Ο Ελληνισμός είναι το αντίβαρο στην ανελευθερία. Κι άλλες φορές προσπάθησαν να τον σβήσουν και σε όλες απέτυχαν.

Τρεις ξένοι ακαδημαϊκοί μας θυμίζουν όσα έχουμε ξεχάσει ή μάλλον καλύτερα όσο προσπαθούν κάποιοι να μας «αναγκάσουν» να ξεχάσουμε: To μεγαλείο του Ελληνισμού!

Σύμφωνα με τους Simone Le Baron (Γαλλίδα) καθηγήτρια γαλλικών, γλωσσολόγος, συγγραφέας, Arsam Momeni (Ιρανός) διδάκτωρ Αρχιτεκτονικής, συγγραφέας και Sam Chekwas (Νιγηριανός) οδοντίατρος, εκδότης και συγγραφέας, η λύση στα προβλήματα μας δεν είναι η παγκοσμιοποίηση, που με νύχια και με δόντια προσπαθούν να επιβάλλουν οι παγκοσμιοποιητές της Δύσης, αλλά ο Ελληνισμός!

Οι φιλέλληνες ακαδημαϊκοί καταγγέλλουν το σκοταδιστικό «πολυπολιτισμό της Νέας Τάξης Πραγμάτων» και τους «ανθέλληνες πολιτικούς» που επιδιώκουν να τον επιβάλλουν, δημιουργώντας «μία ράτσα χωρίς ρίζες και ιστορία για να σβήσουν την Ελλάδα», ενώ παράλληλα προσπαθούν να μας πείσουν να αγαπήσουμε τις ρίζες μας και να γίνουμε εφαλτήριο παγκόσμιας ανατροπής σε συνεργασία με τους απανταχού φιλέλληνες του πλανήτη.

«Ο Ελληνισμός είναι το αντίβαρο στην ανελευθερία. Κι άλλες φορές προσπάθησαν να τον σβήσουν και σε όλες απέτυχαν. Και να είστε σίγουροι ότι, άσχετα με τον ρου των γεγονότων, οι απανταχού Έλληνες όχι απλά θα ξαναδώσουν τα φώτα, αλλά και θα τα αλλάξουν σε αυτούς που ταλανίζουν την οικουμένη. Αυτό, ακόμα και αν γελάσετε, κρατήστε το κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού σας…», τονίζουν χαρακτηριστικά, συγκινώντας το πολυπληθές ακροατήριο.

Μάλιστα, όπως δηλώνει ο Ιρανός καθηγητής, δεν προτείνουν τον Ελληνισμό χάριν κάποιων Ελλήνων φίλων, αλλά γιατί αποτελεί «το οξυγόνο της ανθρωπότητας», ενώ ο ομογενής Σαμ Τσέκουας μιλάει για Ελλάδα εκτός Ελλάδας, με απούσα την Ελλάδα…

πηγή

 defencenet

Υ.Γ 

Έρχονται οι ξένοι και τονίζουν τον πλούτο και τον δυναμισμό της χώρας μας, κάτι που οι ντόπιοι άρχοντές μας απαξιούν ακόμη να το αντιληφθούν! Ο λαός μας βιώνει την περίοδο αυτή την επιτηδευμένη οικονομική κρίση μέσω της οποίας  προσπαθούν να τον εξαθλιώσουν αλλά μέχρι τώρα ανθίσταται όσο μπορεί, όπως μπορεί... 

Όμως και ο μεγάλος Άγιος της εκκλησίας μας ο Άγιος Νεκτάριος πολύ πριν από τους ξένους ακαδημαϊκούς μας τονίζει ότι το 

Ελληνικό έθνος  ειναι ὁ ὀφθαλμός καί ὁ διδάσκαλος τῆς Οἰκουμένης!

Υπομονή και κουράγιο!

Αντέξαμε! 

Θα αντέξουμε! 

Όλοι μαζί συν Θεω θα νικήσουμε και αυτό θα είναι νίκη του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας μας.

Το ξέρουν αυτοί που μας πολεμούν.

Όμως ειναι τόσο σκοτισμένοι που δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι τον τελευταίο λόγο τον έχει ο  Θεός!

ΥΠΟΜΟΝΉ

 

Με βρίζεις. Εγώ όμως είμαι πάντα κοντά σε σένα και σ' ό­λους τους στρατιώτες τού τάγματος.

«Ήμουν ανθυπασπιστής στο τάγμα της Κορέας. Δεν πίστευα πουθενά, παρά μόνο στη δύναμη των βαρέων όπλων που κατεύθυνα. Επί πλέον ήμουν αδιόρθωτα βλάσφημος.
Όλες οι βλασφημίες μου συγκεντρώνον­ταν στην Παναγία. Όσοι με άκουγαν ανατρίχιαζαν. Οι φαντάροι μου έκαναν τον σταυρό τους, για να μην τους βρει κακό. Oι ανώτεροί μου διαρκώς με παρατηρού­σαν και με τιμωρούσαν. Ώσπου μια νύχτα έζησα ένα ολοφάνερο θαύμα.
Ξημέρωνε η 7ηΑπριλίου 1951. Με τη διμοιρία μου είχα καταλάβει μια πλαγιά σε ύψωμα κοντά στον 38οπαράλληλο. Μέχρι τα ξημερώματα έμεινα άγρυπνος στο όρυγμα μου μαζί με τον στρατιώτη Σταύρο Αδαμάκο.
Όταν ρόδιζε η αυγή, οπότε δεν υπήρχε φόβος αιφνιδιασμού, αποκοιμήθηκα. Είδα τότε ένα όνειρο που με συνετάραξε:
Μία γυναίκα στα μαύρα ντυμένη, με αγνή ομορφιά και γλυκύτατη φωνή, με πλησιάζει και με ρωτά ακουμ­πώντας το χέρι στον ώμο μου:
-Θέλεις να βρίσκομαι κοντά σου Χρήστο;Ένοιωσα τότε μια βαθειά αγαλλίαση.
- Και ποια είσαι συ; τη ρώτησα.
Τότε εκείνη άλλαξε έκφραση και με παρατήρησε αυστηρά:
-Γιατί, Χρήστο, διαρκώς με βρίζεις;
- Πρώτη φορά σε βλέπω! διαμαρτυρήθηκα. Πως είναι δυνατό να βρίζω μια άγνωστή μου;
- Ναι, Χρήστο, επέμεινε εκείνη πιο αυστηρά. Με βρίζεις. Εγώ όμως είμαι πάντα κοντά σε σένα και σ' ό­λους τους στρατιώτες τού τάγματος. Γιατί δεν πηγαίνετε στο Πουσάν, ν' ανάψετε κεριά στ' αδέλφια σας που έ­χουν ταφεί εκεί;
Μ' αυτή τη φράση ξύπνησα τρομαγμένος. Ο Σταύ­ρος δίπλα μου με κοίταζε σαστισμένος.
- Κύριε ανθυπασπιστά, κάτι έχεις, μου είπε. Βογγούσες και παραμιλούσες στον ύπνο σου.
Τού διηγήθηκα το όνειρο μου και καταλήξαμε πως ήταν αποτέλεσμα κοπώσεως και συζητήσεων γύρω από τους νεκρούς τού Πουσάν.
Ενώ όμως λέγαμε αυτά. ξαναβλέπω τη γυναίκα τού ονείρου μου μπροστά μου.
-Αδαμάκο! βάζω μια φωνή. Η γυναίκα... Αυτή... Να... τη βλέπεις;
Εκείνος προσπαθούσε να με καθησυχάσει, αλλά που εγώ! Η μαυροφορεμένη γυναίκα με την αγνή ο­μορφιά και τη γλυκύτατη φωνή στάθηκε κοντά μου και μου είπε:
- Μη φοβάσαι... Μη φοβάσαι, παιδί μου. Είμαι η Παναγία. Σας προστατεύω όλους παντού και πάντοτε. Αλλά θέλω από σένα να μη με βρίσεις ούτε στις δυ­σκολότερες στιγμές της ζωής σου.
Πέφτω αμέσως ταραγμένος να φιλήσω τα πόδια της. Εκείνη όμως είχε γίνει άφαντη. Έκλαψα τότε άπ' τα βάθη της καρδιάς μου ένα κλάμα ανακουφίσεως και χαράς, εγώ που δεν είχα κλάψει ποτέ στη ζωή μου».

"ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ"
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ-ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ  2011

Χωρίς τον ορθόδοξο κλήρο δεν θα πετύχαινε η μεγάλη εθνική εξόρμηση του 1821.

Ορισμένοι προπαγανδιστές ξεπερασμένων ιδεολογιών αρνούνται τον ρόλο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, όπως φάνηκε και από δημοσιεύματα και τηλεοπτικές εκπομπές των τελευταίων ημερών. Αποδεικνύονται ανιστόρητοι και εμπαθείς.

Ο Γάλλος Πρόξενος Πουκεβίλ, ο οποίος έζησε τα γεγονότα της Ελληνικής Επαναστάσεως, γράφει ότι 100 Πατριάρχες και Επίσκοποι θανατώθηκαν κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας και του Αγώνος.

80 κινήματα έκαναν οι Έλληνες πριν από το 1821 και στα περισσότερα πρωτοστατούσαν Επίσκοποι. Θυμίζω ότι από το 1680 έως το 1700 η Ανατολική Στερεά ήταν ελεύθερη μετά από την εξέγερση δύο Επισκόπων,  του Θηβών Ιεροθέου και του Σαλώνων Φιλοθέου.

Το 1821 βάφεται με το αίμα του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε΄ και του Πατριάρχη Κυρίλλου Στ΄, του από Ανδριανουπόλεως. Εκτός από τον Επίσκοπο της Πάτρας Γερμανό που ευλόγησε το λάβαρο στην Αγία Λαύρα (17 Μαρτίου 1821) και στην Πάτρα (25 Μαρτίου 1821), ο Σαλώνων Ησαΐας κηρύσσει την Επανάσταση στη  Φωκίδα και θυσιάζεται στην Αλαμάνα. Στην Πάτμο έρχεται γι’ αυτόν τον σκοπό ο Πάτμιος Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόφιλος Παγκώστας και υψώνει και αυτός λάβαρο επαναστατικό. Από τότε δεν ξαναγύρισε στον θρόνο του.

Οι περισσότεροι Επίσκοποι της Πελοποννήσου κλείσθηκαν στη φυλακή του πασά της Τριπολιτσάς από τις αρχές Μαρτίου 1821 και μόνον τρεις βρέθηκαν ζωντανοί όταν μπήκαν οι Έλληνες μετά από 6,5 μήνες. Αυτή τη θυσία των κληρικών ας μην την λησμονούμε.

Στην Κύπρο ο Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός είχε μυηθεί στη Φιλική Εταιρία. Οι Τούρκοι το πληροφορήθηκαν και στις 9 Ιουλίου 1821 έγινε η μεγάλη σφαγή στη Λευκωσία.

Θανατώθηκε ο Κυπριανός και όλοι οι Επίσκοποι και οι Αρχιμανδρίτες του νησιού μαζί με τους προκρίτους.

Πολλοί άλλοι Επίσκοποι έπαιξαν σημαντικό ρόλο στον Αγώνα όπως ο Έλους Άνθιμος, ο Βρεσθένης Θεοδώρητος, ο Ανδρούσης Ιωσήφ, ο Ταλαντίου Νεόφυτος.

Και στη μεγαλειώδη Έξοδο του Μεσολογγίου ο Επίσκοπος Ρωγών Ιωσήφ, βοηθός του Μητροπολίτη Άρτης Πορφυρίου, θυσιάζεται ανατινάζοντας τον Ανεμόμυλο.

Αλλά και στην ηθική και πνευματική προετοιμασία του 1821 ο ρόλος της Εκκλησίας και του Ράσου είναι μαχητικός και πανθομολογούμενος.

Το ελληνορθόδοξο φρόνημα και η εθνική ταυτότητα διαφυλάχθηκαν με τη βοήθεια της Παιδείας, η οποία ήταν κατ’ εξοχήν έργο του ορθοδόξου κλήρου.

Σε κρυφά και φανερά σχολεία, αναλόγως των συνθηκών που επικρατούσαν, τα ελληνόπουλα μάθαιναν από τους ιερείς την Πίστη τους, την γλώσσα τους και εγαλουχούντο με τον πόθο για Ελευθερία.

Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, από τη γέννηση του οποίου συμπληρώνονται τριακόσια χρόνια, ήταν ιερομόναχος, ίδρυσε διακόσια σχολεία και κήρυξε σε εκατοντάδες πόλεις και χωριά την ελπίδα για το «ποθούμενον», την απελευθέρωση.

Οι Νεομάρτυρες, οι πρώτοι αντιστασιακοί της δουλείας, αρνήθηκαν να τουρκέψουν και δεν φοβήθηκαν τον δήμιο.

Την πνευματική τους υποστήριξη και ενθάρρυνση είχαν αναλάβει οι κληρικοί που τους εξομολογούσαν, οι λεγόμενοι «αλείπται».

Ορισμένοι διαδίδουν ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο «αφόρισε τον Ρήγα Φεραίο». Τούτο είναι ανακριβές.

Η αλήθεια είναι ότι μετά από τις απειλές και τις φορτικές πιέσεις του Σουλτάνου ο Πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄ απέστειλε επιστολή στον Μητροπολίτη Σμύρνης Άνθιμο, με την οποία εκφράζει σοβαρές επιφυλάξεις για το κείμενο του Ρήγα που είχε τίτλο «Νέα Πολιτική Διοίκησις», χωρίς να απαξιώνεται η προσωπικότητα του Εθνομάρτυρος.

Είναι εύκολο να ξαναγράφει κάποιος την Ιστορία κατά το δοκούν. Όμως Ιστορία είναι η μελέτη των πηγών. Οι προσωπικές ερμηνείες και παρερμηνείες καταδεικνύουν φανατισμό, εθελοτυφλία και άγνοια των πηγών.

Όσοι έζησαν τα γεγονότα, Έλληνες και ξένοι, αγωνιστές και λόγιοι, παραδέχονται ότι χωρίς τον ορθόδοξο κλήρο οι Έλληνες δεν θα είχαν ελευθερωθεί.

Διαβάστε τον Νικόλαο Κασομούλη, τον Φωτάκο Χρυσανθόπουλο, τον Ιωάννη Μακρυγιάννη και τόσους άλλους αυτόπτες μάρτυρες των γεγονότων. Ακούστε τι λέει ο λαός μας μέσω του δημοτικού τραγουδιού.

Επισκεφθείτε τα αμέτρητα πεδία των μαχών και τους τόπους του μαρτυρίου των ορθοδόξων κληρικών, Πατριαρχών, Επισκόπων, ιερέων, ιερομονάχων, διακόνων και απλών μοναχών.

Η Εκκλησία της Ελλάδος επιχειρεί μία ψύχραιμη και τεκμηριωμένη προσέγγιση της Τουρκοκρατίας και του 1821 μέσω μιας σειράς δέκα επιστημονικών συνεδρίων, τα οποία διοργανώνει η Ειδική Συνοδική Επιτροπή Πολιτιστικής Ταυτότητος.

Τα δύο πρώτα συνέδρια έχουν ήδη πραγματοποιηθεί και κυκλοφορείται ο Τόμος με τα Πρακτικά του Α΄ Συνεδρίου, του 2012.

Το δέκατο και τελευταίο Συνέδριο θα πραγματοποιηθεί συν Θεώ το 2021, όταν θα συμπληρώνονται ακριβώς διακόσια χρόνια από την κήρυξη της Μεγάλης Ελληνικής Επαναστάσεως.

πηγή

 romfea

 

Η επανάσταση το 1821, μια άλλη προσέγγιση!

Επιλέγεις από πριν το συμπέρασμα στο οποίο θες να φτάσεις (π.χ. ότι η Εκκλησία ήθελε τους Τούρκους και μόνο εμπόδια πρόβαλε στον αγώνα για απελευθέρωση). Αγνοείς επιδεικτικά τις πηγές και τις μαρτυρίες, ειδικά όταν αυτές δεν σε βολεύουν.
Κατασκευάζεις επιχειρήματα και συλλογισμούς που θα ζήλευε και ο πλέον ευφάνταστος μυθιστοριογράφος. Και έτοιμη ... η θεωρία της συνωμοσίας!!! Γι αυτό από φέτος μεγαλύτερη αξία έχουν οι σεναριογράφοι παρά οι ιστορικοί. 
Με αφορμή αυτή την επέτειο της 25ης Μαρτίου έμαθα πολλά. Δεν ξέρω για σένα, πάντως η δική μου συγκομιδή ήταν η εξής: 
- Οι αυτόκλητοι σωτήρες μας από τους «μύθους» που μας περιτριγυρίζουν, ερμηνεύουν τους πίνακες ζωγραφικής ως κατά γράμμα ιστορικά ντοκουμέντα για να πουν σε αυτούς που δεν το κάνουν ότι οδηγείσαι σε λανθασμένα συμπεράσματα με αυτή την τακτική. Πάνω εκεί χτίζονται οι καλύτερες ιστορίες «απομύθευσης». 
- Έμαθα ότι το κρυφό σχολειό δεν υπήρχε, γιατί... απλούστατα υπάρχει σχετικός πίνακας με το θέμα του. Άρα είναι μύθος. Μάλλον ποτέ δεν έγιναν η έξοδος του Μεσολογγίου και η σφαγή της Χίου, αφού υπάρχουν σχετικοί πίνακες. 
- Το κρυφό σχολείο δεν υπήρχε, γιατί δεν είχε λόγο ύπαρξης σε μια τόσο φωτισμένη, ανεκτική και προοδευτική κοινωνία. Στα σχολεία του Σουλτάνου διδασκόταν ελεύθερα η ελληνική ιστορία με έμφαση στη Βυζαντινή περίοδο.
Μάλιστα, ο Οθωμανός δάσκαλος μάθαινε τους μαθητές του τραγούδια και θρήνους για την άλωση της Πόλης και το θρύλο του μαρμαρωμένου Βασιλιά. Γενικά, το επίσημο σχολείο καλλιεργούσε στους μαθητές το «ποθούμενο» και τον πόθο για τη λευτεριά. 
- Ιδιαίτερη βαρύτητα δινόταν στη θρησκευτική παιδεία. Βασική ύλη ήταν ότι ο Χριστός ήταν ο Ενσαρκωμένος Θεός, ότι θυσιάστηκε πάνω στο σταυρό για τις αμαρτίες των ανθρώπων και ότι αναστήθηκε.
Οι αίθουσες ήταν γεμάτες από εικόνες του Χριστού και των αγίων. Το γεγονός ότι το Κοράνι δεν δέχεται τα παραπάνω (κι άλλα πολλά) ούτε για αστείο, δεν χρειάζεται να μας απασχολήσει. 
- Η Εκκλησία σύσσωμη όλα αυτά τα χρόνια της σκλαβιάς συνεργαζόταν με τον κατακτητή και έκανε τα αδύνατα δυνατά ώστε να αποτύχει η Επανάσταση.
Ενδεικτική είναι η αναφορά από όλους του ονόματος του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε΄ για να μην αναφερθούν σε εκατοντάδες άλλους και κουράσουν. Για τον απαγχονισμό του Πατριάρχη έχουν προταθεί δεκάδες ακόμη σύγχρονες ερμηνείες για να μην πλήττουμε με τις μαρτυρίες συγχρόνων του. 
- Πληροφορίες που αναφέρονται σε εκατοντάδες άλλους ρασοφόρους που έδωσαν τη ζωή τους για τον αγώνα δεν αξιολογούνται. Ίσως πίσω από τις γραπτές πηγές και μαρτυρίες που τους αναφέρουν, να βρίσκονται οργανωμένα συμφέροντα και δολοπλοκίες.
Ίσως πάλι, για σκοτεινούς και ανομολόγητους λόγους, να θέλουν να κρατήσουν στο σκοτάδι τις γενιές που θα έρθουν (εμάς δηλαδή ...)
- Όσοι είχαν σκεπτικισμό σχετικά με το Διαφωτισμό, ιδεολογικές και θεολογικές διαφορές με τους άλλους και γενικά έκλιναν προς τη διαφύλαξη της ορθόδοξης πίστης ήταν ταυτόχρονα και φιλότουρκοι, εχθροί της Επανάστασης και πράκτορες του κατακτητή. Γενικά, η πίστη στο Χριστό δεν διαδραμάτισε κανένα ρόλο.
Η φράση του Κολοκοτρώνη «είπαμε πρώτα υπέρ πίστεως και έπειτα υπέρ πατρίδος» λέχθηκε εξαιτίας γενναίας δωροδοκίας του από τα σκοτεινά εκκλησιαστικά συμφέροντα για να αυξήσει την αμύθητη προσωπική του περιουσία από τη συμμετοχή του στον Αγώνα με αποτέλεσμα να πεθάνει ...πάμφτωχος. 
- Η 25η Μαρτίου επιλέχθηκε ως ημέρα έναρξης της επανάστασης από την Εκκλησία για να ταυτιστεί από τον αμαθή λαό με την εορτή του Ευαγγελισμού και για να καπηλευτεί η Εκκλησία τον αγώνα για τον οποίο δεν μάτωσε καθόλου.
Μάλιστα, συνεργάστηκε με τον Βαυαρό Όθωνα, ο οποίος το 1838 επίσημα ανακήρυξε την ημέρα αυτή εθνική επέτειο, ως απόδειξη της καλής σχέσης του με την Εκκλησία διαλύοντας παραπάνω από τα μισά μοναστήρια (τα οποία σεβάστηκαν οι Τούρκοι) και κάνοντας ανηλεή πόλεμο εναντίον της ορθόδοξης πίστης. 
- Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. Καληνύχτα τώρα ...

Υ.Γ. Έμαθα να εφαρμόζω τη μέθοδο στοχοποίησης ορισμένων προσώπων, αμαύρωσης συλλήβδην του χώρου από τον οποίο προέρχονται και πρόταξης της ιδεολογίας που θέλω να υπηρετήσω έναντι των πηγών.
Λέω να την εφαρμόσω σε γεγονότα του νεότερου ελληνικού βίου, αλλά και στη σύγχρονη πολιτικοκοινωνική πραγματικότητα. Τι συμπεράσματα λες να βγάλω;

ΠΗΓΗ
ΡΟΜΦΑΙΑ

25 Μαρτίου 1821. Έλληνες ποτέ μην ξεχνάτε το χρέος σε Θεό και σε Πατρίδα!

Για να μη λησμονούμε το 1821

ΑΙ ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑΙ ΚΑΙ ΥΠΟΘΗΚΑΙ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΤΟΥ 1821

      

«Είναι θέλημα Θεού. Είναι κοντά μας και βοηθάει, γιατί πολεμάμε για την πίστι μας, για την πατρίδα μας, για τους γέρους γονιούς, για τα αδύνατα παιδιά μας, για την ζωή μας, την λευτεριά μας...Και όταν ο δίκαιος Θεός μας βοηθάει ποιος εχθρός ημπορεί να μας κάνει καλά...;».

(Θεόδωρος Κολοκοτρώνης)

«Μάχου υπέρ πίστεως και Πατρίδος...Είναι καιρός να αποτινάξωμεν τον αφόρητον ζυγόν, να ελευθερώσωμεν την Πατρίδα, να κρημνίσωμεν από τα νέφη την ημισέληνον, δια να υψώσωμεν το σημείον, δι' ου πάντοτε νικώμεν, λέγω τον Σταυρόν...».

(Αλέξανδρος Υψηλάντης)

«...Έλληνες ποτέ μην ξεχνάτε το χρέος σε Θεό και σε Πατρίδα! Σ' αυτά τα δύο σας εξορκίζω ή να νικήσουμε ή να πεθάνουμε κάτω από την Σημαία του Χριστού»

(Γρηγόριος - Δικαίος Παπαφλέσσας)

«Όταν σηκώσαμεν την σημαίαν εναντίον της τυραγνίας ξέραμεν ότι είναι πολλοί αυτείνοι και μαχητικοί κι' έχουν και κανόνια κι' όλα τα μέσα. Εμείς ούλα είμαστε αδύνατοι. Όμως ο Θεός φυλάγει και τους αδύνατους, κι' αν πεθάνωμεν πεθαίνομεν δια την Πατρίδα μας, δια την Θρησκείαν μας και πολεμούμεν όσο μπορούμε εναντίον της τυραγνίας κι' ο Θεός βοηθός...».

(Στρατηγός Μακρυγιάννης)

«...Ως Χριστιανός ορθόδοξος και υιός της ημετέρας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, ορκίζομαι ...να διαμείνω πιστός εις την Θρησκείαν μου και εις την Πατρίδα μου. Ορκίζομαι να χύσω και αυτήν την υστέρα ρανίδα του αίματός μου υπέρ της Θρησκείας και της Πατρίδος μου. Να χύσω το αίμα μου, ίνα νικήσω τους εχθρούς της Θρησκείας μου ή να αποθάνω ως Μάρτυς δια τον Ιησούν Χριστόν...».

(Ο όρκος των Ιερολοχιτών)

«Νέοι, πρέπει να φυλάξετε την πίστη σας και να την στερεώσετε, διότι, όταν επιάσαμε τα άρματα, είπαμε πρώτα υπέρ ΠΙΣΤΕΩΣ και έπειτα υπέρ ΠΑΤΡΙΔΟΣ...»

«Ως μία βροχή έπεσεν εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί μας και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση...».

(Θ. Κολοκοτρώνης)

«...Η τυραγνία των Τούρκων - την δοκιμάσαμε τόσα χρόνια - δεν υποφέρονταν πλέον. Και δι' αυτήνη την τυραγνία, οπού δεν ορίζαμεν ούτε βιόν ούτε τιμή ούτε ζωή (ξέραμεν κι' ότ' ήμασταν ολίγοι και χωρίς τα' αναγκαία του πολέμου) αποφασίσαμεν να σηκώσομεν άρματα εναντίον της τυραγνίας. Είτε θάνατος είτε λευτεριά».

(Ιω. Μακρυγιάννης )

« Ο Έφορος της Ελλάδος Θεός ενέπνευσεν εις τα καρδίας των εχθρών μας άκραν δειλίαν και φόβον. Ελπίζω δε εντός ολίγου, με την βοήθειαν του Τιμίου Σταυρού και των θεοπειθών της πατρίδος ευχών, να σας χαροποιήσω...».

(Ανδρέας Μιαούλης)

«Μία δύναμις με άρπαξε από την λιτανεία πριν φύγουμε από τα Ψαρά για την Χίο. Μία δύναμις θεϊκή με γιγάντωσε...Αυτή η θεία δύναμις μου έδωσε θάρρος δια να φθάσω με το πυρπολικό μου στην Τουρκική Ναυαρχίδα...Οι Τούρκοι ήταν τόσοι ώστε εάν έπτυον επάνω μας θα μας έπνιγαν αναμφιβόλως...Εις το όνομα του Κυρίου φώναξα εκείνη τη στιγμή. Έκανα τον Σταυρό μου και πήδηξα στη βάρκα. Οι φλόγες του πυρπολικού μεταδόθηκαν στην Ναυαρχίδα που τινάχθηκε στον αέρα και παρέσυρε στον θάνατο χιλιάδες Τούρκους...».

(Κωνσταντίνος Κανάρης)

«Έκατσα που εσκαπέτισαν με τα μπαϊράκια τους απεκατέβηκα κάτω. Ήταν μιά εκκλησία εις τον δρόμον, η Παναγία στο Χρυσοβίτσι, και το καθησιό μου ήτο όπου έκλαιγα την Ελλάς...Σίμωσα, έδεσα το άλογό μου σ' ένα δένδρο, μπήκα μέσα και γονάτισα. Παναγία μου είπα από τα βάθη της καρδιάς μου και τα μάτια μου δάκρυσαν. Παναγία μου βοήθησε και τούτη τη φορά τους Έλληνες να ψυχωθούν. Έκανα το Σταυρό μου, ασπάσθηκα την εικόνα της, βγήκα από το εκκλησάκι, πήδηξα στο άλογό μου και έφυγα. Σε λίγο μπροστά μου ξεπετάγονταν οχτώ αρματωμένοι, ο εξάδελφός μου ο Αντώνης Κολοκοτρώνης και επτά ανήψια του. - Κανείς δεν είναι στην Πιάνα, μου είπε ο Αντώνης. Ούτε στην Αλωνίσταινα. Είναι φευγάτοι. - Ας μη είναι κανείς αποκρίθηκα. Ο τόπος σε λίγο θα γιομίση παλληκάρια...Ο Θεός υπέγραψε την λευτεριά της Ελλάδος και δεν θα πάρη πίσω την υπογραφή του».

(Θεόδωρος Κολοκοτρώνης)

  

«Χωρίς αρετή και πόνο εις την πατρίδα και πίστη εις την θρησκεία τους έθνη δεν υπάρχουν».

«...Κι' αν είμαστε ολίγοι...παρηγοριώμαστε μ' έναν τρόπον, ότι η τύχη μας έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους. Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θερία πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε, τρώνε από μας και μένει και μαγιά. Και ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν, κι΄όταν κάνουν αυτείνη την απόφασιν, λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν...».

«...Τούτην την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι' αμαθείς και πλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοί και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι, όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσωμεν εδώ. Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί, να την φυλάμε κι' όλοι μαζί και να μη λέγη ούτε ο δυνατός «εγώ», ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς «εγώ»; Όταν αγωνιστή μόνος του και φκειάση, ή χαλάση, να λέγη εγώ, όταν όμως αγωνίζονται πολλοί να φκειάνουν, τότε να λένε «εμείς». Είμαστε εις το «εμείς» κι' όχι εις το «εγώ». Και εις το εξής να μάθωμεν γνώση, αν θέλωμεν να φκειάσωμεν χωριόν, να ζήσωμεν όλοι μαζί....».

(Ιω. Μακρυγιάννης)

«Το Ελληνικόν Έθνος, αφ' ού υπέκυψεν εις τον βάρβαρον και σκληρότατον ζυγόν της Οθωμανικής τυραννίας, υστερήθη όχι μόνον την ελευθερίαν του, αλλά και παν είδος μαθήσεως...και ήτον ενδεχόμενον να εκλείψη διόλου από το Έθνος η Ελληνική γλώσσα, εάν δεν την διέσωζεν η Εκκλησία προς ήν οφείλεται και κατά τούτο ευγνωμοσύνη».

(Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός)

 «Μόνον του Ευαγγελίου η διδαχή εμπορεί να σώση την αυτονομίαν του Γένους, όταν μάλιστα κηρύττεται από ποιμένας φίλους της αληθείας και της δικαιοσύνης»

(Αδ. Κοραής)

«...Τούτο παρακαλώ να τους παραγγείλετε να πράττωσιν εις το εξής, παριστάνοντες εις αυτούς, ότι πολεμούν όχι μόνον υπέρ πατρίδος, αλλά και υπέρ πίστεως».

(Αδ, Κοραής προς Γ.Κουντουριώτην, 1824)

«...Μόνη η δικαιοσύνη φέρει την ελευθερίαν, την δύναμιν και την ασφάλειαν. Όπλα χωρίς δικαιωσύνην, γίνονται όπλα ληστών, ζώντων εις καθημερινόν κίνδυνον να στερηθώσι την δύναμιν από άλλους ληστάς, ή και να κολασθώσιν ως λησταί από νόμιμον εξουσίαν. Η ανδρεία χωρίς την δικαιοσύνην είναι ευτελές προτέρημα, η δικαιοσύνη, αν εφυλάσσετο από όλους, ουδέ χρείαν όλως είχε της ανδρείας. Και αυτή του Θεού η παντοδυναμία ήθελ' είσθε χωρίς όφελος διά τους ανθρώπους, αν δεν ήτον ενωμένη με την άπειρον δικαιοσύνην του...».

(Αδ, Κοραής προς Οδυσσέα Ανδρούτσον, 1824)

«...Αχ, διά τους οικτιρμούς του Θεού, ο οποίος είναι όλος αγάπη, διά το όνομα της Πατρίδος, η οποία είναι όλη αρετή, ας καθαρίσωμεν την ψυχήν μας, και εις αυτήν την ώραν του κινδύνου, από τον ρύπον της διχονοίας, ας θάψωμεν εις τον τάφον της λησμονησίας τα άγρια και ανόητα πάθη μας, ας πλύνωμεν τας μεμολυσμένας καρδίας εις το ιερόν λουτρόν της αγάπης, ο πατριωτισμός ας λαμπρύνη, εις το εξής τον θολωμένον νουν μας, η ειλικρίνεια ας βασιλεύση εις την καρδίαν μας, η αγάπη κα η σύμπνοια ας προπορεύωνται, ως νεφέλη πυρός, όλων των βουλών μας και όλων των έργων μας».

(Σπ. Τρικούπης)

«Κι' όσο αγαπώ την πατρίδα μου δεν αγαπώ άλλο τίποτας. Ναρθή ένας να μου ειπή ότι θα πάγη ομπρός η πατρίδα, στρέγομαι να μου βγάλη και τα δυό μου μάτια. Ότι αν είμαι στραβός, και η πατρίδα μου είναι καλά, με θρέφει, αν η πατρίδα μου αχαμνά, δέκα μάτια νάχω, στραβός θανά είμαι. Ότι σ΄αυτείνη θα ζήσω, δεν έχω σκοπό να πάγω αλλού».

(Ιω. Μακρυγιάννης)

«Είναι καιρός...να κρημνίσωμεν από τα νέφη την Ημισέληνον διά να υψώσωμεν το σημείον, δι' ού πάντοτε νικώμεν, λέγω τον Σταυρόν και ούτω να εκδικήσωμεν την πατρίδα και την ορθόδοξον ημών πίστιναπό την ασεβή των ασεβών καταφρόνησιν»;

(Αλ. Υψηλάντης)

«...Η ημέρα εκείνη, την οποίαν επιθυμούσαν οι πατέρες μας να την ιδούν, έφθασε και ο Νυμφίος έρχεται...Έφθασεν ο καιρός διά να λάμψη πάλιν ο Σταυρός και να λάβη πάλιν η Ελλάς, η δυστυχής Πατρίς μας, την ελευθερίαν της...».

«Ό, τι και αν εκάμαμεν, είτε εγώ, είτε οι συνάδελφοί μου, είτε ως εταίροι, είτε ως αγωνισταί, ήτο έμπνευσις και έργον της Θείας Προνοίας, και ουδέν ηθέλομεν πράξει άνευ της εμπνεύσεως ταύτης».

(Άνθιμος Γαζής)

***

«ΙΔΟΥ ο Θεός μεθ' ημών, ος επάταξεν έθνη πολλά και απέκτεινε βασιλείς κραταιούς. Ο Παντοκράτωρ Θεός δεν μας αφήνει εις την διάκρισιν του εχθρού. Αλλά είναι σύμμαχός μας, καθώς πολλάκις το είδομεν και άμποτε εις το εξής διά της δυνάμεως του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού και διά της ενεργείας και γενναιότητός σας να αφανισθή ο εχθρός εξ ολοκλήρου...».

(Π. Μαυρομιχάλης προς τον Θ.Κολοκοτρώνη)

***

«ΧΩΡΙΣ αρετή και θρησκεία δεν σχηματίζεται κοινωνία, ούτε βασίλειον».

(Στρατηγός Μακρυγιάννης)

***

«Ο Θεός είναι μετά της Ελλάδος και υπέρ της Ελλάδος και αύτη σωθήσεται. Επί ταύτης της πεποιθήσεως αντλώ πάσας μου τας δυνάμεις και πάντας τους πόρους».

(Ι. Καποδίστριας)

«Η Ιστορία και το μέλλον της Ελλάδος στηρίζονται πάνω σε τρεις λέξεις: Θρησκεία, Ελευθερία, Πατρίς».

(Παλαιών Πατρών Γερμανός)

«Εγώ, η φαμίλια μου, τα' άρματά μου, ό,τι έχω είναι για την Ελλάδα».

(Θεόδωρος Κολοκοτρώνης)

Ορθόδοξος Φιλόθεος Μαρτυρία
Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη"

πηγή

impantokratoros

ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΑΝΤΡΕΣ!

«ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΑΝΤΡΕΣ!»

ἢ ἀλλιῶς

«ΑΠΟ ΠΟΥ ΑΝΤΛΟΥΝ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥΣ ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ»

(Ἀνακοίνωση τῆς Ἑνωμένης Ρωμηοσύνης)

«Κοιτάξτε νὰ ἀνδρωθῆτε. Σφιχτῆτε λιγάκι. Βλέπω τί μᾶς περιμένει γι’ αὐτὸ πονάω. Μὴν ἀφήνετε τὸν ἑαυτὸ σᾶς χαλαρὸ»

(Γέροντας Παΐσιος, Λόγοι Β’, Πνευματικὴ Ἀφύπνιση

Ἔκδοση, Ἱ. Ἡ. «Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Σουρωτὴ Θεσ/νίκης)

Τὸ τοπίο ἔχει πιὰ ξεκαθαρίσει. Ὁ ἐχθρὸς βρίσκεται ἀπέναντί μας, γρυλλίζει καὶ μᾶς δείχνει τὰ δόντια του, ἕτοιμος νὰ ἐπιτεθῆ καὶ ὅμως κάποιοι ἀπὸ ἐμᾶς ἐπιμένουμε ἀκόμη, μὲ σκυμμένο τὸ κεφάλι, νὰ ψάχνουμε γιὰ τὰ ἴχνη του ἀμφιταλαντευόμενοι ἂν εἶναι λύκος ἢ ἀρνάκι…
            Γιὰ αὐτούς, τοὺς ἐν ἀμφιβολίᾳ, ἂς συνδυάσουμε ἐδῶ κάποιες «συμπτώσεις». Προκειμένου στὴν Ἑλλάδα νὰ σωθοῦν κάποιες Τράπεζες ποὺ τὰ προηγούμενα χρόνια ἄσκησαν μιὰν ἐντελῶς ἀνεύθυνη πολιτική, ψάχνοντας γιὰ ἀφορμὴ νὰ δανείσουν χρήματα στὸν ὁποιοδήποτε γιὰ ὁτιδήποτε, ἐκμαυλίζοντας μέσῳ διαφημίσεων καὶ δημοσιευμάτων συνειδήσεις καὶ ὑποθηκεύοντας τὴν ἑλληνικὴ γῆ, οἱ «δανειστές μας» προέκριναν νὰ καταστραφοῦν μέσῳ οἰκονομικῶν μέτρων ἀκόμη καὶ τὰ ἐλάχιστα ὑγιῆ τμήματα τῆς Ἑλληνικῆς Οἰκονομίας καθὼς καὶ κάθε ἐλπίδα αὐτοδύναμης ἀνάκαμψης. Παράλληλα,  ὅποιος μιλοῦσε γιὰ τὸν ὀρυκτὸ πλοῦτο τῆς χώρας μας ἦταν «γραφικὸς» μέχρι φυσικὰ τὴ στιγμὴ ποὺ αὐτὸς ὁ πλοῦτος μεταβιβάστηκε στὸ σύνολό του σὲ ἀνώνυμη ἐταιρεία (τὸ Τ.Α.Ι.ΠΕ.Δ.) ὅποτε καὶ τέθηκε πρὸς «ἐξασφάλιση» τῶν «πιστωτῶν» μας καὶ μετονομάστηκε ἀπό  «γραφικότητα» σὲ «ἐπενδυτικὴ καὶ ἀναπτυξιακὴ εὐκαιρία».
Τὴν ἴδια στιγμὴ σὲ μιὰν ἄλλη χώρα τοῦ Γένους μας, τὴν Κύπρο, οἱ Τράπεζές της τιμωρήθηκαν, ὄχι γιατί εἶχαν πολλὰ δάνεια, ἀλλὰ γιατί εἶχαν …πολλὲς καταθέσεις. Τὸ σημαντικότερο τμῆμα τῆς οἰκονομίας τῆς Κύπρου θυσιάστηκε καὶ οἱ «δανειστές» της, πρὸς «ἐξασφάλισή» τους, ἀπαίτησαν -ὁποία σύμπτωση- δικαιώματα ἐπίσης στὸν ὀρυκτό της πλοῦτο. Ἐκεῖ βλέπετε κάποιος εἶχε ἤδη προλάβει νὰ τὸν ἀναδείξη αὐτὸν τὸν πλοῦτο προτοῦ τὸν ποῦν «γραφικὸ» ὅποτε χρειάστηκε ἕνα ἐλαφρῶς διαφορετικὸ σχέδιο…
            Επιστρέφοντας στὴ χώρα μας, γιὰ κάθε δόση δανείου κρίνεται προαπαιτούμενη ἀπὸ τοὺς δανειστές μας κάθε ἀπίθανη ρύθμιση, ὅπως τὸ νὰ ἐκδίδωνται τὰ διαζύγια πιὸ γρήγορα, νὰ μείνουν λιγότεροι ἐν ἐνεργείᾳ ἱερεῖς καὶ δάσκαλοι ἢ νὰ ὑποβάλουν ἀκόμη καὶ οἱ παπποῦδες μας στὰ ὀρεινὰ χωρια μας ἠλεκτρονικὰ τὴ φορολογική τους δήλωση καὶ νὰ ἔχουν ΑΜΚΑ καὶ ΦΠΑ. Τὴν ἴδια στιγμὴ εἶναι ἀδιάφορο γιὰ τὴ χορήγηση τῆς δόσης ἡ ἐξασφάλιση φορολόγησης τῶν ὑπέρογκων κερδῶν  των ὑπεράκτιων ἐταιρειῶν καὶ τῶν καταθέσεων τοῦ ἐξωτερικοῦ…
            Σε ἄλλες χῶρες, ὅπου βρίσκεται τὸ Γένος μας ἐδῶ καὶ χιλιετίες, ξεσποῦν ἐπαναστάσεις. Χαιρετίζονται ἀπὸ τοὺς «δανειστές μας» ὡς «ἄνοιξη», σὲ ἀντιδιαστολὴ πρὸς τὸν ἀντιδημοκρατικὸ καὶ σκοταδιστικὸ «χειμῶνα» ποὺ ἐπικρατοῦσε πιὸ πρὶν σὲ αὐτές. Τὰ κοινὰ χαρακτηριστικὰ αὐτῶν τῶν κινημάτων εἶναι οἱ εἰσαγόμενοι «ἐπαναστάτες», ἡ πτώση τοῦ ἑκάστοτε καθεστῶτος, ἡ ἐπικράτηση τελικὰ φανατικότερων μουσουλμάνων καὶ –ὁποία ἡ σύμπτωσις -  ἡ σφαγὴ τῶν Ἑλληνορθόδοξων ἀδελφῶν μας. Τὶς τελευταῖες ἡμέρες στὴν Τουρκία ζοῦμε μία ἐπανάληψη τοῦ ἴδιου ἔργου. Δὲν εἴμαστε σίγουροι γιὰ τὴν τύχη τοῦ ἐκεῖ καθεστῶτος, ἀλλὰ ἔχουμε βάσιμες ἐνδείξεις ὅτι καὶ ἐκεῖ τὸ Γένος μας θὰ ὑποφέρη, ἂν δὲν φυλάξη ἡ Παναγία καὶ ὁ Σωτῆρας μας Υἱός Της…
            Ὅλα τὰ παραπάνω ἴσως γιὰ κάποιους ἀκούγονται ἐκλαϊκεύσεις, ἀλλὰ δὲν εἶναι. Εἶναι ἁπλὲς καὶ ξεκάθαρες ἀλήθειες. Ὅποιος ἀπὸ ἐμᾶς συνεχίζει νὰ κοιτάζη πρὸς τὰ κάτω γιὰ περαιτέρω ἀποδείξεις μᾶλλον …τρῦπα ψάχνει γιὰ νὰ χώση τὸ κεφάλι του…
            Οἱ ὑπόλοιποι ἂς κοιτάξουμε τὸν ἐχθρό. Καὶ ἐδῶ πρέπει νὰ ποῦμε τὰ πράγματα μὲ τὸ ὄνομά τους. Τὸ ἀληθινό του ὄνομα δὲν εἶναι Νέα Τάξη, Νέα Ἐποχή, Παγκοσμιοποίηση καὶ ἄλλα καινοφανῆ. Εἶναι ὁ προαιώνιος Ἐχθρός, ὁ Ἑωσφόρος τῆς Βίβλου, ὁ Μισόκαλος ποὺ γιὰ ἄλλη μία φορὰ στὸ πέρασμα τῶν αἰώνων, προσπαθεῖ νὰ κάνη τὴ δουλειά του. Ἂς δοῦμε τὸν στρατό του. Μικρός, πολὺ μικρὸς καὶ τὸ κυριότερο, ἔχουμε τὴ διαβεβαίωση ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Χριστό μας πὼς εἶναι ἤδη ἡττημένος… Μία χοῦφτα κυριολεκτικὰ πιστῶν του Ἑωσφόρου ποὺ λαμβάνουν τὶς ὁδηγίες του ἀπευθείας ἀπὸ αὐτὸν καὶ τὶς μεταφέρουν σὲ μειωμένων ἱκανοτήτων πλὴν ὅμως πειθήνιους ἀκολούθους καὶ «τσιράκια». Τοὺς ὀνομάζουμε μειωμένων ἱκανοτήτων καὶ τσιράκια γιατί ἐπιθυμοῦν τὴν ἰσχὺ καὶ τὴ δύναμη, ἀλλὰ ἐπειδὴ δὲν μποροῦν νὰ τὰ ἀποκτήσουν μὲ τὸ σπαθί τους, τρέχουν δουλικὰ πίσω ἀπὸ αὐτὸν ποὺ τοὺς τὰ ὑπόσχεται. Τὸ ἔχουμε ἀκούσει πολλὲς φορές. «Ἂν δὲν κάνεις αὐτό, ἂν δὲν πᾶς σὲ αὐτοὺς … δὲν παίρνεις τὴ θέση, τὸ δάνειο, τὸ ρόλο, τὴν ἐκπομπή, τὴν ἄδεια, τὴν προαγωγὴ» καὶ κάθε τί ἄλλο ποὺ φτάσαμε νὰ θεωροῦμε πιὸ σημαντικὸ κι ἀπὸ τὴν ψυχή μας. Ὀργανωμένοι λοιπὸν οἱ ἀντίπαλοι ἀλλὰ λίγοι καὶ μειωμένων ἱκανοτήτων. Ποιά λοιπὸν ἡ δύναμή τους; Ἀπὸ ποὺ ἀντλοῦν τὸ θάρρος καὶ μᾶς καταδυναστεύουν ἐμᾶς τοὺς πολλοὺς καὶ μᾶς κάνουν νὰ ἔχουμε ἀπελπισθῆ; Ἡ ἀπάντηση εἶναι ἁπλή.
Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ.
Εἶναι ἡ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ἀδιαφορία πού, ἐνῷ γράφω αὐτὲς τὶς γραμμές, ἀνέχομαι νὰ ἀδικῆται ὁ ἀδελφός μου καὶ δὲν διαμαρτύρομαι γιὰ αὐτὸν παρὰ μόνο κοιτάζω μήπως ἀδικηθῶ καὶ ἐγὼ ἢ μὴν μοῦ ἀναζητηθοῦν εὐθύνες και  αν ὄχι, λέω ἀπὸ μέσα μου ὑποκριτικὰ «Δόξα Σοὶ ὁ Θεός!» καὶ στὴν καλύτερη περίπτωση φεύγω μακριά, ἀφήνοντας τὸν ἀδελφό μου νὰ ὑποφέρη, νὰ διασύρεται καὶ νὰ στερῆται,  συχνὰ ὅμως κοιτάζω καὶ νὰ τὸν ἐκμεταλλευτῶ ἀπὸ πάνω ἢ νὰ τὸν λιθοβολήσω καὶ ἐγώ.
Εἶναι ἡ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ἀδιαφορία πού, ἀφοῦ διαβάσεις αὐτὲς τὶς γραμμές, ἀμέσως μετά, θὰ διαβάσης καὶ γιὰ ἕνα νέο δυσβάστακτο νομοσχέδιο καὶ ἀντὶ νὰ διαμαρτυρηθῆς μὲ κάθε τρόπο, προσπαθεῖς νὰ μάθης ἂν σὲ «πιάνει» ἢ ὄχι. Κι ἂν σὲ «πιάνει» θὰ ψάξεις νὰ δεῖς πῶς θὰ γλιτώσεις ΕΣΥ καὶ ΜΟΝΟ ΕΣΥ, ἐνῷ, ἂν δὲ σὲ «πιάνει», δὲν τρέχει τίποτε.
Εἶναι ἡ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ἀδιαφορία, ποὺ μαζὶ ἀκοῦμε κάθε Κυριακὴ τὸ Εὐαγγέλιο στὴν Ἐκκλησία, τὸ Εὐαγγέλιο ποὺ ὁ Χριστός μας λέει: «Θαρσεῖτε! Ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον» (Ἰωάν. ιστ’ 33). Κι ὅμως ἀνεχόμαστε τὸ κάθε τσιράκι ποὺ προαναφέραμε, νὰ βρίζη τὴν Πίστη καὶ τὸ Γένος μας καὶ δὲν λέμε τίποτε γιατί φοβόμαστε «τί θὰ πῆ ὁ Κόσμος»… ὁ ἡττημένος!!!
Τὸ λάθος μας τελικὰ δὲν εἶναι ὅτι «Μαζὶ τὰ φάγαμε» ἀλλὰ ὄτι «Μαζὶ σιωποῦμε». Ὁ Γέροντας Παΐσιος τὸ εἶχε ἐπισημάνει ἀπὸ καιρό: «Εἶναι μεγάλη ἀχαριστία αὐτὸ τὸ χαλαρὸ πνεῦμα ποὺ ὑπάρχει στὴν Ἑλλάδα» (Λόγοι Β’,  Πνευματικὴ Ἀφύπνιση).
Ἦρθε λοιπὸν ὁ καιρὸς σύμφωνα μὲ τὴν προτροπή του νὰ γίνουμε ἄντρες.
Κάποιοι ἀπὸ ἐμᾶς θὰ ποῦν: «Δὲν μπορῶ νὰ τὰ βάλω μὲ τὸ κακό».
Ἂς κάνουμε τότε κάτι πιὸ σημαντικό: Ἂς σπουδάσουμε τὸ καλό.
Ἂς γνωρίσουμε τὴν ὀμορφιὰ τῆς Πίστης μας, τὸ μεγαλεῖο της Πατρίδας μας, τὸ Παράδειγμα τῶν Μαρτύρων καὶ τῶν Ἡρώων. Καὶ τότε θὰ δοῦμε πὼς ὁ Ἐχθρὸς καὶ τὰ τσιράκια του ποὺ φοβόμαστε εἶναι πολὺ μικρὰ καὶ ἀστεῖα μπροστά τους.
            Λίγο, τόσο δά, νὰ γίνη ἡ ἀδιαφορία μας ἐνδιαφέρον γιὰ τὴν Πίστη καὶ τὶς Ἀξίες μας, μία κουβέντα νὰ ποῦμε γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Πατρίδα στὸν διπλανό μας, στὴ δουλειὰ ἢ στὸ λεωφορεῖο, και  ἡ ἀδιάφορη πλειοψηφία ποὺ τώρα ἀποτελεῖ δύναμη καὶ προστασία τοῦ Ἐχθροῦ, θὰ γίνη πλημμύρα ποὺ ἀπὸ τὴ μία στιγμὴ στὴν ἄλλη θὰ συντρίψη τὰ λιγοστὰ ἀνθρωπάκια ποὺ τώρα μᾶς δυναστεύουν.
            «Ὁ βασιλιᾶς εἶναι γυμνός», ἔλεγε τὸ παραμύθι καὶ χρειάστηκε ἕνα παιδὶ ἢ ἕνας τρελὸς γιὰ νὰ τὸ πῆ. Οἱ Ἕλληνες ἔχουμε ἀποδείξει στὴν Ἱστορία πὼς καὶ παιδιὰ καὶ παλαβοὶ εἴμαστε,  ἀλλὰ ἐκτὸς ἀπὸ αὐτὰ Ἀγαπᾶμε. Τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Πατρίδα.
            Μαζί σιωπήσαμε – μαζί, ἂς μιλήσουμε λοιπόν,  γιὰ τοὺς  Ἁγίους καὶ τοὺς Ἥρωές μας. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀρχή, αὐτὴ εἶναι ἡ σωτηρία. Ἂς μὴν περιμένουμε μοιρολατρικὰ γιὰ σημαδιακὲς ἡμερομηνίες ποὺ θὰ ἔρθουν νὰ μᾶς σώσουν κάποιοι ἄλλοι. Ἡ βοήθεια τοῦ Θεοῦ εἶναι δεδομένη καὶ θὰ ἔλθη ὅταν πρέπη καὶ ὅπως πρέπει· ἀλλά τωρα ἐμεῖς, ἂς μετανοήσουμε, δηλαδὴ ἂς ἀλλάξουμε μυαλά. Καὶ γιὰ νὰ γίνη αὐτὸ πρέπει νὰ γνωρίσουμε ἐμεῖς καὶ τὰ παιδιά μας ποιοί εἴμαστε, ποὺ ἤμασταν, ποὺ καταντήσαμε καὶ ποὺ θέλουμε νὰ πᾶμε. Καὶ τότε θὰ δοῦμε πὼς Ἐμείς εἴμαστε οἱ νικητές, σὲ ἐμᾶς ὑπάρχουν καὶ οἱ ἡγέτες ποὺ ψάχνουμε, ἀρκεῖ νὰ εἴμαστε μονιασμένοι καὶ μαζί. Σὲ αὐτὸν τὸν πόλεμο δὲν περισσεύει κανένας μας. Ἀρκεῖ νὰ ἀγαπᾶμε πιὸ πολὺ τὴν Πίστη καὶ τὸ Γένος μας ἀπ’ ὅ,τι  τὶς ἰδεολογίες καὶ τὶς ὁμαδοῦλες.
Ὁ Γέροντας Παΐσιος ἔλεγε: «Τώρα ἔχουμε πόλεμο, πνευματικὸ πόλεμο. Πρέπει νὰ εἶμαι στὴν πρώτη γραμμή».

