«Ἡ ποιμαντικὴ προσέγγιση τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου ἀπὸ τὸν Γέροντα Πορφύριο».᾿Αρχιμ. π. Σαράντη Σαράντου

 

 

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία πού ἔγινε στίς 21/02/2012 στά πλαίσια τῆς Σχολῆς Γονέων τῆς ἐνορίας ῾Αγίας Παρασκευῆς ᾿Αττικῆς

Μεγίστη τιμὴ περιποιεῖ σὲ μένα ἡ πρόσκληση τοῦ πατρὸς Σταύρου γιὰ νὰ μιλήσουμε γιὰ τὸν Πατέρα Πορφύριο… μὲ κατατάσσει δηλαδὴ σ’ αὐτοὺς οἱ ὁποῖοι γνώριζαν τὸν Πατέρα Πορφύριο ὅμως δὲν εἶμαι ἀπ’ αὐτοὺς οἱ ὁποῖοι εἶχαν πολὺ ἐπικοινωνία, τὸν εἶχα δεῖ περίπου δέκα φορὲς ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ὅλα τὰ ἄλλα ὅσα κυκλοφοροῦν γίνεται διαρκῶς γνωστὸς ὁ γέροντας καὶ ὅ,τι γνωρίζουμε ἀπὸ τὴν ποιμαντική του κυρίως μποροῦμε νὰ ἀναφέρουμε. Βεβαίως, οὐκ εἰμὶ ἄξιος – δὲν εἶμαι καθόλου ἄξιος γιὰ νὰ προσεγγίσω μία τόσο μεγάλη προσωπικότητα καὶ ἕνα τόσο μεγάλο Ἅγιο, ποὺ ὅπως ἔχουν πεῖ καὶ ἄλλοι ποὺ τὸν εἶχαν γνωρίσει τὸν Πατέρα Πορφύριο, τέτοιου διαμετρήματος καὶ τέτοιας ποιότητος τολμοῦν ἀνὰ ἕνα αἰώνα ἢ καὶ περισσότερο ἄνθρωποι. Θὰ μπορούσαμε λοιπὸν νὰ ποῦμε ὅτι ὁ Πατὴρ Πορφύριος εἶναι ἕνας Ἅγιος ποὺ συνδυάζει καὶ συγκεντρώνει πολλὲς ἀρετὲς πολλῶν Ἁγίων.

