Ό Θεός επιτρέπει τους πειρασμούς ανάλογα μέ τήν πνευματική μας κατάσταση.

Άλλοτε επιτρέπει νά κάνουμε ένα σφάλμα, λ.χ. μια μικρή απροσεξία, για να είμαστε άλλη φορά προσεκτικοί καί νά αποφύγουμε ή μάλλον νά προλάβουμε ένα μεγαλύτερο κακό πού θά μας έκανε το ταγκαλάκι.
Άλλοτε αφήνει τόν διάβολο νά μάς πειράζη, γιά νά μάς δοκιμάση.
Δίνουμε δηλαδή εξετάσεις καί αντί κακό ό διάβολος μάς κάνει καλό.
Θυμηθήτε τόν Γερο-Φιλάρετο πού έλεγε:
-Τέκνον, έγκατάλειψις Θεού, ούδένα πειρασμόν σήμερα.
Ήθελε νά παλεύη κάθε μέρα με τους πειρασμούς, γιά νά στεφανώνεται άπό τόν Χριστό.
Ένας δυνατός, όπως ό Γερο-Φιλάρετος, δέν αποφεύγει τους πειρασμούς, άλλα λέει στον
Χριστό:
Στείλε μου, Χριστέ μου, πειρασμούς καί δώσε μου κουράγιο νά παλέψω.
Ένας αδύνατος όμως θά πή: Μήν έπιτρέπης, Χριστέ μου, νά πειρασθώ. ­
Μη είσενέγκης ημάς εις πειρασμόν....
Εμείς όμως πολλές φορές, όταν έχουμε έναν πειρασμό, λέμε: ε, μά είμαι άνθρωπος κι εγώ δέν αντέχω άλλο!, ενώ θά έπρεπε νά πούμε: Δέν είμαι άνθρωπος είμαι παλιάνθρωπος.
Θεέ μου, βοήθησε με νά γίνω άνθρωπος.
Δέν λέω νά επιδιώκουμε εμείς τους πειρασμούς, άλλα, όταν έρχωνται, νά τους αντιμετωπίζουμε με καρτερία καί προσευχή.
Σέ κάθε πνευματική χειμωνιά νά περιμένουμε με υπομονή καί ελπίδα τήν πνευματική άνοιξη.
Οι μεγαλύτεροι πειρασμοί είναι συνήθως στιγμιαίοι καί, εάν εκείνη τήν στιγμή τους ξεφύγουμε, περνάει καί φεύγει ή φάλαγγα τών δαιμόνων καί γλυτώνουμε.
Όταν ένωθή ό άνθρωπος μέ τόν Θεό, δέν έχει πιά πειρασμούς.
Μπορεί ό διάβολος νά κάνη κακό στον Άγγελο; Όχι, καίγεται.
Ή πνευματική ζωή είναι πολύ απλή καί εύκολη εμείς τήν κάνουμε δύσκολη, γιατί δεν αγωνιζόμαστε σωστά. Με λίγη προσπάθεια και πολλή ταπείνωση και εμπιστοσύνη στον
Θεό, μπορεί κανείς να προχώρηση πολύ. Γιατί, όπου υπάρχει ταπείνωση, δεν έχει θέση ό
διάβολος καί, όπου δεν υπάρχει διάβολος, επόμενο είναι να μην υπάρχουν καί πειρασμοί.
- Γέροντα, ή πτώση σε μιά αμαρτία μπορεί να γίνη κατά παραχώρηση του Θεού;
- Όχι, είναι βαρύ νά πούμε ότι παραχωρεί ό Θεός νά αμαρτήσουμε. Ό Θεός ποτέ δεν παραχωρεί νά αμαρτήσουμε. Εμείς κάνουμε παραχωρήσεις καί έρχεται ό διάβολος καί μας
πειράζει. Όταν λ.χ. ύπερηφανεύωμαι, διώχνω τήν θεία Χάρη, φεύγει ό Φύλακας Άγγελος μου,
έρχεται ό άλλος ...άγγελος, ό διάβολος, καί σπάζω τά μούτρα μου. Αυτή είναι δική μου
παραχώρηση, καί όχι τού Θεού.
- Είναι σωστό, Γέροντα, όταν έχουμε μιά πτώση νά λέμε:
Ό πειρασμός μέ έρριξε;
- Πολλές φορές ακούω κι εγώ μερικούς ανθρώπους νά λένε ότι φταίει ό πειρασμός, όταν ταλαιπωρούνται, ένω φταίνε οί ϊδιοι πού δέν αντιμετωπίζουν σωστά τά πράγματα.
Έπειτα ό πειρασμός, πειρασμός είναι. Μπορεί νά μας έμποδίση άπό το κακό;
Τήν δουλειά του κάνει.
Νά μήν τά φορτώνουμε καί όλα στον πειρασμό.
Ένας υποτακτικός, πού ζούσε σέ μιά Καλύβη μέ τον Γέροντα του, μιά φορά πού έμεινε γιά λίγο μόνος του, πήρε ένα αυγό, το έβαλε πάνω σέ ένα κλειδί - ήταν άπό εκείνα τά μεγάλα, τά παλιά κλειδιά - καί άναψε άπό κάτω ένα κερί, γιά νά το ψήση!
Μπαίνει ξαφνικά ό Γέροντας καί τον βλέπει. ¨Τί κάνεις εκεί;, τού λέει.
Νά, Γέροντα, ό πειρασμός μέ έβαλε νά ψήσω έδώ ένα αυγό, τού λέει ό υποτακτικός του. Καί τότε ακούσθηκε μιά άγρια φωνή: Αυτήν τήν τέχνη έγώ δέν τήν ήξερα- άπό αυτόν
τήν έμαθα!
Ό διάβολος μερικές φορές κοιμάται, καί εμείς τον προκαλούμε.
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

Κορίνθου Διονύσιος: Να αφήσουν την Εκκλησία και τον Χριστό ήσυχους.

«Όχι» στη Χρυσή Αυγή και στον ρατσισμό είπαν εννέα Μητροπολίτες, ανάμεσά τους και ο Μητροπολίτης Κορίνθου κ. Διονύσιος.

Ο ένας μετά τον άλλο οι Μητροπολίτες παίρνουν θέση κατά της Χρυσής Αυγής δηλώνοντας ότι ο ρατσισμός, η βία και η ξενοφοβία που καλλιεργεί δεν ταιριάζουν με τη διδασκαλία του Χριστού.

«Να αφήσουν την Εκκλησία και τον Χριστό ήσυχους», καλεί τους χρυσαυγίτες αλλά και όσους δημιούργησαν το πρόβλημα με τη λαθρομετανάστευση ο Μητροπολίτης Κορίνθου κ. Διονύσιος, που τονίζει πως «η Εκκλησία δεν μπορεί να είναι εναντίον των μεταναστών και των ξένων».

«Δεν θα παίξουμε το παιχνίδι κανενός. Ουτε δεξιόστροφο ούτε αριστερόστροφο. Τα άκρα δεν ωφελούν» επισημαίνει.

πηγή

romfea

Ὁ Γέροντας Παΐσιος καί ἡ «διαφήμιση» τοῦ βλάσφημου Corpus Christi

 

 Γράφει ο  Αγιορείτης Ιερομόναχος  π. Σάββας

Τό 1988 , μέ ἀφορμή βλάσφημη ταινία πού πρόσβαλλε τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, ὁ Γέροντας Παΐσιος ξεσήκωσε καί ἄλλους Πατέρες καί «παρ' ὅλη τήν δυσκολία πού εἶχε ἀπὸ τὸν πόνο λόγῳ τῆς κήλης, βγῆκε ἀπὸ τὸ Ἅγιο Ὅρος μὲ ἄλλους Ἁγιορεῖτες καὶ παραβρέθηκε στὸ συλλαλητήριο ποὺ ἔγινε στὴν Θεσσαλονίκη, ἐνισχύοντας μὲ τὴν παρουσία του τὸν πιστὸ λαό». 

Τὸ συλλαλητήριο ἦταν ἐνάντια στὴν βλάσφημη ταινία «Ὁ τελευταῖος πειρασμὸς» ἡ ὁποία σκηνοθετήθηκε ἀπὸ τὸν Μαρτὶν Σκορτσέζε, παίχτηκε γιὰ λίγο σὲ κινηματογράφους τῶν Ἀθηνῶν τὸ 1988 καὶ προκάλεσε θύελλα διαμαρτυριῶν ἀπὸ μέρους τῶν πιστῶν καὶ τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, ὥστε νὰ σταματήσει ἡ προβολή της» .

 Ἔκανε ἄραγε λάθος ὁ Γέροντας πού ἄφησε τό Ἅγιο Ὄρος καί διαμαρτυρήθηκε ἔτσι δυναμικά ἐνάντια στή βλάσφημη ταινία συμμετέχοντας στό συλλαλητήριο; Δέν σκέφτηκε ὅτι θά τῆς ἔκανε διαφήμιση; 

Ὄχι δέν ἔκανε λάθος. 
Διότι ὁ Χριστός μας δέν μᾶς εἶπε νά σκεπτόμαστε μέ κριτήρια μάρκετινγκ. 

Μέ τό ἴδιο σκεπτικό καί ὁ Χριστός μας ἔκανε λάθος· δέν θά ἔπρεπε νά διαμαρτυρηθεῖ καί νά διώξει τούς βέβηλους ἐμπόρους ἀπό τό Ναό, ὅλους αὐτούς πού βλασφημοῦσαν τόν Πατέρα Του καί τόν Ἴδιο, γιά νά μήν αὐξήση τά κέρδη τους κάνοντάς τους διαφήμιση! (Ἄπαγε τῆς βλασφημίας!)

 Ὁ Γέροντας Παΐσιος εἶχε πεῖ μέ ἀφορμή τό βλάσφημο ἔργο τοῦ Σκορτσέζε καί τήν δυναμική διαμαρτυρία τῶν τότε Χριστιανῶν: 

«Μὲ ὅλα αὐτὰ τὰ βλάσφημα πᾶνε νὰ δικαιολογήσουν ἠθικὲς ἀταξίες. Τὸ ἔχουν παρακάνει. Εἶχαν κάνει μήνυση ὅτι ἡ ταινία «Ὁ τελευταῖος πειρασμὸς» προσβάλλει τὴν θρησκεία καὶ οἱ εἰσαγγελεῖς εἶπαν: «Δὲν εἶναι τίποτε». Τέτοιες βλασφημίες δὲν ἀκούστηκαν ποτέ! Γιὰ μᾶς ἡ διαμαρτυρία γιὰ τὴν βλάσφημη ἐκείνη ταινία ἦταν ὁμολογία πίστεως. Βέβαια μὲ ὅλα αὐτὰ τὰ βλάσφημα γίνεται καὶ ἕνα καλό• χωρίζει ἡ ἦρα ἀπὸ τὸ σιτάρι, κοσκινίζεται ὁ κόσμος».

 Μετά 24 χρόνια ἀπό τήν διαμαρτυρία τοῦ Γέροντα Παΐσιου καί τῶν ἄλλων ἁγιορειτῶν ἡ ἱστορία ἐπαναλαμβάνεται μέ τό βλάσφημο θεατρικό ἔργο Corpus Christi. 

Οἱ δικαστικές ἀρχές εἶπαν πάλι τά ἴδια ὅτι «δέν εἶναι τίποτα». Τό ἄσχημο εἶναι πώς ἡ ἀντίδραση τῶν χριστιανῶν ἦταν τώρα πολύ πιό χλιαρή ἀπ’ ὅ,τι τότε τό 1988. Ὅσοι λίγοι ἔσωσαν τώρα «τήν τιμή τῶν ὅπλων» καί διαμαρτυρήθηκαν εἰρηνικά καί κόσμια, δέχθηκαν- ἐντελῶς ἄδικα- ἐπίθεση μέ χημικά, καί κατακρίθηκαν διότι τἄχατες κάνανε «διαφήμιση» τοῦ βλάσφημου ἔργου μέ τήν διαμαρτυρία τους.
 Ἄν αὐτοί πού τούς κατακρίνουν ἔβλεπαν νά χλευάζεται μέ ἀνάλογο τρόπο (μ’ ἕνα θεατρικό ἤ μία ταινία) ὁ πατέρας τους, ἡ μητέρα τους, ἡ ἀδελφή τους, αὐτοί οἱ ἴδιοι... ἄραγε ΔΕΝ θά μιλοῦσαν... γιά νά μήν αὐξήσουν τά κέρδη τῶν θεατρίνων;(!)
 Καί βέβαια ΘΑ ΜΙΛΟΥΣΑΝ, θά ἀντιδροῦσαν δυναμικώτατα καί κανείς ἔμφρων δέν θά τούς κατέκρινε.

