TO 19123
- 13 θέριζε η γρίπη το Αγρίνιο Αιτωλοακαρνανίας. Το θανατικό παντού
σπαρμένο, κατά σωρούς θάβονται οι νεκροί και η απελπισία βασιλεύει. Κάθε σπίτι έχει τουλάχιστον από ένα νεκρό. Το κάρο κάθε πρωί περνούσε από τις γειτονιές και έπαιρνε τους νεκρούς ...
Μια φωνή ακούστηκε σε μια παρέα που είχε σχηματιστεί και το νέο διαδόθηκε.
-Να φωνάξουμε να'ρθει η Προυσιώτισσα
-Ναι, να'ρθει η Προυσιώτισσα , να'ρθει η Προυσιώτισσα και το νέο διαδόθηκε σε ολόκληρο το Αγρίνιο.
Συγκροτήθηκε
επιτροπή και πήγε στο μοναστήρι στον Προυσσό στο Καρπενήσι Ευρυτανίας
ζητώντας από το μοναστήρι να έρθει και να λιανευτεί η εικόνα της
Παναγίας.
Ο Ηγούμενος έδωσε αμέσως την άδεια και κανόνισαν τα απαραίτητα για την μεταφορά της εικόνας ...
Μετά από λίγες ημέρες φθάνει η εικόνα της Παναγίας στην Αιτωλοακαρνανία και άρχισε η λιτανεία της Προυσιώτισσας στα χωριά.
Απ΄όποιο χωριό περνούσε η εικόνα σταματούσε η γρίπη και το θανατικό, οι ασθενείς γιατρεύονταν.
Ο ενθουσιασμός μεγάλος οι κάτοικοι πανηγύριζαν και δοξολογούσαν την Παναγία την Προυσιώτισσα.
Γιαγιά - Αγγελική
**********************
Στα χωριά της Ευρυτανίας ( δεν συγκράτησα τα χρόνια) είχε πέσει ακρίδα. Κατέτρωγε όλα τα σπαρτά μέχρι τη ρίζα.
Έσπερναν οι χωρικοί, έτρωγε η ακρίδα και αυτό συνεχιζόταν.
Άνθρωποι και ζώα ήρθαν σε δύσκολη θέση και στη δυσκολία επάνω θυμήθηκαν την Παναγιά την Προυσιώτισσα.
Επιτροπή από το χωριό στο μοναστήρι, η άδεια δόθηκε και μεσοβδόμαδα έφτασε με συνοδεία η εικόνα της Παναγιάς της Προυσιώτισσας.
Και αφηγείται η γιαγιά Ευαγγελία.
-Ήμουν
κοπελούδα παιδακιμ τότε που ήρθε η Παναγιά μαζευτήκαμε όλο το χωριό και
πήγαμε στ΄αλώνια ( περιοχή) και απόθεσαν την Παναγιά πάνω σ' ένα
τραπέζι.
Άρχιζαν οι παπάδες και διάβαζαν ...(στα αλώνια που άφησαν την εικόνα της Παναγίας στο πλάι υπήρχε ένα ρυάκι που είχε νερό και απ' αυτό πότιζαν τα χωράφια)... και
διάβαζαν οι παπάδες παιδακιμ και ξαφνικά φύσηξε ένας αγέρας φοοουπ και
έπεσαν όλες οι ακρίδες στο ποταμ. Το ποταμ έγινε μαύρο, κατάμαυρο απ την
ακρίδα, δεν έμεινε ντιπ!
Ήταν μια κουβέντα που είχαμε με την γιαγιά Βαγγελή (Ευαγγελία) πριν πολλά χρόνια.
Έφυγε η ακρίδα, γλύτωσαν ο κόσμος και τα ζώα από την μάστιγα αυτή, χάρη της Παναγιάς της Προυσιώτισσας.
Γιαγιά Βαγγελή (Ευαγγελία)
**********************
Ήμουν γύρω στα 18 με 20 χρονών και στα χωριά μας στο Στένωμα Καρπεννησίου είχε καιρό να βρέξει, τα πάντα είχαν ξεραθεί.
Μέσα στην απελπισία μας ο παπάς του χωριού μας είπε να νηστέψουμε, να κάνουμε προσευχή και θα ζητήσει από το μοναστήρι του Προυσσού να μας φέρουν την Παναγία.
Μια
καθορισμένη ημέρα έφτασε η Παναγία και εμείς όλο το χωριό με τα κεριά
και τα λάβαρα κάναμε λιτανεία και αποθέσαμε την εικόνα της Παναγίας σε
ένα χωράφι του χωριού μας.
Οι παπάδες άρχιζαν και διάβαζαν τις ευχές, εγώ κοίταγμα τον ουρανό όσο μπορούσα να δω, ήλιος παντού, σύννεφα πουθενά.
Οι παπάδες συνέχιζαν να διαβάζουν και ο κόσμος να προσεύχεται.
Όπως
κοίταζα στον ουρανό ψάχνοντας να βρω κάποιο σύννεφο, είδα από μακριά να
εμφανίζεται μια κουκίδα, που σιγά σιγά μεγάλωνε και έγινε ένα μικρό
σύννεφο. Έτρεχε το σύννεφο στον ουρανό και ήρθε και στάθηκε ψηλά,
περίπου σ' εκείνο στο σημείο που είχαμε τοποθετήσει την εικόνα της
Παναγίας.
Άρχισε
το σύννεφο και ξεδιπλωνόταν , ξεδιπλωνόταν και κάλυψε όλο τον ουρανό
και γέμισε ο τόπος σύννεφα. Ξαφνικά άρχισαν οι πρώτες στάλες και ξέσπασε
η μπόρα.
Κράτησε αυτή η βροχή τρεις ή τέσσερις ημέρες ...δεν θυμάμαι, ξεδίψασε ο τόπος!!
Άγγελος Π.
