Χίλιες εκκλησίες να χτίσεις, αν δεν μπεις μέσα δεν σώζεσαι! Δημήτριος Παναγόπουλος

 

Ήμουν στο λεωφορείο και δίπλα μου καθόταν μία κυρία. Περνώντας έξω από έναν ιερό ναό έκανα το σταυρό μου. Παρακινούμενη από εμένα έκανε και εκείνη κάτι σαν σταυρό, γρήγορα-γρήγορα, κάτι σαν ανακάτεμα. Της λέω:

Αυτόν τον σταυρό που κάνεις δεν τον φοβάται ο διάβολος· έτσι όπως τον κάνεις είναι σαν να κοροϊδεύεις.

Θίχτηκε τότε εκείνη και λέει:

Τι είναι αυτά που λέτε; Το ξέρετε πως εγώ είμαι πολύ πιστή και βοηθάω την εκκλησία όσο μπορώ;

Της απάντησα πως δεν το ήξερα και συνέχισα:

Δηλαδή εκκλησιάζεστε, εξομολογείστε, κοινωνάτε και συμμετέχετε στα μυστήρια της Εκκλησίας;

Δεν εκκλησιάζομαι συχνά, μου λέει, ούτε συμμετέχω ιδιαίτερα, αλλά βοηθάω όσο μπορώ την εκκλησία. Έχω δώσει ένα σωρό λεφτά για να χτιστούν εκκλησίες, για να εξοπλιστούν με τα απαραίτητα, για να αγιογραφηθούν τόσοι άγιοι….

Χίλιες εκκλησίες να χτίσεις, αν δεν μπεις μέσα δεν σώζεσαι, της απάντησα. Η Εκκλησία σαν κιβωτός που είναι, το ξέρεις πως πρέπει να μπεις μέσα για να σωθείς; Ξέρεις τι απέγιναν αυτοί που έφτιαξαν την κιβωτό του Νώε; Πνίγηκαν!

Πνίγηκαν, επειδή την κατασκεύασαν αλλά δεν πίστευαν στο κακό που ερχόταν και έμειναν απ’ έξω!

Γι’ αυτό όσες εκκλησίες και να φτιάξει ο άνθρωπος και όσα μοναστήρια, αν δεν μπει μέσα στην κιβωτό που λέγεται Εκκλησία, να κοινωνάει το σώμα και το αίμα του Χριστού, δεν σώζεται.

Δημήτριος Παναγόπουλος (†)

Όχι σε μένα τον αμαρτωλό. Στον Χριστό, στον Χριστό! Αγιος Πορφύριος

 

"Όχι σε μένα τον αμαρτωλό. Στον Χριστό, στον Χριστό!"

Με πήγαν κάτι πνευματικοπαίδια μου στην Κρήτη και πήγα κι εγώ την Κυριακή στην εκκλησία.

Κάθισα σε μία γωνιά, έτσι μαζεμένος. Μετά από λίγο ήρθε μία γυναίκα να εκκλησιαστεί και άρχισε να φωνάζει:

-Τι τον θέλετε αυτόν τον παπά εδώ, διώξτε τον καλόγερο, δεν μπορώ.

Ο κόσμος δεν με είχε δει. Λίγοι με είδαν.

Εγώ άρχισα να προσεύχομαι.

Μα όσο εγώ προσευχόμουν, τόσο περισσότερο φώναζε αυτή.

Την έβγαλαν έξω, αλλά έλεγε πως τάχα θέλει να μπει μέσα για τη Λειτουργία και την άφησαν. Μόλις μπήκε, άρχισε πάλι να φωνάζει. Την κρατούσαν τέσσερις άντρες δυνατοί και πάλι δεν μπορούσαν να την κάνουν καλά.

Άρχισε να λέει διάφορες βρισιές για μένα και τους είπα να τη φέρουν εκεί μπροστά μου. Όταν την έφεραν, εκεί να δεις πως έκανε...

Τη σταύρωσα και ησύχασε. Ήταν πολύ ταλαιπωρημένη. Δαιμόνιο είχε. Κατάλαβες;

Ξέρεις, δαιμόνιο ήταν και έφυγε.

Τελείωσε η Λειτουργία κι άρχισε ο κόσμος να έρχεται να μου φιλάει το χέρι.

Έπεσαν πάνω μου άλλος να με ακουμπήσει, άλλος πέταγε τη ζακέτα του πάνω μου, άλλος το μαντήλι του, άλλος έβαζε το χέρι του να με αγγίξει.

-Όχι σε μένα τον αμαρτωλό. Στον Χριστό, στον Χριστό!

Τους έλεγα κι έτρεχα γρήγορα να κρυφτώ, μα που να τους ξεφύγω... Να πάρει η ευχή, με νόμισαν για Άγιο. Βρε εμένα τον αμαρτωλό. Να πάρει η ευχή τι πάθαμε.

Ξέρεις τους αγαπώ τους Κρητικούς, είναι καλοί οι καημένοι. Και πολύ εργατικοί. Και λένε ωραίες μαντινάδες.

Ακούεις, βρε τους ευλογημένους, να με νομίζουν για Άγιο. Τι πάθαμε να πάρει η ευχή;

Άγιος Πορφύριος ό Καυσοκαλυβίτης

Γέροντας Παϊσιος...πριν χρόνια

Ένας μοναχός σαν τους άλλους μοναχούς που ζουν στο Άγιο Όρος  απλός στους τρόπους, στη συμπεριφορά σε προσέγγιζε με την αμεσότητα του.

