Ιησούς Σινά

Τι πλέον θέλεις;

Εγώ πατήρ, εγώ αδελφός, εγώ νυμφίος, εγώ οικία, εγώ τροφεύς, εγώ ιμάτιον, εγώ ρίζα, εγώ θεμέλιος, παν όπερ αν θέλεις εγώ. Μηδενός εν χρεία καταστείς. Εγώ δουλεύσω.

Ήλθον γαρ διακονήσαι, ου διακονηθήναι. Εγώ και φίλος και ξένος και κεφαλή και αδελφός και αδελφή και μήτηρ. Πάντα εγώ.

Μόνον οικείως έχε προς εμέ. Εγώ πένης δια σέ και αλήτης δια σέ, επι σταυρού δια σέ, άνω υπέρ σου εντυγχάνω τω Πατρί κάτω υπέρ σου πρεσβευτής παραγέγονα παρά του Πατρός.

Πάντα μοι σύ και αδελφός και συγκληρονόμος και φίλος και μέλος.

Τι πλέον θέλεις;

Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Κυριακή 1 Ιουλίου 2012

Ο αυτάρεσκος είναι και ανυπότακτος


Fotosniper_Akarnanika%20wallpaper.jpg
Πώς αμείβεται αυτός που δείχνει ζήλο για την εντολή, και κάνει όχι αυτό που διατάσσεται, αλλά αυτό που θέλει ο ίδιος; Αμείβεται με την αμοιβή - τιμωρία της αυταρέσκειας.

Ο Απόστολος Παύλος για να αποτρέψει από την αυταρέσκεια είπε ότι ο καθένας μας οφείλει να γίνεται αρεστός στον πλησίον του, να του κάνει καλό για να τον οικοδομεί στην αρετή.
Και πιο πειστικά πρόσθεσε: Γιατί και ο Χριστός δεν απέφυγε τα δυσάρεστα για τον εαυτό Του, δεν ζήτησε ποτέ τίποτε για τον εαυτό Του. Επεδίωκε πάντοτε όλα εκείνα που ήσαν αρεστά όχι στον εαυτό Του, αλλά στους άλλους.
Συνεπώς ο αυτάρεσκος οφείλει να γνωρίζει τον κίνδυνο που διατρέχει. Ο ίδιος μάλιστα αποδεικνύεται και ανυπότακτος.

(Μέγας Βασίλειος)

Δώδεκα θεωρίες για την Παγκόσμια Διακυβέρνηση. Adrian Salbuchi Pakalert Press


Του Adrian Salbuchi
Pakalert Press

Οι παγκόσμιες οικονομικές ελίτ που κρύβονται πίσω από τις διάφορες κυβερνήσεις των ισχυρών κρατών του κόσμου, έχουν βάλει σκοπό την εγκαθίδρυση μιας παγκόσμιας κυβέρνησης.
Υπάρχουν σήμερα 12 τουλάχιστον «σκανδάλες», που ίσως να πυροδοτήσουν τα γεγονότα που θα ολοκληρώσουν τους ...στόχους αυτών των ελίτ.
Πριν από μερικά χρόνια, η εφημερίδα Financial Times του Λονδίνου εξέφρασε αυτήν ακριβώς την άποψη, μέσω άρθρου του επικεφαλής συντάκτη διεθνών θεμάτων της, του Gideon Rachman. Το άρθρο, που δημοσιεύτηκε τον Δεκέμβριο του 2009, είχε τίτλο «Έτοιμοι για μια παγκόσμια κυβέρνηση».

Τα ίδια ακριβώς σχέδια, αντηχούν και οι διάφοροι συμμετέχοντες στις συνεδριάσεις των Bilderberg, Council on Foreign Relations, της Τριμερούς Επιτροπής, ακόμη και αξιωματούχοι του Βατικανού.
Η μακροδιαχείριση του πλανήτη μας δεν είναι εύκολη υπόθεση. Απαιτεί τακτικούς και στρατηγικούς σχεδιασμούς, εκ μέρους ενός απέραντου δικτύου δεξαμενών σκέψης, που συνδέονται με επίλεκτα πανεπιστήμια, ακαδημαϊκούς, λομπίστες, στελέχη των ΜΜΕ, και κυβερνητικούς αξιωματούχους, με άφθονη χρηματοδότηση από την παγκόσμια επιχειρηματική και τραπεζική ελίτ.
Υπάρχουν χρηματοπιστωτικές σκανδάλες, που διακινούνται με την ταχύτητα του φωτός, χάρη στην ηλεκτρονική επανάσταση, και εξαιτίας της οποίας ανεβάζουν ή κατεβάζουν τις αγορές, τα νομίσματα, ακόμη και ολόκληρα κράτη, μέσα σε διάστημα ωρών, ή και ημερών.

Υπάρχουν οικονομικές σκανδάλες, που κινούνται πιο αργά, αφού η κατασκευή αυτοκινήτων, αεροσκαφών, ενδυμάτων, κτισμάτων, κλπ. απαιτεί περισσότερο χρόνο.
Υπάρχουν πολιτικές σκανδάλες, συνδεδεμένες με το «δημοκρατικό σύστημα», που τοποθετούν κάποιους πολιτικούς σε θέσεις εξουσίας για ορισμένο χρονικό διάστημα.
Υπάρχουν οι πολιτισμικές σκανδάλες, που απαιτούν γενιές ολόκληρες για να εφαρμοστούν.
Η διαχείριση όλων των απαραίτητων διαδικασιών απαιτεί πρόληψη, και για αυτό υπάρχουν πάντα εναλλακτικά σχέδια Β, Γ, κλπ. που εφαρμόζονται όταν προκύψει ανάγκη.
Σήμερα, οι ελίτ χρησιμοποιούν ως όχημα για την επιβολή μιας παγκόσμιας κυβέρνησης, την παγκοσμιοποίηση.

Οι 12 παρακάτω σκανδάλες είναι συνδεδεμένες και διαπλεκόμενες μεταξύ τους, με ελαστικές και ευέλικτες τακτικές, αλλά σταθερές και άκαμπτες στην επίτευξη των μακροπρόθεσμων στόχων τους.
1) Χρηματοπιστωτική κατάρρευση. Από το 2008, το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα ζει με μηχανική υποστήριξη.
Ο Ben Bernanke, ο Timothy Geithner, η Goldman Sachs, η CitiGroup, και η JPMorganChase, σε αγαστή συνεργασία με την Τράπεζα της Αγγλίας και την ΕΚΤ, αποκλείεται να κάνουν το οτιδήποτε για να στηρίξουν την οικονομία και να βοηθήσουν τους λαούς.
Απλά ρίχνουν τρισεκατομμύρια στις τραπεζικές ελίτ, επιβάλλοντας τον μύθο ότι κάποιες τράπεζες παραείναι μεγάλες για να καταρρεύσουν. Γιατί; Μα επειδή δεν είναι οι κυβερνήσεις που ελέγχουν και ρυθμίζουν τις ως άνω τράπεζες, αλλά το αντίστροφο.
2) Οικονομικές κρίσεις. Σήμερα βλέπουμε τον καταστροφικό ακραίο καπιταλισμό να γκρεμίζει τις εθνικές οικονομίες, και να τις μετατρέπει σε διεθνή σκλαβοπάζαρα, που θα ζήλευε ακόμη και ο Στάλιν. Η πραγματική μας οικονομία είναι ουσιαστικά ανέπαφη, αυτή που πάσχει είναι η ψεύτικη, η επίπλαστη οικονομία του τραπεζικού, χρηματοπιστωτικού, και κερδοσκοπικού τομέα.
3) Κοινωνικές αναταράξεις. Καταρρεύσεις στην Ελλάδα, στην Ιρλανδία, στην Πορτογαλία, στην Ισλανδία, στην Ιταλία, κλπ που θα πυροδοτήσουν λαϊκές εξεγέρσεις στην Αμερική και στην Αγγλία.
4) Πανδημίες. Ετοιμαστείτε για περισσότερες εκπλήξεις τύπου «γρίπης των χοίρων», που θα μας οδηγήσουν σε υποχρεωτικούς εμβολιασμούς. Μια καλή ευκαιρία δηλαδή, για να τοποθετηθούν τσιπάκια στα σώματά μας, και να δοκιμαστούν κάποιοι ευφυείς ιοί. Μπορεί άραγε να υπάρχουν ιοί που είναι επιλεκτικοί όσον αφορά σε φυλετικές και εθνολογικές ιδιαιτερότητες, και που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη δραστική μείωση των πληθυσμών;
5) Παγκόσμια υπερθέρμανση. Όσο η παγκόσμια οικονομία μπαίνει σε φάση μηδενικής ανάπτυξης, οι οικονομικοί «κινητήρες» μετακινούνται από την ανάπτυξη προς την συστολή της κατανάλωσης. Μήπως οι επερχόμενοι φόροι άνθρακα, θέτουν τις βάσεις για έναν μελλοντικό απόλυτο έλεγχο της κοινωνίας;
6) Τρομοκρατικές επιθέσεις τύπου False Flag. Οι ελίτ χρησιμοποιούν αυτόν τον κρυφό άσσο, όποτε θέλουν να ξεκινήσουν κάποιες νέες κρίσεις για την επίτευξη των σκοπών τους. Μήπως θα δούμε κάποιες νέες επιθέσεις τύπου 9/11, για να δικαιολογηθούν κι άλλοι πόλεμοι, εισβολές, και γενοκτονίες; Μια πυρηνική έκρηξη, για παράδειγμα, πάνω από μια πόλη, για την οποία θα «φταίνε» οι εχθροί των παγκόσμιων ελίτ;
7) Γενικευμένος πόλεμος στην Μέση Ανατολή. Αυτήν την ώρα, ήδη υπάρχουν προετοιμασίες στρατιωτικής επέμβασης στη Συρία, και επίθεσης στο Ιράν.
Cool Οικολογικά-περιβαλλοντολογικά «ατυχήματα». Το πυρηνικό ατύχημα του Τσέρνομπιλ το 1986, ήταν η αρχή του τέλους της ΕΣΣΔ, αποδεικνύοντας σε ολόκληρο τον κόσμο, αλλά και στους ίδιους τους Σοβιετικούς, ότι το καθεστώς δεν μπορούσε να διαχειριστεί επιτυχώς τις πυρηνικές του εγκαταστάσεις.
Κάτι ανάλογο έγινε και τον Απρίλιο του 2010 στον Κόλπο του Μεξικού (ΒΡ), και πιο πρόσφατα στην Φουκουσίμα της Ιαπωνίας. Ήταν όλα τυχαία;
9) Μια δολοφονία κάποιας σημαντικής παγκόσμιας πολιτικής ή θρησκευτικής προσωπικότητας, για την οποία θα κατηγορηθούν οι αντίπαλοι των ελίτ. Οι Mossad, CIA, και MI6, γνωρίζουν καλά αυτό το παιχνίδι.
10) Επίθεση σε κράτη παρίες. Ιράκ, Λιβύη ... Ποιος θα είναι ο επόμενος στόχος; Το Ιράν; Η Συρία; Η Βενεζουέλα; Η Βόρειος Κορέα;
11) Κάποιο στημένο θρησκευτικό συμβάν. Η ανάγκη των λαϊκών μαζών να βρουν κάποιο νόημα στη ζωή, καθιστά τους ανθρώπους εύκολα θύματα στημένων (Χολυγουντιανά) γεγονότων, εικονικής πραγματικότητας, τρισδιάστατων εφέ, κλπ που θα ενορχηστρώσουν μια δευτέρα παρουσία.
Μπορεί να δούμε μια ηλεκτρονικά προγραμματισμένη και μεταδιδόμενη μεσσιανική φιγούρα, η οποία όλως τυχαίως θα δρα σύμφωνα με τους στόχους των ελίτ. Σε μια τέτοια περίπτωση, ποιος θα τολμούσε να αντιταχτεί στη θέληση του ίδιου του Θεού;
12) Μια σκηνοθετημένη επαφή με εξωγήινους. Αυτό μπορεί ήδη να ετοιμάζεται. Εδώ και αρκετές δεκαετίες, μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας έχει προγραμματιστεί να πιστεύει στους εξωγήινους. Η τρισδιάστατη τεχνολογία μπορεί να στήσει μια προσγείωση διαστημόπλοιου στο γκαζόν του Λευκού Οίκου, τονίζοντας την «ανάγκη» για μια ενιαία εκπροσώπηση της ανθρωπότητας απέναντι στους εξωγήινους επισκέπτες. Τι άλλο χρειάζεται άραγε για να αποδεχτούμε μια παγκόσμια διακυβέρνηση;