Ἐσὺ ποῦ θὰ εἶσαι;

 πηγή

enromiosini

 

19 ΜΑΙΟΥ......ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ!!!!!!

 

                                                                                                                                                                                                                                                  

                                         Η Ρωμανία αν πέρασεν, η Ρωμανία αν 'πάρθεν
                                         Η" Ρωμανία αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο.
                                         

               

Ο ποντιακός ελληνισμός, από την πτώση της αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας (1461), γνώρισε συνεχείς διωγμούς, σφαγές και ξεριζωμούς και προσπάθειες
για το βίαιο εξισλαμισμό και εκτουρκισμό του, με αποκορύφωμα την συστηματική και μεθοδευμένη εξόντωση - γενοκτονία του 20ου αιώνα.

Η συστηματική εξόντωση των Ποντίων, όπως και των γειτόνων τους Αρμενίων, υπήρξε προσχεδιασμένο έγκλημα. Η απόφαση για την εξόντωση τους πάρθηκε από τους Νεότουρκους το 1911,
εφαρμόστηκε κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου και ολοκληρώθηκε από το Μουσταφά Κεμάλ (1919 - 1923).

Στο συνέδριο των Νεοτούρκων, που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1911, πάρθηκε η εξής απόφαση: «Η Τουρκία πρέπει να γίνει μωαμεθανική χώρα. Οι μωαμεθανικές αντιλήψεις
και η μωαμεθανική ισχύς πρέπει να κυριαρχήσουν στη χώρα. Η κάθε άλλη θρησκευτική προπαγάνδα πρέπει να καταπνίγεται. Η ύπαρξη της αυτοκρατορίας εξαρτάται από την δύναμη
του νεοτουρκικού κόμματος και από την συντριβή όλων των ανταγωνιστικών σ' αυτό ιδεολογιών. Αργά ή γρήγορα θα πρέπει να ολοκληρωθεί η πλήρης οθωμανοποίηση όλων των υπηκόων της Τουρκίας.
Και, ασφαλώς, είναι ολοκάθαρο ότι αυτό δεν θα μπορέσει να γίνει με την πειθώ και κατά συνέπεια θα πρέπει να προσφύγουμε στην ένοπλη βία. Ο χαρακτήρας της αυτοκρατορίας πρέπει
να μείνει μωαμεθανικός και θα πρέπει να δούμε ότι οι μωαμεθανικοί θεσμοί και οι μωαμεθανικές παραδόσεις θα πρέπει να γίνονται σεβαστά. Το δικαίωμα των άλλων εθνοτήτων να έχουν
τις δικές τους οργανώσεις θα πρέπει να αποκλειστεί. Κάθε μορφή αποκέντρωσης είναι προδοσία στην τουρκική αυτοκρατορία. Οι εθνότητες είναι αμελητέες ποσότητες. Μπορούν να κρατήσουν
την θρησκεία τους, αλλά όχι την γλώσσα τους. Η διάδοση της τουρκικής γλώσσας είναι ένα από τα κυριότερα μέσα εξασφάλισης της μωαμεθανικής υπεροχής και της αφομοίωσης των
μη μωαμεθανικών στοιχείων ...;».

Στις 26 Ιουλίου 1909 ο Γερμανός πρεσβευτής στην Κωνσταντινούπολη Miguel έστειλε αναφορά στο Βερολίνο σχετικά με τη συνάντηση του πατριάρχη Ιωακείμ Γ΄ με τον Τούρκο πρωθυπουργό
Σεφκέτ πασά, γεγονός που είχε γίνει πρωτοσέλιδο θέμα όλων των εφημερίδων που εκδίδονταν τότε στην Κωνσταντινούπολη. Για πρώτη φορά ένας Τούρκος πρωθυπουργός απειλούσε
αυτοπροσώπως το θρησκευτικό ηγέτη της μεγαλύτερης μειονότητας λέγοντας μεταξύ άλλων «θα σας κόψουμε τα κεφάλια, θα σας εξαφανίσουμε. Ή εμείς θα επιζήσουμε ή εσείς».

Οι Τούρκοι χωρίς προσχήματα πια πέρασαν στην επίθεση. Από κάθε γωνιά του Πόντου και της Μικράς Ασίας έρχονταν καταγγελίες. Στις 30 Μαΐου 1911 ο μητροπολίτης Αμασείας
Γερμανός Καραβαγγέλης κατάγγειλε στο οικουμενικό πατριαρχείο και στο υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας τις βαρβαρότητες οργάνων της τουρκικής κυβέρνησης στην περιοχή του.
Οι Νεότουρκοι κήρυξαν οικονομικό πόλεμο σε καθετί ελληνικό. Απαγόρευσαν τα ελληνικά προϊόντα και δεν επέτρεψαν στα ελληνικά πλοία να αγκυροβολήσουν σε τουρκικά λιμάνια.
Αυτό το εμπορικό μποϊκοτάζ πραγματοποιήθηκε σε ολόκληρη την Τουρκία και, φυσικά, και στον Πόντο.

Η μισαλλόδοξη και αντιχριστιανική πολιτική των Νεότουρκων οδήγησε σε Βαλκανικούς πολέμους, με ενωμένες τις χριστιανικές χώρες της Βαλκανικής εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Κατά τη διάρκεια του πολέμου, βέβαια, οι διωγμοί αυξήθηκαν. Στην Τραπεζούντα οι τουρκικές εφημερίδες παρακινούσαν τους αναγνώστες ν' αρχίζουν τους διωγμούς και τις σφαγές.
Έτσι ο τουρκικός όχλος αφιονίστηκε προετοιμάζοντας μεγάλες σφαγές.

Οι σποραδικές δολοφονίες άρχισαν να αυξάνονται. Χωρικοί που πήγαιναν να δουλέψουν στα χωράφια τους βρίσκονταν καθημερινά δολοφονημένοι. Οργανωμένες τουρκικές συμμορίες,
κατά την διάρκεια της νύχτας, λεηλατούσαν πόλεις και χωριά. Οι διωγμοί εκδηλώθηκαν, αρχικά, με μορφή σποραδικών κρουσμάτων βίας, καταστροφών απελάσεων και εκτοπισμών.
Πολύ γρήγορα έγιναν πολύ συστηματικοί, πιο οργανωμένοι και εκτεταμένοι και στρέφονταν τόσο κατά των Ελλήνων όσο κατά των Αρμενίων. Εμπνευστής και εγκέφαλος αυτής της επιχείρησης
γενοκτονίας ήταν ο Μεχμέτ Ταλαάτ, υπουργός Εσωτερικών της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Με δικές του εντολές εξαπολύθηκαν οι διωγμοί κατά των «ανεπιθύμητων» εθνοτήτων σε μια τεράστια έκταση.

Το οικουμενικό πατριαρχείο αναγκάστηκε σε ένδειξη πένθους να κλείσει στις 15 Μαΐου 1914 όλες οι εκκλησίες και τα σκολεία και να καταγγείλει στις Μεγάλες Δυνάμεις τους νέους διωγμούς.
Δεν κατάφερε όμως τίποτα, γιατί κηρύχθηκε στο μεταξύ κηρύχθηκε στο μεταξύ ο Α΄ Παγκόσμιος πόλεμος, στον οποίο η Τουρκία έλαβε μέρος ως σύμμαχος της Γερμανίας, έχοντας πλέον
την ευχέρεια να εφαρμόσει πλήρως το παλαιότερο σχέδιο της εξόντωσης των Χριστιανών. Οι Νεότουρκοι είχαν πεισθεί πως μόνο με τη φυσική εξόντωση των γηγενών λαών, των Ελλήνων και των Αρμενίων,
θα έκαναν πατρίδα τους τη Μικρά Ασία.

Η Γερμανία στην προσπάθεια της να πετύχει τους στόχους της στο νευραλγικό τομέα της Μικράς Ασίας και της Μέσης Ανατολής δε δίστασε να θυσιάσει τους Χριστιανικούς λαούς της Ανατολής
στο βωμό του παντουρκισμού. Σε κάποιο βαθμό ήταν συνυπεύθυνη για τις γενοκτονίες των Ελλήνων και των Αρμενίων. Εξάλλου, αυτός που εισηγήθηκε στους Τούρκους την απομάκρυνση
των Ελλήνων από τα παράλια, δήθεν για στρατιωτικούς λόγους ήταν ο Γερμανός αρχιστράτηγος Liman von Sanders, που πήρε, τον τίτλο του πασά. Με την συγκατάθεση της Γερμανίας
οι Τούρκοι έστειλαν τους Χριστιανούς που στρατολογούσαν στα τάγματα εργασίας.

Σκοπός των Τούρκων με τους εκτοπισμούς, τις πυρπολήσεις χωριών και τις λεηλασίες ήταν να επιτύχουν την αλλοίωση του εθνολογικού χαρακτήρα των ελληνικών περιοχών
και να καταφέρουν ευκολότερα τον εκτουρκισμό εκείνων που θα απέμεναν.

Η ήττα της Τουρκίας από τις δυνάμεις της Αντάντ και το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου έφερε μία προσωρινή ανάπαυλα στο απάνθρωπο σχέδιο των Νεοτούρκων.
Όμως, το 1919 άρχισε νέος άγριος διωγμός κατά των Ελλήνων από το κεμαλικό καθεστώς, πολύ πιο άγριος κι απάνθρωπος από τους προηγούμενους.

Στις 19 Μαΐου 1919 άρχισε η δεύτερη και σκληρότερη φάση της ποντιακής γενοκτονίας. Ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάστηκε στη Σαμψούντα ως απεσταλμένος της οθωμανικής κυβέρνησης
με την ιδιότητα του επιθεωρητή. Άρχισε, όμως, από την Σαμψούντα ένα εγκληματικό έργο αντίθετο με την αποστολή του. Με τη βοήθεια μελών του νεοτουρκικού κομιτάτου συγκρότησε μυστική οργάνωση,
τη Mutafai Milliye, κήρυξε μίσος εναντίον των Ελλήνων και σχεδίασε την ολοκλήρωση της εξόντωσης του ποντιακού ελληνισμού. Αυτό που δεν πέτυχε το σουλτανικό καθεστώς στους πέντε αιώνες της
τυραννικής διοίκησης του, το πέτυχε μέσα σε λίγα χρόνια με τους τσέτες του ο Κεμάλ.

Η τρομοκρατία, τα εργατικά τάγματα, οι εξορίες, οι κρεμάλες, οι πυρπολήσεις των χωριών, οι βιασμοί, οι δολοφονίες ανάγκασαν τους Έλληνες του Πόντου να ανέβουν στα βουνά οργανώνοντας
ανταρτικό για την προστασία του άμαχου πληθυσμού. Το ποντιακό ανταρτικό, που είχε τον χαρακτήρα της εθνικής αντίστασης, έδρασε κυρίως στον δυτικό Πόντο, ενώ στο ανατολικό
είναι γνωστό το περήφανο ανταρτικό της Σάντας. Τα θύματα της γενοκτονίας θα ήταν πολύ περισσότερα, αν δεν υπήρχε το επικό και το ακατάβλητο ποντιακό ανταρτικό.
Στις περιοχές που οι αντάρτες δε μπορούσαν να δράσουν, οι Τούρκοι ανενόχλητοι συνέχιζαν το καταστροφικό τους έργο.

Το τέλος του Ποντιακού Ελληνισμού πλησιάζε. Οι φωνές λιγόστευαν. Στις 25 Μαΐου 1922 αντιπροσωπεία της ελληνικής ναυτικής βάσης, που είχε την έδρα της στην Κωνσταντινούπολη,
σύνταξε έκθεση που στάλθηκε στο υπουργείο Εξωτερικών: «Η καταστασις των χριστιανών των άνω περιοχών είναι οικτρότατη. Εις την ύπαιθρον χώραν κάτοικοι παντάπασιν δεν υπάρχουσιν.
Πάντα τα χριστιανικά χωρία έχουσι πυρποληθεί, εκ δε των κατοίκων άλλοι μεν απελαθέντες εσφάγησαν καθ' οδόν, άλλοι δε συλληφθέντες εφονεύθησαν επιτοπίως ή εκάησαν ζώντες».

Τον επίλογο της τραγικής ποντιακής γενοκτονίας αποτέλεσε ο βίαιος ξεριζωμός των επιζώντων μετά τη νίκη της Τουρκίας. Με την συνθήκη της ανταλλαγής των πληθυσμών ήρθαν στην Ελλάδα
και τα τελευταία ζωντανά υπολείμματα. Κανείς Ελληνοπόντιος δεν απέμεινε στην ιστορική του Πατρίδα, εκτός από αυτούς που βίαια εκτουρκίστηκαν και εξισλαμίστηκαν.

Οι Ελληνοπόντιοι που έχασαν την ζωή τους, κατά την διάρκεια των διωγμών και του ξεριζωμού, ξεπερνούν τους 350.000.
Η βουλή των Ελλήνων, τον Φεβρουάριο του 1994, ψήφησε ομόφωνα την κήρυξη της 19ης Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου την περίοδο 1916 - 1923.
Η αναγνώριση αυτή δικαίωση ηθικά των ποντιακό ελληνισμό.    

  Πηγή: Από την Εγκυκλοπαίδεια του Ποντιακού Ελληνισμού», εκδόσεις «Μαλλιάρης Παιδεία».

pnevmatikokatafigio