Αναγκαία βέβαια προϋπόθεση για να συγχωρηθούμε και να είναι έγκυρη η εξομολόγησή μας είναι το να συγχωρήσουμε και να ζητήσουμε συγχώρηση από όλους.
«Όταν κανείς αδικήσει η πληγώσει με τη συμπεριφορά του έναν άνθρωπο» παρατηρεί ο Γέρων Παΐσιος,«πρέπει πρώτα να πάει να του ζητήσει ταπεινά συγχώρηση, να συμφιλιωθεί μαζί του, και έπειτα να εξομολογηθεί την πτώση του στον πνευματικό, για να λάβει την άφεση. Έτσι έρχεται η Χάρις του Θεού.
Αν πει το σφάλμα του στον πνευματικό, χωρίς προηγουμένως να ζητήσει συγχώρηση από τον άνθρωπο που πλήγωσε, δεν είναι δυνατόν να ειρηνεύσει η ψυχή του, γιατί δεν ταπεινώνεται.
Εκτός αν ο άνθρωπος που πλήγωσε έχει πεθάνει η δεν μπορεί να τον βρει, γιατί άλλαξε κατοικία και δεν έχει τη διεύθυνσή του, για να του ζητήσει, έστω και γραπτώς, συγγνώμη, αλλά έχει διάθεση να το κάνει, τότε ο Θεός τον συγχωρεί, γιατί βλέπει τη διάθεσή του».
Αν ο άνθρωπος ζητήσει συγννώμη και ο άλλος δεν τον συγχωρήσει τότε δίδασκε ο π. Παΐσιος πρέπει «να κάνουμε προσευχή να μαλακώσει ο Θεός την καρδιά του. Υπάρχει όμως περίπτωση να μη βοηθάει ο Θεός να μαλακώσει η καρδιά του, γιατί, αν μας συγχωρήσει, μπορεί να ξαναπέσουμε στο ίδιο σφάλμα»
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ
