Οι Τρεις Ιεράρχες...οι ασυμβίβαστοι!!! Χρόνια πολλά στους δασκάλους μας, αλλά και στους μαθητές μας

Οι Τρεις Ιεράρχες πρώτευσαν σε όλους τους τομείς της πνευματικής ζωής. Κατέκτησαν με τον προσωπικό τους αγώνα και την βοήθεια της θείας Χάριτος τις κορυφές της αγιότητος και καλούσαν τους πιστούς να ανεβαίνουν στις ωραίες πνευματικές αναβάσεις.
Άσκησαν στον ύψιστο βαθμό την φιλανθρωπία και ανακούφισαν τον πόνο χιλιάδων αναξιοπαθούντων.
Δίδασκαν καθημερινά τους πιστούς αναλύοντάς τους τις θεόπνευστες αλήθειες της Πίστεώς μας και διαφωτίζοντάς τους για τα μεγάλα θέματα, που απασχολούν την ψυχή κάθε ανθρώπου.
Καθόρισαν συστηματικά την λειτουργική ζωή της Εκκλησίας, για να μπορούν να λατρεύουν οι πιστοί θεάρεστα τον Κύριο.
Συνέγραψαν θαυμάσια συγγράμματα, τα οποία ξεπέρασαν τη φθορά του χρόνου και ισχύουν και για τις μέρες μας. Ο εθνικός μας ιστορικός Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος γράφει ότι με τα συγγράματά τους οι Τρεις Ιεράρχαι «απετελέσαν εποχήν λόγου νέαν, μεγάλην και ένδοξον διά το ανθρώπινον γένος» (Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τόμ. 2^ος, μέρος Β' σελ. 1, 6).
Πολύ εύστοχα ελέχθη γι' αυτούς ότι ήταν «εύγλωττοι κατά τον λόγον, ευγλωττότεροι κατά τον βίον, ευγλωττότατοι κατά τον θάνατον».
Βασικό στοιχείο της αγιότητος και των τριών είναι ότι ήταν ασυμβίβαστοι με το κακό, την αμαρτία και την αίρεση. Δεν γνώριζαν τη γλώσσα των συμβιβασμών και της διπλωματίας. Προτιμούσαν να χάσουν τη θέση τους και αυτή τη ζωή τους, παρά να συμβιβαστούν σε θέματα αρχών και πίστεως. Δε σκέφτηκαν ποτέ εάν αντίπαλοί τους ήσαν αυτοκράτορες ή σοφοί διάφοροι ή ισχυροί κατά κόσμον. Έμειναν ακλόνητοι στην ορθή πίστη και ζωή αψηφώντας τις συνέπειες.
Εμείς, έπαρχε Μόδεστε, είπε στον απεσταλμένο του αρειανού αυτοκράτορα Ουάλη ο Μ. Βασίλειος, είμαστε ήρεμοι και πράοι άνθρωποι και υποχωρούμε όταν πρόκειται για προσωπικά μας θέματα.
Όταν όμως πρόκειται για την πίστη μας στον Θεό, «οταν Θεός η τό κινδυνευόμενον» δεν υπολογίζουμε τίποτε, αγωνιζόμαστε μέχρι θανάτου, χωρίς να φοβόμαστε οποιοδήποτε βασανιστήριο. «Ακουέτω ταυτα καί βασιλεύς». Να τα πεις και να τ' ακούσει αυτά κι ο βασιλιάς (PG 36, 561).
Και ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, αφού νίκησε τους αρειανούς και πήρε πίσω τους Ναούς της Κωνσταντινούπολης, που τους είχαν καταπατήσει αυτοί, και ενώ είχε φίλο του τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο τον Μέγα και μαζί του το μεγαλύτερο μέρος του πιστού λαού, όταν μερικοί ζηλόφθονες επισκόπου αμφισβήτησαν την εκλογή του, παρητήθη αμέσως.
Δε θέλησε να έλθει σε συμβιβασμούς με μοχθηρούς ανθρώπους. Παρητήθη και από την προεδρία της Β' Οικουμενικής Συνόδου και από τον Πατριαρχικό θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως.
Αντί της θέσεως προτίμησε την ακεραιότητα και το ασυμβίβαστο του χαρακτήρος του. Δεν γνώριζε τους διπλωματικούς ελιγμούς, αλλά γνώρισμά του ήταν όπως έγραφε, το «μή παρασυρηναι», να μη παρασύρεται και να έχει «παρρησίαν» (PG 37, 32-33).
Και ο ιερός Χρυσόστομος, όταν έγινε Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως και θέλησε να καθαρίσει την Εκκλησία από αναξίους κληρικούς, οι οποίοι είχαν την προστασία της αυτοκράτειρας Ευδοξίας, δεν εδίστασε να ελέγξει και την αυτοκράτειρα  για τη ζωή της.
Δεν συμβιβάστηκε μαζί της. Γι' αυτό και εξορίστηκε και πέθανε εξόριστος μέσα σε αφάνταστες κακουχίες, με πνεύμα όμως απτόητο και αδούλωτο. Χαρακτηριστικό του γενναίου και ασυμβίβαστου φρονήματός του βλέπουμε στην ομιλία, που εκφώνησε φεύγοντας για την εξορία: «Πολλά τά κύματα καί χαλεπόν τό κλυδώνιον· αλλ' ου δεδοίκαμεν (δεν φοβόμαστε) μή καταποντισθωμεν· επί γαρ της πέτρας εστήκαμεν. Μαινέσθω η θάλασσα, πέτραν διαλυσαι οPυδύναται· εγειρέσθω τά κύματα, του Ιησου τό πλοιν καταποντίσαι ουκ ιχύει» (PG 52, 427).
Τέτοιους άγιους, γενναίους και ασυμβίβαστους με το κακό και την αίρεση εκκλησιαστικούς ηγέτες χρειαζόμαστε και σήμερα. Και ας παρακαλούμε την Ιδρυτή της Εκκλησίας μας να μας τους χαρίζει.

Xfd

ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ. Πρόσκληση Παρασκευή 30 Ἰανουαρίου 2015

 

 

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ Ἡ ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ τιμώντας τή μνήμη τοῦ προστάτη της Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου σᾶς προσκαλεῖ σέ ἑορταστική ἐκδήλωση τήν Παρασκευή 30 Ἰανουαρίου 2015 στίς 6.30΄ μ.μ. στό Δημαρχεῖο Ἀμαρουσίου, μέ τό ἀκόλουθο πρόγραμμα:

Παρουσίαση τοῦ προγράμματος ἀπό τόν πρωτοπρ. π. Ἰωάννη Φωτόπουλο, Νομικό καί Θεολόγο. Ἡ Χορωδία «ἐν Ψαλτηρίῳ» τοῦ «Σχολείου Ψαλτικῆς» θά ψάλει τροπάρια ἀπό τήν ἀκολουθία τοῦ ἁγίου Γρηγορίου καί τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν. Ὁμιλία ἀπό τόν αἰδεσιμολογιώτατο π. Βασίλειο Κοκολάκη μέ θέμα: «Ἡ θεολογία τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου μέσα ἀπό τήν ἀσματική του ἀκολουθία» Ἀπαγγελία ποιήματος τοῦ ἁγίου Γρηγορίου, ἀπό τήν κ. Βασιλική Κίκιλη, πτυχιοῦχο τοῦ Μουσικολογικοῦ τμήματος τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν. Κλείσιμο τῆς ἐκδηλώσεως ἀπό τόν πανοσιολογιώτατο ἀρχιμ. π. Σαράντη Σαράντο, ἐφημέριο τοῦ Ἱ.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀμαρουσίου. Ἐθνικός Ὕμνος. Θά ἀκολουθήσει ΙΕΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ στόν Ἱερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀμαρουσίου (8.30΄ μ.μ. - 1.30΄ π.μ.).

Ἀληθής παιδεία

Ὁ μεγάλος παιδαγωγός – καί ὄχι μόνο - τοῦ γένους μας, ὁ Ἐθναπόστολος Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός παρώτρυνε τούς γονεῖς νά ἱδρύουν σχολεῖα καί νά στέλνουν τά παιδιά τους γιά νά ἀποκτήσουν τήν ἀληθινή καί αἰώνια σέ ἀξία παιδεία. Οἱ δάσκαλοι νά διδάσκουν τί εἶναι Ἁγία Τριάς, τί Χριστός, τί Θεοτόκος, τί ἱερά Μυστήρια. Πάντα ἄρχιζε τίς κατηχήσεις του μέ διδασκαλία γιά τό Ἅγιο Βάπτισμα καί τό Χρῖσμα.

Ἡ ἀληθής παιδεία ἔχει σχέση μέ τό βάπτισμα

Καί ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, διδακτικότατος ἔλεγε: «Τό Βάπτισμα εἶναι λαμπρότητα τῶν ψυχῶν, ἀλλαγή βίου, συμβόλαιο συνειδήσεως μέ τό Θεό. Τό φώτισμα εἶναι βοήθεια τῆς ἀδυναμίας μας. Τό φώτισμα εἶναι ἀπόθεση τοῦ σαρκικοῦ ἑαυτοῦ μας, ἀκολούθηση τοῦ Πνεύματος, ἐπικοινωνία μέ τόν Λόγο, ἐπανόρθωση τοῦ πλάσματος, καταποντισμός τῆς ἁμαρτίας, συμμετοχή στό φῶς, κατάλυση τοῦ σκότους. Τό φώτισμα εἶναι ὄχημα πού μᾶς φέρνει στό Θεό, ταξίδι μαζί μέ τόν Χριστό, στήριγμα τῆς πίστεως, τελείωση τοῦ νοῦ κλειδί τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, μετάβαση στή ζωή,κατάργηση δουλείας, λύση δεσμῶν, μετασχηματισμός τῆς σύνθετης καταστάσεως. Τό φώτισμα – τί νά μετρῶ περισσότερο; - εἶναι τό ὡραιότερο καί τό μεγαλοπρεπέστερο ἀπό τά δῶρα τοῦ Θεοῦ. (Λόγος Μ΄, Εἰς τό Ἅγιον Βάπτισμα ΕΠΕ 4,280-282)

Βοήθησε, όσο μπορείς,σύντρεξε στην ανάγκη.

Ας μη γίνουμε, αγαπητοί μου φίλοι και αδελφοί, κακοί διαχειριστές των αγαθών που μας δόθηκαν. Ας μην κοπιάζουμε για να θησαυρίζουμε και ν' αποταμιεύουμε, ενώ άλλοι υποφέρουν από την πείνα. Ας μιμηθούμε τον ανώτατο και κορυφαίο νόμο του Θεού, που στέλνει τη βροχή σε δικαίους και αδίκους και ανατέλλει τον ήλιο επίσης για όλους. Αυτός έκανε τη γη ευρύχωρη για όλα τα χερσαία ζώα, δημιούργησε πηγές, ποτάμια, δάση, αέρα για τα φτερωτά και νερά για τα υδρόβια, και έδωσε σ' όλα τα όντα άφθονα τα απαραίτητα για τη ζωή τους στοιχεία, χωρίς να τα περιορίζει καμιά εξουσία, χωρίς να τα καθορίζει κανένας γραπτός νόμος, χωρίς να τα εμποδίζουν σύνορα. Και αυτά τα στοιχεία τα παρέδωσε κοινά και πλούσια, χωρίς διάκριση ή περικοπή, τιμώντας την ομοιότητα της φύσεως με την ισότητα της δωρεάς και δείχνοντας τον πλούτο της αγαθότητός Του.

