Σαν σήμερα πριν καιρό άρχισαν τα Ψήγματα Ορθοδοξίας τα πρώτα τους...βήματα!

Σαν σήμερα, πριν μερικά χρόνια, άρχισαν να κάνουν τα πρώτα τους βήματα στο διαδίκτυο τα Ψήγματα Ορθοδοξίας.

Στην αρχή δειλά δειλά προσπαθούσαμε να εξερευνήσουμε τον pathfinder βρέθηκαν κάποιοι παλαιότεροι και μας στήριξαν ...τους ευχαριστούμε πολύ!

Αργότερα ήρθαν οι πρώτες φιλίες, δυνατές, αδύνατες...αλλά κρατούν ακόμη και αυτούς τους ευχαριστούμε πολύ γιατί μοιραζόμαστε τα προβλήματα μας και τις ιδέες μας ο καθένας από το μετερίζι του.

Μετά ήρθαν κάποιες ιδεολογικές διαφορές με ανθρώπους που έβλεπαν και βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά από εμάς και αυτούς τους ευχαριστούμε ιδιαίτερα.

Απο τον path, πήγαμε στον blogger, κατόπιν στο wordpress και αργότερα στο face book.

Όπου υπάρχουν Ψήγματα Ορθοδοξίας έχουν αναφορά στον pathfinder... στα πρώτα Ψήγματα.

Μέσα από αυτά τα ανοίγματα ήρθαν και οι επισκέψεις, μέσω εγγραφών, μέσω των emails και προσέξαμε τον πόνο και παρατηρήσαμε την αναζήτηση της ελπίδας που έχει σήμερα ο κόσμος.

 Ευχαριστίες πολλές, λόγια συμπάθειας και φιλίας αρκετά, όμως δεν έχουμε κάτι για να υπερηφανευτούμε γιατί αυτά που ανεβάζουμε δεν είναι λόγια δικά μας ...άλλων είναι, εμείς απλά...τα διακινούμε.

Ταχυδρόμοι ήμαστε σ' αυτή τη ζωή, μα παίρνουμε και εμείς χαρά από την χαρά των άλλων και λέμε Δόξα Σοι ο Θεός που κάποιος συνάνθρωπός μας βρήκε κάτι καλό και βοηθήθηκε.

*.* Στείλε μου ένα κείμενο να διαβάσω γιατί δεν μπορώ άλλο, λεν μερικοί.

Και συ βρίσκεις κάποιο κείμενο...στην τύχη; έτσι το λέμε; το στέλνεις  και αργότερα φτάνει το μήνυμα από τον αναγνώστη.

...Σ' ευχαριστώ, αυτό γύρευα, σου λέει, και σου αφήνει μαζι με τα λόγια τελείες και σύμβολα  emotions που λεν πολλά!  

Και συ τι λες; Δεν μιλάς ...σιωπάς!

*.* Κάθε βράδυ καθόμαστε με την οικογένειά μου και διαβάζουμε κείμενα σας, μήνυμα από άλλο φίλο.

Και συ τι λες; Δεν μιλάς ...σιωπάς!

*.* Πριν πάω να κοιμηθώ από το κινητό μου μπαίνω στα Ψήγματα βρίσκω ένα κείμενο και έτσι ήρεμα... κοιμάμαι, μήνυμα απο άλλον επισκέπτη.

Και συ τι λες; Δεν μιλάς ...σιωπάς!

*.* Βρείτε μου τηλέφωνα διευθύνσεις θέλω να επικοινωνήσω με το τάδε μοναστήρι, υπάρχει πρόβλημα υγείας...μηνύματα από άλλους αναγνώστες.

*.*Παιδάκι από την έκτη Δημοτικού: η δασκάλα μου σας ευχαριστεί για τις πληροφορίες που μας δώσατε, θα ψάξουμε πάλι στη σελίδα σας στις  νέες μας εργασίες!

Και άλλα πολλά ...

Θα πει κάποιος γιατί μας τα λέει αυτά;

Και η απάντηση:

Δεν θέλω τίποτε να δείξω, θέλω μόνο να πω ότι ο κόσμος γύρω μας ιδιαίτερα σήμερα ψάχνει στήριγμα και ελπίδα και οφείλουμε όλα τα blogs αυτό να δώσουμε στον εαυτό μας πρώτα και κατόπιν να στηρίξουμε τον συνάνθρωπο μας.

Χορτάσαμε όλοι από τις γκρίνιες, τις αντιπαραθέσεις,την κρίση και την καταστροφολογία, όμως ελπίδα και προοπτική ποιος θα μας δώσει;

Ο καθένας μας με τον τρόπο του, με ηρεμία και καλοσύνη  να δώσει στον συνάνθρωπό μας, θάρρος, κουράγιο, μα πάνω απ΄όλα ελπίδα και προοπτική.

Όλοι μας το μπορούμε ...να το προσπαθήσουμε, αλλωστε τον τρόπο τον ξέρουμε!

Τέλος ευχαριστώ όλους τους φίλους του blog, αλλά και όλους όσοι αισθάνονται φίλοι.

Ακόμη και όταν διαφωνούμε πάλι φίλους σας θεωρώ, άλλωστε στα Ψήγματα χωράμε όλοι...ανεξαιρέτως!

Ο διαχειριστής του blog

Κορίνθου Διονύσιος: ''Υπάρχει οργανωμένο σχέδιο κατά της χώρας''

Σκληρή απάντηση σε όσους σχεδιάζουν μέτρα που πλήττουν την Εκκλησία και την πίστη δίνει μέσω της «κυριακάτικης δημοκρατίας» ο δυναμικός μητροπολίτης Κορίνθου κ. Διονύσιος.

Ο σεβασμιότατος κάνει λόγο για οργανωμένο σχέδιο αποδόμησης της «κουλτούρας» του Ελληνα από έσωθεν και έξωθεν κέντρα εξουσίας, προειδοποιεί ότι «υπάρχει Θεός και θεία πρόνοια που θα φέρει και πάλι τη γαλήνη» και τονίζει ότι έχει ιερή υποχρέωση να βρίσκεται στο πλευρό του λαού και να μιλάει ανοιχτά (και φωναχτά) για τα δραματικά αδιέξοδα της πατρίδας.

Σεβασμιότατε, πόσο δύσκολη είναι η οικονομική κατάσταση για τη Μητρόπολή σας;

Η Ι.Μ. Κορίνθου, ως μέρος της κοινωνίας και της Εκκλησίας της Ελλάδος, δεν μπορεί να αποτελεί εξαίρεση στον γενικό κανόνα της οικονομικής δυσπραγίας, που ταλανίζει τη χώρα μας.

Την τελευταία διετία είναι ορατά τα σημάδια της εξαθλίωσης και της φτώχειας, όχι μόνον στους απόρους αλλά εσχάτως και σε οικογένειες που δεν είχαν αντιμετωπίσει προβλήματα ποτέ στο παρελθόν.

Η Εκκλησία μας και ειδικότερα η Ι.Μ. Κορίνθου, αναλώνοντας μέχρι και την τελευταία ικμάδα όλου του υλικού και έμψυχου δυναμικού της, προσπαθεί να ανακουφίσει όσους περισσότερους από τους ενδεείς συνανθρώπους μας μπορεί.

Ωστόσο, ποτέ η προσπάθεια αυτή δεν θα είναι αρκετή, ούτε όμως και θα επιτρέψουμε να σταματήσει παρά τα λίγα μέσα τα οποία διαθέτουμε.

Το μήνυμα της αγάπης, μέσα από τη διδασκαλία του Κυρίου μας και τον προς Κορινθίους «Υμνο της Αγάπης» του Απ. Παύλου, πρέπει να είναι για εμάς εντολή και υπόμνηση θυσιαστικής προσφοράς.

Στον τομέα της φιλανθρωπίας πού εστιάζετε τις προσπάθειες;

Στα 6 χρόνια, που με τη Χάρη του Θεού διαποιμένω την Ι.Μ. Κορίνθου, έχουν επιτευχθεί σημαντικά βήματα στον τομέα της φιλανθρωπίας.

