Τελικά, ήμουν άσωτος κι εγώ - π. Ανδρέας Κονάνος

Πέρασε η ώρα. Πιστεύω να με συγχωρέσεις γι' αυτά που είπα. Αν σκανδαλίστηκες, παρακαλώ να με συγχωρέσεις. Κι αν μπορείς, αγκάλιασε κι εμένα νοερώς. Οπως έκανε κι ο πατέρας στην παραβολή. Κι αν κάτι απ' αυτά που είπα δεν σου άρεσε και σου έκανε άσχημη εντύπωση, συγχώρεσέ με πάλι. Κι αν δεν θέλεις ν' αλλάξει κάτι μέσα σου, καλή καρδιά! Ας συνεχίσεις να ζεις όπως ζούσες ως τώρα. Μόνο, αν θες, να παρατηρείς τ' αποτελέσματα των πράξεών σου. Από κει θα καταλάβεις πολλά. Αν τ' αποτελέσματα είναι θετικά και προάγουν την αγάπη και την ενότητα στο σπίτι σου, κι αν έρχεται ένα κλίμα γαλήνης και ηρεμίας, τότε συνέχισέ το. Το πας καλά. Αν όμως βλέπεις ότι με την τακτική σου χάνεις τα παιδιά, τη γυναίκα σου, τον έλεγχό τους, την εμπιστοσύνη τους. Αν βλέπεις ότι σε κοροϊδεύουν όχι μόνο πίσω απ' την πλάτη σου αλλά και μπροστά σου! Κι αν ζεις με την ψευδαίσθηση ότι εσύ τους ελέγχεις, αλλά στην πραγματικότητα τίποτα δεν ελέγχεις! Τότε, αν θέλεις και αν έχει έρθει η ώρα, η καλή η ώρα για σένα, προβληματίσου λίγο για όλα αυτά. Και παρακάλεσε τον Θεό να σου δείξει τον δρόμο που πρέπει να βαδίσεις από δω και πέρα.
Και να θυμάσαι ότι για καθέναν από εμάς είναι πολύ ωραία και γόνιμη αυτή η στιγμή που θα πούμε: «Πωπώ, Κύριε, τελικά, ήμουν άσωτος κι εγώ, ε; Πωπώ! Και ήμουν και παπάς! Δικός Σου ήμουν, Κύριε, κι όμως είμαι άσωτος. Κύριε, είμαι άσωτος. Και είμαι και θεολόγος! Κύριε, και εγώ άσωτος ήμουν; Ναι, ήμουν! Τώρα το καταλαβαίνω. Ημουν άσωτη. Και νόμιζα ότι είμαι η πιο πνευματική μητέρα. Κι ο πιο καλός πατέρας της Εκκλησίας. Και κάνω θρησκευτικές ομιλίες, πνευματικούς κύκλους, περιοδείες, κηρύγματα, ιεραποστολές. Κι εγώ που μονάζω κι είμαι ντυμένος στα μαύρα, κι εγώ άσωτος! Πωπώ, Κύριε!»
Ωραία αυτή η στιγμή της αυτογνωσίας και της αυτοπαραδοχής. Δεν σημαίνει, βέβαια, ότι μετά την αυτογνωσία αυτή θα αλλάξουν τα πάντα! Μα αξίζει τον κόπο να ζήσουμε αυτή τη στιγμή. Γιατί είναι κάτι αληθινό. Αξίζει να ζήσουμε με γνησιότητα κι ειλικρίνεια τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής μας. Οσα χρόνια μάς μένουν. Ειδικά εσύ είσαι τυχερός. Γιατί εσύ είσαι νέος. Κι έχεις πολύ μέλλον μπροστά σου. Και είναι ωραίο να αλλάξεις τώρα τη ζωή σου, ώστε τα υπόλοιπα 60 ή 70 χρόνια να τα ζήσεις όμορφα. Αλλά κι εμείς οι υπόλοιποι έτσι να ζήσουμε τα υπόλοιπα χρόνια που θα μας δώσει ο Θεός. Οσα είναι αυτά. Και μια μέρα να σου μένει στη ζωή, αξίζει η μέρα αυτή να 'ναι πιο αληθινή.
Εύχομαι καλή δύναμη. Εύχομαι να νιώσεις μέσα σου πολλή αγάπη από τον Χριστό μας. Να αισθανθείς πόσο σ' αγαπάει. Και ν' ακούσεις να σου λέει τις λέξεις αυτές: «Παιδί μου, για Μένα αξίζεις πολλά. Σε κρατάω, σε στηρίζω. Σε αγγίζω με αγάπη. Πάντα». Κι όταν έτσι ηρεμήσεις εσύ, θ' αφήσεις κι όλους τους άλλους ήσυχους και ήρεμους. Και θα βρούμε όλοι σιγά σιγά τον δρόμο μας. Ο Θεός είναι αυτός που «πάντας θέλει σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν». Κι εργάζεται με τον δικό Του άγιο τρόπο, τον τρόπο της αγάπης, της επιείκειας και της ελευθερίας. Μακάρι να διδάξει και σ' εμάς ο καλός Θεός τον τρόπο Του. Και να κάνουμε τον τρόπο Του τρόπο μας. Εύχομαι να 'σαι πολύ χαρούμενος! Ηρεμος και αναπαυμένος. Σου πάει!

π. Ανδρέας Κονάνος

Η ΝΕΟΒΟΥΔΙΣΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΑRIGATOU ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΠΟΥΔΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

 Ἡ κατάργηση τοῦ Ὀρθοδόξου μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν καί ἡ διδασκαλία τῆς πολυθρησκείας εἶναι τό ὅραμα πού προβάλλεται τά τελευταῖα χρόνια ἀπό τούς ὑπουργούς Παιδείας. Αὐτήν τήν διδασκαλία ὀνομάζουν θρησκειολογία καί τήν προωθοῦν μέ τό Νέο Πρόγραμμα Σπουδῶν στά Θρησκευτικά[1] Δημοτικοῦ, Γυμνασίου καί Λυκείου.

Προσφάτως εἶδε τό φῶς τῆς δημοσιότητας[2] ἡ δράση τῆς ἰαπωνικῆς νεοβουδιστικῆς ὀργάνωσης Arigatou[3] καί ἡ διασύνδεσή της μέ τό Νέο Πρόγραμμα Σπουδῶν στά Θρησκευτικά[4], τό ὁποῖο τό Ὑπουργεῖο Παιδείας  καί τό Ἰνστιτοῦτο Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς ἐπιδιώκουν νά ἐφαρμόσουν στά Ἑλληνικά Σχολεῖα.

Σύμφωνα μέ σχετική ἔρευνα τῆς Ἐπιτροπῆς ἐπί τῶν Αἱρέσεων τῆς ΠΕΘ, ἡ ὀργάνωση Arigatou International εἶναι γέννημα τῆς ἰαπωνικῆς νεοβουδιστικῆς ὀργάνωσης Myochikai[5], μέ Πνευματικό ἡγέτη τήν Mitsu Miyamoto[6]. Ἡ ὀργάνωση ἀποσχίστηκε τό 1950 ἀπό τό ἰαπωνικό κίνημα Reiyukai πού ἀποτελεῖ παρακλάδι τοῦ Βουδισμοῦ Μαχαγυάνα. Ἀκολουθώντας τά ὁράματα τῆς ἱδρύτριας, ἔγινε στόχος ἡ ἐξάπλωση τῆς διδασκαλίας τοῦ Βουδισμοῦ, τῆς προσευχῆς καί τοῦ διαλογισμοῦ μέ βάση τίς ἱερές γραφές Lotus Sutra[7]. Ὁ μαθητής καί γαμπρός της Takeyasu Miyamoto[8]  τή διαδέχτηκε στήν ἡγεσία γιά νά συνεχίσει τό  ἔργο της. Ἵδρυσε τό Arigatou Foundation[9] τό 1990, μέ σκοπό νά χτίσει ἕναν κόσμο εἰρήνης μέσα ἀπό τήν προσευχή καί τήν πρακτική τῆς ὀργάνωσης[10]. Συνδέθηκε μέ ἱεραποστόλους ἀπό τούς χώρους τοῦ Βουδισμοῦ[11], τοῦ Ἰνδουισμοῦ[12], τοῦ πνευματισμοῦ καί τῶν μαγικῶν τεχνῶν[13], μέ τούς ὁποίους συνδιοικεῖ τό Global Network of Religions: Interfaith Action for the Children of the World[14] (GNRC) - «Παγκόσμιο Δίκτυο Θρησκειῶν γιά παιδιά» - γιά τήν ἐνθάρρυνση τοῦ διαθρησκειακοῦ ἔργου.

Αὐτό τό Δίκτυο ἀποφάσισε καί ἀνέθεσε σέ ἐπιτροπή τή συγγραφή διαθρησκειακοῦ προγράμματος γιά τήν ἠθική καί θρησκευτική διαπαιδαγώγηση τῶν παιδιῶν ὅλου τοῦ κόσμου, τό  Learning To Live Together[15] (LTLT), σύμφωνα μέ τίς ἰδέες καί βλέψεις τῶν ἀνωτέρω ἱεραποστόλων, ἀλλά καί ὁποιασδήποτε θρησκευτικῆς καί κοσμικῆς ἄποψης[16].

Τὁ ἐν λόγῳ δίκτυο, ἀκριβῶς ἐπειδή ἐνδιαφέρεται, ἀφενός νά ἐξαπλωθεῖ σέ ὅλο τόν κόσμο καί, ἀφετέρου, νά διαδώσει τίς ἰδέες του, δέχεται τήν ὁποιαδήποτε θρησκειακή ἰδέα ἤ πρακτική, ἀτόμων ἤ ὁμάδων, χωρίς νά διακρίνει, ἄν αὐτή ἀνήκει στό χῶρο τῶν μαγικοθρησκευτικῶν πρακτικῶν ἤ τῆς ἀποκαλύψεως τοῦ ὄντως Θεοῦ. Μέ διάφορα προσχήματα, ἡ ὀργάνωση συνεργάζεται μέ διεθνεῖς ὀργανισμούς καί συγκαλεῖ τούς ἐνήλικες σέ διαθρησκειακές συναντήσεις[17], στίς ὁποῖες, μετά ἀπό διαθρησκειακές προσευχές, ἀποφασίζουν γιά προβλήματα πού ἀφοροῦν στά παιδιά, ὅπως ἡ εἰρήνη, ὁ τερματισμός τῆς βίας, τῆς παιδικῆς ἐκμετάλλευσης, τῆς διαθρησκειακῆς ἐκπαίδευσης κ.ἄ. Ὅλους αὐτούς τούς προετοιμάζει καί τούς προγραμματίζει νά ἐργάζονται γιά τήν ἐκπλήρωση τῶν πανθρησκειακῶν σκοπῶν  της.

Στίς γραμμές τοῦ ἀνωτέρω Προγράμματος ἔχει συγγραφεῖ ἀπό ὁμάδα ἐμπειρογνωμόνων τοῦ Ἰνστιτούτου Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς (ΙΕΠ) τό Νέο Πρόγραμμα Σπουδῶν στά Θρησκευτικά Δημοτικοῦ Γυμνασίου καί Λυκείου, τό ὁποῖο καταργεῖ τήν μοναδικότητα τῆς ἐν Χριστῷ διδασκαλίας καί σωτηρίας καί συγχέει ἤ ἐξισώνει τήν Ὀρθόδοξη διδασκαλία μέ τίς ἰδέες ἑτερόκλητων θρησκειακῶν χώρων. Τήν διδασκαλία αὐτοῦ τοῦ Προγράμματος Σπουδῶν ἐπιδιώκει ὁ Ὑπουργός Παιδείας κ. Φίλης νά ἐπιβάλει.

