Η Μεταμορφώση του Σωτήρος μας Ιησού Χριστού στο όρος Θαβώρ

Στις 6 Αυγούστου εορτάζεται η ανάμνηση της Θείας Μεταμορφώσεως του Σωτήρος μας Ιησού Χριστού. Η Μεταμόρφωση έλαβε χώρα σε όρος υψηλόν κατά τους τρεις συνοπτικούς Ευαγγελιστές (Ματθαίο, Μάρκο και Λουκά) και σύμφωνα με την Ιερά Παράδοση στο όρος Θαβώρ, που στα εβραϊκά σημαίνει έλευση φωτός.
Έγινε, κατά τους περισσότερους Πατέρες, 40 ημέρες περίπου προ της Σταυρώσεως, δηλαδή κατά τον μήνα Φεβρουάριο δεδομένου ότι η Σταύρωση έγινε 14 Μαρτίου. Αλλά επειδή η ανάμνηση της εορτής θα συνέπιπτε μέσα στη Μεγάλη Τεσσαρακοστή που είναι πένθιμη περίοδος, γι' αυτό μεταφέρθηκε στις 6 Αυγούστου που απέχει, από τις 14 Σεπτεμβρίου που γιορτάζεται η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού και λογαριάζεται σαν μεγάλη Παρασκευή, σαράντα ημέρες.
Κατά τη διήγηση των Ευαγγελιστών (Ματθαίο, Μάρκο και Λουκά), ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός σαράντα ημέρες περίπου πριν της Σταύρωσή Του, παρέλαβε τρεις από τους Μαθητές του, τον Πέτρο για τη μεγάλη πίστη και αγάπη που είχε προς τον Χριστό, τον Ιωάννη επειδή τον αγαπούσε ιδιαίτερα ο Κύριος, για την αγνότητα και την ολόψυχη προς Αυτόν αφοσίωσή του και τον Ιάκωβο επειδή αυτός έχυσε πρώτος το αίμα του για την αγάπη του Χριστού και τους ανέβασε στο όρος Θαβώρ για να προσευχηθεί. Δεν πήρε όλους τους μαθητές μαζί Του, γιατί θα αναγκαζόταν να πάρει και τον Ιούδα, που λόγω της κακής του προαιρέσεως ήταν ανάξιος να δει τη Μεταμόρφωση.
Οι τρεις μαθητές Του, όπως ήταν κουρασμένοι από τη δύσκολη ανάβαση στο Θαβώρ και ενώ κάθισαν να ξεκουραστούν, έπεσαν σε βαθύ ύπνο. Όταν, όμως, ξύπνησαν, αντίκρισαν απροσδόκητο και εξαίσιο θέαμα. Το πρόσωπο του Κυρίου άστραφτε σαν τον ήλιο, και τα ρούχα Του ήταν λευκά σαν το φως.
Ταυτόχρονα εμφανίστηκαν, ο Προφήτης Μωυσής σαν εκπρόσωπος του νόμου της Παλαιάς Διαθήκης και των νεκρών και ο Προφήτης Ηλίας σαν εκπρόσωπος των προφητών και των ζωντανών (όπως είναι γνωστό ο Προφήτης Ηλίας αναλήφθηκε ζωντανός στους ουρανούς με πύρινο άρμα) συνομιλώντας μαζί Του για τις προφητείες που αναφέρονταν στο σωτήριο Πάθος Του. Αυτό έγινε για να δείξει στους μαθητές πως είναι ο Κύριος του νόμου και των προφητών, ζώντων και νεκρών.
Αφού οι μαθητές συνήλθαν κάπως από την έκπληξη, ο Πέτρος, θέλοντας να διατηρηθεί αυτή η αγία μέθη που προκαλούσε η ακτινοβολία του Κυρίου, ικετευτικά είπε να στήσουν τρεις σκηνές. Μία για τον Κύριο, μία για το Μωυσή και μία για τον Ηλία. Πριν προλάβει, όμως, να τελειώσει τη φράση του, ήλθε σύννεφο που τους σκέπασε και μέσα απ' αυτό ακούστηκε φωνή που έλεγε: "Ούτος εστίν ο υιός μου ο αγαπητός, αυτού ακούετε". Δηλαδή, Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, που τον έστειλα για να σωθεί ο κόσμος. Αυτόν να ακούτε. Οφείλουμε, λοιπόν, και εμείς όχι μόνο να Τον ακούμε, αλλά και να Τον υπακούμε. Σε οποιοδήποτε δρόμο μας φέρει, είμαστε υποχρεωμένοι να πειθαρχούμε.
Ο σκοπός αυτού του εξαίσιου γεγονότος ήταν να κάνει ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός τους μαθητές Του να πιστέψουν ακόμα περισσότερο σε Αυτόν για να μην ολιγοπιστίσουν την ώρα που θα Τον βλέπουν, γυμνό και καταματωμένο με το ακάνθινο στεφάνι να υποφέρει και να πεθαίνει για την σωτηρία του κόσμου, να μην δειλιάσουν, αλλά να καταλάβουν πως το Πάθος Του το υπομένει επειδή το ήθελε, εκούσια και όχι από αδυναμία, αφού είναι ο Παντοδύναμος Υιός του Θεού που γεμάτος αγάπη για το άθλιο και αχάριστο πλάσμα Του κατέβηκε στη γη, για να μας ελευθερώσει από τα δεσμά της αμαρτίας.

                                                          Απολυτίκιο:
Μετεμορφώθης εν τω όρει, Χριστέ ο Θεός, δείξας τοις μαΘηταίς σου την δόξαν σου, καθώς ήδύναντο. Λάμψον και ημίν τοις αμαρτωλοίς το Φως σου το άίδιον, πρεσβείαις της Θεοτόκου, Φωτοδότα, δόξα σοι.

Ανάβαση στο Θαβώρ...απόσπασμα απο το βιβλίο τα βήματά μου στους Αγίους Τόπους

-Ο Κύριός μας πριν τη Σταύρωσή, πήρε μαζί του τρεις μαθητές  τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη και ανέβηκε σ’ όρος υψηλό στην περιοχή του Ισραήλ. Εκεί φανερώθηκαν  και οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης  ο Μωυσής  και ο Ηλίας και μέσα σε άπλετο θεϊκό φως “άκτιστο” όπως το λένε οι πατέρες της Εκκλησίας μας, τους έδειξε το Φως της Θεότητος που μάτι ανθρώπινο δεν μπορεί ν’ αντικρύσει…

Κάθε χρόνο τη μέρα της Δεσποτικής αυτής γιορτής κάθε έξι Αυγούστου, δηλαδή το βράδυ της αγρυπνίας, που γίνεται σ΄αυτό το μοναστήρι της Μεταμόρφωσης,  έρχεται, κατεβαίνει και απλώνεται πάνω σαν θεϊκή δροσιά, η “ νεφέλη” όπως λέγεται που είναι σημείο της θείας χάριτος. Είναι ορατή και φανερή απ’ όλους που αγρυπνούν, εκείνη τη βραδιά και πέφτει απαλά στα κεφάλια, στις καρδιές σ’ όλο το είναι αυτών που ζουν το θαύμα, εκείνη τη στιγμή.

- Ω! τέλεια, θα πάμε στο βουνό της Μεταμόρφωσης. Θεέ μου

 μεταμόρφωσε με, κάνε με καλή στους γονείς μου, καλή στις φίλες  μου, καλή στους δασκάλους μου. Χριστέ μου, ρίξε μου μια μικρή  ακτίνα της Αγάπης σου, κάνε να Σε γνωρίσω , να Σ’ αγαπήσω  εσένα που αγάπησες πολύ τα παιδιά…

Φτάσαμε, τι μοναστήρι κι αυτό!!!

Θεσπέσιο μέρος, θεϊκό, πανέμορφο γεμάτο από τις αναζητήσεις   

μου. Κάποιοι προσκυνητές δακρύζουν! Ποιος ξέρει τι να ζουν  

άραγε; Μα είναι πανέμορφα! Μπαμπάκα μου, όταν γυρίσουμε δε  

 θα ξέρω πώς να στο περιγράψω!

περισσότερα

Τα βήματα μου στους Αγίους Τόπους

Η ευτυχία είναι μπροστά σου και μπροστά μου. Στα απλά και στα καθημερινά.

Λένε, πως η αναζήτηση της ευτυχίας είναι η μεγαλύτερη πηγή δυστυχίας. Μάλλον, γιατί την κυνηγάμε σε λάθος μέρη. Η ευτυχία δε βρίσκεται πουθενά αλλού παρά δίπλα σου. Δεν κρύβεται, ούτε μέσα στα χρήματα, ούτε στη δόξα, ούτε στα φώτα, ούτε στους κόλακες, ούτε στα δήθεν, στις ακριβές τσάντες, στα ακριβά παπούτσια, στα jet set και σε όλα τα συναφή.
Η ευτυχία είναι μπροστά σου και μπροστά μου. Στα απλά και στα καθημερινά. Στον ήλιο, στη θάλασσα, στα βουνά, στα δέντρα, στο φαγητό της μαμάς και της γιαγιάς, στις μυρωδιές τις σπιτικές, στη ζεστασιά των ανθρώπων, στα χέρια που σου σκούπισαν τα δάκρυα ενώ όλοι έλειπαν, στο πρόσωπο που έσκυψε να σου δώσει το φιλί της καληνύχτας.
Διαβάζω μια δήλωση του Θανάση Βέγγου, λίγο πριν φύγει για το μεγάλο ταξίδι. «Έπρεπε να γεράσω αγόρι μου, για να μάθω τι είναι ευτυχία. Τελικά ευτυχία είναι ένα ζευγάρι χέρια, δύο χέρια. Αυτά που θα σε αγκαλιάσουν, θα σε κρατήσουν, θα σε κοιμήσουν, θα σε περιποιηθούν, θα σου μαγειρέψουν, θα σε χαϊδέψουν και στο τέλος θα σου κλείσουν τα μάτια. Τα πολλά χέρια απλά σε κατσιάζουν. Χάσιμο χρόνου. Θα το δεις και εσύ όσο μεγαλώνεις.»
Η ευτυχία βρίσκεται όταν μοιράζεσαι. Ακόμα και το τίποτα να μετατρέπεις σε πάντα. «Χιλιάδες κεριά μπορούν να ανάψουν από μόνο ένα κερί και η ζωή αυτού του κεριού δε θα μικρύνει. Όπως το κερί έτσι και η ευτυχία ποτέ δε μικραίνει όταν τη μοιράζεσαι αλλά πολλαπλασιάζεται.»
Ο Γιώργος και ο Στάθης, δημιούργησαν μια πλατφόρμα που φέρει το όνομα moirazomai.gr, η οποία συγκεντρώνει τις ανάγκες των ανθρώπων που χρειάζονται υποστήριξη και δίνει τη δυνατότητα σε όποιον θελήσει, να τις καλύψει άμεσα. Πριν από λίγες μέρες διάβασα μία ανάρτηση που έλεγε: «Η Βάφτιση του Δημήτρη χάρισε ζωή στον Εμμανουήλ». Ο Εμμανουήλ είναι 31 ετών. Έχει τη σπάνια νόσο του Chrohn και ελκώδη κολίτιδα. Πρόκειται για ένα σπάνιο συνδυασμό και αρκετά επικίνδυνο για την υγεία του, ο οποίος τον έχει καθηλώσει στο κρεβάτι κι από ένα συγκεκριμένο φάρμακο κρίνεται η ζωή του. Το σκεύασμα είναι ιδιαίτερα υψηλού κόστους, ο ίδιος είναι ανασφάλιστος και οι γονείς του αδυνατούσαν να τον στηρίξουν στο συγκεκριμένο «κομμάτι».
Δύο φίλοι, μέλη του moirazomai.gr, κάλυψαν την ανάγκη αυτή με αφορμή μία φιλική τους βάφτιση. Γιατί, τελικά υπάρχουν ακόμα άνθρωποι, με αξίες, αλληλεγγύη, ευαισθησία.
Όταν ήμασταν παιδιά, μάθαμε να μοιραζόμαστε τα πάντα χωρίς δεύτερη , τρίτη, τέταρτη, σκέψη. Μήπως ήρθε ο καιρός να αποκτήσουμε την αθωότητα που χάσαμε? Μήπως κάπου την ξεχάσαμε?
Το «μοιράζομαι» ήρθε για να μας κάνει και πάλι παιδιά, να γίνει η φωνή όλων αυτών που θέλουν να συνεισφέρουν, να στηρίξουν, να απλώσουν το χέρι και να αρπάξουν με δύναμη και αγάπη το χέρι ενός ανθρώπου που είναι δίπλα μας, ανάμεσα μας αλλά δεν ξέρουν τον τρόπο.
Ήρθε η εποχή να μοιραστούμε και να πολλαπλασιάσουμε , αυτή την κυρία που λέγεται ευτυχία. Κάποιοι μπορεί να σκέφτεστε, ότι ο κόσμος που χρειάζεται τη δικιά μας στήριξη είναι πολύς. Να σας θυμίσω πως η Μητέρα Τερέζα κάποτε είπε: «Και εμείς οι ίδιοι αισθανόμαστε πως αυτό που κάνουμε είναι σταγόνα στον ωκεανό. Αλλά ο ωκεανός θα ήταν μικρότερος αν έλειπε αυτή η σταγόνα.» Ας ρίξουμε λοιπόν και εμείς τη δική μας σταγόνα…

Ελλη Αυξεντίου

Το μικρό θαύμα μιας ασπρόμαυρης εικονίτσας

Χρόνια ολόκληρα προσευχόμουν για τον άντρα μου…

Τελευταία επειδή δεν έχει με τι άλλο να ασχοληθεί κάθεται με τις ώρες μπροστά στην τηλεόραση. Κοιμάται με τον ήχο της!

Σέβεται μέσα του τον Θεό αλλά εξωτερικά δεν προσπαθεί όσο πρέπει.

Εγώ προσπαθούσα να τον βοηθήσω με τα λόγια μου να την παρατήσει και να ακούσει ή να διαβάσει κάτι ωφέλιμο για την ψυχή του.

Μάλιστα, ίσως τον πίεζα κιόλας διαβάζοντάς του πότε πότε φωναχτά κάποια κηρύγματα ή κάποια αποσπάσματα από θρησκευτικά βιβλία.

Εκείνος έδειχνε βέβαια ότι δεν ακούει. Πιστός στον ήχο της αγαπημένης του τηλεόρασης!

Όσο για προσευχή… Δεν το συζητάμε. Καμία προθυμία…

Μια μέρα κρατούσα μια παράκληση του Χριστού και του έλεγα πάλι αν θέλει να την διαβάσει. Τίποτα εκείνος…

Όμως, τυχαία, άνοιξε το βιβλίο και είδε στην τελευταία σελίδα της παράκλησης την ασπρόμαυρη αυτή εικονίτσα με μια οικογένεια να προσεύχονται όλοι γονατιστοί στον Χριστό!

Πόσο τον άγγισε τότε!

Χάζεψε ώρα να την κοιτάει! Λες και κάποιος του έλεγε κάτι στην ψυχή του.

Μετά από λίγο με φωνάζει.

- Γυναίκα, μου λέει, έλα πάμε.

- Πού πάμε; του απαντώ.

- Έλα σου λέω. Πάμε να προσευχηθούμε…

Δεν πίστευα στα αυτιά μου. Θαύμα έγινε! είπα από μέσα μου. Μα είναι δυνατόν;

Τότε τον βλέπω, αυτόν που όλη μέρα δεν σηκωνόταν από την τηλεόραση, να γονατίζει και να προσεύχεται μπροστά στο εικονοστάσι.

- Γονάτισε κι εσύ, μου λέει. Έλα να κάνουμε την παράκληση!

Από τότε του έγινε συνήθεια.

Δοξάζω τον Θεό που μια ασπρόμαυρη ασήμαντη εικονίτσα έγινε αφορμή ο σύζυγός μου να αλλάξει και να γίνει το θαύμα που περίμενα στη ψυχή του.

Δεν ήταν καν έγχρωμη ή βυζαντινή ή αγιογραφία… Ένα απλό τυπωμένο γραμμικό σχέδιο ήταν μόνο στην τελευταία σελίδα μιας παράκλησης!

Ότι δεν κατάφερα εγώ με τα λόγια μου τόσα χρόνια γάμου, το κατάφερε μια μικροσκοπική ασπρόμαυρη εικονίτσα που μίλησε στην ψυχή του!

πηγή 
romfea.gr

Ενα απο τα θαύματα της Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου

 Ήταν το 1984,στο Κεντρικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης(νυν Γ. Γεννηματά),όταν οι ιατροί είχαν σηκώσει τα χέρια τους ψηλά σχετικά με την υγεία του αδελφού μου, και πως για να το κρατήσουν στη ζωή, έπρεπε στο χειρουργείο, να ακρωτηριάσουν το ένα του πόδι.
Εκείνο το χρονικό διάστημα, στην μονάδα ήταν και μία κυρία μαζί με την κόρη της, που γνώριζαν την χάρη της Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου, και έδωσαν στην μητέρα μου, το βιβλιαράκι της, με τα θαύματα της, το λαδάκι, και το μήλο, που έπρεπε να νηστέψεις για 3 ημέρες και το πρωί της 4ης ημέρας έπρεπε να το πάρεις νηστικός.
Ήταν τόση μεγάλη η απελπισία μας, για την υγεία του αδελφού μου, που πλέον αρχίσαμε να χάνουμε και την πίστη μας στα θεία, παρά μόνο η μητέρα μου, που από μικρή ήταν στο χώρο της Εκκλησίας, και έλεγε στο τέλος θα τα καταφέρουμε, και ο θεός δεν θα άφηνε τον αδελφό μου με ακρωτηριασμένο πόδι, για το υπόλοιπο της ζωής του, αν και ήταν τότε, μόνο 11 ετών....
Η μητέρα μου, διάβασε το βιβλιαράκι, λάδωσε τον αδελφό μου, και αποφασίσανε να νηστέψουν, μέχρι την ημέρα του χειρουργίου, αν και η κατάσταση της υγείας του αδελφού μου, δεν το επέτρεπε, σύμφωνα με τα λεγόμενα των Ιατρών....
Και εκεί που κυλούσαν όλα μα όλα μέσα στην απελπισία, παρά μόνο η μάνα μου και το τονίζω, ήταν αισιόδοξη, το βράδυ της 3ης ημέρας της νηστείας, ξημερώματα, όπως διηγούνται ακόμη και σήμερα, ο αδελφός μου, και η μητέρα μου, εμφανίστηκε στο δωμάτιο τους στο νοσοκομείο, μια μαυροφορούσα. Ξύπνησαν μόνο η μάνα μου, που κοιμόταν σε μια καρέκλα σχεδόν 100 ημέρες δίπλα στον αδελφό μου, αλλά και ο αδελφός μου.
Η κοπέλα, με την μητέρα της, που ήταν στο ίδιο δωμάτιο, δεν ξύπνησαν....(η κοπέλα ήταν η αδελφή της Δέσποινας Βανδή, η δεσποινίς Μαλέα παρακαλώ, αλλά δεν θα μείνω καθόλου σε αυτό το γεγονός, αλλά η πορεία μας στην χάρη της Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου, ξεκίνησε από την οικογένεια Μαλέα) Πλησίασε η μαυροφορούσα τον αδελφό μου, και την μητέρα μου, και τους είπε:
-Είμαι η Αγία Ειρήνη η Χρυσοβαλάντου, δεν θέλω να στεναχωριέστε, γιατί όλα θα πάνε καλά.
Με το που το είπε άπλωσε το χέρι της, από την πατούσα του αδελφού μου, μέχρι το κεφάλι του, και του είπε:
-Δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα τώρα, είσαι και εσύ ένα από τα παιδιά μου... Με το που το είπε, έφυγε με την ίδια ηρεμία που προσήλθε στο δωμάτιο από την πόρτα, όπως ένας κανονικός άνθρωπος. Έντρομος ο αδελφός μου, παιδί 11 ετών, με κλάματα η μάνα μου, που είχε αισθανθεί το θαύμα, δεν κλείσανε μάτι όλο το υπόλοιπο της νύχτας. Το πρωί, ολοκλήρωσαν την νηστεία, με την λήψη του αγίου μήλου, της οσίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου, ώσπου ήρθε η ώρα που κάνανε την πρωινή εμφάνιση τους οι γιατροί στο δωμάτιο, και δώσανε εντολή στους νοσοκόμους να ετοιμάσουν τον αδελφό μου, για τις τελευταίες εξετάσεις, πρίν από το χειρουργείο...
Η μάνα μου τους ακολούθησε μέχρι το ακτινολογικό, εκεί που θα γινόντουσαν και οι τελευταίες εξετάσεις, λίγο πριν το χειρουργείο, για τον ακρωτηριασμό... Πέρασαν σχεδόν 20 λεπτά, και έβλεπε η μάνα μου, τους ακτινολόγους και άλλων τμημάτων, να εισέρχονται στο χώρο, που φτιάχνανε τις εξετάσεις του αδελφού μου, όταν πλέον είδε να φτάνει και όλο το team των ιατρών, πανικόβλητο, μπρος σε όλα αυτά που τους έλεγαν οι ακτινολόγοι από τα εσωτερικά τηλέφωνα...
Μετά από 1 ολόκληρη ώρα παρακαλώ, βγήκε ο καθηγητής της Ορθοπαιδικής (Ιατρικής Σχολής-ΑΠΘ),κύριος Βασίλειος Παπαβασιλείου, και λέει στην μητέρα μου:
-Εγώ σηκώνω τα χέρια ψηλά. Αυτά που βλέπω τώρα, είναι θέλημα θεού. Το παιδί δεν έχει τίποτα, και μπορείτε να το πάρετε από το νοσοκομείο και να φύγεται, ακόμη και τώρα, αλλά όπου και αν πάτε, σταματήστε σε μια εκκλησία να ευχαριστήσετε τον θεό, που έκανε ένα από τα μεγαλύτερα θαύματα, για μένα, στην Ιατρική επιστήμη...
Η μάνα μου άρχισε τα κλάματα, κατάλαβε ότι η χάρη της Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου, δεν άφησε να τυραννηθεί ούτε η ίδια, αλλά ούτε και ο αδελφός μου. Από τότε μας έγινε η Αγία Ειρήνη η Χρυσοβαλάντου, η αγία της οικογένειας μας βοήθησε άπειρες φορές, ακόμη και με περίπτωση καρκίνου στο στήθος της μητέρας μου, που τελικά πάνω κάτω έκανε και πάλι την εμφάνιση της η Αγία μας, και όπως ήρθε το κακό, έτσι έφυγε.
Ο αδελφός μου θα τιμήσει για τα θαύματα, την Αγία Ειρήνη την Χρυσοβαλάντου, με το να δώσει στο πρώτο του παιδί, το όνομα της Αγίας, και εγώ στο τρίτο μου παιδί..."

( http://agiooros.net)