Έχω εγώ Θεόν, και κάνω τα πάντα, ώστε να ενστερνηθώ αυτόν.

Βλέπεις ότι τα πάντα είναι ματαιότης ματαιοτήτων; Δια τούτο έλεγε «Με την ματαιότητα του νου των».

 Άλλ' η θρησκεία των δεν είναι ματαία; Τι λοιπόν; Μήπως δεν είναι ξύλα και λίθοι αυτά πού προσκυνούν; Εδημιούργησεν ο Θεός αντί του λύχνου τον ήλιον να μας φώτιση. Ποίος προσκυνεί τον ιδικόν του λύχνον; Ο ήλιος παρέχει το φως. Όταν όμως εκείνος δεν ημπορή, ο λύχνος ημπορεί. Διατί λοιπόν δεν προσκυνείς τον λύχνον; Ναι θα είπη κάποιος, προσκυνώ το πυρ. Πόσον αλήθεια άξιον γέλωτος είναι αυτό! Η υδρία είναι τόσον μεγάλη, και δεν εντρέπεσαι;

 Πρόσεχε όμως και την άλλην ύβριν πάλιν. Διατί σβήνεις το προσκυνούμενον; διατί το καταστρέφεις; διατί αφανίζεις τον θεόν σου; διατί δεν επιτρέπεις να είναι η οικία σου γεμάτη απ' αυτόν; Εάν πράγματι το πυρ είναι θεός ας πλησίαση το σώμα σου, μη τοποθέτησης τον θεόν κάτω από τον πυθμένα της χύτρας και του λέβητας να τον φέρης εις τα ταμεία, εις τα μεταξωτά ενδύματα.

Συ όμως, όχι μόνον δεν τον φέρεις, αλλά και αν ακόμη εισέλθη εις την οικίαν εξ αιτίας της απροσεξίας κάποιου, το απομακρύνεις από παντού, όλους τους προσκαλείς, και ωσάν να εισήλθε κάποιο θηρίον οδύρεσαι και στενάζεις, και αποκαλείς μεγάλην συμφοράν το ότι ο θεός σου είναι παρών.

 Έχω εγώ Θεόν, και κάνω τα πάντα, ώστε να ενστερνηθώ αυτόν, και θεωρώ ευτυχίαν μου, όχι όταν επισκέπτεται την ιδικήν μου οικίαν, άλλ' αν ελκύσω αυτόν μέσα εις την καρδίαν μου. Έλκυσε και συ το πυρ εις την ιδικήν σου καρδίαν.

Αυτά είναι γελοία και ματαιότης. Το πυρ είναι καλόν δια να το χρησιμοποιώ, όχι δια να το προσκυνώ δια να διακονή, δια να υπηρετή, δια να εργάζεται εις εμέ, όχι δια να με εξουσιάζη. Εκείνο έχει γίνει δι εμέ, όχι εγώ δι αυτό. Εάν προσκυνής το πυρ διατί συ μεν ο ίδιος είσαι εξηπλωμένος επάνω εις το κρεββάτι, εις τον μάγειρον δε διατάσσεις να στέκεται πλησίον του θεού σου;

Συ ο ίδιος ν' αναλάβης την μαγειρικήν και να γίνης αρτοποιός, εάν θέλης, και σιδηρουργός. Διότι δεν είναι τίποτε τιμιώτερον από τας τέχνας αυτάς, επειδή τας επισκέπτεται ο ιδικός σου θεός. Διατί θεωρείς προσβολήν την τέχνην, όπου ευρίσκεται παρών επί πολύν χρόνον ο θεός σου; διατί διατάσσεις τους δούλους, συ όμως ο ίδιος δεν καταδέχεσαι;

Καλόν είναι το πυρ, επειδή είναι έργον και καλού δημιουργού, αλλά δεν είναι θεός' διότι είναι έργον του θεού, δεν ωνομάσθη θεός. Δεν βλέπεις το ακατάστατον αυτού; πώς, όταν επιτεθή εις οικίαν, δεν σταματά πουθενά; άλλ' εάν συναντήση συνεχιζόμενα πράγματα τα καταστρέφει όλα, και αν δεν σβήσουν την μανίαν του τα χέρια των οκοδόμων ή άλλων, δεν γνωρίζει φίλους, ούτε εχθρούς, άλλ' όλους τους μεταχειρίζεται με όμοιον τρόπον.

 Αυτό λοιπόν είναι Θεός, και δεν εντρέπεσθε; Πράγματι καλώς είπε: «Με την ματαιότητα του νου των». Αλλά θα ειπή κάποιος ο ήλιος είναι Θεός. Αυτό λοιπόν, είπε μου, από που και διατί; επειδή εκπέμπει πολύ φως;

Δεν βλέπεις όμως αυτόν να νικάται από τα σύννεφα και να υποτάσσεται εις την ανάγκην της φύσεως, να υφίσταται έκλειψιν και να κρύπτεται από την σελήνην και το σύννεφον; Αν και βέβαια το σύννεφον είναι ασθενέστερον από τον ήλιον, εν τούτοις υπερτερεί εις πολλά, και αυτό δε είναι έργον της σοφίας του Θεού. Ο Θεός πρέπει να είναι επαρκής εις όλα, ο ήλιος όμως έχει ανάγκην από πολλά.

Αλλ, αυτό δεν είναι χαρακτηριστικόν του Θεού. Διότι δια να γίνη ορατός ο ήλιος έχει ανάγκην από αέρα, και μάλιστα αέρα αραιόν' όταν αυτός πυκνωθή υπερβολικά, δεν επιτρέπει την ακτίνα του να διείσδυση. Έχει ανάγκην και από το ύδωρ και από άλλο πού τον συγκρατεί, ώστε να μη κατακαύση. Διότι, εάν αι πηγαί και αι λίμναι και οι ποταμοί και αι θάλασσαι δεν εσχημάτιζαν με την ανύψωσιν των ατμών κάποιαν υγρασίαν, τίποτε δεν θα ημπόδιζε δια να κατακαούν τα πάντα.

Βλέπεις λοιπόν, θα ειπή κάποιος, ότι είναι Θεός; Τι παραφροσύνη! Πόσον γελοίον είναι αυτό! επειδή ημπορεί να βλάψη, ισχυρίζεται ότι είναι Θεός. Αλλά προ πάντων δια αυτό δεν είναι Θεός, διότι εις εκείνα μεν πού βλάπτει δεν έχει ανάγκην από τίποτε, εις εκείνα όμως πού ωφελεί, έχει ανάγκην από πολλά άλλα. Αλλά εις τον Θεόν είναι άγνωστον το να βλάπτη, το να ωφελή όμως είναι οικείον γνώρισμα.

Όταν λοιπόν συμβαίνη το αντίθετον, πώς είναι Θεός; Δεν βλέπεις ότι τα δηλητήρια φάρμακα προκαλούν μεγάλην βλάβην και δεν έχουν ανάγκην από τίποτε, εις την περίπτωσιν όμως ωφελείας ότι έχουν ανάγκην από πολλά; Προς χάριν σου είναι ο ήλιος και καλός και ανίσχυρος, καλός μεν δια ν' αναγνώρισης τον Κύριον, ανίσχυρος δε, δια να μη λέγης ότι αυτός είναι ο Κύριός σου.

Αλλ' όμως τρέφει, θα ειπή κάποιος, τα φυτά και τα σπέρματα. Τι λοιπόν, μήπως εξ αιτίας αυτού και η κοπριά είναι θεός; καθ' όσους και εκείνη τρέφει. Τι δε μήπως εξ αιτίας αυτού και το δρεπάνι είναι Θεός και τα χέρια του γεωργού; Απόδειξε μου να τρέφη ο ήλιος μόνος του, χωρίς να έχη ανάγκην από τίποτε, ούτε από το χώμα, ούτε από το ύδωρ, ούτε από την καλλιέργειαν της γης, αλλά να σπείρη τα σπέρματα και αφού εκπέμψη τας ακτίνας του να φέρη εις φως τα στάχυα.
Εάν όμως δεν εξαρτάται μόνον απ' αυτόν, αλλά και από την βροχήν, διατί δεν είναι θεός και το ύδωρ; Αλλά δεν θα αναφερθώ ακόμη εις αυτό. Διατί δεν είναι και η γη θεός; διατί δεν είναι και η κοπριά και το δικέλλι; Όλα λοιπόν, είπε μου, θα τα προσκυνήσωμεν; Τι ανοησία! Αν και βέβαια θα ήτο δυνατόν μάλλον να αναπτύσσωνται τα στάχυα χωρίς ήλιον, παρά χωρίς χώμα και ύδωρ, καθώς επίσης και τα φυτά και όλα τα άλλα. Εάν λοιπόν δεν υπήρχεν η γη δεν θα εγίνετο ποτέ τίποτε απ' αυτά, εάν όμως βάλη κάποιος χώμα επάνω εις κεραμίδα, όπως κάνουν τα παιδιά και αι γυναίκες, και την τοποθετήση κάτω από την στέγην, αφού γεμίση την κεραμίδα με πολλήν κοπριάν, τότε τα φυτά θα βλαστήσουν οπωσδήποτε, έστω και αν είναι καχεκτικά. Ώστε μεγαλύτερα είναι η συμβολή του χώματος και της κοπριάς, και αυτά πρέπει να προσκυνούμεν περισσότερον από τον ήλιον.
Εκείνος έχει ανάγκην από τον ουρανόν, τον αέρα, από τα άδια τα ύδατα, δια να μη βλάπτη, ωσάν να είναι αυτό οι χαλινοί πού συγκρατούν την αγριότητα της δυνάμεως του και δεν επιτρέπουν να εκπέμψη παντού την ακτίνα του, ωσάν κάποιον άγριον ίππον.
Ειπέ μου λοιπόν, που είναι αυτός κατά την διάρκειαν της νυκτός; Που έχει αποδημήσει ο Θεός; διότι δεν είναι τούτο ιδιότης του Θεού το να περικλείεται δηλαδή εντός ορίων και να έχη τέλος διότι αυτό πράγματι είναι γνώρισμα μόνον των σωμάτων.

Αλλ' όμως, θα ειπή κάποιος, υπάρχει εις αυτόν και κάποια δύναμις και κινείται. Αυτή λοιπόν η δύναμις, είπε μου, είναι θεός; Και τι είναι εκείνο που έχει αυτή και δεν το κατέχει το πυρ; πάλιν βέβαια θα ειπώ τα ίδια λόγια. Και τι είναι η δύναμις εκείνη; είναι φωτιστική ή δια του ήλιου φωτίζει, ενώ αυτή δεν μετέχει εις τίποτε απ' αυτά; Λοιπόν είναι μεγαλύτερος απ' αυτήν ο ήλιος. Μέχρι ποίου σημείου θα εκτυλίσσωμεν τον λαθύρινθον;

Αγιος ιωάννης ο Χρυσόστομος

Δεν γιορτάζεται(όπως και αρμόζει)η ημέρα των Ενόπλων Δυνάμεων. ΛΙΑΝ ΕΠΙΕΙΚΩΣ...ΕΧΟΥΝ ΞΕΦΥΓΕΙ

Είναι επιεικώς απαράδεκτο το γεγονός ότι δεν γιορτάζεται ΦΈΤΟΣ η ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ(αύριο που είναι τα ΕΣΟΔΙΑ της ΘΕΟΤΟΚΟΥ/η οποία είναι η ΠΡΟΣΤΆΤΗΣ τους). ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ μετά το 1980
ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙ η ΕΤΗΣΙΑ ΔΕΞΙΩΣΗ στο ΣΑΡΟΓΛΕΙΟ/ΛΕΣΧΗ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ , γιατί είναι τόσο πολύ ακριβή(!) και πρέπει να κάνουμε οικονομία!!. ΜΑΛΙΣΤΑ. Και φυσικά ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΥΖΗΤΟΥΝΤΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΑΠΟ ΠΟΛΛΟΥΣ ΗΤΑΝ ΟΤΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΦΟΡΑ ΑΠΑΞΙΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΕΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ. Δεν είναι η δεξίωση. ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΤΙ ΒΑΖΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΣΕ ΕΝΑ ΣΑΚΙ, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΥΠΕΡΒΛΗΤΗ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ.(εξ άλλου αρκετοί από τους εκάστοτε υπουργούς άμυνας δεν έχουν υπηρετήσει).
Και να προσθέσω και κάτι άλλο. Η καθιερωμένη εκδήλωση για την ΓΙΟΡΤΗ των ΕΔ γίνονταν παλαιότερα στο ΘΕΡΕΤΡΟ του Αγ. ΑΝΔΡΕΑ. Τα τελευταία χρόνια είχε μεταφερθεί το ΝΟΕΜΒΡΙΟ στο ΣΑΡΟΓΛΕΙΟ. Πέρυσι έγινε κανονικά. Και παλαιότερα γίνονταν τον ΑΥΓΟΥΣΤΟ γιατί συνεορτάζονταν και η ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΑΡΕΤΗ των ΕΛΛΗΝΩΝ με την επικράτηση των εθνικών δυνάμεων στις επιχειρήσεις 46-49(όπου σαν τον μακαρίτη τον πατέρα μου και μερικοί άλλοι αξιωματικοί τιμήθηκαν από την ΠΟΛΙΤΕΙΑ με ΧΡΥΣΑ ΑΡΙΣΤΕΙΑ ΑΝΔΡΕΙΑΣ και ΠΟΛΕΜΙΚΟΥΣ ΣΤΑΥΡΟΥΣ/ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΕΠ ΑΝΔΡΑΓΑΘΙΑ). Για να μην ξεχνιόμαστε, αφού οι νεότεροι είναι του καναπέ και του «περνάμε καλά». ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΜΙΛΑΜΕ ...;ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΖΩΗ. ΓΙΑΤΙ ΕΙΧΑΝ ΛΕΒΕΝΤΙΑ ΚΑΙ ΗΣΑΝ ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΜΑΧΗΤΕΣ. ΤΑ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΣΧΟΛΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΤΤΑ.
Αν λάβουμε υπόψη τις κάθετες μειώσεις σε όλα τα αμυντικά προγράμματα, την πρωτοφανή μείωση των στρατιωτικών ασκήσεων και των τοποθετήσεων αξιωματικών σε υπεύθυνα πόστα στο εξωτερικό, τις απαξιωτικές δηλώσεις Θ. ΠΑΓΚΑΛΟΥ, την διεξαχθείσα ΕΘΝΙΚΗ ΔΙΑΚΛΑΔΙΚΗ ΑΣΚΗΣΗ «ΠΑΡΜΕΝΙΩΝ 2010» σε μεγάλο βαθμό από τα γραφεία , τις σαρωτικές μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις των στελεχών των ΕΔ (λες και αυτοί ευθύνονται για τα σκάνδαλα των πολιτικών), είναι πασιφανές ότι ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΣΟΒΑΡΑ ΥΠΟΨΗ.
Και ασφαλώς δεν υπάρχει ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ από την ηγεσία των 4 Γενικών Επιτελείων. ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΛΥΠΑΜΑΙ. Και υπόψη στην συγκεκριμένη εκδήλωση προσέρχονταν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος και αυτός πλέον δεν λέει πλέον τίποτα. Με κάτι ΤΡΙΚ ότι θα παίξει η στρατιωτική μπάντα της ΑΣΔΥΣ κλπ, ας ήμαστε ρεαλιστές δεν καλύπτονται τα πράγματα και τα πρωτοφανή κενά.
ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΩ ΟΤΙ ΕΙΠΕ Η ΤΡΟΪΚΑ ΝΑ ΜΗΝ ΓΙΟΡΤΑΣΤΕΙ Η ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ.(απλά ΜΟΥΓΚΑ στην ΣΤΡΟΥΓΚΑ). Δεν ξέρω πως το είπε η ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ στο τελευταίο ΥΠΟΥΡΓΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ(να βάλει ο Θεός το χέρι του), αλλά ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΕΠΙΣΗΜΑΙΝΩ ΟΤΙ Η ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΕ ΕΘΝΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ...;

ΠΗΓΗ
http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2010/11/blog-post_6571.html

Λόγος εν χάριτι, άλατι ηρτυμένος» (Γέροντας Παΐσιος Αγιορείτης)

 

Φεβρουάριος του 1988.