- Ε συ, βρε παλικάρι ...συχνά προσφωνούσε τον επισκέπτη.

Στην έξω πλευρά, από τον πάνω δρόμο που τερμάτιζε στο κελί του κοντά στις Καρυές του Όρους, σ΄ένα θάμνο δεξιά  ήταν το κουτί με τα λουκούμια, ξερά - μαλακά ήταν ευλογία του γέροντα.

Στην πόρτα - πόρτα κι' αυτή - ένα συρματόπλεγμα με λίγο ξύλο ολόγυρα  και ένα σήμαντρο για 'κουδούνι' οδηγούσε  σ΄ένα μικρό ετοιμόρροπο σπιτάκι σ΄ένα ξέφωτο  με ξύλινους κορμούς ολόγυρα. Ηταν το μεγάλο σαλόνι των επισκέψεων, των πολλών επισκέψεων του γέροντα.

-Καλώς το παλικάρι, από πού είσαι λεβέντη; οι συνήθεις προσφωνήσεις του γέροντα.

Η ματιά του διαπεραστική, έφτανε μέχρι το 'μεδούλι της ψυχής' τι να κρύψεις, αφού όλα τα γνώριζε Θεία Χάριτι.

Τα πράγματα οριακά, έλεγες αυτό που σε προβλημάτιζε στα...ίσια, άλλωστε ευθύς ήταν και ο λόγος του γέροντα.

- Γέροντα η γυναίκα μου έχει προβλήματα με το στομάχι της και την κοιλιά της ...

Η διάγνωση κατευθείαν, χωρίς εξετάσεις.

-Θα της πεις να πάει σ΄ένα super market και να ψωνίσει λίγη καλή αδιαφορία.

Μια άλλη φορά ...

-Ποιόν πνευματικό έχεις βρε παλικάρι;

-Τον ...τάδε!

-Α! ωραία, η γυναίκα σου ποιόν έχει πνευματικό; ρώτησε ο γέροντας.

-Τον ίδιο, του απάντησα.

Άστραψαν τα μάτια του από ικανοποίηση και με χαρά είπε:

- Θα πάρει ένα κούτσουρο ο Θεός από τη μια και ένα κούτσουρο από την άλλη και γκούτσου-γκούτσου θα το ταιριάξει. Πολύ χάρηκα βρε παλικάρι ...

Κι΄εγώ χάρηκα που σε γνώρισα γέροντα, χάρηκα που μου έδωσε ο Θεός τη χαρά και ευλογία να δω από κοντά, κατά κοινή ομολογία,ένα σύγχρονο Άγιο,  ν' ακούσουμε λόγια παρηγοριάς από τον ίδιο, αλλά και να διαβάζουμε λόγους ελπίδας από τα πολλά βιβλία που έχουν δημοσιεύσει γεγονότα από τη ζωή του.

Στο τέλος πριν φύγεις σε κοίταζε στα μάτια, κρατούσε απαλά με τα χέρια του το κεφάλι σου και έδινε ένα πατρικό ασπασμό στο μέτωπο.

Το συνήθιζε!

Την ευχή σου να έχουμε παππούλη και εκεί που θα είσαι μη μας ξεχνάς.

                                                                    Ένας από τους επισκέπτες σου

                                                                                       χ.

Υ.Γ 

Το πιο πάνω γράφηκε  την Τρίτη 12 Ιουλίου 1994 όταν κοιμήθηκε ο Άγιος γέροντας.

Λες, με βρήκαν συμφορές!

 

Λες. Με βρήκαν συμφορές. Εγώ όμως θα σου πω – μάλλον ο Κύριος ο ίδιος λέει.

Ταπεινώσου και θα δεις πως όλες οι συμφορές σου θα μετατραπούν σε ανάπαυση, έτσι που συ ο ίδιος έκπληκτος θα λες. Γιατί λοιπόν πριν βασανιζόμουν και στεναχωριόμουν τόσο;

Τώρα, όμως χαίρεσαι, γιατί έχεις ταπεινωθεί και ήρθε η χάρη του Θεού. Τώρα και αν ακόμη μείνεις μόνο εσύ φτωχός στον κόσμο, δεν θα σε εγκαταλείψει η χαρά, γιατί δέχτηκες στην ψυχή σου την ειρήνη εκείνη, για την οποία λέει ο Κύριος<< Ειρήν την Εμήν διδωμι Υμίν>>.

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Όποιος αποφασίζει να προσεύχεται...

 

 

Όποιος αποφασίζει να προσεύχεται, είναι ανθεκτικότατος στις δυσχέρειες και στις περιπέτειες της ζωής.

Είναι δηλαδή ο άνθρωπος ο οποίος ξέρει να κάθεται άνετα όπου βρεθεί.

Θα βρεθεί σε φτώχεια; Σε πλούτο; Ανάμεσα σε καλους; Σε κακούς; Σε ανθρώπους που τον αγαπάνε; Που δεν τον αγαπάνε; Που τον θέλουν; Που δεν τον θέλουν; Που τον μισούν; Που τον συκοφαντούν; Του είναι αδιάφορο...

Αυτός ξέρει να προσαρμόζεται θαυμάσια και να ζει χαρούμενος.

Και όσο περισσότερο προσεύχεται,τόσο περισσότερο είναι ανθεκτικός και δεν αισθάνεται καν τις δυσκολίες τις οποίες περνάει.

Γ. Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης