Είχε πάει μία κυρία νά ἐξομολογηθεῖ σέ ἕναν πνευματικό, καί αὐτή εἶχε πολύ περιποιηθεῖ τόν ἑαυτό της, εἶχε βαφτεῖ, εἶχε πάρα πολύ φροντίσει τόν ἑαυτό της, ἀλλά ἡ ψυχή τῆς διψοῦσε ἀκόμα καί δέν ἐνοίωθε εὐτυχισμένη. Καί τῆς λέει ὁ πνευματικός μέ πολύ ἀγάπη. Δέν τήν μάλωσε γιά αὐτό πού ἔβλεπε, γιατί αὐτός ἔβλεπε πιό βαθιά.
Καί τῆς λέει, γιατί βάφεσαι τόσο πολύ; Καί ἀπαντάει αὐτή μέ εἰλικρίνεια, γιατί λέει πάτερ θέλω νά φαίνομαι ὡραία, θέλω νά φαίνομαι ὄμορφη. Εἶναι κακό πάτερ; Καί τῆς λέει ὁ πνευματικός της καθόλου κακό, πολύ καλό. Ἄν ἤξερες ὅμως τῆς λέει, πόσο ὡραία εἶσαι; Ἐγώ σέ βλέπω πανέμορφη.
Ἔχεις χαρίσματα, ἔχεις στήν ψυχή σου μία ὡραιότητα πού δέν τήν ἔχεις καταλάβει. Ἄν τήν καταλάβεις, δέν θά χρειαστεῖ νά ἔχεις ἀγωνία γιά νά γίνεις ὄμορφη, γιατί εἶσαι ἤδη ὄμορφη! Δηλαδή αὐτό πού πᾶμε νά πετύχουμε στήν Ἐκκλησία, εἶναι ἤδη μές στήν καρδιά μας, μές στόν πυρήνα τῆς ὑπάρξεώς μας. Ὑπάρχει! Πιό δηλαδή; Ἡ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πού τήν ἔχουμε ἤδη μέσα μας. Νά τό καταλάβουμε, νά τό φανερώσουμε στή ζωή μας καί νά τό ζήσουμε στή σχέση μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου