Η "ανίκητη" Γερμανία που όμως πάντα χάνει! Τι δείχνει η "αυτοκαταστροφική" της ιστορία

Πολλές φορές κατά την διάρκεια του “ελληνικού δράματος” που ονομάζουμε κρίση, το αδιέξοδο έμοιαζε αναπόφευκτο. Και πάντα αποδιδόταν στις “γερμανικές εμμονές”. Αρκετές φορές το Βερολίνο δέχτηκε τις “φιλικές συμβουλές” των ΗΠΑ που παρά τα προβλήματά τους παραμένουν η μοναδική υπερδύναμη στον πλανήτη. Πρόσφατα ο ίδιος ο Ομπάμα ανέλαβε τον ρόλο του συμβουλάτορα. Ποτέ η γερμανική κυβέρνηση και άρχουσα τάξη δεν άκουσε και η “κώφωσή” της αποδιδόταν σ΄ όσους γνωρίζουν την Γερμανία από μέσα σ΄ αυτές τις αυτοκαταστροφικές τελικά εμμονές της. Κοιτώντας το παρελθόν δεν είναι δύσκολο να το πιστέψεις.
Κάποτε υπήρχε η “ποδοσφαιρική” άποψη που έλεγε ότι ένας αγώνας παίζεται 90΄λεπτά αλλά πάντα στο τέλος οι Γερμανοί κερδίζουν. Ήταν μια πεποίθηση που αφορούσε μόνο στο ποδόσφαιρο και ίσχυσε για μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Κατά τ΄ άλλα οι Γερμανοί θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν “μυθικοί loosers” . Έχασαν δύο πολέμους διαθέτοντας αξιόλογες ΕΔ και ειδικά στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο “ανίκητο” θεωρητικά στρατό. Ηττήθηκαν και στους δύο! Οι εμμονές τους ήταν η καταστροφή τους. Τώρα πολλοί λένε ότι η τακτική που με πείσμα ακολουθούν στον “οικονομικό πόλεμο” που οι ίδιοι ξεκίνησαν θα τους οδηγήσει στην καταστροφή. Το κακό είναι ότι όπως και στους δύο Παγκοσμίους Πολέμους, έτσι και τώρα η Γερμανία παίρνει μαζί της στον δρόμο της καταστροφής σχεδόν όλη την Ευρώπη! Και πάντα η Ελλάδα πληρώνει βαρύ τίμημα με την γερμανική αυτοκαταστροφή.
Ο συντάκτης του Onalert.gr Παντελής Καρίκας μας θυμίζει πολύ γρήγορα τα “γερμανικά κατορθώματα” :
Φαίνεται πως οι Γερμανοί δεν μαθαίνουν ποτέ. Κατάφεραν να προκαλέσουν δύο παγκόσμιους πολέμους και να τους χάσουν και τους δύο, ενώ τώρα έχουν προκαλέσει έναν τρίτο, οικονομικό αυτή τη φορά, για την ώρα τουλάχιστον.
Οι αιτίες που η Γερμανία έχασε τους δύο παγκόσμιος πολέμους είναι πολλές. Ωστόσο, σε αμφότερους τους πολέμους, οι βασικές αιτίες ήταν η πίστη στη δική της ανωτερότητα, έναντι των άλλων και η ισχυρογνωμοσύνη των ηγετών της, η οποία, κυριολεκτικά, την κατάστρεψε τη γερμανική πολεμική προσπάθεια.
Οι Γερμανοί προκάλεσαν τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ μπορούσαν να τον έχουν αποφύγει, προκαλώντας την Αυστρία να επιτεθεί στην Σερβία, αν και γνώριζαν ότι, στην περίπτωση αυτή, θα επέμβει και η Ρωσία και άρα ο πόλεμος θα επεκταθεί σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Ξεκίνησαν τον πόλεμο καθώς όλοι, από τον Κάιζερ, μέχρι τον τελευταίο εργάτη, είχαν ακλόνητη την πίστη στην γερμανική υπεροχή - Deutschland über alles! Χρειάστηκαν τέσσερα αιματοβαμμένα χρόνια και η πίεση των Συμμάχων, μέσω του βρετανικού ναυτικού αποκλεισμού, για να πειστούν οι Γερμανοί ότι δεν είναι υπεράνθρωποι, αλλά κοινοί άνθρωποι που μπορούν να πεινάσουν, όπως όλοι οι άλλοι. Έτσι και μετά από μια σειρά μεγάλων ηττών που υπέστησαν στο πεδίο της μάχης, το 1918, υποχρεώθηκαν να συνθηκολογήσουν.
Παρόλα αυτά, μην ξεχνώντας την ανόητη νοοτροπία τους, ανακάλυψαν τον τρόπο να “ξεχρεωθούν” την ήττα, δημιουργώντας τον μύθο της εναντίον τους εβραϊκής συνωμοσίας και τη θεωρία του “πισώπλατου μαχαιρώματος”. Στις θεωρίες αυτές στηρίχθηκε ο Χίτλερ, ο οποίος, μην το ξεχνάμε, ψηφίστηκε και εκλέχθηκε από τους Γερμανούς πολίτες, ικανοποιώντας την βλακώδη εμμονή τους στην πίστη περί της δικής τους ανωτερότητας. Ο Χίτλερ, εμποτισμένος στην θεωρία του Πανγερμανισμού, αποδείχθηκε η καταστροφή του κόσμου και της Γερμανίας.
Ήταν ένας παράφρονας, εμμονικός, που απαγόρευε στους άνδρες του να υποχωρούν, ακόμα και όταν όλα ήταν χαμένα, όπως στο Στάλινγκραντ, το 1942, στην Τυνησία, το 1943, στη Γαλλία και στη Λευκορωσία το 1944. Ήταν αυτός που όταν βομβάρδιζαν οι Αμερικανοί το Βερολίνο αρνούνταν να αποδεχτεί ότι είναι δυνατό ο “κατώτερος” λαός των Αμερικανών να έχει τόσα πολλά βομβαρδιστικά.
Ήταν ο ίδιος που όταν στρατηγός του τον προειδοποίησε για την τεράστια ισχύ του Σοβιετικού στρατού έδωσε εντολή να κλειστεί σε φρενοκομείο!
Ο πόλεμος τελείωσε. Η Γερμανία ηττήθηκε, αλλά διασώθηκε από την τύχη που θα της έπρεπε για τα όσα είχε διαπράξει, λόγω της έναρξης του Ψυχρού Πολέμου. Ανέκαμψε, χάρη στην οικονομική στήριξη των πρώην εχθρών της και εξελίχθηκε στην πρώτη ευρωπαϊκή οικονομική δύναμη και τη τέταρτη του κόσμου.
Οι Γερμανοί, εξαιτίας ακριβώς των εξελίξεων αυτών, “ξέχασαν” που οφείλουν το “γερμανικό οικονομικό θαύμα” και κατέληξαν και πάλι στο συμπέρασμα ότι είναι ο καλύτερος, ο ανώτερος, ο πλέον θαυμάσιος λαός στον κόσμο, αντίθετα με κάποιος “τεμπέληδες”, Έλληνες του Νότου, που παρακαλούν για δανεικά.
Ήρθε όμως ο καιρός που και για αυτή τους την αλαζονεία  οι Γερμανοί κινδυνεύουν να ξαναχάσουν καθώς οι φωνές εναντίον της εμμονικής πολιτικής τους που ισοπεδώνει λαούς ολόκληρους, ακούγονται, πια, όλο και δυνατότερα, στην Ευρώπη.
Η Γερμανία και πάλι θα ηττηθεί. Το γεγονός είναι νομοτελειακό, είτε κυβερνάτε από τον Κάιζερ, είτε από τον Χίτλερ, είπε από την κ. Μέρκελ. Η Γερμανία θα ηττηθεί γιατί η ηγεμονία της στηρίζεται σε κάτι πρόσκαιρο και μεταβαλλόμενο, την ισχύ και όχι σε κάτι διαχρονικό, το δίκαιο. Η Ιστορία διδάσκει. Αρκεί να θέλει κανείς να την ακούσει. 

πηγή

 onalert  

Θρησκευτικός Πόλεμος στην Ευρώπη της τρίτης χιλιετίας;

Θρησκευτικός Πόλεμος στην Ευρώπη της τρίτης χιλιετίας;

...Είναι δυνατόν;

Όταν ισχυριζόμαστε ότι ένα τόσο μεγάλο έθνος, όσο το Γερμανικό, δεν ελέγχει από μόνο του την "πορεία" του, ευνόητο είναι ότι αυτό είναι κάτι το πολύ σοβαρό και το οποίο βέβαια θα πρέπει ν' αποδείξουμε ότι ισχύει. Πώς είναι δυνατόν ένα τόσο ισχυρό έθνος να μην επιλέγει από μόνο του την ηγεσία του; Πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν "τρίτοι", οι οποίοι διορίζουν αυτήν την ηγεσία, για να εξυπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα εις βάρος των συμφερόντων των Γερμανών; Πόσο ισχυροί μπορεί να είναι αυτοί οι "τρίτοι", για να το καταφέρνουν αυτό; Σε τι είδους συμφέροντα μπορεί να "μπλέξει" ένα τόσο μεγάλο έθνος, ώστε να λειτουργεί τόσο απροκάλυπτα ακόμα και εις βάρος του ίδιου τού εαυτού του;

Αυτό ακριβώς είναι το λεπτό σημείο, το οποίο αναζητούμε. Αναζητούμε τα συμφέροντα εκείνα, που μπορούν να επισκιάσουν όλα τα άλλα. Συμφέροντα τέτοιου είδους, τα οποία μπορούν να συνθλίψουν ακόμα και τα ίδια τα εθνικά συμφέροντα, είναι μόνον τα θρησκευτικά συμφέροντα. Μόνον τέτοιου είδους συμφέροντα μπορούν να παγιδεύσουν ένα έθνος στο να φτάσει να λειτουργεί ακόμα και εις βάρος του εαυτού του. Μόνον τέτοιου είδους συμφέροντα θεωρούν ανεκτή την έννοια της αυτοθυσίας. Αν, δηλαδή, εμείς πρέπει ν' ανακαλύψουμε την άκρη του νήματος, που εξηγεί την αυτοκτονική συμπεριφορά του γερμανικού έθνους, μόνον στην έννοια της θρησκείας μπορούμε να την αναζητήσουμε.

...Εδώ λοιπόν κι αν οδηγούμαστε σε αδιέξοδο. Αναζητούμε σκληρά θρησκευτικά συμφέροντα σε μια Γερμανία, που είναι γνωστό ότι είναι υπέρ του δέοντος "χαλαρή" στο θέμα της θρησκείας; ...Σε μια Γερμανία, η οποία λειτούργησε ακόμα και στα όρια της αθεΐας είτε στην περίπτωση της ναζιστικής της μορφής είτε σ' αυτήν της κομμουνιστικής της μορφής; Η θρησκεία στη Γερμανία θεωρητικά είναι πολύ δευτερεύουσα δραστηριότητα. Οι εκκλησίες της φορολογούνται. Όποιος θέλει πιστεύει και όποιος θέλει όχι. Όποιος πιστεύει φορολογείται υπέρ της εκκλησίας και όποιος δεν πιστεύει απαλλάσσεται της ειδικής φορολογίας. Μιλάμε για πράγματα, τα οποία δεν ισχύουν σε άλλες χώρες ...πολύ πιο πιστές από τη Γερμανία.

Είναι δυνατόν λοιπόν αυτή η Γερμανία να "θυσιάζεται" στην κυριολεξία για τα συμφέροντα εκείνα, τα οποία η ίδια ως κράτος έχει εξασθενίσει; Η φανατική Ισπανία ή η παπική Ιταλία δεν θυσιάζονται για τα θρησκευτικά συμφέροντα και το κάνει η σχεδόν άπιστη Γερμανία; Είναι δυνατόν ο αρχαιολάτρης και σχεδόν παγανιστής Χίτλερ να έβαλε τη Γερμανία σε πορεία θυσίας για τα θρησκευτικά συμφέροντα κάποιου χριστιανικού δόγματος; Είναι δυνατόν η σημερινή σταλινική και εκ των δεδομένων άθεη Μέρκελ να ξαναβάζει τη Γερμανία σε περιπέτειες για τέτοιου είδους συμφέροντα;

Αναζητώντας λοιπόν αυτό το παράδοξο, φτάνουμε σε ένα αδιέξοδο. Απευθείας, δηλαδή, αποκλείεται ν' ανακαλύψουμε αυτό το οποίο συμβαίνει. Αποκλείεται ν' ανακαλύψουμε αυτούς, οι οποίοι ελέγχουν τις ηγεσίες, που μετατρέπουν τη Γερμανία σε ένα χαϊβάνι, το οποίο ενεργεί υπέρ συμφερόντων που δεν γνωρίζει καν. Αναγκαστικά λοιπόν θα πρέπει να κινηθούμε σε άλλους δρόμους σκέψης. Αναγκαστικά θα πρέπει να καταλήξουμε εμμέσως σε αυτό το συμπέρασμα. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να εξετάσουμε τα περιφερειακά φαινόμενα της γερμανικής περίπτωσης.

Βλέποντας κάποιος τη σημερινή επιθετικότητα της σύγχρονης Γερμανίας απέναντι στους σημερινούς "αδύναμους" λαούς της ευρωζώνης, δεν μπορεί να παραβλέψει και τα "δευτερεύοντα" στοιχεία αυτής της επιλογής. Είναι η Γερμανία μόνη της σ' αυτήν την επιθετική πολιτική; Είναι μόνη της η Γερμανία σ' αυτήν την προκλητική συμπεριφορά; Όχι βέβαια. Έχει την υποστήριξη όλων αυτών, οι οποίοι μας απειλούν με το νέο ακόμα πιο ισχυρό Ευρώ των "νοικοκυραίων" ...Οι Σκανδιναβοί με τους Ολλανδούς φανερά και λιγότερο φανερά η Βρετανία και η Γαλλία είναι οι βασικοί σύμμαχοι της Γερμανίας.

Αυτό είναι το μπλοκ των "άξιων" Βορειοευρωπαίων, που σήμερα στρέφεται με οργή εναντίον των Νοτιοευρωπαίων PIIGS. Όμως, αυτό το μπλοκ κάτι μας "θυμίζει" ...Όλοι αυτοί οι "νοικοκυραίοι" είναι κατά "σύμπτωση" προτεστάντες όπως και όλοι οι "άχρηστοι" ανήκουν σε αντίπαλα δόγματα. Αν αυτό δεν είναι κάποιο ντεζαβού, τότε το "έργο" το έχουμε ξαναδεί ...Βεβαίως και το έχουμε ξαναδεί. Είναι το ένα βασικό μπλοκ του περίφημου "τριακονταετούς πολέμου".

Τι ήταν ο "τριακονταετής πόλεμος" θα αναρωτηθεί ο αναγνώστης, που δεν είναι υποχρεωμένος να γνωρίζει με τόσο μεγάλη ακρίβεια την ευρωπαϊκή ιστορία; Ο "τριακονταετής πόλεμος" ήταν ένας θρησκευτικός πόλεμος, που ταλαιπώρησε την ηπειρωτική Ευρώπη για πολύ περισσότερα χρόνια απ' όσα αναφέρει το όνομά του ...Ένας πόλεμος σκληρός με άπειρες σφαγές ...Ένας πόλεμος μέχρις εσχάτων, χωρίς να υπάρχει το παραμικρό έλεος μεταξύ των συγκρουόμενων πλευρών ...Ένας πόλεμος μεταξύ καθολικών και προτεσταντών για το δόγμα που θα κυριαρχήσει στον γερμανικό κόσμο ...Στον γερμανόφωνο κόσμο της Ευρώπης και όχι στους υπόλοιπους, εφόσον οι υπόλοιποι είχαν πάρει τις αποφάσεις τους.

Στην πραγματικότητα, δηλαδή, μιλάμε για έναν εμφύλιο μεταξύ των Γερμανών ...Έναν εμφύλιο, που, όπως συμβαίνει σε ανάλογες περιπτώσεις, περιλαμβάνει και τις συμμαχίες των ομόδοξων. Συγκρούονταν λοιπόν οι προτεστάντες Πρώσοι και Σάξονες με τους καθολικούς Βαυαρούς και Αυστρούγγρους και γύρω από αυτήν την ενδογερμανική σύγκρουση εμπλέκονταν και πολλοί άλλοι ...Σκανδιναβοί, Ολλανδοί, Βρετανοί, αλλά και Ιταλοί, Ισπανοί και Πορτογάλοι.

Οι προτεστάντες της Ευρώπης υποστήριζαν τους Γερμανούς προτεστάντες και οι καθολικοί της Ευρώπης υποστήριζαν τους Γερμανούς καθολικούς. Οι επιλογές όλων αυτών των συμμάχων γίνονταν με βάση το θρησκευτικό κριτήριο ...Θρησκευτικός ήταν ο πόλεμος και κατόπιν ακολουθούσαν όλα τα άλλα που πάντα υπάρχουν. Απλά όπως συμβαίνει πάντα, ...καλός ο πόλεμος για του Χριστού την πίστη την Αγία, αλλά ...και το οικοπεδάκι του αλλόδοξου δεν είναι κι άσχημο ως ανταμοιβή γι' αυτήν την πίστη.

Κάπως έτσι είχε διχαστεί η Ευρώπη και είχε μετατρέψει τον γερμανικό κόσμο σε ένα τεράστιο "σφαγείο". Οι Πρώσοι επικεφαλής, σε συμμαχία με τους Σκανδιναβούς, τους Ολλανδούς, τους Βρετανούς και την "υπόγεια" συνεργασία της υποτιθέμενης καθολικής Γαλλίας, μάχονταν τους "άλλους" ...Οι προτεστάντες μάχονταν εναντίον των "άλλων". Ποιοι ήταν οι "άλλοι"; ...Οι κύριοι πυλώνες του καθολικισμού της εποχής εκείνης ...Ο παπισμός και ο θρόνος των Αψβούργων ...Ο παπισμός, ο οποίος έλεγχε την Ιταλική χερσόνησο και την Ιρλανδία και ο θρόνος των Αψβούργων, ο οποίος έλεγχε την Αυστρουγγαρία αλλά και την Ισπανία και την Πορτογαλία. Εναντίον αυτών επιτέθηκαν οι προτεστάντες του Βορρά.

Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Το ίδιο μπλοκ των Βορειοευρωπαίων, που σήμερα επιτίθεται στα PIIGS, είναι αυτό το οποίο πρωταγωνίστησε στον "τριακονταετή πόλεμο". Απλά τότε επιτέθηκε ως μπλοκ προτεσταντών, ενώ σήμερα ως μπλοκ "νοικοκυραίων". Τότε επιτέθηκαν με το δίκιο της ορθής πίστης, ενώ τώρα επιτίθενται με το δίκιο της ορθής αντίληψης περί του καπιταλισμού. Τότε επιτέθηκαν σαν φανατικοί της αλήθειας που ανακάλυψαν, ενώ τώρα επιτίθενται σαν "ανταγωνιστικότεροι".

Όλα αυτά γίνονταν κάπου ανάμεσα στο 1618 και το 1648. Όμως, από τότε και μέχρι σήμερα πολλά άλλαξαν σ' αυτόν τον κόσμο. Τότε έχασαν οι προτεστάντες τον πόλεμο, γιατί οι καθολικοί ήταν πανίσχυροι. Όταν διεξήχθη εκείνος ο πόλεμος, κυρίαρχοι στην Ευρώπη ήταν οι καθολικοί, αλλά αυτό, μετά τη μεγάλη επιτυχία των Αγγλοσαξόνων της Βρετανίας, άλλαξε. Η απόλυτη και αναμφισβήτητη κυριαρχία των Αγγλοσαξόνων στην αποικιοκρατική περίοδο ήταν ταυτόχρονα επιτυχία όλων των προτεσταντών και άρα ήταν εύκολο το δεδομένο αυτό να "μπει" στην ενδογερμανική διαμάχη.

Όταν όμως ένα τόσο καθοριστικό δεδομένο είναι εύκολο να "μπει" σε μια τόσο τεράστια σύγκρουση συμφερόντων, είναι μαθηματικά απίθανο το να μην "μπήκε" ...Θεωρούμε αδιανόητο το να μην "μπήκε". Η παγκόσμια κυριαρχία των Βρετανών προτεσταντών, δηλαδή, είναι απίθανο να μην "μπήκε" στην ενδογερμανική σύγκρουση, αν σκεφτεί κάποιος το άπειρο μίσος μεταξύ των συγκρουόμενων πλευρών. Τόσο αίμα και τόσος πόνος ήταν αδύνατον να ξεχαστούν, όταν κάποιοι πρώην ηττημένοι έβλεπαν την κυριαρχία των ομοδόξων τους να τους προσφέρει ελπίδα εκδίκησης και νίκης. Ήταν δηλαδή κάτι παραπάνω από σίγουρο πως ήταν θέμα χρόνου οι χαμένοι τού προηγούμενου πολέμου ν' αναζωπύρωναν τον "ιερό" τους πόλεμο.

Γιατί αναφερόμαστε σε μια τέτοια αναζωπύρωση; Γιατί υποπτευόμαστε ότι οι χαμένοι προτεστάντες του πρώτου πολέμου είναι σχεδόν βέβαιο πως, όχι μόνον αναζωπύρωσαν τον προηγούμενο πόλεμο, αλλά και τον κέρδισαν σε κάποια στιγμή, αν σκεφτεί κάποιος την απόλυτη επιτυχία των ομοδόξων τους, αλλά και τη σημερινή συμπεριφορά της Γερμανίας. Γιατί είμαστε σίγουροι γι' αυτό σε βαθμό απολύτου βεβαιότητας; Γιατί κάτι δεν πάει καλά μ' αυτά που βλέπουμε σήμερα.

Ενώ φαινομενικά τα μπλοκ είναι τα ίδια, υπάρχει ένα "μυστήριο". Τι σημαίνει αυτό; Φαινομενικά μια γερμανική προτεσταντική δύναμη, σε συνεργασία με ομόδοξους Ολλανδούς, Σκανδιναβούς, Βρετανούς κλπ., εν έτη 2011 επιτίθεται εκ νέου σε καθολικές δυνάμεις τύπου Ιταλίας, Ισπανίας ή Πορτογαλίας ...Ακριβώς όπως παλιά, θα έλεγε κάποιος ...Περίπου, λέμε εμείς. Γιατί; Γιατί λείπει ο ένας από τους βασικούς μονομάχους. Λείπει το καθολικό μέρος του γερμανικού εμφυλίου.

Τι θέλουμε να πούμε μ' αυτό; Ότι τα πάντα θα ήταν φυσιολογικά μόνον αν στη θέση της σημερινής Γερμανίας βρισκόταν η γερμανική Πρωσία. Τα πάντα θα ήταν φυσιολογικά, αν στην αντίσταση κατά της νέας αυτής προτεσταντικής προσπάθειας πρωταγωνιστούσαν οι καθολικοί Βαυαροί ή οι Αυστριακοί και όχι οι Έλληνες ή οι Ισπανοί. Συμβαίνει όμως αυτό; Όχι βέβαια. Αυτή, η οποία επιτίθεται, είναι η Γερμανία ...Η ενιαία Γερμανία, η οποία περιλαμβάνει και την καθολική πλευρά του γερμανικού κόσμου ...Περιλαμβάνει και την ηττημένη πλευρά του θρησκευτικού εμφυλίου. Όμως, αυτό από μόνο του έχει μια προβληματικότητα. Πώς βρέθηκε μια ενιαία Γερμανία ν' αντιπροσωπεύει τόσο διαφορετικές δυνάμεις; ...Δυνάμεις, οι οποίες έχουν αλληλοσφαγεί; ...Δυνάμεις, οι οποίες μισήθηκαν θανάσιμα και τώρα δείχνουν να εξαφανίστηκαν στην κυριολεξία;

Άρα; Άρα κάπου εδώ βρίσκεται το πρόβλημα, που γεννά όλα τα άλλα. Κάπου εδώ βρίσκεται η άκρη ενός μεγάλου "νήματος". Τι αναζητούμε λοιπόν; Αναζητούμε μια εικονική πραγματικότητα, που γεννά ψεύτικες εικόνες. Είναι ψεύτικη η εικόνα της Γερμανίας και αυτό πρέπει εμείς ν' ανακαλύψουμε. Πρέπει εμείς, δηλαδή, να βρούμε πού σταματάει η πραγματικότητα και πού ξεκινάει η ψευδαίσθηση. Τι αναζητούμε δηλαδή; ...Τη "θολούρα", που πάντα υπάρχει, όταν πρέπει να συνδεθεί η πραγματικότητα με την ψευδαίσθηση ...Τη "θολούρα", που έχουμε στο Photoshop, όταν πρέπει να "παντρέψουμε" διαφορετικές εικόνες μεταξύ τους. Αυτή η "θολούρα" είναι το ζητούμενο, γιατί αυτή αποκαλύπτει πως κάτι ύποπτο έχει συμβεί ...Πως κάτι κόλλησε με κάτι άλλο, χωρίς να είναι φυσιολογικό.

Αυτή η "θολούρα", που μας δημιουργεί η εικόνα της Γερμανίας, έχει σχέση με τα όσα παράδοξα την ακολουθούν στην ιστορική της πορεία ...Παράδοξα, τα οποία δεν αφορούν μόνον τη Γερμανία, αλλά το σύνολο του προτεσταντικού κόσμου, ο οποίος εδώ και δύο αιώνες είναι ο απόλυτα κυρίαρχος στον χριστιανισμό. Τι είναι παράδοξο, που θα μπορούσε ν' αποκαλύψει ότι υπάρχουν "θεματάκια" με τους Γερμανούς και τους συμμάχους τους; Παράδοξο είναι το γεγονός ότι με εξαίρεση τον σχετικά προσφάτως διασωθέντα ισπανικό θρόνο, όλοι οι ενεργοί βασιλικοί θρόνοι στην Ευρώπη ανήκουν στην προτεσταντική "συμμορία". "Ελέω Θεού" ηγέτες, δηλαδή, επιβίωσαν στα έθνη εκείνα, τα οποία είναι λίγο "άπιστα" και πιστεύουν στην εξέλιξη των πιθήκων ...Έθνη, τα οποία εφεύραν και εν πολλοίς πίστεψαν τη θεωρία του Δαρβίνου. Τα καθολικά ή τα ορθόδοξα έθνη, τα οποία διακρίνονται για τη μεγαλύτερη πίστη τους, δεν έχουν διατηρήσει τους "ελέω Θεού" ηγέτες.

Σ' ό,τι αφορά την ίδια τη Γερμανία, η παραδοξότητα αυτή συνεχίζεται ακόμα πιο πολύ. Οι περισσότεροι "γαλαζοαίματοι" της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένων και των κληρονόμων του βρετανικού θρόνου, είναι γερμανικής καταγωγής. Οι περισσότεροι ενεργοί πρίγκιπες αυτήν τη στιγμή στην Ευρώπη είναι Γερμανοί ...Γερμανοί πολίτες, με απόλυτα διασφαλισμένα τα δικαιώματά τους, τους τίτλους τους και βεβαίως τις περιουσίες τους. Πώς είναι δυνατόν οι απόλυτα κυρίαρχοι της ευρωπαϊκής "αριστοκρατίας" και βεβαίως πάμπλουτοι να μην μπόρεσαν να σώσουν τον θρόνο τους; ...Να μην μπόρεσαν να σώσουν τον Κάιζερ και μάλιστα σε μια εποχή που οι βασιλείες στην Ευρώπη ήταν το σύνηθες πολίτευμα των κρατών; Σώθηκαν όλοι οι θρόνοι της προτεσταντικής Ευρώπης και χάθηκε ο γερμανικός; Σώθηκαν όλοι οι πρίγκιπες της Γερμανίας και χάθηκε ο Κάιζερ; Είναι λογικό αυτό;

Ταυτόχρονα όμως υπάρχει και ένα άλλο παράδοξο. Δεν υπάρχει άνθρωπος σ' αυτόν τον Πλανήτη, που να μην γνωρίζει τις αποτυχημένες "αυτοκρατορικές" προσπάθειες της Γερμανίας ...Τις αποτυχημένες προσπάθειες των τενεκέδων και των αγράμματων. Κι όμως. Ενώ όλοι γνωρίζουν τις αποτυχίες της γερμανικής ιστορίας, όλοι ξεχνούν την πραγματική αυτοκρατορική της ιστορία. Λίγα χρόνια πριν την αποτυχία του τενεκέ δεκανέα υπήρχε εν ζωή η μεγαλύτερη αυτοκρατορία της ηπειρωτικής Ευρώπης ...Η γερμανική αυτοκρατορία της Αυστρουγγαρίας. Τι έγινε; Γιατί την ξεχνάνε όλοι αυτήν την αυτοκρατορία; Πιο πολύ θυμούνται το σήριαλ της αυτοκράτειρας Σίσης, παρά την ίδια την αυτοκρατορία;

Υπάρχουν νοσταλγοί του αποτυχημένου δεκανέα Χίτλερ ή του κοτοπουλά Χίμλερ και δεν υπάρχουν νοσταλγοί των φοβερών και τρομερών Αψβούργων; Υπάρχουν νοσταλγοί των παράνομων, των σκοτεινών και των αποτυχημένων και δεν υπάρχουν νοσταλγοί των νόμιμων, των λαμπερών και των επιτυχημένων; Θυμούνται την ασήμαντη Εύα Μπράουν και ξέχασαν τη φοβερή Μαρία Θηρεσία; Αυτό δεν μπορεί να είναι τυχαίο. Δεν είναι δυνατόν ο γερμανικός κόσμος να ξεχνάει κάτι, για το οποίο φυσιολογικά θα έπρεπε να είναι υπερήφανος. Δεν είναι δυνατόν να ενώνει πιο πολύ τους Γερμανούς η ντροπή του Ολοκαυτώματος και όχι η υπερηφάνεια μιας αυτοκρατορικής ιστορίας. Πόσο παράξενοι μπορεί να είναι οι Γερμανοί, για να ξεχνάνε τόσο εύκολα και τόσο απόλυτα μια τόσο πρόσφατη λαμπερή περίοδο της ιστορίας τους και να θυμούνται καθημερινά μόνον τις ντροπές τους; Γιατί συμβαίνει αυτό;

Συμβαίνει, γιατί η έννοια της "Γερμανίας" και του "γερμανικού κράτους" είναι εχθρική με όλη αυτήν την ιστορία. Γιατί η έννοια της "Γερμανίας" συνδέεται με τον προτεσταντισμό και άρα είναι εχθρική με την καθολική αυτοκρατορική παράδοση. Εκεί βρίσκεται το όλο πρόβλημα ...Το πρόβλημα που παγιδεύει τον γερμανικό λαό και παραδίδει τις ηγεσίες του σε ανθρώπους οι οποίοι εκμεταλλεύονται τους Γερμανούς εις βάρος ακόμα και των ίδιων τους των εαυτών. Ο αναγνώστης αρχίζει και υποπτεύεται μερικά πράγματα. Υποπτεύεται, αλλά κι αρχίζει κι αντιλαμβάνεται αυτό, το οποίο είπαμε στην αρχή. Αντιλαμβάνεται το πώς είναι δυνατόν να έρθουν εθνικά συμφέροντα σε σύγκρουση με θρησκευτικά συμφέροντα και να νικηθούν.

Τι είμαστε βέβαιοι ότι έχει συμβεί; Τον "τριακονταετή πόλεμο" τον είχαν κερδίσει σε πρώτη φάση οι καθολικοί και οι "ξεχασμένοι" Αψβούργοι, αλλά στη συνέχεια προφανώς τα πράγματα άλλαξαν. Άλλαξαν, γιατί ο προτεσταντικός κόσμος, με επικεφαλής του Βρετανούς, "προόδευσε". "Προόδευσε" και ισχυροποιήθηκε σε τέτοιον βαθμό, που να ενθαρρύνει τους ηττημένους προτεστάντες της Γερμανίας να διεκδικήσουν ξανά τη νίκη. Προόδευσε σε τέτοιον βαθμό, που να βάλει τους Γερμανούς του Βορρά στον πειρασμό να επιτρέψουν στους ισχυρούς αλλά αλλοεθνείς ομόδοξους τους να βάλουν "πόδι" μέσα στον γερμανικό κόσμο.

Όταν όμως ζητάς από έναν ισχυρό επέμβαση, το κάνεις υπό δυσμενή θέση. Ζητάς βοήθεια, αλλά αυτός, ο οποίος τη δίνει και μάλιστα πληρώνοντας κάποιο κόστος ζητάει αντιπαροχή. Ζήτησαν οι προτεστάντες Γερμανοί τη βοήθεια των ομόδοξων τους, για να υποτάξουν τους καθολικούς Γερμανούς του Νότου, αλλά αυτό θα πρέπει να το "αξιολογήσουμε" ως προς το πόσο τους κόστισε. Έννοιες όπως η "αφιλοκέρδεια" ή ο "αλτρουισμός" ποτέ δεν ευδοκίμησαν ιδιαίτερα στον προτεσταντικό κόσμο και βέβαια στη Βρετανία.  

Με αυτόν τον τρόπο θεωρούμε ότι έβαλε η Βρετανία και άρα η ισχυρότερη προτεσταντική δύναμη "πόδι" στα θέματα του γερμανικού κόσμου. Όπως λοιπόν ήταν φυσικό για τους Βρετανούς, αυτό δεν θα το έκαναν τζάμπα. Με ποια αντιπαροχή θα το έκαναν; Με την αντιπαροχή τού να έχουν λόγο στα εσωτερικά θέματα του γερμανικού κράτους. Θα πρόσφεραν την κυριαρχία στους προτεστάντες Γερμανούς πάνω στους καθολικούς αδερφούς τους, αλλά θα έπαιρναν το "κατιτίς" τους.

Αυτήν την προτεσταντική κυριαρχία υπό τον αγγλοσαξονικό έλεγχο αντιπροσωπεύει το σύγχρονο κράτος της Γερμανίας. Το γερμανικό κράτος υπάρχει από τη στιγμή που οι προτεστάντες του γερμανικού κόσμου έγιναν οι απόλυτα κυρίαρχοί του. Αυτό γεννάει όλα τα προβλήματα, γιατί αυτοί οι προτεστάντες, προκειμένου να διατηρήσουν την πρωτοκαθεδρία τους, έκαναν τρομερές παραχωρήσεις στους Αγγλοσάξονες. Στην πραγματικότητα τους παρέδωσαν τα "κλειδιά" της Γερμανίας. Όλα τα υπόλοιπα τα αναζητούμε στην πονηριά της βρετανικής πολιτικής. Αν ανοίξεις "πόρτα" στους Άγγλους, αυτή δεν κλείνει σχεδόν ποτέ. Το γνωρίζουν οι Κέλτες της Βρετανίας, οι Ινδοί, οι Πακιστανοί, οι Κύπριοι και όσοι είχαν την "τύχη" να τους γνωρίσουν.

Σε αυτήν την αγγλική πολιτική αναζητούμε τα περίεργα της σύγχρονης Γερμανικής πολιτικής ιστορίας. Σε αυτήν την αγγλική πολιτική αναζητούμε τα αίτια της χαϊβανοποίησης της Γερμανίας. Επιλογές αυτής της πολιτικής είναι οι ανάξιοι ηγέτες της Γερμανίας. Τι είμαστε απολύτως βέβαιοι ότι έκαναν; Για να εξυπηρετήσουν τους προτεστάντες, χωρίς να απειλήσουν τα "γαλαζοαίματα" σόγια τους, "ξεδόντιασαν" τον γερμανικό κόσμο από τη λεγόμενη αριστοκρατία του. Εξουδετέρωσαν την τάξη των "ευγενών" του. Διασφάλισαν τίτλους και περιουσίες για όλους τους γαλαζοαίματους ανεξαρτήτως δόγματος, αλλά τους απέβαλαν από την ενεργή πολιτική σκηνή της νέας Γερμανίας. Οι Γερμανοί "γαλαζοαίματοι" θα ασχολούνταν με την ιππασία ή το χόκευ, αλλά όχι με την πολιτική της Γερμανίας. Την πολιτική της Γερμανίας θα την αναλάμβαναν οι "ταπεινοί" του προτεσταντισμού ...Η πλέμπα, η οποία θα έδινε στους Βρετανούς επιπλέον δυνατότητες ελέγχου της Γερμανίας.

Ακόμα και η γνωστή γερμανική "χαλαρότητα" στο επίπεδο της θρησκείας δεν οφείλεται σε κάποια δημοκρατική "ευαισθησία" του γερμανικού λαού, αλλά στο γεγονός ότι η "χαλαρότητα", όπως αυτή εκφράζεται, συμφέρει τους προτεστάντες. Ο προτεσταντισμός δεν έχει ισχυρό κεντρικό ιερατείο και άρα δεν το απειλεί ιδιαίτερα η "χαλαρότητα" και η αποχή του κράτους από τη χρηματοδότησή του. Δεν το απειλεί στον βαθμό που απειλεί, για παράδειγμα, το δόγμα του καθολικισμού, το οποίο έχει κεντρικό και πολυδάπανο ιερατείο και άρα μόνιμη ανάγκη για μια ταύτιση με το κράτος και βέβαια με τα ταμεία του.

Κατάλαβε ο αναγνώστης τι θέλουμε να πούμε; Η έννοια της "ενιαίας Γερμανίας" και κατ' επέκταση του "ενιαίου γερμανικού έθνους" είναι μια έννοια, η οποία αναπτύχθηκε στην εποχή της κυριαρχίας των προτεσταντών στην Ευρώπη ...Στα χρόνια που η Βρετανία κυβερνούσε τα "κύματα" ...Στα χρόνια των Παγκόσμιων Πολέμων, που απαιτούσε ο έλεγχος αυτών των "κυμάτων" ...Στον αιώνα των μεγάλων πολέμων, στον οποίο η "νεοφώτιστη" Γερμανία πρωταγωνίστησε με τον πλέον αρνητικό τρόπο. Γιατί το λέμε αυτό; Γιατί, όπως θα δούμε, η Γερμανία ήταν "ανήσυχη" και θανατηφόρα όχι όταν το επέβαλαν τα γερμανικά συμφέροντα, αλλά όταν το επέβαλαν τα βρετανικά συμφέροντα.

Μέχρι τότε η έννοια των "γερμανισμού" και των "γερμανικών φύλων" υπήρχε στο ίδιο "χαλαρό" πλαίσιο που υπήρχε η έννοια του "σλαβισμού" και των "σλαβικών φύλων". Μέχρι τότε ο γερμανικός κόσμος ήταν κατακερματισμένος σε πριγκιπάτα και δουκάτα. Κυρίαρχοι εντός αυτού του γερμανόφωνου κόσμου ήταν οι Πρώσοι και οι Σάξονες προτεστάντες του Βορρά και οι καθολικοί Βαυαροί και Αυστριακοί του Νότου, οι οποίοι για τους λόγους που περιγράψαμε και σχεδόν καθ' όλη τη διάρκεια του Μεσαίωνα σφάζονταν μεταξύ τους. Ούτε στην πιο προχωρημένη φαντασία κάποιου οραματιστή δεν υπήρχε εκείνη την εποχή η Γερμανία που εμείς οι σύγχρονοι γνωρίσαμε.

Το πώς αυτοί οι θανάσιμοι εχθροί έγιναν "αδέρφια" μέσα από μια ενιαία Γερμανία, αυτό είναι το μυστήριο, το οποίο επιχειρούμε να λύσουμε σε αυτό το κείμενο ...Ένα μυστήριο, την απάντηση του οποίου τη βρίσκει κάποιος στα υπόγεια των τραπεζών των Εβραίων και βέβαια στα ιδιαίτερα δώματα των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών. Συνέφερε τους Βρετανούς και τους Εβραίους να υπάρχει μια ενιαία Γερμανία και αυτήν δημιούργησαν. Γιατί μπορεί να τους συνέφερε μια τέτοια "δημιουργία"; Γιατί στη βιομηχανική εποχή άλλαζαν οι στόχοι και τα ζητούμενα του ιμπεριαλισμού.

Στη βιομηχανική εποχή, για παράδειγμα, δεν είχαν τόση σημασία τα φέουδα της Ευρώπης όσο οι ενεργειακές πηγές ενός νέου Κόσμου, ο οποίος εκείνη την εποχή γινόταν για πρώτη φορά "παγκόσμιος". Σε αυτήν την εποχή κυρίαρχος θα ήταν όποιος έλεγχε τα πετρέλαια της Μέσης Ανατολής και οι προτεστάντες της Ευρώπης βρίσκονταν μακριά από αυτά. Τους χώριζε μια καθολική Αυστρουγγαρία και αυτήν έπρεπε να "καταπιούν". Μπορούσαν να τη διαλύσουν, αν μπορούσαν να συνομωτήσουν  με τους μεγαλοπαράγοντές της. Αν τους εξασφάλιζαν για πάντα τα φέουδα και τα παλάτια, θα μπορούσαν να τους ζητήσουν να "ξεχάσουν" την αυτοκρατορία ...Την αυτοκρατορία που έτσι κι αλλιώς θα έμπαινε στο στόχαστρό τους και θα τη διέλυαν. Είτε με το καλό είτε με το κακό, θα τη διέλυαν, γιατί απλούστατα απειλούσε τα συμφέροντα του αγγλικού θρόνου.

Μέσα στα πλαίσια αυτής της πραγματικότητας οι Βρετανοί έψαξαν και βρήκαν τους κατάλληλους ανθρώπους. Κάποιοι καθολικοί αριστοκράτες της Αυστρουγγαρίας πείστηκαν για τη θνησιμότητα της αυτοκρατορίας τους και συναίνεσαν στην "ευθανασία" της. Έκαναν την ανάγκη φιλοτιμία και συναίνεσαν στη θανατική καταδίκη της αυτοκρατορίας τους. Κατάλαβε ο αναγνώστης τον λόγο που δεν υπάρχουν "νοσταλγοί"; Όταν δεν την νοσταλγούν αυτοί, που ήταν οι ιδιοκτήτες της, πώς θα υπάρξουν "νοσταλγοί" της ανάμεσα στους κοινούς "θνητούς"; Όταν δεν την νοσταλγούν οι πάμπλουτοι πρίγκιπές της, πώς θα τη νοσταλγήσουν οι γνωστοί γραφικοί βασιλόφρονες;

Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, που "βίδωσε" τους Βρετανούς και άρα τους προτεστάντες στη Μέση Ανατολή, ξεκίνησε με τη δολοφονία του διαδόχου της Αυστρουγγρικής Αυτοκρατορίας ...Τη δολοφονία αυτού, ο οποίος θα μπορούσε να τρομάζει και να απειλεί εκείνους, οι οποίοι θα μπορούσαν να συνωμοτήσουν εις βάρος της αυτοκρατορίας τους. Όλα τα άλλα ήταν εύκολα. Ο αγγλογερμανικός πόλεμος, που παρίστανε τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν ένας τεχνητός "καυγάς" μεταξύ των προτεσταντών, που παρέσυρε τους πάντες στη δίνη του. Το αποτέλεσμά του; "Κατάπιαν" την Αυστρουγγαρία και διέλυσαν την κραταιά Καθολική Αυτοκρατορία. Φτάνοντας σε απόσταση βολής από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, ήταν εύκολο να τη διαλύσουν, πυροδοτώντας θρησκευτικές αντιπαλότητες και μίση.

...Απλά πράγματα. Το κάνουν και οι αλήτες, που πουλάνε προστασία. Μπαίνουν στο ξένο "μαγαζί", κάνοντας φασαρία μεταξύ τους. Γιατί; Για να εμπλέξουν στη φασαρία αυτή και τους ιδιοκτήτες και στο τέλος να κάνουν απαραίτητη την παρουσία τους. Στο τέλος παριστάνουν κι ότι βοηθάνε και στην αποκατάσταση των ζημιών και εμφανίζονται σχεδόν "συνέταιροι". Οι προτεστάντες ξεκίνησαν τους δύο μεγάλους πολέμους μεταξύ τους και στο τέλος οι χαμένοι ήταν όλοι οι υπόλοιποι. Χαμένοι ήταν οι καθολικοί του ευρωπαϊκού Νότου, συμπεριλαμβανομένων και των Γερμανών καθολικών. Χαμένοι οι ορθόδοξοι της ευρωπαϊκής Ανατολής. Χαμένοι οι Μουσουλμάνοι της πετρελαϊκής Ανατολής. Οι Βρετανοί μονίμως νικητές και οι Γερμανοί μονίμως ηττημένοι και μυστηριωδώς "ανακάμπτωντες" ...Θαύμα το γερμανικό "θαύμα".

Ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται το πόσο χρήσιμη εφεύρεση ήταν η "Γερμανία". Μόνον με αυτόν τον όρο μπορούσαν οι προτεστάντες να πλησιάσουν τη Μεσόγειο θάλασσα. Μόνον με αυτόν τον τρόπο μπορούσε να "γεφυρωθεί" η απόσταση από τη Βαλτική Θάλασσα έως την Αδριατική και όχι μόνον. Γι' αυτόν τον λόγο "βουβά" αποσύρθηκαν έννοιες, οι οποίες κυριάρχησαν για αιώνες, όπως η "Πρωσία". Γι' αυτόν τον λόγο χωρίστηκαν δια παντώς από τον γερμανικό κορμό η "Αυστρία" από την "Ουγγαρία" ...Έννοιες, οι οποίες δίχαζαν τον γερμανικό κόσμο και συχνά-πυκνά τον αιματοκυλούσαν. Ξαφνικά οι Γερμανικοί λαοί "ξέχασαν" την πρωσική προτεσταντική υπερηφάνειά τους ή το αυστρουγγρικό καθολικό μεγαλείο τους. Όλα αυτά δεν έγιναν τυχαία ...Τίποτε δεν γίνεται τυχαία σε αυτό το επίπεδο.

Γι' αυτόν τον λόγο σε έναν γερμανικό κόσμο, ο οποίος έχει χύσει τόνους αίματος σε θρησκευτικές διαμάχες, υπάρχει μια "χαλαρότητα" στο θέμα της θρησκείας. Για τον ίδιο λόγο που αυτός ο γερμανικός κόσμος, ο οποίος έχει δώσει βασιλείς σε όλα τα έθνη της Ευρώπης και έχει θεσμοθετημένη ανώτερη κοινωνική τάξη αριστοκρατών, έχει πρωταγωνιστές σοσιαλίζοντες αγράμματους φτωχοδιάβολους όπως ο Χίτλερ, η Μέρκελ ή ο κακόμοιρος ο Σρέντερ, ο οποίος μετά την καγκελαρία ανέλαβε να σηκώνει τα βρακιά του Πούτιν. Κάποιοι είχαν λόγους να "θάψουν" έστω και ζωντανό τον Πρώσο Κάιζερ, γιατί, αν παρέμενε "όρθιος", θα προκαλούσε τη μνήμη των πιστών των Αψβούργων.

Επειδή καί οι μεν καί οι δε θυμίζουν καταστάσεις ανεπιθύμητες για τα αφεντικά της Γερμανίας, εξαφανίστηκαν στο σύνολό τους. Αυτό ήταν το τίμημα που πλήρωσαν οι Γερμανοί προτεστάντες, για να ελέγχουν το μεγαλύτερο μέρος του γερμανικού κόσμου και άρα και του καθολικού του μέρους. Γιατί αναγκάστηκαν να το πληρώσουν; Γιατί δεν συνέφερε τα αφεντικά και τους εφευρέτες της "Γερμανίας" να φαίνονται οι προτεστάντες ως κυρίαρχοι και άρα οι τελικοί νικητές του "τριακονταετούς πολέμου". Δεν συνέφερε το προτεσταντικό Βερολίνο να θυμούνται οι καθολικοί Βαυαροί ή οι Αυστριακοί και οι Ούγγροι τη διαφορά τους με αυτό.

Σε γενικές γραμμές όλοι βολεύονταν από αυτήν τη "θυσία". Σε διαφορετική περίπτωση θα υπήρχε πρόβλημα γι' αυτούς που θέλησαν να "κατεβάσουν" τον προτεσταντισμό στα παράλια της Μεσογείου. Επιπλέον βόλευε και το Λονδίνο να έχει απέναντί του μια "αποψιλωμένη" γερμανική κοινωνία, παρά ένα απείθαρχο Βερολίνο "γαλαζοαίματων" Πρώσων. Όλοι τους προτιμούσαν μια νέα "άθρησκη" Γερμανία. Προτιμούσαν να εμφανίζουν μια αφηρημένη και προσχηματική γερμανική ομοιότητα, που να δημιουργεί έστω και σε ένα βασικό επίπεδο κάποια κοινά σημεία μεταξύ θυτών προτεσταντών και θυμάτων καθολικών.

Η ίδρυση της Γερμανίας, δηλαδή, ήταν το κύριο "εργαλείο" για την επιβολή της Αγγλοσαξονικής Τάξης Πραγμάτων της βιομηχανικής εποχής. Ήταν το τελικό αποτέλεσμα της νίκης των προτεσταντών έναντι των καθολικών. Ήταν το τελικό αποτέλεσμα ενός μυστικού extention του τριακονταετούς πολέμου. Από τη στιγμή που δημιουργήθηκε η Γερμανία, οι καθολικοί δεν ξανασήκωσαν "κεφάλι" εντός του Δυτικού χριστιανικού Κόσμου. Οι ίδιοι άνθρωποι στον ίδιο χρόνο, που εφεύραν την Τουρκία ή τη Συρία, ήταν εκείνοι που εφεύραν και τη Γερμανία ...Οι κυρίαρχοι Βρετανοί και Γάλλοι αποικιοκράτες, οι οποίοι εξ' αρχής προτιμούσαν να υπάρχει μια "ανάδελφη" ανομοιογενής Γερμανία, παρά μια πανίσχυρη και ομοιογενής καθολική Αυστρουγγαρία.

Σε αυτόν τον ύπουλο σχεδιασμό "έπαιξαν" και βέβαια επωφελήθηκαν και οι Εβραίοι ...Οι Εβραίοι, οι οποίοι συνέβαλαν στη γερμανική "επένδυση" τόσο ως χρηματοδότες τραπεζίτες όσο και ως "ιδεολόγοι" σοσιαλιστές. Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, η Γερμανία είναι μια "κατασκευή", η οποία στην κορυφή της χρηματοδοτήθηκε από τον πιο σκληρό καπιταλιστικό πυρήνα, που είναι οι τράπεζες και στη βάση της "δέθηκε" από τον πιο σκληρό σοσιαλιστικό πυρήνα, που είναι ο κομμουνισμός. Πιο σημαντικοί για την ισχυροποίηση της σύγχρονης Γερμανίας είναι οι Ρότσιλντ και οι Ροκφέλερ από όλους τους Κάιζερ και τους Αψβούργους μαζί. Πιο σημαντικοί για την ισχυροποίηση της Γερμανίας είναι ο Μάρξ και η Λούξεμπουργκ από όλους τους Καγκελάριους μαζί.

Τον ρόλο των Εβραίων στη γερμανική ιστορία μπορεί να τον καταλάβει κάποιος, μόνον αν γνωρίζει ποια είναι τα ζητούμενα για τη λειτουργία της γερμανικής κοινωνίας. Οι Εβραίοι, υπό την προστασία και την καθοδήγηση των Άγγλων, έκαναν το "μεροκάματο του τρόμου" στη Γερμανία. Ποιο ήταν αυτό το "μεροκάματο"; Να παριστάνουν το "κόκκινο πανί" της Γερμανίας. Να ταΐζουν το γερμανικό θηρίο με ψεύτικους εχθρούς και παραισθήσεις. Οι Εβραίοι θα γίνονταν οι σιωνιστές και οι κομμουνιστές, που θα απειλούσαν τους Γερμανούς. Γιατί; Για να τους παρασέρνουν πίσω από "είδωλα" και να μην σκέφτονται τις μεταξύ τους διαφορές. Να μισούν είτε τους Εβραίους είτε τους κομμουνιστές, για να μην μισούνται μεταξύ τους και απειλούν τον σχεδιασμό ...Να μην θυμούνται τις θρησκευτικές τους διαφορές.

Υπό αυτό το πρίσμα αντιλαμβανόμαστε ότι τόσο ο αντισιωνισμός όσο και ο αντικομμουνισμός, που χαρακτηρίζουν τη Γερμανία στην ιστορική της πορεία, δεν είναι πραγματικοί. Δεν μπορεί να είναι πραγματικοί, αν αναλογιστεί κάποιος ποιοι είναι τα αφεντικά της Γερμανίας. Δεν μπορεί να είναι πραγματικοί, αν αναλογιστεί κάποιος τα άλματα προόδου που έκαναν πάντα οι Εβραίοι, κάθε φορά που οι Γερμανοί είχαν τις γνωστές "φαεινές" ιδέες τους. Ο αντισιωνισμός και ο αντικομμουνισμός της Γερμανίας είναι επινοήσεις, οι οποίες εφευρέθηκαν για να παγιδεύσουν τους Γερμανούς στα πλαίσια που συνέφεραν τα αφεντικά της Γερμανίας. Είναι οι λόγοι που τους οδηγούσαν στα λάθη και τα σφάλματα. Όμως, κοινά λάθη και κοινά σφάλματα ενός λαού είναι μια κοινή παράδοση ...και αυτό ήταν το ζητούμενο.

Γιατί ήταν ζητούμενο; Γιατί αποτελεί συνεκτικό στοιχείο γι' αυτούς που μοιράζονται την παράδοση αυτήν. Από τη στιγμή που κάποιοι εφεύραν μια νέα Γερμανία, θα έπρεπε να της δώσουν και την απαραίτητη παράδοση-"σασί", για να τη διατηρούν ενιαία ...Μια παράδοση, η οποία θα "επισκίαζε" όλες τις προηγούμενες θρησκευτικές ή εθνικές παραδόσεις, που θα υπήρχαν και θα έθεταν υπό αμφισβήτηση το νέο δημιούργημα ...Μια παράδοση, η οποία θα τους ανάγκαζε να "ξεχάσουν" την προηγούμενη ταυτότητά τους.

Εδώ πρέπει να προσέξει ο αναγνώστης, γιατί αυτό, το οποίο θα πούμε, είναι πολύ σημαντικό. Η παράδοση, που συνδέει τα μέλη ενός λαού μεταξύ τους, δεν είναι απαραίτητο να είναι θετική. Και η αρνητική παράδοση δεν παύει να είναι μια παράδοση. Τους λαούς δεν τους ενώνουν μόνον τα σωστά, αλλά και τα λάθη τους. Τους λαούς δεν τους ενώνουν μόνον οι κοινές δόξες, αλλά και οι κοινές ντροπές. Τους λαούς δεν τους συσπειρώνει μόνον η δύναμη, αλλά και ο φόβος. Οι Παγκόσμιοι Πόλεμοι ή το Ολοκαύτωμα μπορεί να είναι αρνητικά ιστορικά γεγονότα, αλλά δεν παύουν να λειτουργούν συσπειρωτικά για τον γερμανικό λαό ...Δεν παύουν να είναι μέρη μιας παράδοσης, που ισχυροποιεί τη Γερμανία ως κρατικό μηχανισμό.

Οι Γερμανοί "θυμούνταν" καθημερινά ότι ήταν αυτοί, οι οποίοι πραγματοποίησαν το Ολοκαύτωμα, γιατί κάποιους τους συνέφερε να "ξεχνάνε" ότι είναι Καθολικοί ή Προτεστάντες. Θυμούνταν τους παγκόσμιους πολέμους, αλλά όχι τον τριακονταετή πόλεμο. Θυμούνταν τις διαφορές τους με τους ξένους, γιατί κάποιους δεν συνέφερε να θυμούνται τις μεταξύ τους διαφορές. Ακόμα, δηλαδή, και το "Deutschland uber Alles" ("Ντόιτσλαντ ούμπερ άλες") πιθανότατα να τον σκέφτηκαν κάποιοι Εβραίοι ή Βρετανοί, παρά κάποιοι Γερμανοί. Τα "υποζύγια" δεν υπάρχουν για να σκέφτονται. Τα "υποζύγια" υπάρχουν για να εκτελούν εντολές.

Αυτός ήταν ο ρόλος των Εβραίων στη Γερμανία και αυτόν τον ρόλο τον έπαιξαν καλά. Πόσο καλά; Αρκεί να σκεφτεί κάποιος ότι τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως των Ναζί έγιναν με χρήματα του Εβραίου Ροκφέλερ. Αρκεί να σκεφτεί κάποιος ότι ακόμα και το χημικό δηλητήριο "Zyklon B", που χρησιμοποιήθηκε σε εκείνα τα στρατόπεδα, εφευρέθηκε από Εβραίο. Αυτοί οι Εβραίοι εμφανίζονται άλλοτε ως θύτες και άλλοτε ως θύματα, για να οδηγούν τους Γερμανούς εκεί όπου συμφέρει τους Βρετανούς. Από εκεί και πέρα παριστάνουν μονίμως το "κόκκινο πανί", που παρασέρνει τους Γερμανούς ...Το κρίσιμο "βήμα" για τη χαϊβανοποίησή τους. Όταν δεν γνωρίζεις πού πας και ποιος σε οδηγεί εκεί, είναι εύκολο το λάθος. Αυτό είναι το φαινόμενο της χαϊβανοποίησης και σε αυτό συνετέλεσαν οι Εβραίοι.

Εξουδετερώνοντας οι Βρετανοί τους μορφωμένους αριστοκράτες Γερμανούς, άφησαν στους Εβραίους την εύκολη δουλειά ...Τη δουλειά του χαφιέ ...Τη δουλειά της εξουδετέρωσης των Γερμανών αστών ...Αυτών, οι οποίοι ήταν μορφωμένοι και είχαν θρησκευτική πίστη και γνώση της ιστορίας τους ...Αυτών, οι οποίοι είχαν "μνήμη" επικίνδυνη και ως εκ τούτου ανεπιθύμητη. Οι Εβραίοι δεν είχαν πρόβλημα μ' αυτούς. Κατόρθωσαν και κυριάρχησαν στους χώρους τους, γιατί είχαν τις "πλάτες" να το κάνουν. Τους βόλευαν οι καιροί και τα συμφέροντα των ισχυρών ...Τα συμφέροντα αυτών, οι οποίοι ήθελαν να "ξεχάσουν" οι Γερμανοί την πραγματική τους ιστορία, η οποία αναγκαστικά θα εμπεριείχε και τη θρησκευτική της διάσταση.

Ως οι απόλυτα εκλεκτοί των ξένων αφεντικών, οι Εβραίοι έγιναν οι χαφιέδες και οι λογοκριτές της νέας γερμανικής "συνείδησης" ...Της εκ του πονηρού σοσιαλίζουσας "συνείδησης". Ως "επιδοτούμενοι" εκδότες, δημοσιογράφοι, διανοούμενοι και συνδικαλιστές, γνώριζαν ποιους να προβάλουν και ποιους ν' απομονώνουν. Στην εποχή της σοσιαλιστικής διεθνιστικής "μπουρδολογίας" ήταν εύκολο να "καθαρίζουν" σαν "εθνικιστή", "σκοταδιστή" και "αντιδραστικό" όποιον τους δημιουργούσε προβλήματα. Γι' αυτόν τον λόγο νίκησαν εύκολα τους Γερμανούς αστούς και μεγαλοαστούς. Μπορούσαν να τους τρομοκρατούν και να τους περιορίζουν με την απειλή της καταστροφής. Όποιος δεν υποτασσόταν στις ορέξεις τους, γινόταν στόχος τους, εφόσον τον εμφάνιζαν σαν "νοσταλγό" του απαγορευμένου παρελθόντος ...Σαν υποστηρικτή είτε της μιας θρησκευτικής πλευράς είτε της άλλης.

Με αυτόν τον τρόπο οι Εβραίοι έγιναν οι "προστάτες" της αγράμματης πλέμπας και κυρίαρχοι της Γερμανίας ...Οι διαμορφωτές και "πλάστες" της. Αυτοί έγιναν οι δάσκαλοι, οι ψυχαναλυτές, οι συνδικαλιστές, οι καθοδηγητές του παγιδευμένου πλέον γερμανικού έθνους. Από τον Μαρξ, τον Φρόιντ, τη Λούξεμπουργκ και τον Αϊνστάιν, οι Εβραίοι "καπέλωναν" μονίμως τους Γερμανούς. Έστησαν ένα πρωτοφανές "δίχτυ", το οποίο παγίδευε τη γερμανική κοινωνία στην αδυναμία και το οποίο ευνοούσε την αναξιοκρατία.

Αυτή η αναξιοκρατία ήταν πάντα ο καρκίνος της γερμανικής κοινωνίας ...Η αναξιοκρατία εκείνη, που "παρήγαγε" κάποτε τον Χίτλερ και σήμερα τη Μέρκελ και τον Σόιμπλε. Γι' αυτήν την αναξιοκρατία ευθύνονταν πάντα οι Εβραίοι, γιατί αυτοί έλεγχαν τα "φίλτρα" της κοινωνικής επιτυχίας στη Γερμανία ..."Φίλτρα", τα οποία είχαν συγκεκριμένο στόχο ...Τον στόχο να μετατρέψουν τον "εκρηκτικό" γερμανικό κόσμο σε μια σχεδόν άθεη γερμανική αυτοκρατορία του προλεταριάτου ...Του αγράμματου και αστοιχείωτου προλεταριάτου, που αποτελεί τη βάση της σύγχρονης γερμανικής παρουσίας ...Του αγράμματου προλεταριάτου, που, όταν δεν φωνάζει μεθυσμένο "Τζούπερ", φωνάζει εξίσου μεθυσμένο "Χάιλ" ...Του αγράμματου προλεταριάτου, το οποίο μίσησε και κατήγγειλε με το έργο του ο μεγάλος Νίτσε.

Αυτό ήταν το ζητούμενο για τους ξένους κυρίαρχους της Γερμανίας. Να βάλουν τη Γερμανία να "τρώει" τα άξια παιδιά της, για να την κυβερνάνε τα άχρηστα. Εξουδετερώνοντας τους "ευγενείς" και τους μορφωμένους αστούς, στην πραγματικότητα εξουδετέρωναν τη συλλογική "συνείδηση" του γερμανικού λαού. Εξουδετερώνοντας τους μορφωμένους της γερμανικής κοινωνίας, στην πραγματικότητα εξουδετέρωναν τη συλλογική ευφυΐα του γερμανικού λαού και την ιστορική του "μνήμη" ...Αποψίλωναν την κοινωνία με ό,τι είχε αξία και μπορούσε να της φανεί χρήσιμο στην πορεία της ...Την απογύμνωναν από την ίδια της την "ψυχή" ...Της έκαναν μια βίαιη "λοβοτομή", αφαιρώντας της αυτά, τα οποία μέχρι τότε πίστευε, ονειρευόταν και φιλοδοξούσε.

Το μόνο που απέμενε ήταν η αγράμματη πλέμπα ...Η αστοιχείωτη πλέμπα. Αυτό ήταν το ζητούμενο. Γιατί; Γιατί η πλέμπα είναι "εύπλαστη" και εύκολα ελεγχόμενη ...Έχει για "τιμόνι" της την κοιλιά της και όχι το μυαλό της ...Έχει ένστικτα και όχι ευφυΐα ...Έχει πονηριά, αλλά όχι εξυπνάδα ...Γνωρίζει αριθμητική, αλλά όχι μαθηματικά ...Γνωρίζει τις δικές της εμπειρίες, αλλά όχι ιστορία. Η πλέμπα κατευθύνεται εύκολα, εφόσον συνθέτει όχλους. Έχει ζωώδη ένστικτα και είναι εύκολη στον έλεγχό της. Αρκούν οι υποσχέσεις για μερικά μεροκάματα και γίνεται πρόθυμος δούλος. Αρκεί να της υποδείξεις ποιοι απειλούν αυτά τα μεροκάματα και πιάνει τα όπλα. Αυτήν την πλέμπα "δούλευαν" οι Εβραίοι. Αυτήν έβαζαν να κυνηγάει "είδωλα" ..."Είδωλα", τα οποία συνήθως ξεκινούσαν από τους ίδιους τους εαυτούς τους και κατέληγαν σε όλους τους άλλους. Από τους Εβραίους ξεκινούσαν οι Γερμανοί το κυνηγητό και έφταναν μέχρι την έρημο της Αφρικής, ξεχνώντας ποιους κυνηγούσαν.

Αυτό το αστοιχείωτο προλεταριάτο είναι η Γερμανία του εικοστού και του εικοστού πρώτου αιώνα ...Η τελική εκδοχή της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης ...Η Δημοκρατία της "Χαϊβάνης" ...Το χαϊβάνι, που λέγαμε ...Το "υποζύγιο" των Βρετανών και των Εβραίων ...Το προλεταριάτο των κακόγουστων, των αστοιχείωτων και ευερέθιστων φτωχών, οι οποίοι γίνονται έρμα του κάθε Χίτλερ και της κάθε Μέρκελ ..."Λεία" των λούμπεν στοιχείων του προλεταριάτου, όπως θα έλεγαν οι κομμουνιστές στην ορολογία τους ...Του "κατακαθιού" του κοινωνικού βοθρολύματος, όπως θα λέγαμε εμείς στη δική μας. Αυτή είναι η Γερμανία της Μέρκελ, του Σόιμπλε και του Σρέντερ ...Η Γερμανία αυτών, που γελάσανε αυτάρεσκα και σχεδόν εκδικητικά, όταν η Bild έδειξε το "δάκτυλό" της Αφροδίτης στους Έλληνες ...Στους Έλληνες που μισούν, γιατί απλούστατα τους μισούν και οι Εβραίοι καθώς ελέγχουν τους Γερμανούς απόλυτα.

Αυτό το υποταγμένο σύνολο είναι η σύγχρονη Γερμανία. Ένα σύνολο αγράμματο, ανιστόρητο και μονίμως φοβισμένο, που άγεται και φέρεται από Εβραίους συνδικαλιστές, δημοσιογράφους και τραπεζίτες ...Ένα άμορφο σύνολο, το οποίο περιμένει από τους Εβραίους να του δώσουν "ταυτότητα" ...Ένα κακόγουστο σύνολο, το οποίο δεν έχει σχέση ούτε με την κομψότητα της καθολικής Βαυαρίας ούτε με την αυστηρότητα της προτεσταντικής Πρωσίας ...Ένα θρασύδειλο σύνολο, το οποίο δεν αντιδρά στους κυρίους του, αλλά που θέλει να τιμωρήσει με τη βία όποιον το αμφισβητεί ...Ένα πειθήνιο σύνολο, το οποίο ταπεινώνεται καθημερινά στην πατρίδα του από τους αφέντες του και περιμένει να πάει διακοπές στις Μπανανίες, για να μεθύσει και να προσβάλει εκ του ασφαλούς τους "κατώτερους" ...Ένα σύνολο, το οποίο οι Εβραίοι γνωρίζουν πώς να το "δουλεύουν", γιατί αυτοί το δημιούργησαν, ώστε να το εκμεταλλεύονται ...Ένας όχλος, που, όπως είπαμε, έχει "τιμόνι" μόνον την κοιλιά του.

...Απλά πράγματα. Έχουν να κάνουν με μια φτωχή κι αγράμματη πλέμπα, την οποία μπορούν να την τρομοκρατούν ανά πάσα στιγμή με τις φοβίες της και τις αδυναμίες της. Όταν δεν τρομάζουν τους αγράμματους χριστιανούς με άθεους κομμουνιστές, οι οποίοι θα τους πάρουν τα σπίτια και τα χωράφια, τους τρομάζουν με κόστη. Είτε ως αγράμματους είτε ως φτωχούς, θα τους "πιάσουν" εύκολα. Πείσε τους Γερμανούς ότι κάποιοι τούς κοστίζουν κάποια ευρώ την εβδομάδα και έχεις εξασφαλίσει στρατιώτες να πάνε να τους σκοτώσουν. Τα κόστη έστειλαν κάποτε τους Εβραίους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τα ίδια κόστη κάνουν τους σημερινούς Γερμανούς να μισούν τους λαούς της Μεσογείου.

Αυτό, το οποίο πρέπει να μείνει στον αναγνώστη, είναι ότι η έννοια της "Γερμανίας" και του "γερμανικού έθνους" είναι μια πολύ πρόσφατη επινόηση ...Μια επινόηση, η οποία συνέφερε εκείνους που τη δημιούργησαν ...Εκείνους, οι οποίοι είχαν συμφέρον να διαλύσουν τον γερμανικό κόσμο όπως εκείνος υπήρχε και να τον ενώσουν κάτω από μια νέα "σκεπή" και νέα "διεύθυνση" ...Είναι το αποτέλεσμα θρησκευτικών διαμαχών, όπου οι "διαμαρτυρόμενοι" του γερμανικού κόσμου πρόδωσαν τους ομόφυλους και ομοεθνείς τους στους ομόδοξούς τους ...Οι Γερμανοί διαμαρτυρόμενοι, που με τη βοήθεια των Βρετανών θέλησαν και κατάφεραν να επιβάλουν πάνω στον γερμανικό κόσμο τον σχεδιασμό που τους συνέφερε. Αυτή η τεχνητή ένωση τόσο διαφορετικών στοιχείων εξηγεί τη συμπεριφορά των Γερμανών στις μεταξύ τους σχέσεις.

Μόνον με αυτήν τη γνώση μπορεί κάποιος να εξηγήσει τα φαινόμενα που αφορούν τη σύγχρονη Γερμανία ...Να καταλάβει το πόσο ενιαία είναι αυτή η Γερμανία, ώστε να εξηγήσει τα παράδοξά της ...Να καταλάβει κάποιος τον λόγο που οι Δυτικογερμανοί φέρθηκαν τόσο "αδερφικά" στους Ανατολικογερμανούς, τους οποίους τους "κατάκτησαν" με τον πιο σκληρό τρόπο ...Να καταλάβει τον λόγο που υπάρχει τόση καχυποψία μεταξύ ενός Βαυαρού και ενός Πρώσου, ακόμα κι όταν μοιράζονται την ίδια ιδεολογία μέσα στην ίδια κυβέρνηση ...Να καταλάβει τον λόγο που υπάρχει τόση καχυποψία μεταξύ των κρατιδίων της Ομοσπονδιακής Γερμανίας. Όχι τίποτε άλλο, αλλά για να μην παίρνουν οι μεσογειακοί λαοί προσωπικά τις γερμανικές ύβρεις. Πείσε τους Γερμανούς ότι οι Βαυαροί τούς κοστίζουν μερικά ευρώ την ημέρα και εξασφάλισες συνθήκες εμφυλίου.

πηγη

http://freelakon.pblogs.gr/2011/12/germania-to-ha-bani-ths-efrwphs.html

Μητροπολίτης Λεμεσού: «Ο Χριστός δεν μας άφησε μόνους»

Παρακολουθούμε με αγωνία και στενοχώρια αυτά που συμβαίνουν στον τόπο μας και συνεχίζουμε να βοηθούμε το λαό μας με την προσευχή μας, δήλωσε στο Μεσημέρι και Κάτι ο Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος.

Ο κόσμος εκφράζει αγωνία και ανησυχία για το μέλλον και είναι δικαιολογημένος διότι διαφαίνεται το μέλλον ζοφερό και δύσκολο, είπε ο Μητροπολίτης.

Πρόσθεσε ότι «εμείς πρέπει να βοηθούμε τον κόσμο να έχει εμπιστοσύνη στο θεό. Δεν παραβλέπουμε τη δυσκολία αλλά ο Θεός είναι δυνατότερος. Η ελπίδα κλονίζεται αλλά και ο Χριστός είπε να μην δειλιάζουμε και να μην χάνουμε την πιστή μας».

Ο Θεός δεν μας εγκατέλειψε, είπε ο Μητροπολίτης Λεμεσού, σημειώνοντας ότι «υπάρχουν άνθρωποι που ελκύουν τη χάρη του θεού και ανατρέπουν τα παγκόσμια δεδομένα»

Ο Χριστός μας προτρέπει, τις δύσκολες στιγμές να τις αντιμετωπίζουμε με πιστή και με προσευχή. Για το θεό δεν υπάρχουν δύσκολα και δεν θα μας αφήσει μόνους μας, τόνισε ο Μητροπολίτης.

πηγή

 romfea

Προσφυγή Ρωσίας στο ΕΔΑΔ για το διωγμό που υφίσταται ο Χριστιανισμός στην Ευρώπη

"Να'χετε σταυρό στο μέτωπο να σας γνωρίζουν" έλεγε ο Πατροκοσμάς όταν γυρνούσε όλη την Ελλάδα για να κρατήσει ζωντανή την Πίστη και την Εθνική συνείδηση στους υπόδουλους Ελληνες. Βλέπετε ο Άγιος γνώριζε ότι με τη λογική οι άνθρωπο δεν αντέχουν τα βάσανα. Η λογική δεν σου ψιθυρίζει "κάνε υπομονή", αντίθετα σου λέει "παραδώσου και όλα θα πάνε καλά, αρκεί να γίνεις σαν και αυτούς". Για να υπερβείς ανυπέρβλητα εμπόδια μόνο με την Πίστη μπορείς να τα καταφέρεις, γιατί η πίστη είναι "παράλογη", πίστη είχε και ο Λεωνίδας όταν έπεσε "τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι" στις Θερμοπύλες.

Η Νέα Τάξη Πραγμάτων ξέρει ότι πριν επικρατήσει πρέπει να εξολοθρεύσει την Πίστη ολοσχερώς. Είτε στο Θεό, είτε στο Έθνος, είτε στο Ιδεατό. Έχει ξεκινήσει ανοιχτό πόλεμο πρώτα από όλα ενάντια στον Χριστιανισμό, τις άλλες θρησκείες τις θεωρεί εύκολη λεία για μετά. Έτσι προσφάτως στη Βρετανία απολύθηκαν δύο γυναίκες γιατί φόρου σαν σταυρό ! Στο Θεό που πιστεύετε ! Πλήρης κατάργηση της ελευθερίας συνειδήσεως, και η χώρα αυτή ισχυρίζεται ότι έχει δημοκρατία.

Προς υπεράσπιση των δύο γυναικών σπεύδει η Ρωσία για να υπερασπισθεί τα χριστιανικά ιδεώδη και για να προλάβει τυχόν περίεργους "νεωτερισμούς" και στην δική της επικράτεια, οι ΜΚΟ έχουν πολλά ποδάρια.
Η ρωσική ορθόδοξη εκκλησία θα καταθέσει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο κατά της απαγόρευσης να φορούν οι εργαζόμενοι σταυρουδάκια, που αποφασίστηκε πρόσφατα στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ρώσοι ιερείς και νομικοί θα καταθέσουν υπέρ των δύο Βρετανίδων που απολύθηκαν πρόσφατα από την εργασία τους διότι φορούσαν σταυρουδάκια και αρνήθηκαν να τα αφαιρέσουν, παρά τις συστάσεις που τους έγιναν!

Οι Έιντα και Τσάπλιν προσέφυγαν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου (ΕΔΑΔ), θεωρώντας πως στην περίπτωσή τους παραβιάστηκε η ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης. Προηγουμένως οι δύο γυναίκες επιχείρησαν να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους στα βρετανικά δικαστήρια. Οι βρετανικές αρχές όμως ενέκριναν σχέδιο νόμου που επιτρέπει στους εργοδότες να απολύουν εργαζόμενους που δεν κρύβουν πως είναι Χριστιανοί. Και αυτό το ονομάζουνε δημοκρατικό καθεστώς ;
«Μερικές φορές μοιάζει λες και οι ουδετερόθρησκες αρχές της Ευρώπης προσπαθούν να εξαλείψουν εντελώς τον Χριστιανισμό από την Ευρώπη. Η ρωσική ορθόδοξη εκκλησία δεν μπορεί απλά να παρατηρεί κάτι τέτοιο αδιαμαρτύρητα». Η απόφαση του ΕΔΑΔ θα ισχύει για όλα τα κράτη-μέλη του COE, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας, της Ουκρανίας, της Λευκορωσίας και της Μολδαβίας, κρατών δηλαδή όπου η ορθοδοξία είναι η επικρατούσα θρησκεία», συνέχισε ο εκπρόσωπος. Καταλαβαίνετε το διακύβευμα ; Και όλα πραγματοποιούνται αθόρυβα χωρίς να "ανοίγει μύτη".
«Πλην όμως οι ορθόδοξοι Χριστιανοί παραδοσιακά φοράνε σταυρουδάκια. Αν η απόφαση του ΕΔΑΔ δεν δικαιώσει αυτές τις δύο γυναίκες, θα δημιουργηθεί κατά την γνώμη μου ένα πολύ επικίνδυνο προηγούμενο. Μπορεί να έχουμε εδώ την απαρχή ενός πανευρωπαϊκού διωγμού κατά της Χριστιανοσύνης, κάτι πρωτάκουστου στην ευρωπαϊκή ιστορία!».

Η ερώτησή μας είναι προς το ελληνικό κράτος, η Ρωσία παρεμβαίνει και ορθώς πράττει, εμείς εδώ τι κάνουμε ; Θα υποστηρίξουμε τις δύο Καθολικές Βρετανίδες ; Ή θα ξυπνήσουμε μια μέρα και θα μας απαγορεύουν να κάνουμε το σταυρό μας όπως στα πρώην (μήπως είναι νυν τελικά;) κομμουνιστικά καθεστώτα ; Ο καθείς έχει δικαίωμα να πιστεύει ότι θέλει, θα το έχει όμως στο μέλλον αυτό το δικαίωμα με αυτού του είδους τις πολιτικές ;

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Αυστριακή εφημερίδα θέλει την "απόσχιση" της Ικαρίας. Διαμαρτυρία στη Αυστριακή πρεσβεία.

Την άμεση αντίδραση της ελληνικής πρεσβείας στην Αυστρία, προκάλεσε το σημερινό πρωτοσέλιδο της αυστριακής λαϊκής εφημερίδας «Χόιτε», σύμφωνα με το οποίο η Ικαρία επιθυμεί την «απόσχισή» της από την Ελλάδα και την «προσάρτησή» της στην Αυστρία.

Το δημοσίευμα, που αναπαρήχθη από άλλα αυστριακά ΜΜΕ -ακόμη και από την ιστοσελίδα της αυστριακής δημόσιας ραδιοτηλεόρασης- οδήγησε την ελληνική πρεσβεία στο να εκδόσει την εξής ανακοίνωση:
«Η Ικαρία είναι αναπόσπαστο τμήμα της ελληνικής επικράτειας και δεν υπάρχει καμία λήγουσα συμφωνία ανάμεσα στην ελληνική κυβέρνηση και στο νησί. Στις 17 Ιουλίου 2012 γιορτάζεται η 100η επέτειος της επανάστασης, με την οποία το νησί του Ανατολικού Αιγαίου, η Ικαρία, απέκτησε την ανεξαρτησία της από το οθωμανικό κράτος. Με τη Συνθήκη της Λοζάνης του 1923, επιβεβαιώνεται στο άρθρο 12 ότι τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, μεταξύ των οποίων και η Ικαρία, ανήκουν στην Ελλάδα».
Στο δημοσίευμα της «Χόιτε», με τίτλο «Χρεοκοπημένοι Έλληνες - Το πρώτο νησί διακοπών θέλει να ανήκει μελλοντικά στην Αυστρία» και υπέρτιτλο «Πρωτάκουστο πολιτικό γεγονός: Η Ικαρία σχεδιάζει δημοψήφισμα για απόσχιση από την Αθήνα», υποστηρίζεται πως στην Ικαρία, οι κάτοικοί της με τον δήμαρχό της Χριστόδουλο Σταφρινάδη, εξαιτίας της δυσαρέσκειας με την Αθήνα, θέλουν να προσαρτηθούν στην Αυστρία.
Παρατίθενται μάλιστα στοιχεία του «αυστροελληνικού καλοκαιρινού παραμυθιού», δηλαδή του νησιού με τα 255 τετραγωνικά χιλιόμετρα έκταση, τις «θαυμάσιες παραλίες», τη μέση ετήσια θερμοκρασία των 19 βαθμών, τους 9.000 κατοίκους του «που τώρα κηρύσσουν επανάσταση» λέγοντας δημόσια «Αντίο Αθήνα, θα πάμε στην Αυστρία».
Στο δημοσίευμα αναφέρονται και «ιστορικά» στοιχεία για την απόκτηση της ανεξαρτησίας του νησιού, αλλά και για τη δήθεν λήξη με τη σημερινή ημέρα, 17 Ιουλίου, της 100ετούς συνθήκης παραμονής στην Ελλάδα, όπως επίσης και δηλώσεις κάποιου ανώνυμου εκπροσώπου του δημάρχου περί «δυνατότητας των νησιωτών να καθορίσουν εκ νέου το μέλλον τους και, επειδή τους έχει ξεχάσει η Αθήνα, να σκέφτονται την ένταξή τους στην Αυστρία».
Φιλοξενούνται, τέλος, δηλώσεις διεθνολόγου, καθηγητή του Πανεπιστημίου της αυστριακής πόλης Λιντς, ο οποίος αποφαίνεται ότι δεν θα υπήρχε πρόβλημα για μια ένταξη της Ικαρίας στην Αυστρία, αρκεί φυσικά να υπήρχε η συγκατάθεση για κάτι τέτοιο του Αυστριακού ομοσπονδιακού προέδρου, ο οποίος θα έπρεπε να υπογράψει μια σχετική συμφωνία με το νησί, βασιζόμενη στις αρχές του Διεθνούς Δικαίου.
Ως προς το αν η Ικαρία θα γινόταν αυτόματα το δέκατο ομόσπονδο κρατίδιο της Αυστρίας, ο καθηγητής λέει πως θα πρέπει να αλλάξει το αυστριακό Ομοσπονδιακό Σύνταγμα, το οποίο προβλέπει εννέα ομόσπονδα κρατίδια, ενώ, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του, η Βιέννη θα έπρεπε να αναλάβει και το ποσοστό του συνολικού ελληνικού χρέους, που αντιστοιχεί στους Ικαριώτες, περίπου 250 εκατομμύρια ευρώ.

πηγή
news.yahoo.com




ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΙΑΚΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ
Αυστριακή Πρεσβεία

Υ.Γ

Αυτή την Ευρώπη θέλουν να χτίσουν οι συνεταίροι μας οι Αυστριακοί;
Ποιος δίνει το δικαίωμα στο κάθε έντυπο που κυκλοφορεί στη χώρα σας να βρίζει και να ξεφτιλίζει ένα ολόκληρο λαο;
Αν δεν θέλετε αυτό  να είναι το ήθος σας, να επιβληθεί πρόστιμο για συκοφαντική δυσφήμιση της χώρας μας στο έντυπο αυτό της  Χόιτε που κυκλοφορεί στη χώρα σας και τα χρήματα να πάνε σε δικά σας ιδρύματα. 
Αλλά αν αυτό θεωρείται αστείο, τα κρύα αστεία είναι για τους...κρύους, εδώ εμείς στη Μεσογειο είμαστε αρκετά θερμοί στην ιδιοσυγκρασία προκειμένου να ανεχόμαστε τέτοια...αστεία .

Για άλλη μια φορά η Ελλάδα πολεμάει στην πρώτη γραμμή..Μάρκ Μαζάουερ

Κι όμως η Ελλάδα ακόμη συγκινεί..

Το άρθρο στους NEW YORK TIMES, ο καθηγητής του Κολούμπια Μάρκ Μαζάουερ το έγραψε την επομένη της ψήφισης του Μεσοπρόθεσμου από την Ελληνική Βουλή.

Διαβάστε το προσεκτικά είναι συγκλονιστικό και τέτοιες φωνές τις έχει ανάγκη η δοκιμαζόμενη αυτή την περίοδο χώρα.

«Χθες, όλος ο κόσμος παρακολουθούσε την Ελλάδα καθώς το κοινοβούλιο της ψήφισε ένα διχαστικό πακέτο μέτρων λιτότητας το οποίο θα μπορούσε να έχει κρίσιμες επιπτώσεις στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα. Ίσως προκαλεί έκπληξη που αυτή η μικρή άκρη της χερσονήσου των Βαλκανίων συγκεντρώνει τόση προσοχή. Σκεφτόμαστε συνήθως την Ελλάδα ως την πατρίδα του Πλάτωνα και του Περικλή, με την πραγματική της σημασία να βρίσκεται βαθιά στην αρχαιότητα...

Αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που για να κατανοήσεις το μέλλον της Ευρώπης χρειάζεται να στραφείς μακριά από τις μεγάλες δυνάμεις στο κέντρο της ηπείρου και να κοιτάξεις προσεκτικά όσα συμβαίνουν στην Αθήνα. Τα τελευταία 200 χρόνια η Ελλάδα ήταν στην πρώτη γραμμή της εξέλιξης της Ευρώπης. Στη δεκαετία του 1820, στη διάρκεια του αγώνα για την ανεξαρτησία από την οθωμανική αυτοκρατορία, η Ελλάδα έγινε ένα πρώιμο σύμβολο δραπέτευσης από... τη φυλακή της αυτοκρατορίας.

Για τους φιλέλληνες, η παλιγγενεσία της αποτελούσε τον πιο ευγενή αγώνα. "Στο μεγάλο πρωινό του κόσμου", έγραψε ο Σέλεϊ στο ποίημά του "Ελλάς", "το μεγαλείο της Ελευθερίας τινάχθηκε και έλαμψε! "

Η νίκη θα σήμαινε τον θρίαμβο της ελευθερίας όχι μόνο επί των Τούρκων αλλά και επί όλων των δυναστών που κρατούσαν υπόδουλους τόσο πολλούς ευρωπαίους. Γερμανοί, Ιταλοί, Πολωνοί και Αμερικανοί έτρεξαν να πολεμήσουν υπό την γαλανόλευκη σημαία της Ελλάδας για χάρη της δημοκρατίας. Και μέσα σε μια δεκαετία, η χώρα κέρδισε την ελευθερία της...

Στη διάρκεια του 20ου αιώνα ο ριζοσπαστικός...
νέος συνδυασμός της συνταγματικής δημοκρατίας και του εθνικισμού που ενσάρκωσε η Ελλάδα εξαπλώθηκε στην ήπειρο και κορυφώθηκε στην "ειρήνη που τερμάτισε κάθε ειρήνη" στο τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, όταν τρεις αυτοκρατορίες, η οθωμανική , εκείνη των Αψβούργων και η ρωσική, κατέρρευσαν και αντικαταστάθηκαν από έθνη-κράτη. Μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ελλάδα άνοιξε και πάλι τον δρόμο για το μέλλον της Ευρώπης. Μόνο που τώρα ήταν η σκοτεινή πλευρά της δημοκρατίας που βγήκε στο προσκήνιο.

Σε έναν κόσμο εθνικών κρατών, εθνοτικές μειονότητες όπως ο μουσουλμανικός πληθυσμός της Ελλάδας και οι ορθόδοξοι χριστιανοί της Μικράς Ασίας ήταν μια συνταγή για διεθνή αστάθεια. Στις αρχές της δεκαετίας του 1920, έλληνες και τούρκοι ηγέτες αποφάσισαν να ανταλλάξουν τους μειονοτικούς πληθυσμούς τους, εκτοπίζοντας περί τα δύο εκατομμύρια χριστιανούς και μουσουλμάνους προς χάριν της εθνικής ομοιογένειας.

Η ελληνο - τουρκική ανταλλαγή των πληθυσμών ήταν η μεγαλύτερη οργανωμένη μετακίνηση προσφύγων στην ιστορία μέχρι τότε και μοντέλο που οι ναζιστές και άλλοι θα το επικαλούνταν αργότερα για να εκτοπίσουν ανθρώπους στην ανατολική Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και την Ινδία. Είναι ειρωνικό, λοιπόν, που η Ελλάδα ήταν επίσης στην πρωτοπορία της αντίστασης στους ναζιστές. Τον χειμώνα του 1940-41, ήταν η πρώτη χώρα που αντεπιτέθηκε αποτελεσματικά κατά των δυνάμεων του Άξονα, ταπεινώνοντας τον Μουσολίνι στον ελληνο - ιταλικό πόλεμο ενώ η υπόλοιπη Ευρώπη επευφημούσε την Ελλάδα.

Και πολλοί χειροκρότησαν πάλι λίγους μήνες αργότερα όταν ένας νεαρός αριστερός αντιστασιακός ονόματι Μανώλης Γλέζος σκαρφάλωσε στην Ακρόπολη ένα βράδυ με έναν φίλο και κατέβασαν τη σημαία με την σβάστικα που οι Γερμανοί είχαν πρόσφατα υψώσει. Σχεδόν 70 χρόνια αργότερα, η ελληνική αστυνομία θα έριχνε δακρυγόνα στον κ. Γλέζο ο οποίος διαδήλωνε κατά του προγράμματος λιτότητας. Αλλά στο τέλος, η Ελλάδα υπέκυψε στη γερμανική κατοχή.

Η κυριαρχία των ναζιστών έφερε μαζί της την πολιτική κατάρρευση, την μεγάλη πείνα, και μετά την απελευθέρωση, την βύθιση της χώρας σε έναν εμφύλιο πόλεμο ανάμεσα στις κομμουνιστικές και τις αντικομμουνιστικές δυνάμεις. Μόλις λίγα χρόνια μετά την ήττα του Χίτλερ, η Ελλάδα βρέθηκε ξανά στο επίκεντρο της ιστορίας, ως μέτωπο του Ψυχρού Πολέμου. Το 1947, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν χρησιμοποίησε τον κλιμακούμενο εμφύλιο στην Ελλάδα για να πείσει το Κογκρέσο να στηρίξει το Δόγμα Τρούμαν και την ειρηνική δέσμευση αμερικανικών πόρων για τον αγώνα κατά του Κομμουνισμού και την ανοικοδόμηση της Ευρώπης.

Ανυψωμένη ξαφνικά σε έναν διατλαντικό αγώνα, η Ελλάδα συμβόλιζε τώρα μια πολύ διαφορετική Ευρώπη - μία Ευρώπη που είχε αυτοκαταστραφεί, και που ο μόνος δρόμος εξόδου από την ανέχεια των μέσων της δεκαετίας του 1940 ήταν ως μικρότερος εταίρος της Ουάσινγκτον. Καθώς τα δολάρια άρχισαν να ρέουν, αμερικανοί σύμβουλοι έλεγαν στους έλληνες πολιτικούς τι να κάνουν και αμερικανικές βόμβες ναπάλμ έκαιγαν τα ελληνικά βουνά καθώς οι κομμουνιστές αντάρτες τρέπονταν σε φυγή.

Η πολιτική και οικονομική ένωση της Ευρώπης υποτίθεται ότι θα έβαζε τέλος στις αδυναμίες και την εξάρτηση της διχοτομημένης ηπείρου. Και εδώ η Ελλάδα έγινε σύμβολο μιας νέας φάσης στην ευρωπαϊκή ιστορία. Η πτώση της στρατιωτικής δικτατορίας το 1974 δεν έφερε στη χώρα μόνο την πλήρη ένταξη σε αυτό που θα γινόταν η Ευρωπαϊκή Ένωση. Προανήγγειλε επίσης (μαζί με τη μετάβαση της Ισπανίας και της Πορτογαλίας στη δημοκρατία την ίδια εποχή) το παγκόσμιο κύμα εκδημοκρατισμού της δεκαετίας του 1980 και του '90, πρώτα στη Νότια Αμερική και τη Νοτιοανατολική Ασία και μετά στην Ανατολική Ευρώπη.

Και έδωσε στην Ευρωπαϊκή Ένωση την όρεξη για διεύρυνση και τη φιλοδοξία να εξελιχθεί από ένα μικρό κλαμπ πλούσιων δυτικοευρωπαϊκών κρατών σε φωνή για ολόκληρη την προσφάτως εκδημοκρατισμένη ήπειρο, η οποία εξαπλώθηκε κατά πολύ στο νότο και την ανατολή. Και τώρα, σήμερα, αφότου έσβησε η ευφορία της δεκαετίας του '90 και μια νέα ταπεινοφροσύνη χαρακτηρίζει τους Ευρωπαίους, ο κλήρος πέφτει και πάλι στην Ελλάδα ως χώρας η οποία θα προκαλέσει τους μανδαρίνους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και θα θέσει το ερώτημα: "ποιο θα είναι το μέλλον της ηπείρου;".

Η Ευρωπαϊκή Ένωση υποτίθεται ότι θα ένωνε μια κατακερματισμένη Ευρώπη, ότι θα ενίσχυε τις δημοκρατικές της δυνατότητες και ότι θα μεταμόρφωνε την ήπειρο σε μια ανταγωνιστική δύναμη στην παγκόσμια σκηνή. Είναι ίσως ταιριαστό που ένα από τα αρχαιότερα και πιο δημοκρατικά έθνη - κράτη της Ευρώπης βρίσκεται στην καινούργια εμπροσθοφυλακή, όσων θέτουν εν αμφιβόλω όλα αυτά τα επιτεύγματα.

Γιατί είμαστε όλοι μικρές δυνάμεις τώρα, και για άλλη μια φορά η Ελλάδα πολεμάει στην πρώτη γραμμή του αγώνα για το μέλλον.»

The New York Times 

Ανάρτηση από siglitiki στο eglimatikotita.gr  

πηγη

http://namarizathema.pblogs.gr/2011/11/ki-omws-h-ellada-akomh-sygkinei.html