Ιησούς Σινά

Τι πλέον θέλεις;

Εγώ πατήρ, εγώ αδελφός, εγώ νυμφίος, εγώ οικία, εγώ τροφεύς, εγώ ιμάτιον, εγώ ρίζα, εγώ θεμέλιος, παν όπερ αν θέλεις εγώ. Μηδενός εν χρεία καταστείς. Εγώ δουλεύσω.

Ήλθον γαρ διακονήσαι, ου διακονηθήναι. Εγώ και φίλος και ξένος και κεφαλή και αδελφός και αδελφή και μήτηρ. Πάντα εγώ.

Μόνον οικείως έχε προς εμέ. Εγώ πένης δια σέ και αλήτης δια σέ, επι σταυρού δια σέ, άνω υπέρ σου εντυγχάνω τω Πατρί κάτω υπέρ σου πρεσβευτής παραγέγονα παρά του Πατρός.

Πάντα μοι σύ και αδελφός και συγκληρονόμος και φίλος και μέλος.

Τι πλέον θέλεις;

Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Τετάρτη 5 Μαρτίου 2014

Η κοιλιά είναι ο πιο άπιστος μεσίτης

44784_107139969343386_100001421517087_66973_212533_n.jpg



Δεχθείτε την νηστεία, οι φτωχοί, την συγκάτοικό σας και ομοτράπεζο. Οι δούλοι, την ανάπαυση από τους συνεχείς καμάτους της υπηρεσίας. Οι πλούσιοι, αυτήν που σας γιατρεύει από την βλάβη του χορτασμού και με την μεταβολή κάνει πιο τερπνά αυτά που από την συνήθεια περιφρονούνται. Οι άρρωστοι, την μητέρα της υγείας. Οι υγιείς, το φυλακτήριο της υγείας.
Ρώτησε τους ιατρούς και θα σου απαντήσουν, ότι το περισσότερο σφαλερό από όλα είναι η άκρα παχυσαρκία. Για τούτο οι πιο έμπειροι με τη νηστεία αφαιρούν το πλεονάζον πάχος, ώστε να μην συντριβεί η δύναμη με το βάρος της παχυσαρκίας. Διότι εξεπίτηδες αφού με την στέρηση εξαφανίσουν την αμετρία του πάχους, προετοιμάζουν στην θρεπτική δύναμη κάποια άνεση και ανατροφή και αρχή για δεύτερη αύξηση. Έτσι σε κάθε έργο και σε κάθε σωματική ιδιοσυγκρασία βρίσκεται η ωφέλεια της νηστείας και σε όλα ομοίως αρμόζει, στα σπίτια, στις αγορές, στις νύκτες, στις ημέρες, στις πόλεις, στις ερημιές. Αυτήν λοιπόν που με τόσα μέσα χαρίζει σε μας το καλό, ας υποδεχθούμε με χαρά, κατά τον λόγο του Κυρίου, χωρίς να είμαστε κατηφείς, όπως οι υποκριτές, αλλά το χαρωπό της ψυχής χωρίς προσποίηση να δείχνουμε (Ματθ. 6, 16-17).
Και δεν νομίζω ότι χρειάζεται τόσον αγώνα η προτροπή για τη νηστεία, όσον το να μην περιπέσει σήμερα κάποιος στα κακά της μέθης. Διότι τη μεν νηστεία και για την συνήθεια και για την μεταξύ μας ντροπή, oι πολλοί την αποδέχονται. Φοβούμαι δε τη μέθη, που, σαν πατρική κληρονομιά, οι φίλοι του οίνου την διασώζουν. Όχι νηστεία με την μέθη. Όπως δηλαδή αυτοί που κάνουν μακρινά ταξίδια, έτσι και μερικοί ανόητοι σήμερα πίνουν οίνο σε αντάλλαγμα των πέντε ημερών της νηστείας‡ Ποιος είναι τόσον ανόητος, ώστε προτού αρχίσει να πίνει, να κάνει τις τρέλες των μεθυσμένων; Δεν γνωρίζεις ότι η κοιλιά δεν κάνει αποταμίευση; Η κοιλιά είναι ο πιο άπιστος μεσίτης. Είναι ταμείο αφύλακτο, διότι, όταν μπαίνουν πολλά, τη μεν βλάβη διατηρεί, τα φαγητά όμως δεν διαφυλλάττει‡ πρόσεχε μη τυχόν και σε σένα, αύριο που θα έλθεις από την μέθη λεχθούν αυτά που τώρα αναγνώσθηκαν. «Δεν διάλεξα αυτή τη νηστεία, λέγει ο Κύριος» (Ησ. 58, 5).
Γιατί αναμιγνύεις τα άμικτα; Ποια ή σχέση της νηστείας προς την μέθη; Ποια είναι η σχέση της μέθης προς την εγκράτεια; «Ποια η συμφωνία μεταξύ του ναού του Θεού και των ειδώλων;» (Β΄ Κορινθ. 6, 16). Διότι ναός του Θεού μεν είναι αυτοί στους οποίους κατοικεί το Πνεύμα του Θεού‡ ναός δε ειδώλων, είναι αυτοί που υποδέχονται με την μέθη το πλήθος της ακολασίας. Η σημερινή ημέρα είναι τα πρόθυρα των νηστειών. Αυτός δε που έχει βεβηλωθεί στα πρόθυρα βεβαίως δεν είναι άξιος να εισέλθει στα άγια. Κανείς δούλος θέλοντας να εξευμενίσει τον κύριό του, δεν μεταχειρίζεται τον εχθρό του σαν προστάτη και μεσίτη. Το μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως στην Αρχαία Εκκλησία. Η μέθη είναι έχθρα στο Θεό‡ η νηστεία δε, αρχή της μετανοίας. Εάν λοιπόν θέλεις με την εξομολόγηση να γυρίσεις στο Θεό, να αποφεύγεις την μέθη, για να μην σου κάμει δυσκολότερη την αποξένωση. Δεν αρκεί βεβαίως μόνον η αποχή από τις τροφές, για την επαινετή νηστεία, αλλ΄ ας νηστεύσουμε νηστεία δεκτή, ευάρεστη στο Θεό. Αληθινή νηστεία είναι η αποξένωση από το κακό, η εγκράτεια της γλώσσας, η αποχή από το θυμό, ο χωρισμός από τις επιθυμίες, την καταλαλιά, το ψεύδος, την ψευδορκία. H στέρηση από αυτά είναι αληθινή νηστεία. Μέσα σ΄ αυτά λοιπόν η νηστεία είναι αγαθό. Η πνευματική νηστεία είναι η έλλειψη του ορθοδόξου λόγου που κάνει την ψυχή ατροφική και παγερή.

Μέγας Βασίλειος

Τρίτη 4 Μαρτίου 2014

Η ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ


Nikos Hiladakis
  Την εποχή της μεταπολίτευσης κυριάρχησε στην χώρα μας το δόγμα, «Ανήκωμεν στην Δύση». Εξ’ αίτιας αυτού του δόγματος είχαμε αλλεπάλληλες εθνικές ταπεινώσεις, (αρκεί μόνο να θυμηθούμε τα Ίμια), είδαμε αλλεπάλληλες προδοσίες από την πλευρά των «συμμάχων» μας, που ποτέ δεν θέλησαν να υπερασπιστούν τα εθνικά μας δίκαια έναντι της τουρκικής επεκτατικής προκλητικότητας και, τέλος είδαμε μια  προδοτική  πολιτική κλίκα που κυβέρνησε την χώρα επί δεκαετίες, στηριζομένη σε αυτούς τους  δυτικούς «συμμάχους», να φέρνει την πιο στυγνή κατοχή καταστρέφοντας την ελληνική οικονομία και στέλνοντας χιλιάδες Έλληνες στην απελπισία και στην αυτοκτονία.



Και σαν να μην έφτάναν όλα αυτά, οι υποτιθέμενοι σημερινοί  «Έλληνες» ηγέτες, καθημερινά δίνουν… μάχη για να εκχωρηθούν στους Γερμανούς και στο αμερικανοκρατούμενο ΔΝΤ  τα ενεργειακά μας κοιτάσματα που μπορεί να αποτελέσουν και το μοναδικό πεδίο ανάκαμψης μιας χώρας που οι ίδιοι την οδήγησαν εκ του ασφαλούς στην οικονομική κατάρρευση και την μακροχρόνια χρεοκοπία.

Οι σχέσεις μας με την Ρωσία και στην μετασοβιετική εποχή  κυριαρχούνταν πάντα από αυτό το δόγμα του  «Ανήκωμεν στην δύση». Παρά του ότι ιστορικοί, θρησκευτικοί, αλλά και γεωπολιτικοί λόγοι  συνδέανε περισσότερο τα εθνικά μας συμφέροντα με την Ρωσία, εμείς, (ή καλύτερα το δοσιλογικό πολιτικό κατεστημένο ), κρατούσαμε μάλλον εχθρική στάση έναντι της ρωσικής πολιτικής. Η Ρωσία ήταν η μόνη χώρα που τόσο έντονα μας συμπαραστάθηκε πάντα στο Κυπριακό, αλλά και στην διένεξη με την Τουρκία, αφού αποτελούσε τον εκ βορρά «μπαμπούλα» για τις προκλητικές κινήσεις της τουρκικής επιθετικότητας, σε αντίθεση με τους δυτικούς «συμμάχους» μας που πάντα μας ξεπουλούσανε με τον χειρότερο τρόπο. Αν παρακολουθεί κανείς την τουρκική επικαιρότητα, (όπως ο υποφαινόμενος), θα διαπιστώσει το πόσο ανασχετικό παράγοντα στην προκλητικότητα των Τούρκων έναντι του ελληνισμού, αποτελούσε πάντα και αποτελεί η Ρωσία του Πούτιν, (και να μην αναφέρουν κάποιοι καλοθελητές για την οικονομική συνεργασία Τουρκίας-Ρωσίας. Αυτή είναι συνεργασία λυκοφιλίας και οφείλεται ακριβώς στην δική μας προδοτική απουσία).

Η ίδια η σημερινή Ρωσία με μια στιβαρή και ικανοτάτη ηγεσία κατάφερε μέσα σε λίγα χρόνια να ορθώσει έντονα το ανάστημα της στην παγκόσμια επέλαση της Νέας Τάξης. Τώρα, με την περίπτωση της Ουκρανίας, έδειξε πως όχι μόνον δεν υποχωρεί άτακτα, όπως νόμισαν κάποιοι θερμόαιμοι στην Ουάσιγκτον και στο Βερολίνο, αλλά αντίθετα επιβάλλει με την σιδερένια γροθιά της την δική της θέληση. Το θράσος των Αμερικανών και Ευρωγερμανών να θελήσουν να κυκλώσουν της Ρωσία με το τελευταίο εγχείρημα στη Ουκρανία, έδειξε  την παντελή τους έλλειψη διορατικότητας, αδυναμία κατανόησης της ρώσικης πραγματικότητας και κυρίως, το πόσο ηλίθια κινούν τα νήματα της παγκόσμιας  πολιτικής τους. Το δίδαγμα της Συρίας δεν δίδαξε φαίνεται τίποτα στους Αμερικανούς, που βλέπουν την οικονομία τους να καταρρέει, τον στρατό τους να φεύγει ταπεινωμένος από το Αφγανιστάν, αφού προηγουμένως έφυγε από το Ιράκ παραδίδοντας την χώρα σε φιλοιρανικό καθεστώς. Αλλά και η γερμανική απληστία φαίνεται  να ήρθε η σειρά της να πάρει και αυτή το μάθημα της. Δυο φορές στη παγκόσμια ιστορία οι Γερμανοί έσπασαν τα μούτρα τους αφού αιματοκύλησαν τον κόσμο. Τώρα προώθησαν κατοχικά ακόμα και νεοναζιστικά καθεστώτα θέλοντας να επιβάλουν την οικονομική λεηλασία των λαών για να τους υποτάξουν ολοκληρωτικά. Καυτό παράδειγμα τα ερείπια που συσσώρευσαν στην χώρα μας. Στην Ουκρανία όμως, όπως φαίνεται, λογάριασαν χωρίς τον ξενοδόχο!

Η Ουκρανία πρέπει να μας δείξει τον δρόμο για την χώρα μας. Τα συμφέροντα μας ειδικά στην σημερινή εποχή δεν συμβαδίζουν με αυτά των Αμερικανών και των Γερμανών, ποτέ δεν συμβάδισαν. Δεν είναι αυτά που υπηρετεί η σημερινή προδοτική κατοχική πολιτική κλίκα. Είναι με την Ρωσία του Βλαδίμηρου Πούτιν, του παγκόσμιου ηγέτη που  σήμερα  αντιστέκεται και κυρίως μπορεί και το κάνει, στην παγκόσμια λεηλασία της Νέας Τάξης. Γι’ αυτό και πρέπει να στηρίξουμε μόνο τις ελληνικές πολιτικές δυνάμεις που  συστρατεύονται  με τον πολιτικό «γίγαντα» της εποχής μας, τον Βλαδίμηρο Πούτιν της Ρωσίας. Είναι η μόνη μας ελπίδα να επιβιώσουμε σαν λαός και σαν έθνος. Είναι η πραγματική ανάσχεση ενάντια στις ληστρικές και εγκληματικές φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις που λεηλάτησαν με τον χειρότερο τρόπο την χώρα μας και τώρα θέλουν να μας αποτελειώσουν ολοκληρωτικά ξεπουλώντας και όλα τα εθνικά μας θέματα.

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ

Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

 

 πηγή

Κάποια μεγάλη Τεσσαρακοστή συνέβη το εξής...


stpetkaparasqueva.jpg

Κάποια μεγάλη Τεσσαρακοστή συνέβη το εξής: Αρχίζει την Καθαρά Δευτέρα την ερμηνείαν εις την εξαήμερον τού Μωυσέως, τις εξ δηλαδή ημέρες της δημιουργίας.
Ομιλία πρώτη: «Χαίρω και ευφραίνομαι γιατί βλέπω να στολίζεται η Εκκλησία τού Θεού με το πλήθος των παιδιών της. Σάς βλέπω όλους να τρέχετε προς τον ναό με πολλή την χαράν».
Έρχεται η Καθαρά Τρίτη: «Είμαι γεμάτος σήμερα με χαρά μεγάλη, βλέποντας τα αγαπημένα σας πρόσωπα».
Τα ίδια και την Καθαρά Πέμπτη: «Βλέποντας, αγαπητοί, την μεγάλη σας προθυμία στο να συγκεντρώνεσθε στην σύναξί μας στον ναό, διακατέχομαι από μεγάλη χαρά και δεν παύω να δοξάζω τον φιλάνθρωπο Θεό για την προκοπή σας».
Έρχεται όμως και το Σάββατο: «Θέλω να αρχίσω την συνηθισμένη μου διδασκαλία, αλλά διστάζω και υποφέρω. Λίγο φύσηξεν ο διάβολος και ξεχάσατε όλη την προηγούμενη διδασκαλία και την καθημερινή παραίνεση. Τρέξατε οι πάντες στην σατανική εκείνη πομπή, στον Ιππόδρομο. Βγάλατε από τις ψυχές σας την σύνεση της αγίας Τεσσαρακοστής και πέσατε στα δίχτυα τού διαβόλου».

Κρίμα στα τόσα κηρύγματα.

Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Είναι μεγάλο όπλο στους πειρασμούς η ανεξικακία


vinian3.jpg


«Να επιδιώκετε την ειρήνη με όλους και τον αγιασμό, χωρίς τον οποίο κανείς δεν θα δη τον Κύριο».Διότι τίποτε δεν μας κάνει τόσο ευάλωτους στους πειρασμούς και δεν συμβάλλει τόσο στην ήττα μας, όσο η διάσπασις. Και πρόσεχε πώς.
Διάσπασε τη φάλαγγα στον πόλεμο και οι εχθροί δεν θα χρειασθούν κόπο να τους νικήσουν, αλλά θα τους αιχμαλωτίσουν, επειδή τους βρήκαν μόνους και ασθενέστερους εξ αιτίας τής διασπάσεως. «Να επιδιώκετε την ειρήνη με όλους», λέγει· άρα και μ' αυτούς που μας κάνουν κακό. Αυτό και αλλού το αναφέρει· «εάν είναι δυνατόν, όσο εξαρτάται από εσάς, να έχετε ειρη­νικές σχέσεις με όλους τους ανθρώπους».
Όσο εξαρτάται από σένα, λέγει, να ζης ειρηνικά, χωρίς να προσβάλλης την ευσέβεια, αλλά και όταν κακοποιήσαι, να το υπομένης με γενναιότητα· διότι είναι μεγάλο όπλο στους πειρασμούς η ανεξικακία. Έτσι και ο Χριστός ενδυνάμωνε τους μαθητές του μ' αυτά τα λόγια· «Να, σας στέλνω σαν πρόβατα μέσα στους λύκους· να είσθε φρόνιμοι σαν τα φίδια και άκακοι σαν τα περιστέρια».
Τί λές; βρισκόμαστε ανάμεσα σε λύκους, και μας προτρέπεις να είμαστε σαν τα πρόβατα και σαν τα περιστέρια; Ναι, λέγει· διότι τίποτε δεν γελοιοποιεί τόσο τον κακοποιό, όσο το να υπομένετε με γενναιότητα αυτά που σας κάνουν, και να μην αμύνεσθε ούτε με λόγια, ούτε με έργα. Αυτό και εμάς μας κάνει περισσότερο ενάρετους και μας ετοιμάζει μεγαλύτε­ρο μισθό, και εκείνους τους ωφελεί. Αλλά σε ύβρισε ο τάδε; εσύ ευλόγησέ τον.
Πρόσεχε πόσα από αυτό κερδίζεις· έσβησες το κακό, ετοίμασες μισθό για σένα, εκείνον τον καταντρόπιασες, και εσύ δεν έπαθες κανένα κακό.

Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Δευτέρα 3 Μαρτίου 2014

Η ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ - π. Αλέξανδρος Σμέμαν



181384_376215609104450_563406582_n.jpg



Η μετάνοια είναι η αρχή αλλά και η ατμόσφαιρα μέσα στην οποία βιώνεται μια αληθινά χριστιανική ζωή. Η πρώτη λέξη του Χριστού, όταν άρχισε το κύρηγμά Του, ήταν  -μετανοείτε -(Ματθ. 4:17).
Αλλά τι είναι μετάνοια;
Μέσα στο συνωστισμό που επικρατεί στην καθημερινή ζωή μας δεν έχουμε τον χρόνο να σκεφτούμε για μετάνοια. Και καταλήγουμε απλώς στο ότι εκείνο που έχουμε να κάνουμε στην περίοδο της Σαρακοστής είναι ν' αποφεύγουμε ορισμένες τροφές, να περιορίζουμε τις «διασκεδάσεις», να πάμε στην εξομολόγηση, να δεχτούμε την συγχώρεση από τον ιερέα, να προσέλθουμε (μία φορά σ' όλο το χρόνο!) στην Θεία Κοινωνία και μετά από αυτά να θεωρήσουμε τον εαυτό μας τελείως «εν τάξει» μέχρι τον επόμενο χρόνο.
Αλλά θα πρέπει να υπάρχει κάποιος λόγος για τον οποίο η Εκκλησία ξεχώρισε αυτές τις επτά εβδομάδες σαν μια ιδιαίτερη περίοδο μετάνοιας και μας καλεί σε μια συνεχή και επίμονη πνευματική προσπάθεια. Όλα αυτά φυσικά θα πρέπει να έχουν άμεση σχέση με μένα, με την πίστη μου, τη ζωή μου, την ιδιότητά μου σαν μέλος της Εκκλησίας.
Έτσι λοιπόν δεν είναι πρωταρχικό μου καθήκον να προσπαθήσω να καταλάβω τι διδάσκει η Εκκλησία μου για τη Μεγάλη Σαρακοστή; Να προσπαθήσω να είμαι ένας ορθόδοξος χριστιανός, όχι κατ' όνομα μόνο, αλλά στην ίδια τη ζωή;
Στις ερωτήσεις: τι είναι μετάνοια; Γιατί έχουμε ανάγκη από αυτήν; Πως μπορούμε να την βιώσουμε; -Η Μεγάλη Σαρακοστή δίνει απαντήσεις. Η περίοδος αυτή είναι ένα σχολείο μετάνοιας στο οποίο κάθε χριστιανός οφείλει να μπαίνει κάθε χρόνο για να καταφέρει να εμβαθύνει στη πίστη του, να την επανεκτιμήσει και, αν είναι δυνατόν, ν' αλλάξει τη ζωή του.
Η Εκκλησία μας με τις διατάξεις και το πνεύμα της λατρείας της Μεγάλης Σαρακοστής μας μεταβιβάζει το νόημα της μοναδικής αυτής περιόδου. Είναι μια υπέροχη προσκυνηματική πορεία προς τις πηγές της ορθόδοξης πίστης, είναι μια εκ νέου ανακάλυψη του ορθόδοξου τρόπου ζωής.
π. Αλέξανδρος Σμέμαν 
από το βιβλίο «Μεγάλη Σαρακοστή», 
 
 Ευχόμαστε  σε  όλους  τους  φίλους, επισκέπτες και αναγνώστες του blog καλή  και  ευλογημένη  Σαρακοστή, με  καλούς   πνευματικούς  αγώνες.