Η ασθένεια γίνεται πραγματική ευεργεσία ( Αγιος Πορφύριος )

Ο Γέροντας Πορφύριος θεωρούσε τις ασθένειες πολύ μεγάλη ευλογία του Θεού. Όλοι γνωρίζουμε ότι ήταν μία ασθενική φύση. Ο Θεός επέτρεψε, ώστε ο μακαριστός Γέροντας να δοκιμαστεί από πολλές ασθένειες.
Υπεράνω όλων υπέφερε από φοβερούς πονοκεφάλους, που δημιουργούσαν αφόρητη κατάσταση με λιποθυμικά συμπτώματα, ώστε να μην μπορεί να συνεχίσει την επικοινωνία του με τους ανθρώπους.
Πολλές φορές όμως εξακολουθούσε με τη Χάρη του Θεού να καθοδηγεί σε επείγουσες περιπτώσεις, παραμερίζοντας  με αυτό τον τρόπο τον εαυτό του και ενδιαφερόμενος για την προκοπή και τη σωτηρία των άλλων. Ο Γέροντας Πορφύριος έβλεπε μέσα από τον πόνο και τις ασθένειες την παρουσία  του Θεού στον άνθρωπο.
Όταν οι άνθρωπος υποφέρει ,αισθάνεται έντονα την αδυναμία του. Δεν μπορεί να στηριχθεί στον εαυτό του, γιατί βλέπει πως οι δυνάμεις του καταρρέουν. Θέλει όμως και να ξεπεράσει αυτές τις δυσκολίες.
Γι'; αυτό και εμπιστεύεται στην αγάπη και τη φιλανθρωπία του Θεού. Η δια της αδιαλείπτου προσευχής επικοινωνία με το Θεό και η ανάθεση της ζωής του ανθρώπου στην πρόνοια του Θεού διοχετεύουν στην ύπαρξή του την πραγματική δύναμη, που εκπηγάζει από το Θεό και οδηγεί στη σωτηρία. Δηλ. στην μετά του Θεού ένωση και στη μετοχή στη ζωή της Τριαδικής Αγίας Θεότητος.
Όταν ρωτούσαμε το Γέροντα για την υγεία του, μας έλεγε μερικά πράγματα. Έβρισκε την ευκαιρία μέσα από την προσωπική δοκιμασία του να μας προσφέρει τη μεγάλη αλήθεια: «Ο θεός μας υπεραγαπά και θέλει να γίνουμε δικοί Του μέχρι πλήρους παραδόσεώς σ'; Αυτόν του εαυτού μας». «Πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα». Αυτό γίνεται πιο εύκολα ,όταν η αρρώστια δε μας αφήνει να εμπιστευόμαστε  στις δικές μας δυνάμεις.
Και τότε η ασθένεια γίνεται πραγματική ευεργεσία. Γι'; αυτό και έλεγε ο Γέροντας: «Να μην παρακαλάτε το Θεό να σας κάνει καλά. Εκείνος ξέρει τι είναι το καλό σας. Και θα ενεργήσει με την άπειρη αγάπη Του, που έχει για τον άνθρωπο».

Δεν εισακούεσαι τόσο πολύ παρακαλώντας μόνο σου τον Κύριο, όσο όταν τον παρακαλείς μαζί με τους αδελφούς σου.

«Αλλά ποιά είναι η ψυχρή δικαιολογία των πολλών; Μπορώ, λέγει, να προσευχηθώ και στο σπίτι μου, ενώ ομιλίες και διδασκαλίες δεν είναι δυνατό ν' ακούσω εκεί.Απατάς τον εαυτό σου, άνθρωπε!
Βέβαια είναι δυνατό να προσευχηθείς και στο σπίτι σου, είναι αδύνατο όμως να προσευχηθείς έτσι, όπως προσεύχεσαι στην Εκκλησία, όπου υπάρχει τόσο πλήθος πατέρων, όπου αναπέμπεται απ' όλους μαζί κοινή προσευχή προς τον Θεό.

 Δεν εισακούεσαι τόσο πολύ παρακαλώντας μόνο σου τον Κύριο, όσο όταν τον παρακαλείς μαζί με τους αδελφούς σου.

 Γιατί εδώ στην Εκκλησία υπάρχει κάτι το επιπλέον, όπως δηλαδή η ομόνοια, η συμφωνία, ο σύνδεσμος της αγάπης και οι ευχές των ιερέων. Γι' αυτό βέβαια και επί κεφαλής των ακολουθιών είναι οι ιερείς, ώστε οι ευχές του πλήθους, που είναι ασθενέστερες, ενισχυόμενες με τις δυνατότερες ευχές αυτών, να ανεβούν μαζί μ' αυτές στον ουρανό.
 Εξάλλου ποιά ωφέλεια θα μπορούσε να προκύψει απ' την ομιλία, όταν δεν συνδέεται με την προσευχή; Πρέπει να προηγείται η προσευχή και ν' ακολουθεί ο λόγος. Αυτό ακριβώς λένε και οι Απόστολοι: «Εμείς όμως θ' αφοσιωθούμε στην προσευχή και στην υπηρεσία του Θείου λόγου» (Πράξ. 6, 6). Το ίδιο κάνει και ο Παύλος στα προοίμια των επιστολών του, όπου προσεύχεται, όπως ακριβώς το φως του λυχναριού, έτσι και το φως της προσευχής να βοηθήσει στην ορθή ανάπτυξη της διδασκαλίας.
 Αν συνηθίσεις τον εαυτό σου να προσεύχεται σωστά, δεν θα έχεις ανάγκη απ' τη διδασκαλία των συνδούλων σου, εφ' όσον ο ίδιος ο Θεός θα σου καταφωτίσει το νου χωρίς τη μεσολάβηση μεσίτη. Αν η προσευχή ενός μόνου άνθρωπου έχει τόση δύναμη, πολύ μεγαλύτερη έχει η προσευχή που γίνεται από πλήθος ανθρώπων. Γιατί είναι μεγαλύτερη ή δύναμη αυτής και πολύ πιο μεγαλύτερη η παρρησία από την ιδιωτική προσευχή πού γίνεται στην οικία.
 Από πού γίνεται αυτό φανερό; Άκουσε τον ίδιο τον Παύλο που λέει:«Ο οποίος μας έσωσε από ένα τόσο μεγάλο θάνατο και μας σώζει, ελπίζουμε δε ότι και πάλι θα μας σώσει, εάν και σεις με βοηθήσετε με την προσευχή σας, ώστε ν' αποδοθεί ευχαριστία από πολλούς για λογαριασμό μας για τη χάρη που έδειξε ο Θεός σε σας» (Β' Κορ. 1, 10).Έτσι και ο Πέτρος διέφυγε απ' τη φυλακή. Γιατί λέει: «Προσευχή θερμή γινόταν από την Εκκλησία προς το Θεό γι' αυτόν» (Πράξ. 12,  5).
 Εάν λοιπόν η προσευχή της Εκκλησίας ωφέλησε τον Πέτρο, κι έβγαλε από τη φυλακή το στύλο εκείνο, πες μου, πώς εσύ περιφρονείς τη δύναμή της και ποιά δικαιολογία θα έχεις;
 Άκουσε και τον ίδιο το Θεό που λέει ότι συγχωρεί το πλήθος όταν τον παρακαλεί με όλη την αγαθή διάθεση. Γιατί απολογούμενος προς τον Ιωνά, λέει προς αυτόν σχετικά με το φυτό της κολοκυθιάς: «Εσύ λυπήθηκες για μια κολοκυθιά, για την οποία δεν κόπιασες ούτε και την έθρεψες, εγώ δεν θα λυπηθώ για τη μεγάλη πόλη της Νινευί, στην οποία κατοικούν περισσότεροι από δώδεκα μυριάδες άνθρωποι;» (Ιωνά 4, 10). Δεν αναφέρει ο Θεός τυχαία τον αριθμό των κατοίκων, αλλά για να μάθεις, ότι είναι μεγάλη η δύναμη της ομαδικής προσευχής.
 Αυτό επιθυμώ να σας το κάνω φανερό κι από μία ανθρώπινη ιστορία.
 Πριν από δέκα χρόνια, όπως κι εσείς γνωρίζετε, συνελήφθηκαν μερικοί για συνωμοσία. Κάποιος τότε ανώτερος αξιωματούχος, που αποδείχτηκε συνένοχος για τις κατηγορίες, δέθηκε με σκοινί στο στόμα και οδηγείτο στον τόπο της εκτελέσεως. Τότε λοιπόν όλοι οι κάτοικοι έτρεξαν προς τον ιππόδρομο, παρασύροντας μαζί τους κι εκείνους που εργάζονταν στα εργαστήρια, και σύσσωμος ο λαός άρπαξε απ' την οργή του βασιλιά, εκείνον που είχε καταδικαστεί και δεν ήταν άξιος καμμιάς συγγνώμης.
 Ώστε λοιπόν, θέλοντας να καταπραΰνετε την οργή του επίγειου βασιλιά, τρέχατε όλοι μαζί με τα παιδιά και τις γυναίκες σας, όταν όμως πρόκειται να εξιλεώσετε το Βασιλιά των Ουρανών και να σώσετε απ' την οργή του όχι ένα, όπως τότε, ούτε δυο και τρεις και εκατό, αλλά όλους τους αμαρτωλούς της οικουμένης, και ν' απαλλάξετε τους δαιμονιζόμενους απ' την παγίδα του διαβόλου, κάθεστε έξω και δεν τρέχετε όλοι μαζί μέσα, ώστε ο Θεός, αφού εκτιμήσει τη συμπαράσταση όλων σας, κι εκείνους ν' απαλλάξει από την τιμωρία, και τα δικά σας αμαρτήματα να συγχωρήσει;
 Γιατί, εάν στην περίπτωση εκείνη τύχαινε να βρίσκεσαι στην αγορά, ή στην οικία, ή σ' επείγουσα εργασία, δεν θα έπρεπε να τρέξεις προς την κοινή παράκληση, σπάζοντας όλα τα δεσμά με πολύ πιο μεγαλύτερη ορμή από οποιοδήποτε λιοντάρι;
 Πες μου, αγαπητέ μου, ποιά ελπίδα σωτηρίας θα έχεις κατά τον καιρό εκείνο της απολογίας σου ενώπιον του Θεού; Δεν αναπέμπουν εκείνη τη φρικωδέστατη φωνή μόνον άνθρωποι, αλλά και άγγελοι ικετεύουν τον Κύριο, κι αρχάγγελοι τον παρακαλούν. Έχουν και τον καιρό σύμμαχό τους και την προσφορά της θυσίας βοηθό ...». 
Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Το Βέλγιο ψήφισε νόμο για ευθανασία ανηλίκων!

Το κοινοβούλιο του Βελγίου ενέκρινε το νομοσχέδιο, που επιτρέπει την ευθανασία σε παιδιά, που πάσχουν από ανίατη ασθένεια σε τελικό στάδιο.

 

Ο νόμος πέρασε με 86 "ναι", 44 "όχι", ενώ 12 βουλευτές απείχαν από την ψηφοφορία.

 

Όταν ο νόμος υπογραφεί από τον Βασιλιά, το Βέλγιο θα γίνει η πρώτη χώρα στον κόσμο που νομιμοποιεί την ευθανασία χωρίς ηλικιακά όρια.

 

Παιδιά που βρίσκονται στο τελευταίο στάδιο μιας ασθένειας και υποφέρουν θα έχουν το δικαίωμα να ζητήσουν ευθανασία, την ώρα, που εύλογα, οι επικριτές αυτού του απάνθρωπου νόμου σημειώνουν ότι δεν είναι δυνατόν ένα παιδί να πάρει τέτοια απόφαση.

 

Στην Ολλανδία, η ευθανασία είναι νόμιμη για παιδιά ηλικίας από 12 ετών και πάνω και μόνο αν δώσουν τη συγκατάθεσή τους οι γονείς.

 

Το Βέλγιο είχε νομοθετήσει ξανά για το συγκεκριμένο θέμα το 2002, επιτρέποντας την ευθανασία για ασθενείς πάνω από 18 ετών.

 

Όπως αναφέρει το Reuters, πολίτης, που παρακολουθούσε την ψηφοφορία στη Βουλή φώναξε στα γαλλικά "δολοφόνοι", αμέσως μόλις υπερψηφίστηκε το νομοσχέδιο.

 

Οι υποστηρικτές του νόμου σημειώνουν ότι θα ανακουφιστεί ένας μικρός αριθμός παιδιών, που όμως υποφέρουν και δεν έχουν επιλογή και σημειώνουν ότι οι γονείς, οι γιατροί και ψυχολόγοι θα πρέπει να έχουν συμφωνήσει, πριν παρθεί η απόφαση.

 

Αντιδράσεις υπάρχουν βεβαίως από την καθολική εκκλησία, αλλά οι ευρωπαϊκές πολιτικές ηγεσίες δίνουν πλέον μεγαλύτερη σημασία και αξία στα λεγόμενα λαθρομεταναστών μουσουλμάνων ιμάμηδων παρά στη γνώμη των Χριστιανών...

 

"Βάσει της νομοθεσίας, ένα παιδί δεν μπορεί να παίρνει οικονομικές αποφάσεις, αλλά ξαφνικά θεωρείται ικανό να αποφασίζει αν κάποιος θα το βοηθήσει να πεθάνει", δήλωσε οργισμένος ο αρχιεπίσκοπος της Καθολικής Εκκλησίας των Βρυξελλών Andre-Joseph Leonard.

 

Γιατροί, έχουν προειδοποιήσει ότι ευαίσθητα παιδιά θα κινδυνέψουν και αναρωτήθηκαν αν μπορούν να λαμβάνουν μια τέτοια κρίσιμη απόφαση.

 

Μάλιστα την περασμένη εβδομάδα 160 παιδίατροι, υπέγραψαν ανοικτή επιστολή ενάντια στο νόμο, σημειώνοντας ότι η σύγχρονη ιατρική μπορεί να απαλύνει τον πόνο.

πηγή

defencenet.gr

Y.Γ

Στην Ολλανδία ψηφίζεται ως νόμιμη η χρήση των ναρκωτικών, στην Γερμανία με νόμο η παιδοφιλία, στο Βέλγιο η  ευθανασία ανηλίκων...για βαστάτε, για βαστάτε  βρέ Ευρωπαίοι...

Αυτη τη Δημοκρατία σας δώσαμε; Αυτά τα φώτα πήρατε από την χώρα μας που γέννησε ανθρώπινες αξίες και πολιτισμό   και ύστερα ως Νεοεποχήτες μας...κουνάτε το δάχτυλο; 

Παλιές ονομασίες περιοχών των Αθηνών

Πασίγνωστες περιοχές όπως ο Λυκαβηττός, το λιμάνι του Πειραιά, ο Αλιμος και η πλατεία Αμερικής, μέχρι πριν από λίγα χρόνια είχαν εντελώς διαφορετικές ονομασίες, οι οποίες, μάλιστα δεν θυμίζουν σε τίποτα αυτές που φέρουν σήμερα.
Μπορεί στις συγκεκριμένες περιοχές να κινούνται πολλοί Αθηναίοι καθημερινά, λίγοι όμως είναι αυτοί που γνωρίζουν τα ονόματα που είχαν οι περιοχές αυτές μερικά χρόνια πριν.
Οπως προκύπτει από το δημοσίευμα του K-mag.gr οι περισσότερες περιοχές των Αθηνών αλλά και τα προάστια είχαν εντελώς διαφορετικές ονομασίες, οι οποίες και παρουσιάζονται παρακάτω:

• Αγά Βρύση: Η πλατεία Αγίου Παντελεήμονα
  
• Αγάμων (πλατεία): Η πλατεία Αμερικής
  
• Αγελάδες : Σημείο του κήπου του Ζαππείου προς το τέρμα της οδού Ηρώδου του Αττικού.
  
• Αγιότρηση : Περιοχή στα Νέα Λιόσια
  
• Αγχεσμός : Μέχρι το 1832 ο Λυκαβηττός, μετά τα Τουρκοβούνια
  
• Αέρηδες : Τέρμα της Αιόλου
  
• Αλώνια : Πλατεία Θησείου
  
  
  
• Αμπατζήδικα : Τσαρουχάδικα, ονομασία της οδού Πανδρόσου στο Μοναστηράκι
  
• Αναφιώτικα : Συνοικία της Αθήνας στη βορειανατολική πλευρά του βράχου της Ακρόπολης στα όρια της συνοικίας της Πλάκας
  
• Ασπροχώματα : Νότια της Πέτρου Ράλλη, από την Αγία Αννα μέχρι τη Νίκαια
  
• Βαριές : Κάτω Κηφισιά
  
• Βατραχονήσι : Τμήμα μεταξύ του Παναθηναϊκού Σταδίου και του Παγκρατίου
  
• Βοϊδολίβαδο : Περιοχή της φαληρικής παραλίας στο τέρμα της λεωφόρου Συγγρού
  
• Βουρλοπόταμος : Η Αμφιθέα
  
• Βοϊδοπνίχτης : Χείμαρρος που κατέβαινε από το Λυκαβηττό
  
• Βρωμολίμνη : Λίμνη Βουλιαγμένης
  
• Γούβα : Αθηναϊκή συνοικία που εκτείνεται από το Α' Νεκροταφείο ως την περιοχή της Δάφνης
  
• Δαρδανέλια : Τοπωνύμιο περιοχής του κέντρου της Αθήνας στη συμβολή των οδών Πανεπιστημίου, Βουκουρεστίου και Κριεζώτου
  
  
  
• Δεκοχτούρα : Ονομασία υψώματος απέναντι από το Γηροκομείο στη λεωφόρο Κηφισίας
  
• Δικηγορικά : Περιοχή στη Γλυφάδα
  
• Δουργούτι : Νέος Κόσμος
  
• Δράκος : Το λιμάνι του Πειραιά
  
• Ελαιοτριβεία : Περιοχή στη συμβολή των λεωφόρων Κωνσταντινουπόλεως και Αθηνών και της οδού Σερρών
  
• Εφοριακά : Οικισμός του Δήμου Αλίμου
  
• Θεόσπιτα : Ονομασία της περιοχής της πειραϊκής χερσονήσου μεταξύ της Νέας Καλλίπολης και της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων
  
• Θων : Ονομασία της περιοχής του τέρματος των λεωφόρων Βασιλίσσης Σοφίας και Αλεξάνδρας, στους Αμπελοκήπους, όπου υπήρχε η έπαυλη του Θων, επιμελητή των ανακτόρων επί Γεωργίου Α"
  
• Καρβουνιάρικα : Το βορειοδυτικό άκρο του λιμένος Πειραιώς
  
• Κατσικάδικα : Γύρω από την εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης στα Κάτω Πετράλωνα δηλ. η περιοχή μεταξύ της οδού Πειραιώς και της γραμμής του τρένου των ΗΣΑΠ
  
• Κατσιπόδι : Δάφνη
  
  
  
  
  
  
• Κερατόπυργος : Γειτονιά του Κερατσινίου
  
• Κλωναρίδη : Περιοχή στα Κάτω Πατήσια
  
• Κουκουριάνοι : Περιοχή από τα Νέα Λιόσια μέχρι το Καματερό στους πρόποδες του Αιγάλεω
  
• Καράουσι: Τουρκική ονομασία της δυτικής πλευράς του Αρείου Πάγου
  
• Κόκκινα Χώματα : Περιοχή στους Αμπελοκήπους
  
• Κουκουβάουνες : H Μεταμόρφωση
  
• Λαδοξύστης : Η Αγίας Άννης και η γύρω περιοχή, στα όρια του Αιγάλεω
  
• Λεβίδη : Η περιοχή της οδού Πατησίων, μεταξύ των οδών Κεφαλληνίας και Αγ. Μελετίου
  
• Λυκότρυπα : Η Λυκόβρυση
  
• Μαγκουφάνα : Ανάμεσα Πεύκη και Μαρούσι
  

  πηγή defencenet

Ο ιερέας και το αλκοτέστ!

Ιερέας  ο  ένας  λαϊκός  ο  άλλος  ( φίλοι και κουμπάροι )  επέστρεφαν  από  το  Άγιο  Όρος.

Δάφνη,  Σταυρονικήτα,  Διονυσίου  η  σύντομη  διαδρομή ...για  να  γεμίσουν  οι  μπαταρίες.

Στο  λεωφορείο  της  επιστροφής  ανάμεσα  στα  σχόλια  των  ημερών  για το  όρος...

Ιερέας: Να  σου  πω  κάτι, δεν  θα  το  πιστέψεις.

Λαϊκός: Πες μου,  τι  είναι;

Ιερέας; Μια  φορά  είχα  πάει  σε  μια  αγρυπνία  σ' ένα  γνωστό  μου  στη  Θήβα.  Ήμαστε  πολλοί  παπάδες  γιατί  γιόρταζε  η  Εκκλησία,  αλλά  και  ο  κόσμος  έφθανε  μέχρι  το  δρόμο. Στην  ώρα  της  Θείας  κοινωνίας  ετοιμάσαμε  τέσσερα  Άγια  ποτήρια  για  να  μην  καθυστερούμε  τον  κόσμο, άλλωστε είχε  περάσει    η  ώρα.

Εγώ  κάπως  καθυστέρησα, με  φώναξε  ο  Δεσπότης  κάτι  να  μου  πει  και  άργησα  να  βγω  στον  κόσμο για να τους κοινωνήσω.

Βγαίνοντας  τελικά  ίσα  που  πρόλαβα  και  κοινώνησα  πέντε- έξι.

Το  ποτήρι  ήταν  γεμάτο  μέχρι  πάνω  και  έτσι το κατέλυσα  μόνος. Χαιρέτισα  τους  πατέρες και  έφυγα  γρήγορα, είχα  άλλωστε  και  διαδρομή  μέχρι  την  Αθήνα.

Ιερέας: Ακούς  ή  κοιμήθηκες;

Λαϊκός: Έλα,  συνέχισε.

Ιερέας: Βγαίνοντας  από  την  Θήβα  να  σου  κι' ένα  περιπολικό  της  τροχαίας  να  μου  κάνει  σήμα  να  σταματήσω.

Αστυνομικοί: Καλησπέρα  πάτερ,  πως  κι΄από  δω;

Ιερέας:  Επιστρέφω  στην Αθήνα.

Αστυνομικοί: Γυρνάνε  και  οι  παπάδες  την  νύχτα;

Ιερέας:  Βρε  ευλογημένε  σε  αγρυπνία  ήμουν  με  τον  π. Ν  στην  Εκκλησία  σας  που  γιορτάζει.

Αστυνομικοί: Μια  και  σε  σταματήσαμε,  να  κάνουμε  ένα  αλκοτέστ.

Ιερέας:  Οπως  νομίζετε  παιδιά.

Ετοίμαζαν  οι  Αστυνομικοί  το  αλκοτέστ, σβούρα  το  μυαλό  του  παπά  - γεμάτο  το  Άγιο  ποτήρι,  το  κατέλυσα  μόνος  μου ...λες ;  μπα  όχι...  έχει  ο  Θεός.

Αστυνομικοί: Φύσα  παπά.

Ιερέας : Ορίστε  φύσηξα,  πάρτο.

Αστυνομικοί: Αρνητικό, δεν  μου  λες  παπά  δεν  πίνεις  καθόλου  κρασί, ο  δείκτης  είναι  κάτω  από  τα  φυσιολογικά, άντε  στο  καλό.

Ιερέας: Καληνύχτα  παιδιά.

Ξεμάκρυνε  ο  παπάς, σαν  άνθρωπος  ίσως  κάποιο  δευτερόλεπτο  παλαντζάρισε  η  ψυχή  του, μα  σαν  ιερεύς   χάιδεψε  λίγο  το  στήθος  του, ένα  χαμόγελο  φάνηκε   στα  χείλη  του  και  ένα  "Δόξα Σοι  ο Θεός"  έσκισε  τον  Ουρανό  και  έφτασε  στο  θρόνο του  Θεού.

Ιερέας:  Κατάλαβες ή  κοιμάσαι  τόση  ώρα;

Λαϊκός: Κατάλαβα  πάτερ...κατάλαβα!

Είχε  γυρίσει ο  λαϊκός    προς  το  παράθυρο,  και  ένα  δάκρυ  χαράς και  ευγνωμοσύνης  για τον Θεό γλίστρησε  απ' τα μάτια,  ένοιωθε  τώρα  μες  τα  κατάβαθα  της  ψυχής  η  πίστη  μέσα του  να  μην  είχε  κολληθεί απλως,αλλά  πακτώθηκε, έγινε...  ένα!

χ.

Υ.Γ

Το  πιο  πάνω  είναι  αληθινό  γεγονός.