιάσο, ο Δεκαπενταύγουστος αποτελεί μία ξεχωριστή εμπειρία για όλους. Η ομώνυμη εικόνα είναι έργο του ευαγγελιστή Λουκά, πλασμένη με κερί και μαστίχα.

Πολλοί από τους προσκυνητές, με αφετηρία την πόλη της Μυτιλήνης, περπατούν 25 χιλιόμετρα για να φθάσουν στον αυλόγυρο της εκκλησίας, όπου διανυκτερεύουν. Την ημέρα της γιορτής της Παναγίας, ύστερα από τη Λειτουργία, γίνεται η περιφορά της εικόνας γύρω από το ναό, ενώ οι εορταστικές εκδηλώσεις φθάνουν στο αποκορύφωμά τους με τις μουσικές και χορευτικές εκδηλώσεις στην πλατεία του χωριού.

Η Παναγία της Ολύμπου στην Κάρπαθο

Διαφορετικός είναι ο εορτασμός στην Όλυμπο της Καρπάθου. Οι Λειτουργίες είναι βαθιά συνδεδεμένες με το πένθος που χαρακτηρίζει τη μέρα του Δεκαπενταύγουστου και το αποκορύφωμα του παραδοσιακού εορτασμού είναι ο χορός που γίνεται στη μικρή πλατεία, μπρος στην εκκλησιά της Παναγίας, με τους οργανοπαίκτες να παίζουν τον Κάτω Χορό.

Ο χορός αργός και πάντα με σταθερό βήμα και κατανυκτική διάθεση, κρατά για ώρες.

Ο επιτάφιος της Παναγίας στην Πάτμο

Στο νησί της Αποκάλυψης, την Πάτμο, οι μοναχοί τηρούν το έθιμο του επιταφίου της Παναγίας, έθιμο με βυζαντινές καταβολές. Ο χρυσοποίκιλτος επιτάφιος της Παναγίας περιφέρεται στα σοκάκια του νησιού σε μεγαλοπρεπή πομπή, ενώ οι καμπάνες του μοναστηριού και των άλλων εκκλησιών ηχούν ασταμάτητα.

Κουφονήσια - Με τα καΐκια στην Παναγιά

Τον Δεκαπενταύγουστο γιορτάζει η Παναγία στο Κάτω Κουφονήσι. Μετά τη λειτουργία προσφέρεται φαγητό από τους κατοίκους και κατόπιν εκείνοι μεταφέρονται με τα καΐκια τα οποία κάνουν αγώνες για το ποιος θα περάσει τον άλλο στο Πάνω Κουφονήσι.

Άνδρος - Παναγία Φανερωμένη

Το Κάστρο Φανερωμένης είναι από τα πιο χαρακτηριστικά σημεία στην περιοχή του Κορθίου, σε ύψωμα κοντά στο χωριό Κοχυλού. Το Δεκαπενταύγουστο γίνεται εδώ μεγάλο πανηγύρι στην Παναγία τη Φανερωμένη, που βρίσκεται μέσα στο Κάστρο.

πηγή

in.gr