Αποτομή κεφαλής του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου ( 29 Αυγούστου Νηστεία )

Ο Αγ. Ιωάννης ο Πρόδρομος γεννήθηκε από τον ιερέα Ζαχαρία και την Ελισάβετ. Μέχρι τα 30 του χρόνια έζησε ζωή ασκητική στην έρημο, η οποία ήταν αφιερωμένη στην προσευχή και την πνευματική ολοκλήρωση. Τα ρούχα του ήταν από τρίχες καμήλας και στην μέση του φορούσε δερμάτινη ζώνη, ενώ την τροφή του αποτελούσαν βλαστάρια χόρτων και άγριο μέλι.

Με την άσκηση και την αρετή απέκτησε όλα τα προσόντα του επιβλητικού και διαπρυσίου κήρυκα του Θείου λόγου. Καυτηρίαζε τη φαρισαϊκή, αλαζονική έπαρση και την ψυχική σκληρότητα. Η διδασκαλία του, που συνοψίζεται στη γνωστή φράση μετανοείτε, ήγγικε γαρ η βασιλεία των Ουρανών, ήταν ουσιαστικά η προετοιμασία της έλευσης του Ιησού Χριστού. Αξιώθηκε μάλιστα να βαπτίσει το Χριστό, τον Υιό του Θεού.

Ο Ιωάννης έλεγχε με δριμύτητα τον τοπικό άρχοντα της Ιουδαίας για την ανήθικη σχέση του με την γυναίκα του αδελφού του με αποτέλεσμα να συλληφθεί και να αποκεφαλιστεί. Το άγιο σώμα του ενταφιάστηκε με τιμές από τους μαθητές του και συγκαταλέχθηκε στην χορεία των μεγάλων Αγίων της Εκκλησίας μας.

Ορθόδοξος Χριστιανική γωνιά

Έγινε κλέφτης, αλλά είχε πολλή ευλάβεια στη Θεοτόκο!

Διδαχές Αγίου Κοσμά του Αιτωλού (μνήμη 24 Αυγούστου)

Να έχετε ευλάβεια σε όλους τους Αγίους της Εκκλησίας, και περισσότερο  στη Δέσποινα Μαρία , διότι όλοι οι Άγιοι είναι δούλοι του Χριστού, η δε Θεοτόκος είναι Βασίλισσα του ουρανού και της γης, που παρακαλεί τον εύσπλαχνο Χριστό για τις αμαρτίες μας. Για τούτο πρέπει και εμείς να τιμούμε τη Δέσποινά μας με νηστείες και ελεημοσύνες.

Ένας άνθρωπος ονομαζόμενος Ιωάννης νικήθηκε και έγινε κλέφτης, έγινε και καπετάνιος σε 100 κλέφτες‡ αλλά είχε πολλήν ευλάβεια  στη Θεοτόκο και κάθε πρωί και βράδυ έλεγε τους Χαιρετισμούς της Παναγίας. Θέλοντας ο πανάγαθος Θεός να τον σώσει για την ευλάβεια που είχε  στη Θεοτόκο, έστειλε ένα άγιο ασκητή, τον οποίον άμα είδαν οι κλέφτες τον έπιασαν. Τους λέει ο ασκητής:

-Σας παρακαλώ, να με πάτε  στον καπετάνιο σας, διότι έχω να σας πω λόγο για το καλό σας. Τον πήγαν  στον καπετάνιο και του λέει: Κράξε μου όλα τα παλληκάρια να έλθουν να σας πω ένα λόγο. Τους κράζει ο καπετάνιος και ήλθαν.

Λέει ο ασκητής: Δεν έχεις άλλον; Έχω, λέει, ένα μάγειρο. Του λέει του ο ασκητής: Κράξε τον να έλθει. Και άμα ήλθε, δεν μπορούσε  να δει τον ασκητή ο μάγειρος, αλλά γύριζε το πρόσωπό του  σε άλλο μέρος.

Τότε του λέει ο ασκητής: Εις το όνομα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού σε προστάζω να μου ειπείς ποιός είσαι και ποιός σε έστειλε και τί κάνεις εδώ που κάθεσαι;

Αποκρίθηκε ο μάγειρος και λέει: "Εγώ είμαι ψεύτης και πάντοτε το ψέμα λέω,  αλλά τώρα, επειδή με έδεσες με το όνομα του Χρίστου, δεν μπορώ παρά να ειπώ την αλήθεια. Εγώ λοιπόν είμαι διάβολος, και με έστειλε ο μεγαλύτερος μου να δουλεύω σε τούτον τον καπετάνιο και να τον φυλάω για να τον βρω καμίαν ημέρα που να μη διαβάζει τους Χαιρετισμούς της Παναγίας, να τον βάλω  στη κόλαση. Και έχω τώρα 14 χρόνια που τον φυλάω, και δεν βρήκα καμίαν ημέρα που να μη διαβάζει το «Άγγελος πρωτοστάτης».

Τότε λέει ο ασκητής: Σε προστάζω  στο όνομα της Αγίας Τριάδος να γίνεις άφαντος και πλέον να μη πειράξεις τους χριστιανούς. Και αμέσως  έγινε άφαντος ο διάβολος σαν καπνός.