Οι άνθρωποι, όμως, αφότου έβγαλαν από τη γη το χρυσάφι, το ασήμι και τα πολύτιμα πετράδια, αφότου έφτιαξαν ρούχα μαλακά και περιττά και αφότου απέκτησαν άλλα παρόμοια πράγματα, που αποτελούν αιτίες πολέμων και επαναστάσεων και τυραννικών καθεστώτων, κυριεύθηκαν από παράλογη υπεροψία. Έτσι, δεν δείχνουν ευσπλαχνία στους δυστυχισμένους συνανθρώπους τους και δεν θέλουν ούτε με τα περίσσια τους να δώσουν στους άλλους τα αναγκαία.
Τι βαναυσότητα! Τι σκληρότητα!
Δεν σκέφτονται, αν όχι τίποτ' άλλο, πως η φτώχεια και ο πλούτος, η ελευθερία και η δουλεία και τ' άλλα παρόμοια, εμφανίστηκαν στο ανθρώπινο γένος μετά την πτώση των πρωτοπλάστων, σαν αρρώστιες που εκδηλώνονται μαζί με την κακία και που είναι δικές της επινοήσεις.

Αρχικά, όμως, δεν έγιναν έτσι τα πράγματα, λέει η Γραφή (Ματθ. 19:8), αλλά Εκείνος που έπλασε εξαρχής τον άνθρωπο, τον άφησε ελεύθερο, αυτεξούσιο - συγκρατημένο μόνο από το νόμο της εντολής - και πλούσιο μέσα στον παράδεισο της τρυφής. Αυτή την ελευθερία κι αυτόν τον πλούτο θέλησε να χαρίσει - και χάρισε - ο Θεός, μέσω του πρώτου ανθρώπου, και στο υπόλοιπο ανθρώπινο γένος.

Ελευθερία και πλούτος ήταν μόνο η τήρηση της εντολής. Φτώχεια αληθινή και δουλεία ήταν η παράβασή της.
Μετά την παράβαση, λοιπόν, εμφανίστηκαν οι φθόνοι και οι φιλονικίες και η δολερή τυραννία του διαβόλου, που παρασύρει πάντα με τη λαιμαργία της ηδονής και ξεσηκώνει τους πιο τολμηρούς ενάντια στους πιο αδύνατους. Μετά την παράβαση, το ανθρώπινο γένος χωρίστηκε σε διάφορες φυλές με διάφορα ονόματα και η πλεονεξία κατακερμάτισε την ευγένεια της φύσεως, αφού πήρε και το νόμο βοηθό της.
Εσύ, όμως, να κοιτάς την αρχική ενότητα και ισότητα, όχι την τελική διαίρεση· όχι το νόμο που επικράτησε, αλλά το νόμο του Δημιουργού. Βοήθησε, όσο μπορείς, τη φύση, τίμησε την πρότερη ελευθερία, δείξε σεβασμό στον εαυτό σου, συγκάλυψε την ατιμία του γένους σου, παραστάσου στην αρρώστια, σύντρεξε στην ανάγκη.
Παρηγόρησε ο γερός τον άρρωστο, ο πλούσιος τον φτωχό, ο όρθιος τον πεσμένο, ο χαρούμενος τον λυπημένο, ο ευτυχισμένος τον δυστυχισμένο. Δώσε κάτι στο Θεό ως δώρο ευχαριστήριο, για το ότι είσαι ένας απ' αυτούς που μπορούν να ευεργετούν και όχι απ' αυτούς που έχουν ανάγκη να ευεργετούνται, για το ότι δεν περιμένεις εσύ βοήθεια από τα χέρια άλλων, αλλ' από τα δικά σου χέρια περιμένουν άλλοι βοήθεια.
Πλούτισε όχι μόνο σε περιουσία, μα και σε ευσέβεια, όχι μόνο σε χρυσάφι, μα και σε αρετή, ή καλύτερα μόνο σε αρετή. Γίνε πιο τίμιος από τον πλησίον με την επίδειξη περισσότερης καλοσύνης. Γίνε θεός για τον δυστυχισμένο με τη μίμηση της ευσπλαχνίας του Θεού.

Αγίου Γρηγορίου Θεολόγου, Περί φιλοπτωχείας λόγος (απόσπασμα)