Θέλετε καλούς ιερείς; Γεννήστε τους!!! π. Αρσένιος Μπόκα.

Πιστεύω ότι δεν πρέπει να ξαναθυμίσω τους λόγους για τους οποίους μερικές φορές δεν είμαστε ευχαριστημένοι από κάποιους ιερείς και το πώς αντιδρούμε, είτε πιστεύουμε, είτε όχι, όταν ακούμε για την πτώση κάποιου ιερέα. Μπορεί ν' αλλάξει αυτό. Τι πρέπει να κάνουμε;

Για όλα αυτά τα ερωτήματα απαντάει με λόγο "κοφτερό" ο π. Αρσένιος Μπόκα.

«Δια της φωνής του δούλου Του (του ιερέα), ο Θεός σε συγχωρεί, επειδή κάτω από το πετραχήλι και μπροστά στο Αγ. Βήμα, εξομολογείσαι. Δε ζητάει από εσένα τις αρετές που πρέπει να έχει ο ιερέας. Από εσένα ζητάει μετάνοια στην καρδιά και θέληση να διορθωθείς.

Είστε δυσαρεστημένοι με τους ιερείς σας;

Εσείς άραγε τι κάνατε για τους ιερείς για να είστε ευχαριστημένοι; Ζητήσατε από το Θεό ένα τουλάχιστον παιδί για να το αφιερώσετε σ'Αυτόν; Νομίζετε ότι φταίνε μόνο οι ιερείς; Μα είναι παιδιά σας! Όπως τους γεννήσατε έτσι τους έχετε. Γιατί ρίχνετε το φταίξιμο μόνο σ' εκείνους;

Χρειάζεστε καλύτερους ιερείς; Γεννήστε τους! Όλος ο λαός είναι υπεύθυνος. Ο λαός έχει τους ορμηνευτές που του αξίζουν.

Επαναλαμβάνω: Χρειάζεστε καλύτερους ιερείς; Γεννήστε τους!

Μη σκοτώνετε τα παιδιά σας, επειδή δεν ξέρετε τι θα γίνει αυτό το παιδί και θα δώσετε λογαριασμό στο Θεό. Γεννήστε τα παιδιά σας με τη σκέψη ότι θα γίνουν λειτουργοί του Θεού.

Να τι λέει η Αγία Γραφή -(αναρωτιέται ο προφήτης): " ...;και ουκ άλλος εποίησε, και υπόλειμμα πνεύματος αυτού, και είπατε  τι άλλο αλλ' η σπέρμα ζητεί ο Θεός; και φυλάξασθε εν τω πνεύματι υμών, και γυναίκα νεότητός σου μη εγκαταλίπης ..." (Μαλαχίας, 2, 15).

Αυτή είναι η απαίτηση του Θεού από το γάμο και τέτοιους καρπούς πρέπει να έχετε ως στόχο, ρίχνοντας το φταίξιμο στους καρπούς σας (τα παιδιά σας - ιερείς). Η θεραπεία της παραλυσίας του έθνους μας από εδώ αρχίζει! Έτσι θ' άρχισει η συγχώρεση!

Μην κάνετε σκέψεις δολοφονικές (σ.σ. εννοεί την έκτρωση) ενάντια στα παιδιά σας!

Ήμουν στην εκκλησία Ντραγκανέσκου. Ο π. Αρσένιος αγιογραφούσε επάνω και εγώ ήμουν κάτω κοντά στη σκαλωσιά. Λέγει κάποια στιγμή:

-Είναι αλήθεια ότι οι ιερείς είναι άπληστοι;» Εγώ δεν είπα τίποτα. Ο π. Αρσένιος με ρώτησε δεύτερη και τρίτη φορά: «Είναι αλήθεια ότι οι ιερείς είναι άπληστοι». Πάλι δεν έβγαλα μιλιά. Τότε έσκυψε να δει εάν είμαι κοντά στη σκαλωσιά και μου λέει: «Καλά εσύ δεν ακούς τι σε ρωτάω;» Τότε εγώ απάντησα

-Μα πάτερ, τώρα δεν είπα τίποτα για τους ιερείς».

-Ναι τώρα δεν συζητήσαμε τίποτα, αλλά όταν είσαι με άλλους και μιλάτε για τους ιερείς μόνο άσχημα πράγματα λέτε. Λέτε ότι είναι άπληστοι. Να τι συμβουλή σου δίνω εγώ: «μην κατακρίνετε τους ιερείς, επειδή είναι λειτουργοί του Θεού και δεν έχετε εσείς το δικαίωμα να τους δικάσετε».

Όταν γύρισα σπίτι μου άνοιξα την Αγ. Γραφή ακριβώς στο σημείο που λέει: ''Ποιός είσαι εσύ άνθρωπε για να κρίνεις τον δούλο του άλλου;'' Ακριβώς όπως μου είπε ο π. Αρσένιος! Από τότε δεν έκρινα κανέναν, κυρίως τους ιερείς, επειδή ο Θεός είναι ο μόνος που μπορεί να τους κρίνει (μαρτυρία Matei Biliboaca, Savastirni).

Πήγαινα στο λύκειο όταν γνώρισα τον π. Αρσένιο. Μας πήγαινε στο δάσος και έρχονταν και φοιτητές μεταξύ των οποίων και πολλά κορίτσια τα οποία σήμερα είναι ηγουμένες σε μοναστήρια. Ζούσαμε πολύ όμορφα. Ο π. Αρσένιος ρώτησε μια γυναίκα όταν ήρθε στο μοναστήρι.

- Μαρία, γιατί δεν εκκλησιάζεσαι στο χωριό σου;

-Να πάτερ, ο ιερέας μας καπνίζει, πίνει λίγο, δεν είναι σαν εσάς.

-Έχεις παιδιά, έχεις παντρεμένα κορίτσια; Να πας να τους πεις να γεννήσουν παιδιά και αυτά να γίνουν ιερείς όπως τους θέλετε εσείς!

πηγή

imverias.blogspot

Η Μεταμορφώση του Σωτήρος μας Ιησού Χριστού στο όρος Θαβώρ

Στις 6 Αυγούστου εορτάζεται η ανάμνηση της Θείας Μεταμορφώσεως του Σωτήρος μας Ιησού Χριστού. Η Μεταμόρφωση έλαβε χώρα σε όρος υψηλόν κατά τους τρεις συνοπτικούς Ευαγγελιστές (Ματθαίο, Μάρκο και Λουκά) και σύμφωνα με την Ιερά Παράδοση στο όρος Θαβώρ, που στα εβραϊκά σημαίνει έλευση φωτός.
Έγινε, κατά τους περισσότερους Πατέρες, 40 ημέρες περίπου προ της Σταυρώσεως, δηλαδή κατά τον μήνα Φεβρουάριο δεδομένου ότι η Σταύρωση έγινε 14 Μαρτίου. Αλλά επειδή η ανάμνηση της εορτής θα συνέπιπτε μέσα στη Μεγάλη Τεσσαρακοστή που είναι πένθιμη περίοδος, γι' αυτό μεταφέρθηκε στις 6 Αυγούστου που απέχει, από τις 14 Σεπτεμβρίου που γιορτάζεται η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού και λογαριάζεται σαν μεγάλη Παρασκευή, σαράντα ημέρες.
Κατά τη διήγηση των Ευαγγελιστών (Ματθαίο, Μάρκο και Λουκά), ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός σαράντα ημέρες περίπου πριν της Σταύρωσή Του, παρέλαβε τρεις από τους Μαθητές του, τον Πέτρο για τη μεγάλη πίστη και αγάπη που είχε προς τον Χριστό, τον Ιωάννη επειδή τον αγαπούσε ιδιαίτερα ο Κύριος, για την αγνότητα και την ολόψυχη προς Αυτόν αφοσίωσή του και τον Ιάκωβο επειδή αυτός έχυσε πρώτος το αίμα του για την αγάπη του Χριστού και τους ανέβασε στο όρος Θαβώρ για να προσευχηθεί. Δεν πήρε όλους τους μαθητές μαζί Του, γιατί θα αναγκαζόταν να πάρει και τον Ιούδα, που λόγω της κακής του προαιρέσεως ήταν ανάξιος να δει τη Μεταμόρφωση.
Οι τρεις μαθητές Του, όπως ήταν κουρασμένοι από τη δύσκολη ανάβαση στο Θαβώρ και ενώ κάθισαν να ξεκουραστούν, έπεσαν σε βαθύ ύπνο. Όταν, όμως, ξύπνησαν, αντίκρισαν απροσδόκητο και εξαίσιο θέαμα. Το πρόσωπο του Κυρίου άστραφτε σαν τον ήλιο, και τα ρούχα Του ήταν λευκά σαν το φως.
Ταυτόχρονα εμφανίστηκαν, ο Προφήτης Μωυσής σαν εκπρόσωπος του νόμου της Παλαιάς Διαθήκης και των νεκρών και ο Προφήτης Ηλίας σαν εκπρόσωπος των προφητών και των ζωντανών (όπως είναι γνωστό ο Προφήτης Ηλίας αναλήφθηκε ζωντανός στους ουρανούς με πύρινο άρμα) συνομιλώντας μαζί Του για τις προφητείες που αναφέρονταν στο σωτήριο Πάθος Του. Αυτό έγινε για να δείξει στους μαθητές πως είναι ο Κύριος του νόμου και των προφητών, ζώντων και νεκρών.
Αφού οι μαθητές συνήλθαν κάπως από την έκπληξη, ο Πέτρος, θέλοντας να διατηρηθεί αυτή η αγία μέθη που προκαλούσε η ακτινοβολία του Κυρίου, ικετευτικά είπε να στήσουν τρεις σκηνές. Μία για τον Κύριο, μία για το Μωυσή και μία για τον Ηλία. Πριν προλάβει, όμως, να τελειώσει τη φράση του, ήλθε σύννεφο που τους σκέπασε και μέσα απ' αυτό ακούστηκε φωνή που έλεγε: "Ούτος εστίν ο υιός μου ο αγαπητός, αυτού ακούετε". Δηλαδή, Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, που τον έστειλα για να σωθεί ο κόσμος. Αυτόν να ακούτε. Οφείλουμε, λοιπόν, και εμείς όχι μόνο να Τον ακούμε, αλλά και να Τον υπακούμε. Σε οποιοδήποτε δρόμο μας φέρει, είμαστε υποχρεωμένοι να πειθαρχούμε.
Ο σκοπός αυτού του εξαίσιου γεγονότος ήταν να κάνει ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός τους μαθητές Του να πιστέψουν ακόμα περισσότερο σε Αυτόν για να μην ολιγοπιστίσουν την ώρα που θα Τον βλέπουν, γυμνό και καταματωμένο με το ακάνθινο στεφάνι να υποφέρει και να πεθαίνει για την σωτηρία του κόσμου, να μην δειλιάσουν, αλλά να καταλάβουν πως το Πάθος Του το υπομένει επειδή το ήθελε, εκούσια και όχι από αδυναμία, αφού είναι ο Παντοδύναμος Υιός του Θεού που γεμάτος αγάπη για το άθλιο και αχάριστο πλάσμα Του κατέβηκε στη γη, για να μας ελευθερώσει από τα δεσμά της αμαρτίας.
 
                                                          Απολυτίκιο:
Μετεμορφώθης εν τω όρει, Χριστέ ο Θεός, δείξας τοις μαΘηταίς σου την δόξαν σου, καθώς ήδύναντο. Λάμψον και ημίν τοις αμαρτωλοίς το Φως σου το άίδιον, πρεσβείαις της Θεοτόκου, Φωτοδότα, δόξα σοι.

Γιατί στενεύεις το πλάτος της αγάπης;

Τοποθέτησε ο Θεός και άλλο θεμέλιο  για συγγένεια. Αφού απαγόρευσε τους γάμους μεταξύ των συγγενών, μας οδήγησε προς τους ξένους, και εκείνους πάλι τους οδήγησε κοντά μας. Διότι, επειδή αυτοί δεν μπορούσαν να συνδεθούν μαζί μας με τη φυσική συγγένεια, μας ένωσε με το γάμο, και με τον τρόπο αυτόν ενώνει μεταξύ τους πολλά σπίτια με μια νύφη και ανακατεύει γένη με γένη.
Διότι λέγει, μη πάρεις για γυναίκα σου την αδελφή σου, ούτε την αδελφή του πατέρα σου, ούτε άλλην που να έχει μαζί σου τέτοια συγγένεια που εμποδίζει το γάμο, αφού ανάφερε τα ονόματα αυτών των συγγενών. Για εκείνους σου είναι αρκετή η διάθεση να αντιμετωπίσεις τους ίδιους πόνους , να δείχνεις τώρα διάθεση στις άλλες.
Γιατί στενεύεις το πλάτος της αγάπης; γιατί  ξοδεύεις άδικα δυνατότητα συνδέσμου στη συγγένεια που υπάρχει, με την οποία δυνατότητα μπορείς να κερδίσεις και άλλη αφορμή φιλίας παίρνοντας ξένη γυναίκα και με εκείνη σειρά από συγγενείς και μητέρα και πατέρα και αδέλφια και τους συγγενείς τους;

(Α'Κορινθίους, ΛΔ' ΕΠΕ 18 Α,430.PG 61 290)
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Οι θέσεις των θεολόγων για το νέο μάθημα των Θρησκευτικών

 
"Το Παράρτημα της Π.Ε.Θ. Τρικάλων, μετά από την συνάντηση της 10ης Ιουνίου 2012 στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών με τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου Β΄, και κατόπιν παρακλήσεως του να καταθέσουμε και εγγράφως τις θέσεις μας για τα Πιλοτικά Προγράμματα Σπουδών του μαθήματος των Θρησκευτικών, έχει να παραθέσει συνοπτικά τις παρακάτω γενικές απόψεις
Με τα νέα προγράμματα θρησκειολογική ύλη απὸ τη Β’ Λυκείου μεταφέρεται στην Α’ Γυμνασίου αλλά και στο Δημοτικό αγνοώντας βασικές παιδαγωγικές αρχές, με συνέπεια την πνευματική ζημιά και γνωσιολογική σύγχυση των Ορθοδόξων μαθητών.
Ένα μάθημα θρησκευτικών που ο Ιησούς Χριστός, η Εκκλησία και η σωτηρία του ανθρώπου δεν αποτελούν τους «θεμελιώδεις άξονες» του, όπως σωστά έχει ειπωθεί «καθίσταται ἕνα οὐδέτερο, ἄχρωμο καὶ ἄγευστο μάθημα, τὸ ὁποῖο χάριν τῆς οὐδετερότητος θυσιάζει τὶς ἰδιαιτερότητες τῶν διαφόρων θρησκευτικῶν μορφωμάτων καὶ χάριν τοῦ πλουραλισμοῦ συρρικνώνει ἀφάνταστα (καὶ ἀνερυθρίαστα) τὸν πλοῦτο τῆς ὀρθοδόξου Παραδόσεως» . Στο όνομα δηλαδή της δήθεν πολυπολιτισμικότητας, το ΜτΘ χάνει τον ορθόδοξο προσανατολισμό του.
Με το συγκεκριμένο πολυθρησκειακό περιεχόμενο διδασκαλίας των νέων προγραμμάτων σπουδών πώς οι μαθητές θα καλλιεργήσουν την εθνική και θρησκευτική τους συνείδηση κατά το Σύνταγμα και τους νόμους;
Το Σύνταγμα αναφέρει ότι «η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του κράτους και έχει σκοπό την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης των Ελλήνων» (άρθρο 16, παρ. 2) ενώ και ο Νόμος 1566 «Για την οργάνωση και την λειτουργία της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης», προβλέπει ότι αυτή θα πρέπει να στοχεύει «στην ολόπλευρη, αρμονική και ισόρροπη ανάπτυξη των διανοητικών και ψυχοσωματικών δυνάμεων των μαθητών», βοηθώντας τους «να διακατέχονται από πίστη στα γνήσια στοιχεία της ορθόδοξης χριστιανικής παράδοσης». (1566/85 άρθρ.1).
To Συμβούλιο της Επικρατείας, αναγνωρίζει με την υπ΄αριθμ. 3356/1995 απόφασή του, ότι η Πολιτεία υποχρεούται να διδάσκει στα σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης το μάθημα των Θρησκευτικών κατά το ορθόδοξο χριστιανικό δόγμα για ικανό αριθμό ωρών. Ειδικότερα: 
Α. Θεωροῦμε κατ᾽ ἀρχήν ὅτι κάθε διδακτική καινοτομία, πού συμβάλλει στή βελτίωση τοῦ μαθήματος, πρέπει νά γίνεται ἀποδεκτή καί νά καταβάλλεται προσπάθεια ὥστε νά ὑποστηρίζεται, μέ αὐτονόητη τή σχετική ἐπιμόρφωση τῶν διδασκόντων, καθώς καί τόν ἐπιτυχῆ σχεδιασμό ἐφαρμογῆς, στά ὁποῖα ὑπάρχουν προβλήματα. 
Β. Ἀπό παιδαγωγική θεώρηση παρουσιάζουν:
1) ἀναντιστοιχία τοῦ προσφερόμενου παιδευτικοῦ ὑλικοῦ πρός τήν πνευματική ἡλικία και ὡριμότητα τῶν μαθητῶν - καί στό Δημοτικό - καί στό Γυμνάσιο
2) συσσώρευση θρησκειολογικοῦ ὑλικοῦ, πού εἶναι ἐν πολλοῖς ἑτερόκλητο καί μέ ἄγνωστο περιεχόμενο σέ παιδιά μικρῆς ἡλικίας, πού θά ἀπαιτεῖ πλήθος ἀναλύσεων μέ ἀποτέλεσμα τή σύγχυση καί ἐν συνεχεία τήν ἀδιαφορία.
3) Διαμορφώνουν τό ΜτΘ σέ ἁπλῆ γνώση καί τό ἀπογυμνώνουν ἀπό τήν μετάδοση τῆς πίστης σέ ἀξίες θρησκευτικῆς ζωῆς, ἐγκαταλείποντας ἔτσι τήν ὅποια προσπάθεια καλλιέργειας τῶν ἀξιῶν αὐτῶν στούς μαθητές. Παρά τό ὅτι ἡ καλλιέργεια ἀξιῶν εἶναι ἀπ᾽ τούς πιό σημαντικούς στόχους καί τῶν παλαιοτέρων καί τῶν σύγχρονων παιδαγωγῶν.
Γ. Ἀπό ἄποψη οὐσίας τοῦ περιεχομένου τά νέα Π.Σ. : 1) Μεταβάλλουν τό χαρακτῆρα τοῦ ΜτΘ. ἀπό Ὀρθόδοξο Χριστιανικό θεολογικό (ὁμολογιακό τῆς πίστης μας) σέ θρησκειολογικό καί ἱστορικό-πολιτιστικό.