 Νά τί ἀπαντᾶ ὁ Γέρων Παΐσιος σ’αὐτούς πού λένε ὅτι οἱ Χριστιανοί δέν πρέπει νά ἀντιδροῦμε στίς ἀντίχριστες βλασφημίες: 

«Σὲ αὐτὰ τὰ δύσκολα χρόνια ὁ καθένας μας πρέπει νὰ κάνει ὅ,τι γίνεται ἀνθρωπίνως καὶ ὅ,τι δὲν γίνεται ἀνθρωπίνως νὰ τὸ ἀφήνει στὸν Θεό. Ἔτσι θὰ ἔχουμε ἥσυχη τὴν συνείδησή μας ὅτι κάναμε ἐκεῖνο ποὺ μπορούσαμε. Ἂν δὲν ἀντιδράσουμε, θὰ σηκωθοῦν οἱ πρόγονοί μας ἀπὸ τοὺς τάφους. Ἐκεῖνοι ὑπέφεραν τόσα γιὰ τὴν πατρίδα καὶ ἐμεῖς τί κάνουμε γι’ αὐτήν; Ἡ Ἑλλάδα, ἡ Ὀρθοδοξία, μὲ τὴν παράδοσή της, τοὺς Ἁγίους καὶ τοὺς ἥρωές της, νὰ πολεμεῖται ἀπὸ τοὺς ἴδιους τους Ἕλληνες καὶ ἐμεῖς νὰ μὴν μιλᾶμε! Εἶναι φοβερὸ!» 

 Μήπως ὅμως δέν πρέπει νά ἀντιδροῦμε δυναμικά (χωρίς βέβαια νά ξεφεύγουμε ἀπό τούς νόμους τοῦ Χριστοῦ μας) ἐγκαταλείποντας τήν ἡσυχία μας; 
Ὁ Γέρων Παΐσιος μᾶς δείχνει ὅτι πρέπει. Ἄς ἀκούσουμε πῶς τό διδάσκει ὁ ἴδιος: 

«Εἶπα σὲ κάποιον: «Γιατί δὲν μιλᾶτε; Τί εἶναι αὐτὰ πού κάνει ὁ τάδε;». «Τί νὰ πεῖς, μοῦ λέει, αὐτὸς ὅλος βρωμάει». «Ἂν βρωμάει ὅλος, γιατί δὲν μιλᾶτε; Χτυπῆστε τὸν». Τίποτε, τὸν ἀφήνουν. Ἕναν πολιτικὸ τὸν ἔφτυσα. «Πές, τοῦ λέω, «δὲν συμφωνῶ μὲ αὐτό». Τίμια πράγματα. Θέλεις νὰ ἐξυπηρετηθεῖς ἐσὺ καὶ νὰ ρημάξουν ὅλα;» .

 Τί θά συμβεῖ ἄν οἱ Χριστιανοί δέν ὁμολογοῦν καί δέν ἀντιδροῦν; Νά τί ἀπαντᾶ ὁ Γέροντας Παΐσιος:

 «Ἂν οἱ Χριστιανοὶ δὲν ὁμολογήσουν, δὲν ἀντιδράσουν, αὐτοὶ (οἱ ἐχθροί τοῦ Χριστοῦ) θὰ κάνουν χειρότερα. Ἐνῶ, ἂν ἀντιδράσουν, θὰ τὸ σκεφτοῦν. Ἀλλὰ καὶ οἱ σημερινοὶ Χριστιανοὶ δὲν εἶναι γιὰ μάχες. Οἱ πρῶτοι Χριστιανοὶ ἦταν γερὰ καρύδια, ἄλλαξαν ὅλο τὸν κόσμο. Καὶ στὴν Βυζαντινὴ ἐποχὴ μία εἰκόνα ἔβγαζαν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ ἀντιδροῦσε ὁ κόσμος. Ἐδῶ ὁ Χριστὸς σταυρώθηκε, γιὰ νὰ ἀναστηθοῦμε ἐμεῖς, καὶ ἐμεῖς ἀδιαφοροῦμε! Ἂν ἡ Ἐκκλησία δὲν μιλάει, γιὰ νὰ μὴν ἔρθει σὲ ρήξη μὲ τὸ κράτος, ἂν οἱ μητροπολίτες δὲν μιλοῦν γιὰ νὰ τὰ ἔχουν καλὰ μὲ ὅλους γιατί τοὺς βοηθᾶνε στὰ Ἱδρύματα, οἱ Ἁγιορεῖτες πάλι ἂν δὲν μιλοῦν γιὰ νὰ μὴν τοὺς κόψουν τὰ ἐπιδόματα , τότε ποιὸς θὰ μιλήσει; Εἶπα σὲ κάποιον ἡγούμενο: «Ἂν σᾶς ποῦν ὅτι θὰ σᾶς κόψουν τὰ ἐπιδόματα», νὰ πεῖτε: «Θὰ κόψουμε καὶ ἐμεῖς τὴν φιλοξενία», γιὰ νὰ προβληματιστοῦν. Οἱ καθηγητὲς Θεολογίας δὲν φωνάζουν, γιατί λένε: «Εἴμαστε ὑπάλληλοι, θὰ χάσουμε τὸν μισθό μας, καὶ μετὰ πῶς θὰ ζήσουμε;» .

 Μήπως ὅμως ἡ προσευχή εἶναι προτιμώτερη; Νά τί ἀπαντᾶ ὁ Γέροντας Παΐσιος: 

 «Ἡ παρουσία τῶν Χριστιανῶν εἶναι πλέον ὁμολογία πίστεως. Μπορεῖ κανεὶς μὲ τὴν προσευχὴ νὰ βοηθήσει περισσότερο, ἀλλὰ τὴν σιωπή του θὰ τὴν ἐκμεταλλευτοῦν οἱ ἄλλοι καὶ θὰ ποῦν: «Ὁ τάδε καὶ ὁ τάδε δὲν διαμαρτυρήθηκαν, ἑπομένως εἶναι μὲ τὸ μέρος μας». Ἂν δὲν ἀρχίσουν μερικοὶ νὰ χτυποῦν τὸ κακό, νὰ ἐλέγχουν δηλαδὴ αὐτοὺς ποὺ σκανδαλίζουν τοὺς πιστούς, θὰ γίνει μεγαλύτερο κακὸ. Ἔτσι θὰ τονωθοῦν λίγο οἱ πιστοί, ἀλλὰ καὶ θὰ ἐμποδιστοῦν λίγο ὅσοι πολεμοῦν τὴν Ἐκκλησία. Ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι δικό τους καΐκι, νὰ κάνουν βόλτες• εἶναι τὸ σκάφος τοῦ Χριστοῦ. Αὐτοὶ εἶναι κατακριτέοι. Τὸ μόνο ποὺ τοὺς ἐνδιαφέρει εἶναι νὰ ἔχουν μεγάλο μισθό, πολυτελὲς αὐτοκίνητο, νὰ τρέχουν στὶς διασκεδάσεις. Καὶ ὕστερα κάνουν νόμο νὰ παντρεύονται μὲ πολιτικὸ γάμο, νομιμοποιοῦν τὶς ἀμβλώσεις. Μὲ τὶς βλάσφημες ταινίες ποὺ παρουσιάζουν, θέλουν νὰ γελοιοποιήσουν τὸν Χριστό. Τὸ κάνουν, γιὰ νὰ ποῦν, «αὐτὸς ἦταν ὁ Χριστός, τώρα θὰ ἔρθει ὁ Μεσσίας», καὶ νὰ παρουσιάσουν μετὰ τὸν «Μεσσία» τους. Ἐκεῖ τὸ πᾶνε» . Ἄν οἱ Χριστιανοί δέν διαμαρτυρόμαστε ὅταν βλασφημεῖται ὁ Χριστός, ἡ Παναγία, ἡ Ἁγία Τριάδα, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ἑτοιμάζουμε τό δρόμο γιά τόν Ἀντίχριστο καί ἀποδεικνύουμε ὅτι δέν ἔχουμε ζωντανή καί ἀληθινή πίστη καί ἀγάπη στόν Χριστό μας. 

Ἡ διοικοῦσα Ἐκκλησία πρέπει νά παίρνει θέση ὅταν βλασφημεῖται ὁ Χριστός μας; Ναί ἀπαντᾶ ὁ Γέροντας. Ἄς δοῦμε πῶς μᾶς διδάσκει: 

«Ἔχω ὑπ’ ὄψιν μου ἕναν ἄλλο ἄθεο, ἕναν βλάσφημο, πού τόν ἀφήνουν στήν τηλεόραση καί μιλάει, ἐνῶ ἔχει πεῖ τά πιό βλάσφημα λόγια γιά τόν Χριστό καί τήν Παναγία. Δέν παίρνει καί ἡ Ἐκκλησία μιά θέση νά ἀφορίση μερικούς. Αὐτούς ἔπρεπε νά τούς ἀφορίζη ἡ Ἐκκλησία. Λυποῦνται τόν ἀφορισμό! -Γέροντα, τί θά καταλάβουν μέ τόν ἀφορισμό, ἀφοῦ τίποτε δέν παραδέχονται; -Τοὐλάχιστον νά φανῆ ὅτι ἡ Ἐκκλησία παίρνει μία θέση. -Ἡ σιωπή της, Γέροντα, εἶναι σάν νά τά ἀναγνωρίζη; -Ναί. Ἔγραψε ἕνας κάτι βλάσφημα γιά τήν Παναγία καί κανείς δέν μίλησε. Λέω σέ κάποιον: «Δέν εἶδες τί γράφει ἐκεῖνος;». «Ἔ, τί νά τούς κάνης, μοῦ λέει. Θά λερωθῆς, ἄν ἀσχοληθῆς μαζί τους». Φοβοῦνται νά μιλήσουν. -Τί εἶχε νά φοβηθῆ, Γέροντα; -Νά μή γράψουν τίποτε γι’ αὐτόν καί ἐκτεθῆ, καί ἀνέχεται νά βλασφημῆται ἡ Παναγία! Νά μή θέλουμε νά βγάλη ὁ ἄλλος τό φίδι ἀπό τήν τρύπα, γιά νά ἔχουμε ἐμεῖς τήν ἡσυχία μας. Αὐτό εἶναι ἔλλειψη ἀγάπης. Ὕστερα ἀρχίζει ὁ ἄνθρωπος νά κινῆται ἀπό συμφέρον. Γι’ αὐτό βλέπεις ἕνα πνεῦμα σήμερα: «Μέ τόν τάδε νά ἔχουμε σχέσεις, γιά νά μᾶς λέη καλά λόγια. Μέ τόν ἄλλο νά τά ἔχουμε καλά, γιά νά μή μᾶς διασύρη κ.λ.π. Νά μή μᾶς πάρουν γιά κορόιδα, νά μή γίνουμε θύματα». Ἄλλος ἀδιαφορεῖ καί δέν μιλάει. «Νά μή μιλήσω λέει, γιά νά μή μέ γράψουν οἱ ἐφημερίδες». Οἱ περισσότεροι δηλαδή εἶναι τελείως ἀδιάφοροι» .

 Ὁ Θεός μᾶς δίνει πνεῦμα δυνάμεως καί ὄχι πνεῦμα δειλίας, ἀδιαφορίας καί φιλαυτίας. Ἄραγε πόσο τό δεχόμαστε;

 Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ Τῼ ΘΕῼ ΔΟΞΑ! 

πηγή

orthodox

Να κυνηγάς την ταπεινοφροσύνη σαν να ήσουν ερωτευμένος μαζί της.

H ψυχή σου εξομοιώνεται με όσα κάνεις, παίρνει τη μορφή και το σχήμα των πράξεών σου. Η εμφάνισή σου, το ντύσιμο, το βάδισμα και ο τρόπος που κάθεσαι, όπως και το φαγητό σου, το κρεβάτι, το σπίτι και τα έπιπλα του σπιτιού, όλα να είναι απλά. Και τα λόγια και το τραγούδι και η παρέα με το φίλο, κι αυτά να τείνουν στο μέτρο κι όχι στην υπερβολή.
Μην κάνεις επίδειξη με περίτεχνα λόγια, ούτε με κορώνες στο τραγούδι, μην κάνεις διαλέξεις αλαζονικές και βαρυσήμαντες, μα απ' όλα να αφαιρείς την υπερβολή. 