Στις Καρυές κάνει αρκετό κρύο. Έχει σημαντικό υψόμετρο. έχει και υγρασία που δυσκολεύει τα πράγματα. Σήμερα όμως είναι ξερός ο καιρός. Έχει κι ένα αεράκι που αν είσαι καλά ντυμένος το απολαμβάνεις. Είναι απόγευμα. Μόλις έπεσε ο ήλιος πίσω από το βουνό.

Προχωρούμε στο μονοπάτι μαζί με τον π. Παΐσιο. Στον δρόμο συναντούμε τον π. Καλλίνικο από τη Σκήτη του Κουτλουμουσίου. Φθάνουμε στο ξύλινο γεφυράκι του. Γύρω μας φουντουκιές γυμνές χωρίς φύλλα. Μόνο κλαδιά.
«Μπα, ποιός έφερε μανταρίνια;», ρωτά έκπληκτος ο π. Παΐσιος.
Στο βάθος, σε απόσταση μεγαλύτερη από εξήντα μέτρα, διακρίνεται η πόρτα της αυλής του και κάτι που ροδίζει στη βάση της, ίσως να 'ναι χρώματος πορτοκαλί. Η απόσταση δεν αφήνει περιθώρια για περισσότερες λεπτομέρειες.
Σε λίγη ώρα πλησιάζουμε. Πράγματι, βλέπουμε μια μεγάλη σακούλα διαφανή, πορτοκαλί χρώματος, γεμάτη μανταρίνια. Πού τα είδε ο άνθρωπος! Πώς διέκρινε ότι είναι μανταρίνια και όχι πορτοκάλια! Αφού δε και η σακούλα είναι πορτοκαλί, θα μπορούσε να περιείχε και μήλα.
«Πως μ' αρέσουν τα μανταρίνια!», λέει με εμφανώς προσποιητή λαιμαργία, ο γέροντας. «Θα κρατήσω για τον εαυτό μου τρία. Καλύτερα, ας τα κάνω πέντε. Μια που βρήκα την ευκαιρία, θα πάρω επτά», λέει με ένα πολύ χαριτωμένο χαμόγελο και σταματά. «Πάρε τα υπόλοιπα, π. Καλλίνικε, και πήγαινε τα απέναντι στον γερο-Ιωσήφ».
Ο γερο-Ιωσήφ ήταν ένα γεροντάκι στην Κουτλουμουσιανή Σκήτη, 103 ετών, που όμως καθημερινά καλλιεργούσε τον κήπο του.
Ο π. Καλλίνικος έβαλε σχήμα, ζήτησε ευλογία και έφυγε. Εμείς με τον π. Παΐσιο μπήκαμε στο καλυβάκι του. Καθίσαμε στο ένα κελλί και μου ζήτησε να του διαβάσω κάτι χειρόγραφα κείμενά του.
Πέρασαν περίπου είκοσι λεπτά και χτυπάει το σίδερο της αυλόπορτας. Κάποιοι ήλθαν για να τον συναντήσουν.
« Να ανοίξω, γέροντα;», ρωτώ.
«Άσε καλύτερα. Αν είναι περίεργοι θα φύγουν. Αν είναι πονεμένοι ή διψασμένοι θα επιμείνουν».
Συνεχίζουμε την ανάγνωση. Σε λίγα λεπτά ξαναχτυπάει το σίδερο.
«Τί κάνουμε τώρα, γέροντα;». ξαναρωτώ.
Στο παράθυρο του, αντί κουρτίνας κρεμόταν ένα κομμάτι από σεντόνι.
«Κοίτα λοξά, να μην σε δουν και δες πόσοι είναι», μου λέγει.
«Δεν μπορώ να τους μετρήσω, δεν φαίνονται», απαντώ.
«Καλά, δεν ξέρεις ούτε αριθμητική; Τί έκανες τόσα χρόνια στην Αμερική; Ας περιμένουμε, αυτοί θα ξαναχτυπήσουν».
Πράγματι, σε λίγα λεπτά, χτυπούν για τρίτη φορά.
«Τώρα θα προσπαθήσω εγώ να τους μετρήσω. Μπορεί να μην τελείωσα το Δημοτικό, αλλά θα τα καταφέρω», μου λέγει.
Σηκώνεται και ανοίγει την πόρτα της καλύβας.
«Τί πάθατε. παλικάρια, τέτοια ώρα; Τί ήλθατε να κάνετε;».
«Πάτερ, θέλουμε λίγο να σας δούμε. Γίνεται;».
«Να με δείτε γίνεται. Αλλά τί θα βρούμε να σας κεράσουμε. Πόσοι είστε; Για να σας μετρήσω ένας, δύο. επτά. Για να δω τί θα βρούμε στο μαγαζί, τέτοια ώρα».
Μπαίνει μέσα και επιστρέφει με τα επτά μανταρίνια.
Τί φοβερός άνθρωπος, σκέπτομαι έκπληκτος από μέσα. Πού το ήξερε και κράτησε τα μανταρίνια ! Το προγνώριζε; Τον φώτισε ο Θεός χωρίς αυτός να το συνειδητοποιεί;
«Από πού έρχεσθε, παλικάρια;», ρωτάει με ενδιαφέρον.
«Είμαστε από την Αθήνα. Και ο Βruce με τον John από την Αμερική».
«Από την Αμερική; Μα αν τους κεράσουμε ένα μανταρίνι, αυτοί θα μας ρεζιλέψουν σε όλο τον κόσμο. Για να βρούμε κάτι Αμερικάνικο στο. supermarket».
Ξαναμπαίνει μέσα και επιστρέφει με ένα πακέτο αμερικάνικα μπισκότα και ένα κουτί ξηρούς καρπούς διαφόρων ειδών Ρlanters, της πιο φημισμένης δηλαδή μάρκας στην Αμερική. Έκπληκτοι αυτοί εκφράζουν τον θαυμασμό και τον εντυπωσιασμό τους.
«Πάτερ, τί συμβολίζει το τάλαντο που χτυπούν στα μοναστήρια;», ρωτάει δειλά ο ένας.
«Δεν ξέρω τί συμβολίζει. Ούτε και έχει καμιά σημασία. Αυτό που έχει άξια δεν είναι να χτυπάει κάνεις το τάλαντο του μοναστηρίου, αλλά να πολλαπλασιάζει το τάλαντο του Θεού. Ακούστε, παιδιά! Επειδή η ώρα πέρασε, πρέπει να πηγαίνετε. Ένα μόνο να πω: το πρόβλημα με τους Αμερικάνους είναι ότι στα Αγγλικά το "εγώ" γράφεται πάντοτε με κεφαλαίο, ενώ εμείς στην Ελλάδα το γράφουμε πότε-πότε και με μικρό».
Γέλασαν με τη χαριτωμένη παρατήρηση και ρωτούν οι Αμερικάνοι:
«Αυτό τί σημαίνει; Εμείς τί πρέπει να κάνουμε ;».
«Να διαγράψετε το "εγώ" από το λεξιλόγιο σας, παιδιά. Ο εγωισμός είναι ο μεγάλος μας εχθρός. Αυτόν πρέπει να πολεμήσουμε όλοι ανεξαιρέτως»
Η αγιότητα έχει μια ευγένεια, μια λεπτότητα, μια χάρη πάνω της. Δεν είπε σοφίες ούτε θεολογίες ούτε έκανε εντυπωσιακές αποκαλύψεις. Γέμισε όμως όλων την καρδιά. Προνόησε διακριτικά, κάλυψε το χάρισμά του, ευγενικά κέρασε τους επισκέπτες του, όμορφα πρωτοτύπησε με τον τρόπο του, οικοδόμησε με τον λόγο του,
ανέπαυσε με την παρουσία του. Χωρίς να προσπαθεί να πείσει για κάτι κανέναν, πείθει για τα πιο μεγάλα όλους. Δίπλα του φωτίζεσαι, χαίρεσαι, αναπαύεσαι. Αισθάνεσαι σαν τη Μαρία «παρά τους πόδας του Ιησού». Σαν τους αποστόλους στο όρος της θείας Μεταμορφώσεως - δεν θέλεις να ξεκολλήσεις με τίποτα.

πηγή: Νικολάου Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής

Η δύναμη της προσευχής

 

Ο ιερός Αυγουστίνος λέει, ότι ο άνθρωπος πρέπει να κάνει εκείνο που μπορεί, και να ζητά από το Θεό εκείνο που δεν μπορεί. «Ποιείν ό δύνασαι, και αιτείν όπερ ου δύνασαι».

Δεν έχεις τη δύναμη από λόγου σου; Δεν έχεις βεβαιότητα στη θέλησή σου; Η αιτία είναι ότι δεν τη ζητάς από το Θεό. «Ουκ έχετε, διά το μη αιτήσθαι ημάς», λέει ο άγιος Ιάκωβος. Φοβάσαι τον κίνδυνο;

Τρομάζεις τον πειρασμό της αμαρτίας; Αγρύπνα και προσεύχου, για να μην πέσεις σ' αυτόν. «Γρηγορείτε και προσεύχεσθαι, ίνα μη εισέλθητε εις πειρασμόν». (Ματθ. κστ΄41).

Η εθνική γυναίκα Συροφοινίκισσα, παρά το ότι προς δοκιμασία της παραβολικώς προσομοιώθη με σκυλί, εν τούτοις μήπως στερήθηκε και δεν απόλαυσε το ποθούμενο με την προσευχή;

Ο Τελώνης δε δικαιώθηκε προσευχόμενος; Ομοίως και ο ληστής επί σταυρού με το «μνήσθητί μου Κύριε», πρώτος αυτός δεν αξιώθηκε του παραδείσου;

Ο Άσωτος υιός δεν έπλυνε τα αμαρτήματά του, με λίγα λόγια προσευχόμενος; Όλα τα Μυστήρια της Εκκλησίας μας, και όλα τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, που δίνονται στους ανθρώπους, δε γίνονται διά προσευχής; «Άκουσον του Θεού εν ταις εντολαίς, και ακούσει σου εν ταις προσευχαίς», λέει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος.

Αγιος Νικόδημος  ο Αγιορειτης

xfd.gr

Που πηγε ο Σταυρός απο την Ελληνική σημαία; Παραποίηση Εθνικού συμβολου

Πολλά  ιδιωτικά κανάλια μέχρι τώρα έκαναν τέτοιες ενέργειες...

πηγή
http://orthodoxia-ellhnismos.blogspot.com/2010/11/blog-post_8982.html



Υ.Γ





                                                   ΠΟΙΝΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ
                                                              Αρθρο  181

Όποιος, για  να  εκδηλώσει μίσος ή περιφρόνηση καταστρέφει παραμορφώνει ή ρυπαίνει  την επίσημη σημαία του Κράτους   ή έμβλημα της κυριαρχίας του, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι  δύο (2) ετών.

Που  πήγε  ο  Σταυρός  από  την  Σημαία;
Ποιος  δικαιούται  να  παραποιεί  τα  εθνικά  μας  σύμβολα;
Ποιανού  «καλλιτέχνη»  ιδέα  ήταν  να  αφαιρεθεί   ο Τίμιος   Σταυρός;
Γιατί  τα  άλλα  Ευρωπαϊκά  κράτη (Αγγλια,Ελβετία, Σουηδία, Φιλανδία ...;)  δεν  διανοούνται  παρόμοιες  αντισυνταγματικές  πράξεις;
Γιατί  τα  πολιτικά  κόμματα  δεν  διαμαρτυρήθηκαν   βλέποντας  να  παραποιείται  το  εθνικό  σύμβολο  της  χώρας  που  θέλουν  να  διοικήσουν;

Μετά  φταίνε  τα  blogs  γιατί  γράφουν.

ΕΣΕΙΣ  ΜΑΣ  ΠΡΟΚΑΛΕΙΤΕ