Οι τελευταίες στιγμές του Αγίου στο Αρεταίειο. Αγιος Νεκτάριος - Ο Αγιος της υπομονής και της Αγάπης

Στο απόμακρο για κείνο τον καιρό νοσοκομείο της Αθήνας, το Αρεταίειο, η γραμματεία έπαιρνε απ' έξω εντολή και έδινε μέσα εντολή να κρατήσουν κάποιο κρεββάτι στον μικρό παθολογικό θάλαμο για έναν γέροντα καλόγερο, από την Αίγινα. 
Τον έφεραν κάποιο μεσημέρι δυο καλόγρηες κι ένας μέτριος στο ανάστημα σαραντάρης που από την πρώτη στιγμή που μπήκαν ανησυχούσε και κρυφόκλαιγε. Έκαναν τις διατυπώσεις της εισόδου και παραμονής του στο θεραπευτήριο και η μια από τις δυο καλόγρηες, έφυγε. 
Στον θάλαμο που τον τοποθέτησαν ήταν άλλα τέσσερα κρεββάτια ωστόσο μόνο τα δύο ήταν πιασμένα. Στο διπλανό του γέροντα της Αίγινας αναπαυόταν ένας άντρας περίπου σαραντάρης που έπασχε από παράλυση των κάτω άκρων. Ήταν επαρχιώτης οικογενειάρχης, είχε πέσει σ' ένα γκρεμό από το ζώο του, χτύπησε κι από τότε τον έσερναν με τα φορεία. Στο παρακάτω, έμενε κάποιος γέροντας συνταξιούχος δάσκαλος, με ουρολογική κι αυτός πάθηση. 
"Τι νομίζεις γερόντισσα Ευφημία, έκανε κάπου στον προθάλαμο σιγανασαίνοντας και σκουπίζοντας τα δάκρυά του ο άντρας, θα κάνει την εγχείρηση, θ' αντέξει στο μαχαίρι;" 
Εκείνη απόμεινε συλλογισμένη. 
"Τι θ' απογίνουμε δίχως την ευλογημένη του καθοδήγηση, πώς θα ζήσουμε χωρίς την προσευχή του;" συνέχισε ο άντρας. 
"Ελπίζω, κύριε Σακκόπουλε, αποκρίθηκε τέλος η καλόγρηα, μισοταραγμένη. Ο καλός θεός θα λυπηθεί την αδελφότητα, δεν θα επιτρέψει ν' απομείνουμε είκοσι οκτώ ψυχές ορφανές."
"Ω αδελφή Ευφημία, σ' αυτόν οφείλω τα πάντα. Και κυρίως τον θησαυρό της ψυχής μου. Αυτός με εισήγαγε εις το εύρος, το ύψος και το κάλλος που έχει ο Κύριος. Από νωρίς έχασα την μητέρα μου και το ξεπέρασα, πρόπερσι αναπαύθηκε κι ο πατέρας μου, άνθρωπος όλο αυταπάρνηση κι ευγένεια και το κατάπια. Αν μας εγκαταλείψει κι ο άγιος γέροντας, ο πνευματικός πατέρας και οδηγός και μεσίτης εις τον Θεόν, θα καταντήσω δυστυχής, θα παραμείνω δεντρί στην έρημο..." 
Η καλόγρηα τον ανακύτταξε με κάποια στοργή και κούνησε το κεφάλι. 
Πέρασε ο πρώτος μήνας, πέρασε κι ο δεύτερος. 
Δεν πρόλαβε να κάνει εγχείρηση, δεν πρόλαβε να περάσει από μαχαίρι. 

Η Αθήνα συγκλονιζόταν από ιαχές και αλλαλαγμούς για την εκλογική ήττα του Βενιζέλου, για τις αλλαγές στην Κυβέρνηση, για την επαναφορά του εξόριστου Βασιληά Κωνσταντίνου, οι εκκλησιαστικοί κύκλοι συζητούσαν, σχολίαζαν την έκπτωση του Μελετίου και την επανανθρόνιση του Θεοκλήτου, όταν ο χλωμός ασκητικός εκείνος γέροντας, ο καλόγερος της Αίγινας, έβλεπε ξαφνικά καταμπροστά του ανοιγμένους τους ουρανούς και τους αγγέλους κατά χιλιάδες να τον υποδέχονται. 
Στάθηκε λίγο προτού ξεψυχίσει κι αφουγκράστηκε. Από ψηλά κάποια γνώριμη φωνή, κάποια ολόγλυκια φωνή σε ξένη χώρα, τον καλούσε. 
"Είσελθε τέκνον, είσελθε εις την χαράν του Κυρίου σου. Σε αναμένει ο της δικαιοσύνης στέφανος." 
" Εις εμέ, εις εμέ το λέγεις Κύριε;" πρόλαβαν να ψιθυρίσουν για στερνή φορά τα χείλη του. 
Κι ανοίγοντας το στόμα να πάρει ανασεμιά, είδε πως μεταφέρεται. Παρέδωσε την άγια του υπομονετική ψυχή στον αγαπημένο του Αφέντη. Στον Αφέντη των ουρανίων, των επιγείων και καταχθονίων. 
Η γερόντισσα Ευφημία αναστατώθηκε. 
"Σεβασμιώτατε, σεβασμιώτατε, ανάκραξε με λυγμούς. Κύριε Σακκόπουλε, πού είναι ο κύριος Σακκόπουλος;... Το τηλέφωνο παρακαλώ, το τηλέφωνο... 
Ήρθε μια σαβανώτρα από το προσωπικό του νοσοκομείου να βοηθήσει τη γερόντισσα. Το νεκρό σώμα, μοσκομύριζε... Θεέ και Κύριε ! ... Κάτι πήγε να πει η γερόντισσα δεν το μπόρεσε. Για μια στιγμή έβγαλαν τη μάλλινη φανέλλα και την πέταξαν πρόχειρα στο διπλανό κρεββάτι. Κι ώσπου να προχωρήσουν να τελειώσουν με τα σάβανα, ο διπλανός άρρωστος, ο άνθρωπος που έπασχε από παράλυση των κάτω άκρων κινήθηκε, ξεπετάχθηκε όρθιος, αμφιταλαντεύθηκε, στάθηκε στα πόδια του κι έκανε το σταυρό του. 
"Σηκώθηκα, περπατάω! ανάκραξε δυνατά, Θεέ μου, έγινα καλά! Τι έχει αυτή η φανέλλα;" 
Για δες, ήταν στ' αλήθεια όρθιος, περπατούσε ! 
Δεν καλοκατάλαβαν, απόμειναν να χάσκουν. Το νεκρό σώμα μοσκομύριζε... Η γερόντισσα πήρε τη φανέλλα την έβαλε ένα κουβάρι στο ράσο της. Τα χέρια της έτρεμαν. 
Απόρησαν oι γιατροί, απόρησε και το προσωπικό του νοσοκομείου όταν έμαθαν πως ο φτωχός ρασοφόρος από την Aίγινα, ήταν άλλοτε γενικός διευθυντής στη Ριζάρειο και ήταν λέει... δεσπότης! 

Μια νύχτα θρήνου πέρασε η γερόντισσα Ευφημία. 
Αργά το πρωί έφθασε ένας φίλος Αρχιμανδρίτης, ιεροκήρυκας, ο Παντελεήμων Φωστίνης και λίγο πιο έπειτα ο πρωτοπρεσβύτερος Άγγελος Νησιώτης, διαλεκτός μαθητής του στη Ριζάρειο και δημιουργός αργότερα κατηχητικών σχολείιων. Έφθασε σωστό ανθρώπινο ράκος κι ο Κωστής Σακκόπουλος. Παράγγειλαν το φέρετρο παράγγειλαν τη νεκροφόρα και λίγo αργότερα ξεκίνησαν για τον Πειραιά. 
Το βαποράκι της γραμμής η "Πτερωτή", θα σήκωνε άγκυρα για την Αίγινα ακριβώς στις δυο το μεσημέρι. Η νεκροφόρα με λογίς - λογίς διατυπώσεις που έπρεπε να γίνουν, έφθασε εμπρός στον καθεδρικό ναό της Αγίας Τριάδος στον Πειραιά, λίγo μετά τις δώδεκα. Ο ναός βρέθηκε κλειστός, όλοι oι αρμόδιοι κι ο νεωκόρος, έλειπαν για μεσημεριάτικη διακοπή. 
Αυθόρμητα μαζεύτηκε ολόγυρα στο πεζοδρόμι κόσμος. Από λαλιά σε λαλιά, ακούστηκε, μαθεύτηκε στην εργατική πόλη, η κοίμηση του γέροντα της Ριζαρείου. Κι ένας λαός περικύκλωσε το φέρετρο. 
Καθώς το έφεραν σιμά στα σκαλοπάτια του ναού για να πάρουν τουλάχιστον μια φωτογραφία στην πόλη και στο χώρο που τόσο είχε κηρύξει κι αγαπήσει κι άνοιξαν το καπάκι, μούδιασαν, τάχασαν... Παρατήρησαν κάτι το ασυνήθιστο, το καταπληκτικό. Από την ήρεμη και γαλήνια μορφή έσταζε κάτι σαν ιδρώτας που μοσκομύριζε... Θεέ και Κύριε ! 
Ο Κώστας ο Σακκόπουλος σαστισμένος έτρεξε κι αγόρασε από το περίπτερο ένα πακέτο μπαμπάκι και σκούπισε σιγά - σιγά και απαλά από το πρόσωπο τον μοσκομύριστο ιδρώτα. Μερικοί τότε έπεσαν επάνω του, του άρπαξαν τις τούφφες το μπαμπάκι, τόφερναν ευλαβικά στο μέτωπό τους, άλλοι τόκρυβαν στις τσέπες τους, άλλοι το παράχωναν στο στήθος. 
"Δεν έχει βάρος, δεν έχει βάρος, είναι λαφρύς σαν πούπουλο", φώναξαν και oι άνδρες που σήκωναν το φέρετρο, έτοιμοι να το ξαναφέρουν στη νεκροφόρα. 
Το βαποράκι της γραμμής η "Πτερωτή" έφθασε στις τέσσερις παρά κάτι, απόγευμα στην Αίγινα με τη σημαία "μετζάστρα" στο πλωριό κατάρτι. 
Προτού αράξει στο μώλο, ο καπετάνιος σφύριξε τρεις φορές πένθιμα και συνθηματικά. 
Στα γαλανά νερά του Σαρωνικού ταξίδευε το ιερό λείψανο ενός ανθρώπου του Θεού. Ενός κληρικού που δεν καυχήθηκε ποτέ για κάτι δικό του. Ενός ιερομόναχου που ευαρέστησε τον άγιο Θρόνο με την υπακοή, το ταπεινό φρόνημα, την υπομονή, την πίστη, την αγάπη. 
Αμέτρητος λαός πλημμύρισε κάτω την παραλία. Όλος σχεδόν ο κλήρος, όλοι oι ιερομόναχοι, όλες oι καλόγρηες από τα ντόπια μοναστήρια. 
Οι γυναίκες έκλαιγαν σιωπηλά, μερικές στέναζαν, μερικές μοιρολογούσαν. 
"Παππούλη μας, προστάτη της φτωχολογιάς, τι θ' απογίνουμε τώρα που μας άφισες ορφανές και μόνες;" 
Διακόσιοι τόσοι άντρες τσακώθηκαν ποιος θα σηκώσει το φέρετρο. Ήταν oι φίλοι του, oι ψαράδες του γυαλού, οι σφουγγαράδες που ταξίδευαν και βουτούσαν πέρα στην Τζιμπεράλτα και στο Τούνεζι κι έφερναν σφουγγάρια της ευλογίας με χαραγμένο στη μέση τον τίμιο σταυρό, εργάτες που δούλεψαν στη μονή κι έφαγαν ψωμί από τα χέρια του, oικοδόμοι, αγρότες αμπελουργοί, επαγγελματίες και πλανόδιοι. 
Ο δήμαρχος με τον αστυνόμο για να τους φέρουν σε λογαριασμό, τους χώρισαν σε τετράδες και υπολόγισαν το δρόμο κάπου δυο ώρες και κάτι, ώσαμε το μοναστήρι. 
Σε λίγο τα πάντα τακτοποιήθηκαν και η πομπή ξεκίνησε. 
Ήταν κάτι το ριγηλό και συγκινητικό. Ποτέ η Αίγινα δε θυμόταν ένα τέτοιο ξόδι. 
Αυθόρμητα η λαϊκή ψυχή αγκάλιασε το λείψανο - θησαυρό του διαλεκτού παιδιού της και τόφερνε με σφιχτή ανασεμιά στη θέση Ξάντος. 
Πένθιμη διακόσμηση γυρόφερνε την πόλη και την παραλία. Οι καμπάνες στους ναούς σιγοχτυπούσαν όπως τη μεγάλη Παρασκευή. Θυμίαμα καιγόταν σ' όλες τις πόρτες και δροσερά λουλούδια έπεφταν από γρηές και νιες και δροσερές παρθένες. Ένα πλήθος νέοι ρασοφόροι Ριζαρείτες ακολουθούσαν σιωπηλοί. 
"Δεν έχει βάρος, δεν έχει βάρος, είναι λαφρύς σαν πούπουλο", φώναζαν κατάπληκτοι κάθε τόσο οι άνδρες από τα σταυροδρόμια και τις λαγκαδιές, καθώς σήκωναν το φέρετρο κι ετοιμάζονταν ν' αλλάξουν βάρδια. 
Το μοναστήρι γέμισε κόσμο. Ατελείωτη μυρμηγκιά, κάθε λογίς άνθρωποι, γνωστοί, άγνωστοι, καταλαχάρηδες του βουνού, του λόγγου, της ακρογυαλιάς. Όλοι τους είχαν διάθεση να παρασταθούν, να προσευχηθούν, να ξενυκτίσουν, να κλάψουν. 
Σ' όλο τούτο το πλήθος και στις καλόγρηες της αδελφότητας που έκλαιγαν σαν μικρές νεαρές κοπέλλες, ξεχώριζε η φυσιογνωμία της ηγουμένης, της οσίας Ξένης, της τυφλής. 
Στάθηκε κάποια στιγμή καταμπροστά στο φέρετρο, πάνω στη γαλήνια κι ευγενική μορφή, που θαρρούσες ότι λαφροκοιμόταν, τη μορφή του πνευματικού πατέρα και οδηγού, του ευεργέτη και προστάτη της και μη μπορώντας με τα τυφλά μάτια να δει, να προσέξει τον ιδρώτα - μύρο που κυλούσε από το μέτωπο, τόνοιωσε σαν όσφρηση, σαν ευωδιά και μένοντας ακίνητη και κάνοντας τρεις φορές το σημείο του σταυρού, είπε: 
"Ο πατέρας μας δεν πέθανε. Ζει, μας βλέπει και προσεύχεται απόψε για μας. Το μοναστήρι μας θα προκόψει δεν θα το αφίσει ο Κύριος. Όταν ζούσε και τον απολαμβάναμε δίπλα μας, κοντά μας, φάρο και οδηγό, αυτό πάντα μας έλεγε. Αυτή την προφητεία: Από δω, μας έλεγε, κόρες μου, απ' αυτές τις ερημιές, σε μερικά χρόνια θα διαβαίνουν άμαξες, θα περνά πλήθος ο κόσμος με αφιερώματα, χρυσάφια και λαμπάδες. Kαι μεις οι άπραγες στεκόμασταν δίβουλες, ξαφνιασμένες. Μήπως τάχα παραλογίζεται ο σεβασμιώτατος, αναρωτιόμασταν με ανησυχία. Αδελφές μου, μη κλαίτε, αδέλφια μου μη θρηνείτε. Η Αίγινα και η Ελλάδα απόκτησε έναν όσιο, ένα σημερινό ικέτη εμπρός εις τον Εσταυρωμένο". 
Τα λόγια της σκέπαζαν τους κρυφούς λυγμούς της από μια θεϊκή δύναμη και χάρη. Τα λόγια της έπεσαν στο πλήθος με τέτοια αρμονία που γλύκαναν ευθύς όλες τις καρδιές και για κάμποσο χρονικό διάστημα της νύχτας απόδιωξαν τις μελαγχολικές σκέψεις του θανάτου. 
Τρεις μέρες και τρεις νύχτες κράτησε το λαϊκό τούτο προσκύνημα. Και το λείψανο αδιάκοπα έσταζε ιδρώτα μύρο και σκορπούσε ολοτρόγυρα ευωδία! 
Mια από τις τρόφιμες της αδελφότητας ανησύχησε. 
"Θα πρέπει να επισπεύσουμε τον ενταφιασμό, πέταξε με σπουδή στην οσία Ξένη. Δεν μπορεί, γερόντισσά μου, σώμα είναι, θα βρωμίσει". 
Το βράδυ που κοιμήθηκε, είδε ολοζώντανο σιμά της τον γέροντα ντυμένο στα αρχιερατικά του άμφια. 
" Σεβασμιώτατε", ανάκραξε. Kαι γονάτισε να του ασπασθεί το χέρι. 
"Βρωμά παιδί μου, το χέρι μου;" τη ρώτησε επιτιμητικά. 
" Μοσκομυρίζει σεβασμιώτατε", ψιθύρισε. 
"Τι μυρίζει;" 
"Λιβάνι και αλόη." 
"Τότε μη φοβείσαι και διά το λείψανον." 
Ξύπνησε καταφοβισμένη. Έτρεξε στο φέρετρο, ασπάσθηκε τρεις φορές τα κρινοδάχτυλα των χεριών. Kαι ξαναπρόσεξε που έτρεχε συνέχεια στη μορφή ιδρώτας - μύρο. 
Φυσικά φρόντισαν και για τον ενταφιασμό. Θα τον τοποθετούσαν εκεί πλάγια στο ναό, χαμηλά στο πεύκο. Στο καταπράσινο και φουντωτό βελονόφυλλο δεντρί που τόσο αυτός καμάρωνε κι αγαπούσε. Εκεί, που κάποτε η πρώτη εκείνη γερόντισσα κάτοικος, σαν έσκαβε για να το φυτέψει, τοσοδούλι και μικράκι,άκουσε την παράδοξη φωνή : "άφισε τόπο για ένα τάφο". Ναι, τώρα όλα ξεκαθάριζαν. Ο καλός Θεός είχε προδιαλέξει τόπο για το σκήνωμα του διαλεκτού παιδιού του. 
Προτού σκεπάσουν το φέρετρο για τον ενταφιασμό, όλες σχεδόν oι μαθήτριες και υποτακτικές έφεραν κι έρριξαν λεμονανθούς από τις λεμονίτσες που είχε φυτέψει ο ίδιος ο γέροντας με το χέρι του, σε διάφορες πρασιές ολόγυρα από το ναό και παράπλευρα έξω.

(Από το βιβλίο του Σώτου Χονδρόπουλου: Ο άγιος του αιώνα μας  -Ο όσιος Νεκτάριος Κεφαλάς- Αφηγηματική Βιογραφία. Έκδοσις Ιεράς Κοινοβιακής Μονής Αγίας Τριάδος Αιγίνης.)

Συνεχής αγώνας μέχρι τέλους - Νουθεσίες Αγίου Νεκταρίου!

Σκοπός της ζωής μας είναι να γίνουμε τέλειοι και άγιοι. Να αναδειχθούμε παιδιά του Θεού και κληρονόμοι της βασιλείας των ουρανών. Ας προσέξουμε μήπως, για χάρη της παρούσας ζωής, στερηθούμε τη μέλλουσα, μήπως, από τις βιοτικές φροντίδες και μέριμνες, αμελήσουμε το σκοπό της ζωής μας.

Η νηστεία, η αγρυπνία και η προσευχή από μόνες τους δεν φέρνουν τους επιθυμητούς καρπούς, γιατί αυτές δεν είναι ο σκοπός της ζωής μας, αποτελούν τα μέσα για να πετύχουμε το σκοπό.

Στολίστε τις λαμπάδες σας με αρετές. Αγωνιστείτε ν' αποβάλετε τα πάθη της ψυχής. Καθαρίστε την καρδιά σας από κάθε ρύπο και διατηρήστε την αγνή, για να έρθει και να κατοικήσει μέσα σας ο Κύριος, για να σάς πλημμυρίσει το Άγιο Πνεύμα με τις θείες δωρεές.

Παιδιά μου αγαπητά, όλη σας η ασχολία και η φροντίδα σ' αυτά να είναι. Αυτά ν' αποτελούν σκοπό και πόθο σας ασταμάτητο. Γι' αυτά να προσεύχεστε στο Θεό.

Να ζητάτε καθημερινά τον Κύριο, αλλά μέσα στην καρδιά σας και όχι έξω από αυτήν. Και όταν Τον βρείτε, σταθείτε με φόβο και τρόμο, όπως τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ, γιατί η καρδιά σας έγινε θρόνος του Θεού. Αλλά για να βρείτε τον Κύριο, ταπεινωθείτε μέχρι το χώμα, γιατί ο Κύριος βδελύσσεται τους υπερήφανους, ενώ αγαπάει και επισκέπτεται τους ταπεινούς στην καρδιά.

Αν αγωνίζεσαι τον αγώνα τον καλό, ο Θεός θα σε ενισχύσει. Στον αγώνα εντοπίζουμε τις αδυναμίες, τις ελλείψεις και τα ελαττώματά μας. Είναι ο καθρέφτης της πνευματικής μας καταστάσεως. Όποιος δεν αγωνίστηκε, δεν γνώρισε τον εαυτό του.

Προσέχετε και τα μικρά ακόμα παραπτώματα. Αν σας συμβεί από απροσεξία κάποια αμαρτία, μην απελπιστείτε, αλλά σηκωθείτε γρήγορα και προσπέστε στο Θεό, που έχει τη δύναμη να σάς ανορθώσει.

Μέσα μας έχουμε αδυναμίες και πάθη και ελαττώματα βαθιά ριζωμένα, πολλά είναι και κληρονομικά. Όλα αυτά δεν κόβονται με μια σπασμωδική κίνηση ούτε με την αδημονία και τη βαρειά θλίψη, αλλά με υπομονή και επιμονή, με καρτερία, με φροντίδα και προσοχή.

Η υπερβολική λύπη κρύβει μέσα της υπερηφάνεια. Γι' αυτό είναι βλαβερή και επικίνδυνη, και πολλές φορές παροξύνεται από το διάβολο, για ν' ανακόψει την πορεία του αγωνιστή.

Ο δρόμος που οδηγεί στην τελειότητα είναι μακρύς. Εύχεστε στο Θεό να σάς δυναμώνει. Να αντιμετωπίζετε με υπομονή τις πτώσεις σας και, αφού γρήγορα σηκωθείτε, να τρέχετε και να μη στέκεστε, σαν τα παιδιά, στον τόπο που πέσατε, κλαίγοντας και θρηνώντας απαρηγόρητα.

Αγρυπνείτε και προσεύχεστε, για να μην μπείτε σε πειρασμό. Μην απελπίζεστε, αν πέφτετε συνέχεια σε παλιές αμαρτίες. Πολλές απ' αυτές είναι και από τη φύση τους ισχυρές και από τη συνήθεια. Με την πάροδο του χρόνου, όμως, και με την επιμέλεια νικιούνται. Τίποτα να μη σας απελπίζει.

Πειρασμοί

Οι πειρασμοί παραχωρούνται για να φανερωθούν τα κρυμμένα πάθη, να καταπολεμηθούν κι έτσι να θεραπευθεί η ψυχή. Είναι και αυτοί δείγμα του θείου ελέους. Γι' αυτό άφησε με εμπιστοσύνη τον εαυτό σου στα χέρια του Θεού και ζήτησε τη βοήθειά Του, ώστε να σε δυναμώσει στον αγώνα σου. Η ελπίδα στο Θεό δεν οδηγεί ποτέ στην απελπισία. Οι πειρασμοί φέρνουν ταπεινοφροσύνη. Ο Θεός ξέρει την αντοχή του καθενός μας και παραχωρεί τους πειρασμούς κατά το μέτρο των δυνάμεών μας. Να φροντίζουμε όμως κι εμείς να είμαστε άγρυπνοι και προσεκτικοί, για να μη βάλουμε μόνοι μας τον εαυτό μας σε πειρασμό.

Εμπιστευτείτε στο Θεό τον Αγαθό, τον Ισχυρό, τον Ζώντα, και Αυτός θα σάς οδηγήσει στην ανάπαυση. Μετά τις δοκιμασίες ακολουθεί η πνευματική χαρά. Ο Κύριος παρακολουθεί όσους υπομένουν τις δοκιμασίες και τις θλίψεις για τη δική Του αγάπη. Μη λιποψυχείτε λοιπόν και μη δειλιάζετε.

Δεν θέλω να θλίβεστε και να συγχύζεστε για όσα συμβαίνουν αντίθετα στη θέλησή σας, όσο δίκαιη κι αν είναι αυτή. Μια τέτοια θλίψη μαρτυρεί την ύπαρξη εγωισμού. Προσέχετε τον εγωισμό, που κρύβεται κάτω από τη μορφή του δικαιώματος. Προσέχετε και την άκαιρη λύπη, δημιουργείται ύστερ' από έναν δίκαιο έλεγχο. Η υπερβολική θλίψη για όλα αυτά είναι του πειρασμού. Μία είναι η αληθινή θλίψη. Αυτή που δημιουργείται, όταν γνωρίσουμε καλά την άθλια κατάσταση της ψυχής μας. Όλες οι άλλες θλίψεις δεν έχουν καμιά σχέση με τη χάρη του Θεού.

Φροντίζετε να περιφρουρείτε στην καρδιά σας τη χαρά του Αγίου Πνεύματος και να μην επιτρέπετε στον πονηρό να χύνει το φαρμάκι του. προσέχετε! Προσέχετε, μήπως ο παράδεισος, που υπάρχει μέσα σας, μετατραπεί σε κόλαση.

Αγ. Νεκτάριος Πενταπόλεως

Και να μην κατηγορείς τους άλλους που αμαρτάνουν, αλλά...

 

Και  συ  λοιπόν, όσες  φορές  θυμάσαι  τις  αμαρτίες  σου να  κλαις  και  να  χύνεις  δάκρυα  πίκρα  γι' αυτές. Ο άγιος ιερώνυμος  λέει, ότι  πρώτα  η  προσευχή καταπραΰνει  την  οργή  του  θεού  κι' έπειτα  το  δάκρυ  τον  αναγκάζει  να  ελεήσει.

Και  ο  ιερός  Χρυσόστομος, ότι  ύστερα  απ' τη  βροχή  γίνεται  καθαρός  και  ξάστερος  ο  αέρας  κι' υστέρα  από  τα  δάκρυα  γίνονται  η  ψυχή  κι' ο  νους  καθαρά  και  ξάστερα.

Όπως  ο  Πέτρος, ακούγοντας  τον  πετεινό, ξύπνησε  και  συναισθάνθηκε  την  αμαρτία του, έτσι  και  συ  ακούγοντας  τον  Κύριο  που  φωνάζει  < γρηγορείτε> ξύπνα  από  την  αμέλεια, νιώσε  την  αμαρτία  σου  και  σκάσου  άγρυπνος.

Εκείνος, μετά  την  πτώση, απέκτησε  μετάνοια  και  διδάχθηκε  να  μη  στηρίζεται  στον  εαυτό  του  και  στη  δύναμή  του, αλλά  στη  βοήθεια  του  θεού. Έμαθε  να μην  απελπίζεται. Έμαθε  να  συμπονάει  και  να  λυπάται  τους  άλλους αμαρτωλούς. Κι εσύ  με  αφορμή  τις  αμαρτίες  που  έκανες, μάθε  να  ταπεινώνεσαι. Και  να  μην  κατηγορείς  τους  άλλους  που  αμαρτάνουν, αλλά  να  τους  συμπονάς  και  να  τους  διδάσκεις  να  μην  απελπίζονται.

Άγιος Νικόδημος   ο Αγιορείτης

                                               

                            
                    
                       
                  

"ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ" Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΦΑΚΕΛΩΜΑ-ΣΦΡΑΓΙΣΜΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ-ΓΙΑΤΙ ΤΩΡΑ;

 

http://klassikoperiptosi.blogspot.com/2010/04/blog-post_8458.html 

Αντι σχολίων και αναλύσεων  επαναδημοσιεύουμε ένα παλιό αλλά "προφητικό" άρθρο του "Κόκκινου ουρανού"

 "Εξυπνη Κάρτα",ο προθάλαμος του εμφυτεύσιμου τσιπ

«Μελλοντικά το Υπουργείο Εσωτερικών σχεδιάζει να καταργήσει όλους τους αριθμούς που έχει σήμερα ο κάθε πολίτης (ταυτότητα, διαβατήριο, ΑΦΜ, μητρώο κοινωνικής ασφάλισης) με ένα νούμερο το οποίο θα αναγράφεται στην «έξυπνη κάρτα» ('Ελεύθερος Τύπος', 1 Ιουνίου 2008).

«Η ελευθερία του ατόμου και οι επιλογές του θα ελέγχονται μέσα σε πολύ στενά περιθώρια, εξαιτίας του γεγονότος ότι κάθε άτομο θα είναι αριθμημένο από την γέννησή του και θα παρακολουθείται ως αριθμός, μέσω της εκπαιδευτικής του καριέρας, της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας του ή άλλης υπηρεσίας, των φορολογικών του εισφορών, των υγειονομικών και ιατρικών του ιστορικών και της τελικής του συνταξιοδότησης και του θανάτου του».

-- Τάδε έφη Carroll Quigley Καθηγητής του Πανεπιστημίου Georgetown.

(ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ο Carroll Quigley υπήρξε ο μέντορας του Μπιλ Κλίντον στο Πανεπιστήμιο Georgetown και το μόνο πρόσωπο στο οποίο αναφέρθηκε, κατά την ανάληψη των καθηκόντων του, στις 20 Ιανουαρίου 1993.)

Το 1993 ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Bill Clinton, με πρόσχημα την αναμόρφωση του Συστήματος Υγείας, παρουσίασε τη νέα ηλεκτρονική ταυτότητα υγείας την λεγόμενη «National Health Care Card». Επανειλημμένα, η τηλεόραση, έκανε ανακοινώσεις ότι για πρώτη φορά στην ιστορία, κάθε άνδρας, γυναίκα και παιδί θα είναι πλέον αριθμημένοι και θα πρέπει να παραλάβουν την νέα κάρτα. Χωρίς εξαιρέσεις! Χωρίς δικαιολογίες! Ο καθένας!

Στο βιβλίο, "Προτεραιότητα στον άνθρωπο» ο ίδιος ο Κλίντον, περιγράφοντας το συγκεκριμένο πρόγραμμα, στην σελίδα 22, αναφέρει, "Όλοι οι Αμερικανοί θα φέρουν 'έξυπνες κάρτες'...".

Το σύνθημα δε που δόθηκε τότε ήταν σαφές:....
«Μην φεύγεις από το σπίτι χωρίς αυτήν»!

Από το αποκαλυπτικό βιβλίο του.... Texe Marrs, «Η Ηλεκτρονική Ταυτότητα της Νέας Παγκόσμιας Τάξης - (Σχέδιο L.U.C.I.D.)», εκδόσεις ΣΤΕΡΕΩΜΑ, 1996, μεταφέρω τα εξής (σελ.131 - 135) {Βίντεο του Texe Marrs σχετικό με το βιβλίο μπορείτε να δείτε ΕΔΩ:}

Ο Martin Anderson, (φωτο κάτω), πρώην βοηθός του προέδρου Ρήγκαν και τώρα ανώτερο μέλος του διδακτικού προσωπικού του Ινστιτούτου Έρευνας Hoover του Πανεπιστημίου Stanford στο Πάλο Άλτο της Καλιφόρνιας, είναι ανάμεσα σε εκείνους που από τους πρώτους προειδοποίησαν τους Αμερικανούς για τον επικείμενο κίνδυνο κατάργησης του απόρρητου της ιδιωτικής μας ζωής, από την ανάπτυξη εργαλείων υψηλής τεχνολογίας, όπως είναι οι Έξυπνες Κάρτες / Ταυτότητες και τα εμφυτευόμενα βιοτσίπ.

Σ' ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα 'San Jose Mercury News' και έπειτα αναδημοσιεύθηκε σ' όλες τις εφημερίδες των ΗΠΑ, ο Anderson δήλωνε: "Αν η κίνηση αυτή για την επιβολή μιας εθνικής Κάρτας/Ταυτότητας δεν σταματήσει έγκαιρα, μπορεί να δούμε, κατά τη διάρκεια της ζωής μας, το τέλος της ιδιωτικής ζωής στις ΗΠΑ. Θα μας σφραγίσουν όλους μας σαν τα γελάδια".

Στην εφημερίδα 'The Washington Times', ο Martin Anderson κλιμάκωσε παραπέρα τις προειδοποιήσεις του για τον σοβαρό κίνδυνο που ενεδρεύει, όταν προειδοποίησε τους Αμερικανούς να μην εμπιστεύονται τις ρόδινες προβλέψεις των πολιτικών ηγετών και γραφειοκρατών, ότι η προτεινόμενη ηλεκτρονική κάρτα/Ταυτότητα (ή το εμφυτευόμενο βιοτσίπ) θα έκανε την ζωή καλύτερη, ανετότερη και ασφαλέστερη για τους πολίτες. Με δυσοίωνους τόνους, ο Άντερσον προειδοποίησε ότι θα συμβεί το ακριβώς αντίθετο:

«Αυτό το μικροσκοπικό μικροτσίπ-πομποαπαντητής είναι κάτι σαν ένα Τεχνολογικό Τατουάζ. Μάλιστα είναι πολύ πιο αποτελεσματικό από τους ανεξίτηλους αριθμούς που χάραζαν οι Ναζί στα μπράτσα των αιχμαλώτων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης

Κατ' αρχάς, δεν υπάρχει και μεγάλη διαφορά ανάμεσα. σε ένα μικροτσίπ ενσωματωμένο στην πλαστική Κάρτα/ Ταυτότητα την οποία θα είσαι εξαναγκασμένος να την κουβαλάς στο πορτοφόλι σου, και σ' ένα μικρό πομποαπαντητή (τσιπ) εμφυτευμένου στο μπράτσο. Το βασικό είναι - και στις δύο περιπτώσεις- ότι ο Μεγάλος Αδελφός έχει το δικαίωμα να σα παρακολουθεί. Αυτή η αρχή είναι σύμφυτη και με τις δυο παραπάνω πρακτικές. Το μόνο πράγμα που διαφοροποιεί τις δυο τεχνικές μεταξύ τους, είναι το μόσχευμα που θα μπει κάτω από την επιδερμίδας σας».

Τα συμπεράσματα του Άντερσον στο επίκαιρο άρθρο του αντηχούν μια αξιοσημείωτη προειδοποίηση: "Αν αμαυρώσετε την έννοια του απορρήτου της ιδιωτικής ζωής", παρατηρεί ο Άντερσον, "κάθε είδους καινοτόμων Κρατικών ελέγχων είναι εφικτοί, γεγονός που δεν είχε καν σκεφθεί ο Aldous Huxley, όταν έγραφε το ανατριχιαστικό του μυθιστόρημα, 'Ο Θαυμαστός Καινούριος Κόσμος'.

Ο Μάρτιν Αντερσον ήταν επίσης εκείνος που στο βιβλίο του με τίτλο, 'Επανάσταση', αποκάλυψε ότι στη διάρκεια της διακυβέρνησης Ρήγκαν κατά τη δεκαετία του 1980, αρκετοί Υπουργοί υποκινούσαν τον Πρόεδρο Ρήγκαν να εκδώσει μια κομπιουτεροποιημένη Κάρτα/Ταυτότητα. Η επιχειρηματολογία υπέρ της

πρότασης αυτής ήταν ότι ένα τέτοιο σύστημα θα εμπόδιζε την λαθρομετανάστευση στις ΗΠΑ.

Αλλά ο Άντερσον, που τότε ήταν σύμβουλος του Προέδρου για εσωτερικά θέματα και συμμετείχε στη συγκεκριμένη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου, ύψωσε τη φωνή του και έθεσε ένα ζήτημα για σκέψη:

"Θα ήθελα να προτείνω έναν άλλο τρόπο τον οποίο τον θεωρώ πολύ καλύτερο", τους είπε, με σοβαρό ύφος αλλά σαφώς ειρωνικό: "Είναι κατά πολύ φθηνότερος, δεν μπορεί να πλαστογραφηθεί, είναι ελαφρότατος και αδύνατον να χαθεί. Είναι και

αδιάβροχος".

"Το μόνο που πρέπει να κάνουμε", συνεχίζει ο Άντερσον, "είναι να σταμπάρουμε όλους με ένα αριθμό τατουάζ τη εσωτερική πλευρά του μπράτσου τους".

Ο Άντερσον, βέβαια, απλώς ειρωνευόταν τις ταυτότητες - τατουάζ. Υπαινισσόταν σαφώς τους αριθμούς-τατουάζ με τους οποίους είχαν σταμπάρει τους αιχμάλωτους πολέμου και τους πολιτικούς κρατούμενους στα στρατόπεδα συγκεντρώσεων οι Ναζί. Αυτοί που επιβίωσαν απ' αυτά τα φοβερά στρατόπεδα και εξακολουθούν να ζουν ακόμη έχουν επάνω στο σώμα τους μέχρι σήμερα τον φοβερό αριθμό-τατουάζ. Αλλά το μήνυμα του Ρήγκαν ακούστηκε δυνατά και καθαρά.

Ο κ. Αντερσον περιέγραψε την αμήχανη αντίδραση των παρόντων Υπουργών: "Ακούστηκαν να βήχουν κάμποσοι τριγύρω από το τραπέζι. Κανά δυό Υπουργοί φάνηκαν σαν να είχαν φάει χαστούκι. Κανείς δεν μίλησε για μεγάλο διάστημα".

Ο (τότε) Υπουργός Εσωτερικών James Watt (φωτο), αμέσως μετά επισήμανε μια επιπλοκή την οποία θεωρούσε σημαντική:

Αυτές οι ταυτότητες-τατουάζ ταυτίζονται από τους 'συντηρητικούς' Χριστιανούς με το Χάραγμα του Θηρίου (του Αντιχρίστου) που αναφέρεται στην Αποκάλυψη 13:16-18. Μερικοί μάλιστα Χριστιανοί - είπε - θεωρούν τις νέες ηλεκτρονικές Κάρτες/Ταυτότητες σαν πρώτο βήμα προς τις ταυτότητες-τατουάζ. Οι συντηρητικοί Χριστιανοί, επεσήμανε ο Watt, ήταν το κρίσιμο εκείνο τμήμα του εκλογικού σώματος στο οποίο οφείλεται η άνοδος στην προεδρία του κ. Ρήγκαν.

Ο Ρόναλντ Ρήγκαν, σαν ένας συνετός πολιτικός, "έπιασε" το υπονοούμενο. Έλυσε τη συνεδρίαση εκείνη του Υπουργικού Συμβουλίου και σιωπηρά, απέρριψε την πρόταση για τις νέες ηλεκτρονικές ταυτότητες, παρατηρώντας σαρδώνεια: "Ίσως θα πρέπει απλώς να σφραγίσουμε όλα τα βρέφη".

Η πρόταση για ένα σύστημα νέας Κάρτας/Ταυτότητας δεν ξαναεμφανίστηκε ποτέ κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης Ρήγκαν. Αλλά το 1993, με την εκλογή του Μπιλ Κλίντον ως Προέδρου των ΗΠΑ, άρχισε μια εκστρατεία συστηματικής προπαγάνδας και παρότρυνσης του Αμερικανικού λαού να αποδεχθεί τις ηλεκτρονικά βελούδινες χειροπέδες των νέων ηλεκτρονικών Καρτών/Ταυτότητας και βιοτσίπ.

Μια σύμβουλος του Κλίντον που προωθούσε το Χάραγμα του βιοτσίπ, είναι η Δόκτωρ Mary Jane England, (φωτο), μέλος της κακότυχης Επιτροπής Πρωτοβουλίας για την κοινωνικοποίηση του Εθνικού Συστήματος Υγείας των ΗΠΑ. Απευθυνόμενη σε μια συνδιάσκεψη, χορηγός της οποίας ήταν η γιγαντιαία εταιρεία κομπιούτερ ΙΒΜ, στο Palm Beach της Καλιφόρνιας, η England, όχι μόνο υιοθέτησε την προτεινόμενη υποχρεωτική εφαρμογή του θεσμού της Έξυπνης Κάρτας/Ταυτότητας, αλλά και προχώρησε ένα επιπλέον ανατριχιαστικό βήμα παραπέρα:

«Η έξυπνη κάρτα είναι μια θαυμάσια ιδέα, αλλά ακόμα καλύτερη ιδέα θα ήταν να μην χρησιμοποιήσουμε ούτε την κάρτα: Αυτή τη δυνατότητα την ονομάζω "ένα σκουπιδάκι (τσιπ) στο αυτί σας". Ένα μόνιμα εμφυτευμένο βιοτσίπ δηλαδή, με το οποίο θα είχαμε άμεση πρόσβαση στο ιατρικό σας ιστορικό, έτσι ώστε, ανεξάρτητα από το πού βρίσκεστε, ακόμα και αν σας πήγαιναν αναίσθητο στο θάλαμο εντατικής θεραπείας, να είχαμε την δυνατότητα πρόσβασης σ' αυτό. Πρέπει να προχωρήσουμε τολμηρά, πέρα από τη στενή αντίληψη της έξυπνης κάρτας και να αξιοποιήσουμε τις τεχνολογικές δυνατότητες που ήδη είναι διαθέσιμες».

Ένας από τους στυλοβάτες του Ρεμπουμπλικανικού Κόμματος, ο Κυβερνήτης της Καλιφόρνιας Pete Wilson, αγωνίζεται σθεναρά κι αυτός για την έκδοση της νέας ηλεκτρονικής Έξυπνης Κάρτας/Ταυτότητας. Ο Wilson επανειλημμένα έχει συμφωνήσει με την εκστρατεία των φιλελευθέρων Δημοκρατικών, για την υποχρεωτική επιβολή των νέων Καρτών/Ταυτότητας. Όπως και τόσοι άλλοι, υψώνει κι αυτός υποκριτικά το σκιάχτρο της παράνομης μετανάστευσης. Χρειάζεται δηλώνει ο εν λόγω Κυβερνήτης, απαραίτητα ένα σύστημα νέων ταυτότητων για να περιορισθεί η παράνομη μετανάστευση. Στην υποκριτική αυτή εκστρατεία συνοδεύεται από την Γερουσιαστή του Δημοκρατικού Κόμματος Dianne Feinstein (φωτο).

Ωστόσο, τα υπαρκτά προβλήματα που δημιουργεί η λαθρομετανάστευση χρησιμοποιούνται από τον Μεγάλο Αδελφό σαν πρόσχημα, για την εξάλειψη των συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων και ελευθεριών μας.

Η Enriqueta Ramos, μια αξιωματούχος του Κοινοτικού Κολλεγίου του Νομού Όραντζ (Λος Άντζελες) κτύπησε το καμπανάκι του κινδύνου και σήμανε συναγερμό όταν ρωτήθηκε για την πρόταση των Wilson, Feinstein και Boxer:

"Μια εθνική Κάρτα/Ταυτότητα, θα μπορούσε να οδηγήσει την Καλιφόρνια σε επικίνδυνο μονοπάτι", φέρεται να δήλωσε η Ράμος. "Θα δημιουργήσει ένα Νεοναζιστικό κράτος στις ΗΠΑ όπου θα είμαστε υποχρεωμένοι να χαφιεδίζουμε ο ένας τον άλλον. Το επόμενο πράγμα που θα αντιληφθούμε, θα είναι ένα τατουάζ στο σώ

H πρώτη επίσκεψη της Παναγίας στο Άγιον Όρος

 

Τι συνέβη και η Παναγία μας ζήτησε από τον Υιό Της και Θεό μας να Της ¨χαρίσει¨ τον Άθω;

Κατά την γενική αγιορείτικη παράδοση, η Κυρία Θεοτόκος με τον Άγιο Ιωάννη το Θεολόγο, ταξίδευε με πλοίο από την Παλαιστίνη στην Κύπρο, για να επισκεφτεί τον Άγιο Λάζαρο (τον αναστημένο εκ νεκρών). Λόγω όμως μεγάλης τρικυμίας και με υπερφυσικό τρόπο, το πλοίο βρέθηκε στον Άθω και συγκεκριμένα στο λιμάνι του Κλήμεντος στη Μονή Ιβήρων.
Εκεί οι κάτοικοι του Άθω, οδηγούμενοι από τη θεία Πρόνοια, έσπευσαν να υποδεχθούν την μητέρα του Κυρίου μας Παναγία και αφού άκουσαν τη διδασκαλία της δέχθηκαν το Χριστιανισμό.
Λέγεται επίσης από την παράδοση, ότι όταν πλησίαζε το πλοίο της Παναγίας στο Άγιο Όρος, καταστράφηκε το μεγάλο άγαλμα του Διός που βρισκόταν στη κορυφή του Όρους και τα υπόλοιπα είδωλα συνετρίβησαν. Η κορυφή του Άθω και όλα τα δέντρα και τα σπίτια έκλιναν και προσκύνησαν προς το μέρος του λιμανιού του Κλήμεντος όπου έμπαινε το καράβι της Παναγίας. Την άφιξη της Θεοτόκου στο Όρος αναφέρουν οι κώδικες Λ' 66 και Ι' 31 της Λαυριώτικης βιβλιοθήκης.
Όταν οι απόστολοι έβαλαν κλήρο τις περιοχές στις οποίες θα κηρύξουν, ζήτησε και η Παναγία να πάρει κλήρο για να κηρύξει το ευαγγέλιο. Ο κλήρος έδειχνε την περιοχή Ιβηρίαν. Ο αρχάγγελος Γαβριήλ όμως παρουσιάστηκε και είπε στην Παρθένο ότι η πραγματική περιοχή στην οποία θα βρεθεί θα είναι η Μακεδονία και το Όρος Άθως.
Όταν μπήκε το καράβι στο λιμάνι και έγινε μεγάλη αναταραχή στο Όρος, τότε οι κάτοικοι ήρθαν και ρωτούσαν τον Ιωάννη, πως έγιναν όλα αυτά και από ποιά δύναμη. Και αυτός τους εξήγησε και τους κήρυξε τον λόγο του Θεού μιλώντας τους στα Ελληνικά, ενώ ήταν Εβραίος.

Η Παναγία ευχαριστημένη από την ομορφιά του Όρους και τον κλήρον που της δόθηκε, προσευχήθηκε στον Χριστό λέγοντας:
"Υιε μου και Θεέ μου, ευλόγησον τον τόπον τούτον και κλήρον μου. Και επίχεον επ' αυτού το έλεος σου και φύλαξον αβλαβή ως της συντελείας του αιώνος τούτου και τους κατασκηνούντας εν αυτώ, δια το όνομα σου το Άγιον και Εμόν, ώστε δια μικρού κόπου και αγώνος της μετανοίας αφεθήναι αυτής αμαρτήματα αυτών. Έμπλησον αυτούς παντός αγαθού και αναγκαίου εν τω αιώνι τούτω και ζωής αιωνίου εν τω μέλλοντι καταξίωσον, δοξασον υπέρ πάντα τόπον, τον τόπον τούτον και θαυμάστωσον παντοιοτρόπως, πλήρωσον αυτόν εκ παντός έθνους των υπό τον Ουρανόν, των κεκλημένων τω ονόματι Σου και πλάτυνον τα σκηνώματα εν αυτώ από άκρον εως άκρου αυτού. Απάλλαξον αυτούς της αιωνίου κολάσεως και σώσον εκ παντός πειρασμού, ορατών και αοράτων εχθρών και πάσης αιρέσεως και ειρήνευσον τω ορθοδόξω δόγματι."

Τότε ακούστηκε φωνή από τους Ουρανούς που έλεγε:
"Όσα ήτησας και προσεύξω Μήτερ μου, ούτως έσται Σοί πάντα, εάν και αυτοί τα εντάλματά μου φυλάξωσιν! Από του νύν και εξής έστω ο τόπος ούτος κλήρος Σός και περιβόλαιον Σόν και Παράδεισος, έτι δε και λιμήν σωτηρίας των θελόντων σωθήναι, αλλά και προσφυγή και καταφύγιον και ατάραχος λιμήν της μετανοίας των πεφορτισμένων με πολλάς αμαρτίας."

(Απόσπασμα από το βιβλίο: "Η Υπερευλογημένη")