ΜΑΡΤΥΡΙΑ...Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΣ ΕΝΤΑΤΙΚΗΣ

Τον περασμένο Απρίλη υποβλήθηκα σε μια πολύ σοβαρή χειρουργική επέμβαση. Χρειάστηκε στη συνέχεια να παραμείνω για λίγο στη μονάδα εντατικής νοσηλείας του νοσοκομείου. Δεν ξέρω πόσοι έχουν την εμπειρία νοσηλείας σε μια τέτοια μονάδα! Με συνεχή ιατρική παρακολούθηση, βρίσκεσαι σ' ένα χώρο αποκλεισμένο για τους άλλους, εκτός από το ιατρικό και το νοσηλευτικό προσωπικό. Για πολύ λίγο χρόνο, δυο φορές τη μέρα, επιτρέπονται κάποιες επισκέψεις.

Σ' αυτές τις συνθήκες εκείνος που νοσηλεύεται, όπως είναι φυσικό, διακατέχεται από ένα έντονο συναίσθημα απομόνωσης. Μερικές φορές τον πλημμυρίζει μάλιστα το αίσθημα της εγκατάλειψης. Είναι δύσκολο να περιγράψει κανείς με λόγια αυτά τα συναισθήματα. Στις ατέλειωτες ώρες της μοναξιάς, πολλές σκέψεις κατακλύζουν το μυαλό του αρρώστου και κάποια ερωτήματα τον απασχολούν.

Πολύ δύσκολα θα ξανάφερνα αυτή την στιγμή στο νου μου τις σκέψεις και τα ερωτήματα που με διακατείχαν όλο αυτό το διάστημα.

Ένα είναι βέβαιο: η έντονη αίσθηση της μοναξιάς που είχε καταλάβει τη σκέψη μου και ταλάνιζε την ψυχή μου.

Προσπάθησα να διατηρήσω την επαφή μου με τη ζωή, ξαναφέρνοντας στο νου μου όμορφες στιγμές από τα προηγούμενα χρόνια. Η προσπάθεια κάτι απέδωσε στην αρχή. Ύστερα όμως από λίγο με κατέκλυσε πάλι το συναίσθημα της μοναξιάς και της εγκατάλειψης.

Όπως ήμουν ξαπλωμένος στο κρεβάτι, κοιτάζοντας σχεδόν πάντοτε το ταβάνι του δωματίου, άρχισα να περιφέρω το βλέμμα μου γύρω- τριγύρω. Και ξαφνικά ανακάλυψα στον απέναντι τοίχο, στην επάνω αριστερή γωνία του, μια εικόνα της Παναγίας που στην αγκαλιά της κρατούσε τον Χριστό. Κάποιος καλός άνθρωπος την είχε τοποθετήσει εκεί. Από τη στιγμή αυτή η Παναγία μας έγινε η συντροφιά μου. Αυτή η απλή εικόνα, που δεν είχε ιδιαίτερη καλλιτεχνική αξία, ήταν μια πόρτα που με οδηγούσε κοντά στην Παναγία. Κατανόησα καλύτερα τότε τι πάει να πει ότι η «τιμή της εικόνος επί το πρωτότυπον διαβαίνει», όπως λένε οι Πατέρες της Εκκλησίας μας.

Συναισθήματα, σκέψεις, αγωνίες μου έγιναν αντικείμενο εκμυστηρεύσεών μου στην Παναγία. Εκείνη φαινόταν πώς με άκουγε. Φυσικά δεν μου μιλούσε, έδειχνε όμως ότι κατανοούσε την αγωνία μου. Έτσι μια ατμόσφαιρα γαλήνης και ηρεμίας επικράτησε σιγά- σιγά και ανεπαίσθητα στην τρικυμισμένη ψυχή μου.

Οι ατέλειωτες ώρες παραμονής μου στην εντατική έπαψαν να είναι πια εφιαλτικές. Είχα την αίσθηση πως κάποιος, που με αγαπούσε πολύ, βρισκόταν δίπλα μου. Ένοιωθα το ζεστό χάδι από το χέρι ενός δικού μου ανθρώπου, στο ξερό και φλεγόμενο από τον πυρετό μέτωπό μου.

Τώρα μακριά από τη δοκιμασία που τότε πέρασα, ξαναφέρνω με συγκίνηση στο νου μου εκείνες τις στιγμές της επικοινωνίας μου με την Παναγία μας.

Αυτή η επικοινωνία, καθώς την αναπολώ, με κάνει μα θυμάμαι με συγκίνηση κάποιες άλλες, ανάλογες στιγμές. Τότε που προσκύνησα την εικόνα του Άξιον Εστίν στο Πρωτάτο του Αγίου Όρους ή της Παναγίας του Σουμελά στο Βέρμιο, της Μεγαλόχαρης στην Τήνο, της Εκατονταπυλιανής στην Πάρο, της Παναγίας του Μεγάλου Σπηλαίου στα Καλάβρυτα, της Παναγίας του Κύκκου στην Κύπρο, της Παναγίας της Ιεροσολυμίτισσας στα Ιεροσόλυμα, της Παναγίας της Βοήθειας στη Χίο.

Οι αναμνήσεις αυτές, αλλά ιδιαίτερα η εμπειρία μου από την Παναγία της εντατικής, αισθάνομαι πως με έχουν συνδέσει στενά με την εικόνα της Παναγίας. Έτσι τώρα μπορώ να νιώσω καλύτερα γιατί τόσοι πολλοί άνθρωποι, σε δύσκολες στιγμές της ζωής τους, στην Παναγία προσφεύγουν και αυτήν επικαλούνται, προσευχόμενοι μπροστά στην εικόνα της. Καταλαβαίνω τώρα τον Κολοκοτρώνη που, όταν τον εγκατέλειψαν οι σύντροφοί του, στην Παναγία προσέφυγε και προσευχήθηκε στο πιο κοντινό ερημοκλήσι Βιώνοντας όλα αυτά, ειλικρινά και με όλη μου την αγάπη, δεν μπορώ να κατανοήσω πώς υποστηρίζεται από κάποιους αξιόλογους νομικούς, ότι πρέπει να κατεβάσουμε τις εικόνες από τους δημόσιους χώρους, για το λόγο ότι προσβάλλουν τη θρησκευτική ελευθερία κάποιων συμπολιτών μας, που είναι άπιστοι ή αλλόθρησκοι. Κανένας μας δε νομίζω πως αμφισβητεί τη θρησκευτική ελευθερία του οποιουδήποτε. Αδυνατώ να φανταστώ ότι μπορεί να υπάρχει άνθρωπος λογικός, που να θέλει να επιβάλλει στον άλλον τις δικές του θρησκευτικές απόψεις. Η θρησκευτική ελευθερία είναι ένα θεμελιώδες δικαίωμα απόλυτα σεβαστό σε μια δημοκρατική κοινωνία. Η πίστη ή η απιστία δεν παύει να είναι αυστηρά προσωπική υπόθεση του καθενός. Θα ήταν όμως αδιανόητο να φτάναμε στο άλλο άκρο και έτσι να φαλκιδεύαμε αντιθέτως την θρησκευτική ελευθερία των άλλων πολιτών.

Δεν αντιλαμβάνομαι, πώς η ύπαρξη των θρησκευτικών συμβόλων, αυτή καθεαυτή, να προσβάλλει τη θρησκευτική ελευθερία εκείνων που έχουν διαφορετικό πιστεύω ή δεν πιστεύουν σε τίποτα. Δεν νομίζω πως θέλει κανείς να τους επιβάλλει να σεβαστούν τα σύμβολα αυτά, ούτε να γίνουν οπαδοί μιας συγκεκριμένης θρησκείας.

Άλλωστε οι συνταγματικοί ή οι διεθνείς κανόνες που θεσπίζουν τη θρησκευτική ελευθερία, δεν μπορεί, κατά πως έλεγε ο Αριστόβουλος Μάνεσης, να ερμηνεύονται ερήμην της κοινωνικής πραγματικότητας. Εκτός και αν κάποιοι, χωρίς να μας ερωτήσουν, θέλουν να «μας επιβάλλουν» (ντε και καλά) «να θεωρούμε άξιο λόγου μόνο ό,τι είναι εφάμιλλο των ευρωπαϊκών», όπως το σατίριζε ο Τσαρούχης και το επισημαίνει ο Γιανναράς.

Η εμπειρία μου από τη μονάδα εντατικής νοσηλείας, με έχει συνδέσει στενά με την εικόνα της Παναγίας. Σαν ένας απλός πολίτης, όπως όλοι οι άλλοι, δικαιούμαι- νομίζω- να έχω και να αναρτώ (κατ' ιδίαν ή και δημόσια) τις εικόνες της Εκκλησίας μου. Και μέσω αυτών να ανάγομαι στα εικονιζόμενα σ' αυτές ιερά πρόσωπα. Χωρίς να με διακατέχει οποιοσδήποτε φανατισμός, δεν θα επιτρέψω να μου φαλκιδεύσουν το δικαίωμά μου αυτό, που το βίωσα υπό τραγικές μάλιστα περιστάσεις.

Θα παρακαλούσα όσους σκέπτονται διαφορετικά, και των οποίων τις ιδέες απόλυτα σέβομαι, να σκεφθούν τα πράγματα και με αυτή την οπτική γωνία. Tους εύχομαι ειλικρινά και ολόψυχα, να μην έχουν ποτέ τους τη δική μου εμπειρία της μονάδας εντατικής νοσηλείας.

Ευάγγελος Κρουσταλάκης

πηγή : (Περιοδικό ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΗΤΑΣ, Ι. Μ. Σερρών)

http://en-ypomoni-akymanto.blogspot.gr/2014/02/blog-post_1.html

Μητροπολίτης Σιατίστης Παύλος: «ΙΚΕΣΙΑ» Ἡ μακροθυμία Σου Κύριε εἶναι ἡ μόνη ἐλπίδα μας

Του Μητροπολίτη Σιατίστης Παύλου για την Romfea.gr
Δόξα τη  μακροθυμία σου Κύριε! Δόξα σοι!
Αὐτόν τον λόγο σου είπαμε, αὐτόν τόν λόγο Σου λέμε.
Ἡ μακροθυμία σου εἶναι ἡ μόνη ἐλπίδα μας
Δέν θέλω, Κύριε, νά μιλήσω αὐτή τήν ὥρα στό λαό Σου γιά Σένα γιά τήν ἀγάπη Σου πού μέτρο της εἶναι ὁ Σταυρός Σου.
Θέλω νά μιλήσω σέ Σένα γιά μᾶς τόν λαό  Σου.Θέλω νά σοῦ μιλήσω σάν ποιμένας τοῦ λαοῦ Σου.
Μεγάλη Παρασκευή σήμερα, ἀλλά αὐτή  τή Μεγάλη Παρασκευή δέν τήν φοβᾶμαι!
Μεγάλη Πασκευή σήμερα ἀλλά αὐτή τή μεγάλη Παρασκευή τή χαίρομαι, γιατί μετά ἀπό αὐτήν ἀκολουθεῖ ἡ Ἀνάσταση!
Τήν κάθε Μεγάλη Παρασκευή βλέπω τόσο καθαρά τήν ἀγάπη Σου πού  μέτρο της  ἔχει  τό Σταυρό! Πόσο ἀγαπημένος εἶναι ὁ Σταυρό Σου, ἀφοῦ κάθε  φορά μᾶς δείχνει πόσο  μᾶς ἀγάπησες. Ἀλλά αὐτή ἡ ἀγάπη Σου γεννᾶ τήν ἐλπίδα μέσα στίς ψυχές μας.
Αὐτό πού φοβᾶμαι Κύριε εἶναι ἡ Μεγάλη Παρασκευή  τῆς Πατρίδας μου, γιατί αὐτή χωρίς Ἐσένα δέν ἔχει τήν προοπτική τῆς Ἀνάστασης. Τή Μεγάλη Παρασκευή τῆς Πατρίδας μου φοβᾶμαι, γιατί φτάσαμε σ’αὐτήν ἐπειδή ἀπέστημεν ἀπό Σοῦ.
Τήν Μεγάλη παρασκευή τῆς Πατρίδας μου φοβᾶμαι γιατί ὁ δρόμος τῆς Ἀνάστασης θά εἶναι πολύ μακρύς, ἄν ἔλθει ποτέ!
Ἀκούγοντας χθές βράδυ τά  τροπάρια ἔννοιωσα ὅτι αὐτάδέν μιλοῦσαν πλέον γιά τό γένος τῶν Ἑβραίω, ἀλλά γιά μᾶς, γιά τό δικό μας γένος, πού φάνηκε κάποτε ὅτι θά γινόταν  ἕνας νέος ἐκλεκτός λαός. Χάρηκες κάποτε ὅταν ἄκουσες ὅτι σέ ζητοῦσαν νά σέ δοῦν κάποιοι Ἕλληνες καί εἶπες «=ἦλθε ἡ ὥρα γιά νά δοξασθεῖ ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου» καί  οἱ Πατέρες μας Σέ δόξασαν.
Ἐμεῖς ὅμως σήμερα, οἱ ἄρχοντες καί ὁ  λαός σου σέ ἀρνηθήκαμε, σέ προδόσαμε, κενά κατά σοῦ ἐμελετήσαμε.
«Ἄρχοντες λαοῦ συνήχθησαν κατά τοῦ Κυρίου καί κατά τοῦ Χριστοῦ αὐτοῦ». Καί οἱ δικοί μας ἄρχοντες ἔχουν ἐδῶ καί χρόνια συνασπισθεῖ ἐναντίον Σου καί ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας Σου.
Θέλουν  τά παιδιά  μας νά μήν μαθαίνουν γιά Σένα στά σχολεῖα τους, θέλουν νά μήν βλέπουν οὔτε τό πρόσωπο Σου, θέλουν ἡ πίστη Σέ σένα νά μήν φαίνεται πουθενά. Ἄθεοι ἄρχοντες ζητοῦν ἡ πίστη τοῦ λαοῦ σου, ἡ πίστη τῶν παιδιῶν Σου νά μή φαίνεται πουθενά.
Πέρισυ τέτοια ἡμέρα, Μεγάλη Παρασκευή, οἱ ὁρκισμένοι ἐχθροί σου, ἔπαιξαν ἕνα ντοκυμαντέρ, ἀμφιβόλου ἐπιστημονικῆς τεκμηρίωσης γιά νά Σέ χλευάσουν καί νά Σέ ἀμφισβτήσουν καί νά ἐμπαίξουν τήν πίστη τοῦ λαοῦ σου.
Ἀλλά καί σέ κάθε μεγάλο γεγονός τῆς ζωῆς Σου, γεγονός ὅμως πού ἀφορᾶ ἄμεσα καί τή δική  μας ζωή, προσπαθοῦν ἄλλοτε μέ κάποιο κώδικα ντά Βίντσι, μέ κάποιο κινηματογραφικό ἔργο, μέ κάποιο βιβλίο νά σέ ἀμφισβητήσουν, νά  κλονίσουν τήν πίστη τοῦ Λαοῦ στό εὐλογημένο πρόσωπο Σου.
Ἄθεοι ἄρχοντες πολέμησαν καί πολεμοῦν μέ πάθος τήν Ἐκκλησία σου, τήν ὑπονομεύουν, τήν διασύρουν, λασπολογοῦν ἐναντίον Της.
Τούς φοβίζει τό πνευματικό μέγεθος καί μεγαλεῖο Της, τούς τρομάζει, γιατί οἱ ἴδιοι εἶναι μικροί, πολύ μικροί. Τούς τρομάζει γιατί στό  χτύπημα τῆς καμπάνας ὁ λαός συνάγεται αὐθόρθητα.
Ἀκούσαμε τό παράπονο Σου γιά τούς Ἰουδαίους: «Λαός μοι τί ἐποίησα σοι καί τί μοι ἀνταπέδωκας! Ἀντί τοῦ μάννα χολήν, ἀντί τοῦ ὕδατος ὄξος, ἀντί τοῦ ἀγαπᾶν με Σταυρῷ μέ προσηλώσατε! οὐκέτι στέγω λοιπόν, καλέσω μου τά ἔθνη κακεῖνα μέ δοξάσουσι».
Αὐτό τό παράπονο νοιώθουμε νά ἀπευθύνεις καί σέ μᾶς σήμερα: Λαέ μου τί σᾶς ἔκανα καί τί μοῦ ἀνταποδίδετε; Σᾶς τίμησα καί μέ ἀτιμάζετε, τίμησα τό γένος σας ἐπιλέγοντας ἀπό αὐτό τούς μεγάλους πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μου.
Τίμησα τή γλῶσσα σας κάνοντας την γλῶσσα τοῦ Εὐαγγελίου μου. Ἀνέδειξα καί δόξασα τό γένος σας μέσα ἀπό τή χιλιόχρονη Βυζαντινή Αὐτοκρατορία. Σᾶς στήριξα ὅταν δουλωθήκατε. Σᾶς χάρισα τήν πίστη μου γιά μήν ἀλλοιωθεῖτε σά γένος καί σβήσετε.
Σᾶς χάρισα τήν Ἐκκλησία μου γιά νά γίνη  κιβωτός τοῦ λαοῦ σας. Ἀνέδειξα ἀνθρώπους πίστεως πού μέ τούς ἀγῶνες τους σᾶς ὁδήγησαν στήν ἐλευθερία. Σέ κάθε δύσκολη ὥρα τῆς πατρίδας σας ἡ πίστη σέ μένα ἦταν τό στήριγμα σας, ἡ πηγή τῆς ἐμπνεύσεως σας.
Καί ἐσεῖς τί μοῦ ἀνταποδόσατε; Μέ προδίδετε καί μέ προδόσατε. Πολεμήσατε καί χλευάσατε τήν Ἐκκλησία μου, ἀρνηθήκατε τό θέλημά μου, διώξατε τούς πιστούς μου, βλασφημήσατε τό ὄνομά μου, συναγωνίζεσθε σέ πράξεις καί λόγους ἀπαξίωσης τῆς Πίστεως, προσπαθεῖτε νά ἀρνηθέῖτε κάθε σχέση μαζί μου. Δέν διαλέξαρε Ἐμένα, διάλεξατε τούς Βαραββᾶδες.
Δέν πιστέψατε σέ μένα, ἐμπιστευθήκατε τούς ληστές.Δέν καταλάβατε ὅτι ἐκεῖνοι πού πολεμοῦσαν ἐμένα, εἶχαν στόχο ἐσᾶς. Τούς ζητήσατε, τρέξατε πίσω τους, τούς πιστέψατε καί ἐκεῖνοι σᾶς πούλησαν, σᾶς κατέστρεψαν.
Γίνατε καί ἐσεῖς  λαός δυσσεβής καί παράνομος. Δέν διαλέξατε ἐμένα ὡς Κύριο  σας, ἀλλά τόν Καίσαρα. Ζητήσατε μέ τόν τρόπο σας τό Αἷμα μου νά πέση ἐπάνω σας καί ἐπάνω στά παιδιά σας. Σήμερα ζεῖτε τό ἀποτέλεσμα τῆς ἀποστασίας σας.
Εἶχα προειδοποίσει τούς Ἰουδαίους: «Ἰδού ἀφίετε ὁ οἶκος ὑμῶν ἔρημος». Λίγο ἀργότερα ὁ Ρωμαῖος αὐτοκράτορας δέν ἄφησε πέτρα πάνω στήν πέτρα.
Βαδίζετε στά ἴχνη τους. Οἱ ἐχθροί σας δέν πά ἔξω καί μακρυά ἀλλά μέσα στόν τόπο σας. Μόνο ἡ μετάνοια σας θά σᾶς σώσει. Τό θαῦμα δέν θά ἔλθει ἀπό τούς ἄρχοντες αὐτοῦ τοῦ κόσμου, ἀλλά, ὅπως καί τίς ἄλλες φορές, μόνο ἀπό μένα.
Ἀλλά δέν τό πιστεύετε πιά. Κινδυνεύει καί ὁ δικός σας οἶκος νά γίνει ἔρημος.
Κύριε νοιώθω βαθειά τό παράπονό Σου. Εἶναι ἀπόλυτα ἀληθινό καί δικαιολογημένο. Προσδοκῶ  Κύριε τήν Ἀνάσταση Σου.
Ἀπό ἐκεῖ ἀντλῶ δύναμη. Φοβᾶμαι ὄμως γιά τή Μεγάλη Παρασκευή τῆς Πατρίδος μου.
Κολόβωσε, Σέ παρακαλῶ τή διάρκειά της, κάνε νά μήν εἶναι μακρυνή ἡ νύχτα.
Δόξα τῇ μακροθυμία σου Κύριε! καί χάρισε μας τή μετάνοια γιά νά τήν ἀξιοποιήσουμε.

Λεμεσού Αθανάσιος: "Νιώθω απογοήτευση για την απόφαση προφυλάκισης"

«Έχω βαθιά θλίψη και απογοήτευση για την απόφαση αυτή που λήφθηκε παραμονή των Χριστουγέννων, το να αποφασίσει η δικαιοσύνη να φυλακίσει έναν Ηγούμενο», ανέφερε μεταξύ άλλων ο Σεβ. Μητροπολίτης Λεμεσού κ. Αθανάσιος, σχολιάζοντας την απόφαση για προφυλάκιση του Ηγουμένου Εφραίμ.

Επίσης ο Μητροπολίτης Λεμεσού, αναφερόμενος στην προσωπικότητα του Ηγουμένου τόνισε: «Ο Ηγούμενος Εφραίμ αφιέρωσε όλο του, τον εαυτό στη Εκκλησία και στην υπηρεσία του λαού του Θεού».

«Τον αντιμετωπίζουν λες και είναι κανένας εγκληματίας, από τον οποίο κινδυνεύει η Ελλάδα! Άραγε έλυσαν τα προβλήματα τους τα υπόλοιπα και κινδυνεύουν από τον γέροντα Εφραίμ;», αναρωτήθηκε ο Μητροπολίτης Λεμεσού κ. Αθανάσιος.

Σε άλλο σημείο ο Μητροπολίτης Αθανάσιος, ανέφερε ότι «η απόφαση αυτή είναι πάρα πολύ θλιβερή ...;.»

Να αναφερθεί ότι ο κ. Αθανάσιος, το απόγευμα της Παρασκευής είχε τηλεφωνική επικοινωνία με τον Ηγούμενο Εφραίμ.

«Ο γέροντας είναι πάρα πολύ ήρεμος και είναι παραδομένος στο θέλημα του Θεού! Ότι ο Θεός επιτρέψει ας είναι ευλογημένο μου είπε ...;.», πρόσθεσε ο κ. Αθανάσιος για την τηλεφωνική επικοινωνία που είχε με τον Ηγούμενο.

Κλείνοντας ο Μητροπολίτης Λεμεσού υπογράμμισε: «Για τον γέροντα Εφραίμ η δοκιμασία αυτή, θα είναι μια ευλογία από τον Θεό και αφετηρία πνευματικής ανάβασης ...;»

«Για τους υπόλοιπους όμως δεν ξέρω τι θα είναι», αναρωτήθηκε χαρακτηριστικά ο Μητροπολίτης Αθανάσιος.

ΠΗΓΗ

ΡΟΜΦΑΙΑ

Σχολή Αγιογραφίας Λυκόβρυσης - Πεύκης 2011

Άλλη μια  χρονιά  Αγιογραφίας βαδίζει στο τέλος της για φέτος. Προσπάθειες ετών κάτω από την ακαμάτη καθοδήγηση της δασκάλας κας  Ειρήνης Εγγλέζου  κλείνει  για  άλλο  ένα χρόνο. Η ομάδα αυτή με αρχάριους, με ανερχόμενους, αλλά και με έμπειρους  αγιογράφους  κάπου σε μια γειτονιά  του Δήμου Λυκόβρυσης κάθε βδομάδα με πινέλα και μπογιές αγιογραφούσε...Αγίους.

Υπομονετικά περίμεναν να αγιογραφηθούν οι Άγιοι,τα ρούχα, το πρόσωπο, το φωτοστέφανο, πάνω στο μουσαμά, στο ξύλο!

Και να τώρα στο Δημαρχείο της Πεύκης, μια και ο Δήμος άλλαξε  όνομα και έγινε ένας Δήμος, Δήμος Λυκόβρυσης - Πεύκης λέγεται  και στην αίθουσα του Δημαρχείου "Μανόλης Αναγνωστάκης", σας περιμένουν η δασκάλα και οι μαθητές ν' ακούσουν τις γνώμες σας, τις παρατηρήσεις σας, τις ιδέες σας...

Μα δεν θα είναι μόνοι τους, θα είναι εκεί και όλοι οι Άγιοι που ολόκληρο τον χρόνο με κόπους και θυσίες αποτυπωθήκαν στο ξύλο, στον μουσαμά, να δείξουν ότι η τέχνη της Αγιογραφίας, η τέχνη της Εκκλησιάς μας ακόμη  και τώρα  στους δύσκολους καιρούς παραμένει η ίδια και απαράλλαχτη, σαν στήριγμα στον κόσμο χαρίζοντας ελπίδα και ευλογία.

Σας περιμένουμε!

Ονομαστές εικόνες της Παναγίας

Ονομαστές εικόνες της Παναγίας

-Παναγία η «Επίσκεψις». Η εικόνα αυτή, με την επωνυμία «Η Επίσκεψις» είναι από την Τρίγλεια της Βιθυνίας και είναι ότι πολυτιμότερο έφεραν μαζί τους οι πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία.
Πρόκειται για μία ψηφιδωτή εικόνα, της οποίες οι ψηφίδες είναι σφηνωμένες στο ξύλο.

-Παναγία η «Γλυκοφιλούσα». Η Παναγία δεξιοκρατούσα ασπάζεται το μονογενή της. Ο τύπος της «Γλυκοφιλούσας» ενισχύει την εικόνα της μάνας και είναι ήδη γνωστός από την  πρωτοβυζαντινή τέχνη. Η συγκεκριμένη εικόνα είναι του 12ου αιώνα και προέρχεται από τη Θεσσαλονίκη.

-Παναγία η «Οδηγήτρια». Κρατά το Χριστό με το αριστερό χέρι ενώ με το δεξί τον επιδεικνύει ότι αυτός είναι ο Σωτήρας. Την έφεραν μαζί τους οι πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία και χρονολογείται από τον 13ο.

-Παναγία MADRE DELLA CONSOLAZIONE. Η εικόνα αυτή ανήκει στην ιταλοκρητική σχολή (15ος αιώνας)  και προέρχεται από το εργαστήριο του Νικολάου Τζαφούρη από το Χάνδακα. Ο μικρός Χριστός με το δεξί του χέρι ευλογεί και με το αριστερό κρατεί χρυσή σφαίρα με σταυρό στην κορυφή.

-Η Παναγία του Πάθους . Ο τύπος της εικόνας αυτής συχνά επιγράφεται και ως «Αμόλυντος» και παρουσιάζει την Παναγία λαμπροντυμένη, με ιδιαίτερο βλέμμα.

-Παναγία η Λαμποβίτισσα. εικόνα αυτή συγκαταλέγεται στα αριστουργήματα του 17ου αιώνα. Τη ζωγράφισε ο Κωνσταντίνος Τζάνες, στην Κέρκυρα, το 1654.

-Ένθρονη Παναγία: Η εικόνα αυτή ζωγραφίστηκε στις αρχές του 18ου αιώνα. Είναι πολύχρωμη, με πολλά διακοσμητικά, έντονα χρώματα, στοιχεία που προδίδουν τεχνοτροπία από αστικό περιβάλλον.Την εικόνα αυτή την φιλοτέχνησε ο κερκυραίος ζωγράφος Εμμανουήλ Τζάνες, τα χρόνια που ζούσε στη Βενετία, το 1664. Πρόκειται για μία παραγγελία που έδωσε στον αγιογράφο ο Ιωάννης Σολδάκης, αντιπρόσωπος  των συμφερόντων  της οικογένειας Μπενιζέλων, κόρη της οποίας ήταν η οσία Φιλοθέη.

-Παναγία, «Ρόδον το αμάραντον και ρίζαι ιεσσαί». Τη ζωγράφισε το 1786 ο ιερέας Αντώνιος Σιγάλας, γνωστός από τις εικόνες του σε ναούς της Θήρας, της Νάξου, της Ίου και της Μυκόνου. Η εικόνα πρόκειται  για ένα πολύμορφο εικονογραφικό σύνολο, με πολλές αναφορές και θεολογικά μηνύματα.