Οταν ελέγχεις, να βοηθάς σαν φίλος και αδελφός.

Αλλά, λέγει, δεν έχω το χάρισμα του λόγου. Δεν χρειάζεται ικανότητα λόγου, ούτε ευγλωτία. Εάν δης τον φίλο σου να πορνεύη, πες του· είναι κακό πράγμα αυτό που κάνεις, δεν ντρέπεσαι, δεν κοκκινίζεις; είναι κακό αυτό. Αυτός, λέγεις, δεν το ξέρει, ότι εί­ναι κακό; Ναι, το ξέρει, αλλά έλκεται από την επιθυμία. Και οι ασθενείς γνωρίζουν ότι η ψυχροποσία είναι κακό πράγμα, αλλ' όμως χρειάζονται αυτούς που θα τους εμποδίσουν να πιουν το κρύο νερό· διότι αυτός που κατέχεται από το πάθος, δεν θα μπορέση γρήγορα να προφυλαχθή από την ασθένεια. Πρέπει λοιπόν εσύ που είσαι υγιής να φροντίσης για τη θεραπεία του· κι' άν δεν σε ακούση, παρακολούθησε τις κινήσεις του και εμπόδισέ τον ίσως σε ντραπή.
Και ποιό, λέγει, είναι το όφελος, όταν το κάνη αυτό εξ αιτίας μου και επειδή κατακρατήθηκε από μένα; Μή λεπτολογής το πράγ­μα· κατά πρώτον απομάκρυνέ τον με οποιονδήποτε τρόπο από την άθλια πράξι· ας συνηθίση να μη πηγαίνη προς εκείνο το βάραθρο· είτε από σένα, είτε από οποιαδήποτε άλλη αιτία εμποδισθή, θα ωφεληθή από αυτό. Διότι, όταν τον συνηθίσης να μην πηγαίνη προς τη διαφθορά, τότε θα μπορέσης ύστερα από μια μικρή ανάπαυλα, να τον διδάξης, ότι πρέπει να το κάνη αυτό για τον Θεό και όχι για τον άνθρωπο. Μην θέλης με μιας να τα κατορθώσης όλα, διότι δεν θα μπορέσης, αλλά ήρεμα και σιγά-σιγά. Αν τον δης να πηγαίνη για πιοτό και σε συμπόσια που είναι γεμάτα από μέθη, κάνε το ίδιο, κι' αυτόν πάλι παρακάλεσέ τον, κι' αν διακρίνη σε σένα κάποιο ελάττωμα να σε βοηθήση να το διορθώσης. Διότι τότε θα ανεχθή και τον έλεγχο που του κάνεις, όταν δη ότι κι' εσύ έχεις ανάγκη ελέγχων και όχι όταν τον ελέγχης σαν να τα έχης κατορθώσει εσύ όλα, ούτε σαν διδάσκαλος, αλλ' ότι τον βοηθάς σαν φίλος και αδελφός.

Πες του, εγώ σε βοήθησα, υπενθυμίζοντάς σου το συμφέρον σου· και συ, αν δης ότι έχω κάποιο ελάττωμα, εμπόδισέ το, διόρθωσέ το· κι' άν δης ότι εύκολα οργίζομαι και είμαι πλεονέκτης, περιό­ρισε την τάσι μου με τη συμβουλή σου. Αυτό είναι φιλία· έτσι αδελ­φός βοηθούμενος από τον αδελφό μοιάζει με πόλι οχυρωμένη· διότι δεν κάνει την φιλία το φαγητό και το πιοτό· καθόσον τέτοια φιλία έχουν και οι ληστές και οι δολοφόνοι· αλλά εάν είμαστε φίλοι, εάν πραγματικά φροντίζουμε ο ένας για τον άλλο, αυτά ας συμφωνήσουμε μεταξύ μας· αυτά μας οδηγούν σε επικοδομητική φιλία, αυτά μας εμποδίζουν να πάμε στην κόλασι.

