Ιησούς Σινά

Τι πλέον θέλεις;

Εγώ πατήρ, εγώ αδελφός, εγώ νυμφίος, εγώ οικία, εγώ τροφεύς, εγώ ιμάτιον, εγώ ρίζα, εγώ θεμέλιος, παν όπερ αν θέλεις εγώ. Μηδενός εν χρεία καταστείς. Εγώ δουλεύσω.

Ήλθον γαρ διακονήσαι, ου διακονηθήναι. Εγώ και φίλος και ξένος και κεφαλή και αδελφός και αδελφή και μήτηρ. Πάντα εγώ.

Μόνον οικείως έχε προς εμέ. Εγώ πένης δια σέ και αλήτης δια σέ, επι σταυρού δια σέ, άνω υπέρ σου εντυγχάνω τω Πατρί κάτω υπέρ σου πρεσβευτής παραγέγονα παρά του Πατρός.

Πάντα μοι σύ και αδελφός και συγκληρονόμος και φίλος και μέλος.

Τι πλέον θέλεις;

Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Δευτέρα 24 Μαρτίου 2014

Θέλω απόψε να μιλήσω για την Ευλογημένη Παρθένο, τη Μητέρα του Θεού...




 
Θέλω απόψε να μιλήσω για την Ευλογημένη Παρθένο, τη Μητέρα του Θεού εν σχέσει προς εμάς - να προσπαθήσουμε να βρούμε τι μπορούμε να μάθουμε από Αυτήν, τι σημαίνει για μας η Παναγία, ως προσωποποίηση, θα λέγαμε, του ιδεώδους για μας.

Θέλω πρώτα να αναφερθώ στο γεγονός ότι εμείς οι Ορθόδοξοι την ονομάζουμε Μητέρα του Θεού. Με αυτό εννοούμε απλώς ότι Εκείνη είναι το πρόσωπο που έφερε τον Σαρκωθέντα Θεό στον κόσμο.

Βεβαίως, δεν είναι Μητέρα Του ως πρός την θεότητά Του, αλλά χωρίς Αυτήν ο Λόγος δεν θα είχε γίνει σαρξ, ο Υιός του Θεού δεν θα είχε γίνει Υιός του ανθρώπου. Μου φαίνεται ότι ο Άγγλος συγγραφέας Charles Williams περιγράφει με τον ωραιότερο τρόπο το γεγονός, υποδεικνύοντας ταυτόχρονα και την πραγματικότητα του γεγονότος και τον αποφασιστικό ρόλο της Μητέρας του Θεού.
Λέει ότι ... όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, μια κόρη του Ισραήλ αποδείχθηκε ικανή να προφέρει το όνομα του Θεού με όλη της τη διάνοια, με όλη της τη βούληση και με όλη της τη σάρκα, και ο Λόγος σάρξ εγένετο. Ήταν ένα δώρο του εαυτού της και την ίδια στιγμή ήταν και μια ηρωική και ανεπιφύλακτη αποδοχή: ένα δώρο του εαυτού της εν ταπεινώσει και μια ηρωική αποδοχή, διότι γνώριζε τι θα μπορούσε να της συμβεί, τι σήμαινε η αποδοχή αυτή, αν τη δούμε με ανθρώπινο μάτι.

Ίσως κάποιοι από σας θυμάστε ότι η λέξη humility (ταπείνωση) προέρχεται από το λατινικό humus που σημαίνει γόνιμο έδαφος. Η ταπείνωση δεν είναι μία κατάσταση την οποία προσπαθούμε να αντιγράψουμε λέγοντας ότι είμαστε ανάξιοι, ότι δεν είμαστε τόσο καλοί όσο οι άλλοι μας θεωρούν - αν μας θεωρούν. Η ταπείνωση είναι η κατάσταση της γης, που παραμένει απολύτως ανοιχτή και υποταγμένη: ανοιχτή σε όλες τις δραστηριότητες των ανθρώπων, δεκτική στη βροχή, στα σκουπίδια μας, στο όργωμα - υποταγμένη και προσφερόμενη αποδίδει καρπούς. Αυτή είναι η πεμπτουσία της ταπείνωσης και αυτό το είδος ταπείνωσης βλέπουμε στην Μητέρα του Θεού. Κι αυτό είναι κάτι που θα μπορούσαμε να μάθουμε απ' Αυτήν, αν και ως μάθημα είναι τόσο δύσκολο!

Εμείς συνεχώς και κατά τρόπο οδυνηρό φοβόμαστε να προσφερθούμε, να υποταχθούμε, να δώσουμε τον εαυτό μας στον Θεό ή ακόμη και σ' εκείνους που αγαπούμε και μας αγαπούν. Η αυτοπαράδοση μας τρομάζει, επειδή υπονοεί ένα είδος αδυναμίας. Αρνούμενοι να προσφέρουμε τον εαυτό μας, έχουμε μια αίσθηση δύναμης και σθένους· ωστόσο το σθένος μας δεν μπορεί να καταφέρει μεγάλα πράγματα. Θυμάστε πιθανόν, πως ο Παύλος ζήτησε από τον Θεό να του δώσει δύναμη να εκπληρώσει την αποστολή του, και πως ο Κύριος απάντησε «αρκεί σοι η χάρις μου· η δύναμις μου εν ασθενεία τελειούται» ( Β΄Κορ. 12, 9). Η αδυναμία βέβαια για την οποία μιλάει ο Κύριος δεν είναι ούτε τεμπελιά ούτε νωθρότητα ούτε δειλία. Πρόκειται για μια άλλη αδυναμία, γι' αυτήν της υποταγής ...

Να ποια ήταν η αδυναμία και η άνευ όρων παράδοση που διακρίνουμε στη γενναιόδωρη προσφορά της Μητέρας του Θεού πρός τον Κύριό Της. Είναι εκείνη που στο πόσωπο Της ανταποκρίθηκε ολόκληρη η δημιουργία στον Δημιουργό. Ο Θεός προσφέρει τον εαυτό Του και η κτίση στο δικό Της πρόσωπο Τον δέχεται, Τον υποδέχεται λατρευτικά, αγαπητικά, με μια ελεύθερη και τολμηρή απόφαση ...

Συχνά, δεν συνειδητοποιούμε το ακριβές νόημα των λόγων του Αρχαγγέλου κατά τον Ευαγγελισμό. Ο Αρχάγγελος είπε στην Παρθένο ότι θα γεννήσει ένα γιο και εμείς θαυμάζουμε και μένουμε έκπληκτοι με το όνομα του Παιδίου Ιησού που είναι ο σωτήρας μας. Εκείνη όμως τη στιγμή η υπόσχεση ήταν και απειλή: Σύμφωνα με τον νόμο της Παλαιάς Διαθήκης, ένα άγαμο κορίτσι που εγκυμονούσε έπρεπε να τιμωρηθεί με λιθοβολισμό. Η Μαρία δεν είπε: «Αυτό δεν μπορεί να γίνει· θα μου κοστίσει τη ζωή». Και δεν το είπε γιατί πίστευε ότι κάθε λόγος του Θεού, κάθε υπόσχεσή Του εκπληρώνεται. Είπε: «Ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτο μοι κατά το ρήμα σου». Και το «ρήμα Του», ανθρωπίνως ήταν ο θάνατος Της, εκτός αν συνέβαινε κανένα θαύμα. Κάτι μπορούμε να μάθουμε από αυτό, εμείς που τόσο συχνά δυσπιστούμε στην αμεσότητα και τις υποσχέσεις του Θεού: «Ποιό είναι το κόστος που πρέπει να πληρώσουμε; Ποιόν κίνδυνο εμπεριέχει η υπακοή και η υποταγή στο θέλημα Του ή στην κλήση Του;», διστάζουμε. Και σ' αυτό, η Παρθένος του Ισραήλ αποδείχθηκε άξια θυγατέρα Αβράμ, όπως ο Ισαάκ ...

Εμπιστεύθηκε τον λόγο του Θεού ως αληθινό, και πρέπει να μάθουμε από αυτό ότι, εάν θέλουμε να ανήκουμε στη νέα κτίση ...;πρέπει να δείχνουμε την πιστότητα που έδειξε η Παναγία ...


Και τέλος, δύο γεγονότα που θα ήθελα να συνδυάσω: η Υπαπαντή του Χριστού και η Σταύρωση: κάθε πρωτότοκο αγόρι έπρεπε να οδηγείται ως προσφορά στον Ναό. Αν κοιτάξουμε πρός τα πίσω, στην Παλαιά Διαθήκη, για το πως θεσμοθετήθηκε αυτό, θα ανακαλύψουμε ότι ο Θεός διέταξε τους Εβραίους να προσκομίζουν τα πρωτότοκα αγόρια τους στον ναό ως θυσία, έναντι των πρωτοτόκων των Αιγυπτίων, που χρειάστηκε να πεθάνουν, προκειμένου οι Εβραίοι να αφεθούν ελεύθεροι να φύγουν.
Κάθε πρωτότοκο αγόρι, άρα, προσφερόταν στον Ναό και ο Θεός είχε το δικαίωμα ζωής και θανάτου επάνω του. Με το πέρασμα των αιώνων, ο Θεός δεχόταν υποκατάστατα της θυσίας, τρυγόνια και πρόβατα, και μόνο μία φορά δέχτηκε ανθρώπινη προσφορά: τον Μονογενή Του Υιό που χρειάστηκε να πεθάνει στον Σταυρό για να εξαγοράσει το ανθρώπινο γένος - άρα τα δύο γεγονότα συνδέονται μεταξύ τους.
Αλλά η Μητέρα που έφερε αυτό το παιδί ήξερε ότι ο Θεός είχε εξουσία ζωής και θανάτου επάνω Του, ωστόσο, χωρίς δισταγμό, με ταπείνωση και πιστότητα το έφερε. Αργότερα, όταν σταθούμε στον Γολγοθά, όπως τον περιγράφουν τα Ευαγγέλια, δεν θα δούμε μία μητέρα που λιποθυμά ή μία μητέρα που διαμαρτύρεται ή εκλιπαρεί για έλεος, όπως πολλές φορές απεικονίζεται. Στα πόδια του Σταυρού, βλέπουμε την Μητέρα του Θεού τυλιγμένη σε μια βαθειά, τραγική σιγή, να βλέπει την εκπλήρωση αυτού που είχε αρχίσει όταν έφερε το παιδί Της στον Ναό. Έστεκε σιωπηλή, απόλυτα ταυτισμένη με τη θεία και ανθρώπινη βουλή του Υιού Της: εκπλήρωνε την προσφορά που είχε αρχίσει τριάντα τρία περίπου χρόνια πρίν, συναινώντας στη βούληση του Θεού, συναινώντας στη βουλή του θείου Υιού Της, παραιτημένη από το δικό της θέλημα, τις δικές της ελπίδες, σε μια κίνηση προσφοράς.

Αυτό είναι κάτι που πολύ λίγοι από μας θα χρειαστεί να αντιμετωπίσουμε στη ζωή μας, τουλάχιστον αυτό ελπίζω ...

Να δώσει ο Θεός να διδαχτούμε από την αδύναμη αυτή Κόρη την ηρωική της απλότητα και τη θαυμαστή πληρότητα. Και ας μάθουμε από όλα τα βήματα της ζωής της, από την αυταπάρνηση και το δώρο του εαυτού Της, όλη την ομορφιάς της υπέροχης ταπεινώσεως Της και της τέλειας υπακοής της στον νόμο της αιώνιας ζωής.

( Anthony Bloom, Ο Ευάλωτος Θεός, Το μυστήριο της Γέννησης του Σωτήρα)

Ευαγγελίζου γη χαρά μεγάλη... - Ευαγγελισμός της Θεοτόκου




"Χαίροις μετά Θεόν η θεός, τα δευτερεία της Τριάδος η έχουσα", αναφωνεί ο Άγιος Ανδρέας Κρήτης εγκωμιάζοντας την Θεοτόκο σε μια προσπάθειά του να εκφράση το κάλλος και το μεγαλείο της, αλλά και ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός εκστατικός βοά: "Σύ μου τον νουν είλες", σκεπτόμενος την ωραιότητα της Παρθενίας της Θεοτόκου. Και ποιός νούς μπορεί να μείνη στατικός απέναντι σ' αυτό το μεγαλείο του Ευαγγελισμού, την αρχή όλων των Δεσποτικών εορτών; Ψάλλουμε στην Εκκλησία μας, στο απολυτίκιο της ημέρας: "Σήμερον της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον και του απ' αιώνος μυστηρίου η φανέρωσις".

Στις βυζαντινές εικόνες αυτό το μυστήριο της ενανθρωπήσεως απεικονίζεται άριστα. Και στο απολυτίκιο και στην περικοπή του Ευαγγελίου (Λουκ. α', 24-38) ζωντανεύει μπροστά μας η κένωση του Θεού Λόγου.

Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ είναι αυτός με τον οποίο συνδέονται όλα τα γεγονότα που έχουν σχέση με την ενανθρώπηση του Χριστού, είναι εκείνος που "τό προσταχθέν μυστικώς λαβών εν γνώσει" και με εκείνο χαιρέτησε την Θεοτόκο.

Παρατηρούμε στην εικόνα του Ευαγγελισμού της Αχρίδος από την Παναγία την Περίβλεπτο, την ορμητική κίνηση του αγγέλου σε αντίθεση με την ηρεμία της Παναγίας. Την αίσθηση αυτή επιτείνουν το απλωμένο δεξί χέρι του αρχαγγέλου Γαβριήλ, το σηκωμένο φτερό και η άκρη του ιματίου, που σχηματίζει μια διαγώνιο παράλληλη με αυτή του δεξιού ποδιού.

Παρ' όλο που ο Αρχάγγελος βρίσκεται στο έδαφος φαίνεται αυτή η ορμή και από το άνοιγμα των ποδιών του, έχει κανείς την αίσθηση ότι ο Γαβριήλ αιωρείται μεταξύ ουρανού και γής. Την ορμητική αυτή κίνηση του αγγέλου δηλώνει ακόμη και η διαγώνια τοποθέτηση των βάσεων πάνω στις οποίες πατούν οι δύο μορφές.

Κρατάει σκήπτρο, δηλώνοντας έτσι την βασιλική προσταγή, και όχι κρίνο, όπως μας έχει συνηθίσει η δυτική ζωγραφική.

Η Μητέρα του Θεού αποκαλείται από τον αρχάγγελο Κεχαριτωμένη, γιατί είχε το πλήρωμα της Χάριτος εκ του πληρώματος των Χαρίτων του Υιού της. Πρό της συλλήψεως το πλήρωμα της Χάριτος ήταν τέλειο, κατά την σύλληψη ήταν τελειότερο και μετά την σύλληψη τελειότατο (Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου: "Δεσποτικές Εορτές").

Την συναντούμε άλλοτε καθισμένη, υπογραμμίζοντας την υπεροχή της απέναντι στον αρχάγγελο, ως τιμιωτέρα των Χερουβίμ και ενδοξοτέρα ασυγκρίτως των Σεραφίμ, και άλλοτε όρθια μοιάζοντας έτσι να ακούη κατά κάποιον τρόπο καλύτερα το θείο μήνυμα.

Η εμφάνιση του αρχαγγέλου και το μήνυμα τάραξαν την Θεοτόκο πού, κατά το πρωτοευαγγέλιο του Ιακώβου, το αδράχτι με το νήμα που κρατούσε στο χέρι της, έπεσε, και αυτό δεν ερμηνεύεται ως δειλία ή φόβος της Παναγίας, αλλά από την άποψη ότι, αν και θαυματουργικές συλλήψεις είχαν γίνει πολλές στην Παλαιά Διαθήκη, καμμία δεν είχε γίνει ασπόρως, γι' αυτό ρωτάει: "πώς έσται μοι τούτο επεί άνδρα ου γινώσκω;", εκφράζοντας έτσι την αδυναμία της ανθρωπίνης φύσεως.

Στην εικόνα που μελετούμε συναντούμε την Παναγία καθιστή, αποφεύγοντας να κοιτάξη τον ουράνιο επισκέπτη της, με το κεφάλι ελαφρά σκυμμένο και το χέρι μπροστά στο στήθος, δηλώνει την υπακοή της, το φυσικό της θέλημα. Μοιάζει να λέη: "Ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου".

Πάνω από το κάθισμά της υψώνεται περίτεχνη κατασκευή με δύο κίονες, οι οποίοι απολήγουν σε καθιστές γυμνές μορφές, που ανακρατούν επιθήματα και μονόχρωμες κεφαλές ζώων. Κόκκινο ύφασμα είναι απλωμένο ανάμεσα σε δύο κιλλίβαντες που εξέχουν από την στέγη. Τα ανοιχτόχρωμα και ψυχρά ρούχα του αγγέλου έρχονται σε αντίθεση με το πορφυρό μαφόριο της Παναγίας.

Εν αντιθέσει προς την άψογη μορφή του Γαβριήλ, ο κορμός της Θεοτόκου σχεδιάστηκε με πολλή επιμέλεια, μεγαλύτερος, και το αριστερό χέρι πολύ μακρύ, θέλοντας έτσι ο αγιογράφος να δείξη το ξένον του μυστηρίου, για την ανθρώπινη φύση. Ο Χριστός ωστόσο δεν προκάλεσε καμμία φθορά στην παρθενία της Θεοτόκου, όπως άλλωστε προφήτεψε και ο Προφητάναξ Δαυίδ: "καταβήσεται ως υετός επί πόκον, ωσεί σταγών η στάζουσα επί την γήν".

Εμείς, ατενίζοντας την ωραιότητα της Θεοτόκου, σε κάθε εικόνα της, αλλά ιδιαίτερα σ' αυτήν του Ευαγγελισμού, μπορούμε να κράζουμε νοερά μαζί με τον Άγιο Ανδρέα Κρήτης, που γράφει: "Χαίρε βασιλίς των βασιλίδων, η βασιλέα γεννήσασα, των βασιλευόντων ... ου η βασιλεία, βασιλεία πέλει, πάντων των αιώνων ... χαίρε του θανάτου, βασίλειον νικήσασα, και ζωής ανοίξασα, βασιλείαν πρόξενον ... βασιλείς ήν σέβονται, χαίρε Μαριάμ Παντοβασίλισσα".

Διάκ. Σ. Κ. Π.

Κυριακή 23 Μαρτίου 2014

ΠΩΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΑΝ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ- ΣΥΝΤΟΜΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ



  
ΠΩΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΑΝ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ-
 
Η ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΗ ΜΑΦΙΑ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ-ΚΑΖΙΝΟ («ΑΓΟΡΕΣ») ΕΧΕΙ ΟΝΟΜΑ
Όλα τα στοιχεία πάρθηκαν από την κατά καιρούς αρθρογραφία και το άκρως ενδιαφέρον βιβλίο του
Πάνου Παναγιώτου, Η Υπόθεση «Ελληνική Κρίση»
1. ΤΑ ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ
Τράπεζες - Επενδ. Εταιρίες:
GOLDMAN SACHS
NEUBERGER BERMAN
(συμφερόντων Rotschild)
BLACKROCK, U.K.
(συμφερόντων Rotschild)
Οίκοι Πιστοληπτικής Αξιολόγησης:
FITCH
MOODY's
STANDARD & POOR (S&P)
2. ΣΥΝΤΟΜΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ
2000: Η Goldman Sachs καλείται στην Ελλάδα από την κυβέρνηση Σημίτη και εκπονεί το Πρόγραμμα ΑΡΙΑΔΝΗ (πρόγραμμα χρηματιστηριακής δανειοδότησης που παρουσιαζόταν ως πώληση, ώστε να ικανοποιηθούν τα κριτήρια του Μάαστριχτ)
2001: Ανανεώνεται το πρόγραμμα «Αριάδνη».
2002: Η Goldman Sachs εκπονεί το Πρόγραμμα ΑΙΟΛΟΣ (με αντάλλαγμα την παραχώρηση δικαιωμάτων χρήσης αεροδρομίων και τυχερών παιχνιδιών)
2005: Η Goldman Sachs πουλάει αυτό το χρηματιστηριακό «προϊόν» στην Εθνική Τράπεζα (η οποία το κράτησε μέχρι το 2008)
Με τη βοήθεια της Goldman ιδρύεται η εταιρεία ΤΙΤΛΟΣ στην οποία μεταφέρεται το «προϊόν».
Η Εθνική Τράπεζα εξασφαλίζει τα ομόλογα της εταιρείας ΤΙΤΛΟΣ και τα παραχωρεί στην Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα (ΚΤΕ), παίρνοντας δανειακά κεφάλαια.
2009 (μέσα Οκτωβρίου): Έρχεται στην Ελλάδα κλιμάκιο αξιωματούχων της Goldman Sachs και προτείνει τη χρήση ενός νέου χρηματιστηριακού «προϊόντος» για την κάλυψη των αναγκών της χώρας για το 2009 και 2010. Η πρόταση δεν βρήκε ανταπόκριση.
Λίγες μέρες αργότερα: ο οίκος Fitch υποβαθμίζει την Ελλάδα (από Α σε Α-). Σημειώνεται πτώση της μετοχής της ΕΤΕ στο Χρηματιστήριο της Ν.Υ.
2009 (αρχές Νοεμβρίου): Έρχεται στην Ελλάδα δεύτερο κλιμάκιο αξιωματούχων της Goldman Sachs για να μεταπείσει τους Έλληνες ιθύνοντες.
Ο Κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων:
Στο Χρηματιστήριο της Ν.Υ.: οι τιμές της μετοχής της ΕΤΕ αυξάνονται.
Στο Χρηματιστήριο Αθηνών: σημειώνεται άνοδος, και
Oι πιέσεις στην αγορά ομολόγων και CDS σταματούν.
Ο Μετά το ναυάγιο των διαπραγματεύσεων,
Στο Χρηματιστήριο Ν.Υ.:
(α) Σημειώνονται αθρόες πωλήσεις μετοχών της Εθνικής (και στο ΧΑ μετοχών όλου του τραπεζικού τομέα, Εθνική, Alpha, Eurobank, κ.α.).
(β) Οι τιμές των ελληνικών ομολόγων πέφτουν.
(γ) Τα επιτόκια δανεισμού αυξάνονται.
2009 (12 Δεκεμβρίου): Ο οίκος Fitch ανακοινώνει νέα υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της Ελλάδας (στην κατηγορία ΒΒΒ+), πετώντας την έξω από την αγορά ομολόγων.
2009 (μέσα Δεκεμβρίου): Οι οίκοι Moody's και S&P μπαίνουν στο παιχνίδι, υποβαθμίζουν κι αυτοί την Ελλάδα, προκαλώντας γενικό ξεπούλημα των ομολόγων της και απογείωση του κόστους δανεισμού της.
2010 (Απρίλιος): Ο οίκος Fitch υποβαθμίζει ξανά την Ελλάδα (σε ΒΒΒ-) σηματοδοτώντας και τυπικά την χρηματοπιστωτική πτώχευση της Ελλάδας.
3. Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΛΕΙΩΝ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ:
ΟΙ ΑΠΡΟΣΩΠΕΣ «ΑΓΟΡΕΣ» ΕΧΟΥΝ ΟΝΟΜΑ
NEUBERGER BERMAN
ͺ Έχει θέσεις στην Τράπεζα Ελλάδας, Εθνική, Eurobank Ergasias, Εμπορική
ͺ Είναι ο 1ος μεγαλύτερος διεθνής επενδυτής στο Χρηματιστήριο Αθηνών.
ͺ Είναι μεγαλομέτοχος στη Goldman Sachs
ͺ Είναι μεγαλομέτοχος στον οίκο πιστοληπτικής αξιολόγησης Fitch
BLACKROCK, U.K.
ͺ Έχει θέσεις στην Τράπεζα Ελλάδας, Εθνική, Eurobank Ergasias, Εμπορική
ͺ Είναι ο 2ος μεγαλύτερος διεθνής επενδυτής στο Χρηματιστήριο Αθηνών.
ͺ Είναι μεγαλομέτοχος στη Goldman Sachs
ͺ Είναι μεγαλομέτοχος στους οίκους Moody's και S & P
ΕΠΕΝΔ. ΕΤΑΙΡΕΙΑ
NEUBERGER BERMAN
BLACKROCK, U.K.
 
Συμφερόντων
Rotschild
Rotschild
 
 
Θέσεις
Τράπεζα Ελλάδας
Εθνική Τράπεζα
Eurobank Ergasias
Εμπορική
Τράπεζα Ελλάδας
Εθνική Τράπεζα
Eurobank Ergasias
Εμπορική
 
Χρηματιστήριο
Αθηνών
1ος μεγαλύτερος
διεθνής επενδυτής
στο ΧΑ
2ος μεγαλύτερος
διεθνής επενδυτής
στο ΧΑ
 
Μεγαλομέτοχος σε
Goldman Sachs
Goldman Sachs
 
Μεγαλομέτοχος σε
οίκου Fitch
Moody's και S&P
 
 
 
 
 
 
 
NEUBERGER BERMAN
Είναι μία από τις εταιρίες που πρωτοστάτησαν στην επίθεση και στην πτώση του Χρηματιστηρίου Αθηνών, πουλώντας 1,7 εκατομμύρια μετοχές της Εθνικής Τράπεζας, στο διάστημα Οκτώβριος-Δεκέμβριος 2009..
Ιδρύθηκε από μέλος της οικογένειας Ρότσιλντ, της μεγαλύτερης τραπεζικής δυναστείας του κόσμου.
Ο νυν πρόεδρός της Neuberger Berman ήταν:
Ο Πρώην πρόεδρος του επενδυτικού τμήματος της Lehman Brothers.
Ο Πρώην συνεταίρος και πρόεδρος του επενδυτικού τμήματος της Goldman Sachs.
Ο Στενός συγγενής του τέως προέδρου Τζορτζ Μπους.
«Ο ρόλος των κερδοσκόπων στην ελληνική κρίση ήταν πολύ-πολύ μεγάλος. Το πρωτογενές έλλειμμα της Ευρώπης δεν είναι άσχημο σε σύγκριση με αυτό των ΗΠΑ, της Ιαπωνίας και άλλων κρατών».
Νάθανιελ Ρότσιλντ
Les Echos, Φεβρουάριος 2010
Στο διάστημα Οκτώβριος-Δεκέμβριος 2009, η Neuberger Berman, που πρωταγωνίστησε στην κατάρρευση της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας (Οκτ-Δεκ. 2009), είναι συμφερόντων Ρότσιλντ.
Στις 3 Μαρτίου 2010, το Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ κατηγόρησε επίσημα ότι οργάνωσαν την επίθεση στο Ευρώ, τους Τζορτζ Σόρος, Τζον Πόλσον, Στίβεν Κοέν και Αϊχορν:
1) Τζόρτζ Σόρος: Διεθνής επενδυτής και κερδοσκόπος.
Ο Στενός συνεργάτης των Ρότσιλντ σε πλήθος επενδυτικών δραστηριοτήτων.
Ο Μέλη των Δ.Σ. εταιρειών του Σόρος ήταν μέλη των Δ.Σ. εταιρειών των Ρότσιντλ (και αντιστρόφως).
Ο Στο Δ.Σ. της κύριας επενδυτικής εταιρείας του Σόρος Quantum Fund, συμμετέχει ο Ρίτσαρντ Κατζ, πρώην πρόεδρος της Rothschild Italia S.p.A. και μέλος της Επιτροπής Εμπορικών Τραπεζών της
Ο Ο Τζορτζ Σόρος, η τέως υπουργός Μαντλίν Ολμπράϊτ και ο τραπεζίτης Τζέϊκομπ Ρότσιλντ είναι συνεταίροι σε εταιρεία επενδύσεων στην Αφρική.
2) Τζον Πόλσον: Ο 50ος πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο. Διεθνής κερδοσκόπος και διαχειριστής του μεγάλου hedge funds «Paulson & Co». Ο Πόλσον και ο Ναθάνιελ Ρότσιλντ είναι βασικοί μέτοχοι της Rusal, της μεγαλύτερης εταιρείας παραγωγής αλουμίνιου στον κόσμο.
3) Στίβεν Κοέν: O 27ος πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο. Ο Κοέν μαζί με την Atticus Capital της οικογένειας Ρότσιλντ είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος μέτοχος του οίκου δημοπρασιών Sotheby's (που είναι εισηγμένος στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης).
4) Ντέιβιντ Αϊνχορν: Διεθνής κερδοσκόπος, διαχειριστής του μεγάλου hedge funds Greenlight Capital, ο οποίος «έβγαλε» 1,7 δισ. δολάρια σορτάροντας τη μετοχή της Lehman Βrothers,
Ο Στις 13 Μαΐου 2010, ο Πολ Βόλκερ, υποστήριξε στο Λονδίνο ότι «η Ελληνική Κρίση δημιούργησε το πρόβλημα μιας ενδεχόμενης αποσύνθεσης του Ευρώ», προκαλώντας πανικό στις «αγορές».
Σημειωτέον ότι ο Πολ Βόλκερ είναι νυν οικονομικός σύμβουλος της κυβέρνησης Ομπάμα και πρώην διοικητής της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ-FED. Το 1987 ο Βόλκερ παρέδωσε τη θέση του διοικητή της FED στον Αλαν Γκρίνσπαν και έγινε πρόεδρος της επενδυτικής τράπεζας J. Rothschild, Wolfensohn & Co της οικογένειας Ρότσιλντ.
ΡΟΤΣΙΛΝΤ:
H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΤΡΑΠΕΖΙΚΗ ΔΥΝΑΣΤΕΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΡΟΤΣΙΛΝΤ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
«Οι Ρότσιλντ μπορούν να ξεκινήσουν ή να εμποδίσουν πολέμους. Ο λόγος τους μπορεί να δημιουργήσει ή να διαλύσει αυτοκρατορίες».
(Chicago Evening American, 3-12-1923)
«Ο Κάιζερ έπρεπε να συμβουλευτεί έναν Ρότσιλντ προκειμένου να μάθει εάν μπορεί να κάνει πόλεμο ή όχι. Ένας άλλος Ρότσιλντ σήκωσε όλο το βάρος της διαμάχης που οδήγησε στην κατάρρευση του Ναπολέοντα».
(New York Evening Post, 22-7-1924)
«Οι Ρότσιλντ εισήγαγαν τον κανόνα του χρήματος στην ευρωπαϊκή πολιτική. Δεν έχουμε πλέον έθνη αλλά οικονομικές επαρχίες».
(New York Times, 8-7-1937)
Ο Ελέγχουν το μεγαλύτερο διεθνές δίκτυο εξόρυξης και εμπορίας διαμαντιών, πολύτιμων λίθων και μετάλλων (μέσα από εταιρείες τους όπως η Barick Gold, η Gold Fields, η De Beers, η Rio Tinto, κ.α.)
Ο Είναι από τις μεγαλύτερες οικογένειες της βιομηχανίας πετρελαίου.
Ο Ο Ναθάνιελ Ρότσιλντ και ο Τζον Πόλσον (50ος πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο) είναι βασικοί μέτοχοι της Rusal, της μεγαλύτερης εταιρείας παραγωγής αλουμίνιου στον κόσμο.
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΡΟΤΣΙΛΝΤ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Ο Ήταν από τους πρώτους δανειστές της Ελλάδας. Τα δάνεια από τους Ρότσιλντ ήταν τα πρώτα και από τα μεγαλύτερα που έλαβε η Ελλάδα μετά το 1821.
Ο Ήταν οι δημιουργοί του σύγχρονου τραπεζικού και νομισματικού συστήματος της Ελλάδας.
Ο Ήταν βασικοί χρηματοδότες, συνιδρυτές και μεγαλομέτοχοι της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας (ΕΤΕ).
Ο Εξέδιδαν δάνεια για τη δημιουργία έργων υποδομής και δανειοδότησαν εκατοντάδες ελληνικές επιχειρήσεις και βιομηχανίες. Έχοντας το νομισματικό έλεγχο και τον έλεγχο της παραγωγής χρήματος στην Ελλάδα, έπαιξαν σε βάθος χρόνου και στα δυο επίπεδα.
Ο Παρέμειναν βασικοί μέτοχοι της ΕΤΕ μέσω πολλών εταιρειών (όπως Neuberger Berman).
Ο Είναι μεγαλομέτοχοι της Τράπεζας της Ελλάδας (η οποία πήρε τον ρόλο της Κεντρικής Τράπεζας της Ελλάδας από την Εθνική Τράπεζα).
Ο Η N. M. Rothschild & Sons ήταν μέχρι πρόσφατα σύμβουλος του Ελληνικού Κράτους για ιδιωτικοποιήσεις (της ΔΕΗ και της Δημόσιας Επιχείρησης Αερίου), και σύμβουλος δεκάδων τραπεζών και εταιρειών στην Ελλάδα (Cosmote, ΕΛΠΕ, Τράπεζα Εγνατία, Γενική Τράπεζα, Μυτιληναίος, Eurobank, κ.α.)
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΣΚΟΤΕΙΝΟΥ ΤΖΟΤΖΕΦ ΑΚΕΡΜΑΝ
Σεπτέμβριος 2009: Ο σκοτεινός κ. Τζότζεφ Ακερμαν αναγορεύεται επίτιμος διδάκτορας στο Τμήμα Διεθνών Οικονομικών και Ανάπτυξης του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης. Ο κ. Τζοτζεφ Ακερμαν, είναι:
ͺ Διοικητής της Deutsche Bank (η οποία είναι σύμβουλος του γερμανικού κράτους για τη διαχείριση της Ελληνικής και Ευρωπαϊκής χρηματιστηριακής κρίσης).
ͺ Υψηλόβαθμο στέλεχος της Siemens από το 2003 και Β' αναπληρωτής πρόεδρος του Εποπτικού Συμβουλίου της Siemens σήμερα.
ͺ Μέλος του Εποπτικού Συμβουλίου της Vodafone.
ͺ Μη-εκτελεστικός διευθυντής της Royal Dutch Shell, πετρελαϊκής εταιρείας συμφερόντων Ρότσιλντ.
ͺ Αντιπρόεδρος της ασφαλιστικής εταιρείας Zurich Financial Services (η οποία, μεταξύ άλλων, παρέχει ασφαλιστικά προϊόντα για την προστασία από το πιστωτικό και το πολιτικό ρίσκο).
Πρόκειται για ένα άτομο με αρκετές δεκάδες ρόλους, που, αντικειμενικά, έχει τη δυνατότητα να τους εκμεταλλευτεί κατά βούληση.
(Περισσότερα για τον κ. Ακερμαν στο άρθρο «Ο σκοτεινός κ. Τζότζεφ Ακερμαν»)

Πρέπει νὰ ἐλέγχουμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, ὅταν βλέπουμε κάποια σφάλματα; Ὑπάρχει διαφορά, ὅταν βρίζει κανεὶς ἢ ὅταν ἐλέγχει κάποιον;



Ἴσως μερικοὶ ἀπὸ σᾶς, ποὺ διαβάζουν τὴν Ἁγία Γραφή, προβληματίζονται, ὅταν βλέπουν πὼς ὁ Κύριος ἐνῶ μᾶς ἀπαγορεύει νὰ λέμε τὸν πλησίον μας “ἀνόητε” καὶ “ἠλίθιε”, καί αὐτὸς ποὺ τὸ κάνει, σύμφωνα μὲ τὸ λόγο Του, εἶναι ἔνοχος τῆς φωτιᾶς τῆς κολάσεως.
Ἐνῶ λοιπὸν λέει αὐτά, ὁ Ἴδιος πολλὲς φορὲς χρησιμοποιεῖ σκληρὰ λόγια γιὰ κάποιους ἀνθρώπους, ὅπως στὴν περίπτωση τοῦ ἀρχισυναγώγου, στὸν ὁποῖον εἶπε· “ὑποκριτά”.
Ἐπίσης πολλὲς φορὲς ἔλεγε ὑποκριτὲς τοὺς γραμματεῖς καὶ τοὺς φαρισαίους.
Αὐτοὺς ἔλεγε ἀκόμα· “ὄφεις, γεννήματα ἐχιδνῶν” (Μτθ. κγ´, 33).
Μιὰ φορά, ὅταν ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς ἦταν στὴν Ἰουδαία, Τὸν προειδοποίησαν ὅτι ὁ Ἡρώδης θέλει τὸ θάνατό του καὶ Τὸν συμβούλεψαν ὅσο γίνεται πιὸ γρήγορα νὰ φύγει ἀπὸ τὴν Ἰουδαία. Καὶ τί ἀπάντησε τότε ὁ Χριστός; Πολὺ ἤρεμα εἶπε τὸ ἑξῆς· “Πορευθέντες εἴπατε τῇ ἀλώπεκι ταύτῃ· ἰδοὺ ἐκβάλλω δαιμόνια καὶ ἰάσεις ἐπιτελῶ σήμερον καὶ αὔριον, καὶ τῇ τρίτῃ τελειοῦμαι” (Λκ, 13, 32). Ἀλεποὺ εἶπε τὸν Ἡρώδη.
Μιὰ φορὰ ὀνόμασε “Σατανᾶ” τὸν μεγαλύτερο ἀπόστολο καὶ τὸν πιὸ ἀγαπητὸ φίλο του, τὸν Πέτρο· “ὕπαγε ὀπίσω μου, Σατανᾶ· σκάνδαλόν μου εἶ· ὅτι οὐ φρονεῖς τὰ τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ τὰ τῶν ἀνθρώπων” (Μτ. 16, 23).
Γνωρίζετε ὅτι μερικὲς φορὲς ὁ Κύριος ὀργιζόταν, δύο φορὲς ἔδιωξε ἐμπόρους ἀπὸ τὸ ναὸ καὶ ἀναποδογύρισε τὰ τραπέζια τῶν ἀργυραμοιβῶν. Ἐπίσης γνωρίζετε πὼς μιὰ φορὰ ἔφτιαξε μαστίγιο ἀπὸ σκοινιὰ καὶ ἔδιωξε ἀπὸ τὸ ναὸ αὐτοὺς ποὺ πουλοῦσαν ἐκεῖ ζῶα. Φοβερὴ ἦταν μερικὲς φορὲς ἡ ὀργὴ τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ.
Τί λοιπὸν μποροῦμε νὰ ποῦμε ἐμεῖς; Εἶναι δυνατὸν νὰ ὑπάρχει ἀκόμα καὶ ἴχνος ἀντίφασης σ’ αὐτὰ ποὺ ἔκανε καὶ ποὺ δίδασκε ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός; Εἶναι δυνατὸν νὰ παρέβαινε ὁ ἴδιος τὴν ἐντολὴ ποὺ μᾶς εἶχε δώσει καὶ σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία εἶναι ἁμαρτία νὰ λέμε ἀνόητο τὸν πλησίον μας;
Ἀσφαλῶς ὄχι. Στὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστὸ τὸ “ναὶ” εἶναι “ναὶ” καὶ τὸ “ὄχι” – “ὄχι” καὶ δὲν ὑπάρχει καμία ἀντίφαση. Καὶ οὔτε μπορεῖ νὰ ὑπάρχει στὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ. Τότε πῶς μποροῦν νὰ ἐξηγηθοῦν αὐτὰ τὰ λόγια καὶ οἱ πράξεις τοῦ Χριστοῦ ποὺ σᾶς ἀνέφερα προηγουμένως;
Ἡ ἐξήγηση εἶναι πολὺ ἁπλή· πρέπει νὰ ξεχωρίζουμε τὴ λογικὴ μὲ τὴν ὁποία τὸ ἔλεγε ἢ τὸ ἔκανε ὁ Κύριος ἀπὸ τὴ λογικὴ μὲ τὴν ὁποία τὸ κάνουμε ἐμεῖς. Ὑπάρχει διαφορά, ὅταν βρίζεις κάποιον ἢ ὅταν τὸν ἐλέγχεις. Ἐμεῖς ὅταν λέμε στὸν πλησίον μας “ἀνόητε” ἢ “ἠλίθιε”, τί ἐκφράζουμε μ’ αὐτὲς τὶς λέξεις; Τὴν περιφρόνησή μας. Τὸν προσβάλλουμε μ’αὐτὸ τὸν τρόπο καὶ τὸν βρίζουμε. Αὐτὸ ἀκριβῶς ἀπαγορεύει ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς μὲ τὴν ἐντολή του.
Καὶ ποιά σημασία ἔχουν τέτοια σκληρὰ λόγια στὸ στόμα τοῦ Χριστοῦ; Γιατί ἔλεγε σὲ μερικοὺς ἀνθρώπους “ὄφεις, γεννήματα ἐχιδνῶν» ἢ «πορευθέντες εἴπατε τῇ ἀλώπεκι ταύτῃ”; Τὸ ἔλεγε γιὰ νὰ τοὺς ἐλέγξει. Ὑπάρχει μεγάλη διαφορά, ὅταν βρίζει κανεὶς ἢ ὅταν ἐλέγχει κάποιον. Ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ δὲν μᾶς ἐπιτρέπει νὰ προσβάλλουμε τὸν πλησίον μας, ἐνῶ τὸ νὰ ἐλέγχουμε κάτι ποὺ δὲν εἶναι σωστὸ μᾶς τὸ παραγγέλλει ἡ ἴδια ἡ Ἁγία Γραφή· “μὴ συγκοινωνεῖτε τοῖς ἔργοις τοῖς ἀκάρποις τοῦ σκότους, μᾶλλον· δὲ καὶ ἐλέγχετε” (Ἐφ. ε´ 11).
Στὶς ἐπιστολές του πρὸς Τιμόθεον ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς δίνει τὴν ἑξῆς ἐντολή· “Τοὺς ἁμαρτάνοντας ἐνώπιον πάντων ἔλεγχε, ἵνα καὶ οἱ λοιποὶ φόβον ἔχωσι» (Α´ Τιμ. ε´ 20). “Κήρυξον τὸν λόγον, ἐπίστηθι εὐκαίρως ἀκαίρως, ἔλεγξον, ἐπιτίμησον, παρακάλεσον, ἐν πάσῃ μακροθυμίᾳ καὶ διδαχῇ” (Β´ Τιμ. δ´ 2).
Βλέπετε, τὸ νὰ ἐλέγχουμε κάτι ποὺ δὲν εἶναι σωστὸ, εἶναι ἡ ἐντολὴ τοῦ ἀποστόλου Παύλου. Ὄχι μόνο δὲν πρέπει νὰ ἔχουμε καμία συμμετοχὴ στὰ ἔργα τοῦ σκότους, ἀλλὰ καὶ νὰ τὰ ἐλέγχουμε. Δὲν μᾶς ἐπιτρέπεται νὰ προσπερνᾶμε μὲ ἀδιαφορία καὶ σιωπὴ τὴν κακία καὶ τὴν ἀσέβεια, ἀλλὰ πρέπει νὰ τὰ ἐλέγχουμε. Κάθε φορὰ ποὺ ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς ἔλεγε κάποιο λόγο σκληρό, τὸν ἔλεγε, ἐπειδὴ ἤθελε νὰ ἐλέγξει τὴν κακία. Δὲν προσέβαλλε τὴν ἀξιοπρέπεια ἐκείνων τῶν ἀνθρώπων τοὺς ὁποίους ὀνόμαζε ἀλεποῦδες ἢ ἀκόμα καὶ γεννήματα ἐχιδνῶν. Ἤθελε μόνο νὰ ἐλέγξει τὸ ψέμα ποὺ εἶχαν μέσα τους, διότι ἡ ὑποκρισία εἶναι ἕνα εἶδος ψέματος καὶ ὁ πατέρας τοῦ ψεύδους εἶναι ὁ διάβολος.
Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς δὲν μποροῦσε νὰ μὴ ἐλέγχει τὸ ψέμα καὶ τὴν ὑποκρισία. Πάντα τὰ ἔλεγχε καὶ πολὺ ἔντονα. Διότι ὑπάρχει ὀργὴ ποὺ εἶναι θεία καὶ μία τέτοια ὀργὴ εἶναι ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ. Αὐτὴ ἡ ὀργὴ πρέπει νὰ ἀνάβει μέσα μας κάθε φορά, ὅταν βλέπουμε πὼς προσβάλλουν ἱερὸ καὶ ὅσιο. Τέτοια ὀργὴ ἀνάγκασε τὸν μεγάλο ἱεράρχη καὶ θαυματουργό, τὸν ἅγιο Νικόλαο στὴν Α´ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο νὰ χαστουκίσει τὸν Ἄρειο.
Ἀπὸ τὴν ἴδια θεία ὀργὴ ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς ἔφτιαξε μαστίγιο ἀπὸ σκοινιὰ καὶ ἔδιωξε τοὺς ἐμπόρους ἀπὸ τὸ ναό. Ἡ φλογερή του ὀργὴ ἔκαιγε τοὺς ἀσεβεῖς. Ὑποκριτὲς ἔλεγε ἐκείνους ποὺ ἦταν τέτοιοι στὴν πραγματικότητα. Ἦταν ἀνάγκη νὰ τοὺς ἐλέγχει μπροστὰ στὸν λαό, νὰ τοὺς βγάλει τὸ προσωπεῖο τῆς εὐλαβείας, νὰ δείξει τὸ πραγματικό τους πρόσωπο, γιὰ νὰ καταλάβουν οἱ ἄλλοι πὼς οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ εἶναι ψεῦτες. Πολὺ σωστὴ καὶ δικαιολογημένη ἦταν στὸ στόμα τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ ἡ λέξη “ὑποκριτά”, ποὺ Αὐτὸς εἶπε γιὰ τὸν ἀρχισυνάγωγο. Τὸ ἴδιο καὶ ἡ ὀνομασία ποὺ ἔδωσε στοὺς Γραμματεῖς καὶ τοὺς Φαρισαίους λέγοντάς τους ὄχι μόνο ὑποκριτὲς ἀλλὰ καὶ “ὄφεις” καὶ “γεννήματα ἐχιδνῶν”.
Διαβᾶστε τὸ 23ο κεφάλαιο τοῦ κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγελίου καὶ θὰ δεῖτε πόση ἀλήθεια ὑπάρχει στὸν λόγο τοῦ Χριστοῦ γιὰ τοὺς Φαρισαίους, ὅτι πολὺ δικαιολογημένα τοὺς ἔδωσε αὐτὲς τὶς προσωνυμίες.
Δικαιολογημένα δὲν ὀνομάστηκε ὁ Ἡρώδης ἀλεπού; Γιατί τὸν εἶπε ἀλεπού ὁ Κύριος; Τί διακρίνει τὴν ἀλεπού μεταξὺ τῶν ἄλλων ζώων; Εἶναι γνωστὴ ἡ πονηριά της, πῶς ξεγελάει καὶ τὸν κυνηγὸ καὶ τὸ θῦμα της. Ὅταν ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς ἔλεγε τὸν Ἡρώδη ἀλεπού, τὸ ἔκανε γιὰ νὰ ἐλέγξει τὴν πονηριά του, τὴν τάση του γιὰ προδοσία. Αὐτὸ ποὺ εἶπε ὁ Κύριος γιὰ τὸν Ἡρώδη δὲν ἦταν προσβολὴ ἀλλὰ δικαιολογημένος καὶ σωστὸς ἔλεγχος.
Γιατί γιὰ τὸν ἀπόστολο Πέτρο ὁ Χριστὸς χρησιμοποίησε τὴν τρομερὴ αὐτὴ λέξη “Σατανᾶ”; Γιατὶ ὅταν ἄκουσε ὁ ἀπόστολος πὼς ὁ Κύριος πρέπει νὰ προδοθεῖ, νὰ σταυρωθεῖ καὶ νὰ πεθάνει φοβερὸ θάνατο γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπινου γένους, ἄρχισε νὰ ἀντιλέγει προσπαθώντας νὰ Τὸν πείσει νὰ λυπηθεῖ τὸν ἑαυτό του.
Αὐτὸ δὲν εἶναι τὸ ἔργο τοῦ Σατανᾶ; Ὁ Σατανᾶς δὲν προσπαθοῦσε νὰ ἀποτρέψει τὴν θυσία ποὺ ἤθελε νὰ προσφέρει ὁ Χριστὸς στὸν Γολγοθᾶ; Μὲ τὸ στόμα τοῦ ἀποστόλου μιλοῦσε τότε ὁ ἴδιος ὁ Σατανᾶς γι’αὐτὸ καὶ εἶπε ὁ Κύριος τὸν σκληρὸ αὐτὸ λόγο· “ὕπαγε ὀπίσω μου, Σατανᾶ· σκάνδαλόν μου εἶ· ὅτι οὐ φρονεῖς τὰ τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ τὰ τῶν ἀνθρώπων” ( Μτθ. ιϛ´ 23).
Βλέπετε ποιά εἶναι ἡ διαφορά μεταξύ ὕβρεως καὶ ἐλέγχου; Πρέπει νὰ ἐλέγχουμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, ὅταν βλέπουμε κάποια σφάλματα. Καὶ οἱ ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας πρέπει νὰ ἐλέγχουν δημοσίως τοὺς ἁμαρτωλούς, σύμφωνα μὲ τὴν ἐντολὴ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Καὶ μᾶλλον εἶναι ὑποχρεωμένοι νὰ τὸ κάνουν.

ΑΓΙΟΥ ΛΟΥΚΑ Ἀρχιεπισκόπου Κριμαίας: «ΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΟΜΙΛΙΕΣ», τ. Γ´, σελ. 267-282, ἐκδ. «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 2003.

Το Τίμιο Ξύλο αποτελείται από κέδρο,πεύκο και κυπαρίσσι

 167119_1505436927259_1574355137_30984488_1950492_n.jpg

Το Τίμιο Ξύλο αποτελείται από κέδρο, πεύκο και κυπαρίσσι, το οποίο οι προσκυνητές των Αγίων Τόπων, το συναντούν και στις δύο μορφές του: την φυσική σαν δέντρο και στον Ι.Ν. της Αναστάσεως, σαν προσκύνημα, το εμποτισμένο Τίμιο Ξύλο, με τις θείες ρανίδες αίματος Του Σταυρωθέντος Χριστού. (Ζωντανό καθώς αφομοιώνει θαυμαστά, το φυσικό ξύλο από έτος σε έτος, οπότε δεν ελαττώνεται), Ζωοδόχο (γιατί δέχτηκε το Αίμα της Ζωής=Χριστός) και Ζωοπάροχο, εκ του πρώτου θαύματος (και όχι μόνο) στην ανεύρεσή του από την Αγία Ελένη, της αναστάσεως της νεκρής διερχόμενης Ιουδαίας).

Την εποχή του Σολομώντα, κόπηκαν ξύλα από όλη την περιοχή μαζί με πολλά κλαδιά αυτού του τρίκλωνου δέντρου, για να κατασκευαστεί με διαταγή του, η σκεπή του γνωστού ναού του Σολομώντα. Οι μάστορες όμως, όπως και να έβαζαν το συγκεκριμμένο ξύλο, δεν ταίριαζε στην σκεπή, και για την αιτία αυτή, ονομάσθηκε από τους εργάτες, άτιμο. Έτσι οι Ιουδαίοι, ξεχνώντας (ως συνήθως), την ίδια τους την παράδοση, όταν φώναζαν να σταυρωθεί ο Κύριος, διάλεξαν τον ατιμωτικό δια σταυρού θάνατο και μάλιστα, στο "άτιμο" για αυτούς, ξύλο.

Η παράδοση όμως αυτού του ξύλου, έχει ως εξής:


Οι τρεις Άγγελοι στη φιλοξενία
 του Αβραάμ (που απεικονίζουν
 ορθόδοξα την Τριαδικότητα
 του Θεού), κρατούσαν από ένα
 ραβδί ο καθένας.


 Με την αναχώρησή τους, τα "ξέχασαν". Η Σάρρα τα έβαλε στη φωτιά για να τα κάψει. Επειδή όμως είχαν μιά ξεχωριστή ευωδία, ο Αβραάμ τα έβγαλε από τη φωτιά και τα φύλαξε σα θεόσταλτο δώρο.

Μετά από την καταστροφή των Σοδόμων και Γομόρρων, σώθηκε μόνο ο Λώτ και οι δύο κόρες του (έχοντας μείνει η γυναίκα του στήλη άλατος, επειδή παρήκουσε την εντολή ...φύγετε και πίσω μην κοιτάξτε ...). Οι δύο κόρες, νομίζοντας ότι όλος ο κόσμος είχε καταστραφεί, με πρόφαση την διαιώνιση του ανθρώπινου είδους, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους, μέθυσαν τον πατέρα τους και συνήλθαν μαζί του.

Όταν ο Λώτ το κατάλαβε, και αφού έφτασε στον Αβραάμ, του ζήτησε συγχώρεση για την αμαρτία που έκανε. Τότε ο Αβραάμ έδωσε τα τρία "εξ ουρανού" μισοκαμμένα ραβδιά να τα φυτέψει και τα οποία έπρεπε να ποτίζει καθημερινά με νερό του Ιορδάνη. Αν φύτρωναν, φυλλοβολούσαν και γινόταν κανονικό δέντρο θα ήταν ένδειξη συγχώρεσης από τον Θεό προς τον Λώτ. Κουβαλούσε για τριάντα χρόνια νερό από τον Ιορδάνη, ποτίζοντάς το, έως ότου τελικά έβγαλε φύλλα και φύτρωσε.

Η μετάνοια που κήρυττε ο 'γιος Ιωάννης Πρόδρομος βαπτίζοντας (εν ύδατι), τον κόσμο στον Ιορδάνη και η βάπτιση του Χριστού που έγινε στα τριάντα Του χρόνια, έχουν σχέση με τα παραπάνω συμβάντα. Στο σύμβολο της πίστεώς μας, ομολογούμε " ...εν βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών ...", δείχνοντας, ότι η όλη θεία οικονομία, συμπυκνώνεται στη ζωή μας, ώστε τα γεγονότα που αναγράφονται στην Αγία Γραφή, να μην μείνουν, ως απλά, παρελθόντα ιστορικά δεδομένα, έχοντας μόνο συναισθηματική ή θρησκευτική αξία, αλλά να έχουν διαχρονική αξία, σε όσους προσεγγίζουν αυτήν την πραγματικότητα εν πνεύματι και αληθεία, να πορεύονται μάλιστα, με πνευματικά άφθαρτα (υπεράνω χρόνου) εφόδια στη ζωή τους.

Οι 'γιοι Πατέρες, βλέποντας το ξύλο στο κέντρο του παραδείσου του οποίου απαγορευόταν η βρώση καθώς θα έφερνε τον άνθρωπο από την παραδείσια ζωή υπακοής στο κράτος του θανάτου, τοποθέτησαν στο κέντρο της μεγάλης τεσσαρακοστής την Σταυροπροσκύνηση, δηλαδή πρότειναν την βρώση και κοινωνία εκείνου του Ξύλου, που είναι φυτεμένο στη γη, αλλά, νικώντας τον θάνατο, μας φέρνει στη Ζωή.

Έτσι, το ίδιο ξύλο, που φυλλοβολεί με τον Ιορδάνη (βάπτιση) ένδειξη συγχωρήσεως, έδωσε τους καρπούς του Πνεύματος, με την Σταύρωση Του Κυρίου μας και δίνει πνευματικούς καρπούς σε όσους με πίστη ακολουθούν Τον Σταυρό.

Η ιστορική παρουσία του ουράνιου, τρίκλωνου ξύλου στη γη, η σπορά του, η μεταφορά ύδατος από τον Ιορδάνη, με την άφεση αμαρτιών (φυλλοβόλημα) και την καρποφορία Του Ξύλου (Αίμα Κυρίου επί του Σταυρού) καλό είναι να εντοπιστεί στον καθένα μας, εσωτερικά, μέσα στην καρδιά, με γνώμονα τα παραπάνω εκτεθέντα εξωτερικά δεδομένα - οδοδείκτες, για να υπάρξει συμφωνία, τάξη και βιωματική πρόοδος στην σωτήρια πίστη μας.

Με την φιλοξενία και αγάπη μας, για τους συνανθρώπους και κάθε τι το φυσικό, ο Τριαδικός Θεός επισκέπτεται την αγαθή και φιλόξενη γη μας, την καρδιά. Με τα δάκρυα μετανοίας, ως άλλο νερό Ιορδάνη και το μυστήριο της Βαπτίσεως, (μυστική και μυστηριακή συμφωνία), επιτυγχάνεται η άφεσις αμαρτιών (καθώς και με τη Θεία Κοινωνία, όσο συχνά διακρίνει ο πνευματικός). Τέλος, με την άρση του προσωπικού μας σταυρού ως κοινωνία του Σταυρού, ο Κύριος καρποφορεί το δέντρο εξόδου μας από τη γη και συγχρόνως εισόδου μας στην ουράνια βασιλεία, ως εκείνο το βίωμα του Σταυρού, που μας οδηγεί στην Ανάσταση.

Εδώ όμως, μου γεννάται μια απορία, (χωρίς ταπεινολογίες ή διάθεση πρόσθεσης απελπισίας, καθώς η απελπισία στον μακρόθυμο Θεό, είναι άρνηση της αγάπης και Πρόνοιάς Του), πόσο απέχουμε του βιώματος, της "οικοδομής" του αχειροποίητου Ναού (όπως υποσχέθηκε σε τρείς ημέρες), και του ευαγγελίου ...και μονή εν αυτώ ποιήσωμεν .... όταν είμαστε αφιλόξενοι, μη συγχωρετικοί, έχοντας όλα τα τυπικά προσόντα, (ως βαπτισμένοι χριστιανοί) αλλά όχι τα ουσιαστικά; (έχοντας μάλιστα μερικές φορές πλούσια συναισθηματική φόρτιση και διανοητική κατάρτιση επί των συμβαινόντων, αλλά χωρίς ουσιαστική αυτογνωσία, χωρίς ψυχή και πνεύμα συνοδοιπορώντα με την ιστορική αλήθεια;), ευστοχούμε και κυοφορούμαστε Στο Αναστημένο Σώμα Του, στον τύπο της Παναγίας, την Ορθόδοξη Εκκλησία, που ως μήτρα μας καλεί; ή ως αυτόχειρες για λόγους "εγωιστικής ελευθερίας" κόβουμε τον ομφάλιο λώρο τροφοδοσίας; πόσο σταυρωνόμαστε; (πόσο σταυρώνουμε το θέλημά μας, για την αγάπη του θελήματος Του Πατρός, ως υιοί υπακοής;) πόσο εκμεταλλευόμαστε το ευσπλαγχνικό δίκτυ που απλώθηκε από τον παράδεισο στη γη, για να ανεβάζει σα σκαλοπάτι στον παράδεισο, τους ανθρώπους που πιστεύουν Τον Χριστό δια Σταυρού, Τον χρησιμοποιούν και συντονίζονται με Αυτόν;

Ίσως το μόνο που μένει στην μικρότητά μας, είναι η ομολογία ότι ο Σταυρός Του Χριστού, είναι εκείνο το αήττητο τρόπαιο και όπλο ειρήνης και ότι η ζωή με Αυτόν, έλκει την αγάπη και ευλογία Του Θεού, κατά το αιτείται και δοθήσεται, και όσο η αγάπη Του ενσταλάζει μέσα μας ως βίωμα, το σωτήριο

"γενηθήτω Κύριε το θέλημά Σου" ....


Σταυρός ο φύλαξ πάσης της Οικουμένης,
Σταυρός η ωραιότης της Εκκλησίας,
Σταυρός βασιλέων το κραταίωμα,
Σταυρός πιστών το στήριγμα,
Σταυρός αγγέλων η δόξα και
των δαιμόνων το τραύμα.



Σταυρέ Του Χριστού, σώσον ημάς τη δυνάμει Σου!

Προσκυνούμεν Σου τα πάθη Χριστέ, δείξον ημίν και την Αγίαν Σου Ανάστασιν!

πηγή

 users.otenet