Σημειωτέον πώς ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος (13-1-2016)[18] καί ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (9-3-2016)[19] ἀπεδοκίμασε τό ἐν λόγῳ Πρόγραμμα, τό ὁποῖο, μέ βάση τό Σύνταγμα, τούς Νόμους, τίς ἀποφάσεις τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας[20] καί τοῦ Διοικητικοῦ Ἐφετείου Χανίων[21], εἶναι παράνομο.  Ὡστόσο, οἱ συντάκτες τοῦ Προγράμματος καί ὁ ὑπουργός κ. Φίλης ἐπιμένουν αὐθαίρετα, προκλητικά καί παράνομα νά τό ἐφαρμόσουν σέ ὅλα τά σχολεῖα τῆς Ἑλλάδος, παρουσιάζοντάς το, παραπλανητικά, ὡς σύγχρονο, Ὀρθόδοξο καί πλουραλιστικό Πρόγραμμα[22].

Ὑπό τό φῶς τῆς σχετικῆς ἔρευνας γιά τίς διασυνδέσεις τῆς παραθρησκευτικῆς συγκρητιστικῆς ὀργάνωσης Arigatou, ἀναδεικνύεται ἡ κρισιμότητα τοῦ ζητήματος, γιά τό ποιοί καί πῶς σχεδιάζουν, καθορίζουν καί ἐπιβάλλουν στή χώρα μας τή θρησκευτική ἀγωγή τῶν Ὀρθοδόξων μαθητῶν.

Μέ ποιά λογική ἐπιτρέπεται σέ ξένα κέντρα καί ὀργανώσεις, μέ ἰδέες ξένες καί ἀντίθετες μέ τήν Ὀρθόδοξη πίστη, νά σχεδιάζουν καί νά ποδηγετοῦν τήν διαπαιδαγώγηση τῶν παιδιῶν μας καί νά μετατρέπουν τήν Ὀρθόδοξη διδασκαλία σέ μία πολυθρησκειακή - συγκρητιστική διδασκαλία, μέ στόχο τήν τελική ἐπικράτηση καί ἐπιβολή τῆς πανθρησκείας τῆς Νέας Ἐποχῆς;

---

 

 πηγή

orthros.eu

Ο Πειραιώς Σεραφείμ προς κυβέρνηση Τσίπρα: «Η Εκκλησία, «εν διωγμώ» από την Κυβέρνησή Σας!

᾿Αριθμ. Πρωτ. 930 ᾿Εν Πειραιεί τη 20η Σεπτεμβρίου 2016

Προς Τον
Εξοχωτάτον Πρωθυπουργόν
Κυρίον Κ. Αλέξιον Τσίπραν
Πρόεδρον Κυβερνήσεως
Μέγαρον Μαξίμου
Ηρώδου Αττικού 19
106 74 ΑΘΗΝΑΙ

Εξοχώτατε Κύριε Πρόεδρε,
Εξαιτούμαι την επιείκειαν Σας διά την όχληση της επιστολής μου. Ως έχων όμως την ευθύνη της διαποιμάνσεως της Ι. Μητροπόλεως Πειραιώς, ειςτην κανονικήν δικαιοδοσία της οποίας φοιτούν εβδομήντα χιλιάδες μαθητές και μαθήτριες, και ως μέλος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, αναγνωρισμένος από την Ελληνική Πολιτεία με το από 8/3/2006 ΠΔ (ΦΕΚ 65/9.3.2006 τ. ΝΠΔΔ), απευθύνομαι προς την εξαίρετη προσωπικότητά Σας διά να αντιμετωπίσετε ένα εξόχως σοβαρό θέμα απομειώσεως, υποβαθμίσεως, ευτελισμού και θρησκευτικού ρατσιμού εις βάρος της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας της Ελλάδος, που διαπράττει το Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, όπως θα Σας αποδείξω αμέσως.

Κατά τις προγραμματικές Σας δηλώσεις όταν αναλάβατε την ευθύνη διακυβερνήσεως της Χώρας με την ψήφο του Ελληνικού Λαού δηλώσατε ότι : «Είμαι κάθε λέξη του Συντάγματος» και αυτό Σας τιμά ιδιαιτέρως, αλλά θα πρέπει, Εξοχώτατε Κύριε Πρωθυπουργέ, και να το αποδεικνύετε καθημερινώς. Στο αρθρ. 4 παρ. 1 και 2 του Συντάγματος ορίζεται ότι : « 1. Oι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου. 2. Oι Έλληνες και οι Eλληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις», βασικό πρόταγμα της Γαλλικής Επαναστάσεως, από την οποίαν εμπνέεται ο κομματικός Σας σχηματισμός και η Αριστερά της οποίας ηγείσθε.

Η Κυβέρνησή Σας με την πλειοψηφία της στην Βουλή των Ελλήνων, στις 11/5/2016 ψήφισε τον Νόμο 4386 «Ρυθμίσεις για την έρευνα και άλλες διατάξεις» (ΦΕΚ 83/11.5.2016 τ. Α΄), όπου στο αρθρ. 55 «Ρύθμιση θεμάτων της Γενικής Γραμματείας Θρησκευμάτων του Υπουργείου Παιδείας Έρευνας και Θρησκευμάτων» και στην παρ. 5 νομοθέτησε τα ακόλουθα: «5. Στο άρθρο 16 του Ν. 1771/1988 (Α΄171) προστίθεται νέα παράγραφος 4, ως ακολούθως: «4. Κατ’ εξαίρεση, εφόσον στα δημόσια δημοτικά σχολεία των με αριθμό 25153/26.2.1957 (Β΄86) και 78871/22.3.1962 (Β΄125) κοινών υπουργικών αποφάσεων των Υπουργών Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων και Οικονομικών δεν υπηρετεί δάσκαλος του Καθολικού δόγματος η της Εβραικής θρησκείας και γλώσσας για την κάλυψη των αναγκών των μαθητών του Καθολικού δόγματος η της Εβραικής θρησκείας και γλώσσας αντίστοιχα, μετά από σχετική εισήγηση των αρμοδίων Περιφερειακών Διευθύνσεων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, είναι δυνατή η πρόσληψη, ανά σχολικό έτος, εκπαιδευτικού εκτός των οικείων πινάκων αναπληρωτών εκπαιδευτικών για τη διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών του Καθολικού δόγματος και για τη διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών και γλώσσας της Εβραικής θρησκείας. Η επιλογή και πρόσληψη του εκπαιδευτικού γίνεται με απόφαση του Υπουργού Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, ύστερα από πρόταση της Ιεράς Συνόδου της Καθολικής Ιεραρχίας Ελλάδος (Ι.Σ.Κ.Ι.Ε.) και του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου (Κ.Ι.Σ) αντίστοιχα».

 Τα νομοθετηθέντα ασφαλώς συνάδουν με την αρχή της ελευθερίας της Θρησκευτικής Συνειδήσεως που προβλέπει το Σύνταγμα της Χώρας (αρθρ. 13) και είναι ταυτόσημα με τα ισχύοντα για τους Έλληνες Μουσουλμανόπαιδες, μαθητές και μαθήτριες της Μουσουλμανικής μειονότητας, διά τους οποίους κατ’ έτος διορίζονται με απόφαση του αρμοδίου επί της Παιδείας Υπουργού τριακόσιοι «Ιεροδιδάσκαλοι» κατόπιν προτάσεων των 3 Μουφτειών της Θράκης διά την διδασκαλία του Κορανίου και μόνον. Δι’ αυτήν την δημοκρατικήν Σας ευαισθησία ειλικρινώς Σας συγχαίρω. Τίθεται όμως αναπόδραστα το ερώτημα, ανθρώπινα δικαιώματα έχουν μόνον οι μειοψηφίες στην Ελλάδα; Κι ακόμη προκύπτει το έλλογο συμπέρασμα ότι τα όσα δηλώνει ο αγαπητός Υπουργός επί της Παιδείας κ. Ν.Φίλης, ευκαίρως ακαίρως ότι το μάθημα των Θρησκευτικών είναι μονομολογιακό και πρέπει να «εκσυγχρονισθή» είναι ανακριβέστατο, διότι όπως αποδεικνύεται ανωτέρω το μάθημα των Θρησκευτικών στην Ελλάδα είναι πολυομολογιακό. Προκύπτει όμως και κάτι δυστυχώς τρομακτικά βαρύτερο, ότι από τον Εξοχώτατο Υπουργό επί της Παιδείας κ. Ν. Φίλη, τον οποίον έχω ευεργετήσει ανακαλέσας έγκλησι και αγωγή μου διά συκοφαντικές αναφορές εις βάρος μου της εφημερίδος «ΑΥΓΗ» επί της Διεθύνσεώς Του, και από το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής του Υπουργείου Του, εκδιπλώνεται ένας εμπαθής Θρησκευτικός ρατσισμός εις βάρος της Ορθοδόξου Καθολικής του Χριστού Εκκλησίας, την οποίαν θεωρούν ως παρίαν της Ελληνικής Πολιτείας, παρά τις προβλέψεις του ισχύοντος Συντάγματος. Με την πρόσφατη απόφαση, αντιστρατεύονται και περιφρονούν πλήρως την απόφαση της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος περί διατηρήσεως του ορθοδόξου χαρακτήρος του μαθήματος των Θρησκευτικών διά τους Ορθοδόξους Ελληνόπαιδες και μετατρέπουν το μάθημα σε θρησκειολογική «σούπα» και ποδοπατούν προκλητικά και απομειώνουν ανεπίτρεπτα την Ορθόδοξη Καθολική Εκκλησία, την οποία θέτουν σε ήσσονα μοίρα από τις Μουσουλμανική και Εβραική θρησκευτικές παραδοχές και το Ρωμαιοκαθολικό Δόγμα που είναι ανεκτά κατά το Σύνταγμα στη χώρα.

Θα πρέπει να διερωτηθή κάθε άνθρωπος καλής θελήσεως και ελπίζω και Εσείς Εξοχώτατε κ. Πρόεδρε, ο Εξοχώτατος Υπουργός κ. Νικ. Φίλης και το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής μόνο για τους Ορθοδόξους μαθητές –τριες «αναστοχάζονται»; Διατί δεν τολμούν να «αναστοχαστούν» διά τους Έλληνες μουσουλμάνους μαθητές –τριες και να τους υποχρεώσουν να διδάσκονται και το Ευαγγέλιο μαζί με το Κοράνιο; Διατί δεν τολμούν να «αναστοχαστούν» και για τους Έλληνες Εβραίους μαθητές –τριες και να τους υποχρεώσουν να διδάσκονται και την Καινή Διαθήκη μαζί με την Παλαιά; Διατί δεν τολμούν να «αναστοχαστούν» και για τους Έλληνες Ρωμαιοκαθολικούς μαθητές –τριες και να τους υποχρεώσουν να διδάσκονται και την ορθόδοξη θέση διά το «Πέτρειο» δόγμα του Παπισμού και τα πλαστογραφημένα «στηρίγματά» του, ψευδοκωνσταντίνειο δωρεά, ψευδοπιπίνειο δωρεά, ψευδοισιδώρειες διατάξεις και ψευδοκλημέντεια;

Όταν στο Μουσουλμάνο Μουφτή, Εξοχώτατε Κύριε Πρόεδρε, αναγνωρίζετε το έννομο ασφαλώς δικαίωμά του, όχι μόνον να καθορίζη ως περιεχόμενο του μαθήματος των Θρησκευτικών διά τους Έλληνες Μουσουλμανόπαιδες, το Κοράνιο, αλλά και να προτείνη και να διορίζη ουσία τους διδάσκοντες αυτό, όταν στο Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο της Ελλάδος, αναγνωρίζετε το έννομο ασφαλώς δικαίωμα, όχι μόνον να καθορίζη το περιεχόμενο του μαθήματος των Θρησκευτικών διά τους Έλληνες Εβραιόπαιδες, με την διδασκαλία της Τορά και του Ταλμούδ, αλλά και να προτείνη και να διορίζη ουσία Όταν στο Μουσουλμάνο Μουφτή, Εξοχώτατε Κύριε Πρόεδρε, αναγνωρίζετε το έννομο ασφαλώς δικαίωμά του, όχι μόνον να καθορίζη ως περιεχόμενο του μαθήματος των Θρησκευτικών διά τους Έλληνες Μουσουλμανόπαιδες, το Κοράνιο, αλλά και να προτείνη και να διορίζη ουσία τους διδάσκοντες αυτό, όταν στο Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο της Ελλάδος, αναγνωρίζετε το έννομο ασφαλώς δικαίωμα, όχι μόνον να καθορίζη το περιεχόμενο του μαθήματος των Θρησκευτικών διά τους Έλληνες Εβραιόπαιδες, με την διδασκαλία της Τορά και του Ταλμούδ, αλλά και να προτείνη και να διορίζη ουσία τους διδάσκοντας αυτά, κατά παρέκκλιση των οικείων πινάκων αναπληρωτών Εκπαιδευτικών, όταν στην τετραμελή(!!!) Ρωμαιοκαθολική Ιεραρχία της Ελλάδος, αναγνωρίζετε το έννομο ασφαλώς δικαίωμά Της, όχι μόνον να καθορίζη ως περιεχόμενο του μαθήματος των Θρησκευτικών διά τους Έλληνες Ρωμαιοκαθολικόπαιδες, την Ρωμαιοκαθολική Κατήχηση του Βατικανού (εκδ. Κάκτος), αλλά και να προτείνη και να διορίζη ουσία τους διδάσκοντας αυτήν και πάλι κατά παρέκκλιση των οικείων πινάκων αναπληρωτών Εκπαιδευτικών, δεν αποτελεί δυσμενεστάτη διάκριση θρησκευτικού ρατσιστικού περιεχομένου, η καταστρατήγηση από το Υπουργείο Παιδείας διά την Ορθόδοξη Καθολική του Χριστού Εκκλησία και την 82μελή Ιεραρχία Της, των αναγνωριζομένων στις υπόλοιπες στη χώρα Θρησκευτικές Κοινωνίες εννόμων δικαιωμάτων, στο υψίστης σημασίας θέμα της μεταλαμπαδεύσεως εις την διάδοχη γενεά των ζωπύρων της πίστεως;

Παρέλκει να αναφέρω, Εξοχώτατε Κύριε Πρόεδρε, ότι οι σχετικές ρυθμίσεις διά την μετατροπή του μαθήματος των Θρησκευτικών των Ελλήνων Ορθοδόξων μαθητών -τριων σε θρησκειολογία, εκτός από πρόδηλη όπως απέδειξα παραβίαση της αρχής της ισονομίας και της συνταγματικής ισότητος, είναι ευθέως αντισυνταγματικές όπως έχει κριθή με δύο Αποφάσεις του Σ.τ.Ε. την 3356/1995 και 2176/1998 καθώς και τη γνωστή τελεσίδικη απόφαση 115/2012 του Διοικητικού Εφετείου Χανίων.
Προσφεύγω λοιπόν εις την εγνωσμένη ευθυκρισία Σας διά να Σας θέσω αυτό το κολοσσιαίας σημασίας θέμα που δημιούργησε ακρίτως ο επί της Παιδείας Υπουργός Σας, απομειώσεως, περιφρονήσεως, δυσμενούς διακρίσεως και θρησκευτικού ρατσισμού εις βάρος της Ορθοδόξου Καθολικής του Χριστού Εκκλησίας και να παρακαλέσω διά την άμεση ανάκληση της σχετικής αποφάσεως που καταστρατηγεί την συνταγματική αρχή της ισότητος των Ελλήνων και ευτελίζει πλήρως την Ορθόδοξη Εκκλησία, αντιμετωπίζοντάς την μέσα στην Ελληνική έννομη τάξη ως κατώτερη από το Ισλάμ, τον Ιουδαισμό και την Ρωμαιοκαθολική αίρεση και ως αναξία σεβασμού και τιμής.

Στην προσεχή τακτική σύγκλιση της Ιεραρχίας από 4 έως 7 Οκτωβρίου ε.ε., θα θέσω το θέμα στη διάσταση που Σας αναφέρω, ως θέμα υψίστης σημασίας διά την αυτοσυνειδησία, την νομική κατάσταση και τη συνταγματική αναγνώριση της Ορθοδόξου του Χριστού Εκκλησίας στην Ελλάδα και θα ζητήσω εάν εμμείνετε σε αυτή την προδήλως άδικη εις βάρος της Εκκλησίας διάκριση, να κηρύξη εαυτήν, η Εκκλησία, «εν διωγμώ» από την Κυβέρνησή Σας και να προσφύγη σε όλα τα Διεθνή fora και στο Ευρωπαικό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που ερμηνεύει αυθεντικά την Σύμβαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων της Ρώμης, καταγγέλουσα αυτήν την βάναυση εις βάρος Της και του ποιμνίου Της δυσμενεστάτη διάκριση θρησκευτικού ρατσισμού.
Ευελπιστώ ότι το αίσθημα δικαίου που Σας διακατέχει θα επαναστατήση απέναντι σ’ αυτή την πρόδηλη παραβίαση της ισονομίας και της Δημοκρατίας στην Πατρίδα μας, που ασφαλώς ως μη νομικός δεν έχετε αντιληφθή την αντιδημοκρατική διάστασή της εις βάρος της Ορθοδόξου Καθολικής του Χριστού Εκκλησίας και θα αποδώσετε ο,τι ισχύει διά τους μαθητάς της Μουσουλμανικής, Εβραικής και Ρωμαιοκαθολικής θρησκευτικής παραδοχής και εις τους μαθητάς της Ορθοδόξου Πίστεως. Τίποτα περισσότερον, τίποτα ολιγότερον.
Ο αείμνηστος Καθηγητής μου του Ρωμαικού Δικαίου Δημ. Γκόφας έλεγε ότι για να βρης το δίκιο σου πρέπει να συντρέχουν τρεις προϋποθέσεις : α) να έχης δίκιο, β) να μπορής να το διεκδικήσης και γ) να βρεθή ο άνθρωπος που θα στο αποδώση.
Στην προκειμένη περίπτωση Εξοχώτατε Κύριε Πρόεδρε η Ορθόδοξη Εκκλησία ασφαλώς έχει δίκιο. Το διεκδικώ λοιπόν, εκ προσώπου της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς, και των 70.000 μαθητών, -τριων της Μητροπολιτικής δικαιοδοσίας που διακονώ, ενώπιόν Σας, που είσθε ο ανώτατος Κυβερνητικός Άρχων, και μένει το ζήτημα εάν Εσείς θέλετε να μας το αποδώσετε.
Εύχομαι να το πράξετε και να αποσκορακίσετε μια καταφανή αδικία, διατί αυτό επιτάσσει η δημοκρατική Σας συνείδηση, αυτό επιτάσσουν οι αρχές Σας.
Εκ προοιμίου Σας ευχαριστώ!

Μετά τιμής
+ ο Πειραιώς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Ελεούσα, Παραμυθία, Γρηγορούσα, Διασώζουσα...Η Παναγιά όλης της Ρωμιοσύνης

Σκορπίζει αιώνια το χρυσάφι από το φωτοστέφανο της Παραμυθίας της, Ελεούσα της ζωής του λαού.
Σ' εκείνο τον λαό, του οποίου κλείνει μεσ' το χρυσό Της πουκάμισο τις ανάγκες των βουρκωμένων αιτημάτων, Παντάνασσα και Γρηγορούσα.
Σ' εκείνο τον λαό, που ως φεραυγής χελιδών, σπεύδει να δείξει και ν' ανοίξει τον δρόμο προς το φως!
Οδηγήτρια, Διασώζουσα εν κινδύνω...
Ξημερώνοντας η Μεσαυγουστιάτικη Λαμπρή του καλοκαιριού, του, ο Λαός αυτός της Χριστιανοσύνης, θα διαβεί κατώφλι ιερό...
Η Γλυκοφιλούσα και Πελαγινή, η Αγιοσορίτισσα και Νικοποιός Μυροβλύτισσα και Μελαχρινή θα σταθεί στο Αγιο Βήμα των εκκλησιών Της, να σκορπίσει πλήσμονα την αύρα της Αγιοσύνης Της, στις προσκυνούσες ψυχές...
Κι η Παναγιά η Δέσποινα η Καθαρομαρία του Σουμελά, θα κρατήσει στον κόρφο της γλυκά τον Τίμιο Λυγμό του Μαρτυρικού Πόντου. Τις προσευχές του, τα προσκυνήματα, τα μεγαλυνάρια του ευλαβικού μουρμουρητού του...
Εκκλησίες αρχοντικές ή ταπεινά ξωκκλήσια, κάβοι Παναγιοσημείωτοι ή Μοναστήρια ιστορικά, θα πλημμυρίσουν λουλούδια και μύρα και Αίνους και Συγκίνηση, για τη Χάρη Της!
Να ψηλαφίσει σεμνά τη ρίζα του θρησκευτικού του Πολιτισμού.
Εκείνου που έθρεψε σταθερά τη λατρεία και τη γαλήνη στην ψυχή του και ενέπνευσε τον λόγο και τη δίψα για την Ομορφιά της Ουσίας και την Ουσία της ομορφιάς. Ροδοσταμίζοντας τη φαντασία και την αγάπη του, όπως στο άχραντο πρόσωπο της πριγκίπισσας των αγγέλων εκφράζεται...
Αυτό που συμβαίνει το Δεκαπενταύγουστο, δεν είναι μόνον ο εορτασμός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Είναι  και τα λαϊκά πανηγύρια τα αφιερωμένα στη Χάρη Της, σε νησιώτικες και στεριανές συνάξεις. Είναι μια ευκαιρία για «συναπαντήματα» των πιστών, συγγενών και φίλων. Με κυρίαρχη την κατάνυξη της ημέρας, αλλά και τη χαρμολύπη του καλοκαιρινού «μικρού Πάσχα», όπου ακούς την ανυπέρβλητη σε έκφραση Ελληνική υμνολογία.

Για κάθε Παναγία και μια προσευχή, ένα ποίημα, μια ικεσία...

Οι Παναγίες της Ρωμιοσύνης έχουν τις ιδιαιτερότητές τους, σε κάθε νησί, πόλη ή χωριό. Τα πανηγύρια της ημέρας βρίσκονται μέσα στην αγκαλιά Της, όπως τα θέλει κι ο ποιητής μας:
Η Παναγιά το πέλαγο/ κρατούσε στην ποδιά της
Τη Σίκινο την Αμοργό/ και τ' άλλα τα παιδιά της...
Να δώσει Καλαμιώτισσα κι η Παναγιά η Κανάλα, να μεγαλώσεις γρήγορα σαν τα κορίτσια τ' άλλα...
Χιλιοτραγουδισμένη στη Σίφνο, στην Κύθνο, στην Πάρο σ' όλα τα Κυκλαδονήσια, Αφέντρα θαλασσινή ν' απλώνει το χέρι Της, στον θυμό του Ποσειδώνα...
'Ω Παναγιά μου Τουρλιανή που είσαι μέσ' το δρόμο, αξίωσε στη Χάρη Σου, να 'ρχομαι κάθε χρόνο...
Η ευλαβική αφοσίωση, απλοϊκή και τρυφερή σαν κλωναράκι βασιλικού, για την Παναγία του Τούρλου στη Μύκονο. Δεκαετίες έμεινε στο νερό η εικόνα της Παναγίας Καταπολιανής, μέχρι να επιπλεύσει ξαφνικά στον Τούρλο του Αγίου Στεφάνου.
Πες τση Κερά μου Παληανή, πως μ' έχει τρεζαμένο. Τραγουδεί ο ερωτευμένος στη Μεσαρά και ζητά... τη μεσιτεία της...
Η αγία Μυρτιά στην Αυλή Της, σέμνωμα φλεγόμενον και μη καιόμενον ως η βάτος του Σινά, Παναγιάριον πυρίμαχον και άφθαρτο στην ψυχή του κόσμου.
Κανέλλο, πήγαινε στο νησί Σαλαμίνα! Στο βόρειο τμήμα του, βρίσκεται ένας παλιός και ερειπωμένος ναός. Πήγαινε να τον ξανακτίσεις...
Η Παναγία διαλάμπουσα ως χρυσούν λαμπάδιον στον ταπεινό πιστό, με αυστηρότητα...
Η Παναγία η Απείρανθος η φανερωμένη.
- Πήγαινε σου είπα να κτίσεις την εκκλησία μου!...
Ο Κανέλλος τρέμει την Εντολή και τη θαλασσοταραχή! Πώς θα περάσει απέναντι στη Σαλαμίνα;
- Ρίξε την κάπα σου στη θάλασσα, κάθισε πάνω κι εκείνη θα σε φέρει στο νησί...
Ετσι έχει ο θρύλος της Φανερωμένης της Νεοφανείσας, αναφοράς μέγιστης του νησιού.

Η σχέση  με την Παναγία είναι υπόθεση προσωπική. Το μαρτυρούν τα χιλιάδες ονόματα που δίνονται στους ναούς και τα εκκλησάκια Της. Τι άλλο να δηλώνουν όλα τα ποικιλώνυμα Θεοτοκωνύμια, παρά την «ιδιοποίησή» Της;
Κάθε Παναγία έχει τη δική της ομορφιά και σημειολογία. Κάθε εικόνα Της αναδίδει μια ιδιόμορφη γοητεία που σχετίζεται με την «ωραιότητα της παρθενίας»  και το υπέρλαμπρον το της αγνείας Της μυστήριο των υμνωδών της. 
Όλοι τη θέλουμε δική μας, άνθρωπό μας και  «διάμεσο» στον πόνο μας. Όλοι θα βρούμε λίγο χρόνο να δραπετεύσουμε, να πάμε σε κάποια εκκλησία της για να της εξομολογηθούμε τις αγωνίες, τον πόνο, τις προσδοκίες μας και ευχόμαστε την ημέρα της Παναγίας, τουλάχιστον μερικές προσευχές μας να πιάσουν τόπο...
Η Θεοτόκος, η αενάως Φαινομένη, το Αγλάισμα της Ορθόδοξης Πίστης και η Λατρεμένη Μεσίτρια και καταφυγή της καρδιάς του κόσμου, θα κινήσει με χάρη το χέρι Της. Θα σηκώσει την πορφυρή καλύπτρα της κεφαλής Της, ως φτερούγα πάλλουσα την Αγάπη την άδολη και θα τυλίξει στη θεία Μέταξα την Ευχαριστία της Χριστιανοσύνης Σύμπασας...


πηγη
http://kmas01.pblogs.gr/2012/08/la-kh-panagia.html

Οι θεολόγοι της γκρίνιας είναι ορισμένοι.

Από καιρό ήθελα να γράψω για το φαινόμενο αυτό. Δίσταζα. Τελικά, όπως βλέπετε, το αποφάσισα.

Ίσως με τα παρακάτω να κρίνω και τον εαυτό μου. Μάλλον. Από ετών παρατηρείται το φαινόμενο μιας συνεχούς γκρίνιας για τα εκκλησιαστικά δρώμενα από διάφορους κληρικούς, λαϊκούς και μοναχούς, θεολόγους και μη, γνωστούς, ειδικούς, ονομαστούς (δεν θα ήθελα ν’ αναφέρω ονόματα εδώ), με βιβλία κι άρθρα, σε περιοδικά κι εφημερίδες, για τα κακώς κείμενα, για τους κακούς χριστιανούς, τους λαθεμένους κληρικούς, τους αβαθείς αρχιερείς, τις ανοημάτιστες εορτές, τις αντιπαραδοσιακές εθιμοτυπίες, τις λατρευτικές απροσεξίες, τα αήθη ήθη, τ’ αθεολόγητα κηρύγματα, τη νοσηρή λαϊκή ευσέβεια και λοιπά πολλά γνωστά. Θα προσπαθήσω να ’μαι σύντομος.

Οι ασχολούμενοι αρκετά με αυτή τη μονότονη γκρινιάρικη και παραπονιάρικη κριτική δεν λέγω ότι σε πολλά δεν έχουν και δίκιο, όμως τελικά κουράζονται και κουράζουν και φοβάμαι πως ζητούν πολλά από τους άλλους με περισσή αυστηρότητα, παραβλέποντας τον εαυτός τους, ή βλέποντάς τον με μπόλικη επιείκεια, εύκολα δικαιολογούμενοι και κινούμενοι κάποτε από προσωπικές τους δυσκολίες, ελλείψεις, αστοχίες, λάθη, προβλήματα, προβληματισμούς και κενά. Μακάρι να λαθεύω.

Δεν λέγω πως μόνο οι άγιοι μπορούν να κρίνουν, ούτε πως αντικειμενικά δεν υπάρχουν θέματα προς κρίση και διόρθωση. Μιλώ για μια τυπική τακτική μόνιμης σφοδρής κριτικής των πάντων απ' ορισμένους, που ξαφνικά ανακάλυψαν την ορθότητα, ωσάν η Εκκλησία επί αιώνες να ήταν σε νάρκη, κι εκείνοι να υπήρξαν οι θεόσταλτοι διορθωτές των κακώς κειμένων της Εκκλησίας, όψιμοι σωτήρες της, θεολόγοι της γκρίνιας, σχολαστικοί, ορθολογιστές, ανελεήμονες, ακριβοδίκαιοι και άτεγκτοι.

Μάλιστα αυτή η θεολογική γκρίνια, ταπεινόλογη και ταπεινόσχημη ενίοτε κι άλλοτε φαρισαϊκή κι επηρμένη, μένει μόνο σε παρατηρήσεις, δίχως να προσφέρει ουσιαστικές λύσεις και να δίνει κουράγιο κι ελπίδα στον σύγχρονο κουρασμένο άνθρωπο, που, τουλάχιστον στην αρχή, έχει μεγάλη την ανάγκη της παραμυθίας, του κουράγιου και της ελπίδος. Παρουσιάζοντας συνεχώς σκάνδαλα, ξεσκεπάζοντας σκανδαλοποιούς, βάζοντας τον καθένα στη θέση του, σαν μυστικοί σκανδαλοθήρες, μήπως γινόμαστε πρόξενοι σκανδαλισμού; Γνωρίζετε ότι τα πιο αυστηρά λόγια ο Χριστός τα είπε για τους υποκριτές και τους σκανδαλίζοντες…

Οι θεολόγοι της γκρίνιας είναι ορισμένοι. Είναι βέβαια συμπαθείς κι όμως κιόλας είπα λέγουν κι αρκετά ορθά, όμως λέγοντας πάντα πολλά και συνέχεια διορθωτικά κι επιτιμητικά νομίζω χάνουν. Ευτυχώς που δεν λαμβάνουν και καίριες αποφάσεις, γιατί όλοι θα ήμασταν από καιρό απωλεσμένοι. Λίγη συγκατάβαση, επιείκεια, ανεκτικότητα, συγχωρητικότητα και φιλαδελφία δεν βλάπτει.

Δηλαδή θα καλύπτουμε τα λάθη και δεν θα διορθώνουμε τα σφάλματα; κανείς ποτέ δεν είπε αυτό. Όμως κι αυτό το συνεχές κυνηγητό και κατηγορητήριο, η υψωμένη βέργα, η ασίγαστη παρατηρητικότητα, η αξεκούραστη αυστηρή κριτική, η διόγκωση των ελλείψεων, μήπως προέρχεται από εσωτερική ακαταστασία, απουσία αυτογνωσίας, προσευχής κι εμπιστοσύνης στον Θεό;

Οι νηπτικοί θεολόγοι για το υπάρχον κακό οίκτειραν τον εαυτό τους κι όλα τα ’βλεπαν καλά λίαν κι ο αδελφός τους ήταν ο Θεός τους και για τις πτώσεις του έκλαιγαν οι ίδιοι ως κύριοι αίτιοι. Μήπως αυτή η θεολογία της γκρίνιας ταυτίζεται μ’ ένα λανθάνοντα φαρισαϊσμό αφιλαδελφείας, αφιλοτεκνίας, αφιλανθρωπίας και τελικά αφιλοθείας; Ας μελετηθεί ξανά η παραβολή των ζιζανίων.

Ένας γέροντας έλεγε: «Συνέχεια περί ηθικής συνήθως ομιλούν οι ανήθικοι». Και: «Το μεγαλύτερο θαύμα της Ορθοδοξίας είναι ότι διαφυλάχθηκε αλώβητη, παρά τους τόσους ανάξιους εκφραστές της». Λέγοντας αυτά ουδόλως μιλούμε περί ψευδοεφησυχασμού, ανόητης οφθαλμαπάτης, δαιμονοκίνητης αγγελολογίας και χαζοχαρούμενης ωραιολογίας, αλλά περί ανδρείας και θεοχαρίτωτης αυτογνωσίας, προς θεοαγάπητη αδελφογνωσία, μετά αγιοπατερικής αλληλοπεριχωρήσεως, αλληλοσεβασμού και αλληλοκατανοήσεως προς θεογνωσία και θεοληψία. Η θεολογία της γκρίνιας ας αφεθεί στους θεολόγους της «χαράς», του «έρωτος» και της «δικαιοσύνης»…

 Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου

Πηγή: Αναδημοσίευση από το περιοδικό «Σύναξη», Ιανουάριος - Μάρτιος 2003.

 Από  sophia-siglitiki.blogspot.gr