Ούτε ν' αγανακτής όταν σε ελέγχουν διότι άνθρωποι είμαστε και έχουμε ελαττώματα· ούτε αυτός που ελέγχει να το κάνη σαν να περιγελά ή να εξευτελίζη και να διαπομπεύη, αλλά κατ' ιδίαν και με πραότητα· διότι πολύ μεγαλύτερη πραότητα χρειάζεται αυτός που κάνει τον έλεγχο για να μπορέση να πείση τον ελεγχόμενο να υπομείνη την εγχείρισι. Δεν βλέπετε τους γιατρούς όταν καυτηριάζουν, όταν χειρουργούν, με πόση πραότητα κάμνουν τη θεραπεία; Πολύ περισσότερο πρέπει να το κάνουν αυτό εκείνοι που ελέγχουν· διότι ο έλεγχος είναι σφοδρότερος και από τη φωτιά και από τον σίδηρο και κάνει τον άνθρωπο ν' αναπηδά· γι' αυτό και οι γιατροί πολλά μηχανεύονται, για να κάνουν την εγχείρισι με ηπιότητα και πραότητα· αρχίζουν δηλαδή την εγχείρισι και σταματούν εάν χρειασθή, για να πάρη λίγο κουράγιο ο ασθενής.

Έτσι πρέπει να κάνουμε και τους ελέγχους, για να μην αποσκιρτήσουν οι ελεγχόμενοι. Κι' άν υβρισθούμε κι' άν πληγωθούμε, να μην εγκαταλείψουμε την προσπάθεια. Διότι και οι χειρουργούμενοι, πολλές κραυγές εξαπολύουν εναντίον των χειρουργών· εκείνοι όμως δεν δίνουν σημασία σε τίποτε από αυτά, παρά μόνο ενδιαφέρονται για την υγεία των ασθενών. Έτσι λοιπόν και εδώ πρέπει να χρησιμοποιούμε όλα τα μέσα για να είναι ο έλεγχος ωφέλιμος, όλα να τα υπομένουμε, αποβλέποντας στον μισθό που μας περιμέ­νει. «Να βαστάζετε», λέγει, «ο ένας του άλλου τα βάρη κι' έτσι να εκπληρώνετε τον νόμο τού Χριστού».

Έτσι λοιπόν ελέγχοντας και υπομένοντας αναμεταξύ μας τους ελέγχους, θα μπορέσουμε να ολοκληρώσουμε την οικοδομή τού Χριστού και θα μειώσετε και τον κόπο τον δικό μου, με το να με συμπαραστέκεσθε σ' όλα, ν' απλώνετε το χέρι σας προς βοήθειά μου, και να μοιράζεσθε μαζί μου το έργο, συμμετέχοντας έτσι και στη σωτηρία ο ένας του άλλου, και στη δική του ο καθένας. Ας υπομένουμε λοιπόν και ας σηκώνουμε ο ένας τα βάρη τού άλλου και ας ελέγχουμε ο ένας τον άλλο, για να κληρονομήσουμε τα αγαθά που μας υποσχέθηκε ο Θεός, με τη βοήθεια του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.


  ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΕΡΓΑ

Αποτέλεσμα και σύμπτωμα της μεγάλης διαφθοράς είναι η οικονομική κρίση...μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης

 
Η κρίση των καιρών μας οδήγησε αρκετούς, υπεύθυνους, γνώστες και μη, σε διαπιστώσεις θλιβερές και απαισιόδοξες.
 
