Πέρασε η ώρα. Πιστεύω να με συγχωρέσεις γι' αυτά που είπα. Αν σκανδαλίστηκες, παρακαλώ να με συγχωρέσεις. Κι αν μπορείς, αγκάλιασε κι εμένα νοερώς. Οπως έκανε κι ο πατέρας στην παραβολή. Κι αν κάτι απ' αυτά που είπα δεν σου άρεσε και σου έκανε άσχημη εντύπωση, συγχώρεσέ με πάλι. Κι αν δεν θέλεις ν' αλλάξει κάτι μέσα σου, καλή καρδιά! Ας συνεχίσεις να ζεις όπως ζούσες ως τώρα. Μόνο, αν θες, να παρατηρείς τ' αποτελέσματα των πράξεών σου. Από κει θα καταλάβεις πολλά. Αν τ' αποτελέσματα είναι θετικά και προάγουν την αγάπη και την ενότητα στο σπίτι σου, κι αν έρχεται ένα κλίμα γαλήνης και ηρεμίας, τότε συνέχισέ το. Το πας καλά. Αν όμως βλέπεις ότι με την τακτική σου χάνεις τα παιδιά, τη γυναίκα σου, τον έλεγχό τους, την εμπιστοσύνη τους. Αν βλέπεις ότι σε κοροϊδεύουν όχι μόνο πίσω απ' την πλάτη σου αλλά και μπροστά σου! Κι αν ζεις με την ψευδαίσθηση ότι εσύ τους ελέγχεις, αλλά στην πραγματικότητα τίποτα δεν ελέγχεις! Τότε, αν θέλεις και αν έχει έρθει η ώρα, η καλή η ώρα για σένα, προβληματίσου λίγο για όλα αυτά. Και παρακάλεσε τον Θεό να σου δείξει τον δρόμο που πρέπει να βαδίσεις από δω και πέρα.
Και να θυμάσαι ότι για καθέναν από εμάς είναι πολύ ωραία και γόνιμη αυτή η στιγμή που θα πούμε: «Πωπώ, Κύριε, τελικά, ήμουν άσωτος κι εγώ, ε; Πωπώ! Και ήμουν και παπάς! Δικός Σου ήμουν, Κύριε, κι όμως είμαι άσωτος. Κύριε, είμαι άσωτος. Και είμαι και θεολόγος! Κύριε, και εγώ άσωτος ήμουν; Ναι, ήμουν! Τώρα το καταλαβαίνω. Ημουν άσωτη. Και νόμιζα ότι είμαι η πιο πνευματική μητέρα. Κι ο πιο καλός πατέρας της Εκκλησίας. Και κάνω θρησκευτικές ομιλίες, πνευματικούς κύκλους, περιοδείες, κηρύγματα, ιεραποστολές. Κι εγώ που μονάζω κι είμαι ντυμένος στα μαύρα, κι εγώ άσωτος! Πωπώ, Κύριε!»
Ωραία αυτή η στιγμή της αυτογνωσίας και της αυτοπαραδοχής. Δεν σημαίνει, βέβαια, ότι μετά την αυτογνωσία αυτή θα αλλάξουν τα πάντα! Μα αξίζει τον κόπο να ζήσουμε αυτή τη στιγμή. Γιατί είναι κάτι αληθινό. Αξίζει να ζήσουμε με γνησιότητα κι ειλικρίνεια τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής μας. Οσα χρόνια μάς μένουν. Ειδικά εσύ είσαι τυχερός. Γιατί εσύ είσαι νέος. Κι έχεις πολύ μέλλον μπροστά σου. Και είναι ωραίο να αλλάξεις τώρα τη ζωή σου, ώστε τα υπόλοιπα 60 ή 70 χρόνια να τα ζήσεις όμορφα. Αλλά κι εμείς οι υπόλοιποι έτσι να ζήσουμε τα υπόλοιπα χρόνια που θα μας δώσει ο Θεός. Οσα είναι αυτά. Και μια μέρα να σου μένει στη ζωή, αξίζει η μέρα αυτή να 'ναι πιο αληθινή.
Εύχομαι καλή δύναμη. Εύχομαι να νιώσεις μέσα σου πολλή αγάπη από τον Χριστό μας. Να αισθανθείς πόσο σ' αγαπάει. Και ν' ακούσεις να σου λέει τις λέξεις αυτές: «Παιδί μου, για Μένα αξίζεις πολλά. Σε κρατάω, σε στηρίζω. Σε αγγίζω με αγάπη. Πάντα». Κι όταν έτσι ηρεμήσεις εσύ, θ' αφήσεις κι όλους τους άλλους ήσυχους και ήρεμους. Και θα βρούμε όλοι σιγά σιγά τον δρόμο μας. Ο Θεός είναι αυτός που «πάντας θέλει σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν». Κι εργάζεται με τον δικό Του άγιο τρόπο, τον τρόπο της αγάπης, της επιείκειας και της ελευθερίας. Μακάρι να διδάξει και σ' εμάς ο καλός Θεός τον τρόπο Του. Και να κάνουμε τον τρόπο Του τρόπο μας. Εύχομαι να 'σαι πολύ χαρούμενος! Ηρεμος και αναπαυμένος. Σου πάει!
π. Ανδρέας Κονάνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου