ΜΕ ΛΑΜΠΡΟΤΗΤΑ ΕΓΙΝΕ ΣΤΗ ΧΑΛΚΙΔΑ Η ΤΕΛΕΤΗ ΤΩΝ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΗΡΙΩΝ ΤΗΣ ΠΡΟΤΟΜΗΣ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΧΑΛΚΙΔΟΣ ΚΥΡΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΕΛΕΝΤΗ

 

 

Με αφορμή την συμπλήρωση, εφέτος, τεσσαράκοντα ετών (1975-2015), από της προς Κύριον εκδημίας του μακαριστού Μητροπολίτου Χαλκίδος κυρού  ΝΙΚΟΛΑΟΥ (Σελέντη), ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας, Μητροπολίτης Χαλκίδος κ. Χρυσόστομος, τιμώντας τον μακαριστό Προκάτοχό του, μεταξύ άλλων, ανέλαβε πρωτοβουλία για την κατασκευή μαρμάρινης Προτομής του, η οποία, απεκαλύφθη με πληθωρική παρουσία αγίων Αρχιερέων, Ιερού Κλήρου, Αρχόντων και του πιστού Λαού του Θεού, έμπροσθεν του Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου Χαλκίδος, την Τετάρτη 20 Μαΐου 2015 το πρωί.

Την παραμονή της Τελετής Αποκαλύψεως της Προτομής του μακαριστού Ιεράρχου, ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας  κ. Χρυσόστομος υποδέχθηκε στην Ιερά μας Μητρόπολη, τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας κ. Ιωήλ, μαζί με την εκλεκτή συνοδεία του, με τους οποίους μετέβησαν στην Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου Άνω Βάθειας, η οποία πανηγύρισε, λόγω της Ανακομιδής του ιερού Λειψάνου του Αγίου Νικολάου του θαυματουργου.

Στην τελεσθείσα Ιερά Ακολουθία του Εσπερινού χοροστάτησε και κήρυξε τον θείο λόγο ο Σεβασμιώτατος άγιος Εδέσσης, συγχοροστατούντων και των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλου και Χαλκίδος κ. Χρυσοστόμου, με συμμετοχή Ιερού Κλήρου και ευσεβούς Λαού, μεταξύ των οποίων και η Δήμαρχος Ερετρίας-Αμαρύνθου κ. Αμφιτρίτη Αλημπατέ.

Μετά την Ακολουθία του Εσπερινού, ο άγιος Σιατίστης τέλεσε και Νεκρώσιμον τρισάγιο επί του Τάφου του μακαριστού Ιεράρχου Νικολάου Σελέντη, αφού τα λείψανά του επαναπαύονται εκεί, όπου ευρίσκεται και το Κοιμητήριο των Αρχιερέων της Χαλκίδος, το οποίο ο αοίδιμος Νικόλαος δημιούργησε το έτος 1971.

Την Τετάρτη 20 Μαΐου 2015 το πρωί, εορτή της Αποδόσεως του Πάσχα και της Ανακομιδής του Ιερού Λειψάνου του Αγίου Νικολάου του θαυματουργού, στον απαστράπτοντα και ακτινοβολούντα, με την πρόνοια και τη φροντίδα των καλών Ιερέων, του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου και των εθελοντών της Ενορίας, Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου Χαλκίδος, ετελέσθη ο Αναστάσιμος Όρθρος, προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σύρου κ. Δωροθέου, και στη συνέχεια η Πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία, συμπροσευχομένου του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, και προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καρυστίας και Σκύρου κ. Σεραφείμ, συλλειτουργούντων και των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών Φθιώτιδος κ. Νικολάου, Πειραιώς κ. Σεραφείμ, Σύρου κ. Δωροθέου, Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας κ. Ιωήλ, Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλου, Θηβών και Λεβαδείας κ. Γεωργίου και Χαλκίδος κ. Χρυσοστόμου, ενώ συμπροσευχόμενοι παρέστησαν, ακόμη, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Θερμοπυλών κ. Ιωάννης και ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Τανάγρας κ. Πολύκαρπος.

Στη Θεία Λειτουργία, η οποία αναμεταδόθηκε απευθείας από τον Ραδιοφωνικό Σταθμό της Ι. Μητροπόλεως Χαλκίδος, την ιερά Υμνωδία διηκόνησαν θαυμάσια οι καλλικέλαδοι Χοροί των Ιεροψαλτών του Ιερού Ναού, υπό την διεύθυνση των κ. Σπυρίδωνος Σιμιτζή και κ. Δήμου Τσίμπου, ενώ παρέστη πλήθος πολύ του Λαού της Χαλκίδος, με επικεφαλής τον Βουλευτή Ευβοίας κ. Νικόλαο Μαυραγάνη, τον Δήμαρχο Χαλκιδέων κ. Χρήστο Παγώνη, συνοδευόμενο από Αντιδημάρχους και μέλη του Δημοτικού και Τοπικού Συμβουλίου Χαλκίδος, τον εκπρόσωπο του Αντιπεριφερειάρχου Ευβοίας, Περιφερειακό Σύμβουλο κ. Ηλία Μπουρμά, τον Αστυνομικό Διευθυντή Ευβοίας Ταξίαρχο κ. Κωνσταντ?νο Λάμπρου, εκπροσώπους της Σχολής Πεζικού Χαλκίδος, τον τ. Βουλευτή και Ευεργέτη της Ι. Μητροπόλεως κ. Άγγελο Πνευματικό, τον τ. Δήμαρχο Χαλκιδέων κ. Χαράλαμπο Μανιάτη κ.ά.,

Πρό της Απολύσεως, κήρυξε τον θείο λόγο ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Χαλκίδος κ. Χρυσόστομος, ο οποίος περιέγραψε με λόγους ευλογημένους το τίμιο πρόσωπο του μακαριστού Προκατόχου του, Μητροπολίτου Νικολάου (Σελέντη), λέγοντας, μεταξύ πολλών και τα εξής: «Σήμερον μυροβλύζει η κτίσις και δεν είναι μόνον η άνοιξις που μυρίζει· είναι οι ατμοί των πνευματικών αγώνων και των καμάτων του αειμνήστου Ιεράρχου, δια των οποίων ευαρέστησε τον Θεό, και οι οποίοι, ως κρίνα, ευωδιάζουν την Εκκλησία και μυρίζουν τα πρόσωπά μας... Ο  Νικόλαος ήτο ουρανοπολίτης! Γι αυτό και δεν τον εζάλησαν οι δόξες και οι τιμές οι επίγειες, ούτε τον κατέβαλαν οι δοκιμασίες του βίου, οι θλίψεις, οι θάνατοι, της σαρκός η ασθένεια, οι πικρίες και οι διώξεις. Εγνώριζε ότι εν τω κόσμω τούτω θλίψιν έχομεν (Ιωάν. ιστ , 33). Επίστευε, ωστόσο, και ακολουθούσε αταλάντευτα, τον επαγγειλάμενον την νίκην και την χαράν (Ιωάν. ιστ , 33) , υπομένων (Ψαλμ. ρκθ , 5) και, κυριολεκτικώς, θανατούμενος όλην την ημέραν (Ψαλμ. μγ , 23), αγωνιζόμενος να ποιή, όχι το ίδιον θέλημα, αλλά του Θεού. Δεν έπαυσε ποτέ να διερευνά τον εαυτόν του, εάν είναι σύμφωνος με την εντολήν του Θεού ο βίος του, εφαρμόζοντας το «πρόσεχε εαυτώ» του Μεγάλου Βασιλείου. Ανεδείχθη, τοιουτοτρόπως, νηφάλιος, βουλευτικός, των παρόντων φύλαξ, των μελλόντων προνοητής».

Αναφερόμενος στην διακονία του μακαριστού στην Τοπική κατά Χαλκίδα Εκκλησία, ο Σεβασμιώτατος τόνισε και τα εξής: «Ο  Νικόλαος εποίμανε την τοπική μας Εκκλησία ολίγα έτη, αλλ, εν τούτοις, «επλήρωσε χρόνους μακρούς» (Σοφ. Σολομ. δ , 13) και «έσπευσεν εκ μέσου πονηρίας» (Σοφ. Σολομ. δ , 14). Ανάρπαστος οίχεται και, δόξα τω Θεώ, «κατέλιπε μετάμελον» (Παροιμ. ια , 3). Αναδείχθηκε εγκαλλώπισμα του γένους, άνθος των ομηλίκων».

Ενώ, σχετικά με την φιλοτέχνηση της Προτομής του τιμωμένου Ιεράρχου, είπε ότι «...υπάρχει, εν τούτοις, και μία άλλη προτομή του Νικολάου... Εννοώ εκείνη «την εξαισίαν προτομήν», την οποία ο ίδιος ο Νικόλαος εφιλοτέχνησε, εργασάμενος δια βίου τον προσωπικόν του αγιασμόν και η οποία φυλάσσεται δυνάμει Χριστού».

Και, κλείνοντας, ευχαρίστησε τον Μακάριώτατο Αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο και τους αγίους Αρχιερείς για την παρουσία τους στην Πόλη μας και τη συμμετοχή τους στη Θεία Λειτουργία και την Αποκάλυψη της Προτομής του μακαριστού Μητροπολίτου Νικολάου. 

Στη συνέχεια, προσφώνησε την ιερά ομήγυρη ο κατά σάρκα αδελφός του μακαριστού Μητροπολίτου Νικολάου, κ. Βασίλειος Σελέντης, αναφερθείς με συγκινητικούς λόγους στον αοίδιμο Ιεράρχη, ενώ ευχαρίστησε ιδιαιτέρως τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Χαλκίδος κ. Χρυσόστομο για την τιμή προς τον Προκάτοχό του, καθώς και για τα αληθινά αδελφικά αισθήματα αγάπης που πάντοτε επιδεικνύει προς την Οικογένεια Σελέντη.

Μετά την Απόλυση της Θείας Λειτουργίας και την διανομή του Αντιδώρου, άπαντες μετέβησαν στον προαύλιο χώρο του Ιερού Ναού, όπου ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος, συνευχομένων και των λοιπών αγίων Αρχιερέων, τέλεσε Νεκρώσιμον Τρισάγιον προ της προτομής του αοιδίμου Ιεράρχου Νικολάου, μετά το πέρας του οποίου και υπό τους ήχους της Φιλαρμονικής του Δήμου Χαλκιδέων, έγινε, διά χειρός του κατασυγκινημένου, έως δακρύων, αδελφού του κ. Βασιλείου Σελέντη, η Αποκάλυψη της Προτομής του Μητροπολίτου Χαλκίδος Νικολάου Σελέντη, την οποία φιλοτέχνησε ο εκ Τήνου γλύπτης κ. Ιωάννης Καγιώργης, υπό το θερμότατο χειροκρότημα των αγίων Αρχιερέων, του Ιερού Κληρου, των Αρχόντων και του ευσεβούς Λαού της Ιεράς Μητροπόλεως Χαλκίδος, Ιστιαίας και Βορείων Σποράδων.

Μετά την τελετή ο Μακαριώτατος, οι άγιοι Αρχιερείς και η Οικογένεια Σελέντη μετέβησαν στο Γηροκομείο της Ι. Μητροπόλεώς μας, όπου επισκέφθηκαν τους γέροντες και γευμάτισαν. Κατόπιν ο άγιος Χαλκίδος συνόδευσε τους συγγενείς του μακαριστού Νικολάου στην Ι. Μονή Άνω Βάθειας, όπου και διάβασαν Νεκρώσιμο Τρισάγιο, προ του τάφου του.

πηγή

 anastasiosk.blogspot

 Ι. Μ. Χαλκίδος

Η Παναγιά της Τήνου

Εκ Θεού ήταν το όνειρο, που συνδέεται με την ανεύρεση της Εικόνας της Παναγίας της Τήνου.

Στη Τήνο κοιμότανε στο κελλί της μια ευλαβής μοναχή, η Πελαγία. Βλέπει στον ύπνο της μια γυναίκα με χρυσή στολή, που άστραφτε από θείο κάλλος κι έμοιαζε σαν Βασίλισσα. Αυτή η γυναίκα είπε στην Πελαγία:
" Πήγαινε στον επίτροπο της Μονής, τον Καγκάδη και να του πής να σκάψουν τον οίκον Μου στα κτήματα του Αντωνίου Δοξαρά και να επιστατήση να κτιστή μεγαλοπρεπής Ναός."

Η Πελαγία ξύπνησε τρομαγμένη και προσευχόταν. Βρέθηκε σε αμφιβολία. Ήταν από τον Θεό το όνειρο ή γέννημα της φαντασίας της; Δεν είπε σε κανένα τίποτα.

Την άλλη Κυριακή, την ίδια ώρα, είδε το ίδιο όνειρο. Τότε η Βασίλισσα την διέταξε να πάη στον Καγκάδη ξανά. Πέρασε όμως μιά εβδομάδα και δεν το αποφάσισε.

Την τρίτη Κυριακή 23 Ιουλίου 1821 η Πελαγία είδε πάλι μ' έκπληξη το ίδιο όνειρο. Αλλά τώρα η γυναίκα με οργή και αυστηρή φωνή της είπε:
 - Πελαγία, γιατί δεν εξετέλεσες την διαταγή μου;

Η Πελαγία ξύπνησε τρομαγμένη. Και τότε βλέπει την γυναίκα μπροστά της να σηκώνη το χέρι και να της λέγει:
- Να υπακούσης. Για τελευταία φορά ...

- Ποιά είσαι Κυρία; είπε με τρομαγμένη φωνή η γερόντισσα, που οργίζεσαι τόσο πολύ μαζί μου και διατάζεις αυτά;

Τότε Εκείνη της είπε:
- Ευαγγελίζου γη χαράν μεγάλη

- Αινείται ουρανοί Θεού την δόξαν, απάντησε γονατισμένη η Πελαγία.

Αμέσως έπειτα η Παναγία έγινε άφαντη, η δε Πελαγία διηγήθηκε το όνειρο της στην ηγουμένη, κι εκείνη την έστειλε στον Καγκάδη, αυτός δε στον Επίσκοπο Γαβριήλ.

- Πελαγία, ησύχασε, της είπε ο Δεσπότης. Το όνειρο σου είναι σοβαρό. Την θείαν σου αποστολή καλώς εξετέλεσες.

Πράγματι έσκαψαν και βρήκαν τη θαυματουργό Εικόνα της Ευαγγελίστριας στα κτήματα του Δοξαρά.

Το όνειρο αυτό ήταν εκ Θεού. Διότι με την ανεύρεση της Εικόνος, ήθελε ο Θεός να τονώση τον υπέρ Πίστης και Πατρίδας αγώνα, που διεξήγαγαν οι Έλληνες εκείνη την εποχή. Επίσης με την ανεύρεση της Εικόνας ήθελε να κρατήση στην Ορθοδοξία τους κατοίκους των Κυκλάδων νησιών, διότι οι παπικοί διενεργούσαν μεγάλη προπαγάνδα. Έπερναν τα ορφανά Ελληνόπουλα, που σκοτώθηκαν οι γονείς τους στην επανάσταση, δήθεν να τα προστατέψουν, αλλά είχαν σκοπό να τα κάνουν παπικούς.

Τόση ήταν η προπαγάνδα των αιρετικών παπικών, ώστε δεν θα έμενε κανείς Ορθόδοξος εκεί. Με την ανεύρεση όμως της εικόνος και τα θαύματα της Μεγαλόχαρης, που επακολούθησαν και συνεχίζονται, οι νησιώτες έμειναν πιστοί στην Ορθοδοξία.