Τότε δίδαξε ο ασκητής τους κλέφτες και άλλοι έγιναν καλόγηροι και άλλοι πανδρεύτηκαν και έκαμαν καλά έργα και σώθηκαν. Για τούτο σας συμβούλευα όλους, άνδρες και γυναίκες, να μάθετε το «Άγγελος πρωτοστάτης», να το λέτε  στη προσευχή  σας. Και αν θέλετε,  να πάρετε το «Αμαρτωλών σωτηρία», που έχει 70 θαύματα της Θεοτόκου, από τα οποία σας είπα ένα για να καταλάβετε.

πηγή
 vatopaidi

Το Τρένο της Ζωής

 

 Πριν από λίγο καιρό διάβασα ένα βιβλίο, το οποίο παρομοίαζε τη ζωή με ένα ταξίδι με το τρένο.

Η ζωή είναι σαν ένα ταξίδι με το τρένο.

Επιβιβάζεσαι συχνά και αποβιβάζεσαι, υπάρχουν ατυχήματα,σε μερικές στάσεις ευχάριστες εκπλήξεις και βαθιά λύπη σε άλλες.

 Όταν γεννιόμαστε και επιβιβαζόμαστε στο τρένο,

συναντάμε ανθρώπους, για τους οποίους πιστεύουμε ότι θα μας συνοδεύουν σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού:τους γονείς μας.

Δυστυχώς η πραγματικότητα είναι διαφορετική.

 Αποβιβάζονται σε κάποια στάση και μας αφήνουν χωρίς την αγάπη, τη στοργή, τη φιλία και τη συντροφιά τους.

Ωστόσο επιβιβάζονται άλλα  άτομα, που θα αποδειχθούν πολύ σημαντικά για μας.

Είναι τα αδέρφια μας, οι φίλοι μας κι αυτοί οι υπέροχοι άνθρωποι που αγαπάμε

Μερικά από τα άτομα που επιβιβάζονται, βλέπουν το ταξίδι σαν ένα  μικρό περίπατο

Άλλοι βρίσκουν μόνο λύπη στο ταξίδι τους.

 Υπάρχουν πάλι άλλοι στο τρένο,

που είναι πάντα εκεί και έτοιμοι να βοηθήσουν αυτούς που τους χρειάζονται.

Κάποιοι αφήνουν στην αποβίβαση μία αιώνια λαχτάρα.

Μερικοί ανεβαίνουν και κατεβαίνουν ξανά κι εμείς, δεν τους έχουμε καν αντιληφθεί..

Μας εκπλήσσει, ότι μερικοί από τους επιβάτες, που αγαπάμε περισσότερο,

κάθονται σε κάποιο άλλο βαγόνι

και μας αφήνουν να κάνουμε μόνοι αυτό το κομμάτι του ταξιδιού.

Αυτονόητα απέχουμε και δεν μπαίνουμε στον κόπο να τους ψάξουμε

και να έρθουμε σε επαφή με το δικό τους βαγόνι.

Δυστυχώς μερικές φορές δεν μπορούμε να καθίσουμε δίπλα τους,

γιατί η θέση στην πλευρά τους είναι ήδη κατειλημμένη..

Δεν πειράζει, έτσι είναι το ταξίδι: γεμάτο προκλήσεις, όνειρα, φαντασία, ελπίδες και αποχαιρετισμούς ...;

....αλλά χωρίς επιστροφή.

  Λοιπόν, ας κάνουμε το ταξίδι με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Ας προσπαθήσουμε να βολευτούμε με τους συνταξιδιώτες μας και να ψάξουμε το καλύτερο στοιχείο στον καθένα από αυτούς.

Ας θυμόμαστε ότι σε κάθε τμήμα της διαδρομής ένας από τους επιβαίνοντες μπορεί να έχει πρόβλημα και πιθανόν να χρειάζεται την κατανόησή μας.

Ακόμη κι εμείς μπορεί να βρεθούμε σε δύσκολη θέση και κάποιος να υπάρχει που θα μας καταλάβει.

Το μεγάλο μυστήριο του ταξιδιού είναι ότι δεν ξέρουμε πότε θα αποβιβαστούμε οριστικά,

όπως επίσης ελάχιστα ξέρουμε για το πότε θα αποβιβαστούν οι συνταξιδιώτες μας, ούτε καν για εκείνον που κάθεται ακριβώς δίπλα μας.

Πιστεύω ότι θα στενοχωρηθώ όταν κατέβω για πάντα από το τρένο..... Ναι, αυτό πιστεύω.

Ο χωρισμός από μερικούς φίλους που συνάντησα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού

θα είναι οδυνηρός.

Θα είναι πολύ λυπηρό να αφήσω μόνους τους αγαπημένους μου.

Αλλά έχω την ελπίδα,πως κάποτε θα φτάσουμε στον κεντρικό σταθμό

κι έχω την αίσθηση  ότι θα τους ξαναδώ να έρχονται με αποσκευές, τις οποίες δεν είχαν ακόμα στην επιβίβαση..

Αυτό που με κάνει ευτυχισμένο, είναι η σκέψη,  

ότι κι εγώ βοήθησα να πλουτίσουν οι αποσκευές τους και να γίνουν πιο πολύτιμες.

Φίλοι μου, ας προσέξουμε να έχουμε ένα καλό ταξίδι και στο τέλος να δούμε ότι άξιζε τον κόπο.

Ας προσπαθήσουμε να αφήσουμε κατά την αποβίβαση μια κενή θέση πίσω μας, η οποία να αφήσει νοσταλγία και όμορφες αναμνήσεις σ' αυτούς που συνεχίζουν το ταξίδι. 

                   Σ' αυτούς, που είναι μέρος του δικού μου τρένου, εύχομαι...

                                                  Καλό Ταξίδι !

Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός Iσαπόστολος, φωτιστής του υπόδουλου Γένους, θαυματουργός όσιος, ένδοξος και λαοφιλής ιερομάρτυς.

Ιερομάρτυς Κοσμάς ο Αιτωλός (+1779)

Iσαπόστολος, φωτιστής του υπόδουλου Γένους, θαυματουργός όσιος, ένδοξος και λαοφιλής ιερομάρτυς.

Ιερομάρτυς Κοσμάς ο Αιτωλός (+1779)

 Iσαπόστολος, φωτιστής του υπόδουλου Γένους, θαυματουργός όσιος, ένδοξος και λαοφιλής ιερομάρτυς.

Γεννήθηκε στο χωριό Μεγάλο Δένδρο της Αιτωλίας περί το 1714. Αφού έλαβε τα πρώτα γράμματα στην πατρίδα του, ήλθε για ανώτερη μόρφωση στην Αθωνιάδα Ακαδημία, όπου είχε για δασκάλους τον Παναγιώτη Παλαμά, τον Νικόλαο Τζαρτζούλιο και τον Ευγένιο Βούλγαρη.

Αναφέρεται επίσης να μαθήτεψε στη Σιγδίτσα Παρνασίδος, κοντά στον ιεροδιάκονο Γεράσιμο Λύτσικα, και στο Ελληνομουσείο της Αγίας Παρασκευής Γούβας Αγράφων. Δίδαξε στο σχολείο Λομποτινάς Ταξιάρχη και στα σχολεία των γύρω χωριών.

Το 1759 εκάρη μοναχός στη μονή Φιλόθεου «και εις τους πόνους της μοναδικής ζωής εχώρησε προθυμότατα». Κατόπιν χειροτονήθηκε ιερεύς και χρημάτισε εφημέριος της μονής του. Η φλόγα όμως που καθημερινά έκαιγε στην ταπεινή του καρδιά, για τη διάδοση του ευαγγελίου στους υπόδουλους αδελφούς του, τον έφερε στην Κωνσταντινούπολη, αφού πριν είχε ασκηθεί επί δεκαεπτά έτη, όπως λέγει ο ίδιος σε μία διδαχή του, στο Άγιον Όρος. Ζήτησε την ευλογία του πατριάρχη Σεραφείμ Β' και τις συμβουλές του αδελφού του δασκάλου Χρύσανθου. Έλαβε θεϊκή πληροφορία για το έργο του και την προς τούτο ευλογία έμπειρων Αγιορειτών Γερόντων. Έτσι άρχισε τη μεγάλη κι εθνοσωτήρια ιεραποστολική του δράση.

Με φλογερή αγάπη προς τον Χριστό και βαθύ ζήλο για το Γένος πραγματοποίησε τέσσερις μεγάλες περιοδείες, διαβαίνοντας όλη σχεδόν την Ελλάδα, που προκαλούν κατάπληξη και θαυμασμό. «Όπου αν επήγαινεν ο τρισμακάριστος, εγίνετο μεγάλη σύναξις των Χριστιανών, και άκουαν μετά κατανύξεως, και ευλαβείας την χάριν και γλυκύτητα των λόγων του, και ακολούθως εγίνετο και μεγάλη διόρθωσις, και ωφέλεια ψυχική»".

Η διδασκαλία του ήταν «απλούστατη, ωσάν εκείνη των αλιέων ήταν γαλήνιος, και ησύχιος, όπου εφαίνετο καθολικά, να ήναι γεμάτη από την χαράν του ιλαρού, και ήσυχου Αγίου Πvεύματoς».
Η επίδραση του στον λαό ήταν τεράστια. Πλήθη λαού συγκεντρώνονταν ν' ακούσουν τον θεόπνευστο ιεροκήρυκα. Επειδή καμμία εκκλησία δεν τους χωρούσε, αναγκαζόταν να κηρύττει στην ύπαιθρο, στήνοντας ένα σταιυρό κι ανεβαίνοντας σ' ένα σκαμνί, γιατί ήταν και κοντός. Οι μαθητές του κρατούσαν σημειώσεις κι έτσι έχουμε σήμερα τις διδαχές του. Στην περιοχή της σημερινής Αλβανίας το κήρυγμα του έδωσε πολλούς καρπούς: «τους αγρίους ημέρωσε, τους ληστάς κατεπράϋνε, τους άσπλάγχνους και ανελεήμονας έδειξεν ελεήμονας, τους ανευλαβείς, έκαμεν ευλαβείς, τους αμαθείς, και αγροίκους εις τα θεία, εμαθήτευσε, και τους έκαμε να συντρέχουν εις τας ιεράς Ακολουθίας, και όλους απλώς τους αμαρτωλούς, έφερεν εις μεγάλην μετάνοιαν, και διόρθωσιν ώστε οπού έλεγον όλοι, ότι εις τους καιρούς των εφάνη ένας νέος Απόστολος».

Τά κηρύγματα του συνόδευαν θαύματα και προφητείες. Οι καταπληκτικές προφητείες του αναφέρονται στην απελευθέρωση του Γένους, στο μέλλον προσώπων, πόλεων και της ανθρωπότητος και στις εφευρέσεις της επιστήμης. Πολλές από αυτές εκπληρώθηκαν με πιστή ακρίβεια.

Παντού ίδρυε εκκλησίες και σχολεία και με πάθος ενδιαφερόταν για τη μόρφωση των υποδούλων. Τους πλουσίους έβαζε ν' αγοράζουν κολυμβήθρες για τις βαπτίσεις των χριστιανών, βιβλία, σταυρούς και κομποσχοίνια, που τα μοίραζε στους πιστούς ως ευλογία.

Ο άγιος Κοσμάς απολάμβανε μεγάλου σεβασμού από τους Τούρκους, οι όποιοι ήταν ακροατές των διδαχών του και δωρητές του. Τον μισούσαν όμως θανάσιμα οι Εβραίοι, επειδή μετέφερε τα παζάρια των χριστιανών από την Κυριακή στο Σάββατο. Τον συκοφάντησαν στις τουρκικές αρχές και με πολλά χρήματα προς τον Κούρτ Πασά του Βερατίου κατόρθωσαν να επιτύχουν τη θανάτωση του. Ο άγιος με χαρά άκουσε την καταδίκη του.

Τον κρέμασαν από ένα δένδρο στο χωριό Κολικόντασι και το λείψανο του το έριξαν στα νερά του πόταμου Άψου. Παρά την πέτρα που του είχαν δέσει στον λαιμό, το λείψανο επέπλεε. Βρέθηκε από τον ιερέα Μάρκο κι ενταφιάσθηκε στη μονή της Θεοτόκου Αρδονίτσας Β. Ηπείρου, όπου και ανευρέθη.

Η κανονική πράξη της αναγνωρίσεως του ως αγίου έγινε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο στις 20.4.1961. Ακολουθία και βίο του έγραψαν ο όσιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, ο Σαπφείριος Χριστοδουλίδης, ο Θωμάς Πασχίδης και ο μοναχός Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης. Πολλοί νεώτεροι συγγραφείς ασχολήθηκαν με τον βίο και το έργο του μεγάλoυ αγίου. Πλήθος εικόνων, χαλκογραφιών, ζωγραφιών και σχεδίων φανερώνουν την τιμή και την ευγνωμοσύνη του Γένους για τον λαμπρό αστέρα του Αγίου Όρους. Η μνήμη του τιμάται στις 24 Αύγουστου.

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ
ΜΩΥΣΕΩΣ ΜΟΝΑΧΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΥΓΔΟΝΙΑ

πηγή
impantokratoros

Οι Παναγίες των Ελλήνων

 

Κορυφώνονται το Δεκαπενταύγουστο οι θρησκευτικές εκδηλώσεις των Ορθοδόξων που ήδη από 1ης Αυγούστου τιμούν τη μητέρα του Θεανθρώπου, τη μητέρα των πάντων, την αειπάρθενο Μαρία, και την Κοίμησή της, με τη δεκαπενθήμερη νηστεία που για τους Ορθόδοξους χριστιανούς αποτελεί το «Πάσχα του καλοκαιριού». Η Κοίμηση της Θεοτόκου αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες γιορτές της χριστιανοσύνης και στην Ελλάδα γιορτάζεται απ' άκρου εις άκρο με ιδιαίτερη λαμπρότητα και ευλάβεια.

Χιλιάδες πιστών με την ψυχή γεμάτη ελπίδα και κατάνυξη προστρέχουν στα αμέτρητα προσκυνήματα, όπου λιτανεύονται οι θαυματουργές εικόνες της Παναγίας, για να μαρτυρήσουν τη πίστη τους στο πρόσωπό της και να την ικετέψουν να μεσολαβήσει στον Υιό της για τη σωτηρία της ψυχής τους, αφού, σύμφωνα με τη θρησκευτική παράδοση, η Παναγία, λίγο πριν τη μετάστασή της στους Ουρανούς, υποσχέθηκε ότι δεν θα σταματήσει να φροντίζει για όλο τον κόσμο και θα γίνει η «μεσίτρια» στον Υιό Της για τη σωτηρία της ανθρωπότητας.

Το πρόσωπο της Παναγίας, όμως, για τους Έλληνες έχει και εθνική σημασία, αφού έχει συνδεθεί με τους αγώνες του έθνους και έτσι ο ελληνικός λαός Την τιμά και Τη σέβεται περισσότερο από κάθε άλλο ιερό πρόσωπο.

Αυτή η ιδιαίτερη λατρεία που έχει ο ελληνικός λαός για την Παναγία φαίνεται και από τα εκατοντάδες προσωνύμια που Της έχουν αποδώσει, αλλά και από τα αναρίθμητα προσκυνήματα ανά την επικράτεια.

Κάθε χρόνο το επίκεντρο των εορταστικών εκδηλώσεων βρίσκεται στην Παναγία της Τήνου, με τον εορτασμό να αποκτά και εθνικό χαρακτήρα, αφού, εκτός από την Παναγία τιμάται και η μνήμη αυτών που χάθηκαν κατά τον τορπιλισμό του πολεμικού πλοίου «Έλλη» από τους Ιταλούς μέσα στο λιμάνι του νησιού ανήμερα της Παναγιάς το 1940, αλλά και στο Βέρμιο Ημαθίας, όπου τιμάται η Παναγιά των ξεριζωμένων Ποντίων.

Τήνος - Η Παναγία του έθνους

Η εικόνα της Παναγίας της Τήνου βρέθηκε στις 30 Ιανουαρίου του 1823, έπειτα από πολλές προσπάθειες και «με την υπόδειξη της Παναγίας στη μοναχή Πελαγία», στην ιστορική Μονή της «Κυράς των Αγγέλων» στο Κεχροβούνι.

Με Βασιλικό Διάταγμα του 1836 καθιερώθηκε ο εορτασμός της Παναγίας στην Τήνο να είναι οκταήμερος και να διαρκεί έως τα «εννιάμερα της Θεοτόκου», στις 23 Αυγούστου, όπου μέσα σε ατμόσφαιρα συγκίνησης, κατάνυξης και σεβασμού, ψάλλονται ύμνοι και εγκώμια, μπροστά στον επιτάφιο και την εικόνα.

Ο δρόμος που οδηγεί από το λιμάνι στο ναό του Ευαγγελισμού, όπου βρέθηκε η εικόνα, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη της άρρηκτης σχέσης του ελληνισμού με την Ορθοδοξία.

Ημαθία - Μία Πόντια από την Αθήνα

Η Παναγία Σουμελά αποτελεί το σύμβολο της ποντιακής πίστης, αν και η πρώτη ονομασία της θαυματουργής εικόνας ήταν Αθηνιώτισσα.

Την εικόνα της Παναγίας Σουμελά αγιογράφησε ο Ευαγγελιστής Λουκάς. Μετά τον θάνατό του τη μετέφερε στην Αθήνα ο μαθητής του Ανανίας και τοποθετήθηκε σε περικαλλή ναό της Θεοτόκου. Έτσι αρχικά ονομάστηκε ως Παναγία η Αθηνιώτισσα.

Στο τέλος του 4ου αιώνα (380-386 μ.Χ.), σύμφωνα με την παράδοση, η Παναγία η Αθηνιώτισσα εμφανίστηκε ως όραμα στους μοναχούς Σωφρόνιο και Βαρνάβα στην Αθήνα και τους κάλεσε στην εκκλησία. Εκεί είδαν την εικόνα να σηκώνεται από το προσκυνητάρι, να βγαίνει από το παράθυρο και να πετάει προς τα ουράνια. Συγχρόνως, άκουσαν την Θεοτόκο να λέει: «Πηγαίνω στην Ανατολή. Προπορεύομαι στο όρος Μελά. Ακολουθήστε με...».

Οι μοναχοί την ακολούθησαν και στο όρος Μελά, στον Πόντο, όπου στάθηκε, κτίστηκε μεγάλος Ναός και Μονή. Έτσι η εικόνα πήρε την ονομασία Σουμελά από τη φράση «στου Μελά».

Το 1922, μετά την Μικρασιατική καταστροφή, μοναχοί έθαψαν την εικόνα, μαζί με άλλα κειμήλια. Με την ανταλλαγή, τα ιερά κειμήλια παραχωρήθηκαν και το 1931 τα ξέθαψε και τα έφερε στην Ελλάδα ο Αμβρόσιος ο Σουμελιώτης. Η εικόνα επανήλθε στην Αθήνα και παρέμεινε στο Μουσείο έως το 1951. Τότε, το Σωματείο «Παναγία Σουμελά» Θεσσαλονίκης πρότεινε το κτίσιμο ναού στις πλαγιές του Βερμίου στην Καστανιά Βέροιας.

Μικρόκαστρο Κοζάνης - Καβάλα παν στην εκκλησιά

Ιδιαίτερος είναι ο εορτασμός του Δεκαπενταύγουστου στο ιστορικό μοναστήρι της Παναγίας στο Μικρόκαστρο, του δήμου Βοΐου- Κοζάνης. Κάθε χρόνο χιλιάδες πιστοί προσκυνούν την εικόνα της Παναγίας, που χρονολογείται από το 1603, ενώ εντύπωση προκαλεί η αναβίωση του εθίμου των προσκυνητών καβαλάρηδων από τη Σιάτιστα.

Το έθιμο των καβαλάρηδων προσκυνητών έρχεται από την τουρκοκρατία, όταν αποτελούσε ευκαιρία για τους σκλαβωμένους να δείξουν τη λεβεντιά και τον πόθο τους για λευτεριά.

Πάρος - Η Παναγία με τις 100 πόρτες

Ο ναός της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής βρίσκεται στην Παροικιά της Πάρου. Για τον ναό υπάρχουν δύο ονομασίες: «Κατοπολιανή» και «Εκατονταπυλιανή».

Σύμφωνα με την παράδοση, η Κατοπολιανή έχει ενενήντα εννέα φανερές πόρτες, ενώ η εκατοστή είναι κλειστή και δεν φαίνεται. Η πόρτα αυτή θα φανεί και θα ανοίξει, όταν οι Έλληνες πάρουν την Πόλη.

Πολλές παραδόσεις αναφέρονται στην ίδρυση της Εκατονταπυλιανής. Η πρώτη πληροφορεί ότι, όταν η Αγία Ελένη μητέρα πήγαινε στην Παλαιστίνη για να βρει τον Τίμιο Σταυρό, έφτασε στην Πάρο και προσευχήθηκε σε έναν μικρό ναό που βρίσκονταν στη θέση της Εκατονταπυλιανής. Κατά την προσευχή της έκανε τάμα ότι, αν βρει τον Τίμιο Σταυρό, θα χτίσει στη θέση αυτή έναν μεγάλο ναό. Η προσευχή της εισακούστηκε. Βρήκε τον Τίμιο Σταυρό και, πραγματοποιώντας το τάμα της, ανήγειρε τον μεγαλόπρεπο ναό της Εκατονταπυλιανής.

Μία δεύτερη παράδοση αναφέρει ότι το τάμα της Αγίας Ελένης ολοκλήρωσε ο γιος της Άγιος Κωνσταντίνος, αυτοκράτορας του Βυζαντίου, καθώς η ίδια δεν πρόλαβε.

Κεφαλονιά - Τα φιδάκια της Παναγιάς

Στη νότια Κεφαλονιά, κοντά στο χωριό Μαρκόπουλο, βρίσκεται ο ναός της Κοιμήσεως. Εκεί από τη γιορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρα (6 Αυγούστου) εμφανίζονται μέσα κι έξω από τον ναό μικρά φίδια. Είναι τα λεγόμενα «φίδια της Παναγίας».

Στη θέση αυτή, λέει η παράδοση, υπήρχε ένα παλιό μοναστήρι της Παναγιάς, μεγάλο και πλούσιο. Όταν το μοναστήρι δέχτηκε επίθεση από πειρατές οι καλόγριες για να μην πέσουν στα χέρια τους παρακάλεσαν την Παναγία να τις κάνει πουλιά ή φίδια. Έτσι, σαν φίδια ιερά πλέον, γυρίζουν κάθε χρόνο στις αρχές του Αυγούστου και όσο περνούν οι μέρες πληθαίνουν. Την παραμονή της Κοιμήσεως «πλημμυρίζουν» τον ναό.

Σύμφωνα με την παράδοση, αν κάποια χρονιά τα φίδια δεν παρουσιαστούν, είναι κακό σημάδι. Αυτό συνέβη το 1940 και το 1953, όταν το νησί δοκιμάστηκε από τους σεισμούς.

Λέσβος- Παναγία Αγιασώτισσα

Στην ενδοχώρα της Λέσβου, στην Αγιάσο, ο Δεκαπενταύγουστος αποτελεί μία ξεχωριστή εμπειρία για όλους. Η ομώνυμη εικόνα είναι έργο του Ευαγγελιστή Λουκά, πλασμένη με κερί και μαστίχα.

Πολλοί από τους προσκυνητές, με αφετηρία την πόλη της Μυτιλήνης, περπατούν 25 χιλιόμετρα για να φθάσουν στον αυλόγυρο της εκκλησίας, όπου διανυκτερεύουν. Την ημέρα της γιορτής της Παναγίας, ύστερα από τη λειτουργία, γίνεται η περιφορά της εικόνας γύρω από τον ναό, ενώ οι εορταστικές εκδηλώσεις φθάνουν στο αποκορύφωμά τους με τις μουσικές και χορευτικές εκδηλώσεις στην πλατεία του χωριού.

Οξύλιθος Κύμης - Παναγία η Χατηριάνισσα

Σημείο αναφοράς για την περιοχή της Κύμης Ευβοίας αποτελεί ο εορτασμός της Κοίμησης της Θεοτόκου στο βυζαντινό εκκλησάκι της Παναγίας Χατηριάνισσας στον Οξύλιθο. Πρόκειται για σταυρεπίστεγο ναό, χτισμένο και αγιογραφημένο στα τέλη του 13ου αιώνα, ο νάρθηκας του οποίου στεγάζεται με σταυροθόλιο με προεξέχουσες νευρώσεις. Η τεχνοτροπία του κτίσματος του ναού και της αγιογραφίας συμφωνούν με την ντόπια παράδοση ότι κτίστες και αγιογράφοι εστάλησαν από την Κωνσταντινούπολη την εποχή των Παλαιολόγων.

Εκεί φυλάσσεται η εικόνα της Κοίμησης, η οποία, σύμφωνα με την παράδοση, βγήκε στην παραλία των Πετριών από την θάλασσα. Οι κάτοικοι της περιοχής την τοποθέτησαν σε κάποιο ναό, που όμως δεν ήταν αφιερωμένος στην Παναγία. Μετά από λίγες ημέρες η εικόνα βρέθηκε δίπλα στο εκκλησάκι του Οξυλίθου, ακριβώς κάτω από ένα δέντρο, το οποίο υπάρχει ακόμη. Οι κάτοικοι των Πετριών την ξαναπήραν στην περιοχή τους, όμως μετά από λίγο η εικόνα επέστρεψε στον Οξύλιθο και από τότε έμεινε εκεί.

Κάθε παραμονή του Δεκαπενταύγουστου μία οικογένεια του χωριού, η οποία έχει κάνει τάμα, ξενυχτά στο σπίτι της την εικόνα και την επιστρέφει το πρωί πριν την έναρξη της Θείας Λειτουργίας. Μετά την ολοκλήρωσή της, στον περιβάλλοντα χώρο της εκκλησίας, η οποία βρίσκεται στη συνοικία «Χατηριάνοι», εξ ου και το παρωνύμιο «Χατηριάνισσα», διοργανώνεται μεγάλο πανηγύρι και στους επισκέπτες προσφέρεται το παραδοσιακό στιφάδο, φτιαγμένο από μοσχαρίσιο κρέας και κρεμμύδια.

Το έδεσμα προετοιμάζεται ήδη από το βράδυ της προηγούμενης ημέρας σε περίπου 200 μπακιρένια καζάνια που τοποθετούνται πάνω σε κάρβουνα. Εθελοντές, κάτοικοι και μη του χωριού, μεριμνούν όλο το βράδυ για την προετοιμασία του, ενώ στη διάθεση των προσκυνητών είναι και τρεις δεξαμενές από ντόπιο λευκό κρασί. Όλα τα υλικά του φαγητού - κρέας, τομάτες, κρεμμύδια, λάδι κλπ. - προέρχονται από προσφορές των πιστών. Παρόμοια έθιμα τηρούνται στην περιοχή της Κύμης στα γειτονικά χωριά των Καλημεριάνων και της Ποταμίας.

Κάρπαθος- Η Παναγία της Ολύμπου

Διαφορετικός είναι ο εορτασμός στην Όλυμπο της Καρπάθου. Οι λειτουργίες είναι βαθιά συνδεδεμένες με το πένθος που χαρακτηρίζει τη μέρα του Δεκαπενταύγουστου και το αποκορύφωμα του παραδοσιακού εορτασμού είναι ο χορός που γίνεται στη μικρή πλατεία, μπροστά στην εκκλησιά της Παναγίας, με τους οργανοπαίκτες να παίζουν τον Κάτω Χορό.

Ο χορός, αργός και πάντα με σταθερό βήμα και κατανυκτική διάθεση, κρατά για ώρες.

Αμοργός- Η Χοζοβιώτισσα

Στην Αμοργό, πάνω σε έναν γκρεμό 300 μέτρων, δεσπόζει το ιστορικό μοναστήρι της Παναγίας Χοζοβιώτισσας που τιμάται στις 15 Αυγούστου. Κτίστηκε το 1088 μ.Χ. από τον βυζαντινό αυτοκράτορα Αλέξιο Α' Κομνηνό, σύμφωνα με επιγραφή της Ιεράς Μονής.

Για τον τρόπο άφιξης της εικόνας στην Αμοργό υπάρχουν δύο παραδόσεις: Η πρώτη λέει ότι η εικόνα βρέθηκε μέσα σε μία βάρκα εκεί ακριβώς που είναι κτισμένο το σημερινό μοναστήρι. Λέγεται ότι την εικόνα τοποθέτησε μία ευσεβής κυρία μέσα σε βάρκα από την πόλη Χόζοβα της Παλαιστίνης και την άφησε να ταξιδέψει μόνη της στη θάλασσα για να γλιτώσει από τα χέρια των εικονομάχων.

Η δεύτερη εκδοχή λέει ότι τη θαυματουργή εικόνα έφεραν στην Αμοργό μοναχοί από το μοναστήρι του Χοτζεβά της Παλαιστίνης, που βρίσκεται κοντά στην Ιεριχώ, οι οποίοι έφυγαν λόγω των διωγμών από τους εικονομάχους. Περνώντας από την Κύπρο οι μοναχοί έπεσαν πάνω σε ληστές που βεβήλωσαν, έκοψαν στα δύο και έριξαν στη θάλασσα την εικόνα. Τα δύο τεμάχια ήρθαν με θαυματουργό τρόπο κάτω από το βράχο της Αμοργού κι ενώθηκαν μόνα τους χωρίς να διακρίνεται τίποτε από την τομή.

Άλλοι λένε ότι συγκολλήθηκαν από τους μοναχούς που συνέχισαν το ταξίδι τους, έφτασαν στην Αμοργό και έκτισαν το μοναστήρι στον τόπο που τους υπέδειξε η Παναγία. Μάρτυρας για τον τόπο αυτό ήταν η σμίλη που για αιώνες βρισκόταν σφηνωμένη στο βράχο και έπεσε το 1952.

Nίσυρος - Παναγία Σπηλιανή

Ένας από τους πιο πολυήμερους και ξεχωριστούς εορτασμούς της Παναγιάς πραγματοποιείται στο νησί της Νισύρου. Εδώ γιορτάζεται το Nιάμερο της Παναγίας που ξεκινά στις 6 Αυγούστου, γιορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Το έθιμο είναι αφιερωμένο στη γυναίκα, καθώς οι μαυροντυμένες Eννιαμερίτισσες (γυναίκες ταγμένες στην Παναγία) αναλαμβάνουν πρωταγωνιστικό ρόλο στη λατρευτική δράση. Εγκαθίστανται στο χώρο του μοναστηριού της Παναγίας της Σπηλιανής που βρίσκεται μέσα στο κάστρο των Ιπποτών, προσκυνούν και καθαρίζουν τον χώρο και τα ιερά σκεύη.

Στην πραγματικότητα, διεξάγονται δύο παράλληλες λατρευτικές τελετουργίες, η επίσημη εκκλησιαστική από τους ιερείς και η ανεπίσημη με ιέρειες τις Eννιαμερίτισσες, που ακολουθούν αυστηρή νηστεία, κάνουν 300 μετάνοιες κάθε εικοσιτετράωρο και ψάλλουν. Την ημέρα του Δεκαπενταύγουστου, με τη λήξη της λειτουργίας, οι ιερείς λιτανεύουν την εικόνα της Παναγίας ως το χωριό για να ευλογήσει το πανηγύρι. Οι Eννιαμερίτισσες, από την άλλη πλευρά, κρατούν τους δίσκους με τα κόλλυβα και προπορεύονται, ανοίγοντας τον δρόμο για την ιερή εικόνα. Το γλέντι ξεκινά τη στιγμή που η εικόνα φτάνει στο χωριό, με τον τοπικό χορό της «κούπας», τραγούδια και άφθονο κρασί, ενώ οι Εννιαμερίτισσες αποσύρονται.