Μιλούν για ναυάγιο της χώρας, για πτώχευση του κράτους, για νοσηλεία της πατρίδος μας σε εντατική μονάδα. Ο κόσμος δεν ξέρει ποιον να ακούσει και να πιστέψει.
Τα έχει χαμένα και έχει την αίσθηση ότι κανείς δεν του λέει την όλη αλήθεια. Αν κάποιον εμπιστευθεί, σύντομα απογοητεύεται. Η κατάσταση είναι μάλλον τραγική.
Στις διαδηλώσεις θρηνούνται νεκροί, αθώοι νέοι άνθρωποι.
Όλοι μα όλοι ψάχνουν να μεταθέσουν τις ευθύνες από πάνω τους. Ο ένας βρίζει σκληρά τον άλλο συνεχώς. Βγάζει με περισσή χαρά τα άπλυτα του άλλου στη φόρα. Μα έτσι δεν λύνεται τίποτε. Χρειάζεται οπωσδήποτε καταμερισμός και καταλογισμός των ευθυνών.
Δεν φταίνε ασφαλώς όλοι το ίδιο. Όμως όλοι σε κάτι φταίμε. Άλλος για τον υπερκαταναλωτισμό, άλλος για τη σπατάλη, άλλος για τη φοροδιαφυγή, άλλος για το ψεύδος, άλλος για την αποσιώπηση, άλλος για την απάτη, άλλος για την ατιμία, άλλος για την απόκρυψη, τη δωροδοκία, τη σιωπή, τον φόβο, τη δειλία, την υποχώρηση, τον παρασυρμό, τον πλουτισμό, το εύκολο κέρδος, τα μασημένα λόγια, το "πέρα βρέχει", την απερισκεψία, το βόλεμα, την κοροϊδία, τον ατομισμό, τον εγωισμό, την αήθεια και την αναίδεια ...
Είναι ανάγκη να μετρήσει κανείς ειλικρινά και αυστηρά το προσωπικό ποσοστό ευθύνης του για την κατιούσα πορεία της χώρας μας. Είναι απαραίτητη η έγκαιρη και έγκυρη συνειδητοποίηση ότι ο δρόμος της ζωής που πάρθηκε ήταν λάθος.
Ποιες είναι οι βάσεις και οι αρχές και ποιος ο σκοπός της ζωής; Χρειάζεται επανατοποθέτηση κι επαναπροσδιορισμός. Δεν μπορεί ο κύριος και μόνος σκοπός της ζωής του Νεοέλληνα να είναι η συλλογή όλο και περισσότερου χρήματος.
Καλούμεθα σε μία εκ βαθέων ειλικρινή μετάνοια με όλη τη σημασία της λέξεως. Αλλαγή νου, αλλαγή φρονήματος, αλλαγή σκοπού Άλλο ευημερία και άλλο ευμάρεια, άλλο πρόοδος και ευτυχία και άλλο πλουτοκρατία και υποδούλωση στην ύλη, δουλειές του ποδαριού, κάτω από το τραπέζι, κρυφά, μυστικά ύπουλα, φθονερά και σκοτεινά ...
Η κατάρρευση δεν είναι οικονομική αλλά ηθική.
Η κρίση είναι κύρια πνευματική. Η εξαθλίωση ήλθε από τη σήψη της διαφθοράς. Αποτέλεσμα και σύμπτωμα της μεγάλης διαφθοράς είναι η οικονομική κρίση. Ακόμη και τώρα την κρίση πολλοί και διάφοροι την εκμεταλλεύονται, για να κερδίσουν δικούς τους πόντους. Δεν φαίνεται πάντως επί του παρόντος η κρίση να μας κρίνει, αφυπνίζει και διδάσκει.

Έχει ειπωθεί πως η Ελλάδα μεγαλουργεί τις στιγμές των μεγάλων κρίσεων. Κάτι τέτοιο πάντως, τουλάχιστον προς το παρόν, δεν φαίνεται μάλλον καθόλου ...
Είναι γεγονός πως οι μισές αλήθειες αποτελούν παραπληροφόρηση του κοινού. Δυστυχώς, τον τελευταίο καιρό η παραπληροφόρηση αυτή είναι σε έξαρση. Μπορεί να έχουν φθαρεί μερικές λέξεις από την παράχρηση, αλλά χρειάζεται σύντομα η επαναφορά τους και η χρησιμοποίησή τους στο πρώτο τους και ακέραιο νόημα όπως ήθος, αλήθεια. Τιμιότητα, ακεραιότητα και ενότητα.
Όμως η κρίση διχάζει πιο πολύ πολλούς, ακόμη και μέσα στα ίδια τα κόμματα. Όπως εύστοχα ειπώθηκε, ο λαός σήμερα έχει μεγάλη ανάγκη μιας ηγεσίας με τιμιότητα, ενότητα, ειλικρίνεια και ανιδιοτέλεια ...
Ο πολυυμνημένος και πολυδιαφημισμένος πολυπολιτισμός, η με τέχνη επιβληθείσα υπερκατανάλωση, ο άκρατος προσωπικός πλουτισμός δεν δημιουργεί πλέον εθνικούς ευεργέτες, φιλάνθρωπους και δωρητές, αλλά αποταμιευτές στο εξωτερικό. Φυσικά να πληρώσουν πιο πολλά οι έχοντες και κατέχοντες και οπωσδήποτε όσοι δημιούργησαν την κρίση, αλλά πιστεύουμε ότι δεν είναι λίγοι εκείνοι που καλλιεργούν την άνθηση της παραοικονομίας με διάφορους, μικρούς ή μεγάλους, "έξυπνους" τρόπους. Άρα, είναι αρκετά πολλοί όσοι έχουν μερίδιο ευθύνης. Αυτοί που ξέρουν, λένε δικαιολογημένα πως το αυτί των αχόρταγων δεν ιδρώνει με τίποτε ...
Μάταια αναζητούμε μια Ελλάδα με φιλότιμο, ησυχία, ειρήνη και αλήθεια... Η Ελλάδα κατάντησε να παρακαλεί συνεχώς για ρουσφέτια, εύκολα κέρδη, πολλά κέρδη και οικονομικά κόλπα. Μας αξίζει μια καλύτερη τύχη.
Η αγωνία δεν παύει. Η ελπίδα δεν πέθανε. Η αισιοδοξία δεν αποκοιμήθηκε. Η πίκρα όμως είναι μεγάλη και ο πόνος πολύς. Ο θείος φωτισμός που περιγελάστηκε από αρκετούς "σοφούς" είναι μεγάλη ανάγκη να έλθει επί όλων μας τις κεφαλές μήπως ανανήψουμε και μετανοήσουμε ειλικρινά.
Η κρίση να δώσει ανάκριση και ανάταση αναψυχής ..

μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης

Ετοιμασία, επειδή ΣΥΝΤΟΜΑ θα αρχίσουν τα πολύ δύσκολα. γέροντας Εφραίμ της Αριζόνα

 

Η προτροπή αυτή έγινε σε ηγούμενο μονής του Αγίου Όρους, ο οποίος τον επισκέφθηκε πρόσφατα και τον ρώτησε σχετικά με τις εξελίξεις στην Ελλάδα. Ο γέροντας ήταν απολύτως σαφής: " Έρχονται πολύ δύσκολες ημέρες"... Και η μονή έχει φτιάξει ήδη την "ομάδα κρίσης", υπεύθυνη για να προετοιμάσει το μοναστήρι για πολύ δύσκολες ημέρες για άγνωστο χρονικό διάστημα.
Τα παραπάνω θα μπορούσαν να είναι ένα κακόγουστο αστείο. Αλλά δεν είναι... Δυστυχώς, τα επερχόμενα είναι πλέον ορατά και δια γυμνού οφθαλμού, αφού όλοι μας μπορούμε πλέον να δούμε αυτό που έρχεται, δηλαδή την δυστυχία και την πείνα...