Να είσαι καλός με το φίλο, μαλακός με τον υφιστάμενο, ανεξίκακος με τους θρασείς, φιλάνθρωπος με τους περιφρονημένους. Να παρηγορείς όσους ταλαιπωρούνται, να επισκέπτεσαι όσους υποφέρουν, να συζητάς με γλυκύτητα, να απαντάς με χαμόγελο, να είσαι προσιτός σε όλους.
Ούτε να πλέκεις εγκώμια του εαυτού σου, ούτε να παρακινείς τους άλλους να σου πλέκουν, και να μη συμφωνείς με λόγο υπερήφανο, καλύπτοντας όσο μπορείς τα προτερήματά σου.
Όσο για τα λάθη σου, πρώτος εσύ να κατηγορείς τον εαυτό σου, και να μην περιμένεις να σε διορθώσουν οι άλλοι. Με των άλλων τα λάθη να μην είσαι αυστηρός και να μην κάνεις παρατηρήσεις γρήγορα και θυμωμένα, ούτε να τους καταδικάζεις για μικροπράγματα, σαν να είσαι εσύ απόλυτα σωστός.
Αντίθετα, να στηρίζεις ψυχολογικά όσους έσφαλαν και να τους καθοδηγείς πνευματικά. Και να κάνεις τόση προσπάθεια για να αποφύγεις τη δόξα των ανθρώπων όση κάνουν άλλοι για να την αποκτήσουν.  Μη ζημιώνεσαι λοιπόν θέλοντας να φαίνεσαι στους ανθρώπους. Ο πραγματικός, ο μεγάλος θεατής  είναι ο Θεός. Στρέψε σ' Αυτόν τη φιλοδοξία σου. Δίνει λαμπρό μισθό. Ή μήπως απέκτησες κάποιο αξίωμα, και  οι άνθρωποι σε ακολουθούν και σε χειροκροτούν;
Να γίνεις ίσος με αυτούς που διοικείς, γιατί, όπως λέει η Καινή Διαθήκη, «μην καταδυναστεύετε αυτούς που ποιμαίνετε», και μην τους εξουσιάζετε, όπως κάνουν οι ηγέτες στον κόσμο.  

Γιατί όποιος θέλει να είναι πρώτος πρέπει να γίνει δούλος όλων, έτσι όρισε ο Κύριος. Και γενικά, να κυνηγάς την ταπεινοφροσύνη σαν να ήσουν ερωτευμένος μαζί της. «Αγάπησέ την και θα σε δοξάσει».
Έτσι θα βρεις το δρόμο για την αληθινή δόξα, τη δόξα που δίνει ο Θεός. Κι ο Χριστός θα σε παρουσιάσει, για μαθητή Του, στους αγγέλους και θα σου δώσει  δόξα, αν μιμηθείς την ταπεινοφροσύνη Του, Εκείνου που λέει: «Διδαχθείτε από το δικό μου παράδειγμα γιατί είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά και οι ψυχές σας θα βρουν ξεκούραση». 

Μέγας Βασίλειος

xfd

Ἀρχιμ. Σαράντης Σαράντος: «Ντροπή μου πού δέν πῆγα στό Γκάζι γιά ὁμολογία Χριστοῦ …»

Ντροπή μου πού δέν πῆγα στό Γκάζι γιά ὁμολογία Χριστοῦ …

Ἀρχιμ. Σαράντης Σαράντος 

2012-10-20 

«Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοί ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώ­πων ὁμολο­γήσω κἀγώ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς» (Ματθ. 10,32).

Ὁ παραπάνω στίχος ἀποτελεῖ ἕνα ἀναφορικοϋπο­θε­τι­κό λόγο κατά τό θεσπέσιο ἑλληνικό συντακτικό.  Τά λόγια τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ ἦταν πάντοτε καθαρά καί ξάστερα.  Κάθε ἁπλός, καλός καί ἀπροκατάληπτος ἀναγνώστης ἀπολαμβάνει τή Χάρη τοῦ θείου λόγου Του καί τίς θεανθρώπινες διαστάσεις Του. 

Ὁ ὡς ἄνω στίχος εἶναι ἀδύνατον νά παρερμηνευθεῖ.  Καί ἀκριβῶς γιά νά μή παρερμηνευθεῖ, συμπλήρωσε ὁ Κύριος καί τήν ἀντίθετη στάση.  «…ὅστις δ’ ἄν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτόν κἀγώ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς».  Ὅποιος δέν ἔχει τήν ἁπλῆ στοιχειώδη διάθεση νά ὁμολογήσει ἀνοιχτά καί ἀρνεῖται τό Χριστό ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, οὔτε ἐγώ θά τόν παρουσιάσω σάν δικό μου μπροστά στόν Πατέρα μου τόν Οὐράνιο. 

Φοβεροί οἱ λόγοι καί ἀπαρερμήνευτοι. 

Πιό συγκεκριμένα πρέπει νά τά μεταφέρουμε στή σύγχρονη πραγματικότητα.  Κάποιος, κάπου, κάποτε, ποιός ξέρει γιά ποιούς λόγους ἐμπνεύστηκε ἕνα σενάριο.  Ἔγινε θεατρικό ἔργο.  Παρουσιάζει τή θεανδρική προσωπικότητα τοῦ Χριστοῦ μας μετά τῶν ἀνδρῶν ἁγίων Ἀποστόλων ὡς ὁμοφυλόφιλους. 

Μιά δαιμονοποιημένη φαντασία πού ἀρδεύεται ἀπό πράξεις καί ζωή διαποτισμένη ἀπό τό σοδομισμό, εἶναι ἑπόμενο νά ξερνάει τέτοια καλλιτεχνικά ἀριστουργήματα.

Ἀσφαλῶς καί εἶναι ἐλεύθερος ὁ καθένας νά πουλάει τά     προϊόντα του σέ μιά πολυπολιτισμικοποιούμενη «δημοκρατική» κοινωνία, ἐκεῖ πού φθάσαμε. 

Ἡ μακραίωνη ὅμως παράδοσή μας καί ἡ ἀρχαιοελληνική καί ἡ χριστιανική, δέν ἐνεφορεῖτο ἀπό σοδομικές πρακτικές καί ἐλεύθε­ρη διακίνηση ἀθέσμων σοδομικῶν προϊόντων.  Ὁ πάντα μεγάλος γιά μᾶς πρόγονός μας φιλόσοφος Σωκράτης ἔλεγε ὅτι, ὅταν πᾶς στήν ἀγορά νά ψωνίσεις, παίρνεις τό καλάθι σου καί διαλέγεις  τά καλύτερα ἀπό τά προϊόντα πού βλέπεις ἐκτεθειμένα στούς πάγκους.  Ποτέ δέν θά διαλέξεις τά σάπια.   
Ἀλλά κι ἄν κάνεις λάθος, δέν προσέξεις, ὅταν φθάσεις στό σπίτι σου καί διαπιστώσεις ὅτι μετέφερες καί κάτι ἄχρηστο, ἀμέσως τό ἀπορρίπτεις στόν κάλαθο τῶν ἀπορριμμάτων.  Γιαυτό, ἔλεγε ὁ σοφός Σωκράτης, μέσα στήν εὐνο­μούμενη πολιτεία μας, χάριν τῆς ὁποίας προτίμησε νά θανατω­θεῖ καί ὄχι νά δραπετεύσει, ὅπως τοῦ πρότειναν οἱ μαθητές του, πρέπει νά προσέχουμε τί ἀκοῦνε καί ποιά ἀγωγή παίρνουν οἱ νέοι μας.  Ἀκό­μα καί ἡ ξενόφερτη μουσική, ἡ ἀσύμβατη μέ τόν πολιτισμό μας καί τό δημοκρατικό φρόνημά μας, μπορεῖ νά ἀλλοτριώσει τίς συνειδήσεις, τίς πράξεις καί τή  δημιουργικότητα τῶν νέων μας καί σταδιακά ὁλόκληρης τῆς πολιτείας μας. 

Ὅσοι λοιπόν ἀπό μᾶς τούς ὀρθοδόξους πιστούς χριστιανούς δέν βρεθήκαμε ἐκεῖ, ἔξω ἀπό τό θέατρο τῆς Νέας Ἐποχῆς, στό Γκάζι, ἀσφαλῶς εἴμαστε ἔνοχοι μέ βάση τά λόγια τοῦ ἰδίου τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ πού προαναφέραμε.

Αἰσθάνομαι ντροπή, πού δέν πρόλαβα ἔγκαιρα νά βρίσκομαι ὡς ὀρθόδοξος κληρικός ἔξω ἀπό τό θέατρο, στό Γκάζι, καί νά κλαίω μετά τῶν πιστῶν χριστιανῶν, γιατί μέ τό χειρότερο τρόπο κάποιοι ἐπώνυμοι ἤ μή, ἀποφασίζουν «δυναμικά» νά ξανασταυρώσουν τό τίμιο πρόσωπο καί νά βεβηλώσουν τό Ὄνομα καί τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ.  Ζητῶ εἰλικρινά ἄπειρα συγγνώμη γι’ αὐτή τήν σοβαρή ἔλλειψη ταπεινῆς, εὐτελοῦς ἀλλά ἀπαραίτητης φυσικῆς παρουσίας μου, γιά ὁμολογία Ἰησοῦ Χριστοῦ.  Γιαυτό ἄλλωστε δημόσια καταθέτω αὐτήν τήν ὁμολογία, ἐπιφυλασσόμενος τό συντομότερο νά ἐξομολογηθῶ αὐτή τήν παράλειψη ὡς ἁμαρτία, στόν ἅγιο πνευματικό μου πατέρα. 

Ἔχασα τήν εὐκαιρία νά βρεθῶ στό δρόμο, ὅπως στό δρόμο (τοῦ μαρτυρίου) βρέθηκε ὁ Κύριός μας καί στό ὕπαιθρο ἔπαθε, μαρτύρησε καί σταυρώθηκε.  Ἔχασα τήν εὐκαιρία ἴσως νά κλεισθῶ γιά μερικές ὧρες στή κλούβα τῶν ΜΑΤ,  ὅπως πληροφορήθηκα ὅτι κλείσθηκαν κάποιοι ἱερωμένοι ἤ κάποια ἀπό τά πνευματικά μας παιδιά.  Τό μόνο δύσκολο, μοῦ ἀνέφερε ἕνα πνευματικό μου τέκνο, ἦταν πού ἐνῷ χρειαζόταν τουαλέτα, δέν ἐπέτρεπαν τήν ἔξοδο ἀπό τήν κλούβα, ἄν δέν δινόταν ἄνωθεν σχετική ἐντολή.

Εἰρήσθω ἐν παρόδῳ ὅτι ἀνάμεσα στούς ἄνδρες τῶν ΜΑΤ δια­πιστώθηκε ὅτι ὑπῆρχαν ἄνθρωποι, ἄνθρωποι διαμάντια, πού μέ πολλή διάκριση χειρίστηκαν τούς «διαδηλωτές».  Ἀπό ἐδῶ καί πέρα τά περιστατικά παρόμοιου τύπου «θεάτρου Χυτήριο» θά πληθύνονται καί θά πρέπει χιλιάδες χιλιάδων πιστῶν νά μή φοβόμαστε, νά μή ντρεπόμαστε, νά μή δειλιάζουμε, ἀλλά μέ ἀξιοπρεπῆ, σεμνή, διακριτική φυσική παρουσία νά δίνουμε ἠχηρότατη ὁμολογία στούς συγχρόνους σταυρωτές τοῦ Θεανθρώπου, ἀλλά καί μαζί στούς συγχρόνους βασανιστές τοῦ ἀνθρώπου, τοῦ δεινῶς δοκιμαζομένου ἑλληνικοῦ λαοῦ.

Θά πρέπει ὡς πιστοί χριστιανοί νά φθάσουμε μέ τό χριστιανικό ὕφος καί ἦθος νά ἑνωνόμαστε, εἰ δυνατόν, μέ τίς δυνάμεις καταστολῆς τῶν ΜΑΤ καί νά δίνουμε στήν ἐξουσία, ντόπια καί ξένη, ἀληθινή κοινή ὁμολογία Χριστοῦ. 

Ἄς θυμηθοῦμε μόνο ὅτι χιλιάδες μουσουλμάνοι σέ ξένη γι’ αὐτούς χώρα, τή δική μας, μέ μουσουλμανικό τρόπο διαδήλωσαν γιά προσβολή πού ἔγινε ἐναντίον τοῦ θρησκευτικοῦ τους ἀρχηγοῦ σέ ξένη χώρα.

Συγχαρητήρια ἀνήκουν στούς ἱερωμένους καί στούς λαϊκούς, ἄνδρες καί γυναῖκες, πού κατέβηκαν καί ὁμολόγησαν τήν πίστη τους στό Χριστό καί τή δυνατή ἀπαρέσκειά τους στήν ὠμή, ἀντισυντα­γματική, ἀντιδημοκρατική πρόκληση στόν ἑλληνικό λαό, ἡ συντριπτική πλειονότητα τοῦ ὁποίου ἀγαπᾶ καί λατρεύει τόν Ἕνα τῆς Τριάδος, Κύριό μας θεάνθρωπο Ἰησοῦ Χριστό.

                                     ἐλάχιστος ἐν πρεσβυτέροις

                                     ἀρχιμ.  Σαράντης Σαράντος

ἐφημέριος Ἱ.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου

                                         Ἀμαρουσίου

πηγή

 

 anavaseis

Ἡ Πρεσβυτέρα καί ἡ μεγάλη ἀποστολή της

῞Ενας ἀπό τούς ἁγίους τῆς ᾿Εκκλησίας μας εἶπε: "῎Αν στό δρόμο μου συναντήσω ἕναν ἄγγελο καί ἕναν ἱερέα, θά σκύψω νά φιλήσω τό χέρι τοῦ ἱερέως πρῶτα καί ὕστερα

θά προσκυνήσω τόν ἄγγελο". Αὐτή ἡ σκέψη πράγματι κρύβει τήν μεγαλύτερη ἀλήθεια γιατί ὁ ἱερεύς εἶναι ἡ ὁρατή παρουσία τοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο μας, εἶναι ὁ Χριστός σαρκωμένος, ὁ Λυτρωτής, ὁ θριαμβευτής Κύριος ἀνάμεσά μας.
᾿Εμεῖς οἱ πρεσβυτέρες δέν συναντᾶμε στό δρόμο μας τόν ἱερέα. Οὔτε μόνον στήν ᾿Εκκλησία. Γιά μᾶς ὁ ἱερεύς εἶναι ὁ σύζυγός μας. Ζοῦμε τήν πιό πλούσια εὐλογία, τήν πιό χαρισματική ζωή, κι ἄς τό ἔχουμε συνηθίσει λιγώτερο ἤ περισσότερο.
᾿Εμεῖς οἱ πρεσβυτέρες εἴμαστε ἕνα μέλος τῆς ὑπάρξεως τοῦ συζύγου μας-ἱερέως, ὀστοῦν ἐκ τῶν ὀστῶν του καὶ σάρξ ἐκ τῆς σαρκὸς του.
῾Ο Κύριος μέ τό μέγα μυστήριο τοῦ γάμου μᾶς ἕνωσε μυστηριακά μέ τόν ἱερέα σέ μιά ἁγία, τελεία, δυνατή ἑνότητα. Μαζί μέ τόν ἱερέα ζοῦμε, συζητοῦμε, ἀντιμετωπίζουμε ἀρκετές ποιμαντικές μέριμνες. Μά τό κυριώτερο, δεχόμαστε τήν θεία χάρι, ἀκατάπαυστα, πού ἄφθονα δίδεται στήν κτίσι ὁλόκληρη γιά νά τήν μεταμορφώσῃ καί νά τήν θεώσῃ.

῾Ο γάμος ὁ δικός μας εἶναι, θά λέγαμε, εἰς τό ἔπακρον καί συνεχῶς θεανθρώπινος, ἀφοῦ ὁ σύζυγός μας καί ἐμεῖς φέρνουμε τόν Χριστό μέσα μας, ἐφ᾿ ὅσον εἴμαστε Χριστοφόροι. ῾Ο γάμος μας ἀκόμα εἰκονίζει τήν ἁγία Τριάδα: ὁ Κύριος, ὁ πρεσβύτερος καί ἡ πρεσβυτέρα. Νά τό πιό ἁπλό, ἀλλά συνάμα καί τό πιό παντοδύναμο καί πανευφρόσυνο γεγονός γιά μᾶς, πού καταξιώνει τήν φτωχή καί πεπερασμένη μας ψυχή, τήν μικρή μας ζωή.
᾿Αφοῦ λοιπόν ὁ σύζυγός μας ἱερεύς μετέχει στό θαῦμα τῆς ἱερωσύνης τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ καί σύ καί ἐγώ, ἀδελφή πρεσβυτέρα, συμμετέχουμε στήν ἱερωσύνη τοῦ Κυρίου μας; μέ τό μυστήριο τοῦ γάμου. ᾿Ασύγκριτη ἡ τιμή αὐτή γιά μᾶς ἀπό τίς ὁποῖες ἔρρευσαν τά φαῦλα. ῾Η μητέρα μας ἡ Εὔα ἔφερε τήν ἀπώλεια στόν βασιλέα ὅλης τῆς κτίσεως τόν ᾿Αδάμ, τόν σύζυγό της. ᾿Εμεῖς οἱ πρεσβυτέρες συμμέτοχες στήν ἱερωσύνη τοῦ συζύγου μας καί στό σταυρό τοῦ παπᾶ μας, ἀγωνιζόμαστε νά γίνουμε ἅγιες, πανάγιες, μέ τήν ἄσκησι, τήν προσευχή, τήν σιωπή, τά ἄλλα μυστήρια, καί τήν λατρεία, μέ τήν εὐλογημένη τεκνογονία, τό πιό ἀσφαλές μέσον σωτηρίας. ῎Ετσι ἐλπίζουμε θείᾳ χάριτι καί κρείττω.

῾Ο σύζυγός μας δέν εἶναι ὁ Γιῶργος ἤ ὁ Γιάννης, ἀλλά ὁ πατήρ Γεώργιος ἤ ὁ πατήρ ᾿Ιωάννης. ᾿Αποτελεῖ μετά ἀπό τόν ἐπίσκοπό μας τό κέντρον τῶν πιστῶν, τόν ποιμένα τῶν λογικῶν προβάτων, τοῦ ἐκλεκτοῦ λαοῦ τῆς ᾿Εκκλησίας μας, πού πορεύεται στήν σωτηρία, στήν λύτρωσι. Αὐτός, ὁ σύζυγός μας εἶναι ἕνας ἄνθρωπος τραγικός, ὄχι μέ τήν κοσμική ἔννοια βέβαια. Εἶναι δηλαδή ὁ πιό χαρούμενος ἄνθρωπος, ὅταν λειτουργῇ, ὅταν ἁγιάζῃ τόν περιούσιο λαό τοῦ Θεοῦ μέ τά μυστήρια καί μέ τόν θεῖο λόγο πού ἔχει τήν δύναμι νά ἀναστήσῃ τίς νεκρές ψυχές.
῾Ο ἱερεύς-σύζυγός μας εἶναι καί ὁ πιό θλιμμένος ἄνθρωπος γιατί ἀναλογίζεται, βλέπει, ζῇ καί αἰσθάνεται συνέχεια πόσο μικρός εἶναι μπροστά στόν ἄπειρο Κύριο τῆς δόξης, πόσο φτωχός μπροστά στόν Πλούσιο ἐν ἐλέει, καί οἰκτιρμοῖς, πόσο "γῆ καί σποδός" μπροστά στή θεία μεγαλειότητα, στήν ἄρρητη σοφία καί ἀγάπη τοῦ Κυρίου μας ᾿Ιησοῦ.

Πόσες φορές δέν τόν βλέπουμε νά γυρίζῃ στό σπίτι πονεμένος κατάκαρδα γιά τά συντρίμματα τῶν ψυχῶν πού συνήντησε τήν ἡμέρα, γιά τήν ἁμαρτία καί τήν ψυχρότητα πού πιέζει τίς ταλαίπωρες ὑπάρξεις, τίς δέσμιες μέσα στόν δύστυχο "προοδευμένο" πολιτισμό μας.
῾Ο ἱερεύς μας ἀκόμη μοιάζει μέ τόν θεόπτη Μωϋσῆ πού ἀνεβασμένος στό ὄρος Σινᾶ ἄκουγε τίς βροντές, ἐτυφλώνετο ἀπό τίς ἀστραπές τῆς θείας μεγαλειότητος καί ἐκρύβετο μέσα στό σύννεφο τῆς θείας παρουσίας. Ποτέ δέν εἶδε ὅμως τό θεῖο πρόσωπο. Γιατί "οὐδεὶς ὄψεται τὸ πρόσωπόν μου καὶ ζήσεται", λέγει Κύριος Παντοκράτωρ. Καί ὁ ἱερεύς σύζυγός μας ἀτενίζει καί ἀγγίζει φρικωδεστέραν θυσίαν καί θαῦμα, ἀσυγκρίτως ἐκπληκτικόν, καθώς λέγει ὁ ἱερός Χρυσόστομος.
῾Ωστόσο τά μάτια τῆς ψυχῆς του βλέπουν μέρος τῆς θείας δόξης. ῾Η καρδιά του κλείνει μέρος τῆς ἀπείρου ᾿Αγάπης καί ὁ νοῦς του ἀγωνίζεται νά χωρέσῃ μιά σταγόνα ἀπό τή θεία σοφία.
Δίπλα σ᾿ αὐτόν τόν ἄνθρωπο, ἤ, ἄς τό ποῦμε καλύτερα, πλάϊ στόν ἱερέα της τί πρέπει νά αἰσθάνεται ἡ πρεσβυτέρα; Πῶς πρέπει νά ζῇ;

῾Η γυναῖκα γενικά δίπλα στον ἄνδρα παίζει βασικό ρόλο. Εἶναι προωρισμένη νά γίνεται ὁ ἀρχιτέκτων τῆς συζυγικῆς γαλήνης, νά σφογγίζῃ τόν ἱδρῶτα τοῦ προσώπου τοῦ ἀνδρός της, νά κάμῃ ἀνάλαφρη ἀπό τόν ἀγῶνα καί τήν ἀγωνία καί τόν μόχθο, τή ζωή του. Εἶναι τό μικρό λυχνάρι πού φωτίζει τό διάβα τῶν ἀνθρώπων πού ἀγαπᾷ. ῾Η μητέρα καί σύζυγος γίνεται ἡ σιωπηλή θυσία πού ἐπάνω της θά ἀκουμβήσουν καί θά ριζώσουν τά ἀγαπητά της πρόσωπα, γιά νά στερεώσουν καί νά ἐπιτύχουν στή ζωή.
Μπορεῖ βέβαια ἡ ἱστορία νά διαστίζεται ἀπό ὀνόματα ἀνδρῶν, πίσω ὅμως ἀπό αὐτούς κάποια γυναῖκα, κάποια μητέρα ἔπαιξε τόν ρόλο της, ἔγινε ὁ σμιλευτής του. Μοιάζει ἡ γυναῖκα μέ τό ὑπόγειο καί ἀθόρυβο ἐκεῖνο ρυάκι πού ἐνῶ δέν φαίνεται, μεταβάλλει τόν τόπο σέ ζωογόνο, δροσερό. ᾿Εκεῖ ἀκριβῶς πού φυτρώνουν οἱ μεγάλες βελανιδιές, οἱ μεγάλοι ἄνδρες.
῎Ετσι λοιπόν ἡ πρεσβυτέρα θά εἶναι ἡ τέλεια νοικοκυρά, ἡ ἀφωσιωμένη σύζυγος, ἡ καλή μητέρα, ἀλλά ὁ νοῦς της καί ἡ καρδιά της πρέπει νά συν-αρπάζωνται ἀπό τό ἱλαρόν Φῶς τῆς θείας ἁγίας δόξης.

Καί τά ὅπλα τῆς πρεσβυτέρας;
῾Η πίστις. Νά τό πρῶτο της ὅπλο. Ξέρουμε πώς μποροῦμε μέ ἕνα καί μόνο κόκκο σιναπιοῦ πίστεως νά μετακινήσουμε ὄρη. ῾Ο ἅγιος Μᾶρκος ὁ ἀσκητής θέλησε νά δείξῃ τήν τεράστια δύναμι αὐτοῦ τοῦ λόγου τοῦ Κυρίου γιά τήν προσευχή. Μέ τήν προσευχή του πράγματι ἐκίνησε ὁλόκληρο βουνό. Κι ὅμως δέν εἶναι μεγάλο κατόρθωμα, γιατί μέσα μας ὑπάρχουν μεγαλύτερα βουνά.
Πῶς νά τά βγάλουμε πέρα π.χ. μέ τό λίγο μισθό τοῦ συζύγου μας ἱερέως καί νά ἀνταποκριθοῦμε στίς ἀνάγκες τῆς μεγάλης μας οἰκογενείας; Νά τό βουνό. Πίστις τυφλή, ἤ σωστότερα ζωντανή στόν Κύριό μας θά φέρῃ τό πιό αἴσιο, τό πιό συμφέρον ἀποτέλεσμα.

᾿Αλλοίμονο ἐπίσης ἄν ἡ πρεσβυτέρα, ὁ ἄνθρωπος αὐτός τῆς χάριτος, δέν καλλιεργεῖ μέσα της τήν ἐλπίδα τῆς μελλούσης ζωῆς κοντά στόν Κύριο μετά τῆς Θεοτόκου καί τῶν ἁγίων μας. ῾Η πρεσβυτέρα εἶναι ὁ ἄνθρωπος πού λιώνει μέ τήν ἁγία ἐλπίδα τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν καί διαδίδει τήν ἐλπίδα αὐτή στίς ψυχές πού τήν πλησιάζουν. Καί αὐτή ἡ ἐλπίδα ἀνάβει μέσα της καί γύρω της τήν ἀγάπη πού εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός.
Τήν ἀγάπη στά παιδιά της, στόν ἱερέα της, στήν ἐνορία τοῦ ἱερέως της, σέ κάθε ψυχή, σέ κάθε παιδί τοῦ Θεοῦ πού θά χτυπήσῃ τήν πόρτα της. ῾Η ἀγάπη της ἡ πρώτη, ἡ μοναδική, δηλαδή ἡ ξεχωριστή, ἡ βαθύτερη εἶναι ὁ Χριστός, πού ἐσαρκώθη, ἐσταυρώθη καί ἀνεστήθη γιά μᾶς, γιά νά βροῦμε τόν γλυκύτατο παράδεισο ἀνοικτό, γιά νά γίνουμε παιδιά τοῦ Θεοῦ καί πάλι.

Αὐτήν τήν ἀγάπη εἶχαν ὅλες οἱ χριστιανές μητέρες καί γι᾿ αὐτό ἀνέδειξαν ἁγίους στήν ᾿Εκκλησία μας. ῾Η ἁγία Μόνικα, ἡ μητέρα τοῦ πρώην ἁμαρτωλοῦ καί ἀτίθασου Αὐγουστίνου, τέτοια ἀγάπη εἶχε στόν Κύριο. ῞Υψωνε τήν καρδιά της σέ προσευχή χρόνια ὁλόκληρα ἕως ὅτου ἔδωσε ὁ Κύριος τήν σωτηρία στό παιδί της καί τόν ἀνέδειξε ἅγιον Αὐγουστῖνο. ῾Η ᾿Ανθοῦσα, ἡ Νόνα καί ἡ ᾿Εμμέλεια γι᾿ αὐτό ἔβγαλαν ἅγια παιδιά, τούς ἁγίους τρεῖς ῾Ιεράρχας.
Φλογερή ἀγάπη στόν Χριστό μέ ἀσίγαστη προσευχή, νά ἡ καρδιά τῆς ἁγίας μητέρας πού ζῇ τόν Χριστό, ἐν Χριστῷ. Δικαιολογημένα καί ὁ εἰδωλολάτρης Λιβάνιος τίς ἐθαύμαζε: "Βαβαί, οἷαι παρὰ χριστιανοῖς γυναῖκες εἰσίν!" ἔλεγε. Τέτοιες ἦσαν καί οἱ μητέρες πολλῶν ἄλλων ἁγίων.

῞Οσο μάλιστα θά φουντώνῃ μέσα της ἡ θεία ἁγάπη, τόσο πιό ταπεινή θά γίνεται ἡ πρεσβυτέρα. ῎Αν ὁ ἅγιος ᾿Ισαάκ ὁ Σῦρος, ὁ πρύτανις τῶν μυστικῶν πατέρων, ἐθεωροῦσε τόν ἑαυτόν του κατώτερον "πάσης τῆς κτίσεως", πιά γνώμη θά ἔχει γιά τόν ἑαυτό της ἡ παπαδιά; Τό πολυτιμώτερο στολίδι της εἶναι ἡ βαθειά, ἡ ἄκρα ταπεινοφροσύνη.
᾿Αθόρυβη, σιωπηλή, χωρίς νά ἀπαιτεῖ ποτέ διακρίσεις, ἤ ἀνέσεις ζῇ μυστικά στήν καρδιά της τόν οὐράνιο Νυμφίο, τόν Χριστό. Μέ ὑπομονή ἀντιμετωπίζει τά ποικίλα προβλήματα τῆς οίκογενείας της. Προσπαθεῖ νά ἀνακουφίζῃ τόν ἱερέα της μέ τήν ὑπακοή της καί νά προσφέρῃ ἀνάπαυσι καί ἠρεμία στήν εὐαίσθητη ἱερατική ψυχή πού ἀγωνίζεται νά ἁρπάξῃ τίς ψυχές ἀπό τοῦτο τόν κόσμο καί νά τίς φέρη κοντά στό Θεό, ὅπως λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος.

῾Η πρεσβυτέρα θέλει νά συμμορφώνῃ τόν ἑαυτό της σύμφωνα μέ τόν γυναικεῖο χαρακτῆρα, ὅπως ὁ θεῖος Παῦλος τόν θέλει: "῾Ωσαύτως γυναῖκας σεμνάς, μὴ διαβόλους, νηφαλίους, πιστὰς ἐν πᾶσι", γράφει στήν ἐπιστολή του πρός Τιμόθεον. Χαίρεται ἐπίσης ἡ πρεσβυτέρα ὅταν διαβάζη στήν πρώτη ἐπιστολή τοῦ ἀποστόλου Πέτρου: "ὁμοίως γυναῖκες ὑποτασσόμεναι τοῖς ἰδίοις ἀνδράσι, ἵνα καὶ εἴ τινες ἀπειθοῦσι τῷ λόγῳ, διὰ τῆς τῶν γυναικῶν ἀναστροφῆς ἄνευ λόγου κερδηθήσονται, ἐποπτεύσαντες τὴν ἐν φόβῳ ἁγνὴν ἀναστροφὴν ὑμῶν".
Μέ ἄλλα λόγια ἡ σιωπή τῆς συνετῆς καί σεμνῆς γυναίκας μπορεῖ νά μαλακώση τόν σκληρό ἀνδρικό χαρακτῆρα. Καί συνεχίζει ὁ ἅγιος ᾿Απόστολος Πέτρος: "ὧν ἔστω οὐχ ὁ ἔξωθεν ἐμπλοκῆς τριχῶν καὶ περιθέσεως χρυσίων ἤ ἐνδύσεως ἱματίων κόσμος, ἀλλ᾿ ὁ κρυπτὸς τῆς καρδίας ἄνθρωπος ἐν τῷ ἀφθάρτῳ τοῦ πρᾳέως καὶ ἡσυχίου πνεύματος, ὃ ἐστιν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ πολυτελές".

῎Οχι λοιπόν ἡ ἐξωτερική πολυτέλεια, τά ποικίλα χτενίσματα, ἀλλά ὁ κρυπτός τῆς καρδιᾶς, ὁ μυστικός ἄνθρωπος ἀποδεικνύει τήν ἀξία τῆς γυναῖκας. Πόσο σύμφωνα δέν εἶναι ὅλα αὐτά μέ τήν ὑψηλή ζωή πού καθημερινῶς ἀξιώνεται νά βλέπη διά τοῦ ἱερέως της ἡ πρεσβυτέρα;
῾Η ἁγία Ναταλία, τήν μνήμη τῆς ὁποίας ἑορτάζουμε στίς 26 Αὐγούστου, μέ τίς ἱερές προσλαλιές της, τίς νουθεσίες της, τίς ἀκούραστες προσευχές της, σάν ἄλλη, Νέα Εὔα, ἔφερε τόν σύζυγό της ᾿Ανδριανό κοντά στόν Χριστό. ῾Η ᾿Εκκλησία μας καί τούς δύο τούς τιμᾶ ὡς ῾Αγίους. Νά τί κατόρθωσε ἡ σύζυγος διά τῆς Χάριτος! Καί πόσες ἄλλες γυναῖκες δέν κατόρθωσαν νά ὁδηγήσουν ὅλη τους τήν οἰκογένεια στόν Παράδεισο!
Δέν θά ζηλέψη καί ἡ πρεσβυτέρα αὐτά τά ἅγια φωτεινά παραδείγματα;

Καί εἶναι γεγονός ὅτι πρεσβυτέρες ἅγιες στήριξαν μετρίους κληρικούς. ᾿Ενῶ τό ἔργο λαμπρῶν πρεσβυτέρων ἐναυάγησε, τοὐλάχιστο ἔτσι ἐφάνη, ὅταν οἱ πρεσβυτέρες εἶχαν τό νοῦ τους... μακράν τοῦ Χριστοῦ... στίς ἀνέσεις, στίς διασκεδάσεις τοῦ κόσμου τούτου, "τοῦ ὁποίου τὸ σχῆμα παράγεται καὶ ἡ ἐπιθυμία αὐτοῦ". ῎Ετσι ὁ ἅγιος ᾿Ιωάννης τῆς Κρονστάνδης π.χ. ἅγιος τῶν τελευταίων χρόνων στή Ρωσία, ἐπρόκοψε καί ἁγίασε καί ἐπειδή εἶχε καλή πρεσβυτέρα.

῾Ο Virgil Georgiou, Ρουμάνος λογοτέχνης, πού ἔγινε ἱερεύς καί ζῇ στό Παρίσι, μᾶς ἀποθεώνει τόν πατέρα του ἱερέα π. Κωνσταντῖνο στό βιβλίο του "᾿Από τήν 25η ὥρα στήν αἰωνία ὥρα". Νά ὅμως καί λίγες περίφημες γραμμές γιά τή μαμά -πρεσβυτέρα: "῾Η μητέρα μου ἦταν φτιασμένη ἀτόφια ἀπό αὐστηρή πάστα. Καί ἐπειδή ἡ ζωή δέν εἶναι δυνατή στήν κατάσταση αὐτή τῆς ἀπόλυτης καθαρότητος, ἡ μητέρα μου κατέφευγε στόν κόσμο τῆς προσευχῆς καί τῆς ποιήσεως. ῾Υψωνόταν στόν οὐρανό μέ τήν κλίμακα τῆς πίστεως, μιᾶς πίστεως καθαρῆς καί τελείας σάν τήν μεταξένια κλωστή. ῾Η μητέρα μου ἔγραφε προσευχές, ἀκαθίστους ὕμνους καί ἱκεσίες μέ φλογερή καί οὐράνια ὀμορφιά. ῾Η καρδιά της ἦταν θυσιαστήριον «ἐν ᾧ καὶ ἐξ οὗ εὐχαὶ καθαραὶ προσφέρονται τῷ πανυψίστῳ Θεῷ». Τίς χειμωνιάτικες νύχτες, ὅταν τό χιόνι μεταμόρφωνε τά βουνά μας σέ μιά κόλασι λευκῶν φλογῶν, ἡ μητέρα μου ἔβαζε ἀναμμένες λάμπες σέ ὅλα τά παράθυρα μέ τή σκέψι μήπως ὑπάρχουν κάποιοι δυστυχισμένοι ταξιδιῶτες πού τούς βρῆκε στό δρόμο ὁ ἄσχημος καιρός. Καί ὅλη τή νύχτα ἔγραφε γι᾿ αὐτούς περίφημες προσευχές, γιά νά τούς σώση ἀπό τόν θάνατο. Προσευχόταν ἐπίσης κάποιες ἄνοιξες γιά τά μπουμπούκια καί τά ἄνθη τῆς κερασιᾶς πού ἄνοιγαν πολύ ἐνωρίς καί ἔπεφταν κάτω παγωμένα σάν παιδιά πού γεννήθηκαν και πέθαναν πρόωρα".

᾿Αλήθεια, πόσο πλατειά θά πρέπει νά εἶναι ἡ καρδιά τῆς πρεσβυτέρας! Ναί, ἀπέραντη γιά νά ἀγκαλιάζη τούς ἐνορίτες τοῦ συζύγου της - τά παιδιά του - τό ἐν Χριστῷ ποίμνιό του μέ ὅλους τούς καϋμούς τους. Καί νά προσεύχεται μέ θέρμη γι᾿ αὐτούς πού ἔχουν πλέον ἀναφαίρετα δεθῆ μέ τόν ποιμένα καί πατέρα τους ἱερέα.
Νά εἶναι γι᾿ αὐτούς ἡ "μητερούλα", ὅπως λέγουν οἱ Ρῶσσοι τήν πρεσβυτέρα, γιά νά συμπληρώνη τό ἁγιαστικό τοῦ ἱερέως ἔργον μέ τῆς καλωσύνης της τή δροσιά.

᾿Αφάνταστη καί ἀνυπολόγιστη εἶναι ἡ θλῖψις τοῦ ἱερέως νά βλέπη τήν πρεσβυτέρα του ἀσύμφωνη καί ψυχρή, μέ σβησμένη τήν φλόγα τῆς πίστεώς της νά ἀκολουθῆ τή ματαιότητα τοῦ κόσμου τούτου.
᾿Ενῶ ἡ πρεσβυτέρα πού ζῆ μέσα στήν ᾿Εκκλησία μας μέ τά ἅγια μυστήρια, τήν ᾿Εξομολόγηση καί τήν Θεία Εὐχαριστία, ζεῖ ἀπό αὐτήν τήν ζωή τήν γλυκιά μακαριότητα τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ στήν ψυχή της. ῾Ο Χριστός γίνεται ἡ πνοή της, ἡ εὐτυχία της. ῞Οταν μελετᾶ τήν ῾Αγία Γραφή ἤ τούς βίους τῶν ῾Αγίων ἤ τά θαύματα τῆς κυρίας Θεοτόκου μαγεύεται κυριολεκτικά καί ζεῖ στόν γνήσιο καί ὁλοφώτεινο χῶρο τῆς ᾿Εκκλησίας μας.

῾Η καλή πρεσβυτέρα ξέρει νά σηκώνη τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ ἀδιάκοπα καί νά δροσίζεται ἀπό τή χάρι πού φέρει ὀ σύζυγός της ἱερεύς. ῾Ο ἅγιος Γρηγόριος ὁ Νύσσης παρηγορεῖ θαυμάσια καί οἰκοδομεῖ τίς ψυχές μας λέγοντας ὅτι σ᾿ ὅλη μας τή ζωή θά ἀκολουθοῦμε ὄπισθεν τόν Κύριο. Αὐτή ἡ ἀκολουθία εἶναι ἡ πιό τιμητική. ᾿Οπίσω Του.
Μόνο στήν ἄλλη ζωή θά δοῦμε τόν Κύριο ἐνώπιοι ᾿Ενωπίῳ, ὅταν θά ἔχη ἐλαφρυνθῆ ἡ ὕπαρξίς μας ἀπό τό βάρος τοῦ φθαρτοῦ τούτου σώματος, ὅταν ἡ ψυχή μας θά ἔχει ἑνωθῆ μέ τό ἄφθαρτο καί καθαρισμένο σῶμα μας κατά τή Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου. ῞Οταν θά ἠχήση ἡ σάλπιγξ καί ὅταν οἱ νεκροί "ἐγερθήσονται πρῶτον".

Στό ἁγιολόγιο τῆς ἁγίας ᾿Εκκλησίας μας ὑπάρχει ἡ ῾Οσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία. Μεγάλη ἁμαρτωλή πρίν μετανοήση. ῞Οταν ὅμως τήν ἐπισκέπτεται ἡ θεία Χάρις καί κρούη τήν θύρα τῆς ψυχῆς της, ἀδίστακτα προσφέρει ὅλα της τά κάλλη στόν οὐράνιο Νυμφίο Χριστό, ὅλη της τήν μετάνοια σ᾿ Αὐτόν, ὅλα της τά δάκρυα γιά νά ξεπλύνη τίς χρόνιες ἁμαρτίες της. Μόνιμος "ἐραστής της" ὁ Χριστός πλέον. ῎Αλλου εἴδους ἡ ἀγάπη αὐτή. Ζέουσα, ἁπλῆ, βαθειά, γλυκειά. ᾿Αξιοζήλευτη ἡ ἀγάπη αὐτή πρός τόν Κύριο τῆς ῾Αγίας καί γιά τήν πρεσβυτέρα.

῾Ο ἐπίλογός μας ἀφιερώνεται στήν Κυρία Θεοτόκο, τήν "ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ", ἡ ὁποία συμμετέχει στήν ἱερωσύνη τοῦ Κυρίου μας διά τῆς μητρότητός της. Αὐτή ἔδωσε τήν ἁγνή σάρκα της καί τό ζωογόνο αἷμα της ἐκ τοῦ ὁποίου "ἐποιήθη καὶ ὑφάνθη" ὅπως λέγει ὁ ἅγιος ᾿Ιωάννης ὁ Δαμασκηνός, ἡ πανακήρατος σάρξ τοῦ Κυρίου μας. Καί ἐμεῖς συμμετέχουμε στήν ἱερωσύνη τοῦ Κυρίου μας διά τοῦ γάμου μας μέ τόν λειτουργό τοῦ ῾Υψίστου. Μακάρι δι᾿ εὐχῶν τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου ἡ ψυχή μας νά γίνεται Θεοτόκος καί νά ζῆ μέσα της ὁ Χριστός.

῎Αν ζοῦμε πάντοτε "ἐν τῇ ᾿Εκκλησίᾳ" μέ τά Μυστήρια, μέ τήν ἁγία παράδοσι τῆς ᾿Εκκλησίας μας, θά καταλαβαίνουμε ὅλο καί πιό πολύ "σὺν πᾶσι τοῖς ἁγίοις", "Χάριτι Θεοῦ", "Τὶ τὸ πλάτος καὶ μῆκος καὶ βάθος καὶ ὕψος" τῆς θείας ἀγάπης, τῶν Μυστηρίων τοῦ Θεοῦ. Τότε θά ζοῦμε καί θά ἀκτινοβολοῦμε τό φῶς τοῦ Χριστοῦ γύρω μας. Θά πιστεύουμε, θά ἐλπίζουμε καί θά νοσταλγοῦμε δυνατά τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
Τότε, φυσικά, ἄν καί θά αἰσθανώμαστε "ὅτι ἀχρεῖοι δοῦλοί ἐσμεν", ὡστόσο θά ἀναμένουμε "τὸν τῆς δικαιοσύνης στέφανον", "ἀμέτρῳ ἐλέει" καί "ἀφάτῳ φιλανθρωπίᾳ" τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ καί θά ἐπιποθοῦμε νά ζήσουμε στούς θείους γάμους τῆς ψυχῆς μας μέ τόν "Ποθούμενον Νυμφίον" πρᾶγμα τό ὁποῖον εἶναι δῶρο τῆς ἁγίας καί Προσκυνητῆς Τριάδος.
Μακάρι ὁ Κύριος νά μᾶς ἀξιώσῃ. Σωθείημεν...σωθείημεν. ᾿Αμήν.

† Πρεσβυτέρας Θεοδώρας Καλύβα-Σαράντου *



* ῾Η μακαριστή πρεσβυτέρα † Θεοδώρα Καλύβα-Σαράντου μετέστη εἰς τήν ἄλλη ζωή - 27-9-1977 - ὕστερα ἀπό τραγικό θάνατο πού εἶχε σέ κάποιο αὐτοκινητιστικό δυστύχημα. ῞Οσοι τήν εἶχαν γνωρίσει βεβαιώνουν ὅτι ἦταν μιά ἐκλεκτή ψυχή, μέ ἔντονη πνευματική ζωή.
῞Οταν ἐκοιμήθη ἄφησε τόν ἱερέα Σαράντη Σαράντο ἐν χηρείᾳ μέ τέσσερα ἀνήλικα παιδιά μικρῆς ἡλικίας. Στό ἄρθρο της  τό ὁποῖο δημοσιεύθηκε στό περιοδικό "᾿Ενορία" στίς 1-12-1972 - δείχνει πῶς μπορεῖ σήμερα μιά πρεσβυτέρα νά σταθεῖ στό πλευρό τοῦ συζύγου της ἱερέως καί ταυτόχρονα νά διακονήσει τήν οἰκογένειά της καί τήν εὐρύτερη οἰκογένεια τῆς ἐνορίας. Τέλος, ἀναφέρουμε ὅτι ἦταν Θεολόγος καθηγήτρια, διορισμένη στή Μέση ᾿Εκπαίδευση. ῎Ας εἶναι αἰωνία ἡ μνήμη της.

Και ηλεκτρονικός υπολογιστής ανακαλύπτει την αλήθεια της Αγίας Γραφής

Το περιστατικό εδημοσιεύθη εις το τεύχος Ιουλίου 1970 του περιοδικού Avionics News (Αεροπορικά νέα), μηνιαίας εκδόσεως της Aircraft Electronics Association Inc., ε οποία εδρεύει εις Σαρασότα της Φλόριδας. ΗΠΑ (Sarasota, Florida).
Γνωρίζατε, ότι το διαστημικό πρόγραμμα ασχολείται εις το να αποδείξει, ότι αυτό το οποίον έχει αποκληθεί «μύθος» εις την Αγία Γραφή είναι αληθές;
Ό κ. Harold Hill (Χάρολτ Χίλλ), Πρόεδρος της Curtis Engine Company (Εταιρία Κούρτις Έντζιν), εκ Βαλτιμόρης (Πολιτεία Μαίρυλαντ, Η.Π.Α.) και Σύμβουλος εις το διαστημικό πρόγραμμα διηγείται τα ακόλουθα:
«Νομίζω, ότι ένα από τα πλέον εκπληκτικά πράγματα, τα οποία μας παρέχει σήμερον ο Θεός, συνέβη τελευταίως εις τους αστροναύτες μας και τους διαστημικούς επιστήμονας εις το Green Beld Md (Γκρήιν Μπέλτ, της Πολιτείας Μαί-ρυλαντ). Αστροναύτες και επιστήμονες προσεπάθουν να προσδιορίσουν την θέση του ηλίου, της σελήνης και των πλανητών εις τον διαστημικό χώρο μετά 100 και 10θ0 έτη από τώρα. Πρέπει να γνωρίζομε την θέση αυτή, ώστε να μη αποστείλομε τεχνητούς δορυφόρους, οι οποίοι θα συγκρουσθούν αργότερα επί τινος άστρου κατά την διάρκεια των περιστροφών του.
Οφείλομε να καθορίσομε (προσδιορίσομε) την τροχιά των τεχνητών δορυφόρων, λαμβάνοντας υπ' όψη την διάρκεια της ζωής των και την προσεχή θέση των πλανητών, ούτως ώστε να μην αποτύχει οριστικώς (will not bog down) η όλη προσπάθεια της αποστολής.
Προς τον σκοπό αυτόν ετέθη εις λειτουργία ηλεκτρονικός υπολογιστής, ο οποίος άρχισε να καταμετρά διά μέσου των αιώνων τον χρόνο, προ των ημερών και μετά τας ημέρας μας. (Σ.Μ. Τούτο έπρεπε να γίνει διά να καθορισθούν οι συντεταγμένες των ουρανίων σωμάτων κατά τον ρουν των αιώνων).
Αιφνιδίως όμως ο ηλεκτρονικός υπολογιστής "εμπλοκαρίσθη" (came to a halt).
O υπολογιστής σταμάτησε και έδωσε κόκκινο σήμα, το οποίο σήμαινε, ότι συνέβαινε κάποιο λάθος ή ως προς τας πληροφορίας, πού του έδωσαν, ή ως προς τα αποτελέσματα, τα όποια εξήγοντο, συγκρινόμενα προς τα δεδομένα (standards).
Οι χειριζόμενοι τον ηλεκτρονικό υπολογιστή κάλεσαν τούς τεχνικούς διά να τον ελέγξουν, αυτοί όμως μετά τον έλεγχο βεβαίωσαν: "Είναι τέλειος".
O επικεφαλής των εργασιών της I .Β .Μ. ρώτησε "τί συμβαίνει; τί δεν πηγαίνει καλά;"
Εις την ερώτηση του οι επιστήμονες του Διαστημικού Κέντρου απήντησαν:
"Λοιπόν, βρήκαμε ότι λείπει μία ημέρα από το διάστημα κατά τούς παρελθόντας αιώνας. (Well, we have found there is a missing in space in elapsed time). Εις την αμηχανία των άρχισαν να ξύνουν νευρικά το κεφάλι των και να τραβούν τα μαλλιά των. Αλλά δεν εύρισκαν απάντηση.
Ένας όμως εκ των μελών τής ομάδας, ο οποίος ήτο πιστός, είπε κάποιαν στιγμή, "ξέρετε, όταν ήμουν μαθητής του Κατηχητικού Σχολείου, μας είχαν ειπεί. ότι ο ήλιος εστάθη ακίνητος εις τον ουρανό".
Οι συνάδελφοι του δεν τον επίσπευσαν. Αφού όμως δεν είχαν άλλην απάντηση εις το ανεξήγητο αίνιγμα των, του είπαν: "Απόδειξε μας αυτό πού λέγεις".
Εκείνος πήρε μιαν Αγία Γραφή, ανέτρεξε εις το βιβλίο του Ιησού τού Ναυή, όπου βρήκαν μιαν αρκετά περίεργη έκθεση δι' οιονδήποτε, ο οποίος διαθέτει κοινό νου. Εκεί, Ιησούς του Ναυή ι 8 -14, βρήκαν ότι ό Κύριος λέγει εις τον Ιησού τού Ναυή: "Μη φοβηθείς αυτούς (τούς εχθρούς σου), εις γάρ τας χείρας σου παραδέδωκα αυτούς" ουχ υπολειφθήσεται εξ αυτών ηδείς ενώπιον ημών" (στίχος 8). Ο Ιησούς του Ναυή ενδιαφέρετο, διότι έπρεπε να τελείωση την καταδίωξη των εχθρών του εν όσο ήτο ημέρα" εάν ήρχετο το σκοτάδι της νυκτός, δεν θα ε-πιτύγχανε η καταδίωξη. Δι' αυτό ο Ιησούς του Ναυή παρακάλεσε τον Κύριο να κάμει θαύμα, ούτως ώστε ό ήλιος να μείνει ακίνητος. ("Και είπε ό Ιησούς στήτω ο ήλιος κατά Γαβαών, και η σελήνη κατά φάραγγα Αιλών", στίχ. 12). "Και έστη ο ήλιος και η σελήνη εν στάσει ( ...; ) και έστη ο ήλιος κατά μέσον του ουρανού' ου προεπορεύετο εις δυσμάς εις τέλος ημέρας μιας" και ουκ εγένετο ημέρα τοιαύτη ουδέ το πρότερον ουδέ το έσχατον" (στίχ. 13-14).
Και πράγματι ο ήλιος εστάθη και η σελήνη έμεινε ακίνητος ( ...;). Ό ήλιος έμεινε ακίνητος εις το μέσον του ουρανού. Δεν προχωρούσε προς την δύση του επί μιαν ολόκληρη ημέρα. Μια τόσον περιφανή ημέρα, ώστε να ακούσει ό Θεός τέτοιαν προσευχή τού ανθρώπου, δεν εφάνει ποτέ ούτε κατά το πρόσφατο παρελθόν.
Κατόπιν τούτου ό διαστημικός επιστήμων είπε: "Ιδού η μία ημέρα, η οποία μας λείπει". Η πληροφορία αυτή προγραμματίσθηκε εις τον ηλεκτρονικό υπολογιστή, ο οποίος προέβη εις υπολογισμούς περί τον χρόνο, πού ανεφέρετο το περιστατικό. Ο υπολογιστής απήντησε, ότι συνεφώνει, αλλ' όχι ακριβώς. Ο παρελθών χρόνος, ο οποίος έλειπε κατά την ημέρα, περί τής όποιας ωμίλει το βιβλίο του Ιησού του Ναυή, δεν ήτο μια. πλήρης ημέρα. Ήτον μόνον 23 ώρες και 20 λεπτά. Οι επιστήμονες άνοιξαν και πάλι την Αγία Γραφή και διάβασαν μετά προσοχής το κείμενο. Παρατήρησαν λοιπόν, ότι εις το Εβραϊκό κείμενο "έως μιας ολοκλήρου ημέρας" (Σ .Μ. Δηλαδή o ήλιος εστάθη όχι ολόκληρη, όχι πλήρη ημέρα, αλλά περίπου μιαν ημέρα). Αι μικραί αύται λέξεις της Αγίας Γραφής "έως μιας ολοκλήρου ημέρας" είναι σπουδαίαι.