2) Τοποθετοῦν τήν ὀρθόδοξη χριστιανική διδασκαλία περί Θεοῦ καί ἀνθρώπου, δηλ. την ὀρθόδοξη πίστη καί παράδοση, στήν ἴδια βαθμίδα ἐκτιμήσεως καί ἀποδοχῆς μέ ὅλες τίς ἄλλες θρησκευτικές ἀντιλήψεις μέ ἀποτέλεσμα: α) νά ἀγνοεῖται ἡ θεία ἀποκάλυψη ὡς πηγή τῆς ὀρθόδοξης πίστεως καί νά καλλιεργεῖται (χωρίς ρητῶς νά καθορίζεται) ἡ ἰδέα τῆς ἀνθρώπινης προέλευσης κάθε θρησκευτικῆς πίστεως καί διδασκαλίας ὅλων τῶν θρησκειῶν, δηλ. και τῆς ὀρθόδοξης Χριστιανικῆς.
3) ῾Οδηγεῖται ἔτσι τό ΜτΘ σέ καθαρά καί ἀπολύτως μάθημα γνώσεως (ἱστορικῆς, θρησκειολογικῆς, πολιτιστικῆς κτλ), καί δέν ἀποσπᾶται ἀπ᾽ αὐτό μόνον ἡ διδασκαλία τῆς πίστεως (πού μπορεῖ νά ὑποστηριχθεῖ ὅτι εἶναι ἔργο τῆς Ἐκκλησίας) ἀλλά καλλιεργεῖται σαφῶς και ἐντόνως, καί μάλιστα στά παιδιά πού στήν ἡλικία αὐτή διαμορφώνουν τήν προσωπικότητά τους, ἡ ἀδιαφορία γιά ὅποια θρησκευτική πίστη καί προσπάθεια γιά ἀγῶνες ἠθικῆς καί πνευματικῆς ζωῆς.
4) Παρουσιάζουν πράγματι σέ μεγαλύτερη ἔκταση στοιχεῖα τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς παραδόσεως ἀπ᾽ ὅση τά τῶν ἄλλων θρησκειῶν. Τοῦτο εἶναι λογικά καί πρακτικά τό μόνο δυνατό. Ἡ ποσοτική αὐτή ὅμως παρουσία δέν καλύπτει κατά κανένα τρόπο τήν ἀξιολογική ἐξίσωσή τους, ἡ ὁποία εἶναι ἔκδηλη σ᾽ ὅλες τίς βαθμίδες (ἤ τάξεις τῶν Σχολείων). Σημειώνουμε μάλιστα ὅτι καταβάλλεται ἰδιαίτερη προσπάθεια γι᾽ αὐτή τήν ἐξίσωση.
5) Ἔχουν ἀφαιρεθεῖ ἀπό τούς σκοπούς καί στόχους καί ἀπό τά θέματα ὅλων τῶν θεματικῶν ἑνοτήτων κεφαλαιώδεις ὀρθόδοξες θρησκευτικές διδασκαλίες, μέ ἀποτέλεσμα τή διαγραφή ἀπό τή συνείδηση τῶν μαθητῶν ὄχι μόνο τῆς πίστης, ἀλλά καί τῆς γνώσης πολύ σημαντικῶν στοιχείων τῆς ὀρθόδοξης διδασκαλίας καί ζωῆς.
6) ‘Η μέθοδος τῆς διαθρησκειακῆς διδασκαλίας ὁρισμένων θεμάτων καταλήγει στή δημιουργία σύγχυσης γιά τό τί ἀκριβῶς διδάσκει καί πιστεύει ἡ κάθε θρησκεία, ὅπως γίνεται π.χ. μέ τήν ἔννοια τοῦ “ ἁγίου ἀνθρώπου”, ὅπου ἕνας καθαρά χριστιανικός θεολογικός ὅρος ἀποδίδεται ὄχι μόνο σέ μή χριστιανούς, ἀλλά καί σέ μυθικά πρόσωπα.
7) Μέ τά νέα αὐτά Π.Σ. τό ΜτΘ φαίνεται νά ἀρνεῖται (καί πράγματι ἀρνεῖται) τό καθῆκον πού ἔχει νά διδάσκει στά νέα παιδιά τή θρησκευτική πίστη τῶν πατέρων τους. Καθῆκον πού ὁρίζεται καί διακηρύσσεται καί ἀπό τήν Εὐρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων τοῦ Ἀνθρώπου (Σύμβαση τῆς Ρώμης τοῦ 1950) καί ἀπό ἀποφάσεις τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων καί ἀπό τό ‘Ελληνικό Νομικό Πλαίσιο (Σύνταγμα, Νόμοι, Νομολογία ΣτΕ). 
Δ. ᾽Αντίθετα πρός τά παραπάνω, μέ τά νέα Π.Σ. τό ΜτΘ φαίνεται νά ἐναρμονίζεται πρός τις ὑποδείξεις τῆς ἐπιτιθέμενης ἀθεϊας. Η ΠΕΘ μέ σημαντικό ἀριθμό ἐργασιῶν, πού ὑπάρχουν στό Διαδίκτυο, λεπτομερῶς ἀναλύει, δείχνει καί ὑπογραμμίζει πάρα πολλά εἰδικά σημεῖα τῶν νέων Π.Σ. μέ τά ὁποῖα, ὅπως ἀποδεικνύεται καθημερινά, θεωροῦμε ὅτι δέν συμφωνεῖ ὁ σύγχρονος Ἕλληνας. 
Ε. Γιά ὅλα τά παραπάνω εἴμαστε ἀντίθετοι πρός τά νεά Π.Σ. τά ἤδη “πιλοτικῶς” ἐφαρμοζόμενα. Τό κύριο θέμα εἶναι ἡ μεταβολή τοῦ χαρακτῆρα τοῦ μαθήματος, ὄχι ἡ δομή τῶν θεματικῶν ἐνοτήτων τους, καί ἡ ὅποια διδακτική μέθοδος. Σημαντική ὅμως εἶναι καί ἡ ἀντίθεσή μας πρός τή δομή τοῦ περιεχομένου τῶν κατά σχολική τάξη θρησκευτικῶν διδασκαλιῶν.
Γι᾽ αὐτό καί ζητοῦμε τήν ἀπ᾽ ἀρχῆς πλήρη καί οὐσιαστική ἀναμόρφωσή τους, στήν ὁποία θά πρέπει νά ληφθοῦν ὑπόψη ὅλα τά παραπάνω". 


Πηγή
 

ΡΟΜΦΑΙΑ

Πατρών Χρυσόστομος: «Και όμως υπάρχει ελπίδα, γιατί υπάρχει αντίσταση»

Μέσα σε ένα κλίμα ζοφερό για την πατρίδα μας, κλίμα αβεβαιότητος και απελπισίας πολλάκις και εκεί που νομίζει κανείς, ότι όλα χάνονται, έρχεται η πραγματικότητα να μας βεβαιώση, ότι η αντίστροφη μέτρηση έχει ήδη αρχίσει μέσα από μια σθεναρή αντίσταση, που πηγαίνει κόντρα στον οδοστρωτήρα, ο οποίος θέλει να ισοπεδώση τα πάντα και κυρίως να κάμψη τις ψυχικές αντοχές.
Αυτή η αντίσταση, άρχισε ήδη, ως ένα ρεύμα ποταμού που θα αρδεύση, ο,τι άφησε ξερό και άνυδρο σ' αυτό τον τόπο η λαίλαπα που μέχρι τώρα αγωνίστηκε με λύσσα και πάθος ανίερο, για να ξεθεμελιώση τα ιερά θέμεθλα αυτού του τόπου και να ξερριζώση τα αιωνόβια πνευματικά δένδρα, που με τον ίσκιο τους, ανέπαυσαν και αναπαύουν τον Λαό.
Αυτό το ρεύμα όμως έρχεται να παρασύρη, και ως μία μεγάλη πνευματική δύναμη όλες τις προσπάθειες, οι οποίες ως σκοπό έχουν, να συνεχίσουν το διαβρωτικό έργο των αντιθέων και ανθελλήνων, ημετέρων και ξένων, οι οποίοι παρά τις διαβεβαιώσεις της αδεκάστου ιστορίας, ότι «του Έλληνα η ψυχή ζυγό δεν υπομένει», προσπαθούν απεγνωσμένα να βρουν τρόπους, ώστε να πλήξουν του γένους μας τα ιερά και τα όσια.
Ήδη όμως παρεσύρθησαν από την ορμή της αντίστασης, η οποία προβάλλεται με σθένος και νεανικό σφρίγος και δεν απομένει παρά ο τελικός καταποντισμός τους, ώστε άπαξ δια παντός να κατανοήσουν, ότι στην Ελλάδα και οι πέτρες κάποια στιγμή ανθίζουν.
Ο λόγος της Αγίας Γραφής ο αναφερόμενος σε άλλη περίπτωση «σκληρόν σοι προς κέντρα λακτίζειν»(Πραξ. κστ , 14), θεωρώ, ότι πρέπει να επαναληφθή τόσο δυνατά και προς αυτούς, προς αυτά τα κέντρα που επανειλημένως, πλην ανεπιτυχώς, επεχείρησαν να αλώσουν τον τόπο μας.
Ναι, γνωρίζω, ότι πολλές φορές φτάσαμε στα όριά μας, ακουμπήσαμε στο χώμα, χάσαμε τα υλικά αγαθά, μείναμε μόνοι, δεν είχαμε ούτε να φάμε, όμως αντέξαμε.
Ξέρει ο Έλληνας να ζη κόβοντας, όπως χαρακτηριστικά λέγει, μια ελιά στα τέσσερα. Όμως τα καταφέρνει, αφού γνωρίζει ότι, «ουκ επ' άρτω μόνο ζήσετε άνθρωπος...»( Ματθ δ ,4).
Γνωρίζω, ότι έσπρωξαν τις νεώτερες γενηές σε μια ψεύτικη ευμάρεια και πλάνα ζωή και προσπάθησαν να κάνουν μαλθακά τα παιδιά μας, σκορπίζοντας στον ουρανό μαύρα σύννεφα και δημιουργώντας γκρίζους ορίζοντες.
Γνωρίζομε όλοι, ότι επί τόσα χρόνια δηλητηριάζουν τις ψυχές με το φαρμάκι του μίσους εναντίον των αξιών και θεσμών, που κρατούν το οικοδόμημα της πατρίδος μας και αποτελούν τους συνεκτικούς δεσμούς μεταξύ μας, αλλά και τους συνδετικούς κρίκους με τις γενηές που πέρασαν και αγωνίστηκαν για να μας παραδώσουν αυτούς τους πνευματικούς θησαυρούς.
Όμως υπελόγισαν λάθος τα πράγματα και συνεχίζουν να κάνουν τα ίδια σφάλματα, τα οποία τελικώς θα καταστρέψουν τις ιοβόλες γλώσσες τους και θα συντρίψουν τις υπερφίαλες κεφαλές τους. Και πάλι τους υπενθυμίζομε το Αγιογραφικόν «... αυτός σου τηρήσει κεφαλήν, και συ τηρήσεις αυτού πτέρναν»(Γεν. γ 15).
Όταν το δηλητήριο εισέρχεται στο σώμα, εκείνο (το σώμα) αντιδρά και χρησιμοποιεί τα αντισώματα που διαθέτει, για να το εξουδετερώση. Κάποιοι οργανισμοί δεν τα καταφέρνουν, διότι τα αντισώματα που διαθέτουν, δεν είναι ισχυρά.
Όμως ο οργανισμός του γένους μας, απέδειξε διαχρονικά, ότι διαθέτει τόσα και τόσο ισχυρά αντισώματα τα οποία όχι μόνο το όποιο δηλητήριο εξουδετερώνουν, αλλά και αντοχές ισχυρότερες προσφέρουν, προκειμένου να αντέξη σε δυνατότερες επιθέσεις των ιοβόλων όφεων, στο μέλλον.
Και το λέγω αυτό, διότι θα είναι ουτοπία να πιστέψωμε, ότι θα σταματήσουν και στη συνέχεια, οι ορκισμένοι εχθροί της πατρίδος μας, να εκτοξεύουν τα βέλη τους εναντίον μας.
Δυστυχώς, γι' αυτούς, εμείς, ως έχει ευστόχως πολλάκις ειπωθή, είμαστε φυλή και ρίζα δυνατή, ράτσα ανθεκτική. Περνάμε από το καμίνι και βγαίνομε ακέραιοι, χωρίς να μας έχουν καν αγγίξει οι φλόγες.
Φτάνομε στον βυθό και κρατάμε την αναπνοή μας, όσο χρειασθή, χωρίς να δημιουργηθή βλάβη στον εγκέφαλό μας και στον εσωτερικό μας κόσμο.
Φτάνομε στην άκρη και ενώ όλοι πιστεύουν, ότι ο βράχος θα μας συντρίψη, εμείς αντιστρέφομε την κατάσταση και ξαναγράφομε την ιστορία από την αρχή, χρησιμοποιώντας ως ύλη τις θυσίες και τα αίματα των προγόνων μας και ως ισχυρή γραφίδα την δική μας θέληση και το δικό μας πείσμα, για να ζήσωμε και να κρατηθούμε θαλεροί μέχρι της συντελείας του αιώνος, γιατί αυτό είναι το ριζικό μας.
Γι' αυτό είμαστε ξεχωριστοί, δεν μοιάζομε με κανένα λαό. Δεν γινόμαστε «κιμάς», όπως έλεγε και ο Μακαριστός Χριστόδουλος στην κρεατομηχανή, που θέλουν να μας βάλλουν, γιατί απλούστατα δεν μπαίνομε, δεν μας χωράει, δεν είναι για τα μέτρα μας, αλλά για τα δικά τους, αφού πάντοτε σε σχέση με μας «εμετρήθησαν, εζυγίσθησαν και ευρέθησαν ελλιπείς...».

1.     Και τώρα γνωρίζω, ότι θα με ρωτήσετε, και εύλογα, γιατί τα έγραψα όλα αυτά, ενώ οι περισσότεροι ζουν σε κλίμα υφέσεως εξ αιτίας των γεγονότων που εξελίσσονται και διαδραματίζονται γύρω μας. Σας απαντώ.

2.     1. Διότι αυτά πιστεύω ακράδαντα και ουδέποτε έπαψα να είμαι αισιόδοξος, αφού ζει Κύριος ο Θεός και ουδέποτε μας εγκατέλειψε παρά τα όποια ελαττώματα και ατοπήματά μας. Γιατί λοιπόν, να μας εγκαλείψη και τώρα; «Σοι μόνω αμαρτάνομεν Κύριε... αλλά και σοι μόνω λατρεύομεν...». (Ευχή Εσπερινού Γονυκλισίας)

2. Διότι αυτό βεβαιώνει η ιστορική πραγματικότης. Πότε δεν μας πολέμησαν με μανία; Αιώνες αγωνίζονται να μας τσακίσουν, να μας αποδυναμώσουν, να αλλοιώσουν την ψυχοσύνθεσή μας, τα χαρακτηριστικά μας.
Αιώνες αγωνίζονται να ξερριζώσουν την πίστη μας, τις αξίες μας, την ενότητά μας, την γλώσσα μας, την αγάπη μας στον τόπο μας. Πήτε μου, σας παρακαλώ, τι κατάφεραν;
Σε αιώνες σκλαβιάς διατηρήσαμε αναλλοίωτα τα υποστατικά μας ιδιώματα και λαμπρότερα τα αναδείξαμε. Η δράση τους, προκάλεσε την δική μας αντίδραση και μας έμαθε, να χρησιμοποιούμε τις κατάλληλες τακτικές, για να έχωμε πάντοτε «το επάνω χέρι».
Δεν λέω πονέσαμε, κλάψαμε, κάποιες φορές λυγίσαμε, αλλά παίρνοντας δύναμη, όπως ο μυθολογικός γίγαντας Ανταίος από τη γη που ακουμπούσε, αναδειχτήκαμε πάντοτε νικητές.

1.     Οφείλω όμως να ομολογήσω, ότι εκείνο που μας πείραξε και μας πειράζει περισσότερο δεν είναι ο πόλεμος των ξένων, αλλά η στάση των δικών μας προσκυνημένων. Η ύπουλη τακτική των «νενέκων» κάθε εποχής που προδίδουν την ψυχή του γένους μας. Ποτέ βεβαίως δεν έλειψαν, ούτε θα λείψουν. Την μια θα τους φταίη η Ορθόδοξη πίστη, την άλλη η γλώσσα, την τρίτη τα σύμβολα κ.ο.κ. Έτσι τους λένε τα αφεντικά τους, που δεν ξέρουν καλά τους Έλληνες και αυτοί οι δύσμοιροι τους πιστεύουν και υπακούουν, υπολογίζοντας σε πρόσκαιρες «αμοιβές». Τι κρίμα όμως, δεν έμαθαν παρ' ότι το διάβασαν η το άκουσαν, γιατί δεν ξέρω αν κάποιοι απ' αυτούς καταδέχτηκαν να ξεφυλλίσουν την ιστορία, δεν έμαθαν ποιό ήτο το τέλος, η «πληρωμή», όλων αυτών των προδοτών.

3. Διότι αυτό μας βεβαιώνουν τα παιδιά μας. Εμείς οι μεγαλύτεροι, νομίζομε ότι μόνοι πλέον κρατάμε την σημαία της αντίστασης και φυλάσσομε «Θερμοπύλες». Πιστεύομε, ότι μόνοι μας υψώνομε φωνή σε ένα κόσμο που καθ' ημάς «χάνεται». Αυτό ίσως κάπου μας προβληματίζει, για να μη είπω μας λυγίζει.
Ευτυχώς όμως, που κάνομε λάθος και μάλιστα μεγάλο. Κοιτάξτε, μπροστά μας, γύρω μας, πόσοι ξεφύτρωσαν ήδη, πόσοι γεννιούνται και πόσοι ετοιμάζονται να γεννηθούν, οι οποίοι θέλουν και πάλι ευτυχώς, όχι απλώς να μας ακολουθήσουν, αλλά να τρέξουν πριν από μας. Τους ακούτε; φωνάζουν. «Δώστε μας την σκυτάλη των αγώνων, δεν μπορούμε πια να αντέξωμε "την ύβρη". Φτάνει "η προπαγάνδα", ζητάμε την λευτεριά, που μας εστέρησαν».
Ναι αυτή είναι η χαρά μας και γι' αυτό έγραψα ως τίτλο, του παρόντος άρθρου, «Και όμως υπάρχει ελπίδα, γιατί υπάρχει αντίσταση».
Το βλέπω στα μάτια των παιδιών μας, που ζητούν κάτι διαφορετικό. Μας το λένε, γιατί μας έχουν πλέον εμπιστοσύνη. Το φωνάζουν: «Δεν είναι αυτή η Ελλάδα, δεν είναι αυτή η Πατρίδα μας, όπως την κατάντησαν.
Είναι η άλλη, η ελεύθερη, η αδούλωτη και υπερήφανη. Είναι εκείνη που μας παρέδωσαν οι μάρτυρες πρόγονοί μας.
Αυτή θέλομε, και αυτή θα ξαναφτιάξωμε».
Η τι λέγω, δεν τους άκουσα καλά και τους ζητώ συγγνώμη. Αυτοί φωνάζουν: «Εμείς είμαστε η αδούλωτη Ελλάδα και δεν θα μας νικήσουν ποτέ και με τίποτε».
Το άκουσα πολλές φορές, τώρα το προσέχω περισσότερο. Γι αυτό είμαι αισιόδοξος.
Το βλέπω πια σε γιορτές που γίνονται και είναι εμπνευσμένες απ' αυτό το πνεύμα. Το βλέπομε κάθε φορά στα μάτια των παιδιών μας που μετέχουν στις παραδοσιακές και εθνικές τελετές και εορτές, στα μάτια των νεανικών ομάδων των ενοριών μας, στα πρόσωπα όλων των νέων.
Το άκουσα, το είδα, το έζησα μαζί με χιλιάδες άλλους πριν από λίγες ημέρες, στο προαύλιο του Δημοτικού Σχολείου του Σουλίου Πατρών, που είχε μετατραπεί σε ναό της Ελληνικής ψυχής και λεβεντιάς, μέσα από τον οποίο, μικροί και μεγάλοι διετράνωσαν με τον παθιασμένο από αγάπη για το Χριστό και την Ελλάδα λόγο τους, με τους παραδοσιακούς λεβέντικους χορούς, ότι «η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει...».
Εκείνη την ώρα, ζώντας αυτή την «αντιστασιακή» λαμπρή Ελληνική γιορτή και βλέποντας και τα νήπια να χορεύουν, είπα, «Εκ στόματος νηπίων και θηλαζόντων κατηρτίσω αίνον... ένδοξη Ελλάς».
Και καθώς χόρευαν και τραγουδούσαν παιδιά από διάφορα μέρη της Ελλάδος, ζωντανεύοντας τις ηρωικές μνήμες της αδούλωτης ψυχής, ήκουα τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο από την Φλώρινα, όπου σημειολογικά, ουσιαστικά και δυναμικά εξέφραζε, όπως πρέπει σε Έλληνα Ιεράρχη, όχι μόνο τα δικά του μύχια αισθήματα, αλλά και όλων των Ελλήνων την βαθειά αφοσίωση στα ιερά και τα όσια του γένους μας. Εξέφραζε τον Έλληνα πατέρα, την Ελληνίδα μάνα, τον Έλληνα παπά, τον Έλληνα δάσκαλο...
«Κυρά μου τα παιδιά είναι δικά μου, τα παιδιά είναι δικά μας. Ποιά είσαι εσύ που θα βγάλης εγκύκλιο χωρίς να ρωτήσης αυτούς που πάλεψαν και παλεύουν σ' αυτό τον τόπο γι' αυτό το χώρο; Ποιό είναι το δικαίωμά σου, που εσύ θα αποφασίζης, ότι δεν θα εκκλησιάζονται τα παιδιά; Τους ρώτησες τους γονείς;...»
Μακαριώτατε, επικροτούμε τα όσα είπατε, σας συγχαίρομε και προσθέτουμε:
«Ναι, ποιούς ρώτησες, κυρά μου; Ρώτησες τους γονείς, τους δασκάλους; Ρώτησες, τα ίδια τα παιδιά; Άντε κυρά μου και συ και οι όμοιοί σου από κει που ήρθατε... Σαν δεν εντρέπεστε...»

Δυστυχώς, γι' αυτούς, εμείς, ως έχει ευστόχως πολλάκις ειπωθή, είμαστε φυλή και ρίζα δυνατή, ράτσα ανθεκτική. Περνάμε από το καμίνι και βγαίνομε ακέραιοι, χωρίς να μας έχουν καν αγγίξει οι φλόγες.

Φτάνομε στον βυθό και κρατάμε την αναπνοή μας, όσο χρειασθή, χωρίς να δημιουργηθή βλάβη στον εγκέφαλό μας και στον εσωτερικό μας κόσμο.

Φτάνομε στην άκρη και ενώ όλοι πιστεύουν, ότι ο βράχος θα μας συντρίψη, εμείς αντιστρέφομε την κατάσταση και ξαναγράφομε την ιστορία από την αρχή, χρησιμοποιώντας ως ύλη τις θυσίες και τα αίματα των προγόνων μας και ως ισχυρή γραφίδα την δική μας θέληση και το δικό μας πείσμα, για να ζήσωμε και να κρατηθούμε θαλεροί μέχρι της συντελείας του αιώνος, γιατί αυτό είναι το ριζικό μας.
...

Γι' αυτό είμαστε ξεχωριστοί, δεν μοιάζομε με κανένα λαό. Δεν γινόμαστε «κιμάς», όπως έλεγε και ο Μακαριστός Χριστόδουλος στην κρεατομηχανή, που θέλουν να μας βάλλουν, γιατί απλούστατα δεν μπαίνομε, δεν μας χωράει, δεν είναι για τα μέτρα μας, αλλά για τα δικά τους, αφού πάντοτε σε σχέση με μας «εμετρήθησαν, εζυγίσθησαν και ευρέθησαν ελλιπείς...».

+ Ο Πατρών Χρυσόστομος

πηγή

ΡΟΜΦΑΙΑ