Αγαπητά πνευματικά μου παιδιά...η διαθήκη του νέου Αγίου γέροντα Πορφύριου

Αγαπητά πνευματικά μου παιδιά,

Τώρα που ακόμη έχω τα φρένας μου σώας θέλω να σας πω μερικές συμβουλές. Από μικρό παιδί όλο στις αμαρτίες ήμουνα. Και όταν με έστελνε η μητέρα μου να φυλάω τα ζώα στο βουνό, γιατί ο πατέρας μου, επειδή ήμασταν πτωχοί είχε πάει στην Αμερική, για να εργαστεί στη διώρυγα του Παναμά για εμάς τα παιδιά του, εκεί που έβοσκα τα ζώα, συλλαβιστά διάβαζα το βίο του Αγίου Ιωάννου του Καλυβίτου και πάρα πολύ αγάπησα τον Άγιο Ιωάννη και έκανα πάρα πολλές προσευχές σαν μικρό παιδί που ήμουν 12 - 15 χρονών, δεν θυμάμαι ακριβώς καλά, και θέλοντας να τον μιμηθώ με πολύ αγώνα έφυγα από τους γονείς μου κρυφά και ήλθα στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους και υποτάχτηκα σε δύο γέροντες αυταδέλφους, Παντελεήμονα και Ιωαννίκιο. Μου έτυχε να είναι πολύ ευσεβείς και ενάρετοι και τους αγάπησα πάρα πολύ και γι' αυτό, με την ευχή τους, τους έκανα άκρα υπακοή.

Αυτό με βοήθησε πάρα πολύ, αισθάνθηκα και μεγάλη αγάπη και προς τον Θεό, και πέρασα πάρα πολύ καλά. Αλλά, κατά παραχώρηση Θεού, για τις αμαρτίες μου, αρρώστησα πολύ και οι Γέροντές μου μου είπαν να πάω στους γονείς μου στο χωριό μου εις τον άγιο Ιωάννη Ευβοίας.

Και ενώ από μικρό παιδί είχα κάνει πολλές αμαρτίες, όταν ξαναπήγα στον κόσμο, συνέχισα τις αμαρτίες, οι οποίες μέχρι σήμερα έγιναν πάρα πολλές.
Ο κόσμος όμως με πήρε από καλό και όλοι φωνάζουνε ότι είμαι άγιος. Εγώ όμως αισθάνομαι ότι είμαι ο πιο αμαρτωλός άνθρωπος του κόσμου.
Όσα ενθυμόμουνα βεβαίως τα εξομολογήθηκα, αλλά γνωρίζω ότι για αυτά που εξομολογήθηκα με συγχώρησε ο Θεός, αλλά όμως τώρα έχω ένα συναίσθημα ότι και τα πνευματικά μου αμαρτήματα είναι πάρα πολλά και παρακαλώ όσοι με έχετε γνωρίσει να κάνετε προσευχή για μένα, διότι και εγώ, όταν ζούσα, πολύ ταπεινά έκανα προσευχή για σας, αλλά όμως τώρα που θα πάω για τον ουρανό έχω το συναίσθημα ότι ο Θεός θα μου πει: Τι θέλεις εσύ εδώ; Εγώ ένα έχω να του πω.

Δεν είμαι άξιος, Κύριε, για εδώ, αλλά ότι θέλει η αγάπη σου ας κάμει για μένα. Από εκεί και πέρα δεν ξέρω τι θα γίνει.
Επιθυμώ όμως να ενεργήσει η αγάπη του Θεού. Και πάντα εύχομαι τα πνευματικά μου παιδιά να αγαπήσουν τον Θεό, που είναι το παν, για να μας αξιώσει να μπούμε στην επίγειο άκτιστο εκκλησία Του. Γιατί από εδώ πρέπει να αρχίσουμε.
Εγώ πάντα είχα την προσπάθεια να προσεύχομαι και να διαβάζω τους Ύμνους της Εκκλησίας, την Αγία Γραφή και τους βίους των Αγίων μας και εύχομαι και εσείς να κάνετε το ίδιο. Εγώ προσπάθησα με τη Χάρη του Θεού να τον πλησιάσω το Θεό και εύχομαι και σεις να κάνετε το ίδιο.

Παρακαλώ όλους σας να με συγχωρέσετε για ο,τι σας στεναχώρησα. Ιερομόναχος Πορφύριος Εν Καυσοκαλυβίοις τη 4/7 Ιουνίου 1991

Μελετώντας τα λόγια του Θεού, θεραπεύεται κανείς χωρίς να το καταλάβει.

 
Η απελπισία και η απογοήτευση είναι το χειρότερο πράγμα. Είναι παγίδα του σατανά, για να κάνει τον άνθρωπο να χάσει την προθυμία του στα πνευματικά και να τον φέρει σε απελπισία.

Όλες σχεδόν οι αρρώστιες προέρχονται από έλλειψη εμπιστοσύνης στον Θεό και αυτό δημιουργεί άγχος.
Το άγχος το δημιουργεί η κατάργηση του θρησκευτικού αισθήματος. Αν δεν έχετε έρωτα για τον Χριστό, αν δεν ασχολείσθε με άγια πράγματα, σίγουρα θα γεμίσετε με μελαγχολία και κακό.

Ένα πράγμα που μπορεί να βοηθήσει τον καταθλιπτικό είναι και η εργασία, το ενδιαφέρον για τη ζωή.
Ο κήπος, τα φυτά, τα λουλούδια, τα δέντρα, η εξοχή, ο περίπατος στην ύπαιθρο, η πορεία, όλ' αυτά βγάζουν τον άνθρωπο απ' την αδράνεια και του δημιουργούν άλλα ενδιαφέροντα. Επιδρούν σαν φάρμακα.
Η ασχολία με την τέχνη, τη μουσική κ.λπ. κάνει πολύ καλό. Σ' εκείνο, όμως, που δίδω τη μεγαλύτερη σημασία είναι το ενδιαφέρον για την Εκκλησία, για τη μελέτη της Αγίας Γραφής, για τις ακολουθίες.
Μελετώντας τα λόγια του Θεού, θεραπεύεται κανείς χωρίς να το καταλάβει.

  ΆγιοςΠορφύριος

Δίκαιος Συμεών ο Θεοδόχος και Άννα η Προφήτιδα

Ο Συμεών κατοικούσε στην Ιερουσαλήμ. Ήταν δίκαιος, ευλαβής και φωτισμένος από το Άγιο Πνεύμα, που του είχε φανερώσει ότι δε θα πέθαινε πριν δει το Χριστό. Η χαρμόσυνη αυτή πληροφορία τον εμψύχωνε ως τα βαθειά γεράματα του. Τέλος, ακριβώς σαράντα μέρες μετά τη γέννηση του Ιησού, το Πνεύμα τον πληροφόρησε ότι έπρεπε να πάει στο Ιερό. Ετοιμάστηκε, λοιπόν, με νεανική ζωηρότητα, πήγε εκεί και στάθηκε στην πόρτα, γεμάτος ευχαρίστηση και αγαλλίαση. Μέσα στην προσδοκία αυτή, φάνηκαν να έρχονται ο Ιωσήφ με την Παρθένο, που κρατούσε τον Ιησού.
Ο Συμεών, πληροφορημένος από το Πνεύμα ότι το βρέφος αυτό είναι ο Χριστός, τρέχει και παίρνει τον Ιησού στην αγκαλιά του. Τον κρατάει ευλαβικά και, αφού καλά - καλά παρατήρησε το νήπιο και δέχθηκε όλη την ιλαρότητα της θείας μορφής του, ύψωσε το βλέμμα του επάνω και είπε ευχαριστώντας το Θεό: «Νυν απολύεις τον δούλον σου, Δέσποτα, κατά το ρήμα σου εν ειρήνη· ότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριόν σου, ο ητοίμασας κατά πρόσωπον πάντων των λαών, φως εις άποκάλυψιν εθνών και δόξαν λάου σου Ισραήλ». Τώρα, δηλαδή, πάρε την ψυχή μου Δέσποτα, σύμφωνα με το λόγο σου, ειρηνικά, διότι τα μάτια μου είδαν αυτόν που θα φέρει τη σωτηρία που ετοίμασες για όλους τους λαούς και θα είναι γι' αυτούς φως, που θα αποκαλύψει τον αληθινό Θεό και θα δοξάσει το λαό σου Ισραήλ.
Η Προφήτιδα Άννα ήταν θυγατέρα του Φανουήλ και καταγόταν από τη φυλή του Ασήρ, ογδόου γιου του Ιακώβ. Παντρεύτηκε πολύ νέα, και μετά επτά χρόνια έμεινε χήρα. Από κει και πέρα έζησε μόνη της, χωρίς να έλθει πλέον σε νέο γάμο. Παρηγοριά και ευχαρίστηση της ήταν η προσευχή, η νηστεία, η ανάγνωση των Γραφών, η φιλανθρωπία και η συχνή παρουσία της στο Ιερό σ' όλες τις πρωινές και εσπερινές δεήσεις. Για τον τρόπο αυτό της ζωής της, το Άγιο Πνεύμα μετέδωσε στην Άννα το προφητικό χάρισμα. Αξιώθηκε μάλιστα, αν και 84 ετών τότε να υποδεχθεί στο Ναό μαζί με τον δίκαιο Συμεών, το θείο Βρέφος. Κατά τη συνάντηση εκείνη, η καρδιά της Άννας υπερχάρηκε και σκίρτησε. Πλησίασε, προσκύνησε το παιδί και κατόπιν, αφού ευχαρίστησε και δοξολόγησε και αυτή το Θεό, διακήρυττε ότι ήλθε ο Μεσσίας προς όλους, οι όποιοι ζούσαν περιμένοντας με ειλικρινή ευσέβεια τη λύτρωση του Ισραήλ.

πηγή
 saint.gr

Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.Οι Χαιρετισμοί της Υπεραγίας Θεοτόκου

Το προσταχθέν μυστικώς λαβών έν γνώσει, εν τή σκηνή του Ιωσήφ σπουδή επέστη, ο ασώματος λέγων τή Απειρογάμω. Ο κλίνας τή καταβάσει τους ουρανούς, χωρείται αναλλοιώτως όλος εν σοι· ον καί βλέπων εν μήτρα σου, λαβόντα δούλου μορφήν, εξίσταμαι κραυγάζειν σοι·

Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.

Άγγελος πρωτοστάτης, ουρανόθεν επέμφθη, ειπείν τή Θεοτόκω το Χαίρε· (εκ γ') καί συν τή ασωμάτω φωνή, σωματούμενόν σε θεωρών Κύριε, εξίστατο καί ίστατο, κραυγάζων πρός αυτήν τοιαύτα· χαίρε δι ης η χαρά εκλάμψει χαίρε δι' ης η αρά εκλείψει χαίρε του πεσόντος Αδάμ η ανάκλησις χαίρε των δακρύων της Εύας η λύτρωσις χαίρε ύψος δυσανάβατον ανθρωπίνοις λογισμοίς χαίρε βάθος δυσθεώρητον καί Αγγέλων οφθαλμοίς χαίρε ότι υπάρχεις Βασιλέως καθέδρα χαίρε ότι βαστάζεις τόν βαστάζοντα πάντα χαίρε γαστήρ ενθέου σαρκώσεως χαίρε δι' ης νεουργήται η κτίσις χαίρε δι' ής βρεφουργείται ο Κτίστης

Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
 
Βλέπουσα η Αγία, εαυτήν εν αγνεία, φησί τω Γραβριήλ θαρσαλέως· το παράδοξόν σου της φωνής, δυσπαράδεκτόν μου τή ψυχή φαίνεται· ασπόρου γαρ συλλήψεως, τήν κύησιν πώς λέγεις κράζειν·

Αλληλούϊα.
 
Γνώσιν άγνωστον γνώναι, η Παρθένος ζητούσα, εβόησε πρός τόν λειτουργούντα· εκ λαγόνων αγνών, Υιόν πώς εστι τεχθήναι δυνατόν; λέξον μοι· πρός ην εκείνος έφησεν εν φόβω, πλην κραυγάζων ούτω· χαίρε βουλής απορρήτου μύστις χαίρε σιγής δεομένων πίστις χαίρε των θαυμάτων Χριστού το προοίμιον χαίρε των δογμάτων αυτού το κεφάλαιον χαίρε κλίμαξ επουράνιε δι' ής κατέβει ο Θεός χαίρε γέφυρα μετάγουσα τους εκ γης πρός ουρανόν χαίρε το των Αγγέλων πολυθρύλητον θαύμα χαίρε το των δαιμόνων πολυθρήνητων τραύμα χαίρε το φώς μηδένα διδάξασα χαίρε σοφών υπερβαίνουσα γνώσιν χαίρε πιστών καταυγάζουσα φρένας

Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.

Δύναμις του Υψίστου, επεσκίασε τότε, πρός σύλληψιν τή Απειρογάμω· καί τήν εύκαρπον ταύτης νηδύν, ως αγρόν υπέδειξεν ηδύν άπασι, τοις θέλουσι θερίζειν σωτηρίαν, εν τω ψάλλειν ούτως·

Αλληλούϊα.

Έχουσα θεοδόχον η Παρθένος τήν μήτραν, ανέδραμε πρός τήν Ελισάβετ, το δε βρέφος εκείνης ευθύς, επιγνόν τόν ταύτης ασπασμόν, έχαιρε! Καί άλμασιν ως άσμασιν, εβόα πρός τήν Θεοτόκον. χαίρε βλαστού αμαράντου κτήμα χαίρε γεωργόν γεωργούσα Φιλάνθρωπον χαίρε φυτουργόν της ζωής ημών φύουσα χαίρε άρουρα βλαστάνουσα ευφορίαν οικτιρμών χαίρε τράπεζα βαστάζουσα ευθηνίαν ιλασμών χαίρε ότι λειμώνα της τρυφής αναθάλλεις χαίρε ότι λιμένα των ψυχών ετοιμάζεις χαίρε δεκτόν πρεσβείας θυμίαμα χαίρε παντός του κόσμου εξίλασμα χαίρε Θεού πρός θνητούς ευδοκία χαίρε θνητών προς Θεόν παρρησία

Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
 
Ζάλην ένδοθεν έχων, λογισμών αμφιβόλων, ο σώφρων Ιωσήφ εταράχθη, πρός τήν άγαμόν σε θεωρών, καί κλεψίγαμον υπονοών άμεμπτε· μαθών σε σου τήν σύλληψιν εκ Πνεύματος Αγίου έφη·

Αλληλούϊα.

******** 
Ήκουσαν οι Ποιμένες, των Αγγέλων υμνούντων, τήν ένσαρκον Χριστού παρουσίαν· καί δραμόντες ως πρός ποιμένα, θεωρούσι τούτον ως αμνόν άμωμον, εν τη γαστρί Μαρίας βοσκηθέντα, ην υμνούντες είπον· χαίρε αμνού καί Ποιμένος Μήτηρ χαίρε αυλή λογικών προβάτων χαίρε αοράτων εχθρών αμυντήριον χαίρε Παραδείσου θυρών ανοικτήριον χαίρε ότι τα ουράνια συναγάλλεται τή γη χαίρε ότι τα επίγεια συγχορεύει ουρανοίς χαίρε των Αποστόλων το ασίγητον στόμα χαίρε των Αθλοφόρων το ανίκητον θάρσος χαίρε στερρόν της πίστεως έρισμα χαίρε λαμπρόν της χάριτος γνώρισμα χαίρε δι ης εγυμνώθη ο Άδης χαίρε δι ης ενεδύθημεν δόξαν

Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
 
Θεοδρόμον αστέρα, θεωρήσαντες Μάγοι, τή τούτου ηκολούθησαν αίγλη· καί ως λύχνον κρατούντες αυτόν, δι' αυτού ηρεύνων κραταιόν άνακτα· καί φθάσαντες τόν άφθαστον, εχάρησαν αυτώ βοώντες·

Αλληλούϊα.
 