Εν τούτοις οι επιστήμονες παρέμεναν ακόμα εις απορία, διότι, εάν συνέχιζαν να λείπουν 40 λεπτά, θα αντιμετώπιζαν δυσχέρειες διά τα μελλοντικά 1000 έτη.
Έπρεπε να ευρεθούν τα ελλείποντα 40 λεπτά, διότι ό αριθμός αυτός θα επολλαπλασιάζετο πολλές φορές κατά την τροχιά.
Αλλ' ο πιστός επιστήμων (ο οποίος υπέδειξε το χωρίο από τον Ιησού τού Ναυή) ενεθυμήθη επίσης, ότι κάπου γράφεται εις την Αγία Γραφή, ότι ο ήλιος επέστρεψε εις τα οπίσω. Οι συνάδελφοί του επιστήμονες τον ειρωνεύθηκαν, ότι έχασε το λογικό του. Παρά ταύτα άνοιξαν την Αγία Γραφή και ανέγνωσαν από το 20όν κεφάλαιο του βιβλίου της Δ' Βασιλειών τους στίχους 9 -11.
Εκεί αναφέρεται, ότι ο ετοιμοθάνατος βασιλεύς Εζεκίας εδέχθη την επίσκεψη τού προφήτου Ησαΐα, ο οποίος τον βεβαίωσε, ότι δεν θα αποθάνει, αλλά θα ζήση. Ο Εζεκίας όμως δεν επίστευσε εις τον λόγο του προφήτου και εζήτησε αποδείξεις. Ποίαν απόδειξη θα έχω, ότι θα με θεραπεύσει ό Κύριος; είπε εις τον Ησαΐα (στίχ. 8). Και ό Ησαΐας του απήντησε: Η σκιά του ηλιακού ωρολογίου θα προχώρηση δέκα βαθμίδας εμπρός ή δέκα βαθμίδας προς τα πίσω. (Σ .Μ. Το ηλιακό ωρολόγιο, περί της σκιάς του οποίου γίνεται λόγος, ήτο μία όρθια στήλη, η οποία ήτο τακτοποιημένη εις σειρά βαθμίδων ούτως ώστε η σκιά της στήλης αυτής να. δεικνύει τας ώρας αναλόγως του πού έπιπτε η σκιά του ηλίου).
Εις την προόραση του Ησαΐα ο Εζεκίας απήντησε: Δεν είναι και τόσον θαυ¬μαστό , εάν ή σκιά του ήλιου προχωρήσει "δέκα βαθμούς" προς τα εμπρός. Θαυμαστό είναι η σκιά να υποχωρήσει "δέκα βαθμούς εις τα πίσω" (στίχ. 10). O προφήτης Ησαΐας .συνεχίζει η Αγία Γραφή, παρακάλεσε τον Κύριο διά το θαύμα τούτο (ώστε να πεισθεί ό βασιλεύς). Και το θαύμα έγινε! "Επέστρεψε η σκιά εν τοις αναβαθμοίς εις τα πίσω δέκα βαθμούς", δηλ. η σκιά του ηλίου υπεχώρησε εις τα σκαλοπάτια 10 βαθμούς προς τα πίσω (στίχ. 11). Δέκα βαθμοί αντιστοιχούν προς 40 λεπτά ακριβώς. Ώστε 23 ώρες και 20 λεπτά του βιβλίου Ιησού του Ναυή, συν 40 λεπτά του βιβλίου της Δ' Βασιλειών, συμπληρώνουν τας 24 ώρας, αι οποίαι έλειπαν. Τας ώρας αυτάς έπρεπε οι επιστήμονες να ενσωματώσουν εις τούς υπολογισμούς των (they had to log in the log book), ως την απολεσθείσα ημέρα του σύμπαντος».
Και ο Χάρολτ Χίλλ καταλήγει: «Δεν είναι τούτο καταπληκτικό; Ο Θεός μας προκαλεί σύγχυση εις τούς επιστήμονας, διότι τούς υποχρεώνει να αναγνωρίζουν την αλήθειά Του» (Our God is rubbing their noses in His «truth». That is right).
Διά να πιστεύσωμε εις την αλήθεια των θεόπνευστων λόγων της Αγίας Γραφής δεν έχομε βεβαίως την ανάγκη της επιστήμης. Αλλ' εν πάση περιπτώσει, όταν η επιστήμη -παρά την θέλησή της ή εντελώς απροόπτως πολλάκις-επιβεβαιώνει την αλήθεια τής Αγίας Γραφής. είναι φυσικό να δίδει αφορμήν μεγαλύτερης δοξολογίας προς τον Θεό
Δια τούτο καταχωρήσαμε την πιστή μετάφραση ενός καταπληκτικού γεγονότος, το οποίο έρχεται -όπως πολλά άλλα - να αποδείξει την ιστορική αλήθεια της Αγίας Γραφής.
«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ» ΑΠΡΙΛΙΟΣ-ΙΟΥΝΙΟΣ 2009

πηγή
 vatopaidi

Γόρτυνος Ιερεμίας για την διαμαρτυρία ενάντια στο Corpus Christi. Πολύ καλώς επράξατε και να το ξανακάνετε!

Γόρτυνος: ''Το Corpus Christi είναι ακριβώς περίπτωση Σοδόμων και Γομόρρων''

 

Του Σεβ. Μητροπολίτη Γόρτυνος Ιερεμία

Είμαι και εγώ, όπως όλοι οι Αρχιερείς, οι Ιερείς και οι Μοναχοί και όπως όλοι οι πιστοί Ορθόδοξοι χριστιανοί της πατρίδος μας, είμαι, λέγω, κατάπικρος και εγώ για την προβολή του βλασφήμου και αισχρού έργου Corpus Christi.

Καθένας βέβαια έχει το δικαίωμα να νομίζει και να εκφράζεται όπως θέλει, δεν πρέπει όμως να επιτρέπουμε σε κανένα να προσβάλλει δημόσια και προγραμματισμένα την πίστη μας.

Ασφαλώς, μία τέτοια προσβολή της αμωμήτου πίστεώς μας έπρεπε να δημιουργήσει την αγανάκτηση και την διαμαρτυρία όλων μας, όπως και την εξέφρασαν οι γενναίοι εκείνοι χριστιανοί και ομολογητές, οι οποίοι, με κίνδυνο να κακοπάθουν, διαμαρτυρήθηκαν για την προβολή του ασεβεστάτου και βλασφήμου αυτού έργου.

Εύγε σ½ αυτούς τους διαμαρτυρηθέντας χριστιανούς!

Η διαμαρτυρία τους θα γραφεί στην εκκλησιαστική ιστορία και θα λάβουν για την ομολογία τους αυτή - να είναι βέβαιοι γι½ αυτό - χρυσό στεφάνι στην Βασιλεία του Χριστού την επουράνιο.

Οι διαμαρτυρηθέντες αυτοί χριστιανοί είναι σ½ όλη την Εκκλησία γενικά μία γλυκειά παρηγοριά ότι και σήμερα, παρά την πλεονάζουσα αμαρτία, παρά τους αποκαλυπτικούς καιρούς που ζούμε, δεν εξέλιπαν οι αγωνιστές του Χριστού, οι οποίοι είναι έτοιμοι και μέχρι πεζοδρομίων και μέχρι αίματος και φυλακίσεων να εκφράσουν την αγάπη τους στον Χριστό, που ξανασταυρώνεται.

Καλά το έλεγε ο Γέροντας της Φλώρινας πατήρ Αυγουστίνος, «ουκ εκλίψουσι τη Ορθοδοξία στρατιώται»! Και καλά το είχαν πει οι Ορθόδοξοι Πατριάρχες της Ανατολής, απαντώντας το 1848 στον Πάπα Πίον Θ΄, ότι σε μας υπερασπιστής της πίστεως είναι ο λαός!

Εύγε λοιπόν και δόξα και τιμή και έπαινος λαμπρός στον διαμαρτυρηθέντα με δυναμισμό ευσεβή λαό κατά του αισχρού αυτού έργου, που υβρίζει χυδαιότατα το πανάγιο Πρόσωπο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

Απέδειξαν ότι είναι τα πιστά τέκνα της Εκκλησίας, γιατί η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος την 7η Ιουνίου του 2012 με ανακοίνωσή της προέτρεψε τους χριστιανούς να αποδοκιμάσουν το έργο.

Σ½ αυτήν την προτροπή της Μάνας Εκκλησίας οι πολλοί αδιαφόρησαν, αλλά οι διαμαρτυρηθέντες υπήκουσαν και απέδειξαν ότι είναι χριστιανοί «τω πνεύματι ζέοντες, τω Κυρίω δουλεύοντες» (Ρωμ. 12,11).

Οι διαμαρτυρηθέντες αυτοί, νεώτεροι ομολογητές της πίστεως, εμπνεύστηκαν για την άγια αυτή και συνετή πράξη τους από τα ιερά μας Συναξάρια.

Τα ιερά αυτά βιβλία, τα οποία, κατά τον άγιο Πατέρα Ιουστίνο Πόποβιτς, αποτελούν την Εγκυκλοπαίδεια της Εκκλησίας μας, ομιλούν για χριστιανούς μάρτυρες, οι οποίοι έμπαιναν στους ναούς των ειδώλων και συνέτριβαν τα αγάλματά τους" η δε αγία μας Εκκλησία καταχώρησε τους ομολογητές αυτούς μεταξύ των αγίων, για να μιμούμεθα βέβαια την θερμότητα της αγάπης τους στον Χριστό και την αποστροφή τους προς τα είδωλα της κάθε εποχής.

Απευθυνόμενος σ½ αυτούς, τους λίαν αγαπητούς μας χριστιανούς, οι οποίοι διαμαρτυρήθησαν τελευταίως για το βλάσφημο έργο Corpus Christi, τους εκφράζουμε πάλι τα ευχαριστήρια και τα συγχαρητήριά μας για την διαμαρτυρία τους, τους εκφράζουμε τον θαυμασμό μας και τον σεβασμό μας, γιατί με διάθεση θυσίας επορεύθησαν στον τόπο της διαμαρτυρίας και έπραξαν αυτό το άγιο που έπραξαν.

Τους λέγουμε δε - αν και δεν είναι ανάγκη να τους το πούμε - να μην επηρεάζωνται καθόλου από άλλους λόγους, κληρικών η λαϊκών, που θέλουν να παραλύσουν το αγωνιστικό τους φρόνημα με τα πλαδαρά τους κηρύγματα και με λόγια ξένα προς τα ιερά μας Συναξάρια και τους λόγους των Πατέρων μας.

Αλήθεια, τι θα έλεγαν αυτοί στον λόγο του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, ο οποίος συμβουλεύει τους ακροατές του να ραπίζουν ακόμη τον επίμονο βλάσφημο του Ιησού Χριστού;

Και λέγει μάλιστα στην συνέχεια ο άγιος Πατέρας, όταν οι αρχές τους καλέσουν σε απολογία, να πουν παρρησία: «Ναι, τον ερράπισα, διότι εβλασφήμησε τον Βασιλέα των αγγέλων»! Και τι θα πουν πάλι αυτοί οι των πλαδαρών κηρυγμάτων για το ράπισμα που έδωσε ο άγιος Νικόλαος στον βλάσφημο Άρειο;

Έχει ιστορικότητα το ράπισμα αυτό, είναι δηλαδή πραγματικό γεγονός" και γι½ αυτό, για να μη νομίσει δηλαδή κανείς ότι από οργή ο άγιος ερράπισε τον Άρειο, γι½ αυτό, λέγω, η Εκκλησία στο Απολυτίκιο του αγίου Νικολάου έβαλε την έκφραση περί αυτού «εικόνα πραότητος».

Η μήπως ο άγιος Αθανάσιος και η Εκκλησία όλη δεν έπρεπε να διαμαρτυρηθεί για την αίρεση του Αρείου και να την καταδικάσει, γιατί έτσι την διαφήμισε περισσότερο;!...

Πρέπει να αγωνιζόμαστε για την πίστη μας, αδελφοί, και να διαμαρτυρόμαστε γι½ αυτήν, όταν την βλέπουμε να προσβάλλεται.

Τέτοιο παράδειγμα και τέτοια διδαχή μας έδωσαν οι άγιοι Πατέρες μας.

Με τα ξένα προς το γνήσιο πατερικό πνεύμα πλαδαρά κηρύγματα μερικών, καλυπτόμενα μάλιστα με θεολογική σινδόνα μιας «νεοπατερικής» λεγομένης θεολογίας, από τα κηρύγματα αυτά δεν βγαίνουν ομολογητές και μάρτυρες.

Αλλά ούτε και ελεύθερη πατρίδα θα είχαμε, αν επικρατούσαν τα τοιαύτα κηρύγματα, τα χωρίς αγωνιστικό φρόνημα. Η επανάσταση του ½21 ήταν μία τρέλλα!

Μην αμφιβάλλετε λοιπόν, αδελφοί, όσοι διαμαρτυρηθήκατε για το βλάσφημο έργο, μην αμφιβάλλετε, επηρεαζόμενοι από διάφορους λόγους, αν πράξατε καλώς η όχι.

Πολύ καλώς επράξατε και να το ξανακάνετε!

Η πικρία μου όμως και η απογοήτευσή μου είναι με τον εαυτό μου.

Ήθελα να είμαι και εγώ στον τόπο της μαρτυρίας σας και του μαρτυρίου σας, να εφώναζα και εγώ μαζί σας και μακάρι να ήμουν και θύμα, για να έδιδα ως επίσκοπος ένα καλό παράδειγμα.

Ναι, ημείς οι επίσκοποι πρέπει να είμεθα μπροστάρηδες στους υπέρ πίστεως αγώνες!  

Τέλος, έχω να πω όχι μόνο με πόνο, αλλά και με φόβο, ότι η περίπτωση αυτή του Corpus Christi είναι ακριβώς και ακριβέστατα περίπτωση Σοδόμων και Γομόρρων (Γεν. κ. 19).

Γιατί, όπως στην βιβλική αυτή διήγηση οι Σοδομίτες εξέλαβαν τα θεία Πρόσωπα ως ανθρώπινα και θέλησαν να αμαρτήσουν μαζί τους, έτσι, και στην παρούσα περίπτωση, οι συγγραφείς του έργου εκλαμβάνουν το Θεανδρικό Πρόσωπο του Χριστού... ως αμαρτωλό και το παρουσιάζουν κατά την αισχρή τους ποιότητα.

Αλλά φοβούμαι μήπως το πυρ, που έβρεξε ο ουρανός και κατέκαυσε την αμαρτωλή πόλη, μήπως - μη γένοιτο, Χριστέ και Παναγιά! -, έλθει και καταπάνω μας και κατακαούμε" γιατί, μαζί με τα άλλα αμαρτήματά μας, έγινε στην πατρίδα μας και αυτό το χειρότερο των άλλων αμαρτημάτων, η αισχρή εξύβριση κατά του Προσώπου του Κυρίου μας, χωρίς μάλιστα να φαίνεται ότι πονούμε γι½ αυτό, αφού δεν διαμαρτυρόμαστε έντονα.

Αν η ύβρις αυτή γινόταν κατά του προσώπου μας η κατά των οικείων μας η κατά των αρχόντων μας, ασφαλώς δεν θα ήμασταν απαθείς, αλλά θα κινητοποιούμασταν και θα μηχανευόμασταν τρόπους διαμαρτυρίας και αντιδράσεως.

Τελειώνω εδώ με τον πονετικό λόγο, με τον οποίο κατέκλεισε κάποτε ο μακαριστός Γέροντας πατήρ Αυγουστίνος ένα του κήρυγμα περί βλασφημίας των θείων: «Ώστε λοιπόν, μεγάλοι οι άρχοντές μας, μεγάλα τα ανθρωπάριά μας, μικρός ο Χριστός μας, όταν υβρίζεται κανείς δεν διαμαρτύρεται»!...

πηγή

romfea

Αγχος, στενοχώρια, λύπη...να ξέρετε οτι λείπει ο Θεός!

-Γέροντα, γιατί πολλοί άνθρωποι , ενώ τα έχουν όλα ,νιώθουν άγχος και στενοχώρια;
-Όταν βλέπετε έναν άνθρωπο να έχη μεγάλο άγχος, στενοχώρια και λύπη, ενώ τίποτε δεν του λείπει, να ξέρετε ότι του λείπει ο Θεός.
Όποιος τα έχει όλα, και υλικά αγαθά και υγεία, και, αντί να ευγνωμονή τον Θεό , έχει παράλογες απαιτήσεις και γκρινιάζει, είναι για την κόλαση με τα παπούτσια.
Ο άνθρωπος, όταν έχη ευγνωμοσύνη, με όλα είναι ευχαριστημένος. Σκέφτεται τί του δίνει ο Θεός κάθε μέρα και χαίρεται τα πάντα. Όταν όμως είναι αχάριστος, με τίποτε δεν είναι ευχαριστημένος γκρινιάζει και βασανίζεται με όλα. Αν, ας πούμε, δεν εκτιμάη την λιακάδα και γκρινιάζει, έρχεται ο Βαρδάρης και τον παγώνει ...; Δεν θέλει την λιακάδα θέλει το τουρτούρισμα που προκαλεί ο Βαρδάρης.
-Γέροντα, τί θέλετε να πήτε μ' αυτό;
-Θέλω να πω ότι, αν δεν αναγνωρίζουμε τις ευλογίες που μας δίνει ο Θεός και γκρινιάζουμε, έρχονται οι δοκιμασίες και μαζευόμαστε κουβάρι. Όχι, αλήθεια σας λέω, όποιος έχει αυτό το τυπικό , την συνήθεια της γκρίνιας, να ξέρη ότι θα του έρθη σκαμπιλάκι από τον Θεό, για να ξοφλήση τουλάχιστον λίγο σ' αυτήν την ζωή. Και αν δεν του έρθη σκαμπιλάκι , αυτό θα είναι χειρότερο, γιατί τότε θα τα πληρώση όλα μια και καλή στην άλλη ζωή.
-Δηλαδή , Γέροντα, η γκρίνια μπορεί να είναι συνήθεια;
-Γίνεται συνήθεια, γιατί η γκρίνια φέρνει γκρίνια και η κακομοιριά φέρνει κακομοιριά. Όποιος σπέρνει κακομοιριά, θερίζει κακομοιριά και αποθηκεύει άγχος. Ενώ , όποιος σπέρνει δοξολογία, δέχεται την θεϊκή χαρά και την αιώνια ευλογία. Ο γκρινιάρης, όσες ευλογίες κι αν του δώση ο Θεός, δεν τις αναγνωρίζει. Γι' αυτό απομακρύνεται η Χάρις του Θεού και τον πλησιάζει ο πειρασμός τον κυνηγάει συνέχεια ο πειρασμός και του φέρνει όλο αναποδιές, ενώ τον ευγνώμονα τον κυνηγάει ο Θεός με τις ευλογίες Του.
Η αχαριστία είναι μεγάλη αμαρτία, την οποία ήλεγξε ο Χριστός. «Ουχ οι δέκα εκαθαρίσθησαν; οι δε εννέα πού», είπε στον λεπρό που επέτρεψε να Τον ευχαριστήση . Ο Χριστός ζήτησε την ευγνωμοσύνη από τους δέκα λεπρούς όχι για τον εαυτό Του αλλά για τους ίδιους, γιατί η ευγνωμοσύνη εκείνους θα ωφελούσε.

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΕΣΤΙΑΣ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ για την ημερίδα <Νέα Ταυτότητα : Εἰσιτήριο χωρίς ἐπιστροφή>

 

 ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ

  ΜΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ

       Β. ΗΠΕΙΡΟΥ 47  ΜΑΡΟΥΣΙ

              ΤΗΛ.  210 8025211

                   estiapm@gmail.com

ΔΕΛΤΙΟ   ΤΥΠΟΥ

          Τό Σάββατο 6 Ὀκτωβρίου 2012 καί ὥρα 4μ.μ. στό Στάδιο Εἰρήνης καί Φιλίας,  στήν αἴθουσα Μελίνα Μερκούρη πραγματοποιήθηκε μέ μεγάλη ἐπιτυχία ἡ ἡμερίδα «Νέα Ταυτότητα : Εἰσιτήριο χωρίς ἐπιστροφή».  Ὀργανωμένη ἀπό τήν ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ καί ὑπό τήν αἰγίδα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πειραιῶς, ἀποτέλεσε πόλο ἕλξεως γιά περισσοτέρους τῶν 2000 ἀκροατῶν. Προηγήθηκε ἐκτέλεση βυζαντινῶν ὕμνων ἀπό τήν καταπληκτική χορωδία «Ἐν Ψαλτηρίῳ».

            Ἡ παρουσία τοῦ Μητροπολίτου Πειραιῶς ἕως τό τέλος τῶν ἐργασιῶν τῆς ἡμερίδος, ὁ ὁποῖος βεβαίως εὐλόγησε τήν ἡμερίδα καί κήρυξε τήν ἔναρξη τῶν ἐργασιῶν της, καθώς καί τοῦ Μητροπολίτου Γλυφάδας ἦταν προτρεπτική γιά τήν συστηματική καί προσεκτική παρακολούθηση τῶν εἰσηγήσεων ἐκ μέρους ὅλων τῶν παρευρισκομένων.

Οἱ εἰσηγητές ἦσαν σαφεῖς, μέ ἐπιστημονικά ἐπιχειρήματα ἀπό τό χῶρο τῆς τεχνολογίας καί τῶν εὐρωπαϊκῶν πρακτικῶν, ἀπό τό χῶρο τῆς νομικῆς καί τῆς πολιτικῆς καί κοινωνιολογικῆς σκέψεως, ἀλλά καί ἀπό τό χῶρο τῆς θεολογίας καί τῆς ἐν γένει ὀρθοδόξου παραδόσεως. Συμπληρώθηκε ἔτσι ἕνα ἐκπληκτικό σύνολο, ἕνα μεῖγμα ἐκρηκτικό, ἱκανό νά ἀφυπνίσει τόν ἑλληνικό λαό γιά τούς κινδύνους πού ἐλλοχεύουν γιά τή θεόσδοτη ἐλευθερία καί τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου στήν ἔκδοση καί παραλαβή τῶν ἠλεκτρονικῶν ταυτοτήτων.  

Προσφέρθηκε μπουφές μέ καφέ καί ἀναψυκτικά γιά τούς παρόντες στήν ἡμερίδα καί δόθηκε φάκελος (folder) μέ κατατοπιστικό ὑλικό. 

Ἡ ἡμερίδα ἔκλεισε μέ τήν ἀνάγνωση καί ἔγκριση Πορισμάτων-Ψηφίσματος, μετά τά ὁποῖα ἀκολούθησε ὁ  Ἐθνικός Ὕμνος.