Εχω τη χαρά, την τιμή και την ευλογία, οι άνθρωποι της μητροπολιτικής μας επαρχίας, το ποίμνιό μου, να είναι γαλαντόμοι, ευσυνείδητοι και πρόθυμοι να ακούσουν τη φωνή του ποιμένα τους.

Οποτε τους ζήτησα τη βοήθειά τους για τον συνάνθρωπό μας, έτρεξαν με πολλή αγάπη και στοργή να συνδράμουν, γι' αυτό το λιγότερο που μπορώ να κάνω είναι να τους ευχαριστώ δημόσια, να τους επαινώ και να τους προτρέπω να συνεχίσουμε την προσπάθειά μας αυτή.

Αναλυτικότερα, «τα γεύματα αγάπης», με την Τράπεζα Τροφίμων και Ενδυμάτων «Θεοπροσφορά», που τρέφουν πάνω από 3.000 άτομα ημερησίως, η αιμοδοσία, που το 2011 έφτασε τις 2.000 μονάδες αίματος και είναι ο πρώτος φορέας στον νομό μας, με κάλυψη 20% της συνολικής προσφοράς αίματος στο Γ.Ν. Κορίνθου, η «Βοήθεια στο σπίτι», μια δράση που παρέχει κατ' οίκον νοσηλεία, συμβουλευτική στήριξη σε εξαρτημένους από ναρκωτικές ουσίες και συμπαράσταση σε κοινωνικά αποκλεισμένα άτομα, η προστασία και η περίθαλψη με απόλυτη εχεμύθεια των υποσιτιζόμενων μαθητών μέσω της επικοινωνίας των δασκάλων με τους αρμόδιους ιερείς και βέβαια τα 2 Γηροκομεία της Μητρόπολής μας είναι μερικές από τις φιλανθρωπικές παρεμβάσεις μας.

Η κρίση είναι ανίκητη;

Η πατρίδα μας στα τελευταία 200 χρόνια της σύγχρονης ιστορίας της, για να μην αναφερθώ στα πρότερα, αντιμετώπισε αληθινά πολύ δυσκολότερες καταστάσεις από τη σημερινή.

Ενδεικτικά αναφέρω: παγκόσμιους πολέμους, Μικρασιατική Καταστροφή, γερμανοϊταλική Κατοχή, Εμφύλιο και πολλά άλλα.

Η σημερινή οικονομική κρίση, όσο δυσβάσταχτη κι αν φαντάζει, με τη βοήθεια του Θεού και την απαράμιλλη ελληνική αλληλεγγύη θα ξεπεραστεί.

Εκείνο όμως που πραγματικά με ανησυχεί και με προβληματίζει είναι η κρίση θεσμών, η οποία πλήττει την πατρίδα μας και ουσιαστικά αποτελεί το σημαντικότερο σκέλος της πνευματικής κρίσης.

Θεωρώ ότι η ενορχηστρωμένη επίθεση, που δέχεται η Εκκλησία, σε συνδυασμό με τις αντίστοιχες επιθέσεις στην πολύπαθη ελληνική γλώσσα μας, είναι μέρος του γενικότερου σχεδίου -αν κάποιος υπολογίσει και τη μείωση του πληθυσμού μας κατά περίπου 1.000.000- για αποδόμηση της ψυχοσύνθεσης και της «κουλτούρας» του Ελληνα, που στηρίζονται αλλά και επιβεβαιώνουν το τρίπτυχο «πατρίδα, πίστη, οικογένεια».

Οι συνειρμοί που προκαλούνται από κάποιες αποφάσεις των έσωθεν και έξωθεν κέντρων εξουσίας, όπως οι συνεχείς αλλαγές και αποπνευματώσεις στην παιδεία (η οποία -σημειωτέον- έπαψε να είναι εθνική), η αποκαθήλωση των συμβόλων της πίστεώς μας από τις αίθουσες των δημοσίων καταστημάτων των δικαστηρίων και των σχολείων, οι προτάσεις για κατάργηση της εξομολόγησης, του εκκλησιασμού των μαθητών, του θρησκευτικού όρκου κ.ά. μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι μόνο τυχαία δεν συμβαίνουν όλα αυτά. Απαντώ, λοιπόν, με στεντόρεια φωνή ότι υπάρχει Θεός και θεία πρόνοια, που εμπνέουν και θα εμπνεύσουν τον Ελληνα και την ηγεσία του και θα επιφέρουν και πάλι τη γαλήνη και την ηρεμία στον τόπο μας, εξαφανίζοντας τις διχοστασίες, την οικονομική κρίση και την παντοειδή κατάρρευση.

Είστε ένας ιεράρχης που δεν μασάει τα λόγια του. Τα κηρύγματά σας είναι πύρινα και αιχμηρά. Πιστεύετε ότι η Εκκλησία (συνολικά) θα πρέπει να οξύνει τον δημόσιο λόγο της;

Αγαπητέ κ. Ριζούλη, μου δίνετε την ευκαιρία να θίξω ένα θέμα που με απασχολεί αρκετά το τελευταίο χρονικό διάστημα.

Εχει δημιουργηθεί τεχνηέντως μια συζήτηση για το εάν οι ιεράρχες πρέπει ή δεν πρέπει να έχουν «πολιτικό» λόγο και παρουσία στο κοινωνικό και εθνικό γίγνεσθαι.

Οσοι, όμως, ισχυρίζονται το αντίθετο πρέπει να γνωρίζουν και δημοκρατικά να αποδέχονται ότι και ο επίσκοπος είναι ζωντανό κύτταρο και παράγων της κοινωνίας, άμεσα και ποικιλοτρόπως εμπλεκόμενο σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής της. Είναι παντελώς λανθασμένη η βάση που τίθεται το θέμα, κατά την προσωπική μου άποψη.

Γιατί (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) όταν ένας ιεράρχης εκφράζει την άποψη του δεν εκφέρει «κομματικό» λόγο, πολύ περισσότερο δεν προπαγανδίζει υπέρ κανενός.

Ο επίσκοπος έχει ιερή υποχρέωση απέναντι στον Θεό και στη συνείδησή του να διαφυλάττει και να προστατεύει το ποίμνιό του σύμφωνα με τις χριστιανικές επιταγές, την εκκλησιαστική πρακτική και τον τρόπο ζωής της Εκκλησίας. Εάν αυτό μονομερώς πλην πονηρώς εκλαμβάνεται ως «πολιτικός» λόγος, με συγχωρείτε, αλλά εγώ διαφωνώ.

Εχω όχι μόνο κάθε δικαίωμα, όπως όλοι οι συμπατριώτες μου, αλλά και ιερή υποχρέωση να εκφράζω την άποψή μου, κατά τον χαρακτήρα μου, τη συνείδησή μου και τα κρατούντα θέσμια, στηριζόμενος στα ευαγγελικά προστάγματα.

Ομως, στην Εκκλησία μας υπάρχουν και οι υπόλοιποι εκλεκτοί αδελφοί, πολλοί από τους οποίους έχουν επιλέξει μια διαφορετική προσέγγιση για κατήχηση, επικοινωνία και δράση με το δικό τους ποίμνιο.

Πολλές φορές αυτή η ήρεμη προσπάθεια έχει πολύ καλύτερα αποτελέσματα από μία επιθετική ή δυναμική. Πώς, λοιπόν, εγώ νομιμοποιούμαι να κρίνω τον οποιοδήποτε αδελφό, εάν και αυτός είναι αποτελεσματικός, αλλά με διαφορετικό τρόπο;

Εξάλλου, είναι τέτοια η δομή, η σύνθεση και ο ρόλος της Ιεραρχίας μας, που όχι μόνο επιτρέπουν, αλλά και επιβάλλουν την πολυφωνία και την αντιμετώπιση των προβλημάτων με ποικιλόμορφες μεθόδους και πρακτικές.

Η Εκκλησία πιστεύετε ότι θα μπορούσε να κάνει περισσότερα για την κρίση;

Εχθρός του καλού είναι πάντα το καλύτερο.

Η επανάπαυση ιδιαίτερα σε περιόδους κοινωνικών κρίσεων δεν ενδείκνυται σε καμία περίπτωση, ωστόσο, κ. Ριζούλη, ας είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας.

Βλέπετε εσείς αυτή τη στιγμή άλλον φορέα στον τόπο μας, πλην της Εκκλησίας, να σκύβει πραγματικά και αποτελεσματικά πάνω από τα προβλήματα του κόσμου; Υπάρχει κανείς άλλος, που απλά, ελεύθερα, με αγάπη και διακριτική ευπρέπεια να το κάνει, χωρίς φυλετικές, κοινωνικές κ.ά. διακρίσεις και σε καθημερινή βάση;

Και πιο είναι το ευχαριστώ; Βαλλόμεθα πανταχόθεν απ' όλους ανεξαιρέτως τους πολιτειακούς φορείς, οι οποίοι ανακαλύπτουν «θέματα» για να πλήξουν το κύρος ακόμα και των προσώπων και της Εκκλησίας.

Είναι ψέμα ότι από τη στιγμή που η κρίση χτύπησε την πόρτα μας προκύπτουν καθημερινά προτάσεις με φανερά ή κρυφά αντιεκκλησιαστικά και αντικληρικά μηνύματα και τοποθετήσεις; Σε τι αποσκοπούν όλα αυτά; Δεν γνωρίζουν αυτοί που τα διακινούν ότι ο μοναδικός παράγοντας ανακούφισης των αναξιοπαθούντων της χώρας μας είναι η Εκκλησία; Ποιους πλήττουν όταν βάλλουν εναντίον Της, παρά μόνο αυτούς που έχουν ανάγκη τη βοήθειά Της;

Τους καλώ, λοιπόν, έστω και αυτή την ύστατη ώρα και μέσα από τις στήλες της εφημερίδας σας να ασχοληθούν με τα προβλήματα, που οι ίδιοι με την κακή και αλόγιστη διαχείρισή τους δημιούργησαν στον κόσμο και τον τόπο κι ας αφήσουν εμάς να διαχειριστούμε «τα του οίκου μας».

Δεν τους ζητάμε τίποτα προσωπικό παρότι, καταχρηστικά και έκνομα, μας στοχοποιούν και μας απειλούν συνεχώς για το «κόψιμο» του μισθού των 10.000 κληρικών μας.

Τους ζητάμε να αναλογιστούν τις ευθύνες τους απέναντι στον τόπο και τον λαό και να δεχτούν σιωπηλά, αφού δεν μπορούν να το κάνουν με την καρδιά τους, τη φιλανθρωπική μας παρέμβαση παραδειγματιζόμενοι από την προσφορά και τη φιλοπατρία μας.

Αυτή θα είναι μια καλή αρχή. Αλλωστε, εμείς δεν ασκούμε κρατική κοινωνική πολιτική, αλλά, βάσει της πίστεώς μας, ασκούμε φιλανθρωπία, αξιοποιώντας τίμια και καθαρά μέχρι και το τελευταίο σεντ του κεριού και των δωρεών των χριστιανών μας.

Αλλοι είναι αυτοί που, ενώ φορολογούν ακρίτως, δεν μας επιτρέπουν να έχουμε ούτε συντάξεις ούτε φάρμακα και στοιχειώδη περίθαλψη ούτε καν την απαραίτητη τροφή και ενδυμασία.

Βλέπετε με αισιοδοξία το μέλλον του λαού μας;

Η θέση μου ως ποιμενάρχη αλλά και ως ανθρώπου δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική.

Οπως προανέφερα, η χώρα μας έχει περάσει τόσα πολλά στο παρελθόν που ελάχιστα μένουν να την τρομάξουν.

Ο Ελληνας είναι ζυμωμένος με τα «προβλήματα» και τις «κρίσεις» και εξέρχεται πάντα από αυτές δυνατότερος, σοφότερος και αποτελεσματικότερος.

Αρκεί να θυμηθούμε τον Θεό μας, να σκύψουμε αλληλέγγυοι ο ένας στον άλλο και οι καλύτερες μέρες θα έρθουν.

Εξάλλου, δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι πολύ χειρότερο για εμάς, απ' αυτό που ήδη βιώνουμε.

Δημήτρης Ριζούλης

ΠΗΓΗ
ΡΟΜΦΑΙΑ

Το μεγαλείο της αγάπης

      «Άλλος, λοιπόν, τον πατέρα, τον τραβά αρπάζοντας τον ως βοηθό. Άλλος, πού δικάζεται, τον προσκαλεί για συνήγορο. Άλλος, πού πεινά, τον παρακαλεί για τροφή, ο γυμνός τον παρακαλεί για ένδυμα. Άλλος, παρακαλώντας, του παίρνει ακόμη και τα ρούχα πού φορεί. Άλλος, πού πενθεί, τον έχει ανάγκη για παρηγοριά. Κάποιος άλλος τον τραβά να επισκεφθεί ασθενείς, ξένος του ζητεί καταφύγιο. Άλλος, πλησιάζοντας τον, κλαίει για κάποιο χρέος. Άλλος τον προσκαλεί για επόπτη και συμφιλιωτή μέσα στο σπίτι του, επειδή υπάρχουν διχόνοιες. Η χήρα φωνάζει δυνατά το «ελέησον» στον πατέρα. Άλλη θρηνεί για την ορφάνια. Ο δούλος καταφεύγει στην αγάπη του, -όταν κλαίει από τη σκληρότητα του κυρίου του.

Ο πατέρας έχει κάθε ημέρα αναρίθμητες φροντίδες για τα προβλήματα του καθενός.

Συλλαμβάνεται κάποιος βίαια; τότε ο πατέρας γίνεται συνήγορος.

Πείνα μεγάλη βασανίζει τους ανθρώπους; αμέσως τότε ο συνήγορος γίνεται τροφοδότης.

Είναι κάποιος άρρωστος; τότε ο τροφοδότης γίνεται γιατρός.

Έχει πέσει κάποιος σε πένθος; τότε ο γιατρός βρίσκει τον παρηγορητικό λόγο, για να καταπραΰνει τη θλίψη.

Έφτασε η ώρα της φροντίδας για τους ξένους; τότε και ξενοδόχος γίνεται ο πατέρας, πού έχει γίνει τα πάντα, για όλους»

(PG 104, 229-232).

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Επιμέλεια και ερμηνεία κειμένου,
Γεωργία Κουνάβη, Θεολόγος, επιμελήτρια της Ελληνικής Πατρολογίας

Η χρυσή Ολυμπιονίκης από την Αιθιοπία και η Παναγία

 

«Ευχαριστώ το Θεό που μου έδωσε τη νίκη σήμερα...», δήλωσε η χρυσή Ολυμπιονίκης των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου, από την Αιθιοπία Μεσερέτ Ντεφάρ μετά τη νίκη της στα 5000 μέτρα.

Συγκινητική ήταν η στιγμή όταν η Ολυμπιονίκης μετά τον τερματισμό της, έβγαλε ένα πανί που απεικόνιζε την Παναγία την Βρεφοκρατούσα και την ασπάστηκε με δάκρυα στα μάτια.

Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι η Μεσερέτ Ντεφάρ είναι Χριστιανή, ενώ τον περισσότερο καιρό ζει στην Ελλάδα.

Η φωτογραφία μιλά από μόνη της ...

πηγή

romfea

Απαγορεύουν τον Εθνικό Ύμνο στον Ελληνικό στρατό! ΑΛΗΘΕΥΕΙ;;;

@Εθνικά
Απίστευτο: Απαγορεύουν τον Εθνικό Ύμνο στον Ελληνικό στρατό! Επιτρέπεται να το σιγοτραγουδήσεις ΜΟΝΟ κατόπιν ειδικής άδειας. Και όμως είναι αλήθεια
	Γεώργιος Στεφάνου www.lesvospost.com aegeantimes.gr αρχική καταχώρηση στις 13/8/2012, 12:09 τελ. ενημέρωση 13/8/2012
Στον ελληνικό στρατό απαγόρευσαν τον εθνικό ύμνο. Δεν μπορείς ούτε να τον σιγοτραγουδάς ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΠΑΡΕΙ ΑΔΕΙΑ!!!! Την απίστευτη και όμως δυστυχώς πραγματική καταγγελία έκανε στο pentapostagma.gr στρατιώτης που αυτή την ώρα υπηρετεί την πατρίδα (και φυσικά δεν δημοσιοποιούμε τα στοιχεία του). Ο στρατιώτης που το προηγούμενο διάστημα υπηρετούσε στο Μεγάλο Πεύκο, είπε ότι τους είχε δοθεί σαφής και ρητή εντολή να μην τραγουδούν τον Εθνικό Ύμνο, αν δεν έχουν πάρει ειδική άδεια. Μάλιστα όταν κάποια στιγμή, οι στρατιώτες ζήτησαν στη βραδινή αναφορά να πουν τον Εθνικό Ύμνο, τους το απαγόρευσαν. Όσον αφορά δε στα τραγούδια για τη Μακεδονία και την Κύπρο ούτε λόγος. Αυτά απαγορεύονται είτε με άδεια είτε χωρίς. Οι ίδιοι οι αξιωματικοί έλεγαν στους φαντάρους ότι αυτά είναι αδιανόητα πράγματα και δεν δικαιολογούνται αλλά δεν απαντούσαν στο ερώτημα «ποιος έβγαλε αυτή τη διαταγή». Από το ρεπορτάζ προκύπτει ότι την επίμαχη περίοδο, το κέντρο επισκέφθηκαν αρκετές φορές αξιωματούχοι του αμερικανικού στρατού (στοιχείο που δεν μπορούμε να το συνδέσουμε με την εν λόγω συμπεριφορά της Διοίκησης αλλά ίσως έχει τη σημασία του). Γεγονός πάντως είναι ότι, αν είσαι στρατιώτης στην Ελλάδα του 2012, θα πρέπει να ξεχάσεις πατριωτικούς ύμνους και εμβατήρια και κυρίως να μην πολυθυμάσαι τον Εθνικό Ύμνο. Δεν σου είναι απαραίτητος. Αυτό σου λένε στο στρατό σήμερα. ΣΗΜ. Μια απαραίτητη διευκρίνιση. Ο Εθνικός Ύμνος παραπέμπει σε χώρα. Αν σε έχουν μετατρέψει σε προτεκτοράτο, θα πρέπει οι πολίτες σου να ξεχάσουν τον πρώην εθνικό τους ύμνο και να αρχίσουν να μαθαίνουν γερμανικά για να διασκευάζουν το Lili Marleen. Και γιατί να το διασκευάζουν τώρα που το σκέφτομαι; Μια χαρά είναι. Σχόλιο και ρεπορτάζ lesvospost.com «Για να διασταυρώσουμε την είδηση επικοινωνήσαμε με γνωστούς μας που αυτήν την στιγμή υπηρετούν την πατρίδα, και το δικό μας ρεπορτάζ έχει κάποιες διαφορές με το παραπάνω ρεπορτάζ. Δηλαδή εμάς οι φαντάροι μας είπαν με βαριά καρδία ότι οι ανώτεροι τους στις μονάδες που υπηρετούν τώρα( Μεγάλο Πεύκο, Άρτα , Σπάρτη κ.α) , τους λένε ότι απαγορεύεται να τραγουδάς χωρίς σχετική άδεια από τον Αξιωματικό υπηρεσίας τον Εθνικό Ύμνο δημόσια μέσα στην στρατιωτική μονάδα, μας είπαν επίσης ότι όποιος πει τον Εθνικό Ύμνο θα έχει κυρώσεις (στέρηση εξόδου) από τον Αξιωματικό υπηρεσίας. Εμείς τραγουδάμε και φωνάζουμε τον Εθνικό Ύμνο και χωρίς άδεια από τον στρατό και τους διαφόρους προπαγανδιστές που υπάρχουν μέσα στα Ελληνικά στρατεύματα της Ελλάδας....» «Σε γνωρίζω από την κόψη του σπαθιού την τρομερή, σε γνωρίζω από την όψη που με βία μετράει τη γη. Απ` τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά, και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά»!