Η ωφέλεια της νηστείας. Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

 

Πολλοί χριστιανοί, αγνοώντας τη μεγάλη ωφέλεια της νηστείας, την τηρούν με δυσφορία ή και την αθετούν. Και όμως, τη νηστεία πρέπει να τη δεχόμαστε με χαρά, όχι με βαρυγγώμια ή φόβο. Γιατί δεν είναι σ’ εμάς φοβερή, αλλά στους δαίμονες. Φέρτε την μπροστά σ’ έναν δαιμονισμένο, και θα παγώσει από το φόβο, θα μείνει ακίνητος σαν πέτρα, θα δεθεί με δεσμά αόρατα, όταν μάλιστα δει να τη συνοδεύει η αδελφή της και αχώριστη συντρόφισσά της, η προσευχή.

Γι’ αυτό και ο Χριστός είπε: «Το δαιμονικό γένος δεν βγαίνει από τον άνθρωπο, στον οποίο έχει μπει, παρά μόνο με προσευχή και νηστεία» (Ματθ. 17:21) Αφού λοιπόν, η νηστεία διώχνει μακριά τους εχθρούς της σωτηρίας μας και είναι τόσο φοβερή στους δυνάστες της ζωής μας, πρέπει να την αγαπάμε και όχι να τη φοβόμαστε. Αν κάτι πρέπει να φοβόμαστε, αυτό είναι η πολυφαγία, προπαντός όταν συνδυάζεται με τη μέθη. Γιατί αυτή μας δένει πισθάγκωνα και μας σκλαβώνει στα τυραννικά πάθη, ενώ η νηστεία, απεναντίας, μας απαλλάσσει από την τυραννία των παθών και μας χαρίζει την πνευματική ελευθερία. Όταν, λοιπόν, και εναντίον των εχθρών μας πολεμάει κι από τη δουλεία μας λυτρώνει και στην ελευθερία μας ξαναφέρνει, ποιάν άλλη απόδειξη της αγάπης της χρειαζόμαστε;

Δεν είναι μόνο οι μοναχοί που έχουν σ’ όλη τους την ισάγγελη ζωή σύντροφο τη νηστεία, μα και πολλοί κοσμικοί χριστιανοί, που με τα φτερά της έχουν ανέβει κι αυτοί σε ύψη ουράνιας φιλοσοφίας.

Σας θυμίζω πως οι δύο κορυφαίοι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, ο Μωυσής και ο Ηλίας, μολονότι και από άλλες αρετές είχαν πολλή παρρησία στον Θεό, όποτε ήθελαν να μιλήσουν μαζί Του, στη νηστεία κατέφευγαν. Αυτή τους οδηγούσε κοντά στον Κύριο…

…“Τη φοβόμαστε” θα πεις, “γιατί φθείρει και εξασθενίζει το σώμα”. Θα μπορούσα να σου απαντήσω ότι τόσο ο εξωτερικός άνθρωπος, δηλαδή το σώμα, φθείρεται, τόσο ο εσωτερικός, δηλαδή η ψυχή, μέρα με τη μέρα ανανεώνεται (πρβλ. Β΄ Κορ. 4:16). Από το άλλο μέρος, όμως, αν θελήσεις να εξετάσεις καλά το πράγμα, θα διαπιστώσεις πως η νηστεία περιφρουρεί και τη σωματική υγεία. Κι αν δεν πιστεύεις στα λόγια μου, ρώτησε τους γιατρούς, και καλύτερα θα σου τα πουν αυτοί, που ονομάζουν την ολιγοφαγία μητέρα της υγείας, ενώ απεναντίας, λένε πως από την πολυφαγία προέρχονται πάρα πολλές αρρώστιες, οι οποίες, σαν αυλάκια νερού που πηγάζουν από μολυσμένη πηγή, καταστρέφουν το σώμα.

Ας μη φοβώμαστε, λοιπόν, τη νηστεία, που από τόσα κακά μας απαλλάσσει. Αυτό δεν το λέω χωρίς λόγο. Βλέπω πολλούς ανθρώπους να ρίχνονται ασυγκράτητα στο φαγητό και το πιοτό τόσο πριν όσο μετά τη νηστεία, καταστρέφοντας την ωφέλειά της. ‘Έτσι, δηλαδή, γίνεται στην ψυχή ό,τι και σ’ ένα άρρωστο σώμα, που, μόλις αρχίσει να συνέρχεται και κάνει να σηκωθεί από το κρεβάτι, του δίνει κάποιος μια δυνατή κλωτσιά και το ρίχνει κάτω χειρότερα. Κάτι τέτοιο λοιπόν, γίνεται και στην ψυχή μας, όταν πριν ή μετά τη νηστεία επισκιάσουμε τη νηφαλιότητα, που χαρίζει αυτή, με το σκοτισμό, που φέρνει η κραιπάλη. Αλλά και όταν νηστεύουμε, δεν φτάνει η αποχή από ορισμένες τροφές, για να ωφεληθούμε ψυχικά. Υπάρχει κίνδυνος, τηρώντας τις νηστείες της Εκκλησίας, να μην κερδίσουμε τίποτα. Πώς; Όταν μένουμε μακριά από τα φαγητά, δεν μένουμε όμως μακριά από την αμαρτία∙ όταν δεν τρώμε κρέατα, τρώμε όμως το βιός των φτωχών∙ όταν δεν μεθάμε με κρασί, μεθάμε όμως με την πονηρή επιθυμία∙ όταν περνάμε τη μέρα νηστικοί, βλέποντας όμως αισχρά θεάματα. Έτσι η νηστεία μας είναι ανώφελη. Γι’ αυτό ας τη συνδυάσουμε με τον πόλεμο εναντίον των παθών, με την εγκράτεια από κάθε αμάρτημα, με την προσευχή και τον πνευματικό αγώνα. Έτσι μόνο θα έχει καρπούς και θα είναι μια θυσία ευάρεστη στο Θεό.

(Από το βιβλίο : «ΘΕΜΑΤΑ ΖΩΗΣ Β΄- ΑΠΟ ΤΙΣ ΟΜΙΛΙΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ», ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ, ΩΡΩΠΟΣ)

 

Τα βήματά μου στους Αγίους Τόπους. Αδαμαντία Αλατάρη/ ΑΠΟΤΥΠΩΜΑΤΑ. ΤΑ ΠΡ...

Πα, Βου, Γα, Δη, Κε, Ζω, Νη …Απ΄άκρη σ΄άκρη

 

Είναι μια φιλότιμη προσπάθεια ενός νέου ανθρώπου που αφιέρωσε από τα μαθητικά του χρόνια το ενδιαφέρον του, τον χρόνο του, την αγάπη του στην εκκλησία και ιδιαίτερα στο ψαλτήρι. Συμμετέχει συνειδητά μαζί με τον ιερέα του ναού στα ιερά μυστήρια της εκκλησίας μας υμνώντας και δοξολογώντας τον Κύριο. Παράλληλα με  ζήλο προσέγγισε την Παραδοσιακή μας μουσική και με ιδιαίτερο τρόπο την "πάντρεψε" με τις νότες της Βυζαντινής μας μουσικής,αλλά και της Ευρωπαϊκής.

Το αποτέλεσμα αυτό καταγράφηκε στα τρία πρώτα βιβλία, αλλά είναι τόσος ο πλούτος της Παράδοσης που λογικά θα δημιουργηθούν και άλλα βιβλία.

Ευχόμαστε καλή δύναμη σε αυτό το δημιουργικό έργο και οι νέοι μας έχουν πλέον προσανατολισμό για να γεμίσουν τον ελεύθερο χρόνο τους, αλλά και την ψυχή τους με Ψαλτήρι και παραδοσιακή μουσική!

χ.

 

Ο Αγιος Σπυρίδων

 

Σχετικά με τον άγιο Σπυρίδωνα, τόσο μεγάλη καθαρότητα βίου υπήρχε στον βοσκό αυτόν, ώστε να αξιωθεί να γίνει ποιμενάρχης μιας από τις πόλεις της Κύπρου, της Τριμυθούντος. Σ’ αυτόν έλαχε ο κλήρος να γίνει επίσκοπος και, επειδή δεν είχε καθόλου υπερηφάνεια,παράλληλα προς την επισκοπή, έβοσκε και τα πρόβατα.

Κάποια λοιπόν μεσάνυχτα όρμησαν κρυφά κλέφτες στη μάνδρα των προβάτων του και κοίταγαν πώς να κλέψουν τα πρόβατα. Ο Θεός όμως που φυλάγει τον ποιμένα, έσωσε και τα πρόβατα. Γιατί οι κλέφτες δέθηκαν από κάποια αόρατη δύναμη στη μάνδρα, ώσπου ξημέρωσε και ήλθε και ο ποιμένας στα πρόβατα. Μόλις τους βρήκε ακίνητους με τα χέρια οπισθάγκωνα, κατάλαβε τι συνέβη. Προσευχήθηκε τότε και τους έλυσε με την προσευχή του. Και δίνοντάς τους πολλές νουθεσίες να φροντίζουν να ζουν με δίκαια μέσα, με τίμιους κόπους και όχι με αδικίες, τους άφησε ελεύθερους χαρίζοντάς τους κι από ένα κριάρι. Και χαριτολογώντας, πρόσθεσε: «Για να μην πάει χαμένο το ξενύχτι σας!».

Έλεγαν γι’ αυτόν πάλι τον άγιο ότι είχε μία θυγατέρα παρθένο, ευλαβή σαν τον πατέρα της, με το όνομα Ειρήνη. Ένας δικός της γνωστός, της έδωσε ένα πολύτιμο κόσμημα να του το φυλάξει. Κι αυτή για να το ασφαλίσει καλύτερα, έκρυψε τον θησαυρό μέσα στη γη. Μετά όμως από λίγο καιρό έφυγε από τον κόσμο αυτό η κόρη. Πέρασε κάποιο χρονικό διάστημα και παρουσιάζεται αυτός που είχε δώσει τον θησαυρό. Μη βρίσκοντας την θυγατέρα του, τα έβαλε με τον πατέρα της, τον άγιο Σπυρίδωνα, άλλοτε απειλώντας τον και άλλοτε παρακαλώντας τον.

Και επειδή ο Γέροντας θεωρούσε ως συμφορά τη ζημιά που έπαθε αυτός που έδωσε τον θησαυρό, ήρθε στον τάφο της θυγατέρας του και ζητούσε απ’ τον Θεό να του δείξει πρόωρα την ανάσταση που Αυτός έχει υποσχεθεί. Και, να, που δεν διαψεύδεται· γιατί εμφανίζεται αμέσως ζωντανή η παρθένος στον πατέρα της και αφού του έδειξε τον τόπο, όπου βρισκόταν το κόσμημα, έφυγε πίσω πάλι. Έτσι πήρε ο άγιος τον θησαυρό και τον έδωσε σε αυτόν που τον ζητούσε.

Ο άγιος κατά τη Μεγάλη Σαρακοστή συνήθιζε να νηστεύει απόλυτα. Δεν έτρωγε τίποτα, ούτε αυτός ούτε κι η κόρη του. Κάποια βραδυά, σε περίοδο νηστείας, ένας άγνωστος οδοιπόρος κτύπησε την πόρτα της επισκοπής του. Ο άγιος έσπευσε με προθυμία να του ανοίξει και να τον υποδεχθεί. Του πρόσφερε νερό να ξεπλυθεί και πήγε να βρει κάτι, για να του δώσει να δειπνήσει. Κοίταξε παντού, μα τίποτα δεν βρήκε. Ούτε ψωμί δεν είχε. Στήν αμηχανία του ο άγιος θυμήθηκε πώς σε κάποια γωνιά βρισκόταν κρεμάμενο ένα κομμάτι διατηρημένο χοιρινό κρέας από τις ημέρες της κρεοφαγίας. Χωρίς να χάσει καιρό, φώναξε την κόρη του να ψήσει λίγο για τον φιλοξενούμενο τους. Η κόρη ετοίμασε το τραπέζι. Έβαλε πάνω το ψητό κρέας και κάλεσαν τον ξένο να φάγει. 

Ο ξένος, σαν είδε το προσφερόμενο, αρνήθηκε να το δοκιμάσει λέγοντας: «Δέσποτα μου, συγχώρεσε με. Νηστεύω. Είμαι χριστιανός». «Ναί! παιδί μου», είπε ο άγιος, «κι εγώ νηστεύω. Είμαι κι εγώ χριστιανός. Μα μια και δεν έχουμε τίποτε άλλο στο σπίτι κι εσύ πρέπει να τονωθείς ύστερα από την τόση οδοιπορία, θα φας από αυτό που βρίσκεται. Να! εγώ καταλύω πρώτος τη νηστεία. Φάγε, παιδί μου, να τονωθείς». Κι ο άγιος, για να ενθαρρύνει τον ξένο, έφαγε κι έδωσε και σ' εκείνο λέγοντας του. «Πάντα καθαρὰ τοὶς καθαροίς, ὁ θεῖος ἀπεφήνατο Λόγος». Την άλλη μέρα φυσικά συνέχισε και πάλι τη νηστεία του.

Το περιστατικό αυτό δείχνει την πλατιά αντίληψη του αγίου για τη νηστεία, που είναι κι η μόνη ορθή. «Τὸ Σάββατον ἐγένετο διὰ τὸν ἄνθρωπον οὒχ ὁ ἄνθρωπος διὰ τὸ Σάββατον». (Μάρκ. β', 27).

 

Από το Γεροντικό

 

Σύναξη κληρικῶν καὶ μοναχῶν γιὰ τὸ θέμα τῶν ἠλεκτρονικῶν ταυτοτήτων

 

Μακαριώτατε,
Σεβασμιώτατοι Ἀρχιερεῖς
Ἀπευθυνόμαστε μὲ σεβασμὸ στὴν πατρική Σας ἀγάπη γιὰ ἕνα θέμα ποὺ ταλανίζει ἐδῶ καὶ
δεκαετίες τὸν ἑλληνικὸ λαὸ καὶ ἐπανῆλθε στὸ προσκήνιο μὲ τὶς πρόσφατες ἐξαγγελίες τοῦ
ἁρμοδίου Ὑπουργοῦ κ. Νότη Μηταράκη κατὰ τὴν ἀνάγνωση τῶν Προγραμματικῶν Δηλώσεων
τῆς νέας Κυβερνήσεως (8-7-2023) καὶ ἀφοροῦν στὴν ἔκδοση ἠλεκτρονικῶν ταυτοτήτων ἐντὸς
τοῦ μηνός Σεπτεμβρίου. Προκαλεῖ μεγάλη ἔκπληξη καὶ ἀνησυχία ἡ ἰδιαίτερη σπουδὴ τῆς
Κυβερνήσεως νὰ προτάξει τὴν ἄμεση ὑλοποίηση ἑνὸς σχεδιασμοῦ, ποὺ ἐπὶ χρόνια παρέμενε
στάσιμος λόγῳ καὶ τῶν πολυπληθῶν καὶ σθεναρῶν ἀντιδράσεων ἐκ μέρους τῆς Ἐκκλησίας καὶ
τοῦ λαοῦ μας.
Οἱ κρατικοὶ παράγοντες ἰσχυρίζονται ὅτι οἱ ταυτότητες αὐτὲς εἶναι ἁπλῶς ἕνα μέσο
ἀσφαλοῦς ταυτοποιήσεως τοῦ πολίτη καὶ τρόπος ταχείας ἐξυπηρετήσεώς του ἀπὸ τὶς δημόσιες
ὑπηρεσίες, μέσον συναλλαγῆς καὶ μέθοδος πατάξεως τῆς φοροδιαφυγῆς. Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ἡ
νέα ταυτότητα χρησιμοποιεῖ ἕναν ἀριθμὸ «κλειδί», ὑπάρχει καὶ ἡ δυνατότητα διασυνδέσεως
ποικίλων δημοσίων καὶ ἰδιωτικῶν ἀρχείων καὶ πρόσβασης αὐτῶν, ὄχι μόνον ἀπὸ τὸν πολίτη, ἀλλὰ
καὶ ἀπὸ τρίτους. Ἡ ὕπαρξη microchip στὶς νέες ταυτότητες (ποὺ ἔχει ἐπιβεβαιωθεῖ ἀπὸ τὸν
Ὑπουργό): α) καθιστᾶ τὴν διαδικασία αὐτὴ αὐτόματη, β) μπορεῖ νὰ ἀναγνωστεῖ (ἡ ταυτότητα) σὲ
ἀνύποπτο χρόνο, χωρὶς νὰ λάβει γνώση ὁ κάτοχός της, ἐφόσον βρίσκεται κοντὰ σὲ σημεῖο
ἀνάγνωσης, γ) ἀφήνει πίσω της «ἠλεκτρονικὰ ἴχνη» καὶ δ) καθιστᾶ ἐφικτὴ τὴν δυνατότητα
ὑποκλοπῆς τῶν στοιχείων της, ἢ ἀλλοίωσης αὐτῶν, καὶ στὴν ἴδια τὴν ταυτότητα, ἀλλὰ καὶ στὶς
βάσεις δεδομένων (δημοσίων καὶ ἰδιωτικῶν ἀρχείων). Εἶναι γεγονὸς ὅτι μᾶς καθησυχάζουν
διαρκῶς γιὰ τὸ ἀδιάβλητο προσπέλασης τῶν καρτῶν καὶ τῆς προηγμένης ἀσφαλείας τους·
πρόκειται δυστυχῶς περὶ ἀντιεπιστημονικοῦ μύθου. Μὲ τὴ διευκόλυνση ποὺ παρέχουν τὰ μέσα
ἠλεκτρονικῆς διακυβερνήσεως προκύπτει ἡ εὐχέρεια δημιουργίας προσωπικοῦ προφίλ,
παρακολουθήσεως κάθε συναλλαγῆς, κάθε κινήσεως καὶ ἐλέγχου τῆς προσωπικῆς ζωῆς τῶν
πολιτῶν.
Ἤδη, μέσω τοῦ ΑΜΚΑ καὶ τοῦ ΑΦΜ, εἶναι γνωστὰ στοὺς ἁρμοδίους καὶ ὄχι μόνο, τὰ
θέματα τῆς ὑγείας μας, ἡ ἐργασιακή μας πορεία καὶ ἡ ἰδιοκτησιακὴ καὶ οἰκονομική μας
κατάσταση. Ἴσως δὲν εἶναι εὔκολο νὰ ἀντιληφθοῦμε τὸ μέγεθος τῆς τυραννίας τῶν πολιτῶν, ὅταν
ὄχι μόνο αὐτά, ἀλλὰ ὅλα τὰ ἀρχεῖα διασυνδεθοῦν μέσω τῆς ἠλεκτρονικῆς ταυτότητος. Κάθε
ἄνθρωπος θὰ βρεθεῖ στὸ ἔλεος καὶ τὸν χειρισμὸ τῶν οἱωνδήποτε ἀρχῶν, πολλῷ μᾶλλον στὶς
ὀρέξεις τυχὸν ἀνελευθέρων δικτατορικῶν καθεστώτων.
Λέγεται ὅτι τὸ ζήτημα τῶν ταυτοτήτων εἶναι πολιτικό. Ἀκόμη κι ἂν ἦταν πολιτικό, δὲν θὰ
μπορούσαμε νὰ ἐμπιστευθοῦμε ἀδιαμαρτύρητα τὸν Καίσαρα καὶ νὰ πιστέψουμε στὴν πρόφαση