"Δεν μπορώ να καταλάβω τον κόσμο. Όλοι ρωτάνε: "εμένα με πιάνουν τα νέα μέτρα;"!!! Ειλικρινά, δεν μπορώ να κατανοήσω πόσο πολύ έχει διαβρωθεί η σύγχρονη κοινωνία και οι άνθρωποι που ζούνε σε αυτή τη χώρα. Κανείς δε νοιάζεται για τον διπλανό του. Κανείς δε νοιάζεται για το πρόβλημα που έχει χτυπήσει την πόρτα του συμπολίτη του, του γείτονά του. Όλοι σκέφτονται αν "τα μέτρα" προσβάλουν τα δικά τους μικροσυμφέροντα...! Ειλικρινά, πιστεύω πως ο Θεός θα δώσει την ευκαιρία για να συνέλθουμε. Η Ελληνική Ορθοδοξία ανέδειξε μεγάλες σύγχρονες μορφές, που πρόσφεραν στο έργο του Θεού, που αγωνίστηκαν για να σώσουν ανθρώπινες ψυχές.
Ο Πορφύριος, ο Παΐσιος, ο Ιωσήφ... γέροντες που μάτωσαν στον αγώνα υπέρ των συνανθρώπων τους, στον αγώνα να διώξουν την δυστυχία και το κακό από τις καρδιές ανθρώπων που υπέφεραν... Ποιά ηθική υπάρχει πλέον; Το κακό έχει χτυπήσει την οικογένεια, την Παιδεία. Έχει χτυπήσει σε κάθε υγιές κύτταρο της κοινωνίας και σήμερα ζούμε τα αποτελέσματα αυτού του πολέμου. Τρέχουν οι άνθρωποι χωρίς να νοιάζονται για τον διπλανό τους.
Η κοινωνία που ξέραμε δεν υπάρχει πια. Σήμερα κυριαρχεί ο ατομικισμός... Γιατί; Επειδή κάποιοι έπαιξαν με τον χαρακτήρα του Έλληνα και διάβρωσαν όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που θα μπορούσαν να τον βοηθήσουν. Είναι αδιανόητο! Ο ατομικισμός ζει και βασιλεύει, ενώ η απάτη έγινε "χάρισμα". Μεγάλωσαν γενιές που διδάχτηκαν πως να αρπάξουν. Και αυτό σε ένα καθεστώς πλήρους ατιμωρησίας... Μάλιστα, όσα πιό πολλά "αρπάζεις" τόσο περισσότερο απομακρύνεσαι από την τιμωρία. Αυτό το βλέπει ο Θεός. Σήμερα επιτρέπει να δεχτούμε μερικές σφαλιάρες, ελπίζοντας πως θα συνέλθουμε, όπως συμβαίνει και στους μεθυσμένους..."

Αυτά τα συγκλονιστικά μου κατέθεσε σήμερα σε συζήτηση, αγιορείτης μοναχός. Και η φωνή του έτρεμε από συγκίνηση και αγωνία για όσα πρόκειται να συμβούν.

"Να προσέχεις", μου είπε. "Να πεις και σε άλλους να προσέχουν. Μην αφήνετε την λογική σας να παραδίνεται σε όσα σας λένε. Πού είναι μωρέ η λεβεντιά εκείνων που δεν επέπτρεπαν σε κανέναν να τους μειώσει; Πού είναι εκείνα τα λεβεντόπαιδα που έδωσαν το αίμα τους για όλους εμάς; Αυτή η γη ποτίστηκε με αίμα. Είναι μεγάλο κρίμα να την κυβερνάνε ξένοι και ανάξιοι... Να προσέχετε"...

Τι να πω; Θυμήθηκα τα λόγια του γέροντα Εφραίμ της Αριζόνα:

"Έρχονται πολύ δύσκολες ημέρες. Προσέξτε την ψυχή σας. Μαζευτείτε και δώστε τον αγώνα σας..." Αυτά έλεγε πριν μερικούς μήνες. Και σήμερα γίνεται πιό σαφής: "το Σεπτέμβριο θα αρχίσουν τα πολύ δύσκολα...".

Οι προσευχές του γέροντα είναι πάντα μαζί μας. Όμως, αναρωτιέμαι: Εμείς τι κάνουμε για να βοηθήσουμε τους εαυτούς μας; Απλά ανησυχούμε για το αν τα μέτρα μας αγγίζουν;

"Κάποιος πρέπει να σας πει πως δεν ζείτε σε όνειρο, ούτε σε εφιάλτη. Ζείτε μία πολύ άσχημη πραγματικότητα, που θα χειροτερέψει..."

Κι εμείς αναρωτιόμαστε: Εμένα με πιάνουν τα νέα μέτρα; αγνοώντας (ηθελημένα) πως όταν θα μας "πιάσουν", θα είναι πολύ αργά...