Πατριάρχης Μόσχας: "Η Ελλάδα δεν πρέπει να χάσει την εθνική της κυριαρχία"

 




..................................................

Ο Πατριάρχης Μόσχας και πασών των Ρωσιών απαντώντας στον Πρόεδρο του ΛΑ.Ο.Σ. κ. Γ. Καρατζαφέρη κατέπληξε άπαντες με τα ιδιαίτερα θερμά λόγια με τα οποία αναφέρθηκε για την Ελλάδα και το πρόβλημα το οποίο αυτή τη στιγμή η χώρα μας αντιμετωπίζει.

«Αξιότιμε Πρόεδρε του Ελληνορθόδοξου κόμματος κ. Καρατζαφέρη, Σας υποδέχομαι με χαρά. Όταν παρακολουθούσαμε στην τηλεόραση αυτές τις απερίγραπτες σκηνές από την Αθήνα, η καρδιά μας πλημμύριζε από δάκρυα γιατί ο ελληνικός λαός είναι συνδεδεμένος με εμάς με χιλιάδες μικρά νήματα ιστορίας και ορθοδοξίας.

Είναι ο λαός με τον οποίο μας συνδέει η ορθόδοξη πίστη. Θέλω να ευχηθώ στο κόμμα σας και σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις της Ελλάδας, σωφροσύνη, υπομονή και να βρείτε το σθένος να βγάλετε τη χώρα σας από αυτή την κρίση», ανέφερε μεταξύ άλλων ο Πατριάρχης.

Εν συνεχεία πρόσθεσε: «Θα σας πω κάτι που δεν θα σας το πει κανένας πολιτικός, ούτε Έλληνας, ούτε ξένος. Τα χρήματα έρχονται και παρέρχονται. Ο πλούτος, έρχεται και παρέρχεται. Και είναι πολύ σημαντικό χάριν αυτών των δύο η χώρα να μην απολέσει την εθνική της κυριαρχία. Να μην χάσει την πίστη της. Να μην χάσει τις πολιτιστικές της αξίες. Στη Ρωσία είμαστε πεπεισμένοι ότι ο σώφρων ιστορικός αλλά και δραστήριος ελληνικός λαός θα βρει τον τρόπο να ξεπεράσει τις οικονομικές δυσκολίες όπως το έκανε άλλωστε σε ανάλογες περιπτώσεις στο παρελθόν.»

«Και πιστέψτε με, είναι πολύ σημαντικό στο τέλος αυτής της πορείας οι Έλληνες να παραμείνουν Έλληνες. Ο ελληνικός ορθόδοξος λαός να διατηρήσει τις παραδόσεις του και να μην αναγκαστεί να πάει σε συμβιβασμούς και να παραδώσει την πίστη του, την εθνική του συνείδηση και τον ξεχωριστό τρόπο ζωής της ελληνικής κοινωνίας.

Θα προσευχόμαστε για τους αδελφούς μας Έλληνες, για την ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία και εύχομαι μέσα από τις προσευχές αλλά και τη σκληρή δουλειά, ο αδελφός ελληνικός λαός να ξεπεράσει τις δυσκολίες του», πρόσθεσε χαρακτηριστικά ο Προκαθήμενος της Ρωσικής Εκκλησίας...............

Romfea.gr

Ή πάρε με κοντά Σου ή λιγόστεψε τη χάρη που μού έδωσες. γερο -Παϊσιος

Ο Γέροντας Παΐσιος διηγήθηκε σε πνευματικό του τέκνο το ακόλουθο θαυμαστό γεγονός , το οποίο συνέβη στον ίδιο
-Κάποτε , ότα ήμουν στον Τίμιο Σταυρό , αρρώστησα βαριά.Ήταν χειμώνας βαρύς, είχε πέσει τόσο χιόνι που κανένα δέντρο δεν έμοιαζε για δέντρο.Όλα ήταν πνιγμένα στο λευκά, τα μονοπάτια είχαν χαθεί, τα πουλιά είχαν λουφάξει, τα σύννεφα και η ομίχλη σκέπαζαν τον Άθωνα. Δεν είχαν καμμία επικοινωνία με το μοναστήρι του Σταυρονικήτα , μού ήταν αδύνατο να ζήσω περισσότερο από λίγες μέρες, γιατί η αρρώστια με είχε παραλύσει τελείως.
Περίμενα τον Κύριο να μού την ψυχή και να την οδηγήσει στο έλεος της ευσπλαγχνίας Του.Ούτε ένα τσάι δεν μπορούσα να φτιάξω, ούτε τη σόμπα να ανάψω, ούτε νερό να πιώ είχα.Η ζωή μου ήταν αφημένη στο έλεος τού Θεού.Έλεγα «Ιδού Κύριε, εις το έλεος Σου ελπίζω μη με εγκαταλέίψεις!»

Ύστερα από λίγη προσευχή που με πολύ κόπο ψέλλισα , είδα να εμφανίζονται στο κελλί μου μέσα άγγελοι και άγιοι, απεσταλμένοι τού Θεού. Ταχύ με προκατάλαβε η Χάρη τού Θεού.Ευχαριστούσα και δοξολογούσα τον Σωτήρα μου.Δάκρυσα. Ένας από τους αγγέλους φρόντιζε για τη σόμπα, άλλος ετοίμαζε φαγητό ζεστό,φέρνανε και ευωδιαστά ψωμιά.Βρέθηκα στον Παράδεισο.Τι άλλο ήθελα.

Οι άγιοι άρχισαν να με στηρίζουν με λόγους παρηγορίας και με παρακλήσεις.Και μόνο η θέα τους με ξεκούραζε, με ενίσχυε και μού έδινε ελπίδα.Καθίσανε μαζί μου ώσπου έγινα καλά και μπορούσα να οικονομήσω τον εαυτό μου.Μετά φύγανε.
Μία βδομάδα καθίσανε.Όταν μετά από καιρό σηκώθηκα βγήκα από το κελί και κοίταξα γύρω τη φύση με διαφορετικό βλέμμα .Όλα έλαμπαν μέσα στο άκτιστο φώς της χάρης τού Αγίου Πνεύματος.Δεν ήμουν άξιος αλλά η άπειρη αγαθότητα τού Θεού και η αγάπη Του εκδηλώθηκαν με αυτό τον τρόπο.

Πάντως ένοιωθα τόση χάρη να με πληρώνει εσωτερικά που έλεγα «Φτάνει Θεέ μου , δεν αντέχω άλλο.Θα σκάσω.Ή πάρε με κοντά Σου ή λιγόστεψε τη χάρη που μού έδωσες.Αν τόση χάρη μού δίνεις τώρα, φαντάζομαι στον Παράδεισο τι θα γίνεται.»

πατηρ Παισιος

Σας θέλω να χαίρεσθε μαζί μου τη ζωή. Κατάλαβες; γέροντας Πορφύριος

Σας θέλω να χαίρεσθε μαζί μου τη ζωή». Κατάλαβες;
Έτσι είναι ο Χριστός. Δεν έχει κατήφεια, ούτε μελαγχολία , ούτε ενδοστρέφεια, που ο άνθρωπος σκέπτεται ή βασανίζεται από διαφόρους λογισμούς και διάφορες πιέσεις, που κατά καιρούς στη ζωή του τον τραυμάτισαν.
Ο Χριστός είναι νέα ζωή. Πως το λέω; Ο Χριστός είναι το παν. Είναι η χαρά, είναι η ζωή, είναι το φως, το φως το αληθινόν, που κάνει τον άνθρωπο να χαίρεται ,να πετάει , να βλέπει όλα ,να βλέπει όλους, να πονάει για όλους, να θέλει όλους μαζί του, όλους κοντά στο Χριστό.
Όταν εμείς βρίσκουμε κάποιονε θησαυρό ή ό, τι άλλο, δεν θέλομε να το λέμε πουθενά. Ο Χριστιανός όμως, όταν βρει το Χριστό, όταν γνωρίσει το Χριστό, όταν ο Χριστός εγκύψει μέσα στην ψυχούλα του και τον αισθανθεί, θέλει να φωνάζει και να το λέει παντού, θέλει να λέει για το Χριστό, τι είναι ο Χριστός. Αγαπήσατε τον Χριστόν και μηδέν προτιμήστε της αγάπης Αυτού.
Ο Χριστός είναι το παν, είναι η πηγή της ζωής, είναι το άκρον των εφετών, είναι το παν. Όλα στο Χριστό υπάρχουν τα ωραία.
Και μακράν του Χριστού η θλίψις, η μελαγχολία, τα νεύρα, η στενοχώρια, οι αναμνήσεις των τραυμάτων της ζωής, των πιέσεων, των αγωνιωδών, έτσι, ωρών. Όλα, ζούμε εκείνα εκεί της ζωής μας. Και πάμε εδώ και πάμε εκεί, και τίποτα, και πουθενά δεν στεκόμαστε.
Όπου βρούμε το Χριστό ,ας είναι μια σπηλιά, καθόμαστε εκεί και φοβούμαστε να φύγουμε , να μη χάσουμε το Χριστό. Διαβάστε να ιδήτε. Ασκηταί, που εγνώρισαν το Χριστό, δεν ήθελαν να φύγουν από τη σπηλιά, ούτε έβγαιναν έξω να κάνουνε πιο πέρα θέλαν να είναι εκεί που αισθανόντουσαν το Χριστό μαζί τους.

Άγιος Πορφύριος

Κάνε κουράφιο Ελλάδα μου. Σοφία Βέμπο

Ποιος το περίμενε στ' αλήθεια,
να βγουν ψευτιές και παραμύθια
και να ξεχάσουν τώρα πια τα λόγια εκείνα τους,
που μας τα 'λέγαν κάθε βράδι απ' τα Λονδίνα τους.

Μα δεν πειράζει, δεν πειράζει,
δεν θα το βάλουμε μαράζι
και δεν θα κλάψουμε που πάλι μας ξεχάσατε,
γιατί δεν είν' πρώτη φορά που μας τη σκάσατε
και στην υγειά σας μια οκαδούλα εμείς θα πιούμε
και στη μικρή την Ελλαδούλα μας θα πούμε:

Κάνε κουράγιο Ελλάδα μου
κι όσο μπορείς κρατήσου
και στα παλιά παπούτσια σου,
γράψε όσα λέν' οι εχθροί σου.

Κι αν μας τη σκάσανε με μπαμπεσιά,
οι σύμμαχοι στη μοιρασιά,
κάνε κουράγιο Ελλάδα μου, να μη μας αρρωστήσεις,
γιατί το θέλει ο Θεός να ζήσεις και θα ζήσεις.

Σε κάθε χιονισμένη ράχη,
σαν πολεμούσαμε μονάχοι,
όλοι λαγούς με πετραχήλια μας ετάζατε
και μεσ' στα μάτια με λατρεία μας κοιτάζατε.

Μα ξεχαστήκαν όλα εκείνα,
η Πίνδος και η Τρεμπεσίνα,
ίσως μια μέρα εμάς που τόσο αίμα εχάσαμε,
να μας καθήσουν στο σκαμνί, γιατί νικήσαμε.

Μα φυσικό θα μας φανεί κι αυτό ακόμα
και στην Ελλάδα μας θα πούμε μ' ένα στόμα:

Κάνε κουράγιο Ελλάδα μου
κι όσο μπορείς κρατήσου
και στα παλιά παπούτσια σου,
γράψε όσα λέν' οι εχθροί σου.

Κι αν μας τη σκάσανε με μπαμπεσιά,
οι σύμμαχοι στη μοιρασιά,
κάνε κουράγιο Ελλάδα μου, να μη μας αρρωστήσεις,
γιατί το θέλει ο Θεός να ζήσεις και θα ζήσεις.

ΣΟΦΙΑ ΒΕΜΠΟ

 

Τηλεφωνικός διάλογος μάνας με γιο που σπουδάζει σε πανεπιστήμιο της περιφέρειας

- Έλα, μαμά!
- Έλα, παιδί μου, πού χάθηκες;
- Πού χάθηκα, χτες βράδυ μιλήσαμε ...
- Από χτες βράδυ μέχρι σήμερα ξέρεις πόσα μπορούν να συμβούν; Ένα λεπτό θέλει να γίνει το κακό!
- Να σε παίρνω δηλαδή κάθε ένα λεπτό;
- Λέω, παιδί μου ... Της Μαρίας ο γιος δεν πήγε για σοκοφρέτα στο περίπτερο και του 'σπασε το πόδι το αγροτικό;
-Δεν τρώω σοκοφρέτες!
- Σκούφο φοράς;
- Μες στο σπίτι, πας καλά;
- Γιατί φοράς έξω απ' το σπίτι;
- Κανένα παιδί δεν φοράει σκούφο!
- Δεν με νοιάζει τι κάνουν τα άλλα παιδιά, το δικό μου με νοιάζει! Να φοράς σκούφο και να καλύπτεις και τα αυτιά, από τα αυτιά κρυώνει ο άνθρωπος!
- Εν κάνει κρύο!
- Μια ζωή «δεν κάνει κρύο» και μια ζωή έτρεχα για αντιπυρετικά! Μυαλό δεν θα βάλεις ποτέ, κοτζάμ άντρας είσαι πια!
- Άσε με, ξέρω τι κάνω!
- Την τύφλα σου ξέρεις, μικρό παιδί είσαι ακόμα!
- Τι είμαι τελικά, ρε μάνα, κοτζάμ άντρας ή μικρό παιδί;
- Τα γάντια τα μάλλινα τα φοράς; Από τα χέρια κρυώνει ο άνθρωπος!
- Τα φοράω!
- Δεν τα φοράς, ψέματα μου λες για να με ξεφορτωθείς! Πες μου τώρα ότι περπατάς και ξυπόλυτος στα μωσαϊκά, από τα πόδια κρυώνει ο άνθρωπος!
- Μάνα δεν είμαι στην Αλάσκα, στα Γιάννενα είμαι!
- Ο Θοδωρής Κολυδάς είπε ότι έχει κρύο στα Γιάννενα!
- Κι εγώ ο Θανάσης Ηλιόπουλος σου λέω ότι ΕΝ έχει κρύο στα Γιάννενα!
- Και γιατί να πιστέψω εσένα κι όχι τον επιστήμονα;
- Γιατί ο επιστήμονας δεν ζει στα Γιάννενα!
- Τουλάχιστον το φερμουάρ του μπουφάν σου μέχρι επάνω να το σηκώνεις! Όχι να αφήνουμε τα λαιμά έξω, από τα λαιμά κρυώνει ο άνθρωπος!
- Ναι, μάνα! Ναι, ναι, ναι! Έξω έχει 20 βαθμούς κι ο τρελός του χωριού θα κυκλοφορεί στην πόλη με γάντια, σκούφο, κασκόλ, μπουφάν κι ένα αερόθερμο αγκαλιά! Να γελάσουν λίγο κι οι πικραμένοι που τους κόβουν την επικουρική!
- Θα σου στείλω με το ΚΤΕΛ γεμιστά που σ' αρέσουν!
- εν μου αρέσουν τα γεμιστά!
- Τι λες τώρα; Μικρός τα τρωγες σαν τρελός, φώναζες «τέλω γεμιτά, τέλω γεμιτά», σαν να σ' ακούω, μανάρι μου μωρέ, πουλάκι μου εσύ, τι καλό παιδί που ήσουνα, με τα ωραία σου τα μαλλάκια, με τις μπουκλίτσες σου ... λούστηκες;
- Τι λες τώρα; Από το λούσιμο κρυώνει ο άνθρωπος!
- Γεμιστά σου 'βαλα μπόλικα να τρατάρεις και τον καθηγητή σου, εξετάσεις έρχονται!
- Μάνα, σε χάνω!
- Γιατί παιδί μου, τι έχω και μου το κρύβετε;
- Όχι, σε χάνω, λέω, δεν έχω σήμα ... Αντε γεια ...
- Το κινητό είναι φορτωμένο;
-Και το κινητό είναι φορτωμένο κι εγώ επίσης!
- Φορτωμένο να το 'χεις για την κακιά στιγμή ... Της Καλλιόπης η Μαρία ...
- Μάνα, σε κλείνω ...
- Να σου στείλω το εσωθερμικό το σώβρακο; Και να αλλάζεις κάθε μέρα ... Του Προκόπη ο Αντωνάκης ξεράθηκε στο Μετρό κι ήταν με τρύπιο μποξεράκι, ρεζίλι έγινε η μάνα του!
- Μάνα, έλεος, λυπήσου με, δεν αντέχω άλλο!
- Άμα δεν σ' τα πω εγώ, ποιος θα σ' τα πει, ο ξένος;
- Κάθε μέρα, κάθε μέρα, κάθε μέρα ΓΙΑΤΙ το κάνεις αυτό; Και κυρίως ΠΩΣ το κάνεις αυτό;
- Αγόρι μου, μάνα είναι μόνο μία!
- Ευτυχώς, μάνα! Ευτυχώς! εν θ' άντεχα και δεύτερη!

Της Έλενας Ακρίτα