Ίδον παίδες Χαλδαίων, εν χερσί της παρθένου, τόν πλάσαντα χειρί τους ανθρώπους· καί δεσπότην νοούντες αυτόν, ει καί δούλου έλαβε μορφήν, έσπευσαν τοις δώροις θεραπεύσαι, καί βοήσαι τή ευλογημένη· χαίρε αστέρος αδύτου μήτηρ χαίρε αυγή μυστικής ημέρας χαίρε της απάτης τήν κάμινον σβέσασα χαίρε της Τριάδος τους μύστας φωτίζουσα χαίρε τύρρανον απάνθρωπον εκβαλούσα της αρχής χαίρε Κύριον Φιλάνθρωπον επιδείξασα Χριστόν χαίρε η της βαρβάρου λυτρουμένη θρησκείας χαίρε η του βορβόρου ρυομένη των έργων χαίρε πυρός προσκύνησιν παύσασα χαίρε φλογός παθών απαλλάττουσα χαίρε πιστών οδηγέ σωφροσύνης χαίρε πασών γενεών ευφροσύνη

Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
 
Κήρυκες θεοφόροι, γεγονότες οι Μάγοι, υπέστρεψαν εις τήν Βαβυλώνα· εκτελέσαντές σου τόν χρησμόν, καί κυρήξαντές σε τόν Χριστόν άπασιν, αφέντες τόν Ηρώδην ως ληρώδη, μή ειδότα ψάλλειν·

Αλληλούϊα.
 
Λάμψας εν τή Αιγύπτω, φωτισμόν αληθείας, εδίωξας του ψεύδους το σκότος· τα γαρ είδωλα ταύτης Σωτήρ, μή ενέγκαντά σου τήν ισχύν πέπτωκεν, οι τούτων δε ρυσθέντες, εβόων πρός τήν Θεοτόκον χαίρε άνόρθωσις των ανθρώπων χαίρε κατάπτωσις των δαιμόνων χαίρε της απάτης τήν πλάνην πατήσασα χαίρε των ειδώλων τόν δόλον ελέγξασα χαίρε θάλασσα ποντίσασα Φαραώ τόν νοητόν χαίρε πέτρα η ποτίσασα τους διψώντας τήν ζώην χαίρε σκέπη του κόσμου πλατυτέρα νεφέλης χαίρε τροφή του Μάννα διάδοχε χαίρε τρυφής αγίας διάκονε χαίρε η γή της επαγγελίας χαίρε εξ ης ρέει μέλι καί γάλα

Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
 
Μέλλοντος Συμεώνος, του παρόντος αιώνος, μεθίστασθαι του απατεώνος, επεδόθης ως βρέφος αυτώ, αλλ' εγνώσθης τούτω καί Θεός τέλειος· διόπερ εξεπλάγη σου τήν άρρητον σοφίαν κράζων·

Αλληλούϊα.

********

Νέαν έδειξε κτίσιν, εμφανίσας ο Κτίστις, ημίν τοις υπ' αυτού γενομένοις· εξ απόρου βλαστήσας γαστρός, καί φυλάξας ταύτη ώσπερ ην άφθορον, ίνα το θαύμα βλέποντες, υμνήσωμεν αυτήν βοώντες· χαίρε το άνθος της αφθαρσίας χαίρε το στέφος της εγκρατείας χαίρε αναστάσεως τύπον εκλάμπουσα χαίρε των αγγέλων τόν βίον εμφαίνουσα χαίρε κυοφορούσα οδηγόν πλανωμένοις χαίρε απογεννώσα λυτρωτήν αιχμαλώτοις χαίρε Κτιστού δικαίου δυσώπησις χαίρε πολλών πταιόντων συγχώρησις χαίρε στολή των γυμνών παρρησίας χαίρε στοργή πάντα πόθον νικώσα

Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
 
Ξένον τόκον ιδόντες, ξενωθώμεν του κόσμου, τόν νουν εις ουρανόν μεταθέντες· διά τούτο γαρ ο υψηλός Θεός, επί γης εφάνη ταπεινός άνθρωπος, βουλόμενος ελκύσαι πρός το ύψος, τους αυτώ βοώντας·

Αλληλούϊα.
 
Όλος ην εν τοις κάτω, καί των άνω ουδόλως, απήν ο απερίραπτος Λόγος· συγκατάβασις γαρ θεϊκή, ου μετάβασις δε τοπική γέγονε, καί τόκος εκ Παρθένου θεολήπτου, ακουούσης ταύτα· χαίρε Θεού αχωρήτου χώρα χαίρε σεπτού μυστηρίου θύρα χαίρε των απίστων αμφίβολον άκουσμα χαίρε των πιστών αναμφίβολον καύχημα χαίρε όχημα πανάγιον του επί των Χερουβίμ χαίρε οίκημα πανάριστον του επί των Σεραφίμ χαίρε η ταναντία εις ταυτό αγαγούσα χαίρε η παρθενίαν καί λοχείαν ζευγνύσα χαίρε δι ης ελύθη παράβασις χαίρε δι ης ηνοίχθη Παράδεισος χαίρε η κλεις της Χριστού Βασιλείας χαίρε ελπίς αγαθών αιωνίων

Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
 
Πάσα φύσις Αγγέλων, κατεπλάγη το μέγα, της σης εναθρωπίσεως έργον· τόν απρόσιτον γάρ ως Θεόν, εθεώρει πάσι προσιτόν άνθρωπον, ημίν μεν συδιάγοντα, ακούοντα δε παρά πάντων ούτως·

Αλληλούϊα.
 
Ρήτορας πολυφθόγους, ως ιχθύας αφώνους, ορώμεν επί σοι Θεοτόκε· απορούσι γαρ λέγειν το πώς καί Παρθένος μένεις καί τεκείν ίσχυσας· ημείς δε το μυστήριον θαυμάζοντες, πιστώς βοώμεν· χαίρε σοφίας Θεού δοχείον χαίρε προνοίας αυτού ταμείον χαίρε φιλοσόφους ασόφους δεικνύουσα χαίρε τεχνολόγους αλόγους ελέγχουσα χαίρε ότι εμωράνθησαν οι δεινοί συζητηταί χαίρε ότι εμαράνθησαν οι των μύθων ποιηταί χαίρε των Αθηναίων τας πλοκάς διασπώσα χαίρε των αλιέων τας σαγήνας πληρούσα χαίρε βυθού αγνοίας εξέλκουσα χαίρε πολλούς εν γνώσει φωτίζουσα χαίρε ολκάς των θελόντων σωθήναι χάιρε λιμήν των του βίου πλωτήρων

Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
 
Σώσαι θέλων τόν κόσμον, ο των όλων κοσμήτωρ, πρός τούτον αυτεπάγγελτος ήλθε· καί ποιμήν υπάρχων ως Θεός, δι ημάς εφάνη καθ' ημάς άνθρωπος· ομοίω γάρ το όμοιον καλέσας, ως Θεός ακούει·

Αλληλούϊα.

******** 
Τείχος ει των Παρθένων, Θεοτόκε Παρθένε, καί πάντων των εις σε προστρεχόντων· ο γαρ του ουρανού καί της γης, κατεσκεύασέ σου, καί πάντας σοι προσφωνείν διδάξας· χαίρε η στήλη της παρθενίας χαίρε η πύλη της σωτηρίας χαίρε αρχηγέ νοητής αναπλάσεως χαίρε χορηγέ θεΪκής αγαθότητος χαίρε συ γάρ ανεγέννησας τους συλληφθέντας αισχρώς χαίρε συ γαρ ενουθετησας τους συληθέντας τόν νούν χαίρε η τόν σπορέα της αγνείας τεκούσα χαίρε παστάς ασπόρου νυμφεύσεως χαίρε πιστούς Κυρίω αρμόζουσα χαίρε καλή κουροτρόφε παρθένων χαίρε ψυχών νυμφοστόλε αγίων

Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
 
Ύμνος άπας ηττάται, συνεκτείνεσθαι σπεύδων, τω πλήθει των πολλών οικτιρμών σου· ισαρίθμους γαρ τή ψάμμω ωδάς, αν προσφέρωμέν σοι Βασιλεύ άγιε, ουδέν τελούμεν άξιον, ών δέδωκας ημίν, τοις σοι βοώσιν·

Αλληλούϊα.

Φωτοδόχον λαμπάδα, τοις εν σκότει φανείσαν, ορώμεν τήν αγίαν Παρθένον· το γάρ άϋλον άπτουσα φως, οδηγεί πρός γνώσιν θεϊκήν άπαντας, αυγή τόν νουν φωτίζουσα, κραυγή δε τιμωμένη ταύτα· χαίρε ακτίς νοητού ηλίου χαίρε βολίς του αδύτου φέγγους χαίρε αστραπή τας ψυχάς καταλάμπουσα χαίρε ως βροντή τους εχθρούς καταπλήττουσα χαίρε ότι τόν πολύφωτον ανατέλλεις φωτισμόν χαίρε ότι το πολύρρυτον αναβλύζεις ποταμόν χαίρε της κολυμβύθρας ζωγραφούσα τόν ρύπον χαίρε λουτήρ εκπλύνων συνείδησιν χαίρε κρατήρ κιρνών αγαλλίασιν χαίρε οσμή της Χριστού ευωδίας χαίρε ζωή μυστικής ευωχίας

Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
 
Χάριν δούναι θελήσας, οφλημάτων αρχαίων, ο πάντων χρεωλύτης ανθρώπων, επεδήμησε δι εαυτού, πρός τους αποδήμους της αυτού χάριτος· καί σχίσας το χειρόγραφον, ακούει παρά πάντων ούτως·

Αλληλούϊα.
 
Ψάλλοντές σου τόν τόκον, ανυμνούμεν σε πάντες, ως έμψυχον ναόν Θεοτόκε· εν τή ση γαρ οικήσας γαστρί, ο συνέχων πάντα τή χειρί Κύριος ηγίασεν, εδόξασεν, εδίδαξεν βοάν σοι πάντας· χαίρε σκηνή του Θεού καί Λόγου χαίρε αγία αγίων μείζων χαίρε κιβωτέ χρυσωθείσα τω Πνεύματι χαίρε θησαυρέ της ζωής αδαπάνητε χαίρε τίμιον διάδημα βασιλέων ευσεβών χαίρε καύχημα σεβάσμιον ιερέων ευλαβών χαίρε της Εκκλησίας ο ασάλευτος πύργος χαίρε της βασιλείας το απόρθητον τείχος χαίρε δι ης εγείρονται τρόπαια χαίρε δι ης εχθροί καταπίπτουσι χαίρε χρωτός του εμού θεραπεία χαίρε ψυχής της εμής σωτηρία

Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
 
Ώ πανύμνητε Μήτερ, η τεκούσα τόν πάντων Αγίων αγιώτατον Λόγον (εκ γ') δεξαμένη τήν νυν προσφοράν, από πάσης ρύσαι συμφοράς άπαντας· καί της μελλούσης λύτρωσαι κολάσεως, τους συμβοώντας· 
 
Αλληλούϊα.
 

Τή υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια Ως λυτρωθείσα των δεινών ευχαριστήρια Αναγράφω σοι η πόλις σου Θεοτόκε. Αλλ' ως έχουσα το κράτος απροσμάχητον Εκ παντίων μέ κινδύνων ελευθέρωσον Ίνα κράζω σοι·

Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.

ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΚΟΡΕΑ

Κυριακή πρωί. Ο ιερός ναός του Αγίου Νικολάου στη Σεούλ μοιάζει να «λάμπει» λουσμένος στις ανταύγιες αυτού του ηλιόλουστου φθινοπωρινού πρωινού. Ο θεοφιλέστατος Επίσκοπος Ζήλων κ. Σωτήριος, και άλλοι δύο ιερείς -ο π. Aντώνιος Woo και ο π. Αμβρόσιος Ζωγράφος- βρίσκονται ήδη στο ναό και προσκομίζουν. Ο Αναγνώστης διαβάζει την Α' Ώρα.
Μετά το άναμα του κεριού στο μανουάλι του νάρθηκα, κατευθύνομαι προς την θαυματουργή, παλαιά ρωσσική εικόνα Tης Παναγίας που βρίσκεται αριστερά του Τέμπλου. Γονατίζω, προσκυνώ τη χάρη Tης και Tης ανοίγω διάπλατα την καρδιά μου. Σήμερα το πρωί νιώθω μια ανεξήγητα μεγάλη κι ασυγκράτητη χαρά να πλημμυρίζει την ύπαρξή μου. Την παρακαλώ, την ευχαριστώ ...
Καθώς απομακρύνομαι από την εικόνα Tης Παναγίας, διαπιστώνω πως μέσα στο ναό κάνει κρύο. Αποφασίζω να πάω στο δωμάτιό μου για να φορέσω μια πιο ζεστή ζακέτα. Έτσι, βγαίνω από το ναό. Μόλις όμως βρέθηκα στην άκρη του πλατύσκαλου ένιωσα κάτι σαν σπρώξιμο, παραπάτησα και άρχισα να κατεβαίνω με κουλουριασμένο το σώμα ένα -ένα τα σκαλιά της εκκλησίας.
Όταν έφτασα στο τελευταίο σκαλί, το σώμα μου είχε πάρει το σχήμα του σαλιγγαριού. Στην προσπάθειά μου να σηκωθώ -δεν υπήρχε κανείς στην αυλή εκείνη την ώρα-ένιωσα πολύ δυνατούς πόνους στη βάση του αυχένα και στο κέντρο της σπονδυλικής στήλης.
Σιγά - σιγά και με προσεκτικές κινήσει έπιασα με τά δυο χέρια το κεφάλι μου για να το στηρίξω και σηκώθηκα. Με δυσκολία κατευθύνθηκα στον ξενώνα που βρίσκεται δίπλα από το ναό για να ζητήσω βοήθεια από δυο Ελληνίδες, οι οποίες τις μέρες εκείνες συνέπεσε να βρίσκονχαι στο Ιεραποστολικό κέντρο, την κ. Μαρία Γιαννούδη από την Αυστραλία και την αγιογράφο κόρη της, Δωροθέα. Τρόμαξαν όταν με είδαν. Τους εξήγησα τι είχε συμβεί. Με έβαλαν να καθίσω σε μια καρέκλα. Η κ. Μαρία μου κρατούσε ακίνητο το κεφάλι, ενώ η Δώρα έτρεξε για να ζητήσει βοήθεια.
Σε λίγο καταφθάνει η Δώρα με τον Κορεάτη θεολόγο Γιοχάν Πάρκ οι οποίοι κάνουν ό,τι μπορούν για να αντιμετωπίσουν την κατάσταση. Τους παρακάλεσα να μη πουν τίποτε στο θεοφιλέστατο και στους ιερείς για να μή δημιουργηθεί κανένα πρόβλημα την ώρα της Θείας Λατρείας.
Όμως διαπίστωσα πως ήταν ήδη αργά. Είχαν κιόλας ενημερωθεί, και είχαν δώσει εντολή να κληθεί ασθενοφόρο για μεταφορά μου σε νοσοκομείο. Όταν μετά από λίγη ώρα ήρθε το ασθενοφόρο, οι τραυματιοφορείς μου ακινητοποίησαν το σώμα, από το κεφάλι μέχρι τη μέση, με ένα ειδικό ορθοπεδικό γιλέκο και κολλάρο και με μεχέφεραν στο πιο κοντινό νοσοκομείο της Σεούλ, το «St. Francis», του Πανεπιστημίου "YONSEI".
Κατά τη διάρκεια της διαδρομής πονούσα αφόρητα και προσευχόμουν στον άγιο Νεκτάριο ζητώντας τη βοήθειά του. Στο ασθενοφόρο μαζί μου βρισκόταν η κ. Μαρία, η Δώρα, ο Γιοχάν και μια Ρουμάνα οδοντίατρος, η Άνκα, η οποία κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στη Σεούλ.
Τελικά φτάσαμε στο νοσοκομείο και με πήγαν στα έκτακτα περιστατικά όπου και με παρέλαβαν οι γιατροί. Μετά από τη συμπλήρωση των προσωπικών μου σχοιχείων με μετέφεραν στον ειδικό θάλαμο για digital ακτινογραφίες. Όταν ολοκληρώθηκε η διαδικασία των εξετάσεων, με πήγαν με το φορείο σε μια αίθουσα με πολλούς ασθενείς και περιμέναμε τα αποτελέσματα. Καθώς περνούσε η ώρα, ένιωθα την πλάτη, τά πόδια και το αριστερό μου χέρι μουδιασμένα.
Μετά από λίγη ώρα, ήρθε ένας νευροχειρουργός, ο οποίος μου είπε πως οι εξετάσεις έδειχναν ότι έχω τραυματισθεί στον αυχένα και στη σπονδυλική στήλη και θα χρειασθώ εγχείρηση.
Όταν άκουσα τη διάγνωση με έπιασε ένα βουβό κλάμα και αμέσως έτρεξα νοερώς στο μοναστήρι του αγίου Νεκταρίου στην Αίγινα και έπεσα γονατιστή μπροστά στα ιερά λείψανά του παρακαλώντας τον να αποτρέψει την εγχείρηση γιατί κάτι τέτοιο θα δημιουργούσε μεγάλη ανωμαλία στην εδώ ιεραποστολή, κι αυτό δεν θα το άντεχα.
Έμεινα πολύ ώρα μόνη, ακινητοποιημένη στο φορείο, έχοντας την οδοντίατρο δίπλα μου, η οποία μου μετέφραζε από τα κορεάτικα τι έλεγαν οι γιατροί και οι νοσοκόμες. Στην προσπάθειά της να με παρηγορήσει μου έλεγε πως όταν χειρουργηθώ θα έρχεται να με βλέπει καθημερινά, διότι έκανε πρακτική εξάσκηση σ' αυτό το νοσοκομείο. (Στο σημείο αυτό θέλω να αναφέρω το γεγονός ότι η Κορεάτισσα νοσοκόμα που με είχε αναλάβει, ονόματι Kim Young, μιλούσε αγγλικά και με εξυπηρετούσε με πολλή στοργή και αγάπη.
Βλέποντάς με να κάνω το σημείο του σταυρού και να προσεύχομαι, με ρώτησε από που είμαι. Όταν της είπα από την Ελλάδα, χάρηκε και μου ανέφερε πως ήταν κι αυτή Χριστιανή και πως τον περασμένο χρόνο είχε επισκεφθεί την Ελλάδα και είχε προσευχηθεί σε πολλά από τα μικρά εκκλησάκια της Αθήνας, τα οποία την είχαν πολύ εντυπωσιάσει!).
Στο μεταξύ συνέχιζα να προσεύχομαι στον άγιο Νεκτάριο για να επέμβει εκείνος και να αποτρέψει την εγχείρηση. Ξαφνικά, μέσα από τις οπές του τεράστιου κολλάρου που φορούσα, και καθώς ήμουν οριζοντιοποιημένη με τον ορθοπεδικό εξοπλισμό στο φορείο, βλέπω κάποιον κληρικό στο δεξιό διάδρομο να έρχεται τρέχοντας προς το μέρος που βρισκόμουν αλλά μετά έχασα την οπτική επαφή μαζί του.
Είδα πολύ καθαρά τά ράσα του, αλλά δεν είδα το πρόσωπό του. Σκέφθηκα πως, καθώς η θεία Λειτουργία είχε ήδη τελειώσει στον άγιο Νικόλαο, κάποιος από τους ιερείς ήρθε να με επισκεφθεί. Όμως, πριν προλάβω να ολοκληρώσω τη σκέψη μου, αρχίζω να νιώθω τα χέρια κάποιου, τον οποίον δεν μπορούσα να δώ γιατί υπήρχε κουρτίνα σ' εκείνη την πλευρά του φορείου, να μου κάνει πολύ γρήγορο και δυνατό μασσάζ και στα δύο πόδια συγχρόνως! Αμέσως αισθάνθηκα ανακούφιση και τους δυνατούς πόνους να υποχωρούν.
Επειδή όμως δεν ήξερα ποιος μου έκανε το μασσάζ και απορώνταε γιατί η οδοντίατρος δεν μου ανέφερε τίποτε σχετικά μ' αυτό, την ρωτάω στα αγγλικά: «Who is touching my feet?» (Ποιός αγγίζει τα πόδια μου;).
Κι εκείνη μου απαντά: «Nobody. There is nobody here. It's only you and me». (Κανείς. Δεν είναι κανείς εδώ. Είμαστε μόνο εσύ κι εγώ). Κατά τη διάρκεια αυτού του σύντομου διαλόγου, εγώ εξακολουθούσα να αισθάνομαι το μασσάζ στα πόδια μου. Όμως, αμέσως μετά άρχισε να μειώνεται η έντασή του μέχρι που σταμάτησε. Ήμουν έκπληκτη κι απορημένη, όμως δεν είπα τίποτε. Κατάλαβα πως κάτι το υπερφυσικό είχε συμβεί και συγκινημένη συνέχιζα ενδόμυχα και μετά πολλών δακρύων την προσευχή.
Μετά από περίπου δύο ώρες ήρθαν και με πήραν με το φορείο για να μου κάνουν νέες ακτινογραφίες και αξονική τομογραφία. Όταν τελείωσα και με αυτές τις εξετάσεις, με έφεραν πάλι πίσω στο θάλαμο με τους ασθενείς. Μας είπαν να περιμένουμε για τα αποτελέσματα. Αφού είχε περάσει μία και πλέον ώρα, ήρθε και πάλι ο νευροχειρουργός που με είχε επισκεφθεί το πρωί και μου ανακοίνωσε πως οι νέες εξετάσεις δεν δείχνουν τίποτε το σοβαρό. Επίσης μου ανέφερε πως ακόμα και η κύρτωση από τη σκολίωση που είχαν δείξει οι πρώτες ακτινογραφίες είχε υποχωρήσει και ότι η σπονδυλική στήλη στο συγκεκριμένο σημείο είχε ισιώσει! «Μπορείτε να πάτε σπίτι σας», μου είπε, «αλλά να ξανάρθετε την ερχόμενη εβδομάδα για νέες εξετάσεις έτσι ώστε να δούμε πως θα εξελιχθεί η κατάστασή σας. Μου έδωσε και μια σακκούλα με 60 χάπια και μου συνέστησε να παίρνω 3X3 φορές την ημέρα, δηλαδή 9 χάπια συνολικά την ημέρα.
Πετώντας από τη χαρά μου και με τη βοήθεια των γνωστών μου προσώπων έβγαλα το ορθοπεδικό γιλέκο και φορώντας μόνο το κολλάρο σηκώθηκα από το φορείο. Μπορούσα να σταθώ όρθια! Η χαρά και η συγκίνησή μου δεν περιγράφονται. Για λόγους προληπτικούς με πήγαν με καροτσάκι μέχρι την αυλή του νοσοκομείου όπου περίμενε το αυτοκίνητο της ιεραποστολής και με έφερε πίσω στη βάση μου. Οι πόνοι είχαν κατά πολύ μειωθεί.
Όταν αργότερα ανέφερα σ' έναν κληρικό της Ιεραποστολής τι είχε συμβεί στο νοσοκομείο με το μασσάζ, προς μεγάλη μου έκπληξη τον ακούω να μου λέει φανερά συγκινημένος: «Όταν κατά τη διάρκεια της Προσκομιδής μάθαμε το περιστατικό, προσευχήθηκα στον άγιο Νεκτάριο και του είπα: Άγιέ μου τρέξε στο νοσοκομείο, μια κι εμείς δεν μπορούμε να της προσφέρουμε καμμιά βοήθεια»!
Τότε πλέον βεβαιώθηκα ότι αυτός που ήρθε τρέχοντας στο θάλαμο ήταν ο άγιος Νεκτάριος! Ο Άγιός μας θαυματουργικά είχε αποτρέψει την εγχείρηση και ποιος ξέρει και τι άλλες δυσάρεστες και επώδυνες εξελίξεις ...
Αυτή είναι η δεύτερη γνωστή θαυματουργική επέμβαση του αγίου Νεκταρίου στην Κορέα από τότε που τα άγια Λείψανά του εστάλησαν από την Ιερά Μονή της Αίγινας ως ευλογία στην εν Κορέα Ορθόδοξη Ιεραποστολή.
Η νοσοκομειακή σακκούλα με τα 60 χάπια εξακολουθεί να βρίσκεται ανέγγιχτη στο συρτάρι μου, αδιάψευστος μάρτυρας του θαύματος. Δεν πήρα ούτε ένα χάπι. Ούτε και στο νοσοκομείο ξαναπήγα. Με τη βοήθεια του αγίου μας Νεκταρίου έγινα εντελώς καλά χωρίς καμία ιατρική βοήθεια. Δοξάζω τον Τριαδικό μας Θεό, την Παναγία μας και τον άγιο Νεκτάριο γι' αυτή την τόσο μεγάλη αντίληψη και βοήθειά Του προς εμένα την τόσο μικρή και ανάξια.

vatopaidi.wordpress.com
           &
Agioritiko vima