Με αγανάκτηση φέτος γιορτάστηκε η παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου.
Με την παρέλαση τιμούμε τον αγώνα του έθνους μας ενάντια στον κατακτητή, τον αγωνιστή στρατιώτη, την ηρωίδα μάνα, τον άγνωστο ήρωα Έλληνα και την άγνωστη ηρωίδα Ελληνίδα.
Δεν είναι η παρέλαση τόπος διαμαρτυρίας, δεν είναι η παρέλαση τόπος διεκδίκησης, δεν είναι η παρέλαση τόπος ακαταστασίας.
Τόπος ιερός είναι, αγιάζεται από τις σημαίες των σχολείων που περνούν, από τις ένδοξες σημαίες του στρατού που κυματίζουν, αγιάζεται από τα νιάτα, μα κυρίως αγιάζεται από την πορεία των ολίγων αντιστασιακών...που μας απέμειναν.
Ναι, αυτοί οι αντιστασιακοί είναι που καθαγιάζουν κάθε χρόνο τις παρελάσεις, αυτοί ειναι που έδωσαν το χέρι τους, το πόδι τους, το μάτι τους...το αίμα τους για την πατρίδα.
Σε αυτούς οφείλεται ο σεβασμός και η τιμή, για αυτούς παρελαύνουμε, γιατί το δικό τους αίμα χύθηκε προκειμένου εμείς να είμαστε ελεύθεροι.
Υπάρχουν άλλοι τρόποι διαμαρτυρίας, αλλού, πολιτισμένα, και κυρίως στην κάλπη εκφράζουμε την αποστροφή μας.
Ναι στις γιορτές, ναι στις παρελάσεις γιατί η πατρίδα μας γιορτάζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου