Τελικά, ήμουν άσωτος κι εγώ - π. Ανδρέας Κονάνος

Πέρασε η ώρα. Πιστεύω να με συγχωρέσεις γι' αυτά που είπα. Αν σκανδαλίστηκες, παρακαλώ να με συγχωρέσεις. Κι αν μπορείς, αγκάλιασε κι εμένα νοερώς. Οπως έκανε κι ο πατέρας στην παραβολή. Κι αν κάτι απ' αυτά που είπα δεν σου άρεσε και σου έκανε άσχημη εντύπωση, συγχώρεσέ με πάλι. Κι αν δεν θέλεις ν' αλλάξει κάτι μέσα σου, καλή καρδιά! Ας συνεχίσεις να ζεις όπως ζούσες ως τώρα. Μόνο, αν θες, να παρατηρείς τ' αποτελέσματα των πράξεών σου. Από κει θα καταλάβεις πολλά. Αν τ' αποτελέσματα είναι θετικά και προάγουν την αγάπη και την ενότητα στο σπίτι σου, κι αν έρχεται ένα κλίμα γαλήνης και ηρεμίας, τότε συνέχισέ το. Το πας καλά. Αν όμως βλέπεις ότι με την τακτική σου χάνεις τα παιδιά, τη γυναίκα σου, τον έλεγχό τους, την εμπιστοσύνη τους. Αν βλέπεις ότι σε κοροϊδεύουν όχι μόνο πίσω απ' την πλάτη σου αλλά και μπροστά σου! Κι αν ζεις με την ψευδαίσθηση ότι εσύ τους ελέγχεις, αλλά στην πραγματικότητα τίποτα δεν ελέγχεις! Τότε, αν θέλεις και αν έχει έρθει η ώρα, η καλή η ώρα για σένα, προβληματίσου λίγο για όλα αυτά. Και παρακάλεσε τον Θεό να σου δείξει τον δρόμο που πρέπει να βαδίσεις από δω και πέρα.

Και να θυμάσαι ότι για καθέναν από εμάς είναι πολύ ωραία και γόνιμη αυτή η στιγμή που θα πούμε: «Πωπώ, Κύριε, τελικά, ήμουν άσωτος κι εγώ, ε; Πωπώ! Και ήμουν και παπάς! Δικός Σου ήμουν, Κύριε, κι όμως είμαι άσωτος. Κύριε, είμαι άσωτος. Και είμαι και θεολόγος! Κύριε, και εγώ άσωτος ήμουν; Ναι, ήμουν! Τώρα το καταλαβαίνω. Ημουν άσωτη. Και νόμιζα ότι είμαι η πιο πνευματική μητέρα. Κι ο πιο καλός πατέρας της Εκκλησίας. Και κάνω θρησκευτικές ομιλίες, πνευματικούς κύκλους, περιοδείες, κηρύγματα, ιεραποστολές. Κι εγώ που μονάζω κι είμαι ντυμένος στα μαύρα, κι εγώ άσωτος! Πωπώ, Κύριε!»

Ωραία αυτή η στιγμή της αυτογνωσίας και της αυτοπαραδοχής. Δεν σημαίνει, βέβαια, ότι μετά την αυτογνωσία αυτή θα αλλάξουν τα πάντα! Μα αξίζει τον κόπο να ζήσουμε αυτή τη στιγμή. Γιατί είναι κάτι αληθινό. Αξίζει να ζήσουμε με γνησιότητα κι ειλικρίνεια τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής μας. Οσα χρόνια μάς μένουν. Ειδικά εσύ είσαι τυχερός. Γιατί εσύ είσαι νέος. Κι έχεις πολύ μέλλον μπροστά σου. Και είναι ωραίο να αλλάξεις τώρα τη ζωή σου, ώστε τα υπόλοιπα 60 ή 70 χρόνια να τα ζήσεις όμορφα. Αλλά κι εμείς οι υπόλοιποι έτσι να ζήσουμε τα υπόλοιπα χρόνια που θα μας δώσει ο Θεός. Οσα είναι αυτά. Και μια μέρα να σου μένει στη ζωή, αξίζει η μέρα αυτή να 'ναι πιο αληθινή.

Εύχομαι καλή δύναμη. Εύχομαι να νιώσεις μέσα σου πολλή αγάπη από τον Χριστό μας. Να αισθανθείς πόσο σ' αγαπάει. Και ν' ακούσεις να σου λέει τις λέξεις αυτές: «Παιδί μου, για Μένα αξίζεις πολλά. Σε κρατάω, σε στηρίζω. Σε αγγίζω με αγάπη. Πάντα». Κι όταν έτσι ηρεμήσεις εσύ, θ' αφήσεις κι όλους τους άλλους ήσυχους και ήρεμους. Και θα βρούμε όλοι σιγά σιγά τον δρόμο μας. Ο Θεός είναι αυτός που «πάντας θέλει σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν». Κι εργάζεται με τον δικό Του άγιο τρόπο, τον τρόπο της αγάπης, της επιείκειας και της ελευθερίας. Μακάρι να διδάξει και σ' εμάς ο καλός Θεός τον τρόπο Του. Και να κάνουμε τον τρόπο Του τρόπο μας. Εύχομαι να 'σαι πολύ χαρούμενος! Ηρεμος και αναπαυμένος. Σου πάει!

π. Ανδρέας Κονάνος

Να ξεχνάς την σωματική σου αρρώστια, να την αποδέχεσαι σαν κανόνα. Άγιος Πορφύριος

Να παρακαλάς το Θεό να συγχωρήσει τις αμαρτίες σου. Κι ο Θεός, επειδή θα τον παρακαλάς πονεμένος και ταπεινωμένος, θα σου συγχωρήσει τις αμαρτίες σου και θα σε κάνει καλά και στο σώμα.
Όταν προσεύχεσαι, να ξεχνάς την σωματική σου αρρώστια, να την αποδέχεσαι σαν κανόνα, σαν επιτίμιο, για την άφεση των αμαρτιών σου. Για τα παραπέρα μην ανησυχείς, άφησέ τα στο Θεό κι ο Θεός ξέρει τη δουλειά Του.
Οι ασθένειες μας βγάζουν σε καλό, όταν τις υπομένουμε αγόγγυστα, παρακαλώντας το Θεό να μας συγχωρήσει τις αμαρτίες και δοξάζοντας το όνομά Του.
Η μεγάλη λύπη και η στενοχώρια δεν είναι από το Θεό, είναι παγίδα του διαβόλου. Να γεμίσεις την ψυχή σου με Χριστό, με θείο έρωτα, με χαρά.
Η χαρά του Χριστού θα σε γιατρέψει. Ο Θεός φροντίζει ακόμη και για τις πιο μικρές λεπτομέρειες της ζωής μας.
Δεν αδιαφορεί για μας, δεν είμαστε μόνοι στον κόσμο. Ο Θεός μας αγαπάει πολύ, μας έχει στο νου Του κάθε στιγμή και μας προστατεύει.
Πρέπει να το καταλάβουμε αυτό και να μή φοβούμαστε τίποτε.

Άγιος Πορφύριος

Στο Άγιον Όρος εύχονται «καλές υπομονές!» Οι υπομονετικοί συνήθως κερδίζουν

Πολύ απουσιάζει στους βιαστικούς καιρούς μας η αρετή της υπομονής. Οι υπομονετικοί συνήθως κερδίζουν. Η ανυπομονησία είναι πηγή αρκετών σοβαρών προβλημάτων.

 Η υπομονή στις δυσκολίες της ζωής δίνει πνευματική ωρίμανση. Η υπομονή φανερώνει ανδρεία, γενναία και σοφή ψυχή. Οι ανυπόμονοι φοβούνται, δειλιάζουν και χάνουν. Οι ασθενείς, οι τραυματίες, οι ανάπηροι, οι άνεργοι, οι φτωχοί, έχουν μεγάλη την ανάγκη της υπομονής. Δίχως αυτή εύκολα απελπίζονται.

Συχνά λέμε να κάνουν οι άλλοι υπομονή. Δεν είναι πάντοτε τόσο εύκολο. Στο Άγιον Όρος εύχονται «καλές υπομονές!».Συνηθισμένη έκφραση η υπομονή, αλλά δυσκολοκατόρθωτη. Θέλει κόπο, μόχθο, γνώση, ταπείνωση, ανεκτικότητα, επιμέλεια και καλλιέργεια. Η ανυπομονησία συνήθως προέρχεται από τον εγωισμό. Δεν μπορεί κάποιος να αγαπά αληθινά και να μην υπομένει πάντοτε. Όποιος υπομένει, ελπίζει κι έτσι ελευθερώνεται από πικρές περιπέτειες. Οι ελπιδοφόροι είναι αισιόδοξοι, καρτερικοί και θαρραλέοι. Θέτουμε ασφυκτικούς χρόνους στους συνανθρώπους μας, τους θέτουμε αυστηρούς όρους και στεναχωρούμεθα που δεν ανταποκρίνονται. Πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή μας αν ήμασταν πιο καρτερικοί.

Ακόμη και στην πνευματική ζωή μερικές φορές υπάρχει μία προπέτεια. Ο Δίκαιος Ιώβ είναι κλασικό παράδειγμα μεγάλης υπομονής. Τους ανυπόμονους δεν τους εμπιστεύεται ο Θεός. Οι άνθρωποι θέλουν γρήγορες και άμοχθες κατακτήσεις. Τα αγαθά όμως αποκτιούνται με κόπο. Μέσα από τη σωματική ασθένεια μπορεί να έλθει η ψυχική υγεία. Είναι πολλές οι ευκαιρίες στη ζωή που από το πικρό μπορεί να προέλθει το καλό. Τα εμπόδια της ζωής θέλουν να μας αναστήσουν από την οκνηρία, την αμέλεια και τη χαύνωση. Οι ανυπόμονοι δεν έχουν χάρη πνευματική, αφού χαρακτηρίζονται από λύπη, θλίψη, στενοχώρια, κατάθλιψη, μελαγχολία και απογοήτευση.

 Σε ένα λαβύρινθο αντιξοοτήτων, σκανδάλων, κοσμικοτήτων, ηδονών, πλεονεξιών και πλανών, ο άνθρωπος παρασύρεται. Όποιος έχει ταπείνωση και υπομονή αντιστέκεται και κερδίζει. Η υπομονή θα τον συνδράμει σε πολλά καλά. Δεν θα λυγίσει στις συμφορές, δεν θα οδηγηθεί στο διαζύγιο, θα περιορίσει το στόμα του, δεν θα τυραννιέται από τα διάφορα αντίξοα γεγονότα της ζωής. Είναι μεγάλη υπόθεση να υπομένει κανείς τα πικρά συμβάντα της ζωής ατάραχα και αδιαμαρτύρητα. Οι πολλές προκλήσεις, περιέργειες, παραξενιές και δυσκολίες δεν αφήνουν κανέναν να υπομείνει. Η σφοδρή επιθυμία όσων έχουν οι άλλοι και λείπουν στους ίδιους τους κάνει να ανυπομονούν.

Στις διαπροσωπικές σχέσεις χρειάζεται οπωσδήποτε μεγάλη υπομονή. Θα πρέπει να παίρνουμε και τη θέση του άλλου, να ακούμε τον πόνο του, να βλέπουμε την δυσκολία του, να του μιλάμε με επιείκεια και καλοσύνη. Δεν μπορούμε να στεκόμαστε απέναντι του άλλου μόνο με παρατηρήσεις. Υπομονή θα πρέπει να κάνουμε και στον εαυτό μας, να τον γνωρίσουμε, να τον αποδεχθούμε, όποιος κι αν είναι. Η υπομονή δεν προέρχεται μόνο από την ελπίδα, αλλά και από την αγάπη. Αγάπη προς Θεό και άνθρωπο. Αγάπη θυσιαστική. Αυτός που υπομένει τον άλλο είναι ανεκτικός, πράος, καλοσυνάτος, αζηλόφθονος, χαμογελαστός και ειρηνικός.

Η υπομονή έχει πολλά καλά να προσφέρει στην δύσκολη σύγχρονη ζωή. Είμαστε υποχρεωμένοι να υπομένουμε την αταξία των καιρών, τα προβλήματα των άλλων, τις δυσκολίες του εαυτού μας. Μακάριοι οι υπομένοντες έως τέλους.

+ Μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης

Πηγή: christianvivliografia.wordpress.com

Στο Άγιον Όρος προσκυνητής ή επισκέπτης;

Μερικές μέρες στο περιβόλι της Κυρά Παναγιάς...
Όπου γυρίσει το μάτι σου, τη βλέπεις παντού!
Πορταΐτισσα στην Ιβήρων,
Γερόντισσα στην Παντοκράτορος,
Γλυκοφιλούσα στη Φιλοθέου,
Κουκουζέλισσα στη Λαύρα...
Μια γαλήνη, γεμάτη Χάρη κι ευωδία, ανακατεύεται στον αέρα.
Το καταλαβαίνεις κι εσύ μαζί με τους άλλους προσκυνητές.
Οι έγνοιες καταλαγιάζουν, οι σκέψεις γαληνεύουν... Άλλωστε ο εσπερινός, το απόδειπνο, η βραδινή ακολουθία βάλσαμο ρίχνουν στην ψυχή σου.
Βαδίζοντας στα αγιορείτικα μονοπάτια, προσκυνώντας μοναστήρια και μακρινά κελιά, πλησιάζεις πιο κοντά σ’ Αυτόν που αναζητάς, στον Κύριο και Πλάστη σου, στον Δημιουργό σου.
Ελπίζοντας, όταν έρθει εκείνη η ευλογημένη ώρα κι αφήσεις αυτόν τον κόσμο και πας σε κόσμο... ομορφότερο, να σε αναγνωρίσει, γιατί ήδη Του είσαι γνωστός, σαν διαβάτης των μονοπατιών του Αγίου Όρους, των μονοπατιών... του Ουρανού!

Θυμήσου με...
πηγή
 ellinoekdotiki

Υ.Γ
Συνήθως από την σελίδα μας δεν διαφημίζουμε βιβλία και αυτό συμβαίνει τόσα χρόνια, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Όταν οι συγγραφείς ασχολούνται με θέματα των Αγίων Τόπων, αλλά και του Αγίου Όρους, όπως στην προκειμένη περίπτωση, και ιδιαίτερα όταν τα βιβλία αυτά απευθύνονται σε παιδιά και εφήβους, τότε δημιουργούμε κάποιες αναρτήσεις.
Το Υπουργείο Παιδείας και θρησκευμάτων αυταρχικά επιβάλλει να διδάσκονται στα σχολεία μας   αλλοπρόσαλλα "θρησκευτικά"  που δημιουργούν σύγχυση στα παιδιά μας, όμως ευτυχώς   βρίσκονται Χριστιανοί Ορθόδοξοι συγγραφείς που μέσα από τα βιβλία τους  διδάσκουν με προσεκτικό και ιδιαίτερο  τρόπο στοιχεία της πίστης μας  στη νεολαία μας.
Και αυτό το επαινούμε!
Παροτρύνουμε λοιπόν τους γονείς να παίρνουν αυτού του είδους τα βιβλία, ώστε να δίνουν στα παιδιά τους τα πνευματικά αντισώματα που χρειάζονται αυτές οι νεαρές ψυχούλες, για  να αντέχουν στα πολλαπλά  κύματα  της Νέας Εποχής που προσπαθούν να αποχρωματίσουν και να αφανίσουν την νεολαία μας, την αυριανή συνέχεια του Έθνους μας.
Από τα Ψήγματα Ορθοδοξίας

Ο Θεός είναι... Από το είναι του Θεού απορρέει η ύπαρξη του κόσμου.Μητροπ. Μεσογαίας και Λαυριωτικής κ. Νικόλαος

Ερ.: Αν δεν υπάρχει κάτι που να αποδεικνύει την μη ύπαρξη του Θεού, υπάρχει κάτι που να αποδεικνύει την ύπαρξή Του, και αν όχι, γιατί δεν υπάρχει;

Απ.: Ο Θεός δεν προσεγγίζεται λογικά. Αν έτσι συνέβαινε θα Τον ανακάλυπταν οι έξυπνοι, οι μορφωμένοι και οι σοφοί του κόσμου. Συχνά η αλήθεια κρύβεται από τα μάτια «των σοφών και συνετών και αποκαλύπτεται νηπίοι» (Ματθ.ια' 25). Υπάρχω σημαίνει βρίσκομαι κάτω από μία αρχή. Εμείς υπάρχουμε γιατί βρισκόμαστε κάτω από Αυτόν. Θεός που αποδεικνύεται πως υπάρχει ή πως δεν υπάρχει, δεν υπάρχει!

Ο Θεός είναι...ονομάζεται στην Παλαιά Διαθήκη με αυτό το όνομα: ο Ων. Από το είναι του Θεού απορρέει η ύπαρξη του κόσμου.

Στην Ορθόδοξη παράδοση, αντί να ψάχνουμε αποδείξεις για την ύπαρξη και ουσία του Θεού, αγωνιζόμαστε για την αποκάλυψη της παρουσίας Του στην ζωή μας και για την κοινωνία του προσώπου Του. όταν κανείς ζει την ευλογία της παρουσίας Του και το μυστήριο της κοινωνίας Του, δεν έχει ανάγκη να απαντήσει στο ερώτημα της ύπαρξής Του. όλα τα σχετικά ερωτήματα εκφυλίζονται πριν λάβουν την απάντησή τους.

Θα πω κάτι που ίσως λίγο σας δυσκολέψει, αλλά όμως είναι πολύ σημαντικό. Η γνώση μας για τους λόγους των όντων για το μυστήριο του Θεού είναι πολύ περιορισμένη. Πολύ λίγα γνωρίζουμε, διότι και πολύ λίγα μπορούμε να χωρέσουμε. Αλλά αυτά που κατέχουμε είναι ότι μας χρειάζεται. Η ουσία του Θεού είναι αμέθεκτη, ενώ οι άκτιστες ενέργειές Του μεθεκτές. Εμείς δεν γνωρίζουμε ούτε κατανοούμε την ουσία Του, μόνο μυστηριακώς και μυστικώς κοινωνούμε τη φύση Του, γινόμαστε «κοινωνοί θείας φύσεως» (Β' Πέτρ.α' 4). Έτσι ζούμε την αποκάλυψή Του, και τη χάρι και την παρουσία Του.

από το βιβλίο: "Αν υπάρχει ζωή, θέλω να ζήσω"

του Μητροπ. Μεσογαίας και Λαυριωτικής κ. Νικολάου

πηγή

http://imverias.blogspot.gr/2014/02/blog-post_1.html