Ο ληστής που έγινε μοναχός

Σε έναν κόσμο υπό τους νόμους της φθοράς, δεν είναι όλοι σε θέση να ενεργήσουν κατά τους νόμους της αγάπης και της ειρήνης του Κυρίου, που είναι ο σωστός τρόπος.

Διηγήθηκε ο Γέροντας Πορφύριος: «Ήταν κάποτε ένα μοναστήρι στο βουνό, όπου οι μοναχοί ζούσαν ειρηνικά.

Μια μέρα έκαναν επιδρομή ληστές, μπήκαν μέσα στο Ναό της Μονής αγριωποί και ο αρχηγός τους ζήτησε τον Ηγούμενο. Ένας μοναχός τον ειδοποίησε και εκείνος, που βρισκόταν μέσα στο Ιερό, παρακάλεσε τον αρχιληστή να περιμένει λίγο, ώσπου να τελειώσει μια εργασία του. Γονάτισε μπροστά στην Αγία Τράπεζα και άρχισε θερμή προσευχή στο Χριστό, να τους γλιτώσει από αυτόν τον κίνδυνο.

Ο αρχιληστής, στο διάστημα αυτό περιεργαζόταν τις τοιχογραφίες του Ναού. Άγριος όπως ήταν, τράβηξε την προσοχή του η εικόνα της μελλούσης κρίσεως και ιδιαίτερα του φοβερού δράκοντα, που έβγαζε φωτιές από το στόμα του και κατάπινε τους κολασμένους. Εκείνη τη στιγμή βγήκε από το Ιερό ο Ηγούμενος. Ο αρχιληστής, μόλις τον είδε, του είπε απότομα: «Θα μου δώσεις αμέσως όλους τους θησαυρούς του Μοναστηριού, γιατί αλλιώς θα σας σφάξουμε. Αλλά πρώτα θέλω να μου εξηγήσεις τι παριστάνει αυτή η ζωγραφιά».

Ο Ηγούμενος, που εξακολουθούσε να προσεύχεται κρυφά, του εξήγησε, ότι από τη μια μεριά είναι ο Χριστός, που παίρνει μαζί Του στον Παράδεισο τους δικαίους και από την άλλη ο διάβολος-δράκοντας, που καταπίνει στην κόλαση τους αμαρτωλούς». «Ποιοι είναι αυτοί οι αμαρτωλοί;» ξαναρώτησε ο αρχιληστής. Ο Ηγούμενος του απάντησε: «Είναι αυτοί που κλέβουν, που σκοτώνουν, που βρίζουν, που ατιμάζουν, αυτοί που κάνουν κάθε κακό». «Δηλαδή, ρώτησε ανήσυχος, κι εγώ στην κόλαση θα πάω;» «Όπως φαίνεται, του λέει ο Ηγούμενος, για εκεί προορίζεσαι». «Και δεν υπάρχει τρόπος να γλυτώσω την κόλαση;» ρώτησε. «Υπάρχει», του απαντά ο Ηγούμενος. «Αν μετανοήσεις για όλες σου τις αμαρτίες, εξομολογηθείς, κοινωνήσεις και αγωνιστείς να αποφεύγεις το κακό και να κάνεις το καλό».

«Πού μπορώ να το κάνω αυτό;» «Εδώ στο Μοναστήρι». Τότε ο αρχιληστής στρέφεται ξαφνικά στους ληστές που τον ακολουθούσαν και τους λέει: «Εγώ θα μείνω εδώ.» Έφυγαν οι ληστές και ο αρχιληστής εξομολογήθηκε στον Ηγούμενο, που τον έκανε δόκιμο μοναχό. Του έβαλε και κανόνα, να μην κάνει τίποτα χωρίς να ρωτάει ένα γέροντα μοναχό, κοντά στον οποίο θα έκανε το διακόνημά του.

Μια μέρα τον έστειλε μαζί με τον συνοδό μοναχό, να κόψουν ξύλα από το βουνό και να τα φέρουν στο Μοναστήρι για το χειμώνα. Ξεκίνησαν, με το ζώο τους, έφτασαν στο βουνό, έκοψαν και φόρτωσαν τα ξύλα, αλλά πριν προλάβουν να ξεκινήσουν, εμφανίστηκαν μπροστά τους ληστές, τους πήραν τα ζώα και τους ξυλοκόπησαν. Ο αρχιληστής-μοναχός οργίστηκε, αλλά πριν κάνει οποιαδήποτε κίνηση, ρώτησε τον συνοδό του: «Τι λένε τα βιβλία να κάνουμε τώρα;»

Ο συνοδός του απάντησε: «Τίποτα, ο νόμος του Χριστού λέει, ότι αν κάποιος σε χαστουκίσει, εσύ να γυρίσεις και το άλλο μάγουλο». Έφυγαν οι ληστές με τα κλεμμένα, έφυγαν και οι μοναχοί δαρμένοι και με άδεια χέρια. Όταν τους είδε ο Ηγούμενος λυπήθηκε, αλλά δεν είπε τίποτα. Έπειτα από μερικές μέρες, τους ξαναέστειλε στο βουνό για ξύλα με άλλο ζώο, αλλά επαναλήφθηκαν περίπου τα ίδια.

Ο Ηγούμενος ήταν πολύ σκεπτικός, δεν ήξερε τι να κάνει. Επειδή όμως έκανε πολύ κρύο, με κόπο βρήκε τρίτο ζώο και τους ξαναέστειλε στο βουνό. Τη στιγμή που ετοιμάζονταν να επιστρέψουν με το φορτωμένο ζώο, παρουσιάζονται πάλι οι ίδιοι ληστές, τους παίρνουν το ζώο και αρχίζουν πάλι να τους δέρνουν. Η αγανάκτηση του αρχιληστή-μοναχού κορυφώθηκε, όμως ρώτησε πάλι το συνοδό του: «Βρες γρήγορα, τι λένε οι Γραφές να κάνουμε». Ο συνοδός του είπε πάλι: «Τίποτα, ο νόμος του Χριστού λέει υπομονή και αγάπη στους εχθρούς».

Ο αρχιληστής-μοναχός δεν ικανοποιήθηκε και του λέει: «Για θυμήσου καλά, δεν υπάρχουν άλλες Γραφές να λένε κάτι άλλο;» Ο συνοδός του του απαντά: «Ε, υπάρχει και η Παλαιά Διαθήκη, με το νόμο του Μωυσή». «Και τι λέει αυτός ο νόμος;» «Λέει οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος». «Αυτός είναι καλός νόμος!!», φώναξε ο αρχιληστής-μοναχός και δίνει μια γροθιά σε ένα ληστή και τον ξαπλώνει κάτω. Οι άλλοι ληστές τον κοίταξαν ξαφνιασμένοι.

Τότε αυτός άνοιξε το ράσο του και φάνηκε το δασύτριχο στήθος του. «Ξέρετε ωρέ, ποιος είμαι εγώ;», λέει στους τρομαγμένους ληστές. «Είμαι ο τάδε ξακουστός αρχιληστής, που έγινα καλόγερος. Αν δεν θέλετε να σας λιανίσω όλους, αφήστε αυτό το φορτωμένο ζώο και τσακιστείτε να μας φέρετε φορτωμένα και τα άλλα δύο τα κλεμμένα.» Οι ληστές συμμορφώθηκαν με την εντολή του. Έτσι οι δύο μοναχοί επέστρεψαν θριαμβευτικά στο Μοναστήρι, με τρία φορτωμένα ζώα. Μόλις τους είδε ο Ηγούμενος, σταυροκοπήθηκε απορημένος και δόξασε το Χριστό. Τότε ο αρχιληστής-μοναχός του λέει: «Μη δοξάζεις το Χριστό, άγιε Ηγούμενε, αλλά δόξαζε το Μωυσή. Με το νόμο του Μωυσή τα φέραμε πίσω όλα τα κλεμμένα, γιατί αν πηγαίναμε ακόμα με το νόμο του Χριστού, και αδειανοί θα γυρίζαμε και δαρμένοι».

Μου έκανε εντύπωση αυτή η ιστορία, που μου την διηγήθηκε ο Γέροντας με απαράμιλλη χάρη και προσπαθούσα να την ερμηνεύσω, όταν άρχισε να μου λέει και δεύτερη:

«Ήταν ένα Μοναστήρι, όπου όλοι οι μοναχοί είχαν γεράσει και πεθάνει, εκτός από έναν, που ζούσε εκεί σαν ερημίτης. Ο μοναχός αυτός ήταν τελείως αγράμματος αλλά είχε δυνατή και απλή πίστη. Καθώς έκανε τις ακολουθίες του και τα διακονήματα του, πίστευε ότι ο Χριστός και οι άγιοι είναι ζωντανοί και τον συντροφεύουν, γι' αυτό τους μιλούσε τακτικά, όπως μιλά κανείς σε ζωντανούς ανθρώπους.

Μια μέρα που βγήκε από το Μοναστήρι, μπήκαν σε αυτό ληστές, έκλεψαν ότι βρήκαν, τα φόρτωσαν στα ζώα τους κι' έφυγαν. Όταν επέστρεψε ο μοναχός και είδε γυμνωμένο το Μοναστήρι, ταράχθηκε. Αμέσως έτρεξε στο Ναό, που ήταν αφιερωμένος στον Άγιο Νικόλαο, στάθηκε μπροστά στον προστάτη του Μοναστηριού άγιο και άρχισε να διαμαρτύρεται: «Άγιε μου Νικόλα, τι έγινε εδώ όταν έλειπα; Ήρθαν κακοί άνθρωποι και έκλεψαν το Μοναστήρι κι εσύ τους κοίταζες και δεν μιλούσες; Τι έκανες για να εμποδίσεις τους κλέφτες; Βλέπω ότι δεν έκανε τίποτα. Αμ' τότε δεν σου αξίζει αυτή η θέση που έχεις, αφού δεν προστάτεψες το Μοναστήρι. Θα σε βγάλω απ' εκεί». Κι' αμέσως ξεκολλά την εικόνα του αγίου από το τέμπλο, την βγάζει έξω από το Μοναστήρι, την ακουμπά σε ένα βράχο, επιστρέφει και κλείνει την πόρτα.

Δεν πέρασε μια ώρα και ακούει δυνατά χτυπήματα στην εξώπορτα. Ανοίγει και τι να δει. Οι ληστές με τα ζώα τους φορτωμένα με όλα τα κλεμμένα και να του λένε: Εμείς κλέψαμε το Μοναστήρι και καθώς φεύγαμε, τα ζώα μας περπατούσαν κανονικά, αλλά κάποια στιγμή σταμάτησαν και δεν προχωρούσαν. Τα χτυπούσαμε, τα τραβούσαμε, έμεναν ακίνητα, μόλις όμως γύριζαν πίσω έτρεχαν. Είπαμε, ότι όπως φαίνεται, ο Θεός θέλει πίσω τα κλεμμένα και στα φέραμε.

Ο μοναχός πήρε τα πράγματα και καθώς έφευγαν οι ληστές, ευχαρίστησε το Θεό. Τότε θυμήθηκε την εικόνα του αγίου, πήγε στο βράχο που την είχε ακουμπήσει, την προσκύνησε και είπε: «Τώρα σε παραδέχομαι, Άγιε Νικόλα. Είσαι ο προστάτης του Μοναστηριού». Πήρε θριαμβευτικά την εικόνα του αγίου και την τοποθέτησε στη θέση της.

ΠΗΓΗ: Κ. Γιαννιτσιώτη, "Κοντά στο Γέροντα Πορφύριο"

ΣΗΜ. ΟΟΔΕ: Ποιο λοιπόν είναι το συμπέρασμα από αυτήν την ιστορία; Ο σωστός τρόπος προϋποθέτει την αγιότητα του αγράμματου μοναχού. Δυστυχώς όμως, επειδή δεν υπάρχει αγιότητα σε όλον τον κόσμο, μερικές φορές για μερικούς, είναι ανεκτή και η καταφυγή στον 'Μωσαϊκό Νόμο'

Ο άνθρωπος του Χριστού και τη δυσκολία και τη θλίψη όλα τα κάνει προσευχή

Ο άνθρωπος του Χριστού όλα τα κάνει προσευχή.

Και τη δυσκολία και τη θλίψη, τις κάνει προσευχή. Ό,τι και να του τύχει αμέσως αρχίζει: «Κύριε Ιησού Χριστέ ...».

Η προσευχή ωφελεί σε όλα, και στα πιο απλά. Για παράδειγμα, πάσχεις από αυπνία^. να μη ακέπτεσαι τον ύπνο.

Να σηκώνεσαι, να βγαίνεις έξω και να έρχεσαι πάλι μέσα στο δωμάτιο, να πέφτεις στο κρεβάτι σαν για πρώτη φορά, χωρίς να σκέπτεσαι αν θα κοιμηθείς ή όχι.

Να συγκεντρώνεσαι, να λες τη δοξολογία και μετά τρεις φορές το «Κύριε Ιησού Χριστέ ...;» κι έτσι θα έρχεται ο ύπνος.

¨Όλα είναι μέσα μας, και τα ένστικτα και τα πάντα, και ζητούν ικανοποίηση. Αν δεν τα ικανοποιήσομε, κάποτε θα εκδικηθούν, εκτός και τα διοχετεύσομε αλλού, στο ανώτερο, στον Θεό.

Άγιος Πορφύριος

Τον Χριστό να τον αισθανόμαστε σαν φίλο μας. Είναι φίλος μας.

Τον Χριστό να τον αισθανόμαστε σαν φίλο μας. Είναι φίλος μας.

Το βεβαιώνει ο ίδιος, όταν λέει: «Εσείς είστε φίλοι μου ...» (Ιω. 15,14).

Σαν φίλο να τον ατενίζομε και να τον πλησιάζομε. Πέφτομε; Αμαρτάνομε;

Με οικειότητα, με αγάπη κι εμπιστοσύνη να τρέχομε κοντά του^. όχι με φόβο ότι θα μας τιμωρήσει αλλά με θάρρος, που θα μας το δίδει η αίσθηση του φίλου.

Να του πούμε: «Κύριε, το έκανα, έπεσα, συγχώρεσέ με». Αλλά συγχρόνως να αισθανόμαστε ότι μας αγαπάει, ότι μας δέχεται τρυφερά, με αγάπη και μας συγχωρεί.

Να μη μας χωρίζει απ' τον Χριστό η αμαρτία. Όταν πιστεύουμε ότι μας αγαπάει και τον αγαπάμε, δεν θα αισθανόμαστε ξένοι και χωρισμένοι απ' Αυτόν, ούτε όταν αμαρτάνουμε. Έχουμε εξασφαλίσει την αγάπη Του κι όπως και να φερθούμε, ξέρομε ότι μας αγαπάει.

πατηρ πορφυριος

Κουνούπια. Φυσικοί τρόποι αντιμετώπισης των εντόμων του Καλοκαιριού

  Μύγες, κουνούπια, κατσαρίδες, είναι κάποια μόνο από τα έντομα του καλοκαιριού, που εκτός από ενοχλητικά, μπορούν να αποβούν και επικίνδυνα για την υγεία μας, λόγω των μεταδοτικών ασθενειών που «κουβαλούν».

Στο εμπόριο βρίσκει κανείς πλήθος εντομοκτόνων και άλλων σκευασμάτων που συντελούν στην εξόντωση τους. Ωστόσο, δεν είναι λίγες οι φορές που εξολοθρεύουν μεν τα έντομα, αλλά αποβαίνουν επικίνδυνα για τον άνθρωπο και το περιβάλλον.

Ο γεωπόνος Βασίλης Αναγνώστου, εξηγεί ότι υπάρχουν φυσικοί τρόποι αντιμετώπισης των εντόμων, όμοιας αποτελεσματικότητας με τα χημικά εντομοκτόνα, χωρίς επιβλαβείς παρενέργειες για την υγεία μας και το οικοσύστημα.

Τα θηλυκά κουνούπια, χρειάζονται αίμα για την ωρίμανση των αυγών τους και αυτά είναι που μας τσιμπούν. Προτιμούν τα θερμόαιμα ζώα, όπως τον άνθρωπο, γιατί προσελκύονται από τη σωματική θερμότητα και το διοξείδιο του άνθρακα που εκπνέεται από την αναπνοή. Άλλοι παράγοντες που 'τραβούν' τα κουνούπια είναι η κίνηση, η υγρασία και το φως. Τα συχνά ντους απομακρύνουν τον ιδρώτα από το σώμα και προστατεύουν τους ανθρώπους από τα κουνούπια. 'Μαγνήτης' για τα κουνούπια είναι και η κούραση με το λαχάνιασμα, καθώς αυξάνονται οι τιμές διοξειδίου του άνθρακα που εκλύονται.

Οι ανεμιστήρες συμβάλουν αρκετά στο να διαλύεται η συγκέντρωση διοξειδίου του άνθρακα κι έτσι τα απωθούν, μιας και τα κουνούπια εντοπίζουν από τα 20 μέτρα το αγαπητό τους διοξείδιο, ενώ ταυτόχρονα η χρήση των ανεμιστήρων χαρίζουν δροσιά, μειώνοντας τη θερμοκρασία του σώματός.

Τα κουνούπια αφήνουν τα αυγά τους σε στάσιμα ύδατα, γι' αυτό και πρέπει κανείς να μην αφήνει νερά από το πότισμα ή τη βροχή να λιμνάζουν, καθώς και να αλλάζει κάθε δεύτερη μέρα το νερό των κατοικίδιων.

Αρώματα, σπρέι, κρέμες και συναφή καλλυντικά ελκύουν τα κουνούπια, όπως και τα σκούρα και τα εμπριμέ ρούχα, γι' αυτό θα πρέπει να προτιμούνται τα λευκά. Τα γλυκά, επίσης, προσελκύουν τα κουνούπια, ενώ το σκόρδο τα διώχνει. Επίσης πρέπει να αποφεύγονται τροφές με κάλιο, όπως μπανάνες, γιατί το γαλακτικό οξύ που περιέχουν έλκει τα κουνούπια.

Τα κουνούπια φεύγουν επίσης αν υπάρχουν κοντά σε πόρτες και παράθυρα φυτά όπως σκόρδο, κρεμμύδια, μαϊντανός, φασκόμηλο, δάφνη, κανέλα, αρμπαρόριζα (ή αλλιώς σιτρονέλλα), γεράνι, κατιφέ, βασιλικό, δεντρολίβανο, γαρίφαλα, μέντα, δυόσμο, μελισσόχορτο, θυμάρι, καλέντουλα και νυχτολούλουδο, αφού το άρωμά τους λειτουργεί αποτρεπτικά ως εντομοαπωθητικό. 'Ομπρέλα' προστασίας παρέχουν επίσης οι ευκάλυπτοι και οι φλαμουριές.

Άλλοι τρόποι απώθησης των εντόμων είναι οι λάμπες με κίτρινο χρώμα που προσελκύουν λιγότερο τα κουνούπια από αυτές με άσπρο φωτισμό, επίσης το κάψιμο δεντρολίβανου είναι πιο αποτελεσματικό και υγιεινό από το 'φιδάκι'.

Ο κ.Αναγνώστου αναφέρει εύκολα και οικολογικά σκευάσματα που μπορεί κανείς να φτιάξει στην κουζίνα του σπιτιού του.

«Τρίψτε βασιλικό και αναμείξτε τον με ξύδι σε ένα μπολ. Αφήστε το δίπλα σας ή κάντε επάλειψη στο δέρμα σας. Μπορούμε να φτιάξουμε λοσιόν προσθέτοντας ένα φλιτζάνι καυτό νερό σε ένα μπολ στο οποίο έχουμε ρίξει μισό φλιτζάνι ψιλοκομμένο δενδρολίβανο και το αφήνουμε μία ώρα για να 'δέσει'. Στη συνέχεια το βάζουμε σε έναν ψεκαστήρα. Το αποθηκεύουμε στο ψυγείο και το χρησιμοποιούμε όποτε το χρειαζόμαστε».

Ένα ακόμα σπρέι που προτείνει ο κ.Αναγνώστου είναι: 100 γραμμάρια νερό, 4 έως 6 σταγόνες αιθέρια έλαια ευκαλύπτου, λεβάντας και σιτρονέλλας.

Για την ανακούφιση από τα τσιμπήματα των κουνουπιών, μπορεί κανείς να τρίψει λίγη μαντζουράνα πάνω στο τσίμπημα ή βάλει σόδα.

Οι κατσαρίδες μπορούν να ζήσουν για μήνες χωρίς τροφή, χρειάζονται καθημερινά όμως νερό και προτιμούν μέρη με υγρασία. Γι' αυτό δεν πρέπει να μένουν νερά στο νεροχύτη της κουζίνας και στο μπάνιο. Επίσης δεν πρέπει να μένουν υπολείμματα φαγητών εκτεθειμένα. Οι κατσαρίδες εμφανίζονται σε χώρους που έχουν ήδη ρυπανθεί με περιττώματα από άλλες κατσαρίδες, γι' αυτό τα σκοτεινά μέρη, που προτιμούν οι κατσαρίδες, πρέπει να καθαρίζονται σχολαστικά.

Ο κ.Αναγνώστου επισημαίνει πως «ο συνδυασμός άχνη ζάχαρη και μαγειρική σόδα αποβαίνει θανατηφόρος για τις κατσαρίδες. Ανακατέψτε ίση ποσότητα των δυο υλικών και αφήστε το μείγμα σε ένα ρηχό πιάτο».

Ο βόρακας ή βορικό οξύ, ένα 100% φυσικό υλικό που μπορεί κανείς να το προμηθευτεί στα φαρμακεία δρα αποτελεσματικά τόσο για τις κατσαρίδες, όσο και για τα μυρμήγκια. Μπορεί κανείς να δημιουργήσει ένα εντομοκτόνο ανακατεύοντας ζάχαρη με νερό και βόρακα ή μπορεί να λιώσει πατάτες με βόρακα, από το μείγμα να φτιάξει μπαλάκια που θα τοποθετηθούν κάτω από νεροχύτες, πίσω από το ψυγείο, την κουζίνα, το πλυντήριο και τα οποία διαρκούν περίπου έξι μήνες. Αν στο σπίτι υπάρχουν ζώα τότε θα πρέπει να αποφευχθεί ο βόρακας, γιατί μπορεί να είναι φυσικό προϊόν παραμένει όμως δηλητήριο.

Άλλος ένας τρόπος για να απαλλαγεί κανείς από τις κατσαρίδες είναι ο ψεκασμός με σαπουνόνερο ή φωτιστικό οινόπνευμα. Είτε άμεσα, είτε αργότερα θα εξουδετερωθούν, όταν οι ουσίες θα επιδράσουν.

Τα φύλλα δάφνης, οι φέτες αγγουριού, το σκόρδο, η ναφθαλίνη δρουν επίσης εντομοαπωθητικά, γιατί οι κατσαρίδες απεχθάνονται τη μυρωδιά τους.

Ο κ.Αναγνώστου προσθέτει, πως μία φυσική απωθητική ουσία για τις κατσαρίδες είναι η νεπέτα ή γατόχορτο, φυτό συγγενές με τη μέντα. Το ενεργό συστατικό νεπεταλακτόνη που περιέχει, είναι μη τοξική για τους ανθρώπους και τα κατοικίδια ζώα.

Για τις μύγες, δυστυχώς, δεν υπάρχουν συνταγές εξουδετέρωσης, ούτε με φυσικά, ούτε με χημικά σκευάσματα. Μία μυγοσκοτώστρα, όμως, είναι απαραίτητη. Στο εμπόριο κυκλοφορούν τα γνωστά από παλιά «βαρελάκια, μία κατασκευή με κολλώδη ουσία σε μία λωρίδα, για να εγκλωβίζονται πάνω οι μύγες. Ως απωθητικό για τις μύγες λειτουργεί ο ελληνικός καφές, καθώς σιγοκαίει, ο καπνός του διώχνει τις μύγες, και όχι μόνο, αφού η μυρωδιά του είναι απωθητική για τις μέλισσες και τα κουνούπια. Επίσης ένα ματσάκι φασκόμηλο κρεμασμένο στα παράθυρα και τις πόρτες θα διώξει τις μύγες αλλά και τα άλλα έντομα.

Τέλος, στην αγορά κυκλοφορούν αρκετές ηλεκτρονικές συσκευές που βγάζουν υπερήχους και απομακρύνουν εκτός από μύγες, κατσαρίδες, ψύλλους, σκόρους και ποντίκια.

πηγη
http://news.pathfinder.gr/health/798735.html

Έλληνας επιχειρηματίας δίνει όλη του την περιουσία να γίνει το Τάμα του Έθνους

Ένας συμπολίτης μας αποφάσισε να δωρίσει το σύνολο της μεγάλης του περιουσίας για να εκπληρωθεί ένας σκοπός που τέθηκε από τους αγωνιστές του 1821. Το Τάμα του Έθνους έχει να κάνει με την ανέγερση ενός ναού που όμοιός του δεν υπάρχει σε όλη την Ελλάδα.

Κατά καιρούς τόσο το κράτος όσο και η Εκκλησία έκαναν προσπάθειες προκειμένου να ...

συγκεντρωθούν χρήματα για αυτόν τον σημαντικό σκοπό, ωστόσο για τον έναν ή τον άλλον λόγο το εγχείρημα σκόνταφτε. Μέχρι που εμφανίστηκε ο Ιωάννης Αναγνωστόπουλος, ένας επιχειρηματίας από τα Καλάβρυτα ο οποίος αποφάσισε να δωρίσει ολόκληρη την περιουσία του για τον συγκεκριμένο σκοπό.

«Θέλουμε μία σύγχρονη Αγιά Σοφιά που θα ενώνει όλους τους Έλληνες»

Όπως δημοσιεύει το protothema.gr, στην ερώτηση για το εάν η ανέγερση ενός τέτοιου ναού αποτελεί πρόκληση σε καιρούς κρίσης, ο κ. Αναγνωστόπουλος είναι κατηγορηματικός: «Δεν ΅ιλά΅ε για ΅ία ακό΅η εκκλησία, αλλά για έναν ΅εγαλοπρεπή ναό-ορόση΅ο, που θα ση΅ατοδοτεί τα 200 χρόνια από την απελευθέρωση της Ελλάδας και για τον οποίο δεν πρόκειται να ζητήσου΅ε ούτε ένα ευρώ από τα κρατικά τα΅εία».

Το ζεύγος Αναγνωστόπουλου σήμερα έχει μία περιουσία η οποία ξεπερνά τα 15 εκ. ευρώ και επιθυμούν ο μεγαλοπρεπής ναός να ανεγερθεί στο Αττικό Άλσος καθώς από εκεί θα είναι ορατός από πολλά σημεία της Αττικής. Ωστόσο η τελική απόφαση δεν έχει παρθεί ενώ τον πρώτο λόγο έχει η Εκκλησία αλλά και το υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων.

«Θέλου΅ε ΅ια σύγχρονη Αγιά Σοφιά, που θα ενώσει όλους τους Ελληνες, εντός και εκτός συνόρων. Ε΅είς θα προσφέρου΅ε την περιουσία ΅ας για να λάβει σάρκα και οστά, αλλά εί΅αστε σίγουροι πως θα βρεθούν Ελληνες και φιλέλληνες που θα αγκαλιάσουν την προσπάθεια, εφόσον διαπιστώσουν πως οι διαδικασίες που ακολουθούνται θα είναι απολύτως διαφανείς», επισημαίνει ο κ. Αναγνωστόπουλος.

Η ζωή και οι αγώνες του Ιωάννη Αναγνωστόπουλου

Η ζωή του επιχειρηματία μόνο εύκολη δεν ήταν. Μόλις από τα 12 του χρόνια ήρθε μαζί με την φτωχή οικογένειά του στην Αθήνα. Η οικονομική τους κατάσταση τον ανάγκασε παρά το μικρό της ηλικίας του να δουλεύει από το πρωί μέχρι το βράδυ. Ο ίδιος περιγράφει πως μετέφερε κάθε μέρα με τα χέρια του, φάρμακα, εφοδιάζοντας περισσότερα από 350 φαρμακεία στην Αθήνα και τον Πειραιά.

Ωστόσο η σκληρή του δουλειά δεν τον απέτρεψε από το να μορφωθεί καθώς φοιτούσε σε νυχτερινό σχολείο και τα βράδυ προμήθευε τα διανυκτερεύοντα φαρμακεία. Την δεκαετία του 1950 κατάφερε και πήγε στην Βόνη για κοινωνικές και οικονομικές σπουδές. Τελικά τον κέρδισε το εμπόριο ενώ εμφάνισε έφεση στον κλωστοϋφαντουργικό τομέα.

Έζησε σχεδόν μισό αιώνα μακρυά από την Πατρίδα δίνοντας δουλειά σε πολλούς Έλληνες που ξενιτεύτηκαν για να εργαστούν, στα πολλά εργοστάσια που διέθετε. Στα μέσα της δεκαετίας του 1970 γνωρίζει στην Κωνσταντινούπολη την μετέπειτα σύζυγό του, Αικατερίνη με την οποία συμπληρώνουν μέχρι στιγμής 35 χρόνια γάμου.

Έρχεται σε επαφή με το φιλανθρωπικό έργο στην δεκαετία του 1990 με αφορμή τα γεγονότα κατά την πτώση της Γιουγκοσλαβίας. Τιμήθηκε από την Σερβική Εκκλησία ενώ πραγματοποίησε πολλές αποστολές και στις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.

Τα εγκαίνεια να συμπέσουν με τα 200 χρόνια από την Επανάσταση

Στόχος της οικογένειας Αναγνωστόπουλου είναι τα εγκαίνια της Εκκλησίας να πραγματοποιηθούν το 2021 στην συμπλήρωση δηλαδή των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση.

Χαρακτηριστική είναι και η θέληση της Εκκλησίας για αυτόν τον σκοπό καθώς πολλοί είναι οι ιεράρχες που ζήτησαν από τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο να προχωρήσουν οι διαδικασίες προκειμένου να πραγματοποιηθεί επιτέλους από εμάς τους σύγχρονους Έλληνες το Τάμα του Έθνους που έκαναν οι πρόγονοί μας.

Κατά την Δ' Εθνοσυνέλευση, το 1829, οι Έλληνες έδωσαν μία υπόσχεση στον Θεό. Εάν και εφόσον η Ελλάδα αποκτούσε την ελευθερία της θα χτιζόταν ένας μεγαλοπρεπής ναός. Την απόφαση επικύρωσε και ο πρώτος κυβερνήτης της χώρας, Ιωάννης Καποδίστριας, όμως μέχρι σήμερα το Τάμα του Έθνους παραμένει ανεκπλήρωτο.

πηγη
inews