Ένας μοναχός σαν τους άλλους μοναχούς που ζουν στο Άγιο Όρος απλός στους τρόπους, στη συμπεριφορά σε προσέγγιζε με την αμεσότητα του.
- Ε συ, βρε παλικάρι ...συχνά προσφωνούσε τον επισκέπτη.
Στην έξω πλευρά, από τον πάνω δρόμο που τερμάτιζε στο κελί του κοντά στις Καρυές του Όρους, σ΄ένα θάμνο δεξιά ήταν το κουτί με τα λουκούμια, ξερά - μαλακά ήταν ευλογία του γέροντα.
Στην πόρτα - πόρτα κι' αυτή - ένα συρματόπλεγμα με λίγο ξύλο ολόγυρα και ένα σήμαντρο για 'κουδούνι' οδηγούσε σ΄ένα μικρό ετοιμόρροπο σπιτάκι σ΄ένα ξέφωτο με ξύλινους κορμούς ολόγυρα. Ηταν το μεγάλο σαλόνι των επισκέψεων, των πολλών επισκέψεων του γέροντα.
-Καλώς το παλικάρι, από πού είσαι λεβέντη; οι συνήθεις προσφωνήσεις του γέροντα.
Η ματιά του διαπεραστική, έφτανε μέχρι το 'μεδούλι της ψυχής' τι να κρύψεις, αφού όλα τα γνώριζε Θεία Χάριτι.
Τα πράγματα οριακά, έλεγες αυτό που σε προβλημάτιζε στα...ίσια, άλλωστε ευθύς ήταν και ο λόγος του γέροντα.
- Γέροντα η γυναίκα μου έχει προβλήματα με το στομάχι της και την κοιλιά της ...
Η διάγνωση κατευθείαν, χωρίς εξετάσεις
-Θα της πεις να πάει σ΄ένα super market και να ψωνίσει λίγη καλή αδιαφορία.
Μια άλλη φορά ...
-Ποιόν πνευματικό έχεις βρε παλικάρι;
-Τον ...τάδε!
-Α! ωραία, η γυναίκα σου ποιον έχει πνευματικό; ρώτησε ο γέροντας.
-Τον ίδιο, του απάντησα.
Άστραψαν τα μάτια του από ικανοποίηση και με χαρά είπε:
-
Θα πάρει ένα κούτσουρο ο Θεός από τη μια και ένα κούτσουρο από την άλλη
και γκούτσου-γκούτσου θα το ταιριάξει. Πολύ χάρηκα βρε παλικάρι ...
Κι΄εγώ χάρηκα που σε γνώρισα γέροντα, χάρηκα που μου έδωσε ο Θεός τη χαρά και ευλογία να δω από κοντά, κατά κοινή ομολογία, ένα
σύγχρονο Άγιο, ν' ακούσουμε λόγια παρηγοριάς από τον ίδιο, αλλά και να
διαβάζουμε λόγους ελπίδας από τα πολλά βιβλία που έχουν δημοσιεύσει
γεγονότα από τη ζωή του.
Στο
τέλος πριν φύγεις σε κοίταζε στα μάτια, κρατούσε απαλά με τα χέρια του
το κεφάλι σου και έδινε ένα πατρικό ασπασμό στο μέτωπο.
Το συνήθιζε!
Την ευχή σου να έχουμε παππούλη και εκεί που θα είσαι μη μας ξεχνάς.
Ένας από τους επισκέπτες σου
