Μαχητής του Χριστού ή μαχητής του πειρασμού;

Είπα σε κάποιον μια φορά: «Τι είσαι εσύ; Μαχητής του Χριστού ή μαχητής του πειρασμού; Ξέρεις πως υπάρχουν και μαχητές του πειρασμού;»
.
Ο Χριστιανός δεν πρέπει να είναι φανατικός, αλλά να έχει αγάπη για όλους τους ανθρώπους. Όποιος πετάει λόγια αδιάκριτα, και σωστά να είναι, κάνει κακό. Γνώρισα έναν συγγραφέα που είχε ευλάβεια πολλή, άλλα μιλούσε στους κοσμικούς με μια γλώσσα ωμή, που προχωρούσε όμως σε βάθος, και τους τράνταζε.
Μια φορά μου λέει: «Σε μια συγκέντρωση είπα αυτό και αυτό σε μια κυρία». Αλλά με τον τρόπο που της το είπε, την είχε σακατέψει. Την πρόσβαλε μπροστά σε όλους. «Κοίταξε, του λέω, εσύ πετάς στους άλλους χρυσά στεφάνια με διαμαντόπετρες, έτσι όμως που τα πετάς, σακατεύεις κεφάλια, όχι μόνον ευαίσθητα άλλα και γερά».
Ας μην πετροβολάμε τους ανθρώπους... χριστιανικά. Όποιος ελέγχει μπροστά σε άλλους κάποιον που αμάρτησε ή μιλάει με εμπάθεια για κάποιο πρόσωπο, αυτός δεν κινείται από το Πνεύμα του Θεού· κινείται από άλλο πνεύμα.

Ο τρόπος της Εκκλησίας είναι η αγάπη· διαφέρει από τον τρόπο των νομικών.
Η Εκκλησία βλέπει τα πάντα με μακροθυμία και κοιτάζει να βοηθήσει τον καθέναν, ό,τι και αν έχη κάνει, όσο αμαρτωλός και αν είναι.


Βλέπω σε μερικούς ευλαβείς ένα είδος παράξενης λογικής. Καλή είναι η ευλάβεια που έχουν, καλή και η διάθεση για το καλό, άλλα χρειάζεται και η πνευματική διάκριση και ευρύτητα, για να μη συνοδεύει την ευλάβεια η στενοκεφαλιά, η γεροκεφαλιά (το γερό δηλαδή αρβανίτικο κεφάλι).
Όλη η βάση είναι να έχει κανείς πνευματική κατάσταση, για να έχει την πνευματική διάκριση, γιατί αλλιώς μένει στο «γράμμα του νόμου», και το «γράμμα του νόμου αποχτείνει». Αυτός που έχει ταπείνωση, δεν κάνει ποτέ τον δάσκαλο· ακούει και, όταν του ζητηθεί η γνώμη του, μιλάει ταπεινά. Ποτέ δεν λέει «εγώ», αλλά «ο λογισμός μου λέει» ή «οι Πατέρες είπαν». Μιλάει δηλαδή σαν μαθητής. Όποιος νομίζει ότι είναι Ικανός να διορθώνει τους άλλους έχει πολύ εγωισμό.
 
γέροντας Παίσιος

Τι είναι η Ορθοδοξία...Είναι η θυσιαστική αγάπη δίχως ανταλλάγματα!!!

 
Δεν θα αντιγράψω ορισμούς από βιβλία. Θα μιλήσω μέσα από την καρδιά μου. Ορθοδοξία είναι η μόνη αλήθεια. Είναι πρόσκληση σε μια συγκινητική και καταπληκτική περιπέτεια.
Θέλει τόλμη, έχει ρίσκο, δεν είναι μια επανάπαυση σε δάφνες του παρελθόντος.
Θα συμφωνήσω με τον Ντοστογιέφσκι που λέει: "Πιστεύω πως δεν υπάρχει τίποτε πιο ωραίο, πιο βαθύ, πιο δελεαστικό, πιο δημοφιλές, πιο γενναίο και πιο τέλειο από τον Χριστό ...". Η Ορθοδοξία αυστηρά μας θέλει καθαρούς και αθώους. Έχει μεγάλες απαιτήσεις από εμάς. Δίχως Θεό θα ήμασταν σίγουρα πιο παλιάνθρωποι.
Είναι αλήθεια πως δεν είμαστε άγιοι. Το χειρότερο είναι να κάνουμε τους αγίους. Αυτό δεν αρέσει διόλου στον Θεό. Η Ορθοδοξία μας θέλει ανυπόκριτους, ατόφιους, γνήσια ταπεινούς κι επιεικείς με τους άλλους. Επίσης ακαχύποπτους, αζηλόφθονους και καρτερικούς.
Ο Χριστός της Ορθοδοξίας είναι προσιτός, φιλικός, ευγενικός, συγχωρητικός και συμπαθητικός. Ποτέ δεν μίλησε σκληρά στους αμαρτωλούς ούτε ποτέ τους περιφρόνησε. Κατανοεί την αδυναμία μας, τον παρασυρμό μας, την αδυναμία μας. Δεν κακιώνει, δεν επιτιμά, δεν τιμωρεί κι εκδικείται.
Συγχωρεί, αγαπά, θυσιάζεται για μας. Ένας Εβραίος-Ρουμάνος, που έγινε στη φυλακή ορθόδοξος, γράφει στο "Ημερολόγιο της ευτυχίας" του, ο Νικολάε Στάινχαρτ: Ο Θεός "σε καμία περίπτωση δεν είναι αυτή η αφηρημένη έννοια, ο ψυχρός δημιουργός, δεν είναι ο αχώρητος και αμετάβλητος Βράχμα, δεν είναι η θεότητα της γνώσης που εκδιπλώνει τους αιώνες ".
Η Ορθοδοξία δεν είναι μια ωραία θρησκεία ανάμεσα στις άλλες καλές. Είναι τρόπος, στάση, ύφος και ήθος ζωής. Είναι η θυσιαστική αγάπη δίχως ανταλλάγματα. Η αγάπη των εχθρών και η συγχώρεση των πάντων. Είναι ένα σκάνδαλο και μια μωρία για τους πολύ λογικούς η Ορθοδοξία.

Η ορθόδοξη διδασκαλία δεν είναι η ασαφής, μπερδεμένη, δύσκολη, ακατόρθωτη. Δεν είναι για τους ευκολόπιστους και τους φανατικούς θρησκόληπτους. Είναι για απαιτητικά πνεύματα, για αισιόδοξους και μαχητικούς. Δίνει την πραγματική ελευθερία και μακαριότητα. Η ειρήνη, η ηρεμία, η γλυκύτητα των αγίων το φανερώνει. Η Ορθοδοξία δεν είναι αναλγητικό και ναρκωτικό.
Είναι συνεχής διακινδύνευση, εγρήγορση, ορθοστασία, αγρύπνια, ανάταση. Η Ορθοδοξία δεν είναι ελληνική, είναι οικουμενική. Δεν κρύβεται στο Άγιον Όρος ή τα Ιεροσόλυμα αλλά στην καρδιά του κάθε αληθινού ταπεινού. Όσοι θεωρούν ότι η Ορθοδοξία είναι για τους απλοϊκούς και αφελείς πλανάται πλάνη οικτρή.
Αν νομίζει κανείς ότι στην Ορθόδοξη Εκκλησία μαθητεύουν κάποιοι χασομέρηδες, κλαψιάρηδες, λαθεύει. Οι Ορθόδοξοι αγωνίζονται για την ακεραιότητα, τη διαφάνεια και τη γνησιότητα. Δεν είναι ακατάδεκτοι, ψυχροί.
Η ματαιότητα του κόσμου δεν τους μελαγχολεί, αλλά τους συνετίζει καίρια. Ο Θεός μας δεν είναι μάγος, φακίρης, ταχυδακτυλουργός και παράξενος θαυματοποιός. Δεν του αρέσουν τα μεσοβέζικα πράγματα, τα μελαγχολικά, τα βιαστικά, ανυπόμονα και χλιαρά. Αγαπά κυρίως τα αληθινά, τ ατόφια, τα ταπεινά. Στην Ορθοδοξία πάντοτε ελπίζουμε, μυστικά χαιρόμαστε, δεν μπορούμε να μην αισιοδοξούμε. Ζούμε για ν αγαπάμε.
Όποιος νομίζει ότι η Ορθοδοξία θέλει εχθρούς, μόνο πολεμά, είναι για να εξουσιάζει και να καταδικάζει, αστοχεί σοβαρά. Για ν αναστηθούμε θα πρέπει πρώτα να σταυρωθούμε. Η σταύρωση θέλει προετοιμασία. Η σταύρωση θέλει την ώρα της. Η Ορθοδοξία είναι σταυρωμένη, τεταπεινωμένη και αναστημένη.
Ορθοδοξία σημαίνει ορθοπραξία. Ορθή και αληθινή γνώση και καθαρή ζωή. Η Ορθοδοξία είναι παρεξηγημένη. Ίσως φταίμε κι εμείς που την παρουσιάσαμε λαθεμένα. Η Ορθοδοξία περισσότερο βιώνεται και λιγότερο διδάσκεται. Η Ορθοδοξία είναι μια στοργική μητρική αγκαλιά, που γνωρίζει ν αναπαύει τα τέκνα της εξαίσια.

Αγιορείτης Μοναχός Μωυσής

 

Eιλικρίνεια κοσμική και ειλικρίνεια πνευματική

Ο κόσμος πάει άσχημα σήμερα, γιατί όλοι λένε μεγάλες « αλήθειες » ,που δεν ανταποκρίνονται όμως στην πραγματικότητα. Τα γλυκά λόγια και οι μεγάλες αλήθειες έχουν αξία ,όταν βγαίνουν από αληθινά στόματα ,και πιάνουν τόπο μόνο στους καλοπροαίρετους ανθρώπους και σε εκείνους που έχουν καθαρό νου.

- Γέροντα, υπάρχει ειλικρίνεια κοσμική και ειλικρίνεια πνευματική;

- Ναι βέβαια. Η κοσμική ειλικρίνεια έχει αδιακρισία.

- Μιλάει δηλαδή κανείς ευκαίρως - ακαίρως ;

- Εκτός από αυτό. Η αλήθεια είναι αλήθεια. Αλλά, αν πης καμμιά φορά την αλήθεια χωρίς διάκριση ,αυτό δεν είναι αλήθεια. Π.χ. είναι αλήθεια ότι ο τάδε είναι βλαμμένος. Αν πας όμως να το πης αυτό ,δεν ωφελείς.

Ή άλλος λέει: « Για να είμαι ειλικρινής, θα πάω να αμαρτήσω στην πλατεία » . Αυτό δεν είναι ειλικρίνεια. Όποιος έχει πολλή διάκριση ,έχει αρχοντική αγάπη ,θυσία και ταπείνωση ,και την πικρή ακόμη αλήθεια την λέει με πολλή απλότητα και την γλυκαίνει με την καλωσύνη του ,με αποτέλεσμα να ωφελή πιο θετικά από τα γλυκά λόγια, όπως τα πικρά φάρμακα ωφελούν περισσότερο από τα γλυκά σιρόπια.

Η αλήθεια, όταν χρησιμοποιήται χωρίς διάκριση, μπορεί να κάνει έγκλημα. Μερικοί ενεργούν εν ονόματι της αλήθειας και εγκληματούν. Όταν κανείς έχη ειλικρίνεια χωρίς διάκριση, μπορεί να κάνη διπλό κακό.

Πρώτα στον εαυτό του και ύστερα στους άλλους, γιατί αυτή η ειλικρίνεια δεν έχει σπλάχνα. Όποιος θέλει να είναι πράγματι ειλικρινής , ας ξεκινήση να είναι ειλικρινής πρώτα με τον εαυτό του, γιατί από εκεί ξεκινάει η πνευματική ειλικρίνεια.

Όταν κανείς δεν είναι ειλικρινής με τον εαυτό του, κοροϊδεύει και αδικεί τουλάχιστον μόνον τον εαυτό του. Όταν όμως συμπεριφέρεται χωρίς ειλικρίνεια προς τους άλλους, αμαρτάνει θανάσιμα, γιατί κοροϊδεύει τους άλλους.

- Μπορεί , Γέροντα, να κινήται κανείς έτσι από απλότητα;

- Τι απλότητα! Που την βρήκες σε ένα τέτοιο άνθρωπο την απλότητα! Αν είναι παιδάκι , θα έχη απλότητα . Αν είναι Άγιος ,θα έχη απλότητα. Αν είναι μεγάλος και δεν είναι καθυστερημένος στο μυαλό και κινήται έτσι, θα είναι διάβολος.

- Και πώς αισθάνεται αυτός;

- Κόλαση σωστή. Ο ένας πειρασμός διαδέχεται τον άλλο. Συνέχεια πειρασμοί.

- Γέροντα, δεν πρέπει όμως να φέρεται κανείς με ευθύτητα;

- Η ευθύτητα ,έτσι όπως την χρησιμοποιούν πολλοί, έχει ένα νομικό πνεύμα. « Είμαι ευθύς, λένε, " κηρύττω επί των δωμάτων " », και κάνουν τον άλλον ρεζίλι, αλλά τελικά γίνονται οι ίδιοι ρεζίλι.
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ 

Δεν γίνεσθε άγιοι κυνηγώντας το κακό.

Δεν γίνεσθε άγιοι κυνηγώντας το κακό. Αφήστε το κακό. Να κοιτάζετε προς τον Χριστό κι Αυτός θα σας σώσει.

Αντί να στέκεσθε έξω από την πόρτα και να διώχνετε τον εχθρό, περιφρονήστε τον. Έρχεται από δω το κακό;

Δοθείτε μα τρόπο απαλό από εκεί. Δηλαδή έρχεται να σας προσβάλει το κακό, δώστε εσείς την εσωτερική σας δύναμη στο καλό, στον Χριστό.

Παρακαλέστε: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Ξέρει εκείνος πώς να σας ελεήσει, με τι τρόπο. Κι όταν γεμίζετε απ' το καλό, δεν στρέφεσθε πια προς το κακό.

Γίνεσθε μόνοι σας, με τη χάρη του Θεού, καλοί. Που να βρει τόπο τότε το κακό; Εξαφανίζεται!

Σας πιάνει φοβία κι απογοήτευση; Στραφείτε στον Χριστό.

Αγαπήστε τον απλά, ταπεινά, χωρίς απαίτηση και θα σας απαλλάξει ο Ίδιος.

Άγιος Πορφύριος

«Οἱ προφῆται ὡς εἶδον, οἱ Ἀπόστολοι ὡς ἐδίδαξαν, ἡ Ἐκκλησία ὡς παρέλαβεν, οἱ Διδάσκαλοι ὡς ἐδογμάτισαν...ἡ μοναδική ἀλήθεια ὡς ἀποδέδεικται»

Ὁ Πατριάρχης Ἀβραὰμ  τὴν ὥρα τῆς φιλοξενίας τῶν Τριῶν προσώπων τῆς Ἁγίας Τριάδος μὲ πίστη καὶ ἁπλότητα ἐδέχθη τὴν ἐπαγγελία καὶ ἐλογίσθη αὐτῷ εἰς δικαιοσύνην.

Ὁ προφήτης καὶ βασιλέας Δαυΐδ προεφήτευσε τὴν θείαν Ἐνανθρώπησιν, Σταύρωσιν, Ἀνάστασιν καὶ Ἀνάληψιν τοῦ Κυρίου καὶ Βασιλέως Χριστοῦ ἀπὸ Τὸν Ὁποῖον θὰ ἐρχόταν ἡ σωτηρία τοῦ κόσμου.

Ὁ Ἀρχιερέας Ζαχαρίας προεφήτευσε καὶ αὐτὸς τὸ προδρομικὸ ἔργο καὶ τὴν κλῆσιν παρὰ Θεοῦ, τοῦ υἱοῦ τοῦ Ἰωάννη. Καὶ πράγματι ὁ Τίμιος Πρόδρομος καὶ Βαπτιστής ὁμολόγησε καὶ ὑπέδειξε στοὺς Ἑβραίους καὶ στὸν κόσμο τὸν Μεσσία Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ τὸ ἔργο τῆς σωτηρίας ἐξ Αὐτοῦ.

Οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι ἐπίστευσαν καὶ δέχθηκαν τὴν Ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ, ὅτι δηλαδὴ ὁ Κύριος Ἰησοῦς ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐξῆλθε καὶ ἀπεκάλυψε τὸ θέλημα τοῦ Πατρὸς εἰς τὸν κόσμον.

Οἱ Ἀποστολικοὶ Πατέρες καὶ οἱ ἑπόμενοι αὐτῶν ὅσιοι καὶ μάρτυρες, παρέλαβαν καὶ παρέδωσαν ἀπὸ γενιὰ σὲ γενιὰ ἕως τὴν σήμερον ἡμέραν τὴν προφητευθεῖσαν καὶ ἀποκεκαλυμμένην  ἐν Χριστῷ ἀλήθεια.

Ἤτοι ὁ Θεὸς εἶναι Ἕνας καὶ Τριαδικός, Τριὰς ἐν Μονάδι καὶ Μονὰς ἐν Τριάδι. Αὐτός ὁ προσωπικός Τριαδικός Θεός ἐλευθέρωσε τοὺς Ἑβραίους ἀπὸ τοὺς Αἰγυπτίους καὶ τοὺς ἐξέθρεψε στὴν ἔρημο σαράντα χρόνια.

Ὅταν ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου, ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ, τὸ δεύτερο Πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, δημιούργησε τὴν ἀνθρωπίνη Του φύση ἀπὸ ἄκραν φιλανθρωπίαν, μὲ ψυχή ξέχωρη τῆς Θεότητος, ἀπὸ τὰ ἄχραντα αἵματα τῆς Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας μὲ τὴν εὐδοκία τοῦ Πατρὸς καὶ τὴν συνεργία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἕνωσε τὰ διεστῶτα καὶ μὲ τὴν Θεία Ἀνάληψη ἀνέβασε τὴν καθόλου ἀνθρωπότητα στὰ δεξιά τοῦ Θεοῦ καί Πατρός, δίνοντας τὴν δυνατότητα σωτηρίας σὲ ὅσους μετὰ τὴν Σταύρωσιν, τὴν Ἀνάστασιν, τὴν Ἀνάληψιν καὶ τὴν Θείαν Πεντηκοστὴν θὰ Τὸν ἐδέχονταν ὡς Μοναδικὸ Σωτήρα καὶ Λυτρωτὴ τοῦ κόσμου, Μοναδικὸ Μεσίτη μεταξὺ Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων.

Ὅπως ἐπίσης παρέδωσε  τὴν Μία Ἁγία Καθολικὴ καί Ἀποστολικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία Του, ὡς μοναδικὴ κιβωτὸ σωτηρίας[1]. Μία ἡ Πίστις, ἕνα τὸ Βάπτισμα, μία ἡ δυνατότητα σωτηρίας, ὁ Ἰησοῦς Χριστός! Αὐτὴ εἶναι ἡ μόνη καὶ μοναδικὴ ἀλήθεια γιὰ τοὺς θέλοντας καὶ ἐπιζητοῦντας  τὴν αἰώνια ζωή, τὸν Παράδεισο.

Ὅσοι ἀποδέχονται αὐτὴν τὴν πίστη καθίστανται μέλη τίμια τοῦ Θεανθρωπίνου σώματος, δηλαδὴ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, μὲ κεφαλὴ τὸν Μεσσία Χριστό, τηροῦν ἀπαρέγκλιτα τὶς ἐντολές Του καὶ δέχονται τὴν Ἄκτιστον Τριαδικὴν Χάριν διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἐμπειρικὰ βιώνουν ἀπὸ αὐτὴ τὴ ζωὴ οὐράνιες καὶ παραδείσιες καταστάσεις.

Κατὰ σειράν, λοιπόν, ἔχουμε τὸν Ἀβραάμ, τὸν Δαυΐδ, τὸν Τίμιο Πρόδρομο, τὸν Μεσσία Χριστό, τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους, τοὺς Ἀποστολικοὺς Πατέρες, τοὺς Ὁσίους, τοὺς Ἁγίους, τοὺς Ὁμολογητὲς καὶ Μάρτυρες, ποὺ συγκροτοῦν τὴν Ἄκτιστον Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, τήν θριαμβεύουσαν καὶ στρατευομένην, καί ὄχι ἀόρατον, οἱ ὁποῖοι μὲ ἀπόλυτη συνέπεια κράτησαν καὶ κρατοῦν ἀνόθευτη τὴν ὀρθόδοξη παράδοση ἕως τῆς Δευτέρας Παρουσίας.

Ἔξω ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἐν Χριστῷ ἀλήθεια, «λατρεύεται καὶ προσκυνεῖται σὰν θεός» ὁ σατανᾶς. Τὸ νὰ ἀκούγεται λοιπὸν στὶς ἡμέρες μας, ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι  ἴδιες, ὅλες οἱ χριστιανικὲς ὁμολογίες κατέχουν ἀλήθειες καὶ ὅτι λίγο ἕως πολὺ ὅλοι προσκυνοῦν τὸν Ἕνα Θεόν, δὲν εἶναι μόνο πλάνη καὶ σατανικὸ ψέμα, ἀλλὰ μίσος ποὺ ὁδηγεῖ τὸ ἀνθρώπινο γένος στὸν ἀπόλυτο καί αἰώνιο θάνατο.

Δυστυχῶς οἱ βλασφημίες αὐτὲς ἀκούγονται καὶ ἀπὸ χείλη ὀρθοδόξων κληρικῶν οἱ ὁποῖοι δῆθεν προωθοῦν τὴν «εἰρήνη» καὶ τὴν «ἀγάπη», ἐνῶ οἱ ἴδιοι ἀποδεικνύονται ἀπὸ τὰ ἔργα τους λύκοι βαρεῖς μὲ ἔνδυμα προβάτου[2]. Γι᾿αὐτὸ καὶ δέχονται βραβεῖα καί ἐπαίνους ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς τοῦ Χριστοῦ γιὰ τὴν ὑπηρεσία μίσους, κακίας καὶ αὐτοκαταστροφῆς, ποὺ προσφέρουν στὴν ἀνθρωπότητα κατ᾿ ἐπιταγὴν τοῦ πατέρα τους ψεύτη καὶ ἀνθρωποκτόνου Σατανά[3], σὲ ἀντίθεση μὲ τὴ ζωὴ καὶ τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων ποὺ ὑπέστησαν μύριους ὅσους διωγμούς, φυλακίσεις καὶ μαρτύρια γιὰ τὴν ὀρθόδοξη πίστη καὶ παράδοση. Αὐτοὶ οἱ παραπάνω κληρικοί ἀνήκουν στούς προδρόμους τοῦ ἀντιχρίστου, ὅπως τοὺς καταγγέλει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος[4].

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:   Ὑπάρχουν, δυστυχῶς, στὶς ἡμέρες μας κατ’εὐφημισμὸν ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ οἱ ὁποῖοι ἐνῶ ἐκκλησιάζονται, ἐξομολογοῦνται, κοινωνοῦν καὶ μετέχουν στὰ Ἄχραντα Μυστήρια καὶ στὶς Ἁγιαστικὲς Τελετὲς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας,  ἐπηρεαζόμενοι ἀπὸ τοὺς λαοπλάνους καὶ ἀνθρωποκτόνους Νεοεποχίτες κληρικούς, μοναχοὺς καὶ λαϊκοὺς θεολόγους, ἐν ἀγνοίᾳ τους, δέχονται ἀβασάνιστα ἀντίχριστες σατανικὲς θεωρίες, ὅπως π.χ. «καμμία θρησκεία καὶ κανένας δὲν κατέχει στὸν κόσμο ὅλη τὴν ἀλήθεια»,ἢ ἀκόμα ὅτι «ὅλες οἱ θρησκεῖες καὶ οἱ αἱρέσεις καὶ τὰ σχίσματα ἔχουν καὶ κατέχουν “ἀλήθειες” ποὺ μποροῦν νὰ σώσουν καὶ νὰ ὁδηγήσουν στὸν Παράδεισο», ὅπως ἐπίσης ὅτι δῆθεν  «ἀπὸ διαφορετικοὺς δρόμους μπορεῖ νὰ λατρεύεται ὁ Ἕνας Ἀληθινὸς Θεός», ὑβρίζοντες ἔτσι εὐθέως τὸν Σωτήρα Χριστὸ, ὁ Ὁποῖος διεκήρυξε ὅτι: «ἐγώ εἰμί ἡ ὁδός καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή· οὐδείς  ἔρχεται πρὸς τὸν πατέρα εἰ μὴ δι᾿ἐμοῦ»(Ἰω. ιδ΄, 6), «...ὁ μένων ἐν ἐμοὶ κἀγώ ἐν αὐτῷ, οὗτος φέρει καρπὸν πολύν, ὅτι χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν»(Ἰω.ιε΄, 5), «...ἐγὼ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ᾿ ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς»(Ἰω.η΄, 12),« ἀμήν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν τὶς τὸν λόγον τὸν ἐμὸν τηρήσῃ, θάνατον οὐ μὴ θεωρήσῃ εἰς τὸν αἰῶνα».( Ἰω. η΄, 51).

 Σ᾿ αὐτοὺς τοὺς μπερδεμένους, μὲ πόνο καὶ ἀγάπη, λέμε μακάρι νὰ ἀπαγκιστρωθοῦν ἀπὸ αὐτὴν τὴν πλάνη. Στὴν ἀντίθετη περίπτωση, καλύτερα θὰ ἦταν  νὰ μὴν εἶχαν γνωρίσει τὸν Χριστὸ ἢ μᾶλλον καλύτερα γι᾿ αὐτοὺς νὰ μὴν εἶχαν γεννηθεῖ. Τόσο μεγίστη εἶναι αὐτὴ ἡ ἁμαρτία! (Ἰω. η΄, 24: «εἶπον οὖν ὑμῖν ὅτι ἀποθανεῖσθε ἐν ταῖς ἁμαρτίαις ὑμῶν· ἐάν γὰρ μὴ πιστεύσητε ὅτι ἐγώ εἰμι, ἀποθανεῖσθε ἐν ταῖς ἁμαρτίαις ὑμῶν».)

 Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ Σωτήρα καὶ Βασιλέα γενοῦ ἵλεως καὶ ξεσκέπασε ὁριστικὰ καὶ ἀμετάκλητα ὅλα τὰ ψεύδη, τὶς πλάνες καὶ τὶς ἀπάτες ποὺ ὁ σατανᾶς ἐφύτευσε στὸν κόσμο καὶ φώτισε τοὺς ὀρθοδόξους καὶ εἰ δυνατὸν ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα νὰ στραφοῦμε σὲ ἀληθινὴ μετάνοια καὶ νὰ ἐπιστρέψουμε στὴν Ἁγία Σου Ποίμνη μὲ Ἕναν Ποιμένα, δηλαδὴ σὲ Σένα τὸν Κύριο, Βασιλέα καὶ Σωτήρα Ἰησοῦν Χριστόν  πού σοῦ ἀνήκει ἡ Δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν. Γένοιτο Κύριε. 

---

[1] «Τήν ὑπέρ ἡμῶν πληρώσας οἰκονομίαν, καί τά ἐπί γῆς ἑνώσας τοῖς οὐρανίοις, ἀνελήφθης ἐν δόξῃ, Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν, οὐδαμόθεν χωριζόμενος,ἀλλά μένων ἀδιάστατος, καί βοῶν τοῖς ἀγαπῶσί σε· Ἐγώ εἰμι μεθ’ὑμῶν, καί οὐδείς καθ’ἡμῶν.» (Κοντάκιον Ἀναλήψεως)

[2] Πράξ., κ΄, στ.29-30: «ἐγώ γάρ οἶδα τοῦτο,ὅτι εἰσελεύσονται μετά τήν ἄφιξίν μου λύκοι βαρεῖς εἰς ὑμᾶς μή φειδὀμενοι τοῦ ποιμνίου· καί ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τούς μαθητάς ὀπίσω αὐτῶν.»

[3] Ἰω. η΄,΄44: «...ἐκεῖνος ἀνθρωποκτόνος ἦν ἀπ’ἀρχῆς καί ἐν τῇ ἀληθείᾳ οὐχ ἕστηκεν,ὅτι οὐκ ἔστιν ἀλήθεια ἐν αὐτῷ·ὅταν λαλεἶ  τό ψεῦδος, ἐκ τῶν ἰδίων λαλεῖ, ὅτι ψεύστης ἐστί καί ὁ πατήρ αὐτοῦ.»

[4] Α΄Ἰω. β΄, 18: «Παιδία, ἐσχάτη ὥρα ἐστί, καί καθώς ἠκούσατε ὅτι ὁ ἀντίχριστος ἔρχεται, καί νῦν άντίχριστοι πολλοί γεγόνασιν· ὅθεν γινώσκομεν ὅτι ἐσχάτη ὥρα ἐστίν.»

 π. Αθανάσιος Μηνάς