Ο Αγιος Σπυρίδων

 

Σχετικά με τον άγιο Σπυρίδωνα, τόσο μεγάλη καθαρότητα βίου υπήρχε στον βοσκό αυτόν, ώστε να αξιωθεί να γίνει ποιμενάρχης μιας από τις πόλεις της Κύπρου, της Τριμυθούντος. Σ’ αυτόν έλαχε ο κλήρος να γίνει επίσκοπος και, επειδή δεν είχε καθόλου υπερηφάνεια,παράλληλα προς την επισκοπή, έβοσκε και τα πρόβατα.

Κάποια λοιπόν μεσάνυχτα όρμησαν κρυφά κλέφτες στη μάνδρα των προβάτων του και κοίταγαν πώς να κλέψουν τα πρόβατα. Ο Θεός όμως που φυλάγει τον ποιμένα, έσωσε και τα πρόβατα. Γιατί οι κλέφτες δέθηκαν από κάποια αόρατη δύναμη στη μάνδρα, ώσπου ξημέρωσε και ήλθε και ο ποιμένας στα πρόβατα. Μόλις τους βρήκε ακίνητους με τα χέρια οπισθάγκωνα, κατάλαβε τι συνέβη. Προσευχήθηκε τότε και τους έλυσε με την προσευχή του. Και δίνοντάς τους πολλές νουθεσίες να φροντίζουν να ζουν με δίκαια μέσα, με τίμιους κόπους και όχι με αδικίες, τους άφησε ελεύθερους χαρίζοντάς τους κι από ένα κριάρι. Και χαριτολογώντας, πρόσθεσε: «Για να μην πάει χαμένο το ξενύχτι σας!».

Έλεγαν γι’ αυτόν πάλι τον άγιο ότι είχε μία θυγατέρα παρθένο, ευλαβή σαν τον πατέρα της, με το όνομα Ειρήνη. Ένας δικός της γνωστός, της έδωσε ένα πολύτιμο κόσμημα να του το φυλάξει. Κι αυτή για να το ασφαλίσει καλύτερα, έκρυψε τον θησαυρό μέσα στη γη. Μετά όμως από λίγο καιρό έφυγε από τον κόσμο αυτό η κόρη. Πέρασε κάποιο χρονικό διάστημα και παρουσιάζεται αυτός που είχε δώσει τον θησαυρό. Μη βρίσκοντας την θυγατέρα του, τα έβαλε με τον πατέρα της, τον άγιο Σπυρίδωνα, άλλοτε απειλώντας τον και άλλοτε παρακαλώντας τον.

Και επειδή ο Γέροντας θεωρούσε ως συμφορά τη ζημιά που έπαθε αυτός που έδωσε τον θησαυρό, ήρθε στον τάφο της θυγατέρας του και ζητούσε απ’ τον Θεό να του δείξει πρόωρα την ανάσταση που Αυτός έχει υποσχεθεί. Και, να, που δεν διαψεύδεται· γιατί εμφανίζεται αμέσως ζωντανή η παρθένος στον πατέρα της και αφού του έδειξε τον τόπο, όπου βρισκόταν το κόσμημα, έφυγε πίσω πάλι. Έτσι πήρε ο άγιος τον θησαυρό και τον έδωσε σε αυτόν που τον ζητούσε.

Ο άγιος κατά τη Μεγάλη Σαρακοστή συνήθιζε να νηστεύει απόλυτα. Δεν έτρωγε τίποτα, ούτε αυτός ούτε κι η κόρη του. Κάποια βραδυά, σε περίοδο νηστείας, ένας άγνωστος οδοιπόρος κτύπησε την πόρτα της επισκοπής του. Ο άγιος έσπευσε με προθυμία να του ανοίξει και να τον υποδεχθεί. Του πρόσφερε νερό να ξεπλυθεί και πήγε να βρει κάτι, για να του δώσει να δειπνήσει. Κοίταξε παντού, μα τίποτα δεν βρήκε. Ούτε ψωμί δεν είχε. Στήν αμηχανία του ο άγιος θυμήθηκε πώς σε κάποια γωνιά βρισκόταν κρεμάμενο ένα κομμάτι διατηρημένο χοιρινό κρέας από τις ημέρες της κρεοφαγίας. Χωρίς να χάσει καιρό, φώναξε την κόρη του να ψήσει λίγο για τον φιλοξενούμενο τους. Η κόρη ετοίμασε το τραπέζι. Έβαλε πάνω το ψητό κρέας και κάλεσαν τον ξένο να φάγει. 

Ο ξένος, σαν είδε το προσφερόμενο, αρνήθηκε να το δοκιμάσει λέγοντας: «Δέσποτα μου, συγχώρεσε με. Νηστεύω. Είμαι χριστιανός». «Ναί! παιδί μου», είπε ο άγιος, «κι εγώ νηστεύω. Είμαι κι εγώ χριστιανός. Μα μια και δεν έχουμε τίποτε άλλο στο σπίτι κι εσύ πρέπει να τονωθείς ύστερα από την τόση οδοιπορία, θα φας από αυτό που βρίσκεται. Να! εγώ καταλύω πρώτος τη νηστεία. Φάγε, παιδί μου, να τονωθείς». Κι ο άγιος, για να ενθαρρύνει τον ξένο, έφαγε κι έδωσε και σ' εκείνο λέγοντας του. «Πάντα καθαρὰ τοὶς καθαροίς, ὁ θεῖος ἀπεφήνατο Λόγος». Την άλλη μέρα φυσικά συνέχισε και πάλι τη νηστεία του.

Το περιστατικό αυτό δείχνει την πλατιά αντίληψη του αγίου για τη νηστεία, που είναι κι η μόνη ορθή. «Τὸ Σάββατον ἐγένετο διὰ τὸν ἄνθρωπον οὒχ ὁ ἄνθρωπος διὰ τὸ Σάββατον». (Μάρκ. β', 27).

 

Από το Γεροντικό

 

Σύναξη κληρικῶν καὶ μοναχῶν γιὰ τὸ θέμα τῶν ἠλεκτρονικῶν ταυτοτήτων

 

Μακαριώτατε,
Σεβασμιώτατοι Ἀρχιερεῖς
Ἀπευθυνόμαστε μὲ σεβασμὸ στὴν πατρική Σας ἀγάπη γιὰ ἕνα θέμα ποὺ ταλανίζει ἐδῶ καὶ
δεκαετίες τὸν ἑλληνικὸ λαὸ καὶ ἐπανῆλθε στὸ προσκήνιο μὲ τὶς πρόσφατες ἐξαγγελίες τοῦ
ἁρμοδίου Ὑπουργοῦ κ. Νότη Μηταράκη κατὰ τὴν ἀνάγνωση τῶν Προγραμματικῶν Δηλώσεων
τῆς νέας Κυβερνήσεως (8-7-2023) καὶ ἀφοροῦν στὴν ἔκδοση ἠλεκτρονικῶν ταυτοτήτων ἐντὸς
τοῦ μηνός Σεπτεμβρίου. Προκαλεῖ μεγάλη ἔκπληξη καὶ ἀνησυχία ἡ ἰδιαίτερη σπουδὴ τῆς
Κυβερνήσεως νὰ προτάξει τὴν ἄμεση ὑλοποίηση ἑνὸς σχεδιασμοῦ, ποὺ ἐπὶ χρόνια παρέμενε
στάσιμος λόγῳ καὶ τῶν πολυπληθῶν καὶ σθεναρῶν ἀντιδράσεων ἐκ μέρους τῆς Ἐκκλησίας καὶ
τοῦ λαοῦ μας.
Οἱ κρατικοὶ παράγοντες ἰσχυρίζονται ὅτι οἱ ταυτότητες αὐτὲς εἶναι ἁπλῶς ἕνα μέσο
ἀσφαλοῦς ταυτοποιήσεως τοῦ πολίτη καὶ τρόπος ταχείας ἐξυπηρετήσεώς του ἀπὸ τὶς δημόσιες
ὑπηρεσίες, μέσον συναλλαγῆς καὶ μέθοδος πατάξεως τῆς φοροδιαφυγῆς. Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ἡ
νέα ταυτότητα χρησιμοποιεῖ ἕναν ἀριθμὸ «κλειδί», ὑπάρχει καὶ ἡ δυνατότητα διασυνδέσεως
ποικίλων δημοσίων καὶ ἰδιωτικῶν ἀρχείων καὶ πρόσβασης αὐτῶν, ὄχι μόνον ἀπὸ τὸν πολίτη, ἀλλὰ
καὶ ἀπὸ τρίτους. Ἡ ὕπαρξη microchip στὶς νέες ταυτότητες (ποὺ ἔχει ἐπιβεβαιωθεῖ ἀπὸ τὸν
Ὑπουργό): α) καθιστᾶ τὴν διαδικασία αὐτὴ αὐτόματη, β) μπορεῖ νὰ ἀναγνωστεῖ (ἡ ταυτότητα) σὲ
ἀνύποπτο χρόνο, χωρὶς νὰ λάβει γνώση ὁ κάτοχός της, ἐφόσον βρίσκεται κοντὰ σὲ σημεῖο
ἀνάγνωσης, γ) ἀφήνει πίσω της «ἠλεκτρονικὰ ἴχνη» καὶ δ) καθιστᾶ ἐφικτὴ τὴν δυνατότητα
ὑποκλοπῆς τῶν στοιχείων της, ἢ ἀλλοίωσης αὐτῶν, καὶ στὴν ἴδια τὴν ταυτότητα, ἀλλὰ καὶ στὶς
βάσεις δεδομένων (δημοσίων καὶ ἰδιωτικῶν ἀρχείων). Εἶναι γεγονὸς ὅτι μᾶς καθησυχάζουν
διαρκῶς γιὰ τὸ ἀδιάβλητο προσπέλασης τῶν καρτῶν καὶ τῆς προηγμένης ἀσφαλείας τους·
πρόκειται δυστυχῶς περὶ ἀντιεπιστημονικοῦ μύθου. Μὲ τὴ διευκόλυνση ποὺ παρέχουν τὰ μέσα
ἠλεκτρονικῆς διακυβερνήσεως προκύπτει ἡ εὐχέρεια δημιουργίας προσωπικοῦ προφίλ,
παρακολουθήσεως κάθε συναλλαγῆς, κάθε κινήσεως καὶ ἐλέγχου τῆς προσωπικῆς ζωῆς τῶν
πολιτῶν.
Ἤδη, μέσω τοῦ ΑΜΚΑ καὶ τοῦ ΑΦΜ, εἶναι γνωστὰ στοὺς ἁρμοδίους καὶ ὄχι μόνο, τὰ
θέματα τῆς ὑγείας μας, ἡ ἐργασιακή μας πορεία καὶ ἡ ἰδιοκτησιακὴ καὶ οἰκονομική μας
κατάσταση. Ἴσως δὲν εἶναι εὔκολο νὰ ἀντιληφθοῦμε τὸ μέγεθος τῆς τυραννίας τῶν πολιτῶν, ὅταν
ὄχι μόνο αὐτά, ἀλλὰ ὅλα τὰ ἀρχεῖα διασυνδεθοῦν μέσω τῆς ἠλεκτρονικῆς ταυτότητος. Κάθε
ἄνθρωπος θὰ βρεθεῖ στὸ ἔλεος καὶ τὸν χειρισμὸ τῶν οἱωνδήποτε ἀρχῶν, πολλῷ μᾶλλον στὶς
ὀρέξεις τυχὸν ἀνελευθέρων δικτατορικῶν καθεστώτων.
Λέγεται ὅτι τὸ ζήτημα τῶν ταυτοτήτων εἶναι πολιτικό. Ἀκόμη κι ἂν ἦταν πολιτικό, δὲν θὰ
μπορούσαμε νὰ ἐμπιστευθοῦμε ἀδιαμαρτύρητα τὸν Καίσαρα καὶ νὰ πιστέψουμε στὴν πρόφαση
ὅτι μὲ τὶς νέες ταυτότητες προτίθεται νὰ «νοικοκυρέψει» τὸν τόπο μας. Ἡ μέχρι τώρα στάση τῶν
ἑλληνικῶν κυβερνήσεων μαρτυρεῖ τὸ ἀντίθετο. Τὰ δυσβάστακτα μνημόνια, ἡ βαριὰ φορολογία,
ἡ ἀνεξέλεγκτη ἀκρίβεια στὰ στοιχειώδη ἀγαθά, οἱ ὑπέρογκοι λογαριασμοὶ στὴν ἐνέργεια, ἡ
νομιμοποίηση τῶν ἐκτρώσεων, ἡ περιφρόνηση τῆς οἰκογένειας μὲ τὴν προώθηση τῆς
2
ὁμοφυλοφιλίας καὶ τῶν ποικίλων συμβιώσεων ἀπὸ τὴ μιά, καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη ἡ παράνομη
παρακολούθηση πολιτικῶν καὶ ἄλλων προσώπων, δείχνουν τὸ ἀληθινό, ὁλοκληρωτικὸ καὶ
ἄστοργο πρόσωπο τῶν ἀρχῶν. Εἴμαστε, ὡς ἑλληνικὸ κράτος, σύμφωνα μὲ τὶς σχετικὲς
στατιστικές, στὶς τελευταῖες θέσεις σεβασμοῦ τῶν ἀτομικῶν ἐλευθεριῶν στὴν Εὐρώπη!
Φρονοῦμε ὅτι τὸ θέμα τῶν ἠλεκτρονικῶν ταυτοτήτων εἶναι ἐξαιρετικὰ σοβαρό, μὲ πολὺ
σημαντικὲς πνευματικὲς προεκτάσεις, διότι:
α) ἀφορᾶ στὸν σοβαρὸ περιορισμὸ τῆς ἐλευθερίας τῶν πολιτῶν, ἰδιαίτερα ὅταν ἐπιβληθεῖ
τὸ λεγόμενο ψηφιακὸ νόμισμα,
β) σχετίζεται ἄμεσα μὲ τὴν ἀριθμοποίηση τοῦ ἀνθρώπου, καθὼς μὲ τὸν μοναδικό
«Προσωπικὸ Ἀριθμό», ποὺ μὲ τὴν ταυτότητα θὰ ἀποδοθεῖ σὲ κάθε πολίτη ἀπὸ τὴν γέννησή του,
ὁ ἄνθρωπος δὲν θὰ γίνεται πλέον γνωστός -κατὰ τὴν ἐπαφή του μὲ τὶς ἀρχές- μὲ τὸ
ὀνοματεπώνυμό του, ἀλλὰ μὲ τὸν ἕναν μοναδικὸ ἀριθμὸ καὶ
γ) ὑπάρχει ἔντονος σκεπτικισμὸς σχετικὰ μὲ τὴν (ἐμφανὴ ἢ ἀφανή) παρουσία ἢ ὄχι τοῦ
δυσωνύμου ἀριθμοῦ 666 στὶς νέες ταυτότητες, σύμβολο τοῦ Ἀντιχρίστου, κατὰ τὴν Ἱερὰ
Ἀποκάλυψη. Ἀκόμη κι ἂν οἱ κυβερνητικοὶ ἁρμόδιοι σήμερα ἀρνηθοῦν τὴν ὕπαρξή του στὶς
ταυτότητες, καλὸν εἶναι νὰ μὴ διαφύγει τῆς προσοχῆς μας ὅτι, τὸ πιθανότερον, τὸ microchip θὰ
εἶναι ἐπανεγγράψιμο, καὶ ὁποιαδήποτε στιγμὴ ὁ δυσώνυμος 666 μπορεῖ νὰ προστεθῆ. Ἐξ ἄλλου,
ἡ συνέπεια τῆς ἀρνήσεως παραλαβῆς τῆς νέας ἠλεκτρονικῆς ταυτότητας, ἤτοι ὁ ἀποκλεισμὸς ἀπὸ
κάθε συναλλαγή, παραπέμπει, καὶ πρὶν ἀκόμη νὰ ἐπιβληθεῖ τὸ χάραγμα, στὸ σχετικὸ χωρίο τῆς
Ἱερᾶς Ἀποκαλύψεως: «καὶ ἵνα μή τις δύνηται ἀγοράσαι ἢ πωλῆσαι εἰ μὴ ὁ ἔχων τὸ χάραγμα, τὸ
ὄνομα τοῦ ϑηρίου ἢ τὸν ἀριϑμὸν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ».
Πάντως, ἡ διαφαινόμενη καὶ ἴσως προδιαγεγραμμένη χρήση τῆς ἠλεκτρονικῆς ταυτότητας
γεννᾶ πολλὲς ἀμφιβολίες γιὰ ἐνδεχόμενη μελλοντικὴ φαλκίδευση τῶν δικαιωμάτων μας. Ἕνα
αὐριανὸ ὁλοκληρωτικὸ καθεστὼς ἀποκτᾶ τὴν δυνατότητα νὰ μᾶς ἀποκλείσει ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὴν
πρόσβαση σὲ εἴδη πρώτης ἀνάγκης, τρόφιμα, νοσοκομεῖα, σπουδές, τὰ πάντα, μόνο καὶ μόνο
ἐπειδὴ διαφωνοῦμε μαζί του.
Ἐπιθυμοῦμε νὰ θέσουμε ὑπόψη Σας καὶ τὸ ἀναμφισβήτητο γεγονὸς τῆς παγκοσμίως
προετοιμαζόμενης «ἀχρήματης κοινωνίας». Ἤδη ἡ ἔκδοση τοῦ ψηφιακοῦ εὐρὼ εἶναι ἐπὶ θύραις.
Τὸ ψηφιακὸ πορτοφόλι, ὅπως ἀνακοινώνεται, θὰ συνδεθεῖ μὲ τὴν νέα ψηφιακὴ ταυτότητα. Ὅλα
σὲ ἕνα! Μὴ κατέχοντας τὴν νέα ἠλεκτρονικὴ ταυτότητα καὶ τὸν ἀριθμό της, εἶσαι κοινωνικὰ καὶ
οἰκονομικὰ περιθωριοποιημένος.
Ἡ ἀνησυχία γιὰ ἕναν παγκόσμιο ὁλοκληρωτισμό, μὲ τὴν βοήθεια τῆς τεχνολογίας (ποὺ
μπορεῖ νὰ σὲ μετατρέψει ἀπὸ φιλήσυχο οἰκογενειάρχη σὲ καταζητούμενο χωρίς κανένα τόπο
καταφυγῆς), δὲν εἶναι παραλογισμὸς θρησκόληπτων καὶ ὀπισθοδρομικῶν «ψεκασμένων», ἀλλὰ
συνιστᾶ ἕναν ἀπὸ τοὺς βασικοὺς ἐφιάλτες τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου καὶ ὄχι μόνο τῶν
χριστιανῶν.
Ἡ θεώρηση ζωῆς καὶ οἱ ἠθικὲς ἀξίες τῶν κυβερνώντων παγκοσμίως δὲν εὐθυγραμμίζονται
- ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον - μὲ τὶς ἠθικὲς ἀξίες τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐνῶ καί ἐκεῖνοι πού διαχειρίζονται τὰ
τῆς οἰκονομίας, καθὼς καὶ τὴν τεχνολογικὴ ἔρευνα καὶ τὰ ἐπιτεύγματά της, μοιάζουν μᾶλλον
περισσότερο μὲ ἀνθρώπους τῆς ἀποστασίας παρά μὲ ἀνθρώπους ποὺ ἔχουν φόβο Θεοῦ.
Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος, ὅπως γνωρίζετε, μὲ παλαιότερες Ἐγκυκλίους ἔλαβε ἀρνητικὴ θέση
ἔναντι τῶν ἠλεκτρονικῶν ταυτοτήτων. Στὸ τελευταῖο σχετικὸ ἀνακοινωθέν της στὶς 17-11-2010
διεκήρυξε ὅτι: «ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὑποχρεωμένη νὰ διαφυλάττῃ τὴν ἐλευθερία τοῦ προσώπου καὶ
νὰ ὑπερασπίζεται τὴν ἀκεραιότητα τῆς πίστεως. Γι’ αὐτό:
α) «Ἡ κάρτα τοῦ Πολίτη δὲν πρέπει νὰ περιέχῃ κατ΄ οὐδένα τρόπο ἐμφανῆ ἢ ἀφανῆ τὸν
ἀριθμὸ 666.
3
β) Ἐπίσης, κατ΄ οὐδένα τρόπο πρέπει μ΄ αὐτὴ νὰ παραβιάζονται οἱ προσωπικὲς
ἐλευθερίες».
Μακαριώτατε Πάτερ,
Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς
Ὅπως γίνεται σαφές, ἀπειλεῖται ἐμφανῶς καὶ ἀποδεδειγμένα ἡ θεόσδοτη ἐλευθερία μας,
τὸ ὑπέροχο αὐτὸ δῶρο τοῦ Τριαδικοῦ μας Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος καὶ μᾶς τὸ δώρισε καὶ τὸ σέβεται
ἀπόλυτα δίνοντάς μας τὴ δυνατότητα τῆς κοινωνίας μαζί Του, ἀλλὰ καὶ τῆς ἀποστασίας ἀπὸ τὸ
θέλημα καὶ τὴν ἀγάπη Του. Οἱ ὑπὸ ἔκδοσιν ἠλεκτρονικὲς ταυτότητες, ποὺ θὰ ἀκολουθήσουν καὶ
θὰ περιέχουν τὸν μοναδικὸ Προσωπικὸ Ἀριθμό, θὰ πιστοποιοῦν τὸν κάτοχό τους ἐνώπιον τῶν
δημοσίων ἀρχῶν καὶ ἰδιωτικῶν φορέων, μὲ σκοπὸ τὴν ταυτοποίησή του καὶ τὴν ἄσκηση
δικαιωμάτων, κυρίως διὰ τῆς ἠλεκτρονικῆς διακυβερνήσεως. Σύντομα δὲ θὰ συνδεθοῦν καὶ μὲ τὰ
οἰκονομικὰ στοιχεῖα τοῦ κατόχου καὶ θὰ ἀποτελέσει τὸ ψηφιακὸ πορτοφόλι του ἐνόψει τοῦ
ψηφιακοῦ εὐρὼ καὶ γενικώτερα τῆς ἀχρήματης κοινωνίας. Πρόκειται, λοιπόν, γιὰ μία
ἠλεκτρονικὴ ταυτότητα μὲ πολλαπλὲς μελλοντικὲς λειτουργίες (κάρτα ταυτοποιήσεως, κάρτα
δικαιωμάτων, κάρτα – σύνδεση μὲ τὴν ἠλεκτρονικὴ διακυβέρνηση, κάρτα – ψηφιακὸ
πορτοφόλι).
Ἐθιζόμαστε, ἔτσι, σταδιακὰ σὲ μία κατάσταση ποὺ προφητικὰ εἶχε προδιαγράψει ὁ Ἅγιος
Παΐσιος: «Θὰ σᾶς δίνουν κάρτες γιὰ νὰ σᾶς συνηθίσουν μ’ αὐτές. Ὅταν, ὅμως, κάποτε τὰ
συγκεντρώσουν ὅλα σὲ μία κάρτα, αὐτὴν νὰ μὴν τὴν πάρετε, γιατὶ αυτὴ θὰ ἔχει σχέση μὲ τὸ
σφράγισμα» (Μαρτυρία τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Γρηγορίου Παπασωτηρίου, Πνευματικοῦ τοῦ
Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου «Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος», Μεταμόρφωση Χαλκιδικῆς 1-3-2015).
Ὁ ὀρθόδοξος λαὸς ἐλπίζει στὴν κραταιὰ βοήθεια τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς
Ὑπερμάχου Θεοτόκου καὶ προσδοκᾷ τὴν ἰδική Σας πατρικὴ παρέμβαση, ἀφοῦ τὰ συμπεράσματα
ποὺ προκύπτουν ἀπὸ τὴν ἐπισταμένη ἔρευνα ἀντικειμενικῶν καὶ ἐξακριβωμένων στοιχείων δὲν
συμπίπτουν μὲ τὶς πρόχειρες καὶ πολλὲς φορὲς παραπλανητικὲς διαβεβαιώσεις πολιτικῶν
προσώπων.
Ἐπειδὴ μεγάλο μέρος τοῦ λαοῦ μας διατηρεῖ τὶς εὐαισθησίες του ὄχι μόνο στὰ ἐθνικὰ
θέματα (Συλλαλητήρια γιά τὴν Μακεδονία), ἀλλὰ εὐρύτερα ἀπέναντι στὸ κορυφαῖο ζήτημα τῆς
θεόσδοτης ἐλευθερίας μας, Σᾶς ζητοῦμε νὰ ἀπαιτήσετε ἀπὸ τὴν κυβέρνηση νά δώσει στούς
πολίτες τό δικαίωμα τῆς προαιρετικῆς παραλαβῆς τῆς ἠλεκτρονικῆς ταυτότητος.
Ἀπαραίτητος ὁπωσδήποτε κρίνεται ὁ παραμυθητικὸς λόγος Σας «εἰς τὸ στηρίξαι ἡμᾶς καὶ
παρακαλέσαι ἡμᾶς περὶ τῆς πίστεως ἡμῶν, τὸ μηδένα σαίνεσθαι ἐν ταῖς θλίψεσι ταύταις» (Α΄
Θεσ. 3, 2-3).
Μετὰ βαθυτάτου σεβασμοῦ,
ἀσπαζόμεθα τὴν δεξιάν Σας
Γιὰ τὴν Σύναξη Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν
(Ἐνδεικτικῶς ἀκολουθοῦν ὑπογραφές)
4
α/α Ὀνοματεπώνυμο Ἱερός Ναός/Μονή πού ὑπηρετεῖ
1 Πρωτ. Ἰωάννης Φωτόπουλος Ἱ. Ν. ἁγίας Παρασκευῆς Ἀττικῆς
2 Ἀρχιμ. Συνέσιος
Καθηγούμενος Ἱ.Ἠσυχ. ὅσιος Ἀρσένιος ὁ
Καππαδόκης Σιθωνίας Χαλκιδικῆς μετά τῆς ἐν
Χριστῷ συνοδείας αὐτοῦ
3 Ἀρχιμ. Θεόκλητος Προηγούμενος Ἱ. Ἡσυχ. ὅσιος Ἀρσένιος ὁ
Καππαδόκης Σιθωνίας Χαλκιδικῆς
4 Μοναχός Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης Ἱερό Ἡσυχ. ὅσιος Ἀρσένιος ὁ Καππαδόκης
Σιθωνίας Χαλκιδικῆς
5 Ἀρχιμ. Λουκᾶς Ζήσιμος Καθηγούμενος Ἱ.Μονῆς Ζωοδόχου Πηγῆς
Καλαυρίας Πόρου
6 Μοναχός Τιμόθεος Τσετσώνης Μοναχός Ἱ.Μονῆς Ζωοδόχου Πηγῆς
Καλαυρίας Πόρου
7 Μοναχός Εὐγένιος Κίτσιος Μοναχός Ἱ.Μονῆς Ζωοδόχου Πηγῆς
Καλαυρίας Πόρου
8 Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος Ἀναστασίου Προηγούμενος Ἱ.Μονῆς Μεταμορφώσεως Μ.
Μετεώρου
9 Ἀρχιμ. Παῦλος Ντανάς Ἱεροκῆρυξ Ἱ.Μ. Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας
10 Ἀρχιμ. Αὐγουστίνος Ζήσιμος Ἱεροκῆρυξ Ἱ.Μ. Ὕδρας, Σπετσῶν καί Αἰγίνης
11 Ἀρχιμ. Λαυρέντιος Γρατσίας Ἱ.Μ. ἁγίου Αὐγουστίνου Φλωρίνης
12 Ἀρχιμ. Ἱερόθεος Κονονός Ἱ.Μονή ἁγίου Αὐγουστίνου Φλωρίνης
13 Ἀρχιμ. Ραφαήλ Ἀλτιπαρμάκης Ἱ.Ν. Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Καλετζίου
Μαραθῶνος
14 Ἀρχιμ. Ἰωσήφ Φούτσης Ἱ.Ν. ἁγίου Παντελεήμονος Μαραθῶνος
15 Ἀρχιμ. Εἰρηναῖος Καζαζάκης Ἱ.Ἡσυχαστήριο ἁγίου Ραφαήλ Ἄνω Σούλι
Μαραθῶνος
16 Πρωτ. Ἀθανάσιος Μηνᾶς Συνταξιοῦχος
17 Πρωτ. Ἀναστάσιος Τραϊφόρος Ἱ.Ν. ἁγίου Ἀθανασίου Μαρκοπούλου
18 Πρωτ. Ἀντώνιος Μπουσδέκης Ἱ.Ν. ἁγίου Νικολάου Νικαίας
19 Πρωτ. Βασίλειος Κοκολάκης Ἱ. Ν.Ὑψώσεως Τιμίου Σταυροῦ Χολαργοῦ
20 Πρωτ. Εὐστάθιος Ἀθανασόπουλος Ἱ.Ν. ἁγίας Ἄννης Κηφισιᾶς
21 Πρωτ. Νικόλαος Γαβαλλᾶς Ι. Ν. ἁγίων Ἀποστόλων Ψαλιδίου
5
α/α Ὀνοματεπώνυμο Ἱερός Ναός/Μονή πού ὑπηρετεῖ
22 Πρωτ. Κωνσταντῖνος Στοῦμπος Ἱ.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Φανερωμένης
Χολαργοῦ
23 Πρωτ. Στέφανος Στεφόπουλος Ἱ.Ν. Ἅγιος Ταξιάρχης Ἰστιαίας
24 Πρωτ. Ἀναστάσιος Κοροπούλης Ἱ.Ν. ἁγίου Θωμᾶ Παραδείσου Ἀμαρουσίου
25 Πρωτ. Νικόλαος Πουρσανίδης Ἱ.Ν. Ταξιαρχῶν Ἀχαρνῶν
26 Πρωτ. Χρῆστος Κατσούλης Ἱ.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀνοίξεως Ἀττικῆς
27 Πρωτ. Εὐθύμιος Μουζακίτης Ἱ.Ν. ἁγίου Γεωργίου Διονύσου Ἀττικῆς
28 Πρωτ. Ἀθανάσιος Γεραμάνης Ἱ.Ν. ἁγίου Ἰωάννου Καλυβίτου Βαθέως
Αὐλίδος
29 Πρωτ. Δημήτριος Μπίμπας Ἱ.Ν. ἁγίου Ἀντωνίου Πατησίων
30 Πρωτ. Γεώργιος Μαγγανιάρης Ἱ.Ν. ἁγίου Δημητρίου Πολυδενδρίου Ἀττικῆς
31 Πρωτ. Ἠλίας Μουντάκης Ἱ.Ν. ἁγίου Βασιλείου ὁδοῦ Μετσόβου.
32 Πρεσβ. Ἀνάργυρος Σαραφόπουλος Ἱ.Ν. Εὐαγγελισμοῦ Θεοτόκου Λεβαδείων
33 Ἀρχιμ. Νικόδημος Σαραντόπουλος
Καθηγούμενος Ἱ.Μ. Ζωοδόχου Πηγῆς
Λογγοβάρδας Πάρου μετά τῆς ἐν Χριστῷ
συνοδείας αὐτοῦ
34 Ἀρχιμ. Παλαμάς Καθηγ. Ἱ.Μ.Γενεθλίου Θεοτόκου Καλλίπετρας
Βεροίας μετά τῆς ἐν Χριστῷ συνοδείας αὐτοῦ.
35 Γερόντισσα Τιμοθἐη Καθηγ. Ἱ.Μ.Ἁγίας Τριάδος-Ἁγίου Νεκταρίου
Αἰγίνης μετά τῆς ἐν Χριστῷ συνοδείας αὐτῆς.
36 Ἀρχιμ. Γρηγόριος
Καθηγ. Ἱ.Ἡσυχ. ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Ρώσου
Πευκοχωρίου Χαλκιδικῆς μετά τῆς ἐν Χριστῷ
συνοδείας αὐτοῦ.
37 Ἀρχιμ. Ἰωαννίκιος
Καθηγ. Ἱ.Μ. Μεταμορφώσεως Σοχοῦ
Λαγκαδᾶ μετά τῆς ἐν Χριστῷ συνοδείας
αὐτοῦ.
38 Γερόντισσα Μαριάμ
Καθηγ. Ἱ.Ἠσυχ. Τιμίου Προδρόμου
Μεταμορφώσεως Χαλκιδικῆς μετά τῆς ἐν
Χριστῷ συνοδείας αὐτῆς.
39 Γερόντισσα Θεολογία Καθηγ. Ἱ.Μ. Τιμίου Προδρόμου Ναούσης μετά
τῆς ἐν Χριστῷ συνοδείας αὐτῆς.
40 Γερόντισσα Συγκλητική
καθηγ. Ἱ.Μ. ἁγίου Αὐγουστίνου
Φλωρίνης μετά τῆς ἐν Χριστῷ συνοδείας
αὐτῆς.
6
α/α Ὀνοματεπώνυμο Ἱερός Ναός/Μονή πού ὑπηρετεῖ
41 Ἀρχιμ. Μεθόδιος Καθηγ. Ἱ.Μ. Γηρομερίου μετά τῆς ἐν Χριστῷ
συνοδείας αὐτοῦ
42 Εἰρήνη μοναχή Καθηγ., Ἱ.Μ. ἁγίου Θεοδοσίου Κοινοβιάρχου
μετά τῆς ἐν Χριστῷ συνοδείας αὐτ

Μεγάλη Τεσσαρακοστή!῾Ιερὸ "Τριήμερο". π. Σαράντης Σαράντος

 

Μέ αὐτὴν τὴν ὀνομασία χαρακτηρίζονται οἱ τρεῖς πρῶτες ἡμέρες τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Τρεῖς ἡμέρες ἀπόλυτης νηστείας, χωρίς καθόλου φαγητό καί χωρίς νερό (εἰ δυνατόν). ᾿Από πολύ παλιά τόσο στούς ἱερεῖς καί μοναχούς ὅσο καί στούς λοιπούς ᾿Ορθοδόξους χριστιανούς γινόταν αὐτό τό προσκλητήριο: Νά ξεκινήσουν θεληματικά τήν πνευματική τους ἄθληση  μ᾿  αὐτόν τόν δυναμικό τρόπο, τό ἱερό Τριήμερο. Μέσα σ᾿ αὐτές τίς τρεῖς ἡμέρες μέ τή στέρηση τῆς τροφῆς αἰσθάνεται ἀναμφισβήτητα ὁ ἄνθρωπος σαφή ἀτονία. 

῾Ο σωματικός τόνος μετριάζεται, τά πόδια κόβονται, ἡ γλώσσα ἀδυνατεῖ νά ὑπερλειτουργεῖ. Τό αἴσθημα τῆς πείνας ἐντείνεται. ῾Η δίψα κορυφώνεται. Στενοχωρεῖται ἀκραῖα ἡ ἀνθρώπινη φύση. Γι᾿  αὐτό προϋπόθεση γιά τήν ἄσκηση αὐτή εἶναι ἡ ἐλεύθερη θέληση (ὄχι ἐξωτερική πειθαναγκαστική ἐπιβολή) καί ἡ εὐχή τοῦ πνευματικοῦ, δηλαδή ἡ χαρισματική εὐλογία τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Κυρίου μας ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ. Καί...μιά δεύτερη ἀπαραίτητη προϋπόθεση: Δέν πρέπει ὁ νηστεύων νά ἀσχοληθεῖ μέ κανένα θέμα λυπηρό ἤ συνταρακτικό.  Δέν ἐπιτρέπεται νά ἀφήσει καμμιά ἀνθρωποκτόνο μέριμνα νά τόν συγκλονίσει. 

Οἱ ἀκροβάτες δέν εἶναι δυνατό νά ἀσχοληθοῦν μέ τίποτε ἄλλο κατά τίς κρίσιμες στιγμές τῆς ἀκροβασίας τους, παρά μόνο μέ τό πῶς θά τελειώσουν τή συγκεκριμένη ἀκροβασία τους. ῎Ετσι καί ὁ χριστιανός πού "κάνει τριήμερο". Κάνει μιά πνευματική ἀκροβασία. ῎Οχι βέβαια ἐπικίνδυνη. Κανείς δέν ἀρρώστησε ἀπό τή νηστεία. (Οἱ γιατροί ἄλλωστε συνιστοῦν κατά καιρούς διαστήματα ἀποτοξινώσεως). ῾Η χάρη τοῦ Θεοῦ εἶναι ἁπτή καί ἄφθονη τίς ἡμέρες αὐτές. Εἶναι πάντως μιά ὁριακή κατάσταση γιά τόν ψυχοσωματικό ὀργανισμό. ῎Αν, λοιπόν, ὁ νηστεύων δέν προσέξει καί ἀφεθεῖ σέ ἔντονα λυπηρές ἤ ταραχώδεις προκλήσεις, τότε καί ψυχικά δέν θά ὠφεληθεῖ, ἀλλά καί σωματικά θά καταρρεύσει.

 Μιά παλιά λαϊκή παροιμία λέγει: "Σάν συλλογιέται ὁ παπᾶς τό Τριήμερο, μαύρη Τουρνή (Τυρινή) τοῦ πάει. Μ᾿ ἄλλα λόγια: Λίγες μέρες πιό πρίν, δηλαδή τήν Τυρινή ἑβδομάδα, ὅταν ὁ παπᾶς ἀναλογίζεται τό Τριήμερο πού ἔχει νά κάνει, μαύρη Τυρινή κάνει. ῎Εχει δυσκολία τό τριήμερο. ῎Εχει στένωση. ῎Εχει ...πένθος.  ῎Ετσι ὅμως ἔρχεται ὁ ἄνθρωπος "εἰς ἑαυτόν". ᾿Αρχίζει ἀμέσως, αὐτόματα θά λέγαμε, νά βλέπει τόν ἑαυτό του ὑπαρξιακά καί πνευματικά ὅσο ποτέ ἄλλοτε. Πρέπει νά τό τονίσουμε αὐτό. Βλέπει ὁ χριστιανός τίς ἐλλείψεις του, τήν πνευματική του φτώχεια, τά πάθη του, τίς ἀδυναμίες του, τή γύμνια του ἀπό κάθε ἀρετή. 

Ξεπερνάει κάθε στενή ἠθικιστική ἀξιολόγηση τοῦ ἑαυτοῦ του καί περνάει μέ ρεαλισμό στήν ταπείνωση. Βλέπει, ἴσως γιά πρώτη φορά, κάθε φορά πού κάνει τριήμερο τήν ξεραΐλα του, τό ἄμορφο χάος ἐντός του, τήν ἄβυσσο τοῦ "εἶναι" του. ῞Υστερά ἀρχίζει φυσικά νά ὁδηγεῖται στήν ἀνάγκη νά ἐργασθεῖ πνευματικά γιά τήν ἀνοικοδόμηση τοῦ πνευματικοῦ ἀνθρώπου. Μά πιό πολύ αἰσθάνεται τήν ἀνάγκη νά ἀφεθεῖ στό Σωτήρα Χριστό γιά νά τόν ποδηγετήσει στά μυστικά καί ὑπέροχα Μυστήρια τῆς ἐν Χριστῷ πνευματικῆς ζωῆς. Τό ἱερό τριήμερο σέ συνδυασμό μέ τίς ἱερές ἀκολουθίες αὐτῶν τῶν ἡμερῶν περνάει πιό εὔκολα ἀπ᾿  ὅτι ἀρχικά φαίνεται. 

Μέ αὐτή τή γερή πνευματική βάση, τό ἱερό Τριήμερο, προχωράει ἐνθουσιαστικά ὅλη ἡ Μ. Τεσσαρακοστή. Γλυκύτατος καρπός ὅλων αὐτῶν εἶναι ἡ μεγαλειώδης συναίσθηση τῆς λαμπροφόρου ἡμέρας τῆς ᾿Αναστάσεως. Τό ἀναστάσιμο μυστικό θεοπανηγύρι μέσα στήν ὀρθόδοξη καρδιά.

+ π. Σαράντης Σαράντος

Θαύμα στον πόλεμο του 1940! Άγιος Νεκτάριος

 

Ένας Έλληνας στρατιώτης του Αλβανικού μετώπου στο έπος του 1940 καταθέτει την μαρτυρία του για τον άγνωστο σε εκείνον τότε, αλλά γνωστό σε εμάς Ιερέα και Άγιο ο οποίος με παρέμβαση του τόν έσωσε από
βέβαιο θάνατο:

«Είμαι Πειραιώτης. Μόλις επέστρεψα από το αλβανικό μέτωπο. Κινδύνεψα. Δίπλα μου ακριβώς, έπεσε μια οβίδα. Άνοιξε ολόκληρο πηγάδι. Εκείνη τη στιγμή, έρχεται αστραπιαία ένας παπάς – πού βρέθηκε;
- και μου δίνει μια γερή σπρωξιά. Μ’ έριξε στο χώμα, αντίθετα από την οβίδα.
Γλίτωσα, κυριολεκτικά από θαύμα!...

Εκείνος, μόλις μ’ έσπρωξε, εξαφανίστηκε.
Ταραγμένος όπως ήμουν, ούτε που μού ’κοψε να τον αναζητήσω εκείνη τη στιγμή. 

Όταν γύρισα στον Πειραιά, άρχισα να ρωτώ γνωστούς παπάδες και να κοιτάζω φωτογραφίες Ιερωμένων, για να βρω τον παπά που μ’ έσωσε. Ανάμεσα στις φωτογραφίες που μου δείξανε, ήταν και μια
του Αγίου Νεκταρίου! 

Αυτός είναι! Φώναξα ανατριχιασμένος...

Γι’ αυτό έρχομαι στο Μοναστήρι του. Ήθελα κι εγώ, κάτι να προσφέρω στο Μοναστήρι του. Ρώτησα κι έμαθα ότι έσπασαν τα κεραμίδια τους και δεν είχαν χρήματα οι Μοναχές να τα επισκευάσουν. Ανέλαβα
εγώ. Ήθελα να είναι καινούργια απ’ την αρχή. Γι’ αυτό πηγαίνω. Είναι η δεύτερη
φορά. 

Όταν πρωτοπήγα, με υποδέχτηκαν οι Μοναχές, δίχως να με γνωρίζουν: «Ήρθατε για τα κεραμίδια;» με ρώτησαν!... 

Τα έχασα! Δεν είχα πει τίποτα σε κανέναν.
Βλέποντας την απορία μου, μου είπαν: «Ήρθε χτες βράδυ χαρούμενος ο Δεσπότης μας (σ.σ. ο Άγιος) και μας το είπε!…» 

Σημείωση: Ο Άγιος Νεκτάριος έχει Κοιμηθεί απότο 1920, δύο δεκαετίες δηλαδή και περισσότερο πριν συμβούν όλα τα γεγονότα που περιγράφονται παραπάνω...

Μείνε λίγο με τον εαυτό σου, βρε παιδί μου.

 

«Πρέπει να μαζευτούμε. Να μαζέψουμε και τη διάνοια και την ψυχή. Όλα. Και να κλείσουμε τις θύρες. Ποιες είναι οι θύρες; Είναι οι αισθήσεις.

Μαζέψου μέσα και κλείσε τις πόρτες.

Μείνε λίγο με τον εαυτό σου, βρε παιδί μου. Θα πεθάνεις και δεν θα τον έχεις γνωρίσει. Θα φύγεις και δε θα τον έχεις αγαπήσει, δε θα τον έχεις πονέσει.

Άμα δεν τον έχεις πονέσει, πώς θα τον σώσεις; Άμα δεν τον έχεις αγαπήσει πώς θα αγαπήσεις τον άλλον;

Δεν λέει ο Κύριος, «αγάπα τον πλησίον σου ως σεαυτόν»; Εκεί, μέσα σου αρχίζει η δουλειά.»

Όσιος Εφραίμ ο Κατουνακιώτης.