Μητροπολίτης Λεμεσού: «Ο Χριστός δεν μας άφησε μόνους»

Παρακολουθούμε με αγωνία και στενοχώρια αυτά που συμβαίνουν στον τόπο μας και συνεχίζουμε να βοηθούμε το λαό μας με την προσευχή μας, δήλωσε στο Μεσημέρι και Κάτι ο Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος.

Ο κόσμος εκφράζει αγωνία και ανησυχία για το μέλλον και είναι δικαιολογημένος διότι διαφαίνεται το μέλλον ζοφερό και δύσκολο, είπε ο Μητροπολίτης.

Πρόσθεσε ότι «εμείς πρέπει να βοηθούμε τον κόσμο να έχει εμπιστοσύνη στο θεό. Δεν παραβλέπουμε τη δυσκολία αλλά ο Θεός είναι δυνατότερος. Η ελπίδα κλονίζεται αλλά και ο Χριστός είπε να μην δειλιάζουμε και να μην χάνουμε την πιστή μας».

Ο Θεός δεν μας εγκατέλειψε, είπε ο Μητροπολίτης Λεμεσού, σημειώνοντας ότι «υπάρχουν άνθρωποι που ελκύουν τη χάρη του θεού και ανατρέπουν τα παγκόσμια δεδομένα»

Ο Χριστός μας προτρέπει, τις δύσκολες στιγμές να τις αντιμετωπίζουμε με πιστή και με προσευχή. Για το θεό δεν υπάρχουν δύσκολα και δεν θα μας αφήσει μόνους μας, τόνισε ο Μητροπολίτης.

πηγή

 romfea

Δεν μπορούν να υποτάξουν λαούς, που μεταφέρουν τόση ιστορία, όπως οι Έλληνες

Στην συνέντευξη του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο Μόρφου Νεόφυτος αναφέρει ότι ο λαός περιμένει τον πνευματικό λόγο, την αιτία και το νόημα της ζωής και του θανάτου. «Αν δεν του τα δώσουμε αυτά και ένα τρόπο μετανοίας, τότε (οι Ιεράρχες) θα κριθούμε πολύ πιο αυστηρά από τους πολιτικούς», τονίζει.
Προειδοποιεί ότι η Εκκλησία, «αν δεν ερμηνεύσει πνευματικά την κρίση, τότε θα περιθωριοποιηθεί».
Σε άλλο σημεία της συνέντευξης ο Μόρφου Νεόφυτος σημειώνει: «Πρέπει οι επενδύσεις που κάνει η Εκκλησία να είναι για να δίνουν στο λαό. Να μην είναι επενδύσεις για χλιδή και για πολυτέλεια. Εάν υπάρχει χλιδή και πολυτέλεια, και όντως υπάρχει και έχουμε περιπέσει σε αυτόν τον πειρασμό, τότε χρειάζεται θεραπεία».
«Για να αποκτήσεις το Άγιο Πνεύμα, θέλει θυσία, θέλει κόπο και θέλει και μία λιτότητα. «Άγιο Πνεύμα μαζί με χλιδή, δεν πάει. Άρα πρέπει να μπούμε σε μία ασκητική ζωή ικανή να αντιμετωπίσουμε την ευρωκρατία που ζούμε με την βούλα της κυρίας Μέρκελ».
Ο Μόρφου Νεόφυτος γεννήθηκε το 1962 στο χωριό Κάτω Ζώδια της Μόρφου. Το 1974 μαζί με την οικογένεια του, όπως και οι άλλοι Μορφίτες, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την πατρογονική εστία και να ζήσει σε προσφυγικό συνοικισμό στην Λευκωσία. Σπούδασε Νομική και Θεολογία. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της αποκλειστικής συνέντευξης στο ΑΠΕ-ΜΠΕ:
- Πόσο διαφορετική ήταν η καταστάση το 1974 από τη σημερινή;
- Κατ' αρχήν η Κύπρος τότε ήταν χώρα αγροτική, είχε προηγηθεί μια εμφύλια διαμάχη, γριβικοί-μακαριακοί. Τότε τεχνολογικά ζούσαμε την εποχή του τρακτέρ, τώρα ζούμε στην εποχή του διαδικτύου. Όμως είναι αλήθεια ότι σ' αυτές τις δύσκολες ώρες, που περνάμε τώρα η γεννιά η δική μου και η παλιότερη, η ανάμνηση και μόνο του 1974 είναι πηγή παρηγοριάς, ελπίδας και δύναμης.
Τότε, το 1974 βρήκαμε τα πόδια μας, πρόσφυγες, κατατρεγμένοι, πάμπτωχοι με τη βοήθεια του Θεού σπουδάσαμε, νοικοκυρευτήκαμε και στήσαμε από την αρχή το κράτος μας. Συνεπώς το 1974 έχει κάποιες ομοιότητες, έχει και κάποιες διαφορές. Το σημαντικό είναι ότι η μετάβαση από 1974 στο σήμερα είναι πηγή παρηγοριάς και έμπνευσης για να διαχειριστούμε τη σημερινή κατάσταση. Η μεγάλη διαφορά είναι ότι τότε είχαμε να κάνουμε με μία μεγάλη δύναμη, την Τουρκία. Τώρα έχουμε να κάνουμε με πολλές ισχυρές και κρυφές δυνάμεις, που με μία λέξη θα τις έλεγα, παγκοσμιοποίηση. Αυτό είναι μεγάλη διαφορά.
-Σας έχει πικράνει η στάση η στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το ότι δεν εκδηλώθηκε έμπρακτα η κοινοτική αλληλεγγύη;
-Με έχει επιβεβαιώσει, δεν με πίκρανε. Διότι ποτέ δεν ήμουν γοητευμένος και ποτέ δεν υπήρξα ευρωπαϊστής. Μονίμως μιλώ για προσανατολισμό πνευματικό και πολιτιστικό. Για να απογοητευτείς από κάτι πρέπει πρώτα να γοητευτείς. Για να πικραθείς πρέπει να έχεις γλυκαθεί.
Αλλά εμένα ποτέ δε με γλύκανε η Ευρώπη.
Μελετώ την Ιστορία του τόπου μας και μονίμως αυτοί οι άνθρωποι μας δημιουργούν προβλήματα. Να σας φέρω για παράδειγμα το 1204 τις Σταυροφορίες στην Κωνσταντινούπολη. Τα ενετικά βασίλεια, που έφτιαξαν εδώ.
Σιγά-σιγά αυτοί αντιλαμβάνονται την επαφή μαζί μας ως υποταγή. Δεν μπορούν να υποτάξουν λαούς, που μεταφέρουν τόση ιστορία, όπως οι Έλληνες. Παγκοσμιοποίηση σημαίνει υποταγή πρώτα με οικονομικούς όρους, και ήδη το ζούμε, και δεύτερο, με πολιτικούς και κοινωνικούς όρους, και στο τέλος, με πνευματικούς όρους και αυτό σημαίνει πολλά.
-Ποιος πρέπει να είναι ο προσανατολισμός, για τον οποίο μιλήσατε;
-Όταν μιλώ για προσανατολισμό δεν αναφέρομαι σε ένα πολιτικό μόρφωμα, που θα είναι αντίβαρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως ισχυρίζονται μερικοί ότι πρέπει να γίνουμε Ρωσόφιλοι και να τα επενδύσουμε όλα στο «ξανθό γένος». Δεν είμαι πολιτικός, υποστηρίζω ότι μπορεί η Κύπρος και λόγω της θέσης της να έχει μία πολυδιάστατη πολιτική και οικονομία, ή να επιλέξει κάποιους φίλους χωρίς να σημαίνει και ένταξη σε κάποια ένωση.
-Ο κόσμος είναι βαθιά απογοητευμένος από τους πολιτικούς. Είναι απογοητευμένος και από την Εκκλησία;
-Από την Εκκλησία δεν είναι απογοητευμένος. Από την Εκκλησία περιμένει πολλά. Περιμένει τον πνευματικό λόγο, την αιτία και το νόημα της ζωής και του θανάτου. Διότι και ο θάνατος έχει νόημα. Αν δεν του τα δώσουμε αυτά και ένα τρόπο μετανοίας, τότε θα κριθούμε πολύ πιο αυστηρά από τους πολιτικούς. Οι πολιτικοί ήδη κρίθηκαν. Τώρα είναι η ώρα που θα κριθούμε εμείς, οι Ιεράρχες. Οι πολιτικοί έδειξαν ελάχιστο επαγγελματισμό. Και οι δημοσιογράφοι κρίθηκαν και βρέθηκαν εκτεθειμένοι οι περισσότεροι. Ο κόσμος θέλει πνεύμα Άγιο, αυτό σημαίνει πνευματική ζωή.
-Εσείς έχετε επικοινωνία με πάρα πολύ κόσμο και ως Επίσκοπος και ως πνευματικός. Τι σας λέει ο κόσμος; Τι νουθεσίες σας ζητά;
-Ο κόσμος έχει δύο μεγάλες ανάγκες από μας. Υπάρχουν αυτοί που μας λένε: «Θέλω γάλα για τα παιδιά μου, θέλω χρήματα για να πληρώσω τον ηλεκτρισμό που μας έκοψαν, το νοίκι μου», ή ο γονιός να στείλει χρήματα στο παιδί του που σπουδάζει στο εξωτερικό. Είναι λοιπόν οι βιοτικές ανάγκες.
Υπάρχει όμως και μια άλλη μερίδα, μεγαλύτερη της πρώτης, που δε μας βλέπει ως υπουργείο Κοινωνικής Πρόνοιας, αλλά μας βλέπει με αυτό, που κατά κύριο λόγο πρέπει να είμαστε, και ζητά, το επαναλαμβάνω, μια ερμηνεία των γεγονότων και ένα νόημα ορθόδοξης ύπαρξης σε αυτό το νησί. Αυτό είναι διαχρονικό, αλλά η περίοδος αυτή το επιτείνει.
- Η Εκκλησία από πέρυσι είχε αρχίσει να στέλλει βοήθεια σε τρόφιμα και άλλα είδη στην Ελλάδα και στη συνέχεια δημιούργησε στην Κύπρο κοινωνικά παντοπωλεία. Όμως υπάρχει η εντύπωση ότι η Εκκλησία έμεινε μόνο σε αυτό και ότι δεν διαμόρφωσε, ενώ έβλεπε την πορεία των πραγμάτων, μια ποιμαντική για αντιμετώπιση της κρίσης;
- Μεθαύριο Τρίτη συνέρχεται σε έκτατη συνεδρίαση η Ιερά Σύνοδος για να εξετάσει την κατάσταση, όπως αυτή έχει διαμορφωθεί. Αλλά και σε προηγούμενες τακτικές Συνόδους, με πρωτοβουλία του Αρχιεπισκόπου αφιερωνόταν αρκετός χρόνος για να δούμε πώς θα αντιμετωπίσουμε την επερχόμενη κρίση. Δυστυχώς, οι πολιτικοί για προεκλογικούς λόγους κοίμιζαν διάφορες πτυχές της κρίσης. Εμείς δεν μπορέσαμε να αρθρώσουμε ένα λόγο, οποίος να ήταν πέραν της προεκλογικής εκστρατείας. Επειδή είναι παράδοση στα εκκλησιαστικά πράγματα της Κύπρου με τον ένα ή τον άλλο τρόπο η διοικούσα Εκκλησία αναμειγνύεται στις προεκλογικές διαδικασίες. Όπως λοιπόν έγινε με τα κόμματα, το ίδιο έπαθε και η Εκκλησία. Την δυσκόλεψε να πάρει πιο σωστές αποφάσεις για την κρίση που ερχόταν, ασχολούμενη με τα προεκλογικά.
- Δηλαδή εσείς θεωρείτε ότι είναι ανάγκη να διαμορφωθεί μια ποιμαντική για τη σημερινή κρίση;
-Η ερμηνεία που κάνω είναι ήδη μια τοποθέτηση. Όταν λέω ότι έχουμε ανάγκη προσανατολισμού, έχουμε ανάγκη να επιτείνουμε την απογοήτευση προς την Ευρώπη. Ήδη οι νουνεχείς δηλώσεις του Αρχιεπισκόπου προς τα εκεί κατατείνουν. Όμως λέει τα πράγματα, όχι με τόσο εκκλησιαστικούς όρους.
- Οι δηλώσεις του Αρχιεπισκόπου είναι λίγο αντιφατικές. Επαίνεσε τους βουλευτές, που καταψήφισαν την πρώτη απόφαση της Ευρωομάδας (Eurogroup) και εξέφρασε ικανοποίηση για τη δεύτερη απόφαση, που είναι χειρότερη.
Επίσης, έθεσε το θέμα της διάθεσης της ακίνητης περιουσίας της Αρχιεπισκοπής στο κράτος, πράγμα που έκανε μεγάλη εντύπωση και σχολιάστηκε ευμενώς, κυρίως στην Ελλάδα, αλλά ορισμένοι υποστηρίζουν ότι στο πίσω μέρος του μυαλού του είναι το θέμα του φυσικού αερίου. Ποιά είναι τα σχόλια σας;
-Γιατί να μην είναι; Απαντώ εγώ πολύ πιο τολμηρά από την τολμηρή ερώτησή σας. Αν δηλαδή φτάσουμε στην εξόρυξη του φυσικού αερίου, θα ήταν κακό και η Εκκλησία Κύπρου να συμμετέχει τη στιγμή που είναι ταυτισμένη με τις ανάγκες του λαού; Ο σημαντικότερος αρωγός της Ελληνικής Κοινωνίας πέρυσι ήταν η Εκκλησία Κύπρου και αυτό ουδείς πρέπει να το ξεχνά. Άρα, η Εκκλησία για να προσφέρει, πρέπει να έχει δικούς της πόρους.
Πρέπει να επενδύει. Η Εκκλησία Κύπρου είναι διαχωρισμένη από το κράτος και γι' αυτό πρέπει να έχει δικά της οικονομικά. Εάν μπορούμε να αξιοποιήσουμε ακόμα κι αυτές τις δύσκολες στιγμές και να έχουμε κάποια ωφέλεια στο θέμα της ενέργειας, σας λέω εγώ, που είμαι από τους πλέον καλογερικούς Επισκόπους, ότι είναι πολύ σωστό.
Υπογραμμίζω όμως ότι πρέπει οι επενδύσεις, που κάνει η Εκκλησία, να γίνονται για να δίνουν στο λαό. Να μην είναι επενδύσεις για χλιδή και για πολυτέλεια. Εάν υπάρχει χλιδή και πολυτέλεια, και όντως υπάρχει και έχουμε περιπέσει σε αυτόν τον πειρασμό, τότε χρειάζεται θεραπεία.
-Πότε η Εκκλησία είπε ότι η αποθέωση του χρήματος είναι λάθος δρόμος; Και ίσως να είναι και η ώρα να κάνει και η Εκκλησία της Κύπρου τη δική της αυτοκριτική, γιατί επιδόθηκε σε πλουτισμό και χλιδή.
-Το παράδοξο με την Εκκλησία της Κύπρου είναι ότι ήταν κομμάτι αυτής της καταναλωτικότητας των Κυπρίων και της χλιδής, αλλά την ίδια ώρα μοιραζόταν τη χλιδή, τον πλούτο της, με το λαό της. Δεν ήταν η τσαρική Εκκλησία της Ρωσίας, που έλεγε κάτω οι προλετάριοι και εμείς οι διοικούντες να περνούμε ως τσάροι και αυτοκράτορες. Δεν ήταν η Εκκλησία της Κύπρου ποτέ αυτό το πράγμα, ούτε στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, ούτε στα χρόνια της Αγγλοκρατίας, ούτε και τώρα, το επισημαίνω, στα χρόνια της Ευρωκρατίας με την βούλα της κυρίας Μέρκελ. Εισήλθαμε στην Ευρωκρατία με τον πλέον πανηγυρικό τρόπο.
- Η παρούσα πρόκληση που έχει δημιουργηθεί με τη σημερινή κατάσταση δεν είναι μόνο οικονομική, είναι κυρίως ηθική και πνευματική;
-Πάντοτε η οικονομία ως φαινόμενο και η κοινωνία είναι επιφαινόμενα πνευματικών προϋποθέσεων. Αυτό που θέλει ο λαός της Κύπρου από την Εκκλησία και πριν την κρίση και τώρα, που η κρίση έχει γίνει πυρκαγιά, είναι ερμηνεία πνευματική. Η Εκκλησία πρέπει να το κάνει.
Αν δεν το κάνει, θα περιθωριοποιηθεί. Δεν έχω αμφιβολία ότι η Αρχιεπισκοπή και οι μητροπόλεις θα ανταποκριθούν στις πρακτικές ανάγκες του λαού. Αυτό είναι το εύκολο. Η πνευματική όμως ερμηνεία, ενώ θα έπρεπε να είναι το πιο εύκολο για μας, είναι το πιο δύσκολο.
Πρώτα εμείς οι Ιεράρχες οφείλουμε να μετανοήσουμε για να μπορέσουμε να διδάξουμε τους κληρικούς και οι κληρικοί το λαό. Τώρα είναι ώρα για μετάνοια. Πού αστοχήσαμε στα όσα λέει το Ευαγγέλιο και πώς μπορούμε να επανέλθουμε; Η μετάνοια είναι το κέρδος των χριστιανών.
Αν αυτό το κέρδος το χάσουμε, δεν έχει νόημα να είμαστε βαπτισμένοι. 'Άρα, αυτά τα πνευματικά, που θεωρούνται αυτονόητα, αποδεικνύονται ότι θέλουν κόπο, πόνο, θλίψη και μετάνοια. Αυτό πρώτοι πρέπει να το μετέλθουμε εμείς οι Ιεράρχες.
-Στη Βασιλική του Αγίου Αυξιβίου στους Κατεχόμενους σήμερα Σόλους, ο οποίος ήταν ο πρώτος Επίσκοπος της Μόρφου, υπάρχει μία επιγραφή του 655 μ.Χ. στην οποία μεταξύ άλλων αναφέρεται: «Πολλή του φιλανθρώπου Θεού η χρηστότης... Ούτε γάρ η κρίσις ανέλεος, ούτε ο έλεος άκριτος». Είναι αυτό επίκαιρο σήμερα;
-Βεβαίως και είναι. Αυτό σημαίνει ότι η κρίσις δεν έρχεται χωρίς έλεος από το Θεό. Δηλαδή, ο Θεός θα μας ελεήσει μετά από αυτή την κρίση, εάν ζητήσουμε τη μετάνοια. Αλλά και το έλεος δεν είναι άκριτο. Δηλαδή, αυτούς τους δυνατούς της γης, αν εμείς μετανοήσουμε πραγματικά, θα τους κρίνει αυστηρά. Και να σας θυμίσω και ένα άλλο στίχο από τον Δαυίδ, που ακούμε αυτή την περίοδο: «πρόσθες αυτοίς κακά Κύριε, πρόσθες αυτοίς κακά, τοις ενδόξοις της γης».
Και αυτοί οι μεγάλοι του κόσμου πρέπει να προσέχουν, διότι η εκμετάλλευση των λαών και η τάχα επιλεκτική δικαιοσύνη και το οικονομικό νοικοκυριό μόνο στους Κυπρίους, θα το πληρώσουν κάποια στιγμή, όχι από τους λαούς μας τους φτωχούς και ταπεινούς, αλλά από άλλες πληγές, που θα έλθουν.
 defencenet

Εύη Τρίτη, 2 Απριλίου 2013 9:12 μμ

Καλησπέρα har!
Μακάρι ο Θεός να σπλαχνιστεί την ανθρωπότητα και να δοθεί η προσοχή στα ευλογημένα αυτά λόγια.
Ο προφήτης Ησαϊας λέει: "Όταν οι κρίσεις σου είναι στη γη, οι κάτοικοι του κόσμου θα μάθουν δικαιοσύνη. Και αν ακόμα ο ασεβής ελεηθεί, δε θα μάθει δικαιοσύνη... και δε θα κοιτάξει στη μεγαλειότητα του Κυρίου." κεφ. κς΄,9-10.
Ο μακρόθυμος, ο βραδύς σε θυμό και γεμάτος ευσπλαχνία Θεός χορηγεί στην κάθε κρίση τον απαιτούμενο χρόνο να πραγματοποιήσει το έργο της: ΤΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ.
Η θεϊκή έκκληση απευθύνεται και σήμερα: "Μήπως εγώ θέλω πραγματικά τον θάνατο του ανόμου, λέει ο Κύριος ο Θεός, και όχι να επιστρέψει από τους δρόμους του και να ζήσει;"
"Απορρίψτε από σας όλες τις ανομίες σας, που ανομήσατε σε μένα, και κάντε για τον εαυτό σας νέα καρδιά και νέο πνεύμα. Γιατί να πεθάνετε, οίκος Ισραήλ; Επειδή, εγώ δε θέλω το θάνατο αυτού που πεθαίνει, λέει ο Κύριος ο Θεός. Γι' αυτό, επιστρέψτε, και ζήστε."
"Επιστρέψτε από τους πονηρούς σας δρόμους, γιατί να πεθάνετε, οίκος Ισραήλ;" Ιεζεκιήλ κεφ. ιη΄, 23,31,32 και κεφ. λγ΄,11.
Στην εποχή του προφήτη Ιεζεκιήλ για τον ταλαίπωρο Ισραήλ δεν υπήρχε παρά μόνο ένα φάρμακο: Να στραφούν μακριά απ' τα αμαρτήματα που είχαν φέρει επάνω τους το χέρι τιμωρίας του Παντοδύναμου και να επιστρέψουν στο Θεό με ειλικρινή πρόθεση καρδιάς.
Μήπως για την ανθρωπότητα σήμερα είναι διαφορετικά; Πώς μπορεί κανείς να σταθεί στην παρουσία ενός δίκαιου Θεού;
Ας συλλογιστεί ο καθένας μας σοβαρά πάνω στα γεγονότα!

har Τετάρτη, 3 Απριλίου 2013 1:21 μμ

Εύη
Ο επίσκοπος Μορφου Νεόφυτος αρθρώνει λόγο εκκλησιαστικό μα συνάμα πατριωτικό. Είναι οι λόγοι που λείπουν από την εποχή μας, όπως βεβαίως λείπει και η μετάνοια.
Αρρωστειες, κρίσεις, ανέχεια αλλά μετάνοια όχι ακόμη.
Και είναι λυπηρό για όλους μας να έχουμε ένα χέρι έτοιμο να βοηθήσει και εμείς να μη Του το ζητάμε!
Να τρέχουμε στους Οργανισμούς, στις τράπεζες,στα συνέδρια της ματαιότητος, προκειμένου να ζητάμε βοήθεια και υποσχέσεις και να μη στρέφουμε τα μάτια μας στο ότι ,η βοήθεια μου παρά Κυρίου του ποιήσαντος τον ουρανόν και την γην, μόνο από εκεί μπορεί να έρθει.
Δεν το καταλαβαίνουμε, γιατί δυστυχώς, δεν έχουμε ακομη μετάνοια.

ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΙΣ: ΔΩΡΕΑ ΄Η ΑΦΑΙΡΕΣΗ ΖΩΗΣ

 

 ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ    &   ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ

         Β. ΗΠΕΙΡΟΥ 47  ΜΑΡΟΥΣΙ

  ΤΗΛ.  210 8025211 fax 8025227  

               estiapm@gmail.com

          3-4-2013

Θέμα: Ἡμερίδα περί τῶν Μεταμοσχεύσεων

Δ Ε Λ Τ Ι Ο   Τ Υ Π Ο Υ

       Ἡ  ΕΣΤΙΑ  ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ  ΜΕΛΕΤΩΝ & ἡ ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ, θεωρώντας ἐπιτακτική ἀνάγκη τήν ἐνημέρωση τοῦ πιστοῦ λαοῦ μας γύρω ἀπό τό πολύ σοβαρό θέμα τοῦ ἐγκεφαλικοῦ θανάτου καί τῆς εἰκαζομένης συναίνεσης διοργανώνουν ὑπό τήν αἰγίδα τῆς  ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ  καί σέ συνεργασία μέ τήν Ἱερά Μητρόπολη Γλυφάδας στό Στάδιο Εἰρήνης καί Φιλίας-αἴθουσα Μελίνας Μερκούρη τό Σάββατο, 20  Ἀπριλίου  2013 (ἀπό τίς 16.00 ἕως 21:00) Ἡμερίδα μέ θέμα :

               « ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΙΣ: ΔΩΡΕΑ ΄Η ΑΦΑΙΡΕΣΗ ΖΩΗΣ; »           

Ἀφορμή γι΄αὐτήν τή διοργάνωση εἶναι ὁ νέος νόμος περί μεταμο σχεύσεων, ὁ νόμος τῆς «εἰκαζόμενης συναίνεσης», πού θά ἰσχύσει ἀπό 1^ης Ἰουνίου 2013. Κάθε πολίτης, κάθε ἕνας μας, ἐφ’ ὅσον δέν θά ἔχει ἐγκαίρως ἐκφράσει γραπτῶς τήν κατηγορηματική ἄρνησή του, θά θεωρεῖται δότης ὀργάνων, κατόπιν συναίνεσης καί τῆς οἰκογενείας του.  Εὔκολα γίνεται ἀντιληπτό ὅτι ὁ παρών Νόμος 3984/11 καί ὁ συμπληρωματικός 4075/ΦΕΚ 89/11.4.2012 δέν εἶναι σύμφωνος πρός τό Ἑλληνικό Σύνταγμα, γιατί καταστρατηγεῖ τήν ἐλεύθερη βούληση τοῦ Ἕλληνα πολίτη.

Βεβαίως κανείς δέν ἀρνεῖται τή φιλάνθρωπη καί χριστιανική πράξη τῆς μεταμοσχεύσεως ὀργάνων ἀπό ζῶντες δότες (π.χ. νεφροῦ, μυελοῦ τῶν ὀστῶν κλπ).Ἡ ἔννοια ὅμως τοῦ ἐγκεφαλικοῦ θανάτου, ἡ ὁποία εἶναι ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιά τή μεταμόσχευση μονῶν ὀργάνων (καρδίας, πνεύμονος, ἥπατος) ἔχει δεχθεῖ σοβαρή κριτική τόσο ἀπό ἰατρικῆς ὅσο καί ἀπό θεολογικῆς ἀπόψεως.  Δηλαδή γιά νά γίνει μεταμόσχευση, θά πρέπει ὁ δότης, ἐνῶ ἀκόμη εἶναι ζωντανός, νά συγκατατίθεται στήν ἀφαίρεση τῶν ζωτικῶν του ὀργάνων, γνωρίζοντας βεβαίως πώς ὁ θάνατος θά εἶναι ἡ κατάληξη αὐτῆς τῆς διαδικασίας.

Παρ᾿  ὅτι καθημερινῶς καί συστηματικῶς βομβαρδιζόμαστε ἀπό τά ΜΜΕ ἀλλά καί ἀπό  ἐπίσημα ἐκκλησιαστικά χείλη ὑπέρ τοῦ θυσιαστικοῦ χαρακτῆρος τῆς προσφορᾶς ὀργάνων, ὁ «ἐγκεφαλικός θάνατος» ἐξακολουθεῖ νά προβληματίζει ἰατρούς καί θεολόγους  στήν πατρίδα μας καί σ᾿ ὅλη τήν οἰκουμένη, ἄν καί κατά πόσο ὑφίσταται. 

Τό καυτό ἐρώτημα ὡστόσο παραμένει:  Ἔχουμε τό δικαίωμα, εἶναι εὐλογημένο, νά ἀφαιροῦμε τή ζωή ἑνός ἀνθρώπου παίρνοντας τά ὄργανά του γιά ὁποιονδήποτε λόγο; Ἐλπίζουμε ἤ ὄχι στήν παντοδυναμία τοῦ Θεοῦ; 

            Οἱ ἔμπειροι εἰσηγητές θά ἐξετάσουν τό θέμα τῆς ἡμερίδος ἀπό θεολογικῆς, κοινωνικῆς, ἰατρικῆς καί νομικῆς πλευρᾶς.  Θά προηγηθεῖ ἐκτέλεση ἐκκλησιαστικῶν ὕμνων ἀπό τόν βυζαντινό χορό «ἐν Ψαλτηρίῳ» καί προοιμιακός λόγος ἀπό τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πειραιῶς κ. Σεραφείμ.           

 Ἡ εἴσοδος εἶναι ἐλεύθερη.   

Ἐκ τοῦ Γραφείου Τύπου

τῆς ΕΣΤΙΑΣ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ

Πρωτ. Βασ. Κοκολάκης

 

Μεταμοσχεύσεις...Δωρεά ή αφαίρεση ζωής;

Υ.Γ

Απόσπασμα από επιστολή...

...Πριν 22 περίπου χρόνια η αδελφή του συζύγου μου   μπήκε στο Νοσοκομείο στην εντατική μονάδα με ριξη ανευρύσματος  εγκεφάλου  "κλινικά νεκρή" με μηχανική υποστήριξη και με τους γιατρούς να ζητούν τα όργανα γιατί όπως μας είπαν "μόνο ένα θαύμα θα τη σώσει".

Τότε πήρα τηλέφωνο στο Μήλεσι τον Άγιο γέροντα Πορφύριο και του είπα ότι η Ευαγγελία ήταν στην εντατική με νεκρωμένο τον εγκέφαλο, αλλά με ζωντανή καρδιά σε μηχανική υποστήριξη.

Με άκουγε προσεκτικά και μου έλεγε: "Εύχομαι...εύχομαι"".

Όταν του είπα ότι μας ζητούν τα όργανά της μου φώναξε:

"Οχι, να μη τα δώσετε...που ξέρεις(ίσως) η ψυχή μέχρι που να φύγει γυρίζει στα μέρη που αμάρτησε και μετανοεί"!

Τα συμπεράσματα δικά σας!

Εχει ο Θεός. Εκεί που απελίζεσαι, σου στέλνει κάτι που δεν το περιμένεις...

Δυσκολίες, πειρασμοί και απελπισία

Να ξέρεις, παιδί μου, ότι ο πονηρός όταν δεν μπορεί να μας νικήσει εσωτερικά, τότε μας κάνει αυτές τις εξωτερικές επιθέσεις με διάφορα συμβάντα, που επιτρέπει ο Θεός, για να μας φοβίσει.

Δεν υπάρχει απελπισία μέσα στην Εκκλησία, ότι και να έχεις κάνει, ότι και να έχεις υποστεί.
Δεν υπάρχει απελπισία. Στενοχώρια μπορεί να έχεις, αλλά απελπισία όχι.
Ο Θεός, μέσα από την εξομολόγηση σε βοηθά και ξεπερνάς αυτά τα οποία μπορεί να σε οδηγήσουν στα έσχατα όρια της απελπισίας.

Εχει ο Θεός. Εκεί που απελπίζεσαι, σου στέλνει κάτι που δεν το περιμένεις ... αρκεί να Τον πιστεύεις και να Τον αγαπάς.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ

πηγή
Πενταπόσταγμα