Πρέπει να ομολογήσουμε ότι πολλοί από εμάς έχουμε δημιουργήσει ένα Θεό στα μέτρα μας και για τις ανάγκες μας. Έχουμε καθιερώσει μια εντελώς χαλαρή σχέση μαζί Του, που να μη μας χαλάει καθόλου το χουζούρι μας και το βόλεμά μας. Ακολουθούμε ανεπίγνωστα την πεπατημένη. Όχι και πολλά - πολλά, μη τύχει και πάθουμε και τίποτε. Εκκλησιαζόμαστε από συνήθεια, τυπικά, στερεότυπα, προς εξασφάλιση κάποιας ίσως κοινωνικής αναγνώρισης και καταξίωσης κι΄ενός κοινωνικού καθωσπρεπισμού. Αρκετοί νομίζουν πως η σχέση τους με τον Θεό είναι μια ευκαιριακή συναλλαγή. Τηρούν τα διατεταγμένα για να τα τηρούν και έχουν την αίσθηση ότι είναι με τους λίγους εκλεκτούς. Η αυτάρκεια τους τους κάνει ν' απαιτούν δικαιωματικά τον παράδεισο. Η στάση τους τους κατατάσσει με τους ανελεήμονες και υποκριτές Φαρισαίους, που τηρούσαν αυστηρά μόνο το γραμμα του νόμου. Ο Θεός δεν προσεγγίζεται με την επίδειξη, την πρόκληση, τις μεγαλοστομίες και τις αταπείνωτες και ακάθαρτες από λογισμούς οιήσεως καρδιές. Δούλεψε πολύ ο πονηρός για να φέρει και τους εντός των τειχών της Εκκλησίας πιστούς σε αυτή τη χαλαρότητα, μια χαζοχαρούμενη υπνηλία, αρκετά ευχάριστη σε πολλούς.
+ Μωυσής αγιορείτης μοναχός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου