Ο άγιος Στυλιανός καταγόταν από την Παφλαγονία της Μικράς Ασίας και έζησε μεταξύ 4ου και 6ου αιώνα μ.Χ. Ήταν γιος ευσεβών και πλουσίων γονέων. Από μικρός διδάχτηκε να είναι εγκρατής και να χρησιμοποιεί το χρήμα ως μέσω ανακούφισης των οικονομικότερα ασθενέστερων, των φτωχών και των αρρώστων. Όταν οι γονείς του πέθαναν ο άγιος Στυλιανός μοίρασε την περιουσία του στους φτωχούς και αφιερώθηκε στο Θεό φορώντας το μοναχικό σχήμα.
Διακρίθηκε
για την εγκράτεια, τη σκληραγωγία και πλήθος άλλων αρετών που είχε.
Αναφέρεται ότι δεν λύπησε ποτέ κανέναν, μάλιστα μεγάλη του χαρά ήταν να
επαναφέρει τη γαλήνη στις ταραγμένες ψυχές. Αργότερα, θέλοντας να
απομονωθεί περισσότερο, εγκατέλειψε το μοναστήρι και πήγε να μείνει σε
μια σπηλιά σε έρημο τόπο.
Αναφέρεται
στον ιερό Συναξαριστή ότι τρεφόταν από Άγγελο του Θεού και όταν η φήμη
της θαυμαστής ασκητικής του ζωής έφθασε μέχρι τις πόλεις, πλήθη ανθρώπων
έτρεχαν σε αυτόν για να ζητήσουν τις συμβουλές του και να θεραπευτούν
από διάφορες σωματικές και πνευματικές παθήσεις. Ο όσιος Στυλιανός, παρά
την ερημική ζωή του, αγαπούσε πολύ τα παιδιά και γι' αυτό θεωρείται
προστάτης τους και παριστάνεται στις αγιογραφίες κρατώντας στην αγκαλιά
του ένα σπαργανωμένο νήπιο. Έλεγε μάλιστα ότι αν η ταπεινοφροσύνη
αποτελεί θεμέλιο των αρετών, η παιδική ηλικία είναι από τη φύση της
περισσότερο ενάρετη, απ' ότι οι μεγαλύτεροι των φιλοσόφων.
Όταν
μάλιστα οι γονείς έφερναν τα παιδιά τους σε αυτόν, η αγαλλίαση του
οσίου ήταν απεριόριστη. Κάποτε έπεσε μια θανατηφόρα ασθένεια που δε
θανάτωνε μόνο τα νήπια, αλλά καθιστούσε και τους γονείς άτεκνους. Όσοι
όμως με πίστη επικαλούνταν τη βοήθεια του αγίου και ζωγράφιζαν τη μορφή
του και γλίτωναν τα παιδιά τους από την ασθένεια και γεννούσαν κι άλλα
με τη μεσιτεία του οσίου στο Θεό. Κοιμήθηκε πλήρης ημερών αλλά και
αρετών στη γενέθλια χώρα της Παφλαγονίας.
Πηγή
xfe
