Ιησούς Σινά

Τι πλέον θέλεις;

Εγώ πατήρ, εγώ αδελφός, εγώ νυμφίος, εγώ οικία, εγώ τροφεύς, εγώ ιμάτιον, εγώ ρίζα, εγώ θεμέλιος, παν όπερ αν θέλεις εγώ. Μηδενός εν χρεία καταστείς. Εγώ δουλεύσω.

Ήλθον γαρ διακονήσαι, ου διακονηθήναι. Εγώ και φίλος και ξένος και κεφαλή και αδελφός και αδελφή και μήτηρ. Πάντα εγώ.

Μόνον οικείως έχε προς εμέ. Εγώ πένης δια σέ και αλήτης δια σέ, επι σταυρού δια σέ, άνω υπέρ σου εντυγχάνω τω Πατρί κάτω υπέρ σου πρεσβευτής παραγέγονα παρά του Πατρός.

Πάντα μοι σύ και αδελφός και συγκληρονόμος και φίλος και μέλος.

Τι πλέον θέλεις;

Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου 2014

Διακοπές και αργίες στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση Ευρωπαϊκών χωρών

alfavitari.jpg

Η επικείμενη απόφαση του Υπουργείου Παιδείας για την επιμήκυνση του σχολικού έτους ήταν μία από τις κυρίαρχες ειδήσεις των εκπαιδευτικών θεμάτων για την τελευταία εβδομάδα του Ιανουαρίου. Ο κ. Αρβανιτόπουλος επικαλούμενος τη μικρή διάρκεια του σχολικού έτους προανήγγειλε ότι θα προχωρήσει σε αλλαγές ώστε να αυξηθούν οι μέρες διδασκαλίας.

Το news.gr παρουσιάζει μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία για την έναρξη και τη λήξη του διδακτικού έτους σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης τα οποία προέρχονται από το δίκτυο «Ευρυδίκη». Μέσα από αυτά διαπιστώνει κανείς ότι υπάρχουν χώρες με αρκετά μικρές διακοπές αλλά υπάρχουν και άλλες όπου οι μαθητές έχουν τις ίδιες περίπου διακοπές με τους Έλληνες μαθητές. Ακολούθως παρουσιάζονται στοιχεία για ορισμένες μεσογειακές χώρες που έχουν τις ίδιες περίπου κλιματολογικές συνθήκες με την Ελλάδα. Συγκεκριμένα παρουσιάζονται στοιχεία για την Κύπρο, Γαλλία, Πορτογαλία, Ιταλία, Ισπανία, Μάλτα. Πέρα από αυτές τις χώρες παρατίθενται στοιχεία για τη Φιλανδία και το Λουξεμβούργο.

Αν συγκρίνουμε την Ελλάδα με την Κύπρο θα διαπιστώσει κανείς ότι εκεί τα μαθήματα δε ξεκινούν στις 11 Σεπτεμβρίου άλλα λίγες μέρες νωρίτερα, καθώς τα δημοτικά έχουν κάθε χρόνο έναρξη μαθημάτων τη δεύτερη Δευτέρα του Σεπτεμβρίου, που για το τρέχον σχολικό έτος ήταν η 9η Σεπτεμβρίου. Τα μαθήματα των δημοτικών σχολείων τελειώνουν την Τετάρτη που προηγείται της προτελευταίας Παρασκευής του Ιουνίου δηλαδή στις 18 του μήνα, ενώ στην Ελλάδα για το τρέχον έτος θα τελειώσουν 13 Ιουνίου (15η είναι Κυριακή). Η 7η Ιανουαρίου, που στην Ελλάδα είναι αργία για τους μαθητές, στην Κύπρο αποτελεί την πρώτη μέρα της έναρξης των μαθημάτων μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων. Οι Κύπριοι μαθητές έχουν περισσότερες αργίες από τους Έλληνες καθώς πέρα των διακοπών έχουν 11 αργίες σε αντίθεση με τις 7 αργίες στην Ελλάδα. Διαπιστώνεται μέσα από τα στοιχεία ότι η διάρκεια του σχολικού έτους στην Κύπρο είναι μεγαλύτερη κατά 2 μόνο μέρες με αυτή στην Ελλάδα.

Σε άλλη μια μεσογειακή χώρα, τη Μάλτα, οι μαθητές πηγαίνουν σχολείο στις 23 Σεπτεμβρίου ενώ τα μαθήματα τελειώνουν στις 27 Ιουνίου. Οι καλοκαιρινές διακοπές φθάνουν τις 12 εβδομάδες. Τα Χριστούγεννα οι διακοπές ξεκινούν στις 23 Δεκεμβρίου και έχουν διάρκεια 2 εβδομάδων ( 6 Ιανουαρίου λήξη). Οι διακοπές του Πάσχα διαρκούν μόνο μια εβδομάδα (16/4-23/4). Το φθινόπωρο έχουν 2 μέρες διακοπών όσες και τις απόκριες ενώ σε αυτές θα πρέπει να προστεθούν και οι 5 σχολικές αργίες. Οι συνολικές διακοπές είναι ελαφρά λιγότερες από την Ελλάδα και φθάνουν τις 16,5 εβδομάδες.

Στην Ιταλία τα σχολεία, σύμφωνα με τα στοιχεία του δικτύου «Ευρυδίκη», έχουν περίπου τα ίδια χρονικά πλαίσια λήξης και έναρξης των μαθημάτων με την Ελλάδα. Τα μαθήματα ξεκινούν μεταξύ 5-17 Σεπτεμβρίου (ανάλογα με την περιοχή) και η λήξη τους τοποθετείται 7-14 Ιουνίου. Οι διακοπές του καλοκαιριού έχουν διάρκεια 12-13 εβδομάδες. Όσον αφορά τα Χριστούγεννα η διάρκεια των διακοπών στην Ιταλία είναι 11 με 14 μέρες και οι διακοπές του Πάσχα 2 με 9 μέρες. Βέβαια στην Ιταλία οι μαθητές έχουν κάποιες επιπρόσθετες μέρες διακοπών που ανέρχονται σε 1 έως 5. Πέρα των πιο πάνω υπάρχουν και 4 σχολικές αργίες. Επειδή σε αρκετές περιοχές της Ιταλίας τα μαθήματα ξεκινούν 16 Σεπτεμβρίου , 5 μέρες πιο αργά από την Ελλάδα και λήγουν στις 7-10 Ιουνίου διαπιστώνει κανείς ότι η διάρκεια των μαθημάτων είναι περίπου η ίδια με την Ελλάδα.

Στη Φιλανδία όπου το εκπαιδευτικό της σύστημα θεωρείται από τα κορυφαία στον κόσμο το σχολικό έτος έχει διάρκεια 190 μέρες. Τα μαθήματα ξεκινούν στις 10-17 Αυγούστου και λήγουν την 1η Ιουνίου. Οι διακοπές του καλοκαιριού έχουν διάρκεια 10-11 εβδομάδες. Αυτές των Χριστουγέννων τοποθετούνται μεταξύ 18 Δεκεμβρίου και 9 Ιανουαρίου. Το Πάσχα οι Φιλανδοί μαθητές έχουν μόλις 4 μέρες διακοπών, όμως έχουν 7 μέρες διακοπών τις απόκριες και 2-7 μέρες το φθινόπωρο. Επίσης έχουν και 2 σχολικές αργίες. Συνολικά έχουν περίπου 16 εβδομάδες διακοπών συγκριτικά με τις 17 που έχουν οι Έλληνες μαθητές.

Στις 3 Σεπτεμβρίου ξεκινούν τα μαθήματα στη Γαλλία και τελειώνουν στις 5 Ιουλίου. Το Γαλλικό εκπαιδευτικό σύστημα δίνει αρκετές ανάσες στους μαθητές. Μπορεί οι διακοπές του καλοκαιριού να έχουν διάρκεια 9 εβδομάδων όμως οι Γάλλοι έχουν 2 εβδομάδες διακοπών το φθινόπωρο, 2 τις απόκριες, 2 τα Χριστούγεννα καθώς και το Πάσχα ενώ έχουν και 3 -7 σχολικές αργίες. Συνολικά έχουν περίπου 17,5 εβδομάδες διακοπών.

Στην Πορτογαλία τα μαθήματα ξεκινούν μεταξύ 12 - 16 Σεπτεμβρίου και η λήξη τους ανάλογα με την τάξη των μαθητών τοποθετείται στις 6 ή 13 Ιουνίου. Οι διακοπές των Χριστουγέννων ξεκινούν στις 18 Δεκεμβρίου και τελειώνουν στις 3 Ιανουαρίου (2 εβδομάδες), και αυτές του Πάσχα 7 -21 Απριλίου (2 εβδομάδες). Οι Πορτογάλοι έχουν «λευκή εβδομάδα» καθώς 3-5 Μαρτίου του 2014 τα σχολεία είναι κλειστά. Συνολικά οι μαθητές της Πορτογαλίας έχουν όσες διακοπές και οι Έλληνες ,καθώς εάν συμπεριληφθούν και οι 4 σχολικές αργίες, φθάνουν τις 17 εβδομάδες.

Στην Ισπανία τα μαθήματα ξεκινούν μεταξύ 5 -13 Σεπτεμβρίου και η λήξη τους τοποθετείται ανάμεσα στις 19 και 23 Ιουνίου (πρωτοβάθμια) ή και 26 Ιουνίου (δευτεροβάθμια). Οι καλοκαιρινές διακοπές έχουν διάρκεια 11 εβδομάδες ενώ αυτές των Χριστουγέννων διαρκούν 2 εβδομάδες (23 Δεκεμβρίου - 7 Ιανουαρίου). Οι πασχαλινές διακοπές κρατούν 10 μέρες αλλά οι Ισπανοί έχουν και 3 περίπου μέρες διακοπών τις απόκριες. Επίσης έχουν και 12 σχολικές αργίες. Συνολικά οι Ισπανοί διακοπές έχουν περίπου όσες διακοπές και οι Έλληνες αφού φθάνουν σχεδόν τις 17 εβδομάδες.

Στο Λουξεμβούργο οι μαθητές πηγαίνουν στα σχολεία στις 16 Σεπτεμβρίου και τα μαθήματά τους τελειώνουν στις 15 Ιουλίου. Συνολικά έχουν 8 εβδομάδες διακοπών το καλοκαίρι ενώ έχουν 2 εβδομάδες διακοπών τα Χριστούγεννα (21/12 - 5/1), 2 την άνοιξη (5/4-21/4), 1 εβδομάδα τις απόκριες (15/2-23/2) και άλλη 1 το φθινόπωρο (26/10-3/11). Συνολικά οι μαθητές στο Λουξεμβούργο έχουν 14 εβδομάδες διακοπών καθώς και 2 σχολικές αργίες (1/5 και 29/5).

Του Βασίλειου Καλόγηρου

Τον παραπάνω πίνακα τον ανάρτησε ο Σύλλογος Δασκάλων και Νηπιαγωγών Ν. Χανίων.

πηγή
 36dimotiko

Να ζητάτε τέτοια πράγματα, τα οποία είναι φυσικό να ζητούμε απ' τον Θεό

239869-1008012[1].jpg

«Είναι πολύ μεγάλο όπλο η προσευχή, μεγάλη ασφάλεια, μεγάλος θησαυρός, μεγάλο λιμάνι, απλησίαστος τόπος, μόνο όταν πλησιάζουμε τον Κύριο με νηφαλιότητα και με μεγάλη προσοχή, να προσευχόμαστε δε κατ' αυτόν τον τρόπο, ώστε να μη δίνουμε στον εχθρό δικαίωμα παρεμβάσεως στην δική μας σωτηρία ...
Γι' αυτό, παρακαλώ, να αγρυπνούμε κι έχοντος υπ' όψη τις επιβουλές του να φροντίζουμε περισσότερο κατά τον καιρό εκείνον, σαν να τον βλέπουμε παρόντα μπροστά στα μάτια μας κι έτσι να τον αποκρούουμε και να εκδιώκουμε κάθε σκέψη που διαταράσσει το λογισμό μας και να προσέχουμε με όλη μας τη δύναμη και να προσευχόμαστε, ώστε να μην μιλά μόνο η γλώσσα, αλλά να συμβαδίζει μαζί της και η διάνοια.
Γιατί εάν μεν λέει η γλώσσα τα λόγια και η διάνοια ρεμβάζει έξω, κι εξετάζει τα σχετικά με το σπίτι, σκεπτόμενη την αγορά, δεν μας ωφελεί καθόλου, αλλά απεναντίας κατακρινόμαστε περισσότερο! Γιατί αν δείχνουμε τόση προσοχή πλησιάζοντας κάποιον άνθρωπο, ώστε πολλές φορές να μη βλέπουμε ούτε αυτούς που βρίσκονται εκεί κοντά και να εντείνουμε την προσοχή μας ώστε να σκεπτόμαστε μόνο εκείνον τον όποιον πλησιάζουμε, πολύ περισσότερο πρέπει να κάνουμε αυτό με  τον Θεό και να προσκολλούμαστε σ' Αυτόν με αδιάλειπτες προσευχές.
Γι' αυτό κι ο Παύλος έγραφε κι έλεγε: «Προσευχόμενοι σε κάθε καιρό εν πνεύματι» (Εφ. 6,18), όχι με τη γλώσσα μόνο, αλλά και με συνεχή αγρυπνία,  και μ' όλη την ψυχή μας, «εν Πνεύματι».
Και τα αιτήματά μας πρέπει να είναι πνευματικά, η δε σκέψη μας να είναι πάντοτε καθαρή και η διάνοιά μας να είναι προσηλωμένη στα λεγόμενα.
Να ζητάτε τέτοια πράγματα, τα οποία είναι φυσικό να ζητούμε απ' τον Θεό, ούτως ώστε να πραγματοποιηθούν αυτά που ζητάτε.
Να είστε άγρυπνοι και σε συναγερμό ψυχής, νηφάλιοι, με μεγάλη προσοχή, χωρίς να αποχαυνώνεστε και να ξύνεστε και περιφέροντας τη σκέψη σας έδώ κι εκεί, αλλά να προετοιμάζετε τη σωτηρία σας με φόβο και τρόμο. «Γιατί μακάριος είναι εκείνος, που φοβάται τα πάντα για την ευλάβεια» (Παροιμ. 28,14).
(Αγ. Ιω. Χρυσοστόμου,  απ' την Λ΄ ομιλία  «Εις την  Γένεσιν»)

Ο Χριστιανισμός ένα συνεχές θαύμα

8031.jpg
Είναι ο χριστιανισμός μια θρησκευτική ιδεολογία;

Είναι ένα μάθημα και ένα σύστημα αληθειών που καλείται κανείς να το δεχτεί διανοητικά;

(Είναι ένα σύστημα ηθικών κανόνων που καλείται κανείς να εφαρμόσει σαν μια θεωρία;(

Είναι μετάδοση μιας διδασκαλίας ενός μαθήματος που ξεχωρίζει «θεωρητικά» την ορθοδοξία από κάποια άλλη χριστιανική ή μη χριστιανική διδασκαλία;

Ο χριστιανισμός δεν είναι ένα άσαρκο κατασκεύασμα. Δεν είναι μια θρησκεία, δηλαδή, ένα ανθρώπινο κατασκεύασμα, αλλά αποκάλυψη του Θεού: «Και ο λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν, και εθεασάμεθα την δόξαν αυτού, δόξαν ως μονογενούς παρά πατρός..» (Ιω. 1,14).

Ο χριστιανισμός, όπως μας τον παρουσιάζει ο ιστορικός της Καινής Διαθήκης, ο Ευαγγελιστής Λουκάς, στο βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων, δεν είναι μια θεωρητική ανάπτυξη κάποιων ιδεών, αλλά ένα συνεχές θαύμα.

Η θεραπεία του Αινέα («ιάται σε Ιησούς ο Χριστός· ανάστηθι και στρώσον σεαυτώ»), η ανάσταση της Ταβιθά («Ταβιθά ανάστηθι») κατά την ακριβή μαρτυρία του Αποστόλου και Ευαγγελιστού Λουκά, η θεραπεία του Παραλυτικού («έγειρε, άρον τον κράββατόν σου και περιπάτει»).

Όπως η διδασκαλία του Χριστού ήταν μια αδιάκοπη μετάδοση ενός τρόπου ζωής, μιας εμπειρίας, έτσι και η ζωή του Χριστιανού, που βρίσκεται στο ίδιο μήκος κύματος με αυτή τη διδασκαλία και αυτόν τον τρόπο ζωής, είναι ένα διαρκές θαύμα. (Γι' αυτό, όπως σημειώνει χαρακτηριστικά ο π. Γεώργιος Μεταλληνός, διδασκαλία και θαύμα, διδαχή και σημεία, που είναι τα θαύματα, συμπορεύονται αχώριστα.

Γι' αυτό και στην περίπτωση αυτή πραγματοποιείται η υπόσχεση του Χριστού προς τους μαθητές Του: «Σημεία δε τοις πιστεύσασι ταύτα παρακολουθήσει· εν τω ονόματί μου δαιμόνια εκβάλουσι· γλώσσαις λαλήσουσι καιναίς, όφεις αρούσι· καν θανάσιμόν τι πίωσιν, ου μη αυτούς βλάψει· επί αρρώστους χείρας επιθήσουσι, και καλώς έξουσιν» (Μαρκ. 16,17-18).

(Α) Τι είναι όμως τα θαύματα για τα οποία γίνεται πολύς λόγος σήμερα; (Υπάρχουν ή δεν υπάρχουν; (Ρώτησα έναν ασκητή πριν από αρκετά χρόνια στην αγιορειτική πολιτεία και μου απήντησε χαρακτηριστικά : «Όλη η ζωή μου είναι ένα θαύμα. Θα ήθελα να έχω πάρα πολύ ώρα στη διάθεσή μου να σου διηγηθώ αμέτρητα σημεία της παρουσίας του Θεού, της Παναγίας και των Αγίων».

(Τα θαύματα, τα οποία συναντούμε μέσα στο χώρο της Εκκλησίας μας, με τις πρεσβείες των Αγίων, δεν είναι μία απλώς ανθρώπινη ενέργεια, αλλά ενέργεια του Θεού. (Όπως ο Θεός δίνει στον κάθε άνθρωπο χαρίσματα, ανάλογα με την δεκτικότητά του και με την κοινωνία που έχει μαζί Του, έτσι δίνει και στον Άγιο, το θεούμενο δηλαδή πρόσωπο, το χάρισμα της θαυματουργίας, αφού το πρόσωπο αυτό διαθέτει την κατά φύσιν φιλανθρωπία. (

Δηλαδή, όποιος διαθέτει ανιδιοτελή αγάπη, όποιος αγαπά το Θεό και συγχρόνως αγαπά και την εικόνα του Θεού που είναι ο άνθρωπος και συμπάσχει για όλη την κτίση, λαμβάνει από το Θεό το χάρισμα των ιαμάτων.

b_1886_1058.jpg

(Τα θαύματα, ακόμη, μας υπενθυμίζουν οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας, δεν είναι για τους πιστούς, αλλά για τους απίστους, προκειμένου αυτοί να δουν την παρουσία του Θεού, να φωτιστεί ο νους τους, να έρθουν σε μετάνοια και σε αληθινή αυτογνωσία και να δεχθούν να συγκαταλεγούν στο μυστικό σώμα του Χριστού που είναι η Εκκλησία μας.

Οι πιστοί δεν χρειάζονται τα θαύματα, που στη γλώσσα της Εκκλησίας μας ονομάζονται σημεία. Οι πιστοί διαθέτουν την εκ θεωρίας πίστη που είναι καρπός του φωτισμού του νου και της θέας του Θεού.(Οι άπιστοι και οι δύσπιστοι χρειάζονται θαύματα για να μπορέσουν να πιστέψουν.

Ο πολυσέβαστος και πολυαγαπητός Γέροντας Δοσίθεος Κανέλλος, Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Τατάρνης, σημειώνει τα εξής χαρακτηριστικά που του τα περιγράφει Ιερέας στην Πόλη και που τόσο γλαφυρά εξιστορεί στο γεμάτο συγκινήσεις βιβλίο του «Θέλω να πιώ όλο τον Βόσπορο»: "Ένας ήρθεν από το Ερζερούμ.

Είδε όραμα τον Άγιο Δημήτριο. Θα πας, του λέγει, στο τάδε μέρος και θα λουσθής τρεις φορές στο αγίασμά μου και θα θεραπευθής.

Ξεκίνησε απ' τα βάθη της Μικράς Ασίας, ήλθε, έπραξεν όπως του παρήγγειλεν ο Άγιος και έγινε καλά. Ήλθε με πατερίτσες και έφυγε πηδώντας.

Άφισε στον Άγιο τα δεκανίκια του".(Και συνεχίζει στον παπα-Δοσίθεο ο Πολίτης Ιερέας: "Δέκα πέντε χρόνια παπάς είμαι, άμα ένα όραμα δεν είδα. Αυτοί «λεγάμενοι» είναι, αλλόθρησκοι είναι, οράματα βλέπουν, όνειρα βλέπουν. Τι πράγματα είναι αυτά;"(Και του απαντά ο γέροντας Δοσίθεος : "Εμείς, πάτερ μου, βρισκόμαστε μέσα στην αλήθεια, κολυμπάμε μέσα στο θαύμα της Εκκλησίας. Δεν χρειαζόμαστε οράματα. Άμα ζης μέσα στο άπλετο φως, τι θα σε ωφελήση το φως ενός κεριού ή έστω μιας λαμπάδας; Αυτοί ζουν μέσα στα πηχτά σκοτάδια, εις το ψηλαφητόν σκότος.

Γι΄ αυτό τους δίδει ο Άγιος Θεός λίγο φως, κάποια οράματα, κάποια θαύματα. (- Αν είναι έτσι, καλά είναι ...", συμπλήρωσε ο Ιερέας. (Στο βιβλίο του, ακόμη, "Ορθόδοξος Πίστις και Ζωή", ο σεβαστός Γέροντας Δοσίθεος γράφει τα εξής χαρακτηριστικά, τα οποία πρέπει πάντοτε να έχουμε υπ' όψη μας, άν θέλουμε να αντιμετωπίζουμε ορθόδοξα το μεγάλο θέμα των θαυμάτων, που και σήμερα γίνονται, αλλά πολλές φορές δεν έχουμε τη δυνατότητα να τα δούμε με τα μάτια μας, λόγω των αμαρτιών μας και της απιστίας μας:(«Και ατυχώς (ή μάλλον δυστυχώς) δεν αρκούμεθα εις το παμμέγιστο θαύμα της Εκκλησίας, εις το θαύμα της δημιουργίας, εις το θαύμα της μεταβολής του άρτου και του οίνου εις Σώμα και Αίμα Χριστού.

Επιζητούμεν θαυματίδιά τινα εξιστώντα προς στιγμήν και λησμονούμενα τη επαύριον.(Ημείς, ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί με πίστι βαθειά και ακράδαντη, δεν χρειαζόμεθα θαύματα για να πιστεύωμε. «Τα σημεία ου τοις πιστοίς αλλά τοις απίστοις και παχυτέροις» δηλαδή, «τα μεγάλα θαύματα δεν γίνονται για τους πιστούς, αλλά για τους απίστους και τους ανεγκέφαλους», λέγει ο Ιερός Χρυσόστομος (Ομιλία ΛΕ' εις τον Ιωάννην).



vizantina.jpg

Και εις το ερώτημα «Τίνος ένεκεν σημεία ου γίνεται νυν;» απαντά ο αυτός Ιερός Πατήρ: «Ουχ ως πιστοίς αλλ' ως απίστοις εγίνετο τα σημεία, ίνα γίνωνται πιστοί. Ουχί ατιμάζοντος ημάς Θεού, αλλά τιμώντος εστί το συστείλαι την των σημείων επίδειξιν» δηλαδή, «τα μεγάλα θαύματα δεν γίνονται για τους πιστούς, αλλά για τους απίστους, ώστε να γίνουν πιστοί.

Δεν μας υποτιμά με αυτό ο Θεός, αλλά είναι ίδιον αυτού που μας τιμά. Να περιορίση την επίδειξι των μεγάλων θαυμάτων». (Και ταύτα ως απάντησις εις τους επιζητούντας καθημερινώς θαύματα, σημεία και τέρατα.».(

Β) Τι είναι τα θαύματα; (Πέρα από τα σημεία, όπως το χάρισμα των ιαμάτων που έχουν οι Άγιοι της Εκκλησίας μας, γι' αυτό και τους αποδίδεται το ιδιαίτερο όνομα του θαυματουργού, υπάρχουν μεγαλύτερα χαρίσματα, που είναι κατά τον Αγιο Ιωάννη της Κλίμακος «υπέρτερα τούτων και απόκρυφα», π.χ. το χάρισμα της μετανοίας: όταν ένας άνθρωπος εγκαταλείπει την αμαρτία και έρχεται στη θεογνωσία.

Αυτός, λέει ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος, είναι μεγαλύτερος από εκείνον που έχει αναστήσει νεκρούς.(Το χάρισμα της αγάπης, την οποία εξυμνεί ο Απόστολος Παύλος στην Α΄ προς Κορινθίους επιστολή του (κεφ. 12, 31). Γιά τον Απόστολο αυτός που διαθέτει αγάπη ανιδιοτελή, αυτό το χάρισμα «ουδέποτε εκπίπτει» (Α΄ Κορινθίους κεφ.13, 8).

Γι' αυτό οι Άγιοι της Εκκλησίας μας, ιδιαίτερα τόνιζαν τόσο τη μετάνοια όσο και την προσφορά της αγάπης.(Μέσα στο ίδιο πνεύμα των Πατέρων της Εκκλησίας μας, κινήθηκε και η Αγία Σοφία της Κλεισούρας, η οποία τιμάται ιδιαίτερα στην Ιερά Μητρόπολη Καστορίας και οι πιστοί προστρέχουν στη χάρη της και τη μεσιτεία της.(

Μετά από όλα όσα εκτέθηκαν παραπάνω φαίνεται περίτρανα, γιατί σήμερα, ενώ υπάρχει αφθονία του λόγου του Θεού, παρουσία πολλών βιβλίων, εκκλησιαστικών ραδιοφωνικών σταθμών, δεν μπορούμε να πείσουμε, παρ' όλες τις προσπάθειές μας, σε θέματα πίστεως, όπως και πάλι σημειώνει ο π. Γεώργιος Μεταλληνός, τον άνθρωπο της εποχής μας.

Διότι μας λείπει ο φωτισμός και η παρουσία του Αγίου Πνεύματος· αυτό, δηλαδή, που είχαν οι Άγιοι. (Προσφέρουμε με ζήλο θεωρητικές αλήθειες, όχι όμως τον ζωντανό Χριστό, τη σαρκωμένη αλήθεια.

Γι' αυτό χρειάζεται στη ζωή μας να χρησιμοποιούμε, τη ζωή των Αγίων. Να μεταφέρουμε το πνεύμα τους, τον τρόπο ζωής, τον δικό τους αγιασμό, τη δική τους χάρη που πραγματικά θα αλλάξει την πορεία του κάθε ανθρώπου. (

Γιατί αυτό το οποίο χρειάζεται σήμερα ο άνθρωπος, ο κόσμος, η κοινωνία και ιδιαίτερα εμείς οι Νεοέλληνες είναι, όχι φιλοσοφικοί στοχασμοί ούτε ωραιολογίες και ηθικά κηρύγματα, αλλά τα αποστολικά γεγονότα.

Η παρουσία του Αγίου Πνεύματος στη ζωή των Αγίων Αποστόλων, στη ζωή των Αγίων μας. Αυτό χρειαζόμαστε σήμερα ...

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καστορίας κ. Σεραφείμ

πηγή

Ρομφαία

Το σπουδαίο είναι να μπούμε στην Εκκλησία


19546_458691900715_445418720715_11022104_3546322_n.jpg




























Το σπουδαίο είναι να μπούμε στην Εκκλησία. Να ενωθούμε με τους συνανθρώπους μας, με τις χαρές και τις λύπες όλων. Να τους νιώθουμε δικούς μας, να προσευχόμαστε για όλους, να πονάμε για την σωτηρία τους, να ξεχνάμε τους εαυτούς μας. Να κάνομε το παν γι' αυτούς, όπως ο Χριστός για μας.
Μέσα στην Εκκλησία γινόμαστε ένα με κάθε δυστυχισμένο και πονεμένο κι αμαρτωλό. Κανείς δεν πρέπει να θέλει να σωθεί μόνος του, χωρίς να σωθούν και οι άλλοι.
Είναι λάθος να προσεύχεται κανείς για τον εαυτό του, για να σωθεί ο ίδιος. Τους άλλους πρέπει να αγαπάμε και να προσευχόμαστε να μη χαθεί κανείς· να μπούν όλοι στην Εκκλησία. Αυτό έχει αξία.
Και μ' αυτή την επιθυμία πρέπει να φύγει κανείς απ' τον κόσμο, για να πάει στο μοναστήρι η στην έρημο.

γέροντας Πορφύριος

Εναι απαραίτητο να νηστεύουμε;

0661.jpg

Πρώτα θα κάνω λόγο για την εγκράτεια στα φαγητά, η οποία είναι αντίθετη της γαστριμαργίας, και για τον τρόπο των νηστειών και την ποσότητα των φαγητών.
Και αυτά, όχι από τον εαυτό μου, αλλά καθώς παραλάβαμε από τους αγίους Πατέρες.
Εκείνοι λοιπόν, δεν έχουν παραδώσει έναν κανόνα νηστείας, ούτε έναν τρόπο της διατροφής, ούτε το ίδιο μέτρο, γιατί δεν έχουν όλοι την ίδια δύναμη, είτε λόγω ηλικίας, είτε ασθενείας, είτε καλύτερης συνήθειας του σώματος.
Έχουν όμως παραδώσει σε όλους έναν σκοπό, να αποφεύγουμε την αφθονία και να αποστρεφόμαστε το χορτασμό της κοιλιάς.
Έχουν δει στην πράξη ότι είναι ωφελιμότερο και βοηθά στην καθαρότητα το να τρώει κανείς μια φορά την ημέρα από το να τρώει κάθε τρείς ή τέσσερις ή εφτά ώρες.
Γιατί λένε, εκείνος που επεκτείνεται υπέρμετρα στην νηστεία, υπέρμετρα κατόπιν τρώει. Και από αυτό, άλλοτε εξαιτίας της υπερβολής της αποχής από την τροφή ατονεί το σώμα και γίνεται πιο απρόθυμο για τις πνευματικές εργασίες, και άλλοτε όταν γεμίσει από το βάρος των τροφών προκαλεί αμέλεια και εξασθένηση της ψυχής.
Και πάλι οι άγιοι Πατέρες δοκίμασαν και είδαν ότι δεν είναι για όλους κατάλληλη η διατροφή με χόρτα, ούτε με όσπρια, ούτε όλοι μπορούν να τρέφονται μόνο με ξερό ψωμί.
Και άλλος, καθώς είπαν, ενώ τρώει δύο λίτρες ψωμί, πεινά ακόμη, ενώ άλλος τρώει μία λίτρα ή έξ ουγγιές και χορταίνει.
Σε όλους λοιπόν, όπως είπα, ένα κανόνα εγκράτειας έχουν παραδώσει, το να μην ξεγελιούνται με το χορτασμό της κοιλίας, ούτε να παρασύρονται από την ηδονή του λάρυγγα.
Γιατί δεν είναι μόνο η διαφορά της ποιότητας των τροφών, αλλά και η ποσότητα που ανάβει τα πυρωμένα βέλη της πορνείας.
Γιατί με οποιαδήποτε τροφή όταν γεμίσει η κοιλιά, γεννά το σπόρο της διαφθοράς. Και πάλι δεν είναι μόνο η κραιπάλη του κρασιού που φέρνει μέθη στη διάνοια, αλλά και η αφθονία του νερού και κάθε τροφής η υπερβολική χρήση, τη ζαλίζει και φέρνει νύστα σ'αυτήν.
Αιτία της καταστροφής των Σοδομιτών δεν ήταν η κραιπάλη του κρασιού και των διαφόρων φαγητών, αλλά η αφθονία του άρτου, κατά τον προφήτη.
Τις τροφές τις χρησιμοποιούμε τόσο ώστε να ζήσουμε, όχι για να σκλαβωθούμε στις ορμές της επιθυμίας.
Η μετρημένη και μέσα σε λογικά όρια τροφή βοηθά στην υγεία του σώματος, δεν αφαιρεί την αγιότητα.
Ακριβής κανόνας εγκράτειας όπως παρέδωσαν οι Πατέρες είναι να σταματούμε να τρώμε πρίν χορτάσουμε. Και ο Απόστολος που είπε: «Μη φροντίζετε για τη σάρκα, πώς να ικανοποιήσετε τις επιθυμίες της», δεν εμπόδισε την αναγκαία κυβέρνηση της ζωής, αλλά απαγόρευσε την φιλήδονη φροντίδα.
Άλλωστε, για την τέλεια καθαρότητα της ψυχής, δεν αρκεί  μόνη η εγκράτεια στα φαγητά αν δεν συντρέχουν και οι υπόλοιπες αρετές. Τη μερική καθαρότητα της ψυχής, μέσω της σωφροσύνης, ιδιαίτερα κατορθώνουν η νηστεία και η εγκράτεια.
Γιατί είναι αδύνατον εκείνος που έχει γεμάτη την κοιλιά του, να κάνει νοερό πόλεμο εναντίον του πνεύματος της πορνείας.
Ώστε λοιπόν πρώτος αγώνας μας ας είναι να συγκρατούμε την κοιλιά μας και να υποδουλώνουμε το σώμα.
Όχι μόνο με νηστεία, αλλά και με αγρυπνία και κόπο και πνευματικά αναγνώσματα και με το να μαζεύουμε την καρδιά μας πάνω στο φόβο της κολάσεως και στον πόθο της βασιλείας των Ουρανών.

Άγιος Κασσιανός ο Ρωμαίος