Σκιάθος - Η Βαγγελίστρα των Σποράδων

Πνιγμένη μέσα στο πράσινο, στον μυχό του ρέματος του Λεχουνιού και πλάι στις πηγές του, την τοποθεσία Αγαλιανού, κάτω από την ψηλότερη κορυφή της Σκιάθου, την Καραφλυτζανάκα, είναι κτισμένη η Ιερά Κοινοβιακή Μονή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, το Μοναστήρι της Ευαγγελίστριας ή της Βαγγελίστρας, όπως το λένε οι Σκιαθίτες. Η ανοικοδόμηση της Μονής άρχισε το 1794 από μία μικρή ομάδα μοναχών του κινήματος των «Κολλυβάδων», που αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν από το Άγιο Όρος, λόγω του αναβρασμού που υπήρχε τότε με αφορμή την ημέρα κατά την οποία έπρεπε να τελούνται κανονικά τα μνημόσυνα, το Σάββατο δηλαδή αντί της Κυριακής, και βασικό σύνθημα την επιστροφή στην αρχαία παράδοση της Εκκλησίας.

Χιλιάδες προσκυνητών συρρέουν τον Δεκαπενταύγουστο, όπου την παραμονή το βράδυ γίνεται η έξοδος του Επιταφίου της Παναγίας, μέσα σε ατμόσφαιρα μοναδικής κατάνυξης, υπό την συγκινητική μελωδία των εγκωμίων της Θεοτόκου που ψάλλουν όλοι μαζί οι Σκιαθίτες. Ένα έθιμο που συναντάται σε λίγα μέρη της Ελλάδος.

Το Μοναστήρι γιορτάζει δύο φορές τον χρόνο, στις 25 Μαρτίου και στις 15 Αυγούστου.

Πάτμος - Ο επιτάφιος της Παναγίας

Στο νησί της Αποκάλυψης, την Πάτμο, οι μοναχοί τηρούν το έθιμο του Επιταφίου της Παναγίας, έθιμο με βυζαντινές καταβολές. Ο χρυσοποίκιλτος Επιτάφιος της Παναγίας περιφέρεται στα σοκάκια του νησιού σε μεγαλοπρεπή πομπή, ενώ οι καμπάνες του μοναστηριού και των άλλων εκκλησιών ηχούν ασταμάτητα.

Κουφονήσια - Με τα καΐκια στην Παναγιά

Τον Δεκαπενταύγουστο γιορτάζει η Παναγία στο Κάτω Κουφονήσι. Μετά τη λειτουργία προσφέρεται φαγητό από τους κατοίκους και κατόπιν εκείνοι μεταφέρονται με τα καΐκια τα οποία κάνουν αγώνες για το ποιος θα περάσει τον άλλο στο Πάνω Κουφονήσι.

Άνδρος - Παναγία Φανερωμένη

Το Κάστρο Φανερωμένης είναι από τα πιο χαρακτηριστικά σημεία στην περιοχή του Κορθίου, σε ύψωμα κοντά στο χωριό Κοχυλού. Τον Δεκαπενταύγουστο γίνεται εδώ μεγάλο πανηγύρι στην Παναγία τη Φανερωμένη, που βρίσκεται μέσα στο Κάστρο.

Ρόδος - Παναγία Κρεμαστή

Και στο νησί της Ρόδου η λατρεία, οι παραδόσεις και οι θρύλοι που συνοδεύουν την Παναγία προκαλούν το ενδιαφέρον και το θαυμασμό μας. Αναμφισβήτητα το πιο παραδοσιακό πανηγύρι της Παναγίας στο νησί της Ρόδου είναι το πανηγύρι της Κρεμαστής.

Πυργί Χίου - Θρησκευτική κατάνυξη και γλέντι

Στο Πυργί υπάρχουν 50 εκκλησίες. Το Δεκαπενταύγουστο γίνεται το τοπικό πανηγύρι που ξεκινά με τις θρησκευτικές εκδηλώσεις στην εκκλησία της Παναγιάς και ολοκληρώνεται στην πλατεία, όπου χορεύεται ο «Πυργούσικος», χορός γρήγορος και χαρούμενος.

Θάσος - Το τραπέζι της Παναγίας

Πατάτες, ρύζι, μοσχάρι και στιφάδο περιλαμβάνει το γεύμα που παρατίθεται στο μεγάλο τραπέζι που συμμετέχουν όλοι οι πιστοί που έχουν συρρεύσει στον Ιερό Ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου στην Παναγία της Θάσου, στο χωριό που πήρε το όνομά του από τη Θεοτόκο. Μετά τη λιτάνευση της εικόνας, που συνοδεύεται από πολυμελή μπάντα, όλοι μαζεύονται στο προαύλιο της εκκλησίας, με σκοπό να φουντώσει το γλέντι, με χορούς από όλη την Ελλάδα, μεζέδες και κρασί.

Ζαγοροχώρια - Ηπειρώτικα πανηγύρια για να τιμήσουν την Παναγιά

Ξακουστά σε ολόκληρη την Ελλάδα είναι τα πανηγύρια της Παναγίας που γίνονται τον Δεκαπενταύγουστο στα Ζαγοροχώρια. Σε χωριά όπως η Βίτσα και το Τσεπέλοβο, οι εκδηλώσεις στη μνήμη της Κοίμησης της Θεοτόκου είναι τριήμερες και προσφέρουν την ευκαιρία για ατελείωτο γλέντι με παραδοσιακούς ηπειρώτικους χορούς. Κι ενώ οι δύο πρώτες ημέρες το γλέντι είναι ανοιχτό για όλους, την τρίτη και τελευταία ημέρα της χαράς και του κεφιού, τον πρώτο λόγο έχουν οι ντόπιοι, με τοπικούς σκοπούς και ηπειρώτικους χορούς.

http://news.pathfinder.gr/culture/news/804435.html