 Μία φορὰ ποὺ βρισκόμουνα στὸ κελλί του καὶ μιλούσαμε, τὸν εἶχα ρωτήσει κάτι κι ἐγὼ προετοίμαζα μόνος μου τὴν πιθανὴ ἀπάντηση στὸ νοῦ μου. Καὶ μοῦ λέει ὁ Γέροντας: «μὰ δὲ μὲ προσέχεις». Ἀφοῦ, τοῦ λέω - γιὰ νὰ ἐπιβεβαιώσω αὐτὸ ποὺ εἶπα προηγουμένως- ὅτι οὐκ εἰμὶ ἄξιος νὰ ἀναλύσω τὴν προσωπικότητα καὶ ἰδιαιτέρως βέβαια τὴν ποιμαντική του Πατρὸς Πορφυρίου. Ὁ Πατὴρ Γεώργιος ὁ Κρητικός, Πνευματικός μου Πατέρας, ὁ ???????(5:34) δηλαδή, μοῦ εἶχε πεῖ ὅτι τὸν εἶχε γνωρίσει τὸν Πατέρα Πορφύριο καὶ ἐξομολογεῖτο σὲ αὐτὸν ἀπὸ τὸ 1950 καὶ τὸ 1970 κατάλαβε ὅτι ὁ Γέροντας εἶχε ἕνα μεγάλο χάρισμα. Πιὸ πρὶν δὲν εἶχε καταλάβει γιατί ὁ Γέροντας ἐπιμελημένα ἔκρυβε τὸ χάρισμα καὶ ἑπομένως θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε ὅτι αὐτὴ ἦταν καὶ ἡ πρώτη μεγάλη ἀρετὴ τοῦ Γέροντος ποὺ ἦταν πλήρως ἀπηλλαγμένος ἀπὸ τὰ μεταπτωτικὰ στοιχεῖα δηλαδὴ ἀπὸ τὴν διάθεση νὰ ἀναδεικνύεται, νὰ ἐπιδεικνύεται ἢ ἀνοιχτὰ ἢ καὶ λανθανόντως. Σ’ αὐτὸ θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε ὅτι συνέβαλε ἔτσι ἡ πορεία τῆς ζωῆς του.
Γνωρίζουμε λοιπὸν ὅτι ὁ Γέροντας γεννήθηκε τὸ 1906 καὶ δεκατεσσάρων ἐτῶν βρέθηκε στὸ Ἅγιον Ὅρος καὶ ἀπὸ διάφορες συμπτώσεις ἀλλὰ καὶ ἐπειδὴ τὸ ἤθελε. Βρέθηκε λοιπὸν στὴν Ὑπακοὴ δεκατεσσάρων ἐτῶν ἐνώπιον δύο Γερόντων στοὺς ὁποίους ἔκανε ἀδιάκριτη ἢ ὅπως τὴ λέμε ἐμεῖς οἱ κοσμικοί, τυφλὴ ὑπακοή. Καὶ ἑπομένως αὐτὴ ἡ διπλὴ ὑπακοὴ τὸν ὠφέλησε τὰ μέγιστα, τόσο διότι ἦταν ἑκούσια καὶ ἐγκάρδια ὅσο καὶ γιατί ἦταν διπλὴ ὑπακοή. Σὲ ἡλικία δεκαέξι ἐτῶν ἔγινε μεγαλόσχημος, πράγμα ποὺ σπανίως γίνεται καὶ ἀπὸ τὰ σπάνια φαίνεται ὅτι ἡ προσωπικότητα τοῦ Γέροντα πραγματικὰ ἐνέπνεε καὶ τοὺς Πνευματικούς του Πατέρες ὥστε νὰ τοῦ χαρίσουν τὸ χάρισμα τῆς μεγαλοσχημίας. Κάνω ἕναν παραλληλισμὸ ποὺ δὲν ξέρω ἂν εἶναι ἐπιτυχής, περίπου στὴν ἴδια ἡλικία ἡ Παναγία μᾶς δέχτηκε τὸν Ἀρχαγγελικὸ Ἀσπασμὸ – δὲν εἶναι τὸ ἴδιο – ἀλλὰ ἐν πάση περιπτώσει δὲν εἶναι κάτι τυχαῖο καὶ στὴ ζωὴ τοῦ Γέροντα, ἕνας ἔφηβος δεκαέξι ἐτῶν νὰ γίνεται μεγαλόσχημος, τὴ στιγμὴ κατὰ τὴν ὁποίαν καὶ κατὰ τὸ παρελθὸν ἀλλὰ καὶ κατὰ τὸ παρὸν – κατὰ μείζονα λόγο τὸ παρὸν – οἱ ἔφηβοι εἶναι ἐπαναστατημένοι. Σὲ ἡλικία εἴκοσι ἐτῶν ὁ Γέροντας χειροτονεῖται, γίνεται Ἱερωμένος καὶ μάλιστα Ἱερομόναχος. Ἐξαίρεση τῶν ἐξαιρέσεων, ποὺ αὐτὴ ἡ ἐξαίρεση δηλώνει ἀσφαλῶς τὴν ὡριμότητα, γιατί στὴ χειροτονία τοῦ Γέροντος συνέβαλαν τρεῖς Μητροπολίτες.
Τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1940 ὁ Γέροντας διορίζεται στὴ Πολυκλινικὴ Ἀθηνῶν καὶ ἐκεῖ πλέον εἶναι τὸ βασικό του μετερίζι, τὸ ποιμαντικὸ μετερίζι ἀπὸ τὸ ὁποῖο προσφέρει ἄπειρες ποιμαντικὲς δωρεὲς στοὺς ἀσθενεῖς, ἀσθενεῖς σωματικῶς, ἀλλὰ μέσω τῆς σωματικῆς ἀσθενείας, προσεγγίζοντας τοὺς ἀσθενεῖς τους προσφέρει καὶ τὴν πνευματικὴ ἴαση.
Ἦταν προορισμένος λοιπὸν ὁ Πατὴρ Πορφύριος φαίνεται καὶ (9.54) μητρὸς ἀλλὰ καὶ ἑκουσίως τὴ δική του ἀξιοποίηση τῶν δωρεῶν τοῦ Κυρίου ἔγινε χαρισματικός, ἔγινε ὄντως χριστοποιημένος ἄνθρωπος. Αὐτὸ τὸ χάρισμα τῆς διοράσεως τὸ ἔλαβε σὲ ἡλικία εἴκοσι ἐτῶν καὶ ἀφετηρία γι’ αὐτὸν ἡ ἔναυσμα γιὰ τὴ λήψη αὐτοῦ του χαρίσματος ἦταν μία συγκυρία σ’ ἕνα ἀπὸ τὰ παρεκκλήσια ἐκεῖ τῶν Καυσοκαλυβίων, ὅταν ἕνας Ρῶσος ἱερομόναχος χωρὶς νὰ καταλάβει τὴν παρουσία τοῦ γέροντος ἄρχισε νὰ προσεύχεται μὲ τὸ κομποσχοίνι καὶ νὰ λέει τὴν εὐχὴ καὶ περιγράφει  ὁ Γέροντας στὴ σελίδα 321 αὐτοῦ του βιβλίου μαθητεύοντας στὸ Γέροντα Πορφύριο ποὺ περιγράφει ἔτσι τὴν ἐπίδραση ποὺ εἶχε ἡ εὐχὴ ἑνὸς Ἁγίου ἀνδρὸς πάνω του. Βεβαίως ἦταν καὶ ὁ ἴδιος κατάλληλος δέκτης καὶ ἑπομένως πομπὸς τῆς Θείας Χάριτος καὶ τὸ μέσο τῆς Θείας Χάριτος τὸν σαγήνευσε ἀλλὰ εἶχε συμβάλλει νωρίτερα στὴν εὐαισθησία αὐτῆς τῆς ἀποδοχῆς τοῦ χαρίσματος καὶ ὅλη ἡ διαδικασία ποὺ ἀναφέραμε προηγουμένως καὶ κυρίως τὸ φρόνημα, ἡ ἄσκηση καὶ ἡ κατάκτηση τῆς ὑπακοῆς.
Ἀναφέρει ὁ Γέροντας κάποια περιστατικὰ ποὺ δείχνουν τὴν ἰδιαιτέρα καὶ λεπτοτέρα παιδαγωγικὴ ποὺ ἀσκοῦσαν πάνω του οἱ δύο γέροντες καὶ στοὺς ὁποίους ὅπως εἴπαμε ἔκανε αὐτὴ τὴ διπλὴ ὑπακοὴ καὶ μέσα ἀπὸ τὴν παιδαγωγία τοὺς ζοῦσε ὁ γέροντας τὴν ἀληθινὴ ἐν Χριστῷ ὑπακοὴ καὶ ζωή. Ἔτσι λοιπόν, ὅταν βρέθηκε μπροστὰ σ’ αὐτὸ τὸ ἔκτακτο γεγονὸς αὐτὸ λειτούργησε ἐκκλησιολογικὰ – δηλαδὴ τὸ χάρισμα τοῦ Γέροντος δὲν εἶναι ἕνα χάρισμα ποὺ προέρχεται ἀπὸ μία ἀόριστη συγκυρία ἀλλὰ εἶναι χάρισμα ποὺ γίνεται ἐντός του Ἱεροῦ Ναοῦ, πλάϊ σὲ ἕναν ἐπίσης δοκιμασμένο ἄνθρωπο τῆς ὑπακοῆς, σὲ ἕναν ἄνθρωπο ὁ ὁποῖος ἑνωνόταν μυστικῶς διὰ τῆς εὐχῆς μὲ τὸν Κύριό μας.
Εἶναι ἕνα χάρισμα ποὺ συντελεῖται ἁγιοριτικά, μέσα στὴν Ἁγιορίτικη πολιτεία, μέσα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, θὰ λέγαμε ἕνα χάρισμα ποὺ ἀφετηρία ἔχει κομβοσκοινιακὴ ἐμπειρία, θεανθρωπολογική, διότι ὁ Χριστὸς εἶναι παρὼν ἐν μέσω τῶν δύο αὐτῶν ἀνδρῶν, τοῦ μεγάλου, τοῦ ὡρίμου, τοῦ ὠριμοτάτου, τῆς ὑπέργηρης ἡλικίας  ἀλλὰ καὶ τοῦ Πατρὸς Πορφυρίου ὁ ὁποῖος εἶναι νεαρὸς ἀλλὰ κατάμεστος ἀπὸ τὰ δῶρα τῆς ὑπακοῆς. Αὐτὴ λοιπὸν τὴν ἐμπειρία τοῦ τὴν ἀποκαλύπτει κάποια στιγμή, δὲν τὴν κρύβει, τὴν κρύβει ὅσο φαίνεται ἡ Θεία χάρις τοῦ ζητάει νὰ εἶναι κεκρυμμένη, δὲν τὴν ἀφήνει ὅμως τέλος στὴν ἄγνοια καὶ στὸ σκοτάδι, δὲν εἶναι κρυψίνους ἀλλὰ γίνεται πλέον γνωστὸ τὸ χάρισμα καὶ πλήρως ἀποκαλύπτεται ὅταν κι ὁ ἴδιος ἔχει φτάσει στὰ μέτρα, στὰ πλήρως θεανθρώπινα, σ’ αὐτὰ τὰ μέτρα τὰ ὁποῖα διαρκῶς βοηθοῦν τοὺς ἀνθρώπους στὴν ἐν Χριστῷ πνευματικὴ ζωή.
Ἀπὸ κεῖ καὶ πέρα ὁ γέροντας ἀρχίζει μία ποιμαντικὴ ἐργασία, παράλληλα μὲ τὰ μοναχικά του καθήκοντα γίνεται καὶ ἡ πνευματικὴ ἐργασία, μέσα σὲ ἕνα θεραπευτήριο τὸν Ἅγιο Γεράσιμο, στὴν Πολυκλινικὴ κοντὰ στοὺς γιατροὺς καὶ στοὺς ἀρρώστους καὶ ὅλοι αὐτοὶ κατὰ τὸν Ἅγιο γέροντα εἶναι γνωστοὶ ἄρρωστοι, γι’ αὐτὸν εἶναι γνωστοὶ διότι ἡ διόραση ποὺ ἔχει ὁ γέροντας τὸν καθιστὰ ἔμπειρο γιὰ νὰ διαγιγνώσκει τὴν κατάσταση τῆς ἀσθενείας καὶ πέρα ἀπ’ αὐτὴν καὶ μέσα ἀπὸ αὐτὴν νὰ ἀντιλαμβάνεται καὶ τὰ αἴτια, τὶς ρίζες, τὶς ἀφορμὲς τῆς ἀσθένειας καὶ γράφει μέσα σ’ αὐτὸ τὸ βιβλίο του ὅτι πηγή, ἀρχὴ καὶ αἰτία τῆς σωματικῆς ἀσθένειας εἶναι ἡ ψυχικὴ κατάσταση τοῦ ἀσθενοῦς.
Ἀπολογεῖται ὁ Ἅγιος Γέροντας γιὰ τὸ χάρισμα ποὺ ἔχει ὅταν οἱ μὴ διακριτικοὶ ἄνθρωποι τὸν κατηγοροῦν ὅτι τὸ χάρισμα αὐτὸ δὲν ἔχει σχέση μὲ τὴν ἐν Χριστῷ ζωὴ ἀλλὰ προέρχεται ἀλλαχόθεν. Πέντε ἡ ὥρα τὸ πρωί, μία φορά, μὲ παίρνει ὁ Γέροντας καὶ γνωρίζοντας ὅτι γνωρίζομαι ἐγὼ μ’ ἕναν ἐπώνυμο πνευματικό, μοῦ μιλάει ἀναλυτικὰ καὶ μὲ παρακινεῖ νὰ πείσω, νὰ πληροφορήσω καταρχὴν τὸν ἐπώνυμο αὐτὸν πνευματικὸ ὅτι δὲν ὑπάρχει καμμία σχέση ἀποκρυφισμοῦ μὲ τὸ χάρισμα τοῦ Γέροντος. Ἐγώ, ο, τί κάνω καὶ ὅ, τί λέω εἶναι μόνο ἀπὸ τὸ Χριστό. Ἔχω τὴν ὑποψία – καὶ ὁ Γέροντας ἤξερε καλύτερα βέβαια – ὅτι ὁ Πνευματικὸς αὐτὸς εἶχε ἐπηρεαστεῖ ἀπὸ ἕναν Ἐπίσκοπο - ὁ ὁποῖος ἀνῆκε ἔτσι πνευματικῶς – σὲ μία ἀπὸ τὶς θρησκευτικὲς ὀργανώσεις καὶ δὲν μποροῦσαν νὰ καταλάβουν ὅτι ὁ Γέροντας εἶχε ἄνωθεν τὸ χάρισμα αὐτὸ διότι τὸν ἤθελαν καλουπωμένο ὅπως ἦταν ἡ ὀργάνωση στὴν ὁποία ἀνῆκε καὶ ὁ Ἐπίσκοπος ἐκεῖνος.  Ἑπομένως ἤθελε νὰ ξεκαθαρίσει καὶ στὴ σκέψη τοῦ Πνευματικοῦ ἀλλὰ καὶ γενικότερα καὶ σὲ ὅσους ταλαντεύονταν ὅτι τὸ χάρισμα αὐτὸ ἦταν ἐκ Θεοῦ.
Ἐπίσης, σὲ κάποια φάση τῆς ζωῆς τοῦ χρειάστηκε νὰ δεχθεῖ μία ἐπέμβαση ὁ Γέροντας χειρουργικὴ – εἶχε ἕνα ἀπόστημα σὲ κάποιο μέρος τοῦ ἐγκεφάλου – καὶ ἔπρεπε αὐτὸ τὸ ἀπόστημα νὰ ἀφαιρεθεῖ τὸ συντομότερο. Ἦταν Παρασκευὴ μεσημέρι, ὁ ἰατρὸς ὁ ἀναισθησιολόγος εἶχε φύγει ἀπὸ τὸ νοσοκομεῖο, ὁ χειροῦργος καταλάβαινε ὅτι ἔπρεπε νὰ γίνει πολὺ σύντομα ἡ ἐπέμβαση καὶ ὁ Γέροντας τὸν ἐνθαρρύνει τὸν γιατρὸ νὰ κάνει τὴν ἐπέμβαση αὐτὴ χωρὶς ἀναισθητικό, χωρὶς ἀναισθησιολόγο, χωρὶς ἀναισθησία. Ὁ γιατρὸς βέβαια διστάζει καὶ δὲν μπορεῖ νὰ κατανοήσει ὅτι μπορεῖ νὰ γίνει αὐτὴ ἡ ἐπέμβαση χωρὶς τὴ σχετικὴ ἀναισθησία. Ὁ Γέροντας τὸν ἐνθαρρύνει καὶ τελικὰ ὁ γιατρὸς ὑποκύπτει καὶ τελικὰ γίνεται ἡ ἐπέμβαση αὐτή. Ὁ χειροῦργος τὸν ρώτησε στὸ τέλος «μὰ τί εἶσαι ἐσύ», τοῦ λέει «εἶσαι γκουρού;» καὶ τότε ὁ Γέροντας ἀνέλαβε καὶ πάλι μὲ λόγια διακριτικὰ νὰ πείσει τὸν γιατρὸ ὅτι δὲν ὑπάρχει σὲ ἕναν ἱερέα περίπτωση νὰ ἀσχολεῖται μὲ ἄλλες μεθόδους ἐκτὸς ἀπὸ τὶς δοκιμασμένες χριστιανικὲς μεθόδους. Καὶ πῶς ἄντεξες, τοῦ λέει, μία τόσο ὀδυνηρὴ ἐγχείριση; Καὶ εἶπε ὁ Γέροντας ὅτι νοερῶς ἀκούμπησα πάνω στὸ Σταυρὸ τοῦ Κυρίου, αἰσθανόμουν ὅτι ὁ Κύριός μας ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτία τοῦ κόσμου συγκεφαλαίωσε καὶ συγκέντρωσε ὅλη τὴ δυσκολία καὶ ὅλους τους πόνους ὅλων τῶν ἀνθρώπων καὶ ἐγὼ ἔλεγα τὴν εὐχὴ καὶ μέσα ἀπὸ αὐτὴ «ὥσπερ ἄλλου πάσχοντος» ὅπως λέει καὶ ἡ παρακλητικὴ κατάφερα νὰ βοηθήσω ἔσας τὸ γιατρὸ σὲ αὐτὴ τὴν ἐπέμβαση  φυσικὰ  γιὰ τὸ δικό μου τὸ καλὸ ἐφόσον ἦταν ἀνάγκη νὰ γίνουν ἔτσι τὰ πράγματα.
Ὁ γιατρός, μετὰ ἀπὸ τὴν ἐξήγηση αὐτὴ καὶ ἀπὸ τὴν διακριτικὴ ἀνάλυση τοῦ Πατρὸς Πορφύριου κατάλαβε ὅτι εἶναι ἐντελῶς διαφορετικὰ τὰ πράγματα σὲ ἕναν γκουροὺ ἀπὸ ὅ,τι σὲ ἕναν ἱερέα ὁ ὁποῖος ἔχει τέτοια πνευματικὴ ἐμπειρία καὶ ἀπὸ ἐκείνη τὴ στιγμὴ ἄρχισε καὶ ὁ γιατρὸς νὰ ἔχει μία ἄλλη ἐκτίμηση τῶν πραγμάτων, νὰ ἀντιλαμβάνεται, νὰ ὑποψιάζεται τί σημαίνει θαῦμα καὶ κυρίως τὸ θαῦμα ποὺ γίνεται μέσα στὴν ψυχὴ τῶν ἀνθρώπων καὶ φυσικὰ στὴν καρτερία καὶ στὴν ὑπέρβαση τοῦ πόνου ποὺ ἐπέδειξε ὁ Ἅγιος Γέροντας.
Ἀξιοποίηση λοιπὸν τοῦ χαρίσματος καὶ χρησιμοποίηση αὐτοῦ του χαρίσματος, τοῦ ἱερατικοῦ καὶ τοῦ διορατικοῦ, γιὰ νὰ προσφέρεται ἡ ἐν Χριστῷ ἱεραποστολικὴ ἐργασία. Αὐτὰ τὰ εἴπαμε ὡς προπαρασκευαστικὰ γιὰ τὴν προσωπικότητα τοῦ Πατρὸς Πορφυρίου καὶ θὰ ἐντοπίσουμε τὸν λόγο μᾶς περισσότερο στὴν ποιμαντική του. Ἀπ’ ὅσα ὅμως εἴπαμε μέχρι στιγμῆς ἀπορέει ἡ ἐντύπωση ὅτι δὲν ὑπῆρχε τίποτα ἀπὸ τὴ ζωή μας, κανένας τομέας τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου ὁ ὁποῖος νὰ βρίσκεται ἔξω ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη ποιμαντική. Ὁ Γέροντας εἶχε ἀσχοληθεῖ μὲ ὅλα τὰ θέματα κι ἐπειδὴ καταλάβαινε ὡς Ὀρθόδοξος ποὺ ἦταν καὶ μὴ μονοφυσίτης – ἦταν ἀληθινὰ Ὀρθόδοξος ὁ Γέροντας – καταλάβαινε ὅτι τίποτα ἀπ’ ὅσα ὑπάρχουν στὴ ζωή μας δὲν εἶναι ἔξω ἀπὸ τὴν ὀρθόδοξη ποιμαντική. Τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Κύριός μας ἐξ ἄκρας συλλήψεως προσέλαβε τὴν ἀνθρώπινη φύση, πέρασε μέσα ἀπὸ ὅλες τὶς ἀνθρώπινες διαδικασίες, τίποτα ἀπὸ τὰ ἀνθρώπινα δὲν ἔμεινε ἔξω ἀπὸ τὴ ζωὴ τοῦ Κυρίου μας ἄρα καὶ ὁ Γέροντας καταλάβαινε καὶ ζοῦσε ἀπὸ τὸ θαῦμα τῆς θεανθρωπήσεως, τῆς προσλήψεως τῆς ἀνθρωπίνου φύσης ἐξ’ ὁλοκλήρου καὶ μάλιστα αὐτὴ τὴν ἀνθρώπινη φύση ὁ Κύριός μας δὲν τὴν ἄφησε οὔτε καὶ μετὰ ἀπὸ τὴν Ἀνάστασή του – θὰ μποροῦσε νὰ τὴν ἀφήσει, νὰ μᾶς τὴν κληροδοτήσει, νὰ μᾶς ἀφήσει τὰ Ἅγια λείψανά του ἐδῶ, κάπως νὰ γίνει  ἀλλὰ ὅμως ὁ Κύριος προσέλαβε τὴν ἀνθρώπινη φύση  καὶ ἀνελθόμενος εἰς τοὺς οὐρανοὺς καὶ καθήμενος ἐκ δεξιῶν του Πατρὸς ἔχει τὴν ἀνθρώπινη φύση δοξασμένη, τιμημένη αἰωνίως μαζί του. Καὶ μᾶς δίνει τὸ μήνυμα καὶ σ’ ἐμᾶς  ὅτι ἐφόσον δὲν ἀπέβαλε ποτὲ τὴν ἀνθρώπινη φύση, τὴν ἔχει καταξιωμένη καὶ θεανθρωποποιημένη μαζί Του, ἀχωρίστως μαζί Του, γι’ αὐτὸ κι ἐμεῖς ἔχουμε σὲ κάθε καμπὴ τῆς ἱστορίας, σὲ κάθε δοκιμασία, σὲ κάθε ταλανισμὸ ἔχουμε τὴ βεβαιότητα ὅτι ἂν κι ἐμεῖς ἀποδεχθοῦμε τὴν ὅλη ἐν Χριστῷ πνευματικὴ ζωὴ γιὰ νὰ ‘μαστε σύννομοι, σύσσωμοι μέτοχοι μὲ τὴ δική του ζωή.
Ἔτσι λοπὸν ὁ Γέροντας καταλαβαίνει ὅτι θὰ πρέπει σὲ μερικοὺς τομεῖς τῆς ζωῆς τοὺς ὁποίους δὲν ἐγνώριζε, δὲν ἔφτανε μόνο τὸ χάρισμα τὸ διορατικὸ ἀλλὰ εἶχε καὶ τὴν ἀνθρώπινη ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρὰ – ὄχι μόνο τὴν καθαρὰ χαρισματικὴ – ἀλλὰ ἤθελε καὶ ἀπὸ πλευρᾶς ἀνθρωπίνης νὰ προσεγγίσει τὰ ἀνθρώπινα ἐπίπεδα. Ἔτσι λοιπὸν φοίτησε γιὰ ἕνα χρονικὸ διάστημα – ἀτύπως βέβαια – στὴν ἰατρικὴ σχολή, ἄκουγε μαθήματα ἀνατομίας καὶ ἄλλων εἰδικοτήτων μέχρι ποὺ κάποιος ἐκ τῶν καθηγητῶν τῆς ἰατρικῆς ἐνοχλήθηκε ἀπὸ τὴ παρουσία τοῦ Ἱερωμένου καὶ τὸν ἐδίωξε. Ὅταν κατ’ οἰκονομίαν Θεοῦ αὐτὸς ὁ καθηγητὴς τῆς ἰατρικῆς χρειάστηκε ἱερατικὴ συμβουλὴ – συμπαράσταση καὶ πνευματικὴ καθοδήγηση, τότε κατάλαβε ὅτι τὸν Ἱερέα ποὺ εἶχε διώξει ἀπὸ τὰ μαθήματα ἦταν ὁ Πατὴρ Πορφύριος καὶ βέβαια ἀντιλήφθηκε τὸ σφάλμα του καὶ προσπάθησε νὰ τὸ ἀναπληρώσει ἀντλώντας ἀπὸ τὸν ταπεινὸ Ἅγιο Γέροντα τὴν πνευματική του σοφία.
Ἐπίσης ὁ Γέροντας παρακολούθησε μαθήματα μουσικῆς, γεωπονίας καὶ ἄλλα, ἀλλὰ τὸ πιὸ σημαντικὸ ποὺ θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε εἶναι ὅτι ὅταν ὁ Γέροντας πῆγε στὸ Ἅγιο Ὅρος ἦταν χωρὶς ἐγκύκλιο παιδεία καὶ ὅταν ὁ Ἡγούμενος τὸν ἔβαλε νὰ διαβάσει τὸ Ψαλτήριο ὁ Γέροντας δὲν ἤξερε νὰ διαβάσει. Δεκατεσσάρων χρονῶν παιδὶ συλλάβιζε. Ὅμως μέσα στὴν ὑπακοὴ ἄρχισε ἔντονες ἀσκήσεις μελέτης. Διάβαζε λοιπὸν τὶς δύο λέξεις καὶ ἀπὸ τὶς δύο μπόρεσε νὰ διαβάσει καλύτερα τὴν τρίτη, μὲ τὴν ἐμπειρία τῶν τριῶν λέξεων ἀκόμα καλύτερα τὴν τέταρτη λέξη κ.ο.κ. καὶ μαζὶ μὲ τὸ χάρισμα τῆς ὑπακοῆς κατάλαβε ὅτι ἀρχίζει τὸ κείμενο αὐτὸ νὰ τοῦ ἀποκαλύπτεται καὶ νὰ ἀντιλαβάνεται ὄχι μόνο τὶς λέξεις, ὄχι μόνο τὴν ἐτημολογία τῶν λέξεων, ἀλλὰ νὰ ξεπηδοῦν μέσα ἀπὸ τὸ Ψαλτήρι, μέσα ἀπὸ τοὺς ψαλμούς, νὰ ξεπηδοῦν τὰ νοήματα καὶ ἡ σοφία, ἡ θεοπνευστία δηλαδὴ τοῦ κειμένου, πράγμα τὸ ὁποῖο χρησιμοποίησε στὴν περαιτέρω ποιμαντική του πορεία καὶ πολλὰ ἀπὸ τὰ χωρία τῶν ψαλμῶν ποὺ χρησιμοποιοῦσε πρὸς πνευματικὴ παιδαγωγία, κυρίως γιὰ νὰ ἀποδεικνύει τὴ σχέση τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης μὲ τὴν Καινή, γιὰ νὰ δείχνει αὐτὴν τὴν ἑνότητα τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ πρότεινε στοὺς πιστοὺς ὡς κανόνες πνευματικοὺς ἢ παιδαγωγικοὺς τὴ μελέτη τοῦ Ψαλτηρίου.
Δηλαδὴ αὐτὸ ποὺ ἔκανε ὁ τεραστίας μορφώσεως Μέγας Βασίλειος, ἐγνώριζε εἰς βάθος καὶ εἰς πλάτος τὸν πλοῦτο τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης, τὸ ἴδιο ἀπὸ ἄλλη ἀφετηρία κατάφερε καὶ ὁ Πατὴρ Πορφύριος, διότι ὁ νοῦς τοῦ – δεκατεσσάρων ἐτῶν – δὲν εἶχε μολυνθεῖ ἀκόμα μὲ τὴν κοσμικὴ γνώση καὶ μὲ τὴν κοσμικὴ καὶ ἐφηβικὴ ἀνταρσία, δὲν εἶχε μολυνθεῖ ἀπὸ τὰ ἁμαρτήματα τὰ σχετικὰ αὐτῆς τῆς ἡλικίας καὶ γι’ αὐτὸ ὡς καθαρός, ὡς tabula rasa, ὡς ἄγραφη πλάκα, ὄχι ἁπλῶς κατέγραψε ἀλλὰ ἀπερρόφησε τὰ θεανθρώπινα νοήματα τοῦ Ψαλτηρίου. Καὶ στὴ συνέχεια μποροῦσε ὄχι μόνο νὰ ἑρμηνεύει ὡς γλωσσικὸ κείμενο ἀλλὰ νὰ τὸ ἑρμηνεύει καὶ ὡς ἕνα κείμενο ποὺ εἶναι πρὸ-Χριστιανικὸ καὶ προπαρασκευαστικὸ εἰς Χριστόν. Σὲ πάρα πολλοὺς ψαλμοὺς ὁ Γέροντας ὑποδεικνύει ὅτι εἶναι ὁ Χριστὸς κεκρυμμένος καὶ ἀποκαλύπτεται μέσα ἀπὸ φράσεις συγκεκριμένες τὸ πρόσωπο τοῦ Κυρίου μᾶς Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Θὰ μπορούσαμε νὰ δοῦμε χαρακτηριστικά, ἀπὸ τὸ βιβλίο αὐτό, μαθητεύοντας μπροστὰ στὸ Γέροντα Πορφύριο, νὰ δοῦμε ἔτσι πῶς συγκεκριμένα ἐκφράζεται ὁ Γέροντας γύρω ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ γλώσσα γιὰ νὰ καταλάβουμε πόσο βάθος εἶχε ἡ μελέτη τοῦ Γέροντος ἀλλὰ καὶ σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν ἀλληλοπεριχωρημένη χάρη τοῦ χαρίσματος. Λέει λοιπὸν ὁ Γέροντας ὅτι δὲν ἔπρεπε νὰ πάψουν νὰ μαθαίνουν στὰ παιδιὰ τὴ παλιὰ γλώσσα, τὰ ἀρχαία ἑλληνικά.
 Εἶναι ψυχολογικοὶ οἱ λόγοι ποὺ δυσκολεύουν τὰ παιδιὰ στὴ μάθηση. Ὄχι πὼς εἶναι δύσκολο νὰ μάθουν τὰ ἀρχαία καὶ ἦταν μία σπουδαία ἄσκηση αὐτὴ γιὰ τὰ παιδιά. Μία ἐξάσκηση τοῦ νοῦ. Καὶ ἡ γλώσσα εἶναι σπουδαῖο πράγμα. Ἔχουν πεῖ τόσο βαθιὰ πράγματα σ’ αὐτὴ τὴ γλώσσα καὶ δὲν πρέπει ἐμεῖς νὰ τὴν ἀφήσουμε γιατί θὰ φτωχύνουμε πολύ, θὰ καταργηθοῦν ὅλα, ἀλλὰ ὕστερα ἀπὸ χρόνια οἱ ἄνθρωποι θὰ ἀναζητήσουν πάλι τὴ παλιὰ γλώσσα καὶ τὰ κείμενα ἐκεῖνα, γιατί θὰ κουραστοῦν, θὰ ἀδειάσουν. Ἡ λέξη ποὺ χρησιμοποιεῖ ὁ παλιὸς ἔχει σημασία. Ἡ φράση «μέσα στὸ Χριστὸ» διαφέρει ἀπὸ τὴ φράση «ἐν τῷ Χριστῷ» ἢ «ἐν Χριστῷ» καὶ ἂς φαίνεται ὅτι εἶναι τὸ ἴδιο. Λοιπὸν ἔπρεπε νὰ συνεχίσουν νὰ μαθαίνουν τὰ ἀρχαία τὰ παιδιὰ καὶ οἱ λογοτέχνες, οἱ ποιητὲς ἂς ἔγραφαν στὴ νέα ὅπως θέλουν καὶ ἂς τοὺς διαβάζουν τὰ παιδιὰ καὶ ὅλοι. Ἐκείνη τὴ γλώσσα ὅμως νὰ μὴν τὴν ἀφήναμε, δὲν ἔπρεπε, φτωχαίνουμε πολύ. Αὐτὰ δὲν τὰ λέει ἕνας φιλόσοφος, δὲν τὰ λέει ἕνας δάσκαλος, ἕνας τυπικὸς δάσκαλος, δὲν τὰ λέμε ἐμεῖς οἱ σύγχρονοι ἀλλὰ τὰ λέει ὁ Γέροντας καὶ φαίνεται ὅτι αὐτὰ ἔχουν μία διαχρονικὴ σημασία καὶ τὰ λέει ἕνας ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος δὲν εἶχε οὔτε καν πτυχία ἀλλὰ μέσα ἀπὸ τὴν πνευματικὴ μελέτη ἀναπήδησε ἡ ἀξία καὶ αὐτῶν καθ’ ἑαυτῶν τῶν κειμένων ἀλλὰ καὶ ἡ ἐγκρυπτόμενη καὶ ἡ ἀποκαλυπτόμενη σὲ αὐτὸν καὶ δὶ’ αὐτοῦ στοὺς ἄλλους ??????(35:03).
Ἂς συνδέσουμε τὰ λεγόμενα μὲ τὴν ἐπίσης ἐμπειρία τοῦ Ἁγίου Γέροντος τοῦ Πατρὸς Πορφυρίου, ὁ ὁποῖος μελετώντας τὸν Ἅγιο Ἰσαὰκ τὸν Σύρο, ἀσχολήθηκε μὲ τὴ γλωσσολογία τοῦ Ἁγίου Ἰσαὰκ τοῦ Σύρου καὶ λέει ὁ Πατήρ ?????(35:42) Πόποβιτς ὅτι ὁ Ἅγιος Ἰσαὰκ ὁ Σύρος βλέπει ὅτι ἐξοριζόμενος ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ τὸν παράδεισο καὶ ἐκπίπτοντας σ’ αὐτὴν τὴν ἄνευ Θεοῦ ζωὴ ἀρχίζει πλέον νὰ σκοτίζεται καὶ νὰ ἀμαυρώνεται ὁ νοῦς του.
Αὐτὸ γίνεται ἀναλογικῶς σὲ ὅλες τὶς περιπτώσεις, ὅλων τῶν γενεῶν, ὅλων τῶν ἀνθρώπων καὶ ἑπομένως ὅταν συνδέεται ὁ ἄνθρωπος μὲ τὸν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας καὶ πνευματικὰ καὶ τοπικὰ καὶ χαρισματικὰ καὶ μυστηριακά, ἀρχίζει πλέον ὁ νοῦς νὰ ἀποκτάει τὸν φωτισμὸ καὶ τὴν ἱκανότητα τῆς ἀφομοιώσεως τῆς ἀληθινῆς γνώσεως. Αὐτὴ λοιπὸν εἶχε ἀποκτήσει καὶ ὁ Γέροντας Πορφύριος, τὴν ἀληθινὴ γνώση ποὺ αὐτὸ τὸ ὄργανο τῆς γνώσεως ὁ νοῦς δὲν ἦταν πλέον ἀσθενής, ἀλλὰ ὡς ὑγιὴς καὶ θεοφώτιστος μποροῦσε νὰ ἀπορροφᾶ ὅλα τὰ ἐπίπεδά της γνώσεως ἀπὸ ὁπουδήποτε κι ἂν προέρχονταν. Ἔτσι λοιπὸν ὁ Γέροντας ἀσχολούμενος μὲ ὅλο τὸ φάσμα τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς γίνεται τελικὰ τὸ ἀντίβαρο τοῦ συγχρόνου του μονοφυσιτισμοῦ τῶν τότε ὀργανώσεων. Οἱ ὀργανώσεις τότε χρησιμοποιοῦσαν αὐτοσχέδιες προσευχές, ἡ εἰκονογραφία τους δὲν ἤτανε πάντοτε ἡ Ὀρθόδοξη καὶ ἡ μουσικὴ ἐπίσης τὸ ἴδιο καὶ γι’ αὐτὸ κρατοῦσαν κάποιες ἀποστάσεις ἀπὸ τὸν Γέροντα. Βέβαια μεταγενεστέρως τώρα καὶ μὲ τὴ συμβολὴ τοῦ Ἁγίου Γέροντος ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν περαιτέρω πνευματικὴ ἀνάπτυξη τοῦ Ἁγίου Ὅρους ἔγινε μία ἀλληλοπεριχώρηση τῶν ὀργανώσεων μὲ αὐτὸ τὸ πνεῦμα τὸ καθαρὰ μοναστικὸ καὶ πλέον καὶ αὐτὲς γίνονται περισσότερο Ὀρθόδοξες καὶ ἐντοπίζονται στὴν Ὀρθόδοξη ζωή, στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.
Τώρα ὅσον ἀφορᾶ στὴν ποιμαντική του Ἁγίου Γέροντος στὴν κάθε συγκεκριμένη περίπτωση τῶν ἀνθρώπων. Θέλω νὰ ξεκινήσω ἀπὸ ἕνα μικρὸ κείμενο ποὺ ὑπάρχει γραμμένο ὡς λεγόμενα τοῦ Γέροντος ποὺ ἀναφέρεται στὴν σύλληψη τοῦ νέου ἀνθρώπου καὶ ἐπειδὴ τότε εἶχαν ἀρχίσει συζητήσεις γύρω ἀπὸ τὴν ὑποβοηθούμενη ἀναπαραγωγή, μὲ τὴν φράση «παιδὶ τοῦ σωλήνα», λέει ὁ Γέροντας τὸ ἑξῆς: «Ὁ ὀργανισμὸς μᾶς ἔχει μνήμη, τὰ κύτταρά μας, οἱ ἱστοί μας, ὅλα. Ἡ ψυχὴ εἶναι παντοῦ, σὲ ὅλο τὸ σῶμα. Ἂν κόψεις ἕνα κομματάκι δάχτυλο καὶ τὸ πετάξεις, πετᾶς καὶ λίγη ψυχή; Ὄχι βέβαια, ἀλλὰ καὶ στὴν ἄκρη τοῦ δαχτύλου σου ἔχεις ψυχή. Ἦλθαν γυναικολόγοι καὶ μοῦ εἶπαν πὼς θὰ ἀρχίσουν πειράματα καὶ αὐτοὶ γιὰ τὸ παιδὶ τοῦ σωλήνα. Τοὺς εἶπα νὰ μὴν τὸ κάνουν αὐτό, εἶναι πολὺ κακό. Ἡ γονιμοποίηση εἶναι μυστήριο, ὅλα τὰ μέλη τῆς ὕπαρξης τοῦ ἀνθρώπου λαμβάνουν μέρος στὴ συνουσία. Ἔχει σημασία αὐτό, τί παιδὶ θὰ βγεῖ ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴ ψυχικὴ διάθεση τῶν δύο, ἀπὸ τὴν ἀγάπη τους. Αὐτὰ ἐπιδροῦν στὰ νευρικὰ κύτταρα, στὴ κατάσταση τῶν ὀργάνων, στὸ σπέρμα, στὸ ὠάριο, στὴ σύλληψη. Ἐγὼ τοὺς τὸ εἶπα. Ἔχω πληροφορία ὅτι θὰ γίνει μεγάλο κακὸ μὲ τὸ παιδὶ τοῦ σωλήνα. Καὶ τώρα, νά, ἄρχισαν νὰ γράφουν καὶ οἱ ἐφημερίδες». Βλέπετε στὴ σελίδα 284 αὐτοῦ του βιβλίου «Μαθητεύοντας στὸ Γέροντα Πορφύριο». Ὅσα λοιπὸν λέγονται ἐδῶ, δὲν ξέρω ἂν ὁ Γέροντας εἶχε διαβάσει Ἅγιο Γρηγόριο τὸν Παλαμὰ – εἶναι πάρα πολὺ πιθανὸ – ἀλλὰ εἶναι ἀκριβῶς ἡ ἴδια νοοτροπία τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ. Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς ἔλεγε ὅτι ἡ ψυχὴ μᾶς βρίσκεται σὲ ὅλο τὸ σῶμα. Ἂν κάποιο μέλος τοῦ σώματος ἔχει βλάβη, συστέλλεται, μαζεύεται ἡ ψυχὴ στὸν ὑπόλοιπο σωματικὸ παράγοντα. Καὶ φτάνει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς νὰ πεῖ ὅτι καὶ ὅταν ὑπάρξει μία ἐγκεφαλικὴ βλάβη τότε ἡ ἐγκεφαλικὴ ἐνέργεια συμμαζώνεται – καὶ αὐτὸ τὸ λέει καὶ ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης – στὸν ὑπόλοιπο ἀνθρώπινο ὀργανισμό. Καὶ ἂν ἡ βλάβη εἶναι ἀκόμα μεγαλύτερη ἡ ἐνέργεια τοῦ νοῦ συμμαζώνεται στὴ καρδιά, στὸ χῶρο τῆς καρδιᾶς. Ἄρα αὐτὸ ποὺ λέγεται ἐγκεφαλικὸς θάνατος ἀπὸ πλευρᾶς σοφίας καὶ διαγνώσεως Πατερικῆς εἶναι ἀπαράδεκτο. Δὲν ὑπάρχει ἐγκεφαλικὸς θάνατος. Δηλαδὴ ἡ ἐγκεφαλικὴ ἐνέργεια συγκεντρώνεται στὴ καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου, γίνεται βαθιὰ ἡ καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου – ὅπως λέει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς – ἑπομένως νοῦς καὶ καρδιὰ εἶναι ἑνωμένα, πετυχαίνουν αὐτὸ ποὺ ἑκούσια ἤθελαν καὶ θέλουν νὰ πετυχαίνουν οἱ Μοναχοὶ μὲ τὴν Ἱερὰ Προσευχὴ καὶ αὐτὸ ποὺ ἦταν ἐπιδίωξη στὴν Θεολογία τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ.
Ἡ ἄκτιστη χάρις νὰ ἑνώσει τὸ νοῦ καὶ τὴ καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου κι ἔτσι νοῦς, καρδιὰ καὶ σῶμα, ὅλος ὁ ἄνθρωπος νὰ εἶναι ἑνωμένος, νὰ μὴν εἶναι διασπασμένος. Ὅπως ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, ὁ τέλειος Θεός, προσέλαβε τὴν ἀνθρώπινη φύση ἀσυγχύτως, ἀχωρίστως καὶ ἀτρέπτως, δὲν ἄλλαξε κάτι ἀπὸ τὴ θεότητα, δὲν ἄλλαξε κάτι ἀπὸ τὴν ἀνθρώπινη φύση, ἑνώθηκε καὶ ἀλληλοπεριχωρήθηκε ὁλόκληρη ἡ ἀνθρώπινη φύση μὲ τὴ Θεία. Ἔτσι γίνεται καὶ μὲ τὸν ἀνθρώπινο ὀργανισμό. Δηλαδὴ ὅπως λέει ἐδῶ ὁ Γέροντας κατὰ τὴν συνουσία τῶν δύο συζύγων καὶ ἐφόσον μετέχουν πολλὲς λειτουργίες σ’ αὐτήν, μεταδίδεται στὸ νέο ἄνθρωπο ὁλόκληρο τὸ θαῦμα τῆς ζωῆς. Ὑπάρχουν καὶ ἄλλες παράμετροι καὶ ἄλλες ἀπόψεις μὲ ἄλλα παραδείγματα ποὺ ἐπιβεβαιώνουν ἀκριβῶς αὐτὴν τὴν βεβαιότητα τοῦ Ἁγίου Γέροντος.
Ἰδιαιτέρως ὁ Γέροντας ἐπιστρέφει στὴν παιδαγωγικὴ ποὺ θὰ πρέπει νὰ ὑφίσταται καὶ ἡ μητέρα κατὰ τὴ διάρκεια τῆς κυοφορίας καὶ ἑπομένως τὸ κυοφορούμενο νὰ βρίσκεται σὲ καλὲς συνθῆκες. Ποιὲς εἶναι οἱ καλὲς συνθῆκες; Ἡ ἁρμονία τῶν δύο συζύγων, ὁ εἰρηνικὸς τρόπος ζωῆς ποὺ γίνεται ἀντιληπτὸς ἀπὸ τὸ κυοφορούμενο ἔβρυο. Πολὺ περισσότερο βέβαια ἡ προσευχή, ὁ εἰρηνικὸς τρόπος τῆς κυοφορούσης καὶ ὅλες οἱ εἰρηνικὲς συνθῆκες προετοιμάζουν τὸν ἄνθρωπο τοῦ ὁποίου τὸ πρῶτο στάδιο τῆς ζωῆς εἶναι πάρα πολὺ σημαντικό, αὐτοὶ οἱ ἐννέα μῆνες καὶ αὐτὴ ἡ περίοδος κυοφορίας, εἶναι περίοδος πολὺ καταξιωμένη καὶ πολὺ σημαντικὴ καὶ αὐτὸ φαίνεται καὶ ἀπὸ τὴν ἐπικοινωνία τοῦ ἐμβρύου Κυρίου μας μὲ τὸ ἔμβρυο τοῦ Τιμίου Προδρόμου, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν ἀγαλιάσει τῆς μητέρας ἐνῶ ἀκόμα δὲν εἶχαν ἔρθει στὸ φῶς τῆς ζωῆς. Πλέον μὲ τὴν πρόοδο τῆς ἐπιστήμης καὶ μὲ τοὺς ὑπερήχους ἔχει γίνει πιὸ ἀντιληπτὸ καὶ πιὸ ἐποπτικὴ ἡ κατανόηση τῆς ζωῆς τοῦ ἐμβρύου καὶ ἑπομένως δὲν ὑπάρχουν πλέον ἀμφιβολίες ὅτι εἶναι τὸ πρῶτο στάδιο τῆς ζωῆς, τὸ δεύτερο εἶναι ἡ παροῦσα ἡ ζωὴ – ὅση μᾶς χαρίζει ὁ Θεὸς – καὶ τὸ τρίτο εἶναι ἡ αἰώνια ζωὴ κι ἑπομένως ἡ περίοδος τῆς κυοφορίας εἶναι πάρα πολὺ σημαντικὴ καὶ κρίσιμη καὶ προετοιμάζει γιὰ τὸ δεύτερο στάδιο τῆς ζωῆς.
Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος κάνει ἀρκετὸ λόγο γιὰ τὰ τρία αὐτὰ στάδια τῆς ζωῆς μὲ κορυφαῖο καὶ ἀπώτατο τὸ τελευταῖο στάδιο ποὺ εἶναι πλέον αἰώνια ζωή. Ἑπομένως κι ὁ πατέρας κι ἡ μητέρα θὰ πρέπει νὰ ἔχουνε πάντοτε τὴν αἴσθηση καὶ τὴ βεβαιότητα ὅτι φέρνοντας ἕναν ἄνθρωπο στὸν κόσμο δὲν θὰ ἔχει τὴν διάρκεια κάποιων χρόνων ζωῆς ἀλλὰ ἔρχεται ἕνας ἄνθρωπος ποὺ θὰ εἶναι αἰώνιος καὶ ἔτσι μὲ αὐτὴ τὴν ὀπτικὴ καὶ προοπτικὴ θὰ πρέπει νὰ συμπεριφερόμαστε ὅσο ἔχουμε μαζί μας, ὅσο ἔχουμε κοντά μας τὰ παιδιά. Καὶ δὲν εἶναι πλέον κτῆμα μας τὰ παιδιά. Αὐτὸ φρόντιζε ὁ Γέροντας νὰ τὸ λέει στοὺς γονεῖς γι’ αὐτὸ ἔχουμε τὶς ρητὲς καθοδηγήσεις τοῦ «Γίνετε Ἅγιοι ἐσεῖς οἱ γονεῖς γιὰ νὰ γίνουν καὶ τὰ παιδιὰ Ἅγιοι» ἢ « Αὐτὰ ποὺ θέλετε ἐσεῖς νὰ διδάξετε στὸν Κύριο πέστε τὰ στὸ Χριστὸ» - ὅτι ἐμεῖς θέλουμε τὰ παιδιά μας ἔτσι νὰ γίνουν κι ὁ Χριστὸς ποὺ ξέρει τί ἀκριβῶς πρέπει νὰ γίνει τὸ κάθε παιδὶ θὰ τοῦ ἀνοίξει τὶς προοπτικές, τὸ νοῦ, τὴν καρδιά, τὴ ζωὴ γιὰ νὰ ἀποκωδικοποιήσει τὴν ἀγαθὴ βούληση τῶν γονέων καὶ καθαρμένη πλέον ἡ βούληση τῶν γονέων ἀπὸ τὸν ἐγωισμὸ καὶ ἀπὸ τὶς μικρότητες τὶς ἐνδοκοσμικὲς καὶ τὰ παιδιὰ βλέποντας ὅτι οἱ γονεῖς εἶναι κι αὐτοὶ ἄνθρωποι ἀγωνιζόμενοι, εἶναι ἁγιαζόμενοι, εἶναι ταπεινούμενοι καὶ προσευχόμενοι καὶ ἐμπιστευόμενοι στὴ Θεία Χάρη θὰ εἰσπνέουν καὶ θὰ ἀπορροφοῦν αὐτὸ τί κλίμα τῆς ἐμπιστοσύνης τῶν γονέων  πρὸς τὸν Κύριο. Καὶ ἔτσι θὰ ἐκπαιδεύονται.
Γι’ αὐτὸ ἔλεγε ὁ Γέροντας νὰ συνηθίζουμε τὰ παιδιὰ μὲ τὶς ἐμπειρίες καὶ μὲ τὶς προοπτικὲς ποὺ ἔχει θεσμοθετήσει ἡ Ἐκκλησία μας, μὲς στὸ σπίτι νὰ ὑπάρχει ἕνα καντηλάκι, τὸ φῶς τοῦ καντηλιοῦ εἶναι παρὰ πολὺ παρηγορητικὸ στὴν ψυχικὴ καρδιά, παιδαγωγικὸ καὶ ἀναγωγικὸ δηλαδὴ τὸ φῶς τοῦ καντηλιοῦ ἀνάγει τὸ παιδὶ στὴ Θεία Λατρεία, ἤδη ἔχει δεχθεῖ τὸ χάρισμα, τὸ μυστήριο τὸ Βαπτίσματος καὶ τοῦ Χρίσματος, μεταλαμβάνει τῶν ἀχράντων μυστηρίων καὶ ὅλη αὐτὴ ἡ ἐν Χριστῷ πνευματικὴ ζωὴ γίνεται μεθεκτὴ στὸ παιδί. Κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ θηλασμοῦ πρότεινε ὁ Γέροντας, ἡ μητέρα μαζὶ μὲ τὸ γάλα ποὺ προσφέρει νὰ λέγει τὴν εὐχὴ «Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλέησον μὲ» ὥστε νὰ μὴν δίνει μόνον μία ὑλικὴ τροφὴ – ἀξιόλογη εἶναι κι αὐτὴ – ὄχι μόνο τὴ στοργὴ τὴν συναισθηματικὴ καὶ τὴν ἀνθρώπινη ἀλλὰ ταυτοχρόνως καὶ διὰ τῆς εὐχῆς νὰ ἔρχεται ἡ Θεία Χάρις. Ὁ Γέροντας ἐπίσης ἀντιλαμβανόταν μὲ τὸ Θεῖο Φωτισμὸ ὅτι ἡ σχέση τῶν δύο γονέων θὰ πρέπει νὰ εἶναι σχέση ἁρμονικὴ σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα. Θυμᾶμαι ὅταν ἐγὼ πρωτοέγινα πνευματικός, ἦρθε ἕνα ζεῦγος καὶ μοῦ εἶπε πρὶν παντρευτοῦν, ἀρραβωνιασμένοι ἀκόμα «ἔχουμε ἀποφασίσει νὰ ζήσουμε ἐν παρθενία, νὰ εἴμαστε σὰν ἀδέλφια». Τοὺς εἶπα ὅτι δὲν ξέρω ἂν αὐτὸ εἶναι κατορθωτό, ἂν θὰ τὸ κατορθώσετε κι ἂν πράγματι ἔτσι πρέπει νὰ γίνει ἀλλὰ θὰ ἤθελα νὰ τὸ συζητήσετε λίγο μὲ τὸν Πατέρα Πορφύριο. Ἐπειδὴ πήγαιναν, «πέστε τοῦ αὐτὴ τὴ σκέψη σας» καὶ πραγματικὰ ὅταν πῆγαν στὸν Γέροντα, ὁ Γέροντας διέκρινε ὅτι ὑπῆρχε μία ψυχρότητα καὶ στοὺς δύο ἀνθρώπους, μία ἐπιφύλαξη δηλαδή. Οἱ γονεῖς τοὺς ἑκατέρωθεν τοὺς εἶχαν φοβίσει γιὰ τὶς σχέσεις γενικῶς τῶν ἀνθρώπων, ὅτι πρέπει νὰ προσέχετε πάρα πολύ τους ἀθρώπους ἀλλὰ καὶ εἰδικότερα γιὰ τὴ σχέση τὴ σαρκική. Κι ὁ Γέροντας μὲ τὸν κατάλληλο τρόπο τοὺς συνεβούλεψε ὅτι αὐτὸ θὰ τὸ ἀποφασίσετε ἀλλὰ ἀφοῦ προηγουμένως αἰσθανθεῖτε ὁ ἕνας ὅτι εἶναι μοναδικὸς ἄνθρωπος γιὰ τὸν ἄλλον καὶ δὲν μποροῦμε ἔτσι ἀκαδημαϊκά, ἀοριστολογικά, δεοντολογικὰ νὰ βάλουμε κάποια ἐκ τῶν προτέρων τοποθέτηση. Στὴ συνέχεια βέβαια ἔγινε ὁ γάμος καὶ οἱ ἄνθρωποι ἔζησαν ὡς πάρα πολὺ καλοὶ σύζυγοι κάνοντας ὀχτὼ παιδιά.
Στὴ συνέχεια κατὰ τὴν περίοδο τῆς ὡριμότητος  ἀντιμετωπίζονται στὸν ἄνθρωπο τὰ μεγάλα προβλήματα ἐπάγγελμα, οἰκονομικά, ἀμοιβές, χτίσιμο σπιτιῶν καὶ ὅ, τί ἕνας οἰκογενειάρχης – ὄχι καλεῖται – ἀλλὰ ὅ, τί βρίσκεται στὴν ἀνάγκη νὰ κάνει. Ὁ Γέροντας καταλάβαινε ὅτι θὰ πρέπει νὰ δώσει κάποια ἐναύσματα, ὁ Γέροντας δὲν ἔλεγε ἀμέσως αὐτὸ ποὺ καταλάβαινε ὁ ἴδιος αὐτοφωτίστως ὅ, τί ἔπρεπε νὰ πεῖ ἀλλὰ ὑπέβαλλε διάφορες ἐρωτήσεις. Ρωτοῦσε λοιπόν, πόσα χρήματα ἔχετε, ἐκεῖ μπορεῖτε πραγματικὰ νὰ ἀγοράσετε τὸ οἰκόπεδο ποῦ λέτε, ἔχετε τὴν δυνατότητα; Καὶ ἀνάλογα μὲ τὴν ἀντίληψη τῶν ἀνθρώπων τοὺς βοηθοῦσε νὰ καταλάβουν ὅτι τὸ ἐγχείρημά τους ἦταν πάνω ἀπὸ τὶς δυνάμεις τους ἢ ὅτι θὰ μποροῦσαν νὰ κάνουν αὐτὸ τὸ ἐγχείρημα, μία ἀγορά, ἢ κατὰ τὴν διάρκεια ποὺ χτιζόταν ἕνα σπίτι τοὺς ἐφιστοῦσε τὴν προσοχή, ὅτι θὰ πρέπει νὰ δεῖτε πῶς θὰ βάλετε τὰ δωμάτια, ἀπὸ ποῦ φωτίζονται ἡλιακά, ποιὰ θὰ εἶναι ἡ ὕδρευση τοῦ σπιτιοῦ καὶ πολλὲς ἄλλες λεπτομέρειες τὶς ὁποῖες ὁ ἴδιος κατὰ τὴν κατασκευὴ τοῦ ἡσυχαστηρίου εἶχε ἐπιβλέψει, εἶχε προβλέψει καὶ πραγματικὰ εἶχε δώσει λύσεις. Ἀσχολούμενος μὲ τέτοιες λεπτομέρειες ὑλικῶν πραγμάτων  μᾶς ἐπιβεβαιώνει αὐτὸ ποὺ λέγαμε στὴν ἀρχὴ ὅτι ὑπάρχουν ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι δὲν βρίσκονται σὲ μία ἰσορροπία καὶ ἔχοντας μία ἐγνωσμένη παθογένεια ψυχολογικῶν προβλημάτων ἢ μία ἄλλη κατάσταση, ὄχι ἁρμονικὴ πάντως, ὄχι ἰσορροπίας, διαγγέλουν καὶ ἑξαγγέλουν ὅτι ἐμεῖς θὰ πρέπει νὰ ζοῦμε τὰ πνευματικὰ καὶ τὰ ἄλλα δὲν μᾶς ἐνδιαφέρουν. Καὶ συσσωρεύονται προβλήματα μέσα στὴν οἰκογένεια, ἄπειρα, τόσα ὅσα δὲν θὰ εἶχαν συσσωρευτεῖ ἴσως καὶ σὲ κοσμικοὺς ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι ἔχουν τὸν κοινὸν νοῦ καὶ τὴν κοινὴ πρόνοια γιὰ τοὺς οἰκείους τους. Ὡς ἱστορικοὶ «ὂν οὗ (56.29) προνοεῖ ἀπίστου χείρων γέγονε» μᾶς λέει ἡ Ἁγία Γραφὴ καὶ ἑπομένως ὁ Γέροντας καθοδηγοῦσε τοὺς ἀνθρώπους ἔτσι γιὰ νὰ μὴν μονοφυσιτίζουν καὶ φυσικὰ γιὰ νὰ μὴν μπατάρουν στὴν ὅλη τους πορεία τῆς ζωῆς.
Ἀκόμα καὶ στὰ οἰκονομικὰ πρόσεχε πάρα πολὺ ὅταν ἂς ποῦμε ἕνας ἱερέας ἔλεγε ὅτι ἐγὼ Γέροντα δὲν θέλω νὰ πάρω τυχερά, τὸν ἔφερνε ἀπὸ δῶ, τὸν ἔφερνε ἀπὸ κεῖ, τοῦ ἔλεγε μερικὰ παραδείγματα ἀλλὰ ξέρεις λέει εἶχα γνωρίσει ἕναν Ἅγιο ἄνθρωπο   πραγματικὰ ὁ ὁποῖος λέει στὴν ζωή του δὲν πῆρε τυχερά, ἀλλὰ ξέρεις πρέπει νὰ ἔχεις ὑπόψη σου αὐτὸ ἢ ἕνας ἄλλος ὁ ὁποῖος λέει ἔπαιρνε, τὰ κᾶνε ἐλεημοσύνη ἢ ἕνας ἄλλος… καὶ ἀφοῦ ἔλεγε 5-6 τέτοιες περιπτώσεις ἔτσι ἀπομυθοποιοῦσε ἀπὸ τὸν εὐσεβῆ μὲ εἰσαγωγικὰ ἢ χωρὶς εἰσαγωγικὰ ὑποψήφιο ἱερέα ἤδη χειροτονημένο, ἀπομυθοποιοῦσε μία ἰδεατή, μία ἰδανικὴ κατάσταση ὅτι δὲν θὰ πρεπε νὰ παίρνει χρήματα καὶ τυχερὰ ἢ ὅτι θὰ πρέπει νὰ παίρνει. Αὐτὸ γινόταν καὶ σὲ ἄλλα ἐπαγγέλματα. Ἂς ποῦμε, κάποιος εἶχε τάσεις, θὰ λέγαμε, ἔντονης κερδοσκοπίας. Ὁ Γέροντας μὲ διαφόρους τρόπους προσπαθοῦσε νὰ τὸν φέρει σὲ μία ἰσορροπία ἀνάμεσα στὴν σωστὴ ἐπαγελματικὴ δράση καὶ στὴν ἀντίστοιχη ἰσόρροπη ἀμοιβὴ ἔτσι ὥστε καὶ ὁ ἴδιος νὰ μὴ φτάσει νὰ παραμελεῖ τὴν οἰκογένειά του χάριν τοῦ ἐπαγγέλματος ἀλλὰ καὶ ἡ οἰκογένεια νὰ μὴν στερεῖται τῶν ἀπαραιτήτων ἀμοιβῶν τῶν οἰκονομικῶν.
Αὐτὰ τὰ μεγάλα προβλήματα, τὰ κύρια προβλήματα ἦταν τὰ ψυχολογικὰ προβλήματα τὰ ὁποῖα τὰ ἀτιμετώπιζε ὁ Γέροντας καθὼς καὶ τὰ προβλήματα τῶν αἱρέσεων μ’ ἕναν ἰδιάζοντα τρόπο. Πηγαῖναν παιδιὰ ποὺ εἶχαν ἐπηρεαστεῖ ἀπὸ τὶς ἀνατολικὲς θρησκεῖες, μιλοῦσε μαζί τους ἁπλὰ καὶ τὰ ἄφηνε νὰ ἐκφράζονται καὶ πάλι μὲ τὸ δικό του διακριτικὸ τρόπο τοὺς ἔλεγε ὅτι ἄλλη εἶναι ἡ προσευχὴ ἄλλος εἶναι ὁ διαλογισμὸς καὶ τοὺς ἔφερνε στὸ σημεῖο ἐκεῖνο ποὺ καταλάβαιναν πλέον μετὰ ἀπὸ κάποιες συναντήσεις ὅτι τὰ παιδιὰ δὲν θὰ πρέπει νὰ ἀσχολοῦνται μὲ πράγματα καὶ μὲ ὑποθέσεις ποὺ εἶναι ἀδοκίμαστες πνευματικά.
Ὅσον ἀφορᾶ τὶς πνευματικὲς ἀσθένειες, ἄλλοτε ὁ Γέροντας συνιστοῦσε ἀνεπιφύλακτη ἐμπιστοσύνη στοὺς γιατροὺς καὶ ἄλλοτε ὅταν ἡ διόρασή του τοῦ ἔδινε τὴν πληροφορία ὅτι ὁ γιατρὸς δὲν ἔχει κάνει σωστὴ διάγνωση ἢ σωστὴ θεραπεία ἔλεγε δὲν βλέπεις ἕναν ἄλλον γιατρό; Ἢ μὲ κάποιους ἄλλους τρόπους ὁ Γέροντας προσπαθοῦσε νὰ δώσει μία σωστὴ πνευματικὴ ἀγωγὴ ὥστε καὶ ἡ σωματικὴ κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου νὰ μπορεῖ νὰ ἐξυγιαίνεται. Ἔτσι δύο δεῖκτες τῆς καθημερινότητος ἦταν γνωστοὶ καὶ τοὺς ἀνέφερε ὁ Γέροντας. Ἔλεγε ὅτι θὰ πρέπει νὰ εἶναι ἔτσι δημιουργημένη ἡ ψυχολογία μας ὥστε μέσα σὲ δύο δεῖκτες νὰ καταλαβαίνουμε κι ἐμεῖς τὸν ἑαυτό μας. Ὁ ἕνας δείκτης εἶναι ὑπάρχει σωστὴ λειτουργία τοῦ ἐντέρου; Ὑπάρχει ἕνα βιολογικὸ ρολόι τὸ ὁποῖο λειτουργεῖ σωστά; Καὶ ἂν δὲν ὑπῆρχε αὐτὴ ἡ σωστὴ βιολογικὴ λειτουργία ἔλεγε ὅτι κάτι σημαίνει. Σὲ κάποιον τρίτο εἶπε, ξέρεις εἶχα γνωρίσει κάποιον ἢ κάποιαν ποῦ ἦταν στριμμένο ἄντερο, ξέρεις τί σημαίνει λέει στριμμένο ἄντερο; Ἕνας ἄνθρωπος ποὺ εἶναι πολὺ νευρικός, ποὺ δὲν ἔχει καμιὰ ἠρεμία καὶ ἑπομένως τὸ ἔντερό του δὲν κάνει τὶς σωστὲς λειτουργίες καὶ μπορεῖ νὰ παραμένει δύο – τρεῖς μέρες χωρὶς νὰ ἐνεργεῖται καὶ καταλαβαίνεις τί γίνεται μέσα του, τί νεῦρα ἔχει κι ἦταν αὐτὸς ὁ ἴδιος, ὁ συγκεκριμένος ἄνθρωπος. Ἢ ὁ ἄλλος δείκτης ἦταν στὰ γυναικεῖα θέματα ὅπου ὁ Γέροντας πίστευε ἀπὸ τὴν ἐπειρία καὶ ἀπὸ τὸν Θεῖο Φωτισμὸ ὅτι ὁ σταθερὸς κύκλος τῆς περιόδου εἶναι ἕνα κριτήριο τῆς ἰσορροπίας τῆς γυναικείας ψυχολογίας καὶ γενικότερά της γυναικείας προσωπικότητος. Κι ἔτσι καθοδηγοῦσε καὶ μέσα ἀπ’ αὐτὴν τὴν εὐαίσθητη λειτουργία, καθοδηγοῦσε τὶς νέες κοπέλες καὶ τὶς μεγαλύτερες γυναῖκες νὰ προσέχουν τὴν ψυχολογία τους νὰ προσέχουν…..

 πηγή

 aganargyroi

Ο Χριστός μας δίδει τώρα, σήμερα, αυτή την ευκαιρία, μας δίδει το κλειδί που ανοίγει τη Βασιλεία Του.

Εγκύκλιος Μητροπολίτη Λεμεσού προς το Χριστεπώνυμο πλήρωμα της Λεμεσού για την Ελλάδα

26 Φεβρουαρίου, 2012 — vatopaidifriend4
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Όλοι αισθανόμαστε τη μεγάλη δυσκολία που περνά και η μικρή μας πατρίδα, όπως όλος σχεδόν ο κόσμος σχετικά με την οικονομική κρίση.
Δυστυχώς και στο λαό μας έχουν ήδη αρχίσει φαινόμενα παντελούς έλλειψης στοιχειωδών αναγκών και φτώχειας σε βαθμό που αρκετοί συνάνθρωποι μας να μην έχουν ακόμα και το καθημερινό τους φαγητό.
Συνέχεια γινόμαστε μάρτυρες αυτού του φαινομένου που όλο και περισσότερο αυξάνεται και διερωτόμαστε που θα φτάσουμε.
Οικογένειες έχουν πια παγιδευτεί στη φτώχεια και μαθητές στα σχολεία δεν μπορούν να αγοράσουν φαγητό για να προγευματίσουν.
Αυτά δεν τα ακούμε πια από μακριά, αλλά τα βλέπουμε και τα ζούμε στα σπίτια μας.
Η Εκκλησία του φιλανθρώπου Χριστού δεν μπορεί να κλείση τα μάτια της ούτε να αποστρέψη το πρόσωπο της από αυτό το δράμα πολλών αδελφών μας.
Γι’ αυτό εδώ και τέσσερα χρόνια αθόρυβα και ταπεινά η Ιερά Μητρόπολις Λεμεσού προσφέρει δωρεάν φαγητό σε πολλούς συνανθρώπους μας και μαθητές των σχολείων μας.
Όμως τα πράγματα γίνονται μέρα με τη μέρα δυσκολώτερα και έτσι σήμερα φθάσαμε στο σημείο να προσφέρουμε δωρεάν 250 μερίδες φαγητού ως επίσης και 450 σάντουιτς και 450 χυμούς κάθε πρωί σε άπορους μαθητές των σχολείων μας.
Εκτός τούτων προσπαθούμε να ανταποκριθούμε και στις βασικές ανάγκες των αδελφών μας που κάθε μέρα προστρέχουν στην Εκκλησία αναζητούντες βοήθεια για να μπορέσουν να ζήσουν και να αντεπεξέλθουν στις ανάγκες των ιδίων και της οικογένειας τους.
Γι’ αυτούς όλους τους λόγους, ως πνευματικός πατέρας και επίσκοπος της πόλης και επαρχίας μας καλώ όλους σε συναγερμό αγάπης και αλληλεγγύης με πρωτοπόρο και σημαιοφόρο την τοπική Εκκλησία μας.
Σύνθημα μας: «Κόντρα στην κρίση της εποχής μας με όπλο την αγάπη». Όλοι μαζί ενωμένοι και αγαπημένοι να στηρίξωμε ο ένας τον άλλο για να αντέξωμε και να μην λυγίσωμε στην τεχνητή αυτή οικονομική κρίση, πίσω από την οποία κρύβονται τα καταχθόνια σχέδια αυτών που θέλουν να μας γονατίσουν και να μας διαλύσουν.
Αδελφοί μου, η κρίση αυτή είναι κρίση για όλους μας. Κρίση ανθρωπιάς, κρίση αλληλεγγύης, κρίση ήθους χριστιανικού, κρίση αγάπης και βοήθειας στον ενδεή αδελφό μας.
Όσοι αισθανόμαστε ότι η καρδιά μας πονά, όσοι θέλουμε να πούμε όχι στην κρίση που θέλει να μας συντρίψη, όσοι θέλουμε να ταχθούμε στους αγωνιστές της αγάπης ας συνταχθούμε στο έργο αυτό της Μητρόπολης μας.
Ο, τι μπορούμε και όσο μπορούμε ο καθένας μας.
Να κτυπήσουμε το θηρίο της φτώχειας με την ελεημοσύνη μας. Μη φοβηθούμε την ελεημοσύνη και βοήθεια στους αδελφούς μας.
Στο πρόσωπο κάθε ανθρώπου γνωστού η αγνώστου, δικού μας η ξένου να δούμε το Χριστό, να δούμε τον ίδιο τον εαυτό μας.
Η ελεημοσύνη είναι το κλειδί και το μυστικό της χαράς και της χάρης του Θεού. Όσοι θέλουμε να αισθανθούμε άνθρωποι μέσα σ’αυτή την κατήφεια των περιστάσεων, όλοι μαζί ας αγωνιστούμε τον καλό αγώνα της αλληλοβοήθειας.
Ο Χριστός μας δίδει τώρα, σήμερα, αυτή την ευκαιρία, μας δίδει το κλειδί που ανοίγει τη Βασιλεία Του.
Ας ακούσουμε την αιώνια και γλυκύτατη φωνή του «εφ’ όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου, των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε» (Ματθ. 25, 34-40).
Ας απαντήσουμε όλοι μαζί παρόντες στο προσκλητήριο αυτό του Θεού μας.
Ο Θεός της αγάπης και φιλανθρωπίας ας είναι μαζί μας.
Διάπυρος προς Θεόν ευχέτης
† ο Λεμεσού Αθανάσιος

 vatopaidi.wordpress

Οικονομική κρίση, αλλά οχι στην εθνική κατάθλιψη.

 

Γύρω μας βλέπουμε πρόσωπα σκυθρωπά. Το άγχος καταλαμβάνει τους Έλληνες και είναι έκδηλη η αγωνία για το μέλλον. Οι δημοσκοπήσεις και οι έρευνες των ειδικών Ινστιτούτων καταγράφουν μία εντεινόμενη και διευρυνόμενη τάση εθνικής κατάθλιψης. Στο μετρό ακούω συνεχώς και περισσότερους ανθρώπους να παραμιλούν.

Στους δρόμους βλέπουμε εκατοντάδες ανθρώπους να ψάχνουν φαγητό στους κάδους απορριμμάτων. Ο καθένας μας ερωτά τον άλλο τί ξέρει, τι ακούει, τί προβλέπει για τα οικονομικά προβλήματα. Σύγχυση επικρατεί σε όσους ακούν και διαβάζουν τα ΜΜΕ. Κάθε αναλυτής έχει τη δική του γραμμή και άποψη που διαφωνεί με τις απόψεις και προβλέψεις των άλλων. Εικόνες και καταστάσεις ασυνήθιστες ειδικά για όσους γεννήθηκαν μετά το 1950 και έζησαν σε περιόδους σχετικής ανάπτυξης και ευμάρειας.

Πιστεύω ακράδαντα ότι το στοίχημα του τόπου και του λαού μας θα κερδηθεί πρώτα στον ψυχολογικό τομέα. Αν αφήσουμε την απαισιοδοξία να μας καταλάβει δεν θα μπορέσουμε να δούμε ψύχραιμα το μέλλον. Η αρχή πρέπει να γίνει από τους πολιτικούς. Να εξηγήσουν ξεκάθαρα στο λαό τί συμφωνίες υπογράφουμε, τι υποχρεώσεις αναλαμβάνουμε, γιατί είναι απαραίτητο να γίνουν όλα αυτά. Να απαντηθούν τα ερωτήματα των πολιτών που αγωνιούν αν θα επιστρέψουμε στη δραχμή και αν θα χαθούν οι οικονομίες τους, τις οποίες με κόπο μάζεψαν. Λαός που πιστεύει ότι είναι παραπληροφορημένος, ανενημέρωτος και ότι σκοπίμως τον κρατούν στο σκοτάδι δεν έχει τη διάθεση για θυσίες και για επίδειξη κατανόησης.

Θα είναι χρήσιμο να πιεσθούν με κάθε τρόπο οι Δημόσιες Υπηρεσίες, οι ΔΕΚΟ και οι Τράπεζες να ελαφρύνουν τη σκληρή πολιτική που ακολουθούν και να άρουν ή να αποσύρουν προσωρινά τα άδικα μέτρα και τα αφόρητα βάρη. Η ΔΕΗ πρέπει να παύσει αν κόβει το ρεύμα σε όσους δεν πληρώνουν το χαράτσι των ακινήτων μαζί με τον λογαριασμό του ρεύματος και τα Ανώτατα Δικαστήριά μας πρέπει να επιταχύνουν τη σχετική απόφασή τους μετά από τις προσφυγές που έχουν υποβληθεί.

Οι Τράπεζες πρέπει να το καταλάβουν μόνες τους ή αν δεν το καταλάβουν να πιεσθούν για να το κάνουν και να δώσουν μεγαλύτερη περίοδο χάριτος ή αν δεχθούν απομείωση των ποσών τα οποία τους χρωστούν οι δανειστές. Είναι πάρα πολλά τα νοικοκυριά που αδυνατούν να ξεπληρώσουν τα δάνεια που πήραν για συγκεκριμένες υπαρκτές ανάγκες. Ας μην στείλουν οι Τραπεζίτες αυτούς τους ανθρώπους στην απόγνωση και σε πιθανές αυτοκτονίες. Η επίδειξη ανθρωπιάς και επιεικείας θα κάνει καλό στην κοινωνική συνοχή αλλά θα βελτιώσει την κοινωνική εικόνα των Τραπεζών. Αν δεν κάνουν μόνες τους οι Τράπεζες τέτοιες φιλάνθρωπες ρυθμίσεις κινδυνεύουν να υποχρεωθούν από κάποια δικαστική απόφαση ή από σχετική νομοθεσία. Καλύτερα να λάβουν από μόνες τους την πρωτοβουλία.

Τα ΜΜΕ ας είναι πιο προσεκτικά στον τρόπο μεταδόσεως πληροφοριών και προβλέψεων. Η τρομολαγνεία και η συνεχής ροή απαισιοδόξων μηνυμάτων μπορεί προσωρινά να φέρει τηλεθέαση, αλλά τελικά βλάπτει το κοινωνικό σύνολο και το μέλλον της χώρας. Με ανθρώπους χωρίς ελπίδα και προοπτική ή με ανθρώπους ευρισκομένους σε πλήρη σύγχυση καμία οικονομική ανάπτυξη και ανάκαμψη δεν είναι εφικτή. Οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ έχουν συμφέρον να καλλιεργηθεί η κατάλληλη ψυχολογία για καλύτερες ημέρες στο οικονομικό και κοινωνικό πεδίο. Διότι αν αρχίσει να λειτουργεί η αγορά τότε θα υπάρξουν και περισσότερες διαφημίσεις, από τις οποίες συντηρούνται τα Μέσα Μαζικής Ενημερώσεως.

Η Παιδεία ετοιμάζει τα παιδιά μας όχι μόνο για να βρουν ένα επάγγελμα , αλλά και για να έχουν πλούσιο ψυχικό κόσμο και να γίνουν χρήσιμοι άνδρες και γυναίκες στην κοινωνία. Τα βιβλία, τα προγράμματα , τα μηνύματα πρέπει να γίνουν περισσότερο ελπιδοφόρα και να καλλιεργούν στους νέους την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Η Νεοελληνική Λογοτεχνία να γίνει το μάθημα απ' όπου θα εφοδιασθούν τα Ελληνόπουλα με όμορφες εικόνες στο μυαλό τους για να καταπολεμήσουν τη γενικευμένη μιζέρια.

Γι αυτό χρειάζεται να αποβληθούν τα μελαγχολικά κείμενα τα οποία δυστυχώς είναι πολλά σε όλες τις βαθμίδες. Δώστε στα παιδιά μας τους μεγάλους λογοτέχνες που ύμνησαν το φως της Ελλάδος, την χριστιανική μας πίστη, την λεβεντιά και το φιλότιμο που επιδεικνύουν οι Έλληνες στα δύσκολα και την παραδοσιακή αλληλεγγύη προς τον συνάνθρωπο. Η Ιστορία να αξιοποιηθεί για να νιώσουμε υπερήφανοι για τη συνέχεια του Ελληνισμού. Για να διδαχθούν τα Ελληνόπουλα ότι περάσαμε και από δυσκολότερες περιόδους και παρά ταύτα επιβιώσαμε. Τα Θρησκευτικά να αναβαπτισθούν στην Ορθόδοξη Χριστιανική κληρονομιά, η οποία μας θυμίζει ότι πάντα μετά τη Σταύρωση ακολουθεί η Ανάσταση. Όλα τα μαθήματα να γίνουν αφορμή για ηθική και πνευματική ανάταση. Για να μπορέσει η νέα γενιά να διορθώσει τα λάθη της δικής μας γενιάς, αυτά που οδήγησαν στην κρίση.

Ας προσπαθήσει ο καθένας μας να φανεί πιο δυνατός και να μεταδώσει μία σταγόνα ελπίδας στους διπλανούς του.

Είμαστε Έλληνες. Δικαιούμαστε να παίρνουμε δύναμη από το παρελθόν μας και να σχεδιάζουμε ένα καλύτερο μέλλον. Διότι μας αξίζει.

Είμαστε Έλληνες και έχουμε μία τεράστια πνευματική κληρονομά και τον θησαυρό της Ορθόδοξης Πίστης, ώστε να μην γαντζωνόμαστε μόνο στα υλικά.

Έχουμε στα γονίδιά μας την υπομονή και την επιμονή.

Και θα τα καταφέρουμε!

Κωνσταντίνος Χολέβας

Πολιτικός Επιστήμων

kostasxan.blogspot

http://titanis.pblogs.gr/

Le Monde: "Η Αθήνα είναι το καναρίνι του ορυχείου"

«Το ότι μια τόσο μικρή χώρα προξενεί τέτοιες ανησυχίες, αντηχεί ως σήμα κινδύνου για το ευρωπαϊκό οικοδόμημα»

Με τίτλο «Η Αθήνα είναι το καναρίνι του ορυχείου», η εφημερίδα Λε Μοντ φιλοξενεί άρθρο τού αρχισυντάκτη των Φαινάνσιαλ Τάϊμς, Μάρτιν Γουόλφ, με το οποίο προσπαθεί να προβλέψει πού θα οδηγήσει την Ευρώπη η κρίση χρέους της Ελλάδας.

«Το ότι μια τόσο μικρή χώρα προξενεί τέτοιες ανησυχίες, αντηχεί ως σήμα κινδύνου για το ευρωπαϊκό οικοδόμημα», υπογραμμίζεται στον υπότιτλο.

Ο συντάκτης αναγνωρίζει τις προόδους που έχει κάνει η Ελλάδα που, όμως, λέει, δεν αρκούν.

«Από την αρχή της κρίσης» λέει, «η Ελλάδα έχει κάνει προόδους. Το πρωτογενές της έλλειμμα πέρασε από το 10,6% του ΑΕΠ το 2009 στο 2,4% το 2011, κοντά δηλαδή στο σημείο που η Αθήνα δεν θα χρειάζεται να δανείζεται παρά μόνο για να αποπληρώνει το χρέος της. Αλλά αυτό δεν αρκεί. Η Ελλάδα χρειάζεται μια ουσιαστική συνεισφορά ρευστότητας, ώστε να καλύψει τα ελλείμματα που τρεχόντων λογαριασμών της, ακόμα και χωρίς να λαμβάνονται υπόψη τα εξωτερικά επιτόκια του δημοσίου χρέους».

Και ο συντάκτης θέτει το ερώτημα:

- Τι μας διδάσκει το ελληνικό σήριαλ για την ευρωζώνη; Η Ελλάδα, αν και είναι ένα αγκάθι στο ευρωπαϊκό πόδι, δεν είναι αποφασιστικής σημασίας για το μέλλον του ενιαίου νομίσματος. Παρ' όλα αυτά, το γεγονός ότι ένα αδύναμο οικονομικά κράτος, το οποίο χρόνια έχει διοικηθεί κακά, μπορεί να προκαλεί τόσο μεγάλες ανησυχίες, τονίζει το ευάλωτο της ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής, υποστηρίζει ο Μάρτιν Γουόλφ. Η Ελλάδα, προσθέτει, είναι κατά κάποιον τρόπο το καναρίνι τού ορυχείου (παλιά στα ορυχεία, οι ανθρακωρύχοι έπαιρναν μαζί τους ένα καναρίνι και αν -εν όσω δούλευαν- το καναρίνι πέθαινε, αμέσως οι ανθρακωρύχοι εγκατέλειπαν το ορυχείο). Ο λόγος που δημιούργησε τέτοιες δυσκολίες είναι ότι τα προβλήματά της δεν είναι μοναδικά, αλλά στον υπερθετικό βαθμό. Η δοκιμασία που περνά δείχνει ότι η ευρωζώνη βρίσκεται ακόμη στην αναζήτηση μιας φόρμουλας, που θα είναι ένα μείγμα ελαστικότητας, πειθαρχίας και αλληλεγγύης, κατάλληλο να λειτουργήσει. Η ευρωζώνη βρίσκεται ακόμη στην αβεβαιότητα: δεν είναι επαρκώς ολοκληρωμένη, ώστε να θεωρείται η διάσπασή της απίθανη, η ολοκλήρωσή της, όμως, έχει τόσο προχωρήσει, ώστε η διάσπασή της να μην είναι ανεκτή. Η δε, καλύτερη εγγύηση επιβίωσής της είναι το υψηλό κόστος μιας ενδεχόμενης διάσπασης που, ίσως, αποδειχθεί επαρκές. Όμως, εάν η ευρωζώνη φιλοδοξεί να είναι κάτι περισσότερο από έναν αποτυχημένο γάμο, που συνεχίζει να υπάρχει μόνο και μόνο λόγω του εξωφρενικού κόστους που θα δημιουργούσε η μοιρασιά των ενεργητικών και των χρεών, τότε πρέπει να βασίζεται σε κάτι πολύ πιο θετικό.

«Δεδομένων των οικονομικών διαφορών και των πολιτικών τριβών, που τόσο ωμά αποκάλυψε αυτή η κρίση, είναι άραγε κάτι τέτοιο στο εξής δυνατόν; Αυτή είναι η πιο δύσκολη ερώτηση», καταλήγει η Λε Μοντ.

Στο μεταξύ, κάλεσμα προς τους Γάλλους για βοήθεια προς την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό, δημοσιεύουν δύο γαλλικά δημοσιογραφικά «μπλογκ». Το ένα φιλοξενείται στην ειδησεογραφική ιστοσελίδα Mediapart που διευθύνει ο Εντουί Πλενέλ πρώην διευθυντής σύνταξης της εφημερίδας Λε Μοντ.

http://news.pathfinder.gr/finance/news/775025.html

Ἔκκληση γιά μή διοργάνωση τοῦ καρναβαλιοῦ

 

ΕΚΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΜΗ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΟΥ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙΟΥ

Πρός τόν ἀξιότιμο Δήμαρχο Πάτρας, κ.Γιάννη Δημαρά

καί Ξάνθης, κ.Μιχαήλ Στυλιανίδη

Εἶμαι ἐκπαιδευτικός ἀπ’ τή Θεσσαλονίκη καί ἤθελα νά σᾶς ἀπευθύνω αὐτό τό μήνυμα ὡς μείζονος σημασίας, γιατί ἐκφράζει τόσο ἐμένα προσωπικά, ὅσο και ἑκατομμύρια ἄλλους Χριστιανούς Ὀρθόδοξους Ἕλληνες. Αὐτό τό μήνυμα ἔχω ἱερή ὑποχρέωση νά σᾶς τό ἀπευθύνω πρῶτον ὡς Ὀρθόδοξη Χριστιανή, δεύτερον ὡς Ἑλληνίδα καί τρίτον ὡς ἔντιμος ἄνθρωπος.

Τό Καρναβάλι πού διοργανώνεται κάθε χρόνο στήν πόλη σας καί στό ὁποῖο συμμετέχουν χιλιάδες ἀνθρώπων αὐτοπροσώπως κι ἑκατομμύρια παρακολουθοῦν τηλεοπτικῶς ( κι ἐπηρρεάζονται ὁδηγούμενοι σέ «ἤθη» πού μόνο ἠθική ὠφέλεια δέν παρέχουν, ἀλλά ἀντιθέτως εἶναι ἀνάρμοστα ), ἀποτελεῖ ἀρχαῖο παγανιστικό ἔθιμο μέ ἀνθρωποθυσίες, κραιπάλες καί ἄλλες ἀσωτεῖες γιά τή λατρεία τοῦ Θεοῦ Βάαλ.

Προσβάλλει τό συνταγματικά ἐπίσημο θρήσκευμα τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους καί ἄρα τούς πιστούς Ὀρθόδοξους Χριστιανούς, πρό πάντων ὅμως προσβάλλει τόν ἴδιο τόν Θεό, πρᾶγμα τρομερό! Σημειωτέον, ὅτι τήν Κυριακή πού διοργανώνεται, τελεῖται ὁ ἐσπερινός τῆς συγγνώμης στούς Ἱερούς Ναούς, γιά νά συγχωρεθοῦμε μεταξύ μας, ἐνῶ συγχρόνως παρακαλοῦμε τό Θεό νά συγχωρήσει τίς ἁμαρτίες μας καί τόν ἄσωτο βίο μας. Τυχαῖο;

Κατανοῶ πώς ἐλεύθερα συμμετέχουν μέ τή θέλησή τους κάποιοι συνέλληνες μέ τρόπο πού αὐτοί ἐπιλέγουν. Ἐπίσης κατανοῶ τήν προσφορά «ἐργασίας» πού παρέχει σέ κάποιους ἄλλους συνέλληνες σέ τέτοιες περιόδους οἰκονομικῆς κρίσεως, καθώς καί τά κέρδη πού ἀπορρέουν ἀπό τήν ἐπισκεψιμότητα στήν πόλη σας.

Ὅμως ὁ σκοπός δέν ἁγιάζει τά μέσα! Περνᾶτε ( καθώς καί οἱ προηγούμενες Δημοτικές Διοικήσεις ) βλαβερά μηνύματα σέ ψυχές ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων καί μάλιστα σέ καιρούς ὅπου δεν ἀρμόζουν μασκαρέματα, γλεντοκόπια κι ἀσωτεῖες, ἀλλά μετάνοια, ἀλήθειες μέ πεσμένες μάσκες, σύνεση κι ἐγκράτεια, γιά τήν ἀντιμετώπιση τοῦ Ἐθνικοῦ ναυαγίου τό ὁποῖο ὑποστήκαμε. Περνᾶτε βλαβερά μηνύματα γιά τή σωτηρία τῶν βαπτισμένων μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα ψυχῶν τῶν ἀνθρώπων καί τῆς δικῆς σας, τό ὁποῖο Ἅγιον Πνεῦμα τό λυπεῖτε καί προσβάλλετε κατάφορα καί ἐπιπλέον καταδικάζετε τήν ἔξωθεν καλή μαρτυρία στούς ἀπίστους πού ζοῦνε στή χώρα μας.

Κάποτε θά δώσουμε ἀναφορά στό Ἱερό Βῆμα τοῦ Θεοῦ γιά τίς πράξεις μας, γιά τό τί κάναμε στήν ψυχή μας, ἀλλά καί γιά τό πόσες ψυχές παρασύραμε στόν αἰώνιο ὄλεθρο.

Σᾶς παρακαλῶ ἐκ βάθους καρδίας νά σταματήσετε τό καρναβάλι καί νά ἀποδείξετε ὡς δημόσιος λειτουργός τήν εὐαισθησία καί δημιουργικότητά σας, μέ δραστηριότητες ὠφέλιμες γιά τήν Πατρίδα, τήν ὁποία ὁρκιστήκατε στό ὄνομα τῆς Ὁμοουσίου κι Ἀδιαιρέτου Ἁγίας Τριάδος νά ὑπηρεῖτε εὐλαβικά, ὅπως καί γιά τούς συνανθρώπους σας πού ζοῦνε σ’ αὐτήν.

Μέ τιμή,

Μ.Σ. ἐκπαιδευτικός

http://hristospanagia3.blogspot.com/2012/02/blog-post_20.html

Με λένε Ελλάδα... / My name is Greece...

Ή ευλάβεια συγκινεί τον Θεό

 
«Προσφέρουμε στον Θεό το πιο καθαρό » Μιά φορά σκανδαλίσθηκα εδώ στον Ναό σας. Είδα να καίτε στην Άγια Τράπεζα μιά τόσο κοντή λαμπάδα! Έγώ δεν αφήνω οΰτε στο μανουάλι πού εχω μπροστά στό τέμπλο τόσο μικρή λαμπάδα· το θεωρώ περιφρόνηση.
- Λένε όμως, Γέροντα, ότι τό κερί πρέπει να καίγεται μέχρι κάτω.
- Ναί, νά καίγεται μέχρι κάτω, άλλα που; Αυτό έχει σημασία. Άλλο είναι νά καίγεται μέχρι κάτω στά μανουάλια όπου ανάβει κεριά ό κόσμος και άλλο στην Αγία Τράπεζα ή στην Αγία Πρόθεση.
Δεν κάνει μέσα στό Ιερό νά καίη μισή λαμπάδα· εΐναι περιφρόνηση.
Ακόμη και στον πολυέλαιο, έστω καί αν φθάνουν οι λαμπάδες γιά όλη τήν Ακολουθία, πάλι νά τις αλλάζετε, όταν είναι πολύ μικρές.
Καί στην Θεία Λειτουργία, στην Μικρή καί στην Μεγάλη Είσοδο, πάντα νά χρησιμοποιήτε μεγάλη λαμπάδα, γιατί συμβολίζει τόν Τίμιο Πρόδρομο. Άλλου σβήνουν τά κανδήλια, γιά νά κάνουν οικονομία!
Δεν καταλαβαίνουν ότι ό Θεός θά τους στείλη μεγάλες ευλογίες, όταν Τόν εύλαβοϋνται. Καί γιά τά μνημόσυνα είναι περιφρόνηση νά χρησιμοποιούνται λεπτά κεριά σάν κεροστούπι. Είναι ντροπή νά τά δώσης καί στους άλλους.
- Γέροντα, οι αδελφές νά καίνε στά κελλιά όσα κεριά θέλουν;
- Άς κάψουν, νά καή καί ό διάβολος. Έδώ καίγεται ό κόσμος όλος. Μόνο νά εχη νόημα τό κεράκι πού θά ανάψουν νά συνοδεύεται με προσευχή.
Όταν άφεθή κανείς στον Θεό, είναι μεγάλο πράγμα. Εμείς τρώμε γλυκούς καρπούς καί προσφέρουμε τήν ρητίνη τών δένδρων στον Θεό μέ τό θυμιατήρι.
Τρώμε τό μέλι καί προσφέρουμε στον Θεό τό κερί, καί αυτό συχνά τό ανακατεύουμε μέ παραφίνη. Ένα κερί προσφέρουμε στον Θεό άπό ευγνωμοσύνη γιά τις πλουσιοπάροχες ευλογίες Του, καί αυτό
νά τό μουρνταρεύουμε;
Πού νά μας ζητούσε ό Θεός νά Του προσφέρουμε τό μέλι!
Φαντάζομαι τότε τί θά κάναμε! Ή ζουμιά θά δίναμε ή λίγο ζαχαρώνερο. Ό Θεός νά μη μας πάρη στά σοβαρά! Σε όλα μπορεί νά κάνη κανείς οικονομία έκτος από την λατρεία στον Θεό. Στον Θεό θά προσφέρη το πιο καθαρό, το πιο καλό.
- Γέροντα, ό κόσμος δεν καταλαβαίνει εύκολα ότι είναι άνευλάβεια νά καίμε κεριά άπό παραφίνη.
- Νά πήτε στον κόσμο: «Για την υγεία σας δεν κάνει νά καίτε κεριά άπό παραφίνη στους Ναούς».
Έτσι θά το σκεφθούν λιγάκι αυτό. *Αν είναι καί μικρός ό Ναός, τότε είναι πού πάει νά σκάση κανείς. Καλύτερα νά ανάψουν ένα μικρό κεράκι καί νά είναι γνήσιο παρά ολόκληρη λαμπάδα με παραφίνη. Πολλοί στις Εκκλησίες γι' αυτό ζαλίζονται καί λιποθυμούν.
Νά είναι μικρός ό Ναός καί νά καίγεται όλη αύτη ή παραφίνη!... Καί νά ήταν μόνον αυτό; Λάδια πού δεν τρώγονται θέλουν νά τά βάλουν στά κανδήλια! Πού φθάνουν οι άνθρωποι!
Στην Παλαιά Διαθήκη αναφέρεται ότι το λάδι πού θά χρησιμοποιούσαν στον Ναό έπρεπε νά το φτιάχνουν άπό ελιές πού μάζευαν πάνω άπό τά δένδρα καί Οχι άπό αυτές πού έπεφταν κάτω. Μήπως ό Θεός έχει ανάγκη άπό αυτό το λάδι ή άπό το θυμίαμα;
Όχι, άλλα συγκινείται ο Θεός, γιατί είναι μιά προσφορά, με την οποία εκφράζεται ή ευγνωμοσύνη καί ή αγάπη τού άνθρωπου προς Αυτόν.
Στο Σινά μού είχε κάνει εντύπωση: Οι Βεδουίνοι δέν έχουν, οί καημένοι, τίποτε νά προσφέρουν. Καί βλέπεις, μαζεύουν κανένα πετραδάκι πού λίγο διαφέρει άπό τά άλλα, τόσο μικρούτσικο, ή, αν βρουν σε καμμιά ρωγμή δύο-τρία φυλλαράκια, τά παίρνουν, ανεβαίνουν επάνω στην πέτρα πού χτύπησε ό Μωυσής μέ το ραβδί του καί βγήκε το νερό καί τά αφήνουν εκεί.
Ή οί μητέρες πού θηλάζουν πάνε καί στάζουν λίγο γάλα εκεί, μέ τον λογισμό: «Νά μού δίνη γάλα ό Θεός, γιά νά θηλάζω τά παιδιά μου»!
Βλέπεις τί ευγνωμοσύνη έχουν! Δέν είναι μικρό πράγμα. Καί έμεις τί κάνουμε!
Θά μάς κρίνουν αυτοί οί άνθρωποι. Άφήνουν εκεί πάνω ξυλαράκια, φυλλαράκια, πετραδάκια... Έχει ό Θεός ανάγκη από αυτά; Οχι, αλλά βοηθάει ό Θεός, γιατί βλέπει την αγαθή καρδιά, την αγαθή διάθεση. Έτσι εκφράζεται ή αγαθή προαίρεση.
- Γέροντα, όταν ανάβουμε ενα κεράκι, λέμε οτι είναι γι' αυτόν τον σκοπό;
- Τό ανάβεις· που τό στέλνεις; Δεν τό στέλνεις κάπου; Μέ τό κεράκι ζητούμε κάτι άπό τον Θεό.
Οταν τό άνάβης καί λες «γι' αυτούς πού πάσχουν σωματικά καί ψυχικά καί γι' αυτούς πού έχουν τήν πιο μεγάλη ανάγκη», μέσα σ' αυτούς είναι καί οι ζώντες καί οι κεκοιμημένοι.
Ξέρεις πόση ανάπαυση νιώθουν οι κεκοιμημένοι, όταν ανάβουμε ενα κεράκι γι' αυτούς;
Έτσι έχει κανείς πνευματική επικοινωνία καί μέ τους ζώντας καί μέ τους κεκοιμημένους. Τό κεράκι μέ λίγα λόγια είναι μιά κεραία πού μας φέρνει σε επαφή μέ τον Θεό, μέ τους αρρώστους, μέ τους κεκοιμημένους κ.λπ.
- Τό θυμίαμα, Γέροντα, γιατί τό καίμε;
- Τό ανάβουμε γιά δοξολογία στον Θεό. Τον δοξολογούμε καί Τόν ευγνωμονούμε γιά τις μεγάλες ευεργεσίες Του σε όλον τόν κόσμο. Τό θυμίαμα είναι καί αυτό μιά προσφορά. Καί άφοϋ τό προσφέρουμε στον Θεό καί στους Αγίους θυμιάζοντας τις εικόνες, θυμιάζουμε μετά καί τις ζωντανές εικόνες τού Θεού, τους ανθρώπους.
Νά βάζετε καρδιά εϊτε πρόκειται γιά αίτημα εϊτε γιά ευχαριστία. Μέ τό κεράκι λέω: «Θεέ μου, Σού ζητάω μέ ολη μου τήν καρδιά νά μού κάνης μιά χάρη». Καί μέ τό θυμίαμα λέω: «Σέ ευχαριστώ, Θεέ μου, μέ ολη μου τήν καρδιά γιά ολες τις δωρεές Σου.
Σ' ευχαριστώ πού συγχωρείς τις δικές μου τις πολλές αμαρτίες καί τήν αχαριστία ολου τού κόσμου καί τήν δική μου τήν αχαριστία τήν πολλή».
Όσο μπορείτε, νά καλλιεργήτε τήν ευλάβεια, τήν συστολή. Αυτό θά βοηθήση νά δεχθήτε τήν Χάρη τού Θεού. Για τί, άμα εχη κανείς ευλάβεια και συστολή πνευματική, και είναι και ταπεινός, δέχεται τήν θεία Χάρη. Άν δέν εχη ευλάβεια και ταπείνωση, ή Χάρις του Θεού δέν τον πλησιάζει.
Τί λέει ή Γραφή; «Έπί τίνα επιβλέψω, άλλ' ή έπί τον ταπεινόν καί ήσυχιον καί τρέμοντα τους λόγους μου;»

 


ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
 

Ἐπιστολή διαμαρτυρίας γιά τά βλάσφημα ἐκθέματα τῶν καταστημάτων Carrefour

 

 

Θεσσαλονίκη 13-02-2012

Πρός Carrefour

Carrefour, Πυλαία, 55501, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ Φαξ. : 2310476673

Κύριοι ὑπεύθυνοι τῶν καταστημάτων Carrefour,

πρόσφατα ἔπεσε στήν ἀντίληψή μου, ὅτι συμπεριλάβατε στά προϊόντα σας, στολή Ὀρθόδοξου Ἱερέως, ἐν ὄψει τῆς ἐπαίσχυντης εἰδωλολατρικῆς ἐορτῆς τοῦ Καρναβαλιοῦ ( ἐτυμολογία: carnis= στά λατινικά τό κρέας καί Βάαλ= ἀρχαία δαιμονική θεότης ), τό ὁποῖο ἀποτελεῖ ἀρχαία παγανιστική λατρεία τοῦ δαιμονικοῦ θεοῦ Βάαλ μέ ἐπιδόσεις σέ μέθες, κραιπάλες, ἀνθρωποθυσίες ( ἐξ οὖ καί τό ὄνομά του ) κι ἄλλες ἀκατανόμαστες κι ἐμπαθεῖς πράξεις.

Ἡ στολή, ἡ συνοδευτική φωτογραφία καί τό περιεχόμενο τῆς συσκευασίας, διακωμωδοῦν καί ἐμπαίζουν:

• τόν ἱερό θεσμό τοῦ Ὀρθόδοξου κληρικοῦ, τά ἄμφια, τό καλυμμαύχι, τό πετραχείλι, τόν Σταυρό, τή χειρονομία εὐλογίας στό ὄνομα τῆς Ἁγίας καί Ὁμοουσίου Τριάδος, τήν κατανυκτική προεορταστική περίοδο τοῦ Πάσχα, τό Τριώδιο, τήν Μεγάλη Τεσσαρακοστή
• διακωμωδοῦν καί ἐμπαίζουν:

τήν ἴδια τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, τῆς ὁποίας ὅλα τά προαναφερθέντα ἀποτελοῦν ἱερά καί ἅγια πρόσωπα καί μέσα της

• διακωμωδοῦν καί ἐμπαίζουν:

τό Πρόσωπο τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ καί Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ ὁποίου ὁ ἱερέας ἀποτελεῖ ἐπίγειο τύπο Του στήν στρατευομένη Ἐκκλησία

• διακωμωδοῦν καί ἐμπαίζουν:

ὅλα τά ἑκατομμύρια Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν πού σέβονται-τιμοῦν ὅλα τά παραπάνω καί πιστεύουν, ἀγαποῦν καί λατρεύουν τόν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό καί Θεό μας!

• καί τέλος διακωμωδοῦν καί ἐμπαίζουν:

τόν Ὀρθόδοξο Χριστιανισμό γενικά, μιά πού ἡ χειροβομβίδα πού βαστᾶ τό ἀνήλικο μοντέλο στή φωτογραφία τῆς συσκευασίας τοῦ προϊόντος-ἐκτρώματος, ἀφήνει ἀνοιχτά ἀσεβέστατα ὑπονοούμενα, πώς ὁ Ὀρθόδοξος Χριστιανισμός, καθώς καί ὅ,τι ἀντιπροσωπεύει, ἀποτελεῑ «στόχο ἀνατίναξης» ἀπό τούς «σκοτεινούς» παρασκευαστές, προμηθευτές καί παροχεῖς τους στήν κατανάλωση ( αὐτό ἀφορᾶ ἐσᾶς ).

Ἐπιπλέον καί συνάμα μέ τή βεβήλωση τῶν θρησκευτικῶν πεποιθήσεων οἱ ὁποῖες προέχουν ὡς «ἱερά καί ὅσια», προκύπτει κι ἄλλη διάσταση στό ὅλο θέμα, πού θίγει τήν εὐαίσθητη ὁμάδα τῶν παιδιῶν! Ἡ φωτογραφία δίνει λαβή καί γιά ἐπιπλέον νομικές διώξεις, διότι ἀπό τή μία «χρησιμοποιεῖται» ἀπό ἀσυνείδητους, ἀνήλικο πρόσωπο νά κρατᾶ φονικό ὅπλο, πρᾶγμα ἀπαράδεκτο κι ἀπό τήν ἄλλη, διοχετεύει μηνύματα βίας σέ ὅλους ἐκείνους τούς ἀνήλικους πού θά δοῦν ἤ ( ὁ Θεός νά βάλει τό χέρι Του ) θά ἀγοράσουν τό προϊόν! Χτυπιοῦνται μέ ἄλλα λόγια τόσο τά ἅγια καί χρηστά ἤθη, ὅσο καί ἡ παραδοσιακή κι ἀσφαλής διαπαιδαγώγηση τῶν παιδιῶν μας!

Δέν θά ἐπεκταθῶ περισσότερο στό προϊόν καί στόν τρόπο πού πλασάρεται. Ἡ παροχή του στό ἐμπόριο καί στό βωμό τοῦ μαμωνᾶ, δέν ὑπηρετεῖ μονάχα τή δίψα γιά ἀλόγιστο χρῆμα, ἡ ὁποία δέν λογαριάζει καθόλου τό ψυχικό-πνευματικό κόστος τῶν ὑπάρξεων πού διαφθείρει.

Ἐκτός ἀπό αὐτό, τό προϊόν σας προσφέρεται στό βωμό μασονικῶν, σιωνιστικῶν καί σατανιστικῶν τρύκ πού χρησιμοποιοῦν κάποιοι «πεφωτισμένοι νόες», καί ὑπηρετεῖ τό μεθοδευμένο σχέδιο πού ἔχουν καταστρώσει γιά χειραγώγηση ψυχῶν, ἀπαξίωση θεσμῶν καί μετατόπιση ἀξιῶν. Παραπέμπει σέ σκοτεινές νεοεποχίτικες φόρμες ζωῆς καί συμπεριφορᾶς ὅλων τῶν ἀνθρώπων τῆς οἰκουμένης, ξεκινώντας ἀπό τήν «μετάλλαξη» τῶν τρυφερῶν παιδικῶν ψυχῶν , ὅπως συμβαίνει μέ αὐτό τό ἀτυχέστατο προϊόν, τό ὁποῖο ἀποτελεῖ δεῖγμα καί ἀπόδειξη ταυτόχρονα, ἀνάμεσα στήν πληθώρα τόσων ἄλλων κατευθυνόμενων γεγονότων, μέ τά ὁποῖα βομβαρδιζόμαστε καθημερινῶς!

Ἀποτελεῖ γελοιοποίηση, βλασφημία καί ἱεροσυλία!!!

Ἄν δέν ἔχετε ἱερά καί ὅσια, κάποια ἑκατομμύρια ἀνθρώπων ἔχουν καί ὀφείλετε ἀνθρωπίνως καί νομικῶς, ΣΕΒΑΣΜΟ!

Τό προϊόν σας ἀποδεικνύει παντελῆ ἔλλεψη στοιχειώδους σεβασμοῦ τῆς προσωπικῆς μου θρησκευτικῆς ταυτότητος, πού δέν εἶναι μόνο δική μου, ἀλλά κοινή καί γιά τή συντριπτική πλειοψηφία τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ, πού κατά 96% τυχαίνει νά ἀνήκει στούς κόλπους τοῦ Ὀρθόδοξου Χριστιανισμοῦ, τῆς ἐπίσημης καί συνταγματικά κατοχυρωμένης ἐπίσημης θρησκείας τοῦ Ἑλληνικοῦ κράτους, πρᾶγμα τό ὁποῖο ἠθελημένα ἤ ἄθελα σας ἀγνοεῖτε παντελῶς καί προκλητικῶς!

Ὡς ἐκ τούτου, εἰς ἔνδειξιν διαμαρτυρίας στό τραγικό ἀτόπημά σας, σᾶς ἀνακοινώνω ὅτι σᾶς ἀποκλείω ὡς καταναλωτής, ἐπίσης και τά μέλη τῆς οἰκογένειάς μου κι ὅτι θά ἐνημέρωσω ὅπως πράξουν ὁμοίως οἱ συγγενεῖς, φίλοι, γνωστοί, συνάδελφοι καί μαθητές μου καί ὅποιος ἄλλος πολίτης μέ τόν ὁποῖο θά ἔρχομαι σέ ἐπαφή.

Παρακαλῶ νά συμμορφωθεῖτε στό συνταγματικά κατοχυρωμένο μου δικαίωμα καί σύμφωνο τόσο μέ τό Ἐθνικό μας, ὅσο καί μέ τό Εὐρωπαϊκό δίκαιο περί ἀνθρώπινης προστασίας καί ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων γιά προστασία καί σεβασμό τῶν θρησκευτικῶν πεποιθήσεων καί νά ἀποσύρετε μετά ἐγγράφου ἀπολογίας τό ἐν λόγῳ προϊόν- βδέλυγμα.

Εἰδάλλως, ἐπιφυλάσσομαι παντός νομίμου δικαιώματός μου καθ’ ὑμῶν στό προσεχές μέλλον.

Τό παρόν σταλθέν σέ ἐσᾶς ὡς φάξ, θά κοινοποιηθεῖ σέ ὅσο περισσότερα blogs γίνεται στό διαδίκτυο, πρός ἐνημέρωσιν τῶν χιλιάδων καταναλωτῶν κι εὐσυνείδητων πολιτῶν.

Ἐπίσης, θά γίνει καταγγελία καί στό Ἰνστιτοῦτο προστασίας τῶν καταναλωτῶν.

Ἔλπίζω, ἀναμένω κι ἀπαιτῶ τήν ἄμεση θετική ἀνταπόκρισή σας.

Μαρία Σ.

Ἐκπαιδευτικός

H γεωστρατηγική σύγκρουση ΗΠΑ-Γερμανίας πάνω στα ερείπια του Μνημονίου

Οι εξελίξεις στην Ελλάδα και η ψήφιση του νέου Μνημονίου ουδόλως έχουν χαροποιήσει τις ΗΠΑ, καθώς βλέπουν ότι η εξέλιξη «γερμανοποιεί» τη χώρα σε βαθμό που αρχίζει και θίγει τα γεωπολιτικά και γεωστρατηγικά συμφέροντα της υπερδύναμης.
Σε άρθρο των New York Times που θεωρούνται η «φωνή» ειδικά της νυν κυβέρνησης των ΗΠΑ, εξαπολύθηκε πριν από λίγο επίθεση στην Γερμανία για την συμπεριφορά της απέναντι στην Ελλάδα, ειδικότερα, δε, για τις προβλέψεις του Μνημονίου, που οι ΗΠΑ θεωρούν αδύνατον να εκπληρωθούν από την Ελλάδα σε συνθήκες τόσο βαθιάς ύφεσης με αποτέλεσμα, όπως θεωρούν όλα τα think tanks της Ουάσιγκτον, να περιέλθει στο Βερολίνο ο πλήρης έλεγχος της ελληνικής οικονομίας με όλα τα επακόλουθα που μπορεί να σημάνει αυτό, ειδικά σε ότι αφορά τον ορυκτό πλούτο της χώρας σε βάρος των συμφερόνων της χώρας.
Ένας ορυκτός πλούτος που υποθηκεύτηκε κανονικά με την ψήφιση του Μνημονίου την περασμένη Κυριακή και δεσμεύθηκαν προκαταβολικά όλα τα έσοδα, αν η Ελλάδα δεν καταφέρει να αποπληρώσει τα νέα δάνεια, κάτι που είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο.
Στο εκτενές αφιέρωμα της αμερικανικής εφημερίδας για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας οι NY Times «κατακεραυνώνουν» την Α.Μέρκελ και τον Ν.Σαρκοζί με το ερώτημα:
«Έχουμε ένα ερώτημα προς την κυρία Merkel και τον κ. Sarkozy και σε οποιονδήποτε στην Ευρώπη που συνεχίζει να επιμένει ότι το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι ότι τα μέτρα δεν είναι αρκετά αυστηρά:
«Έχετε δει την Ελλάδα τελευταία; Στην αυτονόητη υπόθεση ότι η απάντηση θα είναι όχι, ορίστε μερικά στοιχεία για εσάς:
Και αναφέρουν τα εξής στοιχεία:
- Το ΑΕΠ της χώρας έχει πέσει κατά 7%
- Από το 2009 το ένα τέταρτο των ελληνικών επιχειρήσεων έχει χρεωκοπήσει
- Οι μισές από τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις λένε πως δεν μπορούν να πληρώσουν τους υπαλλήλους τους
- Ο ρυθμός των αυτοκτονιών αυξήθηκε κατά 40% στο πρώτο μισό του 2011
- Σχεδόν το μισό από όλους τους νέους κάτω των 25 ετών βρίσκεται στην ανεργία
Και κλείνουν με το ερώτημα:
«Με άλλα λόγια η ελληνική οικονομία καταρρέει με όλη τη σημασία της λέξεως. Γιατί η Γερμανία επιμένει σε τέτοια μέτρα. Μήπως για να διαλύσει ότι έχει απομείνει»;
Στις ΗΠΑ θεωρούν ότι στην Αθήνα υπάρχει ένα ευρύτερο υπερκομματικό ή καλύτερα διακομματικό «γερμανικό κόμμα», με κορυφαία στελέχη των δύο μεγάλων κομμάτων να ανήκουν «ψυχή τε και σώματι» σε αυτό. Χαρακτηρίζουν τον Ε.Βενιζέλο «φωτοτυπία» του Β.Σόϊμπλε σε ότι αφορά τα φιλογερμανικά αισθήματά του και παρατηρούν πολύ προσεκτικά στις κινήσεις όλων των Ελλήνων πολιτικών.
Πέρα από τον ορυκτό πλούτο και ειδικότερα το πετρέλαιο που «καίει» τις ΗΠΑ (για τις ΗΠΑ τα κοιτάσματα φυσικού αερίου είναι πολύ σημαντικά για την απεξάρτηση της Ευρώπης από το φυσικό αέριο της Ρωσίας, αλλά το πετρέλαιο είναι κρίσιμο για τις ίδιες) η γενικότερη ανάληψη του πλήρους οικονομικού ελέγχου της Ελλάδας από την Γερμανία (θεωρούν ότι η Γαλλία απλά ακολουθεί και δεν μπορεί να παίξει στρατηγικό ρόλο) θα είχε εξαιρετικά αρνητικό αντίκτυπο στις πολεμικές βιομηχανίες των ΗΠΑ σε ότι αφορά την δράση τους εντός της ελληνικής αγοράς.
Στην Ουάσιγκτον έχει κάνει μεγάλη εντύπωση η λυσσαλέα αντίδραση των Γερμανών και των λόμπι που ελέγχουν κατά της δωρεάν παραχώρησης των 400 αρμάτων μάχης Μ1Α1 Αbrams στην Ελλάδα. Μια παραχώρηση που σε οποιοδήποτε άλλο κράτος είχε ενεργή απειλή όπως συμβαίνει με την Ελλάδα, θα γινόταν δεκτή ως «μάννα εξ ουρανού», αφού η αξία του υλικού καινούριου είναι πάνω από 5 δισ. δολάρια, ενώ και μεταχειρισμένου στην άριστη κατάσταση που βρέθηκε από τους Έλληνες αξιωματικούς είναι τουλάχιστον 1,5 δισ. ευρώ.
Το εντυπωσιακό για τους Αμερικανούς είναι ότι ενώ αντικαθιστούν υποχρεωτικά «αρχαίο» υλικό, τα άρματα Μ48Α5 (το "Μ48" κατά την αμερικανική ονοματολογία οπλικών συστημάτων σημαίνει ότι είναι «Μοντέλο 1948», δηλαδή σχεδιάστηκε το 1948, τρία χρόνια μετά τον Β΄Π.Π.) και οι Γερμανοί δεν έχουν να πουλήσουν ή να παραχωρήσουν άλλα άρματα μάχης, υπάρχει τέτοια σφοδρή αντίδραση, μόνο και μόνο για να μην μπουν τα αμερικανικά άρματα στην ελληνική αγορά με ότι αυτό σημαίνει σε πυρομαχικά των 120 χλστ. κλπ.
Και το ερώτημα που διατυπώνουν είναι ότι «Αν αντιδρούν έτσι σε δωρεάν υλικό εύκολο είναι να φανταστούμε τι θα συμβεί σε μεγάλες προμήθειας που οπωσδήποτε θα γίνουν τα επόμενα χρόνια, όπως των μαχητικών αεροσκαφών».
Οι Αμερικανοί θεωρούν ότι οι Γερμανοί  έχουν μπλοκάρει  όλες τις προμήθειες αμυντικού υλικού στην παρούσα φάση γιατί είναι άσχημα «πλασαρισμένοι» στην ελληνική αγορά αμυντικού υλικού λόγω των διαδοχικών σκανδάλων γερμανικών εταιρειών και αναμένουν να αναλάβουν τον ασφυκτικό έλεγχο της ελληνικής οικονομίας για να προχωρήσουν από θέση ισχύος εν συνεχεία σε αυτές.
Θεωρούν ότι την ίδια αντίδραση αντιμετωπίζουν ή θα αντιμετωπίσουν όλες οι δωρεάν παραχωρήσεις αμερικανικού υλικού από ΤΟΜΠ Μ113 μέχρι μαχητικά F-15C/D. Mάλιστα έχουν σαφείς ενδείξεις ότι η παρτίδα των περίπου 450 οχημάτων παντός τύπου μπλοκάρεται από «γερμανικό δάκτυλο» που δεν εγκρίνει το κονδύλι μεταφοράς τους στην Ελλάδα!
Αμερικανός, υψηλά ιστάμενο στέλεχος της πρεσβείας στην Αθήνα, μιλώντας στο defencenet.gr έλεγε για την επιστολή του συνδέσμου γερμανικών βιομηχανιών στην Μέρκελ αναφορικά με την επιλογή των γαλλικών φρεγατών FREMM από την Ελλάδα, την οποία απαιτούσαν να μπλοκαριστεί γιατί θα γίνει «Με τα γερμανικά δάνεια» και σημείωνε ότι αυτές είναι πρωτοφανείς μέθοδοι ακόμα και για τύποις ανεξάρτητα κράτη, όπως εξελίσσεται η Ελλάδα.
Με αυτή την έννοια οι ΗΠΑ μόνο αδιάφορα δεν αντιμετωπίζουν την δημιουργία νέων πολιτικών σχηματισμών στην ελληνική πολιτική σκηνή, που θα είναι πλήρως «απογαλακτισμένοι» από το Βερολίνο. Και αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία για την επιτυχία του εγχειρήματός τους, τόσο σε ότι αφορά την κίνηδη που προέρχεται από τη ΝΔ, όσο και από το ΠΑΣΟΚ ...;
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Εξοντώνουν,εξαπατούν,τρομοκρατούν,κινδυνολογούν,εκβιάζουν...οι "Δημοκράτες"

Η Ιστορία τώρα αρχίζει!

 

Δόλιοι και άρπαγες. Εφιάλτες και Ηρόστρατοι, μαζί.

Η πολιτική τους ισοδυναμεί με κοινωνικό ολοκαύτωμα.

Φτιάχνουν μια ζούγκλα με τους ίδιους να έχουν αναλάβει τους ρόλους των κανίβαλων και των παχύδερμων.

*

Εξοντώνουν, εξαπατούν, τρομοκρατούν, κινδυνολογούν, εκβιάζουν, παραχαράσσουν, πλαστογραφούν, διαστρεβλώνουν. Αποφασίζουν και διατάζουν!

Είναι μια στυγνή κομαντατούρ της πλουτοκρατίας. Μια ακρίδα που έχει επιπέσει επί της κεφαλής του ελληνικού λαού.

*

Κατάργησαν μισθούς.

Εκμηδένισαν συντάξεις.

Διέγραψαν εργασιακά δικαιώματα.

Γύρισαν τη ζωή 100 χρόνια πίσω.

Φέσωσαν την Ελλάδα μέχρι Δευτέρας Παρουσίας.

Τίναξαν τους φόρους και τα χαράτσια στα ύψη.

Εφεραν στον τόπο τα βαμπίρ του ΔΝΤ.

Ξεπουλούν ό,τι έχει απομείνει να θυμίζει δημόσια περιουσία και πατρίδα.

Υπήγαγαν τη χώρα στους εγχώριους «πατριώτες» και τους διεθνείς «δανειστές» και μάλιστα υπό το αγγλικό δίκαιο.

*

Το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, οι «λαγοί» του ΛΑ.Ο.Σ., το ΔΝΤ, η ΕΕ, η ΕΚΤ, οι πρωθυπουργοί τους, δηλαδή, οι εγχώριες και οι διεθνείς τρόικες με όλα τους τα παρακολουθήματα και δεκανίκια

πρέπει να αντιμετωπιστούν ως το αδίστακτο εκτελεστικό απόσπασμα που - με ελεύθερο σκοπευτή τα καθεστωτικά ΜΜΕ - έχουν στήσει οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι τραπεζίτες.

Μια ολιγαρχία που κάθε πόρος της στάζει το αίμα και τον ιδρώτα του εργάτη που τον οδηγούν στον πλήρη εξανδραποδισμό, του άνεργου, του άστεγου, του πεινασμένου που τον οδηγούν στον αφανισμό.

*

Ηρθε η ώρα ο ελληνικός λαός να πάψει να είναι εκείνος ο «πάντοτε ευκολόπιστος και πάντα προδομένος».

Να πάψει να σταυροκοπιέται στους ψευτοσωτήρες προσμένοντας το χαμό του,

Να πάψει να πορεύεται με «βάρκα» τον «Τιτανικό» και με τιμονιέρηδες τους μούτσους που γινήκανε καπεταναίοι.

Να πάψει να ποδηγετείται από τους «πειρατές» που έχουν για έμβλημα την «ανταγωνιστικότητα» των μονοπωλίων, που έχουν για πυξίδα τους τα κέρδη των κεφαλαιοκρατών, που έχουν για σημαία τους την «περιορισμένη εθνική κυριαρχία» της δικής τους «περιορισμένης» πολιτικής αξιοπρέπειας!

*

Τα ενεργούμενα της πλουτοκρατίας νομίζουν ότι τα πράγματα συνεχίζουν να είναι όπως χτες. Ας το νομίζουν.

Δε νοούν τίποτα από τα λόγια του ποιητή:

«Αρκεί στον τοίχο/

ανεπαίσθητη ρωγμή/

να τον γκρεμίσει».

Με άλλα λόγια: Η Ιστορία δεν τελείωσε.

Τώρα αρχίζει!

Θα το διαπιστώσουν γρήγορα. Πολύ νωρίτερα απ' όσο φαντάζονται.

Νίκος Μπογιόπουλος
πηγή
http://stavrochoros.pblogs.gr/2012/02/hrthe-h-wra-.html?bcseed=1329126705_5706#c894284c3751358?1329126758