Τι κοινό έχουν όλα τα παραπάνω; Η υπερθέρμανση, οι πανδημίες, η διεθνής τρομοκρατία, η οικονομική κατάρρευση, η παγκόσμια ύφεση, ακόμη και η επαφή με εξωγήινους;
Το κοινό τους στοιχείο είναι ότι δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν από ένα μόνο κράτος, ή από κάθε κράτος ξεχωριστά. Άρα αυτό που χρειάζεται είναι μια παγκόσμια κυβέρνηση!
Το 2012 θα πρέπει όλοι μας να είμαστε σε εγρήγορση, και να αντιληφθούμε επιτέλους ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως μας τα δείχνουν τα ΜΜΕ, ή όπως θέλουν κάποιοι να πιστεύουμε πως είναι ...
http://kostasxan.blogspot.com
ksipnistere.blogspot

http://titanis.pblogs.gr/2012/01/dwdeka-thewries-gia-thn-pagkosmia-diakybernhsh.html

Απλότητα και τα μυστήρια του Θεού.


_MG_0039_CS.jpg

-Γέροντα, η μελέτη των βιβλίων και η γνώση βοηθούν να γνωρίση κανείς τον Θεό;

-Κοίταξε να σου πω όταν εργασθή κανείς πνευματικά και φθάση σε μια καλή πνευματική κατάσταση, βλέπει μερικά πράγματα πολύ καθαρά, με τον θείο φωτισμό ,χωρίς να τα έχη γνωρίσει από τα βιβλία. Και μάλιστα τα βλέπει καθαρώτερα από άλλους που έχουν διαβάσει του κόσμου τα βιβλία.

Με την εσωτερική του καθαρότητα βλέπει καθαρά πολύ μακριά και πολύ βαθιά, γιατί έχει βγη από την κοσμική τροχιά και κινείται πλέον στην πνευματική τροχιά, στον μυστηριακό χώρο. Όσοι απέκτησαν την εσωτερική απλότητα και καθαρότητα βλέπουν τα υπερφυσικά πράγματα πολύ απλά, σαν φυσικά, γιατί στον Θεό όλα απλά είναι- όπως και ο Ίδιος είναι πολύ απλός, και μας το φανέρωσαν ο Υιός Του επί της γης με την αγία Του απλότητα-και δεν χρησιμοποιεί μεγαλύτερη δύναμη για τα υπερφυσικά και μικρότερη για τα φυσικά, αλλά την ίδια δύναμη για όλα.

-Δηλαδή, Γέροντα, μπορεί ένας άνθρωπος χωρίς πολλή μελέτη να γνωρίση τα μυστήρια του Θεού;

-Ναι, αν έχη την αγία απλότητα, μπορεί όχι μόνο να γνωρίση αλλά και να ζήση τα μυστήρια του Θεού. Θυμάστε εκείνον τον πολύ απλό μοναχό που αξιώθηκε να φάη μαζί με τον Χριστό; Πριν γίνη μοναχός, ήταν βοσκός, και το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν πώς θα σωθή. Κάποτε πέρασε από τα μέρη του ένας ερημίτης και του είπε: «Αν θέλης να σωθής, να βαδίζης τον ίσιο δρόμο».

Αυτός πήρε κατά γράμμα τον λόγο του. Παίρνει λοιπόν ένα δρόμο και τρεις μέρες βάδιζε συνέχεια όλο ίσια, ώσπου τελικά έφθασε σε ένα μοναστήρι. Εκεί ο ηγούμενος, όταν είδε τον πόθο που είχε για την σωτηρία του, τον έκανε αμέσως μοναχό και τον έβαλε να διακονή στην εκκλησία. Μια μέρα, την ώρα που καθάριζε τον ναό, πέρασε ο ηγούμενος και τον συμβούλεψε να κάνη καλά τη δουλειά του. Εκείνος, αφού άκουσε τις συμβουλές ,ρώτησε τον Γέροντα δείχνοντας τον Εσταυρωμένο:
-Γέροντα, ποιός είναι αυτός που στέκεται εκεί επάνω; Έχω τόσες μέρες εδώ και δεν κατέβηκε ούτε να φάη ούτε να πιή». Θαύμασε ο ηγούμενος την απλότητά του και του λέει:
-Εγώ τον τιμώρησα να στέκεται εκεί επάνω, γιατί δεν έκανε καλά τη δουλειά του». Ο μοναχός τον άκουσε χωρίς να πη τίποτε. Το βράδυ πήρε το φαγητό του και κλείσθηκε μέσα στον ναό. Πήγε κάτω από τον Εσταυρωμένο και Του είπε με πόνο:
-Κατέβα ,αδελφέ, να φάμε μαζί». Τότε ο Χριστός κατέβηκε και έφαγε μαζί με τον απλό μοναχό και του υποσχέθηκε ότι θα τον πάρη στο σπίτι του Πατέρα Του, για να ευφραίνεται αιώνια. Πράγματι, μετά από λίγες μέρες ο απλός αυτός μοναχός κοιμήθηκε ειρηνικά. Βλέπετε, τέλεια άγνοια είχε, αλλά τί αξιώθηκε να ζήση, χάρη στην πολλή απλότητα και καθαρότητα που είχε!

 

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ

Σάββατο 30 Ιουνίου 2012

Η ΚΡΙΣΗ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ και Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ


Τώρα που επιτέλους σταθεροποιήθηκε, μετά από αρκετούς μήνες, η πολιτική κατάσταση και χωρίς να παραβλέπουμε τις οικονομικές δυσκολίες νομίζω ότι είναι καιρός να ασχοληθούμε σοβαρά και με ορισμένα κρίσιμα θέματα της Εξωτερικής Πολιτικής. Η κρίση στη Συρία έχει μεγάλο ενδιαφέρον για την Ελλάδα. Είναι γνωστό ότι κατά τους τελευταίους μήνες το καθεστώς του υιού Άσσαντ αντιμετωπίζει με βία και με αιματηρές μεθόδους την εξέγερση των αντιπολιτευομένων..
Είναι επίσης γνωστό ότι η Ρωσία και το Ιράν διάκεινται συμπαθώς προς τον Άσσαντ ενώ οι ΗΠΑ και η Δυτική Ευρώπη απειλούν να παρέμβουν υπέρ των αντιφρονούντων. Το κλίμα γίνεται εύφλεκτο μετά την κατάρριψη τουρκικού αεροσκάφους την Παρασκευή 22 Ιουνίου από το συριακό πυροβολικό. Η ειδησεογραφία εμπλουτίσθηκε από πλευράς ελληνικού ενδιαφέροντος με τον φόνο κατά τη διάρκεια ταραχών μιας ελληνίδας που ήταν παντρεμένη με ελληνορθόδοξο κληρικό στη Συρία.
Η Ελλάς έχει πολλούς λόγους να ενδιαφέρεται για τις εξελίξεις αυτές. Πρώτον υπάρχει το ερώτημα πού βαδίζει η Συρία. Αν τον Άσσαντ διαδεχθεί ένα ισλαμιστικό καθεστώς δεν πιστεύω ότι θα επικρατήσει μεγαλύτερη σταθερότητα. Οι Άσσαντ, πατήρ και υιός, διοικούσαν αυταρχικότατα, αλλά είχαν βρει ένα modus vivendi με το Ισραήλ αφού έχασαν τα υψώματα του Γκολάν στον αραβο-ισραηλινό πόλεμο του 1967 και αφού κατάλαβαν ότι δεν είναι εύκολο να τα ξανακερδίσουν παρά την μερική υποχώρηση του Ισραήλ το 1973. Αν επιβληθεί ισλαμικό καθεστώς οι σχέσεις με το Ισραήλ θα διαταραχθούν δεδομένης και της γενικότερης αναφλέξεως που προκάλεσε στην περιοχή η «αραβική άνοιξη>>.
Και φυσικά ένας νέος πόλεμος στη Μέση Ανατολή δεν θα είναι θετική εξέλιξη για την οικονομία μας, την ενεργειακή μας τροφοδοσία και τον τουρισμό μας.
Υπάρχει και η παράμετρος των τουρκοσυριακών σχέσεων. Ο πατέρας Άσσαντ είχε φιλοσοβιετική τοποθέτηση επί εποχής Ψυχρού Πολέμου και οι σχέσεις του με τη ΝΑΤΟϊκή Τοιρκία ήταν κακές. Εξάλλου η Συρία ποτέ δεν ξέχασε τα εδάφη της και τους αραβικούς πληθυσμούς που άρπαξε η Τουρκία με την ανοχή των Γάλλων το 1937. Πρόκειται για την περιοχή που οι Τούρκοι ονομάζουν Νομό της Αλεξανδρέττας (Ισκεντερούν Σαντζάκ) και οι Σύροι ονομάζουν Χατάϋ. Βρίσκεται σα σύνορα των δύο χωρών απέναντι ακριβώς από την κατεχόμενη χερσόνησο Καρπασία της Κύπρου. Ακούγονται φήμες ότι κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής στη Μεγαλόνησο το 1974 ο Άσσαντ είχε προτείνει να ανεφοδιάζονται τα ελληνικά πολεμικά αεροπλάνα σε συριακά αεροδρόμια λόγω της αποστάσεως της Κύπρου από τα ελληνικά αεροδρόμια. Δεν γνωρίζω τί ακριβώς συνέβη, αλλά πιστεύω ότι το ελληνικό στρατιωτικό καθεστώς δεν θα τολμούσε να παρασπονδήσει από το ΝΑΤΟ και να συνεργασθεί με ένα φίλο των Σοβιετικών. Απλώς αναφέρω τη φήμη για να δείξω ότι οι σχέσεις Συρίας-Τουρκίας δεν ήταν ποτέ καλές.
Οι τουρκοσυριακές σχέσεις επιβαρύνθηκαν από άλλα δύο γεγονότα. Πρώτον λόγω των υδάτων του Ευφράτη , τα οποία κατακρατεί με φράγματα η Τουρκία και τα στερεί από τη Συρία. Πρόκειται για το φιλόδοξο πρόγραμμα υδρο-ηλεκτρικής ενέργειας της Νοτιοανατολικής Τουρκίας και είναι γνωστό με τα αρχικά GAP. Ο δεύτερος λόγος ήταν η φιλοξενία του Κούρδου ηγέτη Αμπντουλάχ Οτσαλάν και των μαχητών του σε συριακό έδαφος επί πολλά έτη μέχρι την τελική απομάκρυνσή του το 1999, η οποία οδήγησε και στην περιπετειώδη σύλληψή του από τους Τούρκους στην Κένυα. Η Συρία είναι ένα σημαντικό αραβικό κράτος. Τα προβλήματα στις τουρκοσυριακές σχέσεις βλάπτουν την εικόνα της Τουρκίας, η οποία θέλει να εμφανίζεται ως προστάτης των Αράβων και ηγέτης της Ισλαμικής Διασκέψεως, τώρα μάλιστα που κυβερνούν οι Ισλαμοδημοκράτες του Ερντογάν.
Για τον Ελληνισμό, όμως ως πολιτιστική οντότητα άρρηκτα συνδεδεμένη με την Ορθοδοξία, η Συρία παρουσιάζει και ένα ευρύτερο ενδιαφέρον. Περίπου το 8% του πληθυσμού ανήκει στο Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο της Αντοχείας, το οποίο εδρεύει στη Δαμασκό, διότι η Αντιόχεια ανήκει πλέον στην Τουρκία. Οι άνθρωποι αυτοί αυτοαποκαλούνται Ρουμ Ορτοντόξ, δηλαδή Ρωμηοί Ορθόδοξοι και θεωρούν εαυτούς απογόνους του Βυζαντίου (Ρωμανίας) και πνευματικούς αδελφούς των Ελλήνων. Στους Ναούς τους τελούν τη Θεία Λειτουργία στα αραβικά, αλλά ψάχνουν αρκετούς ύμνους στα ελληνικά.
Το Πατριαρχείο Αντιοχείας διοικεί το μόνο Ορθόδοξο Πανεπιστήμιο της Μ. Ανατολής, στο όρος Μπαλαμάν του Λιβάνου. Η Μπελεμέντειος Θεολογική Σχολή διδάσκει επί 4 χρόνια σε Άραβες Ορθοδόξους Χριστιανούς τα ελληνικά ως βασικό μάθημα. Με άλλα λόγια οι Ελληνορθόδοξοι της Συρίας, όπως και του Λιβάνου, της Ιορδανίας και της Παλαιστίνης, αποτελούν μία ιστορική και πολιτιστική προέκταση του Ελληνισμού, για την οποία δεν μπορούμε και δεν πρέπει να αδιαφορήσουμε.
Τα καθεστώτα της οικογενείας Άσσαντ πράγματι είναι καταδικαστέα για την απολυταρχική πολιτική του κόμματος Μπάαθ. Όμως από την άλλη πλευρά εσέβοντο τα στοιχειώδη δικαιώματα των Ορθοδόξων Χριστιανών. Η Ελλάς έχει συμφέρον να αποκατασταθεί η δημοκρατία και ο σεβασμός των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στη Συρία, χωρίς όμως να επικρατήσουν οι Ισλαμιστές. Ένα σκληρό Ισλαμικό καθεστώς θα αποτελέσει μεγάλο κίνδυνο για τα δικαιώματα και την επιβίωση των Ελληνορθοδόξων. Θα επιτρέψουμε άραγε να εξοντωθεί ένα από τα τέσσερα Πρεσβυγενή Πατριαρχεία της Ορθοδοξίας;
Η κατάσταση, λοιπόν, είναι περιπεπλεγμένη και η Ελλάς δεν έχει το δικαίωμα να αποδεχθεί απλουστευτικές λύσεις στην κλιμακούμενη συριακή κρίση.

Κωνσταντίνος Χολέβας, Πολιτικός Επιστήμων


πηγή

πηγή: ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 26/6/2012

Παρασκευή 29 Ιουνίου 2012

Για άλλη μια φορά η Ελλάδα πολεμάει στην πρώτη γραμμή..Μάρκ Μαζάουερ


Κι όμως η Ελλάδα ακόμη συγκινεί..

Το άρθρο στους NEW YORK TIMES, ο καθηγητής του Κολούμπια Μάρκ Μαζάουερ το έγραψε την επομένη της ψήφισης του Μεσοπρόθεσμου από την Ελληνική Βουλή.

Διαβάστε το προσεκτικά είναι συγκλονιστικό και τέτοιες φωνές τις έχει ανάγκη η δοκιμαζόμενη αυτή την περίοδο χώρα.


«Χθες, όλος ο κόσμος παρακολουθούσε την Ελλάδα καθώς το κοινοβούλιο της ψήφισε ένα διχαστικό πακέτο μέτρων λιτότητας το οποίο θα μπορούσε να έχει κρίσιμες επιπτώσεις στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα. Ίσως προκαλεί έκπληξη που αυτή η μικρή άκρη της χερσονήσου των Βαλκανίων συγκεντρώνει τόση προσοχή. Σκεφτόμαστε συνήθως την Ελλάδα ως την πατρίδα του Πλάτωνα και του Περικλή, με την πραγματική της σημασία να βρίσκεται βαθιά στην αρχαιότητα...


Αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που για να κατανοήσεις το μέλλον της Ευρώπης χρειάζεται να στραφείς μακριά από τις μεγάλες δυνάμεις στο κέντρο της ηπείρου και να κοιτάξεις προσεκτικά όσα συμβαίνουν στην Αθήνα. Τα τελευταία 200 χρόνια η Ελλάδα ήταν στην πρώτη γραμμή της εξέλιξης της Ευρώπης. Στη δεκαετία του 1820, στη διάρκεια του αγώνα για την ανεξαρτησία από την οθωμανική αυτοκρατορία, η Ελλάδα έγινε ένα πρώιμο σύμβολο δραπέτευσης από... τη φυλακή της αυτοκρατορίας.


Για τους φιλέλληνες, η παλιγγενεσία της αποτελούσε τον πιο ευγενή αγώνα. "Στο μεγάλο πρωινό του κόσμου", έγραψε ο Σέλεϊ στο ποίημά του "Ελλάς", "το μεγαλείο της Ελευθερίας τινάχθηκε και έλαμψε! "


Η νίκη θα σήμαινε τον θρίαμβο της ελευθερίας όχι μόνο επί των Τούρκων αλλά και επί όλων των δυναστών που κρατούσαν υπόδουλους τόσο πολλούς ευρωπαίους. Γερμανοί, Ιταλοί, Πολωνοί και Αμερικανοί έτρεξαν να πολεμήσουν υπό την γαλανόλευκη σημαία της Ελλάδας για χάρη της δημοκρατίας. Και μέσα σε μια δεκαετία, η χώρα κέρδισε την ελευθερία της...


Στη διάρκεια του 20ου αιώνα ο ριζοσπαστικός...
νέος συνδυασμός της συνταγματικής δημοκρατίας και του εθνικισμού που ενσάρκωσε η Ελλάδα εξαπλώθηκε στην ήπειρο και κορυφώθηκε στην "ειρήνη που τερμάτισε κάθε ειρήνη" στο τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, όταν τρεις αυτοκρατορίες, η οθωμανική , εκείνη των Αψβούργων και η ρωσική, κατέρρευσαν και αντικαταστάθηκαν από έθνη-κράτη. Μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ελλάδα άνοιξε και πάλι τον δρόμο για το μέλλον της Ευρώπης. Μόνο που τώρα ήταν η σκοτεινή πλευρά της δημοκρατίας που βγήκε στο προσκήνιο.


Σε έναν κόσμο εθνικών κρατών, εθνοτικές μειονότητες όπως ο μουσουλμανικός πληθυσμός της Ελλάδας και οι ορθόδοξοι χριστιανοί της Μικράς Ασίας ήταν μια συνταγή για διεθνή αστάθεια. Στις αρχές της δεκαετίας του 1920, έλληνες και τούρκοι ηγέτες αποφάσισαν να ανταλλάξουν τους μειονοτικούς πληθυσμούς τους, εκτοπίζοντας περί τα δύο εκατομμύρια χριστιανούς και μουσουλμάνους προς χάριν της εθνικής ομοιογένειας.


Η ελληνο - τουρκική ανταλλαγή των πληθυσμών ήταν η μεγαλύτερη οργανωμένη μετακίνηση προσφύγων στην ιστορία μέχρι τότε και μοντέλο που οι ναζιστές και άλλοι θα το επικαλούνταν αργότερα για να εκτοπίσουν ανθρώπους στην ανατολική Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και την Ινδία. Είναι ειρωνικό, λοιπόν, που η Ελλάδα ήταν επίσης στην πρωτοπορία της αντίστασης στους ναζιστές. Τον χειμώνα του 1940-41, ήταν η πρώτη χώρα που αντεπιτέθηκε αποτελεσματικά κατά των δυνάμεων του Άξονα, ταπεινώνοντας τον Μουσολίνι στον ελληνο - ιταλικό πόλεμο ενώ η υπόλοιπη Ευρώπη επευφημούσε την Ελλάδα.


Και πολλοί χειροκρότησαν πάλι λίγους μήνες αργότερα όταν ένας νεαρός αριστερός αντιστασιακός ονόματι Μανώλης Γλέζος σκαρφάλωσε στην Ακρόπολη ένα βράδυ με έναν φίλο και κατέβασαν τη σημαία με την σβάστικα που οι Γερμανοί είχαν πρόσφατα υψώσει. Σχεδόν 70 χρόνια αργότερα, η ελληνική αστυνομία θα έριχνε δακρυγόνα στον κ. Γλέζο ο οποίος διαδήλωνε κατά του προγράμματος λιτότητας. Αλλά στο τέλος, η Ελλάδα υπέκυψε στη γερμανική κατοχή.