ὅτι μὲ τὶς νέες ταυτότητες προτίθεται νὰ «νοικοκυρέψει» τὸν τόπο μας. Ἡ μέχρι τώρα στάση τῶν
ἑλληνικῶν κυβερνήσεων μαρτυρεῖ τὸ ἀντίθετο. Τὰ δυσβάστακτα μνημόνια, ἡ βαριὰ φορολογία,
ἡ ἀνεξέλεγκτη ἀκρίβεια στὰ στοιχειώδη ἀγαθά, οἱ ὑπέρογκοι λογαριασμοὶ στὴν ἐνέργεια, ἡ
νομιμοποίηση τῶν ἐκτρώσεων, ἡ περιφρόνηση τῆς οἰκογένειας μὲ τὴν προώθηση τῆς
2
ὁμοφυλοφιλίας καὶ τῶν ποικίλων συμβιώσεων ἀπὸ τὴ μιά, καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη ἡ παράνομη
παρακολούθηση πολιτικῶν καὶ ἄλλων προσώπων, δείχνουν τὸ ἀληθινό, ὁλοκληρωτικὸ καὶ
ἄστοργο πρόσωπο τῶν ἀρχῶν. Εἴμαστε, ὡς ἑλληνικὸ κράτος, σύμφωνα μὲ τὶς σχετικὲς
στατιστικές, στὶς τελευταῖες θέσεις σεβασμοῦ τῶν ἀτομικῶν ἐλευθεριῶν στὴν Εὐρώπη!
Φρονοῦμε ὅτι τὸ θέμα τῶν ἠλεκτρονικῶν ταυτοτήτων εἶναι ἐξαιρετικὰ σοβαρό, μὲ πολὺ
σημαντικὲς πνευματικὲς προεκτάσεις, διότι:
α) ἀφορᾶ στὸν σοβαρὸ περιορισμὸ τῆς ἐλευθερίας τῶν πολιτῶν, ἰδιαίτερα ὅταν ἐπιβληθεῖ
τὸ λεγόμενο ψηφιακὸ νόμισμα,
β) σχετίζεται ἄμεσα μὲ τὴν ἀριθμοποίηση τοῦ ἀνθρώπου, καθὼς μὲ τὸν μοναδικό
«Προσωπικὸ Ἀριθμό», ποὺ μὲ τὴν ταυτότητα θὰ ἀποδοθεῖ σὲ κάθε πολίτη ἀπὸ τὴν γέννησή του,
ὁ ἄνθρωπος δὲν θὰ γίνεται πλέον γνωστός -κατὰ τὴν ἐπαφή του μὲ τὶς ἀρχές- μὲ τὸ
ὀνοματεπώνυμό του, ἀλλὰ μὲ τὸν ἕναν μοναδικὸ ἀριθμὸ καὶ
γ) ὑπάρχει ἔντονος σκεπτικισμὸς σχετικὰ μὲ τὴν (ἐμφανὴ ἢ ἀφανή) παρουσία ἢ ὄχι τοῦ
δυσωνύμου ἀριθμοῦ 666 στὶς νέες ταυτότητες, σύμβολο τοῦ Ἀντιχρίστου, κατὰ τὴν Ἱερὰ
Ἀποκάλυψη. Ἀκόμη κι ἂν οἱ κυβερνητικοὶ ἁρμόδιοι σήμερα ἀρνηθοῦν τὴν ὕπαρξή του στὶς
ταυτότητες, καλὸν εἶναι νὰ μὴ διαφύγει τῆς προσοχῆς μας ὅτι, τὸ πιθανότερον, τὸ microchip θὰ
εἶναι ἐπανεγγράψιμο, καὶ ὁποιαδήποτε στιγμὴ ὁ δυσώνυμος 666 μπορεῖ νὰ προστεθῆ. Ἐξ ἄλλου,
ἡ συνέπεια τῆς ἀρνήσεως παραλαβῆς τῆς νέας ἠλεκτρονικῆς ταυτότητας, ἤτοι ὁ ἀποκλεισμὸς ἀπὸ
κάθε συναλλαγή, παραπέμπει, καὶ πρὶν ἀκόμη νὰ ἐπιβληθεῖ τὸ χάραγμα, στὸ σχετικὸ χωρίο τῆς
Ἱερᾶς Ἀποκαλύψεως: «καὶ ἵνα μή τις δύνηται ἀγοράσαι ἢ πωλῆσαι εἰ μὴ ὁ ἔχων τὸ χάραγμα, τὸ
ὄνομα τοῦ ϑηρίου ἢ τὸν ἀριϑμὸν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ».
Πάντως, ἡ διαφαινόμενη καὶ ἴσως προδιαγεγραμμένη χρήση τῆς ἠλεκτρονικῆς ταυτότητας
γεννᾶ πολλὲς ἀμφιβολίες γιὰ ἐνδεχόμενη μελλοντικὴ φαλκίδευση τῶν δικαιωμάτων μας. Ἕνα
αὐριανὸ ὁλοκληρωτικὸ καθεστὼς ἀποκτᾶ τὴν δυνατότητα νὰ μᾶς ἀποκλείσει ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὴν
πρόσβαση σὲ εἴδη πρώτης ἀνάγκης, τρόφιμα, νοσοκομεῖα, σπουδές, τὰ πάντα, μόνο καὶ μόνο
ἐπειδὴ διαφωνοῦμε μαζί του.
Ἐπιθυμοῦμε νὰ θέσουμε ὑπόψη Σας καὶ τὸ ἀναμφισβήτητο γεγονὸς τῆς παγκοσμίως
προετοιμαζόμενης «ἀχρήματης κοινωνίας». Ἤδη ἡ ἔκδοση τοῦ ψηφιακοῦ εὐρὼ εἶναι ἐπὶ θύραις.
Τὸ ψηφιακὸ πορτοφόλι, ὅπως ἀνακοινώνεται, θὰ συνδεθεῖ μὲ τὴν νέα ψηφιακὴ ταυτότητα. Ὅλα
σὲ ἕνα! Μὴ κατέχοντας τὴν νέα ἠλεκτρονικὴ ταυτότητα καὶ τὸν ἀριθμό της, εἶσαι κοινωνικὰ καὶ
οἰκονομικὰ περιθωριοποιημένος.
Ἡ ἀνησυχία γιὰ ἕναν παγκόσμιο ὁλοκληρωτισμό, μὲ τὴν βοήθεια τῆς τεχνολογίας (ποὺ
μπορεῖ νὰ σὲ μετατρέψει ἀπὸ φιλήσυχο οἰκογενειάρχη σὲ καταζητούμενο χωρίς κανένα τόπο
καταφυγῆς), δὲν εἶναι παραλογισμὸς θρησκόληπτων καὶ ὀπισθοδρομικῶν «ψεκασμένων», ἀλλὰ
συνιστᾶ ἕναν ἀπὸ τοὺς βασικοὺς ἐφιάλτες τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου καὶ ὄχι μόνο τῶν
χριστιανῶν.
Ἡ θεώρηση ζωῆς καὶ οἱ ἠθικὲς ἀξίες τῶν κυβερνώντων παγκοσμίως δὲν εὐθυγραμμίζονται
- ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον - μὲ τὶς ἠθικὲς ἀξίες τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐνῶ καί ἐκεῖνοι πού διαχειρίζονται τὰ
τῆς οἰκονομίας, καθὼς καὶ τὴν τεχνολογικὴ ἔρευνα καὶ τὰ ἐπιτεύγματά της, μοιάζουν μᾶλλον
περισσότερο μὲ ἀνθρώπους τῆς ἀποστασίας παρά μὲ ἀνθρώπους ποὺ ἔχουν φόβο Θεοῦ.
Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος, ὅπως γνωρίζετε, μὲ παλαιότερες Ἐγκυκλίους ἔλαβε ἀρνητικὴ θέση
ἔναντι τῶν ἠλεκτρονικῶν ταυτοτήτων. Στὸ τελευταῖο σχετικὸ ἀνακοινωθέν της στὶς 17-11-2010
διεκήρυξε ὅτι: «ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὑποχρεωμένη νὰ διαφυλάττῃ τὴν ἐλευθερία τοῦ προσώπου καὶ
νὰ ὑπερασπίζεται τὴν ἀκεραιότητα τῆς πίστεως. Γι’ αὐτό:
α) «Ἡ κάρτα τοῦ Πολίτη δὲν πρέπει νὰ περιέχῃ κατ΄ οὐδένα τρόπο ἐμφανῆ ἢ ἀφανῆ τὸν
ἀριθμὸ 666.
3
β) Ἐπίσης, κατ΄ οὐδένα τρόπο πρέπει μ΄ αὐτὴ νὰ παραβιάζονται οἱ προσωπικὲς
ἐλευθερίες».
Μακαριώτατε Πάτερ,
Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς
Ὅπως γίνεται σαφές, ἀπειλεῖται ἐμφανῶς καὶ ἀποδεδειγμένα ἡ θεόσδοτη ἐλευθερία μας,
τὸ ὑπέροχο αὐτὸ δῶρο τοῦ Τριαδικοῦ μας Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος καὶ μᾶς τὸ δώρισε καὶ τὸ σέβεται
ἀπόλυτα δίνοντάς μας τὴ δυνατότητα τῆς κοινωνίας μαζί Του, ἀλλὰ καὶ τῆς ἀποστασίας ἀπὸ τὸ
θέλημα καὶ τὴν ἀγάπη Του. Οἱ ὑπὸ ἔκδοσιν ἠλεκτρονικὲς ταυτότητες, ποὺ θὰ ἀκολουθήσουν καὶ
θὰ περιέχουν τὸν μοναδικὸ Προσωπικὸ Ἀριθμό, θὰ πιστοποιοῦν τὸν κάτοχό τους ἐνώπιον τῶν
δημοσίων ἀρχῶν καὶ ἰδιωτικῶν φορέων, μὲ σκοπὸ τὴν ταυτοποίησή του καὶ τὴν ἄσκηση
δικαιωμάτων, κυρίως διὰ τῆς ἠλεκτρονικῆς διακυβερνήσεως. Σύντομα δὲ θὰ συνδεθοῦν καὶ μὲ τὰ
οἰκονομικὰ στοιχεῖα τοῦ κατόχου καὶ θὰ ἀποτελέσει τὸ ψηφιακὸ πορτοφόλι του ἐνόψει τοῦ
ψηφιακοῦ εὐρὼ καὶ γενικώτερα τῆς ἀχρήματης κοινωνίας. Πρόκειται, λοιπόν, γιὰ μία
ἠλεκτρονικὴ ταυτότητα μὲ πολλαπλὲς μελλοντικὲς λειτουργίες (κάρτα ταυτοποιήσεως, κάρτα
δικαιωμάτων, κάρτα – σύνδεση μὲ τὴν ἠλεκτρονικὴ διακυβέρνηση, κάρτα – ψηφιακὸ
πορτοφόλι).
Ἐθιζόμαστε, ἔτσι, σταδιακὰ σὲ μία κατάσταση ποὺ προφητικὰ εἶχε προδιαγράψει ὁ Ἅγιος
Παΐσιος: «Θὰ σᾶς δίνουν κάρτες γιὰ νὰ σᾶς συνηθίσουν μ’ αὐτές. Ὅταν, ὅμως, κάποτε τὰ
συγκεντρώσουν ὅλα σὲ μία κάρτα, αὐτὴν νὰ μὴν τὴν πάρετε, γιατὶ αυτὴ θὰ ἔχει σχέση μὲ τὸ
σφράγισμα» (Μαρτυρία τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Γρηγορίου Παπασωτηρίου, Πνευματικοῦ τοῦ
Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου «Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος», Μεταμόρφωση Χαλκιδικῆς 1-3-2015).
Ὁ ὀρθόδοξος λαὸς ἐλπίζει στὴν κραταιὰ βοήθεια τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς
Ὑπερμάχου Θεοτόκου καὶ προσδοκᾷ τὴν ἰδική Σας πατρικὴ παρέμβαση, ἀφοῦ τὰ συμπεράσματα
ποὺ προκύπτουν ἀπὸ τὴν ἐπισταμένη ἔρευνα ἀντικειμενικῶν καὶ ἐξακριβωμένων στοιχείων δὲν
συμπίπτουν μὲ τὶς πρόχειρες καὶ πολλὲς φορὲς παραπλανητικὲς διαβεβαιώσεις πολιτικῶν
προσώπων.
Ἐπειδὴ μεγάλο μέρος τοῦ λαοῦ μας διατηρεῖ τὶς εὐαισθησίες του ὄχι μόνο στὰ ἐθνικὰ
θέματα (Συλλαλητήρια γιά τὴν Μακεδονία), ἀλλὰ εὐρύτερα ἀπέναντι στὸ κορυφαῖο ζήτημα τῆς
θεόσδοτης ἐλευθερίας μας, Σᾶς ζητοῦμε νὰ ἀπαιτήσετε ἀπὸ τὴν κυβέρνηση νά δώσει στούς
πολίτες τό δικαίωμα τῆς προαιρετικῆς παραλαβῆς τῆς ἠλεκτρονικῆς ταυτότητος.
Ἀπαραίτητος ὁπωσδήποτε κρίνεται ὁ παραμυθητικὸς λόγος Σας «εἰς τὸ στηρίξαι ἡμᾶς καὶ
παρακαλέσαι ἡμᾶς περὶ τῆς πίστεως ἡμῶν, τὸ μηδένα σαίνεσθαι ἐν ταῖς θλίψεσι ταύταις» (Α΄
Θεσ. 3, 2-3).
Μετὰ βαθυτάτου σεβασμοῦ,
ἀσπαζόμεθα τὴν δεξιάν Σας
Γιὰ τὴν Σύναξη Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν
(Ἐνδεικτικῶς ἀκολουθοῦν ὑπογραφές)
4
α/α Ὀνοματεπώνυμο Ἱερός Ναός/Μονή πού ὑπηρετεῖ
1 Πρωτ. Ἰωάννης Φωτόπουλος Ἱ. Ν. ἁγίας Παρασκευῆς Ἀττικῆς
2 Ἀρχιμ. Συνέσιος
Καθηγούμενος Ἱ.Ἠσυχ. ὅσιος Ἀρσένιος ὁ
Καππαδόκης Σιθωνίας Χαλκιδικῆς μετά τῆς ἐν
Χριστῷ συνοδείας αὐτοῦ
3 Ἀρχιμ. Θεόκλητος Προηγούμενος Ἱ. Ἡσυχ. ὅσιος Ἀρσένιος ὁ
Καππαδόκης Σιθωνίας Χαλκιδικῆς
4 Μοναχός Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης Ἱερό Ἡσυχ. ὅσιος Ἀρσένιος ὁ Καππαδόκης
Σιθωνίας Χαλκιδικῆς
5 Ἀρχιμ. Λουκᾶς Ζήσιμος Καθηγούμενος Ἱ.Μονῆς Ζωοδόχου Πηγῆς
Καλαυρίας Πόρου
6 Μοναχός Τιμόθεος Τσετσώνης Μοναχός Ἱ.Μονῆς Ζωοδόχου Πηγῆς
Καλαυρίας Πόρου
7 Μοναχός Εὐγένιος Κίτσιος Μοναχός Ἱ.Μονῆς Ζωοδόχου Πηγῆς
Καλαυρίας Πόρου
8 Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος Ἀναστασίου Προηγούμενος Ἱ.Μονῆς Μεταμορφώσεως Μ.
Μετεώρου
9 Ἀρχιμ. Παῦλος Ντανάς Ἱεροκῆρυξ Ἱ.Μ. Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας
10 Ἀρχιμ. Αὐγουστίνος Ζήσιμος Ἱεροκῆρυξ Ἱ.Μ. Ὕδρας, Σπετσῶν καί Αἰγίνης
11 Ἀρχιμ. Λαυρέντιος Γρατσίας Ἱ.Μ. ἁγίου Αὐγουστίνου Φλωρίνης
12 Ἀρχιμ. Ἱερόθεος Κονονός Ἱ.Μονή ἁγίου Αὐγουστίνου Φλωρίνης
13 Ἀρχιμ. Ραφαήλ Ἀλτιπαρμάκης Ἱ.Ν. Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Καλετζίου
Μαραθῶνος
14 Ἀρχιμ. Ἰωσήφ Φούτσης Ἱ.Ν. ἁγίου Παντελεήμονος Μαραθῶνος
15 Ἀρχιμ. Εἰρηναῖος Καζαζάκης Ἱ.Ἡσυχαστήριο ἁγίου Ραφαήλ Ἄνω Σούλι
Μαραθῶνος
16 Πρωτ. Ἀθανάσιος Μηνᾶς Συνταξιοῦχος
17 Πρωτ. Ἀναστάσιος Τραϊφόρος Ἱ.Ν. ἁγίου Ἀθανασίου Μαρκοπούλου
18 Πρωτ. Ἀντώνιος Μπουσδέκης Ἱ.Ν. ἁγίου Νικολάου Νικαίας
19 Πρωτ. Βασίλειος Κοκολάκης Ἱ. Ν.Ὑψώσεως Τιμίου Σταυροῦ Χολαργοῦ
20 Πρωτ. Εὐστάθιος Ἀθανασόπουλος Ἱ.Ν. ἁγίας Ἄννης Κηφισιᾶς
21 Πρωτ. Νικόλαος Γαβαλλᾶς Ι. Ν. ἁγίων Ἀποστόλων Ψαλιδίου
5
α/α Ὀνοματεπώνυμο Ἱερός Ναός/Μονή πού ὑπηρετεῖ
22 Πρωτ. Κωνσταντῖνος Στοῦμπος Ἱ.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Φανερωμένης
Χολαργοῦ
23 Πρωτ. Στέφανος Στεφόπουλος Ἱ.Ν. Ἅγιος Ταξιάρχης Ἰστιαίας
24 Πρωτ. Ἀναστάσιος Κοροπούλης Ἱ.Ν. ἁγίου Θωμᾶ Παραδείσου Ἀμαρουσίου
25 Πρωτ. Νικόλαος Πουρσανίδης Ἱ.Ν. Ταξιαρχῶν Ἀχαρνῶν
26 Πρωτ. Χρῆστος Κατσούλης Ἱ.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀνοίξεως Ἀττικῆς
27 Πρωτ. Εὐθύμιος Μουζακίτης Ἱ.Ν. ἁγίου Γεωργίου Διονύσου Ἀττικῆς
28 Πρωτ. Ἀθανάσιος Γεραμάνης Ἱ.Ν. ἁγίου Ἰωάννου Καλυβίτου Βαθέως
Αὐλίδος
29 Πρωτ. Δημήτριος Μπίμπας Ἱ.Ν. ἁγίου Ἀντωνίου Πατησίων
30 Πρωτ. Γεώργιος Μαγγανιάρης Ἱ.Ν. ἁγίου Δημητρίου Πολυδενδρίου Ἀττικῆς
31 Πρωτ. Ἠλίας Μουντάκης Ἱ.Ν. ἁγίου Βασιλείου ὁδοῦ Μετσόβου.
32 Πρεσβ. Ἀνάργυρος Σαραφόπουλος Ἱ.Ν. Εὐαγγελισμοῦ Θεοτόκου Λεβαδείων
33 Ἀρχιμ. Νικόδημος Σαραντόπουλος
Καθηγούμενος Ἱ.Μ. Ζωοδόχου Πηγῆς
Λογγοβάρδας Πάρου μετά τῆς ἐν Χριστῷ
συνοδείας αὐτοῦ
34 Ἀρχιμ. Παλαμάς Καθηγ. Ἱ.Μ.Γενεθλίου Θεοτόκου Καλλίπετρας
Βεροίας μετά τῆς ἐν Χριστῷ συνοδείας αὐτοῦ.
35 Γερόντισσα Τιμοθἐη Καθηγ. Ἱ.Μ.Ἁγίας Τριάδος-Ἁγίου Νεκταρίου
Αἰγίνης μετά τῆς ἐν Χριστῷ συνοδείας αὐτῆς.
36 Ἀρχιμ. Γρηγόριος
Καθηγ. Ἱ.Ἡσυχ. ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Ρώσου
Πευκοχωρίου Χαλκιδικῆς μετά τῆς ἐν Χριστῷ
συνοδείας αὐτοῦ.
37 Ἀρχιμ. Ἰωαννίκιος
Καθηγ. Ἱ.Μ. Μεταμορφώσεως Σοχοῦ
Λαγκαδᾶ μετά τῆς ἐν Χριστῷ συνοδείας
αὐτοῦ.
38 Γερόντισσα Μαριάμ
Καθηγ. Ἱ.Ἠσυχ. Τιμίου Προδρόμου
Μεταμορφώσεως Χαλκιδικῆς μετά τῆς ἐν
Χριστῷ συνοδείας αὐτῆς.
39 Γερόντισσα Θεολογία Καθηγ. Ἱ.Μ. Τιμίου Προδρόμου Ναούσης μετά
τῆς ἐν Χριστῷ συνοδείας αὐτῆς.
40 Γερόντισσα Συγκλητική
καθηγ. Ἱ.Μ. ἁγίου Αὐγουστίνου
Φλωρίνης μετά τῆς ἐν Χριστῷ συνοδείας
αὐτῆς.
6
α/α Ὀνοματεπώνυμο Ἱερός Ναός/Μονή πού ὑπηρετεῖ
41 Ἀρχιμ. Μεθόδιος Καθηγ. Ἱ.Μ. Γηρομερίου μετά τῆς ἐν Χριστῷ
συνοδείας αὐτοῦ
42 Εἰρήνη μοναχή Καθηγ., Ἱ.Μ. ἁγίου Θεοδοσίου Κοινοβιάρχου
μετά τῆς ἐν Χριστῷ συνοδείας αὐτ