Ἐσύ, μοῦ εἶπε ὁ Γέροντας, τὸ μόνο κακὸ ποὺ ἔχεις εἶναι ὅτι εἶσαι τρομερὰ εὐαίσθητος καὶ δὲν δέχεσαι νὰ σὲ προσβάλλουν

Ἐσύ, μοῦ εἶπε ὁ Γέροντας, τὸ μόνο κακὸ ποὺ ἔχεις εἶναι ὅτι εἶσαι τρομερὰ εὐαίσθητος καὶ δὲν δέχεσαι νὰ σὲ προσβάλλουν. Γιὰ τὸ πρῶτο, δὲν εὐθύνεσαι ἐσύ. Τὸ κληρονόμησες ἀπὸ τὸν παπα-Γιάννη. Καὶ ἡ εὐαισθησία ἡ μεγάλη δὲν εἶναι καλή. Καλὴ εἶναι γιὰ τοὺς ἄλλους, οἱ ὁποῖοι συνήθως τὴν ἐκμεταλλεύονται. Καὶ μάλιστα, πολὺ ἄσχημα. Ἐνῶ γιὰ ἐκεῖνον ποὺ τὴν ἔχει εἶναι ὅ,τι χειρότερο μπορεῖς νὰ φανταστεῖς! Ἄσε ποὺ ἀποτελεῖ καὶ τὴν γενεσιουργὸ αἰτία ὅλων τῶν ἀσθενειῶν. Γι’ αὐτό, προσπάθησε νὰ τὴν ἀποβάλεις. Ἢ ἔστω, νὰ τὴν περιορίσεις. Διαφορετικὰ θὰ κάνεις κακὸ καὶ στὸν ἑαυτὸ σου, ἀλλὰ καὶ στὴν οἰκογένειά σου. Ποὺ στὸ κάτω κάτω, δὲν σοῦ χρωστάει καὶ τίποτα, γιὰ νὰ τὴν ταλαιπωρεῖς, καὶ μάλιστα, χωρὶς κανένα λόγο.

Ὅσον ἀφορᾶ τὸ δεύτερο, δηλαδὴ τὴν προσβολή, αὐτὴ κανεὶς δὲν τὴν ἀνέχεται μὲ εὐχαρίστηση. Πολὺ περισσότερο ἐσύ, ποὺ εἶσαι ὑπερήφανος καὶ ἔχεις τὴν ἀξίωση ἀπὸ τοὺς ἄλλους νὰ μὴ σὲ προσβάλλουν, ὅπως δὲν τοὺς προσβάλλεις κι ἐσύ. Ὅμως, αὐτὰ δὲν γίνονται σήμερα. Καὶ ὅλοι μας εἴμαστε θύματα τῆς προσβολῆς, ποὺ μᾶς προκαλοῦν οἱ ἄλλοι. Δηλαδή, ὅταν λέμε προσβολή,τί ἐννοοῦμε; Ἐσὺ πρέπει νὰ ξέρεις καλύτερα ἀπὸ ἐμένα, ἐκείνη τὴν ἠθικὴ μείωση, τὴν ἠθικὴ βλάβη ἢ τὴν ἀμφισβήτηση τοῦ κύρους μας ἀπὸ τρίτους. Ἔ, πῶς νὰ τοὺς ἐλέγξεις, παιδί μου, αὐτοὺς τοὺς τρίτους; Ἐλέγχονται; Ἀσφαλῶς ὄχι. Τὸ σωστὸ καὶ δίκαιο εἶναι νὰ μὴν προσβάλλει κανεὶς κανέναν καὶ νὰ μὴν προσβάλλεται ἀπὸ κανέναν. Δύσκολο πολύ. Ἀλλά, ὄχι καὶ ἀκατόρθωτο. Καὶ αὐτὸ ἀκριβῶς ἐπιδιώκει νὰ πετύχει σήμερα ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.

Ὑπάρχουν ὅμως περιπτώσεις, ποὺ γίνεται κάποια παραχώρηση ἀπὸ τὸν Θεό, γιὰ νὰ δοκιμασθεῖ ἡ δική μας ἀντοχὴ καὶ τὸ δικό μας πιστεύω. Καὶ ξέρεις, παιδί μου, γιατί; Γιατὶ στὴ θεωρία συμφωνοῦμε ὅλοι. Καὶ ἡ βαθμολογία εἶναι ἴδια γιὰ ὅλους! Εἶναι τὸ “ἄριστα”. Ἐνῶ στὴν πράξη τὰ θαλασσώνουμε… Καὶ πολὺ λίγοι εἶναι αὐτοὶ ποὺ πιάνουν τὴ βάση!

Θὰ μοῦ πεῖς, τώρα, Ἐσὺ Παππούλη, τὰ ἐφαρμόζεις αὐτά; Τί νὰ σοῦ πῶ, βρὲ παιδί μου, μιὰ ζωὴ ἀγωνίζομαι, νὰ κάνω τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Δὲν ξέρω ἐὰν τὸ κατόρθωσα. Ἐκεῖνος ξέρει. Σοῦ ἔχω ξαναπεῖ: μόνο τὸ ἔλεός Του θὰ μᾶς σώσει. Ἀλήθεια, δὲν μοῦ εἶπες: Ὕστερα ἀπὸ ὅσα συνέβησαν, ἐξακολουθεῖς ἀκόμη νὰ πιστεύεις ὅτι δὲν σ’ ἀγαπῶ;

(Ἀνθολόγιο Συμβουλῶν Γέροντος Πορφυρίου, σελ. 193-194)