Η κυριαρχία των ναζιστών έφερε μαζί της την πολιτική κατάρρευση, την μεγάλη πείνα, και μετά την απελευθέρωση, την βύθιση της χώρας σε έναν εμφύλιο πόλεμο ανάμεσα στις κομμουνιστικές και τις αντικομμουνιστικές δυνάμεις. Μόλις λίγα χρόνια μετά την ήττα του Χίτλερ, η Ελλάδα βρέθηκε ξανά στο επίκεντρο της ιστορίας, ως μέτωπο του Ψυχρού Πολέμου. Το 1947, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν χρησιμοποίησε τον κλιμακούμενο εμφύλιο στην Ελλάδα για να πείσει το Κογκρέσο να στηρίξει το Δόγμα Τρούμαν και την ειρηνική δέσμευση αμερικανικών πόρων για τον αγώνα κατά του Κομμουνισμού και την ανοικοδόμηση της Ευρώπης.


Ανυψωμένη ξαφνικά σε έναν διατλαντικό αγώνα, η Ελλάδα συμβόλιζε τώρα μια πολύ διαφορετική Ευρώπη - μία Ευρώπη που είχε αυτοκαταστραφεί, και που ο μόνος δρόμος εξόδου από την ανέχεια των μέσων της δεκαετίας του 1940 ήταν ως μικρότερος εταίρος της Ουάσινγκτον. Καθώς τα δολάρια άρχισαν να ρέουν, αμερικανοί σύμβουλοι έλεγαν στους έλληνες πολιτικούς τι να κάνουν και αμερικανικές βόμβες ναπάλμ έκαιγαν τα ελληνικά βουνά καθώς οι κομμουνιστές αντάρτες τρέπονταν σε φυγή.


Η πολιτική και οικονομική ένωση της Ευρώπης υποτίθεται ότι θα έβαζε τέλος στις αδυναμίες και την εξάρτηση της διχοτομημένης ηπείρου. Και εδώ η Ελλάδα έγινε σύμβολο μιας νέας φάσης στην ευρωπαϊκή ιστορία. Η πτώση της στρατιωτικής δικτατορίας το 1974 δεν έφερε στη χώρα μόνο την πλήρη ένταξη σε αυτό που θα γινόταν η Ευρωπαϊκή Ένωση. Προανήγγειλε επίσης (μαζί με τη μετάβαση της Ισπανίας και της Πορτογαλίας στη δημοκρατία την ίδια εποχή) το παγκόσμιο κύμα εκδημοκρατισμού της δεκαετίας του 1980 και του '90, πρώτα στη Νότια Αμερική και τη Νοτιοανατολική Ασία και μετά στην Ανατολική Ευρώπη.


Και έδωσε στην Ευρωπαϊκή Ένωση την όρεξη για διεύρυνση και τη φιλοδοξία να εξελιχθεί από ένα μικρό κλαμπ πλούσιων δυτικοευρωπαϊκών κρατών σε φωνή για ολόκληρη την προσφάτως εκδημοκρατισμένη ήπειρο, η οποία εξαπλώθηκε κατά πολύ στο νότο και την ανατολή. Και τώρα, σήμερα, αφότου έσβησε η ευφορία της δεκαετίας του '90 και μια νέα ταπεινοφροσύνη χαρακτηρίζει τους Ευρωπαίους, ο κλήρος πέφτει και πάλι στην Ελλάδα ως χώρας η οποία θα προκαλέσει τους μανδαρίνους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και θα θέσει το ερώτημα: "ποιο θα είναι το μέλλον της ηπείρου;".


Η Ευρωπαϊκή Ένωση υποτίθεται ότι θα ένωνε μια κατακερματισμένη Ευρώπη, ότι θα ενίσχυε τις δημοκρατικές της δυνατότητες και ότι θα μεταμόρφωνε την ήπειρο σε μια ανταγωνιστική δύναμη στην παγκόσμια σκηνή. Είναι ίσως ταιριαστό που ένα από τα αρχαιότερα και πιο δημοκρατικά έθνη - κράτη της Ευρώπης βρίσκεται στην καινούργια εμπροσθοφυλακή, όσων θέτουν εν αμφιβόλω όλα αυτά τα επιτεύγματα.


Γιατί είμαστε όλοι μικρές δυνάμεις τώρα, και για άλλη μια φορά η Ελλάδα πολεμάει στην πρώτη γραμμή του αγώνα για το μέλλον.»


Ανάρτηση από siglitiki στο eglimatikotita